Obszar Wojny [LOKACJA EVENTOWA DLA OBROŃCÓW]

[Kurusu]

Sytuację można określić było jako "gównianą". W obecnej chwili kukła go zawiodła, w momencie, gdy jej istnienie i działania było rzeczą wysoko wskazaną... Zamiast tego jednak ostrze ruchome przestało działać a wraz z tym cały potencjał bojowy przeciwko włosom. Pozostawała defensywa, a jak taką postawić? Najprostszym było wykorzystanie Ichitsu jako mobilnej tarczy, może i mechanizmy były w niezbyt dobrym stanie to jednak poruszanie nim w promieniu jednego metra maksymalnie i przyjmowanie nim na siebie senbonów, nie miała prawa być mało wydajne.
Tak jak pomyślał tak zaczął robić przybliżając się do kukły, by ta na pewno chroniła go całym cielskiem. Może w międzyczasie jeśli coś zostanie z kukły, to ostrze ruchome zacznie działać? Byłby to niemile miły scenariusz i światełko w tunelu, nawet pomimo posiłków oraz przybycia jakiegoś tam kolesia z oddziału wsparcia nie widział większych szans na przeżycie. Choć musiał przyznać, że czuł się trochę oszukany, przybył tu ze świadomością, że będzie bronił muru a nie toczył bitwę przed nim... Ale na to nic nie poradzi, obecny priorytet - nie zginąć w maksymalnie bolesny sposób. Reszta odchodzi na plan dalszy.
Statystyki i Chakra:

Statystyki:
ATRYBUTY PODSTAWOWE:

SIŁA 42
WYTRZYMAŁOŚĆ 25
SZYBKOŚĆ 30
PERCEPCJA 42
PSYCHIKA 36
KONSEKWENCJA 1

SUMA ATRYBUTÓW FIZYCZNYCH: 139
KONTROLA CHAKRY E
MAKSYMALNE POKŁADY CHAKRY: 102%

OBECNA CHAKRA: 88

Dziedziny:
GENJUTSU D
FūINJUTSU D
KLANOWE C

Ekwipunek widoczny:
- Kabura
- Płaszcz
- Rękawiczki
- Pokrowiec na miecz przy pasie
- Płaszcz ciasno owinięty wokół jakiegoś przedmiotu
- Torba zaczepiona o pas.

Kukła:

Nazwa Kukły

Ichitsu

Ranga

C

Klasa

Lekka

Cena

1675 Ryo

Materiały

Drewno - Główny materiał, Metal - Zęby

Wygląd Ogólne:
Wzrost lalki wynosi 190 centymetrów, szerokość to 56cm w postawie zasadniczej. Wszystkie elementy łączą stawy. Większość ciała Ichitsu jest zasłonięta przez czarny płaszcz wyposażony w wysoki kołnierz, który odsłania jedynie głowę.
Głowa:
Wzorowana na ludzkiej, jej wielkość jest proporcjonalna w stosunku do reszty ciała marionetki. Najbardziej rzucające się w oczy elementy to bursztynowe oczy, niebieski materiał imitujący włosy oraz zęby w kształcie trójkątów. Można także zauważyć zarys nosa, jednak nie jest on wyszczególniony i łatwo go nie zauważyć. Ciekawym elementem jest żuchwa, która składa się z dwóch mechanizmów: Jeden odpowiedzialny za jej boczne segmenty, a drugi za środkowy.
Korpus:
Solidny kawał drewna, którego kształt jest zbliżony do ludzkiego jednak jest całkowicie pozbawiony szczegółów. Dwa elementy rzucają się w oczy, swego rodzaju wybrzuszenie wyglądające jak plecak po tylnej stronie korpusu oraz “drzwiczki” z jego przodu.
Ręce:
Jedna para rąk, których długość wynosi 95 centymetrów, czyli tyle co połowa wysokości Ichitsu. Prawa ręka jest podzielona na trzy segmenty: Ramię, przedramię i dłoń. Lewa za to składa się jedynie z dwóch: Ramienia oraz cylindropodobnego kikuta z którego wychodzi rura kierująca się na tyły korpusu..
Nogi i biodra:
Jedna para nóg, mierzą one 100 centymetrów, więc są niewiele dłuższe od rąk. I tak jak one są podzielone na trzy segmenty, w ten sam sposób. Są one wzorowane na ludzkich, jednak przystosowane głównie do utrzymania stabilności lalki na ziemi. Wspomniana para nóg wychodzi z trójkątnych bioder, które nie charakteryzują się żadnym elementem. Po prostu są.

Mechanizmy Ukryty tekst.

Link do tematu

Klik!

Brakujące części:
- Magazynek na bronie - 100 Ryō (Średni)
- Amunicja - Zależne od ceny amunicji (do 50 Objętości)
- Magazynek na Ciecz/Gaz - 100 Ryō (do 50 Dawek) (Średni)
- Wyrzutnia Bombek - 200 Ryō
Prędkość: 53 - 30 = 23 obecnie

[Shinji]

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=7fr0M98JMRc[/youtube]

~ Stwierdziłem, że zrobi dobry klimat walki cywilizacji z dzikusami ~

---

Samuraj do którego naprędce podbił Shinji odwzajemnił gest szacunku jak i w pewnym stopniu przyjaźni rozumianej raczej jako przymierze, a nie coś głębszego. Mimo wszystko słowo "przyjaciel" zaskakująco łatwo przeszłoby mu przez gardło? Czy wynikało to z szacunku wobec kunsztu, który sobą z pewnością reprezentowali? Najpewniej tak, chociaż uczucia to bardzo skomplikowana sprawa i ciężko jednoznacznie zdefiniować co je wywołuje. Nie inaczej było w tym przypadku. Wiele czasu na nacieszenie się znakomitym towarzystwem niestety nie było. Samurajowie ledwo co zajęli pozycje rozproszone po całej formacji uzupełniając powstałe luki, a rozpoczął się atak. Był on znacznie bardziej zorganizowany niż początkowo zakładał. Z daleka wyglądało to niczym pospólstwo spuszczone ze smyczy, które postanowiło zabawić się w wojnę jednak gdy tylko się zbliżyli posłany w zgromadzone wojska obrońców został deszcz strzał. Shinji doskonale zdawał sobie sprawę z czym się to wiąże już raz boleśnie przekonał się o skuteczności tego typu ataków nawet na pojedynczą jednostką. Szczęśliwie dowództwo postawiło na luźną formację, która dała odpowiednie pole do popisu chociażby i jemu samemu. Dzięki Sharinganowi był w stanie zidentyfikować przewidywaną trasę wszelkich pocisków i znalazł martwą strefę w której było wystarczająco miejsca by nic go nie trafiło. Rzecz jasna samo ustawienie nie było wszystkim co zrobił. Istotne było także dynamiczne "wyginanie się". Drewno spadające z nieba słało się gęsto i raniło zapewne wiele osób szczęśliwie nie był on jedną z nich. Następnie wykonał swój rzut dwoma kunai'ami z przyczepionymi notkami (ten opisany w poprzednim poście) celując w lokalizację notek pozostawionych przez węże. Niestety mimo, że wyrzucone notki były całkiem skuteczne to nic takiego jak reakcja łańcuchowa nie miało miejsca i cała akcja jedynie lekko przerzedziła pierwsze szeregi atakujących opóźniając nieznacznie to co nadejść i tak musiało. Niszczycielską szarżę.
Pech lub szczęście chciało, że akurat w niedalekim sąsiedztwie miejsca, które sobie wybrał za odpowiednie do ustawienia się, znalazła się zdawać by się mogło wybitna jednostka pośród atakujących. Dopakowany niczym ogromny goryl dojeżdżający ogromną bestię. Zeskoczył z niej, a ta akurat dziwnym trafem obrała sobie za cel właśnie jego. Jeździec w tym czasie zajął się wyrywaniem jakiegoś ogromnego kawałka ziemi, którym rzucił w środek oddziału. Nie przeszkodziły mu w tym nawet drewniane kolce wytworzone przez Senju, które w mniemaniu Shinji'ego akurat w przypadku tego kalibru przeciwnika jedynie połaskotały. Nie można było się pieścić. Wpierw jednak była ta cholerne bestia i pewnie dlatego nie był w stanie pomóc kompanom próbując chociaż przerwać rzut ogromnym głazem. Zamiast tego skupił się na zbliżającym się do niego zagrożeniu. Czasu brakowało i to właśnie skłoniło go do użycia najszybszej techniki dostępnej w jego arsenale. Jednocześnie wolna dłoń powędrowała do torby po kunai z wybuchową notką. Czas ten wykorzystał na skupienie chakry potrzebnej do wykonania techniki Katon: Dai Endan. Wyczekując momentu gdy bestia znajdzie się w zasięgu uniemożliwiającym jej wykonanie uniku jakby nie patrzeć przeciwko całkiem dużej powierzchni, która zapełni się ogniem. Sharingan powinien zminimalizować ryzyko pomylenia się w swoich "wyliczeniach". Jednak i takową ewentualność zakładał szykując się na ewentualny odskok kilka metrów do tyłu. Do tego zresztą służył mu kunai z wybuchową notką. W przypadku uniku miał zostać posłany w monstrum, które oprócz Katona miałoby także i wybuch na głowie sprawiając, że przetrwanie przy takiej kombinacji graniczyło z cudem. W przypadku poradzenia sobie samym Katonem uwaga została obrócona w kierunku "goryla", który zdewastował oddział ogromnym głazem wyrwanym z ziemi ot tak. Wtedy to kunai z notką poleciał właśnie w jego kierunku. Silny i wytrzymały czy nie tego typu obrażenia po prostu musiały zrobić na nim jakiekolwiek wrażenie. Oczywiście trzeba by być chorym optymistą by uważać, że w żaden sposób nie zareaguje, ale szansa zawsze istniała, a nadzieja jest matką żywych.
Był to rzecz jasna jeden z możliwych wypadków równie dobrze zaraz po pozbyciu bestii (o ile się udało) mógł nie mieć okazji na jakąkolwiek próbę interwencji przeciwko ogromnemu wojownikowi bo oto w ich szeregi wlała się cała masa innych żołdaków wroga. W takim wypadku musiał sobie radzić i sięgnąć po katanę już nieco zmęczony bo wypompowany z chakry, ale pełen zapału i motywacji do walki aż ktoś nie odbierze mu życia bądź nie zwyciężą. Wycofanie się nie wchodziło w grę gdyż walczył o swoją rodzinną prowicję. Nie chodziło już nawet o sprawy klanowe. Po prostu nie mógł dopuścić by wysiłek całych pokoleń, które budowały osadę, w której to przyszło mu dorastać poszedł na marne bo nie zatrzymają grupy dzikusów. Taka sytuacja nie mogła mieć miejsca i stąd brała się owa motywacja. Jeśli nie było opcji dostania się do zdawać by się mogło najsilniejszego oponenta w jego zasięgu to po prostu niczym zwykły żołdak korzystając z cudownych właściwości dojutsu podejmował walkę z każdym kto się napatoczy posiadając w głowie to, że oponent dysponuje łucznikami i systematycznie będzie uderzał salwami. Najprawdopodobniej w dalsze szeregi, ale równie dobrze mógł w nich. Głównie chodziło mu o dotarcie na odległość nie większą niż 20 metrów do głównego bossa tej całej eskapady i gdy tylko nadarzyła się okazja złożenie kombinacji pieczęci: Szczur → Smok → Świnia i sprawienie, że stanie w płomieniach (nie wykonuję tej akcji w tym poście, pisze tylko o zamiarach). Jeśli miał wystarczająco dużo szczęścia, samozaparcia i umiejętności, a także i wsparcia ze strony towarzyszy. To kto wie... Nawet w szaleństwie jest jakaś metoda chociaż to co chciał zrobić wiązało się z dużą dozą ryzyka.
- Jak możecie wypracujcie mi nieco miejsca!
Krzyknął kierując słowa głównie w kierunku Motoko bo Senju był nieco daleko, ale i także chociażby w kierunku innych jednostek (npc) w jego sąsiedztwie.

Chakra i użyte techniki

Chakra

49% - 1% - 12% = 36%

Notkę odjąłem bo i tak wyrzucę.

Nazwa

Sharingan: San Tomoe

Środkowy i ostatni powszechnie znany poziom Sharingana - powyżej niego sięgają już bardzo nieliczni. Na tej randze Uchiha staje się niezwykle niebezpiecznym przeciwnikiem. Po pierwsze, znacząco rośnie jego możliwość kopiowania jutsu. Nie tylko może on kopiować praktycznie wszystkie jutsu i wykonywać je jednocześnie z wrogiem - wygląda to tak, jakby czytał on w jego myślach. Miażdżąco rośnie jego percepcja, a na dodatek zyskuje on możliwość wejścia do umysłu Jinchuriki, a tym samym dowiedzenia się za czym stoi jego niezwykła siła.

Możliwości

• Widzenie i szacowanie chakry przeciwnika - brak takiej możliwości przez obiekty
• Dostrzeganie obiektów niewidocznych gołym okiem - np. cienkie żyłki
• Rozpoznawanie genjutsu
• Wejście do umysłu Jinchuuriki - na krótki moment, możemy zobaczyć demona
• Odróżnianie klonów od oryginału - Klony rangi B w dół
• Bonus atrybutów - percepcja użytkownika rośnie o 60 punktów
• Kopiowanie technik - Można kopiować wszystkie widziane techniki (oprócz innych KG i Hijutsu oraz wspomagających rangi S) i wykonywać je w tym samym momencie co przeciwnik.
• Możliwość przełamania słabszych genjutsu - Przełamanie odbywa się tak samo jak przy pomocy Kai. Nie wymaga jednak złożonej pieczęci, a bonus do konsekwencji wynosi +50.

Wymagania

Przebudzenie, w przypadku misji minimum A, dziedzina klanowa D.

Koszt

E: 8% | D: 6% | C: 4% | B: 3% | A: 2% | S: 1% | S+: niezauważalne (1/2 podtrzymanie)

Nazwa

Katon: Dai Endan

Pieczęci

Brak

Zasięg Max.

25 metrów

Koszt

E: 36% | D: 28% | C: 20% | B: 16% | A: 12% | S: 8% | S+: 4%

Dodatkowe

Wymaga znajomości Katon: Endan

Opis Lepsza wersja Endanu. Użytkownik po zgromadzeniu chakry w ustach, wypuszcza ją pod postacią wielkiego płomienia, który leci w kierunku celu. Technika jest bardzo przydatna ze względu na brak pieczęci. Warto dodać, że płomień ma dużą szerokość, dzięki czemu może zająć całą szerokość danego pomieszczenia, np. wypełnić korytarz. Siła ognia w tym przypadku potrafi zabić. Nie ma co mówić, po prostu kapitalne Jutsu.

Nazwa

Katon: Suyaki no Jutsu

Pieczęci

Szczur → Smok → Świnia

Zasięg Max.

25 metrów

Koszt

D: 45% | C: 35% | B: 25% | A: 15% | S: 10% | S+: 5%

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Technika polegająca na stworzeniu ogromnej ilości płomieni w pewnym miejscu. Może ono maksymalnie wynosić 15 metrów kwadratowych, ale jeśli złapie coś w swój zasięg to prawdopodobnie zabije i nie da możliwości przetrwania. Ogień, który powstaje dzięki tej technice rozpala się błyskawicznie i od razu spopiela cel, nie oprą się nawet najsilniejsze Summony.

Generalnie tego o będę chciał użyć w następnym poście. Wrzuciłem tak dla jasności.

Karta Postaci

---

ZDOLNOŚCI

---

KEKKEI GENKAI: Sharingan: San Tomoe
NATURA CHAKRY: Katon
STYLE WALKI:

• Kenjutsu Chanbara

UMIEJĘTNOŚCI:

• Wrodzona -
• Nabyta -

PAKT: -
ATRYBUTY PODSTAWOWE:

• Siła: 20
  Wytrzymałość: 25
  Szybkość: 41
  Percepcja: 41 (101)
  Psychika: 18
  Konsekwencja: 25

SUMA ATRYBUTÓW FIZYCZNYCH: 127
MNOŻNIKI STAŁE:

• Wytrzymałość +2% do chakry

MNOŻNIKI CZASOWE:

• Sharingan: San Tomoe +60 do percepcji

KONTROLA CHAKRY: Ranga A
MAKSYMALNE POKŁADY CHAKRY: 100% + 2% = 102%
POZIOM ROZWOJU DZIEDZIN NINPŌ:

• Ninjutsu - Ranga E
• Klanowe - Ranga B
• Katon - Ranga A
• Kenjutsu - Ranga C

---

TECHNIKI

---

Ninjutsu:

• Ranga E:
  • Bunshin no Jutsu - 2%
  • Henge no Jutsu - 2%
  • Kai - Brak
  • Kawarimi no Jutsu - 2%
  • Kinobori no Waza - Minimalny, nieodczuwalny
  • Suimen Hokō no Waza - Minimalny, nieodczuwalny
  • Nawanuke no Jutsu - 2%

Kenjutsu:

• Ranga D:
  • Fūma Ninken - Brak
  • Chanbara - Pasywna

Katon:

• Ranga D:
  • Katon: Hōsenka no Jutsu - 6% (za 4 kule)
• Ranga C:
  • Kaengiri - 9%
  • Katon: Gōkakyū no Jutsu - 6% za 10m (mała) | 12% za 25m (duża)
  • Katon: Kasumi Enbu no Jutsu - 9%
  • Katon: Endan - 9%
  • Katon: Ryūka no Jutsu - 9%
  • Katon: Kaen Senpū - 9%
• Ranga B:
  • Katon: Dai Endan - 12%
  • Katon: Hibashiri - 12% (1/2 na turę)
  • Katon: Furemasu (WT) - 3%
  • Katon: Benijigumo - 12%
  • Katon: Haisekishō - 12%
  • Katon: Netsu - 12% (1/2 na turę)
• Ranga A:
  • Katon: Gōryūka no Jutsu - 15%
  • Katon: Suyaki no Jutsu - 15%

---

EKWIPUNEK

---

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE :

• Katana w pochwie na broń przypięta do pasa z lewej strony
• Torba na broń I z tyłu, przypięta do pasa z lewej strony pleców
• Torba na broń II z tyłu, przypięta do pasa z prawej strony pleców
• Kołczan przypięty do pasa po prawej stronie
• Kabura na broń, przyczepiona do prawego uda
• Kusza przyczepiona do pasa przełożonego przez tułów (punkt oparcia pasa na ramieniu)
• Kabura z kozią nogą przyczepiona do tego samego pasa co kusza (także na plecach)

PRZEDMIOTY SCHOWANE:

Kabura na broń:

• 1x kunai

Torba na broń I [29,5/40]

• 9x kunai z wybuchową notką [2]
• 7x Shuriken [1]
• 2x bojowa pigułka żywnościowa [0,5]
• 1x pigułka ze skrzepniętą krwią [0,5]

Torba na broń II [40/40]

• 20x kunai z wybuchową notką [2]

Kołczan [40/40]

• 40x bełt

Kieszeń:

• Mapa portu Ryuzaki no Taki
• 2 specjalne monety (do kontaktu z Krukami)

[Yamiyo]

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=TwNCpWjal9o[/youtube]
(Nic lepszego mi nie przychodzi do głowy, a podczas tego soundtracku ginęli ludzie, więc się nada, chyba ...)

Sytuacja podczas takiej bitwy bardzo szybko mogła obrócić się o 180 stopni i z całkiem fajnej zmienić się w niemalże tragiczną. Co prawda moje ustawienie i taktyka miały sens. Dużo lepiej widziałam i mogłam lepiej kontrolować swoje lalki. Jednak z wykonaniem był problem. Moja lalka, która stała zbyt blisko dostała włócznią, a impet był tak duży, że ja także oberwałam i odrzuciło mnie do tyłu. Dostałam potężne uderzenie, które potencjalnie mogło skończyć się dla mnie tragicznie. Śmiercią bowiem ...
- Kurw ... gha ... - To bolało.
Tragiczne było z dwóch powodów. Po pierwsze dlatego, że uderzenie w brzuch mogło zaszkodzić nienarodzonemu jeszcze dziecku. Poza tym ... gdyby umarła, to to dzieciątko także by umarło. To było podwójnie tragiczne. Przejmowałam się więc głównie własnym życiem. Dziecko już oberwało i nie miałam na to wpływu, ale ja jeszcze jakimś cudem mogłam przeżyć.
Dlaczego cudem? Bowiem byłam osłabiona bólem i strachem i musiałam mieć trochę czasu, by się pozbierać i stanąć w szranki z szarżującym na mnie (jak dopytałem Exodii na GG) przeciwnikiem. Przeciwnik ten był prawdopodobnie szybszy niż moja kukiełka, a Āse był znacznie szybszy niż ja. Jak mogłam z kimś takim walczyć?
Widziałam własną śmierć. Szyję przebitą włócznią. Głowę zmiażdżoną maczugą. Miecz w brzuchu. Przeciwnicy mieli strasznie dużo różnego oręża. A sposobów na śmierć było jeszcze więcej. Nie zamierzałam jednak się poddawać. Nie tak mnie Mistrz wyszkolił. Jego brutalny trening uświadomił mi jedno, chociaż tak na prawdę zawsze to wiedziałam. Nieważne jak źle by nie było, zawsze może być lepiej. Nieważne jak duży ból przyjdzie mi przyjąć, zawsze mogłam przeżyć. Musiałam więc spróbować. Co będzie to będzie ... Przecież przychodząc tutaj, byłam świadoma ryzyka.
Wstałam więc, o ile to było możliwe i nagle świat wokół mnie przestał istnieć. Nie istniało dla mnie inne zagrożenie niż ten szarżujący przeciwnik. Nie docierały do mnie informacje przekazane myślowo przez dowódców. Nie docierała do mnie wiedza, którą mogłabym sobie przyswoić i potem ewentualnie komuś opowiedzieć. Istniał tylko przeciwnik, który bezpośrednio mi zagrażał. To na nim skupiłam swoje myśli i całą uwagę. Przynajmniej przez tę parę sekund. Musiałam działać perfekcyjnie.
Jeśli się dało, to zrobiłam dwie rzeczy. Pierwszą z nich było oczywiście użycie kukiełek. Ustawiłam Hosudaku odpowiednio (to znaczy w stronę celu, ale tak, by atak dystansowy - wystrzelony pod skosem - nie zagrażał mi w przypadku uniku przeciwnika) i wystrzeliłam jakieś 5 kunai prosto w plecy tego sukinsyna. Āse natomiast pognał za nim i ciął go od tyłu lub boku wielkim kunaiem. Wszystko po to, by go zatrzymać.
Drugą rzeczą było przygotowanie pewnej techniki. Doskoczyłam do celu, omijając grot jego włóczni. W końcu to najgorszy był metal. Gdybym przyjęła na siebie uderzenie kija, to jeszcze jakoś by to było, ale ostre zakończenie było śmiertelne. Mogłam to zrobić, bowiem była to włócznia, a taką bronią ciężko walczyło się na bardzo bliskim dystansie. Dlatego właśnie postanowiłam użyć tej techniki. Jeśli to się udało, to skuliłam się i wyprostowałam nogę, uderzając w podbródek tego dzikusa. Wyrzuciłam go w powietrze, a następnie ustawiłam się za nim, wyskakując wysoko. Będąc za jego plecami, postanowiłam go wykończyć.
Pociągnęłam go za barki, tak, że odwrócił się głową w dół i objęłam go rękami w pasie (o ile się dało, to starałam się też unieruchomić mu ramiona własnym uściskiem). Jeśli wszystko przebiegło po mojej myśli, to koleś uderzył głową w ziemię i prawdopodobnie złamał kręgosłup. Trup na miejscu. Ja za to normalnie stanęłam na nogach i byłam gotowa do dalszych działań, obserwacji i unikaniu ataków. Trochę mnie ten atak zmęczył, bowiem moja wytrzymałość nie była jakaś wyjątkowo duża, a szybkość całej akcji była ... większa. Dostałam więc zadyszki (50% szybkości wykonywania pierwszej techniki było większe niż moja wytrzymałość), ale trudno.
Zapewne coś poszło nie tak. Tak w życiu bowiem czasem jest. No, nic. Najwyżej umrę albo ktoś mnie uratuje. Oczywiście nie warto było liczyć na innych osób, zwłaszcza, że zgodnie z umową, którą zawarłam z Seinaru i Shijimą - nie mogłam oczekiwać, by ktokolwiek narażał dla mnie własne zdrowie i życie. Nie mogłam tego oczekiwać też od innych wojowników, zwłaszcza, że w ogóle mnie nie znali. Jednak wtedy oczekiwałam takiej pomocy. Dla siebie i dziecka ... nic innego nie było ważne. No może za wyjątkiem Mistrza Masaru, ale go tutaj nie było.

---

Kukiełki:

Āse - Szybkość: 116, Wymagania: 58 Percepcji
Hosudaku - Szybkość: 111, Wymagania: 56 Percepcji

Ekwipunek:

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):
Kabura na broń (na lewym udzie)
Duży zwój #1 (na plecach)
Duży zwój #2 (na plecach)
2 metry bandaża (wokół lewego przedramienia)

PRZEDMIOTY SCHOWANE (NIEWIDOCZNE):
Kabura na broń (na lewym udzie) (20 / 20):
9 Kunai
Mały zwój #1
1 Bojowa pigułka żywnościowa
5 Shuriken

Mały zwój #1 (116 / 150):
Słoik ze 100 kamieniami (zakładam, że waga Fūin takiego słoika wynosi 50)
15 Kunai
Notes
Ołówek

Duży zwój #1: Brak

Duży zwój #2: Brak

Hosudaku (41 / 50):
Magazynek z Kunai (27 / 27): 18 Kunai
Magazynek z Shuriken (11 / 18): 11 Shuriken
Magazynek z Senbon (2 / 5): 8 Senbon

Āse (31 / 40):
Kołczan (31 / 40): 31 Bełtów (na plecach)
Wielki Kunai (na plecach)
Mała Kusza (przy pasie)

Statystyki:

SIŁA 1
WYTRZYMAŁOŚĆ 30
SZYBKOŚĆ 50
PERCEPCJA 121
PSYCHIKA 1
KONSEKWENCJA 10

KC rangi D

MAKSYMALNE POKŁADY CHAKRY: 103%

Dziedziny:

Gōken rangi A (SUMA ATRYBUTÓW FIZYCZNYCH: 202)
FūINJUTSU rangi D
SUITON rangi D
KLANOWE (Ayatsuri - Kugutsu) rangi C
NINJUTSU rangi E

Użyte Techniki:

Nazwa

Kage Buyō

Pieczęci

Brak

Zasięg

Bezpośredni

Koszt

Brak

Dodatkowe

Percepcja i Szybkość na poziomie 50| Podczas wykonywania techniki: +20 Szybkości.

Opis Silne uderzenie i zarazem baza do wielu innych ataków, wymagająca jednak dosyć dużej zręczności i szybkości. Polega ona na szybkim doskoku do przeciwnika i skuleniu się. Wtedy zaś szybko wyprowadza się uderzenie nogą w podbródek, by wyrzucić przeciwnika w powietrze. Chwilę później zaś wybijamy się w górę, ustawiając się za nim jak cień - stąd nazwa techniki. Nie zadaje ona dużych obrażeń, za to można ją wpleść w inne ciosy.

Trening

klik

Nazwa

Hayabusa Otoshi

Pieczęci

Brak

Zasięg

Bezpośredni

Koszt

Brak

Dodatkowe

Podczas wykonywania techniki: +20 Siły.

Opis Technika mogąca się nieco kojarzyć z sportami walki - a dokładniej z wrestlingiem. Na czym polega to uderzenie? Użytkownik techniki chwyta przeciwnika i wyrzuca go w powietrze, a następnie - w trakcie lotu - uderza go tak, by spadał on głową w dół. Cios jest dosyć silny i niebezpieczny, jako że przy lądowaniu można rozbić czaszkę oponenta, lub skręcić mu kark. Można też po prostu przytrzymać oponenta tak, by rzucić nim o podłoże. Głową w dół, rzecz jasna.

Trening

klik

Pozostała Chakra:

61%

[Motoko]

Nadejście kolejnych kompanów, po których już z daleka było czuć respekt, spowodował, że i ona tradycyjnie się skłoniła. Blask ich wzniosłego tonu i postawy lekko przygasiły jej własną pewność co do umiejętności. Motoko miała bardzo silne przeczucie, że nie jest zwyczajnie godna walczyć u boku tak poważanych osób, które z pewnością zdolnościami przewyższają nie jednego z samych operujących za plecami dowódców. Z rosnącym strachem pogłębionym o dosyć ciemne myśli związane ze swoją bojową postawą, Mo zorientowała się, że sama się pozbawiła możliwości odezwania do mężczyzn. Bardzo możliwe, że wyglądało to jak typowe zawstydzenie się obecnością starszych i bardziej doświadczonych wojowników, ale chyba tylko Motoko była w stanie zorientować się, co tak naprawdę się działo. Otóż młoda dziewczyna dopiero wkraczała na ścieżkę samurajów, poznając o co tak naprawdę chodzi w pogodzeniu się z samym sobą i opanowaniu sztuki miecza w stopniu przynajmniej perfekcyjnym.
Z zamyślenia wyrwał ją pokrzepiający głos mężczyzny, a raczej jego słowa, które trafiły do niej z pewnego rodzaju opóźnieniem, co nie przeniosło się bezpośrednio na jej reakcję. Ruszyła niemalże z automatu za Uchihą, który bądź co bądź stał się pewnego rodzaju liderem w ich grupie, a przynajmniej takie miała wrażenie. Przestała się już zastanawiać, czy jest jakikolwiek sens ufania nieznanym sobie towarzyszom, bo przecież jeśli ma zginąć, to tak się stanie, a jeśli pisany jest jej inny los, będzie musiała się z tym pogodzić, co by z tego nie wyniknęło. Dzikusy zaatakowały, a ciemnowłosa nastolatka nie czuła już dłużej przerażenia, a rosnącą chęć zwyczajnego zniszczenia i też to uskuteczniała, walcząc ramię w ramię z resztą oddziału B i wymachując wakizashi oraz tachi. Czy czuła jakąś wielką przemianę wraz z nadejściem posiłków? Raczej wątpliwe, tym bardziej, że nie wyczuwała niczego konkretnego poza zamartwianiem się o stan swoich kompanów, bo przecież każdy na tym placu boju był istotny.
Usłyszała słowa Shinji'ego i jedynym co była w stanie zrobić, to zwyczajnie przejść do ofensywnej walki, nie dając się przy tym obejść od tyłu. Co serię cięć wykonywała technikę Iaigiri, chcąc zwyczajnie szybciej pozbyć się wrogów, dlatego też z pośpiechem zaatakowała, chcąc dostać się w pobliże Uchiha, który prosił o pomoc. Niczym burza wparowała na jego bok, gdzie też nadchodził przeciwnik i można powiedzieć, że przejęła jego miejsce, skłaniając się ku bardziej ofensywnej walce, którą starała się kontrolować poprzez ciągłą obserwację w trakcie śmiertelnych piruetów nie tylko broni, ale również i jej samej.

• SIŁA 81
  WYTRZYMAŁOŚĆ 100
  SZYBKOŚĆ 81
  PERCEPCJA 56
  PSYCHIKA 1
  KONSEKWENCJA 81

SUMA ATRYBUTÓW FIZYCZNYCH: 318
KONTROLA CHAKRY E
MAKSYMALNE POKŁADY CHAKRY: 110%
NINJUTSU E
BUKIJUTSU 1 [D]

• Kenjutsu - Battodo [A]

Ekwipunek tylko ten co widać - pod avem krótki opis.

Aktualne pokłady chakry: 38%

Nazwa

Iaigiri

Pieczęci

Brak

Zasięg

Zależy od długości ostrza

Koszt Brak

Dodatkowe

Znajomość Iaidō, na czas używania techniki otrzymujemy +60 do siły

Opis Iaigiri jest specjalnym ciosem, który naprawia wszystkie błędy sposobu walki opisanego powyżej. Kiedy użytkownik wykona początkową serię cięć, zamiast chować miecz do pochwy, może za to wykonać ogromne cięcie z powietrza, które przetnie każde ciało. Jest ono tak silne, że zostawia za sobą poświatę, i może przeciąć lub rozproszyć nawet takie materie jak... mgła.

[Papyrus]

---

ODDZIAŁ A

---

Pierwszy konflikt uzbrojonej w długie bronie szarży dzikusów i pierwszej linii obrońców zakończyły się, niestety, mniej więcej podobnymi stratami po obydwu stronach. Bestie były szybkie, nawet obciążone jeźdźcami. Dodatkowo ci, o niespodzianko, byli bardziej odporni na obrażenia od swoich wierzchowców. Zrzucenie ich jednak przez zniszczenie lwów było dobrą opcją gdyż stwarzało lukę w ich obronie i stwarzało okazję do zadania ciosu bez uszczerbku na zdrowiu. Mimo wszystko dało się z bestii zeskoczyć, jeden prosty ruch pozwalał dzikusom na zsunięcie się z grzbietów, dzikie atramentowe lwy pędziły wtedy samotnie, a jeźdźcy za nimi. Manewr taktyczny został dostrzeżony praktycznie natychmiast, najwcześniej chyba przez samuraiów. W wyniku tego na terenie akcji pojawiły się aż trzy rodzaje jednostek ze strony oponenta - lwy, piechota i jeźdźcy. Proste rozwiązanie taktyczne dające wiele do popisu. Czy oni sami to wymyślili? Sam fakt ich skoku jakościowego dawał zdecydowanie wiele do myślenia. Samuraiowie dzielnie się trzymali, ich niezachwiana postawa i umiejętności w korzystaniu z mieczy dawały im ogromną przewagę. Co z tego że w tym samym momencie leciał na nich lew,
dzida wyrzucona przez dzikusa i włócznia piechura? Jednym ciosem ścinali groty włóczni, przecinali wpół dzidy i anihilowali atramentową bestię. A w następnym cięciu pozbywali się przeciwnika z taką łatwością, jakby przecinali kartkę pergaminu. Inni wojownicy bronili się jak mogli, ale szybko zostali zepchnięci do tyłu przez włócznie i ataki bestii. Pierwsze trupy posypały się po obydwu stronach. Jedno dźgnięcie włóczni w witalne miejsce było końcem, dzicy z kolei często zostawali poza zasięgiem wojowników. Czasem któryś wyrzucił łańcuch. Czasem w ruch poszły podręczne bronie pokroju shuriken. Jednak przeciwnicy napierali.
- Nie cofać się! Shinobi, eliminować tyle jednostek ile możecie. W pobliżu samuraiów jest bezpiecznie by przygotowywać techniki obszarowe! - szybki i zwięzły komunikat ze strony generał. Która praktycznie natychmiast po tym otrzymała komunikat o wadliwej telepatii.
- Przyjęłam. Według góry Yamanaka są na wycieńczeniu. Zrobimy co się da. - odpowiedź może i nie dawała stuprocentowej pewności, ale przynajmniej coś zrobią w tej sprawie... prawda? Duet szermierzy postanowił ulokować się dalej od samurajów, którzy byli oczywistym wyborem. Stawianie jednak wyłącznie na nich w kwestii defensywy było niezbyt dobrym pomysłem. Chcąc utorować sobie drogę do wrogiego generała, obydwoje rozpoczęli natarcie. Kij stanowił może świetne rozwiązanie przeciwko bestiom, ale ludzie byli już na niego bardziej odporni. Jednak mimo wszystko narzędzie dobrze nadało się do parowania i odbijania ciosów. Dodatkowo fakt konieczności podejścia bliżej dawał szansę na atak sojusznika. W duecie z Shijimą, Seinaru dawał sobie radę. Przeciwnicy jednak cały czas dziko nacierali, powstrzymując zapędy dwójki do przepchnięcia się dalej. Strugi błyskawic trafiały wrogów w pierwszych liniach i dalej. Trafieni i oszołomieni byli dobrym celem dla reszty. Kilku wojowników postanowiło zaatakować generała brońmi dystansowymi, ale wtedy w ruch szła tarcza. Wydawało się że mężczyzna jest nie do tknięcia. Samuraiowie zajęci pogromem wysyłanym w ich kierunku nie mogli interweniować, a linia powoli przesuwała się do tyłu. Yamiyo uderzona przez kukiełkę, leżała na ziemi i miała się podnieść. Udało się to jej, ale przeciwnik leciał prosto na nią. Ustawienie kukiełek, posłanie ich i zabicie pędzącego z włócznią oponenta, a następnie stanięcie z nim twarzą w twarz? Przeciwnik był szybki, włócznia skierowana prosto w dziewczynę. Pociski zostały wystrzelone, a ona sama miała zamiar ominąć włócznię. Ta jednak wbiła się dziewczynie prosto w klatkę piersiową, przebijając ją na wylot. Pazury bestii poszły w ruch, machnięcie łapą w brzuch dokończyło dzieła. Pociski uderzyły zarówno w plecy jak i w bestię. Resztę dzieła dokończyli wojownicy, którzy mimo wszystko nie mogli wiele zdziałać. Yamiyo zabrała ze sobą przeciwnika, jednego z dziesiątek identycznych którzy zbierali swoje żniwa. Kolejny trup pośród dziesiątek, setek innych.

---

ODDZIAŁ B

---

Oddział wydawał się być w największych tarapatach. Głównie za sprawą potężnego kamienia lecącego w sam środek oddziału, ale zanim do tego doszło do pierwszych szeregów dotarła już pierwsza fala. Mimo bardzo różnorodnego i często jakościowo słabszego uzbrojenia, szarża odniosła całkiem pozytywny skutek. Część wojowników na pierwszej linii po prostu upadła, pchnięta długimi broniami. Całe włócznie, groty - wszystko to zostawało w ich ciałach gdy tylko dzierżący ją dzikus padał na ziemię. Bestie same też robiły swoje, często biegnąc same i bez jeźdźca. To mogło być naprawdę ważne. W normalnych warunkach koń nie zabije kogoś bez osoby kierującej. Tutaj zarówno dosiadający jak i wierzchowiec byli równie morderczy i na obydwu trzeba było uważać. Ogromny wąż cały czas przybliżał się w stronę walczących, aczkolwiek był przy tym bardzo powolny. Jak gdyby nie chciał, albo dostał rozkaz bycia ślamazarnym. Może pierw chcieli poczekać aż oddziały zmniejszą swoją liczbę? Największymi gwiazdami byli tutaj jednak samuraiowie. Czasem nawet nie bylo widać ich ostrza. Jeden ruch, jeden trup, kolejny ruch i kolejny trup. Niewzruszona postawa i ponadprzeciętne umiejętności. Któryś aktywował powłokę na ostrzu, tym samym zwiększając zasięg katany i wyczyniając jeszcze większe szkody. Jednak nawet jeśli byli jasnym punktem, to takie też znajdowały się najwidoczniej w armii oponenta. Tygrys posłany przez dzikusa w stronę Shinjiego był bestią, to trzeba było przyznać. 2m czystej sztuki, morderczej dodatkowo. Shinji miał jednak gotowy plan, technika Katon wystrzelona w odpowiednim momencie roztopiła zarówno tygrysa, jak i trafiła kilka bestii i wojowników. Katon nie bez powodu był jednym z najardziej destrukcyjnych żywiołów. Trafieni padali na ziemię, drąc się w niebogłosy. Dzięki temu Shinji mógł kupić czas dla swojej grupki. Jednak co z kamieniem? Leciał na dużą część oddziałów sojuszniczych, ale nikt się tym nie przejął. Oshi wytworzył kolejne drewniane konstrukty, którym udało się dobić tych którzy upadli, a także nieco zastopować wojowników wroga. Do czasu aż nie zostały zniszczone. Z ziemi w miejscu w którym miał wylądować kamień, wystrzeliło kilkanaście Dotonowych filarów. uderzając w skałę nie zatrzymały jej jednak, a jedynie spowolniły chwilowo upadek. Dzięki temu liczba ofiar nieco spadła. Jednak nadal, kamień spowodował znaczne zniszczenia i straty. Uwaga dzikusów skupiła się, a jakże, na odzianych w metal wojowników. Jeden z nich posłał falę chakry w stronę Dotonowego mężczyzny, ale ten po prostu wskoczył i zapadł się pod ziemię. I tyle go było. Wszyscy byli niesamowicie uważni, ale ten ktoś nie miał zamiaru się pojawić. Cokolwiek robił, gdziekolwiek był. O tym wie prawdopodobnie tylko jedna osoba. Shinji z kolei mógł poczuć, jak spod jego nóg coś wystrzeliwuje. Coś bardzo grubego i, tym razem, autentycznie żywego. Blask łusek pojawił się nagle i gwałtownie, przed i za Shinobim. Po jednej sztuce, która celowały w tors. Motoko z kolei mogła poczuć jak coś wbija się w jej nogę. Jeden z węży, mniejszy co prawda od tych u Shinjiego, wbił swe kły w jej łydkę.

---

ODDZIAŁ C

---

Większość medyków z oddziału C, jak i każdego innego zresztą, starała się działać w grupach. Samotne poruszanie się po polu bitwy było niebezpieczne, a skupianie się na leczeniu pochłaniało uwagę. Na polu bitwy poruszały się więc grupki kilku osób, od dwóch do czterech czy pięciu. Usashimaru i Akarui byli więc jednym z mniejszych duetów, ale nie można im było odmówić skuteczności. Gdzieś w oddziale B spadł ogromny kamień, który na pewno pochłonął swoim ciężarem dziesiątki istnień.
- Podstawowe. Lepiej radzę sobie jako kupa mięśni do pomocy niż medyk, jedynie pomniejsze rany. W tych warunkach raczej się to nie przyda. - szczerość Usashimaru w tej kwestii była najważniejsza. Lepiej żeby wyjawił już teraz swoje kompetencje niż żeby później przez ich brak umarł człowiek. Duet prawie natychmiast ruszył na ratunek pierwszym rannym. Do pierwszych szeregów niestety nie było co się pchać z uwagi na intensywność walk w tamtej części. A także z faktu, że większość była martwa. Nie trudno było dobić rannego przeciwnika, szczególnie kiedy posiadało się taką długą broń jaką posługiwali się dzicy. Znaczne zagrożenie stwarzały wszelkiego rodzaju pociski, począwszy od tradycyjnych wręcz gwiazdek, kończąc na dzidach, albo też oszczepach. Takich było zdecydowanie najwięcej. Niektórzy dostali nieszczęśliwie centralnie w organy witalne i już leżeli martwi. Większość jednak była jak najbardziej przytomna. Jeden z rannych przykładowo, którego spotkał Akarui. Dzida wbiła się w łydkę. Z kamiennym grotem co prawda, ale ten wbił się praktycznie cały. Usashimaru i Akarui delikatnie acz stanowczo odciągnęli go nieco dalej od centrum wojny. Mężczyzna wydawał się nawpół przytomny, ale odpowiadał na pytania. O umiejscowienie rany nie trzeba było pytać z uwagi na to że przełamana wpół dzida była doskonale widoczna, wskazując dokładne miejsce. Brud? Skąd niby miał to wiedzieć? Czy może chodzić? A gdyby mógł to czy leżałby na ziemi próbując wstać? Pytania były praktycznie zbędne. W czasie kiedy Akarui używał swojej techniki, powoli wysuwając poszarpany grot z ciała mężczyzny, Usashimaru pilnował ich. Leczenie skończyło się w miarę szybko, kiedy nagle do uszu dwójki doszły niepokojące krzyki i odgłosy, dochodzące z oddziału D.
- WĘŻE! WĘŻE SPOD ZIEMI! UCIEKAĆ!

---

ODDZIAŁ D

---

Jeśli wybrać oddział którego sytuacja była najbardziej trudna, to zdecydowanie byłby to oddział D. Jedna jednostka wroga przyszpiliła ogromną część oddziału za pomocą włosowych macek, a następnie pocisków. Dało to czas na atak wrogich sił, a przynajmniej dałoby gdyby nie pomoc Masaru. Ten wykorzystując technikę Fuuton zgarnął wrogów niczym miotła zgarnia tumany kurzu. Potężna dłoń pozbawiła życia wiele istnień, także tych sztucznych, atramentowych. Jednak główny badass zdołał uciec, przy okazji zasypując oddziały swoimi pociskami. Podłużne i przypominające sebony włosy, sztywne i twarde. Niczym deszcz, zwiastujący śmierć i zniszczenie. Każdy bronił się przed tym jak tylko mógł. Wachlarze, kukły, a nawet ciała innych poległych. Dokładnie, pierwsze szeregi podnosiły martwych i chowały się pod nimi. Brutalne? Z pewnością. Skuteczne? Jeszcze jak! Aczkolwiek większość wojowników z oddziału nie miała jak sobie poradzić. Senbon wbijały się w ich ciała, głowy, a nawet przebijały zbroje. Ilość trupów i rannych ciężko było zliczyć. Samuraiowie nie zrobili w tej materii nic, po prostu osłaniali swoje twarze mieczami. Ich zbroje przyjęły wszystkie obrażenia i nawet nie zostały zarysowane. To była klasa sama w sobie. Jeden z nich wysłał falę chakry ze swojego ostrza żeby powstrzymać pędzące zastępy przeciwników. Skończyło się w dużej mierze na śmierci zwierząt. W momencie kiedy deszcz się skończył, wszyscy przystąpili do ponownej ofensywy. W szczególności Masaru, który wyciągnął swoje kukiełki i rozpoczął dziką wręcz ofensywę na szarżujących oponentów. Zdjęcie dziesięciu bestii pojedynczymi broniami było zdecydowanie warte odnotowania, latające paskudztwa dawały dobre rezultaty także innymi mechanizmami (wolność kreatywna). Obydwie armie ponownie starły się w boju. Jeden z samuraiów krzyknął nagle z bólu i znieruchomiał, co zostało błyskawicznie wykorzystane przez wroga by zadać mu cios, prosto w odsłoniętą twarz. Nie było nawet szans na uratowanie go. Ogromny wąż wystrzelił z ziemi spod niego i wgryzł mu się w staw. Krzyki z pierwszej linii i z środkowych zdominowały oddział. Samuraiowie wystrzelili raz jeszcze fale chakry które przerzedziły oddział wroga. Węże zaczęły wychodzić z wielu miejsc. Dwa za plecami Masaru. Jeden po prawej stronie Kenshiego. Kolejny 2m na lewo od Kurusu, szarołuski wąż szybko sunął po ziemi gotów do ataku. Jeden za plecami Hayamiego. Sytuacja była, delikatnie mówiąc, niekorzystna. Dodatkowo siły wroga cały czas napierały.
- Wycofać się! WYCOFAĆ DO TYŁU!

  Ukryty tekst

Yamiyo, No generalnie to śmierć postaci. Zapraszam do stworzenia nowej zgodnie z regulaminem pośmiertnych postaci. PH wpłyną na konto nowej postaci po zakończeniu eventu, chyba że zdecydujesz się poczekać.

[Shijima]

Nie było żadnego zanim dobrze się zorientowali. Wiedzieli, co robią, po co to robią i jaki efekt chcą osiągnąć, pchanie się pod skrzydła samurajów nie wygra wojny, musieli wykonać swój krok – wojownicy utkani z przędzy honoru byli zbyt zajęci utrzywaniem strategicznej pozycji i obroną, żeby mogli pozwolić sobie na rozłamanie tego szyku, rzucenie się na głęboką wodę bez oglądania za siebie.
I teraz zanim dobrze się zorientowali już byli w sercu walki. Nadążanie za krokami przyjaciela nie było trudne tylko dlatego, że głównie to on robił im przejście, biorąc na siebie główny impet nieprzyjaciela, Shijima gładko go uzupełniał. Upewniał się, że zbyt szybko nie wstaną i żadna z rąk nie uniesie więcej na zielonookiego broni. Jakoś im to szło. Nijak nie równał się szybkością i siłą z samurajem u swojego boku, ale to przecież nie tak, że był bezużyteczny... nie tak całkowicie w każdym razie.
- Wyznaczcie dowódców oddziałów, przez których będą przechodziły informacje i zmniejsze liczbę ludzi podpiętych do sieci! - Pewnie nie musiał im tego mówić, pewnie wiedzieli to dokosnale, albo mieli wiele bardziej sensowne rozwiazanie tego problemu, ale nie było sensu wciąż podtrzymywać wszystkich podpiętych, skoro groziło im, że przedstawiciele rodu Yamanaka padną nieprzytomni i już nie będzie dalej żadnego kontaktu. Jakoś na większości wojen polecenia wydawane były głosowo i było dobrze. Luksus takiego kontaktu był wielkim ułatwieniem, ale chyba najważniejsze było to, żeby dowdództwo dostawało jasne sygnały z tego, co się dzieje na polu bitwy. Te już słownie mogły przejść dalej. - Jeden z shinobi na wężu stracił przytomność. - Zakomunikował. - Węże są na pozycjach, w każdej chwili mogą zaatakować. Pojawiły się większe ptaki. Niektóre niosą dzikich!
Cały czas miał oczy dookoła głowy – no bardzo dosłownie! - i nie pozwalał, by jakikolwiek przeciwnik wziął ich z zaskoczenia, tak samo jak nie pozwalał sobie na stracenie z oczu tego, co działo się na wężu. W razie potrzeby rzucał odpowiednimi komendami, by ostrzec, z której strony nadchodził atak. Starał się jak mógł uzupełniać samuraja.
- Kei, kup mi chwilę! Zrobię ci przejście! – Zatrzymał się i złożył pieczęci, wiedząc, że Kei kupi mu ten czas, chociaażby się waliło i paliło. Szybko, szybko. Szybciej. Płomień poleciał do przodu, mając na celu spalenie wszystkich, których napotka na drodze, ale jego głównym celem był dowódca, do którego Shijima z Seinaru próbowali się dostać. W tym wszystkim nie widział tego, co działo się z Yamiyo. Stopiła się z armią, ustawiając w pierwszych szeregach. Ruszył zaraz za przyjacielem, gotów go dalej osłaniać i nie pozwalając, by wrogowie zupełnie go zamknęli. Gdyby wrogowie za bardzo ich zalali, w razie czego gotów był użyć bombki dymnej, żeby mogli się we dwóch wycofać.

Użyte techniki:

56% - 2% = 54%
54% - 15% = 39%

Nazwa

Tsūjitegan: Reberu Di

Pierwszy poziom rozwoju Tsūjitegana pozwala użytkownikowi na aktywowanie Doujutsu klanowego. Na czas jego działania oczy delikwenta tracą kolor i stają się szkarłatne, zyskując też swego rodzaju poświatę. Pozwala to na osiąganie wzrokiem dużych dystansów, a także wykrywanie energii życiowej innych. Nie jest to wybitny poziom, potrafimy odróżnić na dystans ciężkość otrzymanej rany, ale jeżeli ktoś jest w stanie śmierci klinicznej, nie odróżnimy go od martwego.

Zasięg

[tdial=50,W linii prostej]1 kilometr[/tdial]
[tdial=50,Wokół siebie]30 metrów[/tdial]

Koszt Chakry

E: 8% | D: 6% | C: 4% | B: 3% | A: 2% | S: 1% | S+: niezauważalne (1/2 podtrzymanie)

Bonusy

+20 Percepcji przy aktywowanym Tsūjiteganie

Nazwa

Katon: Endan

Pieczęci

Wąż → Baran → Małpa → Świnia → Koń → Tygrys

Zasięg Max.

25 metrów

Koszt

E: 24% | D: 18% | C: 15% | B: 12% | A: 9% | S: 6% | S+: 3%

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Bardzo przydatna technika Katonu. Polega ona na złożeniu pieczęci, a następnie wystrzeleniu ogromnej kuli ognia, która mknie na przeciwnika. Jutsu jest bardzo proste w nauce i wykonaniu, a jego efekty są zadowalające, nawet jak na tą rangę. Ciekawostką jest to, że Endan osiąga bardzo duże rozmiary, co nie zmniejsza jego prędkości, a nawet wizualnie zwiększa jej prędkość. W rzeczywistości i tak wszystko zależy od Kontroli Chakry używającego.

KEKKEI GENKAI: Tsūjtegan
NATURA CHAKRY: Katon (火遁)
STYLE WALKI: Bukijutsu - Chanbara
UMIEJĘTNOŚCI:

• Wrodzona -
• Nabyta -

PAKT: -
ATRYBUTY PODSTAWOWE:

• SIŁA 15
  WYTRZYMAŁOŚĆ 20
  SZYBKOŚĆ 31
  PERCEPCJA 18
  PSYCHIKA 34
  KONSEKWENCJA 8

SUMA ATRYBUTÓW FIZYCZNYCH: 84
KONTROLA CHAKRY C
MAKSYMALNE POKŁADY CHAKRY: 102%
MNOŻNIKI:
+5 do psychiki za genjutsu rangi C
POZIOM ROZWOJU DZIEDZIN NINPŌ:

• NINJUTSU E
  GENJUTSU C
  STYLE WALKI
  • Chanbara D
  • ---
  • ---
  IRYōJUTSU
  FūINJUTSU
  ELEMENTARNE
  • KATON C
    SUITON
    FUUTON
    DOTON
    RAITON
  KLANOWED

JUTSU:

PRZEDMIOTY SCHOWANE (NIEWIDOCZNE): 4 kunai (za pasem)
5 shuriken (w kieszeniach spdni - 3 w przednich, 2 w tylnich)
wakizashi za pasem ukryte pod kimonem

W torbie:
*2 Bojowa pigułka żywnościowa
*2 Pigułka ze skrzepniętą krwią
*2 Bombka Dymna
*3 Bombka świetlna
*ołówek
*notes

[Kenshi]

Wojska przeciwnika nie odpuszczały, a wręcz jeszcze bardziej napierały z upływem każdej kolejnej chwili. Początkowy zapał i niespożyte siły, pomału zaczynały być zastępowane poprzez zmęczenie oraz skurcze czy to w rękach albo nogach. Broń która z początku wydawała się lekka, teraz zaczynała ciążyć. Błędy, których wcześniej się człowiek wystrzegał, w tej chwili co raz częściej miały miejsce. Słabsze jednostki w pewnym momencie przez ten ogrom niesprzyjających okoliczności musiały się poddać przeznaczeniu, przez co kończyły rozbebechane na ziemi. Silniejsi wojowie stawiali jeszcze opór, pytanie tylko brzmiało na jak długo?
Kenshi szybko zareagował na zbliżające się niebezpieczeństwo w postaci spadających, ostrych jak brzytwa senbonów. Wytworzona skalna półka zablokowała nadlatujace ostrza, ratując tym samym czarnowłosego i innych, którzy znaleźli się w pobliżu i byli na tyle szybcy by skorzystać z schronienia. Gdy deszcz senbonów ustał, Kenshi opuścił kryjówkę i rozpoczął kontratak siekając kataną na tyle na ile mógł. Jucha wroga szybko zmieszała się z potem Maji, a jego wysiłek z krzykiem na ustach przeciwników. Wraz z eksterminacją kolejnych przeciwników, Kenshi zdawał sobie sprawę z co raz większej beznadziejności obecnej sytuacji. Głośny krzyk, a następnie uśmiercenie jednego z towarzyszących Kenshiemu samurajów, tylko pogłębił to odczucie.
Czarnowłosy spodziewał się również, że wcześniej czy później węże które znajdowały się pod ziemią, w końcu też zaatakują. W pewnym momencie krzyki z tyłu oddziału uświadomiły go, że właśnie ten moment nastał. Maji szybko się w koło rozejrzał i zlokalizował po prawej stronie jednego z płazów, który już przymierzał się do ataku. Czarnowłosy nie zwlekając, przy wykorzystaniu sztuki miecza i użyciu techniki szermierczej Omotegiri, wyprowadził serie szybkich pchnięć, tak na wszelki wypadek aby się upewnić, że wąż nie przeżyje. Po ukończeniu sekwencji wysuniętych pchnięć, Kenshi przeszedł do kolejnego ruchu, po zainicjowaniu kolejnej techniki szermierczej - Mikazukigiri. Czarnowłosy, szybko wywijając w koło siebie ostrzem, zbliżył się do grupy samurajów nie chcąc pozwolić na utratę kolejnego wojownika z tak swietnej grupy bojowej.
- Wycofujcie się, na tyłach się przegrupujemy. Nie możemy ich wpuścić. Te pozycje są stracone! - zakomunikował głośno Kenshi, uważnie ale i nieprzesadnie wolno, pomału opuszczając linię frontu, kierując się na tyły, pod mury, nie zapominając jednak o swojej grupie.

  Ukryty tekst

[Yamiyo]

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=-w8GK4BugOw[/youtube]
(Bad Game ...)

Niestety wszystko się pochrzaniło. Dostałam kukiełką i można powiedzieć, że spanikowałam? Spróbowałam użyć moich kukiełek, jednak musiałam odnowić linki. To jednak zajęło mi trochę czasu, a w konsekwencji ...
Poczułam silny ból. Włócznia wroga wbiła się między moje cycki. Tak bardzo romantycznie, prawda? Mniejsza o to. Ta dzida przeszła na wylot, a ja już wiedziałam, że to mój koniec. Nie tylko mój ...
Moje maleństwo ... Cierpienie rozdzierało nasze ciała niczym szpony bestii, która robiła to samo. Mogłam mieć pretensje tylko do siebie. Złe ustawienie. Panika. Nieodpowiednie kontrolowanie kukiełek. To wszystko sprawiło, że tak się to właśnie skończyło. Niestety ...
Strasznie żałowałam. Siebie i tego, że nigdy nie zobaczę już Mistrza Masaru. Żałowałam, że to dziecko, które we mnie rosło, nigdy nie ujrzy świata, ale to może nawet lepiej. Świat był naprawdę okrutny.
Jednak równocześnie cieszyłam się. Jak osoba, która się tnie żyletką, odczuwająca radość i ekstazę. Ja czułam coś podobnego. Albo raczej ... chciałam czuć coś podobnego. Szczęście, że trud mojego życia właśnie przemija. Szczęście, że mogłam uciec od ziemskiej niedoli. Szczęście, że prawdopodobnie nie zginęłam sama. Zabiłam tego skurwysyna, który mnie zaatakował. Też pewnie pluł krwią. Tak samo jak ja plułam. Krew napłynęła mi do ust.
- Gha ... gha ...
Wyplułam ją na ziemię i zaraz sama upadłam. Chociaż tyle dobrze, że na coś się przydałam. Zniszczyłam dość sporo atramentowych bestii i unicestwiłam minimum (bo mogło ich być więcej) jednego wroga. Spełniłam się więc jako wojownik. Kto wie? Może ktoś będzie mnie pamiętał i wspominał? Chciałabym ...
Jednak tak na prawdę chciałam czuć szczęście i czułam je. Chciałam je pokazać Mistrzowi Masaru. Jeśli znajdzie moje ciało wśród setek innych ... to chciałam, żeby widział mój uśmiech. Ostatni raz. O dziwo przyszło mi to bez najmniejszego problemu. Moje usta przybrały postać łagodnego i pogodnego uśmiechu. Tak, ostatni raz. Dla Mistrza ...
Uderzyłam w ziemię, a mój duch uleciał w przestworza. Ogarnęła mnie ciemność. Ale nie byłam sama. Było ze mną dziecko. Dziewczynka. Była moim małym aniołkiem. Jeśli miałabym jej nadać jakieś imię ... nazwałabym ją właśnie Tenshi.

[Hayami Akodo]

Węże snuły się szybko w ich stronę, znienacka, ktoś krzyczał przeraźliwie, szaleńczo: ratunku!, ktoś wyklinał dzień, w którym ujrzał światło Susanoo, ktoś inny płakał głośno, szarpany bólem zadawanym przez włosy wroga. Senbony padały gęściej niż łzy z oczu kobiety żegnającej kogoś bliskiego, krew tworzyła nowe oceany i morza, tryskała obficie z przebitych precyzyjnie tętnic. Krwawe żniwa właśnie były w pełni, mroczny żniwiarz w białej szacie (- w białej, nie w czarnej? - na wojnę On zawsze w białą się ubiera) szedł powoli, synchronicznym krokiem pełnym godności, a każde zetknięcie się jego stóp z ziemią sprawiało, że jeden głos, jeden ton w piekielnej armii wojny gwałtownie milkł, jedno życie uchodziło z tej ziemi na zawsze.
Wokół niego walczono. Ludzie zasłaniali się gorączkowo trupami towarzyszy; śmierć śmiercią zwalczaj? Może. Ktoś - Hayami nie widział, kto, nie zauważył tego bowiem, pogrążony w bitewnym szale - używał jakiejś techniki shinobi, która przerzedziła trochę szeregi przeciwnika. Słyszał głosy, krzyki, gniew. Gniew?
Choć przerażenie dawno już wprawiło każdą jego cząstkę w drżenie, jak membranę instrumentu, posyłając dźwięk w eter, to jednak jakoś sobie radził. Jakoś. Któż by się nie bał w takiej sytuacji? Stare, bitewne obrazy, na wpół już zatarte, odżyły, grały gdzieś z tyłu głowy, jak zniszczony flet w kłach psa, który wciąż próbował wydawać z siebie dźwięki. Wiedział jednak, że nie ma sensu im się poddawać. Zacisnął zęby, po czym kontynuował ścinanie łbów węży. Zaprawdę, jeżeli to przeżyje, jeśli uda mu się wrócić bezpiecznie w ciepłe, domowe pielesze i uspokoić szalejącą ze strachu o życie najstarszego syna matkę (bo w końcu kto inny mógłby przynieść trochę pieniędzy na ryż ze zlecenia?), powinien sobie wpisać w jakiś notes - zdaje się, że posiadał jakiś, kupiony wieki temu, a może erę temu - osiągnięcie, że przetrwał Mur.
Wykonywał zamachy, starając się oszczędzać siły najbardziej, jak mógł, raz nawet czy dwa zamachnął się po ziemi, próbując odciąć łby pełznącym po niej zwierzętom i sypnąć im ciepłymi, przesiąkniętymi posoką grudkami ciemnawej gleby prosto w błyszczące ślepia. Może był szaleńcem, ale miał cichą nadzieję, że piach skołuje te potwory i zyska mu trochę czasu...? W każdym razie trzymał się Kurusu najpilniej i najbaczniej, jak tylko mógł. Skupiał się też maksymalnie na przebiegu bitwy, starając się wytrzymać, dać z siebie wszystko, co można...
Szybki szelest. Cichy chrzęst łusek. Krzyk.
Czy naprawdę tak miało się skończyć twoje życie, Akodo Hayami? Tak, jak tamtego nieszczęśnika, który właśnie zapadł się w nicość szeregu martwych, zabitych już w trakcie tej bitwy...?
Ale nie, przecież widziałeś, co się dzieje. Wiedziałeś, z czego są zrobione te węże, widziałeś, że przeciwnik wykorzystuje całego siebie do pojedynku. Ty, samuraju, mężny wojowniku, musiałeś znaleźć złoty środek między szaleństwem a metodą, między histerycznym tłuczeniem węży jak popadło a spokojnymi, metodycznymi ciosami.
Chyba to znalazłeś, bo sobie jakoś radziłeś, nie opuszczając boku Kurusu i wycofując się spokojnie, planowo, tak jak powinno być (armia Uesugi Kenshina wycofująca się spod Kawanakajimy byłaby z Ciebie dumna) do momentu, w którym...
W którym usłyszałeś szelest z dwóch stron. Od strony Kurusu i zza swoich własnych pleców.
-KURUSU! UWAŻAJ!-ryknąłeś, jakby skorpion Ci usiadł na dupie, i odwróciłeś się gwałtownie w stronę swojego węża, uczyniłeś to wręcz z prędkością światła, której dodawał Ci prawdziwy, serdeczny, zimny strach, chłodny jak sopel lodu.
Mam tę moooc, mam tę moooc!
Jeżeli Ci się udało, jeżeli nie zawiodły Cię ręce i walące jak bitewny bęben, rozgrzane serce, przebiłeś łeb węża na wskroś. Później, o ile przetrwałeś starcie z wężem, wycofywałeś się dalej, wciąż jednak bacząc na Kurusu i na jego kukiełkę. Kenshi został w pierwszym szeregu, byłeś pewien, że sobie poradzi. Wszystko w nim pulsowało, zmęczone ręce nie chciały trzymać już należycie uchędożonej do niemożliwości włóczni, nie potrafiły dobrze wymierzać ciosu, nogi ledwo go utrzymywały. Czuł się zmęczony, nie wiedział, ile jeszcze wytrzyma. A jednak starał się desperacko stać, żyć, przetrwać. Nie chciał zginąć w takim żałosnym momencie! Akodo, jeżeli już umierają, to honorowo i z godnością, jak jego dziadkowie i ich dziadkowie, jak poległy w walce ojciec! Zesztywniałe palce zaciskają się mocniej na ciężkim nagle drewnie. Związane mimo wszystko mocnym bandażem włosy wymykają się spod materiału, niesforne, nieuładzone, jak wtedy. Przez mózg przepływają gwałtowne wspomnienia z treningu z Seinaru i Shijimą, treningu, na którym nie posiadłeś żadnych nowych technik, właściwie nie zrobiłeś nic, ale przynajmniej rozwinąłeś swoje mięśnie, przygotowałeś się.
Jeżeli przeżyję - przysięgasz sobie w duchu, o ile jeszcze stoisz miękkimi z przerażenia nogami na stałym, pewnym gruncie - jeżeli przeżyję i oni też przeżyją, to padnę przed nimi na kolana i nie powstanę, dopóki nie nauczą mnie technik shinobi.
Ślubujesz to sobie uroczyście zbielałymi z przerażenia, dziwnie spierzchłymi wargami, poruszając nimi niemal bezgłośnie. Masz nadzieję, że przeżyli, nie zniósłbyś śmierci tak dobrych shinobi. Liczysz cicho na to, że nie przynosisz nikomu pecha, że nigdzie w Twoich aktach nie wślizgnął się znak fukou oznaczający permanentne nieszczęście.
Serce bijące mocno, boleśnie.
What part of dying holds happiness?

---

  Ukryty tekst

---

  Ukryty tekst

[Seinaru]

Mimo wysiłku i włożenia w obronę siebie i Shi całego serca, jedyne co udało im się uzyskać to niewielkie opóźnienie w traceniu terenu. Bitwa była bardzo cieżka, to chyba najtrudniejsze wyzwanie, z jakim Seinaru mierzył się w swoim niezbyt interesującym życiu. I pomyśleć że wpakował się w to prosto z ulicy... Obok latających włóczni, shurikenów i strzał, najbardziej destrukcyjne okazywały się chyba błyskawice miotane przez wroga dzierżącego tarczę. Kei szybko zdał sobie sprawę z tego, że pokonanie tego przeciwnika może przechylić szalę zwycięstwa na stronę broniących, przynajmniej w tej strefie starcia. Shijima też na pewno to rozumiał. Nie pierwszy raz walczyli razem ramię w ramię. Mieli za sobą współpracę na terenach Hyuo, a następnie wspólne treningi na Teiz i samuraj z czystym sumieniem mógł przyznać sam przed sobą, że stanowią już całkiem zgrany duet. O ile silną stroną Ranmaru była walka w średnim dystansie przy pomocy katonu, a o tyle samuraj świetnie czuł się w zwarciu i dlatego świetnie mogli się uzupełniać. Tym bardziej, że po prostu sobie ufali i Kei nie miał oporu przed tym, aby zostawić swoje tyły do asekuracji Shijimie ( ͡º ͜ʖ ͡º). Sytuacja na placu boju wydawała się patowa, a wciąż nadciągające wrogie posiłki zapewniały o tym, że ich zwycięstwo to jedynie kwestia czasu. Dlatego należało działać, a nie jedynie nie dać zburzyć Muru.
Gdy usłyszał krótką prośbę Mokurena, domyślał się co ma na myśli. Chodziło tylko o chwilę na złożenie pieczęci. Samuraj zrobił krok w jego stronę, skupiając się przez ten krótki moment na obronie przyjaciela, a następnie poczekał, aż tamten wypluje w stronę wroga śmiercionośny ognisty pocisk. W tym momencie Kei oczywiście zszedł z toru lotu techniki.
- A teraz trzymaj się! Padnij! - Krzyknął do niego i sam złożył połowę pieczęci, potrzebnej do wykonania swojej techniki wiatru. Shijima został uprzedzony, więc chyba nie zostanie zdmuchnięty, tym bardziej jeśli obniży swój środek ciężkości zgodnie z zaleceniami samuraja. Chodziło o to, aby ponownie wzmocnić technikę Katonu Fuutonem. Tym razem jednak Seinaru użył jutsu o większym zasięgu, które miało za zadanie rozpętać przed nimi prawdziwe piekiełko, w centrum którego miał znaleźć się wrogi generał. Ha! Skontruj to, bijacz!
Dodatkowo Ensho no Kaze mogło spowolnić wszystkich tych, którzy chcieli się dostać do naszych bohaterów z boku, a także sparować aktualnie lecące w ich stronę pociski. Wszystko to było przygotowane w jednym celu. Zaraz po wykonaniu swojego podmuchu wiatru Seinaru ruszył odważnie do przodu prosto na wrogiego użytkownika Raitonu, aby zmierzyć się z nim w zwarciu. Miał on zamiar dostać się do niego zaraz po rozpierzchnięciu się fali ognia, która jednocześnie miała w ten sposób zakryć jego szarżę przed oczami wroga. Gdy samuraj wyłoni się z płomieni i uda mu się dostać do przywódcy dzikusów, wówczas wyprowadza horyzontalny cios kijem, który miał powalić oponenta [Gairaishū Kaiatari]. Jeśli któryś etap tego planu miałby się nie powieść i coś miałoby mu poważnie zagrozić w szarży, wówczas zostaje przy boku Shijimy i kontynuują walkę w szeregu.

  Ukryty tekst

[Kurusu]

- Widzę! - odkrzyknął zamaskowany do Hayamiego, patrząc na te wężowate paskudztwa. Już stanowczo ma dość tego konkretnego zwierza, od początku bitwy widzi tylko te zasrane węże! Niby są te lwy podobne bestie, ale to właśnie gady okazały się największym wrogiem. Na szczęście, te nie były atramentowe co oznaczało, że nie mogą wybuchnąć w razie czego. Było to pewne pocieszenie, z drugiej strony te były widocznie silniejsze fizyczne. Wszystko ma dwie strony medalu, niestety. Jednak trzeba się wycofać, był to obecny priorytet Kurusu.
Kilka ruchów palcem i Kukła, która przed chwilą stała się ofiarą zmasowanego ataku senbonów ruszyła przed kuglarza, by ochronić go w razie czego przez atakiem tego bydlaka. I ponownie rozpoczął próbę rozkręcenie Ruchomego Ostrza, które okazać się może kluczowe przeciw przez gadowi. Ale nie miał zamiaru atakować, nie oddali od siebie swej głównej linii obrony, nie jest głupcem. Zresztą, po cichu liczył, że wąż zaatakuje kogoś innego. Jednak Hayami najwidoczniej potrzebuje pomocnej ręki, plan był więc prosty... Wspomoże go trójkunaiem na linie umieszczonej w kukle - atak tym będzie skierowały na utrudnienie ukąszenia towarzysza a w miarę możliwości dźgnięcie szkarady, a sam rozpocznie odwrót trzymając tuż przy sobie kukłę, by rozciąć na plastry te bestie. W razie czego jest druga ręka Ichitsu, która może działać niczym broń obuchowa. A więc... W drogę do tyłu! Odwrót to odwrót!
Statystyki i Chakra:

Statystyki:
ATRYBUTY PODSTAWOWE:

SIŁA 42
WYTRZYMAŁOŚĆ 25
SZYBKOŚĆ 30
PERCEPCJA 42
PSYCHIKA 36
KONSEKWENCJA 1

SUMA ATRYBUTÓW FIZYCZNYCH: 139
KONTROLA CHAKRY E
MAKSYMALNE POKŁADY CHAKRY: 102%

OBECNA CHAKRA: 88

Dziedziny:
GENJUTSU D
FūINJUTSU D
KLANOWE C

Ekwipunek widoczny:
- Kabura
- Płaszcz
- Rękawiczki
- Pokrowiec na miecz przy pasie
- Płaszcz ciasno owinięty wokół jakiegoś przedmiotu
- Torba zaczepiona o pas.

Kukła:

Nazwa Kukły

Ichitsu

Ranga

C

Klasa

Lekka

Cena

1675 Ryo

Materiały

Drewno - Główny materiał, Metal - Zęby

Wygląd Ogólne:
Wzrost lalki wynosi 190 centymetrów, szerokość to 56cm w postawie zasadniczej. Wszystkie elementy łączą stawy. Większość ciała Ichitsu jest zasłonięta przez czarny płaszcz wyposażony w wysoki kołnierz, który odsłania jedynie głowę.
Głowa:
Wzorowana na ludzkiej, jej wielkość jest proporcjonalna w stosunku do reszty ciała marionetki. Najbardziej rzucające się w oczy elementy to bursztynowe oczy, niebieski materiał imitujący włosy oraz zęby w kształcie trójkątów. Można także zauważyć zarys nosa, jednak nie jest on wyszczególniony i łatwo go nie zauważyć. Ciekawym elementem jest żuchwa, która składa się z dwóch mechanizmów: Jeden odpowiedzialny za jej boczne segmenty, a drugi za środkowy.
Korpus:
Solidny kawał drewna, którego kształt jest zbliżony do ludzkiego jednak jest całkowicie pozbawiony szczegółów. Dwa elementy rzucają się w oczy, swego rodzaju wybrzuszenie wyglądające jak plecak po tylnej stronie korpusu oraz “drzwiczki” z jego przodu.
Ręce:
Jedna para rąk, których długość wynosi 95 centymetrów, czyli tyle co połowa wysokości Ichitsu. Prawa ręka jest podzielona na trzy segmenty: Ramię, przedramię i dłoń. Lewa za to składa się jedynie z dwóch: Ramienia oraz cylindropodobnego kikuta z którego wychodzi rura kierująca się na tyły korpusu..
Nogi i biodra:
Jedna para nóg, mierzą one 100 centymetrów, więc są niewiele dłuższe od rąk. I tak jak one są podzielone na trzy segmenty, w ten sam sposób. Są one wzorowane na ludzkich, jednak przystosowane głównie do utrzymania stabilności lalki na ziemi. Wspomniana para nóg wychodzi z trójkątnych bioder, które nie charakteryzują się żadnym elementem. Po prostu są.

Mechanizmy Głowa - Wyposażona w miotacz bombek, którego lufa jest umieszczona w “jamie ustnej” Ichitsu. Mechanizm zajmuje dolną część głowy, wnętrze karku i niewielką część korpusu docierając do zasobnika w plecach.
- Wyrzutnia Bombek - 200 Ryō.
- Staw obrotowy - 0 Ryō
Korpus - Praktycznie serce całej lalki, poważne uszkodzenie tej części eliminuje z użycia zdecydowaną większość broni. Czemu? Na plecach w wybrzuszeniu znajduje się magazynek na bronie, który jest podłączony do miotacza bombek w głowie i magazynek na ciecz, podłączony do rozpylacza trucizn w lewej ręce. Za to za swego rodzaju drzwiczkami z przodu, znajduje się pięć metrów liny owiniętej wokół walca i zakończonej trójkunaiem.
- Magazynek na bronie - 100 Ryō (Średni)
- Amunicja - Zależne od ceny amunicji (do 50 Objętości)
- Magazynek na Ciecz/Gaz - 100 Ryō (do 50 Dawek) (Średni)
- 5m Liny - 150 Ryō + 25 Ryō za Trójkunai
- Stawy obrotowe - 0 Ryō
Lewa Ręka - Wyposażona w składany cylinder, w którym znajduje się rozpylacz trucizn. Rura wychodzi ze wspomnianego cylindra i idzie prosto do korpusu, a konkretniej do magazynku na ciecz.
- Rozpylacz Trucizn - 250 Ryō
- Stawy obrotowe - 0 Ryō
Prawa Ręka - Wyposażona w Ostrze ruchome, które ma dwa stany: Uśpienia podczas którego jest skierowana w stronę lalki a ostrza są wtedy złożone. Za to w stanie aktywnym, dzięki temu, że mechanizm działa na zasadzie dźwigni całe ostrze zwraca się w kierunku przeciwnym od lalki, a ostrza się rozkładają ukazując pięć ostrych brzytew. Długość całej broni to 90 centymetrów, a samych ostrzy 45cm.
- Ostrza Ruchome - 500 Ryō
- Stawy obrotowe - 0 Ryō
Nogi - Jedyne mechanizmy w nich to stawy obrotowe, nic więcej.
- Stawy obrotowe - 0 Ryō

Link do tematu

Klik!

Brakujące części:
- Magazynek na bronie - 100 Ryō (Średni)
- Amunicja - Zależne od ceny amunicji (do 50 Objętości)
- Magazynek na Ciecz/Gaz - 100 Ryō (do 50 Dawek) (Średni)
- Wyrzutnia Bombek - 200 Ryō
Prędkość: 53 - 30 = 23 obecnie

[Shinji]

Z każdym momentem sytuacja panująca w oddziale stawała się coraz bardziej dramatyczna. Shinji miał bardzo szybko pożałować decyzji o olaniu ogromnego głazu który wyrwał z ziemi, a następnie rzucił goryl z oddziałów dzikusów. Wpierw jednak o drobnych, ale jednak sukcesach. Dokładnie tak jak sobie zaplanował udało mu się pozbyć sporych rozmiarów zwierza, którego dosiadała wcześniej wspomniana persona. Potężna fala ognia odpowiednio wymierzona w czasie okazała się bardzo skuteczna czym kupił sobie odrobinę "luzu" na tyle dużego by posłać kunai z wybuchową notką w kierunku oponenta w jego mniemaniu stanowiącego największe zagrożenie (tego od głazu). Zresztą nie był on chyba jedynym który uważał podobnie. Jakiś samuraj posłał wiązkę tnącej chakry. Niestety wszystko to zdało się na nic. Ot persona mentalnie plując im w twarz wskoczyła pod ziemię unikając skoncentrowanego ataku. Nie to było w tym wszystkim najgorsze, a niemożność zakończenia jej żywota przez Shinji'ego jedną z dwóch najsilniejszych technik w obecnie posiadanym arsenale. Nie dość tego po prostu w danym momencie osoba ta znalazła się poza jakimkolwiek jego zasięgiem. O ile operował dobrze na powierzchni to pod ziemią nie mógł zrobić nic, a że persona z którą przyszło się mu zmierzyć operowała żywiołem chakry Doton to można było przypuszczać, że posiada jeszcze jakieś niespodzianki w zanadrzu i na dobrą sprawę można było spodziewać się wszystkiego. Najlepszym co w takiej sytuacji mógł zrobić to wycofać się z pierwszej linii starć i wykorzystać rzucony głaz dla własnych korzyści (stanowił doskonałą pozycję). Co prawda coś tak "doskonałego" opłacone zostało zbyt wielkimi stratami, ale stało się. Przeszłości cofnąć nie mógł. Popełnił błąd.
Wszystko mogłoby się świetnie ułożyć gdyby nie jeden drobny, ale istotny szczegół. Mianowicie spod ziemi wyskoczyły z dwóch jego stron węże całkiem pokaźnych rozmiarów. Nie były one atramentowe, a całkiem realne zupełnie jakby ktoś potrafił ich używać w boju (ciekawe kto biorąc pod uwagę pozycję oponenta jak i wielgachnego węża na horyzoncie). Oprócz tego nie był on jedyną osobą która napotkała podobne zagrożenie. Motoko była jeszcze w gorszej sytuacji. Co prawda wąż był jeden i mniejszy, ale za to dziabnął ją w nogę. W pierwszej kolejności musiał uporać się z zagrożeniem, który dotyczyło bezpośrednio jego osoby. Chwycił za katanę i wyrwał szybkim ruchem do przodu próbując przeciąć jednego gada w pół (rzecz jasna jak dopiero co wyskakiwał z ziemi to odciął po prostu łeb), nie był to koniec manewru - podczas cięcia dynamicznie obrócił się wokół własnej osi próbując wyeliminować cięciem zagrożenie także zza jego pleców. Jeśli wszystko poszło dobrze to się udało i mógł pomóc towarzysce o ile sama nie dała sobie rady. Tym razem wiele czasu nie było zdecydował się na przydepnięcie nogą ogona gadziny i szybkie sprawne cięcie kataną modląc się by nie trafił przy tym towarzyszki.
- Musimy się wycofać. Cholera wie czy nie wpuścił jadu. Pędź do oddziałów medycznych.
On sam z kolei wykonał kilka dynamicznych odskoków w tył zmierzając do ogromnego głazu, a następnie po prostu na niego wskoczył. Wolną dłonią sięgnął do torby po ostatnią deskę ratunku, którą widział w zaistniałeś sytuacji - bojową pigułkę żywnościową, która pozwoliłaby na uzupełnienie mocno nadszarpniętych zasobów chakry, ale i także odnowiła siły, które opuściły w dużym stopniu ciało podczas walk. Szybkim ruchem ręki wrzucił ją do ust i poczuł jak energia rozpływa się po całym ciele. Było to właśnie to czego potrzebował w tym brutalnym "środowisku". Z punktu który sobie wybrał za "obserwacyjny" jak i relatywnie bezpieczny przeciwko użytkownikowi Dotonu miał okazję także podziwiać ogromną skalę ataku, który na nich nadszedł jak i ocenić ich szanse na polu bitwy. Dokładnie widział gdzie szeregi mogą puścić, oszacować czy nie powinni się wycofać biorąc także pod uwagę zagrożenie płynące spod ziemi (zdaje się, że chyba już wiemy o atramentowych wężach), a także szukać wzrokiem oponenta, najsilniejszego zdawać by się mogło z tej całej paczki obecnie znajdującego się pod ziemią, a którego to wyeliminowanie stanowiło sprawę priorytetową nie tylko ze względu na potrzebę utrzymania formacji, ale i z nieco egoistycznej pobudki chęci zdobycia sławy, a takie coś z pewnością by ją zapewniło.

Chakra i użyte techniki

Chakra

36% -1% = 35%

Pigułkę odejmę jeśli nie nastąpią komplikacje z wężami lub inne przewidziane przez ciebie "atrakcje",
które to uniemożliwią. Wtedy też dodam te 40% chakry

Nazwa

Sharingan: San Tomoe

Środkowy i ostatni powszechnie znany poziom Sharingana - powyżej niego sięgają już bardzo nieliczni. Na tej randze Uchiha staje się niezwykle niebezpiecznym przeciwnikiem. Po pierwsze, znacząco rośnie jego możliwość kopiowania jutsu. Nie tylko może on kopiować praktycznie wszystkie jutsu i wykonywać je jednocześnie z wrogiem - wygląda to tak, jakby czytał on w jego myślach. Miażdżąco rośnie jego percepcja, a na dodatek zyskuje on możliwość wejścia do umysłu Jinchuriki, a tym samym dowiedzenia się za czym stoi jego niezwykła siła.

Możliwości

• Widzenie i szacowanie chakry przeciwnika - brak takiej możliwości przez obiekty
• Dostrzeganie obiektów niewidocznych gołym okiem - np. cienkie żyłki
• Rozpoznawanie genjutsu
• Wejście do umysłu Jinchuuriki - na krótki moment, możemy zobaczyć demona
• Odróżnianie klonów od oryginału - Klony rangi B w dół
• Bonus atrybutów - percepcja użytkownika rośnie o 60 punktów
• Kopiowanie technik - Można kopiować wszystkie widziane techniki (oprócz innych KG i Hijutsu oraz wspomagających rangi S) i wykonywać je w tym samym momencie co przeciwnik.
• Możliwość przełamania słabszych genjutsu - Przełamanie odbywa się tak samo jak przy pomocy Kai. Nie wymaga jednak złożonej pieczęci, a bonus do konsekwencji wynosi +50.

Wymagania

Przebudzenie, w przypadku misji minimum A, dziedzina klanowa D.

Koszt

E: 8% | D: 6% | C: 4% | B: 3% | A: 2% | S: 1% | S+: niezauważalne (1/2 podtrzymanie)

Karta Postaci

---

ZDOLNOŚCI

---

KEKKEI GENKAI: Sharingan: San Tomoe
NATURA CHAKRY: Katon
STYLE WALKI:

• Kenjutsu Chanbara

UMIEJĘTNOŚCI:

• Wrodzona -
• Nabyta -

PAKT: -
ATRYBUTY PODSTAWOWE:

• Siła: 20
  Wytrzymałość: 25
  Szybkość: 41
  Percepcja: 41 (101)
  Psychika: 18
  Konsekwencja: 25

SUMA ATRYBUTÓW FIZYCZNYCH: 127
MNOŻNIKI STAŁE:

• Wytrzymałość +2% do chakry

MNOŻNIKI CZASOWE:

• Sharingan: San Tomoe +60 do percepcji

KONTROLA CHAKRY: Ranga A
MAKSYMALNE POKŁADY CHAKRY: 100% + 2% = 102%
POZIOM ROZWOJU DZIEDZIN NINPŌ:

• Ninjutsu - Ranga E
• Klanowe - Ranga B
• Katon - Ranga A
• Kenjutsu - Ranga C

---

TECHNIKI

---

Ninjutsu:

• Ranga E:
  • Bunshin no Jutsu - 2%
  • Henge no Jutsu - 2%
  • Kai - Brak
  • Kawarimi no Jutsu - 2%
  • Kinobori no Waza - Minimalny, nieodczuwalny
  • Suimen Hokō no Waza - Minimalny, nieodczuwalny
  • Nawanuke no Jutsu - 2%

Kenjutsu:

• Ranga D:
  • Fūma Ninken - Brak
  • Chanbara - Pasywna

Katon:

• Ranga D:
  • Katon: Hōsenka no Jutsu - 6% (za 4 kule)
• Ranga C:
  • Kaengiri - 9%
  • Katon: Gōkakyū no Jutsu - 6% za 10m (mała) | 12% za 25m (duża)
  • Katon: Kasumi Enbu no Jutsu - 9%
  • Katon: Endan - 9%
  • Katon: Ryūka no Jutsu - 9%
  • Katon: Kaen Senpū - 9%
• Ranga B:
  • Katon: Dai Endan - 12%
  • Katon: Hibashiri - 12% (1/2 na turę)
  • Katon: Furemasu (WT) - 3%
  • Katon: Benijigumo - 12%
  • Katon: Haisekishō - 12%
  • Katon: Netsu - 12% (1/2 na turę)
• Ranga A:
  • Katon: Gōryūka no Jutsu - 15%
  • Katon: Suyaki no Jutsu - 15%

---

EKWIPUNEK

---

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE :

• Katana w pochwie na broń przypięta do pasa z lewej strony
• Torba na broń I z tyłu, przypięta do pasa z lewej strony pleców
• Torba na broń II z tyłu, przypięta do pasa z prawej strony pleców
• Kołczan przypięty do pasa po prawej stronie
• Kabura na broń, przyczepiona do prawego uda
• Kusza przyczepiona do pasa przełożonego przez tułów (punkt oparcia pasa na ramieniu)
• Kabura z kozią nogą przyczepiona do tego samego pasa co kusza (także na plecach)

PRZEDMIOTY SCHOWANE:

Kabura na broń:

• 1x kunai

Torba na broń I [29,5/40]

• 9x kunai z wybuchową notką [2]
• 7x Shuriken [1]
• 2x bojowa pigułka żywnościowa [0,5]
• 1x pigułka ze skrzepniętą krwią [0,5]

Torba na broń II [40/40]

• 20x kunai z wybuchową notką [2]

Kołczan [40/40]

• 40x bełt

Kieszeń:

• Mapa portu Ryuzaki no Taki
• 2 specjalne monety (do kontaktu z Krukami)

[Motoko]

Dziewczyna starając się jakoś pomóc poprzez szarżę i odciągnięcie od Shinjina tego natłoku przeciwników, nie zdążyła zauważyć dosyć sporego i bardzo istotnego faktu, jakim był ogromny kamień, który wylądował kilka metrów za ich miejscem boju, zgniatając część z ich pomocników. Ta sytuacja definitywnie nie wróżyła niczego dobrego, tym bardziej, że spowodowała chwilowy zastój w czujności dziewczyny, której noga niespodziewanie zaczęła płonąć. Jedno, szybkie spojrzenie w dół i precyzyjne, oczywiście na miarę możliwości jej opanowania, które było lekko mówiąc nadszarpnięte, cięcie, które (oby) pozwoliło jej zmieść robaka z powierzchni ziemi.
Zaraz po tym zdarzeniu, zaczęła wzrokiem szukać swoich kompanów, a w szczególności jednego, który prosił ją o pomoc. Chyba nie trzeba mówić jakie było jej zdziwienie, kiedy zamiast Shinji'ego zobaczyła białe, ogromne łuski, do których starała się jak najszybciej dobiec i zadać silne cięcie techniką Iaigiri. Wszystko to oczywiście były jedynie plany, które mogły być w jakikolwiek sposób brane pod uwagę tylko jeśli wąż, który ją dziabnął, nie miał przy sobie notatki. Niestety Motoko nie była obdarzona przez naturę w tak niesamowity sposób jak niektórzy i musiała męczyć się ze zwyczajnym wzrokiem. Nie wiedzieć czemu na myśl przyszedł jej medyk, którego poznała i niemalże utrąciła mu głowę - Kisho, on miał takie zdolności, a także i ciemnooki, który również pojawił się gdzieś tam na skraju jej skojarzeń i wyobraźni.
Próba współpracy z obojgiem kompanów, choć w przypadku Oshiego, aktualnie nie miała jak, a było to wynikiem braku możliwości dojrzenia, gdzie też się znajdował, była spowodowana głównie jej troską o...własne życie. Przecież nie można było się oszukiwać i zwyczajnie mówić, że ich współpraca polegała na czymkolwiek innym niż tylko chęci przeżycia jak najdłużej. Pomimo wszystko zależało jej, żeby obaj panowie uszli jakimkolwiek uszczerbkom na zdrowiu, dlatego właśnie starała się nie myśleć, że Oshi może gdzieś być schowany pod tym ogromniastym kamieniem.
Tak jak już wcześniej zostało wspomniane, plany co do pomocy swojemu kompanowi legły w gruzach, kiedy ta odwróciła się w jego stronę i zobaczyła, że już więcej się nie borykał z wężem, choć w każdej chwili była gotowa uciąć gadzinie łeb, wykorzystując technikę Iaigiri, na którą jeszcze miała trochę siły. Słowa ciemnowłosego docierały do niej jakby z dodatkowym echem, a wszystko to winą wciąż krwawiącego ucha, którego bębenek z pewnością został nadwyrężony przez wcześniejszy wybuch notatki, jeśli nawet nie pęknięty. Niby rozumiała co do niej krzyczał, ale nie była pewna, czy to na pewno było to, bo przecież nie mieściło jej się w głowie, żeby wojownik opuścił swoje miecze w trakcie boju, szczególnie w takim momencie! Nie czuła żadnej rozprowadzającej się trucizny po ciele, ani innych skutków ubocznych, bo przez jej ciało przemawiała głównie adrenalina, która również pozwoliła jej machnąć głową w stronę chłopaka w geście zrozumienia jego słów, choć stalowa nuta w jej krwistych oczach raczej nie wskazywała na to, żeby miała się wycofać do medyków, przecież na jej drodze stała ta ogromna skała, co oczywiście nie było wytłumaczeniem. W myśl wpadło jej zdanie, że jeśli miała już umierać, musiała polec w trakcie bitwy, innego wyjścia nie było, bo czy taka wojna nie prowadziła tylko i wyłącznie do śmierci? Zaczęła szukać wzrokiem swoich kompanów, zachowując przy tym czujność w razie ataku jakiegoś dzikiego, musiała sprawdzić, czy chłopacy nie potrzebowali przypadkiem pomocy.

• SIŁA 81
  WYTRZYMAŁOŚĆ 100
  SZYBKOŚĆ 81
  PERCEPCJA 56
  PSYCHIKA 1
  KONSEKWENCJA 81

SUMA ATRYBUTÓW FIZYCZNYCH: 318
KONTROLA CHAKRY E
MAKSYMALNE POKŁADY CHAKRY: 110%
NINJUTSU E
BUKIJUTSU 1 [D]

• Kenjutsu - Battodo [A]

Ekwipunek tylko ten co widać - pod avem krótki opis.

Aktualne pokłady chakry: 38%

• To tak w zanadrzu wrzucam.

Nazwa

Iaigiri

Pieczęci

Brak

Zasięg

Zależy od długości ostrza

Koszt Brak

Dodatkowe

Znajomość Iaidō, na czas używania techniki otrzymujemy +60 do siły

Opis Iaigiri jest specjalnym ciosem, który naprawia wszystkie błędy sposobu walki opisanego powyżej. Kiedy użytkownik wykona początkową serię cięć, zamiast chować miecz do pochwy, może za to wykonać ogromne cięcie z powietrza, które przetnie każde ciało. Jest ono tak silne, że zostawia za sobą poświatę, i może przeciąć lub rozproszyć nawet takie materie jak... mgła.

[Masaru Yoshida]

Dopóki walczysz to jesteś zwycięzcą. Nawet jak zginiesz. [*][/color]

Masaru nie do końca mógł się cieszyć z tego co działo się na polu walki. Co prawda zabił 15 wrogów czyli jego wartość bojowa to było grubo 15 razy większa niż dowolnego piechura w swoim oddziale. Był shinobim więc to była rzecz logiczna, nie zaprzątał sobie tym głowy. Jak na razie to udało mu się siać niezły pogrom, odgonienie wroga z włosami też co nieco dawało, chociażby szansę na lepsze przygotowanie obrony na atak szarży. Walczył zajadle swoimi kukiełkami agresywnie atakując wystrzeliwując 10 kunai czyli po około 5 z każdej, dawało to 10 zabitych szarżujących wierzchowców, czyli całkiem niezły profit. Ale wszytko dobre musi się szybko skończyć ponieważ naglę coś zaczęło się dziać na polu walki. A dokładnej atak spod ziemi! Węże, kuglarz nie do końca rozpoznał czy chodzi o atramentowe czy takie normalne ale fakt faktem, był to pewien problem który należy rozwiązać. Szybki ruch palcami i kukły już leciały do tyłu, a raczej szarpnął je tak że poleciały z rozpędu gdzieś w tył, znaczy oczywiści tak żeby spadły kilka metrów za Masaru. Pociągnął je od razu żyłki czakry odłączył od drewnianych tworów i podczepił te same żyłki do 10 shurikenów które leżały koło wachlarza na którym stał i posłał je w węże z tyłu robiąc łady pół obrót w stronę kierunku w który pora się wycofać. Od razu po eliminacji bestii, jak trzeba to zdalnie pokierował lotem shuriknów, zwolnił bronie z żyłek czakry ponownie te same żyłki podczepiając pod obie kukiełki. Trudno porzucił 10 shurikenów tam gdzie poleciały bez wieści, tak samo jak 10 kunai z magazynku w kukłach. Zeskoczył z broni chwytając ją pod pachę i skoczył do przodu. Kilkoma długimi susami odbijając się od ziemi lekko wycofał się do tyłu i to dosyć mocno. Kukły oczywiście już były w gotowości do walki, a uciekał nadal, aż będąc bezpieczny znowu wbije wachlarz w ziemię, wskoczy na niego i ponowi walkę kukiełkami. Za to gdzieś na polu bitwy rozegrał się dramat jak ich wiele. Ale ten był szczególnie okrutny. Yoshida poczuł to w kościach, ale zignorował to odczucie. Jego dziecko o którego istnieniu nie miał pojęcia właśnie zgonowało. I to całkiem niedaleko od jego obecnej pozycji. Całą ta sytuacja pewnie zmieni całe życie naszego bohatera, niezależnie czy w ciele ukochanej znajdzie małego człowieczka czy nie. W ogóle powinniśmy mieć nadzieję że jej ciało chociaż zostanie znalezione i zwrócone Yoshidzie. I to jeszcze ciepłe!!

NATURA CHAKRY: Futon
STYLE WALKI: Seido
UMIEJĘTNOŚCI:

• Wrodzona -
• Nabyta -

PAKT:
ATRYBUTY PODSTAWOWE:

• SIŁA 60
  WYTRZYMAŁOŚĆ 50
  SZYBKOŚĆ 100
  PERCEPCJA 100
  PSYCHIKA 1
  KONSEKWENCJA1

SUMA ATRYBUTÓW FIZYCZNYCH: 310
KONTROLA CHAKRY C
MAKSYMALNE POKŁADY CHAKRY: 105%
MNOŻNIKI:
POZIOM ROZWOJU DZIEDZIN NINPŌ:

• NINJUTSU E
  GENJUTSU
  STYLE WALKI 1 (dziedzina D)
  • Seido-S
  • ---
  • ---
  IRYōJUTSU
  FūINJUTSU C
  ELEMENTARNE
  • KATON
    SUITON
    FUUTON A
    DOTON
    RAITON
  KLANOWE C

[/ghide]

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):
Zabandażowana twarz wystające 1 oko/ 2m bandaża około.
Dwie opaski z bandaży na nadgarstkach, z białymi znakami.
Wielki wachlarz na plecach z rączką- http://shinobiwar.pl/viewtopic.php?f=109&t=3641
Peleryna z futra niedźwiedzia.
Opaska na prawej nodze -wsadzone za nią 2 kunai i średni zwój
Opaska na lewej nodze - wsadzone za nią 2 kunai i średni zwój
Powyżej opasek na każdej nodze po 1 kaburze.
PRZEDMIOTY SCHOWANE (NIEWIDOCZNE):
1.W zwojach po prawej stronie kukła mamy po lewej taty http://shinobiwar.pl/viewtopic.php?f=43&t=3642
Mają po wielkim shurikenie na plecach i po 10 kunai w magazynkach.
2.Torba na pośladku zasłonięta futrem na plecach. - 10 shurikenów, 1 porcja mabishi, 10 kunai jeden papieros z narkotykiem (40/30 objętość)
3.W opasce na prawej ręce zapieczętowane 5 shurikenów 1 wielkie shuriken
4.W opasce na lewej ręce zapieczętowane 5 shurikenów 1 wielki shuriken
5.W kaburach na nodze prawej 1 wielki fuma shuriken i 15m żyłki. (20/20 objętość)
6.W kaburach na nodze prawej 1 wielki fuma shuriken i 15m żyłki. (20/20 objętość)[/ghide]

JUTSU:
Ninjutsu:
-[E]Bunshin no Jutsu
-[E]Henge no Jutsu
-[E]Kai
-[E]Kawarimi no Jutsu
-[E]Kinobori no Waza
-[E]Suimen Hokō no Waza
-[E]Nawanuke no Jutsu
Klanowe:
-[D]Chakura no Ito
-[D]Suna Fukumen no Jutsu
-[D]Sōshūjin
-[D]Kugutsu Kawarimi no Jutsu
-[D]Suna Fukumen no Jutsu
-[C] Kugutsu no Fūin
Futon:
-[D]Fūton: Enshō No Kaze
-[C]Fūton: Kamaitachi
-[C]Fūton: Komakai Butokai Tatsumaki
-[C]Fūton: Reppūshō
-{B}Fūton: Shinkūgyoku
-{B}Fūton: Jūha Shō ( http://shinobiwar.pl/viewtopic.php?f=6 ... p60578&#41)
-[A]Fūton: Shinkūha
-[A]Fūton: Kaze No Yaiba
-[A]Fūton: Kazekiri no Jutsu
-[A]Fūton: Jūha Reppū Shō (http://shinobiwar.pl/viewtopic.php?f=6 ... 583#p60583)
FūINJUTSU:
-{D} Fūin no Jutsu
-[C] Kuchiyose: Raikō Kenka (http://shinobiwar.pl/viewtopic.php?f=6 ... 593#p60593)
Seido:
-[D] Sōshuriken no Jutsu
-[D] Kage Shuriken no Jutsu http://shinobiwar.pl/viewtopic.php?f=6 ... 597#p60597

Techniki:

Czakra:35%-5%=30%

Nazwa

Chakura no Ito

Pieczęci

Brak

Zasięg

100 metrów

Koszt

E: 1,4% | D: 1,2% | C: 1% | B: 0,8% | A: 0,6% | S: 0,4% | S+: 0,2% (za jedną nić)

Dodatkowe

Płacimy tylko za wytworzenie nici.

Opis Podstawowa technika kuglarzy. Za jej pomocą wytwarzamy na czubkach palców cienkie nitki chakry, które następnie można podłączyć do marionetki. Dzięki odpowiednim ruchom rąk i palców jesteśmy w stanie wywołać pożądane ruchy u kukły, np.: przemieszczenie się czy też aktywowanie danego mechanizmu. Początkujący kuglarze muszą podłączyć aż dziesięć nici do jednej marionetki aby funkcjonowała poprawnie. Z czasem liczba ta ulega zmianie i możliwe jest sterowanie większą ilością lalek za pomocą mniejszej ilości nitek. Same nici chakry są niesamowicie wytrzymałe, a przeciąć je można jedynie ostrzem pokrytym chakrą, bądź całkowicie z niej stworzonym. Zniszczyć może je także wystarczająco duża siła (od przeciętnej wzwyż). Od rangi klanowej B istnieje możliwość sprawienia, że nici stają się niewidoczne, przez co shinobi bez specjalnych zdolności nie będzie mógł ich dostrzec.

Nazwa

Sōshūjin

Pieczęci

Brak

Zasięg Max.

100 metrów

Koszt

Brak

Dodatkowe

Wykonywane przy pomocy nici z techniki Chakura no Ito

Opis Odpowiednik zwykłej żyłki w połączeniu z kontrolą broni podczas walki. Dzięki tej technice jesteśmy w stanie manipulować kilkoma kunaiami czy shurikenami jednocześnie (czy też innymi przedmiotami o podobnej wadze). Podłączenie się do broni za pomocą nici pozwala na uniesienie i ciśnięcie jej w obranym kierunku tak, jakbyśmy rzucili nimi normalnie. Maksymalnie można sterować dziesięcioma przedmiotami na raz. Tor lotu broni może być przez nas nieznacznie korygowany. Należy jednak zaznaczyć, że jutsu to nie pozwala na dowolną kontrolę broni przez nieograniczony czas, a ogranicza się jedynie do podniesienia przedmiotów, a następnie ich ciśnięcia. Trzeba jednak zwracać uwagę na ciężar podnoszonych przedmiotów, np.: fuuma shuriken jest już zdecydowanie za ciężki i jego waga nie pozwala na wykonanie techniki.

Nazwa

Sōshuriken no Jutsu

Pieczęci

Brak

Zasięg

Zależy od długości posiadanej żyłki

Koszt

Brak

Dodatkowe Wymaga broni miotanej (nie kunaia) i żyłki|Podczas wykonywania techniki: +10 Percepcji.

Opis Technika pozwalająca na wprowadzenie elementu zaskoczenia w pojedynku. Użytkownik przyczepia do broni miotanych żyłki, za pomocą których - precyzyjnymi ruchami palców - jest w stanie kontrolować lot oręża. Dzięki temu można na przykład sprawić, że rzucone shurikeny, których przeciwnik uniknął, zaatakują go ponownie, albo broń poleci za róg, gdzie ukrywa się nasz przeciwnik. Skuteczne, lecz wymaga dobrej orientacji w terenie. Na jedną rękę przypada 5 żyłek z małymi brońmi/1 żyłka z dużą.

[Akarui]

Powolnymi krokami zbliżał się kryzys. Kryzys fizyczny i psychiczny. Akarui czuł jego zimny oddech na karku. Nie tak zimny jak śmierci, która panoszyła się wokół, jednak nadal nieprzyjemny. Ramiona jeszcze go bolały od akcji na ścianie Muru, do tego siąpiący deszcz i kolejna fala Dzikusów, którzy jak na lud barbarzyński byli zaskakująco dobrze przygotowani i wykorzystywali taktyki walki tak dobrze, jakby ten atak planowali już od dłuższego czasu, a gdzieś daleko na północy stworzyli sobie makietę muru i ćwiczyli, jak tu zadać cywilizowanemu południu największego ćwieka.

Co do ćwieków właśnie, z jednym właśnie walczył (jeszcze) uśmiechnięty medyk. Kamienny grot przebił się przez łydkę jednego z shinobi'ch. Nie obyło się bez rwania spodni, jednak na szczęście broń nie poharatała mu mięśnia strzałkowego długiego ani piszczelowego przedniego. W innym wypadku leczenie byłoby o wiele dłuższe, a i pacjent nie wróciłby zbyt szybko do pełni zdrowia. Samo zaleczanie rany też nie trwa paru sekund, jest więc czas, by poczęstować rannego swoim markowym uśmiechem i pokrótce zagadać: - Wybacz za ten zalew pytań, to przyzwyczajenie. Jestem Akarui, pilnuje nas Usashimaru. Staramy się ratować kogo się da, ale dwie osoby to trochę mało, by leczyć i pilnować swoich pleców. Na razie odradzam bieganie, ale może pomógłbyś mojemu przyjacielowi osłaniać mnie, jak będę leczył następnych? Warto było chociaż spróbować. We dwóch na polu walki jest zbyt niebezpiecznie. Akarui nie może w pełni skupić się na leczeniu rannych, gdy sam czuje się zagrożony. Bo jak to leciało? Bezpieczeństwo własne przede wszystkim! Oczywiście liczył się z odmową, przyjmie ją spokojnie. To wybór tego człowieka, by wspomóc duet ratowniczy, nie samego medyka.

Wtem do uszu Akarui'ego i jego kompanów doszły krzyki przerażenia. Już wcześniej ktoś wysyłał raporty o wężach pełzających pod gruntem, jednak teraz te znalazły się niebezpiecznie blisko, wychodziły spod ziemi i atakowały Shinobi'ch! Medyk zerwał się na równe nogi, obserwując podłoże, po którym stąpa, mając w dłoni kastet i starając się być przygotowanym na nagły atak. Przy okazji może dostrzeże kolejną osobę, którą trzeba będzie zabrać z tego niebezpiecznego terenu?

  Ukryty tekst

---

ZDOLNOŚCI

---

  Ukryty tekst

---

EKWIPUNEK

---

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):

• Kabura na lewym udzie
• Kabura na prawym udzie
• Plecak na jedno ramię

[/list]

  Ukryty tekst

PS. Na pewno słychać coś z oddziału D? W ostatniej turze byłem między oddziałami A i B, trochę mi daleko do D.