Gospoda pod Samotnym Wilkiem

[Mei]

Misja rangi D dla Takuya
Ilość postów: 15/15
,,Nowe propozycje Gospody pod Samotnym Wilkiem" Na jego słowa, parsknęła. Szczerze i otwarcie cieszyła się, iż jej towarzystwo nie sprowadza się wyłącznie do roli krytyka. Chłopak widział ją jako oparcie, kogoś, kto w potrzebie popchnie go dalej, poda rękę, czy też doradzi. A jako, iż mieli zadanie opierające się na kosztowaniu podanych dań, mogli się uzupełniać. Razem stanowili fundament każdej restauracji, która borykała się z mniej wymagającymi podniebieniami, a także tymi stawiającymi poprzeczkę wysoko. Gospoda pod Samotnym Wilkiem, nie bez powodu posiadała dwa piętra, skierowane ku różnym klientom. Z jednej strony serwowali posiłki nad wyraz wyrafinowane, a jednak próbowali trafić do wszystkich. Ta różnorodność pokazała dzisiaj konieczność testerów z dwóch środowisk. Szkoda tylko, że w poprzednich edycjach nie udało się trójce natrafić na taką parkę jak ta. Zwykle sięgali po opinie z tego samego kręgu, wszakże wszystko odbywało się losowo.
- Chcę zostać najsilniejszą ze swojego klanu i godnie reprezentować Hyuuga. Oczywiście, będę pomagała innym jak mogę, pamiętając o obowiązkach - odpowiedziała zgodnie z przekonaniami, które zostały w niej zakorzenione od maleńkości. Tym samym brakowało jej marzycielskiego podejście dziecka, które śmiało mówi o ożenku z kimś przystojnym, bądź chce pomagać rodzicom w sklepie. Ta myślami wykraczała dalej, stawiając największy priorytet na klanie a także jego pomyślności. Co z kolei jasno pokazywało, iż w przyszłości równie dobrze mogli zostać rywalami, walczącymi o tytuł głowy rodu - A braciszek? Jakie są Twoje cele? Marzysz o czymś? - jeszcze wtedy dziewczynka nie zdawała sobie sprawy, jak wyniosły cel miał chłopak. Nawet nie próbowała patrzeć w głąb jego środka, póki ten nie zdradzi jej swoich wspaniałych pragnień.
Degustacja deserów miała być ostatnim krokiem przed oczekiwaną metą. Po przyniesieniu talerzy oraz odpowiednich dodatków, oczekiwano z niecierpliwością na ostateczne słowa, które zdecydują o tym, co zostanie, a nad czym jeszcze popracują. Kojiro w przeciwieństwie do pozostałej dwójki jako jedyny, spokojnie czekał na werdykt. W tym czasie Miyuki zniecierpliwiona tuptała jedną nogą, zaś Ryu, tonął w nerwach. Poza miętoleniem ubrania, przygryzał wargę, czekając na wyrok. W duchu, jednak wiedział, iż jego starania w każdej chwili mogą osiągnąć dno za sprawą naszego małego guru.
Po pierwszych słodkich słowach, a także braku jednoznacznej decyzji, wszyscy chyba oczekiwali na to, co powie Yumeko. Ta jednak niezgodnie z tym, co myślał Takuya nie spałaszowała obu deserów, pozostawiając jedynie okruszki. Jak prawdziwy koneser wzięła zaledwie kawałek z obu dań, starając się uchwycić całokształt każdej ze słodkości. W pierwszym przypadku był to skrawek peleryny i mus włącznie z ciastem. Z drugiej wzięła trochę góry, masełko i środek, stanowiący główny fundament. Prostolinijny gość zdradził od razu swoje uczucia, gdy młódka przez cały ten czas wydawała się niezwykle zamyślona. Raz odłożywszy pałeczki, zamknęła powieki. Chwila ciszy potrwała krótko, nie tak jak w przypadku poprzednich potraw - Wyraźnie zaznaczyliście potrzeby obu gości. Pierwsze danie było wyjątkowo dobrze zbalansowane. Nic nie było ujmą, choć przez chwilę myślałam, iż któryś ze smaków całkowicie zdominuje drugi. Jednakże każda część tego nadaje się na swoje miejsce w karcie. Żurawina, jabłka, różne odmiany sera, a także orzechy w cieście zasmakują wszystkim. Tekstura różna, a jednak dzięki niej bawi podniebienie i zachęca do dalszego jedzenia. Co do drugiego dania... - urwała na moment, by spojrzeć na suflet - To Dorayaki, prawda? Nie wygląda może jak klasyczna odmiana, ale jest jej rozszerzoną wersją. Zacznijmy może od otulającej gładkości i miękkości. Wszystko jest takie puchate, zupełnie jakby krzyczało ,,miłość". Niczym się nie różni od ciepłych ramion matki. Jednakże prawdziwym centrum jest środek. Pasta z czerwonej fasoli podkreśliliście brązowym cukrem, co sprawiło, iż deser jest na najwyższym poziomie słodkości. Gdybym miała wybierać, wybrałabym właśnie tą propozycję. Smak zniewala, przejmuje władzę nad ciałem, podświadomie chce się więcej, a sam aromat, towarzystwo masła... Nikt z waszych klientów nie oprze się pokusie, by przychodzić tutaj, tylko po to - skończyła wypowiedź pewnym siebie głosem. Co spowodowało, że blondyn i płomiennowłosa kiwnęli równocześnie głowami, zaś sam Kojiro podziękował za tak wyczerpującą odpowiedź. I to było na tyle, teraz reszta musiała się naradzić, co zrobić z tym, co otrzymała. Posiłki zostały zabrane, pozostawiono za to herbatę, co by umilić im czekanie. Odchodząc widać było mieszankę radości i podekscytowania. Najbardziej nerwowy płakał, a jego koleżanka zamiast zwyzywać go, czule klepała chłopaka po ramieniu. Odeszli, a jednak zaraz mieli wrócić, najprawdopodobniej ze wszystkimi przemyśleniami. Gdy już mogli wolni od obowiązku pogadać, Yume niemalże się wzruszyła - Tak bardzo chciałam jeszcze pojeść, ale... mój brzusio... Już nie mógł niczego pomieścić, Hauuuu - lamentowała nad biologiczną niemożliwością, co z jednej strony mogło być miłą odmianą. Mimo wszystko ciągle była dzieckiem, nawet jeśli skrupulatnie dobierała wszystkie słowa. W takim wypadku, oczekiwania starszyzny musiały być wysokie, wyższe nawet, niż limity wieku, które normalnie zostawiły by białowłosą w duchu młodości.
Głos - Yumeko
Głos - Ryu
Głos - Miyuki
Głos - Kojiro

[Takuya]

Poznał białowłosą już na tyle, by nie być zdziwionym jej odpowiedzią. Sam miał dość "ubogie" dzieciństwo, większość czasu poświęcając na trening. Tak wyglądało życie większości członków ich rodu. Klan zawsze znajdował się na pierwszym miejscu, niezależnie od sytuacji, a każdy musiał dołożyć cegiełkę, by jego opinia i sytuacja nie uległa zmianie. No chyba, że na lepsze.
Plany na przyszłość mieli podobne, z tą różnicą, że Yume jeszcze nie zdawała sobie z tego sprawy. Chłopak jednak nie miał zamiaru trzymać jej w niepewności, w końcu zadała pytanie i kultura wymagała odpowiedzi.
- O czym marzę? Chcę zostać głową naszego rodu. - odparł dumnie, wyginając kąciki ust w delikatny uśmiech. Jeśli mieli zostać rywalami, to nie miał nic przeciwko. Konkurencja jest potrzebna, by móc się rozwijać. - A jak już się uda, to Ty będziesz moim prywatnym degustatorem potraw. - dodał po chwili przerwy i parsknął śmiechem. Pomimo tego, że był to żart, to pomysł nie wydawał się głupi. Skoro starszyzna korzysta z pomocy dziewczyny, to dlaczego on nie mógł? Musiał jednak odłożyć marzenia na dalszy plan, bo czekała go długa droga do upragnionego celu.
- Poza tym, chcę pomścić ojca. - burknął pod nosem, lecz na tyle głośno, że białooka była w stanie usłyszeć jego słowa. Wybicie klanu Yamanaka wydawało się być rzeczą niemożliwą do wykonania, ale on ślepo w to wierzył. Wiedział, że sam nie jest w stanie nic zrobić, ale gdyby kiedyś miał pod sobą resztę rodu? Kto wie. Pojawiało się więc pytanie, czy jest on odpowiednim kandydatem do pełnienia tak ważnej funkcji w przyszłości? Podobno w szaleństwie jest metoda. Nie chciał jednak zamęczać dziecka ciężkimi tematami, choć wiedział, że Yume go zrozumie i pewnie porozmawia jak równy z równym. Przyjdzie jeszcze czas na takie rozmowy.
Jeśli o desery chodzi to białowłosa znów spisała się na medal i nie zawiodła. Ponownie dostrzegła każdy element dania, skrupulatnie go opisując i jednocześnie oceniając. Takuya w pewnym momencie monologu dziewczynki aż chwycił się za głowę ze zdumienia. Miała talent, to na pewno. Gdy już wyraziła swoje zdanie, ekipa gospody znów zostawiła ich na moment. Pewnie poszli się naradzić, co do konkretnych dań, które zagoszczą tutaj na dłużej. W tej właśnie chwili nieco się zdziwił, bo Yumeko odnalazła w sobie resztki dziecinności. Czarnowłosy zaśmiał się lekko, słuchając młodszej koleżanki.
- Wiem co czujesz. - odpowiedział, mimowolnie chwytając się za brzuch. Zdecydowanie dzisiejszy dzień zapamięta na długo. Dawno się tak nie najadł. Najchętniej położyłby się gdzieś na łące w parku i odpoczął. Póki co jednak oboje musieli czekać na powrót gospodarzy.
- Myślisz, że są z nas zadowoleni? - spytał z ciekawością w głosie. W końcu przyszli tutaj by wykonać powierzone im zadanie.

[Mei]

Misja rangi D dla Takuya
Ilość postów: 17/15
,,Nowe propozycje Gospody pod Samotnym Wilkiem" Gdy Yume dowiedziała się o ich wspólnym marzeniu, wyraźnie się rozpromieniła. Nie byli sami, mogli kroczyć przez życie, wiedząc, iż po tej samej ziemi stąpa druga, podobna do nich osoba. W przypadku Yume wśród całego zgiełku oraz obowiązków względem klanu, taka perspektywa wydawała się ją pocieszać. Nawet jeśli po tym spotkaniu będą musieli się rozstać, idąc w różne strony.
- Ewentualnie ty będziesz mi doradzał, a ja zrobię Ci w nagrodę jedzenie - starała się brzmieć dumnie i w miarę poważnie. Ciągły chichot pod nosem, znacznie jej to utrudniał. No cóż, nie zawsze można było perfekcyjnie odgrywać swoją rolę. Przynajmniej nie, gdy jesteś w środku tylko dzieckiem, pragnącym chwili wytchnienia. Ona zdecydowanie borykała się z tym problemem.
Zostali sami. Po ocenie posiłków, mogli wymienić między sobą zdania, podzielić się wrażeniami. Oboje, jednak żałowali braku możliwości wciśnięcia w siebie więcej. Wszystko tutaj było pyszne, chciało się dokładek, lecz praca wymagała od nich umiaru. W końcu mieli spróbować wszystkiego, co im podadzą. A to było nie lada wyzwaniem. Narady na zapleczu trwały w najlepsze, jednakże żaden głos nie dochodził zza kuchni. Mówili ściszonymi głosami, więc dwójka jedynie mogła się domyślać, o czym debatowali.
- Twój tato, nie żyje? Przykro mi - powiedziała po jakimś czasie. Ewidentnie jej się nie spieszyło, lecz miną przypominała zbitego szczeniaka. Współczuła Hyuudze, ale nie mogła nic zrobić poza zrozumieniem i kilkoma słowami. Nie potrafiła cofnąć czasu, ani tym bardziej wskrzeszać zmarłych. Mimo to odruchowo, wstała by dotknąć dłonią jego ramienia. Nie musieli już siedzieć, dobrze mogli przechadzać się po pomieszczeniu. Yumeko, nie spieszyło się, by ponownie zająć miejsce. Zamiast tego stała obok siedzenia chłopaka, spoglądając na niego swoimi oczyma - Zdecydowanie. To była świetna przygoda, a my się spisaliśmy - starała się uśmiechnąć, ale wychodziło to jej dosyć pokracznie. W towarzystwie smutnych ślepi, kąciki ust drgały, co by unieść się ku górze. Końcowo jedno wylądowało we właściwym miejscu, drugie wciąż tkwiło w dole.
Po pewnym czasie przyszli Ci odpowiedzialni za całe wydarzenie. Ukłonili się im, za nim Kojiro przejął pałeczkę - Chcielibyśmy podziękować wam za udział, a także za pomocne opinie. Przedyskutowaliśmy wszystko, podsumowaliśmy zarówno zalety, jak i wady dań - gdy tylko powiedział o niedoskonałościach posiłków, blondyn spuścił głowę. Wciąż był przybity - Postaramy się, aby kolejne edycje były podobne do tej. Jeśli się uda, zaprosimy was ponownie. A teraz, ogłoszę, co zawita na stałe w karcie. Dziczyzna, a także ryż z jajkiem z możliwością doboru mięsa dla chętnych, zostały wybrane jako nowe główne posiłki. Jeśli chodzi o desery to żadne z nich nie odrzuciliśmy. Początkowo chcieliśmy po jednym daniu na kategorię, lecz dzięki wam zrozumieliśmy, iż nasi stali bywalcy zasługują, aby również spróbować, poczuć to co wy czuliście. To wszystko. Możecie udać się do domu, wiedząc, że okazaliście się dużą pomocą - zaraz po tym uśmiechnął się przyjaźnie i odszedł, zabierając ze sobą Ryu. Z kolei Miyuki położyła na ich stoliku po sakiewce z pieniędzmi, a następnie zabrała naczynia, by odejść z pozostałą dwójką. Yumeko ukłoniła się tradycyjnie, patrząc jak odchodzą. Gdy Ci zniknęli z jej zasięgu wzroku, zabrała sakiewkę, którą dumnie trzymała w obu dłoniach. Była blisko by uronić łzy, ale usilnie powstrzymywała je przed popłynięciem. W końcu, odwróciła się do shinobiego - Przyjdź jutro do świątyni, mam kilka spraw, które muszę dzisiaj wykonać. Mata ashita (do zobaczenia jutro) - na koniec pomachała do niego dłonią i wybiegła. Po kierunku obranym przez młódkę, można było śmiało założyć, iż ruszyła w kierunku domów mieszkalnych, nie oglądając się za siebie.

Misja zakończona

Głos - Yumeko
Głos - Ryu
Głos - Miyuki
Głos - Kojiro

[Takuya]

Trzeba przyznać, że jak na tak młodą osóbkę, język miała cięty. Błyskawicznie odbiła piłeczkę w stronę młodzieńca. Perspektywa bycia doradcą nie była taka zła. Jeśli w zamian miałby możliwość zjedzenia czegoś dobrego, to chętnie przyjąłby takie stanowisko. Te plany musiały jednak poczekać.
Takuya docenił wsparcie Yume, choć tak naprawdę wcale go nie potrzebował. Od śmierci ojca minęło już parę ładnych lat, a chłopak był już dorosły, więc nie potrzebował ciepłych słów. Miło jednak ze strony młodszej koleżanki, że jakkolwiek zareagowała, choć czarnowłosy nie sądził, że usłyszy jego słowa.
- Nie przejmuj się, to moja sprawa. Nie powinnaś była w ogóle tego usłyszeć. - odparł i uśmiechnął się delikatnie. Nie chciał wciągać tak młodej osoby w poważne tematy, ale nic już nie mógł zrobić.
Chwilę grobowej ciszy przerwała załoga gospody, która po naradzie oznajmiła "wybrańcom" co zamierzają zrobić z daniami, które było dane im oceniać. Werdykt był dość niespodziewany, bo rady, których im udzielili zostały wzięte pod uwagę i natychmiast zastosowane. Cieszył się, bo jedzenie było naprawdę smaczne a wskazówki, którymi się dzielili mogły wynieść smak na jeszcze wyższy poziom.
Na stole wylądowały dwie sakiewki wypełnione monetami. Yume szybko zabrała swoją i ni stąd, ni zowąd pożegnała się z białookim i wybiegła z gospody, prawdopodobnie udając się do domu. Było już dość późno, nieco się zasiedzieli, więc trochę ją rozumiał. W tym wieku rodzice martwią się o swoją pociechę, więc pewnie już czekali na jej rychły powrót. Nie mając innego wyjścia, również wstał z krzesła, schował sakiewkę do kieszeni i wolnym krokiem opuścił budynek, udając się w bliżej nieokreślonym kierunku. W głowie miał słowa dziewczynki, która zaproponowała spotkanie w świątyni. Może się skusi?

z/t

[Zakata]

Wychodząc na zewnątrz, promyki słońca sprawiły, że musiałem lekko przymrużyć oczy. Dzisiaj była piękna pogoda taką jaką uwielbiam, ponieważ sprawia, że czuje się od razu pogodniejszy i chce mi się działać.

- Dobrze, wszystko brzmi z sensem i dosyć logicznie, tylko chciałbym dopytać czy na pewno to były te same szajki rzezimieszków? Hmm... Kusze i katany to już spotkałem jak napadali na wóz który eskortowałem, nie skończyli najlepiej.- Chciałem się upewnić czy to wszystko to były zaplanowane pułapki z konkretną grupą, czy raczej może piekielnie duży niefart z tymi napadami. Mimo wszystko nie mogłem się przyczepić do Souei'a brzmiał cały czas jakby nie kłamał. Może po prostu taki jest mimo, że jego zawód trochę na tym polega by ściemniać.

Dochodząc do gospody, wyrwałem do przodu przed mojego kompana wyparowując do gospody, nie chciałem czekać i zwlekać na Souei'a tylko od razu podejść do pana Tanaki. Dopiero w środku się zorientowałem, że nie wiem jak wygląda i zacząłem się rozglądać za przewodnikiem. - Emm... A pan Tanaka to jak wygląda? Oczywiście mam jeszcze pytanie, czy jak pokażesz mi pana Tanakę czy mógłbyś mnie na chwilę z nim zostawić chciałbym go o kilka rzeczy zapytać? Tak już działam, wolę dogadać wszystkie szczegóły z pracodawcą w cztery oczy. - Grzecznie zapytałem Souei'a tworząc sobie już przestrzeń na szybki wywiad. Cała misja mi śmierdziała, od początku już miałem nawet myśli, że może to pan Tanaka jest w to zamieszany.

[Kaito Mizukane]

Misja Klanowa C
Zakata
"Znikające transporty" _____________________________
Posty:
MG: 3
Zakata : 2
_____________________________

Handlarz po twoim pytaniu czy to są te same grupy przez chwilę się zastanawiał jakby starał sobie coś przypomnieć, najpewniej odtwarzał w głowie dwa wydarzenia. Po chwili dłuższej chwili w końcu odpowiedział:
- Tak, to te same grupy. W obydwu przypadkach był ten sam herszt, był gruby ze świńskim ryjkiem, lekko łysawy. Posiadał małą kuszę i duży miecz, pierwszy raz taki widziałem...

Dobiegłeś do gospody i słusznie zorientowałeś się, że nie wiesz jak wygląda pan Tanaka, dlatego poczekałeś chwilę na Soueia. Po krótkiej rozmowie usłyszałeś:
- Pan Tanaka z tego co widzę, siedzi z tymi... Ech... Panami ? - Prawa ręka kupca wskazała ci kąt gospody w której siedziało pięciu mężczyzn, czterech to były typowe zbiry spod ciemnej gwiazdy tylko jeden nie pasował. A był nim beztroski mężczyzna mając trochę ponad sześćdziesiątkę na karku. -... Jak najbardziej, ja w tym czasie wrócę do wozów, zbiorę ludzi i powoli zacznę szykować nas do podróży. Pan Tanaka z pewnością będzie od razu wracać do naszej wioski. - zakończył z przerażaniem patrząc jak jeden z rzezimieszków wbija nóż w stół tuż przed Tanaką, przejawiając narastającą agresję wobec klienta osady. Kiedy zastanawiałeś się co dalej, Souei czym prędzej zniknął, najwidoczniej nie miał hardego serca gotowego do walki.

Poszedłeś w kierunku mężczyzn z początku nie słyszałeś o czym rozmawiają, gdyż o tej porze już było sporo klienteli jedzącej posiłki, pijącej alkohol, uprawiających hazard, grających w shogi czy siłujących się na rękę. Jednak kiedy minąłeś największą hałastrę do twych uszu dotarły strzępki rozmów
- Ty stary chuju, powtarzam po raz ostatni, przerżnąłeś kasę i ją oddawaj. A jak nie, to kurwa poczułeś jak to jest mieć nóż pomiędzy żebrami. - groźnym, podniesionym głosem groził jeden z mężczyzn.
- Panowie, a ja powtarzam, pieniądze mam w mojej wiosce i oddam jak wrócę za około miesiąc czasu - odpowiedział pan Tanaka

Sytuacja wyglądała na napiętą, a ty właśnie doszedłeś na tyle blisko, że mężczyźni jak jeden mąż spojrzeli na ciebie, wyczekując co masz im do powiedzenia.

Uruhiko Souei
Pan Tanaka
Rzesimieszek

[Zakata]

Jak Souei wskazał mi gdzie siedzi pan Tanaka czym prędzej ruszyłem w jego kierunku. To było przesądzone, że tym razem wpakowałem się w głębszy temat niż tylko znalezienie kilku dzieci.

Dobiegając do stołu już aktywowałem Byakkugana, nie było czasu na jakieś przygotowania sytuacja wyglądała jakby wymagała nagłej interwencji.

- Przepraszam, może ciutke grzeczniej. Po co komu te noże, po co wbijanie między żebra. Przecież nikt nie chciałby mieć własnego noża wbitego między swoje żebra. - Spokojnym tonem mówiłem do rzezimieszków, by załagodzić sytuację. Mimo to w głębi duszy liczyłem, że się odpalą i będę mógł ich zamordować. W końcu grozili mojemu zleceniodawcy. Znaczy zaufałem trochę w ciemno Souei'owi bo mógł mnie wrobić, że to jest ten człowiek. - Pan Tanaka powiedział, że.... emm, przepraszam dobrze, tak? Pan Takana? Dobrze trafiłem? - Zapytałem dziadka siedzącego czy to na pewno on. Po upewnieniu się, dokończyłem. - Pan Tanaka powiedział, że ma pieniądze w innej wiosce i odda za miesiąc. Czego kurwa nie rozumiecie? Chyba, że rozumiecie tylko język siły. A to mój ulubiony. - Zacząłem się lekko śmiać.

Czekałem tylko na najmniejsze skinienie, bandziora w moją stronę czy to wycelowanie w moją stronę nożem, czy jakikolwiek ruch w moją stronę a od razu bym przeszedł do ataku, nie bawiąc się z rzezimieszkami w jakieś pertraktacje. Od razu w takiej sytuacji chciałem wytrącić nóż z dłoni waląc punktowo w nadgarstek.

  Ukryty tekst

[Kaito Mizukane]

Misja Klanowa C
Zakata
"Znikające transporty" _____________________________
Posty:
MG: 4
Zakata : 3
_____________________________

- Młody, jesteś od Hyuga i nie chcemy z nimi zadzierać, ale jak się nie odpierdolisz to dostaniesz klapsa i pójdziesz do mamusi z płaczem. Przy okazji poproś wtedy mamę, aby nauczyła cię aby nie wpierdalać się w rozmowy starszych, bo to kurwa nie ładne. A teraz z łaskiej swej spierdalaj, pókim kurwa jeszcze miły jest... Wracając skoro nie chcesz oddać kasy stara kurwo po dobroci to może utnę ci jeden albo dwa palce, co ? I jak nie będziesz w stanie sobie przypomnieć to będę ci tak na paluszkach liczył, aż sobie kurwa przypomnisz.
Rzezimieszek roztaczał w najlepsze wizję tego co się stanie z Tanaką jak zaraz nie postawi mieszka pełnego ryo zaraz przed jego nosem. Kupiec zaś na te rewelacje zbladł nie wiedząc co ma czynić, spojrzał tylko błagalnie w twoją stronę i wyszeptał coraz bardziej przerażony
- To nie porozumienie, jestem kupcem handluje z osadą, czasem biorę na krechę, zawsze oddaje, to nieporumienienie, ja błagam.

Bandzior jednak nie był taki wyrozumiały, a właściwie zignorowanie go przez pana Tanake doprowadziło go do czerwoności
- Oż ty kurwo, to ja z tobą po przyjacielsku, a ty kurwa z gównozjadem co ma jeszcze mleko matki pod nosem będziesz rozmawiał ?! Skończyło się kurwa babci sranie !
W tej chwili jedną ręką pochwycił dłoń kupca i położył ją siłą na stole, a drugą w której trzymał nóż zamachnął się, celując w jednego z palcy. Błyskawicznie wybiłeś mu broń z ręki jednym uderzeniem, a drugim go znokautowałeś. Jednak teraz oznaczało, że będziesz musiał zmierzyć się z pozostałą trójką rzezimieszków, którzy w tym momencie obchodzili stół, aby ci solidnie dokopać.

Pan Tanaka nie tracąc czasu schował się pod stół, modląc się aby nikt go nie znalazł.

Pan Tanaka
Rzezimieszek

[Zakata]

Przywódca bandy, przynajmniej tak zakładałem, zaczął mi mówić bym się nie wtracął, nie tracąc czasu od razu mu odparłem. - Nie no panowie, po chuju się do tego zabieracie. To nie tak się ucina palce, to nie tak się zbiera haracz, to nie tak sie prosi o wpierdol. Wszystko co tutaj robicie, robicie jak zwykli amatorzy. - Następnie po tym przyszedł moment jak ta łachudra złapała pana Tanakę. Byłem przygotowany na taki obrót zdarzeń. Z miejsca wybiłem nóż z ręki temu gałganowi i sprzedałem mu szybkiego nokauta w stylu Hyuga. Kto by pomyślał, że taki cwaniak tak szybko padnie.

Wyswobodzony zleceniodawca od razu się schował pod stołem a mi pozostało rozprawienie się z pozostałymi trzeba rzezimieszkami. - Panowie, może wyjdziemy na dwór, nie chcę byście krwią tutaj stoły pobrudzili. Chociaż w zasadzie wam to i tak będzie obojętne po walce. To co który chce zostać przy życiu i się przypucować, kto was tu nasłał? Bo nie wyglądacie jakby się dało u was zapożyczyć, chociaż może jednak się da ale co najwyżej na jakąś rzeżączkę, albo inny szkorbut. Dobra koniec zabawy. - Zacząłem do nich mówić jak mnie okrążali a ja tylko szukałem w tym czasie okna w którym mogę przejść do ofensywy.

Spojrzałem na upuszczony nóż czy go może nie wykorzystać. - Wiecie co macie, szczęście. Przydacie się jeszcze, nie warto się z wami bawić w prawdziwy sposób. Jeszcze w barze... no niewypadałoby. - Od razu wycofałem się z tego pomysłu. Przystąpiłem do ataku w przeciwnika po prawej odemnie by zrobić taki kółko, chciałem jemu wyprowadzić szybki cios w głowę otwartą dłonią a następnie przejść do przeciwnika po środku, którego bym zaatakował wyprostowanymi palcami w serce i wątrobę. Na koniec jakby się to udało to chciałem obezwładnić ostatniego przeciwnika.

  Ukryty tekst

[Kaito Mizukane]

Misja Klanowa C
Zakata
"Znikające transporty" _____________________________
Posty:
MG: 5
Zakata : 4
_____________________________

Powalony rzezimieszek leżał dalej nieprzytomnie, nic się nie zanosiło na to, że za chwilę w stanie i podejmie walkę.
- Masz przejebane mały chujku - powiedział drugi rzezimieszek
- Jakie kurwa nasłał pojebańcu ? Ten stary dziad przegrał uczciwie w kości i teraz stary dziadyga nie chce oddać kasy ! - rzekł trzeci

Czwarty nic nie powiedział, tylko jako pierwszy do ciebie podbiegł chcąc ci wymierzyć prawego sierpa na szczękę, jednak był powolny jak mucha w smole więc bez problemu uniknąłeś tego ciosu i jednym celnym uderzeniem posłałeś go na deski. To samo zresztą zadziało się z pozostałymi rzezimieszkami i już po chwili cała czwórka leżała nieprzytomna na posadzce.

- Macie szczęście, że obyło się bez strat w gospodzie bo już byście się straży tłumaczyli, a teraz zabierać dupy i wynocha mi stąd. - Spokojnie powiedział właściciel tego przybytku który stał za ladą.

Z pod stołu wygramolił się pan Tanaka, złapał cię za rękę
- Bogowie mi cię zesłali młodzieńcze, choć wyjdziemy już stąd i powiedz kim jesteś ? Ktoś cię przysłał ?

Jednak odpowiedzi miałeś już udzielić na zewnątrz gospody, gdyż pan Tanaka usilnie próbował już opuścić to miejsce. Co chwila z lekkim przerażeniem spoglądając na powalonych bandziorów, zastanawiając się czy zaraz się nie podniosą i znowu nie będą chcieli pozbawić go kilu palcy, a właściwie biorąc pod uwagę, że przy sobie rzekomych pieniędzy nie miał to czy nie będą chcieli go pozbawić wszystkich palców.

Pan Tanaka
Drugi Rzezimieszek
Trzeci Rzezimieszek
Właściciel Gospody

[Zakata]

Szybko zareagowałem na słowa właściciela. - Na spokojnie koledzy zapłacą, tam jeszcze ten co leży to wbił nóż w stół i go trochę zarysował. - Wskazałem na pierwszego rzezimieszka który groził nożem panu Tanace. To był też moment co zdezaktywowałem moje dojutsu. W końcu już nie było potrzebne.

Następnie się obróciłem do staruszka. - Chodźmy, zabierajmy się stąd, wygląda pan jakby lubił przyciągać oprychów. - Zażartowałem, prowadząc go na zewnątrz. - Pyta pan kim jestem, no to ten no, jestem Zakata Hyuga generalnie przysłany na misję do pana Tanaki, mam eskortować wóz bo ponoć został już dwa razy napadnięty i to wyglądało jakby mógł być jakiś zdrajca w środku. - Powiedziałem mu co wiem z grubsza.

- Miałbym do pana kilka pytań, bo z tego co słyszałem to, ma pan trzy wozy. Jak to jest taka ekipa jedzie bez żadnej obstawy? Jeszcze po pierwszym przejeździe co był rabunek, coś tu się nie zgadza. Dodatkowo co to za łachudry były w tej gospodzie? Nie brzmieli jakby byli powiązani z tamtymi akcjami, przynajmniej to wyłapałem między słowami. - Od razu po tych słowach zacząłem się rozglądać, po Souei'a. - Souei! Souie! - Od razu w mojej głowie pojawiły się myśli, co to za dziwna banda ludzi. - Dziad zaangażowany w jakieś szemrane interesy. Ten kolejny prawa ręka ale jak jest lipa to spierdala, że aż się kurzy. - W głowie miałem tylko takie myśli na temat tego wszystkiego co tu zastałem.

[Kaito Mizukane]

Misja Klanowa C
Zakata
"Znikające transporty" _____________________________
Posty:
MG: 6
Zakata : 5
_____________________________

- Szlak pomiędzy Shiroi-iwa, a Sakami od zawsze był uważany za jeden z bezpieczniejszy w okolicy. A okradli mnie miesiąc temu jak wracałem stąd do siebie i przedwczoraj jak tu z powrotem jechałem. Za pierwszym razem, myślałem, że mam pecha, tyle wojen na świecie to podejrzewałem, że to jacyś dezerterzy. Jednak ten drugi raz upewnił mnie, że to muszą być jacyś debile i że z pewnością zaatakują nas pewnie i kolejny raz... A co do tamtych dżentelmenów to hmm... Graliśmy w kości i przegrałem małą sumkę, jakieś trzy tysiące ryo... - powiedział z zakłopotaniem pan Tanaka

Krzyczałeś za prawą ręką swojego zleceniodawcy, jednak nigdzie go nie było. Handlarz słysząc to roześmiał się tylko i wskazując ci dalszą drogę wyjaśnił:
- Jeżeli w barze był Uruhiko Souei to z pewnością uciekł, ale znając go najpewniej udał się do moich powozów, które załadowane i gotowe do wyruszenia powinny stać przed bramą osady. - zakończył spokojnym tonem jakb chciał cię poinformować, że dwa plus dwa to cztery.

Rzeczywiście idąc dalej po kilku minutach widzieliście już powozy naszykowane do wyjazdu, kręciło się przy nich siedem osób, ósmą która stała przy samej był machający do was Uruhiko Souei, który po chwili do was wybiegł
- Panie Tanaka jak dobrze, że panu nic nie jest. Wszystkie wozy przygotowane do wyjazdu, konie napojone, morale urosło kiedy powiedziałem, że będzie z nami jechał przedstawiciel klanu Hyuga w charakterze ochroniarza.

Uruhiko Souei
Pan Tanaka

[Zakata]

- No ale to dalej, nawet jak szlak jest bezpieczny to przy jednym napadzie może się mniej opłacać niż wynajem ochroniarza. Przynajmniej mi tak się wydaje. No to po to tutaj jestem, jak zaatakują to grzecznie się z nimi rozprawię i już nie będą atakowali tego szlaku i dalej będzie trzymał łatkę bezpiecznego... Myślę, że te trzy tysiące ryo to już sobie darują koledzy. - Odparłem do pana Tanaki, uśmiechając się.

- A jeszcze ostatnie dwa pytanie, czy w tej szajce co napadała na wozy to był jakiś shinobi, albo wyglądał na takiego. Dodatkowo jeszcze chciałbym dopytać czy jest ktoś kogo oszczędzali? - Chciałem mieć klarowną sytuację i jak najwięcej informacji.

Podeszliśmy następnie do wozów, obejrzałem je dokładnie czy jakiś może nie byłby uszkodzony. - Tak się zastanawiam czy bym się nie schował, może na wozie ale nie wiem czy to ma sens się bawić, jak mają zaatakować to i tak zaatakują. Dobrze to może bym usiadł po prostu obok pana, zasłaniając kim jestem. - Zdjąłem od razu ochraniacz i schowałem go do torby.

- Chyba nie ma na co dalej czekać, możemy wyruszać, czy coś jeszcze chce pan załatwić? - zapytałem na koniec

[Kaito Mizukane]

Misja Klanowa C
Zakata
"Znikające transporty" _____________________________
Posty:
MG: 7
Zakata : 6
_____________________________

- Hmm... A ja bym chciał jednak oddać te pieniądze, ja naprawdę je posiadam, lubię hazard, raz się wygra, a raz się przegra... W najlepszym razie już ze mną nie zagrają i będą mnie unikali... W najgorszym... - pan Tanaka głośno przełknął ślinę i machnął ręką

Gdy usłyszał kolejne dwa pytania, chwilę się zastanowił po czym spojrzał na Soueia i z wolna odezwał się:
- Nie kojarzę shinobi oraz nie kojarzę, żeby ktoś był traktowany ulgowo, a ty Souei ?
- Nie proszę pana, nic takiego nie dostrzegłem.

Tyle się dowiedziałeś, gdy głośno myślałeś nad planem mężczyźni tylko cie słuchali. Jednak zanim wyruszyliście pan Tanaka zwołał pozostałą siódemkę:
- Katsuro, starszy woźnica, 55 lat, zna się na wozach, koniach i szlakach
- Mei, pomocnica/kucharka, 22 lata, gotuje i opatruje drobne rany
- Yosuke, naprawiacz/cieśla, 40 lat, dba o stan wozów
- Haruhiko, pomocnik, 27 lat, dba o konie, starszy brat Mei
- Shiba, chłopak od wszystkiego, 16 lat
- Renga, silnoręki, 37 lat, zajmuje się dźwiganiem
- Enji, zwiadowca, 30 lat, nosi łuk choć nie potrafi z niego korzystać

Po krótkiej prezentacji i oględzinach wsiadliście na wozy wedle twojego uznania i ruszyliście do wioski Sakami. Powozy wyglądały na solidne i wytrzymałe, a konie jakby były gotowe do przebycia całych Karmazynowcyh Szczytów wzdłuż i wszerz. Słońce dalej świeciło sobie w najlepsze, a wiatr lekko chłostał po twarzy jakby tylko chciał zachęcić do podróży.

Uruhiko Souei
Pan Tanaka

[Kaito Mizukane]

Z/T