Obszar Wojny [LOKACJA EVENTOWA DLA OBROŃCÓW]

[Keita]

Keita po otrzymaniu nowych rozkazów o dołączeniu do oddziału B, spojrzał się tylko na swoich kompanów i dał znak ze idzie. Oddział nie znajdował się daleko, było to dość blisko, aczkolwiek podczas tak wielkiego zamętu nie za bardzo wiedział co się dzieje. Cały czas obserwował co się dzieje na froncie, by nie oberwać przypadkowym kunaiem czy nawet techniką. Był cały podekscytowany z powodu tego co tu się dzieje, widok walki czy krwi podniecał go i czym prędzej pragnął też kogoś zabić. Na szczęście nie był na tyle szaloną osobą, by z tej żądzy zabić swojego sojusznika. Cały czas biegł z ze swoim podwójnym kunaiem, gdy nagle poczuł coś ciężkiego na swojej prawej nodze, a krótko po tym także i na lewej nodze. Nie trudno w takiej sytuacji była trudność w utrzymaniu się na nogach. W tej samej chwili usłyszał, że w wężach są notki wybuchowe i jak sobie z tym poradzić. Nie było to zbyt atrakcyjna sytuacja dla Keity. Specjalizował się w Raitonie co znacznie pogarszało jego sytuacje. Nie zamierzał go używać, bo znał konsekwencje tego. Musiał jak najszybciej pozbyć się notek wybuchowych, bo w tej chwili jedyną bronią jaką posiadał to był podwójny kunai, który miał w prawej dłoni oraz plecak z resztą ekwipunku. Złapał mocno na podwójny kunai i wykonał szybko ruchy przecinając raz lewego i drugi raz drugiego węża, oczekując na pozbycie się notek. Cięcia były cięciami po skosie by zahaczyć o jak największą powierzchnie węży.

1.W razie jakby nie mógł przeciąć notek za 3 ruchem to będzie próbował nawet raniąc się po nogach tnąc głębiej.
2.Jak notki zostaną zniszczone, lecz nie węże to również używa techniki

Nazwa

Ranton no Jutsu: Reberu Shi

Użytkownik na tym poziomie zyskuje dosyć istotne rozwinięcia. Zasięg który wcześniej był mocno ograniczający w tym momencie zostaje mocno rozwinięty. Wiązki są silniejsze, co za tym idzie są bardziej destrukcyjne. Podczas kontaktu z ciałem potrafią już sprawić sporo bólu i poparzyć skórę ofiary, jak również sparaliżować osoby o wytrzymałości 51 i mniejszej, a silniejsze jedynie zamgli na chwilę. Do tego dochodzi kontrola ładunków, lecz jest ona na tym poziomie mała. Odłączane od dłoni lecą w miarę szybko przyjmując chaotyczną formę błyskawicy na trzykrotność swojej długości. Jeśli zaś chodzi o chmury burzowe zaczynają być również lekko podatne na sterowanie przez wykonawce. Jednak są nadal na tyle wolne, że dogonią tylko słabego shinobi. Najistotniejszą jednak zmianą jest to, że od tego poziomu shinobi uzyskuje pełną odporność na twory uwolnienia burzy.

Ilość wiązek

10

Długość wiązek

15 m

Obszar chmur

10 m3

Koszt Chakry E: 9% | D: 7% | C: 5% | B: 4% | A: 3% | S: 2% | S+: 1% (na turę)

Tworząc chmurę od stup aż do obojczyków w celu zniszczenia ich.

---

Podnosi i bardzo uważnie rozgląda się po okolicy czy nie ma kolejnego węża czy też przeciwnika. Jak najszybciej stara się dołączyć bliżej drużyny i namierzyć jakąkolwiek z bestii. Znajdował się wystarczająco daleko, że nie widział już swoich poprzednich kompanów, lecz wojowników z oddziału B. W tej chwili , gdyby znów zdarzyła się sytuacja sprzed kilku chwil mógłby polegać na wsparcie kompanów. Starał się stać gdzieś w odległości 15m od frontu. Jego planem było ewentualne wsparcie dystansowe w razie przebicia się bestii lub też sytuacją krytyczną, gdzie musiałby szybko pomóc komuś.

Wsparcie dystansowe przy pomocy.

Nazwa

Ranton no Jutsu: Reberu Shi

Użytkownik na tym poziomie zyskuje dosyć istotne rozwinięcia. Zasięg który wcześniej był mocno ograniczający w tym momencie zostaje mocno rozwinięty. Wiązki są silniejsze, co za tym idzie są bardziej destrukcyjne. Podczas kontaktu z ciałem potrafią już sprawić sporo bólu i poparzyć skórę ofiary, jak również sparaliżować osoby o wytrzymałości 51 i mniejszej, a silniejsze jedynie zamgli na chwilę. Do tego dochodzi kontrola ładunków, lecz jest ona na tym poziomie mała. Odłączane od dłoni lecą w miarę szybko przyjmując chaotyczną formę błyskawicy na trzykrotność swojej długości. Jeśli zaś chodzi o chmury burzowe zaczynają być również lekko podatne na sterowanie przez wykonawce. Jednak są nadal na tyle wolne, że dogonią tylko słabego shinobi. Najistotniejszą jednak zmianą jest to, że od tego poziomu shinobi uzyskuje pełną odporność na twory uwolnienia burzy.

Ilość wiązek

10

Długość wiązek

15 m

Obszar chmur

10 m3

Koszt Chakry E: 9% | D: 7% | C: 5% | B: 4% | A: 3% | S: 2% | S+: 1% (na turę)

tylko tym razem 10 wiązkami puszczonymi z góry, lub centralnie. gdzie każda by celowała w inną część ciała i pod lekkim kątem.

---

ZDOLNOŚCI

---

KEKKEI GENKAI: Ranton
NATURA CHAKRY: Raiton
STYLE WALKI: Bukijutsu. Styl Chanbara
UMIEJĘTNOŚCI:

• PAKT: brak
  ATRYBUTY PODSTAWOWE:
  • SIŁA 1 [BARDZO SŁABA]
    WYTRZYMAŁOŚĆ 10 [BARDZO SŁABA]
    SZYBKOŚĆ 19 [BARDZO SŁABA]
    PERCEPCJA 1 [BARDZO SŁABA]
    PSYCHIKA 1 [BARDZO SŁABA]
    KONSEKWENCJA 1 [BARDZO SŁABA]
  SUMA ATRYBUTÓW FIZYCZNYCH: 31
  KONTROLA CHAKRY E
  MAKSYMALNE POKŁADY CHAKRY: 101%
  MNOŻNIKI:
  
  POZIOM ROZWOJU DZIEDZIN NINPŌ:
  • NINJUTSU E
    STYLE WALKI
    • -
    ELEMENTARNE
    • SUITON D
      RAITON D
    
    KLANOWE B

---

Jutsu

---

RAITON
-> Raiton: Dendō Hando - D
-> Raiton: Hiraishin - D
SUITON
-> Suiton: Kirigakure no Jutsu - D
-> Suiton: Mizu Kawarimi - D
-> Suiton: Mizutetsu no Jutsu - D
Ranton
-> Ranton: Raiunkōha - B
Ninjutsu
-> Bunshin no Jutsu - E
-> Henge no Jutsu - E
-> Kai - E
-> Kawarimi no Jutsu - E
-> Kinobori no Waza - E
-> Suimen Hoko no Waza - E

---

EKWIPUNEK

---

PRZEDMIOTY SCHOWANE (NIEWIDOCZNE):

->1x Podwójny Kunai
->10x Kunai
->10x Shuriken
->1x bomba dymna
->1x bombka wybuchowa[/ghide]

Ekwipunek:

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):
->Płaszcz
->Torba (z tyłu na plecach)

Chakra: 101% - 9% - (9% w razie potrzeby użycia przy wężu)

[Akarui]

Szybkie znalezienie wsparcia w postaci dość postawnego Shinobi'ego było nieocenione. Dzięki niemu udało się wyciągnąć parę rannych osób, które przeniesione za mur mają szanse wrócić na pole walki. Oczywiście zdarzało się, że któryś shinobi umarł na naszych rękach, a innych trzeba było wynieść, by ich truchła nie zostały zbezczeszczone, wbite w błoto... Wynosząc kolejną osobę, będąc już kawałek za główną linią frontu, można było się w końcu odezwać do nowego kompana: - Dzięki wielkie, dzięki Tobie cześć z tych ludzi jeszcze uda się uratować! Swoją drogą, jestem Akarui!

Chwilę po wymianie uprzejmości za plecami medyka rozbłysło jaskrawe światło. Zainteresowany odwrócił się na chwilę, by zobaczyć, jak wiele osób zostało oślepionych przez notkę ukrytą prawdopodobnie w którymś z potworów. Jednym z poszkodowanych był sam Masaru, który do tej pory całkiem dobrze sobie radził. Jednak dzięki temu wydarzeniu w zabandażowanego marionetkarza wstąpiły jakby nowe siły! Wracając po kolejnych rannych Akarui dostrzegł, jak jego nowy znajomy próbował utworzyć front, jego krzyki dobiegały do medyka z odległości parunastu metrów. Dzięki nowej linii walczących było o wiele prościej dotrzeć do osób, które przez oślepienie nadepnęły na rozrzucone makibishi. Ci wrócą do walki o wiele szybciej, a i niektórych lepiej się prowadzi pod mur! Medykowi zaimponowały działania Yoshidy, nie mógł zostawać w tyle, musiał dać z siebie jeszcze więcej! Jednak gdy pojawia się jedna dobra rzecz, zaraz pojawi się też zła...

Gdy czarnowłosy medyk prowadził razem z nowym towarzyszem jednego z rannych pod mur, jego nogę obwiązał atramentowy wąż. Na dodatek, uzbrojony. Dało się zauważyć fragment papieru przypominającego notkę, który wystawał z jego wąskiego cielska. Natychmiast Akarui'ego oblał zimny pot, po plecach przebiegł dreszcz, a w ustach zaschło jak na pustyni, bo właśnie spotkało go coś, co innych shinobi na froncie, pułapka! Tylko czy to notka wybuchowa? Czy tylko błyskowa? Nie ważne która, bezpieczeństwo wszystkich do koła jest zagrożone! Również bezzwłocznie trzeba było zareagować, póki papier nie zaczął się spalać! Medyk odbił się od ziemi w bok, byle dalej od nieprzytomnego rannego i pomocnego shinobi'ego, w locie już wykonując parę czynności.

Pierwszą był krzyk do ludzi wokół: -Odsunąć się, notka! Równo z tym wydarciem się Czarnowłosy zwinął się w kulkę, zasłaniając papierowe narzędzie śmierci własnym ciałem i sięgając obydwiema dłońmi do atramentowej bestii. Wolna ręka złapała za notkę i natychmiast zaczęło się wpompowywanie w nią własnej chakry gdy druga, w której od początku bitwy leżał zaostrzony kastet, cięła po cielsku węża, jednocześnie już upadając na ziemię i przetaczając się po niej. Oby nie było za późno, oby zniwelować działanie niebezpiecznego narzędzia! Bo jeśli na notce pojawi się płomień, zanim medykowi uda się wtłoczyć swoją chakrę na miejsce cudzej, zostanie tylko jedno rozwiązanie. Zniszczenie węża powinno sprawić, że i notka odpadnie od zagrożonej kończyny. Wtedy przetaczając się, zostawiając notkę za sobą, trzeba ponownie dalej odbić się od ziemi mając nadzieję, że i samemu się zdąży uciec, jak i że inni usłyszeli ostrzeżenie i zdążą się odsunąć. Mama prosiła, by wrócić w jednym kawałku. Akarui nie może jej rozczarować...

  Ukryty tekst

---

ZDOLNOŚCI

---

  Ukryty tekst

---

EKWIPUNEK

---

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):

• Kabura na lewym udzie
• Kabura na prawym udzie
• Plecak na jedno ramię

[/list]

  Ukryty tekst

[Kurusu]

Sens walki mieczem z tymi wężami był mały... I to bardzo. Równie dobrze mógł wziąć motykę i pójść uprawiać rośliny na słońcu. Jednak o wiele gorsza była informacja o tym, że mogą mieć w sobie notki... Najskuteczniejsza przeciw nim była formacja, ale notki skutecznie tworzyła ryzyko wielkie niczym obecne zapotrzebowanie Kurusu na pieniądze. Ale On z tym nic nie zrobi, brakowało mu prędkości jak i samych umiejętności. Najbezpieczniej będzie się wycofać w kierunku innych żołnierzy.
- Lwy nadchodzą! Broń do przodu! - ryknął swoim nieprzystosowanym do głośnej mowy głosem, mimo wszystko główna nadzieją na tym odcinku była w tej nieszczęsnej broni drzewcowej. Dystans długi, by poradzić sobie z wężami a lwy są przy niej formalnością. Zakładając, że trzymający te bronie są ogarnięci. Na pewno Hayami należał do grona osób, które wiedziały co i jak, ale reszta? Trudno stwierdzić. Na domiar złego Kenshi poinformował o swoim zapotrzebowaniu na czas, ale na to nie mógł nic poradzić. Na razie pozostała jedna rzecz... Liczenie, że choć kilku ludzi go posłucha i przygotuje swoją broń drzewcową. W pewnym sensie może uratować ich przed notką, której zasięg uniemożliwia zabicie trzymającego taką broń... Zakładając, że zostanie aktywowana w miejscu, gdzie kończy się zasięg tego typu broni. Więc podsumowując... Kurusu wycofał się do reszty oddziału, by mieć lepszą sytuację w momencie, gdy lewki przyjdą po jego drogocenne organy.
Statystyki i Chakra:

Statystyki:
ATRYBUTY PODSTAWOWE:

SIŁA 42
WYTRZYMAŁOŚĆ 25
SZYBKOŚĆ 30
PERCEPCJA 42
PSYCHIKA 36
KONSEKWENCJA 1

SUMA ATRYBUTÓW FIZYCZNYCH: 139
KONTROLA CHAKRY E
MAKSYMALNE POKŁADY CHAKRY: 102%

OBECNA CHAKRA: 95

Dziedziny:
GENJUTSU D
FūINJUTSU D
KLANOWE C

Ekwipunek widoczny:
- Kabura
- Płaszcz
- Rękawiczki
- Pokrowiec na miecz przy pasie
- Płaszcz ciasno owinięty wokół jakiegoś przedmiotu
- Torba zaczepiona o pas.

[Shinji]

Trzeba przyznać, że robiło się z każdą kolejną chwilą coraz goręcej na tym polu walki. Bitwa dopiero się rozpoczęła, a już padło całkiem sporo osób. Przeciwnik dzięki sprytnemu manewrowi poprzez zastosowanie węży zdążył przebić się nawet do środka formacji. Zacznijmy jednak od początku. Wszystko zaczęło się od użycia przez Shinji'ego kolejnej techniki Katonu, który przynajmniej chwilowo skutecznie opanowała sytuację na flance. Zrobił to nie dopuszczając nawet do myśli poprzednich wydarzeń związanych z notką, której nie próbował zneutralizować, a zamiast tego po prostu ratował skórę poświęcając towarzyszy broni. W swoim mniemaniu był zbyt istotną jednostką by poświęcać się tu dla kogokolwiek. No może poza jednym drobnym wyjątkiem - Motoko, która aktualnie walczyła u jego boku. Nie wynikało to z jakiegoś jej istotnego znaczenia w wielkim planie na wygranie tej bitwy. Ot zwykłe uczucie skierowane w jej kierunku, którego sam do końca nie pojmował - kazało mu nie dopuścić by stała się jej krzywda. Na szczęście sprawy pod tym względem nie miały się źle bo jak już zdążyła pokazać świetnie sobie radziła pośród zgiełku bitewnego, poza drobnym wyjątkami dzięki czemu mógł w większej mierze skupić się na wykorzystaniu swoich możliwości w 100%. Manewr z płomiennym kręgiem mimo, że skutecznie przerzedził siły atakujących to wykreował nowe zagrożenie. Jedno ze stworzeń ukryty miało ładunek wybuchowy, który wyrzucił ogromną ilość węży w kierunku obrońców. Nie to jednak stanowiło obecnie jego głównie zmartwienie mimo, że powinno. Mimo wszystko nawet gdyby chciał nie byłby fizycznie zdolny do poradzenia sobie z gadami podobnie jak u Motoko. Nawet nie miał zamiaru sobie zawracać tym tyłka. Zamiast tego skupił się na tym co zaczęło zbliżać się na ich dwójkę. Grupa 3 stworzeń. Należało przy wszelkich manewrach mieć na względzie, że którekolwiek z nich mogło posiadać sobie w sobie wybuchową notkę co jedynie podkreślił głos w głowie, który zdawał się przekazywać bardzo racjonalne rozkazy w zaistniałeś sytuacji. Walczenie z tym w bezpośrednim starciu niosło ze sobą ryzyko, które dotyczyło każdego. Nawet najbardziej wybitnych jednostek. Rzecz jasna za taką mimo swojego ogromnego ego się nie uważał, jednakże w przyszłości miał dołączyć do tej elity prawda? Konflikty takie jak ten stanowią cenne doświadczenie i kształtują kolejnych bohaterów w rodach. Głęboko wierzył, że ten może być takim kamieniem milowym w jego przypadku.
Zamiast rozmyślać nad ewentualnymi następstwami wojny należało wpierw skupić się na tym by ją w ogóle przeżyć. Śmierć czyhała na każdym kroku, a to co się do nich zbliżało zdawało się być najszybszą możliwością na spotkanie z nią. Dlatego właśnie podjął zdecydowane działanie. Oparł się pokusie użycia kolejnej popisowej techniki. Mimo, że z łatwością by sobie poradziła trzeba było mieć na względzie to, że to ledwie wierzchołek góry lodowej, która na nich czeka, a wypompowanie się z cennych zasobów niebieskiej energii z pewnością mu nie pomoże. Rozwiązaniem okazały się podstawowe przybory shinobi w postaci shurikenów. Lewą dłonią chwycił za rękojeść katany, która obecnie była wbita w ziemię. Nie dlatego, że miał jej zamiar użyć, ale po prostu na wszelki wypadek. Prawa - sprawniejsza powędrowała za to do torby na pośladku. Wyłoniły się z niej 3 shurikeny. Po każdym przeznaczonym na stworzenie. Miał na względzie to jaką zwinnością wykazały się podczas walk. Dlatego zamiast po prostu rzucić metalowe gwiazki pierwszym ruchem zamarkował rzut by wymusić unik, który stanowiłby normalną reakcję. Jeśli się udało to dzięki sharinganowi po prostu nie dało się chybić gdyż odpowiednio zarejestrował miejsce upadku/ruchu stworzeń i właśnie w te miejsca shurikeny zostały posłane. Jeśli natomiast manewr zawiódł to sprawy nieco się komplikowały. Skupił się na zdjęciu chociaż jednego z nich rzucając wpierw dwa shurikeny, a trzeci pozostawiając w dłoni. Jego zadaniem było dobicie chociaż jednego ze stworzeń bo tym razem unik musiał się zadziać. Rzecz jasna jeśli jakimś cudem pierwsza seria po prostu by zniszczyła 2 twory to trzeci shuriken został skierowany w ostatnie ze stworzeń.
Co by nie mówić o młodocianym Uchiha to mimo luzackiego podejścia do życia nie zaliczał się do chorych optymistów. Mimo, że w przypadku poprzednich akcji po prostu zakładał powodzenie to nie tym razem. To właśnie po to w pogotowiu była katana. Mimo, że lepiej było trzymać się od atramentowych tworów z dala ze względu na wybuchowe notki pochowane w najróżniejszych miejscach. To jeśli doszłoby do bezpośredniego starcia dmuchał na zimne. Wolał już zaryzykować oberwanie tą notką niż po prostu dać się zabić zwykłymi atakami. Katana bardzo szybko powędrowała do prawej dłoni sprawnym przerzutem. Lewa ręka - mniej sprawna powędrowała za plecy. Nie była aż tak potrzebna, a mogła sięgnąć po kolejne gwiazdki, które jedynie przyśpieszyły zniszczenie tego co pozostała po poprzednim manewrze. Rzecz jasna katana znajdowała się cały czas w ruchu. Akcja - reakcja jak to się mówi. Wszelkie ataki przynajmniej w założeniu były jak bogini Amaterasu przykazała odpowiednio kontowane, najlepiej cięciami. W obecnej sytuacji wystrzegał się wszelkiego rodzaju pchnięć gdyż w jego odczuciu stanowiły zbyt duże ryzyko opóźniając ewentualny odskok od wybuchowej notki, którą mógłby wychwycić w jakimkolwiek cielsku. Sam odskok i tak nastąpił dla bezpieczeństwa zaraz po pozbyciu się 3 bestii. Przezorny zawsze ubezpieczony, a Shinji mimo amoku bitewnego, któremu dał się już pochłonąć nie zatracił zdrowych zmysłów. Mimo podejmowania ryzyka starał się wyjść z tego w jednym kawałku. Przy jakichkolwiek manewrach uważał także by nie wejść Motoko w paradę. Z obserwacji wynikało, że świetnie zdawała sobie sprawę z tego co robi i lepiej jej było w tym nie przeszkadzać...

Chakra i użyte techniki

Chakra

63% - 1% = 62%

Użyte od 3 do 5 shurikenów zależnie od tego co zdecydujesz Mus. Odejmę w następnym poście.

Nazwa

Sharingan: San Tomoe

Środkowy i ostatni powszechnie znany poziom Sharingana - powyżej niego sięgają już bardzo nieliczni. Na tej randze Uchiha staje się niezwykle niebezpiecznym przeciwnikiem. Po pierwsze, znacząco rośnie jego możliwość kopiowania jutsu. Nie tylko może on kopiować praktycznie wszystkie jutsu i wykonywać je jednocześnie z wrogiem - wygląda to tak, jakby czytał on w jego myślach. Miażdżąco rośnie jego percepcja, a na dodatek zyskuje on możliwość wejścia do umysłu Jinchuriki, a tym samym dowiedzenia się za czym stoi jego niezwykła siła.

Możliwości

• Widzenie i szacowanie chakry przeciwnika - brak takiej możliwości przez obiekty
• Dostrzeganie obiektów niewidocznych gołym okiem - np. cienkie żyłki
• Rozpoznawanie genjutsu
• Wejście do umysłu Jinchuuriki - na krótki moment, możemy zobaczyć demona
• Odróżnianie klonów od oryginału - Klony rangi B w dół
• Bonus atrybutów - percepcja użytkownika rośnie o 60 punktów
• Kopiowanie technik - Można kopiować wszystkie widziane techniki (oprócz innych KG i Hijutsu oraz wspomagających rangi S) i wykonywać je w tym samym momencie co przeciwnik.
• Możliwość przełamania słabszych genjutsu - Przełamanie odbywa się tak samo jak przy pomocy Kai. Nie wymaga jednak złożonej pieczęci, a bonus do konsekwencji wynosi +50.

Wymagania

Przebudzenie, w przypadku misji minimum A, dziedzina klanowa D.

Koszt

E: 8% | D: 6% | C: 4% | B: 3% | A: 2% | S: 1% | S+: niezauważalne (1/2 podtrzymanie)

Karta Postaci

---

ZDOLNOŚCI

---

KEKKEI GENKAI: Sharingan: San Tomoe
NATURA CHAKRY: Katon
STYLE WALKI:

• Kenjutsu Chanbara

UMIEJĘTNOŚCI:

• Wrodzona -
• Nabyta -

PAKT: -
ATRYBUTY PODSTAWOWE:

• Siła: 20
  Wytrzymałość: 25
  Szybkość: 41
  Percepcja: 41 (101)
  Psychika: 18
  Konsekwencja: 25

SUMA ATRYBUTÓW FIZYCZNYCH: 127
MNOŻNIKI STAŁE:

• Wytrzymałość +2% do chakry

MNOŻNIKI CZASOWE:

• Sharingan: San Tomoe +60 do percepcji

KONTROLA CHAKRY: Ranga A
MAKSYMALNE POKŁADY CHAKRY: 100% + 2% = 102%
POZIOM ROZWOJU DZIEDZIN NINPŌ:

• Ninjutsu - Ranga E
• Klanowe - Ranga B
• Katon - Ranga A
• Kenjutsu - Ranga C

---

TECHNIKI

---

Ninjutsu:

• Ranga E:
  • Bunshin no Jutsu - 2%
  • Henge no Jutsu - 2%
  • Kai - Brak
  • Kawarimi no Jutsu - 2%
  • Kinobori no Waza - Minimalny, nieodczuwalny
  • Suimen Hokō no Waza - Minimalny, nieodczuwalny
  • Nawanuke no Jutsu - 2%

Kenjutsu:

• Ranga D:
  • Fūma Ninken - Brak
  • Chanbara - Pasywna

Katon:

• Ranga D:
  • Katon: Hōsenka no Jutsu - 6% (za 4 kule)
• Ranga C:
  • Kaengiri - 9%
  • Katon: Gōkakyū no Jutsu - 6% za 10m (mała) | 12% za 25m (duża)
  • Katon: Kasumi Enbu no Jutsu - 9%
  • Katon: Endan - 9%
  • Katon: Ryūka no Jutsu - 9%
  • Katon: Kaen Senpū - 9%
• Ranga B:
  • Katon: Dai Endan - 12%
  • Katon: Hibashiri - 12% (1/2 na turę)
  • Katon: Furemasu (WT) - 3%
  • Katon: Benijigumo - 12%
  • Katon: Haisekishō - 12%
  • Katon: Netsu - 12% (1/2 na turę)
• Ranga A:
  • Katon: Gōryūka no Jutsu - 15%
  • Katon: Suyaki no Jutsu - 15%

---

EKWIPUNEK

---

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE :

• Katana w pochwie na broń przypięta do pasa z lewej strony
• Torba na broń I z tyłu, przypięta do pasa z lewej strony pleców
• Torba na broń II z tyłu, przypięta do pasa z prawej strony pleców
• Kołczan przypięty do pasa po prawej stronie
• Kabura na broń, przyczepiona do prawego uda
• Kusza przyczepiona do pasa przełożonego przez tułów (punkt oparcia pasa na ramieniu)
• Kabura z kozią nogą przyczepiona do tego samego pasa co kusza (także na plecach)

PRZEDMIOTY SCHOWANE:

Kabura na broń:

• 1x kunai

Torba na broń I [35,5/40]

• 12x kunai z wybuchową notką [2]
• 10x Shuriken [1]
• 2x bojowa pigułka żywnościowa [0,5]
• 1x pigułka ze skrzepniętą krwią [0,5]

Torba na broń II [40/40]

• 20x kunai z wybuchową notką [2]

Kołczan [40/40]

• 40x bełt

Kieszeń:

• Mapa portu Ryuzaki no Taki
• 2 specjalne monety (do kontaktu z Krukami)

[Yamiyo]

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=wIeIlf__cuQ[/youtube]
(Nocna Straż, bo Mur XD)

Cała ta sytuacja była ... pochrzaniona i to totalnie. Pomału zaczynałam tracić nadzieję na to, że uda mi się to przeżyć. Nie oznaczało to bynajmniej, że zamierzałam się poddać śmierci i tak po prostu zginąć, ciągnąc ze sobą swoje nienarodzone - zdaniem oczywiście Pana Shijimy - dziecko. Jednak upór, niezłomność, zaangażowanie i tego typu rzeczy to jedno, ale głupota to drugie, a głupotą byłoby wierzyć, że w takiej sytuacji wszystko idzie dobrze. Głupotą by było wierzyć, że wygrywamy, a nasze zwycięstwo jest tylko kwestią czasu. A przegrana oznaczała śmierć, ewentualnie niewolę. Dla mnie oczywiście niewola była lepszą opcją, ale raczej nie mogłam liczyć na takie "specjalne traktowanie"
To można było zauważyć już po chwili, kiedy coś za mną wybuchło, a fala uderzeniowa bądź latający w powietrzu ludzie (lub ich części) po prostu we mnie uderzyły. Tak mocno, że prawie upadłam. Huczało mi w głowie i zapewne chwile zajęło mi dojście do siebie, ale liczyłam na to, że jednak los będzie łaskawy i powrócę do pełni sił zanim jakieś bestie mnie rozszarpią. Czy to wybuchem, czy to pazurami.
Shijima wykonał kolejny przekaz myślowy o czym oczywiście nie miałam pojęcia. Wiedział coś czego ja nie wiedziałam. Postanowił się tym podzielić z dowództwem, które natomiast przekazało myślowo informacje o notkach i tylko czekać aż wokół spadną morale i nagle wokół zapanuje panika. Ja bym panikowała, gdyby nie specjalne szkolenie, któremu poddał mnie Mistrz. Uodpornił mnie psychicznie na takie okropności i tak na prawdę to dzięki niemu potrafiłam teraz jakoś działać. Wszak mi nic nie było. W porównaniu do tych wszystkich nieszczęśników, którzy gryźli piach albo konali w męczarniach lub kurowali się w szpitalach (tym to dobrze!). Jedyny dyskomfort jaki odczuwałam to ból pleców, bo przecież uderzenie nie mogło obejść się bez echa, no i dość słabe morale bez perspektyw na zwycięstwo.
A co takiego przekazał Shijima? Wybuchowe notki pochowane w bestiach ... i jeszcze ptaki. Cudownie. Dodatkowi przeciwnicy. O notkach zdążyłam się już dowiedzieć, ale fajnie, że ktoś mógł to potwierdzić. Szkoda tylko, że tak późno. O ptakach jeszcze nie wiedziałam. Gdzie to cholerne przekazywanie informacji na bieżąco? Pewnie dostanę te informacje dopiero jak jakiś ptak siądzie mi na głowie.
Czy dowództwo o nich wiedziało? Czy wiedziało o tych ptakach? Dlaczego nie dostałam takiej informacji prosto do mózgu? A może tylko Shijima jakoś ich wypatrzył? W każdym bądź razie ... to co robili dowódcy było najbardziej chujową rzeczą jakąkolwiek widziałam w życiu. Przecież to były jednostki o wybitnych umiejętnościach. Skoro potrafili porozumiewać się z całą armią na polu bitwy mentalnie, to dlaczego do chuja ich tutaj nie było? Mogli przecież tutaj się pofatygować, wydawać rozkazy mentalnie i użyczyć nam swoich niesamowitych zdolności i umiejętności. Oni jednak woleli grzać dupy w jakimś "zaciszu domowego ogniska".
Przez moment przyszedł mi do głowy Mistrz Masaru. To jemu poprzysięgłam wierność i to on powinien tutaj być i wydawać mi polecenia. On byłby lepszym dowódcą niż ta cała zgraja urzędasów tam na górze! Cholera! To on powinien dowodzić.
No nic. Pozostało mi tylko jedno. Robić swoje. Niszczyć te cholerstwa, unikać ataków, być czujną, by nie wdepnąć w wybuchową notkę czy coś takiego i liczyć, że jakoś to będzie. Co więc zrobiłam? Po pierwsze "przywołałam" do siebie Āse. Stanął jakieś 10 metrów za mną (za moimi plecami) i oczywiście służył do ataku z dystansu za pomocą kuszy. No i jako "obiekt" do Kawarimi, bo zawsze zamierzałam je wykonać w razie gdybym miała jakieś poważniejsze problemy.
Mój atak wyglądał w następujący sposób: Āse oczywiście wystrzelił oczywiście ze trzy bełty, a co do Hosudaku. To technika walki trochę mi się zmieniła. Hosudaku wzlatywał w powietrze i opadał na wrogów, robiąc z nich mokrą plamę atramentu (niczym Mario, hehe). Oczywiście gdyby okazało się, że węże chodzą mi po linkach, to zamierzałam te linki po prostu usunąć, pozwalając wrogom spaść. Co jakiś czas patrzyłam też na Āse. Nie mogłam pozwolić, by wróg po jego linkach wszedł mi na plecy lub zaatakował tą kukiełkę. No i spoglądanie na tą lalkę pozwalało mi przez chwilę także analizować co dzieje się za moimi plecami.
W międzyczasie Pan Seinaru pokazał swoje umiejętności w używaniu technik wiatru. Tak jakbym widziała Mistrza. No ale Shijima - użytkownik Katonu - postanowił nie używać chakry. Po prostu zdetonował swoją notkę. Czyżby skończyła mu się chakra? Miałam pigułkę, która mogła pomóc na tą "dolegliwość", niemniej jednak w obecnej sytuacji raczej podanie jej towarzyszowi mogło nie być możliwe. W końcu był zajęty, nieprawdaż? Postanowiłam jednak spróbować.
- Panie Shijimo, chciałby może Pan żołnierską pigułkę prowiantową? Podobno regeneruje chakrę.
Zaproponowałam mu ten specyfik, chociaż miałam tylko jedną. Jednak nie mogłam jej dobrze wykorzystać. Nie potrafiłam wykonywać wyższych poziomowo technik. Gdybym tylko lepiej przyłożyła się do opanowania Suitonu, to teraz mogłabym lać na te bestie tony wody i zabezpieczać obszar przed wybuchowymi notkami. Ale nie byłam tak mocna ... W przeciwieństwie do Shijimy i Seinaru.
Cholera! Paradoksalnie chciałabym już zacząć zabijać. Te bestie nie miały w sobie życia, więc o żadnym zabójstwie nie było mowy. Ale te skurwysyny co nam to zgotowały zasługiwały na śmierć. Niech tylko przyjdą, to ja już się z nimi policzę! Wojna wyzwalała we mnie taką właśnie nienawiść, która tylko trochę przyćmiewała moją niepewność ...

---

Kukiełki:

Āse - Szybkość: 116, Wymagania: 58 Percepcji
Hosudaku - Szybkość: 141, Wymagania: 71 Percepcji

Ekwipunek:

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):
Kabura na broń (na lewym udzie)
Duży zwój #1 (na plecach)
Duży zwój #2 (na plecach)
2 metry bandaża (wokół lewego przedramienia)

PRZEDMIOTY SCHOWANE (NIEWIDOCZNE):
Kabura na broń (na lewym udzie) (20 / 20):
9 Kunai
Mały zwój #1
1 Bojowa pigułka żywnościowa
5 Shuriken

Mały zwój #1 (150 / 150):
Słoik ze 100 kamieniami (zakładam, że waga Fūin takiego słoika wynosi 50)
23 Kunai
Notes
Ołówek
1 Shuriken

Duży zwój #1: Brak

Duży zwój #2: Brak

Hosudaku (22 / 50):
Magazynek z Kunai (12 / 27): 8 Kunai
Magazynek z Shuriken (8 / 18): 8 Shuriken
Magazynek z Senbon (2 / 5): 8 Senbon

Āse (34 / 40):
Kołczan (34 / 40): 34 Bełtów (na plecach)
Wielki Kunai (na plecach)
Mała Kusza (przy pasie)

Statystyki:

SIŁA 1
WYTRZYMAŁOŚĆ 30
SZYBKOŚĆ 50
PERCEPCJA 121
PSYCHIKA 1
KONSEKWENCJA 10

KC rangi D

MAKSYMALNE POKŁADY CHAKRY: 103%

Dziedziny:

Gōken rangi A (SUMA ATRYBUTÓW FIZYCZNYCH: 202)
FūINJUTSU rangi D
SUITON rangi D
KLANOWE (Ayatsuri - Kugutsu) rangi C
NINJUTSU rangi E

Użyte Techniki:

Nazwa

Chakura no Ito

Pieczęci

Brak

Zasięg

100 metrów

Koszt

E: 1,4% | D: 1,2% | C: 1% | B: 0,8% | A: 0,6% | S: 0,4% | S+: 0,2% (za jedną nić)

Dodatkowe

Płacimy tylko za wytworzenie nici.

Opis Podstawowa technika kuglarzy. Za jej pomocą wytwarzamy na czubkach palców cienkie nitki chakry, które następnie można podłączyć do marionetki. Dzięki odpowiednim ruchom rąk i palców jesteśmy w stanie wywołać pożądane ruchy u kukły, np.: przemieszczenie się czy też aktywowanie danego mechanizmu. Początkujący kuglarze muszą podłączyć aż dziesięć nici do jednej marionetki aby funkcjonowała poprawnie. Z czasem liczba ta ulega zmianie i możliwe jest sterowanie większą ilością lalek za pomocą mniejszej ilości nitek. Same nici chakry są niesamowicie wytrzymałe, a przeciąć je można jedynie ostrzem pokrytym chakrą, bądź całkowicie z niej stworzonym. Zniszczyć może je także wystarczająco duża siła (od przeciętnej wzwyż). Od rangi klanowej B istnieje możliwość sprawienia, że nici stają się niewidoczne, przez co shinobi bez specjalnych zdolności nie będzie mógł ich dostrzec.

Trening

Technika Startowa

Nazwa

Kawarimi no Jutsu

Pieczęci

Tygrys › Świnia › Wół › Pies › Wąż

Zasięg Max.

30 metrów

Koszt

E: 7% | D: 5% | C: 4% | B: 3% | A: 2% | S: 1% | S+: Niezauważalny

Dodatkowe

W pobliżu musi się znajdować przedmiot możliwy do podmienienia

Opis Kolejna pomocna technika, która niejednokrotnie może uratować życie. Otóż jest to technika podmiany która pozwala w momencie ataku podmienić nasze ciało z zawczasu przygotowaną podmianą z beczką, kłodą bądź innym przedmiotem który znajduje się luźno na powierzchni oraz rozmiarami jak i wagą nie przekracza 1 naszego ciała. Kolejnym ograniczeniem techniki jest świadomość nadchodzącego ciosu. Użytkownik może podmienić się tylko w momencie gdy widzi nadchodzący atak. Wtedy tuż przed zadaniem ciosu następuje podmiana i nasze ciało zajmuje przedmiot wcześniej przez nas wybrany do podmiany.

Trening

Technika Startowa

Pozostała Chakra:

85%

[Oshi]

Wojenna zawierucha zbierała swoje żniwo z każdą mijającą minutą. Oshi nie był przygotowany na to co widział z każdym ruchem głowy, na wszystko co przychodziło wraz z powietrzem wciągniętym w płuca które trudniej radziły sobie z podjętym wysiłkiem. Senju czuł jak chakra maleje z kolejnymi zastosowaniami zawodnych technik, nie był w stanie sięgnąć wroga czy pomóc towarzyszą w stopniu znaczniejszym niż pchła na grzbiecie słonia. Oshi obserwował martwe spojrzenia zastygłe w ostatniej chwili przed następnym wybuchem. Ich grupa malała z każdym kolejnym atakiem przeciwnika którego wciąż nie mogli określić. Młodzieniec starał się wyłapać następne posunięcia swych towarzyszy, jednak prędkość z jaką działo się wszystko wokół, całkowicie mu to uniemożliwiała. Wiedział tylko że chłopak z klanu Uchiha był silny… Znajomość zaawansowanych technik elementu Katonu, oraz szybkie reakcję na pułapki zastawione przez wroga, udawadniały tylko jak bardzo mierne było wyszkolenie młodego shinobi z rodu Senju. Oshi nie był wcale zdziwiony gdy kolejny jego plan nie wypalił w najmniejszym stopniu. Mógł usiąść na środku z założonymi rękoma, a efekt wciąż byłby identyczny co przy obecnych próbach.
Bez zastanowienia chciał już nawet poddać się tej myśli, jednak implozja spowodowana aktywacją wcześniejszej pułapki, wprawiła wrogie jednostki w przymusowy ruch lotny, a efektem tego było jeszcze większe zamieszanie w szeregach zjednoczonych shinobi.
Oshi jako jeden z wielu, obserwował czarne twory niczym kwaśny deszcz opadające z nieba, lądując na głowach nieprzygotowanych wojowników. Dekoncentracja spowodowała że całe lewe ramię w jednej chwili pokrył dziwny byt o nieokreślonym charakterze. Coś jak pociągnięcie pędzla po białej kartce. Senju nie miał większych szans na oswobodzenie się z więzów znanymi technikami, na szczęście w jego dłoni wciąż znajdował się kunai wystrzelony wprost z rękawa za pomocą wyrzutni zakupionej tuż przed wymarszem z rodzinnej wioski… Ta chwila wydawała się tak odległa, a jednak zdążyła się raptem dwa dni wcześniej. Oshi nie był w stanie określić dokładniej pory dnia, jednak był niemal pewien że tylko przy ogromnym szczęściu nie powróci tam wniesiony w drewnianej trumnie. Prawą ręką wykonał płytkie cięcie by pozbawić stworzenia głowy… O ile oczywiście je posiadało, gdyż w jednolitej strukturze ciężko było to wyłapać. Jeśli udało mu się zdjąć z siebie przeciwnika, natychmiastowym następstwem jego posunięć było odstąpienie na kilka kroków od węża, na wypadek gdyby i ten postanowił przechowywać w swym wnętrzu jakąś niespodziankę.
Wiedział że marnowanie chakry było dość nieroztropne i lekkomyślne, zwłaszcza że nie mieli pewności jak długo przyjdzie im odpierać wroga, jednak wciąż tkwiła w nim myśl że wszystko to było jedynie testem… Ogromną maskaradą za którą kuglarz wytaczał swe kolejne marionetki, mające na celu zabawę z widzem przed wielkim finałem.
Oshi koncentrując się na następnym posunięciu, skoncentrował się na niedawnych bryłach które stworzył by zablokować przeciwnika, z nowym zamiarem posłania ich w stronę wroga. Dodając wszystko to co znalazł w pobliżu, pragnął jedynie wsparcie własnych towarzyszy… Jednak czy miał nadzieję że chociaż jedna akcja się powiedzie… Raczej nikłą.

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Motoko]

Wszystkie przytłumione dźwięki, smród ciał i tego widowiskowego Katonu, którym operował jeden z jej kompanów, zapadały w jej pamięci, tworząc okrutny obraz śmierci, również przewijającą się przed jej oczami. W prawdzie nie miała nawet okazji przyjrzeć się bliżej obrażeniom, które otrzymała ich strona, jednakże te elementy, na które składały się inne zmysły niż tylko wzrok, dawały bardzo proste przeświadczenie o potwornym zniszczeniu, które rosło za jej plecami, bo przecież brunetka była cały czas wypatrywała węży.
Z początku starcia, a raczej nieudanego przecięcia węża nie poddawała się, bo przecież zaglądanie w oczy śmierci było tutaj na porządku dziennym. Jedynym pokrzepieniem był dla niej Shinji, który praktycznie od początku walczył z nią ramię w ramię, co dawało sporo pokrzepienia, którego oczywiście wcale nie potrzebowała. Jednakże Motoko pamiętała wciąż o jeszcze jednym kompanie, którego zaczęła wyszukiwać wzrokiem, w trakcie całej sytuacji, jak Shinji zajął się stopieniem atramentu. Zauważyła Oshiego i widząc, że poradził sobie z tym jednym wężem, wróciła do całej sytuacji na początku frontu prawego skrzydła. Trzy węże, naturalnie wzbudziły w niej niepokój, choć to przede wszystkim zbliżające się, czarne chmary pozostawiły wiele do życzenia odnośnie tego spokoju, który chciała uzyskać. Każdy mięsień palił, a gardło w trakcie płytkiego oddechu, zdawało się być tak podrażnione, że praktycznie wywoływało szklanki w oczach. Starając się nie wybiec na przód z jakimkolwiek nierozsądnym działaniem, dziewczyna była gotowa na ewentualny atak ze strony węży, które przedarłyby się przed kunaie Uchihy.
- Trzeba się zająć kimś, kto wydaje im polecenia! - krzyknęła w stronę ciemnowłosego, w ramach zwyczajnego poinformowania w razie nadarzającej się okazji do szarży na shinobi stacjonujących obok węża. Dopiero po chwili zarejestrowała, że pogoda zaczęła się momentalnie zmieniać. Nie wiedziała, czy kwestią była umiejętność jednego z ich wojowników, czy też przeciwnej drużyny, ale pewnym było, że wraz z deszczem atrament by przegrał, prawda? W końcu nie bez przyczyny mówili o wodnych technikach żywiołowych! Nie było przecież opcji, żeby ona potrafiła wzniecić w sobie jakikolwiek żywioł i dziwnym trafem, czuła się w tym momencie kompletnie bezużyteczna, ze względu na brak dystansowych umiejętności walki. Pomimo wszystko, nie dało jej to możliwości na odpoczynek, zdecydowanie nie! Rozglądała się dookoła, starając cały czas mieć na uwadze zbliżające się stworzenia lotne. - Uwaga na niebo! - poinformowała resztę, powolutku zdając sobie sprawę z tego, że to ewidentnie były jakieś notkowe bomby. Rosnące przerażenie było chyba naturalnym stanem w takiej sytuacji.

• SIŁA 81
  WYTRZYMAŁOŚĆ 100
  SZYBKOŚĆ 81
  PERCEPCJA 56
  PSYCHIKA 1
  KONSEKWENCJA 81

SUMA ATRYBUTÓW FIZYCZNYCH: 318
KONTROLA CHAKRY E
MAKSYMALNE POKŁADY CHAKRY: 110%
NINJUTSU E
BUKIJUTSU 1 [D]

• Kenjutsu - Battodo [A]

Ekwipunek tylko ten co widać - pod avem krótki opis.

Aktualne pokłady chakry: 38%

[Papyrus]

---

ODDZIAŁ A

---

Mimo że ilość bestii się zmniejszyła, a także związane z nimi zagrożenie, to przeciwnicy nie próżnowali. Bestie były bardziej sprytne i ruchliwe. Ich przewidywalność była znacznie mniejsza, a przynajmniej niektórych. Tylko jak zorientować się które bestie mają zamiar szarżować na pohybel, a które w ostatnim momencie zmienią trajektorię? Zadanie to zdecydowanie przerastało większość wojowników w pierwszej linii, szczególnie tych bez szczególnych umiejętności. Bestie wraz z ich porażającą wręcz prędkością poruszania się i zdalnie sterowane stanowiły jeszcze większe zagrożenie niż poprzednio. Szeregi przerzedzały się w niepokojącym tempie, ale dawało to nieco więcej miejsca. Lwy straciły jakby cały impet, ich ostrożny sposób poruszania się był na pewno trudniejszy do rozszyfrowania. Shijima zdając sobie sprawę z lekkiej ułomności pod względem walki fizycznej, zdecydował się na użycie notki. Prześwietlając okolicznych przeciwników znalazł dwójkę lwów, obydwa mające na sobie węże z zaaplikowanymi notkami. Na tyle daleko by wybuch nie uszkodził nikogo z sojuszników. Kunai poleciał. Bestie wykonały stosowny unik i uciekły na boki. I to nie były uniki polecające na przesunięciu się o kilka centymetrów, a dzikie wręcz szarże na boki. Tak samo bestie na bokach, ale te zareagowały nieco wolniej. Dlatego też kilka z nich zostało dosięgniętych przez niszczycielską moc kawałków papieru. W tym samym czasie Yamiyo starała się eliminować przeciwników za pomocą kuszy jednej ze swoich kukieł, ale bełty były zaskakująco niecelne przy małej ilości bestii, a na pewno mniejszej niż wcześniej. Dodatkowo kukiełka która po prostu latała w jedną i drugą, w górę i w dół, próbując zgnieść cokolwiek. Niestety ta biedna strategia nie dawała rezultatów, a tworzenie żyłek z uwagi na stale wspinające się węże jedynie marnowało chakrę. Wydawało się że cokolwiek co robiła Yamiyo nie dawało rezultatów.
- Posiłki nadchodzą! Wytrzymajcie jeszcze chwilę! - komunikat dowództwa zabrzmiał w głowach oddziału. W tym czasie Samurai postanowił zrobić sobie trochę miejsca do czego wykorzystał technikę tworzącą podmuch wiatru. Kij, mając więcej miejsca, nadawał się idealnie do obrony. Bestia zaszarżowała dziko w kierunku Seinaru, zatrzymując się jednak niecałe dwa metry i gwałtownie zmieniając swój cel na stojącego kawałek dalej sojusznika. Ten, zajęty pilnowaniem innej bestii, nie był w stanie zareagować w porę. Wybuch odrzucił wszystkich wokoło. Lew kamikaze celował tam, gdzie nie było możliwości zatrzymania go. Zupełnie jakby wiedział gdzie uderzyć. A może to raczej jego twórcy wiedzieli? Eksplozja ognia i powietrza odrzuciła wszystkich wokoło, powalając ich na ziemię. W tym Shijimę i Seinaru. Lwy będące niedaleko natychmiast skierowały się na nich, ale zostały zamienione w kupkę atramentu. Ziemne kolce wyrosły tuż spod nich i przebiły na wylot, pozostawiając jedynie węże. Rzucone niby od niechcenia małe sztylety wbiły się prosto w głowy węży eliminując je z walki. Następnie przed upadłym oddziałem pojawiły się cienkie słupy ziemi, chroniące ich przed kolejną szarżą lwów. Jakby tego było mało, pomiędzy słupami a rannymi stanęło kilku mężczyzn. W potężnych, samuraiskich zbrojach i z katanami w dłoniach. Jedno cięcie, kilka martwych węży którym udało się przejść pomiędzy filarami. W tym te które miały w sobie notki, zostały dosłownie przecięte na pół. Kolejnych kilku samuraiów dołączyło do reszty oddziału, używając fal z chakry ze swoich ostrzy i zabierając jednym atakiem duże ilości pozostałych bestii. Oddział samuraiów okazał się wyjątkowo skuteczny i ich pojawienie się mogło przeważyć szalę zwycięstwa. Tym bardziej, że pozostałe bestie nie wiedziały dokładnie co zrobić. A właściwie to ich właściciele nie wiedzieli.
- Trzeba zabrać rannych! Opatrzyć! Szybko, samuraiowie was osłaniają! Dziewczyno z lalką, dołącz do nich i zabieraj rannych!

---

ODDZIAŁ B

---

Sytuacja na flance nie poprawiała się wraz z malejącą ilością bestii, wręcz przeciwnie. Pierwsze samobójcze lwy i węże zmniejszyły ilość wojowników, nawet jeśli ci stali w tylnych szeregach. Możliwe że wybuchy spowodowały tym samym duży chaos, większy niż gdyby uderzyły w pierwsze szeregi. Motoko dostrzegła, całkiem odkrywczo, zagrożenie jakie niosły ze sobą ogromne chmary ptaków wypełnione notkami i innym żelastwem. Zwróciła także uwagę na osoby które kontrolowały te bestie, co także miało sens. Pytanie tylko, czy ktokolwiek z obecnych był w stanie zaatakować kogoś oddalonego o, mniej więcej, pół kilometra? Dodatkowo byli na płaskim terenie, idealnym do obserwacji przez ludzi zebranych na głowie ogromnego węża, dodatkowo posiadający po jednym, świecącym oku. Bezpośredni atak miałby sens? W tym momencie ciężko było planować atak będąc skupionym na obronie. Przed naporem bestii które miały w zasadzie osłabić wojska obrońców. Senju zdał sobie sprawę z ograniczeń jakie narzucało na niego środowisko, brak umiejętności i potęga przeciwnika. To nie było odpowiednie miejsce dla niego. Użył wcześniej stworzonych brył jako pocisków, aczkolwiek były to jedyne przedmioty które mógł rzucić za pomocą techniki. Bestie, znacznie bardziej wyczulone na wszelkie ataki, minęły pociski bez większego problemu i natychmiast przystąpiły atak na przednie szeregi. Jednak wtedy, kiedy wystawione włócznie miały wbić się w atramentowe ciało... potwory zrobiły nagłe i gwałtowne zwroty, jeden z nich wyskoczył wysoko zwracając na siebie uwagę i błysnął. Z jego ciała wydobyło się oślepiające światło, które zamroczyło ogromną część żołnierzy. Wliczając Shinjiego, który mierzył się z bestiami za pomocą katany i broni miotanych. Bestie nie dały się zwieść oszukanego rzutu, a właściwie to nie dał się zwieść kontrolujący. Aczkolwiek taktyka dała korzystny rezultat, pozwalając zniszczyć jednego z trzech lwów szarżujących na oddział. Z którego wypełzło kilka węży, natychmiast kierujących się bezpośrednio na ludzi. Z tym były już poważne problemy z uwagi na oślepienie obrońców. Skąd oni mieli te notki? Skąd właściwie mieli te techniki? Nie minęło tak wiele czasu od ostatniego ogromnego najazdu. Bestii zostało już mało, ale były dość rozproszone. Nawet bardziej niż pozostali przy życiu wojownicy Obrońców. Dodatkowo atramentowe twory co chwila zatrzymywały się, cofały. Dziwna taktyka, czym ona dokładnie była? W takim tempie wojownicy będą mieli na głowie i ptactwo i lwy.

---

ODDZIAŁ C

---

Bitwa zbierała swoje żniwo. Ogromne ilości rannych a także liczne trupy. Akurai zdecydował się na reakcję i współpracę z innym członkiem oddziału. Samemu nie dał rady podnieść ciała, nie mówiąc o jednoczesnej ochronie swojego życia. Praca w duecie zapewniała i jedno i drugie. Mężczyzna i Akarui wydawali się współpracować całkiem dobrze, wynosząc po kolei ludzi z obszarów na których zostały odpalone notki, a także z pierwszych szeregów. I nie tylko oni, cały oddział C rozbiegł się wśród reszty oddziałów pierwszej linii. Duetami, niektórzy pojedynczo. Zanosili nieprzytomnych, albo pomagali rannym. Wybuchy wywoływały poparzenia, oderwane kończyny. Dla niektórych nie bylo już ratunku. Za każdym razem kiedy ktoś z oddziału przynosił rannego pod Mur, z dziury wyskakiwał Shinobi, łapał go z łatwością i dosłownie znikał po drugiej stronie. Medycy musieli mieć roboty od cholery i nie ma im się co dziwić. Podczas przenoszenia któregoś z trupów młody medyk postanowił wymienić uprzejmości z nowo poznanym, jednak wtedy pojawił się węgorz. Jakakolwiek panika była nieodpowiednia i Akarui dobrze o tym wiedział. Postępując możliwie ostrożnie i pierw ostrzegając ludzi wokoło, by ci mieli czas się odsunąć. Wszyscy włącznie z kompanem, którzy przejął samodzielnie rannego i oddalił się na kawałek. Wąż jednak nie czekał i dalej się owijał. Notka schowana w niewielkiej części, była podatna na przejęcie ją za pomocą chakry. Tak też uczynił mężczyzna, drugą ręką eliminując zagrożenie. Niektóre węże prześlizgiwały się przez nogi walczących na tyły? To by wyjaśniało wybuchy w tylnych szeregach.
- Wszystko dobrze? Kurwa to było bliskie. Sekunda i byłoby po nodze, ja musiałbym cię nieść. Musimy uważać, mimo wszystko nie jesteśmy bezpieczni. - mężczyźni musieli pognać dalej. Nieprzytomny ranny, z potężnymi ranami ciętymi na klacie, mógł zejść z tego świata w każdej chwili. I co z tego że medyk prawie zginął? Jakkolwiek brutalnie by to nie zabrzmiało, to trzeba było to zaakceptować.
- A tak przy okazji, Usashimaru jestem. Tak mówię jakby zaraz miało we mnie coś jebnąć... - powiedział, siląc się na lekki uśmiech. Sytuacja zdecydowanie nie była zabawna, oddział ledwo wyrabiał z zanoszeniem rannych. Jednak jedna osoba z oddziału z uwagi na swoją skuteczność w boju postanowiła na dalszą ofensywę. Masaru, który za pomocą zawiązanego bandażem oka uniknął całkowitego oślepienia. W przeciwieństwie do innych, którzy pod naporem przeciwnika i niemożliwością obrony odnosili kolejne rany. Mimo że przeciwników nie było aż tak dużo i robiło się coraz to mniej, za sprawą łuczników którzy cały czas strzelali. Grad był nie do uniknięcia. Czarna łuna dziwnego ptactwa robiła się bliższa z każdą sekundą. Jak wysoko mogła ona być... czterdzieści metrów nad ziemią? Jednak problem były morale, niskie za sprawą detonacji notek. Aby je wzmocnić, Masaru przystąpił do natarcia. Wyszedł przed szereg i użył swoich nici do praktycznie zmasakrowania wrogów. Zdalnie sterowane połączone z jego warunkami fizycznymi pozwalały na eliminację kolejnych kilku osobników i przyczepionych do nich węży. Mimo że przysuwał się do przodu, to nikt z reszty się nie ruszył. Nie chcieli przechodzić do ofensywy, czemu wtórował głos dowódców, ogłaszający że plamy atramentu na polu bitwy mogą być groźne nawet po pozbyciu się bestii. A nowy członek oddziału, Keita? Węże które go zaatakowały mogły mieć w sobie notki, trzeba więc było się ich pozbyć szybko i bez zwłoki. I tak były do wyeliminowania z uwagi na możliwość zostania uduszonym. Kunai z szeroką powierzchnią tnącą był dobrym wyborem. Jeden cios na każdego wystarczył, ale tylko w jednym była notka. Kolejne cięcie. Kolejne uratowane życie, swoje i reszty oddziału. To było blisko, lepiej żeby Keita zachował większą ostrożność i nie dał się złapać.

---

ODDZIAŁ D

---

Kenshi w przypływie geniuszu, a właściwie to po otrzymaniu przekazu od sensora, zwrócił uwagę na węża. Na tą bestię, która stała sobie spokojnie na drugim końcu pola bitwy i pozwalała jednocześnie zmniejszać morale wrogów, jak i stwarzać nim realne zagrożenie. Oprócz tego gad był wyśmienitym punktem widokowym. Maji nie miał zamiaru stać i tylko się bronić, tylko pokazać prawdziwą potęgę żywiołu Raiton. Porzucił masakrowanie bestii i zastąpił bezpośrednim atakiem na wrogie dowództwo. Pioruny wygenerowane z kunai poleciały w górę. Teraz pozostawało czekać na efekt. Z kolei kuglarz miał problemy, podobnie jak większość jemu podobnych. Brak kukły to niestety brak potencjału bojowego. Zamiast samemu walczyć, wygłosił polecenie do ludzi wokoło. Na lidera mimo wszystko nie wyglądał, a na pewno nie na dowódcę. Aczkolwiek włócznicy wystawili swoje piki i inne bronie drzewcowe przed siebie. Jeden próbował dźgnąć węża, ale skończyło się na ostrzu wbitym w ziemię i błyskawicznym pędzie węża po drzewni. Spanikowany żołnierz nie wiedział co zrobić. Wybuch prawdopodobnie przerobił go na zwęglony kawał mięcha, podobnie jak ludzi wokoło. Kurusu upadł na ziemię przez podmuch i poczuł silny ból w tylnej części pleców. Kawałki metalu, uformowane przez kowali do postaci broni przebijającej obuwie. Makibishi. Kilka z nich wbiło się głęboko, powodując potężny ból. Hayami z kolei wyszedł do przodu i miał zamiar zaatakować bestie swoją yari, wykonując cięcia na niskim poziomie. Dwa uciekły na boki w kierunku innych wojowników, ale jednego udało się zabić. Tak samo węże, ich zabicie było o dziwo znacznie trudniejsze. Próba cięcia skończyła się zabiciem zaledwie jednego osobnika, ale drugi zdołał wspiąć się po broni i szybko zbliżać w kierunku ręki wojownika. Czy podzieli on los swojego martwego już "kolegi" z oddziału?

//Po wystrzeleniu piorunów pogoda zmieniła się dość gwałtownie, na niebie pojawiły się pierwsze burzowe chmury.

  Ukryty tekst

[Shijima]

"Lekka ułomność" hehe... Zostało to tak delikatnie ujęte, że aż cieszy się kokoro.
- Wszystko w porządku. - Odpowiedział Yamiyo. Przydałaby jej się pomoc, jej kukiełki nie radziły sobie z tymi przeciwnikami - problem w tym, że Shijima też sobie z nimi średnio radził i chyba tylko obecność Seinaru chroniła ich przed całkowitą klęską, który wywijał kijem na wszystkie strony, niemal jakby robił to od niechcenia, tak naturalnie jak naturalnie się oddycha. Niesamowite.
I nadal nie wiedział, czy tak naprawdę przekaz dociera do wszystkich, czy wiedzą, co czai się na niebie, czy wiedzą, co się dzieje na wężu - może nie wiedzieli? Może żaden przekaz nawet nie dotarł do dowództwa? Może - na całe szczęście nie miał czasu na rozckliwianie się nad wątpliwościami - i tutaj już żadnego może nie było. Ktoś, kto miał czas i siły na rozmyślanie nad sensem życia w tym zgiełku, wśród szczęku broni, jęków, wybuchów i wszelakich innych pościgów musiał być naprawdę... niesamowitym człowiekiem. Wszystkie te dźwięki huczały w głowie i membraną osadzały się na kościach, wsunięte pod skórę, grzmiąc w samym środku jestestwa. Ta wojna powinna być idealna. W końcu nigdy nie lubiłeś ludzi, a ci ludzie właśnie tutaj ginęli, jeden po drugim, drugi po jednym - oddawali honor atramentowej armii, wystawieni na pierwszą linię jak owce na rzeź. Tak jak zresztą oni byli wystawieni - minimalnie cenniejsi, więc cofnięci na drugą linię. Nie mieli muru z ciężkiego kamienia, więc zastąpili go murem ludzkich ciał. Tylko co było nie tak, skoro ty tych ludzi przecież nigdy nie lubiłeś..?
Kunai zrobił co do niego należało na tyle, na ile był w stanie - pewna myśl przez to wsunęła się do umysłu Shijimy dość oczywistym wnioskiem: lwy z notkami były lepiej kontrolowane. Czy była to prawda czy też nie pozostawało ocenić w późniejszej fazie.
- Lwy z notkami są prawdopodobnie lepiej kontrolowane. - Musiał dodać prawdopodobnie, bo co, miał dawać im pewną informację jeśli sam tej pewności nie miał? Głupota. Cokolwiek sobie tam planowali musieli mieć raczej klarowne informacje, jedna mylna mogła o bardzo wielu rzeczach przesądzić. - Ptaki zwiększyły pułap do 40 metrów. - Czemu, po to? Pewnie zaraz będzie ostre bombardowanie, chyba że coś kombinowali... ci na wężu. Opuścił spojrzenie z ptaków, by spojrzeć na węża i skupić znowu na nim spojrzenie. To, że był w stanie widzieć wszystko wokół nie oznaczało, że potrafił się na wszystkim jednako skupić - szkoda, taka wielka szkoda... za dużo się tutaj działo, za wiele błyskających chakr, za dużo ludzi - gdyby nie to to może byłby w stanie ostrzegać wszystkich na czas..? Ach, oczywiście może. Kolejna z myśli, która teraz nie miała czasu go dręczyć... a przynajmniej nie zastanowieniem "może". Bo to, że nie jest wystarczająco dobry wiedział już, kiedy Hayami i Seinaru stwierdzili, że chcą wziąć udział w tej wojnie. Ta wojna chyba od samego początku była ich własną. - Dwóch z nich zjadło pigułki, ściągnęli z pleców zwoje, coś na nich rysują. Leci na nas kolejny oddział lwów i pojawiły się większe stwory, tygrysy. Większe od człowieka. - O zgrozo... - Szykują się do czegoś. Jeden z nich powiedział "Raiton"... - I o tyle, o ile był w stanie, spróbował powtórzyć te dziwne słowa w myślach, chociaż żeby podobnie brzmiały - jeśli dowódcy znali ten język to pewnie się domyślą. A jak nie to - heh - szkoda.
- Uważajcie, lecą więksi..! - Nawet jeśli chciał dokończyć to nie udało mu się to. Lew, który wcześniej uniknął kunaia skoczył w bok i dopadł do żołnierza, który nie był w stanie się bronić.
Bum.
Deszcz atramentu nie miał miejsca w kłębach siwego dymu śmierdzącego palonym mięsem.
Uderzenie gorącego powietrza zwaliło go z nóg, upadł na plecy, ale wciąż uparcie nie wypuszczał wakizashi z dłoni pomimo drugiego, o wiele silniejszego miotnięcia od tego poprzedniego. Ogłuszyło na moment, ale kiedy sytuacja wydawała się całkowicie beznadziejna przybyli bohaterowie w swoich lśniących zbrojach. Shijima nawet nie wiedział co, kiedy i jak, nie wypatrzył tego konkretnego momentu, w którym obiecane chwilę wcześniej wsparcie uratowało im tyłki, kiedy z ziemi wystrzeliły ziemne kolce, a samurajowie zniszczyli węże. Wszystko stało się zbyt jasne i zbyt ciche jednocześnie, jakby wszystkie odgłosy zniekształcała powierzchnia wody. W atramentowym jeziorze tonęły dziś dziesiątki.
Podniósł się powoli przyjmując komunikat o konieczności ratowania rannych, ale całkiem automatycznie skierował najpierw wzrok na Keia. Wiedział, że nic mu nie jest. W końcu jego płomień wciąż był jasny. Yamiyo i jej dziecku również nic teraz nie groziło, gdzieś w tłumie walczył Hayami... To dobrze, prawda? To tak dobrze...
- Czy moje komunikaty w ogóle docierają? - Tak, wreszcie był moment, żeby o to spytać, ten moment refleksji, że w sumie to cholera wie - może sobie tak gadał sam do siebie przez cały ten czas? Wolał się upewnić, wcześniej była próba tylko jednostronna, byłby przypał, gdyby coś nie działało.
Zabrał się za pomaganie przy wynoszeniu rannych uważając na notki - i jeśli jakakolwiek się pojawiła to natychmiast na głos przed tym ostrzegał wszystkich wokół. Cholera wie, czy nie było tutaj jeszcze jakichś zagubionych, albo jakichś tajemnych wunżów rzecznych pod ziemią.

Użyte techniki:

64% - 2% = 62%

Nazwa

Tsūjitegan: Reberu Di

Pierwszy poziom rozwoju Tsūjitegana pozwala użytkownikowi na aktywowanie Doujutsu klanowego. Na czas jego działania oczy delikwenta tracą kolor i stają się szkarłatne, zyskując też swego rodzaju poświatę. Pozwala to na osiąganie wzrokiem dużych dystansów, a także wykrywanie energii życiowej innych. Nie jest to wybitny poziom, potrafimy odróżnić na dystans ciężkość otrzymanej rany, ale jeżeli ktoś jest w stanie śmierci klinicznej, nie odróżnimy go od martwego.

Zasięg

[tdial=50,W linii prostej]1 kilometr[/tdial]
[tdial=50,Wokół siebie]30 metrów[/tdial]

Koszt Chakry

E: 8% | D: 6% | C: 4% | B: 3% | A: 2% | S: 1% | S+: niezauważalne (1/2 podtrzymanie)

Bonusy

+20 Percepcji przy aktywowanym Tsūjiteganie

KEKKEI GENKAI: Tsūjtegan
NATURA CHAKRY: Katon (火遁)
STYLE WALKI: Bukijutsu - Chanbara
UMIEJĘTNOŚCI:

• Wrodzona -
• Nabyta -

PAKT: -
ATRYBUTY PODSTAWOWE:

• SIŁA 15
  WYTRZYMAŁOŚĆ 20
  SZYBKOŚĆ 31
  PERCEPCJA 18
  PSYCHIKA 34
  KONSEKWENCJA 8

SUMA ATRYBUTÓW FIZYCZNYCH: 84
KONTROLA CHAKRY C
MAKSYMALNE POKŁADY CHAKRY: 102%
MNOŻNIKI:
+5 do psychiki za genjutsu rangi C
POZIOM ROZWOJU DZIEDZIN NINPŌ:

• NINJUTSU E
  GENJUTSU C
  STYLE WALKI
  • Chanbara D
  • ---
  • ---
  IRYōJUTSU
  FūINJUTSU
  ELEMENTARNE
  • KATON C
    SUITON
    FUUTON
    DOTON
    RAITON
  KLANOWED

JUTSU:

PRZEDMIOTY SCHOWANE (NIEWIDOCZNE): 4 kunai (za pasem)
5 shuriken (w kieszeniach spdni - 3 w przednich, 2 w tylnich)
wakizashi za pasem ukryte pod kimonem

W torbie:
*2 Bojowa pigułka żywnościowa
*2 Pigułka ze skrzepniętą krwią
*2 Bombka Dymna
*3 Bombka świetlna
*ołówek
*notes

[Kenshi]

Czarnowłosy musiał pozostawić współtowarzyszy z pierwszej linii, aby przedsięwziąć rozwiązanie, które mogło przechylić szalę zwycięstwa na ich stronę. W tym celu udał się na tyły, gdzie się przygotował, a następnie po skumulowaniu chakry, wystrzelił do góry dwie wiązki elektryczne, które miały za zadanie sprowadzić prawdziwy, śmiercionośny grom. To jednak wymagało nieco czasu, dlatego też Kenshi, nie opuszczał gardy i czujnie się rozglądał, obserwując poczynania przeciwnika i bacząc na to, aby nikt się zbytnio do niego nie zbliżył.
W tym też czasie na froncie jego ugrupowania, nastąpiła potężna eksplozja, która część osób zabiła, a marionetkarza którego jeszcze nie dawno ratował, potężnie odrzuciło. Kenshi zaklął, bo powinien tam teraz być, a niestety zdecydował się na poświęcenie tych ludzi. Nawet teraz będąc tak niedaleko i widząc to, czuł jednak że nie mógł inaczej uczynić jeżeli miał stanowić różnicę. - Ofiary na wojnie to nic nowego. Poświęcenie które należy uczynić - przeszło mu przez myśl. Podłe, wątpliwe czy też godne przyszłego członka zakonu Shiro Ryu.
W tym czasie niebo pociemniało i to nie za sprawą chmury ptactwa, tylko za sprawą szybko zmieniającej się pogody. Gęste, ciemne chmury które nadeszły, dość szybko przykryły niebo. Kenshi oczekiwał tego, ale wiedział że musi się wstrzymać jeszcze chwilę. Dlatego też dalej uważnie obserwował otoczenie, gotowy w odpowiedniej chwili odskoczyć, bądź zaatakować, odpowiadając cięciem kunaiów, aby zniszczyć węża lub nadbiegającego lwa. W tym też momencie jego uszu doszedł kolejny przekaz telepatyczny informujący o tym co się dzieje w miejscu w które zamierzałem sprowadzić uderzenie. Okazało się, że przeciwnicy posłali w ich stronę kolejną gromadę stworzeń, a ponadto ich odmianę, większe kotowate - atramentowe tygrysy. Co więcej, wśród przekazanych informacji było o tym, że przeciwnicy wspomnieli o Raitonie. - Czyżby się domyslali...?
Pierwsze krople deszczu oderwały czarnowłosego od tych niepokojących spostrzeżeń. Nadszedł jego czas, stąd mężczyzna przeszedł do działania, aby nie przegapić odpowiedniego momentu. Maji miał tylko nadzieję, że oponenci nie domyślali się tego co chciał im ten zgotować. Kenshi gestem dłoni, a raczej gestem kunaia, którego wciąż trzymał w dłoni, oczekiwał rozbłysku na niebo, a gdy ten w końcu się pojawił, nie czekając na huk, czując potężne mrowienie w dłoniach, ściągnął gestem uderzenie wprost na łeb olbrzymiego gada, który znajdował się wciąż na polu bitwy, będąc świetnie widocznym celem. Nie wiedział czy uderzenie coś zdziała. Mogło równie dobrze zostać w jakiś sposób wchłonięte, zablokowane, albo uniknięte. Liczył jednak w głębi ducha, że nic z tego nie będzie miało miejsca...

  Ukryty tekst

[Seinaru]

Nie wiodło mu się tak źle, a na pewno nie tak źle jak wybuchającym dookoła niego wojownikom. Ich przeciwnicy byli okrutni, przyjęli taktykę na wyniszczenie obrońców, która na razie sprawdzała się niemal w stu procentach. Co by nie mówić, żadnych strat, oprócz tych w chakrze i ekwipunku, po stronie atakujących nie było. Niemniej jednak nikt nie tracił woli przeżycia i nie poddawał się na placu boju, nawet pomimo tego, że walka z każdą minutą stawała się coraz trudniejsza. Kei rozglądał się dookoła i widział zarówno starania Shijimy, jak i śmieszne lawirowanie kukiełki Yamyio? Tylko po co ona tak tym machała w górę i w dół zamiast zająć się walką? Okazało się, że kuglarka nie jest raczej przydatna w tej wojnie. Ale to pewnie przez tą ciążę, wahania nastroju i nudności mogły być nawet groźniejsze od lwich paszcz i notek.
Nagle dostali informację o posiłkach nadciągających lada chwila. Ucieszył się bardzo na tą myśl, bo zdążył już poważnie zgłodnieć, w końcu zużył naprawdę sporo energii na wymachiwanie kijem. Tylko co będzie w menu? Chyba trzeba będzie na tą wiedzę jeszcze chwilkę poczekać, bo nagle na samuraja zaszarżował kolejny lew, którego udało mu się skutecznie powstrzymać techniką wiatru. Zwierzak zmienił kierunek biegu i rzucił się na wojaka obok, który po sekundzie stracił życie w ogromnej eksplozji. Impet fali uderzeniowej był tak duży, że odrzucił stojącego nieopodal Keia i Shi na ziemię. Sądząc po szarżujących bez przerwy przeciwnikach, będąc na ziemi zostaje Ci jedynie kilka chwil życia. Ta myśl krzątała się właśnie po mózgownicy wojownika, gdy niespodziewanie nadszedł ratunek. A więc to były te posiłki? Nie żeby Seinaru był zawiedziony, jednak spodziewał się jakiegoś pysznego mięsiwa, a nie kolejnych żołnierzy. Cóż, jednak wszystko dobre co się dobre kończy, bo interwencja samurajów okazała się naprawdę skuteczna. Przeszkody z dotonu, wysokopoziomowa szermierka, nawet zbroje mieli jakieś takie bardziej lśniące. To dało czas Keiowi na podniesienie się z ziemi i doprowadzenie się do stanu używalności. Na chwilę się uspokoiło, miał czas żeby dostrzec po wybuchu Shi i przekonać się, że wciąż ma on dwie ręce i dwie nogi. To dobrze. Yamyio też była cała i zdrowa. Kilka sekund później na rozkaz rozpoczęła się ewakuacja rannych. Shijima skupił się właśnie na tym, a Seinaru jako samuraj trzymał się blisko niego, starając się osłaniać przyjaciela, gdy ten będzie taszczył jakichś niezdolnych do walki. W takim momencie przyda się ktoś, kto ochrania Twoje tyły, prawda?
- Szybko, musimy się pospieszyć i wracać! - Miał nadzieję, że Ranmaru przekaże rannych dalej medykom i oboje powrócą do boju najszybciej jak możliwe.

  Ukryty tekst

[Yamiyo]

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=eWkrQQly6xU[/youtube]
(No i przybyli Husarzy, ale bez lśniących zbrój i skrzydełek :<)

Shijima nie chciał ode mnie pigułki. Lepiej dla mnie, prawda? Zwłaszcza, że sytuacja była naprawdę trudna. Jeśli stracę całą chakrę i możliwość kontrolowania kukiełek, to po mnie. Nawiasem mówiąc, byłam słaba, a to miało swoje zalety. Co prawda nic mi zbytnio nie wychodziło - czego doskonałym przykładem była ta akcja ze skakaniem Hosudaku na lwy i węże, a także strzelaniem za pomocą kuszy Āse (przeciwnicy widocznie byli tak sprawni, że bez problemu unikali tych nieudolnych ataków) - ale za to był jeden plus. Przeciwnik mnie ignorował i mogłam z tyłu wykonywać swoje akcje. A nawet jeśli byłam celem jakiś bestii, to sojusznicy najwyraźniej uznali, że jestem na tyle słaba, że sobie z nimi nie poradzę i wyręczali mnie w tym.
Ja jednak miałam pewien problem. Być może nie byłam wcale słaba, a po prostu trafiłam na przeciwnika, który idealnie przeciwdziałał mojemu sposobowi walki. Byłam lalkarką i siałam śmierć za pomocą kukiełek. Jedna jednak bardzo szybko została wyeliminowana, a drugiej po prostu bałam się posłać w bój, bo podzieliłaby los tej pierwszej i w kluczowym momencie bitwy - jeśli dożyję - byłabym praktycznie bezbronna. Wolałam nie ryzykować, więc moje akcje nie były tak spektakularne jak akcje niektórych ludzi na tym polu bitwy.
Jednymi z takich ludzi byli ... potężni - jak mi się wydawało - wojownicy, którzy kombinacją technik i umiejętnościami Kenjutsu kupili nam trochę czasu. Co prawda dowództwo było jakie było, ale w końcu przysłało posiłki, prawda? A czy oni sami się tutaj stawili czy to po prostu jacyś ich wysłannicy - to już było mniej istotne. Generalnie można było się zastanawiać dlaczego wcześniej tych wojowników tutaj nie było. Skoro mogli z łatwością ochronić cały oddział, to dlaczego wielu ludzi musiało zginąć, oczekując na to wybawienie? Czyżby jakiś rodzaj selekcji naturalnej? Przeżyją tylko silni? Czy coś w ten deseń? Dowodzące nami osoby powinny się mocno tłumaczyć dlaczego zostawili wielu ludzi na śmierć, skoro mogli wykorzystać te potężne jednostki. Ale pewnie nikt ich do tych tłumaczeń nie zmusi, więc mogłam jedynie narzekać na nich w duchu i przeklinać ich głupotę i brak serca. Nic to jednak nie dałoby. Byłam teraz w samym sercu bitwy i z sekundy na sekundę czułam się coraz bardziej zagubiona.
Deszcz zaczął padać. Ciekawe czy to było naturalne zjawisko. A może to jakaś technika? Kto jest tak potężny, że potrafi manipulować pogodą? Sojusznik czy wróg? Nie! To na pewno zjawisko naturalne. Tak jakby jakiś wyższy byt dawał mi jeszcze szansę. Przecież istniała taka możliwość, że deszcz zmyje atrament i oczyści mojego Hosudaku. Wtedy na pewno powrócę do walki z pełną mocą! Jednak czy to, że atrament jest uformowany w postaci węży nie przeszkadzało w jego zmyciu? Być może ... Ale po raz kolejny liczyłam na sojuszników. Może zorientują się, że na lalce są węże? Może się ich pozbędą? A może węże dadzą o sobie znać, atakując sojuszników? Na pewno zostaną powstrzymane, ale wolałam krzyknąć:
- Uwaga na węże! Są na mojej lalce!
Trochę mnie martwiło, że towarzysz krzyczał coś o większych ... to nie wróżyło niczego dobrego. Istniała jednak szansa w tym, że większe nie będzie szybsze, będąc równocześnie tak samo podatne na ataki (w sensie, że wytrzymałe). Jak już pokazała ta walka - najwięcej problemów nie było z dużymi lwami, ale z małymi wężami. Oby z tym dużym czymś co nadciąga było podobnie.
Jednak nie miałam czasu, by długo nad tym rozmyślać. Dowódca bowiem zwrócił się bezpośrednio do mnie. Pewnie zauważył mój brak kompetencji i moją nieudolność, a także to, że w ten sposób w ogóle nie pomagałam. O ile ta nieudolność miała jakieś plusy, to jedyny minus je niejako - paradoksalnie, pewnie z powodu uderzenia adrenaliny - przyćmiewał. Nie czułam satysfakcji z nicnierobienia, a przecież nicnierobienie było bezpieczniejsze.
Dostałam jasny rozkaz. Pomagać rannym. No i tak się nieszczęśliwie złożyło, że moi kompani dostali wybuchem. Może niezbyt mocno, ale jednak! Trochę mnie to martwiło, chociaż Shijima również zabrał się do pracy przy pomocy rannym. Seinaru zrobił to samo Oczywiście ten rozkaz dotyczył wszystkich, ale do mnie dowódcy bezpośrednio się zwrócili, bo widzieli, że sobie nie radzę, ale mniejsza o to. Zaczęłam podziwiać swoich towarzyszy. Mimo, że oberwali, to i tak dawali z siebie wszystko. Gdybym nie miała Mistrza, to pewnie bym się w nich z miejsca zakochała. Dobra! Trudno. Trzeba działać, nie? Podbiegłam do dwóch mężczyzn i po prostu zapytałam:
- Wszystko w porządku? Może Was też powinien zbadać lekarz?
Czy wyglądali na rannych? Ciężko powiedzieć, a ja przecież nie miałam specjalistycznej wiedzy (nie wiedziałam nawet, że brak miesiączki oznacza ciążę). Ale fakt faktem, że mogli doznać jakichś obrażeń. Chociażby poparzeń, które okropnie bolały, ale ci mężczyźni byli tak bardzo męscy jak bardzo głupi i ukrywali ten ból przed światem, twierdząc, że nic im nie jest. Oczywiście to nie musiała być prawda. Oby to nie była prawda ...
- Gadać mi tutaj, ale kuźwa szczerze, bo się martwię. Nie zgrywać twardzieli i prawdziwych mężczyzn z twardymi jak kamień mięśniami. Jak coś boli - stłuczenia, poparzenia, siniaki, jakieś inne rany - to mówcie. Słyszeliście dowódcę? Ranni idą do szpitala i jak będzie trzeba, to zaciągnę Was tam siłą.
To powiedziałam oczywiście tylko wtedy, kiedy był na to czas. I jak będzie trzeba, to odprowadziłam ich do szpitala, gdzie powinni zostać postawieni na nogi i rzuceni na powrót w wir śmiertelnej walki.
Po ogarnięciu swoich znajomych, którzy już tutaj trochę balowali na tej imprezie i dobrze, że jeszcze zgonu nie zaliczyli. Oni wszak też byli częścią armii i mogli być ranni, ale jeśli okazało się, że nic im nie jest, to po prostu przystąpiłam do wykonania rozkazu. Linki, które były przyczepione do Hosudaku po prostu rozpłynęły się w nicości, a kukiełka bezwładnie opadła na ziemię i pozostała nieruchoma. Węże, które na niej siedziały mogły spokojnie zejść na ziemię i polec, próbując atakować ostrzeżonych już wcześniej przeze mnie sojuszników. Āse schował swoją kuszę. I tak nie była efektywna. No i był mi potrzebny w inny sposób.
Czasem zastanawiałam się po co kukiełkom zbędne rzeczy, takie jak głowa czy nogi. I tak nie widzą ani nie chodzą, tylko najczęściej lewitują, będąc tylko ... zwyczajnymi zabawkami w rękach Marionetkarza (zupełnie jak ja byłam laleczką w rękach Mistrza, a przynajmniej jego zdaniem). Dłonie także były dziwnym elementem. Z jednej strony wystarczyło pominąć ten element i zamiast niego umieścić ostrza - tak jak w przypadku Hosudaku. Z drugiej jednak strony Āse pokazywał, że palce jednak na coś się przydają. Mógł strzelać z kuszy, chociaż i tak zauważyłam, że w walce na dystans lepiej radził sobie Hosudaku. No i okazało się, że nogi także mogą się przydać, ale o tym już wspominałam. Mimo, że byłam tak trochę nieprzydatna, to naprawdę uczyłam się. Czerpałam z tej wojny wiedzę o świecie, przeciwnikach, sojusznikach, a nawet o sobie samej.
Āse z tymi swoimi rękami miał jednak bardzo dużą zaletę, której nie miał Hosudaku. Mógł pomagać mi w przenoszeniu rannych. Tak. Dobrze przeczytaliście. Ja byłam cholernie słabą dziewczyną i nie mówię tutaj o umiejętnościach walki, ale o zwyczajnej tężyźnie fizycznej. Podnieść 60 czy 80 kilowego faceta. Nawet nie wiem czy z 40 albo 20 kilo bym dała sobie radę. Kukiełka jednak miała ten plus, że jej siła fizyczna zależała od mechanizmów i samej konstrukcji. Mimo, że dla mnie byłby problem z podniesieniem chociażby tych 20 kilo, a może nawet 10, to i tak mogłam kontrolować kukiełkę walczącą 100 kilowym mieczem dwuręcznym i dającą sobie z tym radę.
Tak więc to Āse - w moim imieniu i z mojego "rozkazu" - zajął się noszeniem rannych. A mi pozostało jedynie obserwowanie otoczenia i wykonywanie ewentualnych uników czy bloków. Jednak póki co chyba byłam bezpieczna (I tak trzeba było patrzyć pod nogi, nie? Wybuchowe notki mogły być wszędzie). Wsparcie potężnych wojowników, a także członków mojego oddziału pewnie było w tej sytuacji nieocenione. Ja bowiem skupiałam się na rannych, których jakoś nie mogłam opuścić, więc po prostu ucieczka za pomocą Kawarimi nie wchodziła w grę. Liczyłam na to, że nie będę celem ataków przez najbliższe pół godziny.
Jednak w razie potrzeby, widząc zbliżające się w moją stronę niebezpieczeństwo, postanowiłam wykonać atak. Co prawda ważne było oszczędzanie amunicji, a Hosudaku nie miał jej już zbyt dużo, natomiast Āse miał zajęte ręce i nie mógł używać kuszy. Mi natomiast pozostał pełen zapas różnej broni miotanej. Chociaż też nie był duży, ale ta taktyka działała w przypadku Mistrza - pomijając fakt, że nawet nie wiedziałam jaką taktykę Masaru Yoshida stosuje. To jednak było naturalne, by wpaść na podobny pomysł, chociaż zajęło mi to znacznie więcej czasu. W razie potrzeby wytworzyłam kolejne linki z chakry (maks. 5) i wyrzuciłam nimi kilka shurikenów (maks. 5), celując w nadciągające bestie. W razie potrzeby niszczyłam linki z chakry i podpinałam nowe. Wiedziałam bowiem, że węże mogą po nich chodzić.
Oczywiście byłam uważna i starałam się uniknąć (a także sprawić, by ranny uniknął) śmierci. Czy to się uda? Na to pytanie może jedynie odpowiedzieć los (a właściwie Mistrz Gry).

---

Kukiełki:

Āse - Szybkość: 116, Wymagania: 58 Percepcji
Hosudaku - Szybkość: 141, Wymagania: 71 Percepcji

Ekwipunek:

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):
Kabura na broń (na lewym udzie)
Duży zwój #1 (na plecach)
Duży zwój #2 (na plecach)
2 metry bandaża (wokół lewego przedramienia)

PRZEDMIOTY SCHOWANE (NIEWIDOCZNE):
Kabura na broń (na lewym udzie) (20 / 20):
9 Kunai
Mały zwój #1
1 Bojowa pigułka żywnościowa
5 Shuriken

Mały zwój #1 (150 / 150):
Słoik ze 100 kamieniami (zakładam, że waga Fūin takiego słoika wynosi 50)
23 Kunai
Notes
Ołówek
1 Shuriken

Duży zwój #1: Brak

Duży zwój #2: Brak

Hosudaku (22 / 50):
Magazynek z Kunai (12 / 27): 8 Kunai
Magazynek z Shuriken (8 / 18): 8 Shuriken
Magazynek z Senbon (2 / 5): 8 Senbon

Āse (31 / 40):
Kołczan (31 / 40): 31 Bełtów (na plecach)
Wielki Kunai (na plecach)
Mała Kusza (przy pasie)

Statystyki:

SIŁA 1
WYTRZYMAŁOŚĆ 30
SZYBKOŚĆ 50
PERCEPCJA 121
PSYCHIKA 1
KONSEKWENCJA 10

KC rangi D

MAKSYMALNE POKŁADY CHAKRY: 103%

Dziedziny:

Gōken rangi A (SUMA ATRYBUTÓW FIZYCZNYCH: 202)
FūINJUTSU rangi D
SUITON rangi D
KLANOWE (Ayatsuri - Kugutsu) rangi C
NINJUTSU rangi E

Użyte Techniki:

Nazwa

Chakura no Ito

Pieczęci

Brak

Zasięg

100 metrów

Koszt

E: 1,4% | D: 1,2% | C: 1% | B: 0,8% | A: 0,6% | S: 0,4% | S+: 0,2% (za jedną nić)

Dodatkowe

Płacimy tylko za wytworzenie nici.

Opis Podstawowa technika kuglarzy. Za jej pomocą wytwarzamy na czubkach palców cienkie nitki chakry, które następnie można podłączyć do marionetki. Dzięki odpowiednim ruchom rąk i palców jesteśmy w stanie wywołać pożądane ruchy u kukły, np.: przemieszczenie się czy też aktywowanie danego mechanizmu. Początkujący kuglarze muszą podłączyć aż dziesięć nici do jednej marionetki aby funkcjonowała poprawnie. Z czasem liczba ta ulega zmianie i możliwe jest sterowanie większą ilością lalek za pomocą mniejszej ilości nitek. Same nici chakry są niesamowicie wytrzymałe, a przeciąć je można jedynie ostrzem pokrytym chakrą, bądź całkowicie z niej stworzonym. Zniszczyć może je także wystarczająco duża siła (od przeciętnej wzwyż). Od rangi klanowej B istnieje możliwość sprawienia, że nici stają się niewidoczne, przez co shinobi bez specjalnych zdolności nie będzie mógł ich dostrzec.

Trening

Technika Startowa

Nazwa

Sōshūjin

Pieczęci

Brak

Zasięg Max.

100 metrów

Koszt

Brak

Dodatkowe

Wykonywane przy pomocy nici z techniki Chakura no Ito

Opis Odpowiednik zwykłej żyłki w połączeniu z kontrolą broni podczas walki. Dzięki tej technice jesteśmy w stanie manipulować kilkoma kunaiami czy shurikenami jednocześnie (czy też innymi przedmiotami o podobnej wadze). Podłączenie się do broni za pomocą nici pozwala na uniesienie i ciśnięcie jej w obranym kierunku tak, jakbyśmy rzucili nimi normalnie. Maksymalnie można sterować dziesięcioma przedmiotami na raz. Tor lotu broni może być przez nas nieznacznie korygowany. Należy jednak zaznaczyć, że jutsu to nie pozwala na dowolną kontrolę broni przez nieograniczony czas, a ogranicza się jedynie do podniesienia przedmiotów, a następnie ich ciśnięcia. Trzeba jednak zwracać uwagę na ciężar podnoszonych przedmiotów, np.: fuuma shuriken jest już zdecydowanie za ciężki i jego waga nie pozwala na wykonanie techniki.

Trening

Technika Startowa

Pozostała Chakra:

67% (Mistrz Gry nie napisał ile razy zmieniłem te linki w poprzednim poście, wiec założę optymistycznie, że 3 razy -> 3x 5 linek x 1,2% chakry = 18%)

[Oshi]

Senju miał już zamiar ukryć się pod ziemią, gdy jego kolejna technika nie przyniosła nawet cienia spodziewanego efektu. Wydawało by się że to tylko zwiększy pewność chłopca że to nie miejsce dla niego, jednak sytuacja była całkowicie odwrotna. Oshi zacisnął szczękę, obracając się wokół własnej osi rozglądając się po placu boju. Krew wsiąkała w ziemię spękaną od słońca wschodzącego nad nieznanymi ziemiami. Wszędzie walały się trupy młodych ludzi, którzy jeszcze kilka godzin temu przybyli do obozu z iskrą w oczach zwiastującą przeżycie przygody i zebrania potrzebnego doświadczenia potrzebnego w przyszłym życiu. Jak marnie wyglądali teraz walając się we własnych flakach i posoce wypływającej z otwartych ran. Senju nawet nie przypuszczał że wciąż stał na nogach przez własne umiejętności, miał po prostu szczęście że nie trafił na pierwszą linię wraz z innymi niedoświadczonymi młokosami którzy byli winni sami sobie. Oshi obserwował posunięcia wroga, który wydawał się bardziej zaobsorbowany zajęciem przeciwnika, niż faktyczną anihilacją. Wielki wąż wciąż znajdował się na swej pozycji, kilkadziesiąt metrów przed pierwszą flanką. Atramentowe twory zataczały kręgi, starając się przedrzeć przez zapory technik i umiejętności shinobi. Oshi do tej pory nie widział prawdziwej masakry na taką skalę, czas się zatrzymał gdy kolejne smugi krwi wzlatywały w powietrze. Jego spokojna natura została zaburzona przez wszystko co widać było wokół… Chłopak odetchnął spokojnie, czując że w tej walce wciąż nie jest sam. Mimo że mógł być najsłabszym ogniwem tego przedsięwzięcia, to nie zamierzał się poddawać… Nawet jego podstawowe wyszkolenie będzie potrzebne gdy wróg zbliży się do ich pozycji z nowymi siłami. Kto wie co wciąż kryło się za zasłoną niepewności, jakie sztuczki przygotowali dla nich osobnicy odpowiedzialni za zniszczenie muru… Motoko, Shinji, wszycy wojownicy reprezentujący swoje klany i rodziny byli tu z prostego powodu, każdy z nich wierzył że razem mogli coś zmienić. Jaki sens miała pojedyncza jednostka, nawet potężniejsza niż inne. To w zjednoczeniu tkwiła prawdziwa siła, to właśnie połączone umiejętności wojowników mogły przeciwstawić się przeszkodą stawianym na drodze. Oshi nie potrafił zrozumieć sporów, które znikały wraz z potrzebą działania… To w tych pojedynczych chwilach można było ujrzeć ich prawdziwą siłę.
Senju uniósł głowę w górę, gdy wyładowania elektryczne wydobywające się z szeregów wojowników, przywołały coś czego na pewno nie było tutaj potrzeba… Burzowe chmury nadciągały niczym piastunki śmierci, zawsze tam gdzie przelewano krew, zawsze tam gdzie trzeba było przeprowadzić dusze martwych wojowników w zaświaty. Oshi ostatni raz rozejrzał się po polu walki, po czym skoncentrował w sobie pokłady chakry, które ulatywały wraz z wykorzystaniem nowych technik… Jeśli nie mógł trafić bestii w bezpośrednim ataku, to może chociaż odgrodzenie się od nich w czymś pomoże. Z nowym postanowieniem, Oshi zebrał w sobie energię, po czym wytworzył pod ciałami bestii kamienne kolce. Technika miała na celu przebicie stworów, tak jak i odgrodzenie się od potencjalnych przyszłych jednostek naziemnych. Mimo że zabrało to sporo energii z jego uszczuplonych zapasów, to wykorzystał Jutsu podwójnie, aby stworzyć silniejszą barierę (szerszą)… Wszystko co znajdowało się w powietrzu, było poza jego zasięgiem. Musieli przetrwać do czasu nadejścia posiłków.

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Masaru Yoshida]

W ogniu walki trudno był dostrzec jakąś większość logikę w ruchach obu stron, po prostu wszyscy siekali co leciało, a bestie zażarcie atakowały. Z biegiem czasu gdy zostały one mocno wybite i resztki z nich jako tako zaczęły myśleć i robić uniki można było zorientować się że nadciąga kolejne zagrożenie. Mianowicie ptactwo pewnie również z atramentu, pewnie mają w sobie węże które mają w sobie notki, i tak dalej. Pytanie skąd dzikusy mają techniki i notki, było pytaniem dosyć nie na miejscu. Ważniejszym było że przecież ci ludzie na ziemi nie mili po za łukami za bardzo szans na zniszczenie wroga w przestworzach. Pytanie czy latający przeciwnik nie pokusi się o atak na szpital polowy lub dowodzenie lub chociażby łuczników było ciekawe ale również nie zbyt miało sens. Bowiem co mógł zrobić Yoshida. Robił ewidentnie dobra robotę czego nie można powiedzieć o jego rodakach z klanu kuglarzy. Ci za to nie przydawali się na polu walki prawie w ogóle. Gdyby wiedział że jego uczennica korzysta z kukły którą tak kocha jak tłuczkiem to pewnie by złapał się za głowę. Nie wiedział jednak tego i tak mogło pozostać. Rozejrzał się po otoczeniu szukając jakiś innych shinobich którzy mogliby mu pomóc. Atak z najemnikami niestety zamiast skutków przyniósł tylko zawód. Ci tchórze nie kwapili się do ruszeni dupy chociaż troszkę do przodu. Mimo że przeciwnik był już w mniejszości. Tak jak sądził oślepienie nie przyniosło mu większych problemów, po to własnie tak chodził ubrany. Mimo bronienia oślepionych, mimo bronienia rannych w stopy mimo próby dowodzenia mniejszym odziałem, mimo tego że komuś innemu takiemu Kurusu wyszło to na jego części pola walki, on odniósł porażkę, bo ci debile bali się że wpadną w pułapki. Normalnie popłakać się można widząc to. Zaklął i przestał aż tak szarżować do przodu, bronił ich tak długo i tak zaciekle aż armia zaczęła znowu funkcjonować i przyjęła postawę obroną. Powoli cofnął się na dawną pozycję. Pora się przygotować pomyślał widząc ptaki które nadlatywały coraz bliżej oddziałów. Gdzieś w okolicy był jego żyłki podpięte do fuma shurikenów. Odciął je i opadły w miejscu w którym stał, za dużo się od niego nie oddalił ponieważ walczył stojąc tam gdzie stał i tylko wycofał się w uniku, ale zaraz znowu naparł do przodu wiec powinny leżeć gdzieś tutaj. Popatrzył i dostrzegł je wzrokiem tam gdzie być powinny, upewniwszy się że linia stoi jak stała czyli że on jest za nią tak jak na samym początku bitwy złapał za żyłki i zaczął ciągnąć je po ziemi do siebie razem z fuma shurikenami. Obecne żyłki czakry miał nadal, i otrzepał je i przyciągnął również na swoje stanowisko. Schował żyłki z metalu razem z broniami które złożył, wcześniej upewniając się co do nich, i jak jakiś okaz atramentowego zwierzaka przyszedł z nimi to dostawał buta na głowę. Schował je do kabur tam gdzie były, a bandaż znowu naciągnął na jedno oko. Wycofał się jeszcze odrobinę i rozpoczął okopywanie się. Wachlarz na jego plecach był ciężki, i taki być powinien. Zdjął go, rozłożył i wbił mocno go mocno w ziemię po kątem może 60 stopni. Tworzył coś na wzór daszku pod którym można się schować. Stanął naprzeciw niego, rozwartą częścią był skierowany do muru, i popatrzył w niebo. Około 40m nad ziemią w dystansie coraz bliższym szybowała kawaleria powietrzna. Podniósł żyłki z bronią do góry i jak były w zasięgu wystrzelił shurikeny do góry wysoko w przestworza. Jedno cięcie niszczy ptaka pewnie tak samo jak lwy. Węże spadają na ziemię, i w locie można bezpiecznie je niszczyć, a jak będzie gorąco i coś faktycznie poleci mocnego to może zawsze uniknąć tego lub schować się pod dach stworzony przez siebie. Obserwował całe otoczenie więc był gotowy na wszystko. Do tego o ile wcześniej na ziemi to były pchnięcia do przodu do tyłu, to teraz po jednym wystrzale w górę nie musiały wracać przecież. Mógł nimi kierować dzięki technice Sōshuriken no Jutsu. Więc bronie ładnie i zgrabnie latały po niebie kreśląc łuki trafiając wrogich lotników. Rzeźnia zwierząt z dziczy numer dwa właśnie się rozpoczyna. Przecież żyłki mają zasięg 100m, a on ma wysoką percepcję i wysoka szybkość do tego jest mistrzem w rzucaniu bronią miotaną i takie proste techniki niskiej rangi są dla niego jak bułka z masłem.

NATURA CHAKRY: Futon
STYLE WALKI: Seido
UMIEJĘTNOŚCI:

• Wrodzona -
• Nabyta -

PAKT:
ATRYBUTY PODSTAWOWE:

• SIŁA 60
  WYTRZYMAŁOŚĆ 50
  SZYBKOŚĆ 100
  PERCEPCJA 100
  PSYCHIKA 1
  KONSEKWENCJA1

SUMA ATRYBUTÓW FIZYCZNYCH: 310
KONTROLA CHAKRY C
MAKSYMALNE POKŁADY CHAKRY: 105%
MNOŻNIKI:
POZIOM ROZWOJU DZIEDZIN NINPŌ:

• NINJUTSU E
  GENJUTSU
  STYLE WALKI 1 (dziedzina D)
  • Seido-S
  • ---
  • ---
  IRYōJUTSU
  FūINJUTSU C
  ELEMENTARNE
  • KATON
    SUITON
    FUUTON A
    DOTON
    RAITON
  KLANOWE C

[/ghide]

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):
Zabandażowana twarz wystające 1 oko/ 2m bandaża około.
Dwie opaski z bandaży na nadgarstkach, z białymi znakami.
Wielki wachlarz na plecach z rączką- http://shinobiwar.pl/viewtopic.php?f=109&t=3641
Peleryna z futra niedźwiedzia.
Opaska na prawej nodze -wsadzone za nią 2 kunai i średni zwój
Opaska na lewej nodze - wsadzone za nią 2 kunai i średni zwój
Powyżej opasek na każdej nodze po 1 kaburze.
PRZEDMIOTY SCHOWANE (NIEWIDOCZNE):
1.W zwojach po prawej stronie kukła mamy po lewej taty http://shinobiwar.pl/viewtopic.php?f=43&t=3642
Mają po wielkim shurikenie na plecach i po 10 kunai w magazynkach.
2.Torba na pośladku zasłonięta futrem na plecach. - 10 shurikenów, 1 porcja mabishi, 10 kunai jeden papieros z narkotykiem (40/30 objętość)
3.W opasce na prawej ręce zapieczętowane 5 shurikenów 1 wielkie shuriken
4.W opasce na lewej ręce zapieczętowane 5 shurikenów 1 wielki shuriken
5.W kaburach na nodze prawej 1 wielki fuma shuriken i 15m żyłki. (20/20 objętość)
6.W kaburach na nodze prawej 1 wielki fuma shuriken i 15m żyłki. (20/20 objętość)[/ghide]

JUTSU:
Ninjutsu:
-[E]Bunshin no Jutsu
-[E]Henge no Jutsu
-[E]Kai
-[E]Kawarimi no Jutsu
-[E]Kinobori no Waza
-[E]Suimen Hokō no Waza
-[E]Nawanuke no Jutsu
Klanowe:
-[D]Chakura no Ito
-[D]Suna Fukumen no Jutsu
-[D]Sōshūjin
-[D]Kugutsu Kawarimi no Jutsu
-[D]Suna Fukumen no Jutsu
-[C] Kugutsu no Fūin
Futon:
-[D]Fūton: Enshō No Kaze
-[C]Fūton: Kamaitachi
-[C]Fūton: Komakai Butokai Tatsumaki
-[C]Fūton: Reppūshō
-{B}Fūton: Shinkūgyoku
-{B}Fūton: Jūha Shō ( http://shinobiwar.pl/viewtopic.php?f=6 ... p60578&#41)
-[A]Fūton: Shinkūha
-[A]Fūton: Kaze No Yaiba
-[A]Fūton: Kazekiri no Jutsu
-[A]Fūton: Jūha Reppū Shō (http://shinobiwar.pl/viewtopic.php?f=6 ... 583#p60583)
FūINJUTSU:
-{D} Fūin no Jutsu
-[C] Kuchiyose: Raikō Kenka (http://shinobiwar.pl/viewtopic.php?f=6 ... 593#p60593)
Seido:
-[D] Sōshuriken no Jutsu
-[D] Kage Shuriken no Jutsu http://shinobiwar.pl/viewtopic.php?f=6 ... 597#p60597

Techniki:

Czakra:70%

Nazwa

Chakura no Ito

Pieczęci

Brak

Zasięg

100 metrów

Koszt

E: 1,4% | D: 1,2% | C: 1% | B: 0,8% | A: 0,6% | S: 0,4% | S+: 0,2% (za jedną nić)

Dodatkowe

Płacimy tylko za wytworzenie nici.

Opis Podstawowa technika kuglarzy. Za jej pomocą wytwarzamy na czubkach palców cienkie nitki chakry, które następnie można podłączyć do marionetki. Dzięki odpowiednim ruchom rąk i palców jesteśmy w stanie wywołać pożądane ruchy u kukły, np.: przemieszczenie się czy też aktywowanie danego mechanizmu. Początkujący kuglarze muszą podłączyć aż dziesięć nici do jednej marionetki aby funkcjonowała poprawnie. Z czasem liczba ta ulega zmianie i możliwe jest sterowanie większą ilością lalek za pomocą mniejszej ilości nitek. Same nici chakry są niesamowicie wytrzymałe, a przeciąć je można jedynie ostrzem pokrytym chakrą, bądź całkowicie z niej stworzonym. Zniszczyć może je także wystarczająco duża siła (od przeciętnej wzwyż). Od rangi klanowej B istnieje możliwość sprawienia, że nici stają się niewidoczne, przez co shinobi bez specjalnych zdolności nie będzie mógł ich dostrzec.

Nazwa

Sōshūjin

Pieczęci

Brak

Zasięg Max.

100 metrów

Koszt

Brak

Dodatkowe

Wykonywane przy pomocy nici z techniki Chakura no Ito

Opis Odpowiednik zwykłej żyłki w połączeniu z kontrolą broni podczas walki. Dzięki tej technice jesteśmy w stanie manipulować kilkoma kunaiami czy shurikenami jednocześnie (czy też innymi przedmiotami o podobnej wadze). Podłączenie się do broni za pomocą nici pozwala na uniesienie i ciśnięcie jej w obranym kierunku tak, jakbyśmy rzucili nimi normalnie. Maksymalnie można sterować dziesięcioma przedmiotami na raz. Tor lotu broni może być przez nas nieznacznie korygowany. Należy jednak zaznaczyć, że jutsu to nie pozwala na dowolną kontrolę broni przez nieograniczony czas, a ogranicza się jedynie do podniesienia przedmiotów, a następnie ich ciśnięcia. Trzeba jednak zwracać uwagę na ciężar podnoszonych przedmiotów, np.: fuuma shuriken jest już zdecydowanie za ciężki i jego waga nie pozwala na wykonanie techniki.

Nazwa

Sōshuriken no Jutsu

Pieczęci

Brak

Zasięg

Zależy od długości posiadanej żyłki

Koszt

Brak

Dodatkowe Wymaga broni miotanej (nie kunaia) i żyłki|Podczas wykonywania techniki: +10 Percepcji.

Opis Technika pozwalająca na wprowadzenie elementu zaskoczenia w pojedynku. Użytkownik przyczepia do broni miotanych żyłki, za pomocą których - precyzyjnymi ruchami palców - jest w stanie kontrolować lot oręża. Dzięki temu można na przykład sprawić, że rzucone shurikeny, których przeciwnik uniknął, zaatakują go ponownie, albo broń poleci za róg, gdzie ukrywa się nasz przeciwnik. Skuteczne, lecz wymaga dobrej orientacji w terenie. Na jedną rękę przypada 5 żyłek z małymi brońmi/1 żyłka z dużą.

[Kurusu]

Sytuacja z złej przeszła w tragiczną, choć w tym wypadku tragiczna to niedomówienie. Do tego ogromne. Jeden z węży, będący celem włóczników zdetonował się zabijając praktycznie cały oddział i mocno haratając kuglarza. Jednak to nie On był największym problemem, największą przeszkodą okazały się Makibishi. Wspomniane kawałki metalu wbiły się głęboko w plecy Kurusu, na co zareagował opróżnieniem płuc z powietrza i zaciśnięciem szczęki, które spowodowało, że czuł ból zębów... W głowie najemnika krążyła jedna wizja, niedługo umrze... Pytanie kiedy i z jakiej przyczyny? Ale za to był jednego pewien... Nie żałuje niczego co do tej pory zrobił. Absolutnie niczego! Okradnięcie kobiety, dokonaniu kilku morderstw, pomoc w kradzieży kawy! Z tego wszystkie był dumny.
- Medyk! - próbował krzyknął licząc, że to okaże się kluczem do rozwiązania największego obecnie problemu. Samo operację powtórzył z może trzy razy. Zastanawiał się także, czy da radę wstać w tym stanie, raczej nie bo ból niemal go rozrywał. Najsensowniejsze wydawało się odczołganie się do tyłu i liczenie, że jakikolwiek żołnierz go weźmie na tyły. A jak nie... To cóż. Pozostaje wiadomo jaki koniec. Przynajmniej ciekawsze okoliczności niż w czasie odbierania długów, hehe.

Statystyki i Chakra:

Statystyki:
ATRYBUTY PODSTAWOWE:

SIŁA 42
WYTRZYMAŁOŚĆ 25
SZYBKOŚĆ 30
PERCEPCJA 42
PSYCHIKA 36
KONSEKWENCJA 1

SUMA ATRYBUTÓW FIZYCZNYCH: 139
KONTROLA CHAKRY E
MAKSYMALNE POKŁADY CHAKRY: 102%

OBECNA CHAKRA: 95

Dziedziny:
GENJUTSU D
FūINJUTSU D
KLANOWE C

Ekwipunek widoczny:
- Kabura
- Płaszcz
- Rękawiczki
- Pokrowiec na miecz przy pasie
- Płaszcz ciasno owinięty wokół jakiegoś przedmiotu
- Torba zaczepiona o pas.