Osada Portowa Shinkai

[Ario]

---

Kampania przeciwko Dzikim

Arii, Gosui, Shins, Osamu, Minoru - Gōsutoburanchi, Oddział Widmo

---

Godzina 19:10 Wydawać się mogło, że konflikt jest nieunikniony. Mężczyzni patrzyli na Ariiego, kiedy ten wyjaśniał im swój plan i to, że mogą spotkać się w lesie na drobny sparing. Początkowo chłopy się uśmiechnęły do siebie, jednak gdy ten doszedł do momentu, w którym mówi "nasza piątka", to tamci jednak nie byli aż takimi cymbałami, by nie umieć policzyć palcy na jednym ręku i dotarło do nich, że Arii nie jest sam. Wtedy Mizami podrapał się za uchem.
- Eee...no jeżeli nie umiecie się dogadać, to napewno lepiej to zrobić tam, niż tu. Jednak, czy nie lepiej się dogadać? Zmęczeni na nic mi się nie przydacie... - powiedział.

Arii zaczął iść w kierunku karczmy, po czym zawołał do siebie dwóch towarzyszy - Osamu, który nie czekał na żadne danie ani napitek i Minoru, który zamówił wcześniej kaczkę i napitek. Gdy wszyscy we trójkę wyszli z karczmy czy też jadłodajni, ich biznesowi oponenci dyskutowali o czymś na boku. Szef tej szajki podszedł jednak do Was z uniesionymi rękoma w pokojowym geście.
- Rzeczywiście, źle rozpoczęliśmy znajomość. - powiedział, delikatnie się uśmiechając. - W takim razie przystaniemy na ofertę. Odpuścimy, jeżeli zapłacisz nam z góry ich różnicę. Czyli 500 ryo na łebka i zmywamy się stąd. - powiedział, po czym spojrzał na Mizamiego. - To lepsze niż zmęczyć obie grupy. My odchodzimy, Ty masz więcej ludzi, nadal jesteś na plusie. - co dziwne, delikatnie się ukłonił w kierunku zleceniodawcy.

Mizami popatrzył najpierw na Was, potem na nich, po czym machnął ręką.
- Jest za mało czasu do wyjazdu, nie mogę ryzykować tego, że nie będę miał żadnej obstawy. No nic panowie, niech będzie. Półtora tysiąca ryo za rozwiązanie konfliktu nie jest jakimś niewiadomo jakim kosztem, w porównaniu do tego, co można zyskać lub stracić.
- Odrazu wiedzieliśmy, żeś handlarz z krwi i kości.

Na te słowa Mizami wypiął dumnie pierś do przodu. Ewidentnie był łasy na komplementy.
- To u mnie rodzinne. Dobra, załatwmy to.

Wtedy też wypłacił trzem osiłkom pieniądze, a Ci dumnie zaczęli odchodzić. Ich szef jedynie spojrzał na Ariiego, wyszczerzył się, po czym zniknęli gdzieś za rogiem.

Mizami odwrócił się do Was.
- No, to jesteśmy dogadani. Panowie, o 22 punkt wyruszamy z tego miejsca. Jak chcecie to możecie odpocząć jeszcze, albo coś.

Tymczasem kelnerka która obsługiwała salę, jak widziała, że Minoru wstawał i wychodził zostawiając niedojedzone danie, odprowadzała go wzrokiem i na jej skroni pojawiła się żyłka.

Hoshi Yuki - klik
Kodari Hoshigaki - klik
Mikoto Yuki - klik
Azumi Kuni- klik
Minda Hoshitsu - klik
Sugihaya Shitsuyo - klik
Rikisone Hone - klik
Aritsuka Umekiko - klik
Nozuki Kaneya - klik
Mizami Kuni - klik
Shi Kiyoko

  Ukryty tekst

[Minoru]

Minoru obudził się z letargu nie rozumiejąc do końca gdzie się znajdował i jakim cudem znalazł się na zewnątrz. Dopiero po chwili uświadomił sobie, że ostatnie kilka, może kilkanaście minut, jego ciało wykonywało wszelkie czynności na totalnym automacie. Z czasem jednak wszelkie fakty zaczęły do niego docierać. Zupełnie jakby jego pamięć została zapisana gdzieś głęboko w jego jaźni, tylko po to, by zostać dostarczoną do jego świadomości, gdy ten wróci z odległych światów, czy gdzie też Minoru znajdował się w tamtym momencie.
– To ten... rozumiem, że mogę wracać do mojego jedzenia. - Uśmiechnął się do Ariiego i nie czekając na jego odpowiedź pozwolił sobie wrócić do karczmy mając nadzieję, że jego posiłek już na niego czeka.
– Wszystko załatwione. Szef niedługo będzie i wszystko wam wyjaśni. - Oznajmił pozostałym, rozsiadając się wygodnie na swoim miejscu i chwycił za pałeczki, by następnie podnieść naczynie z pożywieniem do ust i wsypać sobie odrobinę do ust. Przeżuwał w spokoju, rozmyślając nad tym co by się wydarzyło gdyby tamci jednak nie poszli po rozum do głowy i chcieli z nimi naprawdę walczyć. Czy Arii kazałby im ich zabić? I właściwie kto był teraz u sterów? Osobnik którego widział Minoru od jakiegoś czasu nie był tym samym chłopaczkiem którego znał. Nie był tez rzeźnikiem… zatem kolejna jaźń?
– Mmm, naprawdę dobre. - Odezwał się, w końcu nie chcąc wyglądać na zbyt zamyślonego. Nie chciał wywlekać swoich obaw i przemyśleń na światło dzienne. Zrobił wystarczający cyrk w obozie Yukich, ostatnim czego mu było trzeba to kolejnej pomyłki. Oby tylko nie przypłacił swej ostrożności życiem.

[Gōsui]

Ewidentnie tego dnia gwiazdy mi i sprzyjały, bo właściwie wszystko załatwiało się samo. Oczywiście można by ponarzekać, że moi przyjaciele z drużyny trochę się ociągają i zwyczajnie przeciąga się ta cała nasza wyprawa no ale z drugiej strony skoro była okazja nacieszyć się możliwością odpoczynku po wcześniejszym marszu to nie można było aż tak negatywnie do tego podchodzić.
Siedziałem sobie grzecznie rozmyślając właściwie o niczym specjalnie istotnym i obserwowałem otoczenie. Dużą uwagę skupiałem też na Shinsie żeby zobaczyć jak odsłania maskę z twarzy żeby zjeść. W końcu do tej pory jeszcze nie miałem wątpliwej przyjemności, skoro tak skrupulatnie ją ukrywa, zobaczyć jego twarzy.
Gdy tak siedziałem i robiłem właściwie nic postanowiłem zagaić. Nic specjalnie wyszukanego, ani nic co by wniosło komukolwiek do życia cokolwiek. Ot zwykle pogaduchy i niczym.
No to Shins, jak Ci się podoba okolica? Aż ciężko uwierzyć że jesteśmy zaraz przy fronice nie? Zapytałem rezygnując nieco z pierwszego pytania jakie mi się nasunęło bo jednak po chwili namysłu to nawet mnie nie interesowało jak mojemu kompanowi podobała się tutejszą architektura.
Gdy przyszedł Minoru oświadczając, że sprawa załatwiona z uśmiechem skinąłem głową. Szalenie skuteczne negocjacje musiały tam mieć miejsce. Cóż najważniejsze że się udało, o sposoby nie będę dopytywał tak długo jak są skuteczne.

[Arii]

Zawiódł się trochę w samym środku. Nie pokazał tego na zewnątrz, ale czół zawód tym, że nie mogli z nimi zawalczyć. Arii spojrzał się na kupca, który za łatwo sypnął im pieniędzmi. -Nie wiem skąd pomysł, że walczylibyśmy 5 na 3. Ale miłego życzę.- jednak Arii nie zamierzał też o nich zapominać. Niby wszystko było widoczne, ale sam ich nowy przełożony obawiał się wtargnięcia tutaj strażników, co oznaczało, że nie było to przyklepane przez każdego z tej okolicy. Kiedy tamci odeszli i Minoru odszedł jako pierwszy z nadzieją na kaczkę Arii spojrzał się na zleceniodawcę. -Punkt 22 stawiamy się i ruszamy. Podejdę chwilę wcześniej, aby dowiedzieć się co nie co o trasie, abyśmy mogli dobrze się rozstawić.- ukłonił się przed nim i wskazał Osamu, że mogą wracać do karczmy. Kilka kroków z dala od mężczyzny Arii uśmiechnął się do pustynnego kolegi. -Mam nadzieję, że nie było za dużo kłótni, kiedy się nie widzieliśmy?- zagadał do niego. Czuć było, że sam białowłosy raczej miał mało pozytywne nastawienie do Gosuia i Shinsa, dlatego wolał się od razu upewnić, że wszystko u nich gra.

Kiedy wszedł do karczmy ogarnął wzrokiem całą salę i skierował się do stolika zajmowanego przez jego grupkę. Wziął pod ręką wolne krzesło obok i dosiadł się do stolika, przy którym robiło się dość ciasno. -No dobra brygado. Robota załatwiona. 22 wyruszamy, jako jedyna obstawa. Jakieś przemyślenia, pytania, informacje?- spojrzał się na nich po kolei. Dobrze, że chcieli się tak zajadać w tym momencie. Takie rozkoszne rzeczy mogły być na jakiś czas w pewnym sensie dla nich niedostępne.

[Shins Hyo]

Zapowiadało się na bijatykę i na to, że będzie trzeba obić kilku przypadkowych facetów, którzy mieli eskortować karawanę przed przyjściem parszywej piątki pod dowództwem Ariiego. Mężczyźni okazali się jednak całkiem sprytni i rakiem się wycofali zbierając jednak połowę kwoty, jaką mogliby zarobić. Kasa za nic nie robienie brzmiała dobrze, a w tym czasie mogą znaleźć sobie inną robotę - nawet jeśli gorzej płatną, to i tak wyjdą na swoje, więc pewnie byli zadowoleni.

Szybkie rozwiązanie sprawy było jednak Shinsowi nie na rękę. Wychodzący Minoru zostawił całkiem sporo niezjedzonej kaczki, na którą Hyo właśnie ostrzył sobie zęby. Nie mógł przecież pozwolić, by obsługująca ich kelnerka miała im za złe, że musi wyrzucać jedzenie. Niestety, nie zdążył nawet spróbować, a chłopaki już wracali, wiec szybko odsunął z powrotem miskę, którą ukratkiem przysunął bliżej siebie. Gosui pewnie zauważył chytry manewr Shinsa, ale pewnie sam by to zrobił, tylko był za wolny.

"No, okolica jak okolica. Bywałem w ładniejszych miejscach, ale i też w znacznie brzydszych. Powiedziałbym, że jest ok. Choć raczej preferuję lokacje o niskim poziomie urbanizacji" - przedstawiciel rodu Shabondama miał chyba zamiar zagaić jakoś rozmowę, więc wybrał dość neutralny temat do nawiązania rozmowy. I dobrze, czas znacznie szybciej leciał, gdy można było porozmawiać, a nie siedząc w ciszy. Hyo nie zdążył jednak rozwinąć swojej wypowiedzi, gdy pozostała trójka wróciła do stolika, a Arii zakomunikował im, że za chwilę wyruszają - "No nie! I co z moją rybą? O 22 to mają ją dopiero przywieźć! Teraz będę musiał iść głodny!" - głośno poskarżył się na niesprawiedliwość, jaka go spotkała. Oczywiście było to oburzenie udawane, ale czego nie robi się dla kontentu?

---

  Ukryty tekst

[Osamu]

Sytuacja, która się mocno zaogniła dość szybko rozeszła się po kościach, a trzech ciemnych intelektualnie typów uratowało swe życia. Osamu było to całkowicie obojętne czy ktoś tak niepotrzebny zostanie wymazany z tego świata czy dalej będą funkcjonować. Nie naruszali już zadania, które zostało przydzielone Oddziałowi Widmo więc nie było sensu się tutaj nad tymi burakami pastwić. Kiedy Ci "ochroniarze" odchodzili z dziwnym wyrazem twarzy. Uesugi czuł, że mogą być z tymi ludźmi problemy. -Trzeba będzie na Nich uważać.. Zwrócił się do Ariiego ze swoimi podejrzeniami. Białowłosy był poza swoimi rodzinnymi stronami ale wiedział, że ludzie w ciężkich czasach łatwo nie odpuszczają dużych sum pieniędzy.
Szedł razem z Yorokobim do karczmy kiedy ten go zagadał czy aby nie miał jakiś słownych potyczek z dwoma durniami, którzy zostali w środku. -Raczej nie rozmawialiśmy zbyt wiele. Wziął głębszy oddech i dopowiedział jeszcze te kilka słów. -Nie ma o czym. Spojrzał przed siebie i udał się do karczmy. Wiedział doskonale, że troszkę się alienuje od grupy ale nie miał zamiaru rozmawiać z "najsilniejszym doko", który jeszcze kilka tygodni temu ganiał za kotami czy innymi szczuram. Shins również jako najemnik był zwyczajnie przywiązany do pieniędzy i było to na swój sposób mądre i życiowe ale wciąż był zagrożeniem dla misji więc po prostu Kaguya zamierzał go unikać jak ognia dopóki nie zmieni zdania.
W karczmie Arii opowiedział wszystkim, że o dwudziestej drugiej wyruszają z wioski jako ochrona transportu. Osamu był zadowolony, że w końcu będą mogli zająć się czymś ciekawszym niż opychanie się żarciem w karczmie. Miska, która należała do Minoru było dziwnie blisko Shinsa kiedy Panowie weszli ale ten szybko ją odepchnął. Cwany lis chciał zwędzić kaczkę swojemu towarzyszowi. W duchu nawet go to rozbawiło jednak nie miał zamiaru się spoufalać. Zamaskowany głuptasek postanowił jeszcze do tego wydrzeć ryło, że będzie musiał iść głodny. W oczach Kaguyi zapłonął ogień, który został opanowany resztkami cierpliwości, którą ta dwójka półgłówków i tak już nadszarpnęła. Miał nadzieje, że jak najszybciej rozdzielą się i nie będzie musiał być z jednym z Nich w grupie. Rozejrzał się za kelnerką i zamówił sobie ciepłą herbatkę i poprosił o przygotowanie szybkiego i małego posiłku. Miał nadzieje, że uda mu się coś zjeść przed wyruszeniem albowiem specjalnie rozciągał ten moment w czasie żeby wyjść z karczmy z maksymalnie pełnym brzuchem.

[Ario]

---

Kampania przeciwko Dzikim

Arii, Gosui, Shins, Osamu, Minoru - Gōsutoburanchi, Oddział Widmo

---

Godzina 22:00 Oddział Widmo spotkał się w karczmie, po czym zgodnie z tym co załatwił Arii, wszyscy mieli trochę czasu na to, by po pierwsze odpocząć (jakby było po czym), a po drugie przeorganizować się i wymienić informacjami na temat tego, czego się dowiedzieli. Domniemani ochroniarze, z którymi Arii chciał wyjaśnić zatarg okazali się nie być kompletnymi debilami z typowej misji rangi B, którzy wejdą w byle konflikt niewiadomo po co i to sprawiło, że niektórzy z zespołu pamiętali, by w przyszłości mieć na tych gagatków oko - o ile oczywiście by się pojawili.

Podczas tej długiej przerwy, nasi bohaterowie mogli rozmawiać, mogli siedzieć cicho, mogli się zdrzemnąć, a również mogli patrzyć się na siebie nawzajem. To co było najważniejsze, Minoru zjadł naprawdę dobry posiłek, a to co było daniem głównym, czyli panierowana ryba, zostało podane chwilę przed 22. Kelnerka przyszła z rybą i dała Shinsowi. Co ciekawe, danie wyglądało naprawdę fenomenalnie. Widać po pierwsze, że była świeża, a po drugie panierka złocista i chrupiąca. Kucharz się postarał. Dziewczyna nic nie mówiła, tylko zostawiła i poszła dalej.

Cały czas obserwowaliście przez okno, jak idą poczynania do przygotowania karawany, czy też ekspedycji i widzieliście, że już o godzinie 21:45 całość była zapakowana i gotowa to wyjazdu. W związku z tym, jak tylko Shins zjadł swoje danie, wszyscy mogliście wyjść i stawić się na punkt zbiórki.

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

Gdy dotarliście przed lokal, miasto zaczynało już usypiać. Byliście prawie ostatnimi goścmi, więc też po Was kelnerka tylko zaczęłą sprzątać i na placu znajdywaliście tylko Wy i załoga karawany. Było w niej 5 powozów towarowych (takich bez dachu) zaprzęgniętych w konie, dwa powozy zadaszone i jeden trochę większy. Ten ostatni był dla Ariiego najłatwiejszy do odgadnięcia, bo w bardzo podobnym transportowali go na rozprawę sądową. Tylko, że w środku nikogo nie było. Chyba.

Każdy powóz miał po dwa konie, tak samo jak jednego woźnicę. Oprócz tego, było tutaj 14 osób nie licząc Was, woźnic i Mizamiego. Ci ludzie wyglądali jak typowi chłopi do pomagania, ale też chyba i zabezpieczenia towarów, bo mieli jakieś podstawowe bronie jak pałki czy noże, ale ich uzbrojenie było bardzo mizerne. Chyba bardziej chodziło o to, by zrobili wrażenie liczebnością, niż prawdziwie mieli walczyć.

Mizami na Wasz widok ewidentnie się ucieszył, ale też nie był jakoś niesamowicie głośny. Podszedł do Was, z każdym uścisnął dłoń (chyba, że ktoś mu tej dłoni nie podał), po czym powiedział, że wyruszacie natychmiast. Ruszyliście na czoło karawany i zaczęliście iść obok, a Mizami nadzorował wyjazd.

Ruszyliście w następującej formacji: najpierw zadaszony, potem trzy towarowe, jeden ala więzienny, dwa towarowe i jeden zadaszony.
Nie było problemu z wyjazdem z miasta. Widzieliście strażników, którzy albo odwracali wzrok na Wasz widok, albo wręcz przeciwnie - patrzyli się na Was jakby przewiercali Was wzrokiem. Od momentu zostawienia za sobą miasta, Mizami cicho odetchnął i zaprosił Was gestem ręki, byście podeszli bliżej. Na ten moment wszyscy szli wzdłuż karawan.
- Dobrze, to teraz wyjawię Wam plan podróży. Narazie jest spokojnie, bo to ciągle północne Ryuzaku, ale za jakieś dwie - trzy godziny dojedziemy do punktu granicznego. Tam będzie pierwszy postój, bo będę musiał coś załatwić. Dalej przejedziemy na stronę Dzikich i wtedy już musimy się pilnować. Nie wszyscy z którymi jestem dogadani są...no wiecie, słowni i tak dalej. Tym bardziej, że jedziemy w dość sporo osób. Pamiętajcie, by nie robić za dużo hałasu. W ogóle. Nie chcemy zwracać na siebie uwagi. Będziemy przejeżdzać obok nowej wieży obserwacyjnej, tam jest obóz Dzikich. Postaramy się zrobić to bezszelestnie i zgodnie z moimi obliczeniami, powinniśmy ich mijać koło 2 czy 3 w nocy. Wtedy powinni w większości spać, a jak natrafimy na pojedyńczy patrol, to jakoś się dogadamy. - powiedział. - Rozdzielcie się tak, by obserwować cała karawanę...a zresztą, wiecie co robić, bo jesteście profesjonalistami, prawda Panie Nishinoya?

Hoshi Yuki - klik
Kodari Hoshigaki - klik
Mikoto Yuki - klik
Azumi Kuni- klik
Minda Hoshitsu - klik
Sugihaya Shitsuyo - klik
Rikisone Hone - klik
Aritsuka Umekiko - klik
Nozuki Kaneya - klik
Mizami Kuni - klik
Shi Kiyoko

  Ukryty tekst

[Arii]

-Masz rację. Mam to samo przemyślenie na ten temat.- odpowiedział mu na jego obawy dotyczące trójki zakapiorów, którzy zrezygnowali bardzo szybko z pojedynkowania się o stanowisko przy karawanie. Spojrzał się na niego tuż przed wejściem do karczmy. Gosui i Shinsu musieli działać mu naprawdę na nerwach, oby jednak to nie poskutkowało żadnymi konfliktami podczas eskortowania karawany. Następnie siedzieli już razem, mogli podzielić się swoimi przemyśleniami o osadzie, ludziach tutaj, czymkolwiek. Sam Arii zamówił zieloną herbatę i miseczkę gotowanego ryżu. To w zupełności wystarczyło mu, aby zaspokoić swój głód. W więzieniu ostatecznie nie dostawał za wiele jedzenia i siedzenie w izolatkach, i innych takich miejscach nie pomagało mu w zdobywaniu jedzenia, dlatego wiedział, że mały posiłek będzie wystarczający.

Wszyscy inni zajadali się większymi daniami, Shinsu chyba po wyjściu Minoru z karczmy był tak głodny, że chciał zając się jego kaczką. Więc dlaczego zamówił sobie danie, na które trzeba czekać kilka godzin, aby zostało podane dla wszystkich gości dopiero na zamknięcie? Organizacja kuchni musiała być tragiczna, aby przygotować tą rybę minuty przed zamknięciem. Albo ryba sama w sobie była mulista i tylko śmiałkowie mogli ją zjeść na własne życzenie. A reklamacja nie wpadnie przecież kilka minut przed a nawet jeśli... to można zgonić wszystko na to, że lokal jest już zamknięty.

Samemu zagadywał do nich na dość proste tematy. Opowiadał im trochę o wyspach, na których się wychował. Dopytując o ich wspomnienia i krainy. Gdzieniegdzie zarzucał temat bycia poszukiwaczami przygód, aby w karczmie to obiegło jako przewodnia myśl tej grupy - tak na zaś. No i w końcu wybiła godzina, aby stąd wyruszyć. Uśmiechnął się do wszystkich powstając i ukłonił się przed kelnerką, delikatnie, ale z pełną gracją i szacunkiem dla jej osoby. -Dziękujemy za ugoszczenie nas.- uśmiechnął się i ruszył do Mizamiego. Przyjrzał się każdej karawanie po kolei. Jedna przypomniała mu więzienie... Ciekawe ile takowych wspomnień jeszcze mu przybędzie na tej misji? Ale zastanawiał się po co są te dwie karawany? Może mieli przewozić również kogoś z Dzikich lub Uchihów po tych terenach? Od samego początku wiedział, że mogły być to podwójne, brudne interesy dla kupca. Dodatkowo 14 robotników, woźnice. Każdemu się przyjrzał. Odwrócił się do swoich towarzyszy tuż przed wyruszeniem.

-Każdy z nas zajmie miejsce w osobnej części karawany i po innej stronie, jak tylko Mizami-san powie nam, że już czas.. Zaczniemy ode mnie po stronie Mizamiego-san, drugi rząd Fuma-san po drugiej stronie, trzeci powóz po mojej stronie Naraku-san, czwarty Ishida za plecami Fumy i ostatni Roi, znowu od mojej strony.- rozrysował to klękając palcem na ziemi, podpisując wszystko nowymi literkami od ich imion. -Będziemy mieli ogląd wszyscy na inną karawany. Oczywiście Naraku-san ubezpieczaj nas wszystkich.- spojrzał się na Minoru z delikatnym uśmiechem. I kiedy się obejrzeli zaczęli wyruszać karawaną przez osadę. Oczywiście podał dłoń Mizamiemu, ze swoich aktualnie zawiadackim, wyszczerzonym uśmiechem bohatera przygód. Strażnicy zachowywali się różnie, co też postarał się zapamiętać. Dwie różne postawy mówiły wprost o rozłamie władzy osadników a zarządzających nimi Uchihami. Czyli jednak nie byli tak dobrze traktowani i nie posiadali tak dużych wpływów, jak pokazywał Minoru-san czy sam Masahiro wysyłając swojego Sakkiego chroniąc Ryuzaku. Polityka tutaj wyglądała dość podobnie jak plansza na Morskich Klifach.

Kiedy byli już delikatnie oddaleni podszedł do nich Mizami mówiąc o trasie, którą przejdą. Arii nie komentował postoju i tajemnicy załatwiania jakiś spraw. Nie musieli tego wiedzieć, dopóki nie było to związane ściśle z nimi. Dodatkowo miał nadzieję, że jego towarzysze będą zachowywać się po cichu. Szczególnie Shinsu, który swoimi gabarytami mógł wydawać się nieco... fajtłapowaty. Specjalnie oddzielił Osamu od Gosuia, aby nie wywiązała się między nimi żadna dłuższą dyskusja. Teraz musieli wykonywać swoje zadanie i przykrywkę jednocześnie, dlatego żaden z konfliktów nie będzie im teraz potrzebny. Dlatego też Minoru stał tuż zanim, aby miał na niego ogląd. Mogło być to niezauważalne wyciągnięcie ręki do niego, żeby nie utrudniać mu próby zaufania medykowi, które udawany Samuraj zauważy albo nie.

To co najważniejsze przejdą przy wieży Obserwacyjnej. Jednym z ważniejszych punktów ich podróży. Wtedy dowiedzą się czy misja Uchiha poszła po ich myśli, czy wręcz przeciwnie - będą utrudnienia. -Nie musisz się przejmować. Już rozdzieliliśmy zadania. No chłopaki, zająć pozycję, zaczynamy pracę.- wyszczerzył się do nich idąc ku przodowi razem z Mizamim. -Mizami-san, jak rozumiem wszystko robione jest na cienkiej linii z Dzikimi i Uchiha? Żadna ze stron może nas nie zaatakować albo wręcz przeciwnie?- rozejrzał się po przodzie karawany a szczególnie prawemu bokowi. Zamierzał być stale czujny, aby nic ich tutaj nie zaatakowało. Wiele mogło się wydarzyć i jakimś cudem nadal był ostrożny, co do tamtej trójki mężczyzn/chłopaków, którzy wydębili małą zapłatę. Nie wyglądali na uczciwych stąd przerażenie, kiedy nie mieli walczyć tylko z nim. Dodatkowo nastroje wśród strażników, świadomość tej karawany mogła również przynieść im konflikty wewnętrzne w osadzie na Mizamiego. Dużo czynników teraz mogło się szybko rozegrać a on był tutaj, aby z Oddziałem Widmo temu zapobiec.

[Osamu]

W czasie kiedy siedzieli sobie miło to napomniał kilka razy o mały posiłek dla siebie składający się najchętniej z małej porcji kaczki i herbaty. Kiedy dostał już wszystko to udało mu się w końcu zjeść posiłek i postanowił wyciszyć się na dalszy czas oczekiwania na wyjście karawany. Wieczorem ekipa opuściła karczmę, a Arii od razu zaczął przedstawiać plan i sposób w jaki mają się poruszać. Martwiło go to, że Shinsa albo Ishida miał być za jego plecami. Nie wiadomo było przecież kiedy weźmie mieszek od wroga i wbije mu sztylet w plecy. Nie wyraził jednak żadnej negacji wobec tego albowiem wciąż był tutaj bardziej gościem niż kimś do wydawania rozkazów.
Strażnicy wydawali się dziwni, jedni odwracali wzrok, a drudzy wręcz przeciwnie jakby szukali zaczepki. Osamu jednak nie zamierzał się kulić przed ich oczami, jednak wiedział też, że jego misja wymaga żeby raczej nikt o nim nie pamiętał. Schował głowę nieco w kapturze swego płaszcza i szedł spokojnie na swojej pozycji. Mizami zawołał ich już poza miastem żeby przedstawić im plan. Ten był zabawny albowiem facet oczekiwał podróżowania w ciszy. Kurwa, w ciszy... Z końmi, z kilkoma powozami i grupą jakiś dziwnych chłystków co bardziej wyglądali na zwykłych wieśniaków niż shinobi. Nawet Gosei i Shins przy Nich wypadali na profesjonalistów. Kupiec wspomniał też o wieży, którą podobno mieli zniszczyć Uchiha. Ciekawiło go to i cieszył się, że idzie przodem bo przecież może zgnieść tę wieżę dosłownie w chwilę.
Po odprawie u zleceniodawcy dość szybko i bez zbędnych marudzeń zajął swoje miejsce w eskorcie, która zmierzała coraz to dalej od miasta. Teraz zachowywał maksymalną czujność i nie pozwalał na to żeby cokolwiek wybiło go z rytmu. Miał zamiar jak najlepiej bronić terenu, który został mu powierzony. Przynajmniej aż nie zostanie zarządzona zmiana.

[Shins Hyo]

Plan z zajumaniem kaczki się nie udał, jednak wbrew obawom Hyo, był on w stanie zjeść swój posiłek przed wyruszeniem w drogę. Choć Arii ogłosić, że wyruszają już za dwie godziny, czyli znacznie szybciej niż chłopak oczekiwał, to rybka, jaką mu zaserwowali zdążyła na czas. A była to rybka zaskakująco dobra. Gdyby ktoś przyglądał się Shinsowi, jak pałaszuje specjał z tej niepozornej knajpy mógłby pomyśleć, że nie jadł od tygodnia. I była to w pewnym sensie prawda - to, co miał okazję jeść w obozie ciężko było nazwać jedzeniem. Chyba wojskowe racje nie znajdą się na wishliście potraw, jeśli kiedykolwiek będzie miał taką stworzyć - "Świetna ryba, dawno nie jadłem tak dobrej" - takimi słowy podziękował kelnerce po zakończeniu posiłku, gdy wychodzili eskortować karawanę. Wędrowny ninja czuł, że tak dobry posiłek pozwoli mu znacznie lepiej zacząć tę misję.

Dowódca drużyny, Arii... wróć, dowódca drużyny, Nishinoya, przedstawił wszystkim plan rozstawienia. Dobrze, że przy wydawaniu poleceń patrzył się na każdego, o którym mówił, bo nadane im przez niego ksywki wymyślał chyba na bieżąco i mogli się nie domyśleć, o kogo mu w danej chwili chodzi. Gosei od tej chwili był Roiem, Minoru - Narakuiem. Osamu nazwany został Fumą, a Arii - Nishinoyą. Sam Shins od teraz miał reagować na imię Ishida. Skąd mu przyszło do głowy, by wymyślać takie imiona? Cholera go wie. No dobra, niektórzy stąd pewnie mogli być mniej lub bardziej znani, ale sam Shins był raczej anonimowy... no nic, będzie trzeba się jakoś do tych ksywek przyzwyczaić. Przynajmniej na czas konwoju.

Gdy karawana ruszyła Shins zajął miejsce zgodne z planem, jaki przedstawił im Arii. Shins znajdował się na przedostatniej pozycji. Znaczy w razie ataku znajdzie się prawdopodobnie daleko od centrum wydarzeń. Zakładał, że jakakolwiek zasadzka uderzy na przód karawany, by unieruchomić wozy. Ich obrót nie jest łatwy, szczególnie, jeśli nie ma dużo miejsca i czasu, więc wydawało mu się zasadnym uważać, że nie będzie pierwszym celem do zbicia. Niemniej będzie musiał uważać, szczególnie, że po jego stronie był tylko on i Osamu, a ten drugi zdawał się bardziej obserwować samego Shinsa, niż cokolwiek wokół. Chyba mu nie ufał, ale to trudno. W czasie misji pokaże, że nie ma powodu by wątpić w jego lojalność.

Ksywki:
Gosei -> Roi
Shins -> Ishida
Minoru -> Naraku
Osamu -> Fuma
Arii -> Nishinoya

---

  Ukryty tekst

[Minoru]

Na całe szczęście, sytuacja z tamtą grupą rozwiązała się całkowicie sama i Minoru nie musiał brać udziału w jakiejś zbędnej burdzie. Do tego mógł dokończyć swoje danie i był z tego powodu tak bardzo zadowolony, że nawet nie dostrzegł, że jego miska znajdowała się odrobinę nie w tym miejscu co powinna. Jego danie było dobre, naprawdę dobre. Co tylko utwierdziło go w zdaniu, że zamówienie go było naprawdę dobrym pomysłem. Ostatecznie, pojawiła się również i ryba Shinsa, która wyglądała naprawdę zacnie. Minoru jednak zawsze preferował mięso nad ryby, więc nawet gdyby mógł cofnąć czas, pozostałby przy swoim wyborze.
W końcu jednak nastąpił moment, w którym musieli opuścić to miejsce. Arii ruszył jako pierwszy, dziękując za obsługę. Rakurai również ukłonił się kobiecie, zostawiając na stole napiwek w wysokości 5 ryo.
– Za wszelkie niedogodności. - Oznajmił, oddalając się za resztą towarzyszy.
Na zewnątrz trzymał się niedaleko pozostałych. Nie odzywał się jednak. Przyjdzie na to czas gdy opuszczą osadę. Na razie skupił się na przyjrzeniu karawanie i wysłuchaniu tego co miał im do powiedzenia Arii. Gdy tylko wytłumaczył im swój plan, Minoru nie zareagował. Ciągle miał problem z zapamiętaniem wszystkich tych tajemnych imion. Dopiero gdy ich przywódca spojrzał w jego kierunku, zrozumiał że zwrócono się do niego.
– Jasne. - Skinął potakująco głową. Choć w głowie już pojawiały się pierwsze uwagi co do jego umiejscowienia. Jego umiejętności nadawały się raczej na front lub tył. Będąc na środku ani nie zdoła odeprzeć ataku wroga, ani dostać się na bezpośredni zasięg. Lecz Rakrai nie zamierzał porzucać swojej stoickiej postawy. Skoro Arii tak chciał, niech mu będzie. Minoru wykona swoje zadanie.

[Gōsui]

Sielanka dobiegła końca i trzeba było brać się za robotę. Cóż więc mi zostało innego jak podziękować uprzejmie za gościnę obsługującej nas pani jeśli była gdzie w pobliżu gdy się zbieraliśmy, a następnie zająć się sprawami ważnymi.
Do tej pory nie postanowiłem wnosić żadnych skarg ani na wymyślone imię dla mojej tymczasowej tożsamości, ani na plan czy nawet miejsce które przypadło mi w tym planie. Choć to ostatnie najmniej mi się podobało choć miało plusy w postaci na przykład nie posiadania potencjalnie żadnego zdrajcy na plecach. Minusem było to że nie miałem oczu dookoła głowy i jak ktoś będzie bił od tyłu z zaskoczenia to zgodnie z planem znalazłem się na pierwszej linii. No cóż życie jest brutalne i pełne zasadzek... i czasami kopie w dupę. Jak powiedział ktoś mądry. Przeszło mi przez myśl lecz postanowiłem pogodzić się z tym faktem.
Zająłem więc przydzielone miejsce skupiając się całkowicie na swoim zadaniu już od samego początku nawet jeśli dotychczas miało być 'bezpiecznie'.
Jeśli pojawi się sposobność by dyskretnie wymienić kilka słów z Ariim przed całkowitym wyruszeniem w drogę przedstawiam mu jeszcze swój pomysł polegający na tym, że mogę stworzyć klona który będzie poruszał się nieco za całą naszą karawaną pilnując pleców, a ponadto że owy klon może przesłać mi informacje na odległość bez użycia słów. I jeśli taka delikatna modyfikacja zostaje zaakceptowana to wytworze swojego klona przy pierwszej sposobności po wyjściu na siku w krzaki.
Założenia klona są takie że porusza się za nami wszystkimi obserwując czy ktoś się nie pojawi za naszymi plecami jeśli tak by się stało to przesyła mi tą informację.

  Ukryty tekst

[Ario]

---

Kampania przeciwko Dzikim

Arii, Gosui, Shins, Osamu, Minoru - Gōsutoburanchi, Oddział Widmo

---

Godzina 23:45 Podróż zaczęła się szybciej niż niektórzy mogli sądzić. Role w zespole i karawanie zostały szybko rozdysponowane i tym samym rozdzieliliście się zgodnie z poleceniem Ariiego, który od pewnego czasu tytuował się Nishinoyą. Karawana miała prosty schemat: na początku miał iść Arii, zgodnie z zasadą, że medyk jest najlepszy do bycia pierwszym przy przyjmowaniu ewentualnych obrażeń, potem Osamu po drugiej stronie, potem po przeciwnej stronie Minoru - gdzieś w środku karawany - przedostatni miał iść Shins i na samym końcu Gosui. Dodatkowo, Gosui wykorzystał moment by podzielić się z Ariim swoim planem, w którym jeszcze za całą karawaną miał zostawić swojego klona.

Cały plan i rozmieszczenie się udało, tak więc Arii miał jeszcze czas by podczas drogi zadać kilka pytań Mizamiemu. Szczególnie o to, kto może Was zaatakować, a kto nie. Odeszliście już w sumie na tyle daleko, by nikt nie mógł Was podsłuchiwać, poza ludźmi z karawany.
- To nie jest nasza pierwsza wyprawa, więc mamy już przetarte szlaki. Tutaj jest w miarę bezpiecznie, ale po drugiej stronie bywa...różnie. Dzicy nie są tak zorganizowani jak Ryuzaku, klany są bardziej zwaśnione, niż to się może wydawać. Owszem, współpracują, ale...wiesz jak to jest, jak w grę wchodzi bogactwo, czy jakieś kobiety. To rodzeni bracia, potrafią się pozabijać o takie rzeczy, a co dopiero członkowie różnych klanów. - wyjaśnił Ci. - Musimy mieć się na baczności. Koło 15 rozbijemy obóz i odpoczniemy, a wyruszymy następnego dnia. Jak się uda, to na 18-19 dojedziemy do celu.

Dodatkowo, karawana była dłuższa, niż w planie Ariiego. To nie było 5 wozów, tylko 8 i poruszały się w sposób następujący: 1 zadaszony, 3 towarowe, 1 ala wiezienny, 2 towarowe, 1 zadaszony. Nie mniej, shinobi rozmieścili się tak, by pokrywać całą kolumnę. Miała ona mniej więcej 15-20 metrów od Ariiego, do Gosuia, a za Gosuiem poruszał się jeszcze klon.

Arii zobaczył przed sobą ruch. Nagle ziemia się zatrzęsła i przed nimi zaczęła rosnąć wielka góra, wysoka na jakieś 20-30 metrów. Na samym środku stał...a raczej stało trzech shinobi. Rozpoznaliście ich bez problemu. To byli Ci sami, co wcześniej mieli obstawiać karawanę. Wyrośnięta ziemia skutecznie zablokowała przejazd dla karawany, a Wy z kolei byliście w dolinie, pomiędzy lasami.
- Co tam frajerzy, koniec przygody! - krzyknął jeden z nich, ten co sprawił, że wyrosła góra Dotonu.

Następnie dwóch z nich złożyło pieczęci i wykonało w Waszym kierunku dwie techniki - jeden z nich wypluł cienki strumień wody celując w Ariiego i pierwszy powóz, a drugi wystawił rękę i wystrzelił po złożeniu pieczęci (również w Ariiego) - potężną wiązkę elektryczną.

Mapka

Hoshi Yuki - klik
Kodari Hoshigaki - klik
Mikoto Yuki - klik
Azumi Kuni- klik
Minda Hoshitsu - klik
Sugihaya Shitsuyo - klik
Rikisone Hone - klik
Aritsuka Umekiko - klik
Nozuki Kaneya - klik
Mizami Kuni - klik
Shi Kiyoko

  Ukryty tekst

[Arii]

Pomysł Gosuia bardzo mu przypasował, dodatkowy klon był idealną opcją szczególnie taki, który pozwalał na tak dużą elastyczność jak ten z Mokutonu. Medyk po prostu kiwnął głową na znak zgody i wprowadził swoje ustawienia. Karawana mogła ruszać i tak też zrobiła. Jego kompania nie zgłaszała sprzeciwów, chociaż domyślał się, że przynajmniej dwie osoby mogły zareagować średnio na swoją pozycję. Ale i to miał przemyślane. W jego strategii chciał ustawić się jako pierwszy nie dlatego, że był medykiem. Był kapitanem tej misji i sam również musiał zdobyć zaufanie swoich ludzi. A wiedział, że banda łysego z wcześniej nie odpuści - chociaż mogła być to schiza związana z więzieniem i wiecznym napięciem, bo ktoś mógł coś im zrobić. A wiadomo, że nie zawsze o to mogło chodzić i mógł się po prostu mylić.

W dalszej mierze ustawienie Minoru po samym środku było najlepszą opcją, aby mógł obserwować, mieć najlepszy kontakt z każdą częścią karawany i z każdym z ich grupy, aby wydawać jasne komunikaty, co do tego, co się dzieje dookoła nich. Nie traktował w tym ustawieniu Minoru jako wojownika a ich łącznik. Shinsu wylądował na końcu, bo gówno o sobie powiedział, oprócz tego, ze ma podstawy w mieczu i pieczętowaniu, i używać mógł ninjutsu. Mógł równie dobrze powiedzieć, że zna podstawy podstaw, dlatego musiał pogodzić się z pracą, jako wsparcie każdego z nich a ustawienie potajemnie za nim klona Gosuia było dla niego idealną obroną.

Ale mniejsza ze strategią. Miał chwilę, aby porozmawiać w cztery oczy (no może nie takie cztery, jak ludzie z karawany wszystko dobrze widzieli i słyszeli) z szefem, Mizamim, który z chęcią podzielił się nim informacjami, które potrzebował młody poszukiwacz przygód. Przed nimi kilkanaście godzin drogi, dlatego miał nadzieję, że jego drużyna wytrzyma coś takiego. Przed wejściem na tereny frontu na pewno przejdą przez punkt graniczny w okolicach pierwszej lub drugiej nocy, zależy od tempa jakie utrzymają. I nagle przed nim zaczęła wyrastać ściana ziemi. Jego szósty zmysł zadziałał w mgnieniu oka i odruch obronny sam się aktywował. Impuls poszedł tak szybko, że nagle poczuł, jak dotyka dłonią ziemi i opuszcza pierwsze trzy powozy w dół, aby uniknęły lecących w ich kierunku wiązek Suitonu i Raitonu.

Tak jak się spodziewał - trójka gagatków-kryminalistów jednak będzie chciała się z nimi zmierzyć. Uniósł głos, aby poniósł się w górę. -Roi! Fuma!- był to znak. Dwójka najbardziej niecierpliwych na akcję mogła pokazać sobie nawzajem, co potrafiła. Rywalizacja mogła im teraz pomóc. Samemu ustawił się z uniesioną głową do góry, nadal klęczący i dotykający dłonią ziemi, gotowy na reakcję. Spojrzał się na Mizamiego. -Jednak chciałbyś chyba mieć swoje 1500 ryo, co?- uśmiechnął się do niego zawiadacko. Ten interes nie mógł wyjść.

  Ukryty tekst

[Shins Hyo]

Karawana ruszyła powolnie sunąć ku granicy cywilizowanego świata z ziemiami kontrolowanymi obecnie przez barbarzyńskich najeźdźców. Arii rozstawił drużynę wokół wozów, a Gosui na doczepkę wysłał jednego ze swych klonów, by pilnował pleców. Przed nimi przynajmniej kilka dni podróży, ale póki nie przekroczą granicy powinno być względnie bezpiecznie. Ciekawym tematem do rozważania mogło być to, co się stanie po dotarciu do celu. Przewoźnik na bank będzie oczekiwał eskorty z powrotem. A w ich interesie było tam zostać. Hyo ciekaw był, jak Arii to rozwiąże. Choć on optowałby za zabiciem wszystkich, skoro szmuglują towar do dzikich. No, chyba, że ostatecznie okaże się ta ich cała heca korzystna dla cywilizowanego świata, ale to się sprawdzi później. Póki co warto się rozeznać, co też transportują. Albo kogo, bo przecież wśród wozów był także jeden więzienny. Pytanie nasuwało się jedno - pełny, czy pusty?

Karawana ciągnęła już trochę ku granicy we względnym porządku i sensownym tempie. Arii wypytywał o coś Mizamiego, ale Hyo nie poświęcał temu większej uwagi. Bardziej skupił się na tym, by obserwować otoczenia oraz ukradkiem przyglądał się wozom i obsłudze, by wyciągnąć wnioski co do szmuglowanego towaru. Wtem - zupełnie nieoczekiwanie - drogę transportu przecięła wroga technika. Okazało się, że trójka ninja, których spławił Arii nie dała się tak łatwo wyrolować i przygotowała zasadzkę. No cóż, to już ich problem, skoro chcą obskoczyć wpierdziel. Shins był zaskoczony, że trójka najpierw wycofała się z walki 3 na 3, a teraz samotrzeć atakuje całą ich piątkę. No, chyba, że nie było ich tylko trzech...

Nadszedł czas na działanie. Do walki z napastnikami Arii wytypował w pierwszej kolejności Osamu i Gosuia. I dobrze, Shins w tym czasie będzie mógł zająć się zabezpieczaniem reszty transportu, a Minoru bardzo mu się do tego przyda. Szybko złożył kilka pieczęci, po czym przy pomocy dźwiękowej sztuczki przemówił do Minoru, który teraz powinien słyszeć go z każdej strony, ale nikt inny nie powinien mieć możliwości dowiedzenia się, co właśnie usłyszał - "To ja, Shins. Przegapiłeś ich, czy jak? Umiesz sprawdzić, czy nie ma kogoś wokół nas? Dziwne, że chcą nas zaatakować we trzech, skoro wcześniej odmówili, muszą mieć jakieś wsparcie. A potem weź jeszcze rzuć okiem, czy nie ma kogoś w tym wozie więziennym. Tak dla ciekawości".

W tym samym czasie chłopak przemieścił się tak, by znaleźć się między dwoma wozami. W razie zagrożenia od przodu bądź tyłu będzie chroniony, a w razie konieczności reakcji na którymś boku o wiele łatwiej będzie mu włączyć się do akcji stojąc na środku, niż w skrajnej pozycji na boku. W razie czego, zawsze może próbować doskoczyć shunshinem, ale to jeszcze nie teraz.

Utsusemi no Juts

Nazwa

Utsusemi no Jutsu

Ranga

D

Pieczęci

Baran

Zasięg Max.

50 metrów

Koszt

E: 14% | D: 12% | C: 10% | B: 8% | A: 6% | S: 4% | S+: 2%

Statystyki

Siła

---

Szybkość

---

Wytrzymałość

---

Dodatkowe

Trzeba utrzymywać pieczęć

Opis Technika mająca na celu zmylenie, bądź nawiązanie kontaktu z celem. Dzięki niej możemy emitować każdego rodzaju odgłos jaki siedzi nam w łbie, czy to ćwierkanie ptaków, wybuchy notek, ryk lew lub innego człeka głos. Dźwięk atakuje dany cel z każdej strony, nie dając mu szansy na zlokalizowanie użytkownika, no chyba że ten stoi na widoku. Dany odgłos jest nadawany cały czas, do momentu kiedy dana pieczęć nie zostanie rozłączona.

Ksywki:
Gosei -> Roi
Shins -> Ishida
Minoru -> Naraku
Osamu -> Fuma
Arii -> Nishinoya

---

  Ukryty tekst