[Event] Podziemia Iglicy

[Hitsukejin Shiga]

I remember when
I remember, I remember when I lost my mind
There was something so pleasant about that place
Even your emotions have an echo in so much space
And when you're out there, without care
Yeah I was out of touch
But it wasn't because I didn't know enough
I just knew too much W sumie to Akarui miał rację, o czym dopiero sobie Shigutki przypomniał. Wtedy przecież było - że dwie są śmiertelnym zagrożeniem, a Akaruiego nie było przy pierwszej pigule, to jest - kiedy walczyli na placu z wysłannikami Hana. Dlatego był czysty, tylko Shiga był samobójcą. Ale czy w tym zawodzie każdy nie jest trochę samobójcą? Wstajesz rano, a wieczorem twoje zwłoki stygną jeśli masz choć trochę więcej pecha niż zwykle. Shiga nie mógł się doczekać jak przeżyje tą eskapadę, zbierze wszystkie ważne informacje i dostarczy je Katsumi. Informacje z Midori, przeszczepy i operacje + nauka Uchiha ognistych jutsu. Jeśli po tym nie dostanie conajmniej Sentokiego to chyba opuści ród, bo po co trzymać się z kimś kto nie potrafi cię docenić? Mógłby iść do Daishi, gdzie ma dobrą sławę, ale z drugiej strony iść pod rządy człowieka którego Han wskazał z imienia... Tykająca bomba. Kiedy Ruiek poprosił go o rzucenie okiem na jego stan, mnich skinął głową. Jego iryojutsu i zapasy były przecież gotowe do użycia także dla przyjaciół jak Akarui.

W sumie zastanawiało go to.
Wszyscy zdawali się słyszeć o Pustym, znali Kukyo i mówili o nim z pewnym podziwem. A przecież Shiga był równie bardzo znany co Pusty. W karczmach, na szlakach handlowych, w osadach o Hitsukejinie wspomina się nawet więcej, bo jest "nowszy" niż Pusty. A mimo tego, ludzie tutaj zdają się to ignorować. Co, jesłi nie popisujesz się mrocznym TORTURUJE I ZABIJAM to ludzie przechodzą do pasywnego - O, to ten znany. Dobrze go mieć ze sobą - i kontynuują swój żywot? Przecież rozpoznawalność jego nie była gorsza od pustego, może był po prostu mniej rzucający się w oczy. Albo ludzie to idioci.

Najbardziej go chyba zastanawiała dziewczyna, która wyglądała mu na tak znajomą. Cholernie znajomą, ale jednak... nie, nie na miejscu. Ze wszystkich osób i wszystkich lat ze swojego życia, skomasowanych w jeden zajebisty horyzont zbiegów okoliczności raczej spodziewałby się, że los wypluje mu pod pachę losowego Akuryo znikąd. O, cześć Jeźdzcu antykreatora, dobrze cię widzieć, co tam, a no, spoko. Tak, to definitywnie było dużo bardziej prawdopodobne niż to, że pojawiła się tutaj, w ziejącym dupsku samego świata, właśnie ona. Jednak ona cały czas machała łapami, manipulowala coś przy swoim ciele. Przesunął w zrokiem w to miejsce. Złota spinka z grawerem.
Pierdolona spinka z grawerem. Niczym kotwica, która przypomniała całkowicie zamkniętą kartę w zapieczętowanym na trzy spusty i osiem zamków zwoju. Spojrzał na przedmiot, który kiedyś należał do niego i skrzywił się. I to solidnie się skrzywił, ale zamilknął. Nie zatrzymywał dziewczyny która jak najszybciej chciała się od niego ulotnić. Poszła do tego osiłka, a Shiga zacisnął pięśći. Miał ochotę odpalić chakra kogeki, połączyć to ze swoją wiedzą o rakankenie i wziąć zamach. Ale wtedy pewnie mózg Moriego zatrzymałby się osiem metrów dalej, przebijając po drodzę ścianę. Chyba, że był dość mały, by mieć właściwości penetrujące - jak malutki, ale bardzo przyśpieszony pocisk, bełt z kuszy. To nie tak, że miał coś do mięśniaka. Po prostu zdawał się trzymać z jego protegowaną. Z JEGO PROTEGOWANĄ.

Którą mu odebrano, wyrywając z jego życia szansę na normalność. Bo widzicie, kiedy ma się dziewięćdziesiąt lat na plusie i większość wydarzeń się pamięta poprzez kotwice - obrazy, jak wtedy, gdy przypomniał sobie bitwę na linii Ayatsuri i Kaguya gdy zobaczył jej obraz w antykwariacie i Siebie na tym obrazie - albo jak teraz tą pieprzoną spinkę którą zostawił dla swojej uczennicy.... to tak, to się wszystko trochę miesza. Bo jest tego za dużo, bo jest zbyt aktywnie, plącze się bo zwyczajnie zbyt wiele jest do spamiętania. I czasem przychodzi ochota by osiąść gdzieś i w spokoju trochę posiedzieć, odpocząć - pożyć jak normalny człowiek. Zabijanie dla Jashina nigdy nie było problemem - mało to bandytów? Każdy Shinobi przecież ma wiadra krwi na rękach! A czy zabijasz bo tak, czy zabijasz by żyć... w tym ujęciu to chyba Shiga jest nawet bardziej niewinny niż inni.
Bo on się nie prosił być Jashinistą. Ale jak już został i żyje, to czemu miałby teraz to porzucać? Oddać swój dar tylko dlatego, że, mimo iż robi wszystko to co inni, to z jakiejś przyczyny jest tym złym, żywym demonem?
Dlatego, nawet dyskutując z mnichem Kaiem, obserwował kątem oka Harumi Nawet nie wiedział jak do niej zagadać. Jak do niej podejść. W końcu wydarzyło się tak wiele, minęło tak wiele lat.

Kiedy Shikari zdradził mu swoje umiejętności mimo wstępnych niechęci, Shiga uśmiechnął się do niego ciepło. Był wdzięczny za szczerość, chociaż połowiczną. W tak paskudnym miejscu są przecież wszyscy sojusznikami i rodowe sekrety schodzą na drugi plan - co ci po sekretach kiedy nie przeżyjesz? Ale, na wyciągnięcie z niego co potrafią Nara na dobrą sprawę- przyjdzie jeszcze czas. Kiedy Kai z kolei pokazał mu swoje blizny - spotulniał i wydawał się przeistaczać w zbitego psa. Taki fajny człowiek, a kolejna ofiara Jashinistów. Mruknął tylko - przepraszam, mimo, że nijak nie była to jego wina, a jednak było mu wstyd za swoich braci.

Mimo, że od kilku lat praktycznie wszystkim ważnym dla Siebie ludziom dawał informację o swoich braciach, ich sekretach i tym jak ich zabić. Bo Shiga to wypadek jedyny w swoim rodzaju - dobry Jashinista, który zabija by oczyszczać, a nie bo krew jest amciu amciu cimcirimci - inni Jashiniści to w większości potwory albo idioci. Albo oba na raz, często się ze sobą wiąże, zaskakujące...
-Co do bóstw, to życzę wam wszystkim tylko, by Hikohohodemi, bóg cienia ognia i wygasania żaru był dla was jak najbardziej łaskawy, bo chyba wchodzimy prosto do trzewi Kagutsuchiego.... - Rzucił głośno, by wszyscy usłyszeli, ale nawet najgłupsi i najbardziej ograniczeni dostrzegą, że coś jest nie tak. Był smutny, najpierw Harumi, potem kolejny dowód na to, że Jashiniści to śmiecie. Ech.

Potem doszli do rozwidlenia, jak już kilka osób zdążyło prawie opaść z sił w tej ciemnej parnocie. Padł oczywiście pomysł, a raczej moment się pojawił na dyskusję - rozdzielać się, czy nie. Chise jednak ucięła wszystko paru słowach. Mnich jak najbardziej postanowił się przejąć jej słowami - gotów w każdej chwili do odpalenia Chakra Kogeki i swojej atutowej techniki by, jeśli się okaże, że pod kimś wybucha gejzer, uratować tą osobę po prostu odpychając ją z zagrozonego miejsca wpadając na nią swoim ciałem i lecąc z nią, wykorzystując swój impet, na razie jednak, jak nic nie widać, a Chise słyszy tylko pierwsze objawy, ciężko powiedzieć gdzie będzie konieczność zareagowania.

Jeśli się okaże, że zagrożenie minęlo i mają okazję się wypowiedzieć i porozmawiać na wspomniany temat - czy się rozdzielają czy nie, mnich postanowi przedstawić swoje zdanie jasno i wyraźnie.
-Rozdzielanie się zwiększa szanse na to, że będą trupy. Ale mamy trzech medyków, jeśli nasi przewodnicy się uprą koniecznie rozdzielać. - spojrzał na Akaruiego i Hirokiego, obaj wyglądali, jakby pierwszy raz w życiu byli w saunie. - Okej, dwóch medyków. Mnie i Sayakę Ridę. To daje nam możliwość zrobienia dwóch grup, bo jeśli ktoś ma pomysł by puścić grupę bez medyka to niech pójdzie pierdolnąć głową w mur, może rozumu się troche nabije. - Warknął, wyraźnie podirytowany samą możliwością, że grupa mogłaby się rozpaść na wiele mniejszych komórek.
-Jeśli koniecznie chcecie się rozdzielić to wolałbym grupę z Chise, Hirokim... Może być Harumi i Mori Jin. Pięć osób. Dobrze byłoby się po sześć - siedem jednostek podzielić więc jak ktoś chce.... Oczywiście Ciebie Wilku liczę z twoimi kompanami jako jednego, bo głupotą byłoby was rozdzielać. Dwie grupy z całej naszej zgrai to maks. Ale nadal, cholera, wolałbym, byśmy się nie rozdzielali... Z drugiej strony jeśłi wybierzemy złe rozwidlenie możemy zmarnować kilkanaście minut albo godzin i dojść do ślepego punktu. Rozdzielając się, upewnimy się, że chociaż jedna z grup gdzieś dojdzie, a ta, co nic nie znajdzie, będzie mogła potem dołączyć albo wycofać się z jaskiń... - Dodał, zwracając się do Yoichiego gdy mówił o psach. Rozejrzał się, robiło się ciemno.
-Nie chcę wytykać palcami ale Akarui i Hiroki wyglądają słabo. Weźcie, polejcie się wodą, napijcie, ochłodźcie się jakoś... mogę wam manierkę jeszcze dać, jak potrzebujecie, grupa która was dostanie będzie miała potencjalny problem na głowie w postaci nieprzytomnego, KTÓREGO NIE PORZUCIMY BO JESTEŚMY GRUPĄ I WSZYSCY ZA JEDNEGO JEDEN ZA WSZYSTKICH. Nie wiem czy zawrócenie w tym momencie ma sens, bo ktoś musiałby iść z wami, byście nie padli po drodze i nie umarli w samotności, bo nie jest powiedziane, że będziemy wracać tą samą drogą. - Podniósł głos, zwracając się bardziej w stronę zamaskowanego Ayatsuri który miał dziwne pomysły.
-I ogólnie pewnie zaraz zbraknie nam światła. Jeśli nikt nie ma nic lepszego to mogę do prętu od namiotu przywiązać kilka bełtów i podpalić je. Bełtów mam dużo, a taka pochodnia troche by się paliła, a katonu nie będę używał bo nie potrzebujemy więcej temperatury. - Skwitował chyba wszystko. Wszystkie - hehe palące - problemy.
Na sam koniec postanowił się sam napić ze swojej manierki co to ją w torbie ma, jak odpieczętował manierki sobie, Chise i Hirokiemu.

Jeśli się rozdzielą, a będzie okazja porozmawiać (w sensie dłuższa chwila względnego spokoju, a Harumi będzie pod ręką) to mnich zagai do niej, że kojarzy tą spinkę. A mianowicie powie po prostu, że to jest jego spinka... I już sobie ją przypomniał. Tak jak i to, że nie rozstali się w zbyt przyjaznych okolicznościach.
A on musiał spierdalać potem z osady, znów stając się wyrzutkiem całego świata.

Shiga przeprasza Kaia za Jashinistów i dziękuje Shikariemu za informacje.

Błogosławi grupę jako kapłan i mnich.

Jeśli coś się dzieje po słowach Chise, to Shiga odpala swoją nową, fajną technikę i ratuje dupę zagrożonej osobie, niezależnie kto by nią był - jeśli jest jakaś zagrożona.

Jeśli mają okazję pogadać i powiedziećswoje zdanie:
Jest przeciwny rozdzielaniu się bo zwiększa to szanse, jednak jeśli się rozdzielą to mówi dlaczego to jest dobre (bo znacząco mniejsza szansa, że wszyscy zmarnują czas i siły idąc w jakiś slepy zaułek) i z kim najchętniej by poszedł: Z Chise, Hirokim, Harumi i Mori + ewentualnie ktoś, koniecznie medyk w grupie (czyli on albo Rida).
Czyli wolałby się nie rozdzielać, ale widzi zalety tego i w razie co nie będzie stawał mocno okoniem.

Proponuje zrobienie pochodni z dostępnych sobie materiałów i zrobi ją, jeśli się okaże, że nikt nie ma nic lepszego - wiadomo, bełty do pręta, krzesiwo, hubka i robimy.

Oferuje wodę dla Hirokiego i Akaruiego, jakby to mogło im jakoś pomóc.

  Ukryty tekst

[Akarui]

Czujecie swąd gotowanej ludziny?

Akarui czuł. I wiedział też, skąd ten zapach się niesie - spod jego ubrań. Kolejny łyk wody nie pomógł. Następny też nie przyniósł orzeźwienia. Minęło tak mało czasu i mimo całej wiedzy związanej z medycyną, z przetrwaniem na pustyni, z racjonowaniem płynów, z manierki zniknęło już o wiele za dużo wody! Oddychanie przez urwany rękaw nie pomagało. Cienkie ubranie nie pomagało. Z całego ciała leje się pot. Tozawie nawet ręce zaczęły się ślizgać po ramiączku plecaka, a powiew powietrza podczas luźnego zwisu nie pomagał. To było jak obieg ciepłego powietrza w piekarniku. A płuca? Tragedia. Medyk nie pamiętał, czy kiedykolwiek podczas podróży przez Samotne Wydmy tak szybko czuł się tak źle! Czy to różnica w wilgoci powietrza? Bardzo możliwe, tu było tak mokre, że jeszcze chwila i można się poczu jak w basenie! Albo garnku z zupą...

Wokół odbywało się parę rozmów, z których część Akarui zdołał uchwycić. Dowiedział się co nieco o Wilku, łysym mnichu czy też samym liderze grupy z klanu Nara. Sam w tym czasie walczył o każdy kolejny oddech wiedząc, że próba rozmowy zabierze mu kolejne siły. Potem jednak wydarzyło się parę rzeczy. Pierwsza to informacja dotycząca rozwidlenia ścieżki. Rozpoczęła ona debaty dotyczące podzielenia się na grupy, co bardzo nie podobało się medykowi. Pierwszy wypowiedział się Juranu. Ochrona przewodników i tropicieli to podstawa, zgoda.Druga część jego wypowiedzi, mimo że drastyczna, również miała rację bytu. Pani medyk była przeciwna rozdzielaniu się, tak samo Shiga. Ten jednak nie chciał nikogo zostawiać za sobą. Wskazał też na stan Tozawy, jednak ten nie miał mu tego za złe. Medyk sam musiał się odezwać: - Myślę tak jak Juranu. Podział na grupy zmniejsza wartość bojową całości. A słabe ogniwo w takiej sytuacji to kotwica, która ciągnie w dół całą resztę. Odwrócił się do Shikari'ego i powiedział: - Kapitanie, jeśli to jeszcze możliwe, mój stan zdrowia nie pozwala mi na kontynuowanie podróży, dalej będę tylko ciężarem. Będę bardziej przydatny w obozie. Nie odeszliśmy jeszcze zbyt daleko, zdołam wrócić na własnych nogach.

Cisza! - rozkaz Chise stojącej tak niedaleko odbił się echem pod rozpaloną czaszką Akarui'ego. Wiedział, że to jej zmysł słuchu jest tu na wagę złota. Opierała na nim całe swoje życie od tak dawna. Mimo odzyskania wzroku na pewno jest wyczulony do granic możliwości i medyk starał się nawet ściszyć swoje dyszenie, byle jej tylko nie przeszkadzać. Potem krótki raport o ruchu i wibrowaniu podłoża, którego medyk jeszcze nie zdołał wyczuć. Dziewczyna zrobiła krok w kierunku medyka. Czyżby chciała oddać przysługę? Gdyby nie prowizoryczna maska na twarzy, widać by było, jak się zarumienił. Sam zrobił krok w jej kierunku i lewą dłonią dotknął jej pleców, szepcząc: - Podczepiłem Cię, jak w porcie. Po tych słowach odsunął się ten sam krok i opuścił dłoń niżej. Drugą, morką od potu, odpiął kaburę i wyciągnął swój ostry kastet, dokładnie i głęboko wciskając palce w jego otwory, byle się nie wyślizgnął. Jak tylko zagrożenie minie i dostanie pozwolenie, musi wrócić. Tu nikomu się nie przyda. Nie da rady pomóc, gdy sam będzie pomocy potrzebował.

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Hiroki]

Warunki atmosferyczne, zdecydowanie nie były czymś, co działało na ich korzyść. Sharingan nie wykrył niczego w jamie, co ucieszyło chłopaka. Na moment mógł zapomnieć o tym, że duchota i parność tego miejsca, powoli go wykańcza. Kiedy obejrzał się za osobą, którą obiecał obserwować, zaklął cicho pod nosem. Zniknęła. A jedyny ślad, jaki po sobie zostawiła, to jedno, czarne pióro. Jego Dojutsu, rzeczywiście było bardzo przydatne, zwłaszcza, jeśli chodzi o dostrzeganie detali. Bez słowa, zanim jeszcze zdążyli wyruszyć w głąb jamy, podszedł do porzuconego piórka, łapiąc je delikatnie palcami i oglądając je ze wszystkich stron. Kto wie, może to jakaś wskazówka? Teraz jednak Uchiha musiał założyć najgorszy możliwy scenariusz. Zdrada - i to taka, która może okazać się niesamowicie bolesna. Zastanawiał się, czy informować o tym grupę. W końcu mają już wystarczająco dużo problemów, a żaden ze zgromadzonych zdawał się nie przejmować faktem, że jest ich o jednego mniej, do tego wszystkiego - osoba, która zniknęła wiedziała o nich prawie wszystko, a oni o kobiecie, wiedzieli tylko tyle, że mało mówi...

W jego głowie słyszał szum, jednostajny, nieprzerwany szum. Niczym fale rozbijające się o piasek na pustyni, lub wiatr pędzący przez ogromną polanę. Temperatura go przytłaczała. Do tego wszystkiego, jedyna odkryta część jego ciała czyli twarz, zaczynała zmieniać kolory. Nie mógł o tym wiedzieć, rzecz jasna, jednak czuł jak ciśnienie krwi w małych żyłkach pod jego skórą znacznie wzrasta. Było to uczucie dziwne i nieprzyjemne. Z drugiej strony zaś zimne dreszcze na plecach. To, co działo się z młodzieńcem, było dalekie od "okej", lub "wszystko dobrze". Jego stan był coraz gorszy, a każdy krok sprawiał, że czuł się coraz gorzej. Słowa ludzi dookoła niemal nie docierały do niego podczas ruchu. Nie zapamiętał, że wilk jest członkiem krwawego pokolenia, walczył z kryzysem, który zdecydowanie nie miał zamiaru ustąpić, bądź przegrać tego pojedynku.

Nagle jednak wszyscy zatrzymali się, jak jeden mąż. Hiroki niemal nie wpadł w Kyoushiego, delikatnie oparł swą dłoń o jego plecy, sapiąc ciężko.

- Wybacz, zagapiłem się. - zacisnął dłoń z piórem w palcach, przełknął resztki śliny. Następnie złapał za manierkę, która niestety zdążyła się już nieźle nagrzać wewnątrz plecaka. Odkręcił ją, a następnie zsuwając komin z ust, łapczywie wypił sporą część jej zawartości. Może połowę, resztę zaś rozlał na swoją twarz, z plecaka wyciągając jeden ze zwiniętych bandaży. Miał zamiar obwiązać twarz, by odizolować ją od tego gorąca. Szybkim jak na siebie ruchem, zdjął kaptur, a następnie jeszcze szybciej zaczął obwiązywać głowę bandażem, przygryzając jeden z końców, a następnie sprawnie obwijając bandaż wokół własnej głowy pozostawiając jedynie miejsce na usta, uszy, oczy i nos. Woda którą na siebie rozlał była zdecydowanie chłodniejsza od powietrza, do tego bandaż zaabsorbuje jej nadmiar, dzięki czemu przez jakiś czas będzie on zmniejszał temperaturę głowy chłopaka. Po zakończeniu tej prostej operacji naciągnął komin z powrotem, to samo robiąc z kapturem. Był rozkojarzony, nie docierało do niego, dlaczego się zatrzymali i co teraz próbują rozmówić. Nagle jednak usłyszał głos najbardziej mu znajomy. Chise. Jednak... Barwa jej głosu była zimna. Chłodna. Nigdy nie słyszał jej w takim tonie. Otworzył szerzej oczy. Światło które dawała technika Juranu nieco pomagała, do tego Sharingan w porę ostrzeże ich przed nadchodzącą chakrą, bądź człowiekiem, który takową chakrę posiada. O ile to, co się do nich zbliżało miało w sobie jakąś chakrę, Hiroki od razu poinformowałby o tym grupę.

Ostrzeżenie, a raczej rozkaz Chise podziałał na niego bardzo pozytywnie. Determinacja wróciła, a w sercu pojawił się płomyk nadziei. Był otoczony silnymi ludźmi, jednak tak jak i Akurai rozważał możliwość powrotu do obozu. Niestety, było to o wiele bardziej ryzykowne niż dalsza podróż w głąb jaskini. Wytężył wszystkie swoje zmysły i wyczekiwał teraz nadchodzącego ataku z kierunku wskazanego przez Chise, jeżeli taki nastąpił, zapewne stanąłby za trójką przed nim, stając w pozycji pozwalającej mu szybko zareagować na niebezpieczeństwo, uskakując w tył, oczywiście wcześniej spoglądając przez ramię by upewnić się, że nie wpadnie na żadną z osób za nim.

---

Jeżeli zaś atak nie nadszedł, lub udało się im w miarę sprawnie z nim uporać, Hiroki miałby wtedy czas na odezwanie się, ba. Wreszcie doszedł do siebie - przynajmniej mentalnie. Kryzys został przerwany przez jego nauczycielkę, dosyć sprawnie ustawiając go do pionu. Cóż, miał swoje przemyślenia, nie tylko na temat rozdzielenia grupy, ale również odwrotu do obozu. Był zmęczony, dlatego też jego głos, drżał, zresztą to co chciał powiedzieć nie było zbyt proste.

- Odwrót pojedynczych jednostek nie wchodzi w grę. Rozejrzyjcie się dookoła. Brakuje nam jednej osoby, osoby która wie o nas wszystko, a my o niej nie wiemy nic. Opuszczenie grupy bez słowa mogłoby oznaczać, że wolała się wycofać... - przerwał na moment po czym uniósł w górę dłoń trzymając w niej czarne pióro. - Upewniła się, że zeszliśmy do tego miejsca, wszyscy. Nie jestem może tak silny, jak Jin-dono, czy Murai-Dono, nie jestem tak dobry w tropieniu jak Wilk czy Chise-Sensei. Nie jestem też tak dobrze przygotowany fizycznie jak niektórzy z nas. Ba! Nie jestem tak dobrym taktykiem jak nasz dowódca, jednak powinniśmy zakładać najgorszy scenariusz. - przerwał na moment i spojrzał na Narę, swoimi czerwonymi, niemal świecącymi oczami. - Jeżeli pozwolisz się komuś wycofać, to równie dobrze, możesz go tutaj pozbawić życia. Jeżeli rzeczywiście zostaliśmy zdradzeni, odwrót nie wchodzi w grę. Po za tym, czy to nie dziwne, że nikt z nas nie zauważył jej zniknięcia? Zastanówcie się, zanim powiecie, że oszalałem. Jesteśmy w pułapce!

Po tych słowach, złapał kilka głębszych oddechów. Ta chwila w której przemawiał do całej grupy wymagała od niego zdecydowanie za dużo energii. Shiga miał jeszcze parę manierek, do tego wszystkiego miał też zwój pełen wody. Mieli w grupie trójkę lalkarzy, dwóch tropicieli. Dwóch, może trzech taktyków - z czego sam Hiroki był raczej na najniższym poziomie. Dwójkę sprawnych medyków.

- Podzielenie grupy w aktualnych warunkach jest chyba najgorszym pomysłem. Bardzo możliwe, że właśnie tego chce to coś, lub ktoś, kto wpędził nas w te cholerne tunele. Pomyślcie sami, członek zespołu znikający zaraz przez wejściem do jamy? Jeżeli się rozdzielimy, łatwiej będzie nas wyelminować. Znają nasze zdolności. Nie mamy żadnej możliwości komunikacji, jeśli się rozdzielimy. Musimy spojrzeć na to racjonalnie. Rozdzielenie się będzie tym samym co wysłanie kogoś samotnie do obozu. Skazaniem nas na śmierć, jestem przeciwny temu rozwiązaniu. Powinniśmy się udać w tą stronę. - wskazał na tunel z którego nadeszło zagrożenie, następnie złapał Shigę za ramię. - Shiga-dono, będę potrzebował nową manierkę, za jakiś czas, ta na nic mi się zda. Jest pusta, jednak wolałbym byś przechował ją jeszcze na moment w zwoju, zimna woda będzie dużo lepsza od tej nagrzanej przez tutejsze powietrze..

Powiedział dosyć cicho, a następnie spojrzał bezpośrednio na stojącego obok niego mężczyznę, raz jeszcze spoglądając mu w oczy.

- Decyzja należy do Ciebie, jednak spodziewam się, że masz podobny pogląd na sytuację, po faktach które Ci przedstawiłem. Wiem, że jestem młody i niedoświadczony, ale... pomimo słabości, chcę wrócić stąd żywy, cały niekoniecznie zdrowy, razem ze wszystkimi. - powiedział uśmiechając się pod kominem i przymykając na moment oczy. Był zmęczony, bardzo zmęczony. Otworzył je dopiero po paru sekundach, by dodać ostatnie słowa. - Im dłużej będziemy zwlekać, tym gorzej nie tylko dla mnie i Akuraia, a dla wszystkich. Co robimy?

Wysapał ostatnie słowa, a następnie podparł się pod biodra, by złapać tchu. Był zmęczony - ale nie tak, jak kilka chwil temu. W sumie, wyrzucenie z siebie tego wszystkiego dodało mu trochę otuchy, oraz wewnętrznej siły, by dalej brnąć przed siebie - pytanie tylko brzmiało jak daleko będzie w stanie iść. Na ile będzie w stanie nie spowalniać grupy. Czy jego rozumowanie było dobre? Niestety, zaczął zastanawiać się dopiero po fakcie, niestety bowiem być może kobieta z biżuterią z piór wcale nie była tak wielkim zagrożeniem, a on własnie skazał siebie i Akurai'a na śmierć, jeśli Nara go posłucha? Nie mógł nic z tym zrobić. Fakt, był żołnierzem, wiedział, że trzeba się podporządkować dowódcy, jednak nie zamierzał siedzieć cicho, zwłaszcza w momencie gdy wszyscy pokpili tak ważny detal. Być może zginie tutaj, jako jeden z pierwszych, jednak zauważenie tego, że jeden z nich najnormalniej w świecie odprowadził ich pod jamę, na niemal pewną śmierć, będzie na tyle istotny, że kosztem własnego życia uratuje życie tym, na których mu najbardziej zależy?

Streszczenie:

-Hiroki zauważa zniknięcie kobiety, postanawia zebrać czarne pióro, które po sobie pozostawiła.
-Hiroki walczy z samym sobą oraz z bardzo negatywnymi warunkami, przeżywając małe załamanie nerwowe, powoli przesuwając się z grupą do przodu, kompletnie ignorując rozmowy, wpada na Kyoushiego, kiedy grupa się zatrzymuje przy rozwidleniu.
-Korzystając z tego chwilowego wytrącenia z stanu załamania, decyduje się wypić sporą ilość wody oraz oblać się resztą wody pozostawionej w manierce, następnie obwiązuje twarz bandażem (20m) pozostawiając dziury na nos, uszy, usta i oczy.
-Po otrzymaniu ostrzeżenia od Chise od razu zwraca głowę w kierunku z której nadchodzi zagrożenie i sprawdza czy to coś ma w sobie chakrę, jeśli tak od razu informuje o tym grupę.
Jeżeli zagrożenie zostanie w jakiś sposób odparte lub po prostu uda im się ujść z tego cało i mają czas na rozmowę
-Przedstawia swój pogląd na sprawę wycofania się, oraz uświadamia grupę o tym, że brakuje jej jednego członka.
-Zakłada najgorszy możliwy scenariusz czyli zdradę.
-Przedstawia swoją wizję tego, co powinni zrobić dalej, bezpośrednio zwracając się do dowódcy.

Chakra+Techniki

Chakra:98%-3%=95%

Technika:

Nazwa

Sharingan: Ichi Tomoe

Pierwszy poziom rozwoju Sharingana. Od tej pory użytkownik może aktywować swoje Dōjutsu wedle woli. Co prawda na tej randze Kekkei Genkai jeszcze nie ma takiej mocy, o jakiej wielu by marzyło, ale przynajmniej niektóre bonusy klanowe otrzymuje się już teraz - jak chociażby widzenie chakry. Z czasem rzecz jasna Sharingan może ewoluować.

Możliwości

• Widzenie chakry przeciwnika - brak takiej możliwości przez obiekty
• Dostrzeganie obiektów niewidocznych gołym okiem - np. cienkie żyłki
• Odróżnianie klonów od oryginału - Klony z rang E i D
• Bonus atrybutów - wzrost percepcji o 10 punktów
• Kopiowanie technik - Tylko techniki taijutsu i bukijutsu (w przypadku braku dziedziny męczą o wiele bardziej). Wykonywane dopiero po przeciwniku.

Wymagania

Przebudzenie, w przypadku misji minimum C, dziedzina klanowa D.

Koszt E: 8% | D: 6% | C: 4% | B: 3% | A: 2% | S: 1% | S+: niezauważalne (1/2 podtrzymanie)

Ekwipunek:

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):

• Kabura na prawym udzie
• Kabura na lewym udzie
• Plecak
• Torba na biodrze
• Biały płaszcz
• Rękawiczki
• Materiałowy komin

PRZEDMIOTY SCHOWANE (NIEWIDOCZNE):

• Karwasz schowany pod płaszczem.
  Kabura na prawym udzie:
• 4x Kunai
  Kabura ne lewym udzie:
• 4x Kunai
  Torba na biodro:
• 16x Shuriken
• Bojowa pigułka żywnościowa
  Plecak:
  
• 20 metrów bandaży
• 60 metrów stalowej żyłki
  
• Manierka z wodą
• Kilka racji pieczywa zabranych przed wyjściem z Muru

Zużyte przedmioty:
Manierka z wodą
20m bandażu obwiązanego wokół głowy.

Statystyki:

KEKKEI GENKAI: Sharingan
NATURA CHAKRY: Katon
STYLE WALKI:
UMIEJĘTNOŚCI:

• Wrodzona -
• Nabyta -

PAKT: BRAK
ATRYBUTY PODSTAWOWE:

• SIŁA 10
  WYTRZYMAŁOŚĆ 45
  SZYBKOŚĆ 30
  PERCEPCJA 41
  PSYCHIKA 1
  KONSEKWENCJA 1

SUMA ATRYBUTÓW FIZYCZNYCH: 126
KONTROLA CHAKRY: D
MAKSYMALNE POKŁADY CHAKRY: 104%
MNOŻNIKI:
POZIOM ROZWOJU DZIEDZIN NINPŌ:

• NINJUTSU E
  GENJUTSU E
  STYLE WALKI 0 (dziedzina E)
  • ---
  • ---
  • ---
  IRYōJUTSU E
  FūINJUTSU E
  ELEMENTARNE
  • KATON C
    SUITON E
    FUUTON E
    DOTON E
    RAITON E
  KLANOWE D

[/list]
JUTSU:
Ninjutsu:
[E] Bunshin no Jutsu
[E] Henge no Jutsu
[E] Kai
[E] Kawarimi no Jutsu
[E] Kinobori no Waza
[E] Suimen Hoko no Waza
[E] Nawanuke no Jutsu
Fūinjutsu:
[E]Fūin no Jutsu
Sharingan:
Sharingan: Ichi Tomoe
Katon:
[D] Katon: Katongagure no jutsu
[D] Katon: Hōsenka no Jutsu
[C] Katon: Ryūka no Jutsu
[C] Katon: Kasumi Enbu no Jutsu
[C] Katon: Kaen Senpū
[C] Katon: Gōkakyū no Jutsu
[C] Katon: Endan

[Murai]

Murai był w uprzywilejowanej pozycji. Jego możliwości w zakresie zbierania informacji z otoczenia stały na wysokim poziomie, mógł przysłuchiwać się rozmowom innych i na ich podstawie dochodzić do różnych wniosków. Jego pozycja mniej więcej w centrum pozwalała na wyłapywanie dialogów z każdej wręcz strony, musiał się jedynie skupić. Było to możliwe szczególnie w tym momencie, kiedy nie było zagrożenia wymagającego natychmiastowej reakcji. Był to dopiero przedsionek, mógł pozwolić sobie na podzielenie uwagi na wszystkich wokoło, na konkretne osoby, zamiast na otoczenie wokoło.
Trzymali się w gronie swoich znajomych i ludzi przy nich, to było zrozumiałe. Odpowiednio dobre kontakty z ludźmi z drużyny mogły przeważyć o wyniku akcji. Przynajmniej jeśli chciało się takie relacje budować i jeśli polegało się na innych. W tym konkretnym przypadku Kakuzu niespecjalnie miał zamiar budować relacje z kimkolwiek. Duża część osób tutaj zapewne nie reprezentowała sobą wystarczająco do poważnego zainteresowania Muraia. Wyjątkiem były jednostki w jakiś sposób ciekawe albo intrygujące. W tym przypadku dowództwo, z wiadomych przyczyn, Chise, Shiga i Akarui. I Wilk. A i te inwestycje mogłyby się nie zwrócić, zależnie od przebiegu wydarzeń i informacji które potencjalnie byłby w stanie uzyskać. Przewidywanie potencjalnych korzyści jak najbardziej leżało w naturze i interesie Muraia i nawet w takich warunkach myślał o przyszłości, możliwych konsekwencjach swoich wyborów i wyborów ludzi wokoło.
Słyszał o umiejętnościach dowódcy. Łucznik. Dlaczego łucznik został wysłany do miejsca bez otwartej przestrzeni? Mógł być to efekt złego zarządzania i doboru ludzi do zadania. Słyszał o konieczności modlitwy. Murai nigdy nie był jednostką religijną. Nie szukał pomocy u istot które mogły nie istnieć. Został nauczony, że możesz liczyć tylko i wyłącznie na siebie. Że w krytycznych sytuacjach to od ciebie zależy przeżycie bądź śmierć i tylko ty jesteś za to odpowiedzialny. Dodatkowo pokładając wiarę w coś lub kogoś, kto ostatecznie zawiedzie albo się nie przyda, tworzysz lukę w swojej obronie. Myślisz, że ktoś będzie osłaniał twoje tyły, podczas gdy w rzeczywistości są otwarte i podatne na atak. Dlatego też nie ufał pojedynczej jednostce w tym oddziale. Może dowódca, ale ten mógł mieć rozkazy polegające na identyfikacji zjawiska i zabiciu ich jako innych świadków.
Zeszli w dół. W zamkniętej przestrzeni było jeszcze duszniej niż na zewnątrz. Powietrze nie miało jak wymieniać się z tym chłodnym, temperatura była stała i wysoka. Murai musiał regularnie pić wodę w celu ochłodzenia swojego organizmu, ten element pozostawał niezmienny bez względu na jego przewagę fizyczną w stosunku do reszty. Czuł, jak pozostali oddychają ciężko. Widział pot na ich ciałach, widoczne oznaki wpływu gorąca na ich ciała. Dwóch z nich było w pozycji wymagającej interwencji, na pewno znosili to gorzej od reszty. Reakcja powinna się pojawić. Ich życia nie stanowiły dużej wartości dla Kakuzu, ale jednym z nich był Akarui, medyk który uczestniczył w zabójstwie Kabuto. Wygląda na to że nie był zbyt wytrzymały fizycznie. Hiroki tak samo.
Informacje od Wilka i psów mogły okazać się bardzo istotne, dlatego też im poświęcał dużą część swojej uwagi. Tropiciele w takich warunkach byli bardzo ważnym elementem i trzeba było brać pod uwagę informacje pozyskane od nich. Rozwidlenie. Dziwne dźwięki, grupa się zatrzymała. Kakuzu natychmiast wyostrzył swoje zmysły w celu znalezienia zagrożenia. Oprócz tego ludzie rozmawiali. Dużo. Za dużo. Zdecydowanie za dużo. To co mówili miało sens, przynajmniej miejscami. Jednak w dużej mierze były to niepotrzebne informacje, dodawanie własnego zdania do dyskusji. Mając na względzie dobro drużyny, że ich zdanie zostanie wzięte pod uwagę. Potrzeba wyrażenia swojego zdania, iluzja kontroli akcji i decyzji dowódcy. Ale informacja od Chise powinna to wszystko ukrócić, zagrożenie, jego identyfikacja i konfrontacja powinny być ważniejsze od wyrażenia własnej opinii. Ręce blisko przy sobie, do złożenia pieczęci. Na poziomie brzucha, gdzie czekały tonfy w przypadku konfrontacji fizycznej. Kiedy wszystko się uspokoi, jeśli wszystko się uspokoi, to dopiero wtedy Murai pozwoli sobie na krótkie:
- Jeśli chcecie iść, róbcie to teraz. Macie eskortę. - powiedziałby i złożył pieczęcie do techniki Dotonu. Zwykły kamienny klon wyrośnie w miejscu na tyłach grupy. Ich przewodnich, ochrona. Na wypadek gdyby któryś zemdlał, byłby w stanie ich ponieść. Gdyby pojawiło się zagrożenie, byłby w stanie ich ochronić. Wysłałby klona wraz z dwójką która się wahała i chciała wrócić. Był to faktycznie uszczerbek na jego zasobach chakry, ale był to koszt adekwatny do roli klona, a samo podjęcie działania miałoby kilka celów poza faktycznym zapewnieniem bezpieczeństwa duetowi.

Skrót:
- Kakuzu myśli
- Kakuzu analizuje
- Biorąc pod uwagę Chise nic nie mówi i szykuje sie na konfrontację, ręce blisko siebie gotowe do pieczęci. Na wysokości brzucha blisko tonf.
- Jeśli nie ma zagrożenia, to Murai tworzy klona jako eskortę dla chcących wyjść. No i mówi do Hirokiego żeby był cicho i nie siał chaosu. Po prostu zamknął ryj xD

EQ:

---

EKWIPUNEK

---

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):
- Dwie kabury na broń (lewe i prawe udo)
- Płaszcz koloru czarnego
- 2 tonfy obwinięte bandażami (przy pasie)
- Manierka z wodą przy pasie

PRZEDMIOTY SCHOWANE (NIEWIDOCZNE):

• Przy pasie:
  • - 2 Tonfy Metalowe
• Kabura na broń |Zapełnienie: 19,5/20 obj.| (prawe udo):
  • 2 kunai z notką wybuchową (13)
  • 1 kunai z notką oślepiającą (6,5)
• Torba (77,5/140) (lewy bok):
  
  • 2 bombki dymne - 4obj
  • Zwój mały pusty 10obj
  • 3m bandaża 1,5obj
  • 4 notki wybuchowe 2obj
  • Zwój Mały 1 (10/70) (Wypełnienie: 136,75/150):
    • Sztylet x2 (20/150)
    • Zaostrzony Kastet x2 (16/150)
    • Katana (30/150)
    • Parasolka z senbonami x125 (51,25/150)
    • 1 kunai z notką wybuchową (6,5)
    • 3 kunai z notką oślepiającą (13)
    • 11 shuriken (21)
  • Zwój Mały 2 (10/70) (Wypełnienie: 94/150):
    • 1 Fūma Shuriken (90/150)
    • 2 strzykawki (4/150)
  • Zwój Mały 3 (10/70) (Wypełnienie: 150/150):
    • Notka wybuchowa x19 (8/150)
    • Notka Świetlna x3 (1,5/150)
    • 4 porcje Makibishi (40 sztuk) (10/150)
    • Dzwoneczki x15 (3,5/150)
    • Żyłka 40m (40/150)
    • Bomba dymna x1 (2/150)
    • 10m żyłki (10/150)
    • Kunai x10 (60/150)
    • Kilka zestawów ubrań (15/150)
  • Zwój Średni 1 (30/70) (Wypełnienie: 360/400):
    • Gruda z błotem z doczepioną notką wybuchową na zewnątrz (270)
    • Wielki Wachlarz (90)
  • Ukryte w ciele:
    • 4 notki oślepiające (1 w każdej kończynie)
    • Metalowe kolce - 6 w każdej ręce (na całej długości), 1 w nadgarstku, 3 w każdej nodze (na całej długości)

KP:

KEKKEI GENKAI: Jiongu
NATURA CHAKRY: Doton
STYLE WALKI: Gōken
UMIEJĘTNOŚCI:

• Nabyta - Mistrz Analizy

PAKT: Brak i nigdy nie będzie
ATRYBUTY PODSTAWOWE:

• SIŁA 30 (1 próg - Bardzo Słaby)
  WYTRZYMAŁOŚĆ 85 (3 próg - Mierny)
  SZYBKOŚĆ 170 (5 próg - Ponadprzeciętny)
  PERCEPCJA 162 (5 próg - Ponadprzeciętny)
  PSYCHIKA 1 (1 próg - Bardzo Słaby)
  KONSEKWENCJA 95|105 (3 próg - Mierny)

SUMA ATRYBUTÓW FIZYCZNYCH: 542
KONTROLA CHAKRY S
MAKSYMALNE POKŁADY CHAKRY:251% [100% bazowe + 6% Wytrzymałości + 55% (Serce Katon B) + 45% (Serce Fuuton C) + 45% (Serce Suiton C)]
MNOŻNIKI: +10 Konsekwencja (KC S)

POZIOM ROZWOJU DZIEDZIN NINPŌ:

• NINJUTSU E
  STYLE WALKI: (2 - dziedzina B)
  • Goken - S
  • Seido - S
  KLANOWE A
  DOTON C
  FUUIN D
  KATON B (Klik)
  FUUTON C (Klik)
  SUITON E (Klik)

• JUTSU:
  
  NINJUTSU:
  Wszystkie E
  
  FUUINJUTSU:
  Fūin no Jutsu (E)
  Bakuryūgeki (D)
  
  KATON:
  Katon: Ryūka no Jutsu (C)
  Katon: Endan (C)
  Katon: Karyū Endan (B)
  Katon: Hibashiri (B)
  Katon: Ryūgyō no Jutsu (B) (WT)
  Katon: Haisekishō (B)
  
  FUTON:
  Fūton: Fūsajin (D)
  Fūton: Furai Uchiwa (D)
  Fūton : Zaheru (C) (WT)
  Fūton: Kaiten Shuriken (C)
  Fūton: Reppūshō (C)
  Fūton: Kamaitachi (C)
  
  DOTON:
  Doton: Moguragakure no Jutsu (D)
  Doton: Iwa Bunshin no Jutsu (C)
  Doton: Ganchūrō no Jutsu (C)
  Doton: Doro Kōgeki (C)
  Doton: Dochū Senkō (C)
  Doton: Retsudo Tenshō (C)
  Doton: Doro Tairu (C) (WT)
  Doton: Jimen no Ana (C) (WT)
  Doton: Domu (B)
  Doton: Doryū Taiga (B)
  Doton: Ganchūsō (B)
  Doton: Doryūheki (B)
  Doton: Doro Hōshi (B)
  
  TAIJUTSU
  
  Ogólne:
  
  Dainamikku Akushyon (D)
  Dainamikku Entorī (D)
  Aian Kurōī (D)
  Kage Buyō (C)
  Hasutsu (C) (WT)
  Hone (B) (WT)
  Jiongu: Hebi Mōretsuna(A) (WT)
  
  Gōken:
  
  Konoha Senpū (D)
  Konoha Reppū (D)
  Konoha Shōfū (C)
  
  BUKIJUTSU
  
  Seido:
  
  Hokahikō (C)
  Samedare Kekka (B)
  
  KLANOWE:
  Jiongu (D)
  Jiongu: Reberu Di/Shi/Bi/Ei (D/C/B/A)
  Ugoku (D) (WT)
  Bunri (D) (WT)
  Echin Shishi no Jutsu (C)
  Jiongu Teashi (C) (WT)
  Jiongu Esa (C) (WT)
  Jingou Keihō (B) (WT)
  Jiongu: Henge no Jutsu - (B) (WT)
  Jiongu: Henge no Jutsu (B) (WT)
  Nuuhada no Jutsu (B)
  Shinto Numei no Jutsu (B)
  Jiongu Hyōshi (B) (WT)
  Jiongu: Gishi (B) (WT)
  Kyushu Hato (A)
  Taiho Nuuhada no Jutsu (A) (WT)

[/list]

Jutsu użyte + chakra:

Gdyby zechcieli eskorty na powrót:

Nazwa

Doton: Iwa Bunshin no Jutsu

Ranga

C

Pieczęci

Baran

Zasięg

Klon pojawia się obok nas; Klon nie może się oddalić na więcej niż 50m

Koszt E: 18% | D: 13% | C: 9% | B: 5% | A: 3% | S: 2% | S+: 1% za klona + to, co przekażemy

Dodatkowe Siła równa twórcy; Szybkość -> 1/2 postaci; Reszta równa użytkownikowi za wyjątkiem wytrzymałości.

Opis Przydatna technika polegająca na stworzeniu skalnej kopii swojej osoby. Ich głównymi atutami są wytrzymałość (stworzone są z twardych skał) i możliwość korzystania z technik Doton znanych pierwowzorowi. Zwyczajne wbicie kunai nic nie da - trzeba całkowicie je rozkruszyć, by się ich pozbyć. Klony mają własną wolę, nie ma więc potrzeby stałego kontrolowania ich poczynań. Kopia potrafi nawet mówić, czym można łatwo wprowadzić przeciwnika w błąd. Jutsu ma jednak kilka wad, a jedną z nich jest koszt. Oprócz kosztu stworzenia techniki trzeba przeznaczyć dodatkową ilość na zasoby klona. W przypadku jego zniszczenia chakra nie jest odzyskiwana. Dodatkowo kopiowany jest podstawowy ekwipunek, gdzie wszelkie nietypowe oręża w postaci notek czy bombek nie będą kopiowane.

Serce Doton: 106%-2%(stworzenie klona)-7%(chakra na wszelki wypadek)=97%

[Masachi]

Gorąco. Bardzo gorąco. Masachi co prawda wychował się na pustyni, co prawda trudy podróży wśród zdradliwych piasków i burz piaskowych mu nie przeszkadzały, to jednak musiał poczuć respekt przed temperaturą wewnątrz tego krateru. Rozejrzał się po formacjach skalnych i nie zauważył niczego nazbyt dziwnego. Dlaczego tutaj jest ciepło? Skoro słonko jest u góry, to ciepło powinno być u góry, a nie na dole w cieniu prawda? Fakt Masachi nie był jakimś specjalnie pilnym uczniem z tego typu zagadnień ale no na logikę chyba tak trzeba założyć prawda? Co to za pokręcone miejsce! Skoro na dole w cieniu jest ciepło zamiast chłodno, to może koło słoneczka będzie zimno? Te dywagacje pochłonęły go prawie całkowicie na najbliższe 2 minuty. Gdy poszedł do młodej urodziwej dziewczyny, którego jedynym minusem było to że, no niestety była ślepa, to spodziewał się jakiegoś wywyższania się z racji posiadanych przez nią umiejętności. Jednak okazało się wręcz przeciwnie, była bardzo miła i odpowiedziała mu na pytanie. Zastanowił się. Miał ochotę popytać jeszcze szczegółowiej ale niestety w obecnych warunkach byłoby to głupotą. Ciekawiło go co stało cię z jej mistrzem, i czy może ma wolny wakat jak by chciał nauczyć się jakiś tajnych technik mistrzów miecza. Bo jednak fakt walki taką ilością ostrzy musiał oznaczać że nauczyciel jak i zresztą uczennica posiadają naprawdę bardzo wysoki poziom w szermierce. Uśmiechnął się i odpowiedział. Zaprawdę zadziwiająca technika szermiercza, mam nadzieję że jak stąd wyjdziemy to uda mi się ciebie złapać na kilka minut żeby wypytać o więcej.A może nawet udałoby się nam zrobić jakiś mały sparing. To mogło by być bardzo pouczające dla obydwojga. Jeszcze raz się uśmiechając obrócił się w kierunku reszty ekipy która kończyła swój podział. Sam mało mówił więc podsłuchiwał mimowolnie wszystkich którzy coś mówili. Ciekawiło go co mają do powiedzenia, a nóż ktoś chlapnie coś ciekawego przydatnego jemu bądź klanowi? A tak zupełnie na marginesie, to czy kogoś nie brakuje przypadkiem? Coś mu się zdawało że stan osoby się skurczył, ale szybko machnął na to ręką. Wydaje mu się, przecież nikt by tak sobie nie zniknął w środku nieznanej i niebezpiecznej jaskini musiałby być głupi. Chociaż to samo można powiedzieć o kimś kto w przeciwieństwie do wszystkich którzy jakoś specjalnej się przygotowali do wypadku on poszedł jak stał. Miał jednak nadzieję że jego ubrania mimo że codzienne jednak do czegoś się nadadzą. Bądź co bądź przedreptał się w nich w różnych warunkach. Złapał się za swój płaszcz ściągając go na klatce piersiowej i wtulił kark w wysoki kołnierz zasłaniając sobie gardło. Nomadzi na pustyni zasłaniali głowy żeby chroniło ich to przed słońcem, ale czy to nie szło jakoś tak że woda ucieka z organizmu właśnie przez głowę i dlatego między innymi głowa jest taka mokra w upale? Oderwał pasmo materiału z dołu płaszcza, a następnie owinął je sobie na głowie. Zadowolony z siebie ruszył dalej. Teraz przynajmniej troszkę coś będzie osłaniało mu łepetynę. Zanucił sobie mimochodem pod nosem wierszyk który wpadł mu do głowy ni stąd ni zowąd. Po karku spływają strugi, zmieniam bieliznę już po raz drugi, wszystko jest mokre, wszędzie się kleję, słońce w zenicie żar z nieba leje. Znowu się uśmiechnął, może powinien zostać artystą pisarzem? To byłoby odpowiednie miejsce w historii dla takiego umysłu jak on. Na dworach bogatych magnatów recytować wiersze ahh, genialny plan. Warto odnotować jako sposób na emeryturę. Schodząc coraz bardziej w dół jego rozbiegane myśli zaś powróciły do sytuacji w której dowodzący grupą powiedział coś o pomodleniu się do bogów, a Shiga pobłogosławił ich w imieniu Hikohohodemi czy jakoś tak. Strasznie wierzący ci ludzie w tych rejonach, u niego na pustynnych wydmach nie ma takiego kultu boskości jak tutaj. Z zadumy wyrwał go głos jednego ze współtowarzyszy który mówił coś o rozdzielaniu się. Naglę niektórym odbiło i zaczęli niepochlebnie się wyrażać o takim pomyśle. Masachi odchrząknął. Ależ moi drodzy, rozdzielenie się to może być przedni pomysł. Mamy więcej niż jednego medyka, mamy więcej niż jedną osobę mogącą wyczuwać zagrożenia, jak dla mnie rozwiązanie całkiem dobre gdyby okazało się że korytarze będą ciaśniejsze. Sprawi to że w przypadku jakiegoś wypadku nie zginą wszyscy. Naglę w połowie przemowy Chise kazała im się uciszyć. Zastygł czekając na to co powie. Gdy padła informacja o czymś pod ziemią. Zrobił krok w tył złapał jedną ręką za rękojeść zanbato i ugiął nogi gotów paść na kolana na ziemię zasłaniając się mieczem tak by zminimalizować obszar ciała który mógłby oberwać jakimś olejem albo gorącą wodą, oraz był gotowy na ewentualne uśmiercenie miejscowej fauny i flory. Jeśli byłoby to zjawisko naturalne i uzna że da radę od tego uciec albo zminimalizować poranienie to odskoczy w tył. Gdyby nic się nie stało, chciał wstać i zwrócić się do Akuraia z zabandażowaną ręką tymi oto słowami. Hej nie panikuj, jako medyk bardzo nam się przydasz. Do tego lepiej też żebyś teraz nie wracał samemu bo może ci się coś stać. Jeśli będzie ci dalej dolegać środowisko to mogę cię ponieść na plecach. Dla mnie to nie problem a ty będziesz mógł odpocząć.

Masachi owinął się szczelniej płaszczem oraz rozerwał go na dole w celu owinięcia sobie głowy kawałkiem materiału. Wyraził też poparcie dla koncepcji rozdzielania się w wypadku ciasnych odgałęzień. Po usłyszeniu sygnału ugiął nogi i przygotował się do padnięcia na kolana i zasłonięcia się zanbato, bądź w wypadku gdyby coś zaatakowało do ciachnięcia tego na odlew, bądź też ewentualnego odskoczenia do tyłu.

KEKKEI GENKAI:
NATURA CHAKRY: Raiton
STYLE WALKI: Chanbara Bottodo (A)
UMIEJĘTNOŚCI:

• Wrodzona -
• Nabyta -

PAKT:
ATRYBUTY PODSTAWOWE:

• SIŁA 110 (300)
  WYTRZYMAŁOŚĆ 100 (250)
  SZYBKOŚĆ 47 (94)
  PERCEPCJA 25 (75)
  PSYCHIKA 1 (5)
  KONSEKWENCJA 1 (3)

SUMA ATRYBUTÓW FIZYCZNYCH: 282
KONTROLA CHAKRYE
MAKSYMALNE POKŁADY CHAKRY: 106,5%
MNOŻNIKI:
Styl walki Ryu 20% siły (obecnie razem 132)

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):
Zanbato na plecach

PRZEDMIOTY SCHOWANE (NIEWIDOCZNE):
5 Kunai owinięte w szmatę wsadzone do prawej kieszeni i 5 shurikenów owiniętych w szmatę schowanych w lewej.

[Kana Yuki]

Wolny chód i skupienie się na ekonomicznym zużywaniu energii pozwalało na znacznie obniżenie odczuwalnego bólu. A raczej nieznośnego uczucia niemal palącego gorąca. Wprawdzie Kaguya trzymała się całkiem nieźle, jednak nie ominęły jej kolejne salwy spływającego potu czy chęć odwrotu. Bo jak nie pragnąć ucieczki, gdy organizm rozpaczliwie błaga o powietrze, a jedyne co otrzymuje, to ciężką, ledwie napełniającą płuca maź?
— Najlepiej byłoby nie otrzymać żadnych obrażeń, ale to utopijna wizja, szykujmy się na najgorsze — odparła, wzruszając jednocześnie ramionami. Energia płynąca z tego chłopaka trafiała do złotookiej i cóż, jakby nie patrzeć udzielała jej się. Czuła się jakby bardziej zmotywowana. Poniekąd zabawny paradoks; trafić na kopię siebie sprzed roku. — Nie każdy wie, że istnieją inne możliwości. Rozumiesz co mam na myśli? — dopytawszy spojrzała w kierunku bruneta, jakby upewniając się jak bardzo dotarły do niego słowa. Jeśli kwestia pozostanie niejasna, to naturalnie zostanie skorygowana.
— A dlaczego miałyby nie być? Sztuczek jeszcze nie umiem, kłamać też nie — odparła, przetarłszy wewnętrzne kąciki oczu oraz czoło. Opaska zabezpieczająca włosy pozwalała nieco uszczuplić ilość kropelek potu, niemniej jednak wciąż się przedzierał. Bez zbędnych scen pozwoliła, by towarzysz sam się upewnił, iż wysunięte rogi są z kości. Z krwi niestety nie, ale dobre i to. — Nie sądzę. To Kekken Genkai. Chyba że pochodzisz z rodu Kaguya. W to jednak wątpię.
Później nastąpiła krótka przerwa na rozmowę z mnichem imieniem Shiga. Tak szybko jak została rozpoczęta, tak szybko i zakończona. Białowłosa wróciła wzrokiem do Yury przyglądając mu się z niemałym zdziwieniem. Po chwili połączyła osobliwą scenkę z ich niedawną wymianą zdań. Nic dziwnego, że zaśmiała się cicho. — To nie jest najlepszy pomysł. O ile w ogóle stąd wyjdziemy... — gwałtownie pobladła. Zderzenie z rzeczywistością. Śmierć była na wyciągnięcie ręki. — Kolejną co?
Nie było słodko, ale siła umysłu i możliwości ciała Harumi pozwalały na ignorowanie powyższego. A przynajmniej na ten moment. Nie lubiła czuć się słaba, ani również okazywać tego wszystkim wokoło. Daleko było jej do pierdoły, która skarży się na płytko nacięty paluszek czy ból głowy. I choć aparycja ani dokonania na to nie wskazywały, to zawsze dawała z siebie absolutne maksimum. Perfekcjonizm, czy jakoś tak.
— Uspokój się... — wycedziła w stronę Moriego, zachowując przy tym maksimum sympatii w głosie. Co prawda nie przeszkadzał jej w żadnym stopniu. Ba, szybko zaskarbił sobie pełną sympatię kościanej wojowniczki. Mimo to, trzeba było być po niedawnym przeszczepie rogówek, by nie zauważyć, iż takie zachowanie może rozzłościć dowódców.
Kaguya kiwnęła głową w ramach podziękowania i przycisnęła manierkę do chusty, która nie bez powodu pozostała na swoim miejscu. Po pierwsze, wilgotniejsze, nieco przyjemniejsze powietrze. Po drugie, odpowiednia ilość wody trafiła do gardła, a reszta osadziła się na materiale. Czysta ekonomia. Sączenie wody z materiału = oszczędność. Po wzięciu paru łyków oddała przedmiot jego właścicielowi.
— Obojętnie — mruknęła. Gwałtowne polecenie Chise momentalnie zastopowało białowłosą. Zgodnie z tym co powiedziała, unikała zagrożonego obszaru. O ile ktoś znajdzie się w potrzebie, szczególnie najsłabsi, naturalnie postara się uchronić ich przed ewentualnymi obrażeniami. Harumi, to osoba, która gotowa jest poświęcić wszystko w imię wspólnego celu i własnego kręgosłupa moralnego. Często bardzo odległego, w tę dobrą stronę, od tego, który zwykli przedstawiać ludzie zapytani o swoje bariery.
Wartki potok myśli płynął poprzez głowę białowłosej natrafiając na kolejne przeszkody w postaci ot, choćby kwestii chłopca z Uchiha i pozostałych uczestników wyprawy. Wysłuchała wszystkich, dopiero na końcu wtrącając swoją opinię.
— Zgadzam się z przedmówcami, lepiej pozostać w jednym szyku. Jeśli to jednak konieczne, podzielmy się na dwie. Innej opcji nie widzę. Nie potrzeba nam trupów, a zapowiada się na to, że będzie sporo co najmniej rannych. — to mówiąc ukrytkiem spojrzała na Akaruia oraz Hirokiego.

Streszczenie
*Haru pije wodę
*Rozmowa z Yurą
*Ewentualna pomoc zagrożonym
*Postulowanie za pozostaniem w jednej grupie

STATYSTYKI

---

ATRYBUTY PODSTAWOWE:
SIŁA 52
WYTRZYMAŁOŚĆ 81
SZYBKOŚĆ 81
PERCEPCJA 60
PSYCHIKA 1
KONSEKWENCJA 1
SUMA ATRYBUTÓW FIZYCZNYCH: 274
KONTROLA CHAKRY: C
MAKSYMALNE POKŁADY CHAKRY: 108%
STYL WALKI
Taijutsu: Gōken (A)
DZIEDZINY
NINJUTSU E
GENJUTSU E
FūINJUTSU E
RAITON D
KLANOWE C

---

EKWIPUNEK

---

Torba przymocowana do pasa

4x Kunai
5x Shuriken
1x Trójkunai

Torba przymocowana na wysokości lędźwi

1x Pigułka żywnościowa

---

TECHNIKI

---

[Vulpie]

Podziemne piekło
Podziemia Iglicy Ruszyli. Wędrówka robiła się coraz większą mordęgą, stopniowo utrudniając jakiekolwiek funkcjonowanie w tak trudnych warunkach. Oddech był drastycznie ukrócony i nie dawał ani trochę ulgi, jako że powietrze wewnątrz płuc zdawało się powodować jeszcze więcej bólu. Ha, gdyby przynajmniej to wokół dało się w ogóle nazwać powietrzem. Ilości tlenu odpowiedniego do oddychania w tym były minimalne, większość było po prostu wilgocią i gorącą parą. Kamienie po których stąpali również się nagrzewały, sprawiając że przy bliższym spojrzeniu dało się zauważyć jak buty uczestników zwiadu zostawiały delikatny zarys śladów w głazie. Bardzo niewielki, ale to już mogło coś oznaczać dla tych którzy bardziej ogarniali otaczający świat.
Niektórzy przygotowali się do wyprawy nieco lepiej niż pozostali: poprawili swój przystosowany do ciężkich warunków strój, lub modyfikowali aktualny kostium by jakoś przetrwać. Inni pili wodę, by uzupełnić płyny w ciele, lub nawet polewali się nią by na chwilę dać sobie ulgę. No, to akurat był ruch bardziej do kwestionowania, ale co zrobić - woda się wylała. Ważny był jednak ten krótki moment, by pozwolić sobie na przywrócenie się do pionu - dzięki temu może będą mieli więcej możliwości do wyjścia z tej szalonej dziury.
-Nie znajdziesz tak wielkich skorpionów by wykarmić tę bandę - zaśmiał się wesoło Yoichi, odpowiadając na komentarz Yury. - Zwykle do nakarmienia ich trzeba upolować tak... ja wiem, ze dwa jelenie dziennie?
-Przy dobrych wiatrach - dorzucił Akira, krzywiąc się lekko.
Yoichi zaś spojrzał na Chise, która przebąknęła pod nosem własny komentarz na temat tego, co mogłoby się znajdować głębiej. Uniósł lekko brew.
-Wolę nie mówić swoich podejrzeń na głos, żeby nie wzbudzać paniki...
Nachylił się do niej, by resztę wypowiedzi wyszepnąć.
-... ale jeśli przeczucia się spełnią, to będzie to znacznie groźniejsze niż te trzy wymienione przez Ciebie. Widziałem kiedyś coś podobnego - i to mnie właśnie przeraża.
Tymczasem mnich podszedł do Shigi, który słusznie zauważył że kończy im się dostęp do światła słonecznego, i klepnął go po ramieniu.
-Nie ma co marnować bełtów. Czekaj.
Kai podszedł nieco niżej do jamy i złożył jedną pieczęć, po czym wyciągnął przed siebie dłoń. Pomiędzy jego palcami pojawiła się niewielka kulka światła. Podobny ruch wykonał Juranu, pomagając z oświetlaniem od tyłu pochodu i rzucając nieco jasności na prowadzący w głąb korytarz. A właściwie - to w jego dwie odnogi. Jeden, główny, szeroki tunel, prowadzący od powierzchni aż do samego serca góry, zdawał się parować i buchać obłokami tym mocniejszymi, im głębiej by się zeszło. Byłaby to znacznie niebezpieczniejsza, ale szybsza trasa. Druga zaś odnoga, węższa i pokruszona tym czymś co stworzyło ten tunel, wyglądała na nieco bezpieczniejszą, lecz równie ryzykowną klimatycznie. W końcu gorąco roznosiło się po całości korytarzy.
-Dobra, to zaczyna się robić ciekawe. Nie podoba mi się tylko to, że ta ścieżka po boku wygląda... na robioną ludzką ręką.
Shikari podszedł nieco bliżej. W tym czasie Shiga przygotował nieco wody, którą był w stanie schłodzić czoła Hirokiego i Akaruia - co prawda woda zdążyła się już nagrzać, ale przynajmniej wciąż nie było tragedii, i była w stanie dać trochę ulgi dwóm mężczyznom.
-Ludzką?... Dobra, to zaczyna się robić coraz dziwniejsze. Nikomu z Rodu nie wiadomo było o jakiejkolwiek bazie pod Iglicą - dali by nam o tym znać. Musiał to być albo inny Ród, albo jakieś ugrupowanie zewnętrzne...
Mężczyzna spojrzał najpierw na Akaruia, który spytał o możliwość powrotu, a później - na Muraia, który utworzył kamiennego klona. Następnie westchnął ciężko i spojrzał na wszystkich obecnych.
-Dobra, większość z was jest zdania, że lepiej będzie trzymać się razem. Dobrze więc - pójdziemy razem, bez rozdzielania sił. - Tu na chwilę spojrzał na Hirokiego, który twierdził że mogą się znajdować w pułapce ze względu na zniknięcie kobiety z piórami, lecz nie komentował tego: mógł się zgadzać, lecz ciężko było powiedzieć po jego twarzy. Widać było jednak, że zajrzał też na stworzonego przez Muraia klona - nawet taka eskorta mogłaby uratować życie. Zwrócił się ponownie do jednorękiego medyka z Sabishi. - Tozawa - jeżeli nie czujesz się na siłach...
... i w tym momencie Chise wykrzyknęła, aby wszyscy się zatrzymali. Najemnicy, oczekujący jak na szpilkach, zaczęli patrzeć w głąb największego tunelu. Kyoushi i Masachi stali najbliżej wejścia do bocznego tunelu, jeżeli nie liczyć przy tym wysuniętego najdalej do wnętrza góry Kaia. Niektórzy przygotowali różne techniki defensywne, inni nastawili się na uniki, a jeszcze inni skupili się bardziej na pomocy pozostałym. Pozostało tylko oczekiwanie.
I narastające wstrząsy.
W tym momencie Shikari otworzył szerzej oczy.
-UWAGA POD NOGI!
Ale było już za późno. Pomiędzy wszystkimi nagle zaczęły pojawiać się szczeliny, z których zaczęły buchać gęste obłoki pary. Największy z nich pojawił się pod Kaiem, który co prawda zaczął ruch związany z unikiem, lecz i tak oberwał strumieniem wrzącego powietrza po nodze. Na szczęście od poważniejszych obrażeń uratował go Shiga, który doskoczył do niego z zaskakującą szybkością i strącił z pola rażenia.
Jednak w tym samym momencie gejzery uderzyły kolejne trzy cele. Pierwszy uderzył od boku, tak że gdyby trafił - ściąłby zarówno Muraia, jak i Reikę. Ta dwójka na szczęście jednak była przygotowana na potrzebne uniki, więc udało im się zejść z linii ognia. Co bardziej wprawni mogli zauważyć, że Murai nawet nie musiał szczególnie nastawiać się na ten atak: zareagował prawie natychmiast. Zastraszający refleks.
Drugi strumień uderzył od góry, w taki sposób że łupnąłby bezpośrednio w twarz Masachiego. Ten jednak łutem szczęścia, spodziewając się ataku od środka, przyklęknął - i tylko to go uratowało przed krytycznymi obrażeniami głowy. Poczuł jednak brutalne gorąco na ciele, wywołując u niego duży ból - i sprawiając, że niektórzy obok poczuli nieprzyjemny zapach palonych włosów. Czupryna miecznika została nieco przypalona, a na połowie jego twarzy dało się zobaczyć czerwony, przypalony ślad oparzenia - może zaleczony nie zostawi blizny, ale boleć będzie na pewno.
Najbardziej zagrożonym celem okazał się duet Harumi i Yura, u których gejzer uderzył praktycznie spod ich nóg. Strumień przejechał po plecach młodzieńca z pustyni, miotając go bliżej w kierunku wejścia do bocznej trasy. Miał oparzone plecy, lecz poza tym - bez tragedii. Do wesela się zagoi. Mniej przyjemnie przydarzyło się Harumi, która oberwała po ramieniu i boku. Poczuła silny strumień bólu, gdy wrząca para zostawiała spalone ślady na jej skórze, znacząc oparzeniami całe jej lewe przedramię i część boku. Z pewnością utrudni to nieco mobilność tej części ciała...
Kai spojrzał na Shigę, który znajdował się tuż obok niego.
-Dzi... dzięki - sapnął.
W tym momencie jednak Shiga, Kai i kilkoro innych mogli zajrzeć głębiej do tunelu. I zauważyli, że w ich kierunku zbliża się wielki obłok gorącej pary. Nie poruszał się kosmicznie szybko, na upartego dałoby się spokojnie go wyprzedzić, lecz widać było że nie było z nim żartów. Jeżeli ktoś by go przyjął - mogłoby to się skończyć źle.
-Psia mać.
Shikari spojrzał na Muraia i Akaruia.
-Kukyou-san, niech Twój klon wyniesie go na zewnątrz. W aktualnym stanie nam nie pomoże. Tozawa, jak będziesz na zewnątrz, odszukaj grupę prowadzącą zwiad, i powiadom ich że weszliśmy do góry, i znaleźliśmy jakieś tunele. Albo po prostu odejdź - ale wiesz, co wtedy będzie z nagrodą.
Następnie odwrócił się do reszty.
-Do bocznego tunelu, musimy zejść z linii ataku i zabezpieczyć się w środku! Jazda, JAZDA!
Yoichi, słysząc to, zszedł z Akiry i zaczął powoli iść w kierunku przejścia. Na grzbiecie psa nie wszedłby do środka, przejście było za wąskie. Reika i Murai zaś mogli zauważyć, że Inuzuka w dziwny sposób utykał. Głównie dlatego, że... nie miał jednej z nóg, a zamiast niej miał prostą, tymczasową protezę.

Yura - oparzenia pleców, ale nieznaczne, nie wpłyną na generalną mobilność, co najwyżej tylko w upierdliwy sposób pieką.
Masachi - oparzenie twarzy w okolicy lewego oka. -5 do percepcji.
Harumi - silne oparzenie ręki i boku, posługiwanie się lewą ręką może być utrudnione, a składanie pieczęci - bolesne. -10 do siły.

Odpis do: 8:13, 10 sierpnia.

PS Jeszcze raz zobaczę, że ktoś wrzuca nieskończonego posta po to, by się zmieścić w czasie, a później go już edytuje po czasie - będę łamać palce. Albo karki. Zależnie od humoru.

[Yura]

Ciepło, ciepło, jeszcze cieplej i gorąco. Warunki nie sprzyjały przebywaniu pod ziemią, ale nie były też takie najgorsze. Niektórzy nie wytrzymywali już teraz, a co dopiero będzie gdy dostaną się do wnętrza góry i dotrą do źródła tych wszystkich problemów? Jureczek jednak nie oceniał. W końcu nie liczy się sama sprawność fizyczna, a hart ducha, więc jeśli pomimo przeciwności losu nadal brną do przodu, to zwyczajnie są zwycięzcami!
- Dwa jelenie... - powiedział pod nosem i zaczął rozmyślać - Nie wiem jak wyglądają jelenie. Ile to w przeliczeniu na ryż? - ryż znał i wiedział jak wyglądają jego różne ilości. Tak było mu zwyczajnie prościej wyobrazić sobie ile jedzenia potrzebują takie futrzaste bydlaki.
- Dlatego na niektórych trzeba uważać i nie iść w ich ślady. - rzekł do Harumi i po prostu wzruszył ramionami. Wiedział, że niektórzy nie chcą żyć w zgodzie z moralnymi zasadami wyznawanymi przez niego samego, ale nie oznaczało to, że miał się zniżać do ich poziomu. - Nie wiem no. Jedyny przypadek kiedy moje kości wychodziły na zewnątrz nie wydarzył się z mojej inicjatywy. Najwyraźniej nie mam talentu do tego całego kekai gronko. - tak, kekai gronko. Nie używa się tak trudnych słów przy Mori Jinie, bo zwyczajnie niektórych nie umie wymówić. Teraz było to kekkei genkai, a zazwyczaj jest to słowo "kuglarz", które zmienia na "kręgarz". Jureczek oczywiście nie zdawał sobie z tego sprawy, ale nawet jeśli zwróci się mu uwagę, to szansa na poprawę wynosi jakieś trzydzieści procent. Lepiej nie wnikać w temat, a wtedy na pewno będzie się zdrowszym.
- Aaa, nic takiego! Kolejną bramę. To taka technika, która wzmacnia użytkownika, ale rozrywa mu mięśnie, ścięgna i inne takie. Całkiem męcząca. - rzekł uśmiechnięty, bo w odmętach swojego mózgu już widział jak opanowuje kolejna. Każda jedna dawała mu sporego kopa siły, więc nic dziwnego, że na myśl o ich odkryciu Jureczek się uśmiechał. Oczywiście pomijał przy tym wyraźne minusy ich używania, które skutkowały dosłownym niszczeniem jego ciała. Wychodził jednak z założenia, że jeśli obrażenia znikają po kilku lub kilkunastu dniach, to wcale nie są takie poważne i może sobie na nie pozwolić. Zresztą nie miał innego wyboru, jeśli chciał dotrzymać chociaż trochę kroku innym.
No świetnie, już się zaczyna. Najpierw uspokajała go Harumi, później niejaka Chise, a on przecież nic złego nie robił. Dobrze, że Jureczek nie jest typem obrażalskim, bo mógłby strzelić dużego focha. Po prostu nie brał do siebie ich słów i dalej zamierzał robić swoje, po swojemu. Sytuacja nie była na tyle poważna, żeby jeszcze się przejmować. Po prostu szli do przodu i musieli uważać na potencjalne zagrożenia... A skoro o nich mowa! Jureczek zareagował na słowa dowódcy, ale chyba nie w sposób w jaki powinien. Uwaga pod nogi? Pod czyje?! Mori Jin nie był w stanie się zdecydować i to spowodowało, że jego reakcja była opóźniona. Za dużo możliwości, za mały móżdżek i Yura nie zrozumiał, że chodziło o własne nogi. W efekcie z jego gardła wydobyło się głośne jęknięcie, kiedy po plecach chłopaka przeleciała para. Odgłos był jednak podyktowany zaskoczeniem, aniżeli faktycznym bólem, bo oparzenia nie były wystarczające do unieszkodliwienia chłopaka. Zresztą sobą Jureczek się nie przejmował. Zgodnie z jego dobrym serduszkiem, Jureczek najpierw troszczył się o innych i tak teraz jego szkarłatne oczy zaczęły wyszukiwać dziewczyny z Kaguya.
- Harumi-san! - chłopak wystrzelił szybciej od słów opuszczających jego usta i w jednej chwili był już przy dziewczynie. Wiedział, że prawdopodobnie może ją to zaboleć, ale i tak wziął ją na ręce, żeby udać się w kierunku wolnego medyka. Ból wywołany niesieniem na rekach był o wiele lepszy, aniżeli wizja dostania kolejnym strumieniem pary. W połowie drogi usłyszał jednak słowa dowódcy i bez momentu zawahania odwrócił się na pięcie, udając się do bocznego tunelu. Jeśli chodzi o niego, to z chęcią sam parłby do przodu, stawiając czoła jakiemukolwiek zagrożeniu, ale w tym momencie w rękach miał cudze życie, a to było priorytetem.
- Medyk! Harumi-san oberwała parą. Zajmijcie się nią. - poinformował donośnym głosem, w którym jednak nie było cienia paniki. Głupi uśmieszek zniknął z jego twarzy, a on sam wydawał się o wiele spokojniejszy niż zazwyczaj - Ze mną wszystko w porządku. Jak jej ręka? - zwrócił się już do medyka, o ile ten oczywiście do nich podszedł. Uważał, że nie ma potrzeby marnowania chakry na oparzenia, które nie przeszkadzają mu w dalszym poruszaniu się lub walce. On sam spokojnie to wytrzyma, a później medyczne umiejętności ninja mogą okazać się niezbędne.

STRESZCZENIE:

1. Odpowiedź dla Yoichiego.
2. Gadanie z Harumi.
3. PO OBERWANIU PARĄ - Jureczek podbija do Harumi i bierze ją na ręce, finalnie udając się do bocznego tunelu i tam oczekując na medyka, który zajmie się dziewczyną

STATY:

KEKKEI GENKAI: -
NATURA CHAKRY: Raiton
STYLE WALKI: Rankanken
UMIEJĘTNOŚCI:

Wrodzona - Żelazne Ciało
Nabyta -

PAKT:
ATRYBUTY PODSTAWOWE:

SIŁA 55
WYTRZYMAŁOŚĆ 108| 130
SZYBKOŚĆ 53
PERCEPCJA 74
PSYCHIKA 1
KONSEKWENCJA 1

SUMA ATRYBUTÓW FIZYCZNYCH: 312
KONTROLA CHAKRY E
MAKSYMALNE POKŁADY CHAKRY: 113%
MNOŻNIKI: +20% wytrzymałości
POZIOM ROZWOJU DZIEDZIN NINPŌ:

NINJUTSU E
STYLE WALKI 1 (dziedzina D)
Rankanken S
---
---
ELEMENTARNE
RAITON

JUTSU:

UTSU:

Ninjutsu:
Ranga E: Suimen Hoko no Waza, Kinobori no Waza, Kawarimi no Jutsu, Henge no Jutsu, Kai, Nawanuke no Jutsu, Bunshin no Jutsu
Fuuinjutsu:
Ranga E: Fūin no Jutsu
Taijutsu:
Ranga C: Gangeki, Shōgekishō, Hōshō, Geki — Kongōriki Senpū, Kage Buyō, Hayabusu Otoshi
Ranga B: Raigyaku Suihei, Girochin Doroppu
Ranga A: Raigyaku Suihei Choppu, Raigā Bomu
Hachimon Tonkou
Kaimon
Kyumon
Seimon

EQ:

PRZEDMIOTY SCHOWANE (NIEWIDOCZNE):
5 kunai schowanych w wewnętrznej stronie haori, za pasem

[Hiroki]

Wszystko działo się tak szybko... za szybko... Chłopak rejestrował teraz wszystkimi zmysłami. Wzrok, oczywiście jako najlepszy z jego zmysłów pozwolił mu w porę uskoczyć, zaś ostrzeżenie dowódcy okazało się najzwyczajniej w świecie zbawienne dla chłopaka. Był jednak na tyle daleko, by nie być zagrożonym, mimo to odruchowo odskoczył w tył. W parze, która wydobywała się ze szczelin zauważył coś. Coś, czego wcześniej nie mógł dostrzec, niebieskawe naleciałości. Chakra! W tym ustrojstwie widział śladowe ilości tejże energii. Wniosek był oczywisty. To nie żadne anomalie atmosferyczne, a coś co posiadaj w sobie ogromne ilości tej mocy by, aż tak zdewastować całą okolicę. Nie miał jednak zbyt wiele czasu na analizę całej sytuacji. Zauważył dosyć szybko, że ten sam nadgorliwy chłopak, który ciągle gadał, syczał teraz z bólu, a co ważniejsze, dziewczyna zaraz za nim oberwała o wiele mocniej. Dwoje rannych... Chwilę po swoim uskoku oberwał czwarty członek eskapady, niejaki Masachi - cóż. Trójka rannych gości, do tego Akurai, który planował się wycofać oraz Hiroki, który chwilę temu nie panował nawet nad własnym oddechem. Teraz musiał się wziąć w garść.

- W tej parze! W tej parze jest chakra! - krzyknął zanim jeszcze dowódca zdążył wydać rozkaz o przejściu do bocznego tunelu. Hiroki nie zamierzał opuszczać grupy razem z Akuraiem, uważał, że takie rozwiązanie to pójście na oczywistą śmierć, zwłaszcza, mając z tyłu głowy scenariusz z kobietą, która porzuciła ich kilka minut temu.

Uchiha próbował teraz wymyślić coś... coś co pomoże grupie, nie znał się na Iryojutsu, jednak opatrywanie rannych w tym miejscu i w tym momencie było zbyt ryzykowne, skoro ta cholerna para potrafi buchnąć spod ich stóp, to zapewne potrafi również zmienić kierunek, zresztą. Ruszenie bocznym tunelem, nie pomoże im w żaden sposób, jeżeli nie odetną sobie drogi ucieczki. Zaś jeśli to zrobią... będą skazani na parcie do przodu, bowiem kto wie, jak długo te opary utrzymają się w głównym korytarzu.

Chwilę po spektakularnych "wybuchach", okrzykach i innych tego typu zjawiskach, oczom chłopca ukazała się ogromna chmura. Bez wątpienia widział w niej śladowe ilości kotry. Fakt, nie były to jakieś ogromne ilości, ale wystarczały by potwierdzić jej obecność wewnątrz mgły.

- Kurwa! Kyoushi, pomóż mi pozbierać Masachiego! - Krzyknął, a następnie nie zastanawiając się za długo podszedł do Masachiego, łapiąc go pod ramię, jeżeli Kyo planował mu pomóc, odliczył szybko do trzech, a następnie pośpiesznie podniósł go na nogi. - Nie mamy czasu, odnoga nie jest zbyt duża, więc musimy zrobić to jak należy! - krzyknął do grupy, by finalnie odkaszlnąć. Brak tlenu dawał się we znaki. - Ranni przodem, później medycy. Reszta za nimi!

Cóż. Shikari zdawał się wydawać najprostsze rozkazy, jednak w tym momencie to właśnie kolejność miała znaczenie. Normalnym było, że to zdrowi rzuciliby się w stronę tunelu jako pierwsi, ale właśnie w ten sposób ranni mogliby nie zdążyć przed chmurą.

Bez względu na to, czy Kyoushi mu pomógł, Hiroki pchnął delikatnie Masachiego w stronę odnogi, samemu spoglądając na Ridę, kolejno na Shigę, by finalnie zawiesić wzrok na Chise. Na boga, ona rzeczywiście nie używała oczu. Czy taka chmura pary wydawała jakiś dźwięk? Wprawiała powietrze w jakieś wibracje? Nie. Chyba nie, skąd miał to wiedzieć ktoś, kto całe życie widział? Trzeba było ją ostrzec, albo po prostu samemu zwrócić w stronę tunelu.

- Chise, ogromny obłok pary przed tobą, bierz nogi za pas! - krzyknął, a następnie sam ruszył w kierunku odnogi. - Ten obłok ma w sobie śladowe ilości chakry, zupełnie tak samo jak strumienie pary, które poharatały naszych sojuszników! Musimy odciąć się od głównego tunelu, jakieś pomysły? Ktoś może jakoś zalepić te cholerne wejście?!

Zapytał, sugerując tym samym, że muszą oddzielić oba tunele, by nic im się nie stało. Dopiero po chwili wpadł na pomysł, że jeżeli podobny obłok pojawi się tutaj, to po prostu zostaną ugotowani, niczym kluski na parze. Nie była to zbyt pozytywna wizja. Niemniej ten tunel nie wyglądał na naturalny, wyglądał na taki, jakby wydrążył go człowiek. Uchiha zachował maksymalną ostrożność, modląc się wewnątrz by jego obawy się nie spełniły. Miał również nadzieję, że tunel wraz z dalszą trasą chociaż trochę się poszerzy, by swobodniej mogli się w nim ruszać. Jeśli ktoś zwróciłby uwagę, oczy chłopaka wróciły do normy, zmieniając swój kolor na czerń. Zaś chłopak dyszał dosyć ciężko, próbował teraz uspokoić swój oddech, zwracając szczególną uwagę na ściany tunelu.

TL:DR

-Poinformowanie o śladowych ilościach chakry w wystrzelonych strumieniach pary
-Hiroki prosi Kyoushiego o pomoc przy pozbieraniu Masachiego.
-Bez względu czy z pomocą Kyoushiego czy bez, pomaga wstać Masachiemu i wysyła go do odnogi jako jednego z pierwszych.
-Prośba do grupy, by to najpierw poszkodowani, następnie medycy, a dopiero na końcu zdrowe jednostki ruszyły do bocznej odnogi.
-Poinformowanie Chise o zbliżającym się zagrożeniu
-Przejście do bocznej odnogi, a następnie poinformowanie, o tym, że obłok który się do nich zbliża również ma w sobie śladowe ilości chakry, sugestia zablokowania ich drogi powrotu w celu uniknięcia pary.
-Zachowanie ostrożności wewnątrz bocznego tunelu. Dezaktywacja Sharingana.

Chakra+Techniki

Chakra:95%-3%=92%

Technika:

Nazwa

Sharingan: Ichi Tomoe

Pierwszy poziom rozwoju Sharingana. Od tej pory użytkownik może aktywować swoje Dōjutsu wedle woli. Co prawda na tej randze Kekkei Genkai jeszcze nie ma takiej mocy, o jakiej wielu by marzyło, ale przynajmniej niektóre bonusy klanowe otrzymuje się już teraz - jak chociażby widzenie chakry. Z czasem rzecz jasna Sharingan może ewoluować.

Możliwości

• Widzenie chakry przeciwnika - brak takiej możliwości przez obiekty
• Dostrzeganie obiektów niewidocznych gołym okiem - np. cienkie żyłki
• Odróżnianie klonów od oryginału - Klony z rang E i D
• Bonus atrybutów - wzrost percepcji o 10 punktów
• Kopiowanie technik - Tylko techniki taijutsu i bukijutsu (w przypadku braku dziedziny męczą o wiele bardziej). Wykonywane dopiero po przeciwniku.

Wymagania

Przebudzenie, w przypadku misji minimum C, dziedzina klanowa D.

Koszt E: 8% | D: 6% | C: 4% | B: 3% | A: 2% | S: 1% | S+: niezauważalne (1/2 podtrzymanie)

Ekwipunek:

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):

• Kabura na prawym udzie
• Kabura na lewym udzie
• Plecak
• Torba na biodrze
• Biały płaszcz
• Rękawiczki
• Materiałowy komin

PRZEDMIOTY SCHOWANE (NIEWIDOCZNE):

• Karwasz schowany pod płaszczem.
  Kabura na prawym udzie:
• 4x Kunai
  Kabura ne lewym udzie:
• 4x Kunai
  Torba na biodro:
• 16x Shuriken
• Bojowa pigułka żywnościowa
  Plecak:
  
• 20 metrów bandaży
• 60 metrów stalowej żyłki
  
• Manierka z wodą
• Kilka racji pieczywa zabranych przed wyjściem z Muru

Zużyte przedmioty:
Manierka z wodą
20m bandażu obwiązanego wokół głowy.

Statystyki:

KEKKEI GENKAI: Sharingan
NATURA CHAKRY: Katon
STYLE WALKI:
UMIEJĘTNOŚCI:

• Wrodzona -
• Nabyta -

PAKT: BRAK
ATRYBUTY PODSTAWOWE:

• SIŁA 10
  WYTRZYMAŁOŚĆ 45
  SZYBKOŚĆ 30
  PERCEPCJA 41
  PSYCHIKA 1
  KONSEKWENCJA 1

SUMA ATRYBUTÓW FIZYCZNYCH: 126
KONTROLA CHAKRY: D
MAKSYMALNE POKŁADY CHAKRY: 104%
MNOŻNIKI:
POZIOM ROZWOJU DZIEDZIN NINPŌ:

• NINJUTSU E
  GENJUTSU E
  STYLE WALKI 0 (dziedzina E)
  • ---
  • ---
  • ---
  IRYōJUTSU E
  FūINJUTSU E
  ELEMENTARNE
  • KATON C
    SUITON E
    FUUTON E
    DOTON E
    RAITON E
  KLANOWE D

[/list]
JUTSU:
Ninjutsu:
[E] Bunshin no Jutsu
[E] Henge no Jutsu
[E] Kai
[E] Kawarimi no Jutsu
[E] Kinobori no Waza
[E] Suimen Hoko no Waza
[E] Nawanuke no Jutsu
Fūinjutsu:
[E]Fūin no Jutsu
Sharingan:
Sharingan: Ichi Tomoe
Katon:
[D] Katon: Katongagure no jutsu
[D] Katon: Hōsenka no Jutsu
[C] Katon: Ryūka no Jutsu
[C] Katon: Kasumi Enbu no Jutsu
[C] Katon: Kaen Senpū
[C] Katon: Gōkakyū no Jutsu
[C] Katon: Endan

[Murai]

Panika. Słysząc to słowo od razu rozważył kilka hipotetycznych sytuacji, w których panika doprowadza do tragedii. Kiedy każdy działa na własną rękę i nikt nie kontroluje zachowań poszczególnych członków, wtedy ekspedycja może skończyć rozbita. Złamana. Nieudolne próby przywrócenia porządku mogłyby doprowadzić do buntu, możliwe że pojawiłyby się straty w ludziach. To był jeden z gorszych scenariuszy, ale wcale nie najgorszy. Jeśli faktycznie doszłoby do najgorszego, to żadne z nich nie wyszłoby z tego tunelu. Jednak sam fakt że Yoichi przypuszczał co to było i zachowywał to dla siebie był zastanawiający i teraz dopiero można było zadać sobie pytania o jego dotychczasowe doświadczenia i to jak mogły wpłynąć na całokształt operacji.
Światło nie było niezbędne do prawidłowej orientacji w terenie, było natomiast ważne dla mniej wyszkolonych członków operacji. Oczy Muraia powoli przywykały do panującego mroku, dodatkowo jego wszystkie zmysły były odpowiednio wyostrzone. Na tyle by mógł wykryć wszelkie zagrożenie jakie by się pojawiło i odpowiednio zareagować. Reszta jednak, nie będąca na poziomie Muraia, potrzebowała pomocy. Niosło to jednak zagrożenie dla grupy - w sytuacji w której źródła światła zniknęłyby gwałtownie, przyzwyczajeni do niego mieliby problemy z ponownym dostosowaniem się. Nawet światło było niebezpiecznym czynnikiem. W tych warunkach nawet gwałtowny brak jednego z czynników wspomagających mógł doprowadzić do pogorszenia sytuacji drużyny. I bardzo możliwym było że tylko on zdawał sobie z tego sprawę.
Hasło "ludzką ręką" natychmiastowo sprowokowało reakcję zwrotną ze strony Kakuzu. Tak, reagował właściwie tylko na konkretne określenia, całą resztę uwagi poświęcając na otoczenie. Szczególnie w tych trudnych warunkach, gdzie o rozproszenie było łatwo. Ktoś stworzył tą dodatkową odnogę. Dawało to kilka możliwości, ale bez konkretnych informacji ciężko było potwierdzić którąkolwiek z nich. Jakaś samodzielna, wcześniejsza ekspedycja, nieoficjalna. Tunel użyty przez osobę odpowiedzialną za całą sytuację, w funkcji wejścia albo wyjścia. To były dwie najbardziej prawdopodobne opcje. Tutaj polegał na doświadczeniu mężczyzny pod względem Dotonowych tuneli, sam bowiem nie był w stanie tego stwierdzić.
W momencie ostrzeżenia przez Chise, Murai był gotowy na jakąkolwiek reakcję. Unik w bok, skok w górę. Uczepienie się ściany, stworzenie osłony przed nadchodzącym zagrożeniem. Skontrowanie lecącego pocisku albo techniki, złapanie oponenta w nici. Wyciągnięcie tonfy i wyprowadzenie ciosu. Był gotowy na wszystko, a delikatnie trzęsąca się ziemia zapowiadała atak spod jej powierzchni. Był na to jak najbardziej przygotowany i gdy tylko ziemia zaczęła pękać, Murai uciekł w bok jednym, płennym susem. Wyszedł poza zasięg wystrzeliwującej pary, zarówno z dołu, jak i ze sklepienia tunelu. Wyglądało to niczym atak skierowany bezpośrednio w nich. Dosłowne ostrzeżenie przed zapuszczaniem się dalej. Ten ktoś musiałby być sensorem żeby znać ich dokładną pozycję i posiadać możliwości generowania pary w konkretnych miejscach. Albo też kontroli wody, temperatury wokoło jej. W takim wypadku byłaby to umiejętność którą Murai widziałby pierwszy raz w życiu. Wcześniej zetknął się z osobnikiem tworzącym żrącą mgłę, to jednak było coś innego. Po prostu bardzo gorąca woda.
Murai i jego klon uniknęli obrażeń, niektórzy jednak nie byli na tyle spostrzegawczy albo nie zareagowali wystarczająco szybko. Szczególnie Harumi i Yura. Dwójka z nich była ranna i trzeba było się tym zająć. Kakuzu i tak nie miał zamiaru się tego podejmować, jego umiejętności nie obejmowały technik medycznych. Od tego mieli Iryoninów, Ridę i Shigę. Po wykonaniu uniku Murai zrobił jeszcze szybki rekonesans celem jak najlepszego rozeznania w gwałtownie zmienionej sytuacji. Para wychodząca z głównego tunelu. Klon musiał wynieść Akaruia, a reszta udać się do stworzonego ludzką ręką tunelu.
- Przyjąłem. - odpowiedział klon, chwilę później zwracając się do Akaruia - Ruchy, nie możemy stracić ani chwili. - powiedział, już prowadząc Akaruia do wyjścia. Prowadząc wszelkimi możliwymi sposobami. Jeśli był wolniejszy niż on albo jeśli nie był w stanie samodzielnie chodzić, to wziął go na barana. Jeśli para dotarłaby do nich zanim wyszliby z tunelu, klon stworzyłby pomiędzy nimi a parą prostą Dotonową ścianę. Oryginał nie kazał mu tego zrobić, klon miał wszystkie elementy psychiki twórcy. Także jego umiejętność do podejmowania samodzielnych decyzji i reakcji na zagrożenia. Ilość chakry którą przeznaczył na klona powinna wystarczyć na jedną technikę, a ściana była jedynym słusznym wyborem. Dlaczego para miałaby ich gonić? Byłaby to logiczna konsekwencja kolejnego polecenia. Zejście z linii zagrożenia i zablokowanie wyjścia. Kolejna technika Dotonowej ściany była idealna do tego zadania, tym razem mógł wykorzystać bardziej wytrzymałą. Para jednak musiała gdzieś znaleźć ujście, a jedną z opcji było wydostanie się przez wejście, czyli tam gdzie kierował się Akarui i Murai. Klona nie było mu szkoda, Akaruia tak samo. Informacje które mógł posiadać faktycznie mogły być przydatne, ale nie będzie narażał swojego życia na pomaganie mu.
Murai stworzył ścianę, kiedy wszyscy weszli do odnogi. Jeśli ktoś by nie zdążył albo został z własnej woli - nie zamierzał go powstrzymywać. Liczyło się to, żeby zdążył stworzyć ścianę przed nadejściem pary. Nie zamierzał inwestować więcej chakry w tej sytuacji. Dotonowa ściana którą zabezpieczył wejście do odnogi była silną techniką i powinna wytrzymać uderzenia pary. Teoretycznie dałoby się ją wzmocnić przykładowo kośćmi Harumi albo inną techniką ziemi, dla pewności. Albo innym tworem posiadającym dużą wytrzymałość.
- Możecie jeszcze to wspomóc. Najlepsze byłyby kości Harumi w formie dodatkowego stelaża, o ile byłaby w stanie. - powiedział jeszcze, odsuwając się od ściany i rozglądając się wokoło. W tym miejscu także mogło czaić się zagrożenie, podobnie jak dalej w tunelu. Korzystając z chwili spokoju spróbował zajrzeć delikatnie głębiej, skupiając się na kolejnym odcinku. Mógł spróbować wypatrzyć coś w mroku i nie czyniłoby to żadnej szkody dla Muraia. Mógł tylko zyskać, mimo że szanse były bardzo nikłe.

Skrót:
- Klon biegnie z Akaruiem do wyjścia.
- Oryginał i reszta wchodzą do odnogi
- Murai zamyka odnogę techniką Doton: Doryūheki.
- Jeśli ktoś by nie zdążył, a para byłaby tuż-tuż, to i tak zamyka.
- Generalnie bezpieczeństwo grupy jest najważniejsze.
- Jeśli para by dogoniła klona i Akaruia, to tworzy ścianę pomiędzy nimi (Doton: Doroku Gaeshi)
- Jak Akarui jest wolniejszy albo nie może biec, do klon go bierze w łapy i tacha.

EQ:

---

EKWIPUNEK

---

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):
- Dwie kabury na broń (lewe i prawe udo)
- Płaszcz koloru czarnego
- 2 tonfy obwinięte bandażami (przy pasie)
- Manierka z wodą przy pasie

PRZEDMIOTY SCHOWANE (NIEWIDOCZNE):

• Przy pasie:
  • - 2 Tonfy Metalowe
• Kabura na broń |Zapełnienie: 19,5/20 obj.| (prawe udo):
  • 2 kunai z notką wybuchową (13)
  • 1 kunai z notką oślepiającą (6,5)
• Torba (77,5/140) (lewy bok):
  
  • 2 bombki dymne - 4obj
  • Zwój mały pusty 10obj
  • 3m bandaża 1,5obj
  • 4 notki wybuchowe 2obj
  • Zwój Mały 1 (10/70) (Wypełnienie: 136,75/150):
    • Sztylet x2 (20/150)
    • Zaostrzony Kastet x2 (16/150)
    • Katana (30/150)
    • Parasolka z senbonami x125 (51,25/150)
    • 1 kunai z notką wybuchową (6,5)
    • 3 kunai z notką oślepiającą (13)
    • 11 shuriken (21)
  • Zwój Mały 2 (10/70) (Wypełnienie: 94/150):
    • 1 Fūma Shuriken (90/150)
    • 2 strzykawki (4/150)
  • Zwój Mały 3 (10/70) (Wypełnienie: 150/150):
    • Notka wybuchowa x19 (8/150)
    • Notka Świetlna x3 (1,5/150)
    • 4 porcje Makibishi (40 sztuk) (10/150)
    • Dzwoneczki x15 (3,5/150)
    • Żyłka 40m (40/150)
    • Bomba dymna x1 (2/150)
    • 10m żyłki (10/150)
    • Kunai x10 (60/150)
    • Kilka zestawów ubrań (15/150)
  • Zwój Średni 1 (30/70) (Wypełnienie: 360/400):
    • Gruda z błotem z doczepioną notką wybuchową na zewnątrz (270)
    • Wielki Wachlarz (90)
  • Ukryte w ciele:
    • 4 notki oślepiające (1 w każdej kończynie)
    • Metalowe kolce - 6 w każdej ręce (na całej długości), 1 w nadgarstku, 3 w każdej nodze (na całej długości)

KP:

KEKKEI GENKAI: Jiongu
NATURA CHAKRY: Doton
STYLE WALKI: Gōken
UMIEJĘTNOŚCI:

• Nabyta - Mistrz Analizy

PAKT: Brak i nigdy nie będzie
ATRYBUTY PODSTAWOWE:

• SIŁA 30 (1 próg - Bardzo Słaby)
  WYTRZYMAŁOŚĆ 85 (3 próg - Mierny)
  SZYBKOŚĆ 170 (5 próg - Ponadprzeciętny)
  PERCEPCJA 162 (5 próg - Ponadprzeciętny)
  PSYCHIKA 1 (1 próg - Bardzo Słaby)
  KONSEKWENCJA 95|105 (3 próg - Mierny)

SUMA ATRYBUTÓW FIZYCZNYCH: 542
KONTROLA CHAKRY S
MAKSYMALNE POKŁADY CHAKRY:251% [100% bazowe + 6% Wytrzymałości + 55% (Serce Katon B) + 45% (Serce Fuuton C) + 45% (Serce Suiton C)]
MNOŻNIKI: +10 Konsekwencja (KC S)

POZIOM ROZWOJU DZIEDZIN NINPŌ:

• NINJUTSU E
  STYLE WALKI: (2 - dziedzina B)
  • Goken - S
  • Seido - S
  KLANOWE A
  DOTON C
  FUUIN D
  KATON B (Klik)
  FUUTON C (Klik)
  SUITON E (Klik)

• JUTSU:
  
  NINJUTSU:
  Wszystkie E
  
  FUUINJUTSU:
  Fūin no Jutsu (E)
  Bakuryūgeki (D)
  
  KATON:
  Katon: Ryūka no Jutsu (C)
  Katon: Endan (C)
  Katon: Karyū Endan (B)
  Katon: Hibashiri (B)
  Katon: Ryūgyō no Jutsu (B) (WT)
  Katon: Haisekishō (B)
  
  FUTON:
  Fūton: Fūsajin (D)
  Fūton: Furai Uchiwa (D)
  Fūton : Zaheru (C) (WT)
  Fūton: Kaiten Shuriken (C)
  Fūton: Reppūshō (C)
  Fūton: Kamaitachi (C)
  
  DOTON:
  Doton: Moguragakure no Jutsu (D)
  Doton: Iwa Bunshin no Jutsu (C)
  Doton: Ganchūrō no Jutsu (C)
  Doton: Doro Kōgeki (C)
  Doton: Dochū Senkō (C)
  Doton: Retsudo Tenshō (C)
  Doton: Doro Tairu (C) (WT)
  Doton: Jimen no Ana (C) (WT)
  Doton: Domu (B)
  Doton: Doryū Taiga (B)
  Doton: Ganchūsō (B)
  Doton: Doryūheki (B)
  Doton: Doro Hōshi (B)
  
  TAIJUTSU
  
  Ogólne:
  
  Dainamikku Akushyon (D)
  Dainamikku Entorī (D)
  Aian Kurōī (D)
  Kage Buyō (C)
  Hasutsu (C) (WT)
  Hone (B) (WT)
  Jiongu: Hebi Mōretsuna(A) (WT)
  
  Gōken:
  
  Konoha Senpū (D)
  Konoha Reppū (D)
  Konoha Shōfū (C)
  
  BUKIJUTSU
  
  Seido:
  
  Hokahikō (C)
  Samedare Kekka (B)
  
  KLANOWE:
  Jiongu (D)
  Jiongu: Reberu Di/Shi/Bi/Ei (D/C/B/A)
  Ugoku (D) (WT)
  Bunri (D) (WT)
  Echin Shishi no Jutsu (C)
  Jiongu Teashi (C) (WT)
  Jiongu Esa (C) (WT)
  Jingou Keihō (B) (WT)
  Jiongu: Henge no Jutsu - (B) (WT)
  Jiongu: Henge no Jutsu (B) (WT)
  Nuuhada no Jutsu (B)
  Shinto Numei no Jutsu (B)
  Jiongu Hyōshi (B) (WT)
  Jiongu: Gishi (B) (WT)
  Kyushu Hato (A)
  Taiho Nuuhada no Jutsu (A) (WT)

[/list]

Jutsu użyte + chakra:

Nazwa

Doton: Doroku Gaeshi

Ranga

C

Pieczęci

Brak

Zasięg Max.

5 metrów

Koszt

E: 24% | D: 18% | C: 15% | B: 12% | A: 9% | S: 6% | S+: 3%

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Bardzo proste do pojęcia Jutsu. Użytkownik przykłada ręce do ziemi i wytwarza ścianę(wymiary: 2 metry szerokości x 3 metry wysokości x 30 centymetrów grubości), która potrafi obronić go przed częściowymi atakami. Plusem tej techniki jest to, że ściana zasłania nie tylko użytkownika, ale i np. jego sojuszników, którzy mogą stać obok. Bardzo przydatne Jutsu, jeśli chodzi o obronę kilku osób. Wystarczy uderzenie o sile 75 lub technika rangi C do zniszczenia tworu.

Nazwa

Doton: Doryūheki

Ranga

B

Pieczęci

Tygrys → Królik → Świnia → Pies

Zasięg Max.

50 metrów

Koszt

E: 36% | D: 28% | C: 20% | B: 16% | A: 12% | S: 8% | S+: 4%

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Bardzo silne Jutsu Dotonu, polegające na stworzeniu ogromnej ściany o wymiarach 30m wysokości x 3m grubości x 25m długości. Jest ona w stanie obronić nas przed większością ataków, nawet rangi A. Mur można zniszczyć siłą o wartości 120.

Serce Doton: 97%-8%(Doton: Doryūheki)=89%
Klon 7%-6%Doton: Doroku Gaeshi=1%

[Kyoushi]

• Białowłosy poprawił swój strój, który miał mu utrudnić co prawda podróż, jednocześnie zakryć odkryte do tej pory miejsca na ciele, w celu uniknięcia poparzeń parą, która wzbierała na sile. Uzupełnił również nieco pragnienie z manierki, którą miał przy sobie, jednocześnie nie wylewając z niej nawet kropli poza ustami, szkoda było chłodzić się na siłę, gdy nie przyniesie to żadnego efektu, a woda prędzej wyparuje na ciele niż ochłodzi. Jak łatwo zauważyć, było bardzo nieprzyjemnie, gdzie niektórzy członkowie eskapady nie wytrzymywali tych warunków. Jednym z nich był medyk Akarui, którym postanowił zająć się Murai, jednak nie w swojej osobie, a wykorzystał do tego Dotonowego klona. Całkiem niezłe posunięcie, które gwarantowało pomoc i w miarę bezpieczne przeprawienie się na powierzchnię. Dwie odnogi tunelu nie świadczyły o niczym dobry. Było to działanie, które przysparzało kłopotów. Kyu wiedział, że to nie był przypadek. Szczególnie, gdy doszła do niego informacja, że jedna ze ścieżek została wydrążona przez człowieka. Oczy mu się aż zaświeciły, a wewnątrz się zagotował. To było bardziej emocjonujące niż to co do tej pory wykonali. Wiedział, że teraz zacznie się prawdziwa akcja, w której będzie brał udział. Stąd może wydrzeć informacje, które skrywały te jaskinie.
  Decyzją grupy było pójście razem, w jednej zwartej kupie. Nie przeciwstawiał się, był obojętny, gdyż jakby trzeba było to wystarczyłby mu medyk i mogliby ruszyć sami w jedną z odnóg tego korytarza, nie chcąc jednak się wybijać ponad lidera, dołączył do reszty. Cóż, gdyby coś nie poszło nie tak, nie byłoby ciekawie, a teraz zaczynało. Chise ostrzegła o tym co się zaczyna dziać, skąd dochodzą wibracje, a wtem, zaczął się koncert z pełnym wachlarzem atrakcjami. Dosłownie zewsząd pojawiały się szczeliny, z której buchała skondensowana para, ni stąd ni zowąd atakowała każdego, nie bacząc czy to mężczyzna czy kobieta. Tak też się stało przy tym jak strumień trafił Masachiego, który pozostawał w uklęku. Kolejnymi, którzy nie mieli tyle szczęścia byli członkini klanu Kaguya oraz Yura. Był za daleko by ich wspomóc, teraz musiał zająć się tymi co byli przy nim, najbliżej. Nawet nie na znak Hirokiego, a z własnej intencji, mając tak blisko, chwycił Masachiego i mocnym pociągnieciem za jego ramię, wyciągnął go na własne nogi.
  - Dasz radę sam iść, nic Ci nie jest – powiedział stanowczo, spoglądając w oczy chłopaka. To miał być znak do przekonania go, iż tak naprawdę nic się nie stało. Musi być gotów na więcej taki akcji, przez co nie można tracić czujności nawet na chwilę. Białowłosy spojrzał na Hirokiego i kiwnął głową, w oznace że sobie poradzi sam – Hiroki był w o wiele gorszej kondycji przez co nie chciał go narażać na jeszcze większe zmęczenie. – Odpuść, pomogę mu – powiedział, licząc na to, że Masachi będzie mógł sam kroczyć i ruszy wraz z nim do tunelu. W międzyczasie czekał na rozkazy Shikariego, który powinien coś ustalić w miarę szybko, jak na prawdziwego Nara w krytycznej sytuacji przystało. W chwili, gdy udali się do tunelu Murai postawił ścianę, która miała odgrodzić ich od gromadzącej się pary – jak się okazało pełnej chakry. „To nie może być to o czym myślę… Przypomina mi to… Płomienny las za murem, którego spopielenia nie były naturalne.” Myślał dość chłodno, nie okazując większych emocji w tej chwili. Białowłosy mógłby wzmocnić tę obronę, jednak był nieco za daleko, na samym przedzie grupy, zważając raczej na to, by i jemu się nic nie stało, chcąc zachować pełną koncentrację na unik kolejnych ‘gejzerów’ pary. Pomysł ze szkieletem Kaguyi wydawał się najlogiczniejszy, a dodatkowa ściana nic by nie zmieniła w jej sile defensywnej, wiec odpuścił swoją ingerencje, tak myślał, jednak zrobił co innego. Nie mówiąc nic, skupił chakrę i wysłał ją blisko ściany stworzonej przez Muraia*, tak by ta stworzyła kolejną zaporę. Po dodaniu swojej cegiełki do ochrony przed parą, białowłosy naciskał na dalszą podróż.
  - Skończyliście blokować ścianę? Powinniśmy ruszać wgłąb. – powiedział, głównie w kierunku Pustego, który jak widać zachowywał najczystszy umysł. To samo tyczyło się Shikariego, który bądź co bądź musi zdecydowanie zacząć działać szybciej. Teraz nie było miejsca na pomyłki. Musieli aktualnie przeć na przód, bo zostając tutaj, prędzej czy później ta para i tak przebije się przez ścianę jakby nie była wzmocniona.

Streszczenie:

• Podniesienie Masachiego mocnym pociągnięciem ramienia i pokrzepiające słowa,
• Wzmocnienie ściany Dotonu muraia własną ścianą,
• Chęć ruchu wgłąb - w jedyną możliwą stronę,
• Skoncentrowanie się na przyszłych unikach przed nadchodzącą parą 'zewsząd'.

Ubiór na czas eventu:

• Biała, lniano-wełniana koszula, zapięta pod kołnierz, wsadzona w spodnie,
• Spodnie typu chinos, lniano-wełniane, ze skórzanym paskiem, przy którym są kabury oraz torba z tyłu, także miecz,
• Materiałowe buty do kostki, z grubszą podeszwą,
• Bandaż nawinięty na usta i dłonie,
• Katana 'Mugen' przy pasie,
• Miecz obosieczny przy pasie z tyłu,
• Wakizashi przylegle do lewego uda.

  Ukryty tekst

[Reika]

Ostrzeżenie Chise było wystarczające dla Reiki, żeby móc w porę zareagować i domyślić się, co może się stać. Nie spodziewała się bandy przeciwników, która gnała na nich ile sił, lecz właśnie zjawisk przyrodniczych, które mogły tu zajść. W końcu takie gorąco nie było tutaj normalne, więc gdy tylko podłoże pod nimi zaczęło pękać, kunoichi szybko uskoczyła przed gejzerem, który mógłby ją spokojnie ściąć, gdyby była zbyt powolna. Przygotowała się też na kolejne ataki ze strony wrzącej wody. Gejzer! Spodziewała się lawy, bo cały czas podejrzewała, że może to być wulkan, jednak tutaj mieli do czynienia z wrzącą wodą, która również była niebezpieczna. Co tu było grane?! Nie było jednak czasu na rozmyślanie, bo cztery osoby mimo wszystko oberwały, w tym Kai, którego przed pewną śmiercią uratował Shiga.
Krzyk użytkownika Sharingana, że w tej parze widzi śladowe ilości chakry, był naprawdę niepokojący i nasuwał kolejne myśli, że mają do czynienia z potężnymi shinobi, albo... Tą myśl szybko odepchnęła, bojąc się nawet ją rozważać, jednak to co powiedział Yoichi i to wszystko, co tutaj zachodziło, było zbyt potężne, żeby myśleć inaczej. Musi pomówić z Inuzuką, ale to później. Na razie należało zająć się rannymi. Yura, pomimo lekkich oparzeń na plecach, wziął ciężej ranną Harumi na ręce i pobiegł z nią w kierunku odnogi tunelu, gdzie mieli się skryć. Kyu i Hiroki pomagali drugiemu rannemu, który dostał w twarz, więc nie pozostało jej nic innego, jak również szybko udać się do bocznego tunelu. Widząc, jak Yoichi schodzi z psa i utykając, kieruje się również w tamtą stronę, Reika poczuła kolejne ukłucie. Inuzuka nie miał nogi...
Barykadą tunelu się nie przejmowała, bo widziała wcześniej klona Muraia, dlatego wiedziała, że Kakuzu zadba o ich ewentualne bezpieczeństwo i lepiej, żeby się tam nie wpierdalała ze swoim Dotonem, bo nie było potrzeby. Jej zadaniem było teraz postawienie na nogi rannych, więc gdy Shiga będzie się zajmować Kaiem, ona podejdzie do Yury, który wołał o medyka dla Harumi.
- Spokojnie, zajmę się nią. - Odpowiedziała chłopakowi. - Na Twoje plecy też zerknę, ale później.
Podeszła do białowłosej dziewczyny i uważnie przyjrzała się jej ręce i oparzeniom na boku. Oberwała porządnie, jednak nie na tyle, żeby nie dała rady sobie z tym poradzić. Wyciągnęła więc dłonie i skupiła odpowiednio swoją chakrę, aby skorzystać ze swojej unikalnej techniki, która dawała szybsze i bardziej efektywne leczenie, nie pozostawiające blizn. Kilka chwil i było po wszystkich, zupełnie jakby nic się nie stało.
- Staraj się oszczędzać ją w najbliższym czasie. - Zwróciła się do dziewczyny. - Mięśnie są trochę osłabione, ale wrócą do formy.
Następnie podeszła do Masachiego, czy jak mu tam było. Nie sposób spamiętać wszystkich imion. Chwyciła go lekko pod brodę i uniosła mu głowę, spoglądając na oparzenie na twarzy. Nie były to ciężkie rany, ale zapewne bolesne i przeszkadzające w mimice twarzy, jak i mruganiu lewego oka. Uniosła więc dłoń i ponownie uwolniła zielone światło leczniczej chakry, aby i z tym w miarę szybko się uporać, nie zostawiając żadnych śladów.
- Miałeś szczęście. - Zwróciła się do chłopaka. - Gdybyś dostał w oko, nie dałabym rady przywrócić Ci wzroku.
Spojrzała następnie na Yurę, który twierdził, że wszystko z nim w porządku, mimo faktu, że oberwał po plecach. Nie mocno, ale mimo wszystko powinien odczuwać upierdliwe pieczenie. Jeśli jednak nie będzie chciał, żeby go uleczyła, to nie będzie naciskać i skieruje swoje kroki w stronę Yoichiego, patrząc na niego poważnie. Tak, chciała wiedzieć, z czym mają do czynienia.
- Albo to sprawka Antykreatora. - Zaczęła cicho, aby tylko on i psy słyszały. - Albo trafiliśmy na coś podobnego, co było wtedy pod areną, gdy zdobyłeś Shinku Ame. Nic więcej nie byłoby na tyle potężne, żeby spowodować takie zniszczenia i zmiany w otoczeniu.
Specjalnie nawiązała do ich wyprawy, aby bezpośrednio nie zdradzać tematu Ogoniastej Bestii, bo nigdy nie wiadomo, kto mógł być teraz w pobliżu i podsłuchiwać. Tak czy inaczej, lepiej na razie nie siać paniki, chociaż na miejscu Yoichiego, już wcześniej powiedziałabym, co podejrzewa, żeby ewentualnie niektórzy mogli się wycofać. Teraz nie było już odwrotu... Tak czy inaczej, Reika pozostawała stale czujna. Gdyby pojawiło się nowe zagrożenie z którejś strony, wykona odpowiedni unik, korzystając ze swojej szybkości, która przed chwilą uratowała jej życie.

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Chise]

Gadanie, gadanie, gadaaanieee. Tylko to im było wszystkim w głowach.
Dziewczyna już tylko kiwnęła przyjaźnie głową chłopakowi, który proponował sparing. Kto wie, może to byłoby interesujące? Wszystko jednak zależało od tego jak dalej potoczy się ich zadanie. Akarui i Hiroki już teraz brzmieli źle, a to na pewno nie był szczyt możliwości tej okolicy, im dalej tym gorzej. Dlatego decyzja medyka o tym by się wycofać była na pewno rozsądna pod kilkoma względami - jako medyk nie mógł ryzykować swojego życia, ponieważ od niego zależała reszta. Reszta medyków szła dalej i mogła leczyć na miejscu, jeden przyda się w zapasie. Hiroki zaś uparł się iść dalej, Uchiha nie zamierzała mu tego zabraniać, zwłaszcza kiedy był taki zdeterminowany. Jednak nie bardzo się jej to podobało.
Chise poza przekazaniem informacji milczała, nasłuchując i to bynajmniej nie gadania reszty tylko tego co się działo pod ziemią. Skupiła się na ochronie siebie i swoich sojuszników zamiast kłapaniu i myśleniu już o niebieskich migdałach. Ustawiona obronnie wobec Akaruiego, kiwnęła głową kiedy usłyszała jego słowa, choć nieco się spięła. Wiedziała, że w razie czego będzie musiała poddać się ruchowi chłopaka, ale nie było to nic przyjemnego. Na szczęście do tego nie doszło, a woda ominęła ich szerokim łukiem. Inni nie mieli tego szczęścia - albo umiejętności - i oberwali.
- Hiroki, w porządku? - zapytała szybko młodzieńca, chcąc się upewnić. Okazało się jednak, że ranna była cała trójka idąca z przodu, widocznie mniej sprawna fizyczna, Chłopak z którym rozmawiała, idiota chodzący na rękach i jedna dziewczyna, której imię jej umknęło. Ale ona nie musiała się o nich troszczyć, rzuciło się już stado chętnych do pomocy i kolejnego gadania. Zaskoczyła jej prędkość Shigi, kiedy wypchnął mnicha spod strumienia - chyba musiał naprawdę poważnie nad sobą pracować, bo był to już naprawdę znakomity poziom.
- Akarui-dono, uważaj na siebie - powiedziała do medyka, odwracając się w jego stronę po tym jak wyklarowała się możliwość wyjścia dla niego - I do zobaczenia niedługo, mam nadzieję - rzuciła, siląc się nieco na optymizm, którego nie czuła. Nie spodziewała się, że szybko uda się im opuścić to miejsce, ale dobre słowo nic nie kosztowało. Potem wystarczyło już tylko posłuchać rozkazu dowódcy i ruszyć we wskazanym kierunku. Kiwnęła głową w stronę Hirokiego, słysząc, że zawiera ona ślady czakry. Przesunęła się na czoło grupy, która w czasie ucieczki zapewne straciła swoją formację, odeszła na kilka kroków by nie rozpraszały ją odgłosy rozmowy i przykucnęła.
Przyłożyła dłoń do ziemi i skupiła się, chcąc usłyszeć czy cokolwiek dzieje się przed nimi lub pod nimi, czy ziemia się porusza, drga.. Czy dzieje się cokolwiek podejrzanego. Żałowała w tej chwili, że nie ma większych zdolności sensorycznych ani nikt w jej grupie nie był, takim z prawdziwego zdarzenia. Słuch i węch - na tym musieli się opierać. Starała się nawet oddychać głęboko i cicho, by uspokoić bijące serce. Szkoda, że pozostali nie potrafili się zamknąć na dłużej niż minutę, więcej bowiem chyba od jej prośby nie minęło, a znów nawijali. A przecież nikt nie mógł być pewien czy zaraz pod nogami nie wybuchnie im coś kolejnego.

• Idzie za innymi za barierę
• W czasie leczenia rannych/tworzenia bariery wysuwa się do przodu i uważnie nasłuchuje

KEKKEI GENKAI: -
NATURA CHAKRY: Katon
STYLE WALKI: Nanken no Mai
UMIEJĘTNOŚCI:

• Wrodzona - Ślepiec
• Nabyta -

WSPOMAGACZE: CS;
Ciężarki - założone 21.07;
ATRYBUTY PODSTAWOWE:

• SIŁA 50
  WYTRZYMAŁOŚĆ 120 + 10 (bonus z ciężarków)
  SZYBKOŚĆ 180 + 40 (bonus ze zdjętych ciężarków)
  PERCEPCJA 135 | 162 z bonusem
  PSYCHIKA1
  KONSEKWENCJA60

SUMA ATRYBUTÓW FIZYCZNYCH: 514 bez bonusów
KONTROLA CHAKRY B
MAKSYMALNE POKŁADY CHAKRY: 112%
MNOŻNIKI: +20% percepcji, styl na S: +25 szybkość i percepcja
POZIOM ROZWOJU DZIEDZIN NINPŌ:

• STYLE WALKI 1 (dziedzina D)
  • Nanken no Mai - S
  • ---
  • ---
  NINJUTSU B
  ELEMENTARNE
  KATON B

JUTSU:
Ninjutsu D:
Utsusemi no Jutsu
Dorobou - WT
Suienzou no Jutsu

Ninjutsu C:
Hari Jiro
Hari Jugoku
Tachihou Houtai
Hitei Musho

Ninjutsu B:
Shunshin no Jutsu
Otakebi - WT

Nanken no Mai B:
Jagguru WT ranga B
Shikata no keikyoku WT ranga B

Katon D:
Katon: Hōsenka no Jutsu
Katongagure no jutsu - wt

Katon C:
Katon: Gōkakyū no Jutsu (nauczone na start)
Kaengiri (nauczone na start)
Katon: Endan (nauczone na start)
Katon: Kasumi Enbu no Jutsu (nauczone na start)
Katon: Kaen Senpū (nauczone na start)
Katon: Ryūka no Jutsu
Katon: tsubame - WT

Katon B:
Katon: Hibashiri
Katon: Haisekishō
Katon Arashi Hinote WT Shigi
Katon: Hitsukejin WT Shigi
Katon: Dai Endan
Katon: Karyū Endan
Katon: Karyūdan
Katon: Benijigumo
Katon: Ketatamashii

---

EKWIPUNEK

---

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):

• 7 mieczy obusiecznych
• Bandaż na rękach (15m)
• Maska
• 2 x kabury na udach
• 2 x torba
• duża torba
• Karwasz
• Bransoletka z wisiorkiem
• komin na szyi

PRZEDMIOTY SCHOWANE (NIEWIDOCZNE):
Kabura 1:

• 4 Kunai
• Granat dymny

Kabura 2:

• Nietoperzowy bumerang
• Makibishi w kształcie zwierzęcych kłów - 20
• Notka Świetlna - 5
• Senbon - 50

Torba 1:

• Granat Dymny 10
• Fałszywe notki 15
• Stalowa żyłka (1m) 20
• Bojowa pigułka żywnościowa 1
• Pigułka ze skrzepniętą krwią 3
• 5 zakrzywionych shurikenów 5
• Szpony

Torba 2:
Torba 2

• 20 kwadratowych shurikenów

Duża torba

• Fuma Shuriken 2 x 90 = 180
• Kuzuri

[Hitsukejin Shiga]

I remember when
I remember, I remember when I lost my mind
There was something so pleasant about that place
Even your emotions have an echo in so much space
And when you're out there, without care
Yeah I was out of touch
But it wasn't because I didn't know enough
I just knew too much Przerażające, że wszystkie siły natury skłaniają się ku Tobie i nawet opierdzielić za głupie pomysły nie ma kiedy... Tak, nie podobał mu się pomysł Akaruiego i uważał go za głupi. Ale to była strasznie słaba, patowa sytuacja - nie było możliwości by Akarui parł do przodu na równi z nimi, dotrzymując im kroku. Jeśli pójdzie z nimi - będzie balastem... Ale Shiga wolalby się przekręcić, niźli zostawić kogoś na pewną śmierć.
Może i jest Jashinistą, ale zostawienie sojusznika, jak zwierze na rzeź, to pieprzona przesada i nie można do tego dopuścić. Nie chciał się zbyt krzywić, by nie pokazywać Akaruiemu jak bardzo martwi się jego stanem, ale najchętniej zapakowałby go żywcem do zwoju i liczył, że chłopak po prostu w jego torbie przeczeka, aż będzie chłodniej i bezpieczniej. Nie było jednak takiej możłiwości.
Jednak Akarui był samodzielny i niezależny. I jeśłi podjął decyzję, że chce wrócić - Shiga nie miał możliwości go zatrzymać. To znaczy, mógł dać przez łeb i ciągnąć nieprzytomnego, co jakiś czas sprawdzając czy chłopak jeszcze żyje... Nie, ta opcja zdecydowanie odpada. Innymi słowy - zostaje wesprzeć Akaruiego niezależnie jaką decyzję koniec końców podejmie. I nie kupował tego, że będzie ciężarem. Na dobrą sprawę to samo można powiedzieć o każdym, kto jakkolwiek się męczy - w ogóle żadnego z nich, na dobrą sprawę mogłoby i nie powinno tu być, w tym zapomnianym przez Bogów miejscu.

Uroczym chłopcem za to jak zawsze był Hiroki. Który przypominał Shigiemu jego samego jak był młody. Tak naprawdę to nie. Chłopak stanowczo za dużo gadał, stanowczo za dużo go interesowało, ale to nic złego - bawiło to Shigiego, w przeciwieństwie do tego jak zachowywał się inny murak z imienia Keizo, który był z kolei mrukiem. Od Hirokiego biła taka niewinna naiwność i prośba o mentorowanie mu. Tylko, że na dobrą sprawę to nie zdążył się dobrze wypowiedzieć bo pierwsza salwa gówna uderzyła w wiatrak. Chyba, bo powiedział dużo, z czego większość to były bardzo nośne, krasomówcze hasła, ale chłopak wyglądałjakby mimo swojego słabego stanu miał duzo, dużo więcej do powiedzenia. Wyglądał jakby dopiero się rozkręcał tak na dobrą sprawę.

Jakby mało było wszystkich wrażeń, a mówimy tutaj o tym, że jest kurewsko gorąco - oddycha się płytko, a powietrze sprawia ból... Co w sumie było zabawne. Powietrze zdawało się ranić płuca, kaleczyć je swoim gorącem. Widział, że Hiroki i Akarui, a powoli i inni - słabną przez ten ból. Jego to głównie łaskotało, zalewało falą małych przyjemnych bólo-impulsów. Przypomniało mu się jak raz oddychał tylko jednym płucem bo drugie zostało poważnie uszkodzone. Był stosunkowo mocno przystosowany do takich warunków - aktualnie ograniczona drastycznie była ilość sposobów uszkodzenia mnisiego ciała i uszkodzenie płuc nie należało do tychże sposobów - dlatego te płuca które powinny doskwierać - zwyczajnie tego nie robiły jak na tą chwilę, i na razie chyba nic nie miało się zamiaru zmieniać.

Kiedy mnich chciał zrobić światło z ognia - został powstrzymany. I może to właśnie to przesunięcie się Kaia bliżej jego grupy tak wiele się pozmieniało w dalszym rozrachunku? Mnich miał na oku drugiego mnicha, który zdawał się mu być aktualnie najbliższy, nie licząc jego towarzyszy z Sogen. Zrobił kulę światła, ratując życie kilku jego pocisków. Dobrze, przydatne, miłe. Nie widział za to Shiga prawie żadnej różnicy między tunelami - że jeden ludzką ręką zrobiony? Tunel jak tunel, Shiga definitywnie nie był specjalistą od tuneli. Jedynie mógł ochłodzić Akaruiego i Hirokiego swoją wodą z manierki. Widać było, że chłopakom to nieco pomogło - trochę koloru zdrowego wróciło na ich skórę. Mamy klona Muraia który odeskortuje tych co się poddadzą - w postaci Akaruiego, bo z wypowiedzi Hirokiego zrozumiał głównie, że chłopak jest albo głupi albo odważny - albo oba - i chce brnąć dalej w serce piekielne. Mamy chlopaków nieco ochłodzonych, każdy wyraził swoją opinię i wszyscy prakttycznie się zgodzili co do głównych założeń. Hiroki zwrócił jeszcze uwagę na zniknięcie kobiety - nie było słychać upadku ani żadnych sygnałów wcześniej, więc kobieta albo poszła inną drogą - ale takowej nie widzieli - albo się cofnęła albo ich pozabija jak zdawał się sugerować w swoim przejęciu chłopak.

Jakby przypomnieć sobie co się odjebało w Kami no Hikage to jest możliwe, że piórzasta okaże się nawet wysłanniczką Antykreatora. Ciekawe czy Han rzucił jakieś ogłoszenie na tablicę ogłoszeń? "Poszukiwany jeżdziec antykreatora, wolne stanowisko: Głód. Oferujemy elastyczne godziny pracy, dango-wtorki oraz karnecik A Be eSik Aktiw dla chcących zachować formę."

Doskonale. Pojawił się okrzyk Chise, po nim kilka nieznośnych sekund. No tak, wszyscy żyją w zgodzie, zgadzają się co do postępowania, jest klon by eskortować potrzebujących, są zapasy, światło i plan podróży. Tak, wszystko pięknie jest tak jak być powinno w ekspedycji która ma się powieść - woda, zgoda i możliwość odwrotu.

Można umierać.

Kiedy padło "uwaga pod nogi" ciało Shigi, głównie kończyny, pokryła czakra, piękna, medyczna. Albo trzeba będzie spierdalać albo trzeba będzie coś dźwigać - może sklepienie im na łby spadnie? Przyjął pozycję do startu. Pod jego przyjacielem mnichem pojawiła się kurewska szczelina, gotowa zabić sohei bez litości.
Ziemia popękała pod nogami mnicha, w wyniku czystej siły i czakry jaka teraz pojawiła się w jego kończynach - wybił się w tym samym momencie, co wrząca para poleciała na Kaia... I wpadł swoim opancerzonym cielskiem na jego cielsko, odrzucając go od krateru, który, gdyby nie mnich, zabiłby go. No, pierwsza godzina podróży, a już jedno życie uratowane. Tak można się bawić, drodzy panowie i drogie panie. Wiedział, że te gejzery to nic dla Chise przy jej prędkości i percepcji - pewnie wiedziała skąd nadchodzą nim nadeszły. Wiedział też, że on zajmie sie Kaiem, a inni fizyczni - w tym zapewne szermierz z kurewsko wielkim mieczem i pięknie zbudowany chłopak chodzący na rękach (bo chyba nie chodzisz na rękach i nie masz takiej muskulatury będąc użytkownikiem pieczętowania, co? Te abeesy same się nie zrobiły.) - coś zrobią i zareagują.

Shiga zajął się teraz swoim uratowańcem. Zamiast marnować czas na jakieś większe przemowy złapał Kaia jedną ręką za dłoń, a drugą na ramieniu z przechyłem na obojczyk - by mężczyznę podnieść, wyprostować i móc uciekać razem. Skinął mu jedynie głową z uśmiechem w ramach "nie ma za co". No, nie było czasu na przemowy głównie dlatego, że w tunelu stanowiącym możliwość ich podróży nagle pojawił się niesamowicie niefajny obłok pary. Taki w sam raz, żeby zdechnąć ugotowani żywcem.
-Lepiej przyśpieszmy kroku, bracie. - Skierował swoje słowa prosto do Kaia, który był u niego zabawnie postrzeganą jednostką: fascynował go jako sohei i jego umiejętności zdawały się interesujące, nie zdawał się przy tym na tyle rozwinięty fizycznie by móc o siebie sam zadbać jak Pusty czy Chise. Poruszał się biorąc Kaia pod pachę bo mocno poparzona wrzątkiem noga zapewne nie działała tak jak powinna.

Nie tłocząc się, a raczej poruszając krokiem przyśpieszonym lecz zdecydowanie opanowanym, skierował się z Kaiem do wskazanego im przez dowódcę tunelu. Hiroki zdawał się odpalić geny Uchiha na pełnej piżdzie - w sytuacji śmiertelnego zagrożenia zamiast pierdolić jak studenciak akademii na etiudzie zaczął... dowodzić grupą, samomianując sie. Mnicha rozbawiło to jeszcze bardziej ale zapomniał wybuchnąć śmiechem, kiedy Hiroki krzyknął "kurwa" na pół tunelu, Shiga odwarknął mu od razu:
-HIROKI-KUN, JĘZYK! - Przywołując chłopaka do porządku. Śmiertelne zagrożenie to jedno, ale jest za młody by rzucać kurwami na prawo i kurwami na lewo.
-Chise lepiej wie gdzie ten obłok jest niż my, kochanieńki! - Dodał po jego komendzie mającej przypomnieć Chise o konieczności ewakuacji.

Ci co umieli - zrobili swoje. Ściana w wykonaniu Pustego i Kyoushiego, wzmacniana przez każdego jak tylko umieli i jak tylko potrafili, choćby wzmocnienie istniejącej jak Kyoushi wzmacniający ścianę Pustego. Shiga odetchnąl z ulgą - i jeśli jest ku temu możłiwość, to odstawiając Kaia na ziemię by móc zająć się jego poważnie poparzoną nogą. Widział, jak Reika zmierza do jego Harumi.
Dobrze. Shiga złożył odpowiednie pieczęcie wiedząc, że nie ma konieczności użyć najsilniejszej techniki jaką posiada - może byłoby to strzelanie z armaty do muchy - więc wystarczy jedna z prostszych. Chodziło tylko o to, by przywrócić sprawność Kaiowi, a nie zajmując się ładnym zasklepieniem potencjalnie powstających poparzeniowych blizn. Przysunął więc dłonie, przesuwając je góra dół po miejscu zranienia i lecząc poparzenie ogniscie piekielną parą. Chyba, że rana jest dośc poważna, by rzeczywiście użyć silniejszej techniki, to wtedy się nie zawaha. Pewnie jak on skończy z Kaiem to druga iryoninka skończy z Harumi.
-Rido zajmiesz się Masachim? Ja odpieczętuje w tym czasie zapasy ze zwoju. - Zasugerował cichym głosem. Głosem Shigi w trybie medyka - skupionym i pokornym. Rzadkie to chwile, polecam się napatrzeć i nacieszyć. I tak się stało, Rida przejęla wyleczenie oka Masachiego, a on rozwinął odpowiedni zwój i wypieczętował trzy manierki z krystalicznie czystą i lodowatą pitną wodą - w końcu pobraną aż z pięknego Sogen. Jedną wziął dla Siebie, postanawiając uzupełnić płyny i poczęstować Kaia, dwie - pozostawiwszy dla grupy.

Jeśli Shiga usłyszał to, co Rida powiedziała do szermierza "że nie zdołalaby przywrócić jego wzroku" mnich, mimowolnie i całkowicie bezmyślnie rzuci:
-Dobrze, że ja bym mógł uratować twój wzrok, więc jak coś, to spokojnie. Blizny też usuwam... - Machinalnie. Szybko. Jak maszynka do gadania. Zawód. Zawód. Nigdy nie robił nic bardziej podświadomie. Leczenie było jego obowiązkiem wobec jego grupy. I chciał, by wyszli w takim stanie w jakim weszli. Nienajpiękniejsi ale cali i zdrowi.

-Częstujcie się, mam jeszcze cztery w tym zwoju. Rido odpieczętować jeszcze jedną dla Ciebie czy masz? Jesteś dla nas bardzo cenna jako medyk i musisz być w najlepszej kondycji. - Rzucił rześko, widząc, że nie ma już kogo leczyć bo Yura się stawia - jego obrażenia i tak były nikłe, niewarte marnowania czakry, za to częstując Ridę ciepłym i szczerym uśmiechem. Dobrze nie być jedynym medykiem, zwłaszcza, że jeden medyk im się katapultował z jaskiń. A co do manierek... Cztery? A no cztery. Było dziesięć. W obozie odpieczętowane zostały trzy - Dla Siebie, Hirokiego i Chise. Ta dwójka dostała po jednej dla Siebie, a swoją manierkę wykorzystał do ochłodzenia ciała Akaruiego i Hirokiego. A teraz znów trzy manierki. Shiga poprosił by wszyscy którzy mają puste manierki nie wyrzucali ich, a zachowali - dopiero jak wszystkie wyjdą, to się je napełni albo zapieczętuje w zwoju.

To co? Zostalo przeć dalej? Mnich dalej pozostawał w gotowości do reakcji i ratowania sytuacji, rozglądając się w pełnej gotowości do walki jak i do uniku - zwój wrócił do torby, torba na plecy, wszystko pod kontrolą, moi słodcy.

  Ukryty tekst

[Akarui]

Cholera jasna.

Wstyd, złość na siebie samego i i same przekleństwa. Trzy rzeczy, jakie chodziły po biednej, zgorączkowanej i spalonej klimatem głowie Akarui'ego. Nie zdawał sobie sprawy z tego, jak bardzo jego ciało nie jest przygotowane na tą podróż. Musiał podjąć bardzo trudną decyzję. Wiedział, że droga powrotna może być bardzo niebezpieczna, ale jego śmierć w samotności jest lepsza niż przysparzanie kłopotów całej grupie. Choć wolałby żyć. Jest sporo do zrobienia. Antykreator. Saisei. Tajemniczy Las i ginące dzieci. Tyle spraw do rozwiązania...

Nagła cisza, napięcie wszystkich przegrzanych mięśni i próba skupienia. Potem gwałtowny wybuch pary wodnej jakby z gejzerów, ze ścian wokół. I wielkie szczęście, że żaden ze strumieni nie celował w przepoconego medyka. W momencie, gdy para przestała się wydobywać z ustępów w ścianach dotarło do niego, że gdyby coś jednak miało inny kierunek, medyk nie zdążyłby odskoczyć, wykonać jakiegokolwiek ruchu. Straszny wniosek, ale najprawdopodobniej prawdziwy.

Nie obyło się bez ofiar, choć wszyscy zaczęli działać na pełnych obrotach. Medyk tylko kątem oka dostrzegł, z jaką szybkością Shiga doskoczył do Kai'a, a wokół jego nóg błyszczy jeszcze niedopalona seledynowa chakra lecznicza. Tozawa spojrzał w miejsce, gdzie wcześniej stał stalowozębny i zobaczył mały krater, miejsce wybicia się. Niesamowite! Kolega musi mu zdradzić tą sztuczkę. Jednak po wszystkim, jeśli przeżyją.

Potem jeszcze parę informacji przewinęło się między uszami Akarui'ego. Para ze śladowymi ilościami chakry, jak też zbliżający się obłok, który z jego pozycji już dało się zauważyć. Wiedza dotycząca bocznego tunelu i podejrzeń, że nie jest naturalnym dziełem także do niego dotarły. A wszystko to w czasie, gdy sam doskoczył do rannego Masachi'ego. Póki nie odszedł, mógł się jeszcze przydać. Szczególnie gdy widział, że Rida zajęła się rannymi z tylnej części grupy, a Shiga rannym Kai'em. Po paru pieczęciach jego dłonie zaczęły błyszczeć zieloną poświatą, a zbliżone do rannej głowy chłopaka zaczęły czynić swoje cuda, nawet gdy chłopaka podnieśli inni uczestnicy grupy i zaczęli prowadzić w kierunku drugiej odnogi. - Hej hej, Masachi-kun jak oko? Będzie bolało, ale lepiej powiedz od razu, jeśli masz kłopoty ze wzrokiem... Zostawił jednak chłopaka jedynie lekko zaleczonego, zaraz powinien zając się nim inny medyk, bo...

...Akarui wyruszał w powrotną, póki jeszcze był na to czas. Szczególnie, że ten obłok "nie poruszał się kosmicznie szybko, na upartego dałoby się spokojnie go wyprzedzić". Mając jednak w pamięci, co stało się z niektórymi członkami eskapady, "widać było że nie było z nim żartów". Pusty wytworzył wspaniałego klona, który miał za zadanie wyprowadzić medyka w kierunku obozu. Na odchodne zwrócił się do samego kapitana tej wyprawy: - Przepraszam za problem, Shikari-dono. Nie wiem w jakim stanie będzie Harumi, oberwała mocno, mama nadzieję, że nie będzie to problem dla grupy, inaczej lepiej by było, jakby też wyszła. Hiroki-kun zgrywa bohatera, na pewno jest odważny i lubi planować, ale trzeba mieć na niego oko, jeśli nie wraca. Otrzymał również na odchodne ostatnie rozkazy. Miał odnaleźć grupę, która ruszyła górą i przekazać to, co do tej pory wydarzyło się na dole. Zdjął z twarzy prowizoryczną maseczkę i odpowiedział ze swoim uśmiechem na ustach, teraz lekko wykrzywionym przez te okropne warunki klimatyczne: - Kapitanie, w dupie mam wynagrodzenie, gdy rozmawiamy o ludzkich życiach. Jak tylko będę w stanie, to postaram się im to przekazać. Powodzenia!

Odwrócił się ku drodze powrotnej, wyciągnął manierkę, zmoczył nią swoją szmatkę, upił kolejne parę łyków, by choć trochę tą ciepłą wodą złagodzić żar w przełyku i płucach jak i uzupełnić wyparowane z ciała płyny. Zamknął ją i przewiesił przy pasie. Ma jeszcze jedną całą i w tej jakieś ćwierć naczynia. Na jakiś czas wystarczy, a w obozowisku powinni mieć zapas, tam uzupełni swoje bidony. Rzucił tylko krótko do klona: - Ruszajmy. I sam ruszył szybkim truchtem. Musiał rozplanować swoją energię, przeliczyć ją przez warunki pogodowe i całą trasę, jak też "pogoń" za drugą drużyną. Nie chciał polegać na klonie, ten był dla bezpieczeństwa, nie dla noszenia medyka. To była ostateczność. Musiał polegać na swoim ciele, niejako się "ukarać" za ten haniebny brak przygotowania fizycznego. Do tego miał nowe zadanie, które zamierzał wypełnić. Za swoimi plecami zostawiał grupę, której kapitan na niego liczył. Zostawiał znajomych, za których w duchu modlił się do kolejnych bóstw. Zostawiał Chise, która tak miło go przyjęła wcześniej i miała nadzieję na kolejne spotkanie. Tozawa również.

Za plecami miał też ten obłok pary. I to niezwykły, bo miał jednak w sobie śladową chakrę. Sytuacja nie była miła. Miał głęboką nadzieję, że zdążą przed nim uciec bądź schować się po drodze. Para powinna w jakiś sposób się ulatniać, gnać w górę i uciekać jakimiś szczelinami. W razie potrzeby przy ziemi byłoby bezpieczniej. Do tego medyk może użyć swojej "dzieczynki", by się zasłonić, bądź wydobyć tego asa z rękawa... Ale to jak zwykle, ostateczność. Ważne, by bezpiecznie się wydostać z tego cholernego piekarnika.

Opis działań:
1. Śledzenie sytuacji, zbieranie informacji (para, chakry, drugi tunel, umiejętności Shigi i Ridy itp itd, w czasie całej tury)
2. Doskok do Masachi'ego, pomoc w transporcie i leczenie rany głowy, przynajmniej wstępne, gdyż inny medyk ma do niego podejść.
3. Krótka rozmowa z Shikari'm
4. Uzupełnienie płynów, rozplanowanie posiadanej wody.
5. Wyruszenie ku wyjściu razem z klonem, planowanie kolejnych kroków, ucieczka przed zbliżającym się obłokiem.

  Ukryty tekst

Chakrę za użycie techniki odejmę sobie, jeśli zostanie potwierdzone jej użycie w poście narratora.

  Ukryty tekst