Ryū

Ryū · Post autor: **Ryū** » 20 maja 2024, o 23:49

APARYCJA

Oblicze Ryū w gruncie rzeczy należałoby rozdzielić na dwie warianty. W pierwszym, który zakłada pełny ubiór, mężczyzna z dalszej perspektywy nie wyróżnia się ponad przeciętność. Jest dość standardowego wzrostu, bliżej dolnej granicy niż górnej. Dłuższe, hebanowe włosy lubi spinać w dwa upośledzone kucyki nadające jego twarzy pewnego sznytu i charakteru. Opadające, głęboko osadzone oczy są o kolorze głębokiej czerni niczym smoła. Bez bliższej oceny można by się pomylić i uznać, że Ryū ma źrenicę wielkości całej tęczówki, co zazwyczaj wskazuje raczej na odurzenie różnymi ziołami i środkami o psychoaktywnym działaniu niż tak intensywnej barwie tęczówki. Spojrzenie Ryū przy pierwszym zetknięciu wygląda na zimne jak lód i hipnotyzujące, lecz jest to dość mylące – im więcej czasu się z nim spędza tym bardziej zwraca się uwagę na delikatne zmarszczki w zewnętrznych kącikach oczu od częstych uśmiechów, które goszczą jego buzię.
Jeśli w życiu Ryū było coś, czego się wstydził i miał zdecydowane kompleksy na tym punkcie to dość długa blizna przechodząca poziomo przez nos, kończąc się na obu policzkach. Przez długi okres nie potrafił się z nią pogodzić i to wtedy zaczął wielką przygodę z pielęgnacją swojej twarzy, by w jak największym stopniu tę bliznę zatuszować i pozwolić jej się nieco zredukować. Na próżno, do dziś jest to jeden z mocniej widocznych elementów wyglądu Ryū, lecz ten z biegiem czasu się do niej przyzwyczaił i zaakceptował, choć pod pewnymi warunkami – przede wszystkim niekiedy zdarza mu się zamalować tę bliznę, tym samym ją chowając a swojej twarzy nadając pewną charakteryzację.
Nieoczekiwanym rezultatem wielkiej walki z blizną na twarzy jest ponadprzeciętnie zadbana cera – Ryū dba o nią dzięki mieszance ziół, które zbiera w górzystej okolicy i robi z nich krem. To taka jedna z nieoczywistych ciekawostek odnośnie młodego mężczyzny, acz z pewnością nie jedyna.
Drugi wariant obrazuje się w dość bezpośredni sposób, gdyż cechuje się go brakiem chociaż górnej połaci ubrań. Gdyby się tak wydarzyło, że Ryū się tak śmiało pokaże to dopiero wtedy podziwiać można jego barczystą i wyraźnie wyrzeźbioną sylwetkę, będącą wynikiem ćwiczeń od maleńkości. Każdy mięsień jest doskonale widoczny, ramiona szerokie i muskularne, wyraźnie zarysowane bicepsy i tricepsy będące dowodem nieustannego wysiłku i determinacji Ryū przy wykonywaniu ćwiczeń siłowych. Jego klatka piersiowa nie jest przesadnie rozbudowana - mimo bardzo wyrzeźbionej i kształtnej sylwetki to jednak Ryū nie należy do typu mięśniowych wielkoludów, a raczej do osób które od wielu lat ćwiczą i rzeźbią swoje ciało przy ciągłych wyzwaniach siłowych i zwinnościowych, gdzie szczególnie te drugie nie sprzyjają przy hipertrofii mięśniowej.
Najlepiej rozbudowaną częścią ciała mężczyzny są plecy i nogi. Te pierwsze, silne i szerokie, przypominają wręcz ludzki wachlarz, który przy każdym najmniejszym ruchu ukazywał głęboko osadzone włókna mięśniowe. Powiedzieć, że Ryū jest docięty to jak nic nie powiedzieć. Nogi z kolei, a raczej mięśnie czworoboczne uda oraz łydkik, są dowodem ogromnej pracy i wysiłku przy treningach mentora Ryū, Koi. Każdy krok Ryū odznacza się wyrazistą gibkością, sprężystością i siłą, którą uzyskał dzięki wyczerpującym wędrówkom po górach z obciążeniami.
Najmniej atrakcyjnym i przyjemnym w dotyku miejscem na ciele mężczyzny są jego dłonie, twarde i pokryte bliznami, odciskami i bąblami od ciągłego chwytania, podnoszenia i przesuwania granic własnej wytrzymałości.
Podsumowując, jest to mężczyzna, który swój charakter i własne poczucie stylu zbudował nie na zwycięstwie w loterii genetycznej, a na własnej ciężkiej pracy i wysiłku, który włożył w kształtowanie i rzeźbienie własnego ciała. Gdzie zdecydowanie warto wspomnieć, że jego aparycja jest jedynie wartością dodaną i efektem ubocznym zupełnie innego celu, którym zawsze było nabycie jak największej gibkości, zwinności, refleksu, szybkości, wytrzymałości i siły, które są niezwykle ważne w jego codziennym życiu i obowiązkach, które wypełnia jako strażnik świątyni.

UBIÓR

Ryū w kwestii doboru ubrań nigdy nie miał zbyt szerokiego wachlarzu wyborów - od urodzenia związany jest z świątynią, gdzie nie ma zbytnio wyboru w co można się ubrać, gustuje się tu raczej w prostych wzorach i kreacjach, bez wystawnego stylu. Przez lata więc wyrobił sobie raczej minimalistyczny styl, łączący wygodę z użytkowością, raczej w ciemnych barwach niż jasnych.
Ryū w zwykły, niczym niewyróżniający się dzień ubiera się dość prosto - kimono w kolorze głębokiej czerni lub ciemnego granatu - zmienia naprzemiennie co drugi dzień, żeby nie wpaść w zbytnią rutynę jednego koloru, co i tak jest przyjmowane przez resztę jego otoczenia z pewną dozą dystansu i ironii, bo co - od czerni do granatu wcale daleko nie jest.
Kimono Ryū jest raczej proste i przylegające, pozbawione też wszelkich zbędnych ozdób, co podkreśla surowość jego stroju. Rękawy kimona są mocno zaciśnięte i związane lub strój jest ich całkowicie pozbawiony, Ryū ma kilka takich zestawów - a to wszystko po to, by te nie przeszkadzały mu w walce czy treningu. Co by nie mówić to takie szerokie, powiewające rękawy potrafią być irytujące i utrudniające.
Przylegające kimono Ryū przymocowane było pasem obi do hakamy, szerokich, plisowanch spodni o także ciemnej barwie, ale zawsze innej niż kimono. Są to na tyle wygodne spodnie, że Ryū czuje się w nich jak gdyby nie miał na sobie niczego i popylał po świecie z nagimi i wesołymi pośladkami.
Z butów to Ryū nosi przede wszystkim tabi wyglądające jak gruba skarpeta z oddzielonym dużym palcem i wzmocnioną podeszwą. Zazwyczaj nosi je w pobliskich okolicach i niewymagających terenach, w razie czego ubiera jeszcze waraji, sandały z plecionej słomy lub manipuluje chakrą w taki sposób, by ta przeszła do jego stóp i pozwoliła mu uzyskać dodatkową przyczepność do podłoża co jest wyjątkowo przydatne w górzystym klimacie.
Wspomniawszy już o obi, jest to pas z dodatkowymi uchwytami na broń lub różne narzędzia - Ryū częściej wykorzystuje je do tych drugich, gdy w wolnym czasie pomaga innym tutejszym w ich codziennych pracach.

CHARAKTER

Ryū swoim charakterem potrafi zaskoczyć niejedną osobę. Im więcej się o nim wie, tym mniej spodziewa jego kolejnych reakcji – przede wszystkim dlatego, że bywają one sprzeczne z tym co zazwyczaj się widzi przy osobach, które swoje życie poświęciły treningowi podobnie jak on. Bowiem to osoba, która uwielbia narzekać, przy każdej nadarzającej się okazji. Chętniej pokaże, że coś jest dla niego nieistotne i niewymagające interakcji niż rzuci się do roboty z ognikami zamiast oczu. Gdy z kolei przyzwyczai się do jego nieróbstwa i niechęci do angażowania się w jakiekolwiek dodatkowe inicjatywy, to Ryū ponownie zaskakuje, że pomimo swoich niezbyt przychylnych sprawie słów bierze się za robotę i wykonuję ją najlepiej jak potrafi. Bo jeśli już się za coś weźmie, to robi to na dwieście procent, samemu będąc dla siebie największym oprawcą – wszystko, czego już dotknie, musi być perfekcyjne. Zwykle mówi, że to właśnie dlatego jest mu tak ciężko i niechętnie się zabiera do robienia rzeczy, takie robienie wszystkiego lepiej niż ktokolwiek inny jest z pewnością męczące.
Przy okazji jest nieprzyjemnie szczery. Nie po prostu szczery, ale niesympatycznie prawdomówny, bo po prostu mówi co mu się na język naniesie, w czym wszystko to jest dokładnie tym, co myśli a najczęściej widzi głównie to, czego się w towarzystwie zazwyczaj nie wypada powiedzieć. Jeśli ktoś akurat danego dnia wygląda niewyjściowo, Ryū będzie wybawicielem tego świata i pierwszy podniesie głos, by o tym temu komuś przypomnieć i zaznaczyć, że tak właśnie jest i nie ma co się łudzić, że jest inaczej. Gdy ma kogoś za skończonego idiotę to mu to powie. Można więc go za to kochać lub nienawidzić i takim właśnie człowiekiem jest.
Mimo tego wszystkiego, w głębi serca bardzo zależy mu na bliskich mu osobach i chce dla nich jak najlepiej, jego mała lokalna świątynna społeczność to jedna wielka rodzina, a za rodzinę gotów oddać jest życie. Zrobi więc wszystko, żeby ją uchronić przed niebezpieczeństwem, a determinację tłukło mu się do głowy od małego, jest to dla niego więc coś tak naturalnego jak oddychanie.
Mówiąc o Ryū nie można zapomnieć też o jego własnym wyjątku od powyżej opisanego lenistwa, bowiem to jest też cecha, która poniekąd wpisuje chłopaka w grono świątynne. Ma on bowiem bzika na punkcie wszelkiej maści yokaiów, dzięki swojej pamięci ejdetycznej zbiera on każdą bezużyteczną ciekawostkę i plotkę na ich temat w swoim własnym wielkim pałacu pamięci, który góruje w jego głowie nad jakąkolwiek inteligencją, którą podobno posiada, choć nikomu jeszcze nie udało się tego udowodnić oraz racjonalnością. Nawet gdyby cała biblioteka świątynna spłonęła, to Ryū nic by sobie z tego nie zrobił, a usiadłby i spisałby wszelkie zwoje na nowo, gdyż każdy z nich przewertował co najmniej z kilka razy, szukając informacji, które jakimś cudem może pominął. Jak tylko ktoś wraca z wyprawy, Ryū jest pierwszym, który go wita pytaniem o jakiekolwiek nowe wieści na temat mitycznych stworzeń, które zamieszkują piękną ziemię. Do tego stopnia jest on wsiąknięty w ten świat yokaiów, że mimowolnie i wręcz bez własnej świadomości potrafi wpleść jakieś ciekawostki o różnych stworkach do swoich myśli i wypowiedzi, które przekazuje. Gdy się mu na to zwróci uwagę, Ryū wypnie dumnie pierś i tyle by z tego było – mało z czego jest tak butny i pyszałkowaty jak z swoją wiedzą na ten temat i jej się po prostu nie wstydzi.
Z innej strony lubi zabawę i gdy tylko może to się w takie angażuje, sam też lubi wymyślać własne autorskie rozgrywki – wychodzi z założenia, że nie tylko samą wiarą w Yokaie człowiek żyje (choć takie stwierdzenie przychodzi mu z niesamowitym trudem i zdąży zaprzeczyć sobie trzy razy zanim dokończy tę myśl) i trzeba też w życiu poszerzać swoje horyzonty i pobudzać swój mózg do stymulacji innymi bodźcami, często na tyle świeżymi i dla niego obcymi, że czuje się jak gdyby uczył się jakiejś zupełnie innej umiejętności. Często tę zabawę łączy z treningami – po tylu latach nieustannego wysiłku pod okiem mentora, nie potrafi już nie nudzić się przy zwykłych ćwiczeniach, szuka więc każdej możliwej opcji, by sobie tę rutynę jakoś urozmaicić i czasem wychodzi mu to lepiej, a czasem gorzej. Bo do treningów, jak mu się nie chce, co wielokrotnie powtarza, to jednak podchodzi sumiennie, pewnie bardziej przez wyrobiony od niemal urodzenia nawyk niż perspektywę ciągłego doskonalenia własnego ciała i poszerzania własnych możliwości. Jest też otwarty na wspólne doświadczenia i mentoring – jeśli ktoś potrzebuje jakiejś rady czy wskazówki co do własnych ćwiczeń, Ryū z otwartą niechęcią (ale i w finale uśmiechem na twarzy) pomoże i jeszcze sam weźmie udział w tym treningu. Taki z niego dość nierówny gość, co często sam sobie zaprzecza, ale w tym tkwi jego siła – że jest dość nieprzewidywalny, nawet dla siebie samego.

HISTORIA

Ukryty tekst

Ryū · Post autor: **Ryū** » 20 maja 2024, o 23:51

Ukryty tekst

Przedmioty przy sobie
---

---

---

---
Przedmioty schowane

Yūrei no Michi
D — Brak
C — Brak
B — Brak
A — Brak
S — Brak
Inne
D — Brak
C — Brak
B — Brak
A — Brak
S — Brak
Wyprawy
Brak
Eventy
Brak

Punkty Historii
Sakiewka

Prezenty od administracji
---

---

---

---

---

Ryū · Post autor: **Ryū** » 20 maja 2024, o 23:56

WIEDZA POWSZECHNA
Ukryty tekst

WIEDZA O PROWINCJACH
Ukryty tekst

WIEDZA O ISTOTNYCH WYDARZENIACH
Ukryty tekst

WIEDZA O KLANACH ORAZ SZCZEPACH
Ukryty tekst

WIEDZA O TECHNIKACH ZAKAZANYCH
Ukryty tekst

WIEDZA O OGONIASTYCH BESTIACH
Ukryty tekst

POSTACIE
Ukryty tekst

Ryū

Ryū

Re: Ryū

Re: Ryū