Szlak na zachód

[Uzumaki Hibana]

"Wojna i pokój"
Dla: Azuma
Wyprawa rangi C
33/42 Niby nie był podejrzliwy, a jednak chował się właśnie w cieniu drzew i obserwował jeden z wozów, tylko dlatego, że usłyszał w nim hałas... Nie. To nie była żadna podejrzliwość.
Kiedy tajemnicza persona opuściła wóz i udała się w sobie tylko znanym kierunku, Azuma nawet nie myślał jej gonić. Nie próbował łapać nieznajomego, ani dochodzić jego tożsamości. Zostawiał to na później. Teraz, uznał za najważniejsze, aby dowiedzieć się co też mógł nawyczyniać w opuszczonym wozie. Uszkodził jakąś część, tak, że pojazd miał się rozpaść po drodze? A może zastawił pułapkę na potencjalnych ciekawskich?
Tak, czy inaczej, lepiej dmuchać na zimne i nie oszczędzać czerwonych oczu. Azuma spojrzał na nieznajomego, by zapamiętać jego układ chakry. Miał nadzieję, że później będzie umiał go po niej zidentyfikować.
A tymczasem, tajemnicza persona zniknęła w mrokach nocy, a sam Azuma przystąpił do oględzin wozu.
To co znalazł, nie napawało optymizmem.
Jako pierwsza, w oczy rzuciła mu się podwinięta plandeka. Kawałek materiału był zadarty, a spod niego wystawała... notka wybuchowa!
I to nie jedna!
Dalej Azuma przeszedł do skrzypiącej deski, gdzie znalazł cały ich plik. Łącznie w całym wozie było z kilkadziesiąt notek. Wystarczająco, by wysadzić pojazd w powietrze, wraz z jadącymi nim ludźmi...

Gin
Namida
Tomoe
kapitan Asahi
mężczyzna w płaszczu - Ichigo
żona Ichigo - Kim

agresor
obrońca

[Azuma]

Gdy tylko tajemnicza sylwetka zniknęła mu z horyzontu, zabrał się do sprawdzania powozu. Nie dezaktywował sharingana - w końcu nie chciał przegapić niczego istotnego, a powszechnie było wiadomym wśród członków klanu Uchiha, że szkarłat tych oczu pozwala dostrzec wiele, również to co było niewidoczne na pierwszy rzut oka. Bardzo szybko okazało się, że instynkt go nie zawiódł. Dostrzegł charakterystyczną plakietkę wystająca spod zawiniętej plandeki...
- ...o matulo... - wyszeptał, gdy okazało się, że to nie była jedyna notka wybuchowa ukryta w powozie. Tą pierwszą zajął się, przelewając na nią własną czakrę, a następnie ją chowając w torbie. Dalsze oględziny pokazały, że nie była to jednak jedyna niespodzianka. Pod uszkodzoną deską znajdował się jeszcze cały plik notek wybuchowych. Łącznie tylko w jednym powozie znalazł ich ostatecznie kilkadziesiąt.
Dopadł go zimny dreszcz przerażenia, gdy uświadomił sobie jakie ktoś zamierzał urządził w dniu jutrzejszym piekło. Szybko się rozejrzał, upewniając się że nikt go nie obserwuje, a następnie zabrał się do unieszkodliwienia całego ładunku wybuchowego. Wiedział jak to zrobić - była to podstawowa wiedza przekazywana młodym adeptom ninja. Kluczowym tutaj aspektem było upewnienie się, w jaki sposób można notki zdetonować. Z tego co jednak zauważył, nie były zabezpieczone żadną żyłką, co oznaczało że ktoś zamierzał je aktywować, doskonale zdając sobie sprawę z położenia wozu. To znaczyło, że w swoich szeregach mieli... szpiega.
- Jego niedoczekanie! - buńczuczna myśl przyświecała mu w momencie gdy trójkuniem przecinał i uszkadzał kolejne notki. Nie zamierzał tracić czasu na próbę ich pozyskania. Liczył się tutaj właśnie czas. Nie miał pewności, czy nieznajomy zaraz tu nie wróci. Pozostawało też pytanie, co z pozostałymi powozami. Dlatego gdy tylko uporał się z tym powozem, ostrożnie ruszył w stronę kolejnego. Jeżeli nie dostrzegł nikogo kręcącego się wokół niego, zamierzał go również sprawdzić.
Co w sytuacji, gdy nie napotkał takiego problemu? Zamierzał czym prędzej o wszystkim powiadomić Kapitan Asahi. Musiała dowiedzieć się o tym, że w ich szeregach jest szpieg.

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Uzumaki Hibana]

"Wojna i pokój"
Dla: Azuma
Wyprawa rangi C
35/42 To co Azuma znalazł w wozie, mogło zmrozić krew w żyłach. Co by się stało, gdyby ich nie znalazł? Przecież nazajutrz tym wozem miały jechać dzieci i osoby starsze. Gdyby ich nie znalazł... Gdyby wybuchły... Gdyby... Lepiej nawet nie myśleć. To zbyt straszne.
Na szczęście, chłopak namierzył niebezpieczne kartki, a nawet zdołał kilka z nich rozbroić. Było to bardzo ryzykowne z jego strony. Nie mógł przecież wiedzieć, czy tamten na pewno się oddalił, ani czy nie było ich więcej. Pewnie nawet nie pomyślał, co by się z nim stało, gdyby choć jedna z notek została aktywowana, podczas gdy on był w środku. Ponownie: lepiej nawet nie myśleć.
Azuma rozbroił część notek, poprzez przesłanie do nich własnej chakry, a pozostałe zniszczył. Niebezpieczeństwo zażegane? Oczywiście, że nie! Były jeszcze następne wozy. Szczęśliwie – lub nie – w innych Azuma nie znalazł już niczego niepokojącego. Po samym intruzie również nie było śladu. Chłopak postanowił dłużej nie zwlekać i po przejrzeniu następnych pojazdów, pomknął, by powiadomić o wszystkim panią kapitan.
-Jest źle – skomentowała tamta, gdy usłyszała o odkryciu Azumy. - Daj mi te notki, które zebrałeś. Może znajdziemy na nich jakieś ślady intruza. Pozostali mają natychmiast przeszukać pozostałe wozy. Z całym szacunkiem dla Twoich oczu, ale lepiej dmuchać na zimne. Niech to youkai! Na ostatniej prostej! Mówiłeś, że zapamiętałeś chakrę tamtej osoby? Co w takim razie proponujesz?
Po raz pierwszy od wyjazdu ze stolicy, Azuma zobaczył niepewność w oczach swojej przełożonej. Sytuacja zdawała się ją przerastać. Chyba naprawdę liczyła na jego opinię i pomoc.

Gin
Namida
Tomoe
kapitan Asahi
mężczyzna w płaszczu - Ichigo
żona Ichigo - Kim

agresor
obrońca

  Ukryty tekst

[Azuma]

Młodość rządziła się swoimi prawami. Dominowała w tym odwaga, brawura, a być może zwyczajna nierozwaga i głupota. Presja czasu do współki z poczuciem nadchodzącego zagrożenia, nie pozwoliła mu jednak skupić się nad możliwymi konsekwencjami swojego postępowania. Postanowił rozbroić notki wybuchowe i jak powziął postanowienie, tak też doprowadził je do końca. Na szczęście szczęśliwie. Gdy upewnił się, że na wozie nie czai się żądne inne niebezpieczeństwo, ruszył do następnych powozów, by sprawdzić czy i ukryto notki wybuchowe. Na szczęście niczego takiego nie dostrzegł, więc z pewną ulgą pobiegł szybko do Kapitan Asahi.
- Nie wiemy czy to nie był ktoś od nas... - cicho zauważył, gdy Pani Kapitan wyraziła wolę, by powozy zostały jeszcze raz sprawdzone tym razem przez bardziej doświadczonych shinobich. Zgodnie z rozkazem, przekazał również zdobyte notki nieszczególnie wierząc jednak w to, że uda się przy ich użyciu czegoś odkryć. Może, gdyby mieli w swoich szeregach Inuzuke...
- Jaa... chyba widzę dwie możliwości jak możemy tą wiedzę wykorzystać - po namyśle stwierdził, zaczynając od pierwszego pomysłu - Zaczekajmy do jutra. Wyruszmy zgodnie z planem, ale niech każdy zwraca uwagę na podejrzane zachowanie. Ktoś kto będzie chciał wysadzić wóz, z pewnością nie będzie stać koło niego. Ja również będę się poruszał próbując zlokalizować szpiega - ujawnił co miał na myśli. W głowie świtał mu jednak drugi pomysł, być może łatwiejszy w wykonaniu, choć wydający się bardziej ryzykowny.
- Możemy też... zebrać wszystkich pod pozorem przekazania jakichś ważnych informacji. W chwili gdy Pani Kapitan będzie mówiła, ja spróbuje zlokalizować ta osobę po chakrze... Gorzej tylko, jeżeli w chwili wykrycia, zdecyduje się zaatakować w tłumie - powiedział, jednocześnie wyrażając swoją wątpliwość. Każda z obu propozycji miała swoje wady i zalety. Ocena i wybór najlepszej decyzji leżała już w gestii dowódcy. Być może w głowie Pani Kapitan zdąży pojawić się jeszcze jakiś inny, lepszy pomysł który będzie można wdrożyć w życie.

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Uzumaki Hibana]

"Wojna i pokój"
Dla: Azuma
Wyprawa rangi C
37/42 Kapitan Asahi wysłuchała obydwu pomysłów Azumy. Zamyśliła się następnie i zamilkła na dłuższą chwilę. W końcu wydała werdykt:
-Jeśli zostawimy go w spokoju, nie możemy mieć pewności, że znowu nie podłoży gdzieś notek. Moim zdaniem, najlepiej będzie go schwytać od razu... o ile to ktoś z nas. Jeśli się okaże, że nie będzie go w tłumie, zaczniemy poszukiwania po okolicy i wzmocnimy ochronę. Ale najpierw trzeba sprawdzić ludzi. Zaraz wszystkich zbiorę.
To mówiąc, przywołała do siebie młodszych shinobi i rozkazała im sprowadzić ludzi pod wozy.
Ludzie, jak nie trudno się domyślić, nie byli zachwyceni tą pobudką, ale kapitan sprawnie rozpoczęła przemowę o zadniej części kobiety imieniem Maryna. Nie ważne zresztą co mówiła. Najważniejsze, że odciągała uwagę tłumu, podczas gdy Azuma dostał okazję na przeanalizowanie ich chakry.
Jeśli Azuma użył swoich czerwonych oczu i przejechał nimi po zgromadzonych, wkrótce miał sposobność wyczucia znajomej energii. Natychmiast rozpoznał tajemniczą osobę spod wozów. Tak. Nie było wątpliwości. To była TA chakra. I to był TEN człowiek. Chociaż teraz zmienił płaszcz, na ten, w którym chodził od początku podróży. Azuma znał ten płaszcz i tego człowieka.
Stał obok żony i córki: Ichigo.

Gin
Namida
Tomoe
kapitan Asahi
mężczyzna w płaszczu - Ichigo
żona Ichigo - Kim

agresor
obrońca

[Azuma]

Przedstawił dwie propozycje, dość wiarygodne i łatwe do wprowadzenia scenariusze. Kapitan Asahi po wysłuchaniu i chwili zastanowienia, zdecydowała się obrać bardziej zdecydowanie kroki. Krótkie uzasadnienie przemawiało do rozsądku młodzieńca, więc tylko skinął głową na potwierdzenie.
- Zgoda, zaczynajmy - tym samym potwierdził i on swoją gotowość działania. Wezwani, młodsi shinobi szybko zebrali i otrzymawszy rozkaz, zabrali się do pracy. Chwilę później po całym obozie rozległy się okrzyki zachęcające wszystkich do zebrania się i wysłuchania przemówienia, jakie niebawem miało paść z ust Pani Kapitan. Gdy zmęczony, zaspany i dość niezadowolony tłum się zebrał, chłopak mógł się zabrać do pracy.
Znajdując się z tyłu, nie rzucał się w oczy a wciąż miał dobry ogląd na zebrane towarzystwo. Gdy z ust Kapitan Asahi padły pierwszy słowa, nie tracąc czasu - aktywował ponownie sharingana i zabrał się do wertowania sygnatur chakry. Nie chciał się pomylić bo wysunięte oskarżenia były bardzo poważne i łatwo mogły zniszczyć karierę, a w najgorszym przypadku i pozbawić życia. W pierwszej kolejności, skupił się na zebranych shinobich, ale po długim i uważnym śledzeniu, nie dostrzegł poszukiwanego szpiega. Dlatego rozszerzył działania i zaczął się przyglądać mieszkańcom Rusutsu. To co zobaczył, nie spodobało mu się.
- To on za tym stoi... Ichigo... Ten Kaminari - wypowiadając cicho słowa do Kapitan Asahi, czuł się okropnie. Po raz kolejny na własnej skórze odczuł, że jego dobre chęci, a więc ufność w tkwiące w innych dobro, mogło przyczynić się do śmierci wielu z nich. Wiara, że Kaminari Ichigo nie stanowi zagrożenia, na jego własnych oczach okazało się zwyczajnym kłamstwem.
- Musimy odciągnąć go od żony i dziecka. Nie wiemy jak się zachowa... Ani on, ani jego żona - dodał równie cicho, zastanawiając się w jaki sposób zdołał ominąć straże, które miały go przecież mieć na oku. Na cholerę również tyle ryzykował? Czyżby nie obchodził go los żony i dziecka? Był uśpionym agentem? A może w trakcie tego zamieszania, zamierzał prysnąć - razem z nimi?
Teraz wiedział tylko jedno - że mężczyzna zapłaci wysoką cenę za to co chciał uczynić.

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Uzumaki Hibana]

"Wojna i pokój"
Dla: Azuma
Wyprawa rangi C
39/42 Azuma zgodził się na wszystko i przeszli do działania. Kapitan zebrała wszystkich przy wozach, a chłopak zaczął poszukiwania sprawcy. To, co odkrył, wykraczało poza jego najśmielsze domysły. Ichigo. Ten, którego jeszcze niedawno sam bronił. Tak to jest uwierzyć obcemu na słowo... Chociaż... Trzeba pamiętać, że sami wieśniacy też go bronili. A teraz, dodatkowo stał w towarzystwie rodziny. Ciężka sprawa.
Azuma nachylił się do kapitan Asahi i z trudem podzielił się swoim odkryciem. Nie była to dobra wiadomość. Gdy kapitan ją usłyszała, na moment zabrakło jej tchu. I trudno się dziwić. W końcu, to jej decyzje pozwoliły mu chodzić wolno.
Wysłuchała sugestii chłopaka i kilka razy kiwnęła głową. Wiedziała, że miał rację. Musieli go odciągnąć i zająć się nim po cichu. Z dala od jego żony i dziecka.
Kapitan już miała wydać stosowne rozkazy, gdy coś jęknęło za ich plecami. Cały czas stała tam mała Namida. Dziewczynka miała łzy w oczach.
-Nie wierzę... - zaszlochała, nawet nie próbując być cicho. - Nie wierzę, że ten miły pan Kaminari, mógł podłożyć notki w wozach!
I szlag trafił całą konspirację...
Wieść błyskawicznie przeniosła się od pierwszych rzędów, do ostatnich. W końcu dotarła również tam, gdzie stał Ichigo z rodziną. Mężczyzna już wiedział. Natychmiast odepchnął od siebie rodzinę i skoczył w stronę lasu. Zatrzymał się jednak i spojrzał na Azumę. Ich oczy się spotkały. Była w nich... nadzieja? Jakieś ciche porozumienie? Kaminari uśmiechnął się i ruszył w las.
Shinobi, którzy stali najbliżej, próbowali go zatrzymać, ale dostali w zęby jak nie od Ichigo, to od wieśniaków, którzy wciąż wierzyli w jego niewinność i sądzili, że to tylko kolejne pomówienia. Mężczyzna uciekał. Czy ktoś go zatrzyma?

Gin
Namida
Tomoe
kapitan Asahi
mężczyzna w płaszczu - Ichigo
żona Ichigo - Kim

agresor
obrońca

  Ukryty tekst

[Azuma]

Zaskakujące odkrycie nie mogło być błędem. Będąc naocznym świadkiem incydentu, uważnie przyjrzał się sygnaturze chakry nieznajomemu, a teraz dokładnie taką samą miał przed sobą. Było to przykre odkrycie i jednocześnie nadwątlające doświadczenie, bo po raz kolejny pokazywało, że czasem mniej znaczy lepiej. Mniej wiary i ufności, dawało prostsze, bezpieczniejsze i tym samym lepsze rozwiązania. A on wciąż działał wbrew temu. Czyżby po raz ostatni?
Kapitan Asahi wydawała się zgadzać z jego spostrzeżeniami, bo potakiwała na wypowiadane przez niego słowa. Uchiha już się szykował, czekając aż padną stosowne rozkazy, gdy usłyszał za sobą głośne jęknięcie. Gdy się odwrócił dostrzegł roztrzęsioną i zapłakaną Namidę, która po chwili powiedziała głośno to, co starali się zachować w tajemnicy - przynajmniej jeszcze przez chwilę.
- Bądź cicho - syknął może ciut za głośno, ale i tak zbyt późno. Chwilę później, wiele rzeczy wydarzyło się w tym samym czasie. Wieść rozeszła się szybko pomiędzy kolejnymi rzędami, aż w końcu dotarła i do uszu samego Ichigo. Ten zareagował niemal natychmiast - odepchnął od siebie żonę z dzieckiem, a następnie skoczył w stronę lasu. W ślad za nim ruszył natychmiast pościg - szybko jednak powstrzymany. Przez ludzi, zwykłych mieszkańców, którzy wciąż chcieli ichigo bronić.
- Tomoe, Gin! Ruszajmy za nim, szybko zanim nam ucieknie! - rzucił w stronę pozostałej dwójki ze swojego zespołu, umyślnie pomijając Namidę z powodu którego wpadli w taką kabałę. Azuma pozwolił w tym wyścigu nawet się wyprzedzić tej dwójce, robiąc to jednak z rozmysłem. Biegnąc za nimi, użył techniki Henge no Jutsu, przybierając postać Kim, żony Ichigo. Liczył na to, że gdy Ichigo ją zobaczy, na moment zawaha się z atakiem.

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Uzumaki Hibana]

"Wojna i pokój"
Dla: Azuma
Wyprawa rangi C
41/42 Nie było już najmniejszych wątpliwości. Ichigo był intruzem, który zostawił w wozie notki wybuchowe. Azuma rozpoznał jego chakrę, a kiedy sprawa wyszła na jaw, mężczyzna bez wahanie uciekł w las. Wyglądało na to, że nawet nie próbował się tłumaczyć. Przed zniknięciem wśród drzew, krzyknął jeszcze:
-Okłamałem Cię, Kim! Dałaś się nabrać! Okłamałem Cie! - Krzyczał, aż głos mu się załamał i zniknął w krzakach.
Azuma nie tracił czasu. Ponaglił swoich dwóch kolegów – celowo ignorując Namidę – i ruszył za podejrzanym. Gin i Tomoe momentalnie podchwycili wątek. Nie kłócili się nawet, że chłopak nie ma prawa im rozkazywać. Sytuacja była wyjątkowa. To nie czas na kłótnie. I tylko Namida smętnie zwiesiła głowę. Wiedziała, że źle zrobiła. Ale czego można było wymagać od dziecka?
Pozostała trójka już wbiegała do lasu. Azuma rozmyślnie puścił swoich kolegów przodem, a sam przybrał postać żony ściganego. Prawdopodobnie liczył, że jej widok trochę go uspokoi, lub przynajmniej da im dodatkowe opcje przy negocjacjach. O ile, w ogóle zdołają go dogonić.
Ichigo miał przewagę. Wcześniej ruszył. Był starszy, a do tego wyższy. Już nawet nie słyszeli jego kroków. Biegli w jednym kierunku, ale to była tylko nadzieja, że ścigany nie zmieni trasy.
Już wkrótce jednak się przekonali, że nie zmienił. Co więcej, czekał na nich. Ichigo stał na otwartej polanie i wpatrywał się w nadchodzących shinobi. Ręce miał opuszczone, a kaptur naciągnięty. Nie mogli mieć pewności, że nie była to pułapka. Gin i Tomoe zatrzymali się na samej krawędzi polany, gdy tylko zorientowali się w sytuacji. Ichigo stał na przeciwnej krawędzi, pod samymi krzewami. Dzieliło ich dobre pięćdziesiąt metrów w linii prostej. A ciemnościach wieczoru, nie widzieli się zbyt dobrze, ale wyglądało na to, że mężczyzna rozpoznał żonę.
-Kim?! - Krzyknął wyraźnie spanikowany. - Co Ty tutaj robisz? Odejdź! Wracaj do Sawy! Już nie jestem Twoim mężem, słyszysz? Okłamałem Was! Słyszysz? Jestem wrogiem! Zapomnij o mnie! A Wy – zdaje się, mówił do shinobi. - Dajcie jej spokój! Ona nic nie wiedziała!
I tak jeszcze przez jakiś czas. Gorączkowo zarzekał się, że nie mówił o niczym żonie. Widać, że bardzo mu zależało, aby nie było w tej kwestii żadnych wątpliwości. Tylko co teraz? Nie wykluczone, że na polanie czekała na nich jakaś pułapka. A może nie? Nie mniej, trzeba było podjąć jakieś decyzje.

Gin
Namida
Tomoe
kapitan Asahi
mężczyzna w płaszczu - Ichigo
żona Ichigo - Kim

agresor
obrońca

  Ukryty tekst

[Azuma]

Mimo, że działali bardzo szybko, Ichigo miał przewagę. Był bliżej lasu, nie musiał przeprawiac się przez tłum i nic go nie powstrzymywało przed tym co chciał zrobić. Jak stał, tak pobiegł. A ich trójka - w pogoni za nim, musiała nadrobić te zaległości.
Ruszyli w pościg. Mimo zawziętości z jaką powzięli pogoń, szybko okazało się że odległość ich dzieląca jest znacznie większa. Doszło nawet do tego, że w pewnym momencie musieli biec na “ślepo” licząc tylko na to, że ich uciekinier nie zmienił kierunku ucieczki. Mieli szczęście. Nie zmienił.
Trafili na polanę. A na niej stał Ichigo. Wydawał się zaskoczony obecnością Kim - swoją żoną. Reagował nerwowo. Gdyby rozpatrywać to tylko w kategoriach występku, nie mogłoby to dziwić. Ale on wciąż żywo reagował na widok Kim. I wykazywał troskę o ich wspólne dziecko.
- Łuk… - szepnął do Tomoe w chwili gdy ją mijaj, wolno podchodząc do przodu, w kierunku Ichigo. Był dotychczas za dwójką towarzyszy i miał właśnie tą sposobność by powiedzieć niemal bezgłośnie coś, co tylko ciut dalej, było już niesłyszalne. On je wciąż kocha. Musimy to wykorzystać - czuł, że lepszej szansy już nie będa mieć.
- Sawa… nie puszczą jej - zawołał specjalnie modulując głos w taki sposób, aby imitować roztrzęsienie oraz strach. Użyta technika kamuflażu miała swoje mankamenty i brak właściwej barwy głosu dla obranej tożsamości był jedną z tego. Mimo wszystkiego, liczył jednak na to, że sytuacja w jakiej się znaleźli, ten pośpiech jak i towarzyszący stres, będą dobrą zasłoną dymną dla tego zabiegu.
Liczył również na to, że Tomoe słyszała to co powiedział Że wykorzysta atut jaki daje łuk. A gdy to zrobi, on będzie wiedział jaki użytek zrobić ze swojej broni miotanej.

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Uzumaki Hibana]

"Wojna i pokój"
Dla: Azuma
Wyprawa rangi C
43/42 Sytuacja nie była dobra, ale nie była też tragiczna. Azuma zrozumiał, że mężczyźnie musi wciąż zależeć na rodzinie. A ponieważ on sam przybrał postać jego żony, dawało to pewne nadzieję na sukces. Może nie będzie używał technik obszarowych – bo „ona” tam jest? Może nie aktywuje ukrytych pułapek? Może nie wezwie, ukrytego w gąszczach, wsparcia? A może – jeśli chłopak dobrze to rozegra – sam się podda i jakakolwiek walka nie będzie konieczna? W każdym razie, lepiej żeby fortel Azumy trwał jak najdłużej.
Chłopak również zdawał sobie z tego sprawę. Minął kolegów z drużyny i wychylił się w stronę wroga. Szepnął Tomoe o łuku, a następnie zaczął swoją część przedstawienia.
Starał się brzmieć możliwie kobieco. Na szczęście, duża odległość i dziecięcy głos, w dużej mierze ułatwiały sprawę. Ichigo zdawał się to kupować.
-Sawa?! - Krzyknął. - Ale... jak? Dlaczego? Przecież ona nie ma z tym nic wspólnego!
Mniej-więcej w tym momencie, Tomoe posłała w niego swoją strzałę.
Nie był to jednak idealny pomysł. Dziewczyna – mimo swojego zarozumialstwa – nie była najlepszym strzelcem. Do tego dochodziła duża odległość i słaba widoczność. Ichigo nawet nie musiał robić uników. Strzała minęła go i spadła gdzieś między drzewami.
-To wszystko, na co Was stać? Wziąć moją żonę! Porwać dziecko! I nawet zabić mnie dobrze nie potraficie! Żałosne podlotki! Gdzie Wasi rodzice? Chcę walczyć z prawdziwymi shinobi!
Zwyzywał ich równo, co z pewnością nie przełożyło się na morale. Tomoe posłała jeszcze dwie strzały, ale wszystkie podzieliły los pierwszej. A jaki plan miał Azuma?

Gin
Namida
Tomoe
kapitan Asahi
mężczyzna w płaszczu - Ichigo
żona Ichigo - Kim

agresor
obrońca

  Ukryty tekst

[Azuma]

Ryzykował podchodząc w tak otwarty sposób do Kaminari. Ufał jednak swojemu instynktowi i wierzył w kamuflaż. Liczył na to, że pozwoli to kupić nieco czasu. Zdołał nawet przekazać instrukcję Tomoe, licząc na to że go nie zawiedzie i okaże się większym wsparciem niż Namida.
- Jeszcze pytasz?! Jest zakładnikiem! - krzyknął pierwsze to, co mu przyszło do głowy w tym momencie. Ichigo śmiał pytać czemu to zrobili, a takie wyjaśnienie aż wprost się nasuwało na myśl. Zdenerwowanie wyjątkowało nie działało na jego korzyść. On z kolei to wykorzystywał - zarówno sposobność jak i dzielącą ich odległość. Właśnie wtedy wystrzeliła strzała. Zdecydowanie chybiona. A w ślad za nią, kolejne... Gdyby nie to, że działał pod kamuflażem, na pewno by się odwrócił i krzywo spojrzał na dziewczynę. I ona śmiała twierdzić, że umie posługowac się łukiem?
- Dość, uciekaj sobie! Ja do niej wracam! - krzycząc postanowił wszystko postawić na jedną kartę i zamiast wdawać się w otwarta konfrontację, wciągnąć go głębiej w zastawioną pułapkę. Odwrócił się do niego plecami wyciągając na bok ręce, jakby chcąc go chronić przez konsekwencjami. Następnie zamierzał ruszyć naprzód, "kupując" mu czas. W rzeczywistości, były to jednak zamarkowane działania, nastawione na wyrzut potężnych wyrzutów sumienia u mężczyzny.
Wciąż głęboko wierzył w to, że to może się udać. Był praktycznie przekonany o tym że Ichigo zależało na Kim i Sawie. Nie rozumiał tylko jednego. Czemu do cholery postanowił wszystko zaprzepaścić, decydując się na tak destrukcyjne działania. Czy był gotowy poświęcić swoich sąsiadów i ich rodziny, aby kupić sobie i własnej rodzinie czas na ucieczkę?

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Uzumaki Hibana]

"Wojna i pokój"
Dla: Azuma
Wyprawa rangi C
45/42 Mężczyzna wysłuchał odpowiedzi Azumy, który udawał jego żonę. Przez chwilę stał bez ruchu. Potem jednak ruszył do przodu, w stronę shinobi.
-Kim... A od kiedy, Ty się tak do mnie zwracasz?
Z tymi słowami, ruszył do przodu i pędem przemierzył dzielący ich dystans. Gin jęknął, a Tomoe się cofnęła. Jednak mężczyzna miał w ręku jedynie nóż. I to nawet nie kunai. Zwykły, kuchenny nóż do chleba.
Biegł prosto na Azumę. Widać było po nim, że przejrzał tę grę i zamierza ją zakończyć. Znał swoją żonę. Znał jej głos, jej charakter i jej nawyki. Znał również naturę shinobi i wiedział, że są zdolni do takich sztuczek. Nie było wątpliwości, fortel upadł, przez jedno, nieprzemyślane zdanie.
Równocześnie, gdy Azuma szykował się na przyjęcie napastnika, coś poruszyło się w krzakach i zaczęło okrążać polanę. Słyszał trzaski łamanych gałązek i szelest liści. Nie było jednak czasu się nad tym rozwodzić. Wróg był tuż tuż. Potrzebna była reakcja.
Gin wyciągnął broń, ale widać było jak trzęsą mu się ręce. Tomoe próbowała postrzelić nadbiegającego shinobi, ale strzelanie do ruchomego celu szło jej – o dziwo! - jeszcze gorzej, niż do statycznego. Wyglądało na to, że wszystko w rękach Azumy. Jak on go nie zatrzyma, to nikt.

Gin
Namida
Tomoe
kapitan Asahi
mężczyzna w płaszczu - Ichigo
żona Ichigo - Kim

agresor
obrońca

  Ukryty tekst

[Azuma]

Choć się odwrócił plecami do Ichigo i nie był w stanie objąć wzrokiem jego poczynań, nie pozostawał ślepy na to co się działo w koło. Słyszał jak ten ruszył, widział gdy Tomoe uniosła łuk i wypuściła strzałę, a zdenerwowany Gin wyciągnął broń. - Atakuje. Prosta myśl, stwierdzenie, które brutalnie obdzierało jego działanie z wszelkich prób użycia fortelu, które umożliwiało załatwienie całej sprawy bez utraty krwi.
Sięgnął do torby na lewym pośladku, jednocześnie zakłócając i niszcząc kamuflaż. W jego dłoni znalazł się granat dymny, który w następnej sekundzie znajdował się już na ziemii, rozpylając w koło fioletową chmurę, uniemożliwiającą komukolwiek zajrzenie wgląd niej. A to nie było wszystko. W kolejnej sekundzie z chmury wyleciały dwa shurikeny, na spotkanie Ichigo.
Ona sam - już bez kamuflażu - przeturlał się na bok i wyskoczył z obłoku, chcąc dostrzec swojego przeciwnika, o ile sam nie wpadł w odmęty fioletowego kłębu. Uchiha postanowił zastosować kolejny fortel, tym jednak razem już bezsprzecznie związany z walką.

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Uzumaki Hibana]

"Wojna i pokój"
Dla: Azuma
Wyprawa rangi C
47/42 Azuma wyczuł wroga za swoimi plecami. Nie było to zresztą trudne, widząc reakcje towarzyszy. Nawet nie musieli nic mówić. Wystarczyły same miny i gesty. Chłopak szybko zrozumiał co się dzieje i postanowił przejść do działania.
Zniszczył swój kamuflaż, ukazując swoje prawdziwe oblicze, a następnie sięgnął do swojej przybocznej torby i wyjął z niej granat dymny. Chmura fioletowego pyłu, zasłoniła trójkę młodych shinobi. Używając tej zasłony, Azuma postanowił zaatakować atakującego Ichigo. Chwycił dwa shurikeny i cisnął nimi w oponenta. Następnie sam wyskoczył zza zasłony dymu, a tam...
Puf!
Usłyszał charakterystyczny dźwięk i zobaczył chmurkę białego dymu. Musiał rozumieć, co to oznaczało. A oznaczało to, że...
Od strony lasu, zobaczył lecącą w nich wiązkę pioruna. Ciężko powiedzieć, czy była ona wymierzona bezpośrednio w niego, czy też w jego kolegów. Nie mniej, lepiej było tym nie oberwać.
Wiązka wyłoniła się z lasu, na prawo od miejsca, w którym wcześniej stał Ichigo, około trzydziestu metrów od Azumy.

Gin
Namida
Tomoe
kapitan Asahi
mężczyzna w płaszczu - Ichigo
żona Ichigo - Kim

agresor
obrońca

  Ukryty tekst