Droga główna na uboczu.

[Sasame]

Nie minęło wiele czasu nim znaleźliśmy się już w Kinkotsu. Karawana sprawnie i bez utrudnień przeszła przez kontrolę przy bramie i po chwili byliśmy już przy głównym targowisku. Sonoda podekscytowany ruszył załatwiać jakieś sprawy przed rozładunkiem, więc miałam chwilę aby na spokojnie zamienić słowo z Michimoto, który zdecydowanie swobodniej się czuł kiedy w zasięgu słuchu nie znajdował się jego pracodawca.
- Tak krótko? Myślałam że sprzedanie tych wszystkich rzeczy zajmie conajmniej kilka dni. Zwłaszcza że koniom z pewnością przydałby się dłuższy odpoczynek po podróży w takim klimacie. Ja się pewnie tutaj rozejrzę póki mamy chwilę, ale moje zlecenie obejmuje zarówno drogę do Kinkotsu jak i powrót do Ryuzaku no Taki, więc przed wyruszeniem w kurs powrotny z pewnością do was dołączę. Co do samej trasy to pewnie podróż głównymi traktami będzie bezpieczniejsza i spokojniejsza, jednak muszę przyznać że w Tajemniczym Lesie jest coś... Coś wspaniałego, na prawdę. Szczep z którego pochodzę jest wbrew pozorom bardzo bliski naturze i takie miejsce tętniące życiem i pełne zieleni wydaje mi się po prostu fascynujące. - powiedziałam do woźnicy, chcąc przedstawić mu mój punkt widzenia w tej sprawie.

[Kisuke]

Sasame
Wyprawa rangi A
39/38

-Ciężko powiedzieć ile dokładnie. Zwykle Sonoda-dono ma bardzo precyzyjny plan i odbiorców ma umówionych jeszcze przed dotarciem. Całość jest więc kwestią rozładunku i poruszania się po mieście. No i oczywiście kwestia koni, ale tym się zwykle ja muszę przejmować. I nieco przez to... inaczej dysponować czasem- Chyba żadne z nich nie miało pojęcia ile zajmie im ogarnięcie z towarem tutaj i wyruszeniem w podróż powrotną. Oczywiście pozostawała jeszcze kwestia zakupienia nowego towaru, żeby nie robić pustego przebiegu. To strata czasu i pieniędzy, które mogły być zainwestowane w naprawdę dobre, lokalne produkty, których ciężko uświadczyć w Ryuzaku. A jak wiadomo tam takie rarytasy bardzo łatwo sprzedać, to przecież miasto kupieckie. Tam wszyscy chcieli coś kupić. Przy okazji Michimoto przyznał się, że nieco opóźnia wysiłki kupca, działając jednak w dobrej wierze. Zajechanie wierzchowców byłoby przecież spowolnieniem całej wyprawy, narażeniem na dodatkowe koszty i sporym ryzykiem utknięcia w nieprzyjaznych miejscach. Zwłaszcza, jeśli częściej chciał on podróżować przez takie dziwne rejony.

-Mam nadzieję, że tym razem pójdziemy inną trasą. Już bym chyba wolał ścierać się z wszystkimi mafiami Shigashi, niż kolejny raz trafić na równie upiorne miejsca jak tamta kapliczka...- Wzdrygnął się na samą myśl, że musiałby jeszcze raz oglądać takie miejsca. Zarzucił jednak bardzo ciekawym pomysłem, choć to była jedynie jego opinia, a Sonoda nawet jeśli by chciał go słuchać, to i tak zrobi po swojemu. Podróż przez inne miasta, aby tam sprzedać część zakupionych tutaj towarów, kupić nowe, które potem będzie można sprzedać w Ryuzaku. Nie było to takie głupie i pozwala uzasadnić drobne "nadrobienie" trasy, byle tylko nie pchać się znowu w rejony Tajemniczego Lasu. Tego typu rozmowy Sasame z woźnicą mogli jeszcze przez chwilę prowadzić, ale potem przyszedł czas powrotu Sonody i zajęcie się kolejnymi obowiązkami. Czerwonowłosa mogła odpocząć i pochodzić nieco po mieście, a kupiec z kilkoma tutejszymi pomagierami oraz woźnicą poszli rozładowywać towar oraz pakować nowy. Ta część ich wyprawy została zakończona. Wkrótce ruszą w podróż powrotną.

Koniec

[Sasame]

Po spędzeniu jeszcze pewnego czasu w Kinkotsu, Sonoda załatwił wszystkie sprawy a następnie wspólnie z Michimoto i ze mną, przetransportowaliśmy towary w wyznaczone miejsca. Jak się okazało, rzeczywiście kupiec miał wszystko odpowiednio przygotowane i większość jego towarów rozeszła się jak ciepłe bułeczki. Zaskoczyło mnie to mocno, jednak nie miałam zamiaru narzekać. Następnym krokiem zaplanowanym przez kupca był nocleg i odpoczynek a następnego dnia wyruszyliśmy z powrotem w drogę. Po wysłuchaniu propozycji Michimoto, Sonoda zdecydował że rzeczywiście podróż nieco naokoło Tajemniczego Lasu, aby zahaczyć o kilka mniejszych lub większych miast lub wiosek aby zbyć resztę towaru brzmiała o wiele lukratywniej niż przyśpieszenie powrotu do Ryuzaku o parę dni.

[z/t]

[Daisuke]

No i wreszcie dotarł do tego Kinkotsu. Podarowane mu przez Bamiego buteleczki już dawno opróżnił i zostawił gdzieś kilkanaście metrów od traktu (całkowicie przypadkiem na taką odległość byłby tym w stanie rzucić). O dziwo, przypomniała mu się jego pierwsza przeprawa przez pustynię. Na kacu, w pełnym słońcu, bez wody. Ledwo był w stanie gdziekolwiek dotrzeć. Jakoś sobie wtedy poradził i jakoś sobie poradzi w przyszłości z innymi sytuacjami. Teraz na całe szczęście przyzwyczaił się do tutejszych warunków. Spędził na pustynnych wiochach dużo czasu, pijąc na umór w chłodnych karczmach, jak i w pełnym słońcu na szczytach okolicznych wydm. Czasami dawał się przypiec południowemu słońcu, ale wiedział też, kiedy musi przedsięwziąć odpowiednie kroki, aby mu mózgu nie wysmażyło do reszty.

-Coś tutaj pustawo... Gdzie wszystkich wywiało? Ktoś umarł czy co?- Idąc tą mimo wszystko dość szeroką ulicą spodziewał się, że spotka tu dużo ludzi, ale było zupełnie inaczej. Przynajmniej z początku było tu dość pustawo, a Daisuke nie mając zielonego pojęcia co obecnie może się dziać w okolicy nawet nie zdawał sobie sprawy z tego jak bardzo błędne było jego założenie. Ale nie na pogrzeb ani nie na inne uroczystości przybył. Miał inny cel i tym razem sprawdził sobie karteczkę, którą dostał. Wymiętolona, bo do tej pory przetrzymywana przez niego ciągle w dłoni, ale powinna zawierać potrzebne dla niego informacje. Zanim zacznie szukać, musi wiedzieć czego ma szukać.

[Sasame]

~ 23/34 ~

~ Daisuke ~

~ Wyprawa Rangi B ~

~ Przebudzić bestię ~

Soundtrack

Podróż minęła Daisuke spokojnie i kiedy dotarł wreszcie do Kinkotsu, mógł chociaż częściowo odpocząć od skwaru lejącego się z nieba. Żwawym i zdecydowanym krokiem skierował się on do głównej drogi aby następnie zejść na chwilę na bok aby rozszyfrować informacje w które był zaopatrzony świstek przekazany mu przez Bamiego. Pogięta i przepocona karteczka była w takim stanie że ledwie udało mu się odczytać adres jego podróży, jednak po kilku chwilach udaje mu się odczytać koślawe pismo a następnie dotrzeć pod wskazany adres. Mały budyneczek charakteryzował się typowym dla Kinkotsu budownictwem i był niemalże wciśnięty między inne, większe budynki. Drzwi wejściowe były w małej wnęce a na ulicę wychodziły małe okienka. Na całe szczęście okolica była kompletnie opustoszała, więc była spora szansa że nadciągający najpewniej wybryk Nakasady obejdzie się bez jakiejkolwiek ingerencji osób trzecich.