Las

[Kaito Mizukane]

To miejsce znajdujące się na terenach Atarashi to głęboki, stary las, jakby wyjęty z zapomnianej legendy bądź bardzo starej pieśni o yokai, tylko jak jej było... Drzewa są tu masywne, wyniosłe i poskręcane, ich czarne pnie zdają się wyrastać z samej ciemności. Gałęzie splatają się wysoko nad głową, tworząc gęsty, zamknięty sufit, przez który niemal nie dociera światło. Nieliczne promienie księżyca czy też Słońca przeciskają się przez korony, oświetlając poświatą, wąską, zanikającą w oddali ścieżkę. W tym lesie powietrze jest z reguły ciężkie i wilgotne, przesycone zapachem mokrej ziemi, gnijących liści i czegoś starego.

[Kujaku Haruka]

Dowódca jasno dał jej do zrozumienia, że zlecenie jest dość istotne, ale wymaga pewnej dyskrecji. Uciszyła się zatem, czekając, aż dotrą do biura. Po drodze pobieżnie rozglądnęła się po petentach, oczekujących na pomoc w siedzibie władz osady. Zagubione zwierzęta oczywiście były tylko najmniejszym z problemów, zwłaszcza te domowe - o wiele istotniejsze były przypadki chociażby skradzionego bydła, lub innych gospodarskich zwierząt i te z pewnością zasługiwały na uwagę. Niemniej, Genzo bynajmniej nie chciał jej zaangażować w nic podobnego.

Zamiast tego - martwy posłaniec, a przynajmniej - jak szybko się domyśliła - domniemanie martwy. Jakiś istotny raport musiał nie dotrzeć na czas i widać wystarczyło to, by nie tylko ich, ale inne okoliczne posterunki wysłały kogoś na poszukiwanie. Skoro Kaminari mogli zareagować na informacje zawarte w środku stosownymi ruchami swoich sił, oznaczało to, że treść wiadomości musiała być istotna dla ich własnych posunięć w tej okolicy.

- Rozumiem. - skinęła głową. - Postaram się zabrać również maskę naszego posłańca. Jego - czy może jej? - rodzina zasługuje chociaż na symboliczny powrót zmarłego do domu. Jeśli spotkam kogoś z pozostałych, skoordynujemy nasze działania stosownie do sytuacji. - zapewniła przywódcę, nawet mile zaskoczona nieoczekiwanym, cieplejszym tonem, który zakradł się w jego wypowiedź. Rozważała zadanie kilku dodatkowych pytań, ale ostatecznie chyba liczyła się szybkość, ruszyła zatem do wyjścia.

W drzwiach jedynie na moment się obróciła.

- Genzo-sama, zabiorę jednego z wierzchowców z posterunku w tę trasę, skoro zależy nam na szybkim rozwiązaniu sprawy. I jak rozumiem, nie zdradzać szczegółów pozostałym żołnierzom? - poinformowała starszego od siebie mężczyznę, a po uzyskaniu potwierdzenia - wyruszyła w drogę, zabierając po drodze tylko niezbędne zapasy i prosząc jednego ze znajomych, aby przekazał jej dzieciakom, że może jej nie być parę dni.

[Kaito Mizukane]

Wojny Światów - Zlecenie Specjalne D
Kujaku Haruka
"Zgubiona wiadomość" _____________________________
Posty:
MG: 4
Kujaku Haruka : 3
_____________________________

- Nie znam tożsamości naszego zwiadowcy, ale tak jeżeli znajdziesz coś co pomoże bliskim ukoić stratę możesz to zabrać... Ale ! Nie za wszelką cenę ! - Genzo pogroził palcem na końcu

- Tak możesz zabrać wierzchowca, ale gdyż już zbliżysz się do miejsca, schowaj go gdzieś w lesie, aby wróg nie natrafił na niego. Tak, najlepiej z nikim nie rozmawiaj.

Wyszłaś, wróciłaś do domu, przygotowałaś się do wyprawy, poinstruowałaś znajomych na temat dzieci i wskoczyłaś na konia ruszając przed siebie. Podróż upłynęła ci spokojnie, nie miałaś większych problemów z dotarciem w wyznaczone miejsce. Deszcze nie padał od kilku dni także główny z wielką radością mogłaś podróżować podziwiając miejscowy las. Która był o wiele spokojniejszy niż ten w którym byłaś wychowana, a zza jego konarami nie czaiło się coś złowrogiego, dzikiego i gotowego pożreć cię w każdej chwili.

Gdy zapadł zmrok w końcu dotarłaś bliżej wyznaczonego obszaru który miałaś przeczesać, musiałaś podjąć decyzję po zostawiasz teraz konia czy też nie... W każdym razie gdy poruszałaś się w głąb lasu dostrzegłaś ognisko, a w raz z nim dwóch obwiesiów którzy nie wyglądali jak "twoi". Zastanawiając się co masz zrobić nagle usłyszałaś
- Na chwałę klanu Kaminari, jebać tych pierdolonych dzikusów ! Ten dzikus co wieziemy jego truchło to miał coś przy sobie ! - zapytał jeden
Nie usłyszałaś co odpowiedział drugi, ale po jego słowach pierwszy poprawił się
- Oj przepraszam ! Już będę ci... - zawstydzony mężczyzna przycichł

Czyżby mieli ze sobą ciało poszukiwanego zwiadowcy ?

Kujaku Genzo
Pierwszy najemnik klanu Kaminari

[Kujaku Haruka]

Podróż upłynęła dość szybko i miała chwilę, aby podziwiać widoki - chociaż stare instynkty, jak i świadomość przebywania jednak nadal na terenie zmagań wojennych nie pozwoliły jej się całkiem rozluźnić. Niemniej, obserwowanie roślinności innej, niż ta w pobliżu meteorytu sprawiało jej satysfakcję. Inne kolory, inne dźwięki... nieco już się z nimi oswoiła, ale czasami nadal podskakiwała lekko na dźwięk, którego do tej pory nie znała.

Dotarłszy do wyznaczonego rejonu, postanowiła postąpić w zgodzie z sugestią dowódcy - i tak potrzebowała na razie mobilności, którą oferowały jej własne nogi, a nie koń. Podprowadziła go niedaleko za linię drzew, przywiązując w miarę lekko uzdę do jednego z niższych konarów i zapamiętując miejsce. Następnie ruszyła na piechotę, spokojnym, ostrożnym tempem. Nie minęło wiele czasu, a usłyszała głosy. I to takie, które chyba same się dla niej zidentyfikowały... najwyraźniej jacyś poplecznicy lub wręcz shinobi z klanu Kaminari coś znaleźli. Być może nawet to, czego szukała ona sama.

Nie zaatakowała jednak z miejsca. Zamiast tego, zaczęła ostrożnie okrążać niewielki popas potencjalnego wroga, w pierwszej kolejności wypatrując kogoś na straży. W drugiej kolejności - starając się ocenić wygląd i wyposażenie wroga. Shinobi mieli to do siebie, że nie tak łatwo było określić ich kompetencje na oko, ale można było przynajmniej szukać wskazówek, by ocenić zagrożenie. W trzeciej kolejności - wypatrywała ciała, które znaleźli, czy nosiło ono jakieś insygnia jej klanu lub widoczna była gdzieś ich charakterystyczna maska.

[Kaito Mizukane]

Wojny Światów - Zlecenie Specjalne D
Kujaku Haruka
"Zgubiona wiadomość" _____________________________
Posty:
MG: 5
Kujaku Haruka : 4
_____________________________

Zaczęłaś się powoli zakradać, mrok był twoim sprzymierzeńcem wykorzystywałaś go chroniąc się w cieniach drzew. Nie można było określić siły przeciwników, ale coś ci mówiło, że lepiej ich nie atakować. Nawet jak widziałaś, że pozwalają sobie na mocne pociągnięcia z gąsiora to jednak szósty zmysł alarmował cię ze wszystkich sił jakby chciał ci powiedzieć "nie atakuj".

Przykucnęłaś w krzakach nieopodal ogniska dobrze ukrywając swoją prezencję, dwaj najemnicy o niczym nie wiedzieli tylko szeptali coś po cichu, coś co brzmiało jak "wielka nagroda", "góra złota" i "kolejne głowy dzikich". Od czasu do czasu chichotali do siebie opowiadając sobie również jakieś mniej bądź bardziej wybredne historię. Tak właśnie spędzali ów wieczór...

W tym czasie ty starałaś się znaleźć martwe ciało jednego z twoich i dostrzegłaś je rzucone samo sobie na końcu linii drzew.

- Ciekawe co to za maska ?
Rzucił pierwszy do swego kompana unosząc tylko tobie dobrze znaną maskę. Mężczyzna obejrzał ja z wielką starannością po czym odłożył ją przy kłodzie wracając do gąsiora napełnionego alkoholem. Co tu zrobić ? Musiałaś zakraść się jakoś do martwego towarzysza i przeszukać jego ciało, bardzo prawdopodobne, że najemnicy nawet nie raczyli porządnie go przeszukać. Inną sprawą zaś była maska która ewidentnie w tym momencie stanowiło trofeum dla jednego z najemników klanu Kaminari.

Pierwszy najemnik klanu Kaminari

MAPA

[Kujaku Haruka]

Haruka poczuła lekki przypływ gniewu i złości na widok maski martwego posłańca w dłoniach przeciwników. Każda z takich masek była wyrazem osobowości członka klanu. Obserwowanie, jak jeden z tych ludzi bierze ją w swoje łapy bez krzty szacunku podnosiło jej ciśnienie i sprawiało, że była bliska zaatakowania nieświadomych niczego najemników. Mimo to, musiała się opanować. Instynkt podpowiadał, że skoro być może udało im się zgładzić posłańca, wyszkolonego shinobi jej klanu, to możliwe, że ona sama nie dałaby rady im obu. Tym bardziej, że nie było to celem jej zadania.

Nie miała jednak zamiaru oddać maski pobratymca bez żadnej próby jej odzyskania.

Rozglądnęła się. Ciemności były jej sprzymierzeńcem. Postanowiła przekraść się jeszcze bardziej na prawo od ogniska, szukając najbardziej naturalnej ścieżki między ogniskiem, a terenem po prawej. Oceniała też ściółkę leśną oraz okoliczne drzewa - chciała spróbować wybrać takie miejsce, gdzie mogłaby wzniecić po kryjomu niewielki pożar lub kolejne ognisko, które po chwili przeciwnicy mogliby zauważyć w ciemnościach i ukryć notkę w najbardziej prawdopodobnym miejscu, przez które któryś z nich mógłby chcieć się przekraść, aby sprawdzić co się dzieje. Naturalnie, przyświecało temu planowi głównie założenie, iż tamta dwójka może jest silna, ale niespecjalnie bystra - skoro wcześniej już krzyczeli na pół lasu, zdradzając swoją pozycję oraz żaden z nich tak naprawdę nie pełnił warty.

Sama planowała - tuż po wznieceniu ognia - wycofać się po łuku z powrotem do obozu najmników i zakraść się do ciała pobratymca, po drodze zabierając jego maskę. A jeśli w istocie któryś z najmników przejdzie w pobliżu notki - zdetonować ją.

  Ukryty tekst

[Kaito Mizukane]

Wojny Światów - Zlecenie Specjalne D
Kujaku Haruka
"Zgubiona wiadomość" _____________________________
Posty:
MG: 6
Kujaku Haruka : 5
_____________________________

Obmyśliłaś swój diaboliczny plan, serce mi ci tak mocno, że zaraz miało ci wyskoczyć z piersi, jednak opanowałaś swoje emocje i ruszyłaś. Mężczyźni świetnie się bawiąc nie zauważyli, że nieopodal przyszykowałaś kolejne ognisko. Trochę to trwało, ale w końcu najemnicy z klanu Kaminari spostrzegli je. Szybko zgasili właśnie, padli na ziemię i zaczęli obserwować ruchy przy drugim, twoim ognisku. Ty natomiast już się przekradałaś do ciała swojego pobratymca, kiedy mężczyźni znaleźli się daleko od ciebie, zdążyłaś przeszukać ciało zawiadowcy. Chwilę to trwało, ale już po chwili znalazłaś w jego wewnętrznej kieszeni rozkazy... Czyli jednak najemnicy niezbyt dokładnie przeszukali ciało. Zabrałaś maskę i z wielką ostrożnością wycofałaś się do swojego konia. Mężczyźni przyczajenie nawet nie pomyśleli aby odwrócić się w twoim kierunku tylko dalej przeczesywali obszar wokół ogniska, aż w końcu gdy obydwaj byli dostatecznie blisko zdetonowałaś notkę wybuchową. Huk przeraźliwie rozdarł się po spokojnej nocy, cały las został obudzony, dzięki czemu nie musiałaś już się kryć mogłaś biec. Zanim mężczyźni otrząsnęli się z wybuchu ciebie już tu nie było.


Gdy już dosiadłaś swojego zwierza to ruszyłaś czym prędzej do posterunku na ziemiach spornych w Antai, jednak aby tam dotrzeć musiałaś przebyć bardzo długą drogę przez główny trakt, jednak takie było twoje zadanie. O najemnikach z klanu Kaminarich już więcej nie usłyszałaś przynajmniej o tych dwóch niezbyt rozgarniętych...

[Kaito Mizukane]

Z/T