Obóz Yuki Mikoto

[Gōsui]

Po krótszej lub dłuższej wymianie zdań, zależnie czy pustynny gość tym razem zdecydował się odpowiedzieć na moje pytanie, gdy zdołaliśmy przynajmniej tymczasowo ostudzić atmosferę między mną, a Oswaldem z Pustyni los zdecydował wyrwać mnie z towarzystwa. Tak przynajmniej się okazało gdy z namiotu wybiegła Akio-san skupiając bardzo szybko znaczną część mojej uwagi na sobie. W końcu takie nagłe poruszenie w najważniejszym miejscu w obozie było niepokojące.
Gdy dziewczyna nas wypatrzyła, skierowała się do nas i już miałem kazać podnosić tyłki gościom bo wracamy do namiotu gdy ta wymieniła tylko mnie. Do tego jeszcze sposób w jaki zostałem zatytułowany...albo czekało mnie coś bardzo dobrego albo srogi wpierdol. Ciężko było mi założyć coś pomiędzy gdy ktoś odzywa się tak formalnym tonem.
Oczywiście z racji wychowania nie mogłem sobie pozwolić na siebie czekać. Upiłem jednak grzecznościowo łyk herbaty od sentokiego rodu z pustyni. Wstałem z delikatnym uśmiechem na ustach oraz lekko zmrużonymi radośnie oczami, spojrzałem w stronę gości. Dotrzymał bym wam dłużej towarzystwa, lecz uczeń winien jest posłuszeństwo wyższym rangą. Po tych słowach wróciłem wzrokiem do dziewczyny Ruszajmy. Po tym krótkim komunikacie ruszyłem stanowczym krokiem w stronę namiotu z Generał Zarządzającą.
Gdy znalazłem się wewnątrz spróbowałem najszybciej jak potrafię zorientować się w sytuacji. Czy doszło tu do jakiś sytuacji delikatnie mówiąc siłowych? A może jednak moje zmartwienia były nieuzasadnione. Generał Zarządzająca, Hoshi-sama. Wzywałaś mnie.

[Osamu]

Osamu udało się podejść do baru i nawet zamówić herbatkę dla swoich nowych kompanów. Cóż zgodnie z zapowiedzią Hoshi, Białowłosy musiał zapłacić za wszystko co jest dostępne w obozie poza oczywiście lepszym namiotem, którego wcale nie potrzebował. Kiedy barmanka wystawiła dłoń to Osamu wręczył jej sporej wielkości mieszek, w którym brzęczały monety. -Niech każdy zje coś porządnego i wypije trochę sake. Uśmiechnął się szczerzę do kobiety. Widział jakie są morale w obozie, a najprostszym sposobem do poprawiania ich są jednak te najprostsze sposoby. Najedzony i napity żołnierz walczy dwa razy lepiej niż ten wybiedzony.
Machnął ręką kiedy Gosei zaczął go przepraszać. Uesugi również i tego nie potrzebował. Doskonale wiedział, że to wszystko było bez znaczenia. Ich rozmowa w żaden sposób nie umniejszała Osamu ani go nie obrażała. Każdy miał prawo do swojego zdania nawet jeśli był doko. Błyskawicznie zarzucił ich informacjami na temat dzikich klanów. O dziwnych chakrowych chmurkach, które osłabiały dość znacząco, o fleciarzach co panowali nad demonami, nad wężowymi dziwakami czy groźnymi bliźniakami w jednym ciele. Opowiedział też nieco o tym jacy byli dzicy podczas negocjacji ale nie wgłębiał się w żadne szczegóły.
-Gosei... Nie ma dla mnie znaczenia pierwsze wrażenie. Za chwilę możesz być ode mnie starszy stopniem. Podczas walk w Kotei również byłem doko. Uśmiechnął się do odchodzącego już Goseia. Teraz zostali z Shinsem, który dość sprawnie wybrnął z niezręcznej propozycji generał zarządzającej. -Główne siły chyba chcą rzucić do walki z tymi admirałami cesarstwa, o których można usłyszeć. Powiedział spokojnie i dość cicho tak żeby mógł go słyszeć tylko Shins. -A na zobowiązania względem sojuszników rzucą do boju takich jak My. Uśmiechnął się kolejny raz jakby wiedząc na co się piszę. Osamu by tak postąpił. Nie dałby pełnowartościowego wsparcia shinobim z innych rodów. Wykorzystałby najemników oraz "sojuszników" do walki z wrogiem, który jest dla Niego drugoplanowy, a swoje najważniejsze siły przesunąłby do walki z najważniejszym wrogiem. Jeśli Yuki tak postąpią to Osamu będzie pełen podziwu, a jeśli nie? To cóż... Szkoda.

1500 ryo na bar rzucone!

[Shins Hyo]

Shins usiadł przy stoliku razem z Gosuiem i poczekał, aż Osamu wróci z napojem. Zgodnie z zapowiedziami Hoshi Yuki musieli płacić nawet za kubek wywaru, który miejscowi uważali za herbatę. Przy okazji Osamu okazał się człowiekiem, z wielkim gestem. Płacąc za napitek dla siebie, Shinsa i ukrytego drewniaka. Chłopak przyjął kubek z napojem, po czym z pewną konsternacją skonstatował, że podczas gdy wszyscy wokół dostali sake, oni w trójkę będą pili wywar herbato-podobny. Ale jak to mówią, darowanemu koniowi w zęby się nie patrzy, więc bez zbędnych komentarzy ukrył skwaszoną minę popijając ciecz z kubka.

Następnie Uesugi opowiedział im o swoich doświadczeniach w bitwy o Kotei. Nawet jeśli nie udało się obronić miasta, to bitwa miała tę dobrą stronę, że klany Dzikich musiały zaangażować wszystkie swoje siły w celu zdobycia miasta, a co za tym idzie ujawnić swoje zdolności. Na pewno na początku były zaskoczeniem dla obrońców, ale dzięki temu teraz posiadają wiedzę, która umożliwia im walkę z przeciwnikami na znacznie bardziej wyrównanym poziomie. Bez tych doświadczeń zdobycie tych informacji byłoby o wiele cięższe i zajęło o wiele więcej miejsca.

Po opowieści na temat Bitwy z namiotu wyszła dziewczyna, która była chyba jakąś adiutantką czy inną protokolistką, po czym podeszła do nich i zabrała ze sobą Gosuia z powrotem do namiotu - "Jak teraz podejdzie tu dwóch strażników, żeby zaprosić mnie do następnego namiotu, to albo to będzie namiot więzienny, albo od razu krematorium" - mruknął do Osamu, gdy zostali sami. Kaguya z kolei podzielił się z nim opinią na temat strategii werbunkowej Yuukich - "Generalnie się zgadzam, ale poszedłbym w tym dalej. Ich głównym celem jest walka z Wanego, więc najchętniej na ich miejscu w ogóle nie angażowałbym większych sił w walkę z Dzikimi. Gdyby było ich stać na większe kampanie najemnicze, to chyba lepiej byłoby wynająć flotę i walczyć na morzu o Wyspy. Dlatego sądzę, że zamiast angażować się w regularne walki będą mieli pomysł na jakieś zadanie o charakterze strategicznym. Coś, co z jednej strony będzie na tyle ważne, że nie będzie można im zarzucić braku zaangażowania, a z drugiej będzie na tyle tanie, żeby znacząco nie obciążać funduszy klanu. Jakaś misja specjalne, której niepowodzenie w najgorszym razie kupi im trochę czasu, a jej sukces poprawi ich pozycja niskim kosztem. Tylko co by to miało być, to już wywróżyć z fusów nie umiem".

---

  Ukryty tekst

[Arii]

  Ukryty tekst

[Minoru]

  Ukryty tekst

Wychodząc z namiotu zamierzał udać się do łaźni, tak jak mu zaproponowano. Jednakże jego uwagę przykuł gwar, dochodzący z kantyny. Zaciekawiony zajrzał do środka, chcąc choć na chwilę odciągnąć jakoś swoją uwagę od wydarzeń w namiocie. Jakże wielkim zdziwieniem był dla niego widok mężczyzny wyciągającego dużych rozmiarów mieszek, kładąc go na stół. Wyglądało na to, że impreza miała się rozkręcić.
Minoru dostrzegł również pozostałą grupę mężczyzn, która znajdowała się w namiocie, gdy on przybył. Żadnego z nich nie pamiętał z imienia, lecz nie miało to najmniejszego znaczenia. Minoru chciał być teraz sam. Dlatego też skorzystał z możliwości darmowego jedzenia i napitku i zasiadł przy jednym z wolnych stolików, niemalże jednym haustem wypijając czarkę pełną sake, by następnie wgryźć się w to co podano mu do jedzenia.

[Azuma]

Poprzedni wątek: Siedziba wladzy

Cień Sakkiego ślizgał się między drzewami, gdy Azuma zbliżał się do obozu rewolucjonistów. Maska ukrywała jego rysy, a czarny płaszcz stapiał się z mrokiem lasu. Jego Sharingan, choć ukryty, obserwował otoczenie, rejestrując każdy ruch strażników i układ namiotów.

Azuma nie chciał wzbudzać niepotrzebnych podejrzeń, dopóki nie będzie pewien, jak dostać się do środka. Był w tym miejscu po raz pierwszy i ostrożność była jego drugą naturą. Gdy zlokalizował główne wejście, Sakki wyłonił się z cienia, stając przed dwoma strażnikami. Jego postawa była spokojna, ale stanowcza, niemalże niewzruszona.

– Jestem wysłannikiem Masahiro-dono - powiedział głębokim, stłumionym głosem, nie zdejmując maski. – Przybywam w sprawie wiadomości od Rakurai Minoru-sana. Mikoto-sama jest uprzedzona o moim przybyciu. Gdzie ich znajdę?

Strażnicy wymienili szybkie spojrzenia. Chociaż widzieli znak klanu Uchiha na jego płaszczu, to jednak maska, za którą stała niepokojąca reputacja Sakkich, wzbudzała w nich wyraźny niepokój. Dłoń jednego z nich instynktownie spoczęła na rękojeści broni, ale po krótkim wahaniu cofnęła się. Widocznie informacja od Mikoto-samy już do nich dotarła.

[Ario]

---

Kampania przeciwko Dzikim

Arii, Gosui, Shins, Osamu, Minoru

---

Godzina 13:30

  Ukryty tekst

W momencie gdy Gosui zmierzał do namiotu, Minoru z niego wyszedł i przemknął w kierunku karczmy. Jakież było jego zdziwienie, gdy zobaczył, co tam się dzieje. Osamu zamiast wręczyć kobiecie 6 ryo, wyjął mieszek z pieniędzmi i rzucił go, ogłaszając, że dziś wszyscy piją i jedzą na jego koszt. Gdy kobieta zobaczyła, ile w środku jest pieniędzy, zrobiła wielkie oczy i otworzyła usta, nie bardzo wiedząc jak zareagować. Pokiwała tylko głową i pobiegła do kuchni, mówiąc coś chyba swojemu przełożonemu. Pokazała mu mieszek, po czym gdy on skinął głową, wróciła do stolika i ogłosiła wszem i wobec, że ufundowałeś wszystkim 300 porcji sake, a więc kto chce, to może się napić.

Momentalnie wszyscy wstali od stołu i zaczęli podchodzić, by wziąć swoją porcję. Nagle humory wszystkich poprawiły się, ludzie zaczęli masowo schodzić się do Was i dziękować Wam. Osamu stał się gwiazdą, więc przy Waszym co chwile ktoś podchodził z czarką czy kubkiem, klepał Osamu po plecach i mówił coś w stylu "Twoje zdrowie przyjacielu!". Dużo osób tez chciało się wypytać kim w ogóle jesteś, ale to raczej z grzeczności, niż w ogóle się tym interesowali. Dopóki była amunicja na barze, to każdy starał się korzystać.

Minoru więc miał problem by przedostać się do karczmarki, ale finalnie udało mu się dostać co sobie zażyczył i znalazł dosłownie ostatnie wolne miejsce, przy stoliku gdzie siedziało już 3 wartowników po służbie i zaczynało pić. Przywitali się z Tobą i zapytali, czy zamierzasz z nimi dziś zaszaleć, bo jakiś gość właśnie zafundował Wam imprezę.

Nagle zaczęło brakować miejsc, bo wcześniej było Was tu może z 8-10 osób, teraz było blisko 50, więc nie było już gdzie siadać, to ludzie siadali na trawie czy przy ulicy, byle jak najbliżej kobiety, która rozlewała trunek i rozdawała jedzenie. Jeżeli ktoś zastanawiał się, jak podnieść morale po ostatnich wydarzeniach - to właśnie tak. Im dłużej to trwało, tym coraz bardziej zaczynało to przedstawiać jakiś festyn, gdzie pijani ludzie zaczynali coraz głośniej rozmawiać, śmiać się i nawet nie wiadomo za bardzo kiedy, pojawili się grajkowie, którzy zaczęli pykać na swoich instrumentach pierwsze nuty, by niedługo potem na scenie pojawiła się kobieta, która zaczęła śpiewać.

Z pięćdziesięciu ludzi nagle pojawiło się jeszcze więcej, a dźwięk muzyki zaczął roznosić się coraz dalej i dalej, aż w pewnej chwili pojawiły się nawet pierwsze osoby, które zaczęły tańczyć. Wielokrotnie toasty były albo "za Mikoto!" albo "za Hoshi!", często też "za Mindę!". Nie raz ktoś życzył kutasa w dupę Cesarzowi, a dzikich to w ogóle najlepiej do piachu. Integracja przebiegała pełną parą i wydawało się, że lepiej być nie może...aż do momentu, jak darmowy trunek się skończył. Wtedy ludzie byli już na tyle pijani, że brali po prostu już za swoje i kupowali więcej i więcej. Kucharz w pewnej chwili zawołał 3 chłopów do pomocy, bo to co miał przygotowane się skończyło i musieli iść do magazynu. Na hasło, że trzeba donieść towaru, zgłosiło się nawet więcej ludzi, a dodatkowo jeden zaproponował, że podstawi tutaj wóz, by nie nosić na kilka razy. Przyszły też łaziebne, które zaczęły same kleić się do mężczyzn i namawiać ich na swoje usługi, bo zgodnie z tym co tutaj się zadziało, ich szefowa poszła za ciosem i ogłosiła dziś zniżkę 20% na wszystkie usługi. Przypadkiem też wszyscy petenci do Hoshi zniknęli i pojawili się przy barze. To co miało zostać załatwione, mogło...ale nie dziś. Dziś chyba wszyscy potrzebowali odreagować.

Impreza trwała w najlepsze.

  Ukryty tekst

Z namiotu głównodowodzącego wybiegła Akio-chan, którą zdążyliście poznać. Wtedy właśnie zaczynała lecieć kolejna piosenka i zaczynało r obić się coraz głośniej. Dziewczyna stanęła jak osłupiała gdy zobaczyła, co tutaj się właśnie dzieje, jednak potrząsnęła głową i gdzieś pobiegła. Zaraz za nią wyszedł Gosui. Za chwilę z namiotu głowę wyłoniła też Hoshi. Jednak zerknęła tylko i wróciła do swoich prac. Zaraz...czy ona się na chwilę uśmiechnęła?

  Ukryty tekst

Zabawa trwała w najlepsze, a zgodnie z obietnicą, znalazł się nagle i wóz, którym dojechał towar. Nawet myśliwi donieśli dzika, którego wrzucono na ruszt i zapach mięska rozniósł się dookoła obozu. Teraz z 50 osób, był chyba tutaj cały obóz, albo zdecydowana większość, bo było mnóstwo ludzi i nie bardzo było nawet jak chodzić. Co jakiś czas przechodził patrol strażników, który sprawdzał tylko, czy nikt nie robi burd. O dziwo - było bardzo grzecznie, pijacka zabawa szła w tym lepszym kierunku, niż robienie jakichś dymów.

Nagle jednak Akio wyłoniła się zza jednego namiotu, idąc za Mikoto, która szła dość szybko w kierunku namiotu głównodowodzącego, tłumacząc jej coś po drodze.
- ...i zgodnie z tym co mówi Hoshi-sama, niedługo chyba zjawi się... - jednak nie dokończyła, bo wpadła na kobietę i odbiła się od jej pleców.

Mikoto stała jak wryta i patrzyła właśnie na to co się dzieje. Chyba w najśmielszych snach nie spodziewała się, że wychodząc rano z namiotu, wróci tu zastając taki widok. Prędzej uwierzyłaby, że któryś z admirałów wylądował na kontynencie i idzie tu z armią. Wszyscy byli zbyt pochłonięci zabawą, tak, że nawet nikt jej nie zauważył. Dopiero gdy śpiewaczka ją dojrzała, nagle muzyka przestała grać i każdy zaczął interesować się, co się zadziało. Wtedy po kolei każdy milkł i twarze odwracały się w jej kierunku.

Ona zaś stała niewzruszona i spoglądała na każdego z osobna. Nie przekręcała za bardzo głowy, tylko jej oczy chodziły od lewej do prawej, jakby coś sprawdzała. Miała kamienną twarz, który nie zdradzał totalnie nic, co chce zrobić z tym co tutaj się zadziało. Akio wychyliła się za nią i dodała szeptem.
- Przepraszam Mikoto-sama, zapomniałam Ci o tym...wspomnieć.

Mikoto nagle zrobiła krok, potem kolejny i zaczęła iść...w kierunku centrum tej zabawy. Gdy ta szła, ludzie rozstąpywali się na boki, tworząc jej swojego rodzaju ścieżkę. Ona jednak patrzyła się konkretnie w jeden punkt i tam też zmierzała. Ubrana w swój strój bitewny, dotarła do punktu, który ją interesował. Do kobiety, która rozlewała sake. Liderka obozu była wyższa od niej, więc musiała spojrzeć się trochę w dół. Zmieszana barmanka starała się patrzyć na boki, szukając jakiegoś wsparcia u kogokolwiek, jednak nikt nie znalazł się, kto by ją wyratował.
- T-tak, Mikoto-sama? - wydusiła wkońcu, zaś Mikoto sięgnęła do kieszonki i wyjęła coś, po czym położyła na ladzie. 5 ryo.
- Mi też nalej.

Wtedy wszyscy jednocześnie chyba otworzyli usta. Barmanka skinęła głową i nalała trzęsącymi się rękami jeden kieliszek sake, rozlewając na boki. Mikoto złapała to i odwróciła się w kierunku ludzi, po czym wyprostowała się i...przechyliła dostojnie, wypijając wszystko na raz.

Ludzie wybuchnęli wrzaskiem. Muzyka znowu zaczęła grać w najlepsze, a ludzie istnie drzeć się, w szaleństwie imprezy, którą sprawiło pojawienie się liderki i danie "niepisemnej zgody" na takie rozrywki. Akio była blada jak ściana gdy zobaczyła co się zadziało, jednak sama Mikoto odstawiła kieliszek na ladę.
- Dziękuję. - po czym ruszyła w kierunku namiotu głównodowodzącego.

Nikt nie śmiał jej po drodze zaczepić, a ludzie mimo tańców schodzili jej z drogi. Ewidentnie była tutaj najwyższym autorytetem.

Zaczęło się ściemniać i tym też sposobem, przed północną bramą zjawił się zamaskowany mężczyzna, który przedstawił się, jako wysłannik Masahiro. Jako, że było już dość późno, brama była zamknięta, a wartownicy wyjrzeli w Twoim kierunku ze strażnic.
- Poczekaj chwilę. - powiedział, po czym zszedł do Ciebie na dół i otworzył w bramie dużego judasza, przez który na Ciebie spojrzał. - Ukaż medalion w celu weryfikacji. - dodał.

Gdy zamaskowany mężczyzna pokazał mu medalion, strażnik zamknął judasza i otworzył drzwi w bramie.
- Mikoto-sama już czeka. Zaprowadzę Cię.

Przemierzając obóz wydawał się dziwnie...pusty. Widziałeś mnóstwo namiotów różnego rozmiaru, a także pierwsze drewniane zabudowania, które imitowały coś w stylu budynków sklepowych. Jednakże nadal nie było tutaj prawie żywej duszy. Słyszałeś za to dźwięki dochodzącej zabawy, w tym damski wokal i instrumenty, które przecinały się z szumem wiatru. Im bliżej byliście, tym dźwięk się nasilał, aż do momentu, gdy wyszedłeś na polanę i zobaczyłeś mnóstwo bawiących się ludzi. Kobiety, mężczyzni, dzieci, starcy. Nawet był dzik, który w więkoszści był już zjedzony, jednak nadal kręcił się na rożnie. Ludzie tańczyli, śmiali się i nikt nawet nie zorientował się, że tutaj jesteś.

Strażnik zaprowadził Cię jednak dalej i przy kolejnej bramie, którą minęliście, Twoim oczom ukazał się namiot - chyba największy w obozie. Stało przy nim dwóch wartowników, którzy widząc Was, otworzyli wejście i wpuścili Cię do środka. Strażnik, który Cię odprowadzał, cofnął się, skinął głową i wrócił tam, skąd przybył.

  Ukryty tekst

Z namiotu wybiegła Akio. Wydawała się kogoś szukać.

Hoshi Yuki - klik
Kodari Hoshigaki - klik
Mikoto Yuki - klik

  Ukryty tekst

[Arii]

  Ukryty tekst

[Shins Hyo]

Dywagacje Shinsa i Osamu nie miały szansy na rozwinięcie. Długa i pouczająca dyskusja wymaga spokoju i względnej ciszy, tymczasem gest mieszkańca Pustyni doprowadził do istnego pandemonium. Ludzie zaczęli schodzić się znikąd. Niemalże jakby wysyłali sobie krótkie notki tekstowe na odległość, żeby szybko przyjść, bo rozdają darmowy alkohol. Z każdą chwilą przybywali nowi goście, a za nimi magicznym sposobem pojawiać zaczęli się także Ci, którzy na takim spędzie mogli zarobić. Równocześnie można było zauważyć, że zainteresowanie sprawami obozowymi nagle spadło, nawet osoby wchodzące i wychodzące z namiotu zaczęły przemykać z dala od epicentrum zabawy.

Ogólnie Hyo nastawiał się na spokojną rozmowę w celu przeczekanie tego, co dowództwo właśnie miało zamiar zrobić z pozostałymi osobami, z którymi zameldował się w namiocie. A gdy już wszystko sobie powyjaśniają to udać się po instrukcje jakie są cele misji, ze wskazówką, gdzie zacząć i wio w lasy bić Dzikich. Wydaje się jednak, że nic z tego i będzie trzeba brać udział w znacznie bardziej dynamicznej akcji, która pewnikiem będzie się miała tutaj objawić. Sam Shins widząc, jak inni idą po darmowe shoty postawione przez Osamu również po jednego poszedł, przy okazji zakosiwszy darmową porcję jadła - może to będzie lepsze, niż specjały, którymi Gosui uraczył go wcześnej.

"No, no, muszę przyznać, że masz gest" - zagaił do Osamu po powrocie z darmowym trunkiem i posiłkiem - "Chyba urządziłeś tutaj najlepszą bibę, jaką ten obóz kiedykolwiek widział". Sam Shins był raczej skąpy, więc jego na taki gest by raczej stać nie było (a na pewno bardzo by go potem żałował), ale nie mógł nie docenić, gdy ktoś stawiał i on mógł zjeść i napić się za darmo.

Większość czasu Shins spędzał jednak na przyglądaniu się zabawie, w pewnym momencie, gdy zaczynało brakować miejsca w środku, wziął swoje siedzisko i ruszył na zewnątrz, przy okazji proponując Kagui, by ten zrobił to samo. Lepiej było mu siedzieć trochę na uboczu, niż w samym środku tygla. Tymczasem czas mijał, a impreza się rozkręcała. Swoją obecnością, choć przez krótką chwilę, zaszczyciła wszystkich również Mikoto, liderka tego zbiorowiska. Po tak oczywistym geście aprobaty wydawało się, że impreza kontynuowana była ze zdwojoną siłą.

I tak siedząc i obserwując co się dzieje Shins Hyo zaczął powoli myśleć, że nic więcej się już nie zdarzy. Zaczynał się zastanawiać, czy ograniczenie się do 1 darmowego napoju było właściwe, czy nie lepiej było jednak dać porwać się atmosferze, gdy z namiotu wyszła Akio wyraźnie kogoś szukając. Zaintrygowany tym faktem Shins podszedł ku niej - "Potrzebujesz pomocy? Coś czuję, że na żadną misję dziś nie uda się wyruszyć, to może chociaż będę mógł jakoś pomóc? Cholernie mi się już nudzi". Hyo wątpił, czy kobieta zgodzi się przyjąć pomoc, w końcu nadal był przybłędą, o którym nic nie wiedzieli. Poza tym nuda jest kiepską wymówką. Ale cóż szkodzi zapytać?

---

  Ukryty tekst

[Osamu]

Uesugi chciał porozmawiać z Shinsem ale nie wiedział jak bardzo morale szorowało po dnie. Niby cały obóz wydawał się być przybity przez jakąś sytuacje ale to co wydarzyło się kiedy chłopak małym gestem chciał to poprawić ale... Wybuch ekstazy w całym obozie zaskoczył nawet samego Białowłosego, który zrobił tylko duże oczy z zaskoczenia. Ludzie na zmianę dziękowali mu i pytali kim jest. Ten miał tylko jedną odpowiedź. Osamu z rodu Kaguya. Nie mówił niczego więcej bo i widział, że nikogo to naprawdę nie interesuje.
Napiła się nawet tutejsza chyba liderka, bo wszyscy czekali na jej reakcje na to wszystko. Osamu w tym wszystkim cały czas popijał herbatkę i wcale nie zamierzał pozwolić sobie na moment swawoli. Chciał jak najlepiej przyjrzeć się temu czy obóz dalej będzie funkcjonował nawet podczas takiej imprezy w środku dnia. Może uda mu się usłyszeć coś ciekawszego niż chuje w dupie cesarza? Wiele było rzeczy, które interesowały młodego wysłannika Nariko.
Machnął rękę na to kiedy Shins zaczął doceniać jego gest. Osamu był szczery w tym, że chciał poprawić morale ale nie był głupi i chciał zapamiętać jak najwięcej reakcji z Obozu żeby raport dla Nariko był pełniejszy. Skorzystał też z propozycji Shinsa aby wyjść na zewnątrz w celu uniknięcia tego tłoku, który zebrał się przy barze. -Relaksuj się póki możesz, Shins. Za chwilę możemy brodzić po pas w trupach. Ciesz się tym. Rzucił kiedy usłyszał, że Shins proponuje jakiejś kobiecie pomoc bo cholernie mu się nudzi.

[Gōsui]

  Ukryty tekst

Gdy wyszedłem na zewnątrz nie do końca mogłem zrozumieć co się wyprawia. Nie było mnie zaledwie chwilę a uzbierał się całkiem spory tłum, wciąż dochodzili nowi mieszkańcy obozu. Przez chwilę myślałem, że może ktoś się pobił z kimś ale atmosfera zdawała się raczej zupełnie inna, jakby pełna radości i beztroski. Co do stu sztormów się wyprawia? Zagrzmiało w mojej głowie niczym grzmot zwiastujący rozbłysk na wzburzonym morskim niebie.
Z jednej strony podobał mi się fakt, że nastroje się poprawiły z drugiej doskonale widziałem już po chwili że powodem tego jest otumanienia alkoholem. Zacząłem kierować się w stronę gdzie zostawiłem chłopaków nie będąc pewnym czy się cieszę ze wszystkimi czy raczej jestem wściekły, że imprezują bezmyślnie jakbyś już wygrali wojnę o Cesarstwo i zakończyli problem inwazji ludzi zza muru. Przecież teraz gdyby ktokolwiek na zaatakował... Urwałem myśl bo nawet nie chciałem sobie tego wyobrażać.
Jak już odnalazłem Shinsa i Omasa przy stoliku przy którym ich zastawiłem siadłem dość ciężko na swoim miejscu teatralnie wręcz rozglądając się po co raz większej ilości ludzi wokół. Na moment nawet było dość cicho gdy Mikoto zjawiła się na imprezie ale ku mojemu zaskoczeniu nie by zakończyć tę głupoty. Po prostu zmierzała do namiotu Generał Zarządzającej, przy okazji dając znak mający zezwolić wszystkim na to co się właśnie działo.
Nie powiem panowie, wiecie jak poprawić morale. Niestety mi przypadła rola tego który trochę psuje zabawę. Generał Zarządzająca prosiła mnie do siebie ponieważ ma dla nas zadanie więc póki co Shins-san do więzienia nie trafisz za odpowiedź na pytanie o dołączeniu w nasze szeregi. Mamy zgłosić się jutro, a do tego czasu zostałem poproszony abym się wami zajął jako naszymi gośćmi. Stąd też chciałbym zaprosić, jeśli nie macie już wykupionych nocy gdzie indziej byście zgodzili się skorzystać z mojej gościny.