Lokal "Czarna Perła"

[Tenshi]

Rok 394 To prawda, że wina za niepowodzenie spoczywała na dowódcy, bo oddelegował nie tych ludzi co trzeba. Chociaż z drugiej strony wszystko zależało od sytuacji. Ktoś mógł się podawać za doskonałego szpiega, a w rzeczywistości doskonale kłamał. Ktoś uchodził za doskonałego wojownika, ale wróg był doskonalszy. A ktoś inny został po prostu oddelegowany do zadania, które przekraczało jego możliwości i umiejętności. W każdym z tych przypadków dowódca popełnił błąd. W pierwszym, bo nie zweryfikował. W drugim, bo zbytnio ufał. W trzecim, bo zwyczajnie był głupcem. Jednakże wina dowódcy w jednym przypadku była większa, a w drugim mniejsza. Osoba wykonująca zadanie również nie była święta. Im większa wina dowódcy, tym mniejsza podwładnego. Im większa podwładnego, tym mniejsza dowódcy. Dlatego Tenshi - gdyby ktoś ją spytał - wzięłaby całą winę na siebie i bez słowa przyjęła każdą karę. Ona była najbardziej winna niepowodzeniu tego zadania. Była zbyt słaba psychicznie i zbyt głupia, by gromadzić informacje. Ona była narzędziem. Oczywistym było, że narzędzia miały swoje przeznaczenie i nie cięło się drewna za pomocą młotka i nie przybijało się gwoździ za pomocą piły. Dziewczyna miała jednak zbyt niską samoocenę, by to pojąć.
Wysłuchała z uwagą tego co Pan Arata mówił. Zgodnie z jego słowami, miała zająć się czymś innym, a sprawę tych morderstw póki co odpuścić. Miała się kwaterować w tym lokalu. Tenshi nie przywykła do wygód, ale musiała przyznać, że lokal ten idealnie nadawałby się na jej kryjówkę. Wtedy nie musiałaby się martwić, że ktoś ją zobaczy z potencjalnym mieczem lub innym narzędziem, które trudno było schować, leżącą w parku na ławce. Mogła zabierać ten sprzęt tylko wtedy kiedy był niezbędny. To jej dawało wiele możliwości ukrycia swojego sprzętu i siebie samej. Były to idealne warunki dla zabójczyni, które pozwalały dodatkowo przetrwać nadchodzącą zimę. Pan Arata był geniuszem. Nie to co ona.
- Dziękuję... i przepraszam... - dziękowała za tą niesamowitą możliwość i przepraszała za swoją nieudolność. - Zrozumiałam... - Nie miała żadnych pytań i nie powinna mieć. Sprawa była prosta. Mieć oczy otwarte, by nie przegapić "szczurów". A dodatkowo wypełniać inne rozkazy. Ukłoniła się, przerywając technikę.

Rozmowę odbyła w pokoju na górze, który przydzielił jej barman Yao. Jak schodziła, mężczyzna przyzwał ją do siebie. Dał jej kilka poleceń. Po powrocie miała się zawsze pokazywać. Od tej pory jej kontaktem z Akiyamą miał być barman Yao i miała zaprzestać używać swojej techniki, nękając Pana Aratę. Tenshi rozumiała, że Arata-sama miał rangę Pazura, a to znaczyło, że ktoś z pewnością stał nad nim. On też miał swoje obowiązki, o których nie informował nastolatki i nie mógł jej wiecznie niańczyć. Oprócz tego miała zmywać naczynia i dbać o czystość lokalu. W zamian za jedzenie i nocleg. To był uczciwy układ.
Tenshi nie wiedziała czy barman Yao był członkiem Akiyamy czy nie, ale Pan Arata kazał go słuchać, więc zaczęła traktować go z wielkim szacunkiem. Kolejny ukłon.
- Dobrze, Yao-sama - odpowiedziała.

Lokal "Czarna Perła" był chyba ulubionym lokalem mafiozów, bo Tenshi dużo ich widziała. Zazwyczaj byli to ludzie z wytatuowanymi smokami. Tylu właścicieli, a ona jedna... wprawiało ją to w pewnego rodzaju niepokój i smutek. Jej jedynym marzeniem była... śmierć, a jej życie nie należało do niej. Akiyama była wielką rodziną... i zawsze mógł znaleźć się ktoś, kto chciałby Tenshi wykorzystać w mniej lub bardziej etyczny sposób. Oni byli przeszkodą, która stała na drodze do jej marzenia. Ale nic nie mogła z tym zrobić i nawet nie chciała.
Wykonywała swoje obowiązki bardzo sumiennie. Czyszczenie toalet, mycie naczyń, pranie pościeli, ogarnianie bajzlu po nocnych pijackich imprezach - czyli mycie stolików i krzeseł, ustawianie ich tak jak powinny być, sprzątanie w pokojach, czasem bycie kelnerką, które lepiej jej już wychodziło i różne inne rzeczy, które Pan Yao jej zlecił. Oprócz tego czasami dostawała inne rozkazy - zlecenia zabójstw. Nie były to jakieś trudne i znaczące cele. Ot, zwyczajni kupcy, którzy narazili się Akiyamie i musieli dostać nauczkę lub strażnicy miejscy, którzy próbowali swoich sił w walce z Akiyamą. Przez te kilka miesięcy dokonała 7 morderstw.
Zaniedbywała trochę swoje treningi, bo każdy dzień był wypełniony naprawdę ciężką pracą i dziewczyna zazwyczaj nie miała już siły na cokolwiek innego. Nie zwykła opuszczać lokalu. Nie była przyzwyczajona do spania w luksusowych łóżkach, więc kładła się na podłodze, przykrywała starym kocem - bardzo podobnym do tego, który miała w wieku 10 lat... jak została wyrzucona przez Panią Toriko - i zasypiała. Czasami miewała koszmary.
Jeśli natomiast chodziło o jedzenie, to jadła co jej dawali. W tym lokalu podawano bardzo luksusowe potrawy, ale Tenshi nie potrafiła delektować się ich smakiem. Nie czuła przyjemności z jedzenia. Nie czuła przyjemności w ogóle, z niczego. Gdy ją pytano co chciałaby zjeść, to odpowiadała, że ryż lub suchy, czerstwy chleb i zwykłą wodę. Zazwyczaj wybierała coś albo bez smaku albo niesmaczne. Pracowała ciężko, jadła i sypiała licho. Nie chciała być problemem...
Rok 395 I tak minęła jesień i zima i przyszła wiosna roku 395. Lokal "Czarna Perła" przetrwał wojnę w Shigashi i teraz znajdował się po stronie Akiyamy. Tenshi była w pełni świadoma ostatnich wydarzeń. Władczyni Smoków dokonała podziału miasta na dwie części, które odgradzał mur. Nie znała tej potężnej kobiety. Nawet nie śmiałaby na nią spojrzeć. Dogu doskonale zdawała sobie sprawę, że Hibiki z pewnością wolałaby zjeść własne majtki niż rozmawiać z takim gównem jak ona.
A jednak to się wkrótce miała ją spotkać. Pewnego wiosennego poranka, gdy schodziła na dół, a gości jeszcze nie było, barman Yao ją zaczepił i powiedział krótko:
- Dzisiaj masz zupełnie inne i niezwykle ważne zadanie. Arata-sama pragnie byś udała się do jego kryjówki i odebrała stamtąd pewien zwój. Jeden z jego zaufanych ludzi ci go przekaże. Zwój nie jest tam już bezpieczny. Masz go zanieść do Pani Hibiki i wręczyć razem z tym listem. - Dał jej kopertę, której nie ośmieliła się otworzyć. Tenshi doskonale wiedziała o jaki zwój chodzi i zdawała sobie sprawę z tego co mogł skłonić Pana Aratę do takiej decyzji. Złodziej. Ewentualnie próba przypodobania się przełożonej. Albo i jedno i drugie. - A... byłbym zapomniał. Pan Arata kazał również przekazać, że jak to spierdolisz, to się z tobą zabawi. I, że będzie straszliwie bolało, ale żebyś się nie bała, nie umrzesz. A Hibiki-sama jest jeszcze straszniejsza.
Dziewczynie zrobiło się gorąco i jej serce zaczęło walić jak młotem. Nie miałaby nic przeciwko torturom... gdyby pod koniec jej marzenie się spełniło. Pan Arata był medycznym shinobi. Potrafił torturować tak, by nie zabić. Potrafił leczyć swoje ofiary w nieskończoność. To byłyby tortury, ale bez zakończenia marnego życia narzędzia. Nie chciała tego i przeraźliwie się bała.
- Do... dob... dobrze... - zaczęła się jąkać. Stres spowodowany potencjalną karą za źle wykonane zadanie mieszał się ze stresem związanym ze spotkaniem z tak ważną osobą jak Hibiki-sama.
- Jakieś pytania? - Nie powinna pytać, ale miała jedno, ale bardzo ważne pytanie. Mogło to wynikać z jej ignorancji albo głupoty, ale musiała zapytać:
- Gdzie... znajdę Panią Hibiki?

- Barman Yao

Kopiuj

[b][color=#BFFFFF]- Barman Yao[/color][/b]

[Arii]

Post Fabularny

395, Północne Shigashi no Kibu

---

Mężczyzna spojrzał się na nią, jakby zadała najgłupsze pytanie na świecie. Westchnął, kiwając głową. Mogła od razu zrozumieć, że mogła to zostawić dla siebie. -Ehhh... To nie jest takie łatwe, żeby się z nią spotkać. W końcu jest Naczelnikiem Południowego Shigashi. Nie jest tam łatwo się dostać, o ile w ogóle.- jeden z mężczyzn w barze kiwnął mu ręką o następną kolejkę swojego napitku. Barman chwycił za gliniane naczynie i zaczął nalewać dziwnie wyglądającą ciecz. -Ale nawet po naszej stronie Hibiki-sama ma swoich ludzi. Może udawać teraz kogoś innego w swoim urzędzie. Ale nadal jest byłą głową mafii. Słyszałem, że jeden z jej Kłów zajmuje się interesami po tej stronie muru.- postawił na ladzie przygotowany napój i kiwnął, żeby mężczyzna go sobie odebrał. -Powinnaś poszukać go, jak odbierzesz przesyłkę. Podobno spędza dużo czasu nad Kryształowym Jeziorkiem. Jest bardzo specyficzną osobą... Tyle chyba powinno ci wystarczyć. A teraz spadaj, bo nic dzisiaj przez ciebie nie zarobię.- burknął do niej i machnął na nią, żeby już spadała.