Leśna Polana

[Chise]

Skierowała się w stronę wchodzących chłopców z uśmiechem. Aiden był zmachany i sądząc po zapachu, niemal tak samo ubrudzony, co dnia kiedy go zabrali, ale szczęśliwy i zadowolony, paplał o tym co robili i kogo poznali. Po Shidze też było czuć wysiłek, ale zdecydowanie mniej niż od chłopca. W czasie gdy Jashinista przyszykował Aidena do snu, Chise zajęła się nieco układaniem ich rzeczy i sprzątaniem po bałaganie jaki zrobili w czasie mycia.
Aż ją zdziwiło takie natychmiastowe zaśnięcie chłopaka, choć po chwili namysłu było wytłumaczalne. Nie dość, że był dzieckiem, to jeszcze się zmęczył, wybiegał i najadł.. A jakiś czas temu podejrzewała, że nie miał okazji spać w tak komfortowych warunkach. Podeszła do młodego i nieco poprawiła mu kołdrę, naciągając mocniej na niego i odsunęła włosy z czoła. Były nieco za długie, więc pomyślała o tym, że trzeba je podciąć, a więc wstąpić do fryzjera..
Wokół takich myślach błądziła, kiedy odezwał się Shiga. Pokiwała głową na jego słowa. Faktycznie, obiecał jej to, a i ona sama potrzebowała się rozwijać. Walka siedmioma mieczami była swoją drogą, ale techniki Katonowe stanowiły drugą podstawę jej umiejętności, drugi filar. Nie mogła go zaniedbywać kosztem pierwszego.
Zamknęli drzwi, uprzedzili żonę karczmarza o tym, że mały śpi i poprosili by go pilnować i czasem do niego zaglądać. Nie bali si kradzieży - chyba tylko głupi by się na to porywał - a w ten sposób Aiden miał chociaż częściową opiekę. Karczmarza nie było, więc uniknęli głupich komentarzy z jego strony. Teraz, gdy Chise znała całą historię, byłyby nieco mniej zabawne.
+18

A sio podglądacze!

Po drodze Shiga rozpoczął wykład dotyczący pierwszej techniki katonu której mieli się dziś nauczyć. Była to swego rodzaju rozgrzewka przed tornadem, który jej obiecał. Opisał wizualnie cały jej wygląd - wypuszczenie pojedynczej linii katonu ze swojego ciała, który mknie w stronę przeciwnika, a następnie go otacza, zamykając w ognistej pułapce. Dodatkowo miał wiele przyjemnych możliwości, jak zwiększanie wysokości, by nikt nie zdołał z niego wyskoczyć oraz możliwość tworzenia dodatkowych linii płomieni, co z pewności miało wiele sytuacyjnych zastosowań, które potrafiła sobie wyobrazić. Do tego miało olbrzymią zaletę w postaci naprawdę małej ilości pieczęci - tylko jedna jak na tyle możliwości wydawała się aż być rozrzutnością i ciężko jej było sobie wyobrazić jak można osiągnąć tak wiele tak niewielkim kosztem. Były jednak także wady, bo żadna technika nie była ich pozbawiona - tutaj było to niewątpliwie stosunkowo niewielki zasięg. Niektóre techniki, które znała, niewątpliwie niższego poziomu zaawansowania i skomplikowania, miały go znacznie większy. Jednakże nie było na co narzekać, bo nadal była to technika niezwykle użyteczna. Ile razy zdarzało się jej, że przeciwnik zaczynał wiać jak zaczęła się rozkręcać? W sumie niewiele, ale nadal milo było mieć możliwość tego uniknąć. Po dotarciu do dość obszernej polany mogli zacząć trening praktyczny. Shiga powiedział nazwę pieczęci oraz to jak postępować i gdzie kierować ogień by niczego nie podpalić - i Chise mogła rozpocząć próbowanie. Początkowo oczywiście nie wychodziło za ładnie, linie ognia się nie pojawiały lub szybko gasły, problemem była także ich kontrola, bo nie zawsze jej zamiary zgadzały się z efektem. Korzystając ze wskazówek chłopaka, na bieżąco poprawiała błędy, opanowując także podnoszenie płomieni bardziej w górę, jak i w końcu wypuszczenie kolejnych linii z tych istniejących, po czym mogła się pochwalić kolejną nauczoną techniką katonu z wszystkimi jej możliwościami.


Trening Katon: Hibashiri, katon B

[Hitsukejin Shiga]

Shigiemu nie przeszkadzało to, że Chise nie komentowała na bieżąco jego opowieści. Było to dla niego nawet, hm, na rękę. Wolał na pewno niemą akceptację jego opowieści niż jakieś aktywne wypytywanie go o szczegóły, bo i tak to co najważniejsze było zupełnie jasne. Nie zabili nikogo, musieli się wyżyć, za wszystko zapłacili. To były najważniejsze punkty które interesowały Chise chyba najmocniej. Utwierdzały tą wersję opowieści o dobrym Jashiniście, który nie morduje dla zasady, nie morduje na oślep. Wpisywało się w całą otoczkę.
Shiga ucieszył się, co jest dla niego głupie, denerwujące i zaskakujące, że Chise także opiekuje się chłopakiem. I co prawda poprawiła mu kołdrę ciutek za wysoko i gdy tylko odeszła od niego musiał ją poprawić po swojemu. Shiga nawet robiąc coś takiego czuł się zaskakująco szczęśliwy. Czy takie jest uczucie... ciepła? Czy tak jest jak ma się rodzinę? Ludzie którym na tobie zależy i tobie zależy na nich i jest tak ciepło, miło, fajnie na serduszku? To jest rodzina? Shiga nie pamiętał jak to jest mieć rodzine. Dobre wspomnienia są jak piękne, małe, delikatne kwiaty, maki lub krokusy. A złe wspomnienia to wielkie, śmierdzące i gnijące grzyby. Przysłaniają swoją obrzydliwością kwiatki, nie zostawiając im ani ciutek miejsca do istnienia i bycia zapamiętanymi. Dlatego Shiga nie pamiętał z domu praktycznie nic prócz pięknych oczu matki i zapachu jej skóry, gdy go tuliła do piersi. Nie pamiętał też, że to on jest jej zabójcą, bo zrobił to opętany szałem i transem Jashina, towarzyszącym obłaskawieniu i poczuciu tego, że cały świat leży u stóp. Gdyby wiedział, pewnie by się znienawidził całkowicie, na razie pamiętał tylko obrzydliwą postać ojca tyrana i despoty, który katował i ją i jego i to na nim skupiała się cała nienawiść Hitsukejina, cała złość i cała wina spadła na nieświętej pamięci nieżywego tatkę, który to był skurwielem, ale teraz po upływie tylu lat, Shigiemu wydawał się jeszcze większym potworem, jakoby sam był conajmniej mitycznym demonem z legend z którym to Shiga musiał żyć pod jednym dachem. A to tylko przecież była przemoc domowa. Dla wielu całkowita normalność...
+18

Chciałoby się, co?

  Ukryty tekst

[Chise]

Przemoc domowa była wyjątkowo paskudnym zjawiskiem. Chodziło o to, że zostawiała obrażenia nie tylko fizyczne, takie jak siniaki, otarcia i rozcięcia. To było bolesne, ale mijało w miarę szybko, a na dziecku szczególnie. Oprócz tego zostawały również ślady psychiczne, które goiły się o wiele dłużej, a także zostawiały blizny nieraz na całe lata, jak nie życie. Czasem po prostu je kształtowało. Czy gdyby ojciec Shiga nie był skurwysynem, które swoje frustracje wyładowuje na najbliższych.. To czy wtedy byłby teraz tu, na tej polanie? Czy może byłby dziadkiem z kilkorgiem dzieci i gromadką wnuków, albo i prawnuków? O ile by żył oczywiście, bo to również nie było pewne. Mógł wpaść pod wóz, zachorować, zostać zabity przez bandytę.. Tyle możliwości, które teraz i przez tyle lat odpadały i nie musiał się o nie martwić.
Więc.. Może było lepiej w ten sposób? Może to była najlepsza droga jaką mógł obrać?

Not today

Kolejna technika której się postanowiła.. A może raczej, której Shiga postanowił ją nauczyć przy jej niemej aprobacie, wyglądała równie interesująco co poprzedniczka. Było to o tyle ważne, że miała możliwości podobne do znanej jej już techniki, której użyła na turnieju. Walka z Osamu z pewnością wiele ją nauczyła, w tym tego jak bardzo cenne były techniki ograniczające widoczność przeciwnika, a ta się do nich zaliczała. Chise kiwała głową, słysząc jej opis, bo brzmiał poza niewielkimi szczegółami jak technika dymu. Tutaj był to jednak proch lub popiół, znacznie silniejszy od jej młodszej siostry oraz o ciemnej barwie. To ostatnie najmniej ją obchodziło, bo oczywiście nie była w stanie tego zaobserwować, ale w sumie zapamiętała, bo może się jej przydać. Do złożenia jutsu potrzeba było 4 pieczęci, a więc już ilość nie pozwalającą na wykonanie tego w trybie natychmiastowym, ale nadal dość szybkim. Zasięg, z tego co mówił Shiga, również był większy, i to o niebagatelna odległość 10 metrów, co było jego zdecydowaną zaletą. Po dokładnym omówieniu całego jutsu, ze wszystkimi możliwymi szczegółami, przeszli do wykonywania. Shiga po kolei przekazał jej nazwy pieczęci i przez chwilę "na sucho", bez użycia czakry poćwiczyła ich składanie, by było płynnie. Następnym krokiem było oczywiście użycie czakry, tego nie można było uniknąć. Składała więc pieczęcie, wydychała.. I nic, poza ziarnistym posmakiem w ustach. Musiała się bardziej skupić, bardziej skoncentrować.. I w końcu się jej udało. Niewielki obłoczek wypłynął z jej ust, jak dym z ust palacza. Shiga, słyszała to wyraźnie, niemal dusił się z tłumionego śmiechu za jej plecami, co ją nieco zirytowało. Złożyła pieczęcie, nabrała powietrza głęboko.. I wydmuchnęła tym razem wspaniałą ilość dymu. Chise odskoczyła do tyłu i szybko usłyszała huk, jaki wywołał dym po spotkaniu z tlącymi się resztami trawy po poprzedniej ognistej technice. Tym razem to było z pewnością to.


Trening technika Katon B : Katon: Haisekishō

[Hitsukejin Shiga]

Takie rozkminianie nie przynosi niczego dobrego, wiesz o tym? Rozkminiając co mogłoby być gdyby - zastanawiając się nad czymś, co się nie zdarzyło, a JEDYNIE MOGŁO, prowadzi do bardzo dużej ilości bólu i tego, ze wydaje ci się, że każda, dosłownie każdą sytuację mogłaś rozwiązać lepiej. Myślisz o tym, że mogłaś się wtedy nie pokłócić, nie powiedzieć o słowa za dużo. Nie byłoby bólu, nerwów, następstw... A może gdyby nie było tej kłótni to nie oczyściłaby się atmosfera i taki zawieszony w powietrzu jad psułby wszystko? Nie wiesz co może przynieść przyszłość, możesz jedynie gdybać, ale gdy poświęcasz temu zbyt wiele czasu to tylko sprawiasz sobie ból. Dużo bólu. Shiga był specjalistą od sprawiania sobie bólu. I zastanawiania się setki i tysiące razy na rzeczami które mogły się zdarzyć, ale nie zdarzyły, nad ich konsekwencjami, nad wszystkim... Był także specem od rozmyślania nad tym, co, z tego co zrobił, powinien uczynić inaczej. Czy żałowal rzezi w Dziku? Teraz, gdy poznał Chise, troche tak. Wiedział tez jednak z całą stanowczościa, że gdyby nie dar od Jashina to by zwyczajnie nie dożył poznania jej. A byłą jednak... No była dla niego ważna, odpierdolcie się z dalszymi pytaniami. Jest wazna i koniec, zakaz rozkminiania, stanowczy.
+18

Próbujcie dalej.

  Ukryty tekst

[Chise]

Polana, mimo dość chłodnej, jesiennej nocy, stawała cię coraz gorętsza. Ale czego można było się spodziewać po spotkaniu na osobności dwójki tak płomiennych osobowości? Iskry latały, aż miło.. A właściwie to nawet nie iskry, to już buchał między nimi prawdziwy ogień! Kto wie, jak daleko dzisiaj zajdą? Nie dosłownie oczywiście, bo nigdzie się stąd nie wybierali teraz, kiedy atmosfera była tak podgrzana. Karczma, sen, jedzenie, nawet Aiden.. Odeszli gdzieś w zapomnienie, spłonęli w płomiennej łunie, która zajmowała ich umysły..

Z zainteresowaniem towarzyszyła tworzeniu kolejnej techniki, proces jej powstawania nieomalże naocznie. Skupienie niemal parowało z Jashinisty, kiedy wstawiał kolejne pieczęcie do techniki, mające odzwierciedlać jej zachowanie i zamiar twórcy. Była co prawda zaskoczona nieco tym jak chętnie Shiga dzieli się z nią swoimi sekretami. Pokazanie jej techniki której już nie jeden używał i jest stosunkowo znana w kręgach użytkowników tego elementu to jedno, ale zaprezentowanie jej na żywo własnej autorskiej techniki którą dopiero przy niej opanowywał było na zupełnie innym poziomie. Ale nie miała zamiaru wybrzydzać, tak samo jak nie miała zamiaru jakoś mu w tej technice przeszkadzać. Sama Chise nie wiedziała jeszcze co powstanie, ale znając jego tornado, spodziewała się czegoś równie epickiego. Czy się zawiodła, słysząc i czując słup ognia? Cóż, nie było to tak widowiskowe jak tornado, ale natychmiast też zaczęła rozumieć podstawowy zamysł oraz możliwości z niej wynikające. Jej ręce same powtarzały sekwencję, już znaną, na razie nie używając do tego czakry, skupiając się jedynie na prawidłowym ułożeniu dłoni i palców, przez które miała płynąć już całkiem niedługo błękitna energia, formująca to wszystko.
Podniosła głowę na kolejne stwierdzenie Shigi, uśmiechając się lekko.
- Być może tak było. Przez to czułam jakbym miała w ustach ziemię - wytłumaczyła szybko i zachichotała - Mało przyjemne. A a technika.. Wydaje się być całkiem przydatna. Chętnie nauczę się tornada z przytuleniem, ale daj mi to przećwiczyć, okey? - puściła chłopaki oczko. Nie wydawała się aż tak przejmować tym ZŁEM KONIECZNYM, jakim niewątpliwie jest przytulanie wedle pewnego mnicha, więc pewnie jakoś da radę to znieść.
Wróciła ponownie na strumieniu ognia. Skupiła się na odpowiednim formowaniu swojej czakry do pożądanego kształtu, tak, jak ma to miejsce przy innych katonach - bo te z zasady są, z racji na cechę główną czyli element ognia, dość do siebie podobne. Przypomniała sobie po kolei wszystkie pieczęci i to, co miały znaczyć i czym były dla techniki.. Po czym wyciągnęła rękę, po której popłynął początkowo niewielki strumień ognia, Przez moment Chise bawiła się ilością czakry potrzebnej do prawidłowego wykonania techniki, na zasięgu dwadzieścia metrów, po czym zwiększyła jej moc i ilość. Czuła drzemiącą w tym siłę, która wyrywała się jej na zewnątrz i strumień nagle wystrzelił do przodu, zwiększając swoją długość dwukrotnie. Utrzymanie tego było jednak męczące, więc niemal natychmiast po przerwaniu techniki padła na tyłek, ciężko dysząc. Dała Shidze znać dłonią.
- Daj.. Daj mi moment, dobrze? - wysapała cicho. Od tego gorąca zaschło jej w ustach niemal zupełnie.


Nauka: Katon Arashi Hinote rangi B WT.

[Hitsukejin Shiga]

Rzeczywiście połączony temperament obojga użytkowników tego wspaniałego elementu jakim jest katon był czymś rzeczywiście... hm, jakby to ująć - zazwyczaj gdy dwie fale się spotykają, czy to tsunami, czy - coby jednak być bliżej serca zagadnienia - dwa pożary, to one się niwelują. W tym przypadku było inaczej. Zamiast się wzajemnie osłabiać ich charaktery pasowały do Siebie komplementarnie, uzupełniając się wzajemnie, jak gdyby były zaginionymi częściami (dwoma połóweczkami nawet można rzec) większej całości. Innymi słowy, bez owijania w bawełnę - robiło się coraz goręcej, a Shigiemu to nawet odpowiadało.
+18

No dziś też się nie uda kappa

  Ukryty tekst

[Chise]

Odpoczynek dobrze robił i jej i jemu. Chociaż był nieśmiertelnym Jashinistą, to nadaj jego czakra zużywała się tak samo jak jej i w ten sam sposób umykała. Shiga mógł zużywać ją z większym opanowaniem, ale z pewnością odczuwał jej braki. Oddech Chise powoli się uspokajał, bicie serca zwalniało.. Żałowała, że nie było nigdzie w pobliżu strumienia czy jeziorka, bo oddała by wiele za łyk czystej, zimnej wody oraz możliwość obmycia twarzy z potu, który się tam gromadził. Tak musiała otrzeć czoło swoim własnym rękawem i obejść się bez tych luksusów. Był to nieco brak przemyślenia z ich strony, że nie wzięli bukłaka z pokoju czy jakieś prowiantu z karczmy. Nie było co jednak płakać nad rozlanym mlekiem. Musiała wstać i uczyć się dalej.
Wstała i stanęła blisko Shigi, trzymając ręce opuszczone wzdłuż boków, czoło oparła swobodnie na jego ramieniu. Słuchała uważnie, kiedy mówił nazwy kolejnych pieczęci, chociaż po prawdzie czuła je na plecach, potrafiła rozpoznać charakterystyczne ułożenie palców. Czakra po nich spłynęła i Chise mogła ją na sobie poczuć, a następnie otoczył ich żar. Słyszała trzask płomieni i bijące od nich gorąco było naprawdę.. Imponujące. Uchiha uniosła głowę, słysząc kolejne słowa Jashinisty, będące wyjaśnieniem techniki.
Sama zaczęła się zastanawiać nad tym, jak mogłaby wykorzystać technikę. To, że mógł się w niej poruszać razem z nią było imponujące. Czuła ruch ognia za swoimi plecami, czuła, że jest to coś naprawdę potężnego i przykuwającego uwagę swym niebezpieczeństwem. Bo to nie jest tak, że ogień jest ogniowi równy. Jest ogień spokojny, niegroźny, przyjazny, jak ognisko, które swoim ciepłem ogrzewa zmęczonych ludzi po całym dniu, którzy zasiadają przy nim by cieszyć się ogrzewającym skórę ciepełkiem, takim aż mimozowato bezużytecznie spokojnym. I był taki ogień, jak z tego tornada. Który wiał, poruszał się, swoimi jezorami ognia smagał cały świat dookoła. To było definitywnie coś zupełnie innego, jak ogien eksplozji, bardzo porywisty, mocny i potrafiący zabrać ze sobą dziesiątki istnień i całe lasy, a jednocześnie... było w nim coś magicznego. To, że kontrolował go Shiga, jak gdyby ogień był żywym zwierzęciem które chłopak ujarzmia. Była w tym jakaś magia która ją pociągała, bo mogła sobie wyobrażać go jako tresera ognistego lwa, który samymi złożonymi dłońmi każe temu potężnemu i przerażającemu stworowi z żaru robić radosne kółeczka, jak gdyby był kociakiem. W rękach Shigi ogień był bardzo dualistyczny i Chise to najbardziej uderzało. Z jednej strony on zachowywał się jakby ten najbardziej destrukcyjny ze wszystkich elementów element czakry był niegroźny, a z drugiej potrafił wydobyć z niego najczystszą potęgę skondensowanego zniszczenia i pożogi...
Chise zaczęła powtarzać sobie bezgłośnie pieczęcie, zastanawiać się nad nimi, studiując to, co on mówił i to co on robił, zderzając to z tym co sama wiedziała o czakrze. Mniej więcej wiedziała, jaka pieczęć jak ją kształtuje i co wywołuje, a teraz, na sucho bo na sucho, ale mogła to przemyśleć, przeanalizować i potem być pewną, że będzie w stanie bezbłędnie odtworzyć.. A może jakby się postarała to poszłoby jej nawet lepiej niż mnichowi? On za bardzo skupiał się na tym, co widział. Ona mogła się skupić na tym, co sama czuje, będąc niejako w centrum cyklonu przecież on widzi znacznie mniej i musi polegać na innych zmysłach... A jej by to nie zrobiło żadnej różnicy, tak naprawdę. I tak i tak nic by nie widziała więc...
- Używanie jej więc jest nieco niebezpieczne? Można się sparzyć.. - zaśmiała się cicho - ..ale komu ja to mówię. Zapewne po maksymalnie paru godzinach byłbyś jak nowy, nieprawda? - przekrzywiła lekko głowę, zabawiając głos odrobiną ironii. Robili razem krok po kroczku, depcząc po wypalonej ziemi, która jeszcze niedawno płonęła żywym ogniem. Prawie jak taniec, tylko kiedy zrobi się fałszywy krok, można nie tylko podeptać partnerowi stopy i stracić jego sympatię, ale i wylądować prosto w ogniu tornada.
Ale bez presji, prawda?
Uchiha lekko się uśmiechnęła i przekrzywiła nieco głowę bardziej. Mruknęła czuląc pieszczotę na szyi i przymknęła oczy.
- To zależy - odpowiedziała chłopakowi - A chcesz mi zaprezentować coś jeszcze? - ha, nie tylko on umiał się bawić w gry dwuznaczności! Chise z łatwością podjęła to wyzwanie, a jej wypowiedź była jeszcze odważniejsza, bo odnosiła się do pójścia dalej.. Jak daleko, to tylko oni sami zadecydują. Ona nie wspominała o granicach, jedynie o możliwościach. Sama zresztą o granicach nie myślała, o rozsądku także. Zostawał tylko żar, płomienie i delikatne usta, pieszczące skórę, pod którą można było z łatwością wyczuć szybsze bicie serce. Krew dudniła, pędziła tętnicami i tylko wola Jashinisty dzieliła to, że delikatnie muska szyję, a nie wgryza się w nią zębami.

Nauka techniki WT Shigi: Katon B Hitsukejin.

Nazwa

Katon: Hitsukejin - W ogniu ukrycie: Podpalacz

Dziedzina

Żywiołowe, katon.

Ranga

B

Pieczęci

Wąż -> tygrys -> wąż -> smok.

Zasięg

10 metrów

Koszt E: 36% | D: 28% | C: 20% | B: 16% | A: 12% | S: 8% | S+: 4% (1/2 za nastepne tury podtrzymania).

Dodatkowe

Wymagana znajomość: Katon: Hibashiri

Opis Technika przede wszystkim jest niezwykle czakrochłonna, co jednak częściowo wytłumaczalne jest jej mechaniką. Po złożeniu pieczęci ognista czakra pokrywa dłonie i od nich rozchodzi się cienką warstwą po ciele użytkownika - po tym rozchodzi się dalej, odsuwając od ciała użytownika i tworzy wokół niego podtrzymywane ogniste tornado którego ogień ma około dwadzieścia metrów średnicy gdzie epicentrum ognistego wiru jest użytkownik. Użytkownik podtrzymuje ogień poprzez podtrzymywanie pieczęci smoka, wtedy też jest bezpieczny od swoich płomieni. W momencie gdy użytkownik rozłącza dłonie z pieczęci ogień wraca do jego ciała - co może paskudnie poparzyć, jesli jest sie w ruchu lub nie jest sie skupionym by ten powrót kontrolować. Tornado jest utrzymywane i pali wszystko na polu średnicy 20 metrów. Podczas używania można się normalnie poruszać o ile utrzymuje się złożone ręce - są one więc wykluczone z jakiegokolwiek innego ich wykorzystania.
Kwestia czasu - pokrycie się ogniem następuje od razu, a potem ogień rozprzestrzenia się z prędkością 5 metrów na sekundę. Jeśli się poruszamy, tornado przemieszcza się razem z nami - użytkownik pozostaje zawsze w bezpiecznym epicentrum.

Link do tematu postaci

KLIK!

[Hitsukejin Shiga]

  Ukryty tekst

[Chise]

No to jej w piety poszło, aż cud, że na nogach ustała. Zniewalające, jak bardzo Chise się przejęła, aż wzruszyła ramionami, nie komentując dalej ani nie ciągnąć. To z pewnością dlatego, że jego riposta była tak ostra, że przez nią nawet nie wiedziała co powiedzieć.
Nie zdołała usłyszeć plotek o walce, gdyż odnalazł ją zaraz po niej, a wcześniej była ciut zajęta spuszczaniem łomotu paru idiotom. A przy nim ludzie nie byli tacy skłonni już komentować. Sława nieco go wyprzedzała. A on sam jeszcze nie opowiedział jej o swoich walkach, tak samo jak i ona o swojej z Shinjim, więc stosunkowo oboje pozostawali w słodkiej niewiedzy co do ostatnich wydarzeń.
Czemu niby miałaby go odepchnąć? Ze względu na konwenanse? Na zasady jej wpajane, jakieś poczucie moralności? Uchiha była teraz jak pies za długo będący na krótkiej smyczy, pędziła przed siebie nie zastanawiając się nad konsekwencjami lub powodami.. Po prostu dawała się porwać wydarzeniom, które się wokół niej toczyły. Dla kogoś bardziej doświadczonego, taki całus w szyję pewnie nie świadczyłby o niczym wielkim i nie powodował żadnego zawrotnego efektu. Jednak ona nie miała nic - więc serce wyrywało się jak głupie, a oddech rwał, powodując, że klatka piersiowa unosiła się w szybkich wdechach.
Na szczęście, między nimi płonęła tylko atmosfera, a ogień nadal pozostawał na zewnątrz. Jednak całe ich.. Nie, jej zdrowie, a może i życie leżało w gestii tego czy Shiga rozłączy dłonie w odpowiedni sposób. Niezwykłe, prawda?
Szkoda, że Chise nie widziała. Nie mogła oglądać tego widoku, z który z pewności był magiczny i piękny.. Jednak bardziej z zewnątrz niż z środka zapewne.
Uchiha uniosła delikatnie brwi, słysząc nagłe wyznanie chłopaka. To było.. Coś innego niż się spodziewała. Sądziła, że chłopak raczej odpowie w podobnym tonie co ona, opierając się na dwuznacznościach i sugestiach. Tym czasem on powiedział jej całkiem bezpośrednio komplement.. Oraz wyraził żal.
- Niepotrzebnie żałujesz - pokręciła delikatnie głową, a włosy zsunęły się jej bardziej na plecy - Ja nie tęsknie za tym, czego nie znam. Nie czuje się pokrzywdzona - zachichotała cicho. Ostrożnie, trzymając łokcie przy sobie, przesunęła ręce tak, by objąć chłopaka w pasie, w czasie kiedy on masował ją po plecach. To było przyjemne i sprawiło, że przeciągnęła się nieco, poruszyła ramionami układając się lepiej, korzystając z tego relaksu. Z jej ust wydobył się śmieszny dźwięk, połączenie miauknięcia i jęknięcia, kiedy poczuła na sobie jego język, łagodne, ale zdecydowane pocałunki, wędrujące po wrażliwych miejscach ciała, aż do przygryzienia ust, kiedy on chwycił za jej ucho.
Dziewczyna łagodnie poruszyła ramionami, dając znać, ze dość już tego ognia dookoła nich.
- Nie musisz mi nic wynagradzać - szepnęła, unosząc dłonie powoli, aż objęła nimi twarz chłopaka. Długie, zgrabne palce badały twarz chłopaka ruchami bardziej przypominającymi pieszczotę, aż w końcu wylądowały na jego policzkach i tam się zatrzymały.
- Ja przecież i tak cię znam - uniosła głowę i złożyła na jego ustach powolny, początkowo delikatny pocałunek.

[Hitsukejin Shiga]

  Ukryty tekst

[Chise]

Cała ta scena była urocza właśnie ze względu na niewinność i brak doświadczenia, które płynęło z obydwu stron. Śmieszne stuknięcie się noskami przy próbie pogłębienia pocałunku wywołało chichot Shigi i wyczuwalny na ustach uśmiech Chise. Nieco straciło na dramatyczności, ale za to zyskało na lekkości i swobodzie.
Pocałunki szybko nabierały na wartości, z dziecięce buziaki i delikatne muskanie pogłębiało się i stawało bardziej zmysłowe i poważniejsze i przyjemniejsze. Zsunęła dłonie z jego policzków i oparła je na jego ramionach. Tutaj prym wiódł Shiga, to on tu kontynuował co ona zaczęła i nadawał tempo, ona zaś podążała za nim, nie biernie, ale czynnie dotrzymując mu kroku i z każdą chwilą ucząc się czegoś nowego i innego, zapamiętywała to, by wykorzystać później.. Więc jeśli Shiga będzie miał o coś pretensje, to może mieć je tylko do siebie, bo do rąk dostał całkowicie czystą kartkę, którą teraz zapisywał, istna tabula rasa!
W końcu jednak musieli przestać, a Chise zaczęła łapać oddech, który był nieco przyspieszony. Powietrze z ich ust mieszało się, oddychali niemal tym samym, jedno z drugiego. Dziewczyna zachichotała, słysząc słowa Jashinisty i pokręciła lekko głową, smyrając go po nosie.
- Tak, to na pewno te katony.. - powiedziała lekko prześmiewczo, ale bez złośliwych zamiarów, a tylko w formie żartobliwego przekomarzania się. Zatrzymała głowę, słysząc kolejne pytanie i lekko przekręciła głowę w bok, marszcząc delikatnie brwi.
- Panie Hitsukejin, zaczynam myśleć, że chce mnie Pan uwieść - rzuciła z delikatnym przekąsem w głosie - Czy się godzi wykorzystywać do tego pozycję medyka? - pogroziła mu palcem, po czym zaśmiała się wesoło. Zrobiła pół kroku w tył, odwróciła się i zsunęła koszulkę z pleców, pokazując miejsce, gdzie została zraniona. Nadal jednak miała na sobie bandaże, które podtrzymywały jej piersi, co sprawiało, że sytuacja była nieco mniej.. Napięta.

[Hitsukejin Shiga]

Robiło się rzeczywiście coraz ciekawiej, do tego, że tak powiem stopnia, że trzeba by się dla dobra własnego zdrowia i zdrowia świata przenieść gdzieś indziej. W koncu wieczory chłodne, robi się dość zimno, prawda, a jednak, nie oszukujmy się, las może znieść tylko określoną ilość gorących chwil i katonowych technik w jednym miejscu. Lepiej nie przeciągać struny za mocno bo od tego żaru jakiś pożar lasu weźmnie jeszcze wyniknie czy coś i co wtedy? Shiga złapał więc Chise za rękę i udał się z nią przed Siebie, uciekając z polany, coby dopełnić tego, co się rzekło - żeby nie stawiać polany w niezręcznej sytuacji pożarowej.

Udali się spowrotem do karczmy, gdzie ciut ciut porozmawiali i doszli do wniosku, że oboje mają coś jeszcze do załatwienia. Głównie Shiga, uznając, że i jego medyczne umiejętności można rozwinąć.. i jego sakiewkę. Przed dalszą podróżą. Zasięgnąć języka, gdzie być, kogo nie znac, a kogo poznać. Trochę obieżyświatowania. A i dziewczyna pewnie miała coś do załatwienia przed podróżą. W końcu niebezpiecznie będzie targać w niektóre miejsce chłopca z Hanamury...

2x ZT z Chise

[Hitsukejin Shiga]

Shiga wrócił na leśną polanę, gdzie ostatni raz spotkał się z Chise. Ale nie od tej samej strony. Wszak las wcale nie należał do najmniejszych. Można było podejśc do niego od wielu stron. W ten sposób Shiga zaszedł od zupełnie drugiej strony, gdzie rosły nieco większe drzewa. Tak, Shigiemu nawet podobały sie, więc wdrapał się na chwilę, by odpocząć... I tak upływały chwile, między odpoczynkiem na drzewie, a wyciszaniem się od zgiełku, od żaru strzelającego ognia, na pięknym świezym Kaigańskim powietrzu, gdzie próżno było szukać ludzi, chcących zakłócić spokój biednego, zmęczonego życiem mnicha... A to ciekawe, bo zazwyczaj ludzie próbowali mu jednak zepsuć dzień.

[Chise]

Misja B
1/45


Twa podróż trwała w najlepsza, a dzień mijał za dniem. Pozostawiając po sobie wspomnienie wspaniałego wydarzenia, w którym niedawno brałeś udział. Było wyjątkowo i wspaniale, prawda? Teraz jednak zostałeś sam, szukałeś jakiegoś zajęcia przez co znalazłeś się w tym miejscu, w którym jesteś obecnie. Samotny las, gdzie ludzi szukać było próżno, jedynie zwierząt tutaj nie brakowało, a ty mogłeś się wyciszyć. Pozwolić myślą zapanować nad swoją głową. Cisza i spokój, której zwierzęta Ci nie przerwą. Jednak to nie taka historia gdzie spokój będzie trwał wiecznie, tak samo w tym momencie twój umysł został poinformowany, dziwny hałas dobiegający z daleka, dźwięk trzaskających gałęzi i szybkość kroków. Ktoś najwyraźniej biegł. Tylko dlaczego? Chciał Cię zaatakować? Czy uciekał przed czymś? Może warto się tym zainteresować, ruszyć w stronę dźwięku, który nie pasował do tego miejsca. Zakłócał całą tą harmonię, która przez to wszystko została zachwiana. Jeżeli postanowiłeś pójść w kierunku, z którego dochodzą dźwięki zauważyłeś małego chłopca, cały brudny i we krwi, biegł przed siebie nie patrząc na nic, nie był w stanie nawet Ciebie zauważyć, a jego oddech był bardzo ciężki i przyśpieszony.Wszystko było dziwne, pozbawione sensu, a przecież do najbliższej wioski daleko, a ta krew. Należała do niego? Czy kogoś innego. Dziwne i nietypowe, ale to nie wszystko, słychać jeszcze czyjeś biegi, ktoś podążał za chłopakiem, jest jeszcze daleko, ale robi wystarczająco dużo hałasu by go zlokalizować z takiej odległości. To co teraz zrobisz zależy od Ciebie.

[Hitsukejin Shiga]

2

Wszystko się musi kiedyś skończyć. Zwłaszcza rzeczy dobre, głównie te rzeczy przyjemne. Tak. To nie mogło trwać wiecznie. Zbyt dobrze by było, Jashina i wszystkie inne bóstwa przecież by na drugą stronę wykręciło, że jest na świecie ktoś, kto jest naprawdę szczęśliwy. Tego byłoby zwyczajnie za wiele, to jasne! Shiga trafił do samotnego lasu. Tutaj nie było ludzi, zbyt wielu. Zwierzęta też rzadko podchodziły do człowieka, można było więc się dobrze zrelaksować. Bez zapachu krwi, bez zniszczenia, bez zgnilizny. Pozwolić sobie, chociaż przez chwilę, na popracowanie nad wewnętrznym spokojem i harmonią ducha z ciałem. To nie było łatwe, gdy ciało było niemalże nieśmiertelne, zapewniam, bo Duch był przez to wystawiony na większą, niemożliwą niemal do pokonania próbę. Pozostania kimś wartościowym i oryginalnym. Dla Shigi tylko tacy ludzie mieli jakąś wartość, wszyscy inni… Cóż, ich mogli poświęcić jego bracia, jeśli chcieli. Nie mieli oni nawet za grosz wartości. Tak, wszystko marność…. Kurwa mać, że nawet tutaj coś musiało się dokumentnie spierdolić. Trzask gałęzi, kroki, biegnięcie. O nie pościg za kimś. No do kurwy nędzy NIE! Ostatnim razem, jak Shiga usłyszał takie rzeczy to potem skończył rozerwany na części pierwsze jak pieprzony kadłub-lalka z dopinanymi na zatrzaski kończynami. Nigdy więcej, to była najpaskudniejsza, a zarazem najboleśniejsza dla dumy i honoru atrakcja, jakiej Jashinista musiał w swoim całym życiu doświadczyć. Nie mógł powiedzieć - proszę mnie nie rozrywać. Musiał liczyć jedynie na litość oprawczyni, że ta nie odbierze mu resztki jego nieśmiertelnego, tlącego się z nienawiścią do porządku i pokoju, życia. Może… Może nie powinien się mieszać? Zatkać uszy, mieć wyłożone, udawać, że nic nie słyszy. Przecież mógł tak zrobić. Mógł się modlić, by to minęło i by nie zostać w nic uwikłanym. Shiga leżał na drzewie, odpoczywając od podróży… Głęboki wdech, głęboki wydech, liczymy do 10…
Ach, pierdolić liczenie do 10. Shiga zeskoczył z drzewa i w kilku zgrabnych susach znalazł się przy źródle hałasu który był mu najbliższy. Zagrodził małemu chłopcu, całemu we krwi, uciekającemu przed kimś drogę. Złapał go za rękę, wykonał z nim obrót odbierając mu cały pęd ucieczki i nakrył go swoim haori, chowając go za swoimi plecami.
-Stój cicho. - Miał nadzieje, że dziecko się powstrzyma, opanuje swoją panikę która paraliżowała rozum i pozwoli Shidze działać. Kij wbity w ziemię, bardzo stanowcza, wyprostowana pozycja… Pora stawić czoła temu, co podążało za chłopcem. Albo temu komuś. Jashinie, jestem na Ciebie gotów. Rób swoje!