Bar "Szkarłatna speluna"

[Ichirou]

Zapraszam -> http://shinobiwar.pl/viewtopic.php?f=5 ... 357#p85357

[Ichirou]

Misja rangi D
22/21

---

Odebranie paczki od rudzielca okazało się rzeczą niewiele trudniejszą niż odebranie zabawki dzieciakowi. Dużą rolę odegrał tutaj strach. Być może dwójka bohaterów nie planowała wywołania u nastolatka tak silnych emocji, ale wyszło jak wyszło.
Mieli to co chcieli, więc należało ruszyć do zleceniodawcy. Oddalając się od miejsca ostatnich wydarzeń, mogli zauważyć, jak dwóch zakapiorów szła nieopodal dość pewnym krokiem w kierunku uliczki, na której wcześniej stal młody chłopak. Nie było z czego wyciągać wniosków, że byli oni powiązani ze sprawą, ale nawet jeśli, to zanim zorientowali się w sytuacji, to młodzi bohaterowie byli już daleko.
W Szkarłatnej Spelunie wciąż znajdował się osobnik, który zlecił im zadanie. Był samy przy stoliku na uboczu, więc nie było problemu, by się do niego dosiąść.
- Zostawcie paczkę na krześle. Tylko dyskretnie - rzekł do nich cicho, szybciutko omiatając spojrzeniem lokal, by upewnić się, że nie mają jakichś niepotrzebnych gapiów.
- Nikt was nie śledził? Dobra, łap - oznajmił krótko, a zaraz po tym podrzucił pod stołem Shoucie sakiewkę z należną zapłatą.
- Jesteśmy kwita. Jak coś, to nikt nic nie wie, nikt nic nie widział, nikt nic nie słyszał - dodał na koniec, a później tylko skinął głową chłopakom, chcąc dać do zrozumienia, że na nich już pora.
Cała ta konspiracja wyglądała dosyć dziwnie i mogła budzić podejrzenia, że dostarczony pakunek wcale nie jest pamiątką rodzinną, jak to zostało wspomniane na początku. Zawartość paczki pozostała bohaterom nieznana, a im samym zalecono nie wnikanie w szczegóły.
Z drugiej strony, czy byli tym w ogóle zainteresowani? Swoje zarobili i to dość szybko, to było najważniejsze.

Misja zakończona

[Shouta]

Oddając "zamówiony" pakunek, chłopak nie był do końca przekonany co do legalności jego nabycia. prawdopodobnie okradli wraz z Shotaro niewinnego człowieka, jednak Shouta nie miał wielkich problemów z tym, dostał swoje pieniądze, nikogo nie zabił, miał więc głęboko gdzieś co to było. To nie tak że był złym człowiekiem, po prostu nie myślał o tym, ten kto więcej płaci w jakiejś sytuacji, dostaje poparcie niebieskowłosego i tyle
-Ja będę ruszał. Nie mam co tu robić, zresztą po tym incydencie nie mam zamiaru się tu już kręcić...
Podał na odchodnego rękę Shotaro i pożegnał się. Był wieczór, jednak po tym co tu się stało, bycie w takim miejscu było bardziej niebezpieczne niż chodzenie samemu nawet nocą. Założył swój nowo "nabyty" płaszcz, który mu wpadł w ręce przez "przypadek" i wyszedł z knajpy.
-Gdzie by się udać? Chyba czas już powoli wracać do domu...
Jego podróż po okolicznych krainach powinna się już dawno zakończyć... W końcu jego domem jest pustynia a nie jakaś pełna nudystów i dziwnych typów zimowa wioska.

z/t

[Kurusu]

Wyróżniam się - przeszło przez głowę Kurusu, gdy ponownie znalazł się w przybytku dla najbiedniejszych oraz najbardziej niegodziwych... A raczej takich, którzy nie zawahają się podjąć jakiegokolwiek zlecenia. Niestety, nie odnalazł nowo utworzonej karczmy, bardzo prawdopodobne, że to były fałszywe plotki... Aczkolwiek, nie było to teraz ważne... W obecnej chwili jego nowy ubiór, kontrastował z pijanym towarzystwem, które siedziało i marnowało czas w tym Barze... Nie zdziwiłby się jakby ktoś miał do niego, szeroko pojęty problem, choć nie bał się tutejszej "śmietanki". W swojej osobistej opinii stał wyżej nad tymi śmiesznymi moczymordami.
- Ach! Szczurołap! - przywitał się automatycznie z karczmarzem, siadając przy tym przy barze... - Wiesz może, czy jest ktoś dzisiaj zainteresowany "usługami"..? - zapytał nieco ciszej, opierając się przy tym ręką o ladę. Musiał dalej pracować nad reputacją a przy tym zarobić trochę ryo… A najlepiej wkrótce aktywniej włączyć się w szeregi Triady. Tak, to z pewnością musi zrobić.

[Aburame Shotaro]

Shotaro razem ze swoim towarzyszem dostarczyli pakunek właścicielowi. Podzielili się pieniędzmi i mogli kontynuować swoją wędrówkę na szlaku. Aburame nie zamierzał też dłużej zostawać w tym miejscu. Shouta miał trochę racji w tym, co mówił. Mogłoby się mu coś stać, gdyby nieodpowiednia osoba przyszła w poszukiwaniu paczki. Choć prawdopodobnie nikt się nie odważy, widząc jak dwójka sobie poradziła z zadaniem. Shotaro był uważny względem każdego osobnika, który wchodził do lokalu. Nigdy nie wiadomo, czy ktoś z wchodzących nie należał do ziomków okradzionego. W głowie Shotaro miał już plany na wieczór i na to jak wyda swoje pieniądze. Przed pójściem spać, chciał jeszcze trochę potrenować. Stęsknił się też za swoimi lasami. Wyszedł na zewnątrz baru i udał się na szlak.

[z/t]

[Ame]

Misja rangi C dla Kurusu
1/30
Czy Kurusu się jakoś specjalnie wyróżniał? Trudno powiedzieć. Może chodziło o ilość broni, którą nosił przy sobie? Prawdziwy arsenał. Z zaskoczenia mógłby wybić polowe ludzi w knajpie, no chyba ze tym razem powstrzymałby go jakiś karczmarz Kogo. Może po prostu chodziło o jego elegancki płaszcz i fikuśne, czerwone rękawiczki i kapelusz, który przy stosunkowo wysokim wzroście tworzył ciekawy obraz. Coś jak cosplay czarnego, wielkiego muchomora bez kropek. Tutejsi mogli go oceniać, ale on w przeciwieństwie do nich na pewno robił więcej ze swoim życiem niż obecni tutaj koneserzy napojów wyskokowych o niskiej jakości. Im za cel życia wystarczył alkohol i śmierdzenie, od czasu do czasu jakaś bójka. Mężczyzna wydawał się być ponad to. Pewnym siebie krokiem ruszył wprost na bar niczym Bohun. Zachowywał się tak jakby nie bal się nikogo z tutaj obecnych. Być może jego zachowanie było tylko pozorne, chciał w ten sposób odstraszyć pijaków od prób kradzieży jego kapelusza, portfela i zdrowia. Z ukrywana pogarda sunął miedzy stolikami, jednak nikt nie zwracał na niego specjalnej uwagi. Niektórzy opuszczali głowę, by nie ściągnąć na siebie kłopotów, inni patrzyli z ciekawością na przybysza, lecz żaden z nich jakoś nie kwapił się żeby wcielić się w role psychologa amatora i zapytać go o problemy życiowe. Nic tak nie odstrasza jak miecz, kusza i wielki shuriken na plecach. Nie niepokojony przez nikogo dotarł do baru, przy którym z wejścia zauważył starą, znajomą i parszywą jednocześnie mordę barmana. Nie zmieniła się jego ani łysa glaca ani długa broda zapleciona w warkocze. Można przypuszczać, ze braków w uzębieniu tez nie udało mu się nadrobić. Właśnie czyścił drewniany kufel za pomocą jakieś starej, zużytej szmaty. Na przywitanie zareagował jakby z opóźnieniem. Zmrużył oczy i przez kilka sekund wpatrywał się w Kurusu, tak jakby go nie poznawał. Po chwili jego spojrzenie zmieniło się w takie ciut bardziej przyjazne, jednak nie zdradzające wielkiej sympatii i entuzjazmu. Pewnie co chwile pojawiają się znajome twarze, taki zawód.
- Powitać! Powitać! - odpowiedział na przywitanie najemnika i jeszcze raz zmierzył go wzrokiem. Pewnie wpatrywał się w nowe szaty króla. W czasie gdy ten studiował ubiór nowo przybyłego, najemnik przeszedł od razu do rzeczy i zapytał karczmarza o klientów.
- Usługi?! Tutaj co drugi się zgodzi żebyś mu obciągnął! HAHAHAHAHAHA! - Zaśmiewał się z własnego dowcipu tak, ze aż łzy pojawiły się w kącikach jego oczu, a tubalny głos rosłego mężczyzny niósł się po całej izbie. Gdy po kilkunastu sekundach przestał się śmiać, przeszedł do rzeczy.
- Tak poważnie, to parę dni temu schlał się tutaj pewien facet z Triady. Nie jakaś szycha, ale tez nie kompletny szarak. Po kilku głębszych wzięło go na wspominki. - tutaj Szczurołap zmrużył oczy jakby chciał wybadać stopień zainteresowania Kurusu.
- No... narzekał, ze nie może osobiście zając się jakimś handlarzyną z bazarku ze względu na powagę i prestiż swojej "organizacji". Powiedział, ze zapłaciłby komuś za pozbycie się go, a zaraz potem zwalił się pod stół. Rano, gdy wytrzeźwiał, zabronił mówić o tym komukolwiek, jednak powiedział, ze jak miejscowi chcą zarobić to maja wolna rękę. Następnego dnia kilku lokalnych lumpów próbowało pobić straganiarza, lecz tamten miał jakaś ochronę. Dwóch meneli trafiło od razu do piachu. Trzeci do szpitala, a ze szpitala do piachu. Nie jest to takie łatwe jak mogłoby się wydawać. Oczywiście zleceniodawca pragnął zachować anonimowość, ale mogę mu szepnąć słówko albo dwa. Zainteresowany czy strzepie ryja po próżnicy? - zapytał karczmarz wyraźnie oczekując odpowiedzi.

[Kurusu]

- Ha. Ha. Ha. - sztuczny śmiech zamaskowanego, z pewnością był całkowicie odmienny ot tego, którym wybuchł jego rozmówca. Jednak taka była reakcja kuglarza, tego typu żarciki niskich lotów go nie śmieszyły. Absolutnie. A przy tym zaskoczyło go, że Szczurołap go nie rozpoznał od razu... Prawdopodobnie był jedną z niewielu osób w tym mieście, która regularnie zasłaniała swoją twarz tego typu maską, aczkolwiek niedawno zmienił na wytrzymalszą a także kupił sobie nowy strój. Jest to bardzo dobrze usprawiedliwione.
- Z Triady? - mruknął zaskoczony, a na twarzy najemnika wykwitł triumfalny uśmiech. Tego właśnie teraz potrzebował, bileciku, który pozwoli wkupić się mu w łaski jednej z tych rodzin. Oczywiście, będzie równie ważny niczym piach po którym chodzą, ale z pewnością nawet Antykreator zaczynał od bycia popychadłem. Prawda?
- Mhm. jakbyś miał kilka szczegółów, byłbym wdzięczny... W przeciwieństwie do osób z żelazną wątrobą, preferowałbym posiadać wiedzę na temat wspomnianej ochrony i szczegóły o tych kupcu. Wylądowanie kilka metrów pod ziemią, nie jest czymś czego bym pragnął w najbliższej przyszłości. - stwierdził dodając nutkę rozbawienia, w ostatnim zdaniu.
- Ale jestem zainteresowany jak słychać, nawet bardzo.

[Ame]

Misja rangi C dla Kurusu
3/30
Szczurołap poznał najemnika, ale dopiero po krótkiej chwili. Ciężko poznać zamaskowaną codziennie osobę, gdy zmienia maskę, czyż nie? Jedyną wskazówkową jaką dysponował karczmarz był fakt, iż niewielu jego klientów przychodzi w maskach stylizowanych na trupie czaszki, chociaż ta już tak bardzo jej nie przypominała i tego również trzeba było się domyślić. Czy można winić za to brodacza? Tylko Ayatsuri jest w stanie powiedzieć. Natomiast na pewno może go winić za nie trafienie w jego poczucie humoru. Było niskich lotów, zupełnie jak cala karczma. Poziom osiłka dostosował się do klienteli, widocznie nie przywykł do zimnokrwistych zabójców bez poczucia humoru. Kurusu za to śmiało mógł wnioskować jakie "usługi" najczęściej sprzedają się w tym budynku. Karczmarz nie wydawał się przejmować udawanym i sztucznym śmiechem swojego rozmówcy. Przyjął go za dobra monetę i w dalszym ciągu z rozbawieniem wpatrywał się w odzianego w płaszcz mężczyznę. Wytarł łzę z kącika oczu i ponownie wziął się za czyszczenie kufli. Wyglądało na to, ze naczynia na jego warcie muszą być perfekcyjnie umyte. Kontynuował swoją opowieść do czasu gdy najemnik wyraźnie zainteresował się Triadą.
- Ano z Triady. Facet przychodzi tu od czasu do czasu, tak jak ty... tyle, ze on jest... no... incognito. - powiedział brodacz. Widać, ze chciał się popisać słownictwem.
- Przychodzi tutaj powspominać co przeważnie kończy się tak jak skończyło się tamtego wieczoru. On sam mówi, ze po prostu lubi wrócić czasem na stare śmieci. - kontynuował. Niezależnie od motywacji i zwyczajów tamtego faceta, faktycznie mógł być przydatnym sojusznikiem w probie dostania się do tej organizacji. Skoro sam nie może usunąć handlarza, to zawsze można go potem zaszantażować, pod warunkiem, ze pozna się jego tożsamość. Czasami dobrze zacząć od samego dna. Niby pełno mulu, ale jest się od czego odbić i nie można spaść głębiej. No chyba, ze zaczniesz kopać.
- Co Cie aż tak Triada zaciekawiła czy ten facet? Pamiętaj! Nie ma żadnej mafii! - pogroził Szczurołap. Ciężko stwierdzić czy tym razem był poważny czy dalej mówił to w żartobliwym tonie.
- W każdym razie... szczegóły... menel nie powiedział za dużo. Generalnie ciężko się mówi z rozharatanymi bebechami od obojczyka po krocze. Nie pożył zbyt długo. Pozostali nie mieli nawet tyle szczęścia. - wzruszył ramionami jakby mówił o nieudanym teatrzyku lokalnych przedszkolaków.
- No i to tyle co wiem o ochroniarzu tego faceta. Pijacy próbowali zaatakować kupca gdy wracał do domu. Przynajmniej tak planowali siedząc tu gdzie ty teraz. Wiem, ze straganiarz handluje przyprawami na rynku. Nazywa się Yo Suna. Lepiej się upewnić, bo na rynku jest kilku od przypraw. Ulice patrolowane są w dzień i w nocy, a mam wrażenie, ze nie chciałbyś podpaść Triadzie, mam racje? Będziesz potrzebował okazji albo dobrej dywersji. Zresztą, po co ja ci to mowie. Jesteś zawodowcem przecież. Tylko tego nie spieprz. - posłał mu coś w rodzaju grymasu.
- Kasę dostaniesz jak przyniesiesz mi jego łeb albo pierścień z jego pieczęcią. Mi tam jedno. - podrzucił ostatnie informacje dotyczące zlecenia.
- Chlapniesz coś przed wyjściem? Na koszt firmy! - zachęcił brodacz. Przed Kurusu stal ambitny wybór. Mógł zostać w karczmie i próbować wyciągnąć coś od lokalnych albo udać się na rynek i rozpocząć śledztwo na własną rękę. Musiał tylko pamiętać, ze Antykreator miał dziesiątki lat na zostanie tym kim jest... lub był, a żywot początkującego mafioza może nie być aż tak długi.

Jeżeli idziesz na rynek to daj zt i pisz http://shinobiwar.pl/viewtopic.php?f=58&t=4592

[Kurusu]

- Naruhodo... - mruknął niezadowolony, zerkając to raz na swoje ręce za to na szczurołapa... Ilość informacji w których był posiadaniu, były co najmniej niezadowalające... W takim wypadku musiał w inny sposób zdobyć interesujące go informacje i przy tym, opracować plan pozbycia się strażników... - Spodziewałem się, że Człowiek od Triady podzielił się czymkolwiek dotyczącym strażników celu. - dodał z dalej tym samym tonem, zwyczajnie nie podobała mu się to sytuacja... Ale każdy napotyka w końcu Bossa, po którym przejdzie na nowy Poziom. Prawda?
- Zabici przez dwóch ochroniarzy... Próbowali z zaskoczenia... Prawdopodobnie wieczorem lub w nocy... - mówił cicho do siebie, starając się połączyć fakty i dojść do jakichkolwiek wniosków. W tym konkretnym zadaniu ważna była inteligencja, a ta właśnie została wystawiona na próbę... Jedno jest pewne, Triada nie potrzebuje tępych osiłków. Człowiek potrafiący dedukować i opracowywać plany, byłby im bardziej potrzebny, niż kolejny od "Dawania w Ryj". - To oznacza, że walczą prawdopodobnie w zwarciu lub na odległość przy użyciu broni miotanej, kuszy lub łuku... Jutsu żywiołowe nie wchodzi w grę, ze względu na zbyt duży potencjał niszczenia otoczenia. Czy Ninjutsu jest możliwe? Jest. Jednak dalej jest spora szansa odbicia i uszkodzenia dobra miejskiego, co oznacza straty dla handlarza. Nikt nie zatrudni ludzi, którzy generują tylko koszty... - mówił do siebie, starając się stworzyć realistyczną teorię, o tym z czym będzie miał do czynienia.
- Masz jakiś dzisiaj niezwykły trunek? Ten tęczowy jest dobry, ale mam dzisiaj ochotę na jakąś zmianę. - rzucił czekając na podanie napoju, odmowa czegoś na koszt firmy nie była tym czego pragnął... A przy tym miał czas, aby rozejrzeć się po towarzystwie... Czy wyglądał tu ktoś, kto mógł posiadać jakiekolwiek pojęcie o tym handlarzu? Prawdopodobnie nie, jednak warto pamiętać. Jest spora szansa, że zapomną o tym spotkaniu, a to coś dobrego.

[Ame]

Misja rangi C dla Kurusu
5/30
Ilość informacji nie była porażająca, ale dawała kilka punktów zaczepienia. Nie wszystko w życiu jest proste i podane na srebrnej tacy. Barman nie życzył mu źle i podzielił się wszystkim co miał na ten temat. No prawie wszystkim, ale przecież nie może ot tak po prostu sypać w momencie gdy ma do czynienia z członkiem jednej z rodziny Triady. Brodacz na pewno nie chciał podpaść ludziom, którzy trzęsą całym miastem. W końcu on tez jest przedsiębiorcą jakby nie patrzeć. Zachowanie z nimi chociaż neutralnych stosunków to podstawa. A przyjaznych - jawna korzyść. Facet opiekując się sprawa tajemniczego mafioza być może chciał ugrać coś więcej dla siebie. Świat jest brutalny i nie ma w nim miejsca na serdeczność, przynajmniej nie w tej jego części. Z jakiegoś powodu najemnik chciał się stać częścią tej rzeczywistości. Nie ma mowy o pasożytnictwie jednego na drugim. Wykonanie przez Kurusu zlecenia będzie korzystne również dla karczmarza, wiec ten zrobi dużo żeby umożliwić mu to zadanie.
- Tamten człowiek przez przypadek w ogóle zwierzył się z problemu. To jasne, ze nie chce być z tym powiązany i nie udzieli w związku z tym żadnej pomocy. - odpowiedział na zarzut najemnika. Miało to sens. Jeżeli ich organizacja utrzymuje się z "opieki" nad kupcami, to oczywiste, ze nie może pozbyć się jednego z nich z powodów osobistych ze względu na godzenie w interesy organizacji. Karczmarz wrócił do czyszczenia ostatnich już kufli. Z racji tego, ze były drewniane nie dało się ich doprowadzić do perfekcyjnego połysku, lecz Szczurołap nie wydawał się tym w ogóle przejmować. Nie zwracał uwagi na najemnika, który sam do siebie powtarzał uzyskane przed momentem informacje. W tej chwili tajemniczy mafiozo potrzebował zarówno inteligentnego jak i silnorękiego. Idioci w stylu poprzednich śmiałków nie spełniali ani jednego ani drugiego kryterium. Byli na tyle głupi żeby zaatakować bez planu i na tyle słabi żeby ochroniarz posiekał ich na konfetti. Analiza Kurusu była trafiona o ile zależy mu na dalszej współpracy z pewna smutna organizacja.
- Dokładnie tak. Wchodzę na grząski grunt, ale myślę, ze tobie się to przyda i nie spierdolisz tego jak te obszczymury. - zerwał się nagle barman słuchając jak zabójca snuje hipotetyczne plany.
- Triada dzieli się jak wszyscy wiedza na trzy rodziny. Facet na opinii i pieniądzach, którego ci zależy jest z rodziny Yoshida. Powiążą go z tobą lub zrobisz rozpierdol na rynku? Popłyniesz na dno z kamieniem przy bucie. A jak spieprzysz to jeszcze bardziej spektakularnie to i z kamieniem przy rękawiczce. Interesy na rynku muszą pozostać nienaruszone. - wygłosił przemowę. Czy Kurusu coś z tego wyciągnie to już czas pokaże.
- Cos nowego? HA HA HA HA! Myślisz, ze tutejszym zależy na nowościach? Dla nich liczy się tylko procent w stosunku do ceny! Ale faktycznie, mam coś specjalnego. Ostatnio przyszło prosto z wysp - mirin. - powiedział i nalał trunku do niewielkiego spodka. W tym czasie do baru wszedł kolejny, z pozoru taki sam jak reszta bywalców, jednak Brodacz zwrócił na niego uwagę.
- To kompan tych śmiałków, którzy podjęli się tego przed tobą. Mial iść z nimi, ale coś mu wypadło. Od tamtego momentu tylko pije. - podzielił się kolejnym punktem zaczepienia po czym zawołał przybysza wyciągając drugi spodeczek, do którego nalał tego samego fikuśnego napoju co tobie.
- Bądź ostrożny, łatwo go można spłoszyć. - udzielił rady. Mężczyzna był niewysoki, rozczochrany, a stan jego odzieży wołał o pomstę do nieba. Mial podkrążone i przekrwione oczy. Powolnymi i mechanicznymi ruchami dotelepał się przed bar i bez słowa zaczął sączyć trunek. Gdy usiadł obok, poczułeś ze pewnie nie myl się od kilku dni. Szczurołap dyskretnie skinął do ciebie, jakby chciał pokazać, ze to jest twoja szansa.

[Kurusu]

- Spłoszyć, co? - mruknął patrząc kątem oka, na nadchodzącą postać... Ten o to człowiek, według rozmówcy, był w posiadaniu przydatnych informacji... A raczej była taka możliwość. Najemnik odwrócił głowę w stronę barmana, nie chcąc sprawiać, że czułby się dziwnie. Intensywne obserwowanie kogoś jest najgorszą możliwą czynnością do wykonania, jaką mógłby zrobić teraz... Niestety była też inna rzecz, która zniechęcała do podjęcia rozmowy, konkretniej zapach... Definitywnie ten osobnik, nie mył się od dłuższego czasu, mimika Kurusu przyjęła wyraz zdegustowania tym co miał przed oczami, jednak nie mógł na to poradzić.
- Przyjacielu. - zaczął spokojnie, odwracając się w kierunku pijącego. Wolał podejść do niego ostrożnie, aczkolwiek mówił z takim tonem, by na pewno został usłyszany. - Wyglądasz, jakbyś potrzebował jakiejś pomocy z przywróceniem się do porządku. - dodał, starając się ostrożnie dobierać swoje słowa. Każde zdanie mogło być tym, które przekreśli szanse na dowiedzenie się czegokolwiek...
- Tak się składa, że mogę z tym pomóc... - dodał poprawiając nieco kołnierz, starając się wysondować rozmówcę. W tej chwili spodziewał się, że zostanie kulturalnie poinformowany, że to nie jego interes lub niech się oddali... Jak to bywało z pijaczkami. Pewnym było, że ten nie jest niezbędny do powodzenia tej misji. Absolutnie nie jest.

[Ame]

Misja rangi C dla Kurusu
7/30
Barman od razu pożałował tego, ze chciał pomoc najemnikowi. Mężczyzna, który właśnie podszedł do baru nie był typem klienta pożądanym nawet w takim miejscu jak to. Nie to, ze większość przebywających tutaj była kontrolowana przez perfekcyjną panią domu, ale ten konkretny wychodził po za skale. Brodacz porzucił czyszczenie kufli i ze zmarszczona twarzą oddalił się pod byle jakim pretekstem na zaplecze. Zostali we trzech: Kurusu, Menel i jego smród. Najemnik od początku starał się nie gapić na przybysza. Wziął sobie do serca rade i nie chciał go spłoszyć. Tamten zaś wyglądał na kogoś [tak tez pachniał] jakby niczym się nie przejmował. Nie obchodziły go spojrzenia ludzi siedzących w knajpie. Szedł prosto do celu - do baru. Usiadł obok Ayatsuri i bez słowa zaczął pic zostawiona przez karczmarza porcje miriniu. Nie zapytał o nic. Nie obchodziło go dlaczego dostał alkohol za darmo. Liczyło się tylko to, ze go dostał. Nie zauważył nawet zdegustowanej miny nowego towarzysza. Towarzysza dosyć fałszywego, gdyż zapewne nie siedziałby obok niego gdyby nie to, ze ten mógł wiedzieć cokolwiek o nieudanej akcji poprzedników. "Przyjacielu". "Kolego". "Kumplu". Każda konwersacja mająca na celu uzyskania jakieś korzyści lub zwrot długu zaczyna się od takich slow. W tym przypadku nie było inaczej. Kurusu próbował zachować pozory grzeczności - zaoferował swoja pomoc w ogarnięciu życia. Nie wiedział co pijaczyna ma w głowie i może słusznie zaczął od zadeklarowania chęci pomocy. Coś co ukazałoby go w dobrym świetle, jego dobre intencje. W tym czasie alkoholik jak to alkoholik. Po prostu w szybkim tempie opróżniał niewielkie naczynie, zupełnie jakby musiał bardzo szybko napełnić swój bak żeby moc dalej jechać. Paliwo było typowe dla pojazdów z tej okolicy, jednak ten wyjątkowo dużo palił jak na odległości, które pokonywał. Najemnik poprawił kołnierz i oczekiwał odpowiedzi, która nie nadchodziła. Jego rozmówca zaczął bujać się na krześle, tym razem wyraźnie pogrążony w myślach. Jednak cokolwiek do niego docierało, tylko rozmyślnie ignorował wszystko i wszystkich.
- Pomóc? Zabijesz mnie i dasz mi w spokoju zgnić, tak jak powinienem? - odpowiedział w końcu na próby zagajenia.
- Szedłem za nimi. Miałem do nich dołączyć... widziałem jak ten stary dziad dobywa miecza i tnie ich na plasterki. Cholerny samuraj... - po tych słowach mężczyzna wywrócił się na krześle, na którym wcześniej gibał się jak rezus. Wybełkotał jeszcze kilka niezrozumiałych slow, po czym wstał i cisnął krzesełkiem, które zawiodło go w kluczowym momencie, przez pol lokalu, a następnie chwiejnym krokiem ruszył do drzwi, którymi trzasnął wychodząc. Mimo braku chęci do jakiejkolwiek kooperacji, Kurusu uzyskał dzięki temu informacje na temat tego kim jest tajemniczy ochroniarz pana Suny. Barman w tym czasie słysząc hałas rozlatującego się krzesełka wybiegł z zaplecza.
- Rozwalę mu ten zapijaczony pysk jak tylko śmie tutaj wrócić. Mam nadzieje, ze dowiedziałeś się czegoś przydatnego! Idz już działać w terenie, gapia się na ciebie wszyscy, a chyba nie chcesz być w ten sposób kojarzony. - warknął Szczurołap. To chyba było bardzo kulturalne i nieco wygładzone dzięki starej znajomości wyproszenie z knajpy. Miejscem gdzie można znaleźć handlarza przyprawami jest oczywiście rynek i to tam można zacząć poszukiwania.

/zt --> http://shinobiwar.pl/viewtopic.php?f=58&t=4592

[Jun'ichi]

Przybywam

Rozmowa z bliźniakami mogła nie brzmieć na zbyt przyjemną, ale dla Jun'ichiego i tak było jasne, że mężczyźni nie traktują go z wyższością, a są jedynie szczerzy na co nie mógł się przecież złościć.
Zawsze taki byłem, dlatego rodzina mnie odseparowała. Obiecuję straszyć tylko starsze panie. Do wieczora. - zażartował nieco sztywno chłopak po czym ukłonił się z delikatnym uśmiechem. Teraz mógł już ruszać w stronę osady Shigashi co uczynił niezwłocznie obawiając się, że tracąc czas, zawali tak ważną misję.

Po pewnym czasie, kiedy podpierając się kijkiem, Jun doszedł wreszcie do wioski, musiał zastanowić się gdzie szukać takich ludzi jak tamta piątka. Z pewnością nie byli tam, gdzie przechadzali się uczciwi ludzie. Jako pierwsze miejsce należało zapewne sprawdzić mniej gustowne knajpy i jadłodajnie, gdzie mogli oni nabierać sił po podróży, może szukali kolejnego zadania, możliwości było wiele i to lekko przerażało chłopca.
Powoli przechadzając się ulicami wioski poczuł wreszcie zapach tytoniu połączony z wonią alkoholu co było dobrym znakiem. Idąc tym tropem, Jun trafił przed "Szkarłatną spelunę", która spełniała wszelkie wymogi miejsca, gdzie spodziewałby się spotkać takich oprychów. Mając już na oku pierwszy cel, chłopak zaszedł w jedną uliczkę dalej, gdzie rozsiadł się pod ścianą, położył kijek obok siebie i spuścił głowę udając że śpi. Czy ktokolwiek zaczepiał śpiącego biedaka? Było to mało prawdopodobne, dlatego w takiej pozycji mógł aktywować swojego Byakugana i zajrzeć do speluny w poszukiwaniu "znajomych". Dla pewności chciał też sprawdzić okoliczne budynki bo na dobrą sprawę Ci ludzie mogli być dosłownie wszędzie... a mogło ich nie być wcale.
Było to pierwsze tak wymagające zadanie chłopaka i odczuwał silną presję. Wiedział jednak, że nie zawiedzie i dokończy ją nawet jeśli spędzi na tym dużo więcej czasu niż zakładał.
Szukając parszywej piątki, Jun starał się odtwarzać w głowie to jak każdy z nich wyglądał, co nosił i brał pod uwagę to, że mogli się przebrać dlatego dokładnie obserwował każdego podejrzanego i próbował porównywać z tym co zapamiętał z ich jedynego, nieprzyjemnego spotkania.
Jeśli w tym miejscu nie dopatrzył się niczego pomocnego, "budził" się ze swojego udawanego snu by ruszyć w dalsze poszukiwania.

[Kakita Asagi]

Misja C dla Jun'ichi
Postęp: 22/ ?
"Szukając szczęścia cz 1."

Młody opiekun dojo, pozbywszy się swojej maski przybył do drugiego z wielkich miast kupieckich - Shigashi no Kibu. Czy była to najdłuższa w jego karierze podróż, z daleka od dojo, którym zajmował się i któremu służył? Cóż, tego nie wie tkacz tej opowieści, pewne natomiast było, że zadanie przed jakim stanął niewątpliwie należało do najtrudniejszych i najniebezpieczniejszych w jego dotychczasowej karierze. W zasadzie, to nawet on sam był świadom, że to co robi, a raczej to do czego został wysłany zdecydowanie przekracza jego kompetencje - był jedynie Doko, opiekunek Dojo. Czy to nie za mało, by ruszyć w pościg za bądź co bądź zbiegiem z jego klanu? Krew Hyuuga była cenna i to niewiarygodnie. Dlaczego więc Goro-sama posłał jego, dopiero poznanego "świeżaka" w tak niebezpieczną misję? Co prawda, dał mu wsparcie pod postacią dwóch dość tajemniczych Hyuuga, których możliwości Jun'ichi na razie nie znał, ale czy to wystarczyło? O co mogło tak naprawdę chodzić? Czy może... wszystko miało na celu możliwie po cichu sprawę rozwiązać? Wszak wysłanie grupy pościgowej składającej się z tropicieli o randze Akoraito czy też Sentoki zdecydowanie bardziej pasowało do poszukiwań posiadającego białe oczy chłopaka, który odszedł z podejrzaną grupą - cóż, tego tkacz tej opowieści na razie nie zdradzi...

Na razie pewne było jedno - Jun'ichi przyjął powierzone mu zadnie z godną pochwały pokorą i niczym mieszkaniec Yinzin ruszył w świat by wypełnić misje. Jego oddanie zdecydowanie miało w sobie coś z ducha bushido, ale czy powinno to dziwić? W jego żyłach płynęła krew jednego z najbardziej tradycyjnych klanów ninja, jeśli którzykolwiek shinobi mogliby się uważać za równie honorowych co samurajowie, to właśnie Hyuuga.
Plan naszego bohatera był względnie prosty - zdecydował się wykorzystać wszystkie swoje atuty, przemieniając słabości w siłę. Młodzieniec był wyjątkowo nieurodziwy, zupełnie nie pasował do słynących z piękna członków klanu Hyuuga, ale może właśnie dlatego, miał szanse wypełnić swoje zadanie? Czy jego nieprzyjaciołom przyjdzie zapłacić najwyższą karę, za popełnienie podstawowego błędu i zachowanie go przy życiu? Tego się niewątpliwie już niedługo dowiemy. Na razie jednak trzeba otwarcie przyznać, że plan Jun'ichi'ego był dobry - jego nieciekawa aparycja sprawiała, że ludzie zwyczajnie odwracali od niego wzrok, by nie widzieć potrzebującego. Nikt nie chce oglądać nędzy, a znieczulica prowadzi do tego, że udajemy iż kogoś nie widzimy. Wojna między Hyuuga a Yamanaka, nawet jeśli była głównie pozycyjną, znieczuliła ludzi - wielu emigrantów z obu stron przybywało do Shigashi no Kibu, nei byli to oczywiście shinobi, tylko anonimowe ofiary konfliktu, z którymi nikt nie miał zamiaru mieć czegokolwiek wspólnego - wiadomo, co z oczu, to z serca...

Zorganizowawszy sobie "punkt obserwacyjny" i przez nikogo nie niepokojony Jun'ichi mógł się zabrać za zbieranie informacji. Jego skryte pod materiałem oczy pozwalały mu zajrzeć tam, gdzie każdemu wydawało się iż jest niewidzialny, niestety przejrzenie speluny nie dało mu innej odpowiedzi jak to, że tutaj nie znajdzie żadnego ze swoich celów, chociaż towarzystwo w środku istotnie należało do tego bardziej zakazanego. W środku znajdowało się dwunastu mężczyzn (każdy miał przy sobie kilka noży, jedni kastety, czy też inną małą broń, jeden nawet wakizashi), siedzących w grupach po 3 lub 4-rech, grali w kości, pili alkohol, a chodzące tu i ówdzie kelnerki co jakiś czas klepnęli w tyłek, na co tamte nie reagowały spodziewanym "liściem". Oberżysta był jeden, siedział za ladą, pod którą schowaną miał kuszę - sam był byk jakich mało, raczej nikt tutaj mu nie podskoczy. W kuchni siedziało dwóch chłystków i to w sumie wszystko. Słabością zastosowanej przez naszego bohatera metody inwigilacji był fakt, że niestety niczego nie słyszał, a to mogło być kluczowe - wiadomo, alkohol i hazard czasem języki rozplątują. Generalnie, tutaj nie było żadnego shinobi, tego mógł być pewien, ale wcale nie powiedziane, że nic godnego uwagi.
Warto dodać, że do pogody nasz bohater nie miał szczęścia, bowiem zaczął rzęsisty padać deszcz, jeszcze bardziej komplikując poszukiwania. Ulice szybko pokrywały się błotem i zwyczajnie zrobiły się śliskie - ludzie zaczęli szybko się przemieszczeń szukając schronienia pod dachami i w swoich domach - sam Jun'ichi w mokrym stroju wyglądał jeszcze bardziej żałośnie i na pewno już nikt nie spojrzy na niego i nie zaproponuje pomocy - smutne, prawda?
Co zrobi nasz bohater?

[Jun'ichi]

Samotne siedzenie pod karczmą, widok zniesmaczonych twarzy oraz niewyraźne parsknięcia sprawiły, że Jun'ichi poczuł się... jak za starych, złych czasów. Chłopak delikatnie uśmiechnął się z głową zwieszoną w dół, dzięki czemu ciągle mógł obserwować wnętrze karczmy, które nie skrywało jednak tego co było mu najbardziej potrzebne. Przez chwilę Jun chciał ruszyć dalej i liczyć na odrobinę szczęścia, jednak właśnie wtedy spadł deszcz i w ciągu kilku chwil sprawił, że na chłopcu nie było już suchej nitki. Ciągle z uśmiechem na twarzy, młody Hyuga uniósł głowę w stronę ciemnych chmur i uśmiechnął się jeszcze szerzej, najwyraźniej szczerze rozbawiony tą sytuacją. Niebiosa dawały mu znak, albo pchały w śmiertelną pułapkę. Żadnej opcji nie chciał stracić bo przyświecał mu szczytny cel - służba rodzinie.
Powoli, z pomocą drewnianego kija chłopak dźwignął się na równe nogi i sięgnął do kieszeni gdzie znajdowała się część jego pieniędzy. Kiedy upewnił się co do ich ilości, ruszył w stronę karczmy, do której chciał zawitać tym razem jako gość, którego celem było zjeść coś niewielkiego i przeczekać paskudną pogodę przy chociażby rundce gry w kości. Ryzykował zwłaszcza przez swoją paskudną twarz, jednak istniała szansa na to, że zdobędzie jakieś informacje. Musiał spróbować.

Spokojnie, z kijem założonym pionowo na plecach Jun wkroczył do karczmy. Nie zatrzymywał się, nie rozglądał bo wiedział że to działa na niektórych niczym płachta na byka. Swoje kroki skierował prosto do baru, gdzie chciał prosić wielkiego właściciela o kubek zimnej wody i miskę jakiekolwiek zupy. Od razu przy tych słowach położył na stole garść monet, aby pokazać że jest klientem, a nie tym na kogo wyglądał czyli przybłędą.
Ach, kości. W całej rodzinie byłem w tym najlepszy, aż wreszcie nikt nie chciał ze mną grać. Uznawali, że mam nienaturalne szczęście i tylko dlatego, że nie graliśmy o pieniądze, nie straciłem cennych przyjaźni, haha! - powiedział niby do siebie Jun'ichi, opierając się tyłem o bar i zerkając na grających przy niektórych stolikach. Czemu kłamał? Liczył na to, że ktoś uzna to za ciekawe wyzwanie, spróbować swoich sił z urodzonym szczęściarzem. Aby nieco pogrzać atmosferę, dłoń chłopca potrząsnęła delikatnie kilkoma monetami w kieszeni.
Ryzykował wiele ale z drugiej strony był tutaj prawdopodobnie jedynym shinobi co jednak mogło dawać lekkie poczucie pewności siebie, nawet komuś wyglądającemu jak przejechana, zeschnięta rodzynka.