Obóz Yuki Mikoto

[Gōsui]

Po krótszej lub dłuższej wymianie zdań, zależnie czy pustynny gość tym razem zdecydował się odpowiedzieć na moje pytanie, gdy zdołaliśmy przynajmniej tymczasowo ostudzić atmosferę między mną, a Oswaldem z Pustyni los zdecydował wyrwać mnie z towarzystwa. Tak przynajmniej się okazało gdy z namiotu wybiegła Akio-san skupiając bardzo szybko znaczną część mojej uwagi na sobie. W końcu takie nagłe poruszenie w najważniejszym miejscu w obozie było niepokojące.
Gdy dziewczyna nas wypatrzyła, skierowała się do nas i już miałem kazać podnosić tyłki gościom bo wracamy do namiotu gdy ta wymieniła tylko mnie. Do tego jeszcze sposób w jaki zostałem zatytułowany...albo czekało mnie coś bardzo dobrego albo srogi wpierdol. Ciężko było mi założyć coś pomiędzy gdy ktoś odzywa się tak formalnym tonem.
Oczywiście z racji wychowania nie mogłem sobie pozwolić na siebie czekać. Upiłem jednak grzecznościowo łyk herbaty od sentokiego rodu z pustyni. Wstałem z delikatnym uśmiechem na ustach oraz lekko zmrużonymi radośnie oczami, spojrzałem w stronę gości. Dotrzymał bym wam dłużej towarzystwa, lecz uczeń winien jest posłuszeństwo wyższym rangą. Po tych słowach wróciłem wzrokiem do dziewczyny Ruszajmy. Po tym krótkim komunikacie ruszyłem stanowczym krokiem w stronę namiotu z Generał Zarządzającą.
Gdy znalazłem się wewnątrz spróbowałem najszybciej jak potrafię zorientować się w sytuacji. Czy doszło tu do jakiś sytuacji delikatnie mówiąc siłowych? A może jednak moje zmartwienia były nieuzasadnione. Generał Zarządzająca, Hoshi-sama. Wzywałaś mnie.

[Osamu]

Osamu udało się podejść do baru i nawet zamówić herbatkę dla swoich nowych kompanów. Cóż zgodnie z zapowiedzią Hoshi, Białowłosy musiał zapłacić za wszystko co jest dostępne w obozie poza oczywiście lepszym namiotem, którego wcale nie potrzebował. Kiedy barmanka wystawiła dłoń to Osamu wręczył jej sporej wielkości mieszek, w którym brzęczały monety. -Niech każdy zje coś porządnego i wypije trochę sake. Uśmiechnął się szczerzę do kobiety. Widział jakie są morale w obozie, a najprostszym sposobem do poprawiania ich są jednak te najprostsze sposoby. Najedzony i napity żołnierz walczy dwa razy lepiej niż ten wybiedzony.
Machnął ręką kiedy Gosei zaczął go przepraszać. Uesugi również i tego nie potrzebował. Doskonale wiedział, że to wszystko było bez znaczenia. Ich rozmowa w żaden sposób nie umniejszała Osamu ani go nie obrażała. Każdy miał prawo do swojego zdania nawet jeśli był doko. Błyskawicznie zarzucił ich informacjami na temat dzikich klanów. O dziwnych chakrowych chmurkach, które osłabiały dość znacząco, o fleciarzach co panowali nad demonami, nad wężowymi dziwakami czy groźnymi bliźniakami w jednym ciele. Opowiedział też nieco o tym jacy byli dzicy podczas negocjacji ale nie wgłębiał się w żadne szczegóły.
-Gosei... Nie ma dla mnie znaczenia pierwsze wrażenie. Za chwilę możesz być ode mnie starszy stopniem. Podczas walk w Kotei również byłem doko. Uśmiechnął się do odchodzącego już Goseia. Teraz zostali z Shinsem, który dość sprawnie wybrnął z niezręcznej propozycji generał zarządzającej. -Główne siły chyba chcą rzucić do walki z tymi admirałami cesarstwa, o których można usłyszeć. Powiedział spokojnie i dość cicho tak żeby mógł go słyszeć tylko Shins. -A na zobowiązania względem sojuszników rzucą do boju takich jak My. Uśmiechnął się kolejny raz jakby wiedząc na co się piszę. Osamu by tak postąpił. Nie dałby pełnowartościowego wsparcia shinobim z innych rodów. Wykorzystałby najemników oraz "sojuszników" do walki z wrogiem, który jest dla Niego drugoplanowy, a swoje najważniejsze siły przesunąłby do walki z najważniejszym wrogiem. Jeśli Yuki tak postąpią to Osamu będzie pełen podziwu, a jeśli nie? To cóż... Szkoda.

1500 ryo na bar rzucone!

[Shins Hyo]

Shins usiadł przy stoliku razem z Gosuiem i poczekał, aż Osamu wróci z napojem. Zgodnie z zapowiedziami Hoshi Yuki musieli płacić nawet za kubek wywaru, który miejscowi uważali za herbatę. Przy okazji Osamu okazał się człowiekiem, z wielkim gestem. Płacąc za napitek dla siebie, Shinsa i ukrytego drewniaka. Chłopak przyjął kubek z napojem, po czym z pewną konsternacją skonstatował, że podczas gdy wszyscy wokół dostali sake, oni w trójkę będą pili wywar herbato-podobny. Ale jak to mówią, darowanemu koniowi w zęby się nie patrzy, więc bez zbędnych komentarzy ukrył skwaszoną minę popijając ciecz z kubka.

Następnie Uesugi opowiedział im o swoich doświadczeniach w bitwy o Kotei. Nawet jeśli nie udało się obronić miasta, to bitwa miała tę dobrą stronę, że klany Dzikich musiały zaangażować wszystkie swoje siły w celu zdobycia miasta, a co za tym idzie ujawnić swoje zdolności. Na pewno na początku były zaskoczeniem dla obrońców, ale dzięki temu teraz posiadają wiedzę, która umożliwia im walkę z przeciwnikami na znacznie bardziej wyrównanym poziomie. Bez tych doświadczeń zdobycie tych informacji byłoby o wiele cięższe i zajęło o wiele więcej miejsca.

Po opowieści na temat Bitwy z namiotu wyszła dziewczyna, która była chyba jakąś adiutantką czy inną protokolistką, po czym podeszła do nich i zabrała ze sobą Gosuia z powrotem do namiotu - "Jak teraz podejdzie tu dwóch strażników, żeby zaprosić mnie do następnego namiotu, to albo to będzie namiot więzienny, albo od razu krematorium" - mruknął do Osamu, gdy zostali sami. Kaguya z kolei podzielił się z nim opinią na temat strategii werbunkowej Yuukich - "Generalnie się zgadzam, ale poszedłbym w tym dalej. Ich głównym celem jest walka z Wanego, więc najchętniej na ich miejscu w ogóle nie angażowałbym większych sił w walkę z Dzikimi. Gdyby było ich stać na większe kampanie najemnicze, to chyba lepiej byłoby wynająć flotę i walczyć na morzu o Wyspy. Dlatego sądzę, że zamiast angażować się w regularne walki będą mieli pomysł na jakieś zadanie o charakterze strategicznym. Coś, co z jednej strony będzie na tyle ważne, że nie będzie można im zarzucić braku zaangażowania, a z drugiej będzie na tyle tanie, żeby znacząco nie obciążać funduszy klanu. Jakaś misja specjalne, której niepowodzenie w najgorszym razie kupi im trochę czasu, a jej sukces poprawi ich pozycja niskim kosztem. Tylko co by to miało być, to już wywróżyć z fusów nie umiem".

---

  Ukryty tekst