Droga główna na uboczu.

[Sasame]

Nie minęło wiele czasu nim znaleźliśmy się już w Kinkotsu. Karawana sprawnie i bez utrudnień przeszła przez kontrolę przy bramie i po chwili byliśmy już przy głównym targowisku. Sonoda podekscytowany ruszył załatwiać jakieś sprawy przed rozładunkiem, więc miałam chwilę aby na spokojnie zamienić słowo z Michimoto, który zdecydowanie swobodniej się czuł kiedy w zasięgu słuchu nie znajdował się jego pracodawca.
- Tak krótko? Myślałam że sprzedanie tych wszystkich rzeczy zajmie conajmniej kilka dni. Zwłaszcza że koniom z pewnością przydałby się dłuższy odpoczynek po podróży w takim klimacie. Ja się pewnie tutaj rozejrzę póki mamy chwilę, ale moje zlecenie obejmuje zarówno drogę do Kinkotsu jak i powrót do Ryuzaku no Taki, więc przed wyruszeniem w kurs powrotny z pewnością do was dołączę. Co do samej trasy to pewnie podróż głównymi traktami będzie bezpieczniejsza i spokojniejsza, jednak muszę przyznać że w Tajemniczym Lesie jest coś... Coś wspaniałego, na prawdę. Szczep z którego pochodzę jest wbrew pozorom bardzo bliski naturze i takie miejsce tętniące życiem i pełne zieleni wydaje mi się po prostu fascynujące. - powiedziałam do woźnicy, chcąc przedstawić mu mój punkt widzenia w tej sprawie.

[Kisuke]

Sasame
Wyprawa rangi A
39/38

-Ciężko powiedzieć ile dokładnie. Zwykle Sonoda-dono ma bardzo precyzyjny plan i odbiorców ma umówionych jeszcze przed dotarciem. Całość jest więc kwestią rozładunku i poruszania się po mieście. No i oczywiście kwestia koni, ale tym się zwykle ja muszę przejmować. I nieco przez to... inaczej dysponować czasem- Chyba żadne z nich nie miało pojęcia ile zajmie im ogarnięcie z towarem tutaj i wyruszeniem w podróż powrotną. Oczywiście pozostawała jeszcze kwestia zakupienia nowego towaru, żeby nie robić pustego przebiegu. To strata czasu i pieniędzy, które mogły być zainwestowane w naprawdę dobre, lokalne produkty, których ciężko uświadczyć w Ryuzaku. A jak wiadomo tam takie rarytasy bardzo łatwo sprzedać, to przecież miasto kupieckie. Tam wszyscy chcieli coś kupić. Przy okazji Michimoto przyznał się, że nieco opóźnia wysiłki kupca, działając jednak w dobrej wierze. Zajechanie wierzchowców byłoby przecież spowolnieniem całej wyprawy, narażeniem na dodatkowe koszty i sporym ryzykiem utknięcia w nieprzyjaznych miejscach. Zwłaszcza, jeśli częściej chciał on podróżować przez takie dziwne rejony.

-Mam nadzieję, że tym razem pójdziemy inną trasą. Już bym chyba wolał ścierać się z wszystkimi mafiami Shigashi, niż kolejny raz trafić na równie upiorne miejsca jak tamta kapliczka...- Wzdrygnął się na samą myśl, że musiałby jeszcze raz oglądać takie miejsca. Zarzucił jednak bardzo ciekawym pomysłem, choć to była jedynie jego opinia, a Sonoda nawet jeśli by chciał go słuchać, to i tak zrobi po swojemu. Podróż przez inne miasta, aby tam sprzedać część zakupionych tutaj towarów, kupić nowe, które potem będzie można sprzedać w Ryuzaku. Nie było to takie głupie i pozwala uzasadnić drobne "nadrobienie" trasy, byle tylko nie pchać się znowu w rejony Tajemniczego Lasu. Tego typu rozmowy Sasame z woźnicą mogli jeszcze przez chwilę prowadzić, ale potem przyszedł czas powrotu Sonody i zajęcie się kolejnymi obowiązkami. Czerwonowłosa mogła odpocząć i pochodzić nieco po mieście, a kupiec z kilkoma tutejszymi pomagierami oraz woźnicą poszli rozładowywać towar oraz pakować nowy. Ta część ich wyprawy została zakończona. Wkrótce ruszą w podróż powrotną.

Koniec

[Sasame]

Po spędzeniu jeszcze pewnego czasu w Kinkotsu, Sonoda załatwił wszystkie sprawy a następnie wspólnie z Michimoto i ze mną, przetransportowaliśmy towary w wyznaczone miejsca. Jak się okazało, rzeczywiście kupiec miał wszystko odpowiednio przygotowane i większość jego towarów rozeszła się jak ciepłe bułeczki. Zaskoczyło mnie to mocno, jednak nie miałam zamiaru narzekać. Następnym krokiem zaplanowanym przez kupca był nocleg i odpoczynek a następnego dnia wyruszyliśmy z powrotem w drogę. Po wysłuchaniu propozycji Michimoto, Sonoda zdecydował że rzeczywiście podróż nieco naokoło Tajemniczego Lasu, aby zahaczyć o kilka mniejszych lub większych miast lub wiosek aby zbyć resztę towaru brzmiała o wiele lukratywniej niż przyśpieszenie powrotu do Ryuzaku o parę dni.

[z/t]

[Daisuke]

No i wreszcie dotarł do tego Kinkotsu. Podarowane mu przez Bamiego buteleczki już dawno opróżnił i zostawił gdzieś kilkanaście metrów od traktu (całkowicie przypadkiem na taką odległość byłby tym w stanie rzucić). O dziwo, przypomniała mu się jego pierwsza przeprawa przez pustynię. Na kacu, w pełnym słońcu, bez wody. Ledwo był w stanie gdziekolwiek dotrzeć. Jakoś sobie wtedy poradził i jakoś sobie poradzi w przyszłości z innymi sytuacjami. Teraz na całe szczęście przyzwyczaił się do tutejszych warunków. Spędził na pustynnych wiochach dużo czasu, pijąc na umór w chłodnych karczmach, jak i w pełnym słońcu na szczytach okolicznych wydm. Czasami dawał się przypiec południowemu słońcu, ale wiedział też, kiedy musi przedsięwziąć odpowiednie kroki, aby mu mózgu nie wysmażyło do reszty.

-Coś tutaj pustawo... Gdzie wszystkich wywiało? Ktoś umarł czy co?- Idąc tą mimo wszystko dość szeroką ulicą spodziewał się, że spotka tu dużo ludzi, ale było zupełnie inaczej. Przynajmniej z początku było tu dość pustawo, a Daisuke nie mając zielonego pojęcia co obecnie może się dziać w okolicy nawet nie zdawał sobie sprawy z tego jak bardzo błędne było jego założenie. Ale nie na pogrzeb ani nie na inne uroczystości przybył. Miał inny cel i tym razem sprawdził sobie karteczkę, którą dostał. Wymiętolona, bo do tej pory przetrzymywana przez niego ciągle w dłoni, ale powinna zawierać potrzebne dla niego informacje. Zanim zacznie szukać, musi wiedzieć czego ma szukać.

[Sasame]

~ 23/34 ~

~ Daisuke ~

~ Wyprawa Rangi B ~

~ Przebudzić bestię ~

Soundtrack

Podróż minęła Daisuke spokojnie i kiedy dotarł wreszcie do Kinkotsu, mógł chociaż częściowo odpocząć od skwaru lejącego się z nieba. Żwawym i zdecydowanym krokiem skierował się on do głównej drogi aby następnie zejść na chwilę na bok aby rozszyfrować informacje w które był zaopatrzony świstek przekazany mu przez Bamiego. Pogięta i przepocona karteczka była w takim stanie że ledwie udało mu się odczytać adres jego podróży, jednak po kilku chwilach udaje mu się odczytać koślawe pismo a następnie dotrzeć pod wskazany adres. Mały budyneczek charakteryzował się typowym dla Kinkotsu budownictwem i był niemalże wciśnięty między inne, większe budynki. Drzwi wejściowe były w małej wnęce a na ulicę wychodziły małe okienka. Na całe szczęście okolica była kompletnie opustoszała, więc była spora szansa że nadciągający najpewniej wybryk Nakasady obejdzie się bez jakiejkolwiek ingerencji osób trzecich.

[Daisuke]

Odczytując wreszcie wszystko co mu było potrzebne z karteczki, po prostu pozwolił zwiać ją sobie z dłoni. Na nic więcej ten kawałek papieru mu się nie przyda. Powinien był to zrobić już dawno temu, zamiast trzymać to tak długo w pięści. Każdy popełnia błędy i jakieś gafy, nawet mocarnemu i przepotężnemu Daisuke się to zdarza. Tak czy inaczej, droga do celu była szybka i wyjątkowo nie nastręczyło mu to dodatkowych problemów, co oszczędziło kilku rozmów ze starszymi babciami, niedosłyszącymi dziadkami czy inną zgrają rozkrzyczanych dzieciaków.

Drzwi wejściowe były tuż przed nim. W pobliżu nikogo nawet nie było, co tak szczerze, absolutnie niczego nie zmieniało, bo nie przejmowałby się stadem gapiów. Ze strażnikami też by sobie pewnie porazdił gdyby musiał. Przez myśl mu nawet przeszło, że przecież jest w Kinkotsu, za którego ochronę odpowiada Minako. W takich okolicznościach, to może nawet warto byłoby zrobić rozróbę, żeby się z nią spotkać? Może nawet natrafiłby na tego jej nowego gacha i mu też przetrącił kilka żeber? Ciekawa idea. Jeśli tak się sprawy potoczą, nie będzie miał nic przeciwko. Na wszystko przyjdzie czas. Podniósł więc dłoń, aby zapukać w drzwi, ale w połowie ruchu zatrzymał się. Wjechał solidnym kopniakiem, próbując wywalić drzwi z zawiasów i wparowując do środka.

-Puk, puk. Ktoś wzywał?- Podniesionym głosem zaakcentował swoją obecność, co przy huku kopniaka pewnie nie było już potrzebne. Zaczął też rozglądać się po wnętrzu szukając domownika.

[Sasame]

~ 25/34 ~

~ Daisuke ~

~ Wyprawa Rangi B ~

~ Przebudzić bestię ~

Soundtrack

Daisuke chwilę jeszcze stał przed drzwiami, rozważając swoje opcje, jednak ostatecznie wybrał tą, która była najbardziej w zgodzie z jego charakterem. Podniósł rękę aby zapukać po czym odsunął o krok i staranował drzwi kopnięciem, w zasadzie wchodząc z nimi do środka w akompaniamencie głośnego trzasku i następującego po nim łomotu, który usłyszał zza jednej ze ścian po drugiej stronie pomieszczenia w którym się znalazł.
- Co do chuja!? - wykrzyczał ktoś zaskoczony. Głos był męski, prawdopodobnie wiekowo zbliżony do wieku samego Daisuke, jednak póki co nie dało się nigdzie zauważyć właściciela głosu, ponieważ na ten moment musiał znajdować się w innym pomieszczeniu, choć dało się słyszeć jak buszuje w następnym pomieszczeniu a także dało się słyszeć odgłos szczękającego metalu.

[Daisuke]

Rozważania o spotkaniu Minako musiały zostać na zewnątrz. Do środka, razem z drzwiami wszedł już maksymalnie skupiony Daisuke. Początek walki albo wizja rychłej konfrontacji zawsze powodowała, że coś się w nim zmieniało. Wchodził w swój bitewny trans, nie gadał aż tyle, choć zdarza mu się przecież czasem prowokować rywali, przestał tez wykonywać niepotrzebne ruchy. Wzruszanie ramionami, przewracanie oczami, trzymanie rąk w kieszeni czy skrzyżowanych na piersi nie były w tym momencie możliwe. Szedł na lekko ugiętych nogach. Słyszał domownika, ale go nie widział.

-Puk, puk. Ktoś wzywał?- Podniesionym głosem zaakcentował swoją obecność, co przy huku kopniaka pewnie nie było już potrzebne. Zaczął też rozglądać się po wnętrzu szukając domownika. Korzystał z każdej dostępnej metody, która mogła mu w tym pomóc. Dziury w ścianach, wiszące lustra czy inne odblaskowe elementy, w których przynajmniej będzie można dostrzec poruszającą się sylwetkę. Jeśli nic z tego nie pozwoli mu zyskać pewności, przejdzie do kolejnego etapu swojego planu. Nie miał zamiaru stać za rogiem, na chwilę się wychylać aby obczaić co go może czekać. To nie było w jego stylu. Zamiast tego po prostu czym prędzej wyskoczy z korytarza do głównego pomieszczenia, z którego dobiegł głos i przemieszczając się z jednej strony na drugą. Nie mógł sobie pozwolić, aby w tym czasie mężczyzna zaskoczył go rzuceniem czymś albo innym atakiem dystansowym. Ograniczona przestrzeń była bardzo na rękę Daisuke, ale jeśli będzie za wolny przeciwnik z całą pewnością to wykorzysta.

[Sasame]

~ 27/34 ~

~ Daisuke ~

~ Wyprawa Rangi B ~

~ Przebudzić bestię ~

Soundtrack

Daisuke czaił się w pomieszczeniu niczym drapieżnik, który miał za chwilę skoczyć na swoją ofiarę. Jego wzrok strzelał dookoła, starając się wyłapać cokolwiek, choćby najmniejszy ruch czy strzępek czegoś co pozwoliłoby mu zlokalizować położenie oponenta. W pewnym momencie do jego uszu doszedł jakiś dziwny, nienaturalny dźwięk, jakby rozrywającej się skóry i tarcia o siebie kości, jednak po chwili to ucichło. Nakasada poruszał się powoli przed siebie, chcąc przejść przez korytarz, jednak następny jego krok sprawił że deska na podłodze przeraźliwie zaskrzypiała. Zaraz po tym, przez ścianę obok przebiło się coś dziwnego i białego, przywodząc na myśl jakieś wiertło. Biały kolec przebił się przez deski, celując prosto w Daisuke, który miał bardzo mało miejsca do manewrowania i zaraz najpewniej zostanie trafiony tym czymś.
- Wypierdalaj z mojego domu! -

  Ukryty tekst

[Daisuke]

Każdy jeden krok mógł być ostatnim krokiem spokojnego skradania się i początkiem prawdziwej masakry. Wystarczył jeden moment, aby wszystko się rozpoczęło. Czy Daisuke miał szansę na to, aby to on rozpoczął ten pojedynek? Być może. Czy go zaprzepaścił jedną, cholerną deską? Jak najbardziej. Spiął się natychmiast na ten dźwięk, a gdy tylko wyczuł, że ściana koło niego wkrótce przestanie istnieć, postanowił po prostu pójść na całość. Nie było czasu na wymyślanie nowego planu, obmyślanie wykwintnej strategii, szukania słabości i wrażliwych punktów. Na siłę trzeba było odpowiedzieć siłą.

Powietrze wokół niego natychmiast zawirowało, gdy energia nie tylko zaczęła się wydobywać z jego ciała, ale niemalże wybuchła. Skoro ktoś mu chciał zrobić krzywdę, to odwdzięczy się czym tylko mógł. Momentalnie zszedł niżej na nogach i zrobił krok do przodu, aby zejść z toru uderzenia. Cokolwiek białego było w niego wycelowane, chciał to czym prędzej ominąć, a następnie wyprowadzić swój atak. W trakcie uniku lekko się przekręcił i nadal będąc nieco pochylonym wyleciał z własnym atakiem łokciem w okolice brzucha przeciwnika. Wydawałoby się, że to bardzo podstawowy rodzaj ataku, ale w wykonaniu Nakasady i to w dodatku w takim stanie był to zazwyczaj wyrok śmierci dla każdego, kto stanął mu na drodze.

  Ukryty tekst

[Sasame]

~ 29/34 ~

~ Daisuke ~

~ Wyprawa Rangi B ~

~ Przebudzić bestię ~

Soundtrack

Daisuke momentalnie przygotował się do walki, kiedy tylko uświadomił sobie że jego próba skradania się została poddana skutecznemu sabotażowi przez skrzypiącą deskę. Kościany kolec przebił się przez drewnianą ścianę praktycznie nie zwalniając ani trochę i pomknął w kierunku torsu Nakasady, jednak wytrenowane ciało bumelanta zareagowało instynktownie, nogi ugięły się aby obniżyć środek ciężkości a kiedy tylko zauważył skąd nadchodzi atak, wykonał unik, który właściwie mógł mu uratować życie, ponieważ wiertło jedynie zahaczyło o niego nie czyniąc większej szkody niż prawdopodobnie siniak, który rozkwitnie na jego barku za jakiś czas. Oponentem okazał się być postawny mężczyzna o ciemnej skórze i ogorzałej twarzy. Włosy miał w nieładzie a oczy podkrążone i przekrwione i świdrował właśnie nimi Daisuke, najpewniej niezadowolony z faktu że ten uniknął ataku wiertłem, jednak jego mina bardzo szybko zrzedła, kiedy Włócznik szybko odwdzięczył się za trafienie, swoim własnym, ponieważ jego łokieć ze sporym impetem uderzył w brzuch mężczyzny co ku zaskoczeniu Daisuke spowodowało... Głośny trzask kości.

  Ukryty tekst

[Daisuke]

Los bywał przewrotny. Jednej chwili siedzisz sobie spokojnie w domu, chillujesz bombe, wpatrując się w sufit i rozmyślając o czymś miły, a w kolejnej musisz zająć się jakimś chorym pojebem, który właściwie bez powodu wparował ci do chaty i nawet nie miał zamiaru się przedstawić. Kimkolwiek był ten cel wyznaczony przez Bamiego, miał niestety pecha albo w jakiś sposób czymś kiedyś podpadł, że ten staruszek chciał z nim wyrównać rachunki. Daisuke był w tym wszystkim tylko pionkiem, chętnym do obicia kilku żeber.

Od ataku w żebra jednak nie zaczął. Lubił sobie najpierw solidnie obić bardziej wrażliwe miejsca i musiał się nieźle zaskoczyć, gdy zamiast miękkiego brzuszka poczuł coś twardego pod łokciem. Ktoś niewprawiony w uderzaniu łokciem mógłby pomyśleć, że trafił w idealnie wyrzeźbiony sześciopak na brzuchu i z tego wynikała twardość. Ale Nakasada dobrze wiedział jak łamią się kości. Poczuł to, gdy uderzał, a dodatkowo usłyszał. Przeciwnik miał za dużo kości tam gdzie nie trzeba. Ciekawe, nieco irytujące, ale z całą pewnością ostatecznie nie wpłynie to na wynik tego pojedynku. Włócznik szybko przeskoczył tak, aby znaleźć się z boku przeciwnika, tym dalej od wiertła i wykonał solidne uderzenie dwoma rękami. Ten impet powinien mężczyzna odrzucić nieco w tył, co pozwoli Daisuke przynajmniej na złapanie oddechu, zanim zacznie kontynuować swój atak.

  Ukryty tekst

[Sasame]

~ 31/34 ~

~ Daisuke ~

~ Wyprawa Rangi B ~

~ Przebudzić bestię ~

Soundtrack

Mimo zaskakującego odgłosu podczas trafienia w brzuch, Nakasada nie pozwolił aby rozproszyło go to i od razu przeszedł do następnego manewru, którym spróbował odrzucić z dala od siebie oponenta aby zyskać nieco przestrzeni. Taktyka zadziałała, choć jedynie częściowo, ponieważ z ciała jego celu wysunęło się nagle cały gąszcz kości, amortyzując atak do tego stopnia że jedynie cofnął się o krok w trakcie kiedy wiertło ponownie uderzyło Daisuke w ramię, tym razem jednak przyprawiając go o płytką ranę, z której sączyła się czerwona posoka. Po udanym trafieniu, mężczyzna odskoczył do tyłu śmiejąc się w dość upiorny sposób.
- Miałem rację! Miałem rację! Hahahahaah, przecież to oczywiste że nie ma tutaj czegoś takiego jak wolność słowa, oczywiście że wysłali za mną zabójcę, aby mnie uciszyć! - powiedział a jego głos był zachrypnięty i szorstki.

  Ukryty tekst

[Daisuke]

-Chuj mnie obchodzi twoja wolność i twoja racja. Bami przesyła pozdrowienia- Daisuke szybko odpowiedział gadatliwemu celowi. Wszystko co miało być powiedziane już zostało powiedziane. Wątpliwości natury moralnej tutaj nie miały rację bytu, bo moralność Włócznika po prostu nie istniała. Zgodził się na tą przysługę, nie chciał nawet wiedzieć dlaczego ma to zrobić i po prostu poszedł wykonać to zadanie. Prosta sprawa, a wdawanie się w szczegóły nie wchodziło w zakres jego obowiązków, więc tego nadmiarowego celu nie miał zamiaru spełniać. Nawet gdyby uzyskał pełną wiedzę i to prawdziwą, to pewnie nic by to nie zmieniło. A tutaj dochodziła jeszcze kwestia prawdomówności tego kościstego wypierdka.

Tamten się śmiał, użytkownik Hachimona tylko uniósł jeden kącik ust w gest ironicznego uśmieszku, jednocześnie przetarł raz ranę na ramieniu. Wzrok miał ciągle skupiony na swoim celu. Niczym drapieżnik, gotowy rzucić się na ofiarę w momencie jej najmniejszej nieuwagi. Od prawdziwych łowców odróżniała go jedna rzecz. Brak cierpliwości. Nie miał zamiar stać i patrzeć. Musiał działać, dlatego gdy tylko skończył mówić wykonał skok do przodu wyciągając pięść do uderzenie w korpus. Zamiast jednak wyprowadzić kolejny oczywisty atak, w locie wykonał skręt tułowia, wyprowadzając atak drugą pięścią od góry w głowę przeciwnika.

  Ukryty tekst

[Sasame]

~ 33/34 ~

~ Daisuke ~

~ Wyprawa Rangi B ~

~ Przebudzić bestię ~

Soundtrack

Mężczyzna słysząc odpowiedź Daisuke stanął na chwilę jak wryty a na jego twarzy wymalował się wyraz kompletnego zdumienia
- Jaki kurwa Bami?! - zapytał się zdziwiony, jednak w jego kierunku już zmierzał cios Daisuke, więc mężczyzna ponownie spróbował zamortyzować cios kośćmi wystającymi z torsu, jednak Nakasada błyskawicznie zawirował w powietrzu a jego ręka z impetem uderzyła w głowę oponenta, sprawiając że na chwilę zobaczył białka jego oczu a nogi się przed nim ugięły, jednak mimo wszystko udało mu się zachować świadomość i uderzył wiertłem na odlew w twarz Daisuke. Zderzenie z kościaną bronią nie należało do przyjemnych przeżyć i Włócznik poczuł w ustach metaliczny posmak krwi i również go nieco zamroczyło.

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst