[Event] Podziemia Iglicy

[Kyoushi]

• Swobody w działaniach nie było żadnej. Niestety, wszystko działo się bardzo szybko i agresywnie. Grupa zaczęła poniekąd współpracować, obierając sobie za punkt wspólny cel – był to ten nieprzewidywalny i popieprzony Uchiha, który postanowił przejąć władzę nad Kokuou. Już teraz można rzec, że Kyoushi pałał do niego nienawiścią równą tej, z którą znienawidził klan Uchiha spotykając na swojej drodze tego łachmaniarza – Mizuno. Byli podobnymi zadufanymi w sobie błaznami, chcącymi ujawnić się i zrobić ‘show’. Ten tutaj chyba zaczynał się przeliczać z własnymi umiejętnościami. Yoshi zaczął robić się nerwowy, było to widać od razu. Nie żeby cała grupa nie była nerwowa, ale on? Przecież miał olbrzymią przewagę. Yoshi zaczął obejmować swoją techniką również demona. Prawdopodobnie planował coś, czego nie byli w stanie pojąć. Nie tracąc czasu, całe ugrupowanie zaczęło działać z Kyu na czele. Ten, poruszając ziemię, zniknął, a za sobą pozostawił klona, który gdzieś się przemieścił, byle zejść z toru lotu pocisku Bijuudamy. W tym czasie sam Jinchuuriki planował wydostać się z tej pieczary. Klon miał jedno proste zadanie – pomóc pozostałym, w jakikolwiek sposób mógł się do tego przyczynić – robił to. Jednak to dopiero później, co może zrobić widząc ów sytuację. Obserwacje mogły być równie cenne, gdzie wszyscy jakby postradali rozum i ruszyli świadomie na potężnego potwora. „Nie… To głupota… Widzisz to kocie?” Zapytał, doskonale wiedząc, że nie mają szans w walce z Ogoniastym Demonem. Tuż po przeraźliwym ryknięciu przez Yoshiego, teleportował siebie samego, znikając z miejsca wydarzeń, pozostawiając ogoniastą bestię w tym samym miejscu, która rozszalała rozpoczęła taniec na nieszczęśnikach, którzy postanowili zaatakować nie tylko Yoshiego, ale i samą bestię. Wszyscy zostali potraktowani w sposób oczywisty – odrzuceni na najbliższe ściany, a przed atakiem kończącym uchronił ich tylko Yoichi, który wraz z psami przemienił się i przekierował atak Kokuou ku górze.
  Wracając jednak do Kyoushiego, ten, kierując się bardzo wolno ku górze, wyczuł kolejne miejsce, gdzie mógłby wskoczyć i wyjść. Był to prawdopodobnie jakiś korytarz, może ten którym wcześniej się przemieszali, a może i nie. Mógłby tam wejść i po prostu stamtąd uciec lub kierować się ku górze. Wybrał kierunek ku górze. Teraz, posiadając informacje o Aburame oraz tym co chcieli zrobić mógł to wykorzystać przeciwko nim. Wychodząc wolno ku górze miał zamiar wyłonić się tam, w dość bezpiecznym miejscu i się rozejrzeć, jeśli ma możliwość dojrzeć kogoś z drugiej grupy i jakoś pomóc – zrobi to. Na pewno odciągnie od miejsca powstania krateru, jeśli nikogo nie dostrzega, kieruje się natychmiast w stronę obozu. Teraz Kyu musi sprowadzić posiłki lub… Stanąć przeciwko Aburame? Czemu nie!
  Klon Kyoushiego, z racji tego, że posiada możliwość mowy, a także wykonywania przeróżnych czynności będąc w obliczu całego zamieszania przechodzi do działania w celu pomocy tym, którzy niestety postanowili zmierzyć się z bestią. Cóż mógł zrobić na początek? Po pierwsze pomóc tym, których znał najlepiej – nie było ich za wiele, jednocześnie, widział tam jedną osobę ze swojego klanu, którą była Chise. Więc to jej postanowił pomóc najpierw. Podbiegł jak najszybciej (jak na klona) potrafił, oczywiście nie wchodząc w paradę demonowi i chciał jej przy najmniej pomóc wstać. W razie czego zasłonił ją własnym ciałem, na pewno to ochroni ją przed jakimiś głazami czy czymkolwiek co mogłoby spadać lub lecieć. Skoro potrafi mówić to musi to wykorzystać:
  - Chise, wstawaj, trzeba stąd uciekać! Shiga zaopiekował się Hirokim, muszą sobie jakoś poradzić. Najszybciej uciec ku górze za plecami demona, raz raz! – powiedziawszy, chronił ją jak już zostało wspomniane przed nadlatującymi głazami z góry. W końcu kamienny klon był na tyle twardy by móc przyjąć takowy głaz i się rozpaść ewentualnie odpychając kobietę z trajektorii lotu. Wiedząc, że teraz Yoichi może jeszcze chwile siłować się z demonem, klon jeśli w ogóle przeżył, a Chise posłuchała, wraz z nią kieruje się ku górze (bo chyba może?). Jeśli nie może wspinać się po skale, decyduje się pomóc wstać pozostałym – przynajmniej wstać lub uchronić przed nadchodzącym atakiem własnym ciałem.

Streszczenie:

• Kyoushi oryginał - kieruje się ku górze w ziemi, wychodząc jak najszybciej może na powierzchnię. Rozgląda się by dostrzec sprzymierzeńców, jeśli kogoś odnajduje, próbuje pomóc (jeżeli tego potrzebują lub ostrzega by stamtąd spierdalali). Następnie udaje się najszybciej jak to możliwe w kierunku obozu - jeśli natrafi na jakąś przeszkodę, stanie do walki. Musi zebrać posiłki i ruszyć z nimi by pomóc pozostałym.
• Kyoushi Dotonowy klon - biegnie w stronę Chise, ostrzega ją i nakłania do ucieczki. W razie niebezpieczeństwa (jakieś nadlatujące głazy czy coś) zasłania ją własnym ciałem. Jeśli może, sam kieruje się ku górze, jeśli nie, próbuje pomóc pozostałym (choćby wstać czy otrząsnąć z letargu) i jeśli istnieje niebezpieczeństwo robi to samo co w przypadku dziewczyny, zasłania ciałem przed głazami itp. Oczywiście unika Bijuu jak ognia!

  Ukryty tekst

[Ichirou]

W tym szaleństwie była metoda. Metoda na własną zagładę.
Jako jedyny z drużyny pozostał na górze, by stamtąd wspierać swoich kompanów w niezwykle śmiałej próbie, którą z perspektywy czasu można było nazwać po prostu głupią. Cholerny Yoshimitsu, narażony na nieustającą lawinę ataków z różnych stron, zniknął w jakieś nieznane miejsce, pozostawiając delfinokonia, który dopiero teraz zaczął prezentować swoje destrukcyjne możliwości. Oberwał właściwie każdy, kto próbował zbliżyć się do olbrzymiej bestii, a wszystko to działo się wyjątkowo szybko, więc jakakolwiek reakcja piachem i próba ratunku sojuszników nie wchodziła w grę. Asahi mógł być jedynie świadkiem tego, jak jego koci przywołaniec zostaje z ogromnym impetem roztrzaskany o ścianę, albo jak zaraz po tym Seinaru zostaje smagnięty ogonem. To był dopiero zwiastun nadchodzącego spustoszenia, jakie miało wystąpić na wskutek wyzwolenia kolejnej kuli energii z pyta demona.
Widok Yoichiego w swojej unikalnej formie, spychającego łeb bestii w innym kierunku, był ostatnią rzeczą, jaką Ichirou ujrzał we względnym - jak na tę sytuację - spokoju.
Moment później było już ogromne łupnięcie potężnej siły, która roztrzaskała krawędź wydrążonego wcześniej krateru. Najróżniejszych rozmiarów odłamki skalne wystrzeliły na wszystkie strony, a Sabaku, odrzucony falą uderzeniową, poleciał w dół przepaści.
Był wstrząśnięty, połamany i poturbowany, ale jednak świadomy tragicznej sytuacji, w jakiej się znalazł. Tutaj nie było czasu na reakcję. Istniało tylko jedno rozwiązanie, którego się podjął od razu, kiedy to tylko było możliwe. Wypuścił część piachu z gurdy na maksymalnej szybkości, by ten wyprzedził go i zagwarantował mu miękkie lądowanie. Później skupił wszystkie swoje nadszarpnięte siły na wydostanie się z tej przeklętej wyrwy. Jeżeli było to możliwe i skalna ściana się nie osuwała, przeskoczył na nią, by przy pomocy kontroli chakry w stopach popędzić pionowo ku górze. Jeśli jednak wędrówka po ścianie była ryzykowna, to po prostu przekształcił swój prowizoryczny ratunek w mobilną chmurkę i za jej pomocą wzniósł się ponad przepaśc.
Jego stan był zbyt marny, by w tym momencie myśleć o dalszym uczestnictwie w zmaganiach na dole. Wydostawszy się z niebezpieczeństwa, bursztynowymi oczami wodził po okolicy w poszukiwaniu medyczki z ich drużyny, która gdzieś tu w okolicy była, tyle że nie brała czynnego udziału w szalonych wydarzeniach.
- Nanami, cholera jasna, poskładaj mnie szybko! - wrzasnął do niej, kiedy tylko ją zlokalizował. Dotarł do kobiety możliwie najprędzej i skorzystał z jej schronienia, oczekując oczywiście, że ta bez zwłoki podejmie się leczenia. Z grymasem bólu wskazał na złamaną rękę, której przywrócenie do sprawności było absolutnym priorytetem.
W międzyczasie sięgnął do podręcznej torby po pigułkę żywnościową, by uzupełnić uszczuplone pokłady energii. Obserwował ze zdenerwowaniem rozwój wydarzeń, by móc w razie potrzeby wyratować siebie i Nanami piaskiem lub odpowiednio się wycofać. Na pewno nie zamierzał kontynuować boju do czasu powrotu do sprawności.
Seigo z powodu licznych ran i braku przydatności w dalszej walce po prostu anulował swoje przywołanie.

• Pościk na szybko, bo potem brak czasu.

  Ukryty tekst

[Reika]

Gdy Reika ruszyła do przodu w stronę obozu, kroku starał jej się dotrzymać jakiś chłopak z drugiej grupy, który najwyraźniej też postanowił się wycofać. Słysząc jego słowa, spojrzała na niego przez ramię. Nie żeby zainteresowało ją to, co sama miała zamiar zrobić, lecz to, co mówił o potencjalnym zagrożeniu. Łucznik Ranmaru? To zdecydowanie zabójcze połączenie, tylko co taki osobnik robił w tych okolicach? Tak daleko od Cesarstwa? Może ma ją na oku? Nieee, wtedy przecież nie atakowałby grupy zwiadowczej, która robiła obchód przy Iglicy.
- Zaniosę wieści. - Odpowiedziała tamtemu. - Jestem znacznie szybsza od was, a liczy się każda chwila. Muszą koniecznie dostać wsparcie z obozu. I dzięki za ostrzeżenie.
Po tych słowach przyspieszyła, rozwijając swoją maksymalną prędkość i zostawiając tamtą dwójkę daleko w tyle. Skoro gdzieś tutaj czaił się jakiś podejrzany łucznik, to lepiej było podczas biegu robić niespodziewane manewry, żeby trudniej było ją trafić. Jeszcze tego by brakowało, żeby oberwała strzałą i zawiodła. Koniecznie musiała zaalarmować Liderkę Nara, żeby ta wysłała posiłki dla obu drużyn, które teraz starały się opanować sytuację z Demonem i Uchihą, który przejął nad nim kontrolę. Cholerni Uchiha. Zawsze wszędzie ich pełno i zawsze wszędzie się dopchają, aby tylko zyskać władzę i potęgę. Oby tylko Demon ostatecznie nie wpadł w ich ręce.
Biegnąc w stronę obozu, trafiła w pewnym momencie na tumany kurzu, gdzieś po boku swojej trasy. Zatrzymała się gwałtownie i wytężyła wzrok, dostrzegając po chwili sylwetki. Walka. Tam toczyło się zbrojne starcie i co najgorsze, jedną ze stron byli Aburame! Czyżby Robaczywi postanowili wywołać wojnę? Niedobrze. Byli na nie swoim terenie i atakowali! Coś należało z tym zrobić, więc Reika ponownie ruszyła biegiem, dalej kierując się w stronę obozu. Nara musieli o tym wiedzieć i to jak najszybciej. Nie mogła się zatrzymać. Najpierw dostarczy wieści i ostrzeże obóz, a potem razem ze wszystkimi ruszy oczyszczać teren z robaków, które śmiały wtargnąć do Midori.
Tak więc dalej wytrwale kieruje się do obozu i może w końcu do niego trafi dzięki swojej szybkości. Cały czas też ma na uwadze zagrożenie po drodze, głównie tego podejrzanego łucznika, więc podczas biegu będzie robić niespodziewane manewry w postaci odskoków, żeby trudniej było ją trafić. Cały czas zachowuje czujność, aby nie dać się zaskoczyć i mając na uwadze to, że jest jedyną osobą w tym momencie, która najszybciej może się dostać do Liderki i ostrzec ją o wszystkim. Nie dość, że mają Demona na swoich ziemiach, to jeszcze do tego dochodzi konflikt z Aburame, którzy od początku stali za tym całym syfem.

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Kuroi Kuma]

Kiwnął samurajowi, chociaż początkowo miał pewne wątpliwości co do tego pomysłu. Nie to żeby był jakiś strasznie zły tylko... wiadomo, kieruje się na zad ogromnej bestii z naginatą w dłoni - co mogłoby pójść nie tak? Drugą sprawą było to, co tak naprawdę chciał osiągnąć, jednak całe szczęście zaraz wszystko wyjaśnił. Pomysł był szalony, co w sumie pasowało całkowicie do tego pokręconego Pastuszka. Nie był jednak przekonany, czy ta podstawowa technika wytrąci z iluzji to stworzenie. Czy namiastka chakry samuraja zawróci w głowie bestii, która wydawała się mieć jej ogromne ilości. Wpływanie na środowisko, te wszystkie gejzery, wysoka temperatura, już nie wspominając o tworzeniu ogromnych kul, pocisków, czy czymkolwiek one były. Ważne, że były niebezpieczne, mogły zmieść ich całą drużynę za jednym zamachem. To nie było coś, co można było sobie tak po prostu olać. To coś ponad wyobrażenie, co cały czas do Kuroia nie docierało. Takie zniszczenia z taką łatwością.
Zaskoczył go także Ocir, a raczej jego nowy towarzysz. Ogromny kot, który stawił się na jego przyzwanie. Zagwizdał, bo to było naprawdę coś. Moc niedostępna dla prostych shinobi, chociaż i skoro przeciwnik się nie patyczkował, to i oni nie powinni zachowywać najcięższych dział na później. Co jednak miał zrobić Sabaku, skoro piasek nie działał na wroga, a on sam mógł po prostu lewitować sobie w powietrzu czekając na okazję do... czegoś. Czegokolwiek, co dałoby mu okazję do działania. Nie znosił iluzjonistów, nie znosił ich z całego serca, bo nigdy nie potrafił dojść do tego jak powinien z nimi walczyć. Mistrzowie intrygi, chowania się po kątach i wyczekiwania aż ten drugi postrada zmysły. Styl walki tchórzy.
Yoshimitsu oczywiście musiał ponownie zniknąć, schować się gdzieś w sobie tylko znanym miejscu. Kuroi miał tylko nadzieję, że tej sztuczki nie będzie mógł powtarzać w nieskończoność i w końcu będzie musiał wejść z nimi w konflikt. Obecnie to jednak bestia była ich największym zagrożeniem, Yoshimitsu zaś... pojawiał się i znikał jak pewien jegomość na pasach. Człowiek-zebra, a myśleliście, że kto? Wracając - przywołaniec Ocirka, może i robił dobre wrażenie, wyglądał jak prawdziwy mocarz i na pewno nie przypominał chucherka, ale od jednego uderzenia bestyjki poleciał hen daleko w ścianę zupełnie tak, jakby był szmacianą lalką. To nie były przelewki, nie można było niedoceniać konika. Wysadził Seinara na miejscu, chłopaczek znajdował się na chmurce. Kuroi czuł się teraz zupełnie jak prawdziwy support, który miał za zadanie utrzymać przy życiu tych, którzy wepchnęli się w sam środek bitki i teraz nie za bardzo było wiadomo jak im pomóc. Do tego na jego chmurkę wbił się ktoś jeszcze - nie miał pojęcia kto to i średnio go to interesowało, ale zobaczył zieloną poświatę, iryonin. Przynajmniej chłopaczek to przeżyje... chyba. Bowiem Kuma zauważył, że zarówno on sam jak i chłopaczek razem z pasażerem na gapę byli w kolejnym niebezpieczeństwie. Pocisk bestyjki sprawił, że zaczęły spadać głazy. Nie myśląc za długo Kuroi przesunął obie chmurki w tym samym kierunku - by nie musieć skupiać się na dwóch różnych rzeczach na raz. Ot taka ciekawostka. Najpierw trzymał ich dosłownie pod sobą - sam zniżył trochę swój pułap do jakichś 20m nad ziemią. Musieli uniknąć kamieni, potem cóż... wolał przenieść tą dwójkę wyżej, do Nanami, by pomogła poskładać tego nieszczęśnika. Nie dało się jednak ukryć, że sytuacja była nieciekawa, bowiem Yoshimitsu zniknął, wcięło go, nie dało się nic z tym zrobić. Oni jednak zostali z rozszalałą bestią, z którą co tu dużo mówić - ale nie mieli zbyt wielkich szans. Spojrzał w górę - dziura, ucieczka. Może i to miało sens, ale kontrolowany stwór przecież zaraz pobiegnie za nimi, nie odpuści, nim się ich nie pozbędzie. Trzeba było jednak wyrwać go z tej iluzji albo... jakimś cudem złapać i przytrzymać. Ziemia, miał jej masę, a wytworzenie piachu nie było przecież aż takie trudne. Zaczął "wyciągać" piasek z ziemi, która znajdowała się pod nogami bestii. To utrudni jej poruszanie się, zachwieje, może nawet da okazję innym do działania, ale też podaruje mu największe narzędzie - piaseczek. Coś, bez czego nie potrafił walczyć. Oczywiście unika niebezpieczeństwa i tak dalej bla bla bla.

Streszczenie

Unikanko czegokolwiek na chmurce
Shiga z Hirokim na chmurce na do góry, do Ocirka, niech się chłopaki ogarną
Wytworzenie piasku

  Ukryty tekst

[Shikarui]

Co dalej robić, gdy wojna w zawiasach? Co robić, gdy w zasadzie możliwości się rozpadają? Wojna grzmi, lecz gdy grzmi z daleko od ciebie - jesteś bezpieczny. Dokładnie tak samo miała się sytuacja z burzą. Nie boisz się piorunów, gdy pięknem swoim straszą daleko od ciebie. Nie obawiasz grzmotów, gdy są ledwo pomrukami niezadowolonych bogów. Obserwujesz czarne chmury i myślisz sobie - czy to już? Czy burza nadciąga do ciebie, czy jednak minie cię szerokim łukiem? Kiedy dysponujesz wodą łatwiej było uwierzyć w to, że jednak minie. Rozdzielą się chmury, grzmotnie gdzieś z dala. Jedyne co zobaczysz to tęcza. Ta powstała ze słońca nad Twoją głową i deszczu z chmur, który zwiewany był w twoją stronę przez wiatr.
- Później! Nie wiem, co ten sharingan potrafi zdziałać. - Maszyny nie czują. Maszyny nie mają problemów związanych z emocjami. Nic im nie mówiła ta nazwa sharingana - ani Asace ani Yamiemu. Czy to był czas i moment na wyjaśnienia czegoś, czego sam nie rozumiał? Czarnowłosy był zupełnie wtopiony w ziemię, niemal oszołomiony, choć zewnętrznie wyglądał jak wściekły tygrys. Nie był wściekły. Był rozgorączkowany. I przede wszystkim - nie był maszyną, która byłaby na emocje zupełnie odporna. Popełniał tutaj jednak ten błąd, że milknął, miast mówić o wszystkim. Słowa z większym trudem przychodziły do jego głowy. Ciężej zbierało się myśli. Wszystko było białą kartką, a tobie zabrakło atrament, by ją wypełnić. - Nie wiem, jak to działa. Tam... tam się za dużo dzieje, ta chakra... mnie przytłacza!
- Idź. - Wykonał lekki gest dlonią, jakby na to wspaniałomyślnie zezwalał. W rzeczywistości jednak sięgnął po kulkę, która została wydana przez Yamiego. I nie było to pozwolenie wspaniłomyślnie, bo Yami miał rację - ktoś musiał powiadomić resztę. - Harruchi z naszej grupy i kunoichi z drugiej ruszyli w kierunku obozu. - Poinformował jeszcze młodego użytkownika Fuutonu. Jednocześnie wyciągnął szybko dwie notki wybuchowe z wlasnej torby i położył je na dłoni Yamiego, przez krótki, naprawdę króciutki moment spoglądając diabelskimi, płonącymi oczami na chłopaka. Jak łatwo było uwierzyć, że te oczy nie należały wcale do człowieka..? Aż nazbyt. Tak jak wtedy, gdy przeszywały cię na wskroś oczy Uchiha. Gdy wiedziałeś, że bawią się Twoim umysłem. Że to wszystko jest nieprawdą. A burza jest bliżej, niż się spodziewałeś.

  Ukryty tekst

EKWIPUNEK:

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE): Łuk retrorefleksyjny, kołczan - 20 strzał, torba na tyłku, jedno wakizashi przy lewym boku, drugie wakizashi na plecach, na poziomie pasa, kabura na broń na prawym udzie, czarny płaszcz, średni zwój, manierka, karwasz z metalu na lewej ręce

  Ukryty tekst

KARTA POSTACI

  Ukryty tekst

[Harruchi]

Praca zespołowa najwyraźniej nie jest domeną kunoichi z pierwszej grupy. Cóż, w sumie jej się nie dziwę. Ma istotne informacje do przekazania i wie, że są one nad wyraz naglące. Sęk w tym, że gdyby połączyła je z moimi informacjami, obraz byłby pełniejszy. Takie właśnie rzeczy uzyskuje się dzięki pracy zespołowej. Skoro jednak ta kunoichi pobiegła dalej, to nie muszę się już nią przejmować. Tym bardziej, że sądząc po jej szybkości, prędzej ona by opiekowała się mną, a nie ja nią. Skoro jednak za tym całym zamieszaniem stoi Uchiha, to warto połączyć moje informacje z cudzymi. Może nie znam zbyt dobrze Masako, ale wiem, że mogę jej zaufać na tyle, że nie współpracuje z Mesmerem. Jako członkini jego klanu Masako może jednak znać jakieś jego wrażliwości, co będzie bardzo przydatne dla oddziału, który zostanie wysłany, aby opanować tę parszywą sytuację.
Rozkładam wachlarz na ziemi i siadam na nim wskazując Masako, aby do mnie dołączyła. Następnie, niezależnie od decyzji Masako wznoszę się w powietrze i lecę w kierunku, w którym dostrzegam walkę.

Chakra: 66%-12%=54%

KEKKEI GENKAI: Shōton no Jutsu
NATURA CHAKRY: Fuuton
STYLE WALKI:
UMIEJĘTNOŚCI:
Nabyta -
PAKT: brak
ATRYBUTY PODSTAWOWE:
SIŁA 30-10=20
WYTRZYMAŁOŚĆ 20-10=10
SZYBKOŚĆ 21-10=11
PERCEPCJA 22-10=12
PSYCHIKA 1
KONSEKWENCJA 20
SUMA ATRYBUTÓW FIZYCZNYCH: 82
KONTROLA CHAKRY D
MAKSYMALNE POKŁADY CHAKRY: 102%
MNOŻNIKI:
POZIOM ROZWOJU DZIEDZIN NINPŌ:
NINJUTSU E
GENJUTSU
STYLE WALKI 0 (dziedzina E)
---
---
---
IRYōJUTSU
FūINJUTSU E
ELEMENTARNE
KATON
SUITON
FUUTON C
DOTON D
RAITON
KLANOWE D
JUTSU:
Ninjutsu:
Bunshin no Jutsu [E]
Henge no Jutsu [E]
Kai [E]
Kawarimi no Jutsu [E]
Kinobori no Waza [E]
Suimen Hoko no Waza [E]
Nawanuke no Jutsu [E]

Fūinjutsu:
Fūin no Jutsu [E]

Shōton:
Shōton no Jutsu: Reberu Di [D]
Shōton: Kuri no Ruhoīru [D]

Fūton:
Fūton: Enshō No Kaze [D]
Fūton: Furai Uchiwa [D]
Fūton: Fūsajin [D]
Fūton: Gōkūhō [D]
Fūton: Komakai Butokai Tatsumaki [C] viewtopic.php?p=119575#p119575
Fūton: Kaiten Shuriken [C] viewtopic.php?p=119661#p119661
Fūton: Reppūshō [C] viewtopic.php?p=120567#p120567
Fūton: Kamaitachi [C] viewtopic.php?f=86&t=7200&p=122378#p122378

Doton:
Doton: Doro Kawarimi no Jutsu [D]
Doton: Moguragakure no Jutsu [D]
Doton: Shinjū Zanshu no Jutsu [D]
Doton: Doryūsō [D]

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):
- Wielki Wachlarz
- Torba (przypięta do pasa)

PRZEDMIOTY SCHOWANE (NIEWIDOCZNE):
- 2 małe shurikeny wytworzone z kryształu (w torbie na pasie)

Nazwa

Fūton: Furai Uchiwa

Ranga

D

Pieczęci

Brak

Zasięg

Dowolny

Koszt

E: 14% | D: 12% | C: 10% | B: 8% | A: 6% | S: 4% | S+: 2% (1/2 co turę)

Dodatkowe

Do wykonania potrzebny jest wachlarz

Opis Technika wymagająca użycia wachlarza, mogąca jednak niejednokrotnie ułatwić użytkownikowi życie. Shinobi rozkłada swój wachlarz i przesyła do niego chakrę, a następnie siada/staje na nim. Dzięki temu może on latać, co ułatwia poruszanie się. Niestety, ma ona ograniczenie wysokości lotu - nie można się wzbić na większą wysokość niż 10 metrów. Można transportować na wachlarzu maksymalnie dodatkowe dwie osoby, przy czym za każdą koszt chakry na turę rośnie o kolejne 3% od osoby (pobierane od użytkownika).

[Chise]

Wszystko działo się tak szybko, że nie zorientowała się nawet co dokładnie się stało. Yoshimitsu wyglądał jakby spanikował i w ostatniej chwili zmienił zdanie, porzucając zamiar zabrania bestii by ratować swoją skórę. Widziała swoje shurikeny, które trochę jakby wbrew jej własnym oczekiwaniom sięgnęły celu i Chise sama była tym zaskoczona, a jednocześnie pomysł jaki miała nabrał sensu - o ile oczywiście próba skakania na bijuu mogła mieć jakikolwiek sens - nie zdążyła jednak zrealizować dalszej części planu. Koniodelfin wierzgnął i zamiast wylądować na grzbiecie już w locie dostrzegła zbliżający się ogon. Wbrew temu jak wyglądał nie był wcale mięciutki i puszysty, a spotkanie ze ścianą wyjątkowo bolesne. Uderzenie wydusiło z niej całe powietrze, sprawiło, że nawet nie krzyknęła, tylko oszołomiona osunęła się po ścianie. Początkowo to oszołomienie było najsilniejsze, obraz się jej rozpływał przed oczami, przez sekundę zastanawiała się czemu nagle bijuu zamiast pięciu ma jakieś dziesięć ogonów, potem potrząsnęła głową, chcąc odzyskać ostrość widzenia. Próba odetchnięcia głębiej zakończyła się syknięciem i natychmiastowym zatrzymaniem tych prób. Rozglądała się, próbując ustalić co się dzieje, jednak nie bardzo była w stanie. Wtedy podbiegł do mniej Kyoushi, który ją pogonił. Z pomocą białowłosego Uchihy podniosła się na nogi, nadal czując się na nich niepewnie. Spojrzała ku górze, gdzie wiele metrów nad nimi było widać koniec krateru i niebo, gdzie kazał się jej kierować.
- Nie wiem czy dam radę - powiedziała niepewnie. Na próbę najpierw sprawdziła jak jej panowanie nad czakrą i sprawiła, by bandaże się poruszyły i usztywniły nieco bolące ramie. Jeśli nie było z tym kłopotów, to ruszyła ku górze, zgodnie ze słowami Kyoushiego, prosto po pionowej ścianie i ku górze. Nie była w stanie zgrywać bohaterki w tym rozdaniu i tak zrobiła chyba wystarczająco. Jak się dostała na górę to zamierzała dostać się do Shigi i sprawdzić w jakim są stanie z jej podopiecznym. Najlepiej kawałek od krateru.
Jeśli zaś panowanie nad czakrą będzie jakkolwiek wątpliwe, to Uchiha nie zamierzała ryzykować upadku z kilkudziesięciu metrów na rozwścieczone bijuu i zamiast tego spróbuje się przedostać do korytarza z którego przyszli, by spróbować w miarę niezauważona przez potwora przeczekać najgorsze zawroty głowy. Najlepiej tak spory kawałek dalej, by nie oberwać czymś przypadkiem.

• Wstaje z pomocą Kyoushiego, sprawdza swoje panowanie nad czakrą używając bandaży i usztywniając złamane ramie
• Jeśli wszystko jest okey, idzie ścianą korytarza za plecami bestii. Jeśli coś jest nie tak, zostaje na dole i próbuje się przedostać do korytarza którym przyszła grupa i wycofać się nim. I przeczekać.

Nazwa

Tachihou Houtai

Ranga

C

Pieczęci

Brak

Zasięg

15 metrów

Koszt E: 24% | D: 18% | C: 15% | B: 12% | A: 9% | S: 6% | S+: 3% (za kontrolę nad 2 bandażami + 1/2 na turę)

Dodatkowe

Wymagane zabandażowane ręce

Opis Technika bardzo prosta i niesamowicie przydatna. Użytkownik wpływa na bandaże, które ma przywiązane do kończyn górnych przelewając do nich część swojej chakry. Bandaże tuż po tej operacji mogą się rozwinąć i być kontrolowane jak np. bicz czy też do chwytu. Ich siła jest równa 80, odnosi się to zarówno do podnoszenia przedmiotów, jak i krępowania ruchów przeciwnika. Pomimo użycia chakry materiał jest tylko trochę wzmocniony i po dłuższym używaniu lepiej kupić nowe bandaże.

Nazwa

Kinobori no Waza

Ranga

E

Pieczęci

Brak

Zasięg

Na ciało

Koszt

Minimalny, nieodczuwalny

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis <span style="display: block; margin: 0; padding: 0; text-align: justify;">Kolejna z podstawowych jutsu, które potrafią wykorzystać nawet największe świeżaki spomiędzy ninja. Technika ta pozwala na odpowiednią kontrolę i kumulację chakry w z góry określonym miejscu - tu są to stopy. Dzięki temu shinobi jest w stanie poruszać się po powierzchniach pionowych, a nawet poziomych (tylko w sprzeczności z grawitacją), czyli prościej - po ścianach i sufitach, drzewach, gałęziach, i po czym tylko nam przyjdzie ochota - nie wliczając wody.
Uwaga: Odpowiednio skumulowana chakra w stopach nie wyklucza korzystania z innych technik w trakcie jej używania.</span>

KEKKEI GENKAI: -
NATURA CHAKRY: Katon
STYLE WALKI: Nanken no Mai
UMIEJĘTNOŚCI:

• Wrodzona - Ślepiec
• Nabyta -

WSPOMAGACZE: CS;
Ciężarki - założone 21.07;
ATRYBUTY PODSTAWOWE:

• SIŁA 50
  WYTRZYMAŁOŚĆ 120 + 10 (bonus z ciężarków)
  SZYBKOŚĆ 180 + 40 (bonus ze zdjętych ciężarków)
  PERCEPCJA 135 | 162 z bonusem
  PSYCHIKA1
  KONSEKWENCJA60

SUMA ATRYBUTÓW FIZYCZNYCH: 514 bez bonusów
KONTROLA CHAKRY B
MAKSYMALNE POKŁADY CHAKRY: 96%
MNOŻNIKI: +20% percepcji, styl na S: +25 szybkość i percepcja
POZIOM ROZWOJU DZIEDZIN NINPŌ:

• STYLE WALKI 1 (dziedzina D)
  • Nanken no Mai - S
  • ---
  • ---
  NINJUTSU B
  ELEMENTARNE
  KATON B

JUTSU:
Ninjutsu D:
Utsusemi no Jutsu
Dorobou - WT
Suienzou no Jutsu

Ninjutsu C:
Hari Jiro
Hari Jugoku
Tachihou Houtai
Hitei Musho

Ninjutsu B:
Shunshin no Jutsu
Otakebi - WT

Nanken no Mai B:
Jagguru WT ranga B
Shikata no keikyoku WT ranga B

Katon D:
Katon: Hōsenka no Jutsu
Katongagure no jutsu - wt

Katon C:
Katon: Gōkakyū no Jutsu (nauczone na start)
Kaengiri (nauczone na start)
Katon: Endan (nauczone na start)
Katon: Kasumi Enbu no Jutsu (nauczone na start)
Katon: Kaen Senpū (nauczone na start)
Katon: Ryūka no Jutsu
Katon: tsubame - WT

Katon B:
Katon: Hibashiri
Katon: Haisekishō
Katon Arashi Hinote WT Shigi
Katon: Hitsukejin WT Shigi
Katon: Dai Endan
Katon: Karyū Endan
Katon: Karyūdan
Katon: Benijigumo
Katon: Ketatamashii

---

EKWIPUNEK

---

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):

• 7 mieczy obusiecznych
• Bandaż na rękach (15m)
• Maska
• 2 x kabury na udach
• 2 x torba
• duża torba
• Karwasz
• Bransoletka z wisiorkiem
• komin na szyi

PRZEDMIOTY SCHOWANE (NIEWIDOCZNE):
Kabura 1:

• 4 Kunai
• Granat dymny

Kabura 2:

• Nietoperzowy bumerang
• Makibishi w kształcie zwierzęcych kłów - 20
• Notka Świetlna - 5
• Senbon - 50

Torba 1:

• Granat Dymny 10
• Fałszywe notki 15
• Stalowa żyłka (1m) 20
• Bojowa pigułka żywnościowa 1
• Pigułka ze skrzepniętą krwią 3
• 5 zakrzywionych shurikenów 5
• Szpony

Torba 2:
Torba 2

• 20 kwadratowych shurikenów

Duża torba

• Fuma Shuriken 2 x 90 = 180
• Kuzuri

[Uchiha Masako]

Sytuacja zmieniała się dynamicznie. Małżeństwo pięknej białowłosej i wycofanego sensora, jak i Toshiro - kolejny z najemników - najwyraźniej planowali zostać i walczyć. Wydawało jej się, że usłyszała coś o tym, iż Yoshimitsu miałby utracić kontrolę nad demonem, co byłoby dobrym znakiem... ale oni i tak powinni dostarczyć w pierwszej kolejności raport. Zwłaszcza, że cholera wie, czy jednej osobie by uwierzyli, skoro ich dowódcy z ramienia Nara i Senju zostali zabici. Jakby tego mało, gdzieś na horyzoncie pojawiły się regularne wojska Aburame i z kimś walczyły? Czuła, że chaos dzisiejszego dnia coraz bardziej dawał jej się we znaki. Kiedy Harruchi zaproponował jej najwyraźniej lot na swoim wachlarzu, skinęła po prostu głową i weszła "na pokład".

- Yami, ty masz własny wachlarz, prawda? Lećmy może względnie niedaleko siebie i niezbyt wysoko, żeby w razie czego utrudnić temu Ranmaru trafienie nas. - zaproponowała, trzymając się chakrą podłoża. W sumie podejrzewała, że gdyby tamten łucznik zechciał, to trafiłby ich niezależnie od wysokości lotu, ale spróbować chyba nie zaszkodzi. W trakcie lotu obserwowała uważnie, z łukiem w gotowości, teren dookoła - tak, by móc w razie czego ostrzec Harruchiego lub strzelić w stronę zagrożenia.

  Ukryty tekst

---

EKWIPUNEK

---

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):
Torba, kabura na broń, kołczan, średni łuk.

  Ukryty tekst

[Hitsukejin Shiga]

I remember when
I remember, I remember when I lost my mind
There was something so pleasant about that place
Even your emotions have an echo in so much space
And when you're out there, without care
Yeah I was out of touch
But it wasn't because I didn't know enough
I just knew too much Kątem oka zobaczył, że śmieszny teleportacyjny wir i falowanie zaczyna obejmować także swoim działaniem bijuu, ich nie do końca zaprzyjaźnionego bijuu pięć ogonków. Znaczy Shiga święcie wierzył, że z tej przyjaźni jeszcze coś może wyjść, tylko bijuu musi wypaść spod kontroli czerwonowłosego otępiałego krwawopokoleniowego skurwesyna którego matka, gdyby wiedziała, że urodzi patetycznego dzbana, wyskrobałaby kunaiem. Och, tak, jest tu trochę złości na Yoshimitsu i jego... fakt, że żyje. Otóż Shiga nie lubił, kiedy jego ogień nie trafiał i nie zabijał. I to zwłaszcza taki, co gania przeciwnika. Żeby ten nie trafił, to już była sroga granda.
Granda w kilku solidnych aktach, bo okazuje się, że nikt nie przerwał atakowania - tylko Shiga głupek i ta jego opieka nad słabszymi, powstrzymały go przed słaniem kolejnych technik które pewnie nie zrobią wrażenia na Bijuu i Yoshu. Widział, że atakują niemalże dosłownie wszyscy prócz Kaia, Muraie, ludzie z góry, piaski, klony... Wszystko na raz i każdy miał jeden cel - wgnieść w podłogę psychopatę z krwawego pokolenia. I tym razem nie mówimy o Muraiu. Tylko o tym drugim psychopacie Yoshimitsu. Kurwa, a można przekuć to, że się jest przeżywańcem z takiej traumy jak pogrom i oprócz fajnego tytułu i zwalonej psychiki zyskać coś fajnego. Murai mordował, ale się go bali, jest jakiś posłuch. Natsume przekuł to w zostanie cesarzem imperium które naprawdę jest godne podziwu. O innych członkach pokolenia też coś tam było słychać, a tutaj nawet Yoichi się pojawił i widać było, że ma priorytety chłopak poukładane w życiu. I tylko ten Yoshimitsu sroce spod ogona...
Kiedy Yoshimitsu krzyknął donośnie "Kuuuurrrwaaa", Shiga wiedział, że to jest jedyna okazja. Jedna, jedyna. Nie powtórzy się więcej.
-NO, TWOJA STARA! - Odkrzyknął niemalże tak głośno, jak sam Yoshimitsu ze swoją pierwotną kurwą. Poniżanie i prowokowanie patetycznych glinianych naczyń jakoś strasznie dodawało mu punkty do podłamanego morale.
Żarty żartami, ale Shiga wiedział co robi. Zazwyczaj. Jak teraz. Nie z pyskowaniem, ale z, no właśnie, robieniem czegoś. Shiga dobiegł do Hirokiego. Nieprzytomnego, z rozwaloną nogą. Złapał go za fraki i zbakushinował w dal, unikając zostania zaciukanym na śmierć. Pigułka z krwią, podwiązanie nogi. Zaczął nawoływać, pod nogami pojawił się piasek. Wsparcie. Pora leczyć. Pieczęci i do dzieła.

Shiga ty uparty skurwysynie, teraz to już robisz na złość śmierci.
Ty go wcale nie chcesz uratować bo ci zależy.
Ty chcesz udowodnić samemu sobie, że jeśli się uprzesz, to nawet śmierć sama nic nie zdziała.
No, trochę. Coś w tym jest.
Tak jakby. No dobra. W punkt.

Najzabawniejsze, że uratowanie, a raczej próba czynnego ratowania życia Hirokiego było czymś, co zasłoniło Shigę przed obrażeniami. Piasek któregoś z piaskowych ludków podniósł go do góry, pozwalając uniknąć rozjebu jaki miał miejsce przez kule energii niedoszłe, machające ogony i kopytko tu i tam. Widział, kątem oka przy leczeniu, jak obrywają niemal wszyscy. Jednego był pewny - Chise nie miała jeszcze konieczności odkrycia swojego asa w rękawie. Przecież wtedy bijuu już by leżał z limem pod oczami. I własnym ogonkiem w dupie. Nie widział innej opcji niż całkowite zwycięstwo Chise. Kto jak kto, ale jeśli ktokolwiek imponował mnichowi czystą siłą fizyczną i uporem ciała i ducha, to była to Chise.
Spojrzał na nieprzytomną mordkę Hirokiego. Każdy jest w czymś dobry. Chise w przyprowadzaniu na śmierć głupiutkich Uchiha. A Shiga w siłowaniu się na ręke z Shinigami-samą, by nie zabierała tego głuptasa do Siebie, do Yomi.
-Hej, Hiroki, pobudka. Mógłbyś chociaż widzieć, jak cię ratuje... Znowu. - Szepnął do chłopaka, nie ściągając z niego obu rąk nawet na chwile. Pompował w niego czakrę jak nawóz w doniczkę srogiego bagiennego ziela. Wstawaj i rozkwitaj, murzasta parówo.
Jednak okazało się, że szalejąca bestia zaprowadziła większe zniszczenia niż Shiga myślał. A to "większe niż myślał" objawiło się w postaci lecącego prosto na jego mordę giga-głazu, pragnącego zakończyć trud i mękę Hirokiego, ale rykoszetem i biegnego Shigutkiego smagnąć w zły, bardzo zły sposób. Czy piaskowy zadziała na tyle skutecznie, by usunąć Shigutkiego z drogi zniszczenia przez głaz? Tego nie wiedział. Nie mógł liczyć TYLKO na innych. W zasadzie, to liczenie na innych bez wkładu własnego to bycie cholernym pasożytem. A Shiga nigdy nie lubił pasożytowania.
Na jego zamaskowanej mordzie pojawiła się determinacja pod tytułem "Nie dziś, kuhwo. Nigdy nie miałem lepszej łapy." Widział dla Siebie dwie opcje, obie równie głupie. Jedna jest taka, że zeskoczy z chmurki na ścianę, zostawiając Hirokiego na pewną śmierć. Ale to byłoby przyznanie śmierci wygranej walkowerem, a to nie wchodziło w grę. Drugi pomysł był tak głupi, że naprawdę mógł się udać.
Po co zabierać obie ręce do techniki katonu, co zanihiluje skałę, skoro ona wymaga pieczęci. A to czasu. A i wtedy nie można leczyć. A Hiroki potrzebuje takiego cholernego wsparcia medycznego jeszcze jakiś czas. Oby jak najkrótszy. Shigutki chciał się jeszcze trochę zabawić.
Dlatego Shiga, zabierając z ciała Hirokiego tylko jedną dłoń - i wcale nie przerywając leczenia, a jedynie chwilowo je spowalniając, puścił medyczną czakrę zamiast Z łapy to do WEWNĄTRZ łapy. I zamiast leczyć jedną z rąk Hirokiego - poczuł, jak medyczna czakra wypełnia jego mięśnie. To była szybka akcja. Kiedy tylko głaz będzie dość blisko by być w zasięgu zagrożenia ( o ile w ogóle będzie na ich trajektorii, gdyby piaskowiec nie zrobił roboty idealnie), Shiga uderzy w niego potęzną techniką która prawdopodobnie bez żadnego problemu rozdupczy skałę na żwir, minimalizując zagrożenie. Takie odłamki mogły najwyżej chlasnąć skórę, więc dla pewności mnich od razu wraca do leczenia dwoma rękami Hirokiego, zasłaniając go nieco swoim ciałem. Pancerz się połata, skóra i ciało się zregenerują, jeśłi jakiś odłamek postanowi mnicha trafić. Jednak co do tego, że technika zadziała nie było wątpliwości.
Jeśli chmurka pozwoli im trafić na powierzchnie, Shiga nawołując o pomoc medyczną poprosi o zajęcie sie Hirokim - druga grupa w końcu też chyba musiała mieć medyka albo kogokolwiek kto umie w medyczne chociaż do podtrzymania tego samego poziomu leczenia. Wyjaśni o nie ruszaniu obwiązanej nogi, o tym, że Hiroki zjadł już obie piguły i nic mu nie dawać i że trzeba go leczyć - w skrócie taki opis "co mu jest, co mu dolega i jak go nie zabić". Mnich miał naprawdę szczerą nadzieję, że jakiś medyk jest i przejmie robotę. W końcu trzeba było wracać do zabawy która na dole się chyba rozkręcała.... W najlepsze. Bez nas!

Streszczenie:

Shiga obraża starą Yoshimitsu.
Leczy Hirokiego.
Na chwilę osłabia nieco leczenie, by rozwalić głaz, jeśli ten na nich leci.
Wraca do leczenia, zasłaniając chłopca przed odłamkami jeśli takowe się pojawią.
Jeśli trafią na górę Shiga szuka medyka który przejmie jego robotę z Hirokim. Informuje o wszystkim w wielkim telegraficznym skrócie jak leczyć by nie szkodzić.
Jeśli się wszystko udało, to mniszek szuka dogodnej pozycji by wrócić do zabawy na dole i zużyć do reszty swojeg nieco nadwątlone czakrowe pokłady w dobry sposób.

  Ukryty tekst

[Asaka]

Asaka nie była tchórzliwa, ale jakoś… Jakoś wcale jej się nie paliło, by znaleźć się bliżej wejścia do dziury, czy w ogóle na dole, oko w oko z demonem. Samo rzucenie spojrzeniem na jego grzbiet i ogony, na jego biel zupełnie białowłosej wystarczyło. Jedną nogą najchętniej pobiegłaby za Yamim do obozu, by powiadomić co i jak, i oddalić się od tego piekła na ziemi, które się wyrodziło, a drugą zostałaby tutaj; z mężem, który był dla niej ważniejszy niż wszystko inne, i z Toshiro, który wydawał się równo mocno rozdarty co i ona. Druga noga trzymała się mocniej, bo… została. Została i obserwowała, zastanawiając się ile mogłaby jeszcze zrobić o ile cokolwiek w ogóle. Bo co ona jedna, mała muszka, mogła poradzić na demona i jakiegoś chorego Uchihę, z którymi nie do końca radziła sobie cała reszta mocarnych wojowników?
Skoro nawet Shikiego to przytłaczało…

  Ukryty tekst

- Nie będzie żadnego złażenia w dół, więc wybij to sobie z głowy – warknęła jeszcze do Shikiego. Mogła czy nie, nie zamierzała pozwolić, by jej mąż złaził na dół do tego piekła. Zresztą – ha, od kiedy on był taki chętny, by z własnej woli schodzić pod ziemię? - Wezmę nas na dół tylko, jeśli tutaj będzie bardziej niebezpiecznie niż tam – czyli łatwo było zgadnąć kiedy: nigdy.
Ruszyła biegiem za Shikaruiem, będąc gotowa go złapać za fraki, gdyby wpadł mu jednak do tej prawie pustej głowy (tej, w której można było usłyszeć głuchy odgłos przesypywanych monet, gdyby uderzyć go w czerep wystarczająco mocno) pomysł, by tam złazić. Nie na mojej warcie. Czekała jednak na jego ruch. Skoczy czy nie. Wykona technikę, czy nie. Dopiero, jeśli ta została wykonana i sięgnęła swego celu, jeśli go choć częściowo unieruchomiła bądź całkiem nie pozwoliła się ruszać – Asaka zbliżyła się na odległość zasięgu swojego jutsu i złożyła pieczęć. Jej celem była tylko jedna osoba. Tylko jedna, która miała się znaleźć w krysztale i już więcej z niego nie wyjść. Fałszywy mnich ognia. To jak najbardziej było osobiste.

tl;dr
Chwila rozmowy, po której Asaka rusza w krok za Shikim. Gdyby chciał skoczyć do dziury, to spróbuje go złapać, by mu to uniemożliwić. Czeka jednak na jego ruch, wiedząc, że dużo lepiej orientuje się w otoczeniu. Jeśli uda mu się zaatakować Shigę - ona, zbliżywszy się na odpowiednią odległość, dołoży atak od siebie, kryształ.

  Ukryty tekst

[Toshiro]

O tym co się tutaj działo zapewne będą opowiadać historie, a może nawet ktoś pokusiłby się o napisanie jakichś opowieści, czy nawet książki? W końcu działo się tyle, że na pewno starczyłoby na to materiału. Nie dość, że już wydarzyło się tak dużo, to to wydarzenie zdecydowanie miało do zaoferowania dużo, dużo więcej. Toshiro nie do końca był przekonany do tego wszystkiego, chodziło oczywiście o ich rozmowę i to co zamierzali zrobić państwo Sanada. Jednak kto jak nie on podąży za nimi i będzie ich wspierać tak jak oni wspierali jego? Oczywiście nie grał tutaj pierwszych skrzypiec, a tak na prawdę mogło się okazać, że będzie tylko stać i obserwować, aczkolwiek zamierzał być tam gdzie być powinien. Chyba sama perspektywa walki z demonem u boku tak znanych person jak Ichirou czy też Seinaru aż tak mu nie ciążyła jak to co miało nadejść. Zamęt, który wprowadził doskwierał nie tylko jemu, ale widać było po białowłosej, że ona też nie wie tak na prawdę co zrobić. Uciekać? Zostawić to wszystko w piździet, czy może podążać wiernie za Shikaruiem. Oczywiście zdecydowała się na tę drugą opcję, zaś Nishiyama i tak wcześniej zadecydował, że chce wracać, więc po prostu zrobią to razem. W końcu przyjaciele powinni się trzymać razem i wzajemnie móc na sobie polegać i sobie ufać, nieprawdaż?
Niestety lawendooki nie chciał w tej chwili rozmawiać o sharinganie, o którym wspomniał. Nie było na to czasu i rzeczywiście miał rację. Chłopak jednak bardzo chciał się dowiedzieć o tym jakie tajemnice skrywa ta nazwa. Miała nadzieję, że po wszystkim będzie czas i na te wyjaśnienia. O ile oczywiście wszyscy z nich z tego wyjdą... W każdym razie rozstali się z Yamim, który został jeszcze poinformowany o tym, że do obozu zmierzają jeszcze inni ludzie z ich grupy.

  Ukryty tekst

Płeć: Mężczyzna
Ranga: Doko
Wzrost: 181 cm
Waga: 69 kg
Wiek: 18 lat
Data urodzenia: 367r. - zima
Znaki szczególne: Brak
Kolor włosów: czarne
Kolor oczu: czarne

UBIÓR:Jeśli chodzi o ubiór bruneta, tutaj zależy od obserwatora. Jedni stwierdzą, że jest całkowicie normalne, a inni mogą uważać, że jest niecodzienne. Jego garderoba nie jest zazwyczaj zróżnicowana jeśli chodzi o kolory, góruje czerń i szarość. Na co dzień jak i w bój Toshiro ubiera się dość oficjalnie. Na wierzchu nosi coś w rodzaju luźnego, gładkiego płaszcza w ciemnych kolorach. Pod tym znajduje się kimono koloru czarnego również bez żadnych zdobień. Przepasane jest brązowym, materiałowym, ozdobnym pasem. Pod nim ma jeszcze białą koszulę z kołnierzykiem w kształcie litery v, tak jak w kimonie. Na rękach ma coś w rodzaju rękawiczek, które sięgają tylko do kostek. Nosi luźne szarawe spodnie, które są zwężane ku dołowi. Do tego na stopach ma wysokie czarne buty, które kojarzone są raczej z samurajami. Kiedy robi się zimno przywdziewa czarny, ciepły płaszcz z kapturem.
WYGLĄD: Toshiro po swoim ojcu odziedziczył nie tylko wyjątkowo czarne oczy, ale spory wzrost. Jego długie ciało sprawia, że jest znacznie wyższy od swoich rówieśników, jak na tak młode lata, a przynajmniej tych z tego regionu, z którego pochodzi. Szczupłej postury chłopak, bo tak można go nazwać, posiada jasnego koloru cerę, która świetnie kontrastuje z jego włosami. Ciemne kosmyki są często związane w kitkę. Kilka niesfornych pasm opada również na jego twarz czy też po prostu fruwają wolno. Czasem chodzi w rozpuszczonych włosach, jednak jest to rzadkość, bo jest to po prostu mało praktyczne. Jeżeli chodzi o postawę ciała chłopaka, jest on barczysty, lecz jeszcze wiele mu trzeba by można było mówić, iż jest dobrze zbudowany. Z wiekiem Nishiyama stawał się coraz bardziej mężny, a jego włosy rosły, tak, że związane w kitkę sięgały mu za pas. Tak na prawdę nie wyróżniał się niczym szczególnym wśród ludzi. Ot zwykły, wysoki chłopak o czarnych oczach i czarnych, długich włosach. Charakter: Nie ma nic cięższego do opisania jednoznacznie niż charakter Toshiro. Z reguły jest on cichy, skromny i spokojny. Nie stara się wyróżniać wśród innych ludzi i działa często we własnym interesie czego musiał się nauczyć na przestrzeni lat. Pozostawiony sam sobie musiał poradzić sobie z wieloma przeciwnościami losu, co uodporniło go nieco na krzywdę innych, aczkolwiek nigdy nie zostawał wobec niej obojętny. Przez swój wędrowniczy tryb życia raczej nigdzie nie zostaje na dłużej, choć ma sentyment do "rodzinnych" ziem Daishi, gdzie spędził najwięcej ze swojego życia jako dziecko. Dość często wraca na "stare śmieci". Jednak jeśli chodzi o kontakty międzyludzkie, to brunet nie jest zbyt towarzyską osobą jeśli kogoś wcześniej nie poznał. Zazwyczaj stroni od poznawania nowych ludzi, aczkolwiek nie alienuje się nie dopuszczając do siebie nikogo. Czasem choćby z nudy potrafi też sam zagadać, choć to rzadkość. Oprócz tego zawsze stara się traktować wszystkich z szacunkiem. Jednak gdy traci cierpliwość, to potrafi wybuchnąć. Jednak, aby do tego stanu doprowadzić, to na prawdę trzeba się nieźle postarać. Historia młodego Toshiro ma swój początek na ziemiach Daishi pośród Karmazynowych Szczytów. Młoda para uciekła pod presją władz prowincji, w której mieszkali wcześniej. Nie ma to teraz tak na prawdę największego znaczenia jakiej, jednak faktem stało się, że ścigana Hibana i Nagamoto zbiegli na północ. Po drodze okazało się, że kobieta jest brzemienna, więc tym bardziej uśmiechnął się do nich los. W końcu mogli zacząć gdzieś od nowa, z dala od konfliktów z klanami i ich gierkami polityczni. No właśnie, cóż w ogóle sprawiło, że musieli się wynieść? Ktoś wysoko postawiony po prostu musiał zrzucić na kogoś winę za morderstwo, którego dokonał, aby ktoś z jego ludzi objął dany urząd. Padło akurat na nich. Jednak kto by się przejmował nic nie znaczącymi shinobi?Na szczęście w chwili urodzin Toshiro wszystko to poszło w niepamięć, a szczęśliwi rodzice mogli cieszyć się tylko z tej chwili. Ugoszczeni dzięki uprzejmości rodu Kosekich mogli wieść spokojne życie, a przynajmniej do czasu. Zostańmy jednak jeszcze trochę przy tych sielankowych czasach, gdzie wszystko wydawało się proste i łatwe. Młody chłopak dorastał często będąc oddawany pod opiekę Masaru, przyjaciela rodziny. Był to samotny, starszy mężczyzna, który miał sporą posiadłość. Hibana i Nagamoto często zostawiali go ze staruszkiem gdy udawali się na misje w celu zarobku. Tam jednak nie próżnował, ponieważ Masaru również był shinobi, jednak przez kontuzję ręki nie był tak sprawny jakby chciał i musiał porzucić swój dotychczasowy fach. Na szczęście dla Toshiro, który mógł razem z nim trenować pod nieobecność rodziców. Młodzieniec ochoczo spędzał czas ze staruszkiem ciężko pracując nad polepszeniem swoich umiejętności. Bardzo często otrzymywał różnego rodzaju rady, które często okazywały się bardzo trafne. I tak żył sobie spokojnie przez jakiś czas nawiązując jedną z pierwszych mocniejszych relacji uczeń-mistrz. Masaru stał się dla niego dobrym wujkiem, z którym zawsze mógł porozmawiać o wszystkim, a także mógł udać się do niego gdy chciał zasięgnąć rady jeśli chodzi o sprawy shinobi, czy też jakiś aspekt treningu.
Pewnego dnia Toshiro wyczekiwał w domu staruszka, aż rodzice go odbiorą. Niestety niesamowicie się spóźniali przez co chłopak w końcu zasnął. Niestety gdy się obudził Masaru nie miał dla niego dobrych wieści. Demony przeszłości przyszły zebrać swoje żniwa. Okazało się, iż podczas jednej z rutynowych misji została zastawiona pułapka przez shinobi z klanu, z którego pochodzili jego rodzice. Dowiedziawszy się gdzie przebywali domniemani zabójcy postanowili zemścić się na nich pomimo sporego upływu czasu. Być może był to po prostu kaprys, któregoś z rządzących, a może po prostu akurat tamci ludzie byli tak bardzo zawistni, że nie chcieli odpuścić. Tak na prawdę nigdy nikt już się tego nie dowie, ponieważ sam Nishiyama nie wiedział skąd dokładnie pochodził. Jego rodzice nigdy nie opowiadali mu o miejscu, z którego się wywodzą, jedynie o tym co stamtąd odziedziczyli. Tamtego dnia Toshiro wiedział, że jest to koniec pewnej ery. Jego oczy zalały się łzami, a emocje, które odczuwał wprost rozrywały go od środka. Masaru starał się zachowywać spokojnie i pocieszać młodziaka, jednak nikt nie był w stanie wtedy uspokoić takiego młodzika. Żal i gorycz towarzyszyła mu jeszcze przez wiele dni. Jednak starał się o tym nie myśleć i skupiał się jedynie na treningach ze staruszkiem, który pozwolił mu u siebie zamieszkać. Od tamtej pory był dla niego jak ojciec. Opiekował się nim i trenował go wedle jego życzenia, ponieważ Toshiro chciał stać się na prawdę potężnym ninja, który będzie potrafił obronić ważne dla niego osoby. Właśnie to postanowił tamtego dnia i dążył do tego z całych swoich sił. Dowiedziawszy się co nieco o historii jego rodziców był na prawdę dumny, że mógł być ich dzieckiem. Jednak miało to też swoje drugie dno. Postanowił, że nigdy nie zaangażuje się w politykę. Nie chciał mieć do czynienia z żadnym klanem, ponieważ uważał, że każdy dba tak na prawdę tylko o siebie i nie liczyło się dobro ogółu, a jedynie tylko tych u władzy.

  Ukryty tekst

[Ayatsuri Juranu]

Ataki znowu dosięgnęły celu, a Yoshimitsu znowu wszystko zignorował. Prawie wszystko, gdyż bystre oko mogło dostrzec, że shurikeny Chise jednak się do niego dostały zanim zniknął. A gdy nie było człowieka, to ofensywa Juranu już nie miała żadnego znaczenia. Nie miał jak walczyć z tak ogromną bestią złożoną z chakry. Senbony, ostrza, trucizny. Nic to było na coś, co jednym tchnieniem niszczy skały i zabija ludzi nawet przez sen. Chłopak wycofał swoje ważki do siebie, by usiadły na jego ramionach. Teraz jednak pojawiały się dodatkowe problemy utrudniające przetrwanie. Wstrząs, który został spowodowany przez potężny atak Bijuu, przekierowany fortunnie przez Yoichi’ego, nie zakończył zagrożenia. Skały opadały ze zniszczonych górnych partii góry, a marionetkarz znalazł się w cieniu kamieni. Poprawił swoje ustawienie i zaczął oceniać największe zagrożenie, największe odłamki.

Ruszył więc biegiem, a w zasadzie szybkimi zrywami. Wspierał każdy taki zryw odbiciem się macką marionetki, która wspierała nogę. Niestety kierunek, w którym musiał uciekać, to kierunek zbliżający go do zagrożenia jakim było starcie wielkiego psa z koniodelfinem. Naprzód. Tako wspierała go w ruchach, swoimi mackami układając się tak, by nie musiał samą swoją siłą pędzić do przodu. Przy jego zmęczeniu byłoby to ryzykowne, ale oby było skuteczne. Miał za mało chakry by postawić swoją potężną tarczę i po prostu odpierać wszystkie ataki. Za dużo już jej zużył na światła, pieczęć tunelu i zamknięcie zwłok Shikari’ego i i Harumi. Ale trzeba było przeć naprzód, z szybką kontrolą tego, jak jest w nowym miejscu względem spadającego głazu. W końcu powinny dołączyć do niego dwie pozostałe marionetki, ale wykorzystanie ich teraz będzie zbyt trudne. Zamiast na ramiona, jak uprzednio planował, posadził je na plecach, na drewnianej płycie osłoniętej płaszczem należącym do marionetki.

Juranu miał już plan na następny ruch, ale nic z tego nie pomoże, jeśli demon dalej będzie pod kontrolą, a tak chyba jest, bowiem zmiana oczu wiązała się z zupełną zmianą zachowania Pięcioogoniastego. Gdy tylko jednak oczy się zmienią z powrotem, powinna nastąpić chwila dezorientacji, a wtedy będzie chciał wykorzystać sytuację, by na nowo rozpocząć rozmowy…

STRESZCZENIE

• Ucieczka przed kamieniami naprzód (skoro bijuudama trafiła w przeciwległą ścianę, to przy nim powinno być „bezpieczniej”). Ruch wspiera owijająca się wokół mnie marionetka
• Przywołanie z powrotem latających marionetek i posadzenie na plecach.
• Obserwacja oczu bijuu, czy spada już kontrola Yoshimitsu, która się prawdopodobnie wiązała ze zmianą oczu.
• Zerkanie ciągle w górę, czy nie ma kolejnych skał
  Szybkość marionetki: 48 (byłoby 96, ale kara za sterowanie trzema marionetkami bez wymaganej szybkości). Chociaż w zasadzie teraz nie steruję pozostałymi a tylko mam podłączone, a jest opisane, że to kwestia szybkości wykonywania ruchów dla wszystkich.
  
  Magazynki:
  Tonbo #1: 31/40
  Tonbo #2: 32/40[/ghide]

UŻYTE TECHNIKI:

Już wcześniej. Nici niewidzialne (dla większości pozbawionej sharingana):

Nazwa

Chakura no Ito

Ranga

D

Pieczęci

Brak

Zasięg

100 metrów

Koszt

E: 1,4% | D: 1,2% | C: 1% | B: 0,8% | A: 0,6% | S: 0,4% | S+: 0,2% (za jedną nić)

Dodatkowe

Płacimy tylko za wytworzenie nici.

Opis Podstawowa technika kuglarzy. Za jej pomocą wytwarzamy na czubkach palców cienkie nitki chakry, które następnie można podłączyć do marionetki. Dzięki odpowiednim ruchom rąk i palców jesteśmy w stanie wywołać pożądane ruchy u kukły, np.: przemieszczenie się czy też aktywowanie danego mechanizmu. Początkujący kuglarze muszą podłączyć aż dziesięć nici do jednej marionetki aby funkcjonowała poprawnie. Z czasem liczba ta ulega zmianie i możliwe jest sterowanie większą ilością lalek za pomocą mniejszej ilości nitek. Same nici chakry są niesamowicie wytrzymałe, a przeciąć je można jedynie ostrzem pokrytym chakrą, bądź całkowicie z niej stworzonym. Zniszczyć może je także wystarczająco duża siła (od przeciętnej wzwyż). Od rangi klanowej B istnieje możliwość sprawienia, że nici stają się niewidoczne, przez co shinobi bez specjalnych zdolności nie będzie mógł ich dostrzec.

CHAKRA:

KC D, a więc:
50,3%[/ghide]

EKWIPUNEK

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE): Strój Juranu, dwie kabury na broń umiejscowione na udach, pusta manierka, manierka z wodą;

PRZEDMIOTY SCHOWANE (NIEWIDOCZNE):
1 m bandaża nawilżonego zimną wodą jako okład na czoło
Kabura na prawej nodze: Mały zwój #1 (czerwony), Mały zwój #2 (brązowy), 1x kunai.
Kabura na lewej nodze: Mały zwój #3 (biały), Mały zwój #4 (niebieski), 1 m bandaża, 17. Wampirze kły w formie nakładki, niby zabawka ale jednak ze stali., (10) Butelka 7/10 porcji Ari

(278 198/300) Mały zwój #1 (czerwony):
(40) Marionetka Tonbo nr 1 (amunicja: 31/40 senbon w wariancie Ayatsuri); senbony zatrute za pomocą Mahi + link do zatrucia;
(40) Marionetka Tonbo nr 2 (amunicja: 35/40 senbon w wariancie Ayatsuri); senbony zatrute za pomocą Mahi + link do zatrucia
(50) Rękawica łańcuchowa
(120) 8 metrów łańcucha z kolcami
(18) 3x Kunai
(10) 5x shuriken

(Kugutsu no Fūin) Mały zwój #2 (brązowy):
Marionetka Tako

(202,75157,25/300) Mały zwój #3 (biały):
(70) Podstawowy statyw alchemiczny;
(12) 1x Umiarkowany zestaw ziół;
(10) Butelka 10/10 porcji Ari;
(10) Butelka 10/10 porcji Irakusa;
(15) Manierka pełna wody
(1,25) 31. 5 stylowych dzwoneczków w kształcie czaszek.;
(3,5) 35x kartka papieru; (3) 30x kartka papieru;
(15) Torba;
(16) Duża torba;
(20) Płaszcz;
(20?) Stare ubranko;
(10?) Wino zapomnienia;

(Fuuin no Mizu) Mały zwój #4 (niebieski):
1/2 Małych zasobów wody[/ghide]

Specjalistyczne ubranko na gorące warunki

Nazwa

Strój Juranu

Typ

Ubranie/Mechanizm Ayatsuri

Objętość

100

Opis Strój zaprojektowany przez Ayatsuri Juranu, łączący przewiewny strój do działania na pustyni oraz maskę służącą do przeciwdziałania wszechobecnego piachu, jak i zabezpieczenia przed truciznami, a szczególnie niefortunnym zastosowaniem tych własnej produkcji.

Materiał - cienka przewiewna tkanina. Żeby uzyskać wartości zachowania ciepła organizmu użyto jej podwójnej warstwy, z niewielką przestrzenią na powietrze pomiędzy. W ten sposób podczas wiatru zachodzi bardzo szybko wymiana powietrza, zaś podczas bezwietrznych warunków całkiem przyzwoicie zachowuje ciepło ciała przed ucieczką na zewnątrz.

Wiatraczki - cechą szczególną całego stroju jest zaszycie w wybranych miejscach metalowych wiatraczków, które osłonięte są drewnianymi obudowami o wymiarach 6x6x1 cm. Łącznie wszystkich takich urządzeń jest 12, umiejscowione w specjalnych kieszonkach między warstwami materiału, kieszonki są doskonale dopasowane, dzięki czemu materiał nie wcina się w działający wiatraczek, a same kształty obudów trudne do zauważenia z zewnątrz.
W skład budowy wiatraczka wchodzą też sprężyny napędowe oraz łożyska. Naciągnięcie sprężyny jest możliwe za pomocą Niezauważalnego kosztu chakry (wymaganie Ninjutsu D). Po naciągnięciu wiatraczki działają przez 8 godzin. Materiały są tak dobrane, by zminimalizować tarcie przy ruchu obrotowym skrzydełek wiatraka.
Umiejscowione są tak, by studzić ważne punkty na ciele człowieka:
W tunice: na mostku , na plecach pomiędzy łopatkami, pod pachami i nad biodrami.
W spodniach: po dwa na każdym udzie, przyłożone do okolic tętnicy udowej, po jednym na każdej łydce, tuż pod kolanem.

Tunika - ma luźne rękawy, zapewniające swobodę ruchów, a także dość sztywny tors, w celu zapewnienia dokładności chłodzenia. Tunikę uzupełnia głęboki kaptur, który w pewnym miejscu ma dodatkową warstwę, którą można przyczepić do maski.

Spodnie - stosunkowo luźne, z wyraźnie ciaśniejszą częścią udową od piszczelowej. Dodatkowe szwy nie pozwalają wiatraczkom na latanie.

Komin - biały komin otaczający skórę szyi. Sięga na ramiona, musi być zakładany przed tuniką. W górnej części można go przypiąć do maski.

Maska - maska zbudowana ze skóry i drewna, z długim dziobem wypełnionym watą nasączoną w substancjach zapachowych. Wata oczyszcza wdychane powietrze z pyłów i cieczy, jest także możliwa do szybkiego wyczyszczenia po zdjęciu maski. Na watę od strony twarzy bardzo łatwo też zastosować antidota na znane przez użytkownika gazy bojowe. Szerokie wizjery są ze szkła i zapewniają przejrzyste widzenie. Maska zapinana jest paskami z tyłu głowy o drewnianych sprzączkach, zaś na swoich obrzeżach ma dodatkowe zapięcia, którymi można przyczepić wnętrze kaptura.

Buty - obuwie ninja w kolorze czarnym.

Paski - Dwa normalne paski to ściśnięcia tuniki i spodni w talii. Cztery krótkie paski z klamrami do zapięcia na kończynach, by ograniczyć wpadanie niechcianych pyłów. Szlufki do pasków znajdują się w talii, na ramionach i w okolicach kostek. Sprzączki są drewniane.

Wymagania

Założenie

Brak

Pełna sprawność

Brak

Dodatkowe Opcjonalnie

Cena

1250 Ryō

Link do tematu postaci

KLIK!

[/ghide]
Marionetki:

Nazwa Kukły

Tonbo (ważka)

Ranga

C

Klasa

Ultra lekka

Cena

700 + amunicja senbon.

Materiały

Drewno (wszystko oprócz ostrzy i mechanizmu wyrzutni)

Wygląd Kukła w dużym przybliżeniu przypomina ważkę o długości 35 cm. Składa się z rozszerzonego korpusu (długość 15 cm, średnica do 10 cm, "urnowaty" kształt, kolor bordowy i zielone od frontu z niebieskimi oczami) do którego przymocowane są nóżki (czarne, trzysegmentowe, kolejno średnice walców - 5-5-3 cm, średnica 1 cm, ostatni odcinek - 3 cm - jest tylko połową przecinając wzdłuż) i "skrzydła" (kształt trójkąta, długość 15 cm przednie i 20 cm tylne ustawione z tego samego punktu co przednie pod kątem ~45 stopni, szerokość wszystkich zwęża się od 4 cm do ostrego czubka, malowanie białe z pomarańczowym paskiem), oraz z ogona (długość 20 cm, średnica 5 cm, walec, malowanie bordowe).

Mechanizmy Objętość fuin: 40.

Wyrzutnia senbonów w korpusie - wylot frontowy, w miejscu ust (zamykany).

Mały magazynek na senbony w ogonie - objętość 10 (40 senbonów).

Ruchome ostrza: oś obrotu 5 cm od frontu marionetki. Mechanizm pozwala im się złożyć (wszystkie na raz) do osi marionetki, w celu przechowania. Długość: jak na rysunku: 15 cm i 20 cm. Obracane są parami o tej samej długości. Szerokość ostrzy zwęża się od 4 cm do czubka, zaostrzone są z obu stron, możliwość obrotu w obie strony - pary niezależnie od siebie nawet mogą.

Nóżki (6x, oznaczone pełnymi kółkami na rysunku - poza osią ostrzy): rozłożone co około 3,75 cm od frontu marionetki (eh, równe odstępy na korpusie, dzielone 15/4). Są od spodu, nie od boków i w dwóch liniach (symetrycznie względem osi korpusu i ogona). Składają się ze stawu kulistego (koło zamalowane) i dwóch stawów zawiasowych. Części nóżek są kolejno długości 5-5-3 cm. Staw kulisty jest częściowo "zanurzony w korpusie", co pozwala na maksymalny ruch w każdej osi obrotu na przestrzeni +-90 stopni. Średnica nóżek około 1 cm, ostatni, najkrótszy fragment jest tylko półwalcem, żeby podstawa do stawiania była płaska (połowa walca o średnicy 1 cm, przekrojona w pionie). Czyli podsumowując, 6x staw kulisty, 12x zawiasowy. Dzięki ruchowi nóżek można w znacznym stopniu zmieniać kąt ustawienia marionetki, co pozwala na celowanie wyrzutnią senbonów przy ustawieniu kukły na podłożu.

Link do tematu postaci

KLIK!

Nazwa Kukły

Tako

Ranga

B

Klasa

Lekka -> Średnia, zmiana przy odpieczętowaniu elementów.

Cena

3000 Ryo

Materiały

Drewno

Wygląd Kształt humanoidalny. Brak twarzy na głowie, zamiast nóg można dostrzec 6 macek wychodzących z tułowia. Całość okryta bardzo szerokim czarnym płaszczem z bardzo szerokimi rękawami.

Mechanizmy "Punkt centralny" to spora złączka na wysokości ramion, w osi, gdzie powinien być kręgosłup. Jest osłonięty korpusem przed atakami z zewnątrz. Znajduje się w nim skierowany w dół rozpylacz trucizny.

Ręce: Stawy podobnie jak u człowieka, czyli staw kulisty w ramieniu, zawiasowy+śrubowy w łokciu. Różnicą jest staw kulisty w nadgarstku, który nadaje większej swobody ruchu dłoni niż u człowieka. W stawie nadgarstkowym jest otwór, przez który może przejść ostrze, ale unieruchamia dłoń w jednej z dwóch pozycji - otwartej dłoni skierowanej do zewnątrz i do wewnątrz.
Stawy ramienne połączone są dodatkowo z punktem centralnym i górą korpusu.
Długości: ramię 35 cm, przedramię 30 cm, dłoń z wyprostowanymi palcami 20 cm.
Średnica do 8 cm.

Uzbrojenie rąk:
2x ukryte ostrze - w przedramionach, wysuwane przez dłonie, długość ostrza 25 cm (cienkie, bardzo szpikulcowate, prezentują głównie wartość jako broń kłuta - patrz: ostrza używane przez Kankurou na marionetkach)
Tarcza chakry na lewym przedramieniu - normalny ludzki rozmiar.


Nogi: 6 wydłużanych modyfikacjami kukły macek. Składają się z krótkich elementów ułożonych w dwóch warstwach. Dzięki temu można wydłużyć każdą mackę dwukrotnie, osiągając przy tym wysoką "elastyczność" i efekt z anime: <!-- m --><a class="postlink" href="https://www.youtube.com/watch?v=bhvbtgk ... SU</a><!-- m -->
Macki od góry połączone są w punkcie centralnym. Bazowa długość to 175 cm, maksymalna 350 cm. Średnica do 5 cm ze zwężeniem końcowych fragmentów. Ze względu na ich skrętność nie ma możliwości precyzyjnego chwytu jak np. za samą rękojeść lub nadgarstek, do czegoś takiego konieczne jest szersze owijanie.

Dwie macki są w wersji bazowej, 4 są zapieczętowane techniką Senju Sobu. Pieczęć ma miejsce na punkcie centralnym. Brak innego sprzętu w nogach.


Korpus: Wymiary ok. 60x30x70 (szerokość-głębokość-wysokość, z tym, że nie jest prostokątny). Przypomina napierśnik, jednak z zabudowanymi otworami od góry i boków (pomijając oczywiście miejsce na wmontowanie szyi i stawów ramion). Pełni funkcję obronną dla punktu centralnego. Jest możliwość otwarcia korpusu z zawiasami w górnej części w osi lewa-prawa. Tak więc przód i tył korpusu są klapami. Zabieg ten umożliwia działanie nóg na większej przestrzeni kątowej podobnie do rozszerzenia paszczy na tym obrazku: <!-- m --><a class="postlink" href="https://vignette.wikia.nocookie.net/bat ... ie.net/bat ... 0921111925</a><!-- m -->

Na wewnętrznej i zewnętrznej stronie korpusu są zaczepy na macki, żeby można było transportować kukłę bez całkowitego rozwinięcia macek wzdłuż, a owinięciu jej samej. Zaczepy nieużywane chowają się w skorupę i nie mają żadnego wpływu na ruchy.

Głowa: Mały magazynek na gaz (5 dawek). Trucizna jest prowadzona do rozpylacza w punkcie centralnym.
Szyja: Mały magazynek na gaz (5 dawek). Trucizna jest prowadzona do rozpylacza w punkcie centralnym

Link do tematu postaci

KLIK!

[/ghide]

STATYSTYKI:

KEKKEI GENKAI: Kugutsu
NATURA CHAKRY: Fuuton
STYLE WALKI: Chen
UMIEJĘTNOŚCI:

• Wrodzona -
• Nabyta -

PAKT: -
ATRYBUTY PODSTAWOWE:

• SIŁA 1
  WYTRZYMAŁOŚĆ 41 (26)
  SZYBKOŚĆ 41 (26)
  PERCEPCJA 81 (66)
  PSYCHIKA 1
  KONSEKWENCJA 1

SUMA ATRYBUTÓW FIZYCZNYCH: 164 (139)
KONTROLA CHAKRY D
MAKSYMALNE POKŁADY CHAKRY: 104%
MNOŻNIKI: +4% chakry z wytrzymałości || -15 do statystyk fizycznych na czas eventu
POZIOM ROZWOJU DZIEDZIN NINPŌ:

• NINJUTSU D
  GENJUTSU E
  STYLE WALKI B | - | -
  • Chen
  • ---
  • ---
  IRYōJUTSU E
  FūINJUTSU B
  ELEMENTARNE
  • KATON -
    SUITON -
    FUUTON D
    DOTON -
    RAITON -
  KLANOWE B

JUTSU:
NINJUTSU

• [E]Bunshin no Jutsu
• [ E ]Henge no Jutsu
• [ E ]Kai
• [ E ]Kawarimi no Jutsu
• [ E ]Kinobori no Waza
• [ E ]Suimen Hoko no Waza
• [ E ]Nawanuke no Jutsu
• [ D ]Suienzou no Jutsu
• [ D ]Utsusemi no Jutsu
• [ D ]Hikari no gijutsu-kyu

FūINJUTSU

• [ E ]Fūin no Jutsu
• [ D ]Fuuin no Mizu
• [ C ]Gofū Kekkai
• [ C ]Shikoku Fūin
• [ C ]Kuchiyose: Raikō Kenka
• [ B ]Fuka Hoin
• [ B ]Fukoku Hoin
• [ B ]Gofu Kekkai no Toranhishon

KUGUTSU

• [ D ]Chakura no Ito
• [ D ]Sōshūjin
• [ C ]Kugutsu no Fūin
• [ B ]Ayatsuri Fuka Hoin
• [ B ]Kikō Junbū
• [ B ]Hitokugutsu: Hotetsu
• [ B ]Senju Sobu

CHEN

• [ D ] Kusarinageru
• [ D ]Teiōsekkai
• [ C ]Hebi Kusari

FUUTON

• [ D ]Enshou no Kaze

[Yami]

Odebrałem dwie norki od Shikaruia i wsadziłem je do torby. Były mi potrzebne. Nie miałem pewności co może mnie czekać w lesie i do jakiej może dojść walki. Potrzebowałem im i to bardzo. Dzięki nim mógłbym powtórzyć technikę, którą wykonałem z Toshiro. Dewastującą technikę ognistej fali trawiącą wszystko i wszystkich. Oczywiście wiązało się to z dodatkowymi ilościami chakry. Tej nie miałem już za dużo. Kolejne użycia będą męczyć me ciało, to już teraz odczuwało piętno strachu a także walk i długiej przeprawy. Dlatego zawracając wyciągnąłem pigułkę żołnierską i wsadziłem do ust. Smak ohydny, gorzki jednak odżywił moje ciało i wzmocnił pokłady energii witalnej. Wzmocnione ciało pozwoliło mi głębiej odetchnąć. Powrót sił niemal do stanu sprzed rozpoczęcia wyprawy napełnił także mojego ducha. Strach wciąż tkwił we mnie jednak nie w takim stanie jak chwilę temu.
Dopadłem w końcu do Masako i Harruchiego. Skinąłem głową na jej propozycję wspólnej przeprawy. Pomimo widocznego zmęczenia wciąż próbowali dotrzymać mi kroku. Sam też nie zamierzałem ich pozostawiać bardziej z własnego dobra niż ich. Nawet jeśli są zmęczenie podczas walki mogą coś wskórać. Nawet jeden, dobrze rzucony shuriken może zaważyć na losie walki. Kiedy więc Harruichi zaczął rozkładać wachlarz myślałem, że chciał go raczej przygotować do ewentualnej walki, starcia z nieznanym wzrokiem kiedy jednak wskoczył na niego aby lecieć przez las trochę się przeraziłem, szczególnie, że Masako sama chciała abym dołączył. To był jednak poważny błąd. Co prawda mogłem przyspieszyć ale zwiększała się także widoczność dwójki. Co jest bardziej widoczne na tle lasu, ubrany w zielony strój mężczyzny czy duża biała płachta papieru na której znajdują się dwie osoby? Decyzja Haruchiego może sprawdzić na nas zagrożenie.
- Zostawcie latanie. Będziecie w ten sposób zbyt widoczni! - Głos raczej nie był silny, na tyle by mogli komfortowo mnie usłyszeć.
Dopiero wtedy też zacząłem dostrzegać wielkie tumany kurzu. Odgłosy walnej walki. Pytanie tylko kto z kim walczył. Możliwości było kilka. Docelowymi grupami byli Senju i Nara, którzy zaczęli biec w kierunku wystrzelenia Potężnej kuli czarnej pary a także zwałów ziemi, Tajemnicza grupa Ichikatsu o której nic tak na prawdę nie wiemy a trzecią opcją byli Aburame, którzy zostawili swój ślad na jednym z znalezionych przez nas ciał. Harruihic zaczął lecieć ku walce. Ten chłopak jest szalony!
- Czekaj! - rzuciłem w jego stronę.
Musiałem jakoś dowiedzieć się kto walczy. Tylko jak? Z oddali niczego się nie dowiemy. Z bliska narażam naszą trójkę na dostrzeżenie i walkę. Nie ma Shikaruia, który mógłby dostrzec co tam się dzieje i nam o tym powiedzieć. Dystans między nami rósł ale wciąż był w zakresie jego magicznych 9km. Więc pewnikiem wie co tam się dzieje... Może i widzi mnie, Harruchiego i Manako. Może... Odwróciłem się w kierunku z którego przyszliśmy. Wyciągnąłem lewą rękę i przyłożyłem ją do mojego prawego Karwasza. Pojawił się niewielki kłębek dymu a w mojej ręce mała kulka. Ta sama, którą dałem Shikaruiowi. Wskazałem prawą ręką na siebie, następnie wskazałem na kłęby kurzu. Następnie skinąłem głową i wskazałem na bombkę świetlną a palec z niej wskazałem ku górze. Przekaz miał brzmieć mniej więcej tak "Czy nasi, walczą. Jeśli tak użyj bombki świetlnej"
- Poczekajmy na znak. Jeśli biją się tam Senju i Nara Shikarui powinien nas o tym poinformować blaskiem bombki wyrzuconej ponad korony drzew. Jeśli walczą nasi zajdziemy ich od boku. Atak na tyły w tak nielicznym i słabym gronie to czyste samobójstwo.
Następnie wskoczyłem na drzewo. Głowę wyciągnąłem ponad korony drzew oczekując na wsparcie. Swoją bombkę schowałem do Torby. Z prawego Karwasza wyciągnąłem jeszcze dwie rzeczy. 10m żyłki a także moją specjalną bombkę dymną. Nitkę dołączyłem do owiniętej materiałem kuli. Całe cudo wsadziłem do torby.

ZDOLNOŚCI

  Ukryty tekst

JUTSU

  Ukryty tekst

EKWIPUNEK

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):

• Torba umieszczona na prawym udzie,
  Skórzane karwasze z umieszczonymi na nich pieczęciami,
  Skórzane rękawiczki, z metalowymi blaszkami,
  Klasyczna Kamizelka Shinobi oraz płaszcz w kolorze zieleni.

PRZEDMIOTY SCHOWANE (NIEWIDOCZNE):

  Ukryty tekst

[Seinaru]

Walka z Biju na dole, na bardzo ograniczonej przestrzeni okazała się niewypałem. Właściwie to nie miała być w ogóle walka z Demonem, wszyscy tak naprawdę brali na celownik Yoshimitsu, jednak gdy ten wymknął się po raz kolejny trzeba było ratować się przed tym co zostawił za sobą. Keiowi nie udało się zgodnie z planem dotrzeć do grzbietu Konika. Smagnięty ogonem w locie został posłany prosto na ścianę, co wybiło mu na razie z głowy brawurowe pomysły. Zdezorientowany i obolały rozejrzał się dookoła, gdy wylądował już na dnie jamy. Po swojej jednej stronie miał inną ofiarę Biju (Murai), a po drugiej cały ten pierdolnik, który zadział się, gdy Kei znajdował się w locie na spotkanie ze ścianą. Wielki Pies siłował się z Wielkim Koniem, a reszta... a reszta była w rozsypce.
Trudno było nie zauważyć spadających im na głowę wielkich odłamków skał, które teraz stanowiły bardziej bezpośrednie zagrożenie, niż wielka moc Demona i które trzeba było potraktować unikiem priorytetowo. Cały czas wstrząśnięty (ale nie zmieszany!) Kei postanowił uniknąć, zamiast walczyć z wielkimi kamieniami. Oddalając się od Demona, zaczął biec wzdłuż ściany jeśli spadające kamienie na to pozwalały, z szybkością nieco mniejszą niż maksymalna naturalna (wziął poprawkę na swój aktualny stan). Chciał po prostu uciec ze strefy zagrożonej zmiażdżeniem, a gdy już znajdzie się we względnie bezpiecznej części jaskini, chciał przy pomocy chakry wbiec po ścianie i kierować się ku wyjściu z jaskini. Ucieczka na otwarte pole na górze była teraz ich jedyną szansą. Zostając na dole nie mieli żadnej szansy na wygraną, natomiast na górze... wciąż tej szansy nie było, ale przynajmniej była szansa na przetrwanie.

Streszczenie:
Seinaru po otrząśnięciu się po uderzeniu o ścianie i ocenie sytuacji robi uniki przed spadającymi kamieniami wzdłuż ściany, jeśli to możliwe, oddalając się od walki z demonem. Gdy znajdzie się w jakiejś względnie bezpieczniejszej części jamy wspina się po ścianie ku wyjściu na górze. Jak można wywnioskować z opisu, nie przejmuje się zupełnie innymi osobami.

  Ukryty tekst

[Hiroki]

Pustka, nicość, ciemność. Wszystko, a raczej nic, co otaczało go wokoło, mogło przyprawiać o mdłości. Powieki z każdą sekundą, stawały się cięższe, mięśnie obolałe, a serce jeszcze bardziej przyśpieszyło. Pompowało teraz krew niemal tak szybko, że gdyby mogło, spróbowałoby wyskoczyć z klatki piersiowej i pognało w stronę jednej z czarnych ścian. Hiroki wziął głeboki oddech. Zamknął oczy i wypuścił powoli powietrze. Chciał się uspokoić, jednak nagle, poczuł, że jego buty przemakają. Woda powoli zaczęła napływać do groty, szybko zalewając ją do kolan. Młodzieniec, otworzył oczy, rozglądając się nerwowo. Chciał czym prędzej znaleźć wyjście, jednak nawet odrobina światła nie docierała do tego miejsca. Był w pułapce, z której nie sposób było uciec. Woda napływała szybciej i szybciej, a Hiroki lada moment miał zostać zalany po sam czubek swojej głowy. Na jego szczęście potrafił pływać, jednak w żaden sposób nie polepszało to jego sytuacji. Wody zbierało się więcej i więcej, a on był bezradny. Zupełnie tak jak gdy zaczął wbiegać po ścianie, by chwilę później zostać zmyty piachem, którego nie był w stanie nawet zauważyć. Pomieszczenie coraz szybciej i szybciej wypełniało się przeźroczystą cieczą, by finalnie dobić do skalnego sklepienia. Hiroki wziął swój ostatni oddech, próbując z całej siły uderzać w sufit tego dziwnego miejsca, niestety wszystkie jego trudy wydawały się iść na nic. Tlen z każdym ciosem uchodził z ciała chłopaka, równie szybko co siły, a raczej ostatki siły, które pozostały w jego ciele. Zamknął oczy, modląc się w duszy, do boga śmierci, by ten dał mu te jedną, ostatnią szansę, by pozwolił mu odwlec dzień egzekucji, który zbliżał się coraz bliżej. Nie chciał udać się do Yomi. Było dla niego za szybko, jednak bezsilność, która go wypełniała, nie pozostawała złudzeń. Być może tak miało być? Tego, nie wiedział nikt...

TL:DR

Majaczy sobie pt. 2

Chakra+Techniki

Chakra:89

Ekwipunek:

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):

• Kabura na prawym udzie
• Kabura na lewym udzie
• Plecak
• Torba na biodrze
• Biały płaszcz
• Rękawiczki
• Materiałowy komin

PRZEDMIOTY SCHOWANE (NIEWIDOCZNE):

• Karwasz schowany pod płaszczem.
  Kabura na prawym udzie:
• 2x Kunai z 30 metrami stalowej żyłki
• 2x Kunai
  Kabura ne lewym udzie:
• 4x Kunai
  Torba na biodro:
• 16x Shuriken
  Plecak:

Zużyte przedmioty:
2x Manierka z wodą
20m bandażu obwiązanego wokół głowy.
1x Pigułka zywnościowa (oddana Shidze)

Statystyki:

KEKKEI GENKAI: Sharingan
NATURA CHAKRY: Katon
STYLE WALKI:
UMIEJĘTNOŚCI:

• Wrodzona -
• Nabyta -

PAKT: BRAK
ATRYBUTY PODSTAWOWE:

• SIŁA 10-15=1
  WYTRZYMAŁOŚĆ 45-25=20
  SZYBKOŚĆ 30-25=5
  PERCEPCJA 41+10(sharingan)-25=26
  PSYCHIKA 1
  KONSEKWENCJA 1

SUMA ATRYBUTÓW FIZYCZNYCH: 126
KONTROLA CHAKRY: D
MAKSYMALNE POKŁADY CHAKRY: 104%
MNOŻNIKI:
POZIOM ROZWOJU DZIEDZIN NINPŌ:

• NINJUTSU E
  GENJUTSU E
  STYLE WALKI 0 (dziedzina E)
  • ---
  • ---
  • ---
  IRYōJUTSU E
  FūINJUTSU E
  ELEMENTARNE
  • KATON C
    SUITON E
    FUUTON E
    DOTON E
    RAITON E
  KLANOWE D

[/list]
JUTSU:
Ninjutsu:
[E] Bunshin no Jutsu
[E] Henge no Jutsu
[E] Kai
[E] Kawarimi no Jutsu
[E] Kinobori no Waza
[E] Suimen Hoko no Waza
[E] Nawanuke no Jutsu
Fūinjutsu:
[E]Fūin no Jutsu
Sharingan:
Sharingan: Ichi Tomoe
Katon:
[D] Katon: Katongagure no jutsu
[D] Katon: Hōsenka no Jutsu
[C] Katon: Ryūka no Jutsu
[C] Katon: Kasumi Enbu no Jutsu
[C] Katon: Kaen Senpū
[C] Katon: Gōkakyū no Jutsu
[C] Katon: Endan