Obrzeża osady

[Yasuo]

Po wyjściu ze sklepu skierowałem swe kroki w stronę... lasu, a przynajmniej terenu bardziej zielonego. W stronę miejsca, które pozwoli mi na trening w ciszy i skupieniu, bez zbędnych gapiów i bez obaw, że przypadkowo zrobię komuś krzywdę. Ostatnie czego mi było trzeba to przypadkowe zranienie kogoś niewinnego.
Miałem przy sobie swoją nową zabawkę. Zastanawiałem się czy nadać temu łukowi jakieś imię... Ostatecznie zdecydowałem, że póki co nie będę tego robił. Była to broń, w której nie byłem jeszcze wprawiony i z którą nie wiedziałem jak się obchodzić... Nie wiedziałem jak nią walczyć i czy w ogóle potrzebuje imienia. Łuk nie był częścią samuraja. Łuk był ciałem obcym, ale miałem nadzieję, że jednak uczynię go swoim.
"Więc może imię powinien mieć?"
Ludzie w tej prowincji chyba znali się na łucznictwie i bardzo szybko udało mi się zdobyć wiedzę teoretyczną odnośnie niektórych technik łuczniczych. Zamierzałem wcielić tą wiedzę w praktykę.
Rozbiłem namiot w najbardziej ustronnym miejscu, w jakim się dało. Wiedziałem, że "nie od razu Yinzin zbudowano" i że z pewnością spędzę tutaj trochę czasu. Była to niewielka polanka otoczona lasem. Idealne miejsce do treningu strzeleckiego. Drzewa nie powinny się obrazić. Pora dnia również była idealna. Lekko popołudniu.

  Ukryty tekst

[Yasuo]

Następnego dnia obudziłem się wczesnym rankiem. Przeciągnąłem się, zjadłem duże śniadanie przyrządzone z własnych zapasów i wypiłem wodę. Wróciłem do treningu. Nie byłem jakoś szczególnie podekscytowany czy napalony, bowiem po zdobyciu pewnego doświadczenia człowiek przestawał odczuwać przesadną radość ze zdobywania nowych umiejętności. Młodzi byli w zbyt gorącej wodzie kąpani. Każda nowa technika, którą opanowali była dla nich wielką okazją do świętowania. Starsi wojownicy wiedzieli natomiast, że świat tak nie działa. Techniki służyły do zabijania i decydowały niejednokrotnie o życiu i śmierci. Najlepiej byłoby ich nigdy nie użyć.
Nie uważałem się za starego wojownika, ale jakieś doświadczenie już miałem. Zabijałem ludzi, chociaż nie był to powód do dumy. Technika, której zamierzałem się nauczyć również powodem do dumy nie była, jednak warto było mieć ją w swoim arsenale.

  Ukryty tekst

[Yasuo]

Minął kolejny dzień. Poszedłem spać, wstałem, zjadłem śniadanie, napiłem się wody. Rytuał poprzedniego dnia się powtórzył. Byłem w Daishi od kilku dni, a póki co nie robiłem nic oprócz treningów. Życie wojownika nie należało do ciekawych. Była to trudna i wymagająca samodyscypliny praca. Dużo młodych myślało, że będzie pokonywać dziesięciu potężnych wrogów dziennie i po miesiącu awansują na lidera klanu. Trzy dni później byli martwi.
Westchnąłem, rozpaczając na tym jak wielu tragicznych zgonów można by uniknąć, jeśli młodzi adepci sztuk walki przyłożyliby się do treningów, zamiast obijać się przez całe dnie. Treningów nie tylko ciała, ale także i ducha. Ale kimże ja byłem, żeby ich pouczać?

  Ukryty tekst

[Yasuo]

Zasnąłem jak dziecko i spałem jak dziecko. Obudziłem się trochę później niż zazwyczaj, bowiem wczorajsza wędrówka i trening trochę mnie wyczerpały. Standardowo zjadłem śniadanie, napiłem się wody i wznowiłem swój trening. Tego dnia chciałem nauczyć się ostatniej techniki łuczniczej, o której słyszałem. Technika ta była techniką potężną, jednakże wydawała się prosta. Taka prosta jednak nie była.
Sprawdziłem swój łuk i strzały, oddając kilka próbnych salw. Wszystko wyglądało w porządku. Broń ciągle działała. Ciągle znajdowałem się na tej niedużej polance, ale nie był to problem. Stanąłem w odpowiedniej pozycji i zacząłem trenować.

  Ukryty tekst

[Yasuo]

Nad treningiem poprzedniej techniki spędziłem półtora dnia z przerwami. Było popołudnie. Byłem lekko zmęczony, ale nie aż tak, by nie kontynuować treningu. Posprzątałem więc polanę i pochowałem swój sprzęt. Łuk przewiesiłem przez ramię. Coraz bardziej lubiłem tą broń.
Tym razem nie zamierzałem uczyć się kolejnej techniki łuczniczej, a rozwinąć swoje umiejętności w innej i być może równie - chociaż to zależało od okoliczności - przydatnej dziedzinie. Nie zamierzałem spędzać nad tą techniką całego dnia. Postanowiłem, że jeśli pierwszej gwiazdy nie uda mi się jej opanować, to dam sobie spokój z tą techniką.

  Ukryty tekst

I tak trenowałem na tej polanie przez kilka dobrych dni. Spałem we własnym namiocie, jadłem i piłem własne zapasy. Nie zostało mi już tego dużo. Postanowiłem, że trzeba się zbierać. Spakowałem więc namiot i ruszyłem w drogę.

z/t

[Kizuna]

  Ukryty tekst

[Kizuna]

  Ukryty tekst

[Kizuna]

  Ukryty tekst

[Kizuna]

  Ukryty tekst

[Kizuna]

  Ukryty tekst

[Minoru]

Misja rangi S:
“Rozdźwięk” Ryuujin Kodai Sasame

---

Kolejka 3:
Ryuujin Kodai: 2
Sasame: 2
Minoru: 3

---

Tym razem to Ryuujin postanowił zagrać pierwsze skrzypce i podzielił się z pozostałymi swoimi spostrzeżeniami. A były one nader celne, co nie umknęło uwadze mężczyzny który zlecał im to zadanie.
- Z racji tego, że minęło zaledwie kilka godzin, nasi sąsiedzi mogą nie być jeszcze świadomi tego co właśnie się dzieje. Wysłano oczywiście kruka z informacją o zbiegach i o tym, że ich śladem podążają nasze siły, lecz nie wdawaliśmy się w szczegóły. Dlatego też lepiej będzie jeżeli nie będziecie się kontaktować z siłami Yamanaka. Ostatnim czego byśmy chcieli to by właśnie Yamanaka odkryli co się święci. W razie najgorszego, nie dajcie im odczytać waszych myśli. Jeżeli będzie trzeba odeślijcie ich do nas i wycofajcie się.- A więc sytuacja komplikowała się jeszcze bardziej. Tajna misja, przeciwko zbiegłym braciom, o której nie mogą dowiedzieć się postronni. Stawka była niezwykle wysoka. A od wyniku mogła zależeć przyszłość całego klanu.
- Dobrze, skoro nie macie więcej pytań, możecie ruszać. Ostatnim co mam wam do przekazania, są ryciny poszukiwanych. Nie oddają one w stu procentach tego jak wyglądają Asami ani Ume, zwłaszcza jeżeli zmienili wygląd, lecz niech posłuży wam to za bazę. Ten tutaj to Asami, a tutaj Ume. - Wręczył Sasame dwie ryciny wykonane przy pomocy czarnego, węglowego rysika na żółtym, grubym papirusie. Rysunki rzeczywiście nie były perfekcyjne, lecz pozwalały na wychwycenie większości znaków szczególnych. Mężczyzna jeszcze raz życzył im powodzenia nim zniknął im z oczu, przy wykorzystaniu Shunshin no Jutsu.
Zostali sami. Czekające ich zadanie było niezwykle trudne i oboje zdawali sobie na pewno z tego sprawę. Dlatego też oboje postanowili udać się w pierwszej kolejności do szpitala, gdzie mogli doprowadzić się do porządku. Potem jeszcze jakieś zakupy i po kilku kolejnych godzinach byli gotowi do wyruszenia dalej. Słońce było na szczęście jeszcze wysoko na niebie, gdy oboje pojawili się pod bramą. Był to moment gdy musieli zdecydować jak zamierzają podjąć się tego zadania i gdzie postawią swoje pierwsze kroki.

Proszę by każdy wypisał ekwipunek jaki zabiera ze sobą na tą misję, jakie ewentualne zakupy robi i jaki macie plan na ten pościg. Wszelkie rany i utraty w chakrze zostały zniwelowane.

[Sasame]

Pokiwałam głową, przyjmując wiadomość odnośnie sytuacji z Yamanaka oraz zalecanego sposobu działania podczas potencjalnego spotkania z nimi. Kiedy otrzymałam ryciny z wizerunkami naszych celów, dokładnie je przestudiowałam po czym przekazałam do Ryuujina, aby również mógł im się dobrze przyjrzeć. Kiedy oboje już dobrze poznaliśmy ich twarze, schowałam ryciny do jednej z wielu wewnętrznych kieszeni mojego płaszcza i delikatnym ukłonem pożegnałam młodego posłańca, który następnie zniknął w mgnieniu oka.

- W porządku Ryuujin-kun, chodźmy do szpitala załatwić co trzeba i możemy pójść do sklepu abyś się zaopatrzył. Wiem również że zarobki Doko na ogół nie są zbyt wysokie, więc jeżeli potrzebowałbyś czegoś a nie starczy ci Ryo to śmiało możesz powiedzieć i najwyżej się później rozliczymy za wynagrodzenie z misji. - powiedziałam od mężczyzny, pilnując aby równocześnie nie zabrzmiało to protekcjonalnie. - W razie czego mam w moim zwoju przygotowane również rzeczy potrzebne w przypadku jakbyśmy byli zmuszeni do nocowania pod gołym niebem, więc o to nie musisz się martwić. - dodałam jeszcze.

Po załatwieniu spraw w szpitalu, zgodnie z planem udaliśmy się do sklepu (jeżeli była taka potrzeba) i jeżeli Ryuujin potrzebował środków na zakupy, to również je zapewniłam. Następnie kiedy byliśmy gotowi to mogliśmy ruszyć do bramy i dalej w pościg za zbiegami naszego szczepu.

---

EKWIPUNEK

---

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):
- Kabura na lewym udzie
- Kabura na prawym udzie
- Czarna torba przy pasie z tyłu na środku
- Tanto zamocowane poniżej torby
- Płaszcz
- Duży zwój
PRZEDMIOTY SCHOWANE (NIEWIDOCZNE):
Kabura na lewym udzie[30/30]:
- 2 bombka dymna [4]
- 2 kunaie z notką świetlną [13]
- 2 kunaie z notką wybuchową [13]

---

Kabura na prawym udzie[30/30]:
- 2 bombka dymna [4]
- 2 kunaie z notką świetlną [13]
- 2 kunaie z notką wybuchową [13]

---

Czarna torba [45/80]:
- 5 Bojowe pigułki żywnościowe [5]
- 5 Pigułki ze skrzepniętą krwią [5]
- 12 metrów Bandaża [6]
- 3 małe szklane bombki (dymne) [3]
- 3 kunaie z notką wybuchową [19,5]
- Eho-maki [1]

---

Kieszonka w płaszczu [10/15]
- Mały zwój (0/150) [10]

---

Kieszonka w płaszczu [10/15]
- Mały zwój (0/150) [10]

---

Kieszonka w płaszczu [15/15]
- Manierka z wodą [15]

---

Kieszonka w płaszczu [15/15]
- 20 metrów liny jutowej [15]

---

Duży zwój [707/1000]
- Namiot [600]
- Ogniskowy zestaw do gotowania [100]
- Krzesiwo i hubka [7]

[Ryuujin Kodai]

Starałem nie dać po sobie poznać lecz kolejne informacje wcale nie napawały mnie optymizmem w kwestii tej misji. Oczywiście wizja zmierzenia się kolejnymi przedstawicielami rodu, do tego tak wysoko cenionymi, napawała mieszanką ekscytacji, radości i obawy z naciskiem na te dwa pierwsze o tyle cała reszta... Cóż mojej osobistej doświadczenia mówiły mi, że wcale nie będzie to takie proste i na pewno po drodze wydarzy się coś co pewnie nawet na tą chwilę nie przyjdzie mi do głowy. Ehhh... a ja naprawdę nie lubię niespodzianek.
Przejrzałem podane mi listy gończe pokazując przy okazji nasze cele Taiyō, w końcu tym razem miałem zamiar zabrać go ze sobą żeby później nie marudził, że znów zostawiam go samego w wiosce. Po chwili posłaniec też się ulotnił, a wtedy odpalił się Taiyō.
- Oooo w sumie mógłbym spróbować zapamiętać ich zapachy jakbyś wiedzieli gdzie mieszkają.
- Teraz to trochę za późno na takie pomysły chopie- odparłem do lisa na co tej prychną obrażony i schował się w ubraniach z fochem -W tak razie chodźmy do szpitala Szefowo. Odpowiedziałem po czym ruszyłem na rutynową kontrolę u pani doktor żeby ruszyć zdorów jak ryba. O sklep osobiście nie zamierzałem zahaczać, w końcu nie miałem nawet pomysłu co mogłoby mi się jeszcze przydać na taką misję poza tym co posiadałem i tym o czym wspomniała Sasame, dlatego tylko uprzejmie podziękowałem za propozycje zostania moja cukrową mamą po czym ruszyliśmy w kierunku bramy po drodze oczywiście wypatrywałem jakiegoś przedstawiciela ptactwa aby do niego zagadać i zwerbować do naszej wesołej kompanii. Chciałem aby ptak leciał wzdłuż głównego traktu przed nami i w razie wypatrzenia dwójki ludzi informował o tym tak byśmy mieli wraz z czerwonowłosą czas się przygotować. Oczywiście mogli to być randomowi ludzie jednak uważałem że lepiej będzie niepotrzebnie włożyć więcej pracy w to zadanie niż zignorować coś i później mierzyć się z tego konsekwencjami

  Ukryty tekst

[Minoru]

Z/T