[ME] Bitwa o Atsui

[Shinji]

Jak można było przewidzieć sytuacja się spieprzyła. Shinji był świadom, że może to nastąpić. Powinni po prostu zabić Jiro i w ten sposób skrócić mu cierpienia zamiast desperacko próbować ratować ofiarę przygniecioną przez kamień. Skutek był taki, że wielka kula ponownie nasunęła się na Uchihe tylko tym razem miażdżąc mu czaszkę. Widok nie należał do zbyt ciekawych i mimo, że Shinji zdążył już trochę tego typu "panoramy" instynktownie zmarszczył twarz w grymasie obrzydzenia. Pryskająca wszędzie krew była okej, ale kawałki mózgu to było trochę za wiele. Sytuację pogorszył dodatkowo fakt absolutnego poddania się dziadka Sabaku. Ten stary nieudacznik postanowił popełnić samobójstwo. Innego określenia nie było na niezasłonienie się przed pociskiem wystrzelonym przez pełzacza, który wziął się znikąd. Przez bycie miękkimi nie dość, że znajdowali się pod ostrzałem to jeszcze mieli na karku przeciwnika z którym nie mogli walczyć. Dlaczego? Jakiekolwiek dłuższe przebywanie w tym miejscu narażało ich właśnie na owy ostrzał, a widok osoby, która zdążyła takowym pociskiem oberwać jasno dawał do zrozumienia, że trafienie czymś takim to wyrok śmierci i to zapewne w niemałych męczarniach.
Nie trzeba było długo czekać na podjęcie instynktownej reakcji ze strony Hikariego. Najwidoczniej doszedł on do podobnych wniosków i rzucił w kierunku pełzacza dwa granaty dymne, które powinny kupić im odrobinę czasu. Zaraz za nią poleciał kunai z wybuchową notką, który przy odrobinie szczęścia powinien być nawet w stanie wyeliminować zagrożenie, ale takiej pewności mieć już nie mogli bo rozpoczęli ucieczkę. Jako prezent pożegnalny podczas biegu Uchiha złożył kombinację znaków Wąż → Baran → Małpa → Tygrys. Następnie wyskoczył w górę obracając się o 180 stopni i wypuścił za nich chmurę pyłu z techniki Katon: Kasumi Enbu no Jutsu. W ten oto gaz poleciał kunai z wybuchową notką, gdyż nie było czasu na podpalenie tego w konwencjonalny sposób. Po wykonaniu kombinacji nastąpił kolejny obrót o 180 stopni, który pozwolił na powrót na pierwotny kierunek i kontynuację biegu zaraz po wylądowaniu na ziemi. Podczas lądowania nastąpiła detonacja notki wytwarzając ogromny obłok ognia. Jeśli wcześniej nie udało się wyeliminować zagrożenie to tym razem powinno to w zupełności wystarczyć. Pozostawał jednak czujny. Skupiał się raczej na ich tyłach bo najwidoczniej Hikari postanowił robić to z niebem. W ten sposób mogli się wzajemnie ubezpieczać.
Nie licząc zagrożenia, które mogło nadejść z każdej strony pozostawała jeszcze kwestia, gdzie mieli się udać. Terumi zaproponował odnalezienie Jou i nie byłoby to takie złe gdyby w panującym chaosie mieli chociaż jakąkolwiek wiedzę o tym gdzie może się obecnie znajdować. Najlepszą opcją byłoby po prostu podłączenie się do jakiejś grupy, a dobrze się składało bo w oddali jakąś było widać. Trudno było dostrzec jakiekolwiek szczegóły, ale nie przypominali pełzaczy, a przynajmniej takie wrażenie odniósł. Bardziej przypominali po prostu Sabaku przy tym kierowali się w jakimś dziwnym kierunku, mianowicie pasma górskiego. Wzbudzało to pewne zainteresowanie, które mogłoby się wydać dziwne biorąc pod uwagę warunki w których obecnie przebywali. Pierwotnych instynktów nie dało się jednak zagłuszyć.
- Wiesz co. Cholera wie gdzie jest Jou. Proponuję przyłączyć się do grupy którą widzimy w oddali. Jeśli mój Sharingan nie szwankuje to wyglądają mi na Sabaku. Może od nich się czegoś dowiemy.
Miał nadzieję, że jego kompan poprze inicjatywę i udadzą się w tym kierunku. Nie miał jednak zamiaru się sprzeczać i w sytuacji gdyby wystąpiła konfrontacja opinii po prostu by się dostosował. Nie było to ani miejsce ani pora na jakiekolwiek spory. Trzeba było działać niczym dobrze naoliwiona maszyna bo inaczej mogli skończyć niczym dwójka która zdążyła umrzeć dosłownie przed chwilą.

Chakra: 76% - 3% -7% = 66%
Użyty ekwipunek: 1x kunai z wybuchową notką

Techniki:

Nazwa

Sharingan: Ni Tomoe

Na poziomie dwóch tomoe możliwości Sharingana rosną dość znacząco w stosunku do poprzednika. Od tej pory użytkownik jest w stanie rozpoznać na pierwszy rzut oka działające genjutsu. Poprawiają się także percepcja użytkownika. Nie jest to jeszcze pełnia możliwości tego Kekkei Genkai, ale rozwój jest widoczny od razu.

Możliwości

• Widzenie chakry przeciwnika - brak takiej możliwości przez obiekty
• Dostrzeganie obiektów niewidocznych gołym okiem - np. cienkie żyłki
• Rozpoznawanie genjutsu
• Odróżnianie klonów od oryginału - ranga C w dół
• Bonus atrybutów - wzrost percepcji o 30 punktów
• Kopiowanie technik - Tylko techniki taijutsu i bukijutsu (w przypadku braku dziedziny męczą o wiele bardziej). Wykonywane dopiero po przeciwniku.

Wymagania

Przebudzenie, w przypadku misji minimum B, dziedzina klanowa D

Koszt

E: 6% | D: 5% | C: 4% | B: 3% | A: 2% | S: 1% | S+: niezauważalny (na turę)

Nazwa

Katon: Kasumi Enbu no Jutsu

Pieczęci

Wąż → Baran → Małpa → Tygrys

Zasięg Max.

20 metrów

Koszt

E: 15% | D: 12% | C: 10% | B: 7% | A: 5% | S: 3% | S+: 3%

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Prosta technika, mająca na celu ułatwienie sobie pokonania przeciwnika. Początkowo trzeba złożyć pieczęci, a następnie wypluć z ust kłęby dymu zmieszanego z gazem. Ma on szarą barwę i ma dwa wspaniałe zastosowania. Pierwsze - może zmylić przeciwnika, przecież trudno jest znaleźć kogoś w takich kłębach dymu. Drugie - idealnie nadaje się do podpalenia. Oczywistą sprawą jest teraz to, że najpierw używa się tej techniki, a potem poprawia ją dowolną wykorzystującą ogień, aby podpalić kłęby gazu. Wystarczy mała iskierka, aby powstał ogień.

Ekwipunek:

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE :

• Katana w pochwie na broń przypięta do pasa
• Torba na broń I z tyłu, przypięta do pasa z lewej strony pleców
• Torba na broń II z tyłu, przypięta do pasa z prawej strony pleców
• Kabura na broń, przyczepiona do prawego uda
• 2 specjalne monety (są minimalnie mniejsze od zwykłych, oprócz tego niczym się nie różnią), schowane do kieszeni

PRZEDMIOTY SCHOWANE:
Kabura na broń:

• 1x kunai

Torba na broń I (38/40):

• 13x kunai z wybuchową notką[2]
• 10x Shuriken [1]
• 2x bojowa pigułka żywnościowa [0,5]
• 2x pigułka ze skrzepniętą krwią [0,5]

Torba na broń II (40/40):

• 20x kunai z wybuchową notką[2]

Kieszeń:

• Mapa portu Ryuzaki no Taki

Umiejętności:

KEKKEI GENKAI: Sharingan: Ni Tomoe - 3% za turę
NATURA CHAKRY: Katon
STYLE WALKI: Kenjutsu - Chanbara
UMIEJĘTNOŚCI:

• Wrodzona -
• Nabyta -

PAKT: -
ATRYBUTY PODSTAWOWE:

• Siła: 11 | 21
  Wytrzymałość: 5
  Szybkość: 41 | 51
  Percepcja: 41 | 71
  Psychika: 1
  Konsekwencja: 1

KONTROLA CHAKRY: Ranga B
MAKSYMALNE POKŁADY CHAKRY: 100%
MNOŻNIKI:

• Kenjutsu - Chanbara - Siła: 11|11+10 & Szybkość: 41|41+10
• Sharingan - Percepcja: 41|41+30

POZIOM ROZWOJU DZIEDZIN NINPŌ:

• Ninjutsu - E
• Genjutsu
  [*]Iryōjutsu
  [*]Fūinjutsu
• Klanowe - C
• ELEMENTARNE:
  • Katon - B
    Suiton
    Fuuton
    Doton
    Raiton
• TAIJUTSU:
  • Gōken
    Suiken
    Rankanken
    Bunshin Yakudatsu
    Chakra Kōgeki
• BUKIJUTSU:
  • Kyujutsu
    Kenjutsu - D
    Shurikenjutsu
    Kusarijutsu
    Kijutsu

[Hikari]

Hikari z całych swoich sił chciał pomóc temu chłopakowi z Uchiha, ale jak się później okazało całe jego starania były na marne. Nawet użycie techniki aby odsunąć kule, bo potem ona zawróciła i zgniotła go jeszcze bardziej. Okrutna śmierć. Po tym poddał się staruszek, który chwilę po opuszczeniu zginął od bełta w głowę. Nic nie mógł zrobić. Ta bitwa tylko pokazuje mu jak słaby jest on i jego ideały. Poszedł na wojnę, czego się spodziewał, że zostanie nagle wielkim bohaterem? Łatwo zwyciężą bez żadnych strat i zdobędzie jakieś uznanie? Tak właśnie chciał, ale to nie było takie łatwe. Musi zmienić swoje podejście. W tej bitwie nie chodzi o ochronę w pełni swoich, a zabicie jak najwięcej przeciwników. Tutaj ukazała się jego słabość, przez nią stracił tylko zasoby chakry i czas na marne. To nie może się powtórzyć. Czuł jedno. Nienawiść wobec wrogów jak i nienawiść do nienawiści. Ironia prawda? Chciałby kierować się nią rzucając się w szale na tego pełzacza, ale rozum i ciało wykonywało coś zupełnie innego.
Widząc dwa trupy natychmiast pomyślał o dalszym wykonywaniu odwrotu. Za długo już tutaj są. Spojrzał na to gdzie jest pełzacz sięgając jednocześnie do torby pod płaszczem i wyciągając dwa granaty dymne rzuca je w pobliże pełzacza. W tym samym momencie wykonuje ruch biegu w kierunku uznający za bezpieczniejszy patrząc też na niebo za kulami, a następnie sięga drugą ręką po kunai z notką wybuchową rzucając w miejsce gdzie był pełzacz i jak wpadnie w dym po chwili ją detonuje zwracając się w biegiem w kierunku odwrotu. Jak zauważył Shinji nie zwlekał i dodał coś od siebie do tego wszystkiego tworząc duży wybuch. No przynajmniej w efekciarskim stylu uciekają z pola bitwy na tyły.
- Shinji spierdalamy. I tak za długo tutaj jesteśmy. Musimy udać się do Jou i dowiedzieć co dalej.
W takim wypadku nie zostało mu nic tylko odwrót uważając na kule i przypadkowo dalej napotkanych wrogów, chociaż wraz z kierunkiem odwrotowym raczej nie powinni ich już spotkać. Jak ich potraktować to wiedział. Serdecznym opluciem lawą w twarz. Nic nowego. Miał mniej więcej pojęcie gdzie są namioty dowódcy, które powinny być poza zasięgiem. To tam musiał udać się Jou dlatego nie zgodził się z chęcią dołączenia do przypadkowego oddziału. Nie wiedzieli ich przeznaczenia ani niczego innego więc dalej nalegał na swój plan.
- Z pewnością wycofali się do namiotów. Wolałbym tam się udać niż do przypadkowego oddziału.
Jak się okazało kompan nie zamierzał się z nim kłócić toteż udali się tam uważając na wszelakie dodatkowe niespodzianki. Powinni być gdzieś blisko, a przynajmniej tak Hikariemu się wydawało. Więcej nic zrobić już teraz nie mógł. Za późno.

  Ukryty tekst

[Rokuramen Sennin]

Zółta kropka - oddział. Prostokąt - obóz Sabaku. Ta czerwona to nevermind, pokićkało mi się.

Bitwa o Atsui
Mini-event Razem z rozpoczęciem pobocznej, lecz mogącej zmienić wszystko misji, Sabaku rozpoczęli na dobre i na poważnie zarazem najważniejszą z bitew w swojej trwającej kilkaset lat historii. Gdy tylko oddział zmierzający na przełęcz wyruszył z obozu, Jou wyszedł ze swojego namiotu i spojrzał na pozostałych tam przywódców. Po kotle nie zostało ich wiele - zaledwie kilkunastu, lecz przynajmniej tyle w tym dobrego, że przeżyli najwybitniejsi oficerowie, dostępni do tej pory dla piaskowego szczepu. Hisako zbliżyła się do lidera i kiwnęła głową, oznajmiając gotowość. Najwidoczniej nie zamierzała pozostawać w obozie razem z resztą medyków, ale również zdecydowała ruszyć do walki. Cóż, w sumie pamiętając jej żądzę krwi już w trakcie drogi (z drugiej strony - niezbyt stosowną dla Iryonina), jej wybór chyba nikogo z obecnych nie dziwił. Czerwonowłosy spojrzał na Ryujiego i kiwnął lekko głową.
-W porządku. Nie mogę powiedzieć, żebyś trzymał się blisko mnie, bo to na mnie poleci główna bateria Kaguyów. Staraj się być w zasięgu, to może jakoś przeżyjesz - powiedział swoim sztandarowym, bezbarwnym głosem, po czym zwrócił się w kierunku Hisako. - Daj znak. Zaczynamy zabawę.
Zanim jednak kontynuujemy, zobaczmy co się wydarzyło u Shinjiego i Hikariego. Uchiha postanowił nie ryzykować możliwości ataku ze strony pełzacza, i wykonał dość prostą kombinację ze swojej strony - wytworzył szary gaz, który następnie podpalił za pomocą notki wybuchowej. Przeciwnik co prawda poczuł większe obrażenia ze strony notki niż z podpalonego gazu, ale fala uderzeniowa dość mocno pomogła. Wróg poleciał kilka metrów w prawo, padając na piach z nieprzyjemnymi oparzeniami i oznakami ogłuszenia. Granaty dymne Hikariego, które poleciały chwilę później, sprawiły że nie widział, co nastąpiło...
Kolejna notka wybuchowa rozerwała go na kawałki.
Po krótkiej rozmowie i ustaleniu planu, dwójka shinobi zdecydowała się na powrót do obozu. Dostali się do niego akurat, gdy Hisako rzuciła w powietrze czymś, co wybuchło, zostawiając w powietrzu trochę zielonego dymu. Najwidoczniej był to znak do rozpoczęcia ostrzału, bo wszystkie balisty i katapulty rozbrzmiały niemalże w jednym momencie, śmigając to w oddziały Kaguya, które wychyliły nos poza osłony, to w kamienne mury. Najwidoczniej te drugie w zamierzeniu miały trafiać w machiny bojowe kościanych, lecz gumowe osłony Yougan działały koncertowo. Na nieszczęście kościanych, mury jednak nie były nimi osłonięte, czego efektem zostało kilka pęknięć w ścianach.
-O, żyjecie - stwierdził Jou, patrząc na nadchodzących. - Reszta ruszyła razem z oddziałem w kierunku przełęczy... dosłownie się minęliście. Jak chcecie, możecie próbować ich dogonić - my wszyscy tu obecni zaczynamy właśnie napierdalaninę. Więc?
Niezależnie od odpowiedzi, Jou spojrzał na dowódców i kiwnął głową, dając znać żeby wrócili do swoich oddziałów i zaczęli powolny marsz przez otwarte pole w kierunku osady, tworząc po drodze okopy, w których żołnierze kryli się przed ostrzałem. Sam zaś pokiwał głową, zadowolony, i ruszył w kierunku balist, zamierzając nadzorować ich użycie.
-Ryuji, masz już jakieś podstawowe doświadczenie z tymi machinami, pokaż jak się je obsługuje tym, którzy nawet nie potrafią ich naładować. Znajdźcie też jakichś Yogan, żeby zaczęli tworzyć gumowe osłony trochę dalej, musimy trochę przybliżyć balisty i mangonele. No, i przyda się ktoś z dobrym okiem, żeby określał kąt ostrzału. Jazda, jazda!
Tymczasem u oddziału zmierzającego w kierunku przełęczy...
Kule, przypuszczalnie prowadzone przez członków szczepu Maji, zbliżały się nieubłaganie, lecz na szczęście przebywający w oddziale posiadali odpowiednie umiejętności na tego typu zadania. Ichirou, korzystając ze swojego Kekkei Genkai, zdołał dość szybko wytworzyć grubą, piaskową osłonę, która zatrzymała większość kul wymierzonych w wojsko. Yuusha za pomocą kryształowego filara zdołał zatrzymać jeszcze jeden pocisk, lecz na styk - dość długi okres tworzenia kryształu mógł się stać dużym problemem. Na szczęście udało się uniknąć tragedii.
Pozostał jeszcze jeden, zmierzający między dwoma osłonami. Kwestia kilku sekund, i kilkunastu żołnierzy trafiłoby (dosłownie) do piachu...
-Iaido: Issen!
Jeden z najemników nagle wystrzelił z ostrza swojego miecza podłużne cięcie z chakry, które bez większego problemu rozcięło kulę. Połówki pocisku rozleciały się na dwie strony, wbijając się jedna w ścianę Ichirou, druga - w filar Yuushy.
Najemnik schował ostrze z powrotem do pochwy i wzruszył ramionami. Zwiadowca spojrzał na niego z szeroko otwartymi oczyma.
-Co... co to było?
Szermierz, mężczyzna koło pięćdziesiątki, wzruszył tylko ramionami.
-Przypomnienie, że miecz samuraja ma większy zasięg niż ten fizyczny.
Zwiadowca rozszerzył oczy jeszcze bardziej, lecz po kilku sekundach się ogarnął. Teraz nie był czas na zachwycanie się szermierczymi umiejętnościami samurajów, muszą jeszcze dotrzeć do przełęczy. Wskazał gestem, by kontynuować bieg.
W oddali widać było, że Sabaku ruszyli do walki. Oddziały piaskowych shinobi powoli, lecz dość bezpiecznie posuwały się do przodu, osłaniając się przed pociskami w okopach. Zresztą, kule i bełty zaczęły latać znacznie rzadziej, przyparte ostrzałem podobnych machin ze strony piaskowych.
Po kilkunastu minutach oddział dostał się do jaskini, z której można było dostać się do przełęczy.
-No dobra, to jest to. Sabaku, niciowiec, samuraj i kryształowiec - wejdźcie zobaczyć, czy ktoś tam na nas nie czeka. Macie dobre osłony i nie nosicie pancerzy, powinniście sobie poradzić. Ktoś jeszcze?
Droga początkowo była dość ciemna, lecz na szczęście niewiele później Muraiowi udało się odnaleźć wąskie przejście, pozwalające całej grupie iść po niewielkiej kamiennej półce kilkanaście metrów nad ziemią. Było to dość ryzykowne, lecz przypuszczalnie bardziej bezpieczne, niż otrzymanie kilku ostrzegawczych bełtów w tył głowy.
Po pięciu minutach wędrówki, zwiadowcy zauważyli pod sobą grupę żołnierzy Kaguya, zaczajonych pośród kamieni. Nie spodziewali się oni ataku z góry, więc póki co drużyna zachowała element zaskoczenia. Pod nimi było dwunastu żołnierzy, w tym dwóch wyglądających na shinobi, jakiś mężczyzna z mieczem odziany w stare ubrania, zaś na półkach skalnych pięć metrów nad ziemią (czyli siedem metrów pod grupą) czaili się łucznicy. Również na przeciwległej ścianie, znajdującej się jakieś dziesięć metrów od tej, na której byli wędrowcy. Co teraz zrobią? Spróbują cichego wyeliminowania? Zaatakują na pałę? Wycofają się? Wyślą kogoś do tyłu, a sami zaczekają lub zaatakują? Wyborów jest sporo, i nie wiadomo który z nich może być prawidłowy.

Obie strony ułożone tak, by Hikari i Shinji mogli wybrać którą ścieżką idą.

[Ryūji]

Odział specjalny, wyruszył w stronę przełęczy z misją, która mogła odwrócić całkowicie przebieg bitwy. Ryuji jednak pozostając na polu bitwy wcale nie uważał, że to co będzie się działo pod murami nie będzie równie istotne. Bezpośrednie starcie zaraz miało się rozpocząć a tym samym, rozpocząć się miała najważniejsza bitwa w jego życiu, jak i wszystkich zebranych Sabaku. Jou zwrócił się do blondaska, udzielając mu powiedzmy wskazówki, którą chłopak wziął sobie do siebie. Był pewny, że po prostu zostanie przypisany, do jednego z oddziałów, ale walka u boku wspaniałego lidera jak najbardziej mu pasowała i w pewnym sensie, mobilizowało go to jeszcze bardziej do wzmożonego wysiłku. Hisako wyrzuciła wysoko w górę, coś co wyglądało na bombę dymną lub coś w tym rodzaju, co zostawiło po wybuchu zielony dym. W tym momencie wszelkiego rodzaju machiny oblężnicze rozpoczęły zmasowany ostrzał pozycji wroga. Blondyn musiał przyznać, że wszystkie te pociski, lecące wysoko a następnie z wielką siłą uderzające w cel robiły ogromne wrażenie. Najważniejsze jednak było, że i wypuszczone oddziały Kaguya jak i mury miasta odczuwały ostrzał odnosząc straty. Ryuji wziął głęboki oddech, jego klatka była związana bandażami, które stawiały delikatny opór podczas oddychania. Próbował się skoncentrować, zostawić wszystko co było za sobą, najważniejsze było to co miało nastąpić. W tym momencie nadeszli też dwaj towarzysze Ichirou, których sprowadził ze sobą, był to chłopak, który posiadał te dziwne charakterystyczne oczy oraz ten który potrafił pluć płynnym ogniem. Lider mimo, iż oddział 14 wyruszył już chwilę temu, im także dał wybór odnośnie tego gdzie chcą prowadzić walkę. Ryuji tylko zmierzył ich szybko i ruszył za liderem, który wydał rozkaz oficerom aby wrócili do oddziałów. Armia ruszyła, tworząc piaskowe okopy na swej drodze, które zapewniały porządną ochronę. Jou skierował się, w kierunku balist, które nieprzerwanie kontynuowały ostrzał. Chłopak nie musiał długo czekać, pierwszy rozkaz który dostał polegać miał na przeszkoleniu, totalnych żółtodziobów w zakresie obsługi balist, faktycznie młody Sabaku miał z nimi doświadczenie jeszcze z Sanchu na Senjo, gdzie wraz z kuzynem obsługiwali jedną z nich broniąc murów swojej dawnej siedziby.
-Tak jest! Zareagował po czym odłączył się kierując bliżej machin.
- Wszyscy którzy nie mieli przeszkolenia w obsłudze natychmiast do mnie! Starał się mówic najgłośniej jak potrafił, aby ogólny zgiełk i hałas nie zagłuszał go całkowicie.
- Jeżeli podejdziemy bliżej z machinami najpewniej zdarzy się tak, iż obsługa może zginąć, najważniejsze jest aby balisty strzelały, więc nawet jeśli teraz nie macie przydziału przy jednej, później może się tak zdarzyć. Podszedł do jednej z balist, gdyż był przekonania, że najlepiej pokazać jest na przykładzie.
- Balistę powinna obsługiwać co najmniej dwójka ludzi. Osoba znajdująca się z tyłu, o tutaj ma za zadanie manewrować maszyną, idealne są do tego osoby, które posiadają techniki wzmocnienia wzroku, lub po prostu mają dobre oko. Druga osoba zajmuje się załadunkiem i wystrzałem. Tu znajduje się kołowrót, którym nakręcamy cięciwę, Następnie ładujemy pocisk, który nie należy do najlżejszych. Kiedy wszystko jest gotowe, mocne uderzenie młotem aby wystrzelić. To tyle z podstawowej obsługi. Młody Sabaku starał się wytłumaczyć wszystko najprościej jak potrafił i tak jak sam to zapamiętał. W sumie pierwszy raz coś komuś w taki sposób objaśniał. Kiedy tylko skończy przeszkalanie, zamierza sam dołączyć do obsługi jednej z balist jeżeli będzie taka potrzeba bądź powrócić w okolice lorda Jou.

Chakra 86%

[Murai]

Murai dobrze ocenił sytuację i schował się za osłoną która była znacznie pewniejsza. Piasek z łatwością obronił oddział, w przeciwieństwie do kryształu. Ten powstawał na tyle powoli, że przez chwilę faktycznie wydawało się że pocisk wbije się w oddział i pozostawi po nim niewyraźną mokrą plamę. W porę jednak pojawiła się kryształowa przeszkoda. Jeden pocisk jednak nie był na kursie kolizyjnym z żadną przeszkodą. Nie było interesem Muraia by go zablokować. Chociaż po kilku chwilach namysłu było to w interesie każdego tutaj obecnego. Otrzymali misję, a większa liczebność mogła działać na ich korzyść. Nawet jeśli wziąć to pod uwagę to Kakuzu nie miał możliwości osłonięcia sojuszników. Wtedy to ktoś krzyknął nazwę techniki, po czym w kierunku kuli poleciało materialne cięcie z chakry. Na tyle potężne, że przecięło na pół kulę, której części trafiły w gotowe osłony z kryształu i piasku. Zdziwienie Muraia było porównywalne z tym reprezentowanym przez najemnika, a po otrzymaniu odpowiedzi czym to dokładnie było, obserwujący wszystko młodzieniec popadł w głęboką zadumę. Samurai, mistrz miecza. Nigdy nie spodziewał się, że to pozornie gorsza od Shinobi stronnictwo będzie miało takiego asa. Zamach mieczem tworzący materialne cięcie o dużej mocy i penetracji z pewnością przydałoby się w asortymencie technik Kakuzu. Jednak z wiadomych względów nie było to możliwe, jego styl walki nie opierał się o bronie. No, może za wyjątkiem tonf używanych do konfrontacji z szermierzami w celu zwiększenia asortymentu ruchów i możliwości zablokowania ostrza. Murai mógłby jeszcze długo rozważać na temat technik stosowanych przez samuraiów, gdyby nie naglące zadanie. Trzeba było iść dalej, prosto w kierunku jaskini.
Dalsza podróż była stosunkowo spokojna i obyło się bez kolejnych pocisków. Zwyczajny szybki marsz. Murai mógłby co prawda wybiec daleko przed nich ze swoją wyjątkową prędkością, jednak trzymanie się w drużynie to również istotny element działań wojennych. Dotarcie do jaskini było dziecinnie proste, jednak tutaj pojawiło się zadanie dla trzech wybitnych jednostek w tym oddziale, z czego każda została oznaczona po umiejętnościach. W sumie była ich czwórka - samurai, ten od kryształu, Ichirou i Murai. Argumentacja dlaczego to oni powinni iść była w miarę sensowna. Mały mobilny pododdział z pewnością się przyda. Pierwsze kroki w grocie nie należały do najłatwiejszych z racji małej ilości miejsca i ciemności skutecznie maskującej wszelkie wolne przestrzenie i dalsze drogi. Po jakimś czasie oczy przywykły do mroku i Muraiowi udało się znaleźć przejście dalej, dodatkowo do zupełnie innej trasie. Decyzja by pójść tym nieznanym szlakiem była prawidłowa i dzięki temu uniknęli zasadzki na nich czekającej. Mieli jasny obraz sytuacji. Naprzeciwko nich i nad nimi czaili się łucznicy, a na dole oddziały bliskiej konfrontacji. Trzech wyglądało inaczej, a jeden z tej trójki był odziany w stare łachmany. Mimo tego posiadał miecz, więc można było go uznać za potencjalnego wroga. Murai szybko przeanalizował całą sytuację, biorąc pod uwagę umiejętności każdego z ich czwórki. Natychmiast doszedł do odpowiednich wniosków. Opracowanie planu i strategii nie trwało tak długo, zaledwie kilka chwil. Na gesty pokazał swoim kamratom, czego od nich oczekuje. Wydawanie dźwięków mogłoby skończyć się na zauważeniu ich, trzeba było wykorzystać element zaskoczenia. Pierw wskazał na siebie i na półkę nad nimi - znak że on się nimi zajmie. Potem wskazał na Ichirou, samuraia, a potem w dół - oni mieli się zająć oddziałami na dole, pod nimi. Dwójka z racji obecności potencjalnie groźnego przeciwnika. Kogo pierwszego i jaki piorytet - oni sami zadecydują. A Yuusha został przydzielony gestami do anihilacji półki naprzeciwko nich. Jeśli może tam stworzyć kryształowe twory mordujące oponentów będzie wprost idealnie. Następnie pokazał gestem liczbę 3, a następnie 2, 1 i zaciśnie pięść. Niech będzie to znak, żeby ich działania były w miarę zsynchronizowane i atak nastąpił jednocześnie, na jego sygnał. Chociaż niewielkie opóźnienia nie byłby takie złe, ale wyostrzyłoby to ich ostrożność. Sam rozpoczął realizację swojego planu. Postanowił skorzystać z notki wybuchowej. Musiał oszczędzać chakrę jak tylko się dało, a notka była skuteczna na wiele sposobów. Łucznicy z zasady nie nosili ciężkiego pancerza, więc będą podatni na wybuch. Szczelnie owinął jedną z notek w kaburze swoimi nićmi, po czym posłał je po ścianie. Prosto na spód półki, gdzie będzie czekać. Kiedy Murai wskaże na migi sygnał do gotowości w postaci odliczania palcami liczb: 3, 2, 1 i zaciśniętej pięści, symfonia zniszczenia i chaosu powinna się rozpocząć. Nici błyskawicznie wsuną się pod nogi oddziału, a wraz z nimi notka. Wtedy też Murai chwyci w dłonie swoje dwie tonfy owinięte bandażami, by były w gotowości na wszelki wypadek. Aktywacja notki na początku powinna zakończyć żywot większości oponentów. Ci którzy przeżyją prawdopodobnie spadną z klifu. Notka była zdetonowana w taki sposób, by półka nie zawaliła się na grupkę sojuszników. A nawet jeśli powstałoby takie zagrożenie, to wcześniej stworzony z nici stelaż skutecznie temu zapobiegnie. Duża ilość nici została umieszczona pod półkę, by w chwili wybuchu przechylić się w kierunku przeciwnym do nich. W ten sposób niedobitki nie spadną na nich, a w drugą stronę. Obrażenia wynikłe z upadku i wybuchu powinny być wystarczające, ale zawsze można poprawić to nićmi. Wbicie się w oczy i uszy, albo przez usta do układu pokarmowego. Kumulacja tych obrażeń zakończy żywot większości z nich. Jeśli realizacja tego punktu przebiegnie bez zakłóceń, to nici powinny wystrzelić w kierunku tych grupek które jeszcze nie zostały zabite. Współpraca i wyczucie chwili było kluczowe. Bez tego mogły wyniknąć kompilacje, ale trzeba było liczyć się z tym niewielkim ryzykiem.

Serce 2: 42%
Serce 1: 95-10=85%

Nazwa

Jiongu: Reberu Ei

Przedostatni poziom Jiongu. Wprowadza on szereg różnych zmian. Udoskonala zdolności nici, co jest oczywiste, lecz warto o tym wspomnieć. Idąc dalej, pozostają już tylko dwa narządy wewnętrzne: serce i mózg. Dochodzi również bardzo ważna dla Kakuzu rzecz. Zostaje wprowadzona możliwość aplikacji nowych serc. Aktualnie ich limit to trzy, lecz z czasem da się to zmieniać. Schemat zdobywania serc opisany jest poniżej.

Wytrzymałość

0,9 x wytrzymałość shinobi

Zasięg

25 metrów

Szybkość

0,8 x szybkość shinobi

Koszt Chakry KC E - 25%, KC D - 20%, KC C - 15%, KC B - 10%, KC A - 8%, KC S - 5%, KC S+ - 2% (na turę)

KEKKEI GENKAI: -
NATURA CHAKRY: Doton (Katon)
STYLE WALKI: Gōken
UMIEJĘTNOŚCI:

• Wrodzona -
• Nabyta -

PAKT:
ATRYBUTY PODSTAWOWE:

• SIŁA 10 (1 poziom)
  WYTRZYMAŁOŚĆ 65 (2 poziom)/NICI: D: 19,5|C: 32,5|B: 45,5|A: 58,5
  SZYBKOŚĆ 170 |180 (5 poziom)/NICI: D: 72|C: 90|B: 108|A: 144
  PERCEPCJA 124 |134 (4 poziom)
  PSYCHIKA 1 (1 poziom)
  KONSEKWENCJA 55 (2 poziom)

KONTROLA CHAKRY B
MAKSYMALNE POKŁADY CHAKRY:150% (100% bazowe + 50% z Katonowego Serca)
MNOŻNIKI: Bonus za styl (+10 do Szybkości i +10 do Percepcji)

POZIOM ROZWOJU DZIEDZIN NINPŌ:

• NINJUTSU E
  TAIJUTSU C
  KLANOWE A
  KATON B (Klik, KC - B)

PRZEDMIOTY SCHOWANE (NIEWIDOCZNE):

• Przy pasie:
  • - 2 Tonfy Drewniane
  • - 2 Tonfy Metalowe
• Kabura na broń |Zapełnienie: 20/20 obj.| (prawe udo):
  • 10 shuriken - 8 obj.
  • 1 kunai z notką wybuchową - 2 obj. <- UŻYWANE
  • 2 porcje Makibishi - 10 obj.
• Torba |Zapełnienie: 10,5,5/20 obj.|(lewy bok):
  • 1 notka oślepiająca - 0,5 obj.
  • 1 bomba dymna - 1 obj.
  • 2 porcje Makibishi - 10 obj.
  • 3 kunai - 3 obj.
• Ukryte w ciele:
  • 4 kunai z notką oślepiającą (po 1 na kończynę)
  • 4 kunai z notką wybuchową (po 1 na kończynę)
  • 4 kunai - brzuch

[Hikari]

Poprzednia akcja odwrotowa z załatwieniem nieszczęsnego pełzacza przyniosła pełne powodzenie. Dość dobrze się zgrali, ale znali swoje umiejętności i wiedzieli, że pod tym względem mogą sobie ufać. Dobiegli po chwili do obozu, a po drodze dziewiętnastolatek rozpiął swój płaszcz. Guziki miał tylko u góry więc nie przeszkadzało to w sięganiu do torby czy kabury, ale nie mógł wcześniej skorzystać z poręcznie przygotowanych bombek stąd zdecydował się na granaty dymne. Najważniejsze, że i na taką okazję był przygotowany, pora skończyć było z jego twarzą chcącą wszędzie pomóc. To nie działa, o ile w przypadku przynajmniej blondyna, którego tam zastał uratował mu życie kosztem obrażeń to późniejsze decyzje były bezcelowe i stracił tylko cenny czas i swoje siły, chociaż usłyszał na koniec jakąś mądrość życiową w którą i tak nie uwierzy. Ma swoje ideały i basta, które na pole bitwy musi lekko przystosować. Współpraca, oszczędzanie lekkie sił o ile to możliwe i też przemyślane ruchy. Można powiedzieć, że tutaj trochę się zmienia, dojrzewa. Zaczyna rozumieć, że nie wszystko da się tak łatwo wyeliminować, ale to nie zmienia jego postanowień. W obozie lider powiedzmy... Zdziwił się widząc ich żywych? Nie tak to można by było nazwać jeżeli wyraziłby jakiekolwiek emocje. No dziwne to było, ale Hikari nie przejmował się absolutnie takim zachowaniem. W końcu zostali tam najdłużej, a wiele osób już na samym początku poniosło śmierć.
Tak czy siak wiele czasu na decyzję nie mieli. Intrygował go ten oddział. Czyżby to ten sam co wcześniej widzieli? W takim wypadku tracili mimo wszystko czas przychodząc tutaj, ale kto wiedział. Wyruszyli na przełęcz... Strasznie mało informacji, ale sam fakt powiedzenia o tym mógł skłaniać jakby lider chciał abyśmy wybrali tą drogę, chociaż jak wybierzemy drugą opcję to i tak nic się nie zmieni. O dokładnie takiego uczucia można było dostać. No cóż na otwartym polu bitwy Hikari nie widział dla siebie miejsca. Czuł, że tam się bardziej przyda. Miał nadzieję, że się nie myli w tej kwestii, ale nigdy nic nie ma nic pewnego prawda? A tym bardziej na bitwie w której jeden ruch może przesądzić o wygranej.
- Idę na przełęcz. Coś czuję, że tam lepiej się sprawdzę.
Chwilę poczekał na decyzję Shinjiego czy podąży z nim w to piekło. W porównaniu do niego członek gałęzi Yogan nie mógł pomóc w korygowaniu balist, do tego wątpił aby jego guma przydała się w obronie... Za to na mniejszym zasięgu już mógł sobie poradzić lepiej. Tak przynajmniej mu samemu się wydawało. Po chwili wyruszył sam, albo z towarzyszem. W tym samym momencie Sabaku odpowiedzieli swoimi pociskami, a dowódcy udali się do oddziałów. Biegnąc stąd zauważył w oddali wspomniany oddział toteż ostrożnie starał się ich dogonić, wiedział co może wykonać wróg toteż uważał na to. Salwa z powietrza? Wrogowie spod piasku? Może nic więcej po drodze nie wymyślą, a przynajmniej trzeba mieć taką nadzieję. Tylko to jedyne czasem pozostaje, że kiedyś zrobi się coś wartego tych wszystkich czynów i uczuć. Złączy szczep, wypełni misję.

  Ukryty tekst

[Ichirou]

Wielkie pokłady piachu, odpowiednio skompresowane i uformowane do postaci solidnej zapory, zdołały bez większych problemów zatrzymać na sobie większość pędzących na grupę głazów. Ichirou dał tym samym popis wspaniałych umiejętności swojego szczepu, które szczególnie na tutejszym terenie były dużym atutem. Nie był jednak w stanie zająć się całą salwą wrogą, co niestety mogło okazać się tragiczne dla niektórych żołnierzy. Mimo pomocy Yuushy nie wszystkie pociski zostały zatrzymane i jeden z nich, zapewne przy wsparciu kogoś z Maji, popędził luką miedzy piaskową i kryształową zaporą. W ostatniej chwili zainterweniował inny, nieznany dotąd akolicie osobnik, który wykazał się samurajskimi sztukami daleko wybiegającymi poza konwencjonalne władanie orężem. Ku zaskoczeniu pozostałych, w odpowiednim momencie wystrzelił ze swojego miecza skoncentrowaną falę chakry, która rozcięła ogromną kulę. Powstałe w ten sposób dwie połówki poleciały na zasłony dwójki młodych shinobi, nie czyniąc nikomu żadnej szkody. Problem zażegnany. Przynajmniej na tę chwilę.
Odetchnął z ulgą, opuszczając stworzone przed momentem schronienie. Piach na szczycie fragmentu kopuły zaczął się swobodnie osuwać. Asahi zlustrował spojrzeniem bursztynowych oczu najemnika, który przepołowił pocisk katapulty. Dobrze było mieć kogoś takiego w grupie. Oby pozostali zbrojni potrafili choćby połowę, co ten jegomość. Brązowowłosy rozejrzał się potem po pozostałych. Reszta była już zwarta i gotowa, by wznowić bieg.
Ruszyli. Ichirou, podobnie jak wcześniej, trzymał się bliżej końca formacji niż jej początku. Podczas drogi uważnie obserwował otoczenie, by być gotowym i zdolnym do natychmiastowej w reakcji w obliczu kolejnego zagrożenia. Na całe szczęście w kolejnych minutach ostrożnego biegu nie napotkali żadnych przeszkód. Za to można było dostrzec w oddali bitwę, która rozpętała się już na dobre. Pociski z machin wojennych tym razem leciały z obu stron, wojska powoli przesuwały się na kolejne pozycje. Aktualna batalia wyglądała nieco inaczej od tego, czego doświadczył dwudziestoletni Sabaku ostatnim razem. Wtedy dział się niesamowity chaos i wszystko postępowało nagle. Nie było możliwości na jakiekolwiek przygotowania. Wrogowie byli już na miejscu, od razu dochodziło do bezpośrednich starć. Tego dnia rozstrzyganie konfliktu przypominało trochę bardziej partię szachów, co prawda rozgrywanej podczas trzęsienia ziemi i deszczu meteorów, no ale mimo wszystko.
Dotarli do jaskini, gdzie nastąpił podział grupy. Nawet tak skromna w liczebności drużyna mogła ściągnąć na siebie uwagę. W związku z tym zwiadowca wytypował czwórkę prawdopodobnie najsilniejszych wojowników, którzy mieli największą szansę na przedarcie się dalej bez robienia szumu. Wybadać zagrożenia, ewentualnie utorować reszcie drogę. Założenia proste. Gorzej z tym, że nie wiedzieli, gdzie tak naprawdę się pchają.
- Kościane pancerze są twarde jak skurwysyn. Radzę się upewnić, czy dany Kaguya na pewno został zabity – poinformował pozostałych, kiedy tylko wyruszyli w nieznane. Istniało ryzyko, że podczas tej przeprawy napotkają reprezentantów wrogiego klanu należących do elity, a tych - jak już zdążył się niedawno przekonać – ubić było cholernie trudno.
Ostrożnie przesuwali się po półce skalnej, która wydawała się być najlepszą drogą do pozostawania niezauważonym. I tak w rzeczywistości było, ponieważ po kilku minutach cichego marszu zdołali dostrzec jednostki wroga bez demaskowania swojej obecności. Było ich kilka razy więcej, ale większość wyglądała na zwyczajnych żołnierzy. W obliczu takiej sytuacji na myśl przychodziło zatem najbardziej oczywiste rozwiązanie, którym było oczyszczenie jaskini ze stacjonujących tutaj przeciwników. Wycofywanie się, informowanie reszty wiązało się z zagrożeniem wykrycia, więc Ichirou był zdania, że należy sprawę załatwić tu i teraz. Podobnie zresztą myślał Murai, który już na migi zaczął porozumiewać się z resztą. Rozdzielenie zadań odpowiadało akolicie, wiec ten skinął głową i już zaczął planować swój atak, by przeprowadzić go błyskawicznie na sygnał kompana. Zawczasu wskazał samurajowi dwójkę wyglądająca na shinobi oraz mężczyznę w starych szatach. To na nich powinni się w głównej mierze skupić.
Na tak liczebną grupę musiał wykonać zmasowaną ofensywę, dlatego też wybór padł na Rendan: Suna Shigure. Z piasku znajdującego się w jego gurdzie miała powstać specyficzna macka, za pomocą której Asahi planował zasypać wrogów lawiną pocisków. Dziesiątki silnych, skompresowanych tworów miały objąć swym obszarem rażenia całą grupę tak, by wyeliminować jak największą część z nich, a być może nawet i wszystkich przy odrobinie szczęścia.
Oddział znajdujący się pod nimi powinien zostać przynajmniej przerzedzony. Brązowowłosy Sabaku rzecz jasna nie zamierzał pozwolić jakiemukolwiek wrogowi przeżyć, więc po zabójczej salwie był gotów do podjęcia kolejnych kroków. Teraz, tam na dole, powinno znajdować się sporo piachu, by przyjąć nad nim kontrolę i spróbować powstrzymać tych, którzy jeszcze dychali. Przede wszystkim koncentrował się na dwójce shinobi i trzecim, dziwnie wyglądającym osobniku. Poruszający się po kamiennej posadzce piasek z imponującą prędkością powinien dopaść nogi przeciwników, by wpierw zatrzymać, a potem umożliwić władcy pustyni na dalsze krępowanie i obejmowanie piachem reszty ciała pojmanych. Mając asystę pozostałej trójki, mógł skupić się na tym, w czym jego umiejętności sprawdzały się najlepiej – kontroli pola walki. Nadrzędnym celem złotookiego młodzieńca było więc jak najszybsze powstrzymanie oponentów przed atakiem, unieruchomienie lub chociażby spowolnienie. Nie było potrzeby marnować energię na pustynną trumnę i pogrzeb, ponieważ dobijać wrogów mogła reszta drużyny.
Starał się uważne obserwować przebieg starcia, by móc zareagować w każdej chwili unikiem lub stworzeniem zasłony z piasku pozostałego w gurdzie. Naturalnym zachowaniem było dbać w pierwszej kolejności o własne bezpieczeństwo, ale gdyby zaszła taka potrzeba, był w stanie piachem ochronić któregoś z towarzyszy. Oni wciąż byli mu potrzebni do wykonania szalenie trudnej misji.
Jeżeli sytuacja nie będzie wyglądała zbyt ciekawie, a zdolności we władaniu swobodnym piaskiem nie wystarczą na powstrzymanie obecnych tu przeciwników (jeżeli jacyś jeszcze tu będą żyli), Asahi sięgnie po broń, której skuteczność została już sprawdzona. Ze swojego kwarcowego budulca uformuje jednego shurikena o średnicy metra, który następnie zostanie skompresowany do mistrzowskiego poziomu, wprawiony w ruch wirowy i potem wystrzelony z wielką szybkością na rywala, który w tym momencie będzie stwarzał największe zagrożenie. Wciąż kontrolując ten wysokopoziomowy twór, będzie starał się za jego pomocą porąbać kolejnych wrogów. Nie było dla nich litości.

  Ukryty tekst

Karta Postaci

---

ZDOLNOŚCI

---

KEKKEI GENKAI: Suna Kanri
NATURA CHAKRY: Katon
STYLE WALKI: Shurikenjutsu (Seido)
UMIEJĘTNOŚCI:

• Nabyta -

ATRYBUTY PODSTAWOWE:

• SIŁA 20
  WYTRZYMAŁOŚĆ 20
  SZYBKOŚĆ 20
  PERCEPCJA 61 (81)
  PSYCHIKA 50
  KONSEKWENCJA 20

KONTROLA CHAKRY S+
MAKSYMALNE POKŁADY CHAKRY: 100%
MNOŻNIKI: +20 Percepcji (styl)
POZIOM ROZWOJU DZIEDZIN NINPŌ:

• KLANOWE A
  GENJUTSU C
  NINJUTSU C
  KATON D
  FūINJUTSU D

JUTSU:

• Ninjutsu
• Bunshin no Jutsu [E]
• Henge no Jutsu [E]
• Kai [E]
• Kawarimi no Jutsu [E]
• Kinobori no Waza [E]
• Suimen Hokō no Waza [E]
• Nawanuke no Jutsu [E]
• Hikari no gijutsu-kyū [D]
• Hari Jigoku [C]
• Hari Jizō [C]
• Kuchiyose no jutsu [C]

• Klanowe
• Sabaku Fuyū [D]
• Daisan no Me [D]
• Suna no Kanchi [D]
• Suna no Tama [D]
• Sabaku Kawarimi [D]
• Suna no Suraido [D]
• Suna no Tate [C]
• Suna Bunshin no Jutsu [C]
• Suna Shuriken [C]
• Suna Shigure [C]
• Sabaku Kyū [C]
• Suna no Kagi [C]
• Sabaku Kyouran [C]
• Saikō Zettai Kōgeki: Shukaku no Hoko [B.]
• Suna no Yoroi [B.]
• Rendan: Suna Shigure [B.]
• Sabaku Sōsō [B.]
• Sabaku Shussui [B.]
• Suna Tora [B.]
• Suna no Supaiku [B.]
• Saikō Zettai Bōgyo: Shukaku no Tate [A]
• Ryūsa Bakuryū [A]
• Sabaku Taisō [A]
• Gokusa Maisō [A]
• Saikō Zettai Kōgeki: Suna Shuriken [A]
• Suna Sufinkusu [A]

• Genjutsu
• Suna Supurē [D]
• Hana Kahen Tonsou [C]
• Kyakubu Satsu [C]
• Enmaku [C]
• Yurasu [C]
• Furatto Kōkei [C]
• Jigoku no Kabe [C]

• Katon
• Katon: Hōsenka no Jutsu [D]

• Fūinjutsu
• Fūin no Jutsu [D]

---

EKWIPUNEK

---

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):

• Rękawiczki
• 2x Kabura
• 1x Torba

PRZEDMIOTY SCHOWANE (NIEWIDOCZNE):

• Kabura Prawa:
• 5x Shuriken
• 2x Kunai
• 4x Kunai + Wybuchowa Notka
• 2x Bombka Dymna
• 1x Bombka Świetlna
• Mały zwój nr 1
  Kabura Lewa:
• 5x Shuriken
• 2x Kunai
• 3x Kunai + Wybuchowa Notka
• 1x Bombka Dymna
• 1x Bombka Świetlna
• 3x Bojowa pigułka żywnościowa
• 0x Pigułka ze skrzepniętą krwią
• 2x Bombka Chili
• Mały zwój nr 2
  Torba:
• 8x kunai
• 3x Bombka Dymna
• 2x Bombka Świetlna
• 8x Wybuchowa Notka
• 5m Stalowej Żyłki
• Mały zwój nr 3
• Mały zwój nr 4
• Mały zwój nr 5

• Mały Zwój nr 1:
• Sabaku no Sakuhin - Gurda z piaskiem na poziomie kompresji B, w schowanym w niej dużym zwoju zapieczętowana tona piasku
  Mały Zwój nr 2:
• 20 kulek Suna no Tama, w każdym 1 shuriken
• 20 kulek Suna no Tama, w każdym 1 shuriken z 1 bombką wybuchową

[Shinji]

Opcja udania się bezpośrednio do machin oblężniczych wydawała się niezwykle kuszącą propozycją zwłaszcza biorąc pod uwagę, że Shinji nie miał z tym raczej wcześniej do czynienia. Możliwość zestrzelenia kilku kolesi siedzących na murach niezwykle go pociągała, a biorąc pod uwagę burdel, którego był naocznym świadkiem wystarczająco go to nakręciło. Był to także argument za tym by tego jednak nie robić, w końcu była to wojna. Nie było tu nawet malutkiego miejsca na zabawy. Zresztą gdyby to nie wystarczało to miał po prostu zamiar trzymać się Hikariego. Nie po to się z nim zaprzyjaźnił, żeby teraz zostawić. Zresztą nie czuł się jeszcze na tyle pewnie. Walka z jego udziałem była zaledwie przedsionkiem prawdziwej jatki i jakakolwiek osoba na którą mógł liczyć była na wagę złota. Wszystko to podsycała świadomość, że Kruków otrzymał zadanie pomocy Ichirou. Można by to poddać stosunkowo dowolnej interpretacji, aczkolwiek jedno wydawało się być pewnikiem. Lider raczej nie chciał jego śmierci. Z prostej dedukcji można było wywnioskować, że skoro go tu nie było to zapewne udał się na przełęcz. Jak się okazało także i Hikari miał zamiar się tam udać. Nie pozostawiała to tak naprawdę członkowi klanu Uchiha zbyt wielkiego wyboru. I on musiał się tam udać. Mimo, że sercem wolałby zostać to rozum nakazywał udać się na przełęcz. Posłuchał się tego drugiego.
- Cóż w takim razie wybiorę się na przełęcz.
Udał się niemal od razu we wskazanym kierunku. Uważał przy tym na każdy swój krok, który to mógł się okazać jego ostatnim biorąc pod uwagę ostrzał który wcześniej napotkali. Nie zanosiło się przy tym by ostrzał miał zmaleć. Wręcz przeciwnie po śmierci dziadka Sabaku obok pobratymca z klanu Shinji'ego stało się jasne, że wszelkie działa Kaguya były niezwykle dobrze skalibrowane. W końcu trzeba było być kompletnym debilem by przeoczyć liczbę pocisków wbitych w piasek którym wcześniej ich osłaniał. Mieli wyjątkowego farta, który stanowił pewien drobny element szczęścia w nieszczęściu panującym dookoła. W końcu gdyby zostawili przygniecionego na pastwę losu to może i staruszek by przeżył, a tak będąc szczerym mieli do czynienia z dwójką osób na sumieniu. Zginęli z ich winy, chociaż Shinji odczuwał to bardziej dotkliwie bo to właśnie on się nie postawił.
Poddał się prostej ludzkiej naiwności, która należała współczuć i udzielać pomocy, może nie w głębi ducha, ale czynami.
Minęło trochę czasu, a jego myśli zdążyły już mocno odjechać. Musiał w jakikolwiek sposób je zagłuszyć i najlepszą receptą zdawała się być obecność jego towarzysza broni. Moment na rozmowę być może nie należał do sprzyjających, ale mimo to Uchiha zignorował ten fakt. Musiał jakoś wyluzować nawet gdyby miało to się odbyć kosztem rozpoczęcia postrzegania go jako osoby, która zdaje się nie przejmować powagą sytuacji czy też poniesionymi ofiarami.
- Co myślisz o tym pomyśle Jou? Wydaje ci się że to dobry pomysł czy może raczej nie?
Zresztą Shinji nie należał raczej do osób które wiedziały co to dobra sytuacja do rozmowy. Natura jego charakteru nakazywała ignorować nawet cudzą śmierć i się nią nie przejmować. Taki już był i nic się z tym nie dało zrobić. Powagę zachowywał jedynie w skrajnych sytuacjach nawet gdy w jego głowie istniał nieco inny obraz opisujący sytuację.

Chakra: 66% - 3% = 63%

Techniki:

Nazwa

Sharingan: Ni Tomoe

Na poziomie dwóch tomoe możliwości Sharingana rosną dość znacząco w stosunku do poprzednika. Od tej pory użytkownik jest w stanie rozpoznać na pierwszy rzut oka działające genjutsu. Poprawiają się także percepcja użytkownika. Nie jest to jeszcze pełnia możliwości tego Kekkei Genkai, ale rozwój jest widoczny od razu.

Możliwości

• Widzenie chakry przeciwnika - brak takiej możliwości przez obiekty
• Dostrzeganie obiektów niewidocznych gołym okiem - np. cienkie żyłki
• Rozpoznawanie genjutsu
• Odróżnianie klonów od oryginału - ranga C w dół
• Bonus atrybutów - wzrost percepcji o 30 punktów
• Kopiowanie technik - Tylko techniki taijutsu i bukijutsu (w przypadku braku dziedziny męczą o wiele bardziej). Wykonywane dopiero po przeciwniku.

Wymagania

Przebudzenie, w przypadku misji minimum B, dziedzina klanowa D

Koszt

E: 6% | D: 5% | C: 4% | B: 3% | A: 2% | S: 1% | S+: niezauważalny (na turę)

Ekwipunek:

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE :

• Katana w pochwie na broń przypięta do pasa
• Torba na broń I z tyłu, przypięta do pasa z lewej strony pleców
• Torba na broń II z tyłu, przypięta do pasa z prawej strony pleców
• Kabura na broń, przyczepiona do prawego uda
• 2 specjalne monety (są minimalnie mniejsze od zwykłych, oprócz tego niczym się nie różnią), schowane do kieszeni

PRZEDMIOTY SCHOWANE:
Kabura na broń:

• 1x kunai

Torba na broń I (36/40):

• 12x kunai z wybuchową notką[2]
• 10x Shuriken [1]
• 2x bojowa pigułka żywnościowa [0,5]
• 2x pigułka ze skrzepniętą krwią [0,5]

Torba na broń II (40/40):

• 20x kunai z wybuchową notką[2]

Kieszeń:

• Mapa portu Ryuzaki no Taki

Umiejętności:

KEKKEI GENKAI: Sharingan: Ni Tomoe - 3% za turę
NATURA CHAKRY: Katon
STYLE WALKI: Kenjutsu - Chanbara
UMIEJĘTNOŚCI:

• Wrodzona -
• Nabyta -

PAKT: -
ATRYBUTY PODSTAWOWE:

• Siła: 11 | 21
  Wytrzymałość: 5
  Szybkość: 41 | 51
  Percepcja: 41 | 71
  Psychika: 1
  Konsekwencja: 1

KONTROLA CHAKRY: Ranga B
MAKSYMALNE POKŁADY CHAKRY: 100%
MNOŻNIKI:

• Kenjutsu - Chanbara - Siła: 11|11+10 & Szybkość: 41|41+10
• Sharingan - Percepcja: 41|41+30

POZIOM ROZWOJU DZIEDZIN NINPŌ:

• Ninjutsu - E
• Genjutsu
  [*]Iryōjutsu
  [*]Fūinjutsu
• Klanowe - C
• ELEMENTARNE:
  • Katon - B
    Suiton
    Fuuton
    Doton
    Raiton
• TAIJUTSU:
  • Gōken
    Suiken
    Rankanken
    Bunshin Yakudatsu
    Chakra Kōgeki
• BUKIJUTSU:
  • Kyujutsu
    Kenjutsu - D
    Shurikenjutsu
    Kusarijutsu
    Kijutsu

[Yuusha]

Mało brakowało, a doszłoby do tragedii. Fakt, mój kryształ przetrzymał napór kamiennej kuli okutej żelastwem, ale nie w tym tkwił problem - szybkość z jaką krystalizowałem cząsteczki powietrza była dosłownie na styk. Sekunda, może dwie wolniej i zostałaby ze mnie mokra plama. Nie brzmiało to zbyt fajnie, nawet nie chciałem o tym myśleć, ale na szczęście wszystko dobrze się skończyło. Jeden kamulec zatrzymany, pozostałymi zajął się Ichirou, wykorzystując do tego wszechogarniający nas piach... no, prawie wszystkimi pozostałymi, bo jeden z pocisków znalazł drogę do naszej grupy. Ale za nim zdążyłem pomyśleć cokolwiek, jeden z żołdaków dobył miecza i krzycząc coś, po prostu przeciął zagrożenie. Na pół. Ot tak, bez większego wysiłku. Byłem tym faktem równie zdziwiony co zwiadowca, jednak nie pokazałem tego po sobie. Jedyne co mi się cisnęło na usta to: 'O skurwysyn'. Samuraje niby tacy słabi, bo nie umieją chakry, a tu jednak zdziwko. Taką techniką można by przeciąć dosłownie wszystko, a tak przynajmniej mi się wydawało.
Po upewnieniu się, że wszyscy są w jednym kawałku, ruszyliśmy w dalszą drogę, która tym razem nie owocowała w niespodziewane opady kamieni. W oddali mogliśmy również dojrzeć, że walka niedaleko murów rozgorzała na dobre, ale nie zaprzątałem sobie tym głowy. Miałem własne zadanie i to na nim się w pełni skupiłem. Kto wie, czy nie wybrałem właśnie bardziej przesranej roboty, ale jak już zostało postanowione, to nie miałem zamiaru narzekać, ani się wycofać. W każdym razie po kilkunastu minutach biegu, wreszcie dotarliśmy do jaskini, która miała nas poprowadzić do celu, zaś 'dowodzący' całym oddziałem, czyli wcześniej wspomniany zwiadowca, wysłał mnie oraz trzech pozostałych gości przodem, cobyśmy się upewnili, że jest bezpiecznie. A jeśli nie jest - żebyśmy pozbyli się owego niebezpieczeństwa. Bez słowa sprzeciwu przyjąłem 'rozkaz' i wszedłem do środka, jednocześnie zaciągając kaptur na łeb. Niby mój czerep przyozdobiony był czarnymi włosami, to jednak dodatkowy kawałek materiału lepiej mnie zamaskuje w tych ciemnościach. Poza tym miałem jeszcze maskę na twarzy. Na wzmiankę piaskowego 'kolegi', skinąłem jedynie głową, zbytnio się tym nie przejmując. Dla mnie to nie problem. Jak będę chciał mieć pewność, że gość mi nagle niewstanie, to po prostu zamienię go w bryłę kryształu. Wtedy nie ma szans, by się poruszył. Ale mimo wszystko nie miałem zamiaru nadużywać tej umiejętności, gdyż była zbyt chakrożerna. Lepiej jak zostawię ją do walki z naprawdę wymagającym przeciwnikiem.
Wszechogarniający mrok był problemem, jednak na szczęście to nie ja musiałem prowadzić, tak więc w całości oddałem pole do popisu innym, samemu jedynie uważając na to co pod stopami, bo niestety droga nie była najłatwiejsza. Wąska półka nad przepaścią, niby wysoko nie było, no ale jednak. Wystarczy chwila nieuwagi, noga się obsunie, człowiek źle wyląduje i kłopot gotowy. Dodatkowo nasz efekt zaskoczenia szedłby do piachu, choć może aż tak źle, by nie było, bo w końcu mamy gościa, który owym piaskiem potrafił sterować. W każdym razie jeśli już mowa o efekcie zaskoczenia - pojawili się przeciwnicy. Zwiadowcy ich dojrzeli. Ja również ich widziałem jako że wzrok jako tako przyzwyczaił się do ciemności, ale znając życie - sam pierwszy bym ich nie dojrzał. Mniejsza-większa, bo wypadałoby coś z tym fantem zrobić. Wtedy też inicjatywę przejął Buźka, który zaczął coś na migi pokazywać. Nie trudno było się domyślić, że w ten właśnie sposób chce nam przekazać swój plan działania - powiedzenie tego wprost, nawet szeptem byłoby czystą głupotą. Nawet ja to wiedziałem. A jako że nie miałem lepszego pomysłu, poza tym marny ze mnie 'dowódca', przystanąłem na ową propozycję od razu. Miałem się pozbyć zawartości półki, która była naprzeciw nas. Poza tym mieliśmy zrobić to niemal jednocześnie, co było, a przynajmniej powinno być - oczywiste. Jednoczesny atak, by wróg został zdjęty za jednym zamachem i nie mógł się wzajemnie ostrzec, ani wesprzeć.
Mając na uwadze fakt, że mój kryształ nie należał do najszybszych w tworzeniu żywiołów na tym świecie, zawczasu skumulowałem odpowiednią ilość chakry, a następnie gdy Murai przy odliczaniu przechodził z jeden na dwa, złączyłem obie dłonie, inicjując tym samym krystalizację. Nawet jeśli wyszedłbym lekko przed szereg o ten ułamek sekundy to nie szkodzi, moje kekkei genkai nie jest jakoś nadmiernie głośne. Miałem zamiar powtórzyć manewr z wojny z Senju - stworzyć kryształowe kolce, które wyrosną dosłownie z każdego wolnego skrawka podłoża. Tak spod nóg, jak zza pleców, coby nie mieli szans na uniknięcie, a nawet jeśli to pozostanie im jedynie skok w dół na co niewiele mogłem poradzić na daną chwilę. W każdym razie efekt miał być taki, że mieli zostać zaskoczeni manewrem o nazwie 'mięsny jeż'. Nazwa słaba, ale wymyślona na poczekaniu, więc nie było co oczekiwać cudów. Następnie, jeśli była taka możliwość, wskoczę na ścianę za naszymi plecami, przylepiając się do niej i wykorzystując fakt, że w dalszym ciągu mam wolne obie dłonie, zgarnąłem nimi z obu sakw po kilka kunai i shurikenów (po 4) z kryształu i sypnę w przeciwników, którzy ewentualnie jakoś uniknęli mojego pierwszego ataku. Albo nie uniknęli, a wciąż żyli. W końcu nawet ciężko ranne zagrożenie to wciąż zagrożenie. Lepiej się upewnić, że już nie oddycha.
W razie kłopotów będę się starał wykonać unik, sunąc cały czas po ścianie niczym jakiś rasowy pajęczak. Do obrony również miałem kunai, który pozwoli mi odbić ewentualne pociski, które nadlecą, o ile oczywiście uda mi się je dojrzeć w tych ciemnościach. Ale działało to w obie strony - mój czarny ubiór również całkiem nieźle mnie maskował.

Eq:

Na sobie: Strój Shinsengumi (bez futra) + czarny płaszcz.

PRZEDMIOTY SCHOWANE (NIEWIDOCZNE):
Sakwa na prawym pośladzie (pod płaszczem):

20 kunaiów z kryształu [reberu B]
x2 Bojowa pigułka żywnościowa - zapakowana w papier.

Sakwa na lewym pośladzie (pod płaszczem):

40 shurikenów z kryształu [reberu B]

Zdolności:

KEKKEI GENKAI: Shōton no Jutsu [kolor czerwony].
NATURA CHAKRY: Fūton [główny]; Doton.
STYLE WALKI: Kenjutsu.
UMIEJĘTNOŚCI:

Wrodzona ---
Nabyta ---

PAKT: ---
ATRYBUTY PODSTAWOWE:

SIŁA 31/41.
WYTRZYMAŁOŚĆ 3.
SZYBKOŚĆ 40/50.
PERCEPCJA 41.
PSYCHIKA 1.
KONSEKWENCJA 1.

KONTROLA CHAKRY: B.
MAKSYMALNE POKŁADY CHAKRY: 100%
MNOŻNIKI: Kenjutsu [+10 Siła; +10 Szybkość]
POZIOM ROZWOJU DZIEDZIN NINPŌ:

NINJUTSU E.
GENJUTSU E.
TAIJUTSU E.
BUKIJUTSU E.
KYUJUTSU E.
KENJUTSU E.
SHURIKENJUTSU E.
KUSARIJUTSU E.
KIJUTSU E.
IRYōJUTSU E.
FūINJUTSU E.
ELEMENTARNE
KATON E.
SUITON E.
FUUTON: C.
DOTON: D.
RAITON E.
KLANOWE: B.

Użyte techniki:

Nazwa
Shōton no Jutsu: Reberu Bi
Trzeci poziom kontroli Shōtonu daje użytkownikom kilka przyjemnych bonusów. Po pierwsze, wytwarzany przez nas Shōton powstaje już nieco szybciej niż poprzedni i bez większych problemów ze strony twórcy, a wytrzymałość materiału staje się przyjemnie duża, zaś zasięg rośnie jeszcze bardziej. Do tego shinobi zyskuje nową umiejętność - krystalizację. Poprzez wytwarzanie kryształu w powietrzu, użytkownik może np. zaplombować oponenta. Nie jest to jednak proces wybitnie szybki, a próby skrystalizowania czegoś większego od człowieka spełzną na niczym. Mniejsze istoty i przedmioty można zamykać w krysztale nawet w kilku, kilkunastu sztukach (dla różnych wielkości - ocenia sędzia / prowadzący). Oczywiście istoty żywe po skrystalizowaniu najpewniej umrą z braku świeżego powietrza.
Wytrzymałość
Ponadprzeciętna
Szybkość
Słaba
Zasięg

Brak Skupienia
20 metrów

Pełne Skupienie
60 metrów


Wielkość Max.

Szerokość
12 metrów

Wysokość
12 metrów

Długość
12 metrów


Dodatkowe
Przy Braku Skupienia Wielkości wynoszą 1/3 pierwotnej wartości
Koszt Chakry KC E - 30%, KC D - 25%, KC C - 15%, KC B - 10%, KC A - 8%, KC S - 4%, KC S+ - 3% (na turę)



Nazwa
Kinobori no Waza
Pieczęci
Brak
Zasięg
Na ciało
Koszt
Minimalny, nieodczuwalny
Dodatkowe
Brak dodatkowych wymagań
Opis Kolejna z podstawowych jutsu, które potrafią wykorzystać nawet największe świeżaki spomiędzy ninja. Technika ta pozwala na odpowiednią kontrolę i kumulację chakry w z góry określonym miejscu - tu są to stopy. Dzięki temu shinobi jest w stanie poruszać się po powierzchniach pionowych, a nawet poziomych (tylko w sprzeczności z grawitacją), czyli prościej - po ścianach i sufitach, drzewach, gałęziach, i po czym tylko nam przyjdzie ochota - nie wliczając wody.
Uwaga: Odpowiednio skumulowana chakra w stopach nie wyklucza korzystania z innych technik w trakcie jej używania.

Chakra: 83% - (~10%; w sumie dunno, bo tu nie jest wykorzystywany pełen zakres możliwości reberu) = ?%

[Rokuramen Sennin]

Bitwa o Atsui
Mini-event Kamienna dolina, jeszcze do niedawna jedno z najspokojniejszych miejsc w pobliżu miasta Kaguya i częste miejsce schadzek młodych, zakochanych par, w ciągu zaledwie jednego dnia stało się istnym fortem. A co gorsza, za kilkanaście sekund miała też się zmienić w istne pobojowisko, w którym jeszcze przez długi czas będą leżeć zwłoki tych, którzy polegną w tej krwawej rozprawie. W wojnie, która dla jednych była sprawą czysto polityczną, dla innych - kwestią zarobkową, a dla jeszcze innych miała tylko na celu pomszczenie przeszłych wydarzeń. Niezależnie od tego, jakie kto miał podstawy do udziału w bitwie o Atsui, każdy musiał być teraz w pełni przygotowany - w ciągu najbliższych sekund określi się, kto będzie zwycięzcą, a kto będzie martwy. Tutaj nie było innych opcji.
Pierwszą osobą, która wystosowała jakikolwiek plan, był Murai. Przygotował on notki wybuchowe i pokazał pozostałym za pomocą gestów, by byli przygotowani na zaatakowanie przeciwników. Ichirou i Yuusha od razu się zgodzili i zaczęli przygotowywać swoje kolejne ataki, by być gotowym na sygnał. Samuraj jednak powstrzymał ich na moment gestem, by przyjrzeć się mężczyźnie w odartym ubraniu. Przy bliższym rozeznaniu, dało się zauważyć elementy czerwonego pancerza, przypominającego te samurajskie. Katana, która znajdowała się w pochwie przy jego pasie, również zdawała się być najwyższej jakości.
Członek drużyny Sabaku nie powiedział nic, lecz z jego ruchu ust dało się wyczytać słowo "Zjawa". Następnie wskazał na pozostałą dwójkę. Jeden z nich zdawał się być bardzo tęgi, lecz ciężko było to określić po twarzy ze względu na kaptur. Drugi zaś, który właśnie dostał ataku kaszlu, miał większość ciała owiniętą bandażami, wliczając głowę, przedramiona i tors. Samuraj westchnął ciężko i ruchem ust przekazał reszcie "uważajcie".
Plan się rozpoczął. Murai zaczął opuszczać notkę w kierunku półki skalnej, na której stali łucznicy.
Niestety, ci to zauważyli. Ciężko podkładać pułapki z góry.
-O kurwa, notka! NOT-
Przymuszeni, zwiadowcy zaczęli swój atak wcześniej. Kryształowe kolce uderzyły łuczników po drugiej stronie przepaści, a na przeciwników spadł deszcz piaskowych pocisków. Jednak pośpiech spowodowany wykryciem sprawił, że notka wybuchowa wybuchła za wcześnie, i naruszyła strukturę podestu na którym stali zwiadowcy. Czując, że grunt osuwa mu się spod stóp, samuraj skoczył na spotkanie tego, którego nazwał Zjawą, patrząc tylko na resztę:
-Niech ktoś sprowadzi resztę!
Ichirou zauważył, że jego pociski zabiły aż ośmiu oponentów kryjących się na ziemi, pozostawiając dwóch zwykłych wojskowych z włóczniami i tarczami. Tęgi shinobi bez problemu zatrzymał wszystkie kule własnym ciałem, zabandażowany sprawnie uniknął trafień, a Zjawa... po prostu zbił wszystkie pociski mieczem, na którego ostrzu błysnęły błękitne runy. Szybkość i precyzja tychże uderzeń była iście zastraszająca...
Gdy tylko pociski zaniknęły, Samuraj zderzył swoje ostrze z mieczem wrogiego szermierza. Z takim impetem, że podmuch aż uniósł okoliczne drobiny piachu.
-Zjawa... co ty tu robisz, do cholery!?
Wrogi samuraj się uśmiechnął z lekkim przekąsem.
-To, że jestem Roninem, nie oznacza, że nie mam prawa podróżować, Masamune. Twój udział w tej bitwie też mnie zaskakuje.
-Walczę o dobre imię naszych pobratymców! A ty? Jak zwykle, sprzedajesz swoje umiejętności temu, kto zapłaci! I ty się nazywasz Samurajem?!
Zjawa uśmiechnął się bezczelnie i zbił ostrze miecza przeciwnika na bok. Nastąpiła zastraszająco szybka wymiana cięć, za którą nawet Murai miał problemy nadążyć. Skończyła się odskokiem obu wojowników i przygotowaniem się do kolejnego natarcia.
Kryształy Yuushy zabiły większość łuczników po drugiej stronie, pozostawiając przy życiu dwóch. Ci, którzy byli pod zwiadowcami, zginęli - jeśli nie od wybuchu, to od odłamków uszkodzonej półki skalnej. Cała trójka zaś, ciężko poobijana, zakrwawiona (nie wliczając Kakuzu) i oszołomiona (wliczając Kakuzu), wylądowała na powierzchni ziemi. Najgorzej oberwał Ichirou, który spadając, uderzył plecami w jeden z ostrych fragmentów ściany. Co prawda odrobinę był to w stanie stłumić swoimi umiejętnościami klanowymi, lecz i tak ciężki ból pozostał. Yuusha miał problemy z poruszaniem jedną z rąk (bolało przy ruchu), a Murai przez ogłuszenie zaczął mieć problemy z określaniem odległości.
-Wygląda na to, że sprawy zaczynają się komplikować - powiedział smutno zabandażowany oponent, rozchylając bandaże na głowie. Ukazując przy tym jarzącego się jasno Sharingana z trzema łezkami w do tej pory zasłoniętym oku, podczas gdy drugie pozostało normalne, wodniste. Szkarłatne oko utkwiło w Muraiu, który poczuł że ból po upadku nieznacznie słabnie. Razem z nim samym.
-Ano... a liczyłam że nie wpadną na tę drogę - dodał równie ponuro przeciwnik, który przyjął na siebie pociski Ichirou - jak się okazało po chwili, była to kobieta. Suna Arashi poszarpało jej szaty, ukazując ukryty pod nimi gruby pancerz z ciemnej stali. Po chwili kobieta rozłożył dłonie, a pancerz rozbił się na chmurę żelaznych opiłków. Wyglądało to prawie identycznie jak kontrola piasku Sabaku...
W tym samym czasie, do reszty oddziału, czekającego przy wejściu do przełęczy, dołączyli Hikari i Shinji. Zwiadowca i dowódca oddziału 14 zauważyli ich, przerywając przy tym przypominającą zażartą kłótnię rozmowę między dwójką.
-Zaraz... spóźnieni jacyś? Wydawało mi się, że wszyscy chętni przyszli na odprawę u Jou...
-Widziałem ich wcześniej w obozie, jak gadali z lordem Jou - powiedział dowódca, po czym wzruszył ramionami. - No dobra, coś się stało? Zmiany rozkazów? Czy może po prostu się spóźniliście?
-Jeśli to ostatnie, to reszta która przyszła z nami, ruszyła na zwiad do wnętrza przełęczy. Niedługo powinni chyba być na miejscu... Jak chcecie, możecie tam iść, ale wątpię by to było konieczne.
Tymczasem u Ryujiego.
Żółtodzioby, słysząc podstawy obsługi machin oblężniczych, początkowo tylko rozglądały się na boki, widocznie nie mając pojęcia jak się za to w ogóle zabrać. Blondyn zaczął tłumaczyć zasady obsługi wyrzutni, pokazując podstawowe mechanizmy i sposób ich aktywowania, naciągania cięciwy i wypuszczania pocisków, lecz początkowo widocznie nic do nich nie docierało - byli bardziej zapatrzeni na pole walki lub kontemplowali odartą ze skóry rękę młodzieńca, tak jakby widzieli co najmniej ramię demona. Dopiero zimne spojrzenie przywódcy komanda i głośne polecenie, by przyspieszyć ostrzał, albo sam odstrzeli połowę "niepotrafiących trafić w drzwi do stodoły idiotów", przypomniały gdzie się wszyscy obecnie znajdowali, i jakie mają zadania.
Pierwsze strzały były trochę nieporadne i niezbyt celne. Dość szybko jednak nowi strzelcy załapali, że skorzystanie z techniki Daisan no Me może dość mocno pomóc w odpowiednim ustawieniu kąta wystrzału. Dzięki temu pociski zaczęły latać zauważalnie częściej, a nawet czasem udawało im się trafić w cel.
Wtedy do Ryujiego podszedł pokryty pyłem i śladami krwi Tsu, barczysty najemnik z wcześniej.
-Dasz radę przeżyć bliżej frontowych linii? Potrzebujemy każdego dostępnego Sabaku, żeby pomagał w kopaniu okopów. Obawiamy się, że Kaguya ustawili jakieś pułapki na równinie, i przyda się każdy kto będzie w stanie je jakoś wykryć.
Faktycznie, ze dwieście metrów dalej, przedstawiciele piaskowego klanu, wspomagani przez użytkowników Dotonu, zaczęli przeczesywać otoczenie w poszukiwaniu pułapek. Nie było to jednak proste zadanie - pociski ze strony przeciwnika leciały często i gęsto, nie szczędząc przy tym broni miotanej, kości, strzał, bełtów, kul i pocisków z balist.
Każdy przechodzący żołnierz, w tym Ryuji, otrzymał szeroką tarczę przypominającą zmniejszoną pawęż i włócznię, by mieć się czym bronić. Czy shinobi, czy nie, warto było mieć broń na polu walki.
Wtedy zaczął się syk. A z powietrza runęły nagle płonące strzały. Mniejsze niż pociski z balist, za to w znacznie większej ilości. Tsu załamał ręce.
-Hwacha? Chyba se jaja robisz... - zasłonił się pawężą i zaczął sprintem wycofywać się do okopu. - ŚCIANA TARCZ! SABAKU, JEŚLI DACIE RADĘ, OSŁONY! WSZYSCY KRYĆ SIĘ W OKOPACH! TYLKO KURWA MIGIEM!!

[Ichirou]

Plany zazwyczaj w swoich założeniach są dobre i przynoszą pozytywne rezultaty, jednak w praktyce często weryfikuje je rzeczywistość. Tak też stało się teraz. Przeciwnicy również posiadali wzrok, słuch i rozum. Zdołali więc wychwycić nadchodzące zagrożenie, by w pozostałych ułamkach sekund jakoś zareagować. Sabaku nie miał wyjścia, musiał wyprowadzić atak właśnie w tym momencie. Salwa złożona z kilkudziesięciu piaskowych pocisków zrobiła sito z większości wrogów znajdujących się niżej. Podobne skutki przyniosły działania Yuushy, który kryształowymi kolcami przeszył prawie wszystkich łuczników. Prócz pojedynczych niedobitków pozostali tak naprawdę najmocniejsi oponenci. Trójka osobników poradziła sobie zaskakująco dobrze z pustynną lawiną pocisków, przy czym każdy obronił się na zupełnie różny sposób. Jedno było pewne. Grupa zwiadowców miała zmierzyć się teraz z jednostkami, które należały do czołówki armii wroga. Na jakiekolwiek lekceważenie nie było miejsca. Starcie było absolutnie śmiertelne i przełęcz mogła stać się grobem dla każdego z uczestników tej potyczki.
I wtedy osunęła się półka skalna.
Brązowowłosy zaklął w duchu, ale to niewiele pomogło. Ból wciąż pozostawał ten sam, nawet mimo próby stłumienia upadku piachem. Pieprznął mocno plecami o ścianę i nie był w stanie tak prędko się z tego pozbierać. Kurwa, dlaczego w prawie każdej walce musiał oberwać? Wracając do pionu i starając się ogarnąć do kontynuowania starcia, przyjrzał się uważnie grupce rywali. Zjawa, bo tak się podobno zwał ten jegomość, już toczył pojedynek z ich koleżką. Co ciekawe, znali się już z przeszłości. Szczerze powiedziawszy, Ichirou miał obecnie w dupie, jakie relacje ich łączą. Zależało mu tylko na tym, by sojusznik wyszedł zwycięsko z konfrontacji z Roninem. Drugi oponent był znacznie bardziej tajemniczy, a to przez bandaże, które w tej chwili odwijał, by ukazać doujutsu z trzema łezkami. Skupił się chyba na Muraiu, a władcy piasku pozostał chyba trzeci przeciwnik, którym okazała się być kobieta. I to wcale nie gruba, bo okryta pancerzem stworzonym z opiłków żelaza. Łatwo można było rozpoznać przedstawicielkę szczepu Maji, którego umiejętności mogły okazać się dość kłopotliwe.
Zbierając się do pionu i wracając do ogólem sprawności, szukający zemsty młodzieniec spróbował w międzyczasie uformować dwa klony za pomocą swojego pustynnego budulca. Należało jak najprędzej poinformować o tym pozostałych żołnierzy, czekających na wiadomość od zwiadowców, ale z drugiej strony osłabianie czteroosobowego zespołu było ryzykowne. Replikacja świetnie sprawdzała się do tej roli, toteż zaraz po stworzeniu takowych, złotooki akolita posłał jedną z nich w drogę powrotną, celem wezwania swych sojuszników. Podłoże w dużej mierze było kamienne, ale znajdowało się też na nim trochę piasku, więc to powinno wystarczyć, do utrzymania kontaktu z klonem. Jeżeli nie, to po prostu posłał w tamtym kierunku cienką ścieżkę z piachu.
- Stanęliście po złej stronie - wypowiedział zdecydowanym tonem w stronę kobiety operującej jitonem. Dołączając do kościanych, żelaźni stali się takim samym celem, który należało zgładzić. Bez zbędnej utraty czasu, Sabaku zaczął zbierać piach, szykując się do dalszego działania. Zbroja tej zdziry była solidna, toteż Ichirou w pierwszej kolejności postanowił obalić i zneutralizować przeciwniczkę, a dopiero potem spróbować zranić. Postawił więc na kolejne autorskie zagranie, które miało być jednym z jego asów w rękawie podczas oblężenia. Zebrane spore pokłady piachu przybrały postać majestatycznego strażnika pustyni, o ciele lwa i ludzkiej głowie - sfinksa.Masywny, długi na cztery metry twór dostał natychmiastowy rozkaz zaatakowania reprezentantki szczepu Maji. Miał ją jak najprędzej dopaść, zainicjować bezpośrednie starcie, próbować rozszarpać pazurami i przygnieść do podłoża swym ogromnym cielskiem. Powinien być odporny na różnego rodzaju fizyczne ataki, a to dzięki możliwości częściowej rekonstrukcji swojego ciała.
Przyglądał się przebiegowi sytuacji na polu walki, by móc odpowiednio reagować. Gdy pustynny strażnik ruszył do ofensywy, przejął kontrolę nad okolicznym piachem, by krępować i powstrzymywać jak największą liczbę wrogów. Jako cel wziął nie tylko pozostałych zbrojnych i łuczników, ale w miarę możliwości starał się też dopomóc swym sojusznikom w ich pojedynkach. Nawet chwilowe złapanie rywala za kończynę i powstrzymanie go na sekundę da towarzyszowi przewagę.
Oczywiście własne bezpieczeństwo wciąż było nadrzędną sprawą. Tak jak zawsze, mógł polegać na unikalnym Kekkei Genkai do tworzenia zasłon tłumiących wszelkie ataki. Starał się także trzymać duży dystans od centrum zamieszania, by mieć więcej spokoju i możliwości na uskutecznianie swoich planów. Pozostały przy twórcy, drugi klon miał ruszyć na jednego z pobliskich żołnierzy, by zająć go ciosami taijutsu i spróbować pokryć go piachem.
Sytuacja była trudna, ale wychodził z opresji już ze znacznie większych problemów. Tym razem zamierzał uczynić podobnie.

//Trochę w pośpiechu, bo chciałem się wyrobić przed moim zniknięciem, żeby nie trzymać kolejki na dwa dni.

  Ukryty tekst

[Yuusha]

To była chwila, widziałem już moje kolce przeszywają typów, penetrujące ich miękkie ciała, gdy nagle nastąpił wybuch. Nie miałem za wiele czasu na myślenie, a tym bardziej na reakcję, po prostu do tej chwili miałem grunt pod nogami, a zaraz go nie miałem. No i chuj, no i cześć, wylądowałem na ziemi, na swoje nieszczęście niezbyt zgrabnie, bo byłem poobijany, gdzieniegdzie ciekła krew, byłem lekko oszołomiony, no i do tego szybko się zorientowałem, że ręka mnie napieprza. Całe szczęście, że miałem na sobie ten cholerny pancerz Shinsengumi. Należał do kategorii tych lekkich, to fakt, ale lepsze to niż nic. Poza tym nawet nie miałem zbytnio okazji, by się na kogoś wkurwić za ten manewr z wybuchem, zwyczajnie, zbytnio zajęty byłem zajęty z ogarnięciem się i postawieniem swojej osoby do pionu.
- Psia mać... - warknąłem po raz kolejny, gdy łapa dała się we znaki. Spojrzałem po reszcie. Zwiadowcy żyli, Buźka żył, Ichirou również, choć chyba wyglądał z nas najgorzej, choć kto wie, może w danej chwili to ja straszyłem mordą, ale tego nie widziałem, bo przecież nie miałem lustra pod ręką. Ale wystarczyło mi to, że żyję i nie poczuwałem się do wyzionięcia ducha w niedługim czasie. Tak więc źle nie było. Na szybkości pozbierałem się do kupy, odskoczyłem lekko do tyłu, przybierając postawę i rozejrzałem się. Nasze ataki odniosły skutek... no, prawie. Większość została wyeliminowana. Ja przy życiu pozostawiłem ze dwóch łuczników, dwóch kolejnych - Ci co mieli włócznie również nie wyglądali najgorzej. Do tego był gość od miecza, zabandażowany gościu i gruby gościu. Po chwili okazało się, że pierwszy to Samurai, drugi to Uchi... Uchiha, huh? W każdym razie miał sharingana. No i ostatni, a właściwie ostatnia, bo to była kobieta. Miała na sobie zbroję, która tak naprawdę była jakimś czarnym pyłem, który mogła kontrolować. Może byłem z lekka oszołomiony, ale skojarzyło mi się to z Misaki, bo ona również kontrolowała taki czarny piach podczas naszego wypadu za mur. Maji? Ale kobieta czy nie, waliło mnie to. Była Shinobi, była przeciwnikiem, który na pewno bezbronny nie był, więc dla mnie bez różnicy. Trójka całkiem niebezpiecznych typów, choć jednym z nich zajął się już nasz Samurai. Zaś ja osobiście najbardziej obawiałem się tego całego 'Uchihy', bo nasłuchałem się co potrafią te ich oczy i bardzo, ale to bardzo mi się to nie podobało.
Drugi do ataku ruszył Sabaku. Posłał na kobietę jakiegoś piaskowego stwora, przy okazji tworząc klona, który miał się zająć mniejszymi niedobitkami. Tak więc zostałem jeszcze ja i Niciowiec. Jako że najlepszy w walce w zwarciu nie byłem, i nie chciałem do niej na pewno dążyć z sharinganem, musiałem na szybkości zdecydować co zrobić. Do walki Samuraiów również się nie przyłącze, bo ten sam problem, co w pierwszym przypadku. Zaś do pojedynku Ichirou... cóż, ta wielka bestia powinna sobie poradzić, prawda?
- W miarę możliwości unieruchomcie ich, a ja już zadbam o resztę. - mruknąłem do Buźki i Piaskowego.
Po cofnięciu się i upewnieniu, że przeciwnicy jako tako o mnie zapomnieli, dodatkowo licząc, że mój czarny ubiór pomógł mi w tym, wskoczyłem na ścianę i przemieściłem się nią kilka metrów nad głowy przeciwników. Wpierw musiałem wyeliminować niedobitki, by nie przeszkadzały. Szczególnie łuczników, bo może i było ich tylko dwóch, ale mogli być cholernie upierdliwi, jeśli zostawić ich samych sobie. Tak więc każdy z nich zostanie poczęstowany dwoma kunaiami z sakwy, używając do tego tej bardziej sprawnej ręki. Celowałem rzecz jasna w tors, bo najprościej. W ten sam sposób będę chciał wyeliminować ostatniego włócznika, a w tym mógł mi pomóc piach Ichirou. Jednak gdyby takiej okazji nie było, to liczyłem, że jestem jako tako w dalszym ciągu 'pominięty' i będę mógł na spokojnie przycelować i zabić cel. Ale żeby nie ryzykować, wpierw wyceluje w odsłoniętą część, by gość opuścił gardę, po czym dopiero wykonam rzut śmierci.
Wszystko trupy? Świetnie, teraz mogłem się skupić na bardziej problematycznym oponencie. A jak miałem zamiar tego dokonać? Cóż, dosyć niedawno myślałem o tym manewrze i myślę, że pora go wykonać, bo nie ma co się cackać. Tak więc spojrzałem po Maji i Sharinganowcu, wyczekując chwili gdy któreś z nich zostanie unieruchomione, o ile w ogóle zostanie. Wtedy też złożę pieczęć barana, zaciskając jednocześnie zęby. Jakiś tam ból ręki nie będzie mi sprawiał problemów, karwa twa mać. Zostałem już przeszyty kolcami i przeżyłem to, więc poobijana łapa to dla mnie pryszcz. Następnie skieruje już zdrową kończyne w stronę celu i... stań się kryształem, przepadnij na wieki. Może mógłbym zrobić więcej, ale teren kompletnie mi nie odpowiadał. Smok pewno zrobiłby większy rozpierdol, ale no właśnie - nie byłem tu sam. Zresztą nie chciałem by cielsko tego gada naruszyło ściany przesmyku, co mogłoby skutkować zwaleniem się jakiś kamieni na nasz łeb. Tak więc wolałem zagrać bezpiecznie, ale zarazem na pełnej kurwie, bo nie ma co się pieścić.
Gdyby któryś z moich 'kompanów' był w nieco nieciekawej sytuacji, to będę się starał nieco odwrócić uwagę danego przeciwnika, cały czas przemieszczając się po ścianie i rzucając na zmianę kunaiami i shurikenami, by odwracać uwagę. Chciałem być niczym ta wkurwiająca mucha, bądź komar, który gdzieś się kręci dookoła, ale ciężko się na nim skupić, bo jednak przed sobą mamy coś większego. Ale rzecz jasna trzymałem cały czas odpowiedni dystans, by mieć możliwość użycia techniki krystalizacji. Oczywiście tyczyło się to tylko kobiety i faceta w bandażach, bo samurai wydawał się poza moim zasięgiem. Ruchy tamtej dwójki były cholernie za szybkie.

Eq:

Na sobie: Strój Shinsengumi (bez futra) + czarny płaszcz.

PRZEDMIOTY SCHOWANE (NIEWIDOCZNE):
Sakwa na prawym pośladzie (pod płaszczem):

20 kunaiów z kryształu [reberu B]
x2 Bojowa pigułka żywnościowa - zapakowana w papier.

Sakwa na lewym pośladzie (pod płaszczem):

40 shurikenów z kryształu [reberu B]

Zdolności:

KEKKEI GENKAI: Shōton no Jutsu [kolor czerwony].
NATURA CHAKRY: Fūton [główny]; Doton.
STYLE WALKI: Kenjutsu.
UMIEJĘTNOŚCI:

Wrodzona ---
Nabyta ---

PAKT: ---
ATRYBUTY PODSTAWOWE:

SIŁA 31/41.
WYTRZYMAŁOŚĆ 3.
SZYBKOŚĆ 40/50.
PERCEPCJA 41.
PSYCHIKA 1.
KONSEKWENCJA 1.

KONTROLA CHAKRY: B.
MAKSYMALNE POKŁADY CHAKRY: 100%
MNOŻNIKI: Kenjutsu [+10 Siła; +10 Szybkość]
POZIOM ROZWOJU DZIEDZIN NINPŌ:

NINJUTSU E.
GENJUTSU E.
TAIJUTSU E.
BUKIJUTSU E.
KYUJUTSU E.
KENJUTSU E.
SHURIKENJUTSU E.
KUSARIJUTSU E.
KIJUTSU E.
IRYōJUTSU E.
FūINJUTSU E.
ELEMENTARNE
KATON E.
SUITON E.
FUUTON: C.
DOTON: D.
RAITON E.
KLANOWE: B.

Użyte techniki:

Nazwa
Shōton: Suishō Rō no Jutsu (B)
Pieczęci
Baran
Zasięg
10 metrów
Koszt
E: 35% | D: 30% | C: 20% | B: 15% | A: 10% | S: 5% | S+: 4%
Dodatkowe
Brak dodatkowych wymagań
Opis Ciekawa wariacja na temat wykorzystania krystalizacji, bardzo przydatna na bliskim dystansie. Jutsu polega na zamknięciu pojedynczego celu w krysztale. W momencie gdy kryształ zostanie zniszczony i się rozpadnie, z przeciwnikiem dzieje się to samo. Jedynie osoby, które perfekcyjnie opanowały kontrole chakry są w stanie po zniszczeniu kryształu zachować swoją integralną postać, np. przedstawiciele klanu Hyuuga z genialną kontrolą używania tenketsu. Zawsze też można spróbować nie dać się złapać, albo ratować skórę używając kawarimi. Powstawanie kryształu jest dość szybkie, więc potrzebna jest spora szybkość i percepcja do uniknięcia tego kryształowego grobowca.



Nazwa
Kinobori no Waza
Pieczęci
Brak
Zasięg
Na ciało
Koszt
Minimalny, nieodczuwalny
Dodatkowe
Brak dodatkowych wymagań
Opis Kolejna z podstawowych jutsu, które potrafią wykorzystać nawet największe świeżaki spomiędzy ninja. Technika ta pozwala na odpowiednią kontrolę i kumulację chakry w z góry określonym miejscu - tu są to stopy. Dzięki temu shinobi jest w stanie poruszać się po powierzchniach pionowych, a nawet poziomych (tylko w sprzeczności z grawitacją), czyli prościej - po ścianach i sufitach, drzewach, gałęziach, i po czym tylko nam przyjdzie ochota - nie wliczając wody.
Uwaga: Odpowiednio skumulowana chakra w stopach nie wyklucza korzystania z innych technik w trakcie jej używania.

Chakra: 73% - 15% = 58%

[Hikari]

Wiele się nie wydarzyło. Mógł zobaczyć trochę strzałów po drodze zanim dołączył do grupy. Nie napotkali żadnych przeszkód, chociaż tyle ich szczęścia w tej wojnie obecnie. Miał nadzieję, że jego dalsze losy już się polepszą. Ta przydałoby się i to cholernie patrząc na przebieg szturmu, ale my tu tak gadu gadu, a pisać nie ma komu. Dobiegli do przełęczy w której spotkali poprzednio spotkany oddział. Oby był on jakiś elitarny, przecież nie wysłaliby kogokolwiek na taką misję prawda? No mam taką kurwa nadzieję. Mimo początkowych obaw jednego z żołnierzy drugi powiedział, że widział ich przy Jou. Dobrze, oszczędziło to niepotrzebne marnowanie czasu na tłumaczenie czegokolwiek i ryzyko na jakieś podejrzenia dziwne ten całej jednostki. Jeszcze tego dzisiaj brakowało, aby walczył ze swoimi po takim wcześniejszym przebiegu wydarzeń. Zostawmy to, kiedyś pewnie przy Sake o tym wspomnimy. Dalej była informacja o wysłaniu ludzi obecnych z nami. Czyżby koleś z szwami na mordzie, do tego Ichirou i ten kryształowy facet bliski trzydziestki? No cóż umiejętności Ichirou szanował, ale o pozostałych nie wiedział co sądzić. Nie spodziewał się obecnego tam samuraja, ale to nic dziwnego jakoś nie miał z nim kontaktu. A on tam był.
Jakoś nie był przekonany do pomysłu, aby oddział czekał tutaj. Na co? Na wieści? W takim wypadku mogliby spotkać się z nimi w drodze, a może coś się stało i aby wypełnić misję o której nawet Hikari nie wie potrzebowali by wsparcia? Też możliwa opcja, przecież to teren wroga on znał go lepiej niż my. Gdziekolwiek się nie udajemy trzeba być uważnym co do pułapek. Nie ma zamiaru tutaj umierać. Wcześniej nie brał tego nawet pod uwagę, ale wszechobecna śmierć dawała się w znaki i miał chociaż nadzieję nie zginąć w jakiś głupi sposób nie osiągając niczego. Tak to by było bardzo miłe prawda? Wziął parę głębszych wdechów celem uspokojenia swojego przyśpieszonego oddechu po lekkim biegu na pustyni.
- Zamiast na nich czekać uważam, że powinniśmy ruszyć do przodu za nimi. Zachowamy pełną ostrożność aż ich spotkamy nigdy nie mamy pewności co się stało przed nami więc warto nie natknąć się na niebezpieczeństwo przypadkiem.
Miał nadzieję, że reszta za nim podąży a jak nie to cóż... Trudno. Zostanie z nimi zdemotywowany i poczeka na wieści.

  Ukryty tekst

[Ryūji]

Zadanie przydzielone przez Jou wydawało się być jednym z łatwiejszych, w końcu młody Sabaku miał objaśnić działanie balisty tym którzy nie wiedzieli o tym nic. Ryuji jednak nie spodziewał się tego iż tak trudno będzie przykuć uwagę rekrutów, którzy byli rozkojarzeni praktycznie wszystkim tylko nie tym co trzeba. Chłopak nie mógł tego zrozumieć, przecież dyscyplina w armii a szczególnie podczas bitwy jest wręcz najważniejsza, bez niej armia byłaby zwykłą zgrają przypadkowych ludzi. Jednak już po chwili zrozumiał, iż jednak problem prawdopodobnie leżał w nim, gdyż po prostu nie potrafił skutecznie przykuć uwagi słuchaczy tak jak potrafili to robić inni dowódcy, w tym dowódca komanda który skutecznie na swój własny sposób szybko zmobilizował rekrutów. Było to jednak cenne doświadczenie dla blondyna, który nigdy wcześniej nikogo nie uczył a tym bardziej podczas trwającej bitwy. Następnym razem musi być stanowczo bardziej twardy i dobitny. Chłopak obserwował przez chwilę, jak wszyscy radzą sobie z obsługą balist, dając pomniejsze wskazówki pojedynczym żołnierzom, jednocześnie zastanawiając się czy powinien powrócić do Jou czy zostać na miejscu. Odpowiedź jednak zjawiła się sama w postaci ogromnego najemnika, którego Sabaku kojarzył z otoczenia swojego lidera. Początkowo nie mógł przypomnieć sobie jego imienia, lecz gdy tylko się do niego odezwał, samo wróciło do jego głowy. Tsu, zlecił Ryujiemu kolejne zadanie, które tym razem było dużo bardziej niebezpieczne, ze względu na trwający ostrzał. Blondyn miał pomóc przy tworzeniu okopów, jak i przy wykrywaniu pułapek, co było idealnym zadaniem dla Sabaku na pustyni. Bez większego namysłu skierował się w wyznaczone miejsce, gdzie dostał tarczę i włócznie. Chłopak nigdy nie posługiwał się prawdziwą tarczą, czasem tworzył prowizoryczną z piasku ale to był coś zupełnie innego, natomiast włócznia, musiał przyznać, iż ta bardzo przypadła mu do gustu, długa, niezbyt ciężka, potrafiąca trzymać przeciwnika na dystans a do tego skutecznie ranić była wspaniałą bronią. Młody Sabaku nie posługiwał się niczym innym niż piaskiem, lecz tym razem nie miał większego wyjścia niż przyjąć ofiarowaną broń. Ryuji nie miał okazji przystąpić do powierzonego zadania, gdyż już w następnej chwili kiedy tylko dostał swój przydział, wszyscy znaleźli się pod ostrzałem płonących strzał, które leciały gęsto z powietrza. Chłopak jako, iż miał wystarczająco doświadczenia z ogniem na najbliższy cza posłuchał rozkazu Tsu, i za jego przykładem wzniósł tarczę nad głowę aby skryć się przed pociskami. Najemnik poprosił wszystkich Sabaku o utworzenie osłon, lecz blondyn tym razem chciał najpierw dostać się we względnie bezpieczne miejsce, żeby dopiero później pomóc innym. Chłopak nie był tak szybki ani silny jak Tsu, więc tarcza mu trochę ciążyła i spowalniała, wtedy chłopak przypomniał sobie o pewnej technice, którą pokazał mu jego kuzyn. "Ehh.. Nawet jak Cię nie ma to i tak mi pomagasz.. Pomyślał po czym skumulował chakrę pod swoimi stopami. Była to technika szybkiego poruszania się po piasku, co miałoby mu pozwolić szybko przemieścić się do okopu, wraz z innymi i schronić przed pociskami, oczywiście nie zapominał używać tarczy do obrony, lecz trzymał ją w taki sposób aby nie zasłaniać widoku. W razie gdyby tarcza nie wystarczyła do obrony, zamierzał się także wspomóc samym piaskiem, wzmacniając, poszerzając czy podtrzymując fizyczną tarczę. Jeżeli uda mu się dotrzeć cało i bezpiecznie, wtedy rozpocznie tworzenie osłon z piasku aby chronić siebie jak i sojuszniczych żołnierzy, używając wszechobecnego piasku.

Chakra 86%

Suna no Suraido
Dziedzina: Klanowe
Ranga: D
Pieczęci: Brak
Zasięg Jutsu: Dowolny
Koszty chakry: E: 12% | D: 10% | C: 6% | B: 3% | A: 2% | S: 2% | S+: 2% (1% za utrzymanie)
Opis: Dosyć proste, ale bardzo użyteczne zagranie zwiększające mobilność postaci. Zastosowaniem podobne do Sabaku Fuyū, jednak przeznaczone do poruszania się po lądzie. Polega na niczym innym, jak na stworzeniu niewielkiej fali pod stopami, która zapewnia użytkownikowi większą prędkość poruszania się. Ten sposób przemieszczania się zapewnia lepszą szybkość oraz zwrotność niż w przypadku Sabaku Fuyū, jednak posiada znaczące ograniczenie, ponieważ za jego pomocą można jedynie poruszać się po lądzie. Powstała fala nie może się bowiem oderwać od ziemi, a jedynie urosnąć do wysokości dwóch metrów, o ile rzecz jasna posiada się odpowiednie zasoby piasku. Prędkość poruszania się na zwykłym lądzie wynosi 75% szybkości Reberu, natomiast na piaszczystym terenie 100% szybkości Reberu.

[Murai]

W teorii plan miał wszystkie elementy potrzebne do powodzenia. Notka wybuchowa w oddział łuczników, dalsze etapy dziesiątkujące wrogów. W wykonaniu głównie jednostek przyjaznych, sojuszników o mocarnych wręcz umiejętnościach. Była ogromna szansa na to, że sytuacja zakończy się w pełni po myśli Muraia. Niewiadomymi pozostawali wyróżniający się wojownicy z oddziałów przeciwnika, którzy mogli wnieść do scenariusza zastopowanie dalszych akcji bądź zmniejszenie ich skuteczności. Oni byli czynnikiem który powodował największą ilość możliwości do przeszkodzenia. Niestety nie dało się mieć całkowitej pewności, trzeba było zaryzykować. Murai rozpoczął wykonywanie swojej części, ale wtedy notka została dostrzeżona. Chwilę później i tak nastąpił nagły wybuch, ale łucznicy zdążyli wydać dźwięk. Dało to minimalną chociaż szansę na przygotowanie się przeciwników na następne ataki. I tak były bardzo skuteczne, pozbawiając życia praktycznie wszystkich oponentów. Problemem były tylko jednostki nieco bardziej wybitne, które zdołały jakimś cudem zablokować ataki na nich skierowane bądź też uniknąć. Szermierz starł się z samuraiem, a sądząc z ich wypowiedzi dobrze się znali. I nie byli do siebie nastawieni pozytywnie. Chwilę później stało się coś, czego Murai nie ujął w żadnych ze swoich scenariuszy. Półka skalna na której stali nie wytrzymała wybuchu poniżej. Wydawało się że jest na tyle wytrzymała by to znieść. Bez możliwości sprawdzenia tego Kakuzu musiał z góry zakładać taki stan rzeczy. Wywołało to zawalenie się skał na dół. Nie tylko zrównało to ich do poziomu równego ich przeciwnikom, ale także poważnie osłabiło. Murai co prawda nie krwawił, jednak doznał niewielkiego wstrząsu głowy. Problem, ważny problem. Zdecydowanie niechciany efekt uboczny.
W takim wypadku Murai był bezpośrednio odpowiedzialny za tą sytuację. Nie wywoływało to w nim wyrzutów sumienia ani potrzeby odpokutowania za własne błędy. Los towarzyszy też niespecjalnie go obchodził. W tym momencie myślał tylko i wyłącznie o zapewnieniu sobie bezpieczeństwa w tej niebezpiecznej sytuacji. Jego osąd odległości ucierpiał na upadku, co jest problemem stosunkowo dużym. Bez możliwości oceny odległości walka okaże się znacznie trudniejsza. Dodatkowo dochodził problem z oceną sytuacji wokoło. Wszystko to kumulowało się i ostatecznie mogło doprowadzić do przykrego końca. Dlatego musiał możliwie szybko zareagować. Kiedy zobaczył czerwone oko z kilkoma czarnymi symbolami, jego mózg natychmiast dopasował fakty i przeanalizował wcześniejsze doświadczenia. Uchiha. Iluzje rzucane za pomocą wzroku. Potężne umiejętności. Dotychczas twarz tego nieznajomego skryta była za bandażami. Wraz z niecelowym spojrzeniu w jego oczy Murai poczuł, że siły go opuszczają. Jak gdyby odpływał. To zdecydowanie był efekt spojrzenia w oczy. Murai natychmiast złożył pieczęć do techniki Kai. Zakłócenie przepływu chakry było pierwszym krokiem. Kunai wewnątrz dłoni zaczął sie poruszać, mając wywołać jakikolwiek ból. Nawet mały. Następnie Murai pewnie stanął na nogach. Jednocześnie nastąpiło kilka rzeczy. Murai schylił swoją głowę w taki sposób, by widzieć dolną połowę ciała oponenta. Wzrok Muraia kierował się na podłogę pod pewnym kątem by obejmować wzrokiem ciało oponenta poniżej kolan. Dziwna metoda, jednak jak inaczej spróbować walczyć z kimś komu nie można spojrzeć w oczy nawet na chwilę? Z ciała Muraia wystrzeliły duże ilości nici. Połowa z nich leciała bezpośrednio na Uchihę, a druga połowa pełzała po podłożu, by jak najmniej było ich widać. Dodatkowo te nici wystrzeliwały z nóg, więc tym bardziej minimalizował szansę na zobaczenie nici na ziemi. Druga faza polecała na przeniesieniu maski z pleców na klatę, po szwach. Wtedy to Murai podniósł wzrok na oponenta. Kiedy nici już leciały, były w drodze. Ostatnia faza - wystrzelenie z maski strumienia ognia. Ognia który nie był aż taki rozległy, ale miało to zapobiec wielu możliwym scenariuszom. Wystrzeliwuje ogień i kontynuuje plan bez względu na to co się stanie z oponentem - zniknie, teleportuje się czy kij wie co. Ostatnią fazą jest śmierć, czyli zabicie oponenta za pomocą nici. Wbiją się w jego głowę, uduszą, wydłubie oczy. Zakończy jego żywot w cierpieniu i bólu.

Serce 2: 42% - 10% = 32%
Serce 1: 85%-10=75%

Nazwa

Jiongu: Reberu Ei

Przedostatni poziom Jiongu. Wprowadza on szereg różnych zmian. Udoskonala zdolności nici, co jest oczywiste, lecz warto o tym wspomnieć. Idąc dalej, pozostają już tylko dwa narządy wewnętrzne: serce i mózg. Dochodzi również bardzo ważna dla Kakuzu rzecz. Zostaje wprowadzona możliwość aplikacji nowych serc. Aktualnie ich limit to trzy, lecz z czasem da się to zmieniać. Schemat zdobywania serc opisany jest poniżej.

Wytrzymałość

0,9 x wytrzymałość shinobi

Zasięg

25 metrów

Szybkość

0,8 x szybkość shinobi

Koszt Chakry KC E - 25%, KC D - 20%, KC C - 15%, KC B - 10%, KC A - 8%, KC S - 5%, KC S+ - 2% (na turę)

Nazwa

Kai

Pieczęci

Baran

Zasięg

Dowolny

Koszt

Brak

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Kai to jedna z podstawowych technik shinobi, często niedoceniania - i niesłusznie. Jutsu to polega na chwilowym odcięciu dopływu chakry do mózgu, dzięki czemu jakiekolwiek impulsy - również te narzucone zewnętrznie - przestają działać. Efektem tego jest uwolnienie użytkownika z dużej ilości prostszych technik genjutsu. Niestety, te silniejsze dalej będą na nas oddziaływać i trzeba je dezaktywować innym sposobem.

Nazwa

Katon: Ryūgyō no Jutsu

Dziedzina

Katon

Ranga

B

Pieczęci

Koń -> Wąż -> Tygrys

Zasięg

25m

Koszt

E: 35% | D: 30% | C: 20% | B: 15% | A: 10% | S: 5% | S+: 4% (za 7 pocisków)/tura

Opis Technika różniąca się od pozostałych technik Katon samą formą i założeniem. Atakowanie ogromnego obszaru niszczycielską mocą czasami może sprawić więcej kłopotów niż pożytku, niekiedy wymagana jest precyzja. Po złożeniu trzech pieczęci należy wziąć możliwie głęboki wdech, po którym następuje wydech, a wraz z nim wystrzelenie skondensowanego płomienia w formie wielu osobnych strumieni o średnicy 20cm. Każdy z tych strumieni jest stale podtrzymywany przez użytkownika zastrzykiem chakry, więc możliwym jest utrzymywanie strumienia trochę dłużej, jednak dodatkowym kosztem chakry. Strumienie te po trafieniu w oponenta rozpryskują się i spowijają obszar na 1,5m wokoło miejsca uderzenia w intensywnych płomieniach. Poprzez ruchy głową możliwa jest modyfikacja toru lotu wszystkich pocisków ogółem, więc w wypadku potencjalnego uniku użytkownik może się dostosować. Szybkość pocisków zależy od rangi Katonu - im wyższa dziedzina tym większa prędkość, jednak bazowo prędkość równa się pozostałym Katonom rangi B.

Link do tematu postaci KLIK!

KEKKEI GENKAI: -
NATURA CHAKRY: Doton (Katon)
STYLE WALKI: Gōken
UMIEJĘTNOŚCI:

• Wrodzona -
• Nabyta -

PAKT:
ATRYBUTY PODSTAWOWE:

• SIŁA 10 (1 poziom)
  WYTRZYMAŁOŚĆ 65 (2 poziom)/NICI: D: 19,5|C: 32,5|B: 45,5|A: 58,5
  SZYBKOŚĆ 170 |180 (5 poziom)/NICI: D: 72|C: 90|B: 108|A: 144
  PERCEPCJA 124 |134 (4 poziom)
  PSYCHIKA 1 (1 poziom)
  KONSEKWENCJA 55 (2 poziom)

KONTROLA CHAKRY B
MAKSYMALNE POKŁADY CHAKRY:150% (100% bazowe + 50% z Katonowego Serca)
MNOŻNIKI: Bonus za styl (+10 do Szybkości i +10 do Percepcji)

POZIOM ROZWOJU DZIEDZIN NINPŌ:

• NINJUTSU E
  TAIJUTSU C
  KLANOWE A
  KATON B (Klik, KC - B)

PRZEDMIOTY SCHOWANE (NIEWIDOCZNE):

• Przy pasie:
  • - 2 Tonfy Drewniane
  • - 2 Tonfy Metalowe
• Kabura na broń |Zapełnienie: 20/20 obj.| (prawe udo):
  • 10 shuriken - 8 obj.
  • 2 porcje Makibishi - 10 obj.
• Torba |Zapełnienie: 10,5,5/20 obj.|(lewy bok):
  • 1 notka oślepiająca - 0,5 obj.
  • 1 bomba dymna - 1 obj.
  • 2 porcje Makibishi - 10 obj.
  • 3 kunai - 3 obj.
• Ukryte w ciele:
  • 4 kunai z notką oślepiającą (po 1 na kończynę)
  • 4 kunai z notką wybuchową (po 1 na kończynę)
  • 4 kunai - brzuch