Posiadłość rodzinna Azumy

[Takashi]

Misja rangi C
Azuma

3/30

Prawdopodobnie nikt nie przeszedłby obojętnie obok tłumu mężczyzn, którzy w pewnym stopniu wręcz wołali o pomoc. Niedosłownie, oczywiście, o ich stanie nie świadczyły jęki i krzyki, a stan fizyczny, mozolne tempo przemieszczania się, a także miny, które jednoznacznie wskazywały na tragizm całego zajścia. Smutek, żal, niekiedy nawet złość i chęć zemsty, aura negatywnych emocji biła z nich na dużą odległość i losowy przechodzień byłby w stanie to dostrzec, natomiast jednostka pełna empatii nie tylko nie miałaby z tym jakiegokolwiek problemu, ale również byłaby w stanie ujrzeć znacznie więcej i to ze szczegółami. Azuma należał do tych, którzy nie zamierzali ignorować całego wydarzenia, podszedł bliżej, by mieć nie tylko lepszą perspektywę widoku, ale również by móc usłyszeć to, o czym niektórzy rozmawiali. A rozmów też było mało i chociaż ich patowy charakter wywoływał niekiedy łzy i przerażenie, to meritum całej sprawy nadal było poza zasięgiem młodego Uchihy. Do momentu, w którym przeszedł przez furtkę ogrodzenia swojej posiadłości i zbliżył się wystarczająco blisko. Na tym etapie słyszał dosłownie wszystko, a jego oczy były w stanie zauważyć jeszcze więcej detali, które mogłyby wywołać skrajne odczucia. To, co słyszał, było częściowo wyjęte z kontekstu, ale po pewnym czasie słowa zaczęły układać się spójnie w całość.
-Co dokładnie się stało? Gdzie do tego doszło? - to były pierwsze słowa Sentoki'ego, którego rozpoznał Azuma, skierował je rzecz jasna do przodownika grupy, który do tej pory szedł przed wszystkimi.
-Na wschód stąd. Między wioskami Toshima i Shōhei. Dużo ludzi poległo. - mówił załamany, nie był w stanie poprawnie sklecić kilku sensownych zdań.
-Żebyśmy byli w stanie pomóc, potrzebujemy konkretnych informacji. Musimy wiedzieć, do czego dokładnie zaszło i z jakiego powodu. - ninja starał się załagodzić całą sytuację i łagodnie ją załatwić, ale nie było łatwo.
Wtedy właśnie wtrącił się ktoś z tłumu. Niski chłopak o blond włosach, delikatnej urodzie i spokojnym tonie głosu wyszedł przed szereg i stanął krok za swoim dowódcą. Nie chciał wchodzić w jego kompetencje i podważać jego autorytetu, ale widział, jak się denerwuje, dlatego sam wziął inicjatywę w swoje ręce.
-Już od jakiegoś czasu sołtys wioski Shōhei przychylał się do poszerzenia swoich terytoriów, a konkretnie pól uprawnych. Między jego wioską, a naszą Toshimą rozpościera się pas żyznych ziem, z których do tej pory korzystaliśmy wszyscy i nie było żadnego problemu. Kiedyś, kiedy rządził inny sołtys. Aktualny jest rządny władzy, żyje w luksusie i chce dla siebie jak najwięcej. Rozpoczęliśmy ruszenie zbrojne, ale oni podjęli się tych samych kroków. Stacjonowaliśmy na granicach naszych ziem, aż w końcu spotkaliśmy się w punkcie bez wyjścia. Nie chcieliśmy walczyć, ale oni dostali jasny rozkaz - zabić mężczyzn, kobiety i dzieci zachować przy życiu, ograbić wioskę i przejąć ziemie. Nie mieliśmy wyjścia. Walka trwała długo, wielu poległo, ale oni mieli przewagę. Nie chodzi o przewagę liczebną. Mieli w swoich szykach ninję. - może nie była to opowieść szczegółowa, ale na pewno mówiła wystarczająco dużo.
-To jak, pomożecie? - podsumował z wyczuwalnym skutkiem w głosie.

Sentoki rodu Uchiha
Dowódca odziału wioski Toshima
Młody blondyn z wioski Toshima

[Azuma]

Sama obserwacja była ważna, ale nie przynosiła odpowiedzi na pytanie co tutaj zaszło. Ten brak wiedzy spowodował, że postanowił podejść bliżej. Zbliżył się na tyle blisko początku pochodu, że mógł się dokładnie przyjrzeć nie tylko mówcy który stał na jego czele, ale także Sentokiemu własnego klanu. W gruncie rzeczy działało to w obie strony, bo teraz i on nie mógł pozostać niezauważony.
Przewodnik grupy był postawnym mężczyzną, a do tego wyglądał na takiego którego nie łatwo przestraszyć. Jego postawa jak i ubiór zdradzały, że ucierpiał zdecydowanie mniej od swoich kamratów, ale wyraz twarzy jak i ton, który dotarł jego uszu świadczyły jasno o tym, że i go nie ominęły te same trudy. Sprawa była niewątpliwie ważna o czym się po chwili mógł przekonać.
- Poległo..? - strzępek informacji wystarczająco nagonił mu stracha. Nie znał jeszcze szczegółów, ale już różne myśli kłębiły mu się w głowie, a szczególnie jedna wśród nich ściskała mu trzewia. - Wojna.
Towarzyszący im Sentoki zachowywał się niezwykle profesjonalnie. Był spokojny, starał się rzeczowo zadawać pytania, tak by jak najszybciej dojść tego co się stało. I otrzymali wyjaśnienia, choć nie stąd skąd oczekiwali. Głos zabrała kolejna osoba, młody człowiek nie dużej postury o dość delikatnych rysach twarzy. Wydawał łsię zaledwie parę lat starszy od Azumy. Może mniej.
- Regularna bitwa - zszokowany rzucił, dopiero po chwili reflektując się nad swoją postawą. Był dzieckiem, mało komu znanym, a teraz wtrącał się w rozmowę dorosłych. Miał jednak na sobie odzież jak i ekwipunek ninja, a na czole przepasaną opaskę z emblematem klanu. Nie miał czego się wstydzić, ani żałować.
- Przepraszam… Azuma Uchiha, Akoraito - powiedział sięgając jednocześnie do torby z której wyciągnął nową odznakę klanu, potwierdzającą jego słowa co do piastowanej rangi. Był bodajże najmłodszym Uchihą, który uzyskał taką rangę, więc może dotarło to do uszu nawet Sentokiego tego klanu, ale takiej wiedzy na pewno nie mieli towarzyszący im ludzie z wioski Toshimy. Wioski którą przecież znał, bo już w niej był i pomagał tamtejszemu Panu ziemskiemu.
- Od jak dawna istnieje ten problem? Kilka miesięcy temu pomagałem Panu Horikiriemu w innej sprawie… Nic o problemach z włodarzem wioski Shōhei nie wspominał - powiedział, zwracając się do przywódcy grupy jak i młodego chłopaka. Miał nadzieję, że towarzyszący mu shinobi nie uzyska tego za zuchwałość. Jeszcze większą miał nadzieję co do tego, że nie usłyszy iż problem był zgłaszany władzom, a to następnie zignorowane.

[Takashi]

Misja rangi C
Azuma

5/30

W życiu zdarzają się niekiedy pewne czynniki, które kierują człowiekiem w różnych sytuacjach. Nawet wtedy, gdy ktoś nie podjąłby się jakichkolwiek prób działania, w tych szczególnych okolicznościach zrobiłby wszystko, by zdziałać cokolwiek. Cokolwiek. Młody Uchiha włączył się do rozmowy Sentoki'ego swojego rodu z mężczyzną pochodzącym z wioski Toshima, a także z jego towarzyszem, który wiekiem nie odstawał zbytnio od głównego bohatera. Co nim kierowało? Ciekawość? Niekoniecznie. A może znudzenie? Nie, to na pewno nie to. Czynnikiem, który spowodował, że Azuma zainteresował się całym zajściem była swoista chęć pomocy, która poniekąd brała się z poczucia odpowiedzialności, której tak naprawdę młodzieniec dopiero zaczynał się uczyć. Awans był ucieleśnieniem jego starań i ciągłego stawania się coraz silniejszym, ale wraz z nim trzeba było uczyć się nowych rzeczy. Trzeba było wkraczać w dorosłość, bo to właśnie ona wiązała się z odpowiedzialnością.
Na słowa Azumy znów odpowiedział młody członek ugrupowania z Toshimy. A chwilę wcześniej odezwał się Sentoki z Uchiha.
Azuma. Dobrze, że jesteś. - stwierdził, lekko się uśmiechając, było to jednak chwilowe.
-Problem istnieje tak naprawdę od niedawna. Do tej pory dzieliliśmy się ziemią bez żadnych problemów, ale od pewnego czasu napór ze strony strażników Shōhei stał się coraz większy. Też mieliśmy swoich ludzi na granicach ziem, wszyscy czuliśmy zagrożenie, a musimy dbać o tak żyzne ziemie. Problem w tym, że nasze neutralne relacje zamieniły się w konflikt zbrojny, którego powodem jest dostęp do wspomnianych terenów. - mówił przerażony, co chwila spoglądając na swoich rozmówców. -Niestety duża część naszych ludzi poległa. Zostali brutalnie zamordowani, wojna jest w zasadzie jednostronna, bo nasi ludzie nie mają żadnych szans z ich ninją. Wasze zdolności są poza naszymi wszelkimi wyobrażeniami. Myślimy, że sołtys Shōhei wynajął kogoś, by zdobyć naszą część ziem. Pewnie dużo zapłacił, ale dzięki stale rozwijającej się gospodarce będzie w stanie szybko sobie odrobić.
Azuma otrzymał swoją odpowiedź, tak samo zresztą jak jego przełożony. Czasy się zmieniają, ludzie podobno też, choć niektórzy zawsze będą powtarzać, że niektóre rzeczy nie zmieniają się nigdy. Pycha, chciwość, chęć władzy - to chyba zawsze pozostanie w naturze człowieka, szczególnie takiego, który z biedoty przeszedł do luksusu i zobaczył, jak to jest naprawdę.

Sentoki rodu Uchiha
Dowódca odziału wioski Toshima
Młody blondyn z wioski Toshima

[Azuma]

Niewiele się pomylił. Wojna rzeczywiście zagościła w Sogen i dotknęła tych najbardziej pospolitych mieszkańców. Zwykłych rolników, których podstawowym zmartwieniem było zebranie i zasianie plonów, opłacenie należnej daniny oraz wykarmienie własnej rodziny. Nie w głowie im było dążenie do bogactwa kosztem kradzieży lub co gorszych poczynań. Prowadzili proste życie i oczekiwali w zamian tego samego.
Niestety los zdecydował inaczej, a bezpośredni wpływ na to miał zarządca sąsiedniej wioski. Słuchając tego wszystkiego, Azuma wewnątrz bardzo się rozgniewał ale wiedząc jaką rolę i stanowisko tutaj reprezentował - czerpał przykład z starszego stopniem ninja, który wysłuchując tego wszystkiego, zachował spokój.
Rolnicy przybywszy tutaj oczekiwali pomocy. Liczyli, że Ci którym podlegają, rozwiążą ich problem. W mniemaniu małego Uchihy, było to słuszne i sprawiedliwe założenie. Sogen podlegało jurysdykcji Uchiha i to ich klan odpowiadał za pilnowanie przestrzeganie prawa. Zarządca Shōhei musiał ponieść karę.
- Czy możecie coś powiedzieć o umiejętnościach tego ninja? W jaki sposób zabijał? Walczył w pojedynkę czy strażnicy Shōhei go wspierali? Jeśli tak to w jakiej liczbie? Takie szczegóły są bardzo ważne - zauważył, czując się zdecydowanie pewniejszym podczas tego - szczególnie że towarzyszący im Sentoki nie zganił go za wcześniejsze wtrącenie, a wręcz przeciwnie. Pochwalił jego obecność.
- Shirei-kan na pewno potępi i każe sprowadzić tego człowieka przed swoje oblicze - dopowiedział, spoglądając na przybyłe zgrupowanie z Toshimy, chcąc ich uspokoić a także dać nadzieję na to, że ich problem zostanie rozwiązany. Nie był on jednak właściwą, decyzyjną tu stroną, dlatego spojrzał w kierunku Sentokiego.
- Powiadomić Katsumi-sama o sytuacji? - oczekiwał z jego strony jakiegoś rozkazu, decyzji. Prócz tego rozmyślał o ninja, który zdecydował się wesprzeć jedną ze stron, jednocześnie pozbawiając życia tutejszych ludzi. Czy decydując się na taki krok, zdawał sobie sprawę z tego że ściągnie na siebie uwagę tutejszych władz? Azuma pomimo młodego wieku, nie był na tyle naiwny by sądzić że właśnie tak było. Raczej spodziewał się jakiejś pułapki, albo fotelu. Miał też obawy, że oponent mógł być wyjątkowo potężny i stąd wynikała jego pewność siebie. Na szczęście, od podobnych rozmyślań miał starszych, silniejszych i mądrzejszych od siebie shinobich.

[Takashi]

Misja rangi C
Azuma

7/30

Im więcej szczegółów zdradzał blondyn z Toshimy, tym bardziej cała sytuacja robiła się napięta. Nic też nie wskazywało na to, by miała się ona uspokoić w najbliższym czasie bez ingerencji rodu Uchiha, a los tak chciał, że to właśnie na nich natknęło się zgrupowanie tej słabszej, mocno poturbowanej strony. Tym, który zadawał najwięcej pytań, był Azuma, którym prawdopodobnie zaczynały kierować emocje, ale nie ma w tym nic dziwnego - w końcu on sam jeszcze kilka miesięcy temu im pomagał. Ciężko było sobie wyobrazić nagły problem w miejscu, gdzie wcześniej go nie było i nawet się na niego nie zapowiadało. Niestety rzeczywistość bywała okrutna, tak i w tym przypadku zaskoczyła wszystkich, a szczególnie prostych, niewinnych mieszkańców wioski, która do tej pory wiodła spokojne życie.
Przywódca sił zbrojnych zdawał się powoli wracać do normalności, jego tętno się uspokoiło, tak samo zresztą jak oddech. Był już w stanie spokojnie rozmawiać, dlatego kiwnął głową swojemu młodszemu pobratymcowi. Prawdopodobnie posiłek i woda spowodowały, że poczuł się lepiej. Zresztą, odczuwał ulgę tylko dzięki przebywaniu w Kōtei, tutejsi traktowali zarówno jego, jak i jego towarzyszy z szacunkiem, który rzadko kiedy spotyka się u obcych. Choć, jakby nie patrzeć, wszyscy stanowią ludność Sogen, są jednym rodem.
-Przepraszam, że wcześniej się nie przedstawiłem. Przepraszam też za chwilę mojej słabości. Jestem Gatorou. Nadal nie czuję się najlepiej, ale odpowiadam za tych ludzi. - rozpoczął od naprostowania sytuacji, sam wyraz jego twarzy znacząco się zmienił, po tym mógł już kontynuować. -Tamten ninja był niezwykle szybki i jego umiejętności pozwalały mu razić nas błyskawicami nawet na odległość. Nie dość, że nie byliśmy w stanie za nim nadążyć i go trafić, to jeszcze w jednej chwili pozbywał się naszej liczebności. Oczywiście wojownicy z Shōhei go wspierali. Jeśli miałbym określić, ilu ich było, hmmm, może cztery razy więcej, niż nas tutaj teraz. - a już ich liczba teraz wcale nie była taka mała. -Ale jak już powiedziałem - wielu naszych nie żyje.
Tak naprawdę odpowiedział na wszystkie pytania Azumy i do rozmowy włączył się Sentoki, który do tej pory spoglądał na wszystko z boku. To nie tak, że nie miał o czym mówić, nic go nie nurtowało, najzwyczajniej w świecie wykorzystał obrót spraw do tego, by sprawdzić młodego podopiecznego. Jak się okazało, nie miał zastrzeżeń co do jego pracy, nawet w którymś momencie uśmiechnął się na chwilkę.
-Nie musisz. Katsumi-sama wie o całej sytuacji. Nie spodziewała się jednak, że wszystko zaogni się tak szybko. Azuma, odeskortuj tych ludzi z powrotem do wioski i zbadaj tamtejszą sytuację. - powiedział, składając salwę pięciu pieczęci, po czym ugryzł się w kciuk prawej dłoni i tę samą dłoń przyłożył do podłoża, kucając, a po chwili z dymku wyłonił się niewielki pies o szarej sierści i z przepaską na oku. -Dankō, pójdziesz z nimi i w razie zagrożenia wrócisz do mnie. - zwrócił się do summona, po czym spojrzał na Akoraito. -To bardzo szybki psiak, który od razu wykryje zagrożenie. Twoim zadaniem jest ochrona tych ludzi w drodze powrotnej do Toshimy. Ich rodziny na pewno się o nich martwią, przebyli kawał drogi do Kōtei. Ja zbiorę swój zespół i wyruszymy za wami jako wsparcie. Przy okazji poinformuję Katsum-samę o wszystkim, czego się dowiedzieliśmy. Poza obroną ludzi jesteśmy odpowiedzialni za relacje między wioskami, a także dobre imię naszego rodu. Pamiętaj o tym.
Nie czekał na dalsze słowa, po prostu zniknął. Jakby nie patrzeć, zostawił młodzika z poważnym brzemieniem, ale z drugiej strony - całe zajście naprawdę wymagało natychmiastowej interwencji, a Sentoki był mimo wszystko bardziej doświadczony i miał lepsze dojścia. Ludność pokrzywdzonej wioski gotowa była do wyruszenia w każdej chwili.

Sentoki rodu Uchiha
Dowódca odziału wioski Toshima
Młody blondyn z wioski Toshima

[Azuma]

Mężczyzna, który przewodził przybyłej grupie, w końcu odzyskał wewnętrzny spokój. Uspokoił się, a następnie przeprosił. I przedstawił się. Gatorou.
Azuma skinął mu delikatnie głową, gdy ten przekazywał im kolejne informacje. Były niezwykle ważne z uwagi na to, że wspominały o siłach wroga. Prócz wynajętego ninja mieli jak się okazywało, przeciwko sobie także znaczną ilość wyposażonego pospólstwa, przewyższających liczebnością pielgrzymkę wysłaną z Toshimy.
Niezwykle interesowało go, czy ci ludzie odważą się sprzeciwić woli Kotei wypowiedzianej przez siły Uchiha.
- Umiejętności tego ninja… spotkałem się z czym identycznym u przedstawiciela rodu Kaminari - spokojnie spostrzegł, dzieląc się informacją z starszym stopniem shinobim. Zapewne sam doszedł do podobnych wniosków, ale wolał mieć tą pewność i nie pozostawiać takich spraw zwykłemu zbiegowi okoliczności. Dowiedział się także co miał robić dalej.
Początkowo był zaskoczony gdy starszy ninja nadgryzł palca, a następnie formując pieczęcie przyłożył je do podłoża. Wtedy, w obłokach niewielkiego dymu pojawiło się przed nim przywołane zwierzę. Nieduży piesek z przepaską na oku. Początkowe zdziwienie, szybko przeobraziło się w uśmiech, a następnie w chęć pogłaskania czworonoga, jednakże w ostatniej chwili się powstrzymał. Nie wiedział czy piesek by z tego był zadowolony. Ani on, ani jego właściciel.
- Yyy.. o-oczywiscie. Dziękuję - odpowiedział, gdy przekazane zostało mu co ma dalej zrobić. Miał w towarzystwie wspomnianego psa eskortować wyslannictwo Toshimy z powrotem do ich domu. Było to niewątpliwie wyzwanie, biorąc pod uwagę możliwe scenariusze w trakcie podróży. Chłopak czuł, że ich szanse w dużej mierze mogą zależeć od kondycji w jakiej będzie cała podróżująca grupa.
- Mieszkam tuż obok. Jeżeli mamy dotrzeć bezpiecznie, powinniście być wypoczęci, a już na pewno nie cierpieć z głodu i pragnienia - zwrócił się do grupki mężczyzn, spoglądając po kolei na każdego z nich, taksująco oceniając ich kondycję. - Jeżeli ktoś, czegoś potrzebuje niech powie teraz. Inaczej wyruszamy. Powinniśmy wykorzystać dany nam jeszcze czas przed zapadnięciem zmroku - zakomenderował, biorąc tym samym odpowiedzialność za bezpieczeństwo tej grupy.

[Takashi]

Misja rangi C
Azuma

9/30

Wnioski nasuwały się same i były one jak najbardziej trafne. To z pewnością był członek rodu Kaminari, Sentoki był tego pewien, dlatego skinął głową twierdząco, słysząc te słowa. Ogromna szybkość połączona z Uwolnieniem Błyskawicy mogła stanowić naprawdę kłopotliwą mieszankę, ale jeśli Azuma spotkał się już kiedyś z czymś takim, mógł się odpowiednio przygotować i obmyślić taktykę, która pozwoli mu zniwelować ewentualne zagrożenie.
Wszystko było już omówione, przełożony zniknął, zaś młodzieniec został sam na sam z psiakiem oraz z gromadą wieśniaków Toshimy. Zaproponował, by odezwali się ci, którzy potrzebują jedzenia, picia, bądź odpoczynku, jednak nikt nie zawahał się nawet na chwilę, każdy chciał wyruszyć natychmiast w rodzinne strony. Wyglądało na to, że sam ten postój pozwolił im zregenerować siły do takiego stopnia, by mogli kontynuować podróż.
-Myślę, że powiem to za każdego z nas - nie potrzebujemy więcej odpoczynku. Jesteśmy gotowi, by wyruszać. - na twarzach jego towarzyszy zaczęła malować się nadzieja, a także chęć do działania.
Każdy ochoczo zaczął poprawiać ubrania i ekwipunek, każda pojedyncza jednostka gotowa była do drogi.
-Wcześniej, nim dołączyłeś do rozmowy, wielu okolicznych mieszkańców poczęstowało nas nie tylko wodą, ale również jedzeniem. Każdy jest tutaj wyjątkowo miły i te proste gesty wystarczyły, byśmy zregenerowali siły. Ten krótki przystanek był nie tylko treściwy, ale również przypomniał nam o naszej wiosce, do której pragniemy się teraz dostać znacznie szybciej. Ruszajmy. - dopowiedział młodzieniec, któremu każdy zaczął przytakiwać.
Mogli więc wznowić podróż. Dankō szedł przodem, dosłownie dwa kroki przed Azumą, który kroczył na przodzie ugrupowania razem z Gatorou i blondynem, który wcześniej uczestniczył w rozmowie. Do samej Toshimy mieli spory kawałek drogi, dlatego mogli wykorzystać ten czas na inne pogaduchy, a może nawet na wejście w szczegóły. Widać było, że mężczyźni, choć wcześniej mówili co innego, wcale nie trzymali się tak dobrze, jednakże ich wola przetrwania i chęć powrotu do rodzin powodowały, że radzili sobie nawet w przypadku złego samopoczucia. Psiak uważnie rozglądał się po okolicy i bardzo często niuchał swoim noskiem różne miejsca na podłożu, czasem nawet wąchał dokładnie powietrze wokół niego, by wykryć obcy zapach. Nie wiedział, który może należeć do wroga, ale na każdym z wieśniaków dało się jeszcze wyczuć pewną woń i to właśnie tym sugerował się summon.

Sentoki rodu Uchiha
Gatorou - przywódca oddziału Toshimy
Młody blondyn z wioski Toshima

[Azuma]

Reakcja Sentokiego upewniła go co do słuszności przypuszczeń. - A więc Kaminari… - myśl ta nie napawała go optymizmem. Na własne oczy mógł się przekonać co potrafią przedstawiciele tego klanu. Anzou, jego przyjaciel był właśnie częścią tego Rodu. To był też drugi powód, który go smucił. Świadomość, że był w tym klanie ktoś, kto psuł efekty pracy jego i Anzou. Dodatkowo krzywdząc przy tym niewinnych mieszkańców okolicznych ziem.
Należało w końcu to ukrócić.
- Mieszkańcy Kotei są Wam życzliwi - potwierdził, gdy usłyszał że przybyli osadnicy z Toshimy otrzymali wszystko czego potrzebowali. Ci mężczyźni byli gotowi ruszać natychmiast z powrotem do domu. Martwili się o swoich bliskich, chcieli być już z powrotem wśród nich. Chłopiec zamierzał uszanować ich wolę.
- To może chociaż ty piesku? - z sympatią spytał czworonożne stworzenie, choć te nieszczególnie wydawało się zainteresowane tym pomysłem. Zamiast tego piesek zdecydowanie wolał poobwąchiwać tutejszą zbieranie, zapewne zapoznając się z wonią każdego.
- Dobrze, ruszajmy!
Droga do Toshimy musiała trochę potrwać, do przejścia mieli kilkanaście staj. Azuma jako odpowiedzialny za bezpieczeństwo grupy, czuł się w obowiązku przekazać część informacji które mogłyby ułatwić zrozumienie z czym mogą się mierzyć.
- Już wiecie, że ninja który was atakował pochodzi z Rodu Kaminari. Władają oni niebezpieczną zdolnością do manipulowania wiązkami elektrycznymi. Mogą one poparzyć, sparaliżować, a nawet zabić - zaczął opowiadać, jednocześnie podsumowując to co już pewnie sami zdążyli zauważyć. W końcu widzieli już co spotkało ich sąsiadów i rodziny.
- Jeżeli natkniemy się na tego człowieka, powinniśmy się rozproszyć, utrzymywać między sobą nieznaczne odległości. To mu utrudni atakowanie. Nie będzie mógł jednym pociskiem sparaliżować całej grupki - podzielił się z nimi swoimi przemyśleniami, jednocześnie ujawniając plan na podróż. Choć mieli wsparcie Dankō, młodzieniec obawiał się że mogą ich spotkać nieprzyjemności, im będą bliżej swojego celu.
Toshima była nie tylko na ich świeczniku.

[Takashi]

Misja rangi C
Azuma

11/30

Wyprawa zdecydowanie nie należała do najłatwiejszych, głównie za sprawą tego, jak ogromny dystans miała do przejścia grupa. Dankō co jakiś czas zatrzymywał się, czasami po to, by sprawdzić stan ludzi za nim, a innym razem w celu wyłapania poszczególnych zapachów z otoczenia. Znał woń tych, którzy mu towarzyszyli, bo dokładnie ich obwąchał, a to pozwalało mu szybko zareagować na wszelkie obce zapachy, które pojawiały się w okolicy. Mając takiego towarzysza na pewno można było czuć się bezpiecznym. Innym czynnikiem utrudniającym podróż był realny stan mieszkańców Toshimy. Choć zapewniali oni, że z ich stanem fizycznym jest wszystko w porządku, to jednak rzeczywistość była zgoła inna - nie czuli się najlepiej. Byli zmęczeni potyczką i wcześniejszą przeprawą, jednak nie chcieli marnować więcej czasu, bo zależało im na szybkim powrocie do rodzinnych stron. Wszystko, co teraz robili, było jednym wielkim przekraczaniem własnych granic, z którego, całe szczęście, wychodzili obronną ręką. Azuma natomiast czuł się doskonale i starał się wykorzystać zdobyte doświadczenie do tego, by przestrzec nowych kamratów przed czychających na nich niebezpieczeństwem. Podsumował i przekazał zebraną wiedzę w jak najprostszy sposób.
-Ci z nas, którzy z nim walczyli, ledwo co uszli z życiem, a i tak wielu poległo. Ci z kolei, którzy przeżyli, są teraz w ciężkim stanie. Sam też brałem udział w tej potyczce, ale trzymałem się z daleka, starsi koledzy nie pozwolili mi się zbliżyć, widząc okrucieństwo wroga. Byłem beznadziejny. - wypowiedział się blondyn, po czym przywódca poklepał go po plecach w trakcie marszu.
-Nie zadręczaj się, Toshio, to po prostu poza naszymi możliwościami. Ale teraz jest inaczej, mamy po swojej stronie jego. - kiwnął głową w kierunku Azumy, po czym obaj uśmiechnęli się w geście porozumienia.
To prawda, jeden ninja mógł zneutralizować drugiego, oczywiście pod warunkiem, że byli na podobnym poziomie. W sytuacji, gdyby jeden był silniejszy od drugiego, również mielibyśmy do czynienia z neutralizacją, ale mniej sprawiedliwą i z pewnością bardziej makabryczną.
Nim się zorientowali, byli już na terenie wioski Toshima. Początkowy widok nie budził żadnych wątpliwości, ale im bliżej się znajdowali, tym więcej mogli zauważyć. Wędrowców nie zdziwiło nic, bo znali doskonale sytuację, z kolei Azuma mógł być nieco zszokowany, widząc, jak źle się działo. Dużo rannych, nawet w prowizorycznych warunkach zapewniających podtrzymanie życia. Smutek, żal, niezadowolenie i niepewność wymalowane na twarzach niemalże wszystkich mieszkańców. Strach towarzyszący każdemu w ukryciu, ludzie bunkrowali się w grupach w większych budynkach, by zapewnić sobie wsparcie i pomoc. Widok z pewnością był przykry i dawał wiele do myślenia. Każdy z mężczyzn rozszedł się - część do swoich rodzin, a inni do towarzyszy, by pomóc im, dostarczyć leki, zmienić bandaże, czy nawet poprawić warunki miejsca, w jakim się znajdowali. Pomoc była potrzebna.
-Tak to właśnie wygląda. - rzucił smutny, a Toshio udał się do wielkiej stodoły, gdzie znajdowała się duża część mieszkańców wioski.

Sentoki rodu Uchiha
Gatorou - przywódca oddziału Toshimy
Toshio - młody blondyn z wioski Toshima

Następnego posta piszesz tutaj.

[Azuma]

Poprzedni wątek: Gościniec do Kotei

Do Kotei dotarł pod wieczór, bez kolejnych postojów i opóźnień. Przekraczając próg dzielnicy mieszkalnej i dostrzegając zarys rodzinnej posiadłości, poczuł ulgę. W końcu dotarił. Był u siebie. Bezpieczny.
- Wróciłem, ale mam wam do opowiedzenia - zawołał od progu z entuzjazmem w głosie. Wydarzyło się wiele złego, był zmęczony ale ostatecznie… Konflikt udało zakończyć. Prawowity sołtys wrócił na swoje stanowisko. Wydawało się że Rod Uchiha znowu ma wszystko pod kontrolą. Było się z czego cieszyć.
- W końcu jesteś. Jeszcze dwa...a może nawet i dzień wystarczyłby, aby Kazuki wyruszył do Toshimy
Szybko się okazało, że jego rodzice wcale nie byli tacy nieświadomi tych wydarzeń. Kazuki jako wciąż aktywny shinobi miał duży dostęp do informacji, w szczególności do informacji o nie wysokim priorytecie. Misja w okolicznych wioskach, szczególnie po dotarciu do Kotei całej pielgrzymki mieszkańców - właśnie do takich informacji się zaliczała.
Wieczór upłynął im rozmowie. Azuma podzielił się wszystkim. I nim się obejrzeli, księżyc już dawno wysoko zagościł na niebie.

[Azuma]

Na kolejny dzień nie miał przewidzianych żadnych planów, stąd nie spieszył się ze wstawaniem. Korzystał z danej chwili. Wciąż leżąc na posłaniu przysłuchiwał się dźwiękom dochodzącym z domu. Z czasem wrócił myślami do wczorajszej rozmowy i tego co wyjawił Kazuki. Konflikt na obrzeżach Kotei między rolniczymi osadami nie był jedynym problemem z jakim musieli się zmierzyć Uchiha. Podobno były inny tarcia i to związane z Shinsengumi. Wieloletni sojusz z siłami znajdującymi się na murze, podobno nie był tak silny jak jeszcze parę miesięcy temu. Co prawda Kazuki uspokajał, że najpewniej wszystko w końcu się unormuje i rozejdzie po kościach…
- Po śniadaniu wyskocze uzupełnić ekwipunek... - zwrócił się do Miyuki, która krzątała się po spiżarn. - ...mogę zrobić zakupy - dodał, co w konsekwencji skończyło się dość długą listą. Dokończył jeśc, a potem pozbierał swoje rzeczy i zabrał te które uznał za niezbędne.
Wychodząc zastanawiał czy gdzieś po drodze wypatrzy ojca, który jak się dowiedział, od rana miał kilka spraw do załatwienia.

• [z/t] -Sklep z wyposażeniem

[Azuma]

Poprzedni wątek: Sklep z wyposażeniem

Azuma szybko doszedł z Ame i Anzou do konsensusu. Wspólnie podjęli decyzję, że warto sprawie przyjrzeć się lepiej, zachowując jednak przy tym ostrożność. Dlatego zamiast od razu pognać do Shikimury, zdecydowali że uczynią to dopiero jutro. Do tego czasu każdy miał się odpowiednio przygotować. Mogli jednocześnie spróbować jeszcze zaczerpnąć jakichś informacji. Azuma rozpoczął niemal od razu, zaczynając od sklepu z wyposażeniem. Już wczesniej rzuciła mu się w oczy mapa regionu - chciał dokładnie dowiedzieć się gdzie leży wspomniana wioska. Szybko jednak wybiegł z sklepu, gdy się okazało że nie ma odpowiednich funduszy. Zdązył o tym jeszcze poinformować towarzyszy licząc na to, że jeżeli nie on sam, to któryś z nich zdecyduje się sięgnąc po wskazówkę na wyciągnięcie reki.
Po tamtym zdarzeniu rozeszli się. Ame z Anzou ruszyli w swoją stronę, a Azuma zgodnie z przyrzeczeniem, wyciągnął kartkę z listą zakupów i wybrał się na targ. Tam spędził trochę czasu, ganiając za owocami, warzywami, przyprawami i świeża rybą. Umordowany i dość obładowany był naprawdę rad gdy dotarł w końcu do domu.
- Byłem dziś świadkiem naprawdę dziwnej sytuacji - zaczął w trakcie rozpakowywania zakupów, korzystając jednoczesnie z chwili obecności Kazukeigo. Ojciec Azumy jako wciąż aktywny shinobi, być może mógł coś wiedzieć na temat konfliktu Shinsengumi z klanem Uchiha Jakie było jego zaskoczenie, gdy się okazało że wcale tak nie było. I do ojca Azumy dotarły pogłoski o szerzeniu dezinformacji przez oddziały Shinsengumi, ale nie wiedział nic poza tym - a w szczególności niczego co mogłoby być związane z Shikimurą i zbieraniem się tam najemników chcących wesprzeć Uchiha.
- Teraz nie mam żadnych wątpliwości, że należy to zbadać. Wyrusze jutro do Shikimiru razem z dwoma innymi Akoraito. Dowiemy się o co chodzi - ujawnił co oczywiście spotkało się z niezbyt przychylnym komentarzem Miyuki. Matka Azumy musiała jednak zaakceptować ten stan. Jej syn już niejednokrotnie pokazał że pomimo młodego wieku, nie jest bezsilnym młokosem. Ba, wskazywała na to nawet jego ranga. Dorastał i musiała mu na to pozwolić.
- Pójdę już, przygotuje się - zakomunikował po czym udał się na górę. Tam się spakował, dobierając rzeczy, których nie wział ze sobą wczesniej. Jeszcze raz wszystko poukładał, starając się nie zapomniec co gdzie wsadził. A gdy skończył wyszedł jeszcze na zewnątrz, postanawiając do końca wykorzystać dany mu czas.

  Ukryty tekst

Zmęczony, ale zadowolony wrócił do domu. Odświeżył się, a potem runął na posłanie. Nawet nie zauważył kiedy zasnął. Kolejnego dnia zbudził się niedługo po pojawieniu się pierwszych promieniu. Przygotował dla siebie i rodziców śniadanie, pozbierał ekwipunek, a potem ruszył pod wskazane miejsce. Wykorzystał chwię, gdy rodzice jeszcze spali. Chciał tym razem uniknąć ckliwych scen.

[z/t] - Szlak transportowy

[Azuma]

Poprzedni wątek: Sklep z wyposażeniem

Przez te parę dni, posiadłość nie uległa zmianiom. Dom wyglądał tak jak go pozostawił i to właściwie napawało otuchą. Była to namiastka świata sprzed wydarzeń w Shi no Geto. W domu nie zastał nikogo, ale nie przejął się tym. Z ogrodu dobiegały go ciche odgłosy więc to tam się udał. I tam właśnie zastał rodziców. Przywitali go w taki sposób jak się spodziewał, a gdy go już puścili, usiedli tradycyjnie w pomieszczeniu kuchennym. Ich “miejsce narad”, miejsce gdzie wszyscy mogli spokojnie porozmawiać.
Syn Kazukiego i Miyuki nie ukrywał przed nimi prawdy. Opowiedział czego był świadkiem oraz co się wydarzyło w Shi no Geto. Rodzice mu nie przerywali, nawet wtedy gdy głos mu się załamał, gdy wspomniał co spotkało Ame. Dopiero wtedy Miyuki go przytuliła. Reszta dnia upłynęła na roztrząsaniu nad konsekwencjami. W tym wszystkim widoczne było zdenerwowanie Kazukiego. On, jako wciąż czynny shinobi, zdawał sobie doskonale sprawę z powagi sytuacji.
- Azuma, powinnieś się położyć. Myślę, że wszyscy dostaną dyspozycję o nieopuszczaniu Sogen. Jutro też porozmawiamy - stwierdził ojciec i miał rację. Azuma się pożegnał z nimi, poszedł się odświeżyć, a potem poszedł do swojego pokoju. Nawet nie zdążył się spostrzeć, a już zdążył zasnąć. Po raz pierwszy od paru dni, w bezpiecznym miejscu.

[Uzumaki Hibana]

"Wojna i pokój"
Dla: Azuma
Wyprawa rangi C
1/42 Azuma wrócił do rodzinnego domu po wielu dniach nieobecności. Co przeżył w tym czasie? Na pewno więcej, niż mówił. Bo pewnych rzeczy nie dało się opisać. Niektórych rzeczy po prostu nie da się zrozumieć z samych opowieści. Rodzice chłopca na pewno zdawali sobie z tego sprawę, dlatego pozwalali mu mówić tylko to, co sam chciał powiedzieć. Wysłuchali i przytulili. Tak, jak to powinien zrobić każdy dobry rodzić.
I można by powiedzieć, że to koniec historii. Młody wojownik wrócił do domu. Rodzice go powitali i już będą już długo i szczęśliwie. Tak? No, niestety... Świat nie zatrzymał się w miejscu wraz z powrotem Azumy do domu. Konsekwencje – między innymi – jego działań, wciąż odbijały się echem po Sogen i krajach ościennych.
Ojciec Azumy doskonale zdawał sobie z tego z sprawę i dlatego kazał chłopcu iść do łóżka, by nabrał sił na kolejną przygodę.
*
Noc minęła spokojnie. Przynajmniej w posiadłości, bo na świecie cały czas wrzało. Pierwszym tego objawem było stukanie do drzwi z samego rana.
Młody shinobi, który roznosił wiadomości, nawet nie zdążył nic wytłumaczyć. Wcisnął list z informacją, pierwszej osobie, która otworzyła drzwi, a następnie zasalutował i pobiegł dalej. Był w dużym pośpiechu. Nawet nie było sensu za nim wołać.
List, który dostarczył, był oficjalną wiadomością od władz wioski, skierowaną do wszystkich mieszkających w niej shinobi. Treść była długa i oficjalna. Informowała o wojnie i przedstawiała obecnie panujące zasady. Jednak to co było w tym liście najważniejsze można by streścić słowami: Pobór!
Kto żyw, niech się stawi na najbliższym posterunku władzy.
Przydajcie się wreszcie swojej ojczyźnie!!! Chociaż ubrane w znacznie bardziej polityczne słowa.
Nie mniej, shinobi mieszkający w tym domu nie mogli za długo nacieszyć się rodzinnym spokojem.
Służba nie drużba!

[Azuma]

Nie protestował gdy został odesłany na spoczynek. Walka, ciężkie przeżycia, ciągłe napięcia, intensywna i męcząca podróż - to wszystko miało swoje odbicie, szczególnie na tak młodym i dość wątłym organizmie. Azuma jak na grzeczne dziecko przystało - pożegnał się, przed położeniem odświeżył, a potem szybko zasnął. Sny - choć pozwalały przenieść się do innej krainy, miały to do siebie, że nie raz potrafiły człowieka ściągnąć z łóżka spoconego i na wyciągnięte nogi. Azuma też śnił i choć było tym marom bliżej do koszmarów, to spał jak kamień. Obudził się dopiero rano, wraz z harmidrem jaki się na dole zrobił.
- Coś się stało? - zapytał ojca i szybko tego pożałował gdy ten bez słowa przekazał mu zwój, gęsto i rozwlekle zapisany. Dość szybko zorientował się w znaczeniu tego, co skwitował głośnym jęknięciem. Właśnie przed tym ostrzegała Katsumi-sama i właśnie tego się obawiali, gdy wieczorem rozmawiali. Ale nawet w tych rozmowach nie sądzili, że będą musieli stanąc w szranki z połączonymi siłami Rodu Kaminari i Inuzuka. Na domiar złego, we własnej prowincji nie mogli czuć się bezpiecznie, mając wciąż nierozwiązaną sprawę z Shi no Geto. Podsumowując, klan był w potężnych tarapatach.
- Zjedz coś… Dopiero wstałeś. Ogarnij się i zgłoś zgodnie z rozkazem do strażnicy. Kazuki westchnął, bo nie przypuszczał, że tak szybko jego syn będzie musiał znowu uczestniczyć w czymś co w jego mniemaniu, powinno go przerastać. W jego odczuciu - to wciąz było te samo dziecko, przyjaźnie i dośc naiwnie spoglądające na świat. Teraz jednak na własne oczy będzie mógł się przekonać, jak daleko mija się z prawdą. - Ja już teraz się tam udam. Wstałem dużo wcześniej - wyjaśnił. Spojrzał uspokająco na Miyuki, a potem rozczochrał na odchodne dłonią włosy syna, popędzając go do działania.
Azuma mocno przeżywał dopiero co zaserwowane wieści. Miał pełną świadomość, że był jednym z prowodyrów tego wszystkiego. O prawdziwy ból głowy przyprawiała go jednak myśl, że oto wraz z Anzou, staną po przeciwnych stronach barykady. Ich przyjaźń - o ile jeszcze istniała - zostanie wystawiona na potężną próbę. W głębi serca młody Uchiha miał nadzieję, że do ich ewentualnego spotkania, w takiej sytuacji jaka miała miejsce, jednak nie dojdzie.
- Zjedz jak najwięcej, nie wiadomo jakie padną rozkazy - uprzedziła Miyuki, co Azuma skwitował kiwnięciem, a potem zabrał się za jedzenie.
Kilkanaście minut później, był już ubrany i wyposażony w cały swój ekwipunek. Dwukrotnie sprawdzał, czy wszystko znajduje się we właściwych miejscach. Pomimo niedawnego udziału w walkach, wciąż posiadał niemało wyposażenia.
- Biegnę do taty… Uważaj mamo - z niezwykłą powagą to powiedział, co z uwagi na panującą sytuację, wcale nie powinno dziwić. Chwilę później już biegł za ojcem w kierunku posterunku straży.