Szlak transportowy

[Sasame]

~ 17/38 ~

~ Aya Takahashi ~

~ Wyprawa Rangi A ~

~ Daleka droga do domu ~

Walka rozgorzała już na dobre a oboje walczących dyszało już dość ciężko, co mogło wskazywać jedynie że każda chwila mogła już być tą decydującą, choć to właśnie Aya była od samego początku starcia dominującą stroną. Czarne nici były nieustępliwe i po raz kolejny wgryzły się brutalnie w ciało mężczyzny, teraz wreszcie docierając do bardziej smakowitych kąsków, którymi był jego tors i skrywane w nim organy wewnętrzne. Nici niczym wygłodniałe pasożyty zaczęły masakrować wnętrze pechowca, sprawiając że jego oczy niemalże wyskoczyły z orbit.
- ZABIERZ TO ODE MNIE, WYCIĄGNIJ TO, PRZESTAAAAŃ!!! AAARGHHH!!! - wrzaski wojownika niosły się echem po okolicy, jednakże nie było absolutnie nikogo kto miałby zareagować. To co rabuś do tej pory wykorzystywał na swoją korzyść, teraz odwróciło się przeciwko niemu i wszystko zapowiadało się na to że umrze on śmiercią bolesną z nikt poza Ayą nawet nie będzie zdawał sobie z tego sprawy. Odejdzie z tego świata w niewypowiedzianych męczarniach. Aya czuła bardzo wyraźnie że życie ulatywało z jej przeciwnika a czarne nici były już blisko osiągnięcia swojego ostatecznego celu jakim było wyrwanie serca nieszczęśnika z jego klatki piersiowej...

  Ukryty tekst

[Aya Takahashi]

Walka zmierzała ku końcowi a los oponenta był w oczach Ayi przesądzony w momencie gdy dał się złapać. Za pomocą nici zasiała spustoszenie w jego organach wewnętrznych, czując każdą miażdżoną tkankę, narząd, czy kość. By dobrać się do serca teoretycznie nie musiała robić aż tyle... Ale brakowało jej praktyki w wykonaniu tej techniki, poza tym musiała się upewnić, że Hyuga nie będzie już mógł stawiać oporu. Jednak jego krzyki i wrzaski sprawiły, że Aya zacisnęła zęby. Na moment w jej głowie pojawiło się pytanie, czy nie dało się tego zrobić mniej boleśnie ale... Teraz było już za późno. Skupiła się na dotarciu do serca , owinięciu wokół niego nici i wyrwaniu go, a następnie wchłonięciu... Gdy jeszcze biło.
-Powinieneś był lepiej dobierać przeciwników. Shinobi zwykle mylą się... Tylko raz. - szepnęła.

  Ukryty tekst

[Sasame]

~ 19/38 ~

~ Aya Takahashi ~

~ Wyprawa Rangi A ~

~ Daleka droga do domu ~

Przeciwnik w zasadzie już ledwie kontaktował, jego pusty wzrok błądził wszędzie wokoło, prawdopodobnie ból był tak bardzo niewyobrażalny że odszedł on od zmysłów. Takahashi jednak jeszcze z nim nie skończyła. Nici sprawnie przebiły się do najważniejszego organu i oplotły go a następnie oddzieliły od ciała dotychczasowego właściciela a następnie przetransportowały do ciała Ayi. Uczucie jakie towarzyszyło kunoichi przy tym procesie było... Ciężkie do opisania. Poczuła przypływ dodatkowej energii, jednak to nie było wszystko. Spływały na nią całe fale informacji i uczuć. Zasymilowała organ w pełnej definicji tego słowa. Czuła też jak zaczął pulsować wewnątrz jej ciała, połączony z nią czarnymi nićmi. Prawdopodobnie dla każdego innego człowieka, sytuacja ta mogłaby zostać uznana za najwyższy stopień wynaturzenia, coś co w naturze nie powinno w ogóle mieć prawa istnieć, jednak w tym momencie dla Ayi było to przeżycie katartyczne. Stała obok zmasakrowanych zwłok mężczyzny i czuła ogarniający ją błogi stan, który pomagał jej utrzymać się na nogach mimo sporego nadwyrężenia jakim było zużycie takiej ilości chakry.

  Ukryty tekst

[Aya Takahashi]

Pociągnęła ręką do tyłu, dosłownie wyrywając serce na zewnątrz. To, oplecione niciami, rozpoczęło krótką wędrówkę do jednego ze szwów na ręce Ayi, wciąż bijąc, a następnie zostało wchłonięte do środka, dziura w ręce zaszyła się zaś z powrotem. Przez dłuższą chwilę, Yasu, czy też Takahashi, stała nieruchomo, próbując zrozumieć nowe doznanie, z jednej strony czując ekscytację, a z drugiej obrzydzenie. Nagły powrót energii, dzięki któremu mogła dalej stać, a nawet próbować jeszcze walczyć kontrastował z dziwnym uczuciem, jakim było jednoczesne bicie dwóch serc, oraz z sumieniem, które mówiło jej wyraźnie, że to co zrobiła, było nieludzkie, nienormalne.
-Ale czy kiedyś byłam normalna? - zapytała samą siebie, wpatrując się w swoją dłoń, tę, którą wyrwała serce nieszczęśnika. Narząd ten na dobre scalił się z jej ciałem, tworząc na plecach Ayi charakterystyczną, białą maskę, częściowo pomalowaną czerwoną farbą. Przechyliła głowę w bok i westchnęła cicho.
-Paskuda, wariatka, potwór... - powtórzyła, gdy wszystkie nici wracały do jej ciała. Słyszała te określenia wiele razy, już będąc Uchiha. Jak widać, wszystko się zmieniło w jej życiu, ale to... to pozostało niezmienne. Dalej była inna, dalej była gorsza. Nawet teraz, odzyskując wreszcie władzę nad swoim umysłem, wciąż była potworem. Tym razem przez umiejętności i wygląd. A jednak, była jeszcze jedna rzecz, która się nie zmieniła. Bezwarunkowa miłość jej sióstr.
-Ciekawe czy Kiyomi i Taeama by to zaakceptowały. Albo panicz Sugiyama... - powiedziała sama do siebie, po czym ruszyła powoli w dalszą drogę, zostawiając ciało tak jak leżało, odmawiając mu pochówku. Zginął, tak jak żył, marnie. A przynajmniej tak uznała sama Takahashi.