Siedziba władzy

[Papyrus]

Charakterystyczna czupryna z doczepioną doń resztą Kyoushiego, przybyła do siedziby. Po całkiem sporym okresie nieobecności, po czystym olaniu swoich obowiązków jako podwładnego Shirei-kana. Jak został przywitany na wejściu? Niespecjalnie. Jak każdy kto wchodzi do siedziby. Dokładne przejechanie spojrzeniem przez strażników. Nie wydawał się przecież podejrzany w żaden sposób. Nie miał ogromnych broni czy maski na twarzy która mogłaby świadczyć o nieczystych intencjach. Trochę go nie było, ale raczej nic się nie zmieniło. Twarze ludzi? Kto by je pamiętał, może inni może ci sami. Kogo to obchodzi? Ważne że ktoś mógł pozwolić Kyoushiemu na wejście do liderki. W tym przypadku to byli strażnicy którzy pilnowali wejścia. Ci też się nic nie zmienili. Tak samo nieprzyjemni z twarzy, tak samo napakowani i oblepieni bronią po same zęby. Czy liderka dałaby się przekonać na raport? Jeden ze strażników zapukał, wszedł za pozwoleniem i tam pewnie powiedział kto i po co. Strażnik wyszedł niecałe dziesięć sekund później.
- Katsumi-dono zezwala na audiencję. - powiedział strażnik, otwierając drzwi nieco szerzej, by Kyoushi mógł wejść. Po wejściu rzecz jasna, drzwi się zamknęły.
Już przy wejściu Kyoushi mógł zobaczyć bardzo znajomą twarz. Nietkniętą zębem czasu Katsumi, siedzącą przy biurku i popijając herbatę i przeglądającą jakieś papiery. A przynajmniej to robiła kilka chwil temu. Teraz założyła ręce pod brodą i obserwowała wejście Kyoushiego do gabinetu. Kiedy ten już wszedł, ta wskazała mu ręką na krzesło naprzeciwko biurka.
- Siadaj. Czekałam na ciebie. - powiedziała. Chłodnym, lodowatym wręcz tonem. Gdy tylko Kyoushi zajął swoje miejsce, Shirei-kan ponownie przejęła inicjatywę. To znaczy - nigdy nie musiała jej oddawać - Pozwolę ci zacząć. Podobno chcesz mi zdać raport. Słucham zatem.

[Kyoushi]

• Nawet dobrze się złożyło, że nie został zbytnio rozpoznany. Strażnicy nie mieli specjalnych obiekcji co do jego obecności i osoby, a on także nie zgrywał jakiegoś chojraka, którym zresztą wcale nie był. W tym czasie, planował jedynie dostać się do kobiety i w sprawny i szybki sposób przeprowadzić konieczną rozmowę. To, że nie było go tak długo wcale nie świadczyło o tym, że olał swoje obowiązki. Wypełniał je, jednak prowadził to poza granicami Sogen. W końcu nie był tu przywiązany, a dzięki temu, że nie był bezpośrednio związany z klanem więzami krwi mógł sobie pozwolić na więcej. Inwigilacje czy infiltracje przychodziły mu z większą łatwością, niekoniecznie przytaczając dla kogo pracuje i skąd jest.
  Gdy tylko dostał zielone światło od strażników, wykonał stosowne kroki, poprawiając oręż przy pasie. No tak dla wygody, przecież nie planował niczego głupiego. Katusumi-sama wyglądała tak samo jak dwa czy trzy lata temu. Była identycznie piękna, więc przyjemnością było patrzeć na tę kobietę u szczytu. Widząc ją, zauważył jak ta wskazuje na krzesło na przeciwko siebie, które zajął nie czekając dłużej, po prostu usiadł jak należy, w klasycznym geście zakładając obydwie ręce za głowę delikatnie pocierając śnieżnobiałą grzywę.
  - Witaj Katsumi-sama. - powiedział na wstępnie, by przejść do rzeczy - Nie było mnie chwilę, ale mam nadzieję, że z wydarzeń pod Iglicą wróciła tu niejaka Masako, którą poprosiłem o przekazanie wszystkiego co wie, a jej wiedzę uzupełnię po powrocie. To chyba największe wydarzenie, w którym brałem udział od ostatniego raportu, który składałem. Niewątpliwie spotkanie kolejnej bestii, a także jej pieczętowanie to doświadczenia, którego nie zapomnę, jednak to już pewnie wiesz. Dla mnie istotniejszą informacją była zdrada klanu przez niejakiego Mesmera, Yoshimitsu Uchiha z Krwawego Pokolenia. Prawie go dorwałem, prawie pozbawiłem głowy... Niestety, zbiegł tuż po tym jak stracił kontrolę nad bestią. Tak, przejął ją Sharinganem, ale tego pewnie się domyśliłaś. Nie znam jego aktualnego miejsca przebywania, ale za honor objąłem wydłubanie mu oczu i pozbawienie głowy. Podczas wyprawy pod Iglicę także doszło do incydentu, w którym pewny osobnik pozbawił życia służących ci Chise oraz jej kompana... Jak mu było... Shiga! Była to wina pewnego małżeństwa, którzy wykorzystali fakt bycia na powierzchni, gdy my byliśmy w starciu oko w oko z pięcioogoniastym. Z przypadku zginął także Uchiha Hiroki, którego bestia przegryzła... W zasadzie to jako jedyny z tej grupy wyszedłem cało, polując na tego skurwiela czerwonowłosego. Dalszą część była moja prośba do Masako - zająłem się nowym Jinchuuriki, który był jak tykająca bomba, więc byłem jedynym, który może wskazać mu drogę do tego, by nie stracił panowania nad zapieczętowaną bestią podczas jedzenia niedzielnego obiadu. Wszystko się powiodło, nie jest już bezmyślnym pojemnikiem na bestię, więc mogłem wrócić. Wiem gdzie może przebywać, wie to tylko tak naprawdę dwie osoby w obecnej chwili.. - zakończył swój wyczerpujący wywód. Nieco chaotyczny, ale stąd mogą zrodzić się pytania, a one zwiększą świadomość całości.

[Papyrus]

Katsumi zdecydowanie na coś czekała. Czy to na konkretny element opowieści czy może sama chciała poruszyć jakiś temat i pozwoliła Kyoushiemu na to, żeby złożył raport jako pierwszy. Może w tym co powie będzie jakiś element dotyczący jej sprawy. Warto było poczekać. Katsumi rozłożyła się wygodnie i słuchała. Raport był... ubogi. Zdecydowanie ubogi. Kyoushi miał tutaj usprawiedliwienie, że Masako złożyła raport za niego. Więc dzięki temu on nie musiał aż tak się rozgadywać o szczegółach i rzeczach bardzo oczywistych. Katsumi faktycznie cierpliwie słuchała, z tym samym chłodnym obliczem. Ostatecznie jednak cały raport się zakończył. Katsumi zmieniła nieco pozycję i po prostu oparła się o oparcie.
- Więc, jak rozumiem, możemy przyjąć śmierć Shigi i Chise za pewnik? I jakbyś mógł opowiedzieć nieco więcej o tych Sanada. - kobieta zaczęła bardzo spokojnie. Shiga, wiadomo, był jej podwładnym. Tak samo, a tym bardziej nawet, Chise. Utrata dwóch ważnych pionków zdecydowanie była bolesna. Lepiej potwierdzać z kilku źródeł, prawda?
- Zanim przejdziemy dalej chciałabym zapytać się dlaczego nie otrzymałam od ciebie jakiejkolwiek informacji o twojej podróży. Dokładnej informacji. Gdyby nie Masako musiałabym zakładać, że zaginąłeś albo zostałeś zabity. Zdajesz sobie sprawę że takie absolutne zignorowanie mojego pełnomocnictwa jest niedopuszczalne z twojej strony? - powiedziała kobieta spokojnym, acz nadal chłodnym tonem. Jeśli Kyoushi miał jakieś doświadczenie z subtelnym odczytywaniem sygnałów u kobiet, to mógłby to sklasyfikować to jako swoistą "ciszę przed burzą". Kilka chwil w których jego słowa mogły mieć naprawdę spore znaczenie. Katsumi nie owijała w bawełnę.

[Kyoushi]

• Czerwonooki pojawiając się tuż przed jej obliczem wiedział, że nie może liczyć na fory. Czarnooka doskonale znała się na dyplomacji i ciągnięciu za język, co było widać, a także słychać. Jej niebagatelne ruchy i mimika odgrywały tu najważniejszą rolę. To nie słowami manipulowała, a mową ciała. Białowłosy czuł się tłumiony, jednak jego charakter podczas podróży i zdobywania siły uległ zmianie. Nie był już szaraczkiem, kimś kto chowałby się i chciał żyć w cieniu. Stając się członkiem Klepsydry musiał liczyć się z tym, że więcej niż tylko klan Uchiha o nim usłyszy. Aktualnie stawał się jednym z tych, który może mieć jakikolwiek wpływ na losy tego klanu. Cóż, jednak był pewien mankament. Będąc od zawsze indywidualistą, nie był zbyt dobry w raportowaniu, nie chciał także się podporządkować co wiedziała Katsumi i chciała zmienić. To była ta kwestia, główna i nieodzowna.
  - Tak, widziałem to na własne oczy. Małżeństwo, prawdopodobnie nie znam ich pochodzenia, znam natomiast imiona - Asaka oraz Shikarui. O umiejętnościach na pewno więcej powiedziałaby Masako, która była wraz z nimi w grupie eksploracyjnej podczas wydarzeń. Shikarui natomiast posiada pewną cechę, która może go łączyć z klanem Juugo. Niezwykłe tatuaże na ciele podczas presji. Widziałem je, gdy stał pod ścianą będąc mocno zdenerwowanym podczas turnieju w Yinzin. Nie wiem co powodują, ale pojawiły się znikąd i nie wyglądały naturalnie... Przez to wydaje się dość niebezpieczny. - dodał, pamiętając co działo się na trybunie, gdy zamierzał bronić swojego nowego przyjaciela, którym był Yami. Cóż, mogłoby być tam wtedy jeszcze ciekawiej, jednak obyło się bez przypału, który załagodzili prawdopodobnie gdzieś dalej Ichirou wraz z Seinaru.
  - Nie mam wiele na swojej usprawiedliwienie oprócz tego, że musiałem działać naprawdę szybko i pod presją, stąd skierowałem Masako by zdała raport za mnie i zapewniła, że wrócę. Gdybym nie zajął się nowym Jinchuuriki zrobiłoby to małżeństwo. Wolałem mieć pewność, że bestia nie uwolni się tuż po chwili, bo kto wie co by z nim zrobili. Cóż, Katsumi-dono, gdybym zginął wiedziałabyś o tym niemal od razu, tak jak i połowa kontynentu... A i przez to niełatwo mnie zabić. - dodał, delikatnie się uśmiechnął, przymykając oczy. W końcu, gdyby tylko padł, Nibi ujrzałby ponownie światło dzienne i siałby niemałe spustoszenie, które na pewno nie umknęłoby uszom Katsumi, pięknej liderki o niezwykłej wręcz inteligencji, którą było widać i słychać. Przestał się jednak uśmiechać, gdy słyszał co ma do powiedzenia dalej. Cóż, miała rację, nie można było jej tego odebrać - Zdaję sobie z tego sprawę. To były jak wspomniałem naprawdę wyjątkowe okoliczności. Gdybym drugi raz miał podjąć tę decyzję to byłaby taka sama w właśnie tej sprawie. Mam nadzieję, że Katsumi-dono zrozumiesz moje niełatwe położenie i sytuację, gdzie musiałem decydować pod presją. Albo my albo oni i nie wiadomo co stałoby się z bestią. Teraz wiem kto jest Jinchuuriki, a także jestem pewny, że bestia sama się nie uwolni. Rozpatrz to proszę przy wymierzaniu kary, którą czuję, że otrzymam... - trochę się spiął, zakładając ręce na klatce piersiowej, zwieszając nieco głowę, a na twarzy wymalowało się lekkie rozczarowanie. Był z jednej strony nieposłuszny, ale jakże ambitny, wyprzedzając parę kroków do przodu niektóre z wydarzeń. Liczył na przychylność Shirei-kan, która mogłaby rozpatrzeć jednak to, że wszystko poszło po myśli czerwonookiego.

[Papyrus]

Sytuacja była, delikatnie mówiąc, napięta. Można było za to obarczyć Katsumi, która podjęła temat, ale ona raczej widziała to inaczej. Że to Kyoushi swoją częściową niekompetencją doprowadził do jego dłuższej nieobecności. Chociaż dla niego nie było to przejawem niekompetencji. Pomagał przyjaznemu posiadaczowi demona. Sprawa niezwykle istotna i ważna dla świata. Ale co ją świat? Może miała co do niego jakieś inne plany? Ale nie mogła ich zrealizować przez jego nieobecność. Katsumi wysłuchała rzecz jasna, ze stoickim spokojem. Nie czekała nawet chwilę na odpowiedź, zabrała głos gdy tylko miała okazję.
- Rozumiem. Nie to jest problemem, co zrobiłeś, ale to, że miałeś wystarczająco dużo czasu żeby przekazać cokolwiek. Skoro mogłeś poprosić Masako o złożenie za ciebie raportu, to mogłeś też przekazać przez nią wiadomość dla mnie. Nieoczywistą, ale jakąkolwiek. - powiedziała, bardzo szybko przechodząc do następnego tematu. Nawet nie zatrzymując się dłużej, jak gdyby jego niekompetencja była w tym przypadku najmniejszym problemem. - Nowy Jinchuuriki. Kto to jest? Komu jest podległy? Te informacje są najważniejsze na tą chwilę. -Katsumi nie miała zamiaru bawić się w przymilanie się i inne niepotrzebne gesty. Nie, chciała wiedzieć o sprawach które mogły lekką ręką doprowadzić do zguby przynajmniej kilku prowincji. Śmierci niezliczonej ilości ludzi. W tym jej ludzi. Miała już jedną broń, owszem, ale gdyby ktoś inny miał mieć taką samą? To mogło być, delikatnie mówiąc, problematyczne.

[Kyoushi]

• Nie spodziewał się, że będzie inaczej. Katsumi gdy trzeba było potrafiła być twardsza od skały i tak też było teraz. Zrugać swojego człowieka, który nie był do końca pod jej kontrolą. Wiedziała to doskonale, jednak grała w tę grę bardzo agresywnie. To podziałało, bo Kyu w takim momencie mógł poczuć się o wiele bardziej częścią klanu, aniżeli gdyby go pogłaskała i powiedziała, że dobrze zrobił. Ona po prostu martwiła się o sytuację i wiedziała, że trzeba było zrobić inaczej. On jednak jako młodzian, niedoświadczony podwładny, ponieważ rzadko miewał misje bezpośrednio od liderki nie wiedział, że powinien na każdym kroku się spowiadać. Był raczej samotnikiem, który ruszał sam i spełniał wszystkie pokładane w nim nadzieje. Cóż, do wypowiedzi musiało dojść tak czy siak, a czerwonooki bronić się po prostu musiał - a może już tylko dokończyć dzieła i powiedzieć swoje?
  - Nie przeczę, powinienem złożyć osobistą wiadomość, jednak powierzyłem to członkini klanu, więc nie widziałem lepszego rozwiązania. Myślałem, że skoro składa go w moim imieniu, gdy jestem zajęty sprawą demona to będzie wystarczająca wiadomość z mojej strony. Nie zostaje w takim razie mi nic innego jak ukorzyć się i nie dopuścić do ponownej sytuacji. Wychodzi na to, że Masako nie przekazała co będę robił? - zastanowił się, w końcu dziewczyna wszystko wiedziała. A przynajmniej tak mu się wydawało, że mówił o tym, iż sam zajmie się sprawą Jinchuuriki. Widocznie zapomniała w tych emocjach lub no... Sam nie wie. Teraz to już trudno i za późno. Trzeba było przyjąć tę sytuację na klatę. Kolejna kwestia szybko poszła naprzód. Nie mógł jednak nie przyjąć tego z uśmiechem. W końcu konkrety, na które liczył od początku bez tłumaczenia się. Szybka i mocna piłka zagrana wprost na Kju, który przyjął ją jak najlepiej potrafił:
  - Większość obiecała sobie, że nie zdradzi tej osoby i kim jest, jednak z tego co wiem ktoś już wie i są to pewnie członkowie lasu. Naturalnie, że nie zostawię tego w ten sposób. Tą osobą jest mój jak się okazuje nowy przyjaciel, którego znów odnajdę i sprawdzę jak się ma sprawa z demonem. Wiem tyle, że nazywa się Yami i pochodzi z rodziny kupieckiej, prosto z Shigashi no Kibu, nie przynależy żadnemu z klanów. Myślę, że nikt poza nami o tym nie wie. - zakończył swoją wypowiedź, nie wiedząc co jeszcze będzie musiał powiedzieć. Te informacje były bezpieczne, w końcu nadal tylko on znał Yamiego i wiedział w miarę jak go znaleźć.
    Ukryty tekst
  - zakończył, wiedząc, że w zasadzie wyczerpał temat. Katsumi uratowała mu życie, więc należało jej się nieco więcej, więc dostała aktualnie wszystko. Klan musi wiedzieć.

[Papyrus]

W przypadku demonów i ich hostów sprawa była dość jasna - każda prowincja zabiłaby za możliwość kontroli demona. Za kogoś ze swoich który ma demona i mogliby go w jakikolwiek sposób użyć. Za kogoś wiernego i oddanego sprawie. A jak ktoś może zagrozić twojej prowincji innym demonem to zdecydowanie trzeba było podjąć kroki mające na celu zabezpieczenie się przed takową ewentualnością. Każdy mądry lider by tak postąpił. Kto mógł mieć jej to za złe? Ostatecznie tożsamość "nosiciela" koniodelfina została ujawniona, tak samo jego przynależność. Shigashi.
- Poznałeś go. Jak sądzisz, jak bardzo byłby podatny na manipulację? Jaki jest pod względem moralnym? I skąd pewność, że nie jest członkiem którejś z mafijnych familii? - demon w mafijnej rodzinie? Zdecydowanie ułatwiłoby to im utrzymanie władzy w Shigashi... ba, przejęcie Shigashi. Świadomość że takie Feniksy czy Smoki mogą wypuścić demona w dowolnym miejscu i czasie... I że miałyby taką potęgę w garści. Nawet jeśli dom Uchiha leżał od Shigashi bardzo daleko, to wędrówka demona zawsze jest możliwa. A i życie przestępcy nie jest zbyt stabilnym zajęciem. Obawy były jak najbardziej uzasadnione.
- To wyjaśniałoby agresję Aburame. - skwitowała krótko. Nara wzięli co nie ich, tamci się oburzyli i zaczęli atakować. - - Mówiłeś jeszcze o tatuażach. Że pojawiły się na ciele nagle, pod wpływem emocji. Jak dokładnie wyglądały? - sprawa tatuaży wróciła nagle i niespodziewanie, ale chyba musiała być dla Katsumi istotna skoro tako do niej wróciła. Symbole przypominające te Jugo na ciele Shikaruia.
- Jeśli faktycznie to jest to, co myślę, to masz dużo szczęścia. Czasami pojawiają się osoby które przejawiają charakterystyki Jugo, ale same nimi nie są. Jeśli faktycznie tak jest, to celem ich ataku mógł być nie tyle sam Shiga, co Chise, jego towarzyszka. Byłeś na tyle blisko by ich usłyszeć?

[Kyoushi]

• Rzeczywiście, coś w tym było. Władanie tak potężną bronią jak Jinchuuriki było niemożliwym wręcz do oceny atutem dla prowincji bądź klanu. Katsumi wiedziała to niemal doskonale, dlatego była taka, a nie inna dla białowłosego, którego postanowiła już dawno temu włączyć w szeregi rodu Uchiha, wychować jak swojego i dać mu potrzebne wsparcie, które chłopak przekuł w siłę. Czy rzeczywiście jednak ryzykowałaby życie swoich ludzi dla kolejnego pojemnika, który w dodatku nie jest zrzeszony innemu klanowi? W niezbyt ciekawym położeniu, z dala od rodowej prowincji? To bardzo ciekawe, jednak o tym czerwonooki Jinchuuriki nawet nie pomyślał. Nie miał do tego głowy, ponieważ raczej starał się wybrnąć z tej sytuacji jak najlepiej potrafił. Te pytania jednak były bardzo jednoznaczne, a w dodatku dość bezpośrednio. Przecież szermierz był zwykłym, prostym Akolitą, jednak nie był taki głupi. Wiedział doskonale o czym myśli czarnowłosa piękność.
  - Jego każdy ruch jest wielokrotnie przemyślany. Nie daje sobą manipulować, chociaż dał się mnie przekonać, że podróż ze mną jest dla jego dobra, nie wiedząc, że ja również jestem Jinchuuriki. Na pewno nabrał zaufania, gdy okazało się, że nie kłamałem i mu pomogłem. Cóż, nie jest klasycznym shinobi, nawet się za takowego nie uważa. To pacyfista, a takich w mafii po prostu nie ma. Spędziłem z nim bardzo dużo czasu, myślę, że bym się zorientował. Zwykły syn kupców, trudniący się w tym samym fachu, posiadający za dużo szczęścia... - zakończył, delikatnie chwytając się za brodą, a następnie przeczesał dłonią włosy. To wszystko go rozluźniło, te pytania były już w miarę proste i takie, na które nie wahał się odpowiadać.
  - Jak jakieś... Pnącza? Z kolcami? Jak łodygi róży. No chyba coś tego typu, nie pamiętam dokładnie, ale widziałem je z dość bliska, więc myślę, że coś takiego... - odpowiedział, próbując przypomnieć sobie wydarzenia z trybun, gdy stał tuż obok Yamiego, gdy wszystko się działo tak szybko. - Brzmi dość... Dziwnie. Więc czym są, jeśli nie rodziną Jugo? - marszcząc brwi skupił się na tym co mówiła sama Katsumi - Chise? Nie wydawała się zbyt niebezpieczna, nawet jak na Uchiha. Nie znałem jej jednak wcześniej, więc nie wiem dlaczego akurat ona miałaby być ich celem. Niestety nie, byłem wtedy w trakcie pogoni za Yoshimitsu, a wokół szalała bestia. Nie skupiłem się na tamtej dwójce, której pomóc wtedy już nie mogłem, gdy skończyli pod gruzami... - zakończył, pamiętając jeszcze o jakimś wybuchu, ale co tam się wydarzyło? To chyba już nieistotne.

[Papyrus]

Yami jako host demona mógłby być kimkolwiek. Słabym cywilem, faktycznym ninja, profesjonalnym zabójcą, ninja, a nawet sługą Hana. To, kim był posiadacz jednej z potężniejszych sił na kontynencie i zapewne na świecie, było zdecydowanie ważne. Jeśli koleś był pacyfistą, twardo stojącym przy swoim postanowieniu, to raczej sam z siebie by nie wybuchł. Dlatego trzeba było zastosować absolutne środki bezpieczeństwa i upewnić się co do wszystkiego. Ruch Katsumi nie był zatem jakkolwiek zaskakujący. Jeśli faktycznie było tak, jak mówił Kyoushi, to zmartwienie się nad tym było niepotrzebne.
- Dobrze, skoro tak twierdzisz. Trzeba będzie się z nim skontaktować i zaoferować protekcję. Nie wiadomo kiedy ludzie dowiedzą się o jego umiejętnościach. Do tego momentu powinniśmy zbudować z nim jakieś pozytywne relacje. Jak myślisz, oferta protekcji z naszej strony może zostać przez niego zaakceptowana? - zapytała kobieta, czekając na odpowiedź. Dopiero po niej zdecydowała się na działanie, zapisując coś na jednym z wielu umieszczonych na biurku papierach.
- Wydaje mi się że to tyle. Odezwę się jeśli będę miała do ciebie jakąś inną sprawę. Proszę jednak o to, żebyś opuszczając osadę powiadamiał mnie o tym i samodzielnie, z własnej inicjatywy, nie próbował brać udziału w większych wydarzeniach. - powiedziała jeszcze liderka - Masz na sobie ogromne brzemię i nie wyobrażam sobie drugiej takiej sytuacji, w której znikasz bez dania jakiegokolwiek znaku na rok i wracasz jak gdyby nigdy nic. Mam nadzieję, że wyraziłam się jasno. - dodała jeszcze Katsumi, patrząc na Kyoushiego z wyraźnym, pełnym surowości spojrzeniem. Czekała przy tym na odpowiedź Kyoushiego. Jak gdyby patrzyła na dziecko i czekała na to, czy zrozumiało.

[Kyoushi]

• To było więcej niż oczywiste. Białowłosy po prostu zaufał mu jak mógł, oddając to samo i się nie przejechał. Okazał się przyjacielem, trochę odstającym od impulsywnego i roztrzepanego czerwonookiego szermierza z Sogen, jednocześnie ostudzając go nie raz nie dwa, ale dogadywali się mimo to świetnie. Nawet w walce, kiedy to potrafili narobić we dwóch (trzech w zasadzie) niezłego bigosu. Jak widać ta żmija była bardzo przebiegła, co pokazała w dalszej rozmowie, na co Kyu nie żałował reakcji ani też słów. Jednak nim do tego doszło to musiał pierw odpowiedzieć prawdopodobnie na ostatnie pytania, które zadała. Nie była pewna tego co myśleć o Yamim to było pewnie, jednak w tej chwili to on stanąłby za nim murem. Nie zamierzał odpuścić, ale oferta protekcji - idealne rozwiązanie dla Kjosza. Martwił się o przyjaciela, który posiadał w sobie bombę zegarową, którą musiał lepiej opanować, a kto go lepiej zrozumie od kogoś w takim samym położeniu? No właśnie.
  - Mam nadzieję, że równie szybko co i o moich, najlepiej nigdy. Dzięki tej wyprawie, którą tak potępiasz Katsumi-dono, myślę, że te pozytywne relacje zostały zbudowane aż nadto. Uważam go za swojego przyjaciela, których nie miałem do tej pory. Myślę, że mógłby to przemyśleć. Tak, myślę, że mógłby przemyśleć protekcję dopóki nie pójdzie krok dalej i dogada się z własnym demonem. - dodał, by po chwili niemal przewrócić oczami, żyłka potrząsnęła się przy czaszce. Oczywiście nie na pierwsze słowa, bo te wskazywały na to, że jest już wolny, a na to, że chyba Katsumi chciała zwiększyć kontrolę nad Kyu. No nie.
  - W takim razie odejdę, ale jeszcze coś.. Rok temu, gdy opanowałem bestię, rozwinąłem się, osobiście zezwoliłaś na dalszy rozwój i szukanie rozwiązań dalej. Poznanie bestii, którą rozumiem co raz lepiej. Nigdy nie nazwę tego brzemieniem, dla mnie to błogosławieństwo, dzięki Matatabi tak naprawdę dalej żyję, czuję więź, której nie odczuwałem z żadnym z ludzi nigdy wcześniej. To jak przyjaźń, którą dopiero poznaję w towarzyszach. Nie mogę sobie pozwolić na to, że zostanę uziemiony. Mogę jednak obiecać zmianę zachowania. Będę meldował każdorazowo swoje wyprawy. Jestem lojalny klanowi, temu ciężko zaprzeczyć, jednocześnie czuję się na tyle silny by godnie go reprezentować nie tylko w Sogen. Naprawdę od ostatniego raportu nie jestem tym samym wojownikiem... - zakończył swój wywód, krzyżując ręce na klatce piersiowej, jednak na twarzy widać było pokorę. Nie zamierzał się wywyższać liderce. Powiedział co chciał powiedzieć, wiedząc, że inaczej być po prostu nie może - W najbliższym czasie planowałem odpocząć i wykonać zadanie dla klanu, by następnie wybrać się na kolejną wyprawę zgłębiającą wiedzę o mnie jako Jinchuuriki i moim Bijuu. Wiem już nawet gdzie mogę zdobyć taką wiedzę. Jeśli nie zezwalasz na nią w pojedynkę to będę zmuszony prosić o asystę mojego byłego partnera, tego który towarzyszył mi w poprzednich wyprawach, pilnującego mnie jeszcze przez długi czas w Sogen - Shiroma Naoya. Tylko o tyle mogę prosić, jednak uważam się gotowy do podjęcia większych wyzwań. - dopowiedział, nie wiedząc w końcu czy już może opuścić pomieszczenie i jak zareaguje Katsumi. Nie spodziewał się Sharingana, chociaż kto go wie. Katsumi może i była bardzo racjonalna, ale to wciąż była Uchiha. Nieprzewidywalna. Trzeba było uważać...

[Papyrus]

Katsumi musiała sporo się namartwić, nadenerwować i pewnie nacierpieć z Kyoushim. Klejnot w koronie zwanej
Sogen. Trochę nieobrobiony, z kilkoma pęknięciami. Ale klejnot. A trochę tych klejnotów było i o każdego trzeba dbać. Jak tutaj się denerwować na króla, który ma wybrakowaną koronę? No nijak. No trzeba było się pogodzić z pewnymi zasadami tego świata. Shirei-kan rządzi, ninja się kłania. Przynajmniej tak zdecydowana większość pojmuje świat.
- Rozumiem. Proszę, czy pamiętasz go na tyle dobrze by się w niego zmienić za pomocą Henge no Jutsu? Mogę posłać po rysownika który spróbuje stworzyć jego portret. Jeśli mam kogoś do niego posłać, to muszę wiedzieć jak wygląda. - powiedziała. Cóż, raczej sensowne. Skoro chcieli się z nim porozumieć to i musieli wiedzieć z kim się kontaktować. Z kolei dalsza prośba dotyczyła możliwości wyruszenia na kolejną wyprawę mającą na celu zwiększenie jego potencjału do kontrolowania demona. Kto by się nie zgodził? Prawdopodobnie tylko ktoś, komu takie coś nie byłoby na rękę. Czyli ktoś kto nie chciałby silniejszego hosta. Na pewno nie była to Katsumi.
- Oczywiście, zgadzam się. Shiroma Naoya dotrzyma ci towarzystwa. Daj tylko znać kiedy dokładnie. I warto żebyś przy okazji podał dokładne położenie tej lokalizacji, jeśli je znasz. - Katsumi wydawała się zaskakująco ugodowa jak na to, że ktoś nie tak dawno splunął jej w twarz i nie pokazywał się przez ponad rok, niczym była żona która wróciła po część majątku w ramach opieki nad dziećmi z rozbitego małżeństwa. Zaskakująco spokojnie. Kobieta faktycznie zmienną jest. A co może być gorszego od zmiennej zdenerwowanej kobiety niż zdenerwowana zmienna kobieta o ogromnym autorytecie, która może wysłać cię na stryczek kiedy tylko zechce. Bo może. Dobrze że Kyoushi trafił na tą bardziej racjonalną zmienną zdenerwowaną kobietę.

[Kyoushi]

• Rzeczywiście, taka była prawda. Kobieta nie miała najłatwiejszego życia z Kyoushim, który nie był zwykłym podwładnym. Nie był on przecież czystej krwi Uchiha, więc nie miał potrzeby przywiązania klanowego. Związał się tylko by wzmocnić się na sile, tylko dlatego, że byli zbyt potężni by walczyć przeciwko nim. Klan dał mu wiele - przede wszystkim bezpieczeństwo, gdy stał się Jinchuuriki. Potrafili rozwinąć jego potencjał i upilnować. Teraz nie zamierzał zdradzić czy odejść bez słowa. Pragnął dalej być lojalnym shinobi, jednak o rozszerzonych uprawnieniach, których brakowało mu do tej pory. Na prośbę, skinął głową, doskonale wiedząc jak wygląda Yami.
  - W takim razie nie czekajmy, przemienię się w niego. - dodał z uśmiechem, czekając na rysownika, który pewnie przyjdzie tuż po rozmowie, by sam Shiroyasha miał się przemienić w swojego przyjaciela. Gdy tak się stanie to oczywiście wykorzysta technikę jakże podstawową i ujawni wizerunek swojego kompana. Normalnym było, że mając w posiadaniu portret, łatwiej będzie go ochronić czy też odnaleźć, a na tym jej zależało. Prawdopodobnie Katsumi myślała jak posiąść kolejnego Jinchuuriki w swoje ręce, przez co stałaby się monopolem na takich wojowników. Wśród Uchiha byłoby to niezwykle wydarzenie. Cóż, nie pozostało mu się zgodzić - powiedział A to musi powiedzieć teraz B. Najważniejszym dla niego jednak było to co działo się chwilę później, gdzie Katsumi po prostu odpuściła dialog, zgadzając się na to co powiedział Kyu. W zasadzie nie było to takie złe, ale niezwykle podejrzane, bo jeszcze chwilę wcześniej była niezwykle stanowcza i nie chciała słuchać wytłumaczeń, ale gdy on pokazał czego chce i co da w zamian ta jakby odpuściła, zgadzając się na wszystko. Słysząc jej słowa, skłonił delikatnie głowę na znak zrozumienia.
  - Dziękuję Katsumi-dono. Oczywiście, tym razem nie zawiodę jeśli chodzi o przekaz informacji. Tak, jest to tajemnicza świątynia w środku tajemniczego lasu. Gdzieś niedaleko zdobywałem pierwsze doświadczenia, teraz jednak odnalazłem 'to' miejsce i wydaje się idealne na kontynuowanie. - zakończył swój wywód. Nie wiedział czy jest jeszcze potrzebny, czy może jeszcze w czymś pomóc. - Czy oczekujesz jeszcze czegoś ode mnie Katsumi-sama? - zapytał z zainteresowaniem. Był ciekaw czy to tyle poza pozowaniem w postaci Yamiego czy ma jeszcze o czymś z nim do pogadania. Może akurat puści go wcześniej jak z lekcji, miałby wtedy chwilę by odpocząć i ewentualnie zająć się sobą. Ciekawym było jak po takim czasie wyglądało jego lokum. W końcu nieciekawie tak pozostawić wszystko na tak długi okres czasu.
  Po wezwaniu przez Katsumi, niedługo później pojawił się rysownik, a wtedy Kyu skorzystał z Henge by przerysował on wygląd Yamiego. Gdy sam model sprawdził rysunek, mógł potwierdzić, że odwzorowany jest idealnie. - Jeśli to tyle, do następnego Shirei-kan. - odpowiedział oficjalnie, uchylając głowy i udając się do wyjścia, kierując swe kroki w kierunku własnego domku. Czas na odpoczynek.

z/t

Nazwa

Henge no Jutsu

Ranga

E

Pieczęci

Pies → Świnia → Baran

Zasięg

Na ciało

Koszt

E: 7% | D: 5% | C: 4% | B: 3% | A: 2% | S: 1% | S+: Niezauważalny (+1/2 na turę)

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Pomocna technika przy pomocy której użytkownik może przybrać wygląd innej osoby bądź obiektu. W przypadku zmiany w inną osobę to zmieniona zostaje aparycja wraz z ubraniem, a dodatkowo głos pozostanie zmutowany do tego, jaki miała udawana przez nas osoba. Zmiana w przedmiot jest możliwa jeśli przedmiot jest wielkości porównywalnej z rozmiarem użytkownika, a dodatkowo nie zyskuje on żadnych właściwości przedmiotu w który się zmieni, np. zmieniając się w betonowy mur nie zyskamy jego trwałości. Technikę łatwo rozpoznać, ponieważ chakra użytkownika pozostaje niezmieniona, przez co shinobi o zdolnościach sensorycznych i Ci posiadający Doujutsu z łatwością przejrzą przygotowany fortel. Henge no jutsu zostaje przerwane po zranieniu lub uderzeniu użytkownika, a także w chwili zebrania przez niego chakry do jakiejkolwiek techniki.

[Anzou]

Anzou bez większego problemu zlokalizował właściciela pięknego domu, który został zaatakowany przez ptaki. O dziwo, w środku nie było pani Shimei, która zniknęła. Kobieta jak kot, podąża własnymi ścieżkami i nikt nie będzie jej mówił co ma robić. Gdy wyczuje impuls - od razu coś robi, często bez większego zastanawiania się. Czy to dobrze? Może tak, jednak czasami może okazać się to zgubne. Po zdaniu relacji chłopak wrócił do Azumy razem z panem Nabobu. Nagle usłyszał gwizdy z każdej strony, które były cholernie uporczywe. Młody Kaminari nie lubił tego dźwieku, jednak od razu postarał się skupić...
*Co to?! Nowy atak? Może to sygnał do ataku ptaków? Szlag, jesteśmy po walce, Azuma jest pewnie wyczerpany... Nie jest dobrze, nie jest...*
Anzou miał niezbyt pozytywne myśli. Kolejna walka byłaby bardzo ciężka, sam miał wykorzystaną sporą część Chakry, do tego skoro para nie była odpowiedzialna za atak, to kto?! Na szczęście okazało się, że to był nikt inny jak kobieta wariatka... Uff, jak Anzou ucieszył się na jej widok. Przyszła ze strażnikami, walka skończona. Młodzieniec nie zamierzał prostestować, bez żadnego problemu poddał się poleceniu strażnika i skierował w jego kierunku swój wzrok.
-Witam, Kaminari Anzou. Jasne, proszę zadawać pytania, na wszystkie odpowiem. Razem z kolegą chcieliśmy rozwikłać sprawę tajemniczych ataków na zamożne osoby przez ptaki. Pan Nabobu został zaatakowany przez ptaki, razem z Azumą postanowiliśmy interweniować i je odpędzić. Następnie w ogrodzie dostrzegłem osobę, która wyglądała dokładnie tak samo jak zaatakowany mężczyzna, nie wiem czy to był klon... czy napastnik?! Wycofałem się i weszliśmy do domu. Następnie dostrzegliśmy pana Eijiego, który szukał czegoś na miejscu ataku, wyszedłem mu na przeciw i zostałem zaatakowany, broniłem się jak mogłem, nie chciałem nikogo krzywdzić, to był impuls. Potem pojawiła się jego partnerka, która nie dała się przekonać i również przeszła do ofensywy, głównie z Azumą się broniliśmy... Potem pojawiła się straż z Panią Shimei. To chyba wszystko. Jeżeli są jakieś pytania, to tak jak powiedziałem, odpowiem na wszystko. Nie mamy nic do ukrycia...
Anzou był pewny siebie. Relacja, którą zdał była chyba odpowiednia. Następnie jeżeli nie było więcej pytań razem z Azumą, który prawdopodobnie również złoży swoje zeznania uda się do siedziby władzy po to, by otrzymać nagrodę? Miło by było, wtedy okazałoby się, że cała praca nie poszła na marne. Nie chodzi już o same pieniądze, ale o fakt docenienia młodych Shinobi, którzy stawili czoła napastnikom. Szkoda, że w taki sposób wszystko się potoczyło i wywiązała się walka. Niestety, tak to już bywa. Gdy dwójka dotrze na miejsce, Anzou przedstawi powód wizyty i poczeka na dalsze instrukcje...

[Azuma]

Poprzedni wątek: Zamożna dzielnica

Młodzieniec nie spodziewał się takiego obrotu sprawy. Po głowie kłębiły mu się różne scenariusze, które naprędce analizował i odrzucał, uznając każdy za zbyt ryzykowny. Azuma był wyczerpany, działał na ostatkach sił, dlatego postanowił się ugiąć, jak trzcina na wietrze. Nie złamany, postanowił że jeżeli teraz nie uda się tej sprawy zamknąć, powróci do niej w innych okolicznościach. Bardziej sprzyjających. Gdy będzie silniejszy.
Ale, żeby to kiedyś nastąpiło, najpierw musiał wyjść stąd żywy.
Eiji i Hana w końcu postanowili zaryzykować i odejść, co Azuma przyjął z aprobatą. Zbierająć się do odejścia, zdążyli jeszcze zobaczyć Anzou wychodzącego z posiadłości w towarzystwie zakrwawionego staruszka. NIe towarzyszyła im jednak Pani Shiemi, co Azuma przyjął z zaskoczeniem. Nie zdążył jednak o to zapytać, bo nagle zewsząd otoczył ich gwizd. Skołowany obserwował odchodzącą parę, jakby spodziewając się z ich strony zasadzki, ale i oni wydawali się zaskoczeni.
Wyjaśnienie tej sytuacji przyszło w następnej chwili.
- To Shiemi-san.. I to ze wsparciem. Będzie już dobrze - ów przekonanie szybko w nim urosło, gdy zobaczył jak przyprowadzeni strażnicy w towarzystwie znanej im kobiety, zaatakowali uciekającą parę. Eiji i Hana mimo walecznej postawy, nie mogli sprostać takiej grupie osób. Szybko zostali ujęci, a następnie po obezwładnieniu - skierowali w asyście straży do aresztu. Do nich z kolei w końcu podeszła Shiemi. I jeden ze strażników.
- Dobrze, że ich Pani sprowadziła - wtrącił na początku, pozwalając Anzou-kun wypowiedzieć się. Jego starszy kolega postanowił od początku do końca opowiedzieć całą historię, co Azuma kwitował wyraźnym potakiwaniem.
- W pewnym momencie zrozumieliśmy, że walczymy nie tylko o wyjaśnienie sprawy, ale także o przeżycie. Wydaje mi się także, że któreś z tej dwójki użyło wcześniej techniki podmiany, aby przyjąć wygląd Pana Nabubo. Co tym chcieli jednak osiągnąć, nie wiem - dodał, spodziewając się że takie wątpliwości rozwieje śledztwo. Czy będzie mu dane o tym się dowiedzieć? Może dopiero w siedzibie władzy.
- Oczywiście, tak zrobimy. Dziękujemy za pomoc - poważnie dodał i lekko się ukłonił. Jego oczy wróciły do normalnego stanu. Sharingan - jego nowa broń - został dezaktywowany. Nie było potrzeby eksploatować te zasoby chakry, jakie mu pozostały. A były one w rzeczwistości już niewielkie.
- Do widzenia Shiemi-san - pomagał na odchodne do kobiety, przez którą znaleźli się w tej całej kabale. Jak można było zauważyć, ją jednak dużo bardziej interesowało dobro zwierząt, niż ukrócenie procederu w którym ranni byli mieszkańcy Kotei. Mimo wszystko, uśmiechnął się jednak do niej. Bo właśnie dzięki niej, przebudził Sharingana.

***

Poinstruowani odpowiednio przez strażnika, udali się pod wskazany budynek. Dla Azumy była to wyjątkowa chwila - nigdy jeszcze nie był w siedzibie władzy, nigdy nie miał okazji stanąć przed liderką swojego klanu. O Katsumi-dono słyszał wiele i podobno zdecydowanie różniła się od swoich poprzedników. Kobieta prowadziła całkiem inną politykę klanu i w istocie był ciekaw tego spotkania.
Ale poza ciekawością, czuł też tremę.
- A może z kimś innym będziemy rozmawiać? - ta myśl również przewinęła mu się przez głowę i musiał szczerze przed sobą przyznać, że czułby się tym zawiedziony. Swoich wątpliwości jednak nie wypowiadał na głos, tylko biorąc przykład z starszego kolegi, w ciszy podążał za nim. Aż dotarli na miejsce.

[Uzumaki Hibana]

"Ptaki"
Dla: Azuma & Anzou
Misja rangi C
49/45 Wszystko zaczynało zmierzać do szczęśliwego zakończenia.
Anzou szybko i sprawnie wytłumaczył strażnikom całą sytuacje, więc nie pozostało im już nic innego, jak tylko udać się do siedziby władzy... po zasłużoną nagrodę.
Kiedy oboje weszli do pokoju, do którego ich pokierowano, Azuma mógł poczuć się lekko rozczarowany faktem, że osobą tam siedzącą nie była jego ukochana liderka, a wysoki strażnik, którego już poznali. Trudno się temu dziwić, przywódca klanu – i nie tylko – musiał mieć wiele spraw na głowie i trudno od niego wymagać ingerencji w każdym zajściu. Chłopcom musiał wystarczyć mężczyzna siedzący za biurkiem. Ten z kolei, wyglądał na bardzo zmęczonego i wyraźnie podskoczył, kiedy młodzi shinobi weszli do pokoju.
-Ach, to tylko wy – odetchnął z ulgą. - Już się bałem, że wróciła ta szalona kobieta. Była tutaj przed chwilą. Musieliście się minąć.
Prawdopodobnie miał na myśli panią Shiemi, która też została wezwana do złożenia zeznań. Więcej chyba nie musiał mówić. Chłopcy poznali już trochę tę kobietę, więc raczej nie mieli wielkich trudności ze zrozumieniem człowieka.
-W każdym razie, mam dla was dobre wieści – powiedział ocierając pot z czoła. - Wygląda na to, że pomogliście złapać całkiem poważnych przestępców. Brawo! - Zaklaskał i się uśmiechnął, ale szybko spoważniał.
Ten młodszy chłopiec już wcześniej dopytywał o cel tamtej dwójki. Cóż, chyba zasługują, by poznać efekty przesłuchań.
-Echem! W toku śledztwa ustaliliśmy, że dwójka podejrzanych to poszukiwani zabójcy niskiej rangi. Tresowali ptaki, aby wykorzystywać je do celów zabójstwa.
Mówił to bardzo poważnym tonem oficjela, aby chwile później się roześmiać.
-Spokojnie. Na szczęście, jeszcze nikogo nie zabili. Dzięki wam – dodał szybko. - Eksperymentowali z różnymi gatunkami ptaków, oraz metodami tresury. Te wszystkie ataki to były tylko testy. Przyznam szczerze, że było to nawet sprytne posunięcie. Nawet gdyby doszło do śmierci którejś z ofiar, mało kto podejrzewałby zabójstwo. Większość pewnie uznałaby to za niefortunny przypadek... No, może z wyjątkiem tej szalonej kobiety – pani Shiemi. - Celem tych „testów” padały głównie zamożne osoby. Z rozmów z zatrzymanymi zrozumiałe, że traktowali to jakiś rodzaj... „zemsty”? Oboje pochodzili z bardzo biednych rejonów, więc chyba mają jakąś urazę do osób, którzy mieli w życiu trochę więcej szczęścia.
Powiedział, co wiedział, ale chyba jeszcze nie skończył.
-Jeśli interesują was metody tej tresury, to powinniście porozmawiać z tą szaloną kobietą. Wydaje mi się, że ona bardzo dużo wie o ptakach – schował głowę w dłoniach. - Baaardzo duuużo... A musiałem tego tego wszystkiego wysłuchiwać... O okresach lęgowych... O hierarchii stadnej... O tym, że nadają sobie imiona.... - chyba przeszło tedy małe załamanie nerwowe, ale szybko minęło. - W każdym razie, udało nam się ustalić, że tamta para wykorzystywała technikę przemiany, aby nastawić kruki przeciwko konkretnej osobie, a następnie wabili je do domu ofiary.
Chyba nie było już więcej pytań. Strażnik wstał, podziękował chłopcom raz jeszcze, a następnie wręczył im po woreczku ryo i pożegnał życzliwie.

Misja zakończona!

Bo zaczyna się robić ciut dużo:
Shiemi
Nabobu
Mężczyna na ziemi: Eiji
Kobieta: Hana
Strażnik

//Wiedza o krukowatych, na specjalne zamówienie. A jakby ktoś chciał sobie poczytać: 1 2 3