Karczma "Ō no Shi"

[Tamaki Hyūga]

~ 3/15 ~

~ Nana ~

~ Misja Rangi D ~

~ Zaginione zaopatrzenie ~

Po otrzymaniu instrukcji jak dostać się do miejsca z którego powinno wyruszyć zaopatrzenie Nana była gotowa aby ruszyć do swojego celu i wykonać zadanie. Uchiha nie czekała na nic więcej i od razu ruszyła przed siebie chcąc jak najszybciej mieć zadanie z głowy.
Po wyjściu z lasu i dostaniu się w teren zabudowany Nana znalazła miejsce z którego miał wyruszyć transport a nawet załadowany i gotowy do drogi wóz stojący przed małym magazynem, jednak nigdzie w zasięgu wzroku nie było widać żywej duszy, która mogłaby ów wóz prowadzić aby można było dostarczyć planowane zamówienie. Wszędzie wokół panowała względna cisza, nie licząc może drobnych odgłosów wydawanych przez konie, które miałby ciągnąć pojazd. W jednym z okien magazynu Uchiha dostrzegła delikatny blask, który mógłby wskazywać na obecność małego źródła światła wewnątrz.

[z/t]

[Tsukune]

Jak na razie wszystko szło dobrze...jedyny mankament jaki mnie z lekka zastanawiał to to...po jakiego wała ja też musiałem być przy tej ich gadaninie. Z jednej strony było to irytujące...z drugiej zaś byłem ciekawy jak przebiegną negocjacje. Zapewne coś z tego wyciągnę sam dla siebie a będzie to głównie wiedza. Jak wiadomo wiedza jest bardzo cenna, podobnie z resztą jak kontakty oraz osoby które tobie ufają. Czasem takie zaufanie można odrobinkę nagiąć aby coś zyskać jednak robienie czegoś takiego za często może nieść mierne skutki. Westchnąłem tylko cicho pod nosem i kładąc rękę w rękawicy na swoim karku lekko nim pokręciłem powodując tym samym odpowietrzenie kości które uczyniły to z charakterystycznym dla siebie trzaskiem.
-Pomóc Ci trochę? Aktualnie i tak nie mam co robić, a stanie jak kołek w płocie zbytnio mi się nie uśmiecha zagadałem od tak do Mariko dając jej propozycję prostej pomocy. Nawet jak się nie zgodziła i tak postanowiłem jej pomóc przynajmniej zdejmując krzesła ze stołów i kładąc je w odpowiedni sposób na podłodze. Czy byłą to jakaś wielka pomoc? Praktycznie żadna nie licząc tego, iż dziewczyna będzie mogła szybciej zmyć stół i poustawiać to co na nim powinno się znajdować. Następnie nie zostało mi nic innego jak czekać na przedstawicieli dwóch "wrogich" obozów o ile mogę sobie zażartować tak w myślach.

[Yasuo]

Tsukune
Misja rangi D - "Krwawy Bal! Część Druga."
3/15+
Zima, 388 roku Bardzo dobre pytanie. Po kiego Tsukune miał być przy tej rozmowie? No może dlatego, że to on w sumie zaaranżował to spotkanie? Może dlatego, że Kijin mu ufał i traktował jak przyjaciela? A może dlatego, że Kuro-san także był muzykiem i ewentualnie będzie mógł zagrać jak Kijin będzie śpiewał dla Yuri? Do dobrego tekstu potrzebna jest dobra muzyka, prawda? A może zwyczajnie dlatego, że kupiec chciał w końcu doprowadzić sprawę do końca i musiał zwołać najemników, których zebrał Tsukune. Sprawa bowiem nie musiała dotyczyć jedynie piosenki dla Yuri, ale także całego przedsięwzięcia. Jednak skupmy się teraz na Mariko, która coś tam robiła, chociaż na dobrą sprawę nie musiała dzisiaj pracować. Czy to z przyzwyczajenia? Kto wie?
- Nie trzeba - odparła, a widząc, że Tsukune jednak zdejmuje krzesła ze stołów, pokiwała tylko głową i rozłożyła ręce w geście dezaprobaty. Niezbyt liczyła na to, że ktoś taki jak nasz bohater raczy ją posłuchać, ale to było nawet miłe. - Gości dzisiaj nie będzie - odparła na koniec, co mogło trochę zaskoczyć Tsukune. Jak to nie będzie gości? Przecież w takim interesie jeden dzień przestoju jest wielce niewskazany i zapewne Pan Keizo doskonale o tym wiedział. Mariko szybko jednak wyjaśniła. - Ciężko się rozmawia przy tłumnej sali, więc Twój znajomy, Pan Kijin, jeśli mnie pamięć nie myli, zapłacił grube pieniądze za jeden dzień wyłączności i dyskrecji. Będziecie mieli całą izbę dla siebie. Jedzenie jest już przygotowane, więc wystarczy podać do stołu, a jak mniemam, dużo Waszych znajomych się nie zjawi? Wystarczy jeden stolik? Ewentualnie dwa?
Mariko znała się na swojej robocie i od razu zdała raport z przygotowań do spotkania, jednocześnie prosząc o jakieś polecenia związane z ilością stołów.
Minęła może z godzina i o ile Tsukune nie wypił dużo tego darmowego wina, które Kijin zamówił na dzisiejsze spotkanie w zatrważających ilościach, to pewnie był jeszcze trzeźwy. Kupcowi powodziło się naprawdę dobrze ostatnimi czasy. No i w końcu wszedł do przybytku, rozglądnął się po nim i żadnego gościa nie zauważył. No oprócz jednego. Tsukune.
- Straszne tłumy w tym lokalu dzisiaj! - krzyknął tak, jakby chciał przekrzyczeć gwarną izbę i dźwięk zderzających się ze sobą tysięcy kufli piwa, kieliszków wina i sake, a także gromkie śpiewy podpitych niemalże do nieprzytomności pijaczków. Jego głos rozniósł się po pustej sali i odbił echem od ścian. Oczywiście, że Kijin żartował. W końcu nie był na tyle głupi, żeby myśleć, że w pustej karczmie, która miała być pusta, bo on za to zapłacił, biesiaduje właśnie "Klub Zmyślonych Przyjaciół Pani Foshiteru". Podszedł do Tsukune.
- Witaj, przyjacielu. - Ukłonił się lekko Tsukune, a także skinął Mariko głową, a ona także odwzajemniła ten powitalny gest. - Witaj, Mariko-san.
- Dzień dobry - odpowiedziała, dalej wykonując swoją rolę kelnerki czy tam sprzątaczki w tej karczmie.
- Pracowita jest, nie? - Kijin również nalał sobie kieliszek wina. Zrobił to sam, by już nie dokładać kelnerce dodatkowej "pracy", bo w końcu miała jej tak dużo, że ciężko było jej się w tym wszystkim odnaleźć.
No i po jakichś piętnastu minutach w końcu przyszedł ostatni gość, którego Kijin póki co oczekiwał. No, przynajmniej na tą chwilę, bo w końcu ileż ta rozmowa może trwać? Pół godziny, godzinę, półtorej? A karczma była wynajęta na cały dzień przecież. Na pewno gości miało być więcej. Gdybym miał zgadywać, to z pewnością stawiłbym na Tsubaki, osoby z Hordy, Mariko, może nawet Keizo, jako, że był tutaj właścicielem i pewnie parę innych osób także. No, a póki co pojawił się tutaj jedynie Ito, który jakby to ładnie ująć... był zszokowany tym co zobaczył. Głównie tą tabliczką, która pewnie umknęła Tsukune, a która stała przed wejściem i głosiła dumnie:

Impreza zamknięta

Zamknięta impreza... zaskakujące. To by znaczyło, że osoba, z którą miał się spotkać musiała mieć pieniądze i to dużo pieniędzy. No i w końcu go zobaczył.
–Ttto, Tty... - wyjąkał, pokazując nieładnie palcem na Kijina. Widać rozpoznał kupca i w sumie ciężko się dziwić. Majątek potrafił przysporzyć trochę sławy i dodać rozpoznawalności. Ito przełknął ślinę. Te negocjacje wcale nie będą takie proste jak mu się zdawały. Ciężko ograć takiego zawodowego kupca jakim był Kijin.
- Zaskoczony, Ito-dono? Myślałem, że mój przyjaciel Ci powiedział, że to będę ja. Kuro... - zwrócił się bezpośrednio do naszego bohatera. - Powiedziałeś mu, że to będę ja, tak? Cholera, nie powiedziałeś mu. Naprawdę? Przecież on jest w takim szoku, że wyciągnę z niego minimum 80% rabatu!
Szkoda, że nie widzieliście tej miny Kijina jak to powiedział, a wyglądała mniej więcej tak:

Z tym, że Kijin jednak miał wszystkie zęby. Co teraz?

Kolorki:

Mowa Ito

Kopiuj

–[b][color=#FF00BF]Mowa Ito[/color][/b]

Mowa nijakiej Mariko

Kopiuj

[b][color=#FFFFFF]- Mowa nijakiej Mariko[/color][/b]

Mowa kobiety z Hordy - Chizuru

Kopiuj

[b][color=#00FFFF]- Mowa kobiety z Hordy - Chizuru[/color][/b]

Mowa kusznika - Hidekiego

Kopiuj

[b][color=#FFFF00]- Mowa kusznika - Hidekiego[/color][/b]

Mowa zabójcy - Takeo

Kopiuj

[b][color=#000000]- Mowa zabójcy - Takeo[/color][/b]

Mowa "niebieskiego" bruneta

Kopiuj

[b][color=#0000FF]- Mowa "niebieskiego" bruneta[/color][/b]

Mowa "czerwonego" bruneta

Kopiuj

[b][color=#FF0000]- Mowa "czerwonego" bruneta[/color][/b]

Mowa "dziwnego" kolesia

Kopiuj

[b][color=#FF00FF]- Mowa "dziwnego" kolesia[/color][/b]

Mowa Tsubaki

Kopiuj

[b][color=#BF4000]- Mowa Tsubaki[/color][/b]

Mowa Kijina

Kopiuj

[b][color=#BF00BF]- Mowa Kijina[/color][/b]

Mowa Momijiego

Kopiuj

[b][color=#00BF00]- Mowa Momijiego[/color][/b]

[Tsukune]

Gości nie będzie? Słysząc to nieco się zdziwiłem ale po chwili Mariko mi wszystko wyjaśniła. W sumie nie powinno mnie dziwić, że wynajął cały lokal. Spodziewałem się również, że nie zapłacił zbyt wiele pieniędzy...ewentualnie poza opłatą zaproponował pewnie jeszcze jakąś zniżkę na swoje towary. No ale nie siedziałem w jego głowie więc nie wiedziałem co ustalił z szefem knajpy.
-Szczerze sam nie wiem ile może być osób. Obstawiam, że na początku mogą być 3 osoby. Jednak z Kijinem nigdy nic nie wiadomo. Nie zdziwiłbym się gdyby dołączyli później przywódcy Hordy. Ale ja spodziewam się 3 osób razem ze mną. Dalej tu przerwałem rozkładając na boki ręce i wzruszając ramionami. Ja tylko ustaliłem miejsce do rozmowy a co dalej wymyślił Kijin to nie moja sprawa. Trochę musiałem poczekać, aż przyjdzie mój znajomy kupiec. Przewróciłem tylko oczami na jego "wejście" i westchnąłem bezgłośnie w geście politowania. Oczywiście zrobiłem to w dość żartobliwy sposób.
-A witaj. Brakowało byś jeszcze powiedział o zaduchu stwierdziłem z wrednym uśmieszkiem. Cóż ja czekając na Kijina popijałem sobie wolno kieliszek wina i starałem się zapisać jakąś durną muzykę, która od pewnego czasu siedziała mi w głowie.
-A jak wiemy pracowitość jest w cenie dodałem spokojnie bez żadnego podtekstu czy innego przytyku. Od takie zwyczajne własne stwierdzenie, może nawet związane to było z samym sobą? W końcu gdybym sam nie był pracowity nie byłbym tym kim jestem aktualnie.
-Po ostatnich incydentach jakie miały miejsce przy planowaniu Twojej imprezy uznałem, że wolałbyś na wszelki wypadek zachować to kim jesteś. Poza tym wydaje mi się, iż wspomniałem parę razy o co chodzi, możliwe również że dałem parę wskazówek przez, które można byłoby się zorientować...ale pewnie zbyt zagmatwanie to powiedziałem oznajmiłem spokojnie i lekko rozłożyłem ręce na boki
-Poza tym nigdy nie padło pytanie o to jakie imię posiada mój przyjaciel...ewentualnie mogłem takowego pytania nie dosłyszeć...jestem przekonany, że za taki ostatni tekst przyszła żonka palnęłaby Ciebie w głowę stwierdziłem pokazując swoje zęby w wrednym uśmiechu i uniosłem lekko dłoń ukazując na niej stalową rękawicę. Zrobiłem w sumie to dla zabawy i aby przypomnieć Kijinowi jak "zagroziłem" mu kiedyś palnięciem w głowę...czy tam podtopieniem na Balu gdy trochę przegiął podczas rozmowy z Tsubaki gdy ta nie chciała na niego zagłosować.
-No to zanim zacznie się bajzel... zacząłem lekko drugą dłonią również odzianą w rękawice podrzuciłem laskę w górę łapiąc ją jakoś w połowie i kierując jej główkę w stronę swojego przyjaciela -Po jakiego wała ja tu też mam być? Co prawda mam co do tego swoje spostrzeżenie ale wolę byś mnie uświadomił. Czy po prostu mam tu robić za twój straszak? zapytałem i dodając ostatnie zdanie westchnąłem lekko opuszczając laskę by się na niej oprzeć.
-I może zamiast stać jak kołki usiądziemy i porozmawiacie ? zaproponowałem odsuwając dwa krzesła tak aby Kijin i Ito nie byli na przeciwko siebie tylko tak w miarę obok [jeżeli stół jest kwadratowy/prostokątny] gdyż takie ułożenie zazwyczaj przy negocjacjach lub rozmowie pokazuje, że obie strony chcą tego samego. Ja zaś usiadłem w takim miejscu aby w teorii być na przeciwko ich obu [czyli prościej mówiąc siedzę na kancie. Czyli tak jakbym siedział między nimi lecz po drugiej stronie]. Oparłem się obiema rękami na lasce i obserwowałem co zrobią i jak będzie toczyła się rozmowa...W sumie w aktualnej sytuacji dla kogoś z boku mogło to wyglądać jakbym to ja był tutaj najważniejszy i tak czy siak ja podejmę decyzję co się tutaj stanie...Gdyby się tak zastanowić to nie byłoby to takowym kłamstwem gdyż dzięki mnie się tu spotkali...No, ale siedząc w taki sposób przynajmniej teoretycznie przy tej rozmowie jestem ICH "wrogiem"...Teraz będzie trzeba słuchać paplaniny obu stron
-Powiesz mi jak Tyś się znowu wpakował w takie gówno? usłyszałem głos swego alter ego. Westchnąłem na to tylko w duchu
-Ej bez wzdychania mi tu. Tylko odpowiadaj! moje alter ego się nieco zdenerwowało na moje westchnienie
-A co ja mam odpowiedzieć skoro nie wiem jak się w to władowaliśmy? odpowiedziałem w duchu...w sumie sam sobie. Po tej krótkiej wymianie zdań nastała cisza...przynajmniej w mojej głowie.

[Yasuo]

Tsukune
Misja rangi D - "Krwawy Bal! Część Druga."
5/15+
Zima, 388 roku Kijin podszedł do Tsukune i tylko się uśmiechnął po raz kolejny. No, to był naprawdę dobry dowcip, który kupiec bardzo szybko podchwycił. Zażartował sobie, odpowiadając tym naszemu bohaterowi:
- Zaduch rzeczywiście straszny. Duszę się. Powietrza. - Mariko tylko wzruszyła ramionami i poszła otworzyć jedno okno i wpuścić do środka trochę mroźnego, aczkolwiek świeżego powietrza. Dziewczyna przyjęła do wiadomości ile gości będzie i dlatego przygotowała póki co dwa stoliki. Jeden dla Kijina, Tsukune i Ito, a drugi na wypadek większej ilości gości. Przy tym drugim siadła, nie mając nic do roboty.
- A czy ja wiem czy w cenie? Czasem wystarczą dobre kontakty i głowa do interesów. Po co być pracowitym? Niech inni pracują. - Znowu się uśmiechnął, trochę się naśmiewając ze swojego przyjaciela, którego przecież opłacił, żeby ten wykonał za niego brudną robotę i pilnował jego wesela. Kijin będzie się bawił, a Tsukune będzie pracował. Czy to jest ta pracowitość, która niby wiedzie do sukcesu? To dlaczego kupiec większy sukces odniósł? - Wyglądam na kogoś kto jest pracowity?
No i wtedy pojawił się Ito. Jak wyglądało jego wejście, to każdy już wie. Komentarz Tsukune jaki jest to też już wiadomo. Kijin zbył go tylko machnięciem ręki i krótkim stwierdzeniem:
- Czy chciałeś chronić moją tożsamość, czy dałeś wskazówki, których Ito nie zrozumiał, czy usłyszałeś pytanie, jeśli padło, czy udzieliłeś może na nie odpowiedzi, a Ito nie skojarzył, że chodzi o mnie, czy nie udzieliłeś... to nie jest istotne, wiesz? Wyszło jak wyszło, a wyszło bardzo dobrze! - Ostatnie zdanie niemalże wykrzyczał, wywierając na swoim gościu dodatkową presję. - Moja przyszła żonka palnęłaby mnie w głowę? Za to, że powiedziałem prawdę? Dobre! Hahaha!
Roześmiał się i jasno podkreślił, że rzeczywiście w owym przypadku liczy na co najmniej 80% rabatu na usługi Ito. Pojedynek dwóch kupców miał się wkrótce rozpocząć. Ten drugi jednak nie zamierzał dać sobą pomiatać.
–Się zobaczy, Panie Kijin - odpowiedział ostro i zdecydowanie i wtedy przyjaciel Tsukune mógł poczuć, że rabat, który może otrzymać zmalał nagle o 5% albo i 10. –Ustalimy szczegóły?
Tsukune odpowiednio przygotował krzesła, a Ito i Kijin tylko na niego popatrzyli ze zdziwieniem, ale po czacie zrozumieli co mu chodzi po głowie. Usiedli więc koło siebie, a Kuro-san zajął krzesło, które sam sobie wytypował. Rzeczywiście wyglądało to tak jakby był tutaj najważniejszy.
- Zanim zaczniemy, drogi Kuro, drogi Ito - zaczął Kijin i przeniósł wzrok na swojego przyjaciela. - Chcę Cię mieć przy sobie podczas tej rozmowy z kilku powodów. Po pierwsze, Ito ma ze sobą, jak sam widzisz, dwóch ochroniarzy. - Wskazał na dwóch ochroniarzy Ito, którzy teraz siedzieli cicho i ustawili się za swoim chlebodawcą - czyli chcąc, nie chcąc także za Kijinem (niezbyt dogodna pozycja do obrony, w razie jakby co). Ito tylko się uśmiechnął. Czyżby zdobywał kolejną przewagę? - Więc określenie "straszak" to dobre określenie. Poza tym, ja jestem kupcem, a Ito także jest człowiekiem interesu, a dodatkowo artystą. Tylko kupiec pokona innego kupca i tylko artysta pokona innego artystę. Dlatego, by zwyciężyć w tej batalii musimy połączyć moją smykałkę do interesów z Twoją znajomością sztuki i muzyki. - Zupełnie się nie przejmował tym, że Ito to wszystko słyszy. Stracił dodatkowe 15% rabatu, a może i więcej. Niemniej jednak zamierzał bardzo szybko je odzyskać i już planował kontrofensywę. Natarcie. - No i wkrótce pewnie przybędą dowódcy najemników, których zebrałeś. To też trzeba w końcu załatwić. A teraz słucham, Panie Ito. Moje oczekiwania zostały już przekazane ustami mojego przyjaciela. Co Pan na to odpowie?
Przeniósł tym razem wzrok na Ito.
Ito został dosłownie prześwidrowany tym przenikliwym i pełnym skupienia wzrokiem, ale nie dał się zbić z pantałyku. Zaczął najbardziej rzeczowo jak tylko potrafił:
–Mówisz o zmyśle kupca? No, a mój zmysł kupca chyba mnie nie zawiódł, bowiem dobrze się przygotowałem. Napisałem taki prosty kawałek, którym mogę oczarować mojego przyszłego klienta.
Oczywiście było to kłamstwo. Ito nigdy sam na to nie wpadł. Gdyby nie Tsukune, to nie mógłby teraz wyciągnąć tego asa z rękawa i sprawić, że Kijin będzie miał jeszcze trudniej, jeśli chodzi o handlowanie. To wszystko było bardzo zagmatwane.
- Czyli chcesz mi za darmo przedstawić jakiś prosty kawałek? Znając Ciebie to nie będzie nic trywialnego i tak. I chcesz mi to pokazać zupełnie za darmo? Jaką masz pewność, że nie stwierdzę, że to mi wystarczy i odprawię Cię z kwitkiem? Dobra, dawaj. Bo ta opcja mi się podoba!
Widać było, że Kijin się bawi z Ito i póki co nie bierze tej całej rozmowy na poważnie. Mógł przecież swoje przemyślenia zachować dla siebie, a on zdradza swoje plany. Co? Ciężko było się w tym połapać. Jednak kupiec nie wiedział, że ta krótka prezentacja jest opłacona przez Tsukune.
–Znając Ciebie, to pewnie zapragniesz mojego arcydzieła po tym co usłyszysz, więc się nie boję. - Bardzo sprawnie odbił ten atak i od razu wyciągnął mały zwój z kieszeni. Kijin zamienił się w słuch, a Tsukune pogrążył się w rozmowie z samym sobą.

Kolorki:

Mowa Ito

Kopiuj

–[b][color=#FF00BF]Mowa Ito[/color][/b]

Mowa nijakiej Mariko

Kopiuj

[b][color=#FFFFFF]- Mowa nijakiej Mariko[/color][/b]

Mowa kobiety z Hordy - Chizuru

Kopiuj

[b][color=#00FFFF]- Mowa kobiety z Hordy - Chizuru[/color][/b]

Mowa kusznika - Hidekiego

Kopiuj

[b][color=#FFFF00]- Mowa kusznika - Hidekiego[/color][/b]

Mowa zabójcy - Takeo

Kopiuj

[b][color=#000000]- Mowa zabójcy - Takeo[/color][/b]

Mowa "niebieskiego" bruneta

Kopiuj

[b][color=#0000FF]- Mowa "niebieskiego" bruneta[/color][/b]

Mowa "czerwonego" bruneta

Kopiuj

[b][color=#FF0000]- Mowa "czerwonego" bruneta[/color][/b]

Mowa "dziwnego" kolesia

Kopiuj

[b][color=#FF00FF]- Mowa "dziwnego" kolesia[/color][/b]

Mowa Tsubaki

Kopiuj

[b][color=#BF4000]- Mowa Tsubaki[/color][/b]

Mowa Kijina

Kopiuj

[b][color=#BF00BF]- Mowa Kijina[/color][/b]

Mowa Momijiego

Kopiuj

[b][color=#00BF00]- Mowa Momijiego[/color][/b]

[Tsukune]

Na pierwsze wypowiedzi mojego przyjaciela postanowiłem nic nie mówić. Nie widziałem ku temu sensu.
-Nie uważam siebie za wielkiego artystę. Robię to co lubię i tyle. To czy będę uznawany za artystę nie leży po mojej stronie. Tylko ludzi którzy słuchają i komentują moje utwory. Uważam, że w każdym zawodzie gdy ktoś się postrzega za kogoś "wielkiego" a raczej sam się tak tytułuje chce ukazać specjalnie swoją wielkość aby się dowartościować. Zaś osoby, które się właśnie z tą "wielkością" nie odnoszą powinni być właśnie uznawani za wielkich. powiedziałem ze spokojem. W trakcie tej mowy przysiadłem się do Kijina jak chciał
-Może tak myślę ze względu jak mnie wychowano lecz to też się tyczy również bogatych ludzi. Zazwyczaj nie odnoszą się ze swoim bogactwem w przeciwieństwie do osób które są biedne i chodzą w drogich ubraniach głównie na pokaz. No ale mniejsza z tym moim gadaniem dodałem lekko machając ręką przed swoim nosem jakbym odganiał w ten sposób swoje słowa. Nie zmienia to jednak faktu iż koło Kijina usiadłem w podobny sposób jak wcześniej. Czyli okrakiem na krześle gdzie oparcie owego mebla było skierowane w stronę stołu. Słysząc o kawałku uniosłem lekko brew do góry od tak jako lekkie zaskoczenie? A może to był po prostu taki tik? albo coś mnie zadrapało to się w ten sposób zaswędziłem? No mniejsza z tym.
-Zawsze możesz wykorzystać ten utwór na samym weselu a ten specjalny utwór gdy będziesz sam z swoją żonką. No i ja ewentualnie jeżeli chodziłoby o negocjacje z twojej strony zaproponowałbym jakieś zniżki, lub po zakupie za daną ilość kasy przedmiot gratis...ale taki by za wiele nie stracić. Zaś od czasu do czasu jakiś gratis zawsze człowieka zadowoli. Coś w stylu zakup 1 owoc za 2 ryo a 3 owoce za 7...ludzie na złość będą kupować 3 razy pojedynczy owoc aby pokazać Tobie jacy są "zmyślni" Handlowo bo zaoszczędzą wtedy 1 ryo zakupując tyle samo owoców ten monolog powiedziałem Kijinowi na ucho oczywiście zasłaniając rękawicą jego ucho i swoje usta aby ewentualnie nie mógł wyłapać z ruchu moich ust co mu mówię. Skąd mam wiedzieć czy kupcy czegoś takiego nie potrafią? Nikt tego nie może wiedzieć. Po tej "krótkiej" radzie usiadłem jak wcześniej. Nie pozostało mi nic innego jak czekać co dalej się wydarzy. Przy okazji od tak zerknąłem też na ochroniarzy Ito. Ze zwykłej zawodowej shinobinowej? ciekawości.

[Yasuo]

Tsukune
Misja rangi D - "Krwawy Bal! Część Druga."
7/15+
Zima, 388 roku Kijin uniósł tylko brew do góry. Czasem ciężko było mu rozgryźć jego przyjaciela. Albo był taki inteligentny, albo po prostu "los mu sprzyjał". Chodzi o to, że nasz bohater dostarczał Kijinowi coraz to nowych broni i możliwości ataku w tej kupieckiej walce. Nasz kupiec tylko się uśmiechnął.
- Czyli wychodzi na to, że "Wielki" - w tym miejscu podkreślił odpowiednim gestem użycie cudzysłowu. - Ito to tylko na pokaz. Za bardzo się przechwalasz swoją pozorną wielkością. Dlaczego miałbym zapłacić majątek jakiemuś podrzędnemu poecie za jedną czy dwie pieśni?
Tym razem spoważniał. Widać było, że nie traktuje swojego partnera biznesowego na poważnie i teraz nie ze względu na swoje luzackie podejście do życia, ale ze względu na to, że zaczął traktować go jako kogoś gorszego. Kogoś z kim nie warto nawet rozmawiać, o interesach nie wspominając. Jednakże nasz bohater mógł przypuszczać, że całość to tylko bardzo dobra gra. Nie mógł jednak mieć co do tego pewności. A może mógł? Potrafił rozpoznawać kłamstwo? Nawet bardzo zręczne i niemalże nie do wykrycia? Mistrzowi Ito nie było to oczywiście na rękę. Przygryzł tylko wargę i wysyczał:
–Zaraz się przekonasz. - Tylko tyle i aż tyle. Mina Kijina mówiła mniej więcej: "Dobra, dawaj, nie pierdziel.". Ewentualnie: "Pożyjemy, zobaczymy".
Ito jednak nie zaczął czytać tekstu ze zwoju. Podał go Tsukune. Gdy ten go rozwinął, mógł przeczytać tekst tej piosenki. Na pierwszy rzut oka prostej, jednak w gruncie rzeczy bardzo romantycznej. Brzmiało to mniej więcej tak:

[Zwrotka]
Mądrzy ludzie powiadają, Że tylko głupiec by tak zrobił, Ale nic na to nie poradzę, że się w tobie zakochuję Mam zostać? Czy to byłby grzech? Skoro nic na to nie poradzę, że się w tobie zakochuję.

[Refren]
Tak jak rzeka płynie prosto do morza Skarbie, tak właśnie jest Niektóre rzeczy po prostu są nam pisane Weź mnie za rękę, weź też całe moje życie Bo nic na to nie poradzę, że się w tobie zakochuję.

[2x] Bo nic na to nie poradzę, że się w tobie zakochuję.

Tekst pochodzi z https://www.tekstowo.pl/piosenka,elvis_ ... _love.html - linka dostałem od Tsukiego

Oprócz tego na dole były napisane przykładowe nuty, które mogły posłużyć do zagrania tego dzieła. Ito przeniósł wzrok na Tsukune, który właśnie chciał coś powiedzieć Kijinowi na ucho.
–W towarzystwie się nie szepta - odparł, przerywając to co właśnie chciał powiedzieć nasz bohater. –Dasz radę zagrać te nuty jak ja będę śpiewał? Tak najlepiej pokażę swoją klasę. Z tego co mówiłeś, grać potrafisz. Podczas mojej prezentacji chciałbym, żebyś zagrał tak jak to wymyśliłem, ale później oczywiście możesz melodię zmodyfikować.
To była bardzo dziwna prośba zwłaszcza, że byli niby w dwóch różnych obozach. W obozach, które były sobie wrogie. Niemniej jednak Ito rozpoznał potencjalnie neutralną pozycję naszego bohatera i zamierzał wykorzystać go w swoim wielkim planie. Kijin tylko pokiwał potwierdzająco głową.
- Kuro-san, jeśli możesz, to byłbym wdzięczny.
Oczywiście to znaczy, że Kuro nie był w stanie przekazać Kijinowi swoich dalszych rad (ostatnia Twoja wypowiedź nie zaistniała, jeśli masz jakieś zastrzeżenia, to pogadajmy na GG).

Kolorki:

Mowa Ito

Kopiuj

–[b][color=#FF00BF]Mowa Ito[/color][/b]

Mowa nijakiej Mariko

Kopiuj

[b][color=#FFFFFF]- Mowa nijakiej Mariko[/color][/b]

Mowa kobiety z Hordy - Chizuru

Kopiuj

[b][color=#00FFFF]- Mowa kobiety z Hordy - Chizuru[/color][/b]

Mowa kusznika - Hidekiego

Kopiuj

[b][color=#FFFF00]- Mowa kusznika - Hidekiego[/color][/b]

Mowa zabójcy - Takeo

Kopiuj

[b][color=#000000]- Mowa zabójcy - Takeo[/color][/b]

Mowa "niebieskiego" bruneta

Kopiuj

[b][color=#0000FF]- Mowa "niebieskiego" bruneta[/color][/b]

Mowa "czerwonego" bruneta

Kopiuj

[b][color=#FF0000]- Mowa "czerwonego" bruneta[/color][/b]

Mowa "dziwnego" kolesia

Kopiuj

[b][color=#FF00FF]- Mowa "dziwnego" kolesia[/color][/b]

Mowa Tsubaki

Kopiuj

[b][color=#BF4000]- Mowa Tsubaki[/color][/b]

Mowa Kijina

Kopiuj

[b][color=#BF00BF]- Mowa Kijina[/color][/b]

Mowa Momijiego

Kopiuj

[b][color=#00BF00]- Mowa Momijiego[/color][/b]

[Tamaki Hyūga]

~ 15/15 ~

~ Nana ~

~ Misja Rangi D ~

~ Zaginione zaopatrzenie ~

Nana po opuszczeniu magazynu, szybko zaprzyjaźniła się ze zwierzętami zaprzęgowymi po czym wsiadła na kozła i nieco niepewnym ruchem lejców pogoniła konie do wyruszenia w drogę. Cała droga była dość krótka, więc niedługo później powóz zatrzymał się przed wejściem do karczmy a chwilę po tym wybiegła tam kelnerka, która zleciła Nanie zadanie. Widząc dziewczynę na miejscu woźnicy pisnęła ona podekscytowana po czym pobiegła z powrotem do wnętrza karczmy aby ponownie się z niej wyłonić kilka chwil później i podejść już bezpośrednio do zleceniobiorczyni.
- P-Pani kunoichi! To świetnie że się pani udało, proszę, oto zapłata od właściciela karczmy, jest on pani kunoichi niezmiernie wdzięczny za wykonanie tego zadania. - powiedziała dziewczyna podając Uchisze woreczek z brzęczącą zawartością

Misja zakończona sukcesem!

[Tsukune]

Słuchałem ich rozmów spokojnie nie przyłączając się do tego zbytnio tylko słuchając chociaż nie omieszkałem sobie skomentować ich dogryzek
-Przyszliście tu na rozmowy, anie się żreć. Jak chcecie się żreć to dajcie sobie kolokwialnie mówiąc po mordach i napijcie się razem skomentowałem obojętnym i nieco znudzonym głosem na te ich słowne przepychanki. Uśmiechnąłem się wrednie pod nosem na tekst Ito o "nie szeptaniu w towarzystwie
-Rozumiem. A szkoda bo miałem zamiar trochę Tobie pomóc w ten sposób w negocjacjach no ale skoro tego nie potrzebujesz to dla mnie lepiej. Nie będę musiał sobie strzępić języka nadaremno dodałem rozkładając na boki ręce z jednoczesnym wzruszeniem ramion. Czy mówiłem to poważnie czy żartowałem...cóż tego nie mogli wiedzieć. Spojrzałem na zwój i spokojnie przeczytałem tekst jak i nuty
-Mogę zagrać. Jednak nie będzie wam przeszkadzać jak troszkę zmienię te nuty? Bo szczerze mówiąc do tego bardziej pasowałoby pianino lecz na skrzypce też da radę tylko dajcie mi chwilkę. A i pozwolisz mi lekko pomazać w tekście? Pomazać to nieco złe określenie. Po prostu chcę zaznaczyć w słowach jak ja bym widział jak powinno to zostać zaśpiewane. Jestem ciekawy czy uznasz tą interpretację za dobrą. W końcu co człowiek to inna interpretacja powiedziałem ściągając jednocześnie z pleców futerał i otwierając go. Wyciągnąłem skrzypce ze smyczkiem oraz ołówek i stukając lekko drugą ręką w rytm napisanych przez Ito nut i czytając tekst podkreślałem niektóre słowa zwykłą kreską bądź falowana dodając też na dole wyjaśnienie co one oznaczają. Zwykła kreska oznaczała mocniejszą/głośniejszą intonację, zaś falowana oznaczała "czułość" innymi słowy tutaj dana osoba miała to zaśpiewać z wielką miłością by podkreślić swoje uczucie.
-Odrobinę zmienię nuty by były pod skrzypce. Co prawda na szybko stworzona melodia ale posłuchaj pierwszy raz a za drugim razem zaśpiewaj. Jak uznasz że wolisz swoja zagram to co zaproponowałeś oznajmiłem chwytając za skrzypce i zaczynając grać melodię pod stworzony przez Ito utwór ze zmienioną melodią.

[Nana]

Na szczęście koniec misji poszedł już jak z płatka. Nana dotarła na miejsce i 'zaparkowała' powóz przed karczmą, gdzie czekała już kelnerka - ewidentnie zadowolona. Sama podróż z magazynu do centrum Kotei poszła jej jak z płatka. Zwierzęta ciągnące powóz widocznie były przyzwyczajone do ludzi i prowadzenie nie sprawiło dziewczynie żadnych problemów.
- Nie ma sprawy - odezwała się do kelnerki i pomachała jej na odchodne. Cieszyła się z małej nagrody, jaką dostała. Dziewczyna musiała przecież jakoś na siebie zarabiać, co nie? Każdy pieniądz była ważny. Nie były to niestety przychylne czasy dla samotnych wędrowników tułających się po nieznanych terenach. Musiała sobie jakoś radzić.
Nic więcej jej tutaj nie trzymało. Czuła wielką ulgę. Była wolna. Mogla opuścić Sogen nie zastanawiając się dwa razy. Wszystko zależało tylko i wyłącznie od jej własnej woli. Z taką myślą i uśmiechem na twarzy wyruszyła przed siebie z zamiarem jak najszybszego opuszczenia krainy zamieszkałej przez ród Uchiha. Nana była jednak pewna, że jeszcze kiedyś tutaj wróci. W końcu to tutaj sie urodziła. Dokąd teraz? Dobre pytanie. Byle do przodu!

zt

[Yasuo]

Tsukune
Misja rangi D - "Krwawy Bal! Część Druga."
9/15+
Zima, 388 roku Ito i Kijin tylko popatrzyli po sobie, a dwóch ochroniarzy było gotowych do interwencji w razie gdyby Tsukune rzeczywiście chciał dać ich pracodawcy po mordzie. Dwie najważniejsze osoby jednak wiedziały mniej więcej o co chodzi. Chodziło o uspokojenie atmosfery. Czy jednak kupcy (bo Ito także był w pewnym sensie kupcem) tego chcieli? Po ich minach było widać, że jednak nie. Rozgrzali atmosferę do czerwoności i chcieli kuć żelazo póki gorące.
- Ależ przyjacielu, po co od razu po mordach? Czy tak nie jest dobrze? - zapytał Kijin. Według naszego bohatera (mogę się mylić, ale...) dobrze nie było.
–Te nasze sprzeczki to element negocjacji. Nikt tutaj nie chce nikogo bić, ok? Dlatego proszę wszystkich o spokój. - Ito popatrzył na swoich ochroniarzy, następnie na Tsukune i tak patrzył przez kilka sekund. To na ochroniarzy. To na Tsukune. –Jak chcesz mi pomóc, to może powiesz głośno co chciałeś powiedzieć? Em... nieważne.
No i w końcu przyszła kolej na ruch Tsukune. Ito tylko skinął potwierdzająco głową, zgadzając się tym samym, żeby Tsukune wprowadził poprawki. W sumie to było mu na rękę. Kijin wspominał coś o tym, że Tsukune ma pomóc mu jeśli chodzi o stronę artystyczną całych tych negocjacji. Póki co jednak wychodziło na to, że Kuro-san gra na dwa fronty, a może wręcz bardziej pomaga jemu (tj. Ito)? A może po prostu był to plan tego Kijina? A może Tsukune ma własny plan i jest trzecią stroną w tej potyczce? Może za wszelką cenę chce pomóc swojemu przyjacielowi w zdobyciu pieśni napisanej przez "Wielkiego Ito"? To byłoby temu drugiemu bardzo na rękę.
–I jak idzie kreślenie po moim dziele? - Zapytał w końcu. Wszyscy zgromadzeniu słyszeli jak Tsukune wystukuje rytm. Miał naprawdę dobry słuch i nawet ta melodia prosto spod ręki, można by rzec, miała w sobie jakiś ukryty urok. Oddał Ito kartkę.
–Nie ma problemu. Może tak być. - Uśmiechnął się i zaczął słuchać. Oczywiście, że chciał dobić dobrego interesu, a z pomocą przyjaciela jego rywala mogło mu się udać. Tylko czy dalej po tym będą przyjaciółmi? Kijin bardzo szybko rozwiał te wątpliwości.
- Dobra robota, przyjacielu. Chociaż, kurczę... pozbawiłeś mnie chyba kolejnych 20% zniżki...
On tylko o tej zniżce i o tej zniżce... Ale ciągle uznawał naszego bohatera z swojego przyjaciela. To dobrze rokowało na przyszłość.
Tsukune zaczął grać. Wszyscy zamilkli, słuchając tej pięknej melodii. Było w tym coś naprawdę czarującego i magicznego. Od razu widać było, że nasz bohater zamiast piersi matki, w dzieciństwie cyckał skrzypcowe struny. Po całym tym spektaklu, przyszła pora na Ito.
–Może być. Zaśpiewam do tej melodii
- Tylko nie skrzecz jak kaczka. - Ito rzucił piorunujące spojrzenie Kijinowi i zaczął śpiewać jak tylko Tsukune zaczął grać po raz drugi. Ito potrafił pisać doskonałe teksty, potrafił też pisać świetne nuty, ale jak śpiewał, to skrzeczał jak kaczka.

Kolorki:

Mowa Ito

Kopiuj

–[b][color=#FF00BF]Mowa Ito[/color][/b]

Mowa nijakiej Mariko

Kopiuj

[b][color=#FFFFFF]- Mowa nijakiej Mariko[/color][/b]

Mowa kobiety z Hordy - Chizuru

Kopiuj

[b][color=#00FFFF]- Mowa kobiety z Hordy - Chizuru[/color][/b]

Mowa kusznika - Hidekiego

Kopiuj

[b][color=#FFFF00]- Mowa kusznika - Hidekiego[/color][/b]

Mowa zabójcy - Takeo

Kopiuj

[b][color=#000000]- Mowa zabójcy - Takeo[/color][/b]

Mowa "niebieskiego" bruneta

Kopiuj

[b][color=#0000FF]- Mowa "niebieskiego" bruneta[/color][/b]

Mowa "czerwonego" bruneta

Kopiuj

[b][color=#FF0000]- Mowa "czerwonego" bruneta[/color][/b]

Mowa "dziwnego" kolesia

Kopiuj

[b][color=#FF00FF]- Mowa "dziwnego" kolesia[/color][/b]

Mowa Tsubaki

Kopiuj

[b][color=#BF4000]- Mowa Tsubaki[/color][/b]

Mowa Kijina

Kopiuj

[b][color=#BF00BF]- Mowa Kijina[/color][/b]

Mowa Momijiego

Kopiuj

[b][color=#00BF00]- Mowa Momijiego[/color][/b]

[Tsukune]

Westchnąłem tylko ciężko.
-Skoro nawet nie znacie stereotypowego kumplowania się facetów to po co ja sobie w ogóle strzępię język powiedziałem przykładając otwartą dłoń do czoła.
-Trochę przesadzasz z tą kwotą. Jak już to raptem o 10%. W końcu naniosłem poprawki i ulepszyłem melodię oznajmiłem od tak bez większego przytyku czy coś. Zacząłem grać drugi raz i słuchać kaczki...zaraz kaczki? Ano tak okazało się, że Ito nie za dobrze śpiewa...ciekawe jakby brzmiała pijana kaczka?
-Chyba bym wolał słuchać zarzynanej świni branej w tym samym czasie przez rzeźnika niż słuchać jego kwakania usłyszałem w swojej głowie i na chwilkę przed oczami stanęła mi ta wizja ale szybko się jej pozbyłem. Dosyć dziwnie to wyglądało ale "widziałem" gorsze rzeczy...zwłaszcza w swojej głowie mając takiego lokatora Ja to słyszę i czytam!!. No tak...nawet sobie spokojnie samemu w głowie nie można pogadać Ano nie można. Grr...Ech. Na szczęście ta sprzeczka? No powiedzmy dla uproszczenia, że sprzeczka w "głowie" sprawiła, że nie słyszałem tego męczonego przez kaczkę Ito? A może to Ito męczył kaczkę? No mniejsza z tym.
-I co o tym sądzisz? zapytałem patrząc w stronę Kijina -Bo ja wolałbym się nie wypowiadać dodałem do siebie w myślach. Sam tekst mi nie przeszkadzał tylko ten kaczor co śpiewał...a może to była kaczka w trakcie kopulacji? Trudno stwierdzić.

[Yasuo]

Tsukune
Misja rangi D - "Krwawy Bal! Część Druga."
11/15+
Zima, 388 roku Śpiewający Ito budził bardzo różnorakie emocje, chociaż widać było, że Tsukune myśli tylko o dwóch rzeczach. No cóż, głodnemu chleb na myśli jak to mówią, ale jeśli pogada z Tsubaki, to kto wie? Może jego głód zostanie zaspokojony? Ale nie o tym należy rozmawiać. Ito śpiewał, a jak się okazało był to dość przydługi kawałek, chociaż gdyby śpiewał to jakiś lepszy śpiewak, to pewnie szybko by minął i publika krzyczałaby:
- Bis! Bis! Jeszcze raz! - Mariko zaczęła klaskać, a Ito się ukłonił tylko i zaczął śpiewać od początku. Tej nijakiej kelnerce widać się podobało, co bardzo schlebiało Panu Ito. Chociaż wnikliwe oko mogło dostrzec... dyskretne łzy śmiechu spływające jej policzkach. A może była po prostu wzruszona? Prawda leżała zapewne pośrodku. Wzruszona pięknym tekstem, jednocześnie rozbawiona nieudolnym śpiewem artysty.
A co o tym sądził Kijin? Zanim odpowiedział naszemu bohaterowi, to minęła dłuższa chwila. Z pewnością pytanie Tsukune do niego nie dotarło tak szybko jakby Tsukune chciał. Być może musiał to powtórzyć kilka razy, by ocucić Kijina i uzyskać potrzebne informacje. Chociaż brak reakcji był też odpowiedzią. Kijin po prostu był w takim szoku, że nie potrafił się otrząsnąć. Tak jakby wpadł w jakieś genjutsu? Mało co mogło doprowadzić takiego zawodowego kupca do takiego stanu. Może taka była taktyka Ito? Może chciał wyprowadzić Kijina z równowagi, pozbawić go racjonalnego myślenia, rozchwiać emocjonalnie i zniszczyć mu psychikę?
- Wybacz, mówiłeś coś? - Podrapał się za głowę w zamyśleniu, a Ito ciągle śpiewał. Trochę to trwało, ale w końcu nadeszła odpowiedź. - Aaa... co o tym sądzę? - Tutaj ściszył głos, by rozśpiewany Ito go nie słyszał. - Jedna butelka sake, odległość 20 metrów od Ito, w lewym uchu wata, a prawe ucho przebite kunaiem i można stwierdzić, że to naprawdę dobry koncert.
Chyba nie był zadowolony z takiego wykonania. Chociaż jako kupiec postanowił zachować pełen profesjonalizm i skupić się na tym co było obiektem transakcji czyli na słowach pieśni, którą być może przyjdzie mu zaśpiewać swojej ukochanej. A słowa te były naprawdę... dobre. Byłyby lepsze oczywiście gdyby nie fakt, że śpiewane były przez kaczkę.
- Ito-san! Dziękujemy! Chodź już do nas, bo trzeba się napić! Mariko-san przynieś nam coś do picia i sama też do nas dołącz! - Zakrzyknął Kijin, a Ito właśnie skończył śpiewać i przysiadł się znowu do stolika.
–Po waszych minach mogę stwierdzić, że się podobało, nie? - Uśmiechnął się, a jego strażnicy tylko pokiwali głowami z politowaniem. Dobrze, że miał ich za plecami i ich nie widział. Mógłby ich zwolnić i po co to im? Kijin natomiast pokiwał potwierdzająco głową. Blefował, a może uważał, że tekst pomimo fatalnego wykonania jest dobry?
- Zanim odpowiem na to pytanie, wiedzcie jedno - zwrócił się do wszystkich, łącznie z Mariko, która zdążyła donieść butlę najlepszego Sake, a także 6 kieliszków po jednym dla Tsukune, Ito, Kijina, dla siebie i dla dwóch ochroniarzy pisarza. Zdążyła też przynieść po dodatkowe trzy krzesła, tak by wszyscy mogli siąść. Dupy strażników spoczęły na krzesłach.
- Mądrzy ludzie powiadają, że nawet machnięcie skrzydeł motyla w Soso może wywołać wojnę na Lodowych Wyspach. Dlatego zanim zaczniemy, chciałbym zadać zagadkę. Może rozwiązanie tej nic nieznaczącej zagadki przyniesie nam wszystkim wielkie szczęście w przyszłości? Lub wielkiego pecha... W sumie nierozwiązanie pewnie też. Jest więc warto? No nic, słuchajcie... - I wszyscy słuchali. - Pewien stary szlachcic miał kiedyś piękne włosy, ale z upływem lat wszystkie mu wypadły. Nigdy nie spoglądał w lustro. Nagle podchodzi do Was i mówi: "Mam włosy niczym kruk", założymy się o 10000 Ryo? Przyjmiecie taki zakład?

  Ukryty tekst

Kolorki:

Mowa Ito

Kopiuj

–[b][color=#FF00BF]Mowa Ito[/color][/b]

Mowa nijakiej Mariko

Kopiuj

[b][color=#FFFFFF]- Mowa nijakiej Mariko[/color][/b]

Mowa kobiety z Hordy - Chizuru

Kopiuj

[b][color=#00FFFF]- Mowa kobiety z Hordy - Chizuru[/color][/b]

Mowa kusznika - Hidekiego

Kopiuj

[b][color=#FFFF00]- Mowa kusznika - Hidekiego[/color][/b]

Mowa zabójcy - Takeo

Kopiuj

[b][color=#000000]- Mowa zabójcy - Takeo[/color][/b]

Mowa "niebieskiego" bruneta

Kopiuj

[b][color=#0000FF]- Mowa "niebieskiego" bruneta[/color][/b]

Mowa "czerwonego" bruneta

Kopiuj

[b][color=#FF0000]- Mowa "czerwonego" bruneta[/color][/b]

Mowa "dziwnego" kolesia

Kopiuj

[b][color=#FF00FF]- Mowa "dziwnego" kolesia[/color][/b]

Mowa Tsubaki

Kopiuj

[b][color=#BF4000]- Mowa Tsubaki[/color][/b]

Mowa Kijina

Kopiuj

[b][color=#BF00BF]- Mowa Kijina[/color][/b]

Mowa Momijiego

Kopiuj

[b][color=#00BF00]- Mowa Momijiego[/color][/b]

[Tsukune]

Jak ja żałowałem że nie mam jakiejś umiejętności która potrafiłaby pozbawić mnie od tak słuchu. Teraz by mi się to bardzo przydało...w sumie teraz się tak zastanawiając jakby mogła krzyczeć zarzynany człowiek głosem kaczki? Nie mogłem sobie niestety tego wyobrazić...a może po prostu mi się nie chciało? To chyba druga opcja. Miałem wrażenie, że naszą kelnereczkę bawił śpiew Ito. Szczerze jakoś mnie to nie dziwiło. Uśmiechnąłem się tylko nikle pod nosem na tekst Kijina
-Wyobraź sobie jak śpiewa tak co noc swojej kobiecie odszepnąłem Kijinowi tak aby Ito tego nie słyszał. Od takie złośliwe stwierdzenie na tekst Kijina.
-Brakowało by Kijin powiedział pod nosem "Bo już nikt nie może zdzierżyć więcej twego gdakania"...a na pewno musiał się nieźle ugryźć w język by tego nie powiedzieć pomyślałem chowając spokojnie swoje skrzypce do futerału i siadając spokojnie na swoim miejscu. Wysłuchałem spokojnie wszystkiego co miał do powiedzenia Kijin i chwilkę się zamyśliłem
-Janie jestem kimś kto lubi oceniać innych więc się co do tego nie wypowiem. Powiem zaś to co zawsze mawiam mój Ojciec "Tragicznie nie było, ale perfekcyjnie również nie". Innymi słowy było wystarczające aby każdy się z czegoś cieszył odpowiedziałem wpierw Ito po czym zacząłem odpowiadać Kijinowi.
-Na upartego pewnie bym tyle kasy skołował...Zaś co do zagadki odpowiedziałbym "Tak. Jesteś tak samo owłosiony jak owłosiony jest kruk. Jednak nie posiadasz takiego upierzenia jak kruk". Nie skłamałem. Czemu? Ponieważ Kruki nie mają włosów więc owy mężczyzna posiada ich tyle samo czyli nic. Zaś dając porównanie z piórami oznajmiłem, że ich nie ma. oznajmiłem wyjaśniając przy okazji na końcu swoją odpowiedź by zakończyć to wszystko wzruszeniem ramion

[Atasuke]

Atasuke wszedł do karczmy, by odpocząć chociaż chwilę po podróży do osady i złapać oddech przed zakupami, które go jeszcze czekały. Usiadł przy jednym z ostatnich wolnych stolików i zaczął obserwować zgromadzonych tu biesiadników. Na razie było spokojnie i nikt nie sprawiał większych problemów, a kelnerzy uwijali się pomiędzy stolikami. Chłopak dał znać, iż chciałby zamówić coś do picia i niewielką przekąskę. Jego stolik znajdował się trochę na uboczu, co dawało mu niezły widok na całą salę.
Atasuke przekąsił ryżowe kulki, które dostał po paru minutach od zamówienia i przepił tanim winem, które bardziej go skrzywiło na twarzy niż dało jakieś orzeźwienie. Nic lepszego chyba jednak tutaj nie było.
Każda z grupek, która wytworzyła się na terenie karczmy, zajmowała się swoimi sprawami i nie zwróciła nawet uwagi na nowoprzybyłego, który sam siedział przy stoliku. Atasuke planował posiedzieć tu jedynie kilkanaście minut, ale nie miałby nic przeciw jakiemuś miłemu towarzystwu. Każda znajomość mogła okazać się przydatna na przyszłość.