Bar pod Gruszą

[Kyohei]

Kyohei obserwował jeszcze chwilę sytuację. Barman zdawał się go ignorować. Nie był w stanie wydedukować, kim jest ten ważny gość, skoro wszystkich obleciał strach. Liczył, że barman faktycznie posłucha jego rad. Miał go za swojego potencjalnego sojusznika. Nie było to jednak wcale z góry jasne, było to jedynie dziwne założenie Kyoheia. W końcu, przecież nie zamienili z właścicielem właściwie ani słowa. A raczej barman nie odezwał się do młodego shinobi. Może wcale za nim nie przepadał? Widział go niby pierwszy raz, chłop ani nie pił ani nie jadł. Właściwie to słaby klient. Kyohei jednak niewzruszony czuł już, że on i barman to bratnie dusze. Mało byłoby mówić, że przekonanie te było fałszywe.
Barman podał jednak kolesiowi trunek conajmniej dobry. Kyohei nie był z tego faktu zadowolony, no ale. To nie on ryzykował rozróbą w barze, prawda? Normalnym jest, że właściciel wolałby, aby w jego barze nie było ekscesów. Kyoheiowi znudziło się jednak przyglądanie. Miał ochotę coś poradzić w tej niezręcznej sytuacji. Ludzie wychodzili. Czy on też miał wyjść? Zbiry pewnie już widziały, że jest jedynym niebędącym w posiadaniu wiedzy na temat tożsamości przybyszów.
Wtem, Kyohei usłyszał głośny plas. Była to otwarta dłoń odbita o pośladki kelnerki. Momentalnie rzucił krzesłem, które stało obok. Miało wyjść iście teatralnie. Widać było, że zrobił to specjalnie.

- Dobra panowie, pakować manatki i wypad, chyba, że któryś ma ochotę przyjmować posiłki tylko w formie cieczy do końca życia. Jeśli tak to zapraszam do tanga.

Chwilowy przyrost adrenaliny i testosteronu dał się odczuć w tonie tej wypowiedzi. Kyohei stanął w pozycji bojowej. Schował jednak kunaia którym się bawił spowrotem do kieszeni. Jeszcze przed chwilą Kyohei rozważnie i chłodno stwierdził, że nie będzie sie mieszał w nieswoje sprawy. Teraz jednak, pod wpływem impulsu i reakcji chemicznej w jego krwi i mózgu począł się niczym Bóg Wojny. Mądry człowiek od razu stwierdziłby, że młody dał się ponieść emocjom i zaraz dostanie łomot. Prawdopodobnie była to prawda. Czasami za impulsywność się płaci.

[Takashi]

Misja rangi D
Kyohei

5/15

Chyba każdy z nas ma jakąś granicę, której boi się przekroczyć, w przypadku naszego młodego bohatera śmiało można mówić o granicy cierpliwości, która została zadarta w chwili, gdy ręka mężczyzny powędrowała na pośladki niewinnej niewiasty, która wcale nie życzyła sobie takiego traktowania. Dlaczego nie pasowało mu to zajście i nie był skory do działania? Bał się konfrontacji z kimś, kto miał przewagę liczebną. Nie mógł jednak patrzeć obojętnie na to wszystko, co się działo, a ten jeden klaps przeważył o całej sytuacji i prawie automatycznie postawił go na nogi. Teatralne popchnięcie krzesła nadało całej akcji dynamiki, której w tym wszystkim brakowało, zaś na sali został jedynie Kyohei, tajemniczy jegomość oraz barman, pozostali klienci wyszli. Mebel z impetem uderzył o podłogę, ale nie roztrzaskał się, nie uderzył także w nic innego, bo pomiędzy stolikami były spore przestrzenie, wiadomo, żeby zapewnić intymność. Gest zwrócił jednak uwagę nie tylko barmana, ale również człowieka, który skończył właśnie pić swojego drinka.
-Nalej mi jeszcze jednego, co? - poprosił, po czym spojrzał na chłopaka, który wcale tak młodo nie wyglądał. -A ty co się tak rzucasz, hm?
Na jego słowa zareagował jeden z osiłków, który wszedł do środka i czekał na rozkazy szefa. Nic nie zrobił bez jego wezwania, ale wystarczyła krótka komenda, by ruszyć na brązowowłosego. Drugi ochroniarz został na zewnątrz.
-Nie wiem, o jakim tango mówisz, ale jeśli chcesz się naprawdę zabawić, to mój kolega zapewni ci towarzystwa. - kiwnął głową, wskazując Kyohei'owi pokaźnego typka stojącego za nim.
W tym samym czasie barman wręczył kolejny napój człowiekowi, którego tożsamość przy okazji została wypowiedziana na głos.
-Proszę, panie Hijima. - w jego głosie w dalszym ciągu dało się usłyszeć strach.
Na niektórych stolikach cały czas leżały brudne talerze oraz szklanki, część sali była nieposprzątana. Odpowiedzialna za czystość kelnerka nadal nie wychodziła z kuchni, prawdopodobnie bała się kolejnego upokorzenia.

Pan Hijima
Barman Chōtaro

[Kyohei]

Granica została przekroczona. Granica dobrego smaku, dobrego wychowania i szacunku do drugiej osoby. Szacunku, natychmiast pozbył się Kyohei względem Hijimy i jego goryli. Klepnięcie było rubikonem, krzesło zostało rzucone. Kyohei był jednak mocno ździwiony, że mimo jego iście dramatycznego wejścia w akcję, nie rzucono się na niego natychmiast. Shinobi do małych gabaretowo także nie należał, więc rozmiary przeciwników nie robiły na nim wrażenia. Wiedział, że przy konfrontacji większym problemem będzie ilość, a nie wielkość przeciwników. Na jego szczęście, Hijima swoim pokazowym gestem rozdzielił strażników, przez co nie byli w stanie rzucić się na Kyoheia jednocześnie. Młody shinobi złapał kunaia w swojej kieszeni i zacisnął na nim rękę. Nie był w stanie walczyć w uczciwej walce przeciwko trzem potencjalnym przeciwnikom. Ale dwóm? Wyeliminowanie jednego ochroniarza dawało mu już opcje na wygraną. Po pierwsze, agresorzy widzieliby, że zadzierają z kimś z kim nie warto zadzierać. Po drugie, Hijima nie wygląda na boga wojny. Kyohei postanowił grać jednak trochę na czas, aby wymyślić potencjalną strategię przeciwko barowym rozrabiakom.

- A kultury to ciebie Hijima chyba nie uczyli co?

Skwitował tylko nieuprzejmie pstryczek w nos, który zadał mu biznesmen. W międzyczasie zaczął gromadzić chakrę. Wyjął kunaia z kieszeni i złapał go w gotowości do walki.

- Jeżeli twoja koleżanka lubi zabawę, proponuję mu pójść pozbierać kwiatki, inaczej będzie je wąchać od spodu.

Rzucił wtedy pewny siebie w stronę Hijimi, mówiąc prześmiewczo o jednym z jego ochroniarzy. Następnie wyszeptał Hana Kahen Tonsou, a pokój wypełniły płatki róż. No cóż, przynajmniej w głowach osób uwięzionych od teraz w iluzji. Wykorzystując zamieszanie i niemożliwość szybkiego zlokalizowania Kyoheia, ten zakradł się z kunaiem w dłoni do Hijimy. Trzymał teraz kunaia na jego gardle i był otwarty na dyskusje.

Chakra: 150-24= 126

Nazwa

Hana Kahen Tonsou

Ranga

C

Pieczęci

Brak

Zasięg

15 metrów

Koszt

E: 24% | D: 18% | C: 15% | B: 12% | A: 9% | S: 6% | S+: 3%

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Użytkownik tworzy iluzję w której pojawiają się setki płatków kwiatów, które otaczają przeciwnika. Wykonawca techniki w tym czasie przemieszcza się pomiędzy płatkami, dzięki czemu sprawia wrażenie jakby rozpływał się pomiędzy poszczególnymi płatkami przez co przeciwnik nie może przewidzieć naszych ruchów.

[Takashi]

Misja rangi D
Kyohei

7/15

Nie tylko posiadał zaskakujące zdolności oraz niezwykłą pewność siebie, Kyohei charakteryzował się również dobrą gadką, którą wprawił nieprzyjemnych gości lokalu w zakłopotanie. Z pewnością uszczypliwe słowa zwróciły na nich uwagę, od razu się zaczerwienili ze złości, Hijima zacisnął dłoń na szklance, z której sączył alkohol, z kolei jego pachołek zaczął strzelać palcami każdej dłoni, obracając przy tym głowę, nie spuszczał wzroku ze swojej potencjalnej ofiary.
-Już nie żyjesz. - stwierdził muskularny mężczyzna, idąc powoli w jego stronę.
Gdy był wystarczająco blisko, zamachnął się, chcąc zadać solidny cios bohaterowi, jednak jedyne, co trafił, to obłok płatków kwiatów, które rozpadły się w powietrzu. Było ich niemało, razem tworzyły swoistą kaskadę mieniącą się różową poświatą, wszystko miało na celu odwrócić uwagę przeciwnika i efekt udał się w stu procentach. Tęgiej budowy pan nawet nie wiedział, gdzie szukać swojego oponenta. Hijima był w szoku, nie spodziewał się, że przyszło im wejść w utarczki z shinobi'm, nie brał pod uwagę takiego obrotu spraw.
-Cholera, to przecież jakaś zdolność ninja! Jesteśmy w d*pie! - stwierdził przestraszony.
Nim cokolwiek był w stanie spostrzec, przy jego szyi znajdowało się ostrze kunai'a. Stal stykała się z jego szyją, tworząc delikatną rysę, z której powoli zaczynała wypływać krew w postaci jednej cienkiej strugi. Każdy zamarł w bezruchu, a barman widzący to wszystko cofnął się krok do tyłu. Bał się. O swoje życie, o swój lokal, to znacznie przerosło jego najśmielsze wyobrażenia.
-Słuchaj, chłopcze, chyba wtrącasz się w sprawy, które ciebie nie dotyczą i chcesz wpaść w tarapaty. Może i jesteś ninją, ale moi towarzysze do cienkich nie należą. Wypuść mnie, inaczej stanie ci się krzywda. Chyba nie zamierzasz odciąć mi tak po prostu łba, co? - próbował się jakoś ratować i ciężko było mu wykonać jakikolwiek ruch, jego życie było przecież w rękach Kyohei'a.

Pan Hijima
Barman Chōtaro
Pachołek #1

[Kyohei]

- Hijima. Mogę Cie zabić jednym ruchem, jak myślisz, kto tutaj rozdaje karty? Jeżeli twoje goryle nie chcą, abyś tutaj dokonał żywota, grzecznie rozbiorą się do majtek i położą na podłodze. Pan Barman natomiast pójdzie po jakąś linę i zwiążę ich ze sobą. Wtedy sobie na spokojnie pogadamy, a ja nie będę wykonywał zbędnych ruchów

Rzekł już pewny siebie Kyohei, przesuwając kunaia delikatnie po szyi biznesmena, tak aby dodać dramaturgii, a nie pogłębić jednocześnie rany mężczyzny. Faktycznie, to on rozdawał karty. I sobie rozdał zdecydowanie najlepsze. Ochroniarze Hijimy prawdopodobnie wiedzieli już, że szef zgodzi się na wszystko, co uratuje jego życie. Mimo prawdopodobnie przeciętnej lub gorszej inteligencji zrozumieli, że zaszarżowanie na Kyoheia skończy się ich bezrobociem. Kyohei natomiast nie wiedział nic. Sprawy obierały nowe tory tak szybko, że nie zdążył się nawet zastanowić: co on w ogóle od nich chce. Z początku, chodziło mu tylko o demonstracje sprzeciwu wobec chamstwa. Ale czy nadal chodziło o to samo? Może robił całą tą szopkę, żeby połechtać sobie ego? Wykorzystać jedną ze swoich technik genjutsu? Przez stres płynący po jego ciele, stale mieszający się z adrenaliną nie myślał, ale robił.

- Panie Barmanie, proszę poprosić tutaj kelnerkę.

Rzekł terrorysta, nie tracąc jednak koncentracji nad trzymanym kunaiem. Kyohei chciał, aby kelnerka została przeproszona przez biznesmena. Wiedział, że ani barman, ani goście, ani nawet kelnerka nie są postawieni w ciekawej sytuacji. Właśnie ma się dokonać publiczny mord znanej i bogatej osoby. W Barze pod Gruszą. Hijima nie ruszał się ani trochę, modląc się o niedokonania żywota w ten sposób. W oczekiwaniu na kelnerkę, Kyohei wyszeptał parę słów Hijimie do ucha:

- Słuchaj uważnie. Nie chcę Cie zabijać. Przeprosisz grzecznie tą panią i dasz jej sowity napiwek. Rozejdziemy się, ale zostanę w twojej pamięci i będziesz już, śmieciu, wiedział, co wolno a czego nie wolno ludziom robić, zrozumiano?

[Takashi]

Misja rangi D
Kyohei

9/15

Pewny siebie shinobi jednym prostym ruchem obrócił całą sytuację na swoją korzyść i zagroził osobie, która ewidentnie była najważniejszą w całym zajściu. Dobranie się do niej świadczyło nie tylko o podstępie, ale również o zdolności szybkiej analizy sytuacji i dobrania właściwej opcji działania, tego można mu było pozazdrościć. Dla ninjy tego typu cechy są naprawdę istotne. Niestety pewność siebie bywa zgubna, a w tej chwili Kyohei wykazywał się nią w nadmiarze, zapominając o kilku istotnych aspektach otoczenia.
Jego pierwsza wypowiedź została zupełnie zignorowana, jakby nikt szczególnie nie chciał zwracać na nią uwagi, ale dramatyzm całej akcji spowodował, że nikt się tym faktem też nie przejął. Druga wypowiedź z kolei spowodowała, że barman skinął głową i już miał się udać na zaplecze, kiedy to Hijima wzdrygnął się i parsknął w jego stronę głośnym "nie waż się". Właśnie wtedy podjudzony shinobi docisnął ostrze kunai'a do szyi mężczyzny i wyszeptał w jego stronę groźbę, która miała na celu przestraszenie go. Odsłonił się przy tym, bo wystarczyło szybkie zamachnięcie się ręką jegomościa, by na głowie chłopaka znalazła się szklanka z alkoholem. Brązowowłosy musiał zapomnieć, że Hijima cały czas trzymał naczynie w ręce, a dzięki temu, że zbliżył nieco swoją głowę do jego własnej, proste skinienie ręką wystarczyło, by obić młodzieńcowi głowę i spowodować stłuczenie szkła. To w konsekwencji spowodowało, że uścisk rozluźnił się, kunai nie stanowił już zagrożenia, ninja zupełnie się rozproszył, a jego ofiara wyrwała się. Cały misterny plan w...wiadomo.
-Ahhahaha, żałosny chłopcze, chyba nie myślałeś, że to podziała! - niemalże odbiegł od napastnika i stanął za swoim ochroniarzem, którego klepnął w ramię, dając mu sygnał do działania.
-Tym razem twoja sztuczka nie podziała. - stwierdził ten muskularny i znów wymierzył cios, tym razem jego przeciwnik znajdował się na ziemi.
Kyohei musiał doznać szoku, ale nic strasznego mu się nie stało. Na chwilę poczuł dezorientację, a także drobny ból wywołany nie tyle, co uderzeniem, a skaleczeniem, bo przecież szkło stłukło się na jego głowie. Krwi było sporo, ale rana nie zagrażała życiu i nie wymagała natychmiastowej pomocy medycznej. W cale nie wymagała opieki, trzeba ją było po prostu przeczyścić i ochronić. Chłopak miał jednak pełne panowanie nad swoim ciałem i mógł podjąć się dalszych działań.

Pan Hijima
Barman Chōtaro
Pachołek #1

[Kyohei]

- Ugh.

Odparsknął Kyohei i splunął krwią na podłogę. Spodziewał się prędzej, że Hijima będzie sparaliżowany ze strachu, niż wykorzysta każdą minimalną okazje. Zgrywanie chojraka jak zwykle nie przyniosło mu nic dobrego. Z całej przewagi nici, trzeba więc próbować wydostać się z nieprzyjemnej sytuacji. Miał dosłownie chwile, aby wymyślić nowy plan. Zastanawiając się nad zniwelowaniem przewagi przeciwnika wpadł na pomysł. Skoro barman nie jest skory do pomocy, może by wykorzystać swoją kopie? Leżąc na ziemii przypomniał jednak sobie swój ostatni trening.

- Doton: Doryū Taiga!

Krzyknął składając pieczęć tygrysa, po czym sala wypełniła się błotem pędzącym w stronę jego przeciwników.

- Szanowny panie właścicielu, po wszystkim posprzątam. Obiecuje! Zacznę jednak od wyniesienia śmieci.

Skupił swoją chakrę w nogach, aby nie ślizgać się po błocie i podbiegł w stronę przeciwników. Śliski potok błota dawał mu przewagę. Ruchy przeciwników były ograniczone, wystarczyło przekopać ich tak, aby upadli. Gdy ugrzęzną w błocie, Kyohei zadba o to, by nie zdążyli się podnieść. Przeszarżował w stronę Hijimy, a następnie wyprowadził potężne kopnięcie w łydkę jego parobka. Wiedział, że obalenie tego silniejszego da mu przewagę psychologiczną. Low kicka wyprowadzał ze swojej dominującej, lewej nogi, ale odwrócony był w połowie w stronę Hijimy, aby nie dać się znowu zaskoczyć. Po wykonaniu kopnięcia starał się wykonać podobne w nogę biznesmena.

chakra: 124-24=100

Nazwa

Doton: Doryū Taiga

Ranga

C

Pieczęci

Tygrys

Zasięg Max.

15 metrów

Koszt

E: 24% | D: 18% | C: 15% | B: 12% | A: 9% | S: 6% | S+: 3% (1/2 na turę)

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Po złożeniu pieczęci przed użytkownikiem pojawia się potok błota pędzący w wybranym przez niego kierunku. Ilość błota i jego siła jest na tyle duża by porwać ze sobą przeciwnika i spowolnić jego ruchy, a w przypadku najsłabszych rywali, którzy nie zdążą wykonać jakiegokolwiek uniku - utopić w mknącej mazi. Doryū Taiga ma jednak niewielki zasięg więc najlepiej używać jej z zaskoczenia tuż przy przeciwniku, inaczej szanse na złapanie go są niewielkie. Błoto powstałe z tej techniki można wykorzystać do innych jutsu Dotonu.

Nazwa

Suimen Hoko no Waza

Ranga

E

Pieczęci

Brak

Zasięg

Na ciało

Koszt

Minimalny, nieodczuwalny

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis <span style="display: block; margin: 0; padding: 0; text-align: justify;">Rozwinięcie Kinobori no Waza, rozszerzająca nasze możliwości kontroli chakry i poruszania się po powierzchniach wszelakich. Tym razem do naszego wachlarza podłoży możliwych do użytkowania dołącza tafla wody - użytkownik tego jutsu po prostu kumuluje chakrę w stopach, a następnie cały czas zmienia powłokę energii na podeszwie - pozwala to utrzymać się na falującej wodzie.
Uwaga: Odpowiednio skumulowana chakra w stopach nie wyklucza korzystania z innych technik w trakcie jej używania.</span>

[Takashi]

Misja rangi D
Kyohei

11/15

Akcja nabierała solidnego tempa i trzeba było przyznać, że Kyohei wcale nie zamierzał się patyczkować ze swoimi oponentami. Sięgał po techniki, które w zaistniałych okolicznościach miały zakończyć sprawę jak najszybciej i trzeba było przyznać, że nieszczególnie obchodziło go otoczenie. Dał jednak słowo, że po rozprawieniu się z nieprzyjemną ekipą wszystko sprzątnie, dlaczego mieliby mu nie wierzyć? Pokaźna fala błota pojawiła się dosłownie znikąd, pochłonęła spore pokłady chakry naszego młodego bohatera, ale jednocześnie powaliła dwójkę mężczyzn, zupełnie zmiotła ich z nóg. Błota było na tyle dużo, że część wylała się na zewnątrz drzwiami, te cały czas pozostawały otwarte na wypadek, gdyby konieczna była ingerencja drugiego ochroniarza. Tak było teraz.
-Co do ku**y?! - spoglądał na błoto z niedowierzaniem, ciężko było mu uwierzyć w to, co się działo.
Mężczyzna zjawił się w progu, ale nie wchodził do środka, stał jak osłupiały, patrząc, jak jego szef i koleżka kąpią się w mazi. Mowa, rzecz jasna, o drugim pachołku Hijimy.
-Przestać stać jak ten kołek i zróbże coś z tym typem! - mówił donośnym głosem, starając się jakoś wyswobodzić, niestety nic z tego.
Ciężko było wstać zarówno jemu, jak i jego towarzyszowi nie tylko z powodu błota, ale również przez kopnięcia, które wyprowadził shinobi. Stosował przy tym jedną z bazowych zdolności ninja, dzięki czemu sam mógł zapewnić sobie stabilność i zachowanie równowagi. Był szybki, zwinny i łeb miał na karku. Kopnięcia wymierzone były perfekcyjnie i przyniosły rezultat, najwidoczniej tyle wystarczyło na takich chłystków. Jeśli chodzi o tego, który przyszedł z zewnątrz, a do tej pory bronił wejścia - ominął błoto bokiem, co wcale łatwe nie było, po czym rzucił się na Kyohei'a z zamiarem przyduszenia go, od jego lewej strony. Był znacznie szybszy od swojego kolegi i z pewnością mniej umięśniony.

Pan Hijima
Barman Chōtaro
Pachołek #1
Pachołek #2

[Kyohei]

Kyohei był zadowolony ze swoich dotychczasowych poczynań. Może błoto było czymś, co powinien wyciągnąć już na starcie potyczki. Obalenie dwójki nie sprawiło mu większych problemów, ponieważ miał przewagę równowagi. Teraz walczył już z chłodnym umysłem. Adrenalina nadal buzowała w jego ciele, natomiast nie przykrywała już mu zdrowego rozsądku. Gdy tylko zobaczył nowoprzybyłego mężczyznę, wiedział, że sprowadzenie go do błota to najlepsza możliwa opcja. Kyohei nie był biegły w bójce, natomiast miał spore rozmiary i wagę, którą postanowił wykorzystać. Po sprzedaniu jeszcze po kopie na twarz ubrudzonym niczym świnie przeciwnikom, tak, aby nie myśleli o wstawaniu, zaprosił gestem ręki do siebie ochroniarza z którym do tej pory nie miał do czynienia.

- Tośmy potańczyli panowie. Widzę, że w tym tangu wyjątkowo wywracacie się o swoje nogi!

Rzucił krótko do leżących w błocie mężczyzn i zlustrował uważnie kolejnego goryla. Ten nie był już typowym karkiem, ba, nawet w porównaniu do niego można było nazwać tak Kyoheia. Przewaga wzrostowo-wagowa oznaczała dla Kyoheia jedno: leci po nogi przeciwnika. Poczekał więc, aż mężczyzna zbliży się do niego, a wtedy z niewyobrażalną dla człowieka prędkością poruszania się po śliskim błocie obalił przeciwnika za nogi, zupełnie jakby zaganiał świnię do obory. Jako, że bar przypominał teraz poniekąd oborę przez juchę Kyoheia i litry błota które wylał, porównanie te jak najbardziej oddawało sytuację. Po obaleniu przeciwnika pozostało ubicie go. Młody shinobi sięgnął więc po garść błota, rozsmarowywując przeciwnikowi po twarzy, a następnie począł wyprowadzać grad ciosów.

[Takashi]

Misja rangi D
Kyohei

13/15

Tamtą zabłoconą dwójkę śmiało można było wykluczyć z gry, żaden z nich nie był w stanie już normalnie się poruszać, a sprzedane im kopniaki były wisienką na torcie. Chłopak zamierzał uraczyć ich kolejnymi, lecz nie mógł sobie na nie pozwolić w obliczu przybycia kolejnego wroga. Musiał skoncentrować się na nim, inaczej zostałby złapany i uduszony, a na to raczej by sobie nie pozwolił. Kluczowym elementem walki było teraz wszędobylskie błoto, które Kyohei chciał jeszcze wykorzystać, znacząco ułatwił sobie zadanie eliminując dwóch z trzech przeciwników. Tego ostatniego zamierzał powalić na ziemię, nasmarować błotem i najzwyczajniej w świecie ubić. Udało mu się. Zarobił po drodze porządnego łupnia w prawy bok, siniak na pewno będzie widoczny, ale obrażenia nie powinny mu przeszkadzać we właściwym funkcjonowaniu i z pewnością nie będą wymagały wizyty w szpitalu. No ale ból pozostał i pewnie utrzymywać się będzie ze dwa dni, wcześniejsza rana na głowie też pewnie przez jakiś czas będzie widoczna. To jednak nie miało znaczenia, bo koniec końców brygada mężczyzn o złym wychowaniu została ubita, kryzys został zażegnany.
-Cholerny dzieciak. - Hijima splunął na ziemię, wstając i otrzepując się z błota, nie było to łatwe, ale po jakimś czasie osiągnął cel.
-Szefie, spadajmy. - odezwał się ten pierwszy przydupas, też stał już na nogach, choć nieco się chwiał.
Ten ostatni się nie odezwał, nadal był w szoku po tym, jak szybko został znokautowany, nie mógł się wyswobodzić, bo przecież ciągle przytrzymywał go shinobi.
-Tym razem ci się upiekło, Chōtaro, ale jeszcze wrócimy. - burknął w stronę właściciela lokalu, a potem spojrzał na Kyohei'a. -A następnym razem, gdy cię spotkam, osobiście poderżnę ci gardło. Ostrzegam cię.
On i jeden z jego towarzyszy zniknęli. Ten drugi został. Bałagan też zresztą został. I wiele niewyjaśnionych kwestii. Sam pan Chōtaro stał w bezruchu, jakby ciągle nie mógł uwierzyć w to wszystko, co właśnie zadziało się w barze. Ciężko mu było cokolwiek powiedzieć, ale w końcu zabrał głos.
-Hijima to szef gangu, który stale nawiedza mój przybytek. Nigdy nie miał złych intencji i nikogo nie krzywdził, ale zakłócał porządek tego miejsca. Szydził nie tylko z klientów, ale również z pracowników, domagał się darmowej obsługi, jedzenia i drinków, czasem podbierał pieniądze spod lady. Nigdy mu się nie postawiłem, bo groził mi, mojej wnuczce i wszystkim pracownikom. Dzisiaj pierwszy raz ktoś mu się postawił. Kim jesteś? - spytał, a w jego głosie dało się usłyszeć nadzieję i ulgę wymieszane naprzemiennie ze strachem.

Pan Hijima
Barman Chōtaro
Pachołek #1
Pachołek #2

[Kyohei]

- Jestem tu nowy.

Odpowiedział tajemniczo Kyohei, po czym roześmiał się szczerze. Spojrzał na wychodzących poobijanych mężczyzn. Żal mu ich było, mimo wszystko. Sam będzie musiał wracać ubrudzony jak świnia, jednak nie miał splamionego honoru. Nie miał dyskomfortu psychicznego związanego z porażką. Bijatykę wygrał i to zdecydowanie. Co prawda zwykli ludzie zazwyczaj nie dorównują shinobi i nie stanowią dla nich zagrożenia, był jednak zadowolony z nauczki jaką im dał. Należało się. Kyohei nie toleruje chamstwa.

- Widzę, że kolega został posprzątać! Świetnie, pan Chōtaro zaraz Ci przyniesie mopa.

Rzucił w stronę tego goryla, który jeszcze nie zdołał opuścić lokalu. Miała być to poniekąd wiadomość dla Hijimy. Nauczka, ale także wywiązanie się z obietnicy danej barmanowi. Ale po co miał zapieprzać teraz cały dzień sam, skoro znalazł sobie idealnego pomocnika? Wracając jednak szybko do rozmowy z barmanem, Kyohei sprostował:

- Nazywam się Kyohei. Jestem z lasu, ale chamstwa nie toleruję.

I poklepał barmana po plecach. Następnie udał się za bar, sięgając bo jakąś szmatkę. Przyłożył ją sobie do głowy, aby otrzeć krew. Otrzepał też spodnie, ale niewiele to dało.

[Takashi]

Misja rangi D
Kyohei

15/15

Koniec końców - cała sprawa zakończyła się szczęśliwie i bez większych kłopotów, a jedyne, na co można było narzekać, to bałagan. Kyohei wiedział mimo wszystko doskonale, jak mu zaradzić, chciał wykorzystać do tego pachołka Hijimy, tego, który został w barze i miał zupełnie zablokowaną drogę ucieczki. Świetnie się składa, bo jegomość nigdzie się nie wybierał, najwidoczniej ninja zrobił na nim ogromne wrażenie i wolał się nie narażać.
-Taa, jasne. - powiedział znużonym tonem, po czym chwycił mopa i zaczął szorować podłogę.
W trakcie swojej pracy mamrotał coś pod nosem, ale nie przestawał sprzątać. Zależało mu na tym, by się za wszystko zreflektować, a nóż widelec uda mu się tym wykupić drogę do wolności. Kiedy już większość była załatwiona, rzeczywiście właściciel baru był skory do wypuszczenia go.
-Zbieraj się, chłopcze, obyś już nigdy nie podążał złą drogą. Nigdy nie wiesz, na kogo trafisz. - pouczał go z pokorą pan Chōtaro.
Nie trzeba mu było dwa razy powtarzać, mężczyzna odłożył sprzęt i wybiegł w popłochu. Gdzie? Nie wiadomo, ale czy to istotne? W żadnym wypadku. Teraz liczyło się to, że knajpa została uratowana i nic nikomu się nie stało. No, prawie. Na pewno rany Kyohei'a do najpoważniejszych nie należą, są raczej lekkie i szybko się z nich wyliże. Sama placówka zbytnio też nie ucierpiała, należało jedynie dokończyć sprzątanie, ułożyć z powrotem meble i wszystko wróci do normy. Klienci i tak pewnie dzisiaj by już nie przyszli, bo zrobiło się późno, ale jutro z pewnością wrócą, lokal był gotów.
-Nie wiem nawet, jak ci dziękować, Kyohei, chłopcze. Weź to, mam nadzieję, że chociaż w pewnym stopniu cię to zadowoli. - rzekł, wręczając mu mieszek z pieniędzmi.
-To nie wszystko. - odezwał się damski głos dochodzący od strony kuchni.
Wyłoniła się stamtąd ta sama dziewczyna, która wcześniej została uderzona w pośladki i upokorzona. Teraz, kiedy problem został zażegnany, czuła się już znacznie lepiej. Była wdzięczna bohaterowi za jego pomoc. Położyła przed nim ciepły, pyszny posiłek w naprawdę dużej porcji i nakłoniła do posilenia się. Wcześniej może i rzeczywiście nie był głodny, ale po takim czasie i takiej akcji z pewnością powinien się skusić. To nie wszystko. Chwyciła zwilżoną ściereczkę i starannie wytarła głowę i szyję brązowowłosego w miejscu, gdzie było skaleczenie. Może nie była profesjonalistką, ale na pewno to lepsze od amatorki. Rumieniła się przy tym nieśmiało, chyba warto o tym wspomnieć.
Tak oto dzień dobiegał końca. Nowe przygody czekały prawdopodobnie na kolejny dzień, bo ten miał zakończyć się odpoczynkiem. Tak, tego było mu trzeba. Dobra robota, bohaterze!

Pan Hijima
Barman Chōtaro
Pachołek #1
Pachołek #2
Kelnerka

Misja zakończona sukcesem!

[Kyohei]

Kyohei zamierzał wywiązać się z danej wcześniej obietnicy. Wraz z pachołkiem Hijimy zabrał się do usuwania błota z lokalu. Chłopak był zadowolony z siebie i swojej postawy. Mimo przewagi liczebności, podołał trzem dorosłym mężczyznom. Z grzeczności odebrał mieszek z pieniędzmi od Chōtaro, mimo, że o nagrodę nie prosił. Gdy lokal był już czysty, a wszystkie krzesła i stoły zostały uporządkowane, do Kyoheia podeszła kelnerka z talerzem pełnym jedzenia.

- Po używaniu technik ninja zawsze głodnieję, dziękuję serdecznie!

Odezwał się w odpowiedzi na ciepły posiłek. Jadł, aż mu się uszy trzęsły. W końcu nie tylko było już późno, ale był także po walce i długim sprzątaniu. No cóż, lepiej sprzątać lokal z błota, niż puścić go z dymem. Na szczęście Chotaro nie trafił dzisiaj na użytkownika katonu, który zniszczyłby dobytek jego życia, ani futonu, który mógł powyrywać mu dach czy szyby z okien. W porównaniu ze szkodami, jakie mogłyby dzisiaj dotknąć Baru pod Gruszą, można powiedzieć, że nic wielkiego się nie stało. Dał się jeszcze opatrzyć kobiecie, za co grzecznie podziękował, a następnie serdecznie pożegnał ją jak i barmana, udając się do swojego domu w celu spoczynku.

Kyohei z/t

[Yari]

Mój nowy znajomy na szczęście zmył się i mogłem ruszyć w stronę gospody bez zbędnego ogona. Kiedy dotarłem na miejsce okazało się, że gospoda wcale nie jest obstawiona przez strażników. Albo może po prostu dobrze się ukryli? Rozejrzałem się jeszcze raz uważnie po okolicy ale niczego nie dostrzegłem.
Przez chwilę w głowie zaświtała mi myśl - a może kapitan straży zdradził nas i nie wysłał w ogóle swoich ludzi a teraz w środku jest zastawiona na mnie pułapka? Jednak szybko porzuciłem te myśli. Miał dostatecznie dużo czasu i sytuacji żeby mnie pojmać bez wzbudzania jakiejkolwiek sensacji. Po co miałby to ciągnąć? Zresztą miał za mną podążać oddział TROPICIELI i trzymać się w pewnej odległości. Co to byliby za tropiciele, którzy nie potrafią się dobrze ukryć? Nieco się uspokoiłem ale postanowiłem nadal zachować pewną dozę ostrożności. Zresztą jest to niezbędne w zawodzie shinobi, który nie chce wyzionąć ducha.
Wszedłem do baru ostrożnie i rozejrzałem się czy nikt się na mnie nie czai. Jeśli wszystko było w porządku podszedłem do znanego mi barmana.
-Mam przesyłkę - powiedziałem umówione hasło.

//Ja ich nie związywałem
Edit:

  Ukryty tekst

[Uzumaki Hibana]

"Kolekcja" cz.II
Dla: Yari
Misja rangi C
15/30 Cisza i pustki na ulicach były błogosławieństwem dla prawdziwego złodzieja, który próbował uniknąć ciekawskich oczu, ale przebierańca – jakim był Yari – był to niemały powód do zmartwień. Gdzie to wsparcie? Gdzie ci tajniacy? Ponure podejrzenia zdrady przebiegły przez myśl, ale nie zmąciły umysłu. „Ukrywają się”, pokrzepiające myśli pozwoliły zachować zdrowy rozsądek i nie popadać w paranoiczną panikę. Czy Yari miał racje, czy była to tylko złudna nadzieja? Czas pokaże.
A tymczasem, mężczyzna przesunął zasuwę, która miała tylko udawać zamknięcie, a następnie wszedł do wnętrza baru. Pomieszczenie było jeszcze ciemniejsze niż ulice. Nic dziwnego, skoro drzwi odcinały, choćby szczątkowe, światła gwiazd i księżyca. Yari nie miał nawet szans na dostrzeżenie ewentualnych wrogów czających się w cieniach. Co wcale nie oznaczało, że ci wrogowie musieli tam być. Znaczyło to jedynie, że mężczyzna nie mógł polegać na niczym więcej jak słuchu i zwykłym przeczuciu. A ponieważ nie usłyszał, ani nie wyczuł niczego podejrzanego, trochę po omacku, udał się w stronę baru. Jedyna obecność, którą wyczuwał w w tym ponurym pomieszczeniu, należała do jego znajomegobarmana. Wyglądało na to, że mężczyzna czekał na niego. Gdyby Yari widział trochę lepiej, pewnie by nawet dostrzegł prowizoryczne posłanie rozłożone za barem.
To proste hasło „mam przesyłkę”, wywołało wytrzeszcz tak wielki, że nawet mimo ciemności Yari mógł zobaczyć białka zdziwionych oczu. Chwilę, oczywiście, zajęło nim barman zrozumiał, że nie ma żadnej mowy o pomyłce, i że to właśnie on był tym, któremu udało się wykonać zadanie. Mimo poważnej, szpiegowskiej atmosfery, nie obyło się bez kilku zbędnych pytań, a następnie mężczyzna złapał paczkę i skoczył z nią na zaplecze, skąd zaraz dało się słyszeć krzyk zachwytu, a następnie pośpieszne kroki powrotne.
-Pan chce cię widzieć – rzucił krótko barman i poprowadził go do znanego pokoju na tyłach.
Tam świeciła się już pojedyncza lampka i panował lekki półmrok.
Byli tam też znani Yariemu mężczyźni. Mężczyzna za parawanem oraz jego dwóch przybocznych, z których jeden służył za jego głos. Obaj byli ubrani, ale ich niechlujstwo wskazywało na to, że spali w tych ubraniach. Tymczasem, cień za parawanem uważnie wertował strony pamiętnika. Gdy skończył, jego głos przemówił:
-Dobra robota. Zaraz dostaniesz wynagrodzenie, ale wcześniej siadaj. Siadaj, powiedz jak ci się to udało?
W międzyczasie, wielki ochroniarz podsunął Yariemu tacę z herbatą.
-Pewnie zmarzłeś. Napij się...

kapitan
Tori
Fałszerz
Chłopak
barman
"głos"