Koszary Straży

[Uchiha Tsuyoshi]

Wiosna 395 roku

---

Tsuyoshi zanotował oczywiście w głowie wszystkie szczegóły, o których powiedziała mu kobieta. Sytuacje, w których dwa oddziały shinobi mają działać w bliskości, ale w ramach różnych misji, są szczególnie newralgiczne. Tym bardziej wtedy, gdy - tak jak tu - istniała możliwość pośredniego oddziaływania przez jednych na drugich. Dlatego właśnie cały czas trzeba będzie mieć w głowie to, że Tsuyoshi i Yatta nie będą sami i że gdzieś tam będą również inni ludzie, którzy będą chcieli zaszkodzić Dzikim. Czy też konkretnemu Dzikiemu - Generałowi Bubaigara. Swoją drogą, ciekawe imię.

A, no i właśnie, Yatta. Po definitywnym pożegnaniu się z urzędniczką, Sentoki w końcu spotkał tego, o którym tyle słyszał. Od razu okazało się, że jego partner potrafi doskonale wtopić się w otoczenie, bo żeby go odnaleźć, trzeba było wytężyć wzrok, ale również słuch - bo na trop naprowadziły Tsuyoshiego dziwne kliknięcia. Kliknięcia, które pochodziły od grającego ze sobą w shogi chłopaka, który... tak, zdecydowanie musiał być ekscentryczny. Świadczyło o tym nie tylko to, czym się właśnie zajmował, ale też to, jak wyglądał. Czapka, dziwne coś na uszach i ogólna aparycja i zachowanie. Był też rudy, co było praktycznie niespotykane u Uchihów i spotkało się ze szczerym zdziwieniem ze strony Uchihy (choć oczywiście dobrze zamaskowanym). To wszystko sprawiało, że coraz bardziej zrozumiałe (choć nie usprawiedliwione!) stawało się to, co mówiły dziewczyny w recepcji.

Ah, no i przywitanie. Ten gość zdecydowanie nie ogarniał kto jest kim. Kiedy Tsuyoshi usłyszał, że ma być bratem Hiromi, zaśmiał się krótko.

- Tak, nazywam się Tsuyoshi Uchiha - powtórzył niezrażony - ale nie jestem bratem Hiromi-san. Jej bratem jest Masahiro-sama, nasz shirei-kan. Może chodziło ci o moją starszą siostrę, Harumi. Dowodzi strażą w Sarufutsu i może to ją kojarzysz - wyjaśnił spokojnie, obserwują reakcje rozmówcy. Ten gość był nietuzinkowy, o tak - choć to stwierdzenie padło już przecież dobrych kilka razy. Ale jego wyraz twarzy zdradzał coś dziwnego. Jak gdyby był to ktoś... głęboko, wewnętrznie smutny? Takie właśnie było pierwsze wrażenie Sentokiego. Nie miał on jednak takiego charakteru, żeby od razu zacząć o wszystko wypytywać i zadawać mu kłopotliwe pytania. Postanowił obserwować i zagadywać stopniowo, nienachalnie. W trakcie misji z pewnością będzie wiele okazji do rozmów.

- Z obrony? - zapytał Yattę, spoglądając na planszę do najbardziej szacownej gry, jaką znał. Grywał w nią często z rodziną, nawet podczas ostatniego pobytu zdarzyło mu się rozegrać kilka partyjek. Wyglądało jednak na to, że Yatta nie za dobrze ogarniał co się dzieje na planszy. W sumie nie był to powód do wstydu - była to bardzo skomplikowana gra i o ile ktoś nie zaczął spędzać wolnego czasu właśnie nad planszą do shogów, to później ciężej było wypracować odpowiednie schematy w myśleniu.

- Obrona pozycji to bardzo ważna umiejętność, ale ogólnie rzecz biorąc uważam, że aktywność figur i ataki są o wiele ważniejsze - powiedział - zamiast próbować się bronić w tej pozycji, proponowałbym wykorzystać słabość przeciwnika w tej części planszy. Trzeba tylko uważać na te widły - pokazał palcem, po czym zaczął bardziej szczegółowo analizować i wyjaśniać pozycję - ale jeśli chodzi o obronę to wiadomo, podstawa to zamki, żeby bronić się przed zrzutkami. Na początek najlepszy byłby chyba Zamek Yagura albo Mino. Zależy co się komu lepiej gra - dodał i ułożył figury inaczej niż dotychczas, tak żeby przedstawiały obie wymienione formacje. Chciał przy tym wybadać na ile Yatta potrafi grać w shogi, chociaż skoro pytał go o tak podstawową pozycję, to musiał dopiero rozpoczynać swoją przygodę z tą piękną grą. Tak go to wszystko pochłonęło, że zapomniał o tym, po co tu przyszedł i że zaraz mają rozpocząć misję.

[Ario]

Uchiha Tsuyoshi
Misja Wojenna Rangi B
Kolejka 4/17

Wieża obserwacyjna

Przywitałeś się z Yattą i pierwsze co, skorygowałeś fakt, że nie jesteś bratem Hiromi, a Harumi. Mała, aczkolwiek subtelna różnica. Tym bardziej, jeżeli ktoś rzeczywiście rozpoznawał kobiety, trudno by je miał porównać nawet aparycyjnie, a co dopiero z charakteru. Dodatkowo, wyjaśniłeś mu, że Hiromi to siostra shirei-kana, a Twoja siostra Harumi, dowodzi strażą. No chłopak ewidentnie chciał dobrze, ale pomieszał wszystko co mógł.

Na te słowa Yatta zrobił duże oczy, po czym zaczął drapać się zawstydzony po plecach.
- Eh...kurcze, no to tyle z dobrego pierwszego wrażenia, hehe... - powiedział. - Gdyby nasz shirei-kan wiedział, że pomyliłem jego siostrę z szefową straży, to chyba by się obraził...chociaż z drugiej strony, mógłby by nawet być z niej dumny. W sumie to nie wiem, ja bym chyba był, jakbym miał być za kogo dumny. - dodał, po czym wrócił już do swojej normalnej postawy. - Nie no, Harumi to kojarzę, bo nie chcę powiedzieć, że znam. Trochę jej współczuję bycia młodą kobietą na takim stanowisku, ale wydaje się dawać sobie radę. Jak ma się taką rodzinę, to musi być duże wsparcie.

Następnie krótko przeszedłeś do tematu Shogi. Tutaj na krótki moment, zobaczyłeś jakby błysk w oku Yatty. Mimo swojej dobrze zamaskowanej dziwno-smutnej aparycji, tutaj na te hasło "z obrony", ewidentnie sie ożywił.
- Eee...no tak, bo...a z resztą sam zobacz.

Wtedy też zacząłes analizować co się dzieje na planszy i doradzać chłopakowi, co powinien zrobić. Mimo Twojego wskazywania na planszy i wyjaśniania, co trzeba byłoby zrobić, miałeś dziwne wrażenie, że nawet jeśli potakiwał, to chyba kompletnie nie rozumie, co do niego mówisz. W sumie, w jego przypadku, dobrze byłoby to wszystko zanotować, jednak z jakiegoś powodu, nie tego nie robił.

Gdy skończyłeś mówić, zostawiając mu do wyboru Zamek Yagura albo Mino, chyba nie zrozumiał, że teraz jego kolej na odpowiedź, więc czekał jeszcze chwilę, aż dalej będziesz mu tłumaczyć. Dopiero po jakichś 5-6 sekundach zorientował się, że to cała wiedza, jaką miałeś mu do przekazania, więc otrząsnął się i zaczął pakować shogi.
- Dzięki, dużo mi to wyjaśniło wszystko. Teraz będę mógł się pozastanawiać, czy wolę Zamek Yagura, czy Mino. - powiedział, po czym wrzucił cała planszę z pionkami do swojego plecaka, po czym zeszkoczył z murku i zarzucił go na jeden bark. - Jak coś, to notki odebrałem z magazynu, więc możemy ruszać. Jak chcesz, to mogę pójść pierwszy, żeby nikt Cię ze mną nie zobaczył. Musisz dbać o reputację. - oznajmił Ci to w tak naturalny sposób, tak jakby traktowanie z góry było dla niego prawem fizyki. Normalność jak oddychanie, czy ciekłość wody. - Będę czekał przy bramie wyjściowej. Idziemy tą północną jak coś.

Wtedy też użył shunshina i zniknął Ci z widoku.
========== Yatta Uchiha

[Uchiha Tsuyoshi]

Wiosna 395 roku

---

Yatta miał sporo do nadrobienia, jeśli chodzi o shogi, ale przecież zawsze znalazłby się ktoś lepszy w daną grę. Tsuyoshiemu szło całkiem nieźle, ale przecież geniuszem w to nie był i na pewno znalazłby się ktoś w Hachimantai czy Sarufutsu, kto by go ograł. Cieszył się więc, że może pomóc, a jego kompan wcale nie jest taki nienormalny, jak obrazowały to dziewczyny z recepcji. Prawdę powiedziawszy, oprócz swojego wyglądu, który, jak już wspomniano, nie pasował do Uchihy, to... był to naprawdę zwykły gość, który był w porządku. I co ciekawe, był wyższy rangą od Tsuyoshiego, więc to jego nieogarnięcie musiało się kończyć na polu bitwy albo gdy przychodziło do poważnych spraw. Takie były obserwacje Sentokiego na ten moment. Mogły się one jeszcze zmienić w każdą stronę.

- W sumie to miałem powiedzieć, że moglibyśmy pograć w drodze, ale... to chyba nie byłby najlepszy pomysł, bo moglibyśmy ściągnąć czyjąś uwagę - powiedział, zamyślony. Nie wiedział jednak, jakie zamiary ma jego kompan i jak widzi przedostanie się za linie wroga. Jeśli będą się za kogoś przebierać, to pewnie nie był to najlepszy pomysł. A gdyby nikogo nie udawali tylko polegali na tym, żeby pozostać niezauważonym... to pewnie też byłoby to zbędne ryzyko.

Yatta Uchiha zaskoczył jednak Tsuyoshiego po raz kolejny. Jego słowa o tym, że idzie sam i że Tsuyoshi musi dbać o reputację, zaskoczyły dziewiętnastolatka. Zaskoczyły go tak bardzo, że nawet nie zdążył nic odpowiedzieć, gdy tamten już się ulotnił. Przez moment Uchiha stał, wpatrując się w miejsce, na którym jeszcze przed chwilą był rudzielec i analizował, o co mogło mu chodzić. Jako że nie miał szans żeby samemu to wymyślić, nie czekając dłużej wyruszył w kierunku Bramy Północnej. Kiedy tylko zauważy znowu Kogō, na pewno zada mu konkretne pytania.

[Ario]

Uchiha Tsuyoshi
Misja Wojenna Rangi B
Kolejka 5/17

Wieża obserwacyjna

Zniknięcie Yatty z miejsca sprawiło, że pojawiło Ci się więcej pytań, niż odpowiedzi. Nie miałeś niestety okazji ich zadać, tak więc po prostu ruszyłeś w konkretnym kierunku.

Po dotarciu do miejsca, znalazłeś swojego towarzysza po zewnętrznej stronie muru. Stał sobie oparty o mur i wydawał się patrzyć w niebo i oglądać ptaki. Gdy tylko zjawiłeś się, chłopak skinął w Twoim kierunku i odbił się ściany, po czym podszedł do Ciebie, jak gdyby nigdy nic.
- Gotowy? To ruszajmy. -powiedział.

Mieliście okazję przejść kilkanaście kroków, po czym Yatta sam zaczął rozmowę.
- Dziś i tak nie dojdziemy do celu, więc najlepiej będzie dotrzeć najdalej jak się da, zaplanować misję, przespać się i wypocząć, a rano ruszymy na cel. Już kilka razy byłem po tamtej stronie frontu, więc znam trochę tamte rejony. - Yatta wsadził ręce do kieszeni. - Mam tam taką jaskinię, która jest od wschodniej, morskiej strony. Możemy tam się rozbić, trochę zdążyłem tam poogarniać. Zwykle tam nocuję jak jestem w okolicy. Nie są to może warunki...najlepsze, dla takich osób jak Ty, ale no mam nadzieję, że uda Ci się odpocząć.

Chłopak wydawał się, jakby bardzo chciał coś powiedzieć, ale finalnie westchnął i mówił dalej.
- Nie wiem czy to dobry pomysł, by wysyłali Sentokiego na taką misję. Bycie za murem jest...dochodzi tam do dziwnych rzeczy. - powiedział. - Wojna jest paskudna.

Mieliście trochę czasu na to, by przejść na miejsce, więc mogliście się nagadać, tym bardziej, że mimo opinii, Kogo nie wydawał się być jakiś niesamowicie jak skryty. Przynajmniej na pierwszy rzut oka. Dał Ci też kilka rzeczy, o które mogłeś zaczepić, dopytac lub...skierować rozmowę na lepszy dla Ciebie kierunek.

========== Yatta Uchiha

[Uchiha Tsuyoshi]

Wiosna 395 roku

---

Kiedy Tsuyoshi dotarł do bramy, odnalezienie Yatty nie było już na szczęście problemem. Uchiha skinął głową i ruszył razem z nim w kierunku, w którym mieli się udać, czyli zapewne na bliżej nieokreśloną północ. Kiedy odeszli nieco od skupisk ludzi, Sentoki podjął temat, którego nie zdążył podjąć przy bramie.

- No dobra, to o co chodzi z tym "dbaniem o reputację?" Niby dlaczego lepiej by było dla mnie, żeby nie pokazywać się z tobą, Yatta-san? Nie jesteś poszukiwanym shinobi, więc co takiego zrobiłeś, żeby sobie zasłużyć na złą reputację? - zapytał bez ogródek i bezpośrednio, patrząc na niego czujnym, badawczym spojrzeniem. Oczekiwał na jasną odpowiedź, bo coś takiego nie było spotykane. Shinobi w randze Kogō to poważani wojownicy, do których trzeba mieć respekt, a nie uciekać od ich towarzystwa - przez najbliższe dni nasze życia będą zależały od nas nawzajem, więc wolałbym wiedzieć... czego się spodziewać - powiedział, trochę przypierając rudowłosego do nomen omen muru. Nie zamierzał dać łatwo za wygraną, choć oczywiście nie będzie też w stanie niczego wyegzekwować od starszego rangą od siebie, jeśli tamten się uprze.

No ale była jeszcze misja i jej przebieg, a Yatta przytomnie zaczął rozmowę na ten temat. Tsuyoshi zgodził się z tym, co usłyszał, więc potakiwał co jakiś czas. Ucieszył się nawet, że Yatta ma takie doświadczenie, bo przy misjach infiltracyjnych jest to szczególnie ważne - w końcu każdy, nawet najmniejszy błąd może doprowadzić do odkrycia ich obecności oraz celu misji i ją zniweczyć. Yatta w pewnym momencie uderzył jednak w tony, które bardzo nie spodobały się Tsuyoshiemu, ale dał to poznać po sobie tylko w małym stopniu.

- Yatta-san, gwarantuję, że się na mnie nie zawiedziesz - odparł, spoglądając na niego spojrzeniem, w którym dało się wyczuć chłód - mam za sobą już trochę doświadczenia wojennego. Byłem pod Kōtei w tamtą noc, dowodziłem szturmem na most Teppu, brałem udział w odbiciu Rantori. Mam już na swoim koncie kilku shinobi wroga, widziałem też co robią Dzicy z naszymi jeńcami - powiedział, patrząc przed siebie, gdy szli. Jego twarz przybrała surowy wyraz pod wpływem wspomnień tego, co zastał w obozie Uchiha przed odbiciem mostu. Nie mógł zgodzić się na to, żeby Yatta traktował go jak kompletnego świeżaka, którego trzeba będzie bronić, i który nie zna realiów wojny. To prawda, że misje za linią frontu są inne od krwawych starć na pierwszej linii, ale przecież to właśnie te pierwsze słyną z brutalności oraz tego, że łatwo można na nich umrzeć.