Szlak transportowy

[Kazuma]

Przybycie z Siedziby władzy

Wyprawa rangi B Si vis pacem, para bellum
Chcesz pokoju, gotuj się do wojny 15/57+
Kan Senju

---

Nie zwracał za bardzo uwagi na ciekawski wzrok zgromadzonej w siedzibie gawiedzi, który lustrował go z pewną dozą zaciekawienie. Zamiast tego wyszedł skupiony na swoim zadaniu. Było to prawidłowe podejście, choć na ewentualne przemyślenia nad planem działania miał stosunkowo dużo czasu. Czekała go nie bezpośrednio do Sogen, ale okrężna do Antai przechodząca przez Sakai. Rezydował tam klan Akimichi, który łączyła z Senju historia sięgająca wojny z udziałem wielkiego działa oraz szczep Kakuzu. Niezwykle tajemniczy ludzie o dziwacznych umiejętnościach. Nie oni jednak stanowili bohaterów opowieści, toteż stanowią sprawę drugorzędną. To, co odgrywało ważną rolę to długość takowej podróży. Porywanie się na nią pieszo stanowiłoby szaleństwo, jak i marnotrawstwo cennego czasu, gdy wiadomość należało dostarczyć jak najszybciej. Nie wiadomo, ile zajmie mu przedzieranie się przez granicę z Sogen, jak i poszukiwanie właściwej wioski wraz z człowiekiem na usługach wywiadu klanu. Każda dodatkowa minuta sprawiała, że ryzyko jego wykrycia się zwiększało. W końcu Uchiha nie pozostawali bezczynni. Sami posiadali swoją siatkę, jak każdy inny szanujący się klan, a ze względu na panującą wojnę jakikolwiek cień podejrzenia mógł stanowić wystarczający powód do aresztowania podejrzanej osoby.
Punktem, do którego udał się od razu z siedziby była stajnia znajdująca się przy bramie miasta. Uznawana była ona za najlepszą w Hayashimurze. Takowych było jeszcze kilka, ale przecież zależało mu jak najlepszym wierzchowcu. W końcu spędzi w jego towarzystwie masę czasu. Przywitał się uprzejmie i przedstawił swoją potrzebę, która nie brzmiała zbyt dobrze. Właściciel tego lokum doskonale zdawał sobie sprawę o sytuacji panującej w tamtej prowincji - Dzień dobry. To czasem nie są rejony ogarnięte wojną? - zapytał niekoniecznie zachwycony tym faktem - Potrzebował będę depozytu o wartości konia na wypadek jego utraty. Do zwrotu wraz z jego oddaniem. - poczekał czy Kan przystanie na jego propozycję. Nie, żeby miał specjalny wybór, bo na piechotę wybierać się nie będzie, a praktyka taka była powszechna przy dalszych wyprawach - Jaki koń by cię interesował? Bierzesz ze sobą jaki większy bagaż czy też raczej zależy ci na prędkości i wytrzymałości, ale niekoniecznie na transporcie - rozmaite były specjalizacje wierzchowców, a zależało mu na tym, by klient był zadowolony. Po uzyskaniu odpowiedzi pokazał mu kilka do wyboru wraz ze szczegółowym opisem ich predyspozycji, możliwości oraz ewentualnymi upodobaniami jak, chociażby marchew jako smakołyk. Gołym okiem widać było, że kocha on zwierzęta, o które troszczy się każdego dnia i zależy mu na nich. Wraz z dokonaniem wyboru przyszła pora na rozstanie wraz z uiszczeniem odpowiedniej opłaty, po czym na do widzenia usłyszał - Powodzenia życzę!

Rozpoczęła się podróż, podczas której nie działo się właściwie nic niezwykłego. Duża jej część odbywała się głównym traktem handlowym, który był na bieżąco chroniony przez patrole shinobi, przewijające się kilkukrotnie stąd żadnych bandziorów nie napotkał. Nie, żeby stanowili oni jakąś większą przeszkodę dla kogoś o jego umiejętnościach, ale im mniej przeszkód po drodze tym lepiej. Niewykluczone, że ewentualne starcie mogłoby prowadzić do zranienia konia, na co pozwolić sobie nie mógł na tym etapie podróży. Co prawda zapewne uzyskałby zwrot kaucji ze strony klanu, w końcu nie wypożyczał zwierzęcia dla swojego własnego widzimisię, ale w dużym stopniu skomplikowałoby to jego sytuację oraz utrudniło dalszą podróż.
Wraz z odbiciem od głównego traktu spotkał go gęsty las, a ścieżka była całkiem wąska. Prowadziła bezpośrednio w kierunku granicy z Antai. Były to warunki znacznie bardziej przypominające te, do których przywykł na terenach w pobliżu Hayashimury. Region, w którym przyszło się mu wychowywać, można było streścić jako jeden wielki las z różnorakimi przystankami, które doświadczyły cywilizacji. Stąd nie odczuwał jakiegoś niepokoju, który mógłby towarzyszyć komuś nieprzyzwyczajonemu do podróży przez gęstwiny. Mógł także mówić o pewnej dozie szczęścia. Urwała się chmura, ale przez osłonę w postaci drzew tak naprawdę niewiele do niego ze ściany wody lejącej się z nieba docierało. Towarzyszyło mu jedynie głośne bębnienie niczym mroczna muzyka, zwiastująca gdzie się wybiera. Niejako preludium do okropności, które będzie mu dane napotkać na swojej drodze...

Postaci:

• Opiekun stajni

Mapa:

  Ukryty tekst

[Kan Senju]

Wizyta w stajni była nadzwyczajnie przyjemna, wręcz relaksująca po tak nieprzyjemnym spotkaniu w siedzibie głównej gdzie zapoznał się z szczegółami zadania. Do powodów zaraz dojdziemy, wszystko po kolei. Właściciel od razu połączył kropki związane z rejonem w którym toczy się wojna na co Kan lekko się uśmiechnął zakłopotany. Nie mógł opowiedzieć o szczegółach, ale rąbka tajemnicy mógł tutaj uchylić jak mu się wydaje. Póki nie zdradzi swoich prawdziwych celów mógł opowiedzieć o przykrywce swojej, właściwie przyjęcie fałszywej tożsamości już się zaczęło.
- Niestety w takie miejsce mnie wysłano z misją. Nie miałem opcji wyboru gdzie chcę się udać.
Zgrabnie odpowiedział przy okazji potwierdzając obawy mężczyzny, który zażądał kaucji na wypadek utraty zwierzęcia. Szczęśliwie na biednego nie trafiło więc nie posiadał z tym najmniejszego problemu. Nawet bez korzystania z finansów rodziców jego skarbonka była pełna monet do dyspozycji zgodnie z własnymi życzeniami. Nawet jakby stało się nieszczęście i wróciłby samotnie niemiałby problemów z zaprzepaszczonymi pieniędzmi, nie odczułby tego kompletnie.
- Ależ oczywiście.
Przystał na propozycję opiekuna natychmiastowo dostając kolejne pytania, choć wybór był oczywisty. Nie przenosił praktycznie żadnych towarów, jedynie odzież na zmianę identyczną do tej aktualnie założonej tak odmienną od codziennego ubioru, trochę zapasów do zaspokojenia pragnienia oraz głodu. Trzeba też dodać jego wagę, która była niewielka. Wybór prawdopodobnie można to było wywnioskować patrząc na niego, ale jak to mawiają... Przezorny zawsze ubezpieczony, chcąc dostarczyć klientowi najlepszej usługi dostosowanej do potrzeb konieczne jest zebranie informacji od samego zainteresowanego.
- Zależy mi na prędkości, jest to nagląca sprawa.
Właściciel mając już wiedzę czego mu potrzeba przedstawił kilka koni opowiadając o nich z pasją co wywołało u młodzieńca serdeczny uśmiech na twarzy. Zawsze miło jest posłuchać kogoś tak oddanemu własnemu zajęciu. W głosie niemalże namacalnie czuć tą troskę, poczuł się jakby mu przedstawiano członków rodziny. W głowie zakodował sobie konieczność ochronienia, zadbania w podróży oraz oddania zwierzęcia właścicielowi, nie chciał dopuścić do smutku tak życzliwego człowieka. Dodał sobie kolejnego obowiązku, aczkolwiek był z nim szczęśliwy. Słuchając opowieści zrobiło mu się cieplej na sercu. Senju wybrał jednego z nich, który odpowiadał kryteriom aby dotrzeć jak najprędzej. Ciężka była to selekcja. Każdy z nich był niesamowicie zadbany, że czuł iż każdy z nich spełniłby jego wymagania co było nawet prawdą. Nie posiadał wygórowanych oczekiwań, był w tej kwestii realistą. Po tym nadszedł czas na przekazanie pieniędzy co zrobił bez targowania czy robienia jakichkolwiek problemów. Dokupił również trochę smakołyków dla swego nowego towarzysza, aby miał czym go nakarmić zanim dotrą do karczmy na noc. Gdy wszystko zostało załatwione nadszedł czas pożegnania.
- Zanim wyruszę, posiada jakieś imię?
Po uzyskaniu odpowiedzi pożegnał się i podziękował za wysokiej jakości usługi. Mając wszystkie formalności za sobą wsiadł na konia, a następnie powolnym tempem ruszył ku szlakowi transportowemu. Musiał zachować rozwagę w mieście nie mogąc od razu pędzić, przyśpieszył dopiero za bramą gdy żadne dziecko nie wskoczy przypadkiem pod kopyta. Zachowując się jak wariat tylko doprowadziłby do jakiegoś nieszczęścia. Podróż głównym traktem przebiegała spokojnie. W podróży robił przerwy na posiłki w trakcie których karmił oraz nawadniał swojego tymczasowego rumaka wypełniając swoje postanowienie. Na noc starał się zatrzymywać w karczmach, gdzie zadbał aby jego nowy koleżka miał wszystko co mu potrzebne do regeneracji. Tam zjadał kolację, dbał o higienę osobistą, szedł spać. Nic nadzwyczajnego. Rankiem po śniadaniu uzupełniał swoje zapasy przed wyruszeniem dalej. W ten sposób dotarł do Sakai, gdzie był zmuszony opuścić główny trakt. Miało to swoje plusy oraz minusy. Największą wadą była mniejsza liczba gospód na trasie więc był zmuszony do rozsądniejszego planowania postojów. Druga sprawa to możliwość większa możliwość spotkania bandytów. Wierzył, że poradzi sobie z takim zagrożeniem, aczkolwiek musiał uważać aby nie zostać zaskoczonym przypadkiem toteż zwolnił tempa wypatrując ewentualnej pułapki. Kto wie, może rozciągnął linę aby go przewrócić i zaatakować zanim zdąży zareagować? Otoczenie w którym podróżował zapewniało doskonałe warunki do takich czynów toteż zachowywał ostrożność. Miało to również pozytywne strony, drzewa zasłaniały ich przed deszczem, a sam czuł się o niebo lepiej w ich otoczeniu. Po prostu uwielbiał naturę, wszelaką roślinność. Przypatrywanie się florze i faunie zawsze potrafiło go uspokoić. Czerpał z tego sporo radości.

[Kazuma]

Zmiana tematu na szlak transportowy w Antai

[Shinsu]

Poprzedni temat: viewtopic.php?p=188252#p188252

Shinsu niedawno wykonał najdziwniejsze zadanie, z jakim się spotkał. Nie samo zadania w sumie było dziwne, co zleceniodawczyni. Na szczęście było to już za nim i mógł teraz kontynuować swoją podróż na północny wschód, do Sogen. Kraina ta była obecne atakowana z dwóch stron, co stawiało ją w bardzo niekorzystnej sytuacji i sprawiało, że prowincja ta powinna być świetnym miejscem dla jakiś ciekawych przeżyć. Chłopak nie miał za bardzo ochoty mieszać się jakoś bardziej w działania frontowe, ale z całą pewnością w trakcie konfliktu zbrojnego zadań dla shinobich będzie bardzo dużo, a to wspaniała okazja, by wydarzyło się coś interesującego. Trzeba było tylko przekroczyć granicę i udać się do stolicy. Prawdopodobnie nic prostszego, tak więc nie tracąc czasu Shinsu parł przed siebie ku nowym doświadczeniom.

Dokąd: Sogen
Przez: ---
Środek transportu: Na piechotę
Czas podróży: 30 minut

Zmiana tematu: viewtopic.php?p=188346#p188346

  Ukryty tekst

[Ajisai]

Przeprawa do Atsui była zaplanowana od dawna. W ciągu ostatnich tygodni Ajisai poczyniła kroki, by była ona jak najbardziej znośna. Co prawda, nie była w stanie przygotować się do dusznego i ciepłego klimatu Samotnych Wydm, ale księgi, które odnalazła w bibliotece, pozwoliły niejako zapoznać się z panującym tam klimatem. I, cóż, dla mieszkańca leśnej krainy, opis nie brzmiał zachęcająco; niesamowicie wysokie różnice w temperaturze między nocą a dniem, suchota, oazy, które można policzyć na placach jednej ręki, a do tego wszystkiego najbardziej obrzydliwe stworzenia, jakie można sobie wyobrazić. Niemniej, to, co można uzyskać od rzemieślników, było warte całego tego „zachodu”.
Biżuteria. Tak, jak wszelkie inne rękodzieło, tak i wytwory jubilerów uznawała za sztukę. Sztukę, którą chciała posiąść na własność, podziwiać i chłonąć, napawać się każdego wolnego dnia, analizując ją centymetr po centymetrze. Prawdopodobnie w dziełach ludzkich rąk doszukiwała się emocji, których sama nie potrafiła w żaden sposób określić czy wyrazić. Mówienie o tym, co czuje, przychodziło jej z trudem. Znacznie łatwiej było odnosić się do istniejącego obrazu czy ballady. Wtedy nie musiała się zastanawiać, zaglądać do najciemniejszych miejsc w umyśle. Jakże wygodnie.
Wyglądała tak jak zawsze – schludnie, skromnie, odpowiednio do sytuacji, jaką była daleka przeprawa. Daleka dla niej, bo przecież w ostatnim czasie nie wyściubiała nosa z Shinrin. Treningi, które odbyła w ostatnim czasie, skutecznie wybiły jej z głowy wygody. Summa summarum, sam przemarsz był dobrym testem dla wydolności organizmu, który traktowała jak narzędzie, ostrze, które musi być ostre i precyzyjne. Naturalnie, podczas całej wędrówki spędziła noc czy parę w „zajazdach”, regeneracja jest równie ważna, co ćwiczenia, niemniej, ograniczyła „lenistwo” do niezbędnego minimum. Obowiązki w rodzimej osadzie nie są jak zając. Czy tego chciała, czy nie, należało wykonać je w terminie. A trzymanie się określonego planu było dla Ajisai niesamowicie ważne. I, znów, kontrola.

Dokąd: Atsui
Przez: Shinrin → Sakai → Atsui
Środek transportu: Pieszo
Czas podróży: Godzina

z/t → Atsui

[Baji]

Opuszczając karczmę z moim nowopoznanym rybim kolegą z wysp byłem pewny, że dosłownie centymetry dzielą nas od skrzyżowania ostrzy w walce sparingowej. Przez głowę przetoczyła mi się cała gonitwa myśli, oczami wyobraźni widziałem wszystkie informacje jakie zdołałem zdobyć w trakcie naszej wcześniejszej rozmowy i zacząłem się zastanawiać jaką strategię powinienem obrać. Miał to być co prawda tylko sparing ale prawda była taka, że jednocześnie miał to być też pokaz siły i umiejętności shinobi z kontynentu oraz z wysp.
Niestety wielkie nadzieje na niesamowity pojedynek rozpłynęły się niczym poranna mgła i prawdopodobnie miała zostawić po sobie tylko uczucie pustki. Niespełnienia i lekki zawód. No ale prawda była taka, że nie było to nic oficjalnego czy też zaplanowanego. Ot spotkała się dwójka narwańców co się napaliła na wspólne mordobicie.
Gdy jednak okazało się, że nic z tego nie wyjdzie z lekkim żalem skinąłem głową na znak, że rozumiem i rzuciłem tylko krótko, że może jak nie teraz to przy kolejnym spotkaniu, a następnie ruszyłem dalej. Gdzie? Właściwie to było dobre pytanie ponieważ sam nie wiedziałem gdzie nogi mnie niosły. Nie chciałem jeszcze wracać i skoro postanowiłem poćwiczyć to chyba nawet podświadomie kierowałem się gdzieś gdzie będzie to możliwe.

[Nana]

Misja C
Baji
kolejka 1/15

Baji szedł przed siebie trochę zawiedziony. Niestety nie wszystkie znajomości były pozytywne. Niektóre kończyły się raczej kiepsko, szybciej niż się nawet zaczęły. Większość Shinobi było raczej specjalnych. Mieli swoje za uszami, wyniosłe charaktery, dumna postawa i odrobinę samolubne nastawienie do innych. Baji mógł się o tym przekonać na własnej skórze. Kiedy jednak opuścił karczmę nie był to koniec jego przygody, ale dopiero początek. Nie miał okazji zajść daleko, bo ku niemu biegł młody chłopiec. Z wyglądu miał maksymalnie trzynaście lat. W dłoni trzymał pomięty skrawek papieru, którym machał w stronę Bajiego. Czego mógł chcieć? Jeśli Baji szukał spokoju był to jego ostatni moment, żeby zacząć uciekać. Chłopiec nie wyglądał na osobnika, który łatwo dałby się zignorować.
- Tsumi Baji-san! Tsumi-Baji-san! - Krzyczał, żeby zwrócić na siebie uwagę chłopaka. Kiedy już w końcu się z nim zrównał zgiął się pół łapiąc oddech. Po ubraniach można było wywnioskować, że nie należał do biednej rodziny. Schludne, czyste i bez żadnych dziur. Czego więcej można było chcieć w dzisiejszych czasach? - Przynoszę list do Pana - powiedział w końcu między jednym ciężkim oddechem, a drugim. Wręczył Bajiemu pomięty skrawek papieru, który widocznie ściskał w ręce za mocno. Kiedy udało mu się już uspokoić swój oddech pomachał na pożegnanie i ruszył spacerem w stronę, z której przyszedł. Drogą prowadząca do centrum osady. Może szedł do domu? Może nie? Jeśli Baji zdecydował się rozłożyć papier, mógł przeczytać krótki list napisany starannym pismem:

Tsumi Baji,
Proszę o stawienie się w siedzibie głównej Hayashimury.
- Senju Ren

Oprócz tego kartka była całkowicie pusta. Bez żadnych podpowiedzi, wytłumaczeń czy zaleceń. Jeśli Baji chciał odpowiedzieć na wezwanie musiał sam udać się na miejsce.

kolor - młody posłaniec

[Baji]

Tego dnia świat usilnie starał się przeszkadzać mi we wszystkim co tak naprawdę chciałem zrobić. Sparing? Nie wyszedł. Próba oddalenia się w celu poprawienia swoich zdolności? Też szlag trafił, tym razem jednak za sprawą pewnego chłopca, którego widziałem po raz pierwszy na oczy lecz ten zdawał się wiedzieć doskonale z kim ma przyjemność.
Zapewne gdybym oddalił się bardziej od osady podszedłbym do tej sprawy z większą ostrożnością, jednak będąc na tyle blisko nie mógł być to żaden podstęp, a przynajmniej tak mi się wydawało. Zatrzymałem się więc pozwalając młodemu mnie dogonić po czym przyjąłem list spoglądając na doręczyciela, który nawet nie próbował kryć tego ile sił kosztowało go dotarcie do mnie na czas. Dziwne...
- Dziękuję. - odparłem nieco zdziwiony całą sytuacją odbierając liścik po czym niezwłocznie go otworzyłem aby zapoznać się z jego treścią.
Jak się okazało nie był on zbyt obszerny i na szczęście nie było to wezwanie na posterunek straży w sprawie domniemanej winy pobicia jakiegoś młokosa czy coś... nie żebym często dostawał takie listy aczkolwiek poczułem pewną ulgę jednak ta po chwili zmieniła się w dziwne uczucie w żołądku. Dopiero za drugim razem gdy przeczytałem tych kilka słów dotarło do mnie, że tym razem to nie wezwanie do jakiegoś dupostrażnika na przesłuchanie na posterunku straży. Tym razem byłem wzywany do siedziby głównej...
Senju Ren... Próbowałem sobie skojarzyć tą tajemniczą postać, kim był, czego mógł ode mnie chcieć jednocześnie posłusznie zawracając i kierując się w stronę siedziby władcy rodu Senju. Niestety nie bardzo umiałem znaleźć choćby cień wspomnienia o tej personie, a w drodze do celu naszła mnie też pewna refleksja. Z początku próbowałem ją zignorować, zapomnieć o jej istnieniu. Niestety im bardziej starałem się ją wyprzeć tym głośniej rozbrzmiewała w moje głowie.
W jakim stopniu życie shinobi należy do człowieka, a w jakim do jego przełożonych? Jaką tak naprawdę mam władzę nad samym sobą skoro nie mogę nawet w spokoju zrobić tego co postanowiłem bo ktoś postanowił, że mam zrobić coś innego... Czy naprawdę to ode mnie zależy czy będę słuchał rozkazów? Jeśli bym ich nie posłuchał mogły by się pojawić nieprzyjemne konsekwencje które dotknąć mogły by też panią Rise, matkę i resztę... Ehhhh... czyli chyba naprawdę wchodząc na tą ścieżkę spaliłem wszystkie mosty za sobą...
*** Gdy znalazłem się przed wejściem do siedziby czułem się niczym skazaniec który idzie na ścięcie, nie miałem pojęcia co mnie tam czeka ani czego ode mnie chcą. Tak właściwie to byłem tu pierwszy raz. Przełknąłem głośno ślinę poprawiając łuk i kołczan po czym postanowiłem podejść do najbliższego strażnika jakiego napotkam.
- Dzień dobry, dostałem wezwanie od Senju Ren ale jestem tu... nowy, gdzie mam się kierować? - do tej pory nie wiedziałem co to było za dziwne uczucie w żołądku które dręczyło mnie całą drogę tutaj, jednak gdy usłyszałem swój własny głos nie miałem już wątpliwości. Denerwowałem się, denerwowałem się jak cholera i nie bardzo wiedziałem jak sobie z tym poradzić.

z/t -> Siedziba główna Hayashimury

[Kan Senju]

Gdy tylko Kan obwieścił koniec ich sparingu mógł zauważyć u drugiej strony niezadowolenie z tej decyzji. Czyżby Kazumie wciąż zbyt mało oberwał podczas ich krótkich wymian aby mógł zobaczyć jego poziom? Bardzo prawdopodobne skoro chciał to kontynuować, przynajmniej był w nim jakiś zapał i chęć rywalizacji. Może kwestia nauczania go nie była aż taka straszna, gdyby nie jego następna wypowiedź gdy już pozbierał swój sprzęt. Chciałby on mieć to już za sobą? Co on myśli, że pójdą do lasu, a potem w godzinę nauczy go wszystkich sztuczek dostępnych dla ich rodu? No chyba komuś zbyt mocno przywalił, ale nie pamiętał aby jakiekolwiek uderzenie trafiło w jego głowę. Lekko westchnął, a już na horyzoncie rysowała się pewna postać do nich biegnąca.
- Same chęci nie wystarczą, aby mieć to wszystko z głowy. Jeszcze trzeba włożyć mnóstwo pracy i wysiłku w naukę. Myślisz, że wyszkolę ciebie w jedną pełnię księżyca?
Wykorzystał moment zanim dobiegł do nich posłaniec, który każdemu z nich wręczył po osobnym liście ciesząc się, że nie musi biec do drugiej posiadłości. Senju oczywiście podziękował mężczyźnie, który jak szybko się pojawił tak znikł i zabrał za otworzenie swojej wiadomości. Było w niej wiele zbędnych uprzejmości i innych dupereli, ale wśród wielu literek dało się wybrać te ważniejsze.

"[…]Dziwi mnie, że dostaliśmy zaproszenie na to wydarzenie, patrząc na nasze stosunki z klanem Uchiha. Możemy podejrzewać, że to jest jakaś pułapka, dlatego wysyłam was, wzorowych shinobich klanu. Miejcie się na baczności, obserwujcie wszystko, co się dzieje. Zbierajcie informacje. Zdajcie raport po powrocie. Wysyłany z wami jest Senju Takane, świeżo mianowany Kogo. Macie słuchać jego rozkazów, w razie jego straty, działajcie na własną rękę, ale nie wywołujcie wojny.[..}"

Jak widać nawet poza relacją nauczyciel - uczeń los tej dwójki aby się poznała został przypieczętowany. Jedynie dzięki ich pijanych głowach domu wyprzedzili pewne dalsze wydarzenia. Czy to dobrze? Nie miał kompletnie pojęcia, ale nie zamierzał narzekać. Wolał mieć przynajmniej jedną znaną mordę ze sobą podczas takowego wydarzenia.
- To ruszajmy, nie ma co marnować czasu. Czekają na nas za bramą.
Odpowiedział swojemu można również powiedzieć koledze, skoro praktycznie byli rówieśnikami. Nie czekając obaj ruszyli do wyjścia z wioski gdzie zastali dwie osoby, smukłe, brązowowłose dziewczę oraz mężczyznę, który mimo na oko prawie pięćdziesięciu lat posiadał sporą krzepę. Z jednej strony Kan wiedział, że wygląd może mylić tak wątpił aby było tym razem. Nie widząc nikogo więcej domyślał się, że jest to ich opiekun posiadający rangę Kogo co świadczyło o jego umiejętnościach samo za siebie. Nie patrząc co zrobi Kazuma sam podszedł do dwójki lekko się schylając w formie malutkiego ukłonu świadczącego o szacunku wobec nich.
- Takane Senju zgadza się? Kan oraz Kazuma Senju zgłaszają się.
Gdy się prostował rzucił wzrokiem w kierunku dziewczyny, która wcześniej nie została wspomniana w liście będąc ciekawy. Gdyby w tym czasie ich wzrok się spotkał tak na polikach Senju pojawiłby się lekki rumieniec, co spróbowałby zamaskować bardzo niezdarnie odwracając głowę w bok, a następnie lekko zaczął się drapać z tyłu głowy.

[Sae]

Minęło ledwie kilka dni od kiedy Sae wróciła do Shinrin i powoli wdrażała się w tryb życia osady oraz, przede wszystkim, swojego ojca Takane. Wiedziała, że ten beztroski czas spędzany na spacerach po osadzie, zakupach na pobliskim bazarze oraz opiece nad zapuszczonym pod jej nieobecność domem nie będzie trwał wiecznie dlatego cieszyła się każdą minutą. W końcu przyjdzie jej udać się przed oblicze Mukuro-dono i oddać pod jej rozkazy. Była ninja rodu Senju i żyła, by jej służyć. Jednocześnie bardzo ją szanowała jako shirei kan swojego klanu i czuła przed nią pewien niepokój. Nie, nie obawiała się, że kobieta będzie chciała zrobić jej krzywdę, lecz że kontakt z nią po raz kolejny sprowadzi na jej rodzinę jakieś nieszczęście. Oczywiście nigdy nie przyznałaby tego otwarcie, rzadko wyrażała z resztą nieprzychylne zdanie na jakikolwiek temat, cechę tą odziedziczyła z resztą po ojcu.

- Witaj z powrotem, chichi-ue - przywitała się z uśmiechem, gdy mężczyzna przekroczył próg ich wspólnego domu. Dla większości wyraz jego twarzy był tak nieprzenikniony jak zwykle, lecz Sae dostrzegła w nim coś co sprawiło, że kąciki jej ust opadły nieznacznie. Takane usiadł przy stole, a ona podała obiad, który gotowała przez ostatnie godziny. Po cichu liczyła na jego uznanie, lecz wiedziała że nie doczeka się go. Ojciec chwalił ją wyłącznie za postępy w treningu, a nawet wtedy był w tych pochwałach dość oszczędny. Sae chciała wierzyć, że życie bez niej było dla niego trudniejsze, lecz shinobi o jego randze nie potrzebował pomocy córki. Sam potrafił zadbać o swoje potrzeby, a to było jedyne co młoda Senju mogła mu oferować, przynajmniej jej zdaniem. Nalewając do filiżanek parującego naparu z mięty sama zajęła miejsce na przeciwko ojca i przyglądała się mu badawczo, ledwo powstrzymując przed zadaniem pytania.

- Jedzmy, będziemy potrzebować energii - zarządził jako głowa domu i rozpoczął posiłek. Dopiero po zjedzeniu i pozmywaniu przez Sae naczyń, skinął jej głową by ponownie zajęła miejsce na przeciwko niego. Dziewczyna zaczęła się domyślać czym spowodowany był jego morsowy nastrój tak umiejętnie skrywany pod maską obojętności. - Niedługo wyruszamy do Sogen. - Kunoichi poczuła jak coś chłodnego lokuje się na dnie jej żołądka i przez chwilę się nie odzywała. Słyszała plotki na ten temat od kiedy wróciła do Hayashimury, lecz tak długo jak jej ojciec nie wspomniał o Turnieju sama nie miała zamiaru tego robić nie chcąc sprawiać mu przykrości.

- Do Sogen... na ten Turniej, o którym wszyscy mówią? - Zapytała bezmyślnie, a Takane kiwnął krótko głową. Oczywiście spodziewała się, że ten temat powróci lecz... dlaczego Mukuro-dono wysłałaby właśnie jego w taką podróż? Ten awans również wydawał jej się podejrzanie zbiegać w czasie i przywodził nieprzyjemne wspomnienia. Niezależnie co nią kierowało, być może zwykła niedbałość o uczucia swoich podwładnych, rozkaz to rozkaz i Sae wiedziała lepiej niż kłócić się o to z ojcem. Zawsze przedkładał dobro rodu ponad własną rodzinę. - Spakuję się i niedługo będę gotowa. Resztę obiadu zapieczętuję nam na drogę, zawsze to lepsze niż gotowanie w trasie - dodała lżejszym tonem z nadzieją, że poprawi tym nastrój swojemu ojcu. Cóż, nie liczyła na to zbytnio, dzięki czemu się nie zawiodła.

***

W drodze na miejsce zbiórki Takane wytłumaczył jej niektóre szczegóły, jakimi obarczyła go Mukuro-dono. Cała wyprawa wydawała się Sae bardziej misją niż zwykłym wypadem na międzynarodową imprezę z turniejem ninja, lecz ze względu na ich współtowarzyszy miała zamiar zrobić co w jej mocy, by atmosfera w podróży nie przypominała orszaku pogrzebowego. Do Sogen szli w towarzystwie dwóch Akoraito o imionach Kan i Kazuma, lecz żadne z imion nic Sae nie mówiło. Cóż, nie powinno to dziwić skoro nie było jej w osadzie przez ostatnie pięć lat, sporo się tu w tym czasie zmieniło. Z ulgą odkryła jednak, gdy już wystarczająco się zbliżyli, że owa dwójka była bliżej jej wieku niż jej ojca. Już z daleka pomachała im ręką z uśmiechem stanowiąc przeciwwagę dla chmurnej postawy swojego ojca.

Choć imiona chłopaków nie były jej znane to była pewna, że minęła się z nimi na ulicy. Speszyła się nieco, gdy w jednym rozpoznała tego bogacza, przy którego posiadłości jej dom przypominał wielkością szałas. Z pewnością żył lepiej niż ich shirei-kan, Mukuro-dono. Może to jakiś książę? Jak powinna się do niego zwracać? Drugi wydawał się znacznie bardziej przystępny, przynajmniej dopóki ich spojrzenia się nie spotkały i nie odwrócił od niej głowy. Może uważali się za lepszych od niej? Cóż, nie mogła im się dziwić, pewnie nie spodziewali się, że przyjdzie im spędzić kolejne dni w takim towarzystwie.

- To ja - przyznał Takane i rozejrzał się po szlaku. - Czekamy na kogoś jeszcze? Poinformowano mnie, że tylko wasza dwójka została oficjalnie wysłana do Sogen, ale możemy poczekać jeszcze chwilę na spóźnialskich.

Jej ojciec nie poczynił żadnego kroku w celu przedstawienia Sae, co uznała za znak, że nie chce by ich relacja była przedmiotem jakichkolwiek dyskusji, czy plotek. Dyskretnie zwiększyła dystans między nimi i zbliżyła do dwóch chłopaków, z którymi jak się spodziewała, będzie spędzać od tego momentu więcej czasu niż z Takane.

- Ja mam na imię Sae, miło was poznać. Kto by się spodziewał, Sogen, he? - Ton dziewczyny był lekki i konwersacyjny, lecz każdy shinobi o nazwisku Senju rozumiał jak historycznym wydarzeniem była ta wyprawa. Nie spodziewała się również, by któreś z nich było specjalnie zadowolone z bycia wytypowanym do tego zadania, ale pozostawało mieć nadzieję że ich grupa będzie wystarczająco silna i zgrana, by odeprzeć wszelkie zagrożenie. - Myślicie, by wziąć udział a walkach?

[Baji]

Do końca nie byłem pewien czy zastanę tu kogokolwiek bo właściwie nie byłem zapisany na ten turniej... w sumie to nawet nie byłem pewien czy powinienem się tam pakować ale z drugiej strony każdy turniej potrzebuję widzów czyż nie? A ja ponadto byłem wielce ciekawy tego kto będzie walczył i jak wygląda poziom na takich turniejach dla shinobich. Czy byłbym w stanie mierzyć się z innymi na równi czy jednak wciąż daleka droga przede mną w doskonaleniu umiejętności?
Te i kilka innych pytań kłębiło się w mojej głowie ale nawet nie próbowałem sobie na nie odpowiadać. Odpowiedzi chciałem zobaczyć, usłyszeć i poczuć, bo w innym przypadku nie rozwiało by to moich potencjalnych wątpliwości. Jednocześnie czułem też spore podekscytowanie z racji, że jeśli usłyszane przeze mnie plotki okażą się prawdą to będę miał szansę aby zobaczyć wiele ciekawych strategii, a może i technik ninja.

Czasem i wśród plotek można było znaleźć ziarenko prawdy. Nie zawsze i raczej częściej są to tylko puste plotki, jednak tym razem wyglądało jakby miało być inaczej. Zgodnie z tym co usłyszałem od sprzedawcy faktycznie zauważyłem grupkę ludzi wyglądających jakby na coś czekali. Co prawda było to za mało by stwierdzić definitywnie, że to właśnie nasza reprezentacja na turniej ale wolałem być dobrej myśli.
Zbliżając się dokładnie przypatrzyłem się każdej osobie po kolei zastanawiając się jak zagadać, żeby nie wyjść na idiotę gdyby okazało się, że to po prostu jacyś przypadkowi grzybiarze czy coś w tym stylu. To właśnie dzięki starannie zaplanowanej rozmowie gdy byłem wystarczająco blisko by mnie usłyszeli odchrząknąłem głośniej aby oznajmić swoje przybycie.
- Przepraszam, wy też wybieracie się może na turniej w Sogen? - rzuciłem chyba najprościej jak się tylko dało choć przeszło mi przez myśl, żeby dodać do wypowiedzi jakiś zwrot w stylu "mości panowie" czy coś takiego po przyjrzeniu się brunetowi i blondynowi ale ostatecznie uznałem, że jeszcze się obrażą i lepiej nie robić sobie na start problemów.
Tym bardziej, że obaj w bardzo wyraźny sposób zaznaczali, iż należą do "elity". W końcu zapewne najtańszy dodatek ich kreacji był droższy niż całe moje ubranie i choć bardzo starałem się nie oceniać książki po okładce wiedząc, że pozory mylą naprawdę mocno musiałem zwalczać w sobie niechęć do nich która zwyczajnie była irracjonalna bo przecież nawet ich nie znałem.

[Kazuma]

Kan chyba nie był zbytnio zachwycony odpowiedzią na wcześniej zadane Kazumie pytanie. Może i wyglądało to tak, jakby chciał się wszystkiego nauczyć w ciągu jednego dnia, ale mierzył wysoko. Nie mógł inaczej przy swoim ojcu no i oczywiście tak znakomitej postaci w rodowodzie, jak Osumo Senju - Nie zrozum mnie źle. Po prostu mam swoje cele - w jakieś większe detale co dokładnie ma na myśli, nie wchodził. Nie chciał go zanudzać opowieściami o przywróceniu świetności klanowi Senju i takich tam. Zresztą za słabo go znał i marudzenie na obecną liderkę stanowiło zawsze jakieś ryzyko. Zwłaszcza gdy zjawiały się jakieś osoby trzecie jak teraz posłaniec z listem.

Dotarli do miejsca zbiórki przy wyjściu z wioski, z którego udać się mieli do Midori, prowincji klanu Nara, a stamtąd na sam turniej. O ile Kan już w Sogen był, choć w nieco innych okolicznościach to... dla Kazumy była to pewna nowość i sam nie wiedział, czy się cieszyć, czy też nie. Nienawiść do Uchiha. Tak został wychowany i chętnie by jakiegoś sklepał. Zresztą dosyć szybko miał możliwość na wyrażenie swojej opinii na ten temat, choć... wpierw należało się przywitać ze wszelkimi grzecznościami wynikającymi z nienagannej etykiety. Lekko się ukłonił - Kazuma Senju... Miło mi - przedstawiał się swojemu przełożonemu. Zanim zdążył zrobić, to samo w stosunku do Sae to ta zastosowała uderzenie wyprzedzające. Ukłonił się lekko i powtórzył - Kazuma Senju... Miło mi - po czym dodał, nawiązując do kwestii Sogen i walk - Oczywiście. Jeśli można przy okazji wykonywania poleceń czcigodnej Mukuro, obić paru Uchiha to wchodzę w to - ciężko powiedzieć co na to przełożony, bo może nie pałał względem tej wizji zbyt wielkim entuzjazmem, ale stanowisko klanu było względnie spójne. Nawet w liście, który otrzymali, widać było, że liderka nie bardzo jest zachwycona zaproszeniem.
Nie był to cały skład. Przybył jeszcze chłopak w zbliżonym do nich wieku. Zresztą... wszyscy byli relatywnie młodzi. Kwiat polskiej młodzieży. Zaczynało go już powoli irytować, ilu to ludziom będzie musiał się jeszcze przedstawić, ale... postępował zgodnie z tym, co mu wpojono, bez przesadnego unoszenia się, bo jeszcze ktoś go za chwilę zdzieli w łeb, a lubił być dobrze postrzegany. Stąd po raz trzeci powtórzył słowa - Kazuma Senju... Miło mi - tym razem w stosunku do Baji'ego i dodał po chwili - Zgadza się - zastanawiające było czy liderka faktycznie uważała Kana i jego samego za wzorowych shinobi, czy też może pisała taśmowo. Bo jakoś dziwnym trafem o pozostałych przybyszach nie wspominała. No, chyba że się tu po prostu przypałętali. Nie mu to oceniać.

Gdy wszyscy się już zebrali, to nie pozostawało nic innego jak wyruszyć w drogę długą i żmudną, bo nie był to rzut kamieniem. Postanowił spędzić ten czas w jakiś w miarę konstruktywny sposób i... trenował. Nic wielce wydumanego, bo i warunki na to nie pozwalały.

  Ukryty tekst

Zamiana tematu dla całej czwórki na [Event] Polana przed osadą | Midori

[Sasame]

W miarę naszej podróży, dało się zauważać również zmiany terenowe, wpierw dojechaliśmy do Midori, gdzie dało się wyczuć wszechobecną żałobę związaną ze śmiercią Shirei-Kana a następnie dotarliśmy do Shinrin, gdzie dla odmiany wszystko wydawało się być w jak najlepszym porządku. Pamiętałam reprezentantów tej prowincji na Turnieju, więc zaskoczyło mnie to tylko trochę, chociaż w dalszym ciągu nie potrafiłam pojąć jak ktoś mógłby cieszyć się nieszczęściem innych osób.

Podróż przez Prastary Las była dla mnie kompletnie nowym i ciekawym doświadczeniem, moja ojczyzna nigdy nie była tak gęsto zarośnięta lasami i z pewnością nigdy drzewa nie rosły tak wysokie. Wszystko wokół tętniło wręcz życiem, gdzie bym nie spojrzała, tam mniejsze lub większe zwierzęta coś robiły. Nigdy nawet nie przyszłoby mi do głowy że takie miejsca na świecie istnieją, przez co musiałam przyznać że miałam nieco za złe mojemu szczepowi że nie osiedlili się gdzieś w tych okolicach.

Kiedy kupiec zarządził kolejny postój, zeszłam z wozu i przeciągnęłam się mocno po czym zabrałam się za pomoc woźnicy, cały czas jednak trzymałam kupca w polu widzenia, tak aby w razie jakichkolwiek problemów móc jak najszybciej zareagować.

[Kisuke]

Sasame
Wyprawa rangi B
11/34

Trakt jaki jest, każdy widzi. Teoretycznie nic specjalnego, z tym wyjątkiem, że w tym regionie zaskakująco częściej jechali przez lasy. Czasami były to tylko małe zagajniki, czasem jedynie ocierali się o większe bory. Tym razem zatrzymali się w takim bardziej klasycznym lesie. Wokół pełno drzew, ale sam trakt zachowany nadzwyczaj dobrze i często użytkowany. Woźnica i Sasame bez większych problemów znaleźli miejsce nieopodal, gdzie mogli rozbić obóz. Ukradkiem dziewczyna sprawdzała też, czy z kupcem jest wszystko ok. Ten coś tam poklął pod nosem, ale po chwili wracał do nich. Ponownie zadzierając nosa, z niezbyt miłą miną.

-Czas nas goni. Jedziemy przez Las. Tajemniczy Las- Zakomunikował im w prostych żołnierskich słowach, dla pewności potwierdzając, że nie chodziło mu o byle przypadkowy las, ale o ten, do którego nawet tutejsi mieszkańcy nie chcieli wchodzić. Woźnica aż pobladł, gdy to usłyszał i choć otworzył usta z wrażenia, to nie wydobył się z nich żaden dźwięk. Nie miał zamiaru dyskutować z poleceniem, które otrzymał. Najwidoczniej choć istniało spore ryzyko, że coś im się może stać, to Michimoto nie zrezygnował ze swojej pracy. Sonoda spojrzał więc na najemniczkę, surowym wzrokiem czekając na jej reakcję.

[Sasame]

Kiedy usłyszałam że kupiec zdecydował że koniec postoju, spojrzałam na niego a następnie na woźnicę i resztę załogi. Do tego jeszcze informacja o przeprawie przez Tajemniczy Las. Sama niewiele wiedziałam o tamtych terenach, jednakże zdawałam sobie sprawę że było to miejsce podobne do Głębokich Odnóg, nieznane, nieposkromione, pełne mniej lub bardziej niebezpiecznych stworów. To nie był teren do którego powinno się lekkomyślnie wchodzić. Jeżeli mieliśmy przeprawić się przez takie tereny, z pewnością powinno to być kiedy konie i załoga są w pełni wypoczęci.
- Sonoda-san, jeżeli mogłabym zabrać głos na chwilę. Jako osoba odpowiedzialna za bezpieczeństwo tej karawany, sugeruję aby przed wkroczeniem do Tajemniczego Lasu, wszyscy mieli czas aby odpowiednio wypocząć, łącznie z końmi. Teren tam z pewnością nie będzie łatwy do podróżowania, więc lepiej aby wszyscy byli w jak najlepszej formie. Jeżeli coś się tam zadzieje to będziemy w bardzo złej sytuacji. - powiedziałam do kupca poważnym tonem.