Rzeka

[Taiyō]

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Taiyō]

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Taiyō]

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Taiyō]

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Taiyō]

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Taiyō]

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Taiyō]

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Taiyō]

  Ukryty tekst

z/t

  Ukryty tekst

[Saito Hoozuki]

Saito jak postanowił tak zrobił. Po zakupach udał się do mieszkania gdzie przeorganizował cały swój ekwipunek. W końcu nigdy nie wiadomo czy jakiś bezdomny który tylko pozoruje osobę bezdomną, nie zapoda mu kolejnej misji eliminacyjnej. Gdzieś losowo w centrum miasta, przy sklepie z wyposażeniem. Wolał być gotowym na każdą ewentualność. Dlatego przeorganizował wszystko, zjadł obiad i ruszył w kierunku obrzeży miasta. Wyszedł za miasto idąc bardzo spokojnie do miejsca gdzie niegdyś lubił trenować strzelanie.
Miejsce nad rzeką było ciche, spokojne i co najważniejsze - wolne od oczu, osób trzecich. To ostatnie przemawiało do niego najbardziej. Przysiadł na jednym z kamieni nieopodal niewielkiej odnogi rzeki i powoli rozłożył bełty na kamieniu. Wsłuchiwał się w mruk nadbrzeża który rytmicznie podskakiwał przy jakimś gwałtowniejszym wietrze. Komary nad wodą potrafiły dać się we znaki, szczególnie jeżeli mamy na myśli boczne odnogi których nurt nie jest tak gwałtowny.
Upatrzył sobie drzewo które miało już na tyle zdartą korę i wierzchnią część usłojenia, że idealnie nadawało się na tarcze. Oczywiście trening który co jakiś czas powtarza w tym miejscu spowodował, że drzewo na wysokości ramienia jest pokryte drzewnym miąższem a nie twardą skorupą.
Wymyślił sobie, że dziś nie będzie trenował celności, szybkostrzelności czy innych mało ważnych rzeczy dla łucznika jego typu. Dziś postanowił, że zajmie się próbą ulepszenia siły penetracyjnej swoich bełtów. Nawet niedawne wydarzenia uzmysłowiły mu jak ważne jest by bełt który posyła - dotarł do celu pomimo przeszkód. A żeby to zrobił, Saito musiał wprowadzić go w większy pęd.
Spróbował napiąć kuszę, pomijając siodełko. Napinał samymi palcami utrzymując cięciwę zaraz poniżej. Nie było to łatwe w końcu kusza miała spory naciąg i utrzymywanie cięciwy w tej pozycji nie należało do zbyt naturalnych gestów a co dopiero wygodnych.
Posyłał pocisk za pociskiem, ale nie widział by ten był choćby odrobinę silniejszy.
Spróbował więc inną technikę, również nietypową dla kusznika. Mocniej zakręcić bełt.
Pierwsze próby oczywiście należały do mocno nieudanych. Po kilkudziesięciu próbach i kilku marszach do drzewa po wystrzelone bełty - uznał, że musi coś zrobić z lotkami. Zakręcił końcówki jeszcze mocniej, nieco przystrzygł przy wylocie. Zrobił kilka mikroskopijnych nacięć przy grocie i spróbował jeszcze raz. Pociski może i szybciej się kręciły, ale Saito musiał wykrzesać z siebie po prostu więcej siły. Mocniej napiąć cięciwę. Tym razem napinał dłużej, znacznie dłużej. Dociągał ją aż ramiona zaczęły skrzypieć. Miał wrażenie, że kusza lada moment rozpadnie się na kawałki. Ale to było tylko wrażenie. Kusza była zrobiona przez najlepszych rzemieślników jakich widział świat. Tu, w Shigashi.
W końcu znalazł patent jak wykonać strzał który będzie silniejszy a jednocześnie nie sprawi, że po dwóch strzałach jego barki powiedzą, że idą na zwolnienie lekarskie.
Zajęło mu to pół dnia. Nie wiedział nawet kiedy a komary zaczęły być jeszcze mocniej dokuczliwe a obraz drzewa był coraz mniej wyraźny. Oprzytomniał gdy jego koncentracja rozproszyła się na moment i zobaczył, że słońce lada chwila zajdzie za horyzontem.
Misja wykonana, czas wracać do domu.
Pozbierał swoje rzeczy, zawinął się na pięcie i ruszył do mieszkania przygotować pożywną kolację. Ominął w końcu podwieczorek, więc jego kiszki grały przeokrutnie w drodze powrotnej.

Nauka techniki:

  Ukryty tekst

z/t - Mieszkanie Saito

[Tenshi]

Tenshi zjawiła się nad rzeką o dość później porze. Jej celem nie była jednak ponowna kąpiel, a trening. Miejsce to zazwyczaj gwarne za dnia, nocą usypiało i wyciszało się. Nikt więc nie powinien widzieć tego jak trenowała. Stanęła więc nad wodą i utkwiła oczy w tafli wody, skupiając się przez chwilę. Potrzebowała zebrać myśli.
Jej ostatnie dni do najprzyjemniejszych nie należały, ale na chwilę obecną nie było aż tak tragicznie. A teraz czekał ją dość ciężki trening. Po zebraniu myśli zaczęła trenować.

  Ukryty tekst

[Tenshi]

Tenshi była bardzo nieskomplikowaną osobą, która podążała w swoim życiu bardzo prostymi schematami: istniała, gdy wykonywała zadania lub trenowała. Istnienie było męczące, ale z pewnością bardziej produktywne niż nieistnienie. Dziewczyna doskonale zdawała sobie z tego sprawę. Wiedziała też, że trochę dodatkowego wysiłku może jej w przyszłości życie - marne, bo marne, ale jej własne - życie.
I z tego powodu następnego dnia pojawiła się znowu nad rzeką około północy. Ludzi nie było, więc mogła bez przeszkód trenować.

  Ukryty tekst

[Tenshi]

Ostatnie dni mijały jej na treningach. Tenshi była zmęczona. W nocy trenowała, potem zaszywała się gdzieś i przesypiała praktycznie cały dzień, a następnie znowu się budziła i przychodziła nad rzekę... by potrenować i cykl się zamykał.
Tego dnia było dokładnie tak samo. Dziewczyna obudziła się i od razu udała się nad rzekę. Chciała przećwiczyć jedną technikę, o której gdzieś usłyszała. Wzięła szybką kąpiel i przystąpiła do treningu.

  Ukryty tekst

z/t

[Shindo]

ROK 394

Po swojej ostatniej sprawy przespałem się porządnie. Następne dni przespacerowałem po mieście oraz przeleżałem na trawie w miejskich parkach. Kiedy poczułem, że doszedłem do siebie w pełni powziąłem decyzję, że pójdę potrenować przy pobliskiej rzece. Co prawda teren osady opuściłem, ale administracyjnego podziału nie. Dlatego nie martwiąc się o złamanie nakazu nałożonego na mnie już po chwili stałem przy rzece. Co prawda wybrany teren był za blisko osady jednak nie mogłem nic na to poradzić, nie chciałem złamać prawa.

Najpierw skupiłem się na swojej mocy, uaktywniłem pierwszy poziom moc, a zaraz po nim uruchomiłem poziom drugi. Odkąd poznałem swój "dar", myślałem, że osiągnąłem swój limit. Jednak ostatnia misja udowodniła mi, że się grubo myliłem. Przypomniałem sobie towarzyszące mi uczucie i powoli zacząłem sięgać do dna swej potęgi. Gdy udało się mojej skromnej osobie pochwycić tą niezrozumiałą dla mnie siłę, wyciągnąłem ją na wierzch próbując jej użyć. Tajemna siła rozlała się na całe moje ciało, zwiększając je i lekko modyfikując. Jednak największą zmianę odczułem w różnicy mocy i agresji. Jedno i drugie było przytłaczające, pierwsze tak we mnie kipiało aż samo chciało wyjść na zewnątrz, a drugie paliło mnie od środka chcąc unicestwić każde istnienie na ziemi. Kontrolowanie równocześnie obydwu rzeczy wiązało się niestety z tym, że całą swoją siłę musiałem poświęcić właśnie na to. Nawet nie było mowy o tym, żeby chociaż spróbował zawiązać jakąkolwiek pieczęć.

Następne dni spędziłem na kontroli nowej siły, odkrywając coraz to nowsze właściwości swojej siły. Pewnego razu wpadłem na pomysł aby jeszcze bardziej wzmocnić siłę swego ciosu.

  Ukryty tekst

z/t

[Shindo]

ROK 394

- A może by tak potrenować ?

Ta myśl wpadła mi do głowy i nie chciała jej opuszczać od momentu kiedy opuściłem sklep z wyposażeniem. Serce coraz mocniej wyrywało się do "mojego" miejsca gdzie zwyczajowo trenowałem. Uległem swoim potrzebą i już po śniadaniu wybiegłem z domu, przekroczyłem główną bramę osady i już po kilku chwilach stałem przy rzece niedaleko jednego z krańców lasu.

- Co by tu potrenować ?

Na to pytanie w głowie odpowiedziałem sobie bardzo szybko, bowiem zawsze uważałem że jest jedna rzecz nad którą warto dłużej posiedzieć. Nie roztrząsałem w tym momencie czy ma to sens, czy nie warto poćwiczyć czegoś innego. Nie, dzisiaj podążałem za pragnieniami serca.

  Ukryty tekst

[Shindo]

ROK 394

Po treningu techniki zastanawiałem się potrenowaniem swojego ciała, ostatnia misja pokazał mi, że w głównej mierzę mój sukces opiera się głównie na korzystaniu z mocy demona. Trzeba było się wiec wzmocnić, aby móc pozwolić sobie na dłuższe przebywanie w pełnej formie demona sprawiedliwości. Nie tylko pod kątem mentalnym, gdzie lepiej kontroluje nad samym sobą i swoją potęgą. Jednak również fizycznie aby być w stanie wytrzymywać to coraz to większe obciążenia. Co prawda jeszcze nie poczułem aby moje ciało degenerowało się pod wpływem mocy. Jednakże nigdzie nie zostało powiedziane, że kiedyś w przyszłości życie nie wystawi mi rachunku za wesołe czerpanie z tego potężnego źródła raz za razem.

Dlatego też ruszyłem przed siebie spokojnym truchtem wzdłuż rzeki, pamiętałem oczywiście o zakazie opuszczania osady. Co wbrew pozorom było dla mojej skromnej osoby wielce upierdliwe. Co raz bardziej doskwierała mi samotność, przez potrzeba spotkania się z kimś rosła we mnie coraz bardziej. Dlatego też gdyby nie ten chory nakaza to pewnie nie wytrzymałbym i udał się do mojego serdecznego druha Hashi`ego. Oczywiście byłaby awantura, że biuro jest puste i nie po to mnie samego zostawił w Shigashi, aby dom świecił pustkami. Wiedziałem, że po tych wszystkich złośliwościach które z pewnością by na mnie czekały, usiedlibyśmy razem do stołu. Co tu dużo mówić, bardzo możliwe, że i tym razem dałbym się złamać i poszlibyśmy w tany... Aż się rozmarzyłem na samą myśl o spotkaniu z moim bratem z wyboru. Solennie przysiągłem sobie, że gdy sprawa z tym całym strażnikiem ucichnie i zdejmą ze mnie ten nakaz to pierwsze co uczynię to wyruszę do Ryuzaku no Taki.

Będąc w obłokach nie skupiłem się należycie na tym co przede mną i finał był taki, że w końcu potknąłem się o wystający kamień i upadłem. Leżałem tak przez chwilę boleśnie odczuwając skutki swojego rozkojarzenia.
- Auć... Skup się Shindo bo inaczej znowu wylądujesz w szpitalu cały poobijany !
Zganiłem się w duchu za swój występek i ruszyłem dalej. Oczywiście z tym szpitalem to trochę był taki żart, gdyż raczej wątpiłem w to, że jestem w stanie doprowadzić się do takiego stanu jak po zleceniu. A właściwie musiałem oddać to moim przeciwnikom, że to oni doprowadzili mnie do takiego stanu. Gdyby nie fakt, że po pierwszym starciu wyleczyłem się swoją nową techniką to podejrzewam, że przy drugim zginąłbym od obrażeń.

Oddychałem miarowo jakbym był w jakimś transie na każde dwa stąpnięcia nogą wydech, na kolejne dwa wdech i tak w koło. Utrzymując harmonię i powtarzalność ruchu, oszczędzałem tym samym energię. Zamierzałem przebiec długi dystans, aby jeszcze bardziej wzmocnić swoją wydolność i kondycję. Powinno mi się to przydać gdyż planowałem w niedalekiej przyszłości podjąć się kolejnego zlecenia dla osady