[Event] Podziemia Iglicy

[Vulpie]

Podziemne piekło
Podziemia Iglicy Walka trwała w najlepsze, i chociaż same wydarzenia trwały dosłownie sekundy - w oczach uczestników wydawały się wręcz godzinami. Wielu już położyło swoje życie na szali, wykonując ruchy które w najlepszym przypadku mogły skończyć się dla nich źle, w najgorszym - tragicznie. Wystarczyło podliczyć tych, którzy aktualnie leżeli na zimnej posadzce groty, tuż obok szalejącego demona. Popatrzeć na stan tych, którzy nie mieli szczęścia, i w tym momencie albo spoczywali wewnątrz zwojów, albo ich zwłoki zostały pozostawione już na zawsze w podziemiach Iglicy. Albo na tych, którzy byli teraz jednocześnie na tym, i na tamtym świecie - bo i tacy byli. Wystarczyło spojrzeć na Hirokiego.
Pierwsze ataki przeszły z dużym echem - Seinaru, Chise i Murai zostali miotnięci na ściany obok stwora, zaś ostatni agresor, Yoichi, zdołał przekierować Bijuudamę poza przestrzeń samego krateru. W efekcie oberwał również Ichirou, ale przynajmniej obyło się bez innych strat. Głazy z uszkodzonej krawędzi góry zaczęły spadać do podziemi niczym deszcz - niektóre ze skał mogłyby spokojnie zmiażdżyć kogoś nieuważnego. Na szczęście większości, obyło się bez strat poprzez upadek skał: Juranu zdołał odskoczyć, zbliżając się do klona Kyoushiego, który pomagał aktualnie pozbierać się Chise. Seinaru również zdołał się zebrać i wycofać wzdłuż ściany podziemi. Kuroi przesunął obie chmurki, zarówno swoją jak i tę na której znajdowali się Shiga i Hiroki, tak by obyło się bez zmiażdżeń.
I wtedy znowu sporo poszło się paść.
Demon, rozsierdzony nagłym ruchem trzygłowego wilka, złapał go swoim potężnym pyskiem za największą z głów i miotnął nim pod kątem w górę - tak, jak gdyby stwór złożony z Yoichiego i jego dwóch ninkenów nie był niczym innym, jak zwykłą, szmacianą lalką. Potwór uderzył w ścianę, pod takim kątem że kolejne odłamki zmusiły Sabaku do wykonania uników, zamiast podnoszenia się w górę. Następnie stwór rzucił się sam w górę, pragnąc strącić kolejnych agresorów.
Najbliższymi byli Shiga i Hiroki.
Medyk ostatkami uwagi zdołał zeskoczyć z chmurki, lądując gdzieś na ziemi. Co do Hirokiego zaś... gdyby nie to, że był nieprzytomny, ostatnią rzeczą jaką zauważyłby w swoim życiu, byłaby paszcza Pięcioogoniastego. Wszyscy usłyszeli tylko donośne kłapnięcie, połączone z wilgotnym chrupnięciem.
I tak młody Uchiha skończył w żołądku bestii.
Potwór wylądował na środku tunelu, będąc gotowym na zamierzenie się do kolejnego ataku.
Lecz w tym momencie stwór zawahał się, a jego oczy zaczęły lekko migać między szkarłatem a błękitem. Wszędzie wokół - zarówno nad tunelem, jak i w jego wewnątrz - zaczęły nagle opadać liczne, białe pióra. Tylko skąd się one mogły wziąć? Czy miało to związek z atakiem Pięcioogoniastego? Albo inaczej - czy mogło mieć też związek z tym, że wszyscy poczuli nagły atak senności?...
Ichirou, który zdołał wyratować się piaskową chmurą, wyleciał poza obszar krateru i wylądował pośród głazów nieopodal - dokładnie tam, gdzie teraz ukrywała się Nanami, medyczka z grupy zwiadowczej. Dziewczyna była kompletnie przerażona, nieprzygotowana na tę nagłą, niezwykłą ewentualność. Kiedy jednak stanął przed nią ranny Asahi, dziewczyna klepnęła się dłońmi po twarzy, przywracając się do stanu jakiejkolwiek użyteczności, i zaczęła nerwowo zaleczać obrażenia członka klanu Sabaku. Ten zaś mógł zauważyć dwa wydarzenia. Raz - Shikarui, Toshiro i Asaka, którzy podbiegli do krawędzi krateru, lecz nawet się poza niego nie wychylali. Dwa - opadające wszędzie pióra, które w całej czwórce - a właściwie ósemce, wliczając Yamiego, Harruchiego i Masako, oraz wypełzającego z ziemi nieopodal Kyoushiego - zaczęły powodować uczucie utraty wszelkich sił w mięśniach.
Shikarui, Asaka i Toshiro przystanęli przy dziurze, widocznie z jakimś zamierzeniem - lecz póki co, z Sanadą powstrzymanym przez Asakę, nie zaczęli schodzić na dół. Byli poza wszelkimi zasięgami.
Chise, przy pomocy klona Kyoushiego, zaczęła przemieszczać się wzdłuż ściany, wciąż otumaniona uderzeniem i bólem. Sam klon zaś oberwał sporym głazem, stworzonym przez impet uderzenia Yoichiego o ścianę - i tym samym sam również rozpadł się tylko na pył. Seinaru zaś zaczął się wycofywać, biegnąc po ścianie w górę. Co ciekawe - obok Muraia. I przebiegli obok wejścia do tunelu, gdzie wcześniej od grupy pierwszej oddaliła się Chise - i w którym, podobno, aktualnie przebywał Yoshimitsu. Niestety, ciężko było określić, gdyż sami również zaczęli odczuwać wpływy tajemniczej techniki piór. Kuroi Kuma zaś uniósł się nieco wyżej na własnym obłoku, i zaczął za pomocą swoich umiejętności wydobywać piasek na zewnątrz - tuż pod stopami demona.
Masako i Harruchi zaczęli powoli się wycofywać, będąc ledwo co w zasięgu techniki. Yami, również odczuwając narastającą senność, wspiął się na drzewo. Shikarui najwidoczniej nie będzie zainteresowany podpowiedzią "czy to nasi walczą", więc pozostaje tylko zobaczyć samemu. Z góry zauważył Ridę, biegnącą w kierunku obozu, omijającą przy tym samą batalię. W bitwie zaś toczyli walkę żołnierze Aburame, aktualnie przedzierający się przez jakieś dziwaczne ugrupowanie. Dziwaczne - dlatego, że nosili stroje podobne do tego, w którym przez całą podróż skrywał się Yoshimitsu, udając zwykłego najemnika.

A co z grupą "dyplomatyczną", którą aktualnie odprowadzał Akarui?
Hannosuke spojrzał krzywo na Tozawę, gdy ten zakwestionował sens dalszego prowadzenia "potyczki słownej". Wyglądało to tak, jak gdyby wytrącić dziecku jego ulubioną zabawkę. Cóż, wychodziło na to, że ten dyplomata specjalizował się właśnie w takiej "agresywnej" sztuce pertraktowania - odwracaniu kota ogonem i przerzucaniu się winą z kimś innym, by ostatecznie zmusić drugą stronę do popełnienia błędu. Świadomość, że obok jest jakaś osoba która niezbyt ma ochotę przerzucać się z nim argumentami widocznie była mu nie w smak. Jednak im dłużej wysłuchiwał, tym bardziej jego mimika zmieniała się z niezadowolonej na... dominującą?...
-Ach tak... i tutaj się mylisz, najemniku. Aburame, będąc w lesie, zawsze są na swoim terenie. Niezależnie od podziałów i przydziałów administracyjnych. A to że ktoś jest zdenerwowany - nie robi na nas wrażenia.
Obniżył lekko kołnierz. Dało się teraz zauważyć jego usta, które wyglądały tak jakby dawno nie miały kontaktu z jakąkolwiek wodą - suche, miejscami popękane.
-Teraz próbujesz bawić się w moją grę, a sam wcześniej nie chciałeś w niej uczestniczyć. No no, trochę to nieuprzejme z Twojej strony, nie uważasz?
Uśmiechnął się. Przy czym sprawiło to tylko, że wyglądało to jak kolejna rysa na bardzo starym lustrze.
-Skoro jesteś tak bardzo dociekliwy... cóż. My i tak zaraz was opuścimy.
Hannosuke nagle się wyprostował. Kolejna eksplozja wstrząsnęła okolicą. Mężczyzna westchnął.
-Jesteś medykiem, prawda? Cóż, w takim razie powiem Ci tylko tyle. Lepiej zacznij tam biec - potraktowani siłą Bijuu, będą potrzebowali pomocy medycznej. Jeśli jeszcze żyją.
Cóż - chyba można uznać, że tym samym się przyznali.
Zwłaszcza, gdy nagle cały pochód Aburame rozpadł się na chmary owadów, które z bzykiem rozleciały się na wszystkie strony. To były klony!

Hiroki - śmierć postaci.
Kary dla Masako, Harruchiego i Juranu utrzymują się.
Wszyscy jesteście w zasięgu piór.

Czas na odpis: 14:20, 17 września.

[Kyoushi]

• Sekundy walki, które w głowach uczestników wydawały się godzinami, stawały się co raz cięższe, w oczekiwaniu na najgorsze. Niektórych dosięgnęła śmierć, niektórych ból i obrażenia. Byli też tacy co uszli z życiem lub też nie doznali nawet najmniejszego zadrapania. Niestety, nie było tak kolorowo dla tych, którzy zdecydowali się pozostać choćby chwilę dłużej w dole, tuż przy bestii. Białowłosy doskonale znał siłę ogoniastych, samemu mając okazję w swoim krótkim życiu stając naprzeciwko już drugiej. Najlepszym z tego wszystkiego było to, że do tej pory nie miał konieczności skorzystania z chakry swojego Bijuu, więc nie przyciągnął niczyjej uwagi. Czerwonooki odgrywał swoją rolę aktualnie na dwóch frontach. Na szczęście bezpieczniejszy był główny aktor tego całego przedstawienia, który pojawił się ku górze, nad kraterem, wyłażąc z ziemi za pomocą techniki Dotonu. Jednak do niego powrócę za chwilę.
  Na dnie walczył jeszcze jego klon, który miał być swoistym uzupełnieniem dla tych, którzy tam zostali. Miał kogoś uratować, bądź przyjąć na siebie coś nieprzewidywalnego. Dzięki temu mógł ochronić co najmniej jedną osobę z zespołu, który stworzyli. Klon jak widać spełnił swoje zadanie, pomagając Chise wstać, która miała moc by ruszyć jednak ku górze. Niestety, to była jedyna pomoc jaką zdołał wykonać przed tragiczną śmiercią, która spotkała ów Dotonowego twora, przygniecionego jednym z głazów, który odczepił się od skały po uderzeniu cielskiem Yoichiego. Jego rola zakończyła się na dole, Kyu nie zamierzał więcej tam schodzić, na pewno nie solo. On sam zaś, wyłonił się ze skały, nieopodal Yamiego, Harruchiego oraz Masako. Widział ich wcześniej w obozie, więc nie czuł zagrożenia, jednocześnie coś było nie do końca ‘halo’. Zaczął po prostu czuć się nadzwyczaj sennie, przez co tracił siły w mięśniach. Nie mogło to być spowodowane ubytkami w chakrze, ponieważ miał jej na tyle dużo, że nawet nie powinien odczuwać delikatnego zmęczenia, a on stawał się po prostu senny. Powieki zamykały się, a sam Kyu nie mógł nic z tym zrobić. To nie było normalne. Dodatkowym aspektem, który wzbudzał jego podejrzenia co do ‘naturalności’ tego procesu. Były to pióra, które pojawiły się znikąd i opadały na każdego w pobliżu wzroku. „Nie, to nie może być to…” Pomyślał, gdy jego umysł jeszcze był na tyle nierozkojarzony. Nie miał wyjścia, trzeba było spróbować przerwać to, co działo się w jego głowie. Jako doświadczony shinobi nie mógł liczyć aktualnie na nic innego jak na siebie, zawiązał prostą pieczęć i odciął chwilowo dopływ chakry do swojego umysłu. Teraz mógł spojrzeć na to gołym okiem i ocenić, czy to co się dzieje mu się śni, czy wpadł w technikę iluzji. Dopiero po tym mógł reagować i robić coś dalej, bo jeśli nie… Pewnie padnie jak długi, zasypiając na miejscu.
  Jeśli jednak udało mu się uwolnić za pomocą tej prostej techniki, białowłosy musi się rozejrzeć dookoła, co jest wokół niego i co może zrobić. Mając pozostałych przy sobie, którzy może nie mieli tyle doświadczenia, co on, postanawia pomóc najbliżej zgromadzonym, wykonać Kai również na nich. Miał ruszyć do obozu, posiadając ważne informacje dotyczące wykorzystania Jinchuuriki do walki przez Aburame. Tutaj już się nie przydał, wiedząc, że z rozszalałą bestią nie ma tutaj nikt najmniejszych szans. Posiłki były niezbędne, które nie wiadomo czy w ogóle ruszyły. Czas grał na ich niekorzyść. Nie miał czasu na myślenie, nie zdając sobie przecież sprawy, że Aburame już byli w obozie. Jednak coś go trzymało. Coś nie dawało mu spokoju, więc pozostał bacznie obserwując teren, od strony lasów, plecami do krateru. Wiedział, że jeszcze chwile musi to zostać.
  

  Nazwa

  Kai

  .

  Ranga

  E

  Pieczęci

  Baran

  Zasięg

  Dowolny

  Koszt

  Brak

  Dodatkowe

  Na czas użycia dodaje 65 konsekwencji

  Opis Kai to jedna z podstawowych technik shinobi, często niedoceniania - i niesłusznie. Jutsu to polega na chwilowym odcięciu dopływu chakry do mózgu, dzięki czemu jakiekolwiek impulsy - również te narzucone zewnętrznie - przestają działać. Efektem tego jest uwolnienie użytkownika z dużej ilości prostszych technik genjutsu. Niestety, te silniejsze dalej będą na nas oddziaływać i trzeba je dezaktywować innym sposobem.

Streszczenie:

• Przemyślenia, ocena sytuacji i czy te pióra to nie przypadkiem iluzja, która powodowała senność - sprawdzenie, wykorzystanie techniki Kai na sobie, następnie jeśli widzi towarzyszy, którzy wciąż są senni (jeśli udało mu się w ogóle z tego wyjść) wykorzystuje Kai również na nich,
• Przez ostatnie chwile, pozostanie na powierzchni w celu rozejrzenia się, oceny sytuacji na powierzchni i lasów. Te pióra nie wzięły się znikąd, więc niebezpieczeństwo może się czaić w pobliżu. Zwarty i gotowy do walki.

  Ukryty tekst

[Harruchi]

Yami jakkolwiek niepozornie, to zdaje się być dużo bardziej doświadczonym wojownikiem niż ja, czy Masako. W końcu wraz z Toshiro i Asaką szybko i sprawnie wyeliminowali klona tego łucznika. Warto więc chyba go posłuchać. Co prawda wachlarz najprawdopodobniej znacząco by nas przyspieszył, jednak jeśli przed nami toczy się bitwa, to zbyt łatwo moglibyśmy stać się celem którejkolwiek ze stron. Tym bardziej, że pojawiły się te niepokojące pióra. W pobliżu nie ma żądnej zwierzyny, tym bardziej ptaków. Wszystko uciekło po tym jak bijuu zaczął niszczyć tutejszy klimat swoimi gejzerami. Wszelkie podręczniki walki z shinobimi mówią natomiast jasno. Jeśli dzieje się coś nienaturalnego, to najprawdopodobniej jest to genjutsu. Spadające pióra bez obecności ptaków są natomiast nienaturalne.
Używam Kai, po czym odpowiadam Yamiemu i nie czekając na odpowiedź chowam wachlarz i ruszam w stronę bitwy, starając się pozostać niezauważonym przez walczących:
- Pewnie masz rację. Ruszajmy więc zobaczyć kto i dlaczego tam walczy. Niezależnie od powodu ich konfliktu, ogoniasta bestia jest ważniejszą rzeczą.

Chakra: 66%

KEKKEI GENKAI: Shōton no Jutsu
NATURA CHAKRY: Fuuton
STYLE WALKI:
UMIEJĘTNOŚCI:
Nabyta -
PAKT: brak
ATRYBUTY PODSTAWOWE:
SIŁA 30-10=20
WYTRZYMAŁOŚĆ 20-10=10
SZYBKOŚĆ 21-10=11
PERCEPCJA 22-10=12
PSYCHIKA 1
KONSEKWENCJA 20
SUMA ATRYBUTÓW FIZYCZNYCH: 82
KONTROLA CHAKRY D
MAKSYMALNE POKŁADY CHAKRY: 102%
MNOŻNIKI:
POZIOM ROZWOJU DZIEDZIN NINPŌ:
NINJUTSU E
GENJUTSU
STYLE WALKI 0 (dziedzina E)
---
---
---
IRYōJUTSU
FūINJUTSU E
ELEMENTARNE
KATON
SUITON
FUUTON C
DOTON D
RAITON
KLANOWE D
JUTSU:
Ninjutsu:
Bunshin no Jutsu [E]
Henge no Jutsu [E]
Kai [E]
Kawarimi no Jutsu [E]
Kinobori no Waza [E]
Suimen Hoko no Waza [E]
Nawanuke no Jutsu [E]

Fūinjutsu:
Fūin no Jutsu [E]

Shōton:
Shōton no Jutsu: Reberu Di [D]
Shōton: Kuri no Ruhoīru [D]

Fūton:
Fūton: Enshō No Kaze [D]
Fūton: Furai Uchiwa [D]
Fūton: Fūsajin [D]
Fūton: Gōkūhō [D]
Fūton: Komakai Butokai Tatsumaki [C] viewtopic.php?p=119575#p119575
Fūton: Kaiten Shuriken [C] viewtopic.php?p=119661#p119661
Fūton: Reppūshō [C] viewtopic.php?p=120567#p120567
Fūton: Kamaitachi [C] viewtopic.php?f=86&t=7200&p=122378#p122378

Doton:
Doton: Doro Kawarimi no Jutsu [D]
Doton: Moguragakure no Jutsu [D]
Doton: Shinjū Zanshu no Jutsu [D]
Doton: Doryūsō [D]

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):
- Wielki Wachlarz
- Torba (przypięta do pasa)

PRZEDMIOTY SCHOWANE (NIEWIDOCZNE):
- 2 małe shurikeny wytworzone z kryształu (w torbie na pasie)

Nazwa

Kai

Ranga

E

Pieczęci

Baran

Zasięg

Dowolny

Koszt

Brak

Dodatkowe

Na czas użycia dodaje 65 konsekwencji

Opis Kai to jedna z podstawowych technik shinobi, często niedoceniania - i niesłusznie. Jutsu to polega na chwilowym odcięciu dopływu chakry do mózgu, dzięki czemu jakiekolwiek impulsy - również te narzucone zewnętrznie - przestają działać. Efektem tego jest uwolnienie użytkownika z dużej ilości prostszych technik genjutsu. Niestety, te silniejsze dalej będą na nas oddziaływać i trzeba je dezaktywować innym sposobem.

[Toshiro]

Toshiro po jakimś czasie w towarzystwie Shikaruia i Asaki w końcu wrócili do miejsca, z którego wcześniej zbiegli. Co prawda każdy z nich miał ku temu inny powód, jednakże to co chciał zrobić chłopak zostało osiągnięte. Nie zamierzał teraz przeprawiać się przez las, ponieważ było to zupełnie bez sensu. Yami, a także inni okazali się być na tyle "odważni", aby podjąć próbę dotarcia do głównych sił, które miały nadejść po rozeznaniu się w terenie. Miał nadzieję, że to zadanie powiedzie się synowi kupca, ponieważ niewidzialny dla nich łucznik Ranmaru siał spustoszenie w ich szeregach. Nie dość, że w grupie byli praktycznie bezradni to co dopiero gdy samemu rusza się przez jego terytorium. Nawet Shikarui nie był w stanie go wypatrzyć a co dopiero Yami, Harruchi czy Masako, którzy dołączyli do nich nieco później. Choć życzył im powodzenia, to tak na prawdę nie przejmował się aż tak czy uda im się tam dotrzeć, czy też nie, według niego było to całkowicie bezmyślne, zaś pozostanie tutaj dawało jakieś szanse, tym bardziej przy tak silnych shinobi. Jak bardzo się mylił, miało się okazać dopiero po chwili.
Dobiegli nad krawędź krateru gdzie odbywała się... masakra. Szeregi pierwszej grupy zostały chyba po raz kolejny przetrzebione, ponieważ nie zgadzała mu się ich liczebność. Stety lub niestety pewna osoba dalej dychała, nie było tylko jego kompana, który po prostu zniknął. Rzuciwszy okiem na bok dostrzegł Ichirou, który był w na prawdę kiepskim stanie i w tym momencie był opatrywany przez Nanami. Osoba, na którą liczył tak na prawdę najbardziej zawiodła, a przynajmniej na ten moment nie była zdolna do walki. Miał nadzieję, że był to jednak wypadek przy pracy i zaraz będą mogli liczyć na pomoc "Króla Pustyni". Z resztą tak jak inni, którzy znajdowali się na samym dole, oni również wyglądali tragicznie. Sprawy wyglądały na prawdę źle, ale dla nich na tę chwilę wyglądało to na prawdę dobrze i obiecująco. Nie wrócili tutaj bez powodu, Shikarui miał swoją własną misję, którą zarówno Asaka jak i Toshiro zgodzili się wspomóc. Choć ta pierwsza zdecydowanie bardziej, to czarnowłosy był tylko takim zabezpieczeniem w tym całym przedstawieniu, zdecydowanie nie należał do głównej obsady. Złe położenie innych wydawało się działa na ich korzyść, choć Nishiyama nie przyznałby się do tego z dumą. Niestety często tak jest, że aby coś zyskać, trzeba wykorzystać słabość innych, czy to chwilową spowodowaną ranami, czy to jakąkolwiek inna, nie ma znaczenia, najważniejszy był odniesiony sukces. W tym sukcesie jednak ktoś chciał im przeszkodzić. Czarnowłosy rozejrzał się dookoła dostrzegając bardzo dobrze mu znane piórka, które powolutku zaczęły spadać z nieba. Technika, która mogła by być nazwana jego firmóweczką, ponieważ bardzo często jej używał, miał więc spore podstawy podejrzewać, że to właśnie ona. Ba, miał wręcz pewność, że to ona, ponieważ zna jej działanie na wylot. Chciałoby się krzyknąć "O NIE! TO ZNOWU ONE!", jednak tym razem piórka nie były po jego stronie. Nie miał zbyt dużo czasu i nie wiedział jak potężny jest ten, który rzucił tę iluzję, więc od razu złożył połówkę pieczęci barana i położył dłoń na ramieniu Shikaruia, aby jego jako pierwszego uwolnić z tego genjutsu.
- Kai. Szybko, to iluzja!- nie było czasu tłumaczyć, ponieważ mogli zaraz wszyscy odpłynąć. Oczywiście czarnowłosy nie darł się jak poparzony, więc słyszeć go mogli jedynie Ci, którzy byli zaraz obok niego. Ewentualnie Nanami i Ichirou, ale to akurat było bardzo mało prawdopodobne. Poza tym byli w bezpiecznym miejscu, więc raczej nawet gdyby zasnęli, to nic im nie grozi i w razie czego będzie można ich później wybudzić. W razie czego mieszkaniec karmazynowych szczytów zapamiętał ich ostatnie położenie.
Podróżowanie w trójkę działało na ich korzyść. Dzięki temu, że Toshiro doskonale wiedział z czym mają do czynienia, uwolnił Shikaruia, który powinien uwolnić Asakę, a Asaka jego, czy też w jakiejkolwiek innej kolejności. W każdym razie dopóki jedna osoba z ich "drużyny" będzie przytomna, będzie mogła pomóc reszcie. Jednak co dalej? Tego nie wiedział, ponieważ tak jak wcześniej to zostało wspomniane, nie miał pojęcia co dokładnie planuje małżeństwo Sanada. W razie czego w zależności od tego czy zajdzie taka potrzeba to dalej wspiera ich jedną ze swoich technik, a także stara się od nich nie oddalać nie ważne co by się działo.

tl;dr
Rozeznanie się w sytuacji. Rozpoznanie iluzji(najprawdopodobniej) i natychmiastowe powiadomienie Asaki i Shikaruia, a także uwolnienie z niej w pierwszej kolejności tego drugiego. Zapamiętanie lokalizacji Ichirou i Nanami, którzy również mogli paść ofiarą iluzji, aby w razie czego po nich później wrócić. Czekanko na ruch piekielnego małżeństwa.

  Ukryty tekst

KP:

Imię: Toshiro (??)
Nazwisko: Nishiyama (??)

  Ukryty tekst

Płeć: Mężczyzna
Ranga: Doko
Wzrost: 181 cm
Waga: 69 kg
Wiek: 18 lat
Data urodzenia: 367r. - zima
Znaki szczególne: Brak
Kolor włosów: czarne
Kolor oczu: czarne

UBIÓR:Jeśli chodzi o ubiór bruneta, tutaj zależy od obserwatora. Jedni stwierdzą, że jest całkowicie normalne, a inni mogą uważać, że jest niecodzienne. Jego garderoba nie jest zazwyczaj zróżnicowana jeśli chodzi o kolory, góruje czerń i szarość. Na co dzień jak i w bój Toshiro ubiera się dość oficjalnie. Na wierzchu nosi coś w rodzaju luźnego, gładkiego płaszcza w ciemnych kolorach. Pod tym znajduje się kimono koloru czarnego również bez żadnych zdobień. Przepasane jest brązowym, materiałowym, ozdobnym pasem. Pod nim ma jeszcze białą koszulę z kołnierzykiem w kształcie litery v, tak jak w kimonie. Na rękach ma coś w rodzaju rękawiczek, które sięgają tylko do kostek. Nosi luźne szarawe spodnie, które są zwężane ku dołowi. Do tego na stopach ma wysokie czarne buty, które kojarzone są raczej z samurajami. Kiedy robi się zimno przywdziewa czarny, ciepły płaszcz z kapturem.
WYGLĄD: Toshiro po swoim ojcu odziedziczył nie tylko wyjątkowo czarne oczy, ale spory wzrost. Jego długie ciało sprawia, że jest znacznie wyższy od swoich rówieśników, jak na tak młode lata, a przynajmniej tych z tego regionu, z którego pochodzi. Szczupłej postury chłopak, bo tak można go nazwać, posiada jasnego koloru cerę, która świetnie kontrastuje z jego włosami. Ciemne kosmyki są często związane w kitkę. Kilka niesfornych pasm opada również na jego twarz czy też po prostu fruwają wolno. Czasem chodzi w rozpuszczonych włosach, jednak jest to rzadkość, bo jest to po prostu mało praktyczne. Jeżeli chodzi o postawę ciała chłopaka, jest on barczysty, lecz jeszcze wiele mu trzeba by można było mówić, iż jest dobrze zbudowany. Z wiekiem Nishiyama stawał się coraz bardziej mężny, a jego włosy rosły, tak, że związane w kitkę sięgały mu za pas. Tak na prawdę nie wyróżniał się niczym szczególnym wśród ludzi. Ot zwykły, wysoki chłopak o czarnych oczach i czarnych, długich włosach. Charakter: Nie ma nic cięższego do opisania jednoznacznie niż charakter Toshiro. Z reguły jest on cichy, skromny i spokojny. Nie stara się wyróżniać wśród innych ludzi i działa często we własnym interesie czego musiał się nauczyć na przestrzeni lat. Pozostawiony sam sobie musiał poradzić sobie z wieloma przeciwnościami losu, co uodporniło go nieco na krzywdę innych, aczkolwiek nigdy nie zostawał wobec niej obojętny. Przez swój wędrowniczy tryb życia raczej nigdzie nie zostaje na dłużej, choć ma sentyment do "rodzinnych" ziem Daishi, gdzie spędził najwięcej ze swojego życia jako dziecko. Dość często wraca na "stare śmieci". Jednak jeśli chodzi o kontakty międzyludzkie, to brunet nie jest zbyt towarzyską osobą jeśli kogoś wcześniej nie poznał. Zazwyczaj stroni od poznawania nowych ludzi, aczkolwiek nie alienuje się nie dopuszczając do siebie nikogo. Czasem choćby z nudy potrafi też sam zagadać, choć to rzadkość. Oprócz tego zawsze stara się traktować wszystkich z szacunkiem. Jednak gdy traci cierpliwość, to potrafi wybuchnąć. Jednak, aby do tego stanu doprowadzić, to na prawdę trzeba się nieźle postarać. Historia młodego Toshiro ma swój początek na ziemiach Daishi pośród Karmazynowych Szczytów. Młoda para uciekła pod presją władz prowincji, w której mieszkali wcześniej. Nie ma to teraz tak na prawdę największego znaczenia jakiej, jednak faktem stało się, że ścigana Hibana i Nagamoto zbiegli na północ. Po drodze okazało się, że kobieta jest brzemienna, więc tym bardziej uśmiechnął się do nich los. W końcu mogli zacząć gdzieś od nowa, z dala od konfliktów z klanami i ich gierkami polityczni. No właśnie, cóż w ogóle sprawiło, że musieli się wynieść? Ktoś wysoko postawiony po prostu musiał zrzucić na kogoś winę za morderstwo, którego dokonał, aby ktoś z jego ludzi objął dany urząd. Padło akurat na nich. Jednak kto by się przejmował nic nie znaczącymi shinobi?Na szczęście w chwili urodzin Toshiro wszystko to poszło w niepamięć, a szczęśliwi rodzice mogli cieszyć się tylko z tej chwili. Ugoszczeni dzięki uprzejmości rodu Kosekich mogli wieść spokojne życie, a przynajmniej do czasu. Zostańmy jednak jeszcze trochę przy tych sielankowych czasach, gdzie wszystko wydawało się proste i łatwe. Młody chłopak dorastał często będąc oddawany pod opiekę Masaru, przyjaciela rodziny. Był to samotny, starszy mężczyzna, który miał sporą posiadłość. Hibana i Nagamoto często zostawiali go ze staruszkiem gdy udawali się na misje w celu zarobku. Tam jednak nie próżnował, ponieważ Masaru również był shinobi, jednak przez kontuzję ręki nie był tak sprawny jakby chciał i musiał porzucić swój dotychczasowy fach. Na szczęście dla Toshiro, który mógł razem z nim trenować pod nieobecność rodziców. Młodzieniec ochoczo spędzał czas ze staruszkiem ciężko pracując nad polepszeniem swoich umiejętności. Bardzo często otrzymywał różnego rodzaju rady, które często okazywały się bardzo trafne. I tak żył sobie spokojnie przez jakiś czas nawiązując jedną z pierwszych mocniejszych relacji uczeń-mistrz. Masaru stał się dla niego dobrym wujkiem, z którym zawsze mógł porozmawiać o wszystkim, a także mógł udać się do niego gdy chciał zasięgnąć rady jeśli chodzi o sprawy shinobi, czy też jakiś aspekt treningu.
Pewnego dnia Toshiro wyczekiwał w domu staruszka, aż rodzice go odbiorą. Niestety niesamowicie się spóźniali przez co chłopak w końcu zasnął. Niestety gdy się obudził Masaru nie miał dla niego dobrych wieści. Demony przeszłości przyszły zebrać swoje żniwa. Okazało się, iż podczas jednej z rutynowych misji została zastawiona pułapka przez shinobi z klanu, z którego pochodzili jego rodzice. Dowiedziawszy się gdzie przebywali domniemani zabójcy postanowili zemścić się na nich pomimo sporego upływu czasu. Być może był to po prostu kaprys, któregoś z rządzących, a może po prostu akurat tamci ludzie byli tak bardzo zawistni, że nie chcieli odpuścić. Tak na prawdę nigdy nikt już się tego nie dowie, ponieważ sam Nishiyama nie wiedział skąd dokładnie pochodził. Jego rodzice nigdy nie opowiadali mu o miejscu, z którego się wywodzą, jedynie o tym co stamtąd odziedziczyli. Tamtego dnia Toshiro wiedział, że jest to koniec pewnej ery. Jego oczy zalały się łzami, a emocje, które odczuwał wprost rozrywały go od środka. Masaru starał się zachowywać spokojnie i pocieszać młodziaka, jednak nikt nie był w stanie wtedy uspokoić takiego młodzika. Żal i gorycz towarzyszyła mu jeszcze przez wiele dni. Jednak starał się o tym nie myśleć i skupiał się jedynie na treningach ze staruszkiem, który pozwolił mu u siebie zamieszkać. Od tamtej pory był dla niego jak ojciec. Opiekował się nim i trenował go wedle jego życzenia, ponieważ Toshiro chciał stać się na prawdę potężnym ninja, który będzie potrafił obronić ważne dla niego osoby. Właśnie to postanowił tamtego dnia i dążył do tego z całych swoich sił. Dowiedziawszy się co nieco o historii jego rodziców był na prawdę dumny, że mógł być ich dzieckiem. Jednak miało to też swoje drugie dno. Postanowił, że nigdy nie zaangażuje się w politykę. Nie chciał mieć do czynienia z żadnym klanem, ponieważ uważał, że każdy dba tak na prawdę tylko o siebie i nie liczyło się dobro ogółu, a jedynie tylko tych u władzy.

  Ukryty tekst

[Seinaru]

Seinaru na szczęście udało się otrząsnąć po uderzeniu o ścianę. Zgodnie ze swoim prostym planem wykonywał uniki przed spadającymi głazami w kierunku "od Demona", ze zdziwieniem zauważając, że tempa dotrzymywał mu jeszcze ktoś - mężczyzna o niezbyt atrakcyjnej urodzie, ale zapewne sporym harcie ducha. On również oberwał ogonem, jednak podobnie szybko do Keia pozbierał się i teraz razem podróżowali ku górze, ku światłu.
Nagle samurajowi zaczęły kleić się oczka. Poczuł dziwne rozluźnienie i ziewnął w biegu(?). Zerknął za siebie, na podążającego za nim człowieka, czy to jakaś jego sprawka, jakiegoś gazu czy innej trucizny? I nagle zobaczył znajome piórka. Znajome, bo już kiedyś miał do czynienia z techniką, która jest świetną dywersją gdy chcemy się gdzieś zakraść, ale używanie tego w środku takiej zaciętej bitwy? Wokół wybuchy, spadają głazy, ludzie skaczący na drewnianych ośmiornicach i trzygłowe psy latające na głowami, a tutaj... piórka.
- To geeeenjutsuuuu... - Ziewnął do Muraia.
- Szybkoooo... użyj Kai bo zaaaśniemyyyy..... - Ziewnął z naciskiem, wyciągając do niego rękę. Nic tak nie integruje grupy jak wspólne wychodzenie z genjutsu, a to był najskuteczniejszy sposób na iluzje, jaki Seinar znał. I jeśli Murai użył na nim Kai, to on od razu oddał przysługę, aby oboje mogli się uporać z fortelem przeciwnika. Pytanie tylko, cóż to za przeciwnik próbował ich teraz uśpić? Yoshi? Ktoś z grupy chciał uśpić Biju i przy okazji dostało się wszystkim? Teraz nie było to ważne. Byli w połowie drogi na górę i gdy tylko Kei odzyska pełną sprawność umysłową dalej prze ku powierzchni, aby po wyjściu z dziury przegrupować się i wymyślić na szybko z resztą Bydlaków jakiś plan działania.

  Ukryty tekst

[Kuroi Kuma]

Gdy sprawy toczyły się dobrze wiedz - że zaraz coś się spieprzy. W sumie można powiedzieć, że to jedna z wielu mantr, które powtarzał sobie staruszek. W jednej chwili latasz sobie na chmurce, w drugiej unikasz spadających kamieni i rozpłaszczenia niczym naleśnik. Na dole zaś cóż... działo się wiele i w sumie cieszył się, że znajduje się tak daleko od bezpośredniego zagrożenia. Co miał zrobić podstarzały Sabaku, gdy wiele metrów pod nim legendarna bestia szarpie się z trzygłowym wilkiem, którym do tego rzuca jak zabaweczką. I szczerze powiedziawszy średnio by go to normalnie ruszyło, bo niby współczuł temu przerośniętemu zwierzaczkowi, tylko że czemu został posłany w jego stronę?! Zaczął manipulować chmurką tak, by uniknąć tego cholernego psowatego.
-Szlag by to... - zaklął pod nosem, kręcąc przy tym głową. Zupełnie jakby to psisko nie mogło sobie wybrać innego miejsca do próby podboju przestworzy. Jedno było tylko pocieszające - żył, miał się dobrze, nie trafiło go to przerośnięte coś, cokolwiek, albo ktokolwiek to był. Na jego drugiej chmurce za to działo się ciekawiej. Chciał przetransportować dwójkę w bezpieczne miejsce, by mnich uleczył chłopaczka za to... ten pierwszy zeskoczył, a drugi został pokarmem. Ni mniej, ni więcej ale po prostu bestia go pożarła razem z piachem Kumy!
-Eeeej! Tak się nie robi! - zawołał do bestii podirytowany. Jego najdroższy przyjaciel, jego piaseczek został pożarty i splamiony krwią jakiegoś nieznajomego. Zmarnuje się w żołądku bestii - bo nie ma co się łudzić, ale raczej w środku taka ilość na niewiele może się przydać. Piasek zaczął pojawiać się w innym miejscu - pod stopami bestii i to mu wystarczyło. Mało bo mało, ale tylko tyle potrzebował. Złożył pieczęć barana, aktywował technikę, która miała zatrzymać bestyjkę w miejscu. Był pewien że cóż... pewnie nie zadziała, ale co innego mieli robić? Nikt prócz ogromnego wilka obecnie wgniecionego w ścianę nie był zagrożeniem dla tego stwora. Nikt nie potrafił wyrządzić mu krzywdy czy nawet po prostu zneutralizować. Może ten ruch da trójgłowemu wilkowi szansę na atak, może reszta coś zadziała, gdy tylko bestyjka będzie unieruchomiona? Mesmer tracił kontrolę nad bestią, jej wzrok się zmieniał, może to sprawi że ta się uspokoi, że wróci do normalności i... marzenie ściętej głowy, ale może bestia po prostu puści ich wolno i uda się w swoją stronę? To głupie, to naiwne myślenie, ale pełne nadziei. Kontynuował lot w górę, czas wydostać się z tej przeklętej pieczary. Tylko jego szczęście nie trwało zbyt długo, bowiem zauważył pióra. Dziwne, pojawiające się dosłownie znikąd. Czyżby ten stwór potrafił coś więcej, niż tylko sianie zniszczenia przy pomocy swojej paszczy i przy pomocy piór? Robił się senny, zmęczony, czuł że jego ciało robi się ciężkie. Usłyszał głos mówiący coś z góry. Tam też była trójca zwana także i rodzinką.pl. Głos Toshiro o genjutsu wyjaśniał wszystko. Kuroi złączył ręce w znany wszystkim znak ale... nie liczył, że to pomoże. Nie znosił genjutsu, wiedział że zawsze trafi się ktoś lepszy, kto akurat złapie go w pułapkę. Jeżeli da radę - pnie się w górę tylko po to, by wydostać się na zewnątrz i nie spaść w dół dziury. Upadek z takiej wysokości nie będzie należał do najmilszych. Jeżeli jednak nie da rady tego zrobić, jeżeli na górę będzie za daleko to... zniża swój lot do korytarza, który znajduje się w połowie pieczary. Ewentualnie miał jeszcze jeden, bardzo debilny pomysł. Miał złożyć kilka pieczęci, odwrócić się, a następnie wystrzelić samego siebie przy pomocy techniki na górę... I zrobić to tylko, jeżeli wszystko inne zawiedzie, bo zapewne nie obędzie się bez solidnego przygrzmocenia w ziemię. Chciał wykorzystać wiatr, a także to, że znajdował się w powietrzu i nic go nie trzymało. Wypuszczenie strumienia owego żywiołu brzmiało jak dobry pomysł, ale nie do cholery do przemieszczania się tym, gdy oczy coraz bardziej się zamykają.

  Ukryty tekst

[Ichirou]

Udało mu się wydostać z tej piekielnej dziury i dość prędko dotrzeć do medyczki, którą przerastały dziejące się wokół wydarzenia. Jej roztrzęsienie było jednak jak najbardziej zrozumiałe. W zmaganiach z demonem aktywnie uczestniczyli chyba tylko ci, którzy albo mieli wyjątkowo spory bagaż solidnych doświadczeń, albo najzwyczajniej w świecie postradali zmysły i byli pozbawieni instynktu samozachowawczego. Ichirou i tak dziwił się samemu sobie, że wciąż tutaj był i podejmował próby zrobienia czegokolwiek. Biorąc pod uwagę destrukcyjna moc ogoniastej bestii, to na ten moment nie było wcale tak tragicznie, jak mogłoby być. O dziwo, wciąż wielu jeszcze dychało.
Ponaglił Nanami, jeżeli ta ociągała się i potrzebowała ożywienia, by zabrać się do roboty. Mieli co prawda chwilę spokoju, jednakże chwila ta mogła okazać się równie ulotna jak życia śmiałków w potyczce z demonem. Z grymasem bólu i z lekką złością obserwował sytuację, która działa się wokół krateru. Bez zaleczonych obrażeń nie chciał rwać się do przodu, więc liczył, że dwójka jego kompanów jakoś wywinie się z problemów.
Jego uwadze nie umknęła trójka, która wcześniej w sporym pośpiechu rzuciła się w ucieczkę, a teraz wróciła, by zatrzymać się przy krawędzi przepaści i wyczekiwać... w sumie to czego? Asahi nie rozumiał ich zamiarów i nie był do końca pewien, czy celem ich powrotu była pomoc w walce z Uchihą i kontrolowanym przez niego demonem, czy coś zupełnie innego.
- Pióra to genjutsu, użyj na mnie Kai! - wyjaśnił szybko medyczce, ponieważ ten specyficzny efekt nie był mu obcy. Samemu jako pierwszy dotknął ramię kobiety, by przesłać jej minimalną ilość chakry, wystarczającą do przełamania iluzji. Czekał oczywiście na to samo, ale jeżeli Nanami nie kwapiła się do pomocy, to wykonał wspomnianą technikę osobiście.
Wypatrywał Seinaru i Kuroia. Jeżeli ich dostrzegł, machnął do nich ręką w zapraszającym geście. Gdyby któryś z nich wyglądał na znużonego lub sennego, to udzielił mu tego samego komunikatu, co medyczce przed momentem.
Obserwował i czekał. Na wyleczenie ran. Na rozwój sytuacji. Na towarzyszy. W razie problemów był gotów ochronić siebie, Nanami i dwójkę kompanów piachem. W krytycznej sytuacji zawsze pozostawała opcja ewakuacji.
Brak dokładnej wiedzy w sprawie tego, co działo się w rozpadlinie, był w tym wszystkim najgorszy.

  Ukryty tekst

[Asaka]

To ona była tą „szaloną”, mniej kalkulującą w głowie i poddającą się emocjom częścią duetu. To ona była tą pierwszą, która zaciskała pięść i celowała prawym sierpowym w brzuch przeciwnika. Przeciwnika, który albo za dużo gadał o bzdurach, albo drażnił ją czymkolwiek innym. To ją trzeba było łapać za rączkę, by nie zrobiła czegoś pochopnie, szepnąć na uszko „Asaka, co ty robisz! Stój!” albo „Ogarnij się i ochłoń”. Kiedyś nie słuchała. Kiedyś… P.óźniej faktycznie się ogarnęła. Shikarui natomiast był tą zdecydowanie ostrożniejszą osobą. On zawsze kalkulował czy mu się coś opłacało, zawsze uważał, by nie wpakować się w jakieś bagno. I to zwykle on musiał z takiego bajorka wyciągać Asakę. Dziś jednak te role się odwróciły, gdy to białowłosa musiała powstrzymywać Sanadę przed rzuceniem się w paszczę bestii. Zabawne… To było całkiem dosłowne.
Cokolwiek by się w dole nie działo – i tak by go powstrzymała. A teraz gratulowała sobie w duchu, że zdążyła to zrobić, go wystarczyło jedno mocniejsze wychylenie się w dół, by zobaczyć, że Pięcioogoniasty na dole wręcz szalał. Części ziemi, kamienie, głazy odrywały się od granicy przepaści i spadały, nic nie było stabilne… Mówić, że byli bezpieczni tu na górze, to jak mówić, że deszcz nie był mokry. Demon w każdej chwili mógł znowu czymś przyłoić i wtedy spadną na dół razem z nim. Głupie. Aż zacisnęła szczęki z nerwów, szybko kalkulując w myślach dostępne im opcje. Zieew. Paszcza jej się rozdarła, łezka zatańczyła w kąciku oka, aż mimowolnie uniosła dłoń, by ją przetrzeć. Ależ była zmęczona tym dniem… A co gdyby się tu tak teraz położyć i przykimać…? Ach… Że iluzja? A kto by się tym… zaraz! Genjustu? Żesz kur…czę. Ręka Asaki była niemalże jak z ołowiu, gdy uniosła ją, by dotknąć ramienia Toshiro i złożyć połowę pieczęci Barana. Kai.
Miała tylko nadzieję, że któryś z panów i ją obudzi, w przeciwnym wypadku… W przeciwnym wypadku gotowa była słodko spać, aż do końca świata.
Jeżeli tylko ktoś uwolnił ją z iluzji – i jeśli faktycznie była to iluzja, Asaka potrząsnęła głową, oddalając od siebie wizję snu, która zniknęła tak szybko, jak się pojawiła. A piórka? Nie było po nich śladu.
- Jak tak dalej pójdzie, to spadniemy tam na dół razem z kamieniami – mruknęła, jednocześnie odpinając wielki wachlarz z paska, dzięki któremu utrzymywała żelastwo na plecach. Jednym płynnym ruchem rozłożyła broń – bo tym to niewątpliwie było – i trzymając go oburącz przesłała do niego impuls chakry, by uniósł się w powietrzu – i wskoczyła na niego. - Wskakujcie. Uniosę nas. Ale nie na dół – dodała jeszcze, chcąc podkreślić, zwłaszcza Shikiemu, żeby nadal o tym nie myślał. Bo ona mu zwyczajnie nie pozwoli dostać się na dół. Nie tam. I nie teraz.
- Zawal to – powiedziała do Shikiego. - Zawal i spadamy – to dokładnie miała na myśli, podlatując wachlarzem, by ustawili się… dokładnie nad pewnym Mnichem. 70m nad nim rzecz jasna, dodać do tego jeszcze odległość, na jaką się unieśli wachlarzem. Tylko Shiki z ich trójki mógł tu coś podziałać, czekała więc na jego ruch. Po którym natychmiast zamierzała się wycofać wachlarzem – w głąb lądu oczywiście. Byle dalej od zawalającej się jaskini.

tl;dr
Asaka używa Kai na Toshiro. Jeżeli ktoś wyciągnie ją z genjutsu - proponuje wskoczenie na wachlarz, by nie spadli na dół z co chwila walącymi się kawałkami ziemi. Podlatują na wachlarzu nad swój cel i proponuje Shikiemu, by w jakiś sposób zawalił jaskinię. Następnie wycofują się na wachlarzu z obszaru zawalającej się jaskini.

  Ukryty tekst

[Shikarui]

Z całą sympatia do Yamiego - niestety pan Sanada miał tutaj ważniejsze rzeczy do obserwowania i nawet przez myśl mu nie przeszło, by się oglądać za siebie i sprawdzać, jak tam młodzik się ma. Jego oczy były teraz skupione na jednej sylwetce - Shigi. Tej samej, która spadła z piaskowej chmurki, by ratować się przed dramatem niszczonej jaskini. Czy ten scenariusz mógł być jeszcze piękniejszy? Zaczynał pisać się w doskonałym układzie. Chise była połamana. Wyprowadzał ją jakiś mężczyzna. za daleko, by móc ratować swoją drugą połówkę. A on? Sam jeden - tam na dole. On i bestia. I jeszcze ten, który bestię poskromił. Na krótki moment czarnowłosy przesunął wzrokiem do tunelu w poszukiwaniu Yoshimitsu. Nikt najwyraźniej nie był ani trochę gonieniem za nim. Nikt nie był zainteresowany przebywaniem tutaj przez kilka chwil dłużej, gdy w alternatywie mieli możliwość ratowania własnego życia. Mądrzy ludzie podejmowali mądre wybory.
- Shiga jest na dole. Spadł. - Tak, gotów był schodzić w dół - i to bez większego zawahania. Tylko że ręka Asaki go zatrzymała. Ręka, słowo - wszystko na raz. Więc zatrzymał się, pozwalając krwi na szumienie w żyłach. Uderzała do głowy lepiej niż stare wino. Grała tercetem na sercu - tym radosnym. I jednocześnie w pełni zgnuśniałym. Zapeklowanym napiętymi do granic możliwości nerwami.
Uchihy nigdzie nie było widać, a on nie zamierzał go teraz szukać. Skupił się na śledzeniu ruchów mnicha. Tego, co uważał się kiedyś za wilka. A jego uznawał za owcę.
Sanada nigdy owcą nie był. Nie był też jednak wilkiem.
Skinął głową na słowa Toshiro i wyciągnął rękę do Asaki, używając na niej kai. Piórka... piękne, mamiące oczy piórka. Całe szczęście, że mieli przy sobie specjalistę od genjutsu. Inaczej... ciekawe, co by się stało. Bestia krok po kroku wyrywała się spod kontroli. Jej niedoszły właściciel chyba nie przetrwał presji. Smutne. Energii wystarczyło mu na krótki, dziki wyskok. Było to wszystko tego warte? Raczej nie. Musiał przez moment skupić spojrzenie po użytym Kai, choć zadziwiająco szybko jego zmysły wróciły do normy. Jakby zupełnie nic złego się nie stało.
- Sprawdzimy, jak bardzo wytrzymali są Jashiniści. - Wszedł na wachlarz Asaki. W ten czy inny sposób zamierzał pozbyć się białowłosego. I wyciągnął łuk, nakładając na niego dwie strzały. Wymierzył w trakcie lotu, wiedząc, że Asaka zadba o bezpieczne ślizganie się w powietrzu. Celował w nogi mnicha. Zaraz błyskawicznie też łuk zarzucił na ramię i zaczął składać pieczęci. Gotów był w każdej chwili wydać Asace komendę typu "w prawo, w lewo, stój" itd, gdyby cokolwiek im zagrażało z dołu. Jak na przykład demon, który chwilowo chyba bardziej był zajęty walczeniem o utrzymanie nad sobą kontroli. Całe szczęście. Walcz, walcz. Masz o co, koniku.
Kiedy znajdą się w odpowiednim miejscu czarnowłosy używa Suidanhy tak, by zwalić wszystko, co tylko się da na głowę Shigi. Tnie wodnym ostrzem wszystkie ściany i resztki sufitu pod kątem, by ostatecznie pchnąć je w dół. Ostrożnie badając jego ruchy i wykorzystując moc prekognicji swoich oczu. Oczywiście jeśli mnich postanowi uciekać w górę - wtedy zostanie przecięty na pół wodnym biczem. Czarnowłosy szczerze wątpił, by te gazy go zabił, ale był bardzo pamiętliwym skurwielem i na nieszczęście Shigi - bardzo cierpliwym. Gotów był chociażby wykopywać jego zwłoki własnoręcznie spod tego gruzowiska, byle tylko Asaka mogła go skrystalizować.
Istnienie pozostałych w tym wszystkim stawało się zupełnie nieważkie.

tl;dr Użycie kai na Asace. Shiki strzela w nogi Shigi lecąc na wachlarzu Asaki. Gdy są nad dziurą puszcza Suidanhe i niszczy wszystko wokół Shigi, by zawalić na niego całą jaskinię, ściany i sufit. Jak się nawinie demon to jego też na pół, ale to zdecydowanie ostatni priorytet. W razie zagrożenia informuje o nim Asakę.

TECHNIKI:

  Ukryty tekst

EKWIPUNEK:

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE): Łuk retrorefleksyjny, kołczan - 20 strzał, torba na tyłku, jedno wakizashi przy lewym boku, drugie wakizashi na plecach, na poziomie pasa, kabura na broń na prawym udzie, czarny płaszcz, średni zwój, manierka, karwasz z metalu na lewej ręce

  Ukryty tekst

KARTA POSTACI

  Ukryty tekst

[Reika]

Dziwne. Z obozu do Iglicy jakoś tak szybciej się szło, albo to po prostu kwestia towarzystwa, które wcześniej miała. Teraz Reika była całkiem sama i gnała na złamanie karku z powrotem, aby o wszystkim powiadomić władzę Midori. Oby tylko zdążyli wysłać posiłki, zanim Demon wszystkich pozabija. Chociaż tyle będzie mogła dla nich zrobić. Potem będzie trzeba zająć się tępieniem robactwa, które przylazło na nieswoje tereny i jeszcze wszczyna tutaj konflikt. O ile wcześniej nie było jednoznacznych dowodów, że to rzeczywiście Aburame za tym stoją, bo brak owadów pod ziemią działał na ich korzyść, a wszelkie cuda, które znaleźli w Iglicy, mogły zostać spreparowane, żeby ich wrobić, tak teraz sami się przyznali, atakując na terenie Klanu Nara. Wojna będzie nieunikniona i to właśnie było najgorsze. Trzeba powstrzymać jednocześnie i ich i Demona, który się przez nich uwolnił i teraz szaleje. Ilu zabije?
Te ponure myśli sprawiły, że Reika jeszcze bardziej wytężyła ciało, aby przyspieszyć bieg. Czuła zmęczenie, jednak na odpoczynek jeszcze przyjdzie czas. Najpierw musiała wykonać swoje zadanie. Na szczęście miała jeszcze trochę chakry, więc w razie problemów spokojnie skorzysta ze swoich pokładów. Przeciw robactwu miała jedną technikę, która powinna załatwić sprawę, więc lepiej tutaj oszczędnie korzystać z jutsu, aby przydały się w bezpośrednim starciu. W razie czego wspomoże się pigułką żywnościową, ale to też w ostateczności, ponieważ znała cenę, jaką płaci organizm podczas działania tego specyfiku. Potem człowiek jest jeszcze bardziej wyczerpany, niż normalnie. No ale jak mus, to mus.
No to daleko jeszcze, czy nie? Pewnie była już blisko, tylko po prostu tak jej się to niemiłosiernie dłużyło, bo zależało jej na czasie. Pozostawała jednak nadal czujna na wszelkie zagrożenie. Tajemniczy łucznik Ranmaru był dość upierdliwą sprawą, ale jeszcze bardziej upierdliwi byli sami Aburame i ich robale. Cała sprawa była upierdliwa i najchętniej już wróciłaby na wyspy, jednak trzeba było doprowadzić to do końca i sprawdzić, jak sprawa się zakończy. W razie ataku, odskoczy, zrobi unik, przeturla się. Cokolwiek, co będzie pasować akurat do sytuacji.

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Akarui]

Chyba czeka nas nagła zmiana kierunku...

Póki było to możliwe, Akarui starał się kontynuować dialog z dowódcą oddziału Aburame. Hannosuke nie był łatwym rozmówcą. Stosował bardzo agresywną taktykę dialogu, która łatwo mogła wyprowadzić drugą stronę z równowagi. Jednak większość tego, co wypływało z jego niewyparzonej (a jednocześnie suchej i poparzonej) mordy to były zwykłe bujdy. Jak na przykład to, że zdenerwowanie nie robi na nich wrażenia. Tozawa nie mógł się powstrzymać, by nie powiedzieć: -No nie wiem, Hannosuke-sama. Jak Shikami-dono na Pana wrzasnęła, to raczej nie zachował Pan kamiennej twarzy.

Przedstawiciel z Kaigan zauważył, w co pogrywa najemnik i nie omieszkał tego oznajmić. Co miał odpowiedzieć biedny medyk? - Summimasen, nie mogłem się powstrzymać. A przy kim trenować i od kogo się uczyć, jak nie od mistrza danej dziedziny? Cóż, trochę admiracji jeszcze nikomu nie zaszkodziło. Nawet lepiej, że mężczyzna zauważył, w co pogrywa Akarui, zawsze można było to przerodzić w żart. A te, jak wiadomo, dobrze ukierunkowane mogą rozwiązywać ludzkie języki. Wyglądało na to, że się powiodło, gdyż Hannosuke postanowił uchylić rąbka ze swoich tajemnic. Gdyby medyk jednak wiedział, czego zaraz się dowie, wolałby tego nigdy nie usłyszeć...

Każde słowo wypowiedziane przez lidera z Aburame wyryło się w mózgu Akarui'ego krwawymi rysami, krzyczącymi z bólu, rozpaczy i strachu w czystej postaci. Tozawa stanął jak wryty, gdy goście z Kaigan nagle rozbili się na tysiące owadów i rozpierzchli się po okolicy, rozmywając się jakby w życiu ich tu nie było. Pozostawiając po sobie tylko uchylony rąbek tej koszmarnej tajemnicy. Jednak był medykiem. Był tym, który musi zachowywać zimną krew, a nie oblewać się zimnym potem. Więc mimo kropel, które nagle wyskoczyły na jego czoło (akurat te na pewno nie były spowodowane temperaturą otoczenia), rozejrzał się po członkach swojej ekipy. Wszyscy stali jak wryci. Trzeba nimi potrząsnąć! - Dobra... Słuchajcie, wszyscy to słyszeliśmy. I ten wybuch i słowa tego Aburame. Czy są prawdziwe czy nie, bo przecież mógł kłamać, to my musimy działać, tak? Rozejrzał się po ekipie, nie zwrócił na siebie wszystkich par oczu, więc postanowił ryknąć: - Ej, do kurwy nędzy, źle mówię?!

Rozejrzał się jeszcze raz i już spokojniejszym tonem kontynuował: - Nie znacie mnie, nie jestem jakoś rangą nad wami, ale chyba zgodzicie się ze mną, że musimy wysłać ze dwóch szybkich i uważnych ludzi do obozu z informacją na temat wybuchu, domniemanego Bijuu jako rdzeń naszych problemów ze środowiskiem i klimatem i Aburame. Że nie wysłali swoich ludzi a klony, jakby dla swojego bezpieczeństwa i że prawdopodobnie od początku wiedzieli, co się działo wokół Iglicy. Tak, shinobi wysłani do obozu musza być szybcy i uważni. Szybcy, bo każda sekunda się liczy, a uważni, bo jesteśmy w lesie a słów Hannosuke Tozawa długo nie zapomni: "Aburame, będąc w lesie, zawsze są na swoim terenie."

Akarui miał nadzieję, że na tym etapie przynajmniej większość ekipy już się opamięta, może nawet ktoś się zgłosi do tej roboty, wtedy będzie mówił dalej: - Sam zamierzam ruszyć prosto na Iglicę, na pewno przyda się tam pomoc reszty naszej ekipy, niezależnie od tego, czy Hannosuke mówił prawdę, czy nie. Shikami-dono mając te informacje teraz już musi wysłuchać mojej poprzedniej rady. Medycy z pełnym wyposażeniem, dużo bandaży, gazy i wody. Wszyscy pod Iglicę, ratować naszych ludzi. Czas ruszać. Mając nadzieję, że każdy zrozumiał powagę sytuacji ruszył w kierunku szczytu wystającego ponad okolicę, w trakcie drogi nawadniając organizm. Nie była to krótka trasa i Akarui wiedział, że z każdym kilometrem będzie goręcej. Już raz to przeżył. Miał nadzieję, że tym razem będzie lepiej i że jego obecność będzie bardziej przydatna.

Choć wolał nikomu nie być potrzebny...

Jest w szoku - wychodzi z szoku - stara się, by nikt nie panikował. Chce podzielić ekipę na dwie grupy. Mniejsza leci do dowództwa z info i prośba o wsparcie, a druga większa z nim do Iglicy. Mimo decyzji reszty ekipy, sam rusza pod Iglicę, pije wodę i ma nadzieję, że nie będzie tak źle...

  Ukryty tekst

[Yami]

Obserwowałem z drzewa kierunek w którym toczyła się walka. Wciąż kłębiły się tam chmury pyłów związanych z smagnięciami ogonem demona a także wszystkich technik jakie najemnicy w niego strzelali. Miałem nadzieję, że Shikarui da znać. Znak jednak nie nadchodził a to mogło oznaczać dwie rzeczy. Albo nie był w stanie dostrzec mojego sygnału albo walka toczyła się między dwiema grupami. Dopiero jednak sponad drzewa mogłem określić kim tak właściwie były walczące drużyny. Aburame czyli ci co kontrowali robaki, a także druga nieznana mi grupa. Czy raczej prawie nieznana albowiem udało mi się dostrzec charakterystyczny strój w jaki ubrani byli wcześniej Akimichi i dziewczyna, która z nimi była. Ze względu na powiększenie gigantów byłem w stanie dobrze przyjrzeć się ubraniom a więc nie miałem wątpliwości. Grupa Ichikatsu walczyła właśnie z Aburame. Pytanie tylko czy którąkolwiek ze stron można nazwać swoimi towarzyszami.
W międzyczasie z nieba zaczęły spadać białe piórka. Spojrzałem ku niebu lecz nic nie dostrzegłem. Technika? Dopiero gdy oczy zaczęły mi się kleić połączyłem fakty. Choć raczej przypomniałem sobie pewien fakt. Masowe uśpienie ludzi w Ryuzaku, kiedy szalała choroba. Wtedy dużo łatwiej było dojść do tego, że była to iluzja. Tutaj... miałbym wątpliwości. Przecież Ninja i tak są w stanie przywoływać kule ognia czy inne cholerstwo. Nie byłoby by chyba nic dziwnego, gdyby ktoś zrobił technikę tworzącą piórka, które mają jakiś składnik usypiający. Przynajmniej nie musiałem się zastanawiać innymi możliwościami bo odpowiedź znałem. Jednak szansa na to, że uda mi się wyjść spod wpływów iluzji... było raczej nikłe. Całe szczęście miałem pod sobą dwie osoby. Dwie? To czemu są Trzy? Sięgnąłem po kunai, który znajdował się w Torbie i skoczyłem ku tajemniczemu osobnikowi. Chciałem się już zamachnąć lecz postura i ubiór zdawały się być normalne a i Masako i Harruchi nie zdawali się być gotowi na atak. Wylądowałem metr od Kyoshiego chowając broń z powrotem do torby.
- Użyjcie Kai na osobie po waszej prawej. Wiem co to za technika i może się okazać, że sami nie jesteśmy w stanie wyjść z iluzji.
Złożyłem pieczęć a następnie dotknąłem stojącą obok Masako. Swoją drogą byłem trochę spokojniejszy. Znaczy byłem niemal między młotem w postaci demona, a kowadłem choć aktualnie nic nie chciało we mnie grzmotnąć. Musiałem jednak głęboko westchnąć aby wciąż zachować ten stan.
- Z drzewa dostrzegłem kto walczy. Aburame i grupa Ichikatsu, która nas zaatakowała... - zabranie powietrza - Biorąc pod uwagę, że Nanami powiedziała, że jeden z trupów które znaleźliśmy nosił ślady walki z Aburame... lepiej nie mieszać się do konfliktu. Musimy połączyć się z głównym oddziałem... aby... aby... - serce zaczęło bić mocniej. Oj zaraz będzie atak paniki... Wdech i wydech, wdech i wydech. Lepiej - obezwładnić tego potwora... Co do niego... - zwróciłem się w kierunku nowo przybyłego. - Po drodze opowiesz do czego doszliście? Czy masz inne plany?

Trzeba było ruszać w kierunku obozu omijając najlepiej cały ten harmider. Szybko i bezpiecznie. Taki był cel. choć nigdy nie wiadomo.

tl;dr - Mówię mikrodrużynie, że to gen bo kiedyś na takie trafiłem. Mówię o wycofaniu się i pytam Kyou czy idzie z nami

nie daję hide z Kai bo i tak przeleciało w tej kolejce już z 10 razy kappa

ZDOLNOŚCI

  Ukryty tekst

JUTSU

  Ukryty tekst

EKWIPUNEK

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):

• Torba umieszczona na prawym udzie,
  Skórzane karwasze z umieszczonymi na nich pieczęciami,
  Skórzane rękawiczki, z metalowymi blaszkami,
  Klasyczna Kamizelka Shinobi oraz płaszcz w kolorze zieleni.

PRZEDMIOTY SCHOWANE (NIEWIDOCZNE):

  Ukryty tekst

[Uchiha Masako]

Wyglądało na to, że muszą zrezygnować z lotu, dokładnie z powodu tych wątpliwości, które miała ona sam już wchodząc na wachlarz. No nic, trzeba będzie się jeszcze pomęczyć - nikt nie mówił, że będzie łatwo. I tak mieli łatwiej niż ci, którzy postanowili stawić czoła potworowi na dole wraz z szalonym Yoshimitsu. Czuła się dalej zdenerwowana i spanikowana, do tego jej ciało najwyraźniej postanowiło zacząć przechodzić w tryb spoczynku - za dużo stresu i gorąca? Ewidentnie czuła, że oczy jej się kleją i pewnie by jej nawet do głowy nie przyszło, że może być coś nie tak, gdyby nie dziwne pióra, słowa i gesty obu... nie, zaraz - trzech towarzyszy? W pierwszej sekundzie wzięła Kyoshiego za kolejny zwid, ale dotarło do niej, że to po prostu członek drugiej grupy, który zdołał wydostać się z krateru - był przecież wcześniej na odprawie. Mimo to, pióra wyglądały jak technika genjutsu, a co jak co, ale genjutsu było specjalnością Uchiha. Niewykluczone, że to właśnie Yoshimitsu znowu coś odwalił i to na dużą skalę.

- Dzięki za pomoc. - odpowiedziała Yamiemu, uśmiechając się i poddając Kai - a jeśli by to nie pomogło, była gotowa ukłuć się kunaiem w lewą dłoń - na tyle mocno, by poczuć ból i może wyjść z marazmu, ale jednocześnie na tyle mocno, by móc dalej składać pieczęci w razie potrzeby.

- Jeśli tam walczą Aburame z tą druga grupą, to my lepiej się wycofajmy do obozu. Możemy spróbować trzymać w zasięgu wzroku bitwę, to zdobędziemy jeszcze trochę informacji przydatnych, skoro Reika i tak zda - o ile zdoła tam dotrzeć - wstępny raport. Póki co proszę, po prostu oddalmy się stąd. Nikomu się nie przydamy, jeśli oberwiemy w plecy od tego monstrum. I to pewnie przez przypadek, bo nawet nie będzie w nas celować. - dodała jeszcze, proponując kompromis między dwiema propozycjami i ponaglając resztę, by ruszyli dalej i dając im dobry przykład, skacząc na kolejne drzewo. Chciała wyjść z tych piór i z tego gorąca jak najszybciej.

tl;dr - proponuje szybki kompromis i ponagla do ucieczki w stronę obozu, ale utrzymując bitwę w zasięgu ich wzroku.

  Ukryty tekst

---

EKWIPUNEK

---

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):
Torba, kabura na broń, kołczan, średni łuk.

  Ukryty tekst

[Murai]

Zrozumienie każdego jednego elementu sytuacji i ruchów każdej jednej jednostki było bardzo ciężkim procesem dla Muraia. Szczególnie w tej sytuacji, gdy przeprowadzał atak na wroga na którym musiał się skupić. Śledzenie każdego i branie pod uwagę każdego nie było nawet możliwe, dlatego też Kakuzu musiał poświęcić część swojej uwagi. Nie miał pewności, czy nie zostanie przez przypadek zaatakowany przez któregoś z sojuszników. Albo nawet celowo, w ramach zemsty za poprzednie jego czyny albo przez niezgodność z ideologią danej jednostki. Mogła być to nawet Reika, która ukrywała się w skałach tylko po to żeby zaatakować z ukrycia. Wszystko było możliwe i w tym jednym momencie nie był w stanie przygotować się na wszystko.
Kanonada różnych ataków skierowanych w stronę Yoshimitsu sprawiła, że ten musiał się bronić. Wszczynanie walki w takiej dysproporcji jednostek wiązało się z koniecznością reakcji na dużą ilość różnorodnych ataków. Pewność siebie Yoshimitsu została poddana próbie. Rozmaite strategie i powiązane z nimi ataki właśnie leciały ku niemu i kwestią czasu było zanim spróbuje użyć jakiejś techniki innej od swojej teleportacji i ataków za pośrednictwem demona. Murai był bardzo pewny swojego planu, tym bardziej że w razie jego niepowodzenia nie poniósłby żadnych poważnych reperkusji. Mógłby dalej walczyć pomimo odniesionych ran. Jego próba przybliżenia się i zmuszenia go do walki fizycznej była uzasadniona i miała wymusić odpowiednią reakcję - ucieczkę. Murai widział, jak czerwone oczy przeciwnika szybko omiatają całe pomieszczenie, wyłapując każde indywidualne zagrożenie. I w efekcie zniknął, zamiast próbować przenieść siebie i demona, skupił się na sobie. A demon zaatakował, czym tylko mógł. Ogony trafiły kilku atakujących. Murai wystrzelił technikę Katon w stronę bestii i na chwilę podziałało, jednak głowa bestii szybko weszła w kontakt z niciowcem. Nie mógł nawet nic na to poradzić. Uderzył w ścianę z ogromną prędkośćią. Nawet pomimo jego fizycznych przewag nad zwykłymi ludźmi, poczuł to mocno. Oszołomienie, niemożliwość rozeznania się w otoczeniu. To wszystko sprawiło, że Murai nie był w stanie poprawie ocenić sytuacji. Wbity w ścianę próbował przywrócić się do normalnego stanu. Widział jedynie, jak pozostali próbowali. Ledwo widział.
Obraz powoli wracał do ostrości. Widział jak demon dosłownie pożera jednego z członków grupy. Można go było spisać na straty. Widział jak z nieba zaczęły spadać pióra. Ale skąd dokładnie? Nigdzie nie wiedział ich źródła. Widział jedynie, że spadają. A samego Muraia zaczęła ogarniać bardzo nietypowe dla niego uczucie - zmęczenie. Skrajne zmęczenie, sprawiające że oczy same się zamykały. Seinaru szybko dał znać o co chodzi. Genjutsu. Oczywiście, sam Yoshimitsu potrafił tworzyć iluzje. Miało jak najbardziej sens. Kakuzu wpadłby na to chwilę później. Wychodzenie z iluzji było najlepsze, gdy używało się Kai na kimś. Dlatego też szybko użył Kai na Seinaru. Przede wszystkim był samuraiem. Wydawał się człowiekiem honorowym, wystarczająco żeby odwdzięczyć się za przysługę. Nie zrobił mu wcześniej krzywdy, nie mieli żadnego konfliktu. Dodatkowo sam Kakuzu był ważnym elementem grupy, silną jednostką której obecność miała wpływ na sytuację. Logicznym wydawało się że Seinaru odda przysługę. Gdyby tego nie zrobił, Murai powinien mieć jeszcze możliwość użycia Kai na sobie.
Klon jednak, czując narastające zmęczenie, zaczął krzyczeć w stronę bestii jak tylko mógł. Wybiegł z dymu żeby bestia go zauważyła i resztkami chakry użył techniki Doton. Ogromne kamienne kolce powinny wbić się w nogi bestii żeby zapobiec jej dalszym skokom. Ograniczenie możliwości poruszania się i zwrócenie uwagi przez i tak bezużytecznego klona było jego głównym zadaniem. A sam Murai zaczął wybiegać na powierzchnię. Dlaczego? W samym dole było ich zbyt mało żeby móc coś zrobić, ogromna część grupy zdążyła się wydostać. Będący na dole mogli pełnić funkcję przynęty i zwrócić uwagę demona na wystarczająco długo, żeby reszta zdołała się przegrupować.

1) Używa Kai na Seinaru
2) Jak ten tego nie zrobi to używa Kai na siebie
3) Klony w tym czasie używają techniki do Dotonowych filarów i zwracają uwagę demona zanim padną.
4) Jak Murai nie zdaży użyć Kai albo nie będzie w stanie do nici z pleców wbijają się do podłoża i powstrzymują przed upadkiem.
5) Jak Kakuzu będzie w stanie to ucieka na górę samą żeby się przegrupować.

EQ:

---

EKWIPUNEK

---

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):
- Dwie kabury na broń (lewe i prawe udo)
- Płaszcz koloru czarnego
- 2 tonfy obwinięte bandażami (przy pasie)
- Manierka z wodą przy pasie

PRZEDMIOTY SCHOWANE (NIEWIDOCZNE):

• Przy pasie:
  • - 2 Tonfy Metalowe
• Kabura na broń |Zapełnienie: 19,5/20 obj.| (prawe udo):
  • 2 kunai z notką wybuchową (13)
  • 1 kunai z notką oślepiającą (6,5)
• Torba (77,5/140) (lewy bok):
  
  • 2 bombki dymne - 4obj
  • Zwój mały pusty 10obj
  • 3m bandaża 1,5obj
  • 4 notki wybuchowe 2obj
  • Zwój Mały 1 (10/70) (Wypełnienie: 136,75/150):
    • Sztylet x2 (20/150)
    • Zaostrzony Kastet x2 (16/150)
    • Katana (30/150)
    • Parasolka z senbonami x125 (51,25/150)
    • 1 kunai z notką wybuchową (6,5)
    • 3 kunai z notką oślepiającą (13)
    • 11 shuriken (21)
  • Zwój Mały 2 (10/70) (Wypełnienie: 94/150):
    • 1 Fūma Shuriken (90/150)
    • 2 strzykawki (4/150)
  • Zwój Mały 3 (10/70) (Wypełnienie: 150/150):
    • Notka wybuchowa x19 (8/150)
    • Notka Świetlna x3 (1,5/150)
    • 4 porcje Makibishi (40 sztuk) (10/150)
    • Dzwoneczki x15 (3,5/150)
    • Żyłka 40m (40/150)
    • Bomba dymna x1 (2/150)
    • 10m żyłki (10/150)
    • Kunai x10 (60/150)
    • Kilka zestawów ubrań (15/150)
  • Zwój Średni 1 (30/70) (Wypełnienie: 360/400):
    • Gruda z błotem z doczepioną notką wybuchową na zewnątrz (270)
    • Wielki Wachlarz (90)
  • Ukryte w ciele:
    • 4 notki oślepiające (1 w każdej kończynie)
    • Metalowe kolce - 6 w każdej ręce (na całej długości), 1 w nadgarstku, 3 w każdej nodze (na całej długości)

KP:

KEKKEI GENKAI: Jiongu
NATURA CHAKRY: Doton
STYLE WALKI: Gōken
UMIEJĘTNOŚCI:

• Nabyta - Mistrz Analizy

PAKT: Brak i nigdy nie będzie
ATRYBUTY PODSTAWOWE:

• SIŁA 30 (1 próg - Bardzo Słaby)
  WYTRZYMAŁOŚĆ 85 (3 próg - Mierny)
  SZYBKOŚĆ 170 (5 próg - Ponadprzeciętny)
  PERCEPCJA 162 (5 próg - Ponadprzeciętny)
  PSYCHIKA 1 (1 próg - Bardzo Słaby)
  KONSEKWENCJA 95|105 (3 próg - Mierny)

SUMA ATRYBUTÓW FIZYCZNYCH: 542
KONTROLA CHAKRY S
MAKSYMALNE POKŁADY CHAKRY:251% [100% bazowe + 6% Wytrzymałości + 55% (Serce Katon B) + 45% (Serce Fuuton C) + 45% (Serce Suiton C)]
MNOŻNIKI: +10 Konsekwencja (KC S)

POZIOM ROZWOJU DZIEDZIN NINPŌ:

• NINJUTSU E
  STYLE WALKI: (2 - dziedzina B)
  • Goken - S
  • Seido - S
  KLANOWE A
  DOTON B
  FUUIN D
  KATON B (Klik)
  FUUTON C (Klik)
  SUITON E (Klik)

• JUTSU:
  
  NINJUTSU:
  Wszystkie E
  
  FUUINJUTSU:
  Fūin no Jutsu (E)
  Bakuryūgeki (D)
  
  KATON:
  Katon: Ryūka no Jutsu (C)
  Katon: Endan (C)
  Katon: Karyū Endan (B)
  Katon: Hibashiri (B)
  Katon: Ryūgyō no Jutsu (B) (WT)
  Katon: Haisekishō (B)
  
  FUTON:
  Fūton: Fūsajin (D)
  Fūton: Furai Uchiwa (D)
  Fūton : Zaheru (C) (WT)
  Fūton: Kaiten Shuriken (C)
  Fūton: Reppūshō (C)
  Fūton: Kamaitachi (C)
  
  DOTON:
  Doton: Moguragakure no Jutsu (D)
  Doton: Iwa Bunshin no Jutsu (C)
  Doton: Ganchūrō no Jutsu (C)
  Doton: Doro Kōgeki (C)
  Doton: Dochū Senkō (C)
  Doton: Retsudo Tenshō (C)
  Doton: Doro Tairu (C) (WT)
  Doton: Jimen no Ana (C) (WT)
  Doton: Domu (B)
  Doton: Doryū Taiga (B)
  Doton: Ganchūsō (B)
  Doton: Doryūheki (B)
  Doton: Doro Hōshi (B)
  
  TAIJUTSU
  
  Ogólne:
  
  Dainamikku Akushyon (D)
  Dainamikku Entorī (D)
  Aian Kurōī (D)
  Kage Buyō (C)
  Hasutsu (C) (WT)
  Hone (B) (WT)
  Jiongu: Hebi Mōretsuna(A) (WT)
  
  Gōken:
  
  Konoha Senpū (D)
  Konoha Reppū (D)
  Konoha Shōfū (C)
  
  BUKIJUTSU
  
  Seido:
  
  Hokahikō (C)
  Samedare Kekka (B)
  
  KLANOWE:
  Jiongu (D)
  Jiongu: Reberu Di/Shi/Bi/Ei (D/C/B/A)
  Ugoku (D) (WT)
  Bunri (D) (WT)
  Echin Shishi no Jutsu (C)
  Jiongu Teashi (C) (WT)
  Jiongu Esa (C) (WT)
  Jingou Keihō (B) (WT)
  Jiongu: Henge no Jutsu - (B) (WT)
  Jiongu: Henge no Jutsu (B) (WT)
  Nuuhada no Jutsu (B)
  Shinto Numei no Jutsu (B)
  Jiongu Hyōshi (B) (WT)
  Jiongu: Gishi (B) (WT)
  Kyushu Hato (A)
  Taiho Nuuhada no Jutsu (A) (WT)

[/list]

Jutsu użyte + chakra:

Nazwa

Doton: Ganchūrō no Jutsu

Ranga

C

Pieczęci

Szczur → Koń → Pies → Wąż

Zasięg Max.

20 metrów

Koszt

E: 24% | D: 18% | C: 15% | B: 12% | A: 9% | S: 6% | S+: 3%

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Bardzo przydatne Jutsu Dotonu, polegające na wytworzeniu kilkunastu kolumn, które otaczają cel. Tworzą w ten sposób, swojego rodzaju więzienie. Jest ono całkiem wytrzymałe, dlatego może powstrzymać słabych przeciwników, a nawet tych na średnim poziomie. Dodatkowo nie każdy potrafi wyjść z niego całkowicie, szczególnie, kiedy zawczasu przygotuje się tam "niespodziankę" dla złapanego. Wystarczy uderzenie o sile 75 lub technika rangi C do zniszczenia więzienia.

Nazwa

Kai

Ranga

E

Pieczęci

Baran

Zasięg

Dowolny

Koszt

Brak

Dodatkowe

Na czas użycia dodaje 65 konsekwencji

Opis Kai to jedna z podstawowych technik shinobi, często niedoceniania - i niesłusznie. Jutsu to polega na chwilowym odcięciu dopływu chakry do mózgu, dzięki czemu jakiekolwiek impulsy - również te narzucone zewnętrznie - przestają działać. Efektem tego jest uwolnienie użytkownika z dużej ilości prostszych technik genjutsu. Niestety, te silniejsze dalej będą na nas oddziaływać i trzeba je dezaktywować innym sposobem.

Nazwa

Kinobori no Waza

Ranga

E

Pieczęci

Brak

Zasięg

Na ciało

Koszt

Minimalny, nieodczuwalny

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis <span style="display: block; margin: 0; padding: 0; text-align: justify;">Kolejna z podstawowych jutsu, które potrafią wykorzystać nawet największe świeżaki spomiędzy ninja. Technika ta pozwala na odpowiednią kontrolę i kumulację chakry w z góry określonym miejscu - tu są to stopy. Dzięki temu shinobi jest w stanie poruszać się po powierzchniach pionowych, a nawet poziomych (tylko w sprzeczności z grawitacją), czyli prościej - po ścianach i sufitach, drzewach, gałęziach, i po czym tylko nam przyjdzie ochota - nie wliczając wody.
Uwaga: Odpowiednio skumulowana chakra w stopach nie wyklucza korzystania z innych technik w trakcie jej używania.</span>

Nazwa

Jiongu: Reberu Shi

Ranga

C

Drugi poziom Jiongu. Dochodzi do kolejnych przemian w organizmie. Nici zyskują na grubości i lekkości, są one coraz większe i szersze, co umożliwia wykorzystywanie ich w walce na coraz lepsze sposoby. Ich ilość gwałtownie rośnie, przez co Kakuzu móże wykorzystywać większą ich ilość. Ciało, przywykłe już do nietypowych właściwości ciała, łatwiej poddaje się woli właściciela. Szwy poluźniają się szybciej, a lepsze zrozumienie podstaw daje dodatkowe możliwości w zakresie kontroli nici na większych zasięgów.

Siła

Słaby (60)

Wytrzymałość

Słaby (60)

Szybkość

Mierny (100)

Zasięg

10 metrów

Koszt Chakry

E: 16% | D: 12% | C: 10% | B: 8% | A: 6% | S: 4% | S+: 2% (na turę)

Serce Doton: 33%
Serce Katon: 55-5%=50%
Klony: 7% i 6%. Jeden znika po użyciu techniki, drugi wybiega i drze ryja do Demona.

Zobaczymy co się przyda i odejmę w następnej.

[Ayatsuri Juranu]

Niesamowitym było to, że mimo tak znaczącej przewagi nad Yoshimitsu, temu wciąż udawało się uciec. Wcześniej wymsknął się ze wszystkiego, później uciekł. Wciąż jednak bestia nosiła jego oczy i pod tym wpływem… Zeżarła Hirokiego. Mlaśnięcie nie poprawiało podłego nastroju Juranu, który już się czuł wysoce bezużyteczny, a teraz dodatkowo bezradny. Kolejna ofiara z ich drużyny. Pięć trupów. Harumi, Shikari, Yura, Masachi, a teraz Hiroki. Spojrzał na mnicha, któremu udało się odskoczyć od paszczy koniodelfina. Tak bardzo zależało mu na ocaleniu tego chłopaka, a teraz… Teraz nic z tego. Został pozbawiony swojego podopiecznego. Marionetkarz rozpaczałby pewnie po stracie marionetki, więc co dopiero tamten po stracie osoby, szczególnie, że nie była to pierwsza bliska mu osoba, która odeszła w tej jaskini. W końcu wcześniej pieczętowali ciało Harumi w zwoju.

Po oczach Bijuu widać było, że w końcu spod obcej kontroli i będzie można spróbować nawiązać z nią kontakt, ale zaraz… Pióra, w jaskini? To chyba musiała być czyjaś technika, bo raczej wątpliwe, żeby nagle tyle ptaków przeleciało i zgubiło je akurat nad wejściem do groty, od której najpewniej by uciekły po wybuchu. A więc to pewnie sprawka tej kobiety, która odłączyła się od nich przy wejściu! Wtedy co prawda piórko było czarne, a teraz białe, ale najwyraźniej jej styl walki jest na tym oparty. Może to jakiś klan nieznany chłopakowi? Próbował więc ją teraz znaleźć wzrokiem i dowiedzieć się, co robi. Gdyby tylko nie chciało mu się tak spać… Ta wyprawa okazała się najwyraźniej ponad jego siły. Gdzie jest też Kai? Co robi mnich, który był ich nadzieją w zapieczętowaniu demona? Juranu czuł już, że długo nie pociągnie i zaraz zaśnie, więc postanowił zrobić to, co mógł zawsze. Gadać. Piórka spadają cicho, te były wręcz bezszelestne. A skoro tak, to bazująca na słuchu shinobi może nie wiedzieć, że coś się dzieje.

– Chise-sama… Wszędzie spadają jakieś piórka, nie wiem czy to słyszysz… – jego słowa były ospałe i przerwane tłumionym ziewnięciem – Jestem senny, już chyba nie dam rady… Nie przejmuj się mną… – zadanie było w tym momencie ważniejsze od niego. Od początku gotowy był na śmierć tutaj, a jeśli śmierć nadejdzie we śnie, bezboleśnie, to tylko lepiej dla niego. Coraz bardziej senny zwieszał się na usztywnionej wokół niego marionetce, która podpierała jego kończyny, będąc odpowiednio usztywniona. To może być jego koniec… Głodny Pięcioogoniasty zaraz go dopadnie.

STRESZCZENIE

• Widok zjadania Hirokiego, dostrzeżenie zmiany oczu bijuu na normalne.
• Zobaczenie piór, powiązanie ich z NPC babeczką, co zniknęła.
• Rozglądanie się za babeczkę i mnichem Kaiem, bo nie pisałeś nic o nich.
• Poinformowanie Chise, że lecą jakieś ciche piórka
• Poddanie się piórkom, bo nie robię OOC „Piórka? To iluzja!” w świecie, gdzie dmuchamy ogniem, a dziwny koniodelfin rozwalił pół góry. Odchodzenie w kimę zawieszonym w stelażu z mojej ośmiornicy.
  Magazynki:
  Tonbo #1: 31/40
  Tonbo #2: 32/40[/ghide]

UŻYTE TECHNIKI:

Już wcześniej. Nici niewidzialne (dla większości pozbawionej sharingana):

Nazwa

Chakura no Ito

Ranga

D

Pieczęci

Brak

Zasięg

100 metrów

Koszt

E: 1,4% | D: 1,2% | C: 1% | B: 0,8% | A: 0,6% | S: 0,4% | S+: 0,2% (za jedną nić)

Dodatkowe

Płacimy tylko za wytworzenie nici.

Opis Podstawowa technika kuglarzy. Za jej pomocą wytwarzamy na czubkach palców cienkie nitki chakry, które następnie można podłączyć do marionetki. Dzięki odpowiednim ruchom rąk i palców jesteśmy w stanie wywołać pożądane ruchy u kukły, np.: przemieszczenie się czy też aktywowanie danego mechanizmu. Początkujący kuglarze muszą podłączyć aż dziesięć nici do jednej marionetki aby funkcjonowała poprawnie. Z czasem liczba ta ulega zmianie i możliwe jest sterowanie większą ilością lalek za pomocą mniejszej ilości nitek. Same nici chakry są niesamowicie wytrzymałe, a przeciąć je można jedynie ostrzem pokrytym chakrą, bądź całkowicie z niej stworzonym. Zniszczyć może je także wystarczająco duża siła (od przeciętnej wzwyż). Od rangi klanowej B istnieje możliwość sprawienia, że nici stają się niewidoczne, przez co shinobi bez specjalnych zdolności nie będzie mógł ich dostrzec.

CHAKRA:

KC D, a więc:
50,3%[/ghide]

EKWIPUNEK

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE): Strój Juranu, dwie kabury na broń umiejscowione na udach, pusta manierka, manierka z wodą;

PRZEDMIOTY SCHOWANE (NIEWIDOCZNE):
1 m bandaża nawilżonego zimną wodą jako okład na czoło
Kabura na prawej nodze: Mały zwój #1 (czerwony), Mały zwój #2 (brązowy), 1x kunai.
Kabura na lewej nodze: Mały zwój #3 (biały), Mały zwój #4 (niebieski), 1 m bandaża, 17. Wampirze kły w formie nakładki, niby zabawka ale jednak ze stali., (10) Butelka 7/10 porcji Ari

(278 198/300) Mały zwój #1 (czerwony):
(40) Marionetka Tonbo nr 1 (amunicja: 31/40 senbon w wariancie Ayatsuri); senbony zatrute za pomocą Mahi + link do zatrucia;
(40) Marionetka Tonbo nr 2 (amunicja: 35/40 senbon w wariancie Ayatsuri); senbony zatrute za pomocą Mahi + link do zatrucia
(50) Rękawica łańcuchowa
(120) 8 metrów łańcucha z kolcami
(18) 3x Kunai
(10) 5x shuriken

(Kugutsu no Fūin) Mały zwój #2 (brązowy):
Marionetka Tako

(202,75157,25/300) Mały zwój #3 (biały):
(70) Podstawowy statyw alchemiczny;
(12) 1x Umiarkowany zestaw ziół;
(10) Butelka 10/10 porcji Ari;
(10) Butelka 10/10 porcji Irakusa;
(15) Manierka pełna wody
(1,25) 31. 5 stylowych dzwoneczków w kształcie czaszek.;
(3,5) 35x kartka papieru; (3) 30x kartka papieru;
(15) Torba;
(16) Duża torba;
(20) Płaszcz;
(20?) Stare ubranko;
(10?) Wino zapomnienia;

(Fuuin no Mizu) Mały zwój #4 (niebieski):
1/2 Małych zasobów wody[/ghide]

Specjalistyczne ubranko na gorące warunki

Nazwa

Strój Juranu

Typ

Ubranie/Mechanizm Ayatsuri

Objętość

100

Opis Strój zaprojektowany przez Ayatsuri Juranu, łączący przewiewny strój do działania na pustyni oraz maskę służącą do przeciwdziałania wszechobecnego piachu, jak i zabezpieczenia przed truciznami, a szczególnie niefortunnym zastosowaniem tych własnej produkcji.

Materiał - cienka przewiewna tkanina. Żeby uzyskać wartości zachowania ciepła organizmu użyto jej podwójnej warstwy, z niewielką przestrzenią na powietrze pomiędzy. W ten sposób podczas wiatru zachodzi bardzo szybko wymiana powietrza, zaś podczas bezwietrznych warunków całkiem przyzwoicie zachowuje ciepło ciała przed ucieczką na zewnątrz.

Wiatraczki - cechą szczególną całego stroju jest zaszycie w wybranych miejscach metalowych wiatraczków, które osłonięte są drewnianymi obudowami o wymiarach 6x6x1 cm. Łącznie wszystkich takich urządzeń jest 12, umiejscowione w specjalnych kieszonkach między warstwami materiału, kieszonki są doskonale dopasowane, dzięki czemu materiał nie wcina się w działający wiatraczek, a same kształty obudów trudne do zauważenia z zewnątrz.
W skład budowy wiatraczka wchodzą też sprężyny napędowe oraz łożyska. Naciągnięcie sprężyny jest możliwe za pomocą Niezauważalnego kosztu chakry (wymaganie Ninjutsu D). Po naciągnięciu wiatraczki działają przez 8 godzin. Materiały są tak dobrane, by zminimalizować tarcie przy ruchu obrotowym skrzydełek wiatraka.
Umiejscowione są tak, by studzić ważne punkty na ciele człowieka:
W tunice: na mostku , na plecach pomiędzy łopatkami, pod pachami i nad biodrami.
W spodniach: po dwa na każdym udzie, przyłożone do okolic tętnicy udowej, po jednym na każdej łydce, tuż pod kolanem.

Tunika - ma luźne rękawy, zapewniające swobodę ruchów, a także dość sztywny tors, w celu zapewnienia dokładności chłodzenia. Tunikę uzupełnia głęboki kaptur, który w pewnym miejscu ma dodatkową warstwę, którą można przyczepić do maski.

Spodnie - stosunkowo luźne, z wyraźnie ciaśniejszą częścią udową od piszczelowej. Dodatkowe szwy nie pozwalają wiatraczkom na latanie.

Komin - biały komin otaczający skórę szyi. Sięga na ramiona, musi być zakładany przed tuniką. W górnej części można go przypiąć do maski.

Maska - maska zbudowana ze skóry i drewna, z długim dziobem wypełnionym watą nasączoną w substancjach zapachowych. Wata oczyszcza wdychane powietrze z pyłów i cieczy, jest także możliwa do szybkiego wyczyszczenia po zdjęciu maski. Na watę od strony twarzy bardzo łatwo też zastosować antidota na znane przez użytkownika gazy bojowe. Szerokie wizjery są ze szkła i zapewniają przejrzyste widzenie. Maska zapinana jest paskami z tyłu głowy o drewnianych sprzączkach, zaś na swoich obrzeżach ma dodatkowe zapięcia, którymi można przyczepić wnętrze kaptura.

Buty - obuwie ninja w kolorze czarnym.

Paski - Dwa normalne paski to ściśnięcia tuniki i spodni w talii. Cztery krótkie paski z klamrami do zapięcia na kończynach, by ograniczyć wpadanie niechcianych pyłów. Szlufki do pasków znajdują się w talii, na ramionach i w okolicach kostek. Sprzączki są drewniane.

Wymagania

Założenie

Brak

Pełna sprawność

Brak

Dodatkowe Opcjonalnie

Cena

1250 Ryō

Link do tematu postaci

KLIK!

[/ghide]
Marionetki:

Nazwa Kukły

Tonbo (ważka)

Ranga

C

Klasa

Ultra lekka

Cena

700 + amunicja senbon.

Materiały

Drewno (wszystko oprócz ostrzy i mechanizmu wyrzutni)

Wygląd Kukła w dużym przybliżeniu przypomina ważkę o długości 35 cm. Składa się z rozszerzonego korpusu (długość 15 cm, średnica do 10 cm, "urnowaty" kształt, kolor bordowy i zielone od frontu z niebieskimi oczami) do którego przymocowane są nóżki (czarne, trzysegmentowe, kolejno średnice walców - 5-5-3 cm, średnica 1 cm, ostatni odcinek - 3 cm - jest tylko połową przecinając wzdłuż) i "skrzydła" (kształt trójkąta, długość 15 cm przednie i 20 cm tylne ustawione z tego samego punktu co przednie pod kątem ~45 stopni, szerokość wszystkich zwęża się od 4 cm do ostrego czubka, malowanie białe z pomarańczowym paskiem), oraz z ogona (długość 20 cm, średnica 5 cm, walec, malowanie bordowe).

Mechanizmy Objętość fuin: 40.

Wyrzutnia senbonów w korpusie - wylot frontowy, w miejscu ust (zamykany).

Mały magazynek na senbony w ogonie - objętość 10 (40 senbonów).

Ruchome ostrza: oś obrotu 5 cm od frontu marionetki. Mechanizm pozwala im się złożyć (wszystkie na raz) do osi marionetki, w celu przechowania. Długość: jak na rysunku: 15 cm i 20 cm. Obracane są parami o tej samej długości. Szerokość ostrzy zwęża się od 4 cm do czubka, zaostrzone są z obu stron, możliwość obrotu w obie strony - pary niezależnie od siebie nawet mogą.

Nóżki (6x, oznaczone pełnymi kółkami na rysunku - poza osią ostrzy): rozłożone co około 3,75 cm od frontu marionetki (eh, równe odstępy na korpusie, dzielone 15/4). Są od spodu, nie od boków i w dwóch liniach (symetrycznie względem osi korpusu i ogona). Składają się ze stawu kulistego (koło zamalowane) i dwóch stawów zawiasowych. Części nóżek są kolejno długości 5-5-3 cm. Staw kulisty jest częściowo "zanurzony w korpusie", co pozwala na maksymalny ruch w każdej osi obrotu na przestrzeni +-90 stopni. Średnica nóżek około 1 cm, ostatni, najkrótszy fragment jest tylko półwalcem, żeby podstawa do stawiania była płaska (połowa walca o średnicy 1 cm, przekrojona w pionie). Czyli podsumowując, 6x staw kulisty, 12x zawiasowy. Dzięki ruchowi nóżek można w znacznym stopniu zmieniać kąt ustawienia marionetki, co pozwala na celowanie wyrzutnią senbonów przy ustawieniu kukły na podłożu.

Link do tematu postaci

KLIK!

Nazwa Kukły

Tako

Ranga

B

Klasa

Lekka -> Średnia, zmiana przy odpieczętowaniu elementów.

Cena

3000 Ryo

Materiały

Drewno

Wygląd Kształt humanoidalny. Brak twarzy na głowie, zamiast nóg można dostrzec 6 macek wychodzących z tułowia. Całość okryta bardzo szerokim czarnym płaszczem z bardzo szerokimi rękawami.

Mechanizmy "Punkt centralny" to spora złączka na wysokości ramion, w osi, gdzie powinien być kręgosłup. Jest osłonięty korpusem przed atakami z zewnątrz. Znajduje się w nim skierowany w dół rozpylacz trucizny.

Ręce: Stawy podobnie jak u człowieka, czyli staw kulisty w ramieniu, zawiasowy+śrubowy w łokciu. Różnicą jest staw kulisty w nadgarstku, który nadaje większej swobody ruchu dłoni niż u człowieka. W stawie nadgarstkowym jest otwór, przez który może przejść ostrze, ale unieruchamia dłoń w jednej z dwóch pozycji - otwartej dłoni skierowanej do zewnątrz i do wewnątrz.
Stawy ramienne połączone są dodatkowo z punktem centralnym i górą korpusu.
Długości: ramię 35 cm, przedramię 30 cm, dłoń z wyprostowanymi palcami 20 cm.
Średnica do 8 cm.

Uzbrojenie rąk:
2x ukryte ostrze - w przedramionach, wysuwane przez dłonie, długość ostrza 25 cm (cienkie, bardzo szpikulcowate, prezentują głównie wartość jako broń kłuta - patrz: ostrza używane przez Kankurou na marionetkach)
Tarcza chakry na lewym przedramieniu - normalny ludzki rozmiar.


Nogi: 6 wydłużanych modyfikacjami kukły macek. Składają się z krótkich elementów ułożonych w dwóch warstwach. Dzięki temu można wydłużyć każdą mackę dwukrotnie, osiągając przy tym wysoką "elastyczność" i efekt z anime: <!-- m --><a class="postlink" href="https://www.youtube.com/watch?v=bhvbtgk ... SU</a><!-- m -->
Macki od góry połączone są w punkcie centralnym. Bazowa długość to 175 cm, maksymalna 350 cm. Średnica do 5 cm ze zwężeniem końcowych fragmentów. Ze względu na ich skrętność nie ma możliwości precyzyjnego chwytu jak np. za samą rękojeść lub nadgarstek, do czegoś takiego konieczne jest szersze owijanie.

Dwie macki są w wersji bazowej, 4 są zapieczętowane techniką Senju Sobu. Pieczęć ma miejsce na punkcie centralnym. Brak innego sprzętu w nogach.


Korpus: Wymiary ok. 60x30x70 (szerokość-głębokość-wysokość, z tym, że nie jest prostokątny). Przypomina napierśnik, jednak z zabudowanymi otworami od góry i boków (pomijając oczywiście miejsce na wmontowanie szyi i stawów ramion). Pełni funkcję obronną dla punktu centralnego. Jest możliwość otwarcia korpusu z zawiasami w górnej części w osi lewa-prawa. Tak więc przód i tył korpusu są klapami. Zabieg ten umożliwia działanie nóg na większej przestrzeni kątowej podobnie do rozszerzenia paszczy na tym obrazku: <!-- m --><a class="postlink" href="https://vignette.wikia.nocookie.net/bat ... ie.net/bat ... 0921111925</a><!-- m -->

Na wewnętrznej i zewnętrznej stronie korpusu są zaczepy na macki, żeby można było transportować kukłę bez całkowitego rozwinięcia macek wzdłuż, a owinięciu jej samej. Zaczepy nieużywane chowają się w skorupę i nie mają żadnego wpływu na ruchy.

Głowa: Mały magazynek na gaz (5 dawek). Trucizna jest prowadzona do rozpylacza w punkcie centralnym.
Szyja: Mały magazynek na gaz (5 dawek). Trucizna jest prowadzona do rozpylacza w punkcie centralnym

Link do tematu postaci

KLIK!

[/ghide]

STATYSTYKI:

KEKKEI GENKAI: Kugutsu
NATURA CHAKRY: Fuuton
STYLE WALKI: Chen
UMIEJĘTNOŚCI:

• Wrodzona -
• Nabyta -

PAKT: -
ATRYBUTY PODSTAWOWE:

• SIŁA 1
  WYTRZYMAŁOŚĆ 41 (26)
  SZYBKOŚĆ 41 (26)
  PERCEPCJA 81 (66)
  PSYCHIKA 1
  KONSEKWENCJA 1

SUMA ATRYBUTÓW FIZYCZNYCH: 164 (139)
KONTROLA CHAKRY D
MAKSYMALNE POKŁADY CHAKRY: 104%
MNOŻNIKI: +4% chakry z wytrzymałości || -15 do statystyk fizycznych na czas eventu
POZIOM ROZWOJU DZIEDZIN NINPŌ:

• NINJUTSU D
  GENJUTSU E
  STYLE WALKI B | - | -
  • Chen
  • ---
  • ---
  IRYōJUTSU E
  FūINJUTSU B
  ELEMENTARNE
  • KATON -
    SUITON -
    FUUTON D
    DOTON -
    RAITON -
  KLANOWE B

JUTSU:
NINJUTSU

• [E]Bunshin no Jutsu
• [ E ]Henge no Jutsu
• [ E ]Kai
• [ E ]Kawarimi no Jutsu
• [ E ]Kinobori no Waza
• [ E ]Suimen Hoko no Waza
• [ E ]Nawanuke no Jutsu
• [ D ]Suienzou no Jutsu
• [ D ]Utsusemi no Jutsu
• [ D ]Hikari no gijutsu-kyu

FūINJUTSU

• [ E ]Fūin no Jutsu
• [ D ]Fuuin no Mizu
• [ C ]Gofū Kekkai
• [ C ]Shikoku Fūin
• [ C ]Kuchiyose: Raikō Kenka
• [ B ]Fuka Hoin
• [ B ]Fukoku Hoin
• [ B ]Gofu Kekkai no Toranhishon

KUGUTSU

• [ D ]Chakura no Ito
• [ D ]Sōshūjin
• [ C ]Kugutsu no Fūin
• [ B ]Ayatsuri Fuka Hoin
• [ B ]Kikō Junbū
• [ B ]Hitokugutsu: Hotetsu
• [ B ]Senju Sobu

CHEN

• [ D ] Kusarinageru
• [ D ]Teiōsekkai
• [ C ]Hebi Kusari

FUUTON

• [ D ]Enshou no Kaze