Kinoko no rakuen

[Kujaku Haruka]

  Ukryty tekst

[Kujaku Haruka]

  Ukryty tekst

[Kujaku Haruka]

  Ukryty tekst

[Kujaku Haruka]

  Ukryty tekst

[Kujaku Haruka]

  Ukryty tekst

[Kujaku Haruka]

  Ukryty tekst

[Ryū]

Misja D
Zlecenie specjalne - Wojna światów
HARUKA 1/7

Dnie i noce mijały, sytuacja na wojnie zmieniała się drastycznie, każdego dnia. To na tym froncie odbito fort, to na innym stracono swoją przewagę. Ciągła i nieprzerwana walka drenowała zasoby obu stron, zaś dziś miało być inaczej - dostajesz zlecenie.
Cokolwiek robiłaś, nie dano ci spokoju. Zapukano do twych drzwi, które otworzyła Shimana i zawołała cię, podając ci od razu przekazany zwój. Z niego wynikało, że należało się zbierać, bowiem dostałaś misję. Opis był raczej zwięzły, niezdradzający zbytnich szczegółów, oprócz samej informacji, że miejsce zlecenia dziać się będzie w Kinoko no rakuen, więc nie będziesz musiała przygotowywać się do jakiejkolwiek podróży.
Dzień dopiero wstawał - było ledwie południe, niebo zaś zwiastowało burzę. Przyciemnione chmury od rana witały się z każdym, kto wyszedł zza progu własnych drzwi. Stan pogodowy sprawił, że na ulicach był wzmożony ruch - każdy chcąc załatwić sprawy przed deszczem, ruszył właśnie teraz. Widzisz jak kupcy i handlarze starają się naprędce sprzedać jak najwięcej towarów, zanim zaleje ich deszcz. Nawet powietrze zwiastowało, że zaraz runie - pełne wilgoci i wręcz duchoty, do której jeśli się nie było przyzwyczajonym to można by wręcz mieć problemy z oddychaniem. Tyle dobrego, że klan Kujaku jest już od dawna przyzwyczajony do takich warunków.
Mogłaś więc spokojnie dać się porwać tłumom, które tak czy siak pokierują cię do siedziby władzy, gdzie przekazane ma ci być zadanie i przede wszystkim - wszelkie związane z nim szczegóły.

[Kujaku Haruka]

Wyglądało na to, że dziewczynka nie przestraszyła się jej pustego oczodołu - może dlatego, że był skryty pod opaską - i pozytywnie zareagowała na jej propozycję. Haruka roześmiała się, słysząc słowa dziewczynki odnośnie sierocińca. Nie myślała o tym jeszcze w ten sposób, po prostu chciała pomóc paru dzieciakom i dać im namiastkę rodziny. Czyli... w zasadzie to, co robi sierociniec? Czy w takim razie czwórka podopiecznych to już sierociniec?

- Miło mi cię poznać, Tsukiko. - uśmiechnęła się serdecznie do dziewczynki, pomimo sytuacji lekko chichocząc pod nosem. - Coś w tym rodzaju? Po prostu mieszka za mną trójka podobnych do Ciebie dzieciaków. Jedna starsza od ciebie trochę dziewczyna, jedna w twoim wieku oraz młodszy o parę lat chłopak. Porozmawiam dzisiaj z nimi, ale nie sądzę, żeby mieli protestować. Także, jeżeli nie będzie żadnych innych przeciwwskazań, a i ty sama masz taką ochotę, to postaram się oficjalnie cię adoptować. Porozmawiam ze znajomym w siedzibie władz, a ty na razie odpoczywaj, na ile możesz. -

Po opuszczeniu szpitala, udała się zdać raport do siedziby władzy, po drodze odwiedzając jeszcze kostnicę i odbierając raport od Renjiro, który potwierdzał dodatkowo jej słowa. Streściła wszystkie wnioski i tropy Tensaiowi, zapewniając go, że jeszcze postara się zebrać dodatkowe dowody, ale że należałoby rozważyć już wydanie nakazu aresztowania dla obu shinobi. Usłyszawszy polecenie odpoczynku, skinęła głową. Rzeczywiście, lepiej być wypoczętym przed takim zadaniem, tym bardziej, że ciężko było ocenić reakcję każdego z shinobi. Wróciła zatem do domu, przy kolacji planując porozmawiać o potencjalnym, nowym członku rodziny z Kenro, Yukim i Shimaną.

[Ryū]

Misja C
Zlecenie specjalne - Wojna światów
HARUKA 1/14

Tak - dziewczynka zwyczajnie pominęła obecność twojej opaski. Zapewne w innych okolicznościach stałaby się ona bardzo interesującym miejscem dla dziecka, ale nie dzisiaj.
Z początku tak serdeczne słowa wprawiły dziewczynkę nieco w osłupienie. Dopiero gdy kontynuowałaś swój wywód, dała się porwać dalszym myślom, cały czas zapominając o całej tragedii, której była świadkiem.
- O, super! Jak się nazywają? Będę mogła się z nimi bawić? Czy oni też są tacy silni jak ty? - Zalała cię lawiną pytań, każde równie ważne i istotne co poprzednie.

---

Minęły trzy dni od waszej rozmowy, twojego złożenia raportu i całego śledztwa. Nie dostawałaś żadnych wieści na temat Rikuto i Shina. Tak jakby cały temat zapadł pod ziemię i nic w jego kwestii się nie działo. Może i w twojej głowie pojawiały się myśli, żeby o to zapytać samodzielnie, ale chyba jednak nie musiałaś.
Usłyszałaś pukanie do drzwi, za którymi krył się znany ci już Tensai. Nie był sam - obok niego stała ta sama Tsukiko, którą poznałaś w szpitalu.
- Dzień dobry, Haruka-sama.
- Dzień dobry!
Przywitali cię z uśmiechem i pozwolili się zaprosić do środka przez próg.
- Proszę, oto dokumenty do wypełnienia odnośnie adopcji Tsukiko. Zostaw mi je dziś wieczorem wypełnione. Tu z kolei masz... - podaje ci drugi zwój, tym razem zapieczętowany doskonale znaną ci sygnaturą - pod takowymi kryły się zazwyczaj misje - zlecenie do wykonania. Na pewno nie zapomniałaś... treści ostatniego raportu, który mi składałaś. Niestety dalej nie mamy dalszych wieści na temat chłopaków, zniknęli całkowicie z radaru. Tu jednak jest sprawa... - Ewidentnie nie chciał poruszać szczegółów przy dzieciakach. - No, zresztą przeczytasz.

W raporcie dowiadujesz się jednego - doszło do kolejnego zabójstwa. Tym razem ofiarą była Sasha - znana z posiadania niemal monopolu na grzyby Shiraime. Wszelkie grzybowe tarasy z tą odmianą należały praktycznie tylko do niej. Jej ciało znajduje się teraz w kostnicy, gdzie porozmawiać masz z Renjiro Fujiwarą.

Kujaku Tensai - *klik*
Renjiro Fujiwara - *klik*
Tsukiko - *klik*

[Kujaku Haruka]

Czekając na dalsze wieści i polecenia, Haruka zdążyła porozmawiać z rodziną na temat jej potencjalnego, nowego członka. Okazało się, że tylko Yuki miała obiekcje - to ona musiałaby dzielić pokój z Tsukiko. Na szczęście perspektywa również szerszego podziału obowiązków domowych i dzięki temu zyskania więcej wolnego czasu przekonała ją do pomysłu Haruki, która z tyłu głowy już zastanawiała się, co powie chociażby Rin, kiedy usłyszy, że przygarnęła kolejną sierotę do domu. Dlatego, kiedy otrzymała wezwanie do siedziby władzy - tym razem wzięła ze sobą Shimanę, która akurat parę dni wcześniej skończyła piętnaście lat i powinna już otrzymać swoją odznakę. Dlatego też do gabinetu Tensaia weszły razem.

- Ohayoo, Tensai-san. Tsukiko-chan, miło cię znowu zobaczyć. Mam nadzieję, że udało ci się odpocząć. - przywitała się ze zgromadzonymi, po czym odebrała dokumenty od Tensaia i wskazała na swoją najstarszą podopieczną. - To Shimana. Otrzymuje dzisiaj swoją odznakę Doko i pomyślałam, że może jej pierwszym zleceniem mogłaby być opieka dzisiaj nad Tsukiko-chan, zanim ja wypełnię dokumentację i uda się dopiąć formalności. - zasugerowała, po czym spoważniała nieco, wczytując się w treść zlecenia. Kolejne zabójstwo, tym razem ofiarą była czołowa hodowczyni grzybów, wyjątkowo istotnych dla przetrwania ich klanu kiedy nadejdzie zima. Haruka zmarszczyła czoło, zmartwiona. Nie podobało jej się to ani trochę. Ktokolwiek tego dokonał, naraził potencjalnie ich plan zbiorów i zagroził - celowo lub nie - zapasom całego Kinoko... Oczywistym zatem było, że należy się tym zająć.

- Dobrze, widzę, że będę miała dzisiaj bardzo zajęty dzień. Tensai-san, jeśli to nie problem... wypełnię dokumentację dla Tsukiko od razu, nie powinno mi to zająć zbyt wiele czasu, a potem spokojnie skupię się na zleceniu. - poprosiła urzędnika, a jeśli ten się zgodził, przysiadła na chwilę przy jego biurku, wypełniając co trzeba i zostawiając mu podpisane dokumenty. Następnie pożegnała się z Shimaną i Tsukiko, zozstawiając im trochę ryo na drobne wydatki, a sama wyruszyła ponownie w kierunku kostnicy, aby porozmawiać z Renjiro na temat zmarłej.

[Ryū]

Misja C
Zlecenie specjalne - Wojna światów
HARUKA 2/14

Dziewczynka popatrzyła na ciebie z uśmiechem i pełnym zaufaniem. Trwało to co najmniej kilka sekund, kiedy momentalnie jej wyraz twarzy się zmienia na poważny, upiorny. Niemal martwy. Przenika cię chłodnym wzrokiem, w oczach zaś wygląda jakby skrywała największe zbrodnie świata.
- Przez miłość odczuwamy intensywność naszego połączenia ze wszystkim i wszystkimi. A w głębi wszyscy jesteśmy tacy sami. Wszyscy stanowimy jedność. - Powiedziawszy to bardzo surowym, wręcz nienaturalnym, jakby nienależącym do niej głosem, uśmiechnęła się. Nagle, wszystko wróciło do normy. Cała aura Tsukiko z przytłaczającej wróciła do dziecinnej, beztroskiej i wesołej.
Nikt prócz ciebie nie zauważył tej zmiany. Tensai dalej przeglądał dokumenty, Shimana stała z boku i się nie odzywała - najwyraźniej wciąż zbyt wstydliwa i niepewna. Wyszła z swojej strefy komfortu i zrobiła kroczek dopiero, jak ją przedstawiłaś.
- Och, oczywiście. Nie wiem czy uda mi się to tak szybko zorganizować... - tu zrobił przerwę i wymieniliście się porozumiewawczymi spojrzeniami. Cóż, w czasach wojny trudno o tak beztroskie zlecenie, które miałoby dostarczyć jej funduszy w zamian za byle opiekuńczą pracę nad kimś, kto tej pomocy nie potrzebował - ...ale jeśli to nie byłoby problemem, znalazłbym nawet i inne zleconka dla naszej najmłodszej kunoichi. - Uśmiechnął się znad okularów do Shimany i podał jej świstek.
- Potrzeba pomocy przy przenoszeniu zapasów medycznych ze szpitala polowego do nowej placówki. Tam możesz pomóc. - Podarował Shimanie swoją pierwszą misję, akurat kiedy czytałaś własną. Twoja podopieczna wyszła, pożegnawszy się jeszcze z tobą i swoją nową siostrą.
- Oczywiście. Proszę, oto dokumenty. - Podsunął ci pod nos pergaminy, które należało wypełnić. Gdy zaś to zrobiłaś, Tsukiko pozostała chwilowo pod opieką Tensaia, który odprowadzi ją potem do twojego domu. Ty zaś ruszyłaś do kostnicy.

---

Udałaś się do znanej ci już kostnicy. Akurat tak się złożyło, że strażnicy byli ci sami, co ostatnio, więc wpuścili cię bez legitymowania. Wchodzisz głębiej, do obszernej sali, gdzie od razu dostrzegasz Renjiro. Tym razem nie był sam, wokół krzątali się też inni, najwyraźniej jego asystenci. Na twój widok uśmiecha się, choć blado, wciąż stojąc nad ciałem kobiety - to najpewniej twój obiekt do zbadania. Gdy podeszłaś, kłania ci się w ramach powitania.
- Haruka-san. Rozumiem, że przypisano cię do tej sprawy? Wybitnie paskudna. Patrz. - Odsłania w całości zwłoki, które wyglądały... co najmniej nieciekawie. Lewe przedramię było pełna ran, na twoje oko - ciętych. Prawa ręka była całkowicie poparzona, brakowało też dwóch palców.
- To co widzisz. Rany cięte, charakterystyka wgłębień wskazuje na kunai. Tutaj... mamy na pewno jakiś wybuch. Najpewniej od notki wybuchowej, ale ciężko powiedzieć w jaki sposób doszło do eksplozji. Żeby tego było mało, w żyłach ofiary płynęła trucizna. Pierwsze badania nie wykazały nam jeszcze dokładnie jaka, ale do końca dnia powinniśmy mieć pełny wgląd na sytuację i jaśniej będzie można powiedzieć co zabiło panią Sashę...
- Bogactwo nie daje gwarancji długiego życia, co?
- Ha, prawda! Choć słyszałem, że tej akurat nie szkoda. Ostatnio się mówiło, że współczuła Zamurcom i opłakiwała tego drugiego co ostatnio zmarł, a był chyba szpiegiem. Daichi to był? No, ten.
- Tak było? A to jebać. Tyle dobrego, że Koichi Yamadera od razu się zgłosił na ochotnika zaopiekowania się farmami dopóki nie wyznaczy się kogoś kto mógłby przejąć udziały po Sashy...
Mimochodem podsłuchałaś rozmowę asystentów Renjiro. Z niej wynikało wiele informacji, ale jakich? To już zależy od twojej dedukcji. Oprócz tego wiesz, że narzędziem zbrodni jest jedna z trzech opcji: kunai, notka wybuchowa lub trucizna. Nie sposób jednak powiedzieć jeszcze nic o tejże truciźnie - w praktyce może to być nawet jakaś inna, grzybicza odmiana alkoholu, który przecież również do trucizn należy.

Kujaku Tensai - *klik*
Renjiro Fujiwara - *klik*
Tsukiko - *klik*
Asystent nr 1 - *klik*
Asystent nr 2 - *klik*

[Kujaku Haruka]

Haruka drgnęła, instynktownie odswując się o pół kroku, kiedy Tsukiko nagle zmieniła się i powiedziała dziwne zdanie. W teorii miłe, w praktyce... niepokojące. Wydarzyło się coś bardzo dziwnego, co nie spodobało się dziewczynie wychowanej za Murem, gdzie yokai przybierały najrozmaitsze formy. Czy jednak ta dziewczynka mogła być takim? Przecież poza tym dziwnym zdarzeniem... była normalną dziewczynką. Mimo to, Haruka zanotowała w pamięci, by dowiedzieć się później nieco więcej na jej temat od Tensaia. Na wszelki wypadek. Otrząsnąwszy się, uśmiechnęła się znowu do dziewczynki, może minimalnie tylko wymuszenie tym razem. Najdziwniejsze było to, że nikt poza nią chyba tego nie zauważył... ale z drugiej strony, ona sama wiele przeszła w ciągu ostatniego roku. Widziała śmierć wielu towarzyszy, rodziny. Może odcisnęło to na niej mocniejsze piętno, niż sądziła?

- Dobrze, dziękujemy Tensei-san. Shimana na pewno sobie poradzi. Powodzenia. - dotknęła delikatnie ramienia dziewczyny, ściskając je lekko na znak wsparcia. Potem, wypełniwszy dokumentację, udała się do kostnicy.

Na miejscu sprawa wyglądała już łatwiej, kiedy ją kojarzono. Zanurzyła się ponownie w chłód znajomego już pomieszczenia, witając się z Renjiro. Podeszli od razu do zwłok kobiety, a Haruka pozwoliła jak zwykle mówić ekspertowi, zdając się na jego wiedzę. Intrygujące było to, że tutaj zabójstwo było... o wiele mniej "czyste". Różnorodne obrażenia, jakby sprawcom ciężko było zdecydować się, jak zgładzić swój cel.

- Czy wiadomo coś, jakoby pani Shen była kunoichi, lub miała podobne doświadczenie? I czy wiem kto i gdzie dokładnie ją znalazł? - spytała Renjiro, obchodząc ciało i robiąc notatki. Przy okazji, usłyszała dyskusję jego asystentów - wyraźnie nieprzejętych, wręcz mających poczucie słuszności tej śmierci. Najwyraźniej Shen również była zwolenniczką dyplomacji w kontaktach z Zamurcami. To, co jednak ją szczególnie zainteresowało, to nazwisko Koichiego Yamadery. Ponownie, w wyjątkowo przychylnym dla niego momencie pojawiła się ta śmierć... Czy oznaczało to jednak, że był oportunistą? Czy raczej to on je zlecił? Z pewnością spróbuje to potwierdzić.

[Ryū]

Misja C
Zlecenie specjalne - Wojna światów
HARUKA 3/14

Tsukiko odwzajemniła twój uśmiech. Wyglądała już całkowicie normalnie, na pewno nie tak, jak przed chwilą.

- Słyszało się plotki, jakoby była wrażliwa na chakrę, ale nigdy tego nie udowodniono. Mówiło się, że ukrywała ten fakt, aby nie zostać wcieloną do armii. Zamiast tego dość skutecznie zarządzała farmami. W każdym razie... - Tu Renjiro zaczął kartkować plik zwojów, który miał przygotowany na stoliku obok tego, na którym leżało ciało. - ...zgodnie z uzyskanymi informacjami przez straż, ciało zostało znalezione na przydrożnym dziedzińcu, blisko jej farm. Z ustaleń wynikło jednak, że to nie było miejsce zbrodni, została tam przez kogoś przeniesiona... i tak, straże zdążyły popytać okolicznych świadków i pracowników. W ostatnich dniach Sasha była w trzech miejscach: w karczmie "Pod tłustym grzybkiem", na swojej plantacji grzybów i w zajeździe "Godzinka Wystarczy?". Na twoim miejscu, zacząłbym od tych miejsc. - Renjiro przedstawił rozwinięcie raportu, który jakimś trafem nie trafił do rąk Tensaia ani twoich, a miał go klanowy balsamista. Pozostaje ci więc wybrać się do tych miejsc i podpytać w nich o więcej szczegółów - może spotkasz tam innych, którzy znali ofiarę i mogliby o niej powiedzieć nieco więcej? Na razie wiesz, że pani Sasha zmarła na skutek jednej z trzech możliwości i też w dzień śmierci udała się do trzech miejsc.

Kujaku Tensai - *klik*
Renjiro Fujiwara - *klik*
Tsukiko - *klik*
Asystent nr 1 - *klik*
Asystent nr 2 - *klik*

[Kujaku Haruka]

Wrażliwa na chakrę, ale ukrywająca ten fakt? Nie byłoby to aż takie dziwne, w końcu nie każdy ma w sobie żyłkę wojownika, nawet jeśli umie mieszać chakrę. To jednak ryzykowna profesja i stresująca - była sobie w stanie wyobrazić, że ktoś woli po prosty zarządzać farmami grzybów, aniżeli nastawiać karku gdzieś na polu bitwnym. Nie miała zatem za złe zmarłej, że podjęła taką, a nie inną decyzję - choć szkoda, że klan stracił potencjalnego medyka albo chociaż specjalistę od pieczęci. Ktoś taki pewnie nie musiałby i tak służyć w pierwszej linii.

Niezależnie od tej refleksji, skupiła się na dalszych słowach Renjiro, notując wszystkie te informacje. "Pod tłustym grzybkiem", "Godzinka Wystarczy"... no i oczywiście własna plantacja. Zastanawiała się, czy ma znaczenie, od którego miejsca rozpocznie śledztwo. Podejrzewała, że przynajmniej do "Tłustego Grzybka" mogła się udać, aby dogadać dostawę towaru. Cóż, ostatecznie... Sashy już nie pomoże pośpiech, za to jej duchowi pomoże z pewnością, jeśli Haruka ustali dokładnie kto jest winien jej śmierci.

- Dziękuję, Renjiro-san. To bardzo pomocne. Zacznę w takim razie od jednego z tych miejsc, a potem zobaczę gdzie trop mnie zaprowadzi. Jak tylko będzie wiadome, co dokładnie było przyczyną jej śmierci - przygotuj proszę raport i zostaw go dla mnie na recepcji. Przyjdę po niego wieczorem. - poprosiła go, zamykając notatnik i żegnając się z balsamistą. Posłała ostatnie spojrzenie jeszcze na jego asystentów, po czym opuściła kostnicę, kierując się w stronę restauracji "Pod Tłustym Grzybkiem".

[Ryū]

Misja C
Zlecenie specjalne - Wojna światów
HARUKA 4/14

W momencie różnych konfliktów okołopolitycznych, ukrywanie własnej tożsamości jako ta, która należy do grupy ludzi wyróżnionych talentem jest na pewno w pewien sposób uzasadnione - tym bardziej, kiedy jest wojna. Niektórzy grają dla siebie, nie dla społeczeństwa. Czy można ich winić?

Renjiro ukłonił ci się z szacunkiem. Widziałaś w jego oczach coś na pozór wdzięczności, że zajęłaś się tą sprawą. Najwyraźniej było w nim coś, co wprawiało go w melancholijny nastrój przy tej sprawie. Nie widziałaś tego wcześniej, przy ciele poprzedniej ofiary. Może się znali?
- Jeśli będzie wiadomo wcześniej, wyślę kogoś, żeby cię znalazł i dał ci znać. Wiem, że to ważne. - Powiedziawszy to ze smutkiem w głosie, pożegnaliście się i ruszyłaś do gospody "Pod Tłustym Grzybkiem".

Nie było to wcale daleko i idąc standardowym tempem dotarłaś pod gospodę w trymiga, niespełna kwadrans. Budynek karczmy od razu rzucał się w oczy swą osobliwą, acz pasującą do scenerii architekturą - przypominał wielką, kamienną pieczarkę, z drobnymi drewnianymi elementami. Sklepienie spoczywało ciężko na niskich ścianach, płowiejący szyld obrazował kapelusz grzyba. Miejsce to przyciągało wielu ludzi i tętniło życiem - słyszałaś jeszcze przed wejściem chmar rozmów, śmiechów i pojedynczych toastów.
Weszłaś do środka, acz nikt tego nie zauważył, to nie tego typu miejsce, żeby przychodziła tu tylko ta sama, niezmienna ekipa. Zamiast zwyczajnych lamp wisiały tu gliniane latarnie o barwie bursztynu, rzucając ciepłe, rozproszone światło, które sprawiało, że sala wydawała się przytulna jak wnętrze pieczary. Długie stoły z masywnego drewna rozłożone po lewej i po prawej stronie uginały się pod kuflami i misami z gęstymi potrawami, często pachnącymi grzybami w dziesięciu różnych wydaniach. Po środku tworzył się korytarz prowadzący prosto do baru, przez co łatwo tu o poruszanie - nie trzeba manewrować między innymi stolikami. Widzisz całkiem spore towarzystwo, z tuzin osób po lewej stronie, wspólnie opijających, jak błyskawicznie podsłuchałaś, ostatni wypad na front, gdzie starli się z siłami Kaminarich. Po prawej już nie było tak gęstych towarzystw - na samym końcu stołu, blisko baru, siedział mężczyzna huśtający się na krześle i nucący coś pod nosem, dłubiąc sobie złotym kunaiem w zębie. Zaraz obok siedziała parka patrząca na siebie i trzymająca się nawzajem za dłonie, jak gdyby znaleźli się w jakiejś romantycznej scenerii. Przed sobą masz bar, za nim stał łysy mężczyzna z ciemnym wąsikiem pod szerokimi nozdrzami. Patrzył wprost na ciebie, spodziewał się, że lada moment do niego podejdziesz.

Kujaku Tensai - *klik*
Renjiro Fujiwara - *klik*
Tsukiko - *klik*
Asystent nr 1 - *klik*
Asystent nr 2 - *klik*