Sklep z wyposażeniem

[Iwaru]

Wybiegłam ze swojej działki i od razu skierowałam się do sklepu. Nie miałam jakichś przemyślanych planów na to co tutaj kupie, ale stwierdziłam, że wykorzystam swój zmysł ninjutsu i spróbuję, przeglądając asortyment wybrać coś fajnego co mi się przyda. Weszłam więc i zaczęłam krążyć między gablotami. Widziałam dużo przeróżnych przedmiotów i pomału w mojej głowie układała się lista zakupów. Oczywiście brałam pod uwagę ceny, ale także to czy dany przedmiot mi się podobał i czy widziałam w nim potencjał. Były takie przedmioty, które natychmiast odrzuciłam. Chociażby np. karteczki. Wolałam już kupić notes. Czy zestaw medyczny. Nie miałam umiejętności i wiedzy by go użyć. Jednak niektóre rzeczywiście mi się podobały. Po jakichś 40 minutach udało mi się ułożyć kompletną listę. Nie wydałam jednak wszystkich pieniędzy i starczyło mi jeszcze na prowiant na drogę - jakieś kanapki i woda w butelce. Zakupiłam następujące rzeczy:

(Liczba w nawiasie to cena przedmiotu w Ryo)
1. Ołówek (5) + Notes (10) - artykuły piśmiennicze zawsze są spoko. Coś zanotować, ewentualnie wyrwać kartkę z notesu.
2. Pilnik (20) - sprzedawca zapewnił, że przecina metal i można go łatwo ukryć.
3. Bojowa pigułka żywnościowa (500) i pigułka ze skrzepniętą krwią (300) - te dwie pigułki mogły uratować życie zarówno mi jak i być może któremuś z moich przyszłych towarzyszy, których jeszcze nie znałam.
4. Dodatkowa kabura na broń (50).
5. Czarny płaszcz (100) - jeden już w domu miałam. Jednak tamten był biały. Teraz zakupiłam czarny, coby w nocy móc się maskować w ciemnościach. Biały by mnie tylko zdradził.
6. 5 Kunai (5x 5 = 25) i 10 Wybuchowych notek (10x 50 = 500) - notki przyczepione na kunaiach były całkiem mocną bronią, a przynajmniej tak mi się wydawało. Niemniej jednak miałam już ze sobą 5 kunai i 5 dokupiłam, więc potrzebowałam jeszcze 10 notek.
7. 5 Krzywych Shuriken (5x 15 = 75) - w porównaniu do wybuchowych kunaiów, shurikeny wydawały się bronią, którą nie będę zbyt często stosować. Kupiłam więc takie najdroższe i najlepsze. Niech leżą w kaburze.

Posiadana gotówka: 1750
Koszt zakupu: 1585
Pozostała kwota: 165

Po uiszczeniu odpowiedniej sumy pieniędzy, udałam się w ustronne miejsce i zrobiłam "przemeblowanie w moich ekwipunku".

1. Pilnik ukryłam pod bandażem na prawym przedramieniu.
2. Dodatkową kaburę umieściłam na lewym udzie.
3. Wyciągnęłam kunaie z kabury na prawym udzie i dokleiłam wybuchowe notki do każdego z 10 kunaiów. Następnie 10 kunaiów schowałam do kabury na lewym udzie. Tamta kabura zawierała tylko kunaie.
4. Krzywe Shurikeny schowałam do kabury na prawym udzie. Podobnie jak i notes i ołówek, a także 2 pigułki.

Prowiant natomiast miałam w tobołku zarzuconym na plecy. Tak przygotowana, mogłam ruszać w podróż.

z/t: tutaj

[Yuuhi]

Przed powrotem do domu Yuu postanowiła zdobyć dla siebie kilka drobiazgów dla shinobi. Jak w każdej tego typu osadzie, mozna było znaleźć sklep z bronią - w końcu czasy są ciężkie, to trzeba się jakoś zabezpieczyć. Nigdy nie lubiła robić w tym miejscu zakupów ale wyboru też specjalnie nie miała, gdyż stan jej ekwipunku wołał o pomstę do nieba. Poza tym, zawsze kiedy wchodziła do tego typu przybytku, spotykała się z przynajmniej lekkim zdziwieniem sprzedawcy - śliczna dziewczyna kupująca mordercze uzbrojenie - brzmi jak mokry sen jakiegoś militarysty, prawda? Postanowiła załatwić jednak sprawę szybko, gdyż przynajmniej w tym miejscu nie miała nic do przymierzania, więc w sumie czemu miałaby tu spędzać pół dnia, jak to zwykle lubiła robić, kiedy była na zakupach?

Co kupuje:
5 kunai - 25
5 shuriken - 25
2 granaty dymne - 200
4 notki wybuchowe - 200
2 kabury - 100
= 550

Posiada gotówka: 600
Koszt zakupu: 550
Pozostała kwota: 50[/ghide]

[Ayato]

Słońce jak szalone biło w oczy tego poranka. Upał odkąd tylko słońce pojawiło się na niebie, dawał o sobie znać. Pot spływał z czoła chłopaka, który co chwilę nadgarstkiem przecierał policzki, by wytrzeć słone smugi. Od kilku dni nie miał do czynienia z brzytwą, przez co szorstkie włosy cicho zgrzytały przy każdym kontakcie z dłonią. Mimo to czuł się świetnie. Świeże poranne powietrze dodawało mu chęci do kolejnego działania i nie chodziło tu o kolejny dzień spędzony w karczmie. Ostatnia porażka wyraźnie dała mu do zrozumienia jak długa droga przed nim. Proste genjutsu wystarczyło by powalić go na łopatki za co był na siebie wściekły.
Otworzył drzwi do wielkiego sklepu, a niedawno wyprodukowane ostrza zabłyszczały w świetle słońca, oślepiając chłopaka na moment. Zmrużył mimowolnie uśmiech i zrobił niepewny krok do środka. W środku panowała potworna cisza, jedynie mały dzwoneczek rozbrzmiał mu nad uchem. Jak widać klientów jeszcze nie było, białowłosy był pierwszy dzisiejszego dnia. Uśmiech zagościł na jego twarz, gdy zrozumiał w jak wspaniałym miejscu się znalazł. Na ścianie wisiały katany, włócznie a nawet łuki. Manekiny ubrane w wytrzymałe zbroje, wyglądały trochę jak żołnierze gotowi do wojny, jedynie brak nóg, mówił że to zwykłe posągi.
Zza rogu wyłonił się mężczyzna, wielki i brodaty. Blizny na całym ciele, przyozdobione były przez liczne tatuaże, za którymi kryła się historia każdej rany. Niewielka łysina na czubku jego głowy, błyszczała w ciemnościach sklepu. Pochylił się nad ladą i chłodnym spojrzeniem dokładnie śledził każdy ruch młodzieńca.
Podnosił i odkładał przeróżne przedmioty, służalcze do najgorszych rzeczy – do zabijania. Nawet najmniejsze noże były niezwykle ostre. Przypadkiem na jednym sztylecie rozciął sobie kciuka po którym powoli zaczęła cieknąć krew. Skrzywił się nie co obawiając się konieczności zakupu. Bądź co bądź taki mały nożyk do niczego mu nie był potrzeby. Kątem oka spojrzał na kasjera, który wyszczerzył kilka ostatnich swoich zębów, a jeden z nich zatrząsł się jakby miał zaraz wypaść.

Posiada gotówka:

• 1810 Ryō.

Koszt zakupu:

• 10 metrów bandaży – 100 Ryō,
  15 wybuchowych notek – 750 Ryō,
  30 senbon – 30 Ryō,
  1 porcja makibishi – 30 Ryō,
  8 metrów żyłki - 40 Ryō,
  Razem: 950 Ryō.
  

Pozostała kwota:

• 860 Ryō.

Po udanych zakupach schował wszystko i po prostu wyszedł.

[z/t]

[Murai]

Murai opuścił dom i natychmiastowo skierował się do dzielnicy w której znajdowały się sklepy z bronią i innym wyposażeniem przydatnym dla jego profesji. Brakowało mu zarówno dobrej broni defensywnej, jak i dużej ilości sprzętu który ubył podczas walk w Sabishi. Niestety nie znalazł czasu na uzupełnienie ekwipunku. Regularne przypadkowe zlecenia wraz z potrzebą stałej opieki nad Kirą odwlekały w czasie ten moment, jednak przezorność Muraia nie mogła mu pozwolić na dłuższe zwlekanie. Po drodze widział dużo ludzi, którzy najwidoczniej nie zwracali na niego uwagi. Być może przywykli już do widoku pozszywanego potwora chodzącego czasami obok nich. Być może jego reputacja i "wyczyny" w Sabishi również miały w tym swój udział. Bez względu na to Murai był zadowolony z takiego stanu rzeczy. Wkroczył do sklepu i dokładnie przejrzał cały możliwy asortyment. Było tutaj wiele rzeczy całkowicie dla niego nieprzydatnych, takich jak ogromne miecze czy łuki. Murai preferował bronie idealnie współgrające z jego nietypowym ciałem, a także zwiększające mordercze właściwości nici. Podszedł do sprzedawcy i wymienił długą listę niezbędnych dla niego przedmiotów. Sprzedawca kiwnął głową i po kolei kładł na ladę kolejne przedmioty. W końcu uzbierał się z tego całkiem spory stosik. Jego uwadze nie umknęły tonfy zawieszone bezpośrednio za sprzedawcą. Zgodnie z tym co opowiedział Muraiowi, były stworzone dla jakiegoś Kakuzu na specjalne zamówienie, ale ten się po nie nie zgłosił od jakiegoś roku. Murai natychmiastowo dostrzegł możliwy potencjał i poprosił również o dołożenie ich. Murai zapłacił i wyszedł, błyskawicznie umieszczając w swoich przegrodach cały ekwipunek. Żyłki okręcił wokoło dłoni, do nich doczepiając wszystko co nie zmieściło się w kaburach i workach.

2 x Metalowa Tonfa - 2000 Ryo
15 dzwoneczków - 75 Ryo
50m żyłki - 250 Ryo
3 kunai - 15 Ryo
22 notek wybuchowych - 1100 Ryo
5 notek oślepiających - 375 Ryo
4 porcje Makibishi 180 Ryo
Razem: 3995 Ryo

Posiada gotówka: 7265 Ryō
Koszt zakupu: 3995 Ryō
Pozostała kwota: 3270 Ryō

z/t

[Tenshi]

Chłopak pewnym krokiem wszedł do sklepu. -Strasznie głośno w tym miejscu, muszę znaleźć coś spokojniejszego.- pomyślał chłopak. Tenshi był lekko poirytowanym hałasem i nawet wieczorny chłód nie był mu straszny w porównaniu ze zgiełkiem panującym w tym mieście. -Witam, chciałbym kupić katane.- powiedział chłopak do sprzedawcy który akurat podszedł do lady. Nie musiało minąć wiele czasu nim mężczyzna wrócił z bronią o którą prosił go chłopak. Tenshi podał mieszek sprzedawcy samemu biorąc w dłoń ostrze i przytwierdzając Tsubę do pasa. Szybkim krokiem Tetsu opuścił budynek i udał się w poszukiwaniu spokoju.

[z/t]

[Nakaru]

Nakaru przebył kawał świata. Po otrzymaniu pozwolenia na podróż w celu zdobycia zapasów do swoich konstrukcji wyruszył do kraju kupieckiego, który nie był mu najbliższym. Pustynne wydmy, zielone doliny, trawiaste równiny, mosty i rzeki - jego stopy przemierzyły takie krainy, jego ręce zrywały jabłka, a nawet polowały. Nie śpieszyło mu się, wolał spokojną wędrówkę niż męczarnie w pośpiechu. Jakże cieszył się ze znalezienia się ponownie pośród lasów i wszelakiej zieleni... takie zapamiętał z dzieciństwa, a potem nieczęsto przyszło mu je ponownie widywać. Tylko pustynia i pustynia... Jeden z ostatnich epizodów jego życia dał mu do myślenia. Został okradziony. Nie to, że czegoś konkretnie chciał, ale wolał odwiedzić bogaty kraj kupiecki na wschodzie, niż mieć do czynienia z klanami Yakuzy blisko jego domu. Tak właściwie, to sam nie wiedział do czego zmierza. Czuł dziwną chęć poradzenia sobie "po swojemu", dawało mu to dziwną ekscytacje, ale i lekki strach. Tak jakby myślał o czymś, co wywołuje wiele adrenaliny.
W końcu znalazł się w samym kraju kupieckim. Minął pola ryżowe i wioski rolników. Nie zazdrościł im, miał nadzieję, że wkrótce będzie mógł cieszyć się z powodu swojego dobrze wykorzystanego sprytu. Wszedł w końcu do samej osady Ryuzaki no Taki. Postać w ciemno-niebieskim płaszczu i szarych włosach z prowincji Sabishi przemierzała uliczki pełne różnych budowli o zakrzywionych dachach. Nie wyglądał jakby urwał się z kosmosu jak niektórzy z jego prowincji. Wtopił się w popołudniowy tłum. Szedł, szedł patrząc na różne sklepy i w końcu ujrzał dość obficie wyglądający sklep z bronią. To mógł być dobry cel. Z tego co orientował się, to niedaleko znajdowało się centrum wioski. Pod latarnią najciemniej.. Zszedł delikatnie z ulicy i oparł się o ścianę innej budowli naprzeciwko sklepu, udając, że po prostu na kogoś czeka w cieniu.. To były jego zwiady, gdyż ukradkiem przyjrzał się dokładnie owemu sklepowi z bronią.

[Papyrus]

Akcja fabularna - Nakaru Ryuzaku no Taki. Najbogatsza i najludniejsza prowincja świata, która każdego witała z otwartymi ramionami mimo swojego znacznie wyższego poziomu życia. A przynajmniej tak się wydawało. Ten Kraj Kupiecki był niczym morze pełne rekinów - wszędzie bogacze, którzy mają tyle pieniędzy, że mogliby wykupić sporą część innej prowincji. W Ryuzaku wszystko było droższe, a osiągnięcie czegoś trudniejsze, gdyż konkurencja była również spora. Jedynie shinobi mieli zagwarantowaną robotę, bo im więcej ludzi, tym więcej pracy z nimi. A to ochrony budynków, a to straż karawany, a to poszukiwanie zaginionych towarów i tak dalej. Życie tutaj było jednocześnie trudniejsze i łatwiejsze. Otwierało się sporo możliwości, których nigdzie indziej nie dałoby się uświadczyć, ale by cokolwiek osiągnąć trzeba było wykonać niemały wysiłek.
Kolejny przybysz, jakim był Nakaru, nie zwrócił nikogo uwagi. Do osady przybywały setki ludzi i dziesiątki osobników, których wygląd był wielokrotnie bardziej podejrzany niż szarowłosego chłopaka w płaszczu. Strażnicy jedynie dokładnie mu się przyjrzeli, gdy przekraczał bramę, a później już nikt go nie sprawdzał. Spokojnie wszedł w sam środek popołudniowego tłumu, który był też tutaj i z rana, i z wieczora. Ryuzaku zawsze było przepełnione ludźmi. Jedynie nocami i o świcie było ich znacznie mniej. Młodzieniec przemierzał ulice nieznanej mu wioski, aż dotarł do centrum, a dokładniej - pod sklep z wyposażeniem. Spory, jednopiętrowy budynek wykonany z drzewa, lecz z kamienną podstawą ozdobiony czterospadowym dachem wyłożonym bordową, ceramiczną dachówką. Od tej strony ulicy były dwa duże okna. W jednym wystawiony był stojak z różnego rodzaju bronią białą o długim ostrzu, a w drugim manekin ubrany w czerwoną, płytową zbroję, a o niego oparty ogromny miecz - Zanbatou. Przez solidne, wzmacniane metalowymi okowami drzwi przechodzili różnego rodzaju ludzie co jakiś czas. A to młodzieniaszki w stroju shinobi, a to dorośli mężczyźni wyglądający na zwykłych rzemieślników lub pracowników fizycznych, a to jakaś kobieta weszła do środka i po chwili wyszła, by później na dłuższy czas wszedł niemalże dwumetrowy facet ubrany w lżejszą zbroję. Wyszedł kilkanaście minut później ze sporym mieczem na plecach i dziarskim uśmiechem na twarzy. Ulicami wciąż przechodziła masa ludzi, ale w tym momencie Nakaru mógł stwierdzić, że wszystkie osoby, które widział, że wchodziły do sklepu odkąd stoi, to już wyszły. Mógł swobodnie założyć, że w środku jest jedynie sprzedawca, ale nie wiedział czy to prawda. Przecież wcześniej ktoś mógł wejść i zostać. Albo zawsze było więcej pracowników w tak dużym sklepie. Na tę chwilę mógł jedynie tyle ustalić od tej strony. Nikt go nie zaczepiał, ani nikt nie wydawał się obserwować szarowłosego. W tym momencie miał wolne pole do działania.

[Nakaru]

Miał głowę opuszczoną lekko w dół, ale kątem oka obserwował wchodzących tam ludzi. Był w przekonaniu, że zrobi tylko zwiady, a potem sobie pójdzie, ale jeszcze pomyśli - może wymyśli jakiś ciekawy plan.. Jak widać w jego umyśle panowało straszne zagmatwanie z powodu strachu. Bał się zaczynać tego typu akcji, gdyż może to mu uprzykrzyć życie.. Generalnie to przyszedł tutaj bez żadnego zamiaru, było południe - może by tak poczekać, aż się wyludni i będą zamykać sklep? I co wtedy? Niepokój przepełniał chłopaka, tak właściwie to można byłoby się spodziewać, że przyszedł tutaj tylko postać. Nie był specjalistą od wielkich czynów, bo tak chłopak myślał o swoim niecnym planie. Nagle jednak coś zmieniło się. Nastał ten moment w którym wyszli ostatni ludzie, których zapamiętał wchodzących do budynku. Wchodzić czy nie wchodzić? To był jakiś błysk, jeśli będzie nad tym myślał to szansa przepadnie, dlatego skierował swoje kroki w stronę sklepu, uważając by przypadkiem na kogoś nie wpaść na ulicy i nie narobić zamieszania, gdyż znając jego potencjał to mogło mu się przytrafić. Nogi zmierzały tam automatycznie, gdyby teraz zaczął myśleć o wszystkim to wyszłoby mu 1000 powodów do zawrócenia, lecz postanowił sobie, że pójdzie tam i coś wymyśli! Był w końcu ninja! Przeszedł ulicę i przemierzył ciężkie, metalowe drzwi wchodząc do miejsca, które może okazać się jego zbawieniem albo zgubą.

[Papyrus]

Akcja fabularna - Nakaru Nadarzyła się okazja na bezpieczną akcję w sklepie z wyposażeniem i Nakaru postanowił z niej skorzystać. Ulica była już nieco mniej zatłoczona niż w momencie, w którym zaczął obserwację. Przemierzył ją bez najmniejszego problemu, nikt nawet nie zwracał na niego uwagi, chociaż sam szarowłosy był kłębkiem nerwów. Wciąż nie był przekonany czy chcę zrobić to, co wpadło mu do głowy i wciąż się wahał. Mimo wszystko jakoś zmusił się do działania - przecież samo pojawienie się w środku to nie przestępstwo.
Drewniane drzwi wzmacniane metalowymi elementami działały lżej niż można było się tego spodziewać. Zamek nawet nie wydał najmniejszego odgłosu, lecz mimo wszystko coś wskazało sprzedawcy, że w sklepie pojawiła się nowa osoba. Dzwonek nad drzwiami cicho zabrzmiał, a mający niewiele ponad sto siedemdziesiąt centymetrów mężczyzna odwrócił się zza lady po prawej stronie pomieszczenia. Wnętrze - jak można było się spodziewać - było wypełnione wszelkiego rodzaju ekwipunkiem przydatnym dla ninja, ale nie tylko. Zaraz po lewej stały gabloty z wystawionymi różnymi rodzajami shurikenów oraz kunaiów, naprzeciwko drzwi zaś cała ściana zastawiona była regałami z kaburami, torbami, fiolkami, zwojami żyłek, a także rękawicami łańcuchowymi i innego rodzaju ekwipunkiem. Na samym środku stały dwa ubrane w zbroje manekiny przedzielone stojakiem na broń - tutaj znajdowały się same katany. Przy ladzie stały skrzynie z drobniejszym wyposażeniem pokroju makibishi czy senbonów. Zaraz obok okiennej wystawy były rzędy stojaków na katany, no-dachi, zanbatou, kosy, naginaty, włócznie, łuki, kuszę i innego rodzaju broń. Sama lada była z góry przeszklona i znajdowała się po prawej stronie. Można było spojrzeć, że wewnątrz znajdowały się różnego rodzaju inskrypcje, ale także granaty dymne oraz bomby świetlne i nie tylko. W środku nie było wyjątkowo jasno - oczywiście nie było też ciemno, ale panowało tutaj takie natężenie światła, które przywodziło na myśl wczesny zachód słońca. Zaraz za ladą znajdowały się kolejne regały i stojaki wypełnione po brzegi dostępnym asortymentem. Dalej za sprzedawcą znajdowały się podobne do wejściowych drzwi, które również wzmacniane były żelaznymi okuciami.
- Witam! Czego pan szuka? Chętnie pomogę dobrać broń dla każdego. Akurat dzisiaj zakupiłem od przejezdnego kowala wysokiej jakości tanto. Chcę pan spojrzeć? - odezwał się mężczyzna miłym tonem, wyglądając zza lady. Może nie należał do najwyższych, ale posturę miał krzepką. Nie był mięśniakiem, lecz widać było, że pary w rękach mu nie brakuje. Miał lekko ciemniejszą karnację, a jego zielona koszulka bez rękawów odsłaniała krótką, ukośną bliznę na prawym bicepsie. Palce dużych dłoni rytmicznie stukały w szkło. Włosy miał przystrzyżone wyjątkowo krótko - na długość połowy palca. Były czarne i nastroszone, chociaż już lekko przerzedzone i ścięte całkiem głębokimi zakolami. Jasne oczy bystro starały się spoglądać na Nakaru, lecz nie obserwować go jakoś przenikliwie - ot z dobrym humorem sprzedawca podchodził do kolejnego klienta. A więc co teraz? Szarowłosy był w środku - należało podjąć decyzję.

[Nakaru]

Przeszedł wzrokiem po sklepie. Znajdowało się tu mnóstwo ciekawych rzeczy, zgromadzenie wszelkiego rodzaju nietypowej broni. Mógłby wykorzystać je w swojej sztuce ninja, gdyby posiadał odpowiednie fundusze... Samo wnętrze budynku miało cichą, ciemnawą i spokojną atmosferę, a przynajmniej narazie było tak, gdyż znajdował się sam na sam ze sprzedawcą. Manekiny w oknach i lekka ponurość pomieszczenia sprawiła, że czuł się dobrze zamaskowany przed przechodnimi. Ominął wystawę na środku i podszedł do lady. Poczuł przypływ sił, czuł się już jak "na akcji". Od faktycznych działań dzieliła go chwila, ale właściwie to nie wiedział jak się zachować.. Na dźwięk propozycji mężczyzny, Nakaru zamyślił się próbując sobie przypomnieć co to było Tanto..
- Tanto.. hmm... - po kilku sekundach obraz wspomnianej broni przyszedł mu do głowy. Kurde, chcieli mu opchnąć jakieś podróbki katany! Nie wyraził niesmaku, nie nie zachowywał się podejrzanie. Jakoś automatycznie jego odpowiedź wybrzmiała chłopięcym i nieco nieogarniętym tonem.
- Dzień dobry proszę pana, niee ja nie chce żadnych tego typu broni, tylko dwa kunaie i notkę wybuchową bym poprosił. Ile to będzie pieniędzy?
Starał się też uśmiechnąć, ale nie za mocno, po prostu rzucić naturalny uśmiech z uroczym wdziękiem. W sumie to po prostu taki był - nieco niewinny, nie planował nic złego, to normalne, że chce się wykorzystać swój spryt. Spojrzał się na oszkloną półkę. Osłupiały go ceny. Za takie pierdółki tyle kasy biorą! Szok. Pewnie mają jakieś umowy kupieckie po znajomości i konkurencja nie ma szans na rynku, jedna wielka mafia, która ustawia monopol, żeby okradać ninja! On tutaj przeprowadzi redystrybucję dóbr, głupstwem byłoby oddawać tym bogaczom jeszcze więcej! Dopiero teraz poczuł się wolny, poczuł naprawdę, że może wszystko. Wcześniej prawdopodobnie jedyne co by zrobił to wyjście ze sklepu z dwoma kunaiami i notką wybuchową po normalnej zapłacie, po prostu czuł się za mało odważny na takie rzeczy.. Ale teraz musiał dowiedzieć się gdzie ten pan trzyma pieniądze, więc po usłyszeniu ceny wyjął z kieszeni powiedzianą mu ilość, położył na ladzie i obserwował obrót sytuacji. Teraz postara się zrobić coś, co pomoże mu stanąć ponad tym systemem wyzysku...

[Papyrus]

Akcja fabularna - Nakaru Nakaru ze względnym opanowaniem podszedł do lady, dosyć uprzejmie odmawiając "podróbek katany" jakimi rzekomo były tanto. Sprzedawca pokiwał tylko głową na znak, że rozumie i po usłyszeniu pytania również uśmiechnął się lekko. Odwrócił się za siebie, zgarnął ze skrzynki dwa kunaie, a spod lady wyciągnął jedną notkę wybuchową i wszystko położył na wierzchu. Palcem wskazał najpierw na broń, a później inskrypcję.
- Kunaie są po 5 Ryō za sztukę, a notki po 50 Ryō za sztukę. Razem 60 Ryō. - powiedział, a szarowłosy z wewnętrznym niezadowoleniem odliczył sobie odpowiednią kwotę i położył ją na ladzie. Mężczyzna ją zgarnął na dłoń i schylił się gdzieś pod ladę. Słychać było kilka kliknięć, drobne kłapnięcie i znów sprzedawca stał wyprostowany. Spojrzał na swojego klienta, aby ponownie obdarować go drobnym uśmiechem wyćwiczonej, sztucznej uprzejmości wobec wszystkich, którzy przychodzą do jego przybytku po oręż.
- Coś jeszcze? Polecam kupić trochę stalowej żyłki, aby móc przymocować do kunaia i zaskoczyć bandytów tym drobnym trikiem. Wystarczy lekko pociągnąć, a broń może zmienić tor lotu. Zaś jak szarpniesz, to możesz nawet po uniku kogoś zranić. - ot odezwał się z typowym dla sprzedawców zwyczajem wciskania większej ilości towaru każdemu komu się dało. Nakaru mógł w tym momencie jeszcze spokojnie działać, gdyż raczej nikogo więcej nie było w sklepie, no chyba że za drzwiami za ladą. Nic jednak nie było zza nich słychać. Z każdą sekundą narażał się jednak na wtargnięcie do środka kolejnych osób, a więc możliwych świadków jego wyczynu lub nawet oponentów. Wszystko zależało teraz od młodzieńca, gdyż nadchodził kulminacyjny moment.

[Nakaru]

Nakaru był przekonany, że może wszystko, a w razie czego napewno uda mu się jakoś uciec. No mu się nie uda? No właśnie. Kiedy sprzedawca zajęty był powolnym zagarnianiem pieniędzy i niepodejrzliwym przekonywaniem chłopca do kupna różnego rodzaju oręża, ten instynktownie przygotowywał się do ruchu. Wchodząc tu miał pewien pomysł i teraz całe jego skupienie zareagowało na tę idealną chwilę. Parę sekund przedłużyło się jakby w jego umyśle. Tak, pieniądze znalazły się już w ręku mężczyzny. Udawał tylko, że go słucha, a naprawdę zgromadził chakrę w jednym ze swoich palcy. I wtedy stało się... mężczyzna schylił się. Nie dbał o nic, pojawiła się w nim jakaś instynktowna agresja, walka o przetrwanie. Dosłownie natychmiast, bez namysłu, z jego palca wystrzeliła nić z chakry - Chakura no Ito. Była skierowana w stronę regału szafy za sprzedającym. Zahaczyła o jakiś ciężki, metalowy przedmiot, nie dostrzegł do końca jaki, ale w jego szybkiej ocenie był on najcięższy - główka od jakiegoś dużego młotka czy czegoś podobnego. Z perspektywy schylonej ofiary zajętej chowaniem pieniędzy nie było nic słychać ani widać - przeleciała mu nad głową cieniutka linka. Szarpnął za przedmiot, żeby spadł na głowę schylonego kasjera i dodatkowo pociągnął go w dół, dosłownie cisnął zahaczoną przez niebieską nić metalową bryłą i nadał jej impaktu - miał zamiar ogłuszyć niczego nie spodziewającego się kasjera. Liczył, że po uderzeniu z góry uderzy on równiełż głową w szafkę i będzie kompletne K.O, przy czym nie będzie musiał mu zadawać rany kutej i ryzykować ryczącego na cały głos z gniewu i krwawiącego dookoła, biegającego po sklepie wściekłego mężczyzny. To z pewnością przysporzyłoby mu niemało kłopotów i wzbudziło zamieszanie.. a teraz liczył, że po prostu ogłuszy mężczyznę, a potem go zwiąże.

[Papyrus]

Akcja fabularna - Nakaru No i nastał moment, w którym Nakaru postanowił działać. Przeszedł do konkretów - żadnej zabawy w grożenie i wyciąganie pieniędzy, a zwykłe ogłuszenie i zabranie co istotne. Taki był plan, a jak wykonanie? Rzeczywiście nić z chakry zaczepiła za leżący młotek na półce. Zwyczajne narzędzie, które pewnie pomagało w konstrukcji i dekonstrukcji niektórych broni. Sprzedawca nawet nie zauważył linki z chakry, gdyż był zwyczajnie pochylony oraz zajęty chowaniem pieniędzy do skrytki. Dosyć szybkim ruchem szarowłosy pociągnął w swoją stronę młotek, aby uderzył w tył głowy mężczyzny, lecz trafienie w głowę, gdy ta praktycznie ukryta jest za plecami, to niezłe wyzwanie. Szczególnie z tej pozycji i wykorzystując leżący na półce przedmiot. Narzędzie z impetem trafiło w sprzedawcę, lecz nie w jego głowę, a niedaleko niej - nieco poniżej karku, na środek pleców. Nić z chakry została przerwana.
- Aaah... Kurwa! - ryknął z bólu właściciel sklepu i aż nim zachwiało, lecz wbrew planowi Nakaru - nie stracił przytomności. Lewą ręką od razu złapał się za bolące miejsce, a prawą chwycił za młotek wyprostowując się. - Musiałem położyć kurestwo gdzieś na brzegu i spadło. Niech to szlag, boli jak cholera. - zdawało się, że sprzedawca nie zauważył, iż to szarowłosy stał za tajemniczym spadnięciem narzędzia z półki. W ten sytuacji Nakaru miał szczęście w nieszczęściu. Niby mu się nie udało ogłuszyć, ale nie został też wykryty. Sprzedawca położył młotek z boku na ladzie i z grymasem bólu na twarzy spojrzał na klienta.
- Coś jeszcze czy to wszystko? - zapytał wciąż dotykając miejsca, w które dostał. Szarowłosy miał drugą szansę, którą mógł wykorzystać w różny sposób. Albo ponowi atak, albo uzna to za znak, że nie warto próbować okradać tego sklepu i się wycofa. Wszystko zależało od niego.


//Jak wykonujesz jakąś akcję, która bazuje na statystykach (w tym przypadku atak), to podawaj je w uhide w poście. Tak samo z techniką - wklej ją do postu, do uhide.

[Takechi]

Misja Rangi D - 2/15

Takechi zdecydował się na to, by przyjąć to zlecenie polegające na znalezieniu naszyjnika czy innej bzdury, którą ktoś zgubił w kanałach. Zaraz...w kanałach? Mowa o kanalizacji? Nic dziwnego, że nikt nie chciał się tego podjąć. W kanałach śmierdziało, było wilgotno i nigdy nie wiadomo było, co tak na prawdę na człowieka patrzy. Historie o zmutowanych szczurach czy innym plugastwie były dosyć popularne. No nic, chłopak zerwał kartkę z tablicy decydując się na przyjęcie tego zlecenia. Ruszył w kierunku sklepu z wyposażeniem, gdzie kowal miał ponoć pomóc w znalezieniu swojego nowego "pracodawcy". Samuraj wszedł do sklepu i rozejrzał się dookoła. Może powinien sobie coś kupić? Jakieś ubranie? Nie, na razie nie było mu potrzebne więcej.
"O, wiem! Zamówię sobie katanę!", pomyślał chłopak, po czym zerknął na wystawkę, czy takowa broń była oferowana. Była. Zobaczył na cenę i otworzył szeroko oczy. "No to może innym razem przyjdę po zamówienie", dodał w myślach przerażony ceną oręża. No ale cóż się dziwić. Jeśli to miała być szabla dobrej jakości, to musiała słono kosztować. Samuraj jednak wiedział, że zanim wyruszy w podróż po siostrę, musiał mieć drugą szablę ze sobą. Tak w razie czego, gdyby pierwsza miała go zawieźć.
W tym momencie dostrzegł kowala, więc podszedł do niego i pokazał mu karteczkę.
- Dzień dobry. Chciałbym się podjąć tego zadania, które znalazłem na tablicy ogłoszeniowej. - powiedział patrząc mężczyźnie prosto w oczy.

[Masaru]

Misja D 3/15
,,Ogłoszenie"
Nasz samuraj od razu popędził na złamanie karku prost odo kowala ( nawet nie dał z/t xD). Wpadł do lokalu i pomyślał że zanim cokolwiek zrobi najpierw złoży zamówienie na katanę która pomoże mu odbić jego siostrę. Jednak jak to często bywa, gdy kupujący zobaczył cenę towaru od razu zrobił w tył zwrot i porzucił na razie pomysł jej zakupu. Jednak wiedział że po wykonaniu tego zadania będzie odrobinę bogatszy co pozwoli mu za kilka zadań tego typu kupić upragnione żelastwo. Na razie podszedł do sprzedającego i powiedział wprost po co przybył. Co prawda stał tam jakiś koleś z którym rozmawiał ale chłopak mu przerwał żeby szybko załatwić sprawę i wyjść żeby im nie przeszkadzać. Tamten uśmiechnął się i odpowiedział- Idź na targ, tam na stoisku nr 7 spotkasz staruszka imieniem Aoi. Jako że jest moim przyjacielem dał w ogłoszeniu mój sklep, ponieważ gdyby podał nr straganu bądź swojego domu ktoś mógłby nie trafić.
z/t http://shinobiwar.pl/viewtopic.php?f=61&t=702