[Event] Trybuny Północ

[Daisuke]

-Aha- Mruknął, patrząc z wyraźnym zdziwieniem na Ario. Mechanizmy i ulepszenia. Co to w ogóle miało znaczyć? Ta mała drewniana figurka bardziej wyglądała na zabawkę, aniżeli na coś czym mógłby się pochwalić inżynier. Daisuke powoli zaczynał traktować swojego nowego kumpla jako jakiegoś całkowitego czubka, który nieco chyba stracił kontakt z rzeczywistością. Szuka rodziny, bawi się drewnianymi zabawkami. Jakaś porzucona sierota z epizodem maniakalnym. Zdecydowanie nie był normalny i chyba przydałaby mu się pomoc lekarza, którym przecież podobno sam był. Dziwny człowiek. Nic dziwnego, że zadawał się z Jugo. Może dla własnego spokoju lepiej będzie go unikać? Nakasada zdecydowanie będzie musiał to przemyśleć.

-Nie znam chyba nikogo kto zajmuje się tworzeniem zabawek- Odpowiedział jedynie wzruszając ramionami. Temat był chyba zamknięty. Niczego ciekawego o tych całych "Ayatsuri" się nie dowiedział, poza tym, że są jakimiś ważniakami i udają mądrzejszych niż w rzeczywistości są.

-Dobra, walki chyba skończone. Pora spierdalać. Idę się napić. Też idziecie?- Ostatecznie jednak zamiast samodzielnie się zwinąć, wysilił się na małą miłą propozycję. Liczył, że tych dwóch potowarzyszy mu nieco przez resztę wieczoru. Może uda mu się ustrzelić kilka piw na ich koszt. Jeśli jeden był jakimś inżynierem, to przecież musiał mieć sporo kasy ze sprzedaży swoich dzieł. Ten drugi był jakimś nadzianym dzieciakiem, więc też pewnie mógł szastać gotówką. Zdrowie psychicznie Daisuke nie było aż tyle warte co kilka piw, więc postanowił się zniżyć do tego poziomu, aby nadal z nimi przebywać. Darmowy posiłek i napitek będą tego warte.

[Ario]

Daisuke nie rozumiał jak to Ayatsuri byli potęgą tego świata i może nawet i lepiej. Czasem im mniej wiesz, tym lepiej śpisz, a podobno najlepiej sie śpi, jak dostanie sie donejcika podczas strimowaina genszinka. W każdym razie, w świecie fikołów i fikolików, większość walk dobiegała końca, to też dziwny chłop zaproponował by pójść i się napić. Ario co prawda pił non stop i jadł, ponieważ zaopatrzył się idealnie na pierwszą turę, ale pojawił się interes, który musiał ubić.
- Możemy iść, ja potrzebuję dostać się do tego chłopaka. - powiedział, wstając i wskazując głową na Azumę. Miał do siebie żal, że dopiero teraz wziął się za robotę, którą było ustalenie zabójcy Tamaki. Jednak wcześniej było tyle emocji, że najwidoczniej wypadło mu to z głowy.
- Ale mogę Was odprowadzić. - dodał.

W sumie Ario nie wiedział za bardzo, gdzie idą zawodnicy po walkach. Czy mają specjalną strefę? Czy jakiś punkt medyczny? Pewnie jak się zakręci, to z tym pełnym bagażem wezmą go za jakiegoś medyka, czy innego człowieka z obsługi, stąd zawsze jakaś forma przebicia się przez formalności istnieje. Nie mniej, od czegoś poszukiwania trzeba było zacząć. Dlatego pierwszy krok to wyjść, potem się rozejrzeć, a potem przejść do czynów. Plan prosty i nieskomplikowany, niczym motylki oszronione poranną rosą w świetle wschodzącego słońca.

z/t viewtopic.php?p=194289#p194289

[Daisuke]

-Dobra, nie trzeba. Poradzę sobie- Nie trzeba mu było wprost mówić, że nie jest się zainteresowanym. Ario wymyślił sobie sprawną wymówkę o konieczności porozmawiania z kimś. Tyle wystarczyło, żeby Daisuke zostawił jego i Chirou, który nieco odleciał myślami, zapewne analizując walki oraz kolejny raz wpatrując się w ojca obecnego gdzieś w loży.

-Wreszcie się uwolniłem- Westchnął, marudząc sobie samemu pod nosem. Co prawda było mu już lepiej niż na początku dnia, kac przeszedł za sprawą manierki, a Daisuke dostał solidną lekcję, że jednak warto zaopatrzyć się w nieco wody, jeśli planuje znowu tyle pić. Może w takim razie warto będzie wskoczyć do sklepu? Dzień był pełen wrażeń. Może nie do końca takich jakie by chciał, ale przynajmniej miał jeszcze cały wieczór przed sobą. Wizja dopijania kolejnych piw oraz alkoholowego rauszu zdecydowanie poprawiła mu humor. Trzeba było tylko załatwić ten cholerny sklep i manierkę.

[z/t]

[Yami]

Drugi dzień turnieju. Pierwszy niestety mnie ominął. Była to wynikowa dwóch rzeczy. Pierwszą było zmęczenie psychiczne wywołane burdą w karczmie. Takie wydarzenia nie najlepiej pozwalają poczuć klimat wydarzenia. Drugim był medykament, który wziąłem wieczorem przed nim. Jego efekty były naprawdę zaskakujące jednak gdy się zakończyły... no właśnie. Czułem się jak mucha w smole, która połączona z moim niezbyt energicznym trybem życia doprowadziła do dość długiego leżenia w łóżku. Gdy się podniosłem i zbierałem na Arenę okazało się, że wszystkie walki już się zakończyły. Nie miałem więc nic lepszego do roboty, więc chodziłem po mieście i obserwowałem architekturę miejską oraz różne atrakcje, które zostały zorganizowane na czas tego wydarzenia. Niczym turysta odwiedziłem tutejszą świątynię, zjadłem posiłek w poleconej przez miejscowego knajpie i byczyłem się patrząc na niebo.
Teraz jednak był drugi dzień turnieju. Miałem więcej chęci dlatego przybyłem na jedną z trybun i usiadłem w miejscu. Było tutaj sporo miejsca, mogłem wybierać do woli. Rozsiadłem się wygodnie i przypatrywałem się poszczególnym arenom. Jeszcze trochę i pierwsze walki się zaczną. Ja zaś będę miał dobry podgląd na to co się dzieje.

[Daisuke]

Zakupy zrobione. Mógł pójść do karczmy. W samotności. Uchlać się w trupa. Nie miał z tym żadnego problemu, a że nie miał nikogo z kim mógłby wspólnie spędzić trochę czasu, no to i żadnej alternatywy też nie widział. Kolejny dzień i kolejny kac. Nie czuł się tak źle jak wczoraj rano. Wtedy zdecydowanie był bliski przejścia na tamten świat. Nawet był skłonny przed samym sobą przyznać, że już nigdy alkoholu nie tknie. Jak się jednak okazało, jak tylko minął kac, to o wszystkich takich zapewnieniach szybko zapomniał. Teraz troszkę to wróciło, bo przecież miał już opatentowane pewne rozwiązanie. Manierka!

-Kurwa mać- Przekleństwo wydobyło się z jego ust, gdy zorientował się, że zapomniał kupić manierki. Był bez manierki i bez wody. Zamiast tego z mnóstwem nowych gratów, które zapewne użyje w swojej walce. Problem w tym, że to nie dzisiaj walczył i od kolejnej broni istotniejsze było coś do wypicia. Zanim więc dotarł do areny, wszedł do jakiejś przypadkowej karczmy i zamówił cztery piwa. Dorzucił dodatkową monetę karczmarzowi, żeby ten nie narzekał na wyjście z tym w kierunku trybun. Daisuke też nie narzekał na dodatkowy wydatek, bo monetę tą podwędził jakiemuś przypadkowemu człowieczkowi po drodze. Wszyscy zadowoleni, a Daisuke zadomowił się ponownie na północnej trybunie. Walczący byli już proszeni o stawianie się na polach walk. Wkrótce rozpoczną się pojedynki. Włócznik (a teraz też Łucznik i Nunchakowiec) oczekiwał, popijając sobie piwo, przy okazji zastanawiając się co go dzisiaj czeka. Nie rozglądał się w poszukiwaniu znajomych twarzy. Najpierw musiał lekko dojść do siebie.

[Sasame]

Po nocy wypełnionej odpoczynkiem, wraz z Misaki mogłyśmy udać się, już w o wiele lepszym stanie, na trybuny aby obserwować kolejne walki. Poszłyśmy na te same trybuny na których widziałam poprzedniego dnia Ario i Chirou, jednak na ten moment, żadnego z nich jeszcze tutaj nie było, trochę mnie to zaskoczyło, zwłaszcza że pomarańczowowłosy mówił jak to bardzo chciał on widzieć wszystkie walki aby wyszukać sobie nowych, potencjalnych członków do organizacji. Niezrażona jednak tym faktem, zakupiłam u jednego z handlarzy paczkę jakichś dziwnych chrupek dla siebie i dla mojej kuzynki i usiadłyśmy na wolnych miejscach. Widząc jaka jest pogoda, ściągnęłam z siebie płaszcz i okryłam nim młodszą kuzynkę, nie chcąc aby jej rekonwalescencja po walce była dodatkowo utrudniona przez chorobę.
- Okryj się szczelnie Misaki-chan, może nie jest tutaj tak chłodno jak w Daishi, jednak mimo wszystko pogoda nie dopisuje. - powiedziałam przy tym po czym skierowałam moją uwagę na areny, chcąc przyjrzeć się uczestnikom dzisiejszych starć. Póki co walczący dopiero ustawiali sie na polach walki, więc nic konkretnego się nie działo, jednak dało sie wyczuć rosnącą ekscytacje na trybunach.

W wątku:
Misaki, Sasame

[Tanaka Misaki]

Misaki szczęśliwie była w stanie udać się na trybuny i obejrzeć dzisiejsze walki. Sama odpadła już z turnieju, jednak wciąż mogła się czegoś nauczyć. Informacje o przeciwniku były bardzo ważne, dlatego jeśli podczas turnieju dowie się conieco o niektórych umiejętnościach klanowych czy szczepowych, to będzie mogła ich później użyć na swoich misjach. Poza tym, Sasame nadal była w grze, więc obowiązkiem Misaki było wspierać ją z trybun oraz obserwować uważnie jej taktykę i umiejętności. Zasiadając razem z kuzynką na trybunie, w głowie młodej Doko zaświeciła się mała żaróweczka.
-Sasame-san, widziałaś moze na trybunach takiego gościa...
Tutaj poczęła opisywać wygląd Daisuke, z którym to raz udało się jej spotkać. Była ciekawa, czy w czasie, gdy walczyła nie stała mu się przypadkiem jakaś krzwyda. Nie zdążyła mu się jednak zbyt dobrze przyjrzeć, dlatego też na koniec swojego wywodu dodała:
-Ten cham, który splunął nam pod nogi gdy szłyśmy na arenę.
Po zakończeniu swojego wywodu spojrzała na walczących, stwierdzając bez żadnych wątpliwości, że nie kojarzy żadnego z tych gości, więc w sumie jej wszystko jedno kto wygra. Chociaż nie, wróć! Był jeden Uchiha! To on akurat mógłby przegrać tak dla zasady! Tak, Misaki doskonale zdawała sobie sprawę, że nie lubienie kogoś wyłącznie ze względu na klan było nieodpowiednie, ale szczep Jugo również się z tym zmagał. Powstrzymał się jednak od głośnego kibicowania komukolwiek.
Pokiwała bez słowa głową i okryła sie szczelnie materiałem. Następnie zaś wyciągnęła dłoń w kierunku jednego z walczących, konkretniej mowiąc na Kazumę.
-Sasame-san, kim są ci Senju. Strasznie ich dużo w tej rundzie, a jeden z nich sprawia wrażenie nadętego bogacza. To jakieś ważne szychy są, czy to raczej cecha indywidualna?
Jakby się tak zastanowić, to w walkach brała jedna znajoma twarz - mianowicie przedstawicielka klanu Hyuga. Misaki jednak nie uznawała jej póki co za swoją znajomą. Nie znała jej dobrze, nie miała okazji do dłuższych rozmów... zapewne głównie przez swój własny charakter. Co do dwójki Senju walczących tego samego dnia to oczywiście, wczoraj również sama Misaki i Sasame reprezentowały klan Jugo... jednak Misaki nie stawiała samej siebie jako "pełnoprawnego uczestnika". Przyszła tutaj by się uczyć i poszerzać horyzonty, a reprezentowanie klanu zostawiała kuzynce. No chyba, że ci dwaj Senju też mieli podobny deal i za twarz klanu albo szczepu (czort ich tam wie) robił ten cały Kan.

W wątku:
Misaki, Sasame

[Mujin]

Kwaterunek był przyzwoity, a jedzenie ponad normę. Na pewno ponad jego normę, gdyż jego posiłki zazwyczaj były proste, nieskomplikowane i bez polotu. Byle zjeść, byle się nasycić. Ogólnie jakość życia zapewniona mu przez Matsudę odstawała nieco od jego preferowanych warunków, skromnych i sterylnych, ale było to do zaakceptowania. Uczucie dyskomfortu nie opuszczało go, nawet gdy zdecydował się wyjść, już następnego dnia, i ruszyć na Arenę. Po drodze zabrał swojego zawodnika na krótką pogawędkę o jego asortymencie. Jego części, będąc bardziej precyzyjnym.
- Więc widzisz. - zwrócił się do Taro - Ta substancja zwiększa twoje osiągi fizyczne. Jesteś sprawniejszy, szybszy i masz więcej energii. Powinno ci starczyć na całą walkę, chyba że będziesz ją przeciągał, wtedy zdążą się pojawić efekty uboczne i będziesz fizycznie upośledzony. Nawet bardziej, niż byłeś dopakowany. To normalna zasada działania tego typu substancji. Najpierw wzmacnia, potem upośledza. Obydwa stany trwają podobny czas. - powiedział Tario podczas ich podróży na trybuny. Jego podróży, tak w zasadzie. Nie miał jak wyjaśnić działania jego produktów dnia wczorajszego, a powinien mimo wszystko być świadom konsekwencji i profitów płynących z zażywania tego typu substancji. Na razie wyjaśnił mu jedynie "przyśpieszacz", który miał dość szerokie i ogólne zastosowanie. Ostatecznie Taro powinien sam wybrać, co bardziej mu pasuje, prawda?
- Więc no. Masz do wyboru. Ogólne zwiększenie produkowanej energii w organizmie i tym samym prędkości poruszania się, zwiększenie ogólnej wytrzymałości, środek wyostrzający zmysły i umiejętności analityczne, i jeden zwiększający wydolność naczyń chakry. Z większą efektywnością racjonujesz swoimi zasobami chakry. -wyliczył Mujin. Nie uważał go za kretyna ani za osobę o mniejszej umiejętności pojmowania otoczenia, ale ponownie - medyk tylko dawał mu narzędzia ułatwiające jego sukces, wspomagający jego ciężką pracę. Nawet specyfik stworzony przez mistrza alchemii nie zmieni byle ciecia w Sentokiego, Nie zrobi z typowego ninja kogoś na poziomie Shirei-kanów czy innych elitarnych jednostek. Nawet Iryojutsu miało swoje granice. Zastanawianie się nad rzeczami tej natury w wolnej chwili? Nadzwyczaj normalny fenomen.
Po tym, jak Mujin dał swojemu zawodnikowi czego ten potrzebował, rozdzielili się. On poszedł w swoją stronę, a Mujin - w swoją. Nie powinien przegrać pierwszej walki, mając ze sobą wspomaganie od Mujina, prawda? Prawda? Będzie musiał z nim przysiąść po walce, sprawdzić jego ciało, porozmawiać i wyjaśnić absolutnie każdą możliwą opcję, którą będzie w stanie go wesprzeć. Nie chciał rzucać od samego początku każdego jednego rozwiązania, to mogłoby być przytłaczające. Stopniowe zapoznawanie laika ze skomplikowanymi zagadnieniami wychodziłoby lepiej na dłuższą metę. Mujin, będąc już samemu, gdzieś pomiędzy wejściami na trybuny, postanowił użyć kartki danej mu przez Yamiego. Przelał na nią niewielką ilość chakry, a ta zaczęła przesuwać się w bardzo konkretnym kierunku. Kierując się wskazówkami kartki, skierował się ku jednej z trybun. Po drodze znalazł jeszcze listę walk, którą, na wszelki wypadek, przepisał sobie do notesu.
Po dotarciu na trybunę, zaczął się rozglądać za Yamim właśnie. Nie widział go co prawda konkretnie od góry, ale odrobina czasu i pomoc kartki pomogły mu znaleźć jegomościa. Nie miał nawet sił i chęci, możliwości możliwe że miał, by znaleźć pozostałych uczestników rozmowy. Czemu nie wrzucił im do kies robaczków, by mógł ich potem znaleźć? Zapomniał. Kolejna mała rzecz, którą powinien, ale nie zrobił. Do kompletu z wizytówkami. Usiadł więc obok Yamiego, jako punktu odniesienia w stosunku do innych wydarzeń, kiwając głową w geście pozdrowienia.
- Byłem sceptyczny, Yami-san, ale twoja technika wydaje się działać bez zarzutu. - zagadał na sam początek, przyglądając sie nieco lepiej walkom na arenie. Dopiero się zaczynały, ale... Na jednej z nich sytuacja wydawała się mocno niesprawiedliwa. Kilku na jednego? Walk grupowych nie było, więc to musiał być efekt jego techniki. A na drugiej...
- Smok. Interesujące... - powiedział na głos. Najwidoczniej poziom uczestników był wyjątkowo wysoki, albo był to po prostu przerost formy nad treścią i faktycznymi walorami bojowymi. Takie wydarzenia zawsze były dla niego kopalnią wiedzy i możliwości do zdobywania informacji o nowych umiejętnościach. Gdyby udało się uszczknąć nieco krwi walczącym, może dałoby się te umiejętności... Cóż, myśleć sobie mógł, ale zabieranie innym ludziom ich genów wbrew ich woli? Może gdyby znalazł odpowiednio unikalne i wyjątkowe w skali świata umiejętności? Otworzył notes i zaczął skrupulatnie zapisywać rzeczy, które właśnie działy się na arenie. Zaczynając od walki z udziałem tworu o kształcie smoka, rzecz jasna.

[Yami]

Nie musiałem długo czekać. W końcu ktoś przysiadł się do mnie. Zawsze tak jest. Człowiek chce zaznać chwili spokoju i przestrzeni. Tym jednak razem przypadkowy nieznajomy, nie okazał się nim być. Był to medyk którego spotkałem dwa dni temu w karczmie. Skinąłem głową słysząc jego przywitanie. Okazało się, że karteczka, którą mu wręczyłem ułatwiła mu proces poszukiwania mnie, a to oznaczało, że medyk chciał kontynuować rozmowę czy to na jedne czy drugie tematy.
- Nie będąc dłużnym. Kiedy wracałem już do swojego lokum zacząłem łączyć kilka wątków i rozmyślać nad przebiegiem całego wieczoru. Wszystko wskazywało na to, że padłem ofiarą oszustwa. Spójrz na to z innej strony. Spotykasz się z kilkoma osobami, które mówią, że biorą udział w turnieju. Następnie pojawia się "przypadkiem" kupiec z Ryuzaku który prosi o wsparcie dla swojego uczestnika. Przy wszystkich zaczynasz prowadzisz nieskrytą rozmowę o swoich wspaniałych środkach, skupiając uwagę osób przy stole. Kiedy tylko dochodzi do transakcji rozpoczyna się burda w karczmie. Sam przyznaj, że wyglądało to dość podejrzanie.
Westchnąłem. Oj tak wszystko co się wydarzyło w tamtym miejscu mogłoby stać się bardzo łatwą próbą wyłudzenia dużej ilości pieniędzy za zwykły brązowy cukier. Był tylko jeden czynnik, który pozwalał wyjść medykowi z wyprostowanymi plecami, mianowicie brak chęci zapłaty. Ja byłem wychodzącym z propozycją zakupu i przekazaniem klejnotu. Istniała oczywiście szansa, że oszuści mogli właśnie tak prowadzić całą swoją grę aby niejako przekonać kogoś do przekazania funduszy z własnej woli.
- No ale spróbowałem i rzeczywiście czułem się lekko, bardzo lekko. Efekt też trwał dość długo. Nie będę ukrywał, myślałem, że efekty ujemne nie będą aż tak ciężkie. Z ich powodów nie miałem siły udać się na wczorajsze walki. Trochę może tutaj pomogła moja ludzka natura. Przynajmniej trochę zwiedziłem miasto.
Skupiłem przez chwilę wzrok na arenie. Drewniany smok i ktoś kontrolujący szary piach. Senju i Maji, w poprzednim turnieju też taka osoba brała udział, ba chyba nawet wygrała o ile się nie mylę. Biorąc jednak fakt, że teren zaczęły pokrywać dosłownie lasy, ciężko było teraz oglądać starcie z góry, gdzie korony drzew wszystko zasłaniały. Jedyne co widziałem to Wielkiego Smoka i Chmurę czarnego piachu.
Na innej arenie ktoś przywołał kilka lalek, chyba drewnianych. Czy miałem kiedyś przyjemność obserwować kogoś z takimi umiejętnościami? Nie przypominam sobie. Możliwe, że to właśnie na tym pojedynku skupię swoją uwagę. Choć była jeszcze jedna...
Kyoushi, cholerny Kyoushi znajdował się na arenie pluł ogniem na prawo i lewo. Co on tutaj robi? Przecież każda rana może doprowadzić do uwolnienia chakry demona. Najmniejszy błąd może skończyć się tragicznie, nie tylko dla niego samego ale i wszystkich przybywających na turniej. Jeśli wyjdzie na jaw, że gospodarze wystawili w walkach osobę będącą niczym innym jak ludzką bronią... Wszystko trafi szlag. Kolejna wojna będzie nie unikniona. Kyoushi stanie się celem wielu osób. CO ONI DO CHOLERY MYŚLELI?
- Mam nadzieję, że się nie ujawni - rzuciłem cicho pod nosem i westchnąłem. Chciałem odejść od tego myślami więc skierowałem kolejne słowa stronę mego towarzysza z rzędu - Wnioskując, że jesteś medykiem oraz Twoja wiedza na temat Fuinjutsu jest większa niż moja... nie zdziwiłbym się gdybyś w ciągu tego turnieju zdołał ją opanować po kilku wskazówkach.

Wątek: Mujin, Yami

[Sasame]

Po wygodnym rozsiądnięciu się na trybunach mogłyśmy wraz z Misaki skupić się na oglądaniu walk oraz na spokojnej konwersacji. Od razu jednak kuzynka zadała mi pytanie o osobnika, który poprzedniego dnia splunął nam pod nogi co sprawiła że zacisnęłam mocniej dłoń na oparciu, sprawiając że moje kostki nieco zbielały. Spojrzałam nieco poważnym wzrokiem na kuzynkę.
- Tak, Misaki-chan, wiem o kogo chodzi i pamiętam co zrobił, jednak niezależnie jakie prowokacje by były rzucane w naszym kierunku, jesteśmy tutaj na misji dyplomatycznej i zdecydowanie nie chcemy utrwalać stereotypów na temat naszego szczepu. Tego typu ludzie jak tamten cham, sami pokazują jakimi są zwierzętami zachowując się w ten sposób, nie można zniżać się do ich poziomu bo to jest właśnie to czego oni chcą. Chcą pokazać że my Juugo nie potrafimy kontrolować impulsywnych zachowań. - zwróciłam uwagę młodszej kunoichi, nie chcąc aby ta dała się złapać w pułapkę jaką były tego typu prowokacje a następnie spojrzałam na areny gdzie walki już powoli się rozkręcały. Kiedy kuzynka zaś zwróciła moją uwagę na członków klanu Senju, spojrzałam na obie areny gdzie się oni znajdowali aby przyjrzeć się ich zachowaniom.
- Hmm, ciężko powiedzieć, nie kojarzę zbytnio tego klanu, więc możliwe że to typowe dla nich wszystkich a możliwe że to po prostu taki się trafił. Jestem jednak ciekawa jakie umiejętności zaprezentują. Z resztą, jestem ciekawa umiejętności wszystkich obecnych tutaj wojowników, obserwacja potrafi być czasami równie pouczająco co ciężki trening. Jeżeli będziesz wiedziała jakie są różne techniki używane przez różne klany czy indywidualnych shinobi, będziesz mogła przygotować się do potencjalnej walki z nimi. - powiedziałam do kuzynku obserwując uważnie każdą z poszczególnych aren.

W wątku:
Misaki, Sasame

[Mujin]

Yamiego praktycznie nie znał. Cóż, wiele się o nim nie dowiedział i wczorajszego dnia to Mujin głównie wyjawiał informacje o sobie samym i o swoich możliwościach medycznych. Zawsze warto było się pochwalić wyższością moralną i wynikającą z posiadanych umiejętności. Wiadomym przecież było, że medycyna wymagała znacznie więcej, od innych dziedzin technik. Więc posługiwanie się takim automatycznie stawiało cię wyżej, od innych ninja, posługujących się chakrą do siania destrukcji i zadawania coraz to większych ran.
- Faktycznie - przyznał Mujin - Mogło to wyglądać jak ustawiona operacja. Co prawda potrzebowałbym przekupić kilka osób, by stworzyły odpowiednie dla mnie okoliczności. Założyć, że karczma zostanie zamknięta po bitce, albo też przekupić karczmarza. No i musiałbym ukrywać swoją tożsamość jakąś techniką, ryzykując okoliczność, w której jeden z was byłby sensorem albo posiadałby inną umiejętność pozwalającą mnie namierzyć. - z czysto logistycznego puntu widzenia, taki przewał na kilka tysięcy Ryo raczej nie był warty świeczki, prawda? Zwłaszcza, że jest to powiązane bezpośrednio z potencjalną utratą wiarygodności i zemstą. A nie chciał wchodzić nikomu na stopy i wbijać się z kolanem na ich brzuchy. Nie był zawistnym człowiekiem, nie szukał zysku kosztem zdrowia innych. Ja jeśli już, to to zdrowie przywracał do poprzedniego stanu. Yamiego nie znał co prawda, więc nie wiedział jak bardzo mógłby go skrzywdzić w wypadku obrony własnej... Ale wolał mimo wszystko nie.
- No, czyli jak miało być. No niestety tak to działa. Zmuszenie ciała do pracy ponad normę prowadzi do jego upośledzenia. - dlatego istniało coś takiego jak "norma". Wszystko miało swoje limity i wychodzenie poza nie działało na szkodę tego czegoś. Ale dobrze było słyszeć, że efekty działały zgodnie z przewidywaniami Mujina i wcześniejszymi testami. Dzięki temu będzie w stanie dawać Taro swoje produkty z pewnością, że działają dobrze. Wcześniej też miał pewność, oczywiście, ale teraz miał jeszcze większą pewność. Bo jeśli efekty uboczne zależałyby od osoby... To byłoby to znacznie, znacznie bardziej problematyczne, niż Mujin mógł się spodziewać.
- Cóż, mamy inną pulę wiedzy, to na pewno. Ale czy moja jest większa... Ciężko mi powiedzieć, szczerze mówiąc. Na razie brakuje mi jakiegoś wspólnego punktu zaczepienia. Na przykład, hmh... - Mujin się nieco zamyślił. Jakaś technika, którą znał on, ale potencjalnie nie znał Yami. Która nie wyszła spod jego pióra i nie była jego własną kreacją. Może... - Fūin Fuda. Technika do przytrzymywania pojmanych ludzi. Znasz? - zapytał Mujin, nadal zatopiony w myślach i notesie. Do tego stopnia, że nie zauważył praktycznie drugiej części wypowiedzi Yamiego. Albo zauważył, ale przeleciała mu gdzieś obok i nie przetworzył zawartego w niej znaczenia. A rzeczy musiał "ogarnąć". Na arenie rzeczy się działy. Szczególnie na jednej, gdzie cała arena pokryła się... lasem. Dosłownie, spod ziemi wystrzelił cały las. Gęsty i z drzew. Mujin skrobał w swoim notesiku szybciej, niż był w stanie faktycznie przetwarzać, co się dzieje. To jakieś dziwne chakrowe twory w formie ludzi, ale w oczywisty sposób nie będące klonami, to jakiś las Senju... Owszem, wiedział o ich manipulacji drewnem, ale żeby do tego stopnia?
- Ściągnęli tutaj naprawdę potężnych ninja, trzeba przyznać. Znacznie silniejszych, niż na poprzednim turnieju. - też zagadnął, próbując kontynuować rozmowę. Nie widział poprzednich walk, więc ciężko mu było powiedzieć ogólnie, ale ci tutaj raczej coś sobą reprezentowali, prawda? Cieszył się mimo wszystko, że nie został zaproszony w roli walczącego. Bojowego medyka-Aburame czy innej formie. Ale czy takie branie udziału w walkach nie sprzyjałoby lepszej reklamie jego produktów? Gdyby wygrywał, gdyby piął się coraz to wyżej dzięki swoim specyfikom... To mogłoby być skuteczniejsze i trafić do większej ilości ludzi, niż indywidualne podchodzenie i spotykanie się z ludźmi.

[Yami]

Owszem miałem na uwadze wszystkie przypadki rzucone przez Mujina. Kwestia przekupywania mogłaby mieć inne podłoże. Gdyby był częścią większej zorganizowanej grupy wówczas nie byłoby żadnych kosztów. Zarobek poszedłby pewnikiem po równo po całej drużynie. Nie musiałby też się jakoś ukrywać. Znalezienie człowieka w tak wielkim mieście, zwłaszcza podczas tak dużego wydarzenia wiązałoby się z cudem, nawet dla tych których wzrok sięga na dziesięć kilometrów. Wszystko wciąż było w granicach możliwej akcji przestępczej. Jedyny problem takiego procederu to wybieranie lokali bo raz, dwa czy trzy może uda się przepchnąć tego wała w jednym lokalu ale w końcu będzie się rozpoznawanym jako osoba wszczynająca burdy... potem to straż i więzienie jeśli wyjdzie co i owo.
- Zdziwiłbyś się jak łatwe są to przekręty, oraz jak efektywne. Człowiek bardzo często pójdzie z nurtem, nie będzie się zastanawiał ani nie będzie przygotowywał. Nawet jak pokazujesz twarz to w pewnym momencie szczegóły zaczynają się zacierać, zwłaszcza jeśli jest to osoba poznana przy piwie i średnim oświetleniu. Ale mniejsza. Na szczęście to była niespełniona możliwość takie obrotu sytuacji.
Następnie usłyszałem bardzo krótką wzmiankę odnośnie medykamentu. Obserwowałem właśnie jak Kyoushi szarżuje na przeciwnika. Westchnąłem. Oczywiście coś kosztem czegoś. Praw natury nie oszukasz. Nie mniej jednak wydawało mi się że sytuacja będzie wyglądała 1:1. Jest to więc środek, którego użyłbym wyłącznie w przypadku krytycznym, np. w walce z Antykreatorem... miałem nadzieję, że do niej nigdy nie dojdzie.
- Rozumiem, chociaż wydawało mi się, że będę o tyle samo wolniejszy jak byłem na początku szybszy. Ta strata wydawała mi się, że będzie zrównoważona.
No a potem przeszliśmy do tematów związanych z medykamentów na bliższe mi tematy. Techniki pieczętowania. Jaki jest mój poziom? Wydaje mi się, że średni. Większość technik tworzę sam, więc ciężko się ustosunkować. Nie znałem jednak techniki, o której wspomniał Mujin. Fuin Fuda? Pieczętowanie pojmanych? Czy była to technika z serii krępujących? Ale jak pieczętowanie to funkcjonowało? Pieczętowane są zdolności ruchowe? Czy ta osoba wciąż może oddychać mimo, że nie może się ruszać? Już stawiałem sobie kolejne pytania niejako zbywając na chwilę odpowiedź, co było niegrzeczne. W końcu jednak się zreflektowałem.
- Nie znam tej techniki. Planowałem po turnieju trochę zwiększyć zakres technik Fuinjutsu. Widziałem w zwojach bardzo ciekawą dotyczącą zmuszenia kogoś aby nie był w stanie wyjawić sekretu. Nie widziałem, jednak aby była technika przeciwwagi zmuszająca do mówienia, mówienia prawdy - spojrzałem w błękitne niebo - jeśli będę wiedział jak działa ta pierwsza technika... wówczas opracowanie drugiej nie wydawałoby się problemem. Już mam pewien pomysł. Istnieje mnóstwo bliźniaczych technik, stworzenie nowej opartej o jakiejś bazie jest zaskakująco łatwo... co innego tworzenie czegoś od zera.
Ponownie się rozmarzyłem. Idąc dobrym tropem i bazą stworzenie techniki od zera nie jest problematyczne. Wymaga pomysłowości oraz kombinowania z już istniejącymi rzeczami. Spojrzałem na mężczyznę, który zapisywał notatki z walk. Pewnie zbierał informacje dotyczące poszczególnych osób oraz zdolności. Ten notes był wiele wart. Jeśli mężczyzna jako medyk badał wiele różnych shinobich istniała szansa, że posiadał rozległą wiedzę o klanach. Zdobycie ich byłoby dla mnie wspaniałe. Wiedziałem jednak, że szansa ich uzyskania była równa zeru, a nie chciałem również wchodzić w konflikt z człowiekiem, który narażał życie dla wspólnego dobra w Oniniwie.
- Owszem, choć wybór niektórych wydaje się nietypowy. - Oczywiście miałem na myśli Kyoushiego. Rzucanie jednak takimi frazesami może wywołać lawinę pytań dlatego wskazałem na arenę, którą właśnie pokrył las - jestem w stanie zrozumieć, że ta technika daje przewagę jednakże ciężko teraz cokolwiek przez nią zobaczyć. Cały urok tej walki przepada.

Wątek: Mujin, Yami

[Mujin]

"Jeśli zostałeś oszukany, to wina leży tylko po twojej stronie". Tak mniej więcej było, bo to TY nie posiadałeś wystarczających umiejętności. TY podjąłeś złą decyzję. Oczywiście druga strona też była winna, ale nie sprawiało to, że to ty byłeś całkowitą ofiarą. Ponosisz konsekwencje swoich działań i mogłeś wyjść na zero. A wyszedłeś na minus. Co innego, kiedy tego wyboru nie ma. Kiedy jakiś wieśniak dostanie w pysk i zabierze mu się cały jego dobytek, bo bandyta przyszedł, albo ktoś znacznie potężniejszy tak chciał. I tyle. Zero możliwości, strata była zawsze taka sama. Nie znał Yamiego aż tak dobrze, nie chciał też aż tak wiele ujawniać o sobie. Zasada ograniczonego zaufania była zasadą, która dawała mu profit zmniejszonego wykorzystywania i fałszywych informacji.
- Logika tak podpowiada. Dlatego trzeba testować i próbować, by znaleźć faktyczną zasadę kierującą tą rzeczą. I dlatego takie coś jest idealne na turnieje. Gdzie masz czas na wypoczynek i możesz odzyskać sprawność pomiędzy walkami. W normalnych okolicznościach możesz być złapany po walce w stanie znaczącego osłabienia, ale to już zależy tylko od ciebie. A nie od zasad wymyślonych przez kogoś innego. - dlatego też nie było to uniwersalne lekarstwo na wszystko, nigdy też nie przedstawiał swoich rzeczy w taki sposób. To obiektywny stan rzeczy - substancja wspomagająca to nadal narzędzie. Obarczone limitami, a jego siła, mimo że konsekwentna, zależy od używającego i jego decyzji długoterminowych. Co innego techniki pieczętujące, w których Yami wydawał się biegły. Na tyle, by móc z nim na to porozmawiać w miarę sensownie i retorycznie.
- Czyli na podstawie techniki ograniczającej możliwości do mówienia, chcesz stworzyć technikę wymuszającą jakieś konkretne zachowanie. Poza motywem działania na ludzką mowę, nie widzę powiązania. - powiedział Mujin - Chyba że interpretujesz to na zasadzie "Zakazujesz mówienia o jednej rzeczy" i "Zakazywania kłamania". Ale wtedy ofiara mogła by po prostu nic nie mówić i omijała by tą technikę. - to, że Yami nie znał techniki wspomnianej przez Mujina, sugeruje jego niższy poziom w stosunku do medyka. Co prawda mówił, że chce zwiększyć swój poziom, ale na stan obecny Mujin mógł zadeklarować swoją wyższość także i w tym temacie.
- Tak, dlatego wydaje mi się, że twoja technika kartkowa ma sporo potencjału do dalszego rozwoju, pod wieloma aspektami. Na przykład, gdyby dało się kogoś naznaczyć wbrew jego woli i wiedzy, z kartką prowadzącą do niego. Albo dwie kartki prowadzące do siebie nawzajem. - luźne propozycje, które miały faktyczne podstawy do działania. Fuinjutsu było dziedziną pod pewnymi względami przypominającą faktyczną naukę, dziedzinę ze spójnymi zasadami. Wtedy, zakładając możliwe rozwinięcie techniki karteczkowej, dałoby się znaleźć zastosowania inne niż zakładał. Potrzebowałby karty przetargowej. Do wymiany. I szczęśliwie taką miał.
- Zechciałbyś się może wymienić? Mam pewną technikę, która może być użyteczna. Autorska. - powiedział i rozwinął nieco bandaża na swojej ręce. Na każdym knykciu widniała jedna kolista pieczęć Fuinjutsu z numerami od 1, do 5.
- Ustawiłem w Ryuzaku pięć pieczęci. Gdy jakaś zostanie naruszona, ktoś wejdzie w interakcję z przedmiotem na który ją nałożyłem, albo zerwana, to się o tym dowiaduję. Używam tego jako alarmu w klinice, ale ma znacznie więcej zastosowań. - krótkie wyjaśnienie tego i owego. Bez szczegółów, bez wykonywania na żywo. Ot na razie, krótka ekspozycja. Pokazująca mnogość zastosowań i mnogość potencjalnych możliwości. Jak na przykład ochrona jego domu podczas jego płytkiego snu. Jedyne autorskie jutsu pieczętujące jego autorska, ale za to kolejny powód do dumy.

[Yami]

Słowami Mujina mogliśmy zakończyć temat poświęcony jego medykamentów. Miał rację, że jest to środek tylko i wyłącznie na specjalne okazje. Tutaj się z nim zgodzę. Nadużywanie może doprowadzić do tragicznych skutków. Chociażby przykład dotyczący natrafienia na kogoś po starciu. Byłem dostatecznie sprawny aby wytrzymać w takich przypadkach jednak gdyby doszło do starcia byłbym w nieprzyjemnej sytuacji. Naprawdę tylko wyjątkowe sytuacje... dlatego warto będzie otrzymać jedną czy dwie porcje, właśnie na te ryzykowne momenty.
- Tak, jeśli będziesz miał dwie porcje, z chęcią kupię. Jeśli będę w sytuacji życia lub śmierci... wówczas później będę się martwił o konsekwencje związane z utratą sił.
Mujin nie wiedział jak można powiązać obie techniki. Było to wszak banalnie łatwe. Wszystkie informacje były na miejscu. Zdawał się być znacznie bardziej wtajemniczoną osobą w sztukach Fuinjutsu jednak zdawał się być... dość staroświecki, nie doszukiwał się od razu zalet tylko szukał sprzeczności. Nie mogę jednak mu zarzucić braku rozumu. Wiedział co mówi i stawiane pytania były na miejscu. Proces tworzenia technik nie jest łatwy. Wymaga czasu i uznanie, że coś jest możliwe już na samym początku wydawało się być podejrzane. Jestem przekonany, że to możliwe.
- Jeśli rozłożyć bazową technikę na czynniki pierwsze możemy określić kilka elementów. Pierwszym jest obranie odpowiedniego miejsca na nałożenie pieczęci. Język jest oczywistym wyborem dla techniki bazowej jak i technice... nazwijmy ją na tę chwilę X. Obie techniki dotyczą mowy, przekazywania informacji. Kolejnym czynnikiem jest świadomość osoby. Ta musi uzmysłowić sobie co może powiedzieć a czego nie. Wątpię aby paraliż nastąpił w przypadku omyłkowego przekazania informacji. Trzecim czynnikiem jest kara. Jeśli zostanie spełniony pewien wymóg osoba zostaje poddana paraliżowi. Upraszczając mamy czynnik świadomości, warunku, kary i mowy. Jeśli więc chcemy stworzyć technikę prawdomówności na pewno elementem wspólnym już jest sama mowa oraz świadomość. Osoba na którą zostanie nałożona pieczęć musi być świadoma informacji, które będzie przekazywać. Kolejna rzecz to warunek połączony z karą. Warunkiem jest brak przekazania informacji, czyli de fakto przeciwieństwo bazowej zaś karą za niespełnienie warunku jest wykorzystanie już istniejących dwóch elementów. Wykorzystania mowy i informacji do ich przekazania, czyli czynnik warunkujący technikę Bazową staje się niejako czynnikiem kary w technice X.
Ilość informacji jaka zaczęła wydobywać się z moich ust musiała być dość długa, miejscami niewątpliwie chaotyczna. Ciężko prowadzić dialog na bieżąco tworząc wnioski. Medyk może dostać od tego mętliku w głowie. Ufałem, że uda mu się pojąć tok rozumowy. Stworzenie techniki jest możliwe, to będzie najlepszy sposób na udowodnienie jak wiele można stworzyć odpowiednio manipulując pierwowzór.
Ach tak, technika węszącego psa, Chūjitsuna inu. Technika z olbrzymim potencjałem. Nic nie jest niemożliwe w świecie technik pieczętujących. Szkoda, że tak mało jest technik, które może się nauczyć osoba szkoląca się w tym kierunku.
- Biorąc pod uwagę jak działa technika... teoretycznie można utworzyć techniki, o których mówisz. Sam myślałem obrać zupełnie inną ścieżkę dla niej. Jeśli dobrze zna się topografię okolicy i na ten przykład posiada się mapę... przy jej pomocy określić dokładne miejsce położenia kartki, bądź jeśli jedną rozerwie się na kilkanaście sztuk znać położenie wszystkich na mapie. Daje to ogromne pole do prowadzenia działań w terenie, choć w Twoim przypadku... mógłbyś poznać w jakie miejsca może zawędrować Twoja klientela. Potem wykorzystać tą wiedzę aby zaproponować nowe leki. Może nawet znalazłbyś dzięki temu miejsce spotkań przemytników. Nie zdziwiłbym się gdyby po nieudanej akcji ktoś poprosiłby o pomoc. Wówczas zamiast pochwycić jednego istniałaby możliwość złapania ich wszystkich.
Medyk chciał wymienić się technikami? Nie widziałem problemu. Nie uznawałem swojej techniki za wybitnej. Miała potencjał jednak wciąż nie była trudna w wykonaniu. Zdecydowanie trudniejsza zdawała się być jego Technika. Miała potencjał do tworzenia pułapek oraz pozwalała na zabezpieczyć przy spaniu pod gołym niebem. Nie pogardziłbym ją jednakże...
- Opracowałem swego czasu kilka technik pieczętujących. Nie są dla mnie świętością lub kartą przetargową. Nie musisz więc się wymieniać jeśli uznajesz, że byłbyś mi tym jakkolwiek winny. Sama możliwość rozmowy z Tobą przyniosła mi już wiele... chociażby wspomnianą wcześniej technikę X czy rozwinięcie mojej techniki kartek. Jeśli jednak pomimo tego zechcesz mnie nauczyć swojej techniki... byłoby mi zostać Twoim uczniem w tym czasie. Choć nie wiem czy jakkolwiek nauki będą możliwe w czasie trwania turnieju.

Wątek: Mujin, Yami

[Mujin]

- Mogę ci użyczyć, jeśli będziesz potrzebował kilku fiolek. - i takim sposobem płynnie udało im się przejść do sprzedaży. I tak miał pieniądze, bo kryształ z Oniniwy leżał w jego kieszeni, ale to nadal były jego pieniądze. Więc czysto teoretycznie zostało mu zapłacone z góry. Następnie rozmowa przeszła na Fuinjutsu, a dokładniej na jego teorię. Zasady nim rządzące. Mógł wręcz powiedzieć, że trafił na takiego maniaka pieczętowania, jakim on sam był w tematach medycyny. On niestety takim nie był, ale miał nadzieję na w miarę sensowną dyskusję. To znaczy - by on nie wypadł jak
- Zakładając, że uda ci się użyć warunku "nie przekazania informacji" jako "nie przekazania informacji" i "przekazania fałszywej informacji" to tak, ta teoria ma solidne podstawy, zgadzam się. Oprócz tego musisz zawrzeć w technice wymuszenie odpowiedzi na każde zadane przez ciebie pytanie. Chyba, że zamierzasz nakładać na język nową pieczęć za każdym razem, gdy będziesz zadawał nowe pytanie. - Yami miał bardzo potężne podstawy teoretyczne, to trzeba było przyznać. Co prawda samo to, że je znał, nie przekładało się w jakikolwiek sposób na skuteczną praktykę. To chyba było najważniejsze. Bo inaczej wyjdzie technika, w której człowiek cały czas będzie musiał przekazywać jakieś informacje.
- Dodatkowo jaki będzie element "kary"? W oryginale jest to "paraliż", a tutaj nie spełnia on jakiejkolwiek funkcji. Ból można pokonać. Nie wymusisz konkretnego zachowania pieczęcią, więc jakakolwiek nie byłaby kara, znajdą się ludzie na nią odporni. - jeśli pieczęć ma generować jakiegoś rodzaju efekt po złamaniu warunku, to powinien on zapobiegać przyszłym próbom kłamstwa. Paraliż tylko przeszkodzi w dalszym przesłuchaniu, a efekty bólu można przeboleć. Jak w takim razie nakładający pieczęć będzie "cierpiał" w znaczący sposób, nie do obejścia wytrzymałością fizyczną albo psychiczną? To były niezwykle ważne kwestie, które zapewniały technice jakąkolwiek użyteczność.
- Nie brzmi to aż tak nierealistycznie. Odległość pomiędzy tobą a kartką daną komuś musiałby być odwzorowana w odpowiedniej skali przez inną kartkę. Chyba że miałaby być to odległość pomiędzy dwoma kartkami, z trzecią jako wyskalowanym już znacznikiem. Ale bez możliwości skalowania nie widzę tego jakkolwiek. - pomysł nie miał dla niego wartości, niestety. W teorii faktycznie, znajdowanie klientów. Ale raczej nie chciał ich znajdywać. To oni, z definicji, jako klienci, powinni szukać go. Nie na odwrót. Poza tym funkcje które powiedział, będą już spełniane przez jego propozycje.
- Przy jakiejkolwiek wymianie zwykło się przyjmować, że wartość wymienianych towarów powinna być zbliżona. Nawet, jeśli ciężko określić wartość techniki, bo ta zależy w dużej mierze od wykorzystania i używającego. Ale jako człowiek moralnie cywilizowany, uznaję konieczność odwdzięczenia się wiedzą w zamian za inną wiedzę. - Mujin odpowiedział na ten palący problem. Nie czuł presji, konieczności wymiany i braku altruizmu. Bo tak można to określić - altruizm. Co prawda według niego prawdziwy altruizm jako taki nigdy nie istniał, ale tą kwestię też postanowił przemilczeć.
- Poza tym obydwie strony wychodzą na plus. Tak pozyskaną wiedzę można przekazać komu innemu i tym sposobem pula kompetencji obydwu stron ulega zwiększeniu. Nie ma więc powodu, by się nie wymieniać. - wzruszył ramionami. Tą samą filozofię stosował także w przypadku Iryojutsu. Im więcej ludzi zna kompetentne metody opatrywania i zajmowania się ranami, to tym lepiej dla ludzi wokoło i samych medyków. Zresztą techniki do tworzenia kartki przesuwającej się w stronę jej twórcy nie można wykorzystać w złym celu. To znaczy można, ale byłaby to wyłącznie konsekwencja działań samego twórcy.