Siedziba władzy

[Uzumaki Hibana]

"Złodziejka"
Dla: Yato
Misja rangi D
13/15 Bunta twarz miał groźną. Twarz wojownika.
Stał przed Yato, gotów do ataku. Brwi zmarszczone, obrażone zęby. Wojownik. Groźny przeciwnik.
Nic więc, dziwnego w tym, że widząc przed sobą tak agresywnie nastawionego przeciwnika, Yato nie zamierzał się powstrzymywać. Zaatakował niemal natychmiast i całą mocą. Insekty – odłożywszy wcześniej małpkę na ziemię – wleciały bojowo, między walczących shinobi. Skrzydełka trzepotały złowieszczo i można by przysiąc, że widzi się gniew w ich małych, czarnych mordkach. Wyglądały przerażająco, jeszcze nim Yato wydał im odpowiedni rozkaz.
Strażnikowi zrzedła wroga mina. Gniew zastąpił strach.
-H-hej... Co ty? Ty tak na poważnie? - Głos mu się trząsł. Kunai z głośnym brzękiem, uderzył o ziemie.
Bunta chyba stracił już ochotę do walki, tymczasem młody Aburame dopiero się rozkręcał. Kapitan zrobił parę niepewnych kroków w tył, jakby nie był pewien, czy już uciekać. Yato nie miał wątpliwości – zaatakował.
Runą rój w stronę władzy.
-C-czekaj... Żartujesz... Żartujesz. Prawda? – Próbował powstrzymać Yato, wyciągając ku niemu otwartą dłoń. Na próżno. Szybko to zrozumiał. Wiedział już, że chłopak nie żartuje. Krzykną.
-Aaaaa... Ratunku! - Darł się uciekając w tłum.
Yato – zapewne z niemałą satysfakcją – obserwował daremną ucieczkę, kiedy poczuł, że ktoś ciągnie go za rękaw.
Aburame Sho, w całym tym zamieszaniu, można było o nim zapomnieć, ale on nie zapomniał o swojej misji.
-Ale go nie zabijesz, prawda? - Zapytał Yato, ze szczerą niewinnością w głosie. - To dobry kapitan. Czasem za dużo wypije, ale jest dobry – te naiwne, niebieskie oczy. Czy można było mu odmówić?
Tymczasem, pierwsze insekty zaczynały obsiadać przerażonego kapitana. Można je było jeszcze powstrzymać. Nie jest za późno.
Obojętnie od prośby Sho, zabijanie kapitana straży, nie wydawało się być za dobrym pomysłem. Pijany, bo pijany, lecz wciąż przełożony. Straszy stopniem. Do tego właśnie się poddawał. Nie stanowił już zagrożenia.
Pierwsze insekty, zaczynały się wdzierać do gardła przerażonego Bunty. Makabryczny obraz. Wyglądało na to, że był zbyt pijany i przerażony, by używać własnych robaków. A może jego podopieczni też byli pijani?
Yato miał nad nim pełną przewagę,...
...więc co teraz?
„Misja Sho – powstrzymać śmierć.”

[Yato]

Tak. Ten obrazek był naprawdę godny zapamietania. Każdy kto zadziera z rodem Aburame musiał ponieść konsekwencje swoich działań bez względu kim był i skąd pochodził. Nie inaczej było w tym przypadku. Winnych należało karać. Był jeszcze drugi ukryty aspekt tej sprawy a mianowicie pokaz siły i bezwzględni ości dla wrogów. Yato nie miał wątpliwości, ze jeśli to zdarzenie obserwuje ktoś spoza ich prowincji tonszybko różejdzie sie jak u Aburame wyglada kara. Może i zabicie kapitana było mało rozważnej lub głupie, jednak chłopak nie dbał o to w najmniejszym stopniu
Przynajmniej ci z góry zobaczą jak wyglądać powinien porządek w szeregach. Yato spojrzał wprost w oczy Sho. Było w tym spojrzeniu tyle nienawiści, pogardy i rządzy mordu.
- Mylisz sie. On musi zginac. Dla dobra klanu. Musi być przykładem ze tylko silni przetrwają w świecie shinobi zaś słabi głupi i naiwni staną sie ich ofiarami. Obserwuj lepiej dokładnie i pamiętaj o moim rządaniu.
Yato nie dość, ze nie zatrzymał swoich robaków to jeszcze pózwolil im na wszelkie przejawy brutalności i okrucieństwa sycąc swój wzrok cierpieniami ofiary. On Yato Aburame nigdy nie żartował. Jego poczucie humoru legło w pyle i gruzie już lata temu. To co zrobił pokazało Sho, ze albo zabije albo zostanie zabity a przeciwnik nie będzie mialnskrupow.
- Poza tym to on pierwszy wyciągnął broń- dodał po chwili i przeniósł spojrzenie na zapewne dogorywajacego kapitana. Okrutna smierć ofiary fascynowała go choć nie była spełnieniem marzeń o cichym spotkaniu we dwoje.

[Uzumaki Hibana]

"Złodziejka"
Dla: Yato
Misja rangi D
15/15 Kapitan zatrząsł się i opadł na kolana. Trudno powiedzieć, czy bardziej od utraty chakry, czy ze strachu. Robaki, skoro wykonały swoje zadanie, zostawiły nieszczęsnego Buntę i powróciły do swego pana. Kapitan wciąż żył. Stracił sporą ilość chakry, ale nie dość, by miało go to zabić lub znacznie osłabić. Podparł się i wstał. Spojrzał z przerażeniem na Yato. On naprawdę chciał go zabić! Ten dzieciak. Co trzeba mieć w głowie, by bez zysku, czy zagrożenia chcieć zamordować człowieka z zimną krwią.
-Dzięki Bogom – westchnienie ulgi opuściło płuca Sho, gdy zobaczył jak jego kapitan wstaje. - Jak mogłeś? Ty... Chciałeś go zabić. Zabić – powtórzył z wyraźnym naciskiem i oburzeniem w głosie. - Ty. Ty... Ty potworze - krzykną Yato prosto w twarz. Nie czekając na odpowiedź, podbiegł do swego przełożonego, by sprawdzić jak się czuje.
-Wszystko w porządku kapitanie – zapytał z wyraźną troską, udzielając towarzyszowi ramienia.
Utrata chakry nie była zbyt duża, znacznie silniejszy był strach. Lęk przed śmiercią, był silnym przeciwnikiem, może nawet silniejszym niż Yato. Bunta podniósł wzrok i wbił w młodzieńca parę gniewnych, bystrych oczu. Wcześniej chciał go zamknąć za obrazę funkcjonariusza, teraz nie miał już wątpliwości, że chłopak powinien trafić za kratki.
-Lepiej się dobrze wytłumacz – wydyszał, próbując powstrzymać drżenie głosu. - Za atak na strażnika może grozić nawet śmierć. Wiesz o tym?
Nie zabił kapitana, jak planował, a w perspektywie miał co najmniej kilka lat więzienia. Lepiej dla Yato, żeby zaczął się już teraz tłumaczyć, a może zostanie oszczędzony. O nagrodzie za schwytanie małpy – na którą nikt już nie zwracał uwagi – i tak, może zapomnieć. Co by nie mówić, sytuacja młodego shinobi wyglądała dość nieciekawie.

  Ukryty tekst

[Yato]

Teraz już nie miał wyboru. Trzeba to było zakończyć zwłaszcza że kapitan był osłabiony. Kara? Tylko słabi o niej myślą a Yato nie nalezal do słabych co już udowodnił. Yato miał trzy wyjścia, każde ciekawsze od drugiego,
- Okazalem ci łaskę pozwalając żyć. Nie oznacza to jednak że twoi przełożeni się o całym zajściu nie dowiedzą. W pijanym szale wyciągnąłeś broń zamierzając mnie zaatakować tylko dlatego że byłeś zbyt nachlany by móc złapać mapkę. Są na to liczni świadkowie., - odpowiedział krótko. Za całą tę szopke przełożeni też kapitana nie pipieszcza. Pijaństwo na służbie, niekompetencji graniczaca że skrajna głupotą. Do tego pokonał go dzieciak. Już samo to sprawiło że jego autorytet zmalał znacząco. Yato rozłożył swoje ręce wypuszczając po raz kolejny swoje owady. Tym razem cel nie był bojowy. Miały dostarczyć przebieg tych zajść wszystkim, ale to wszystkim przełożonym kapitana aż do lidera klanu włącznie. Ot taki mały psikus. Skoro ma wylądować za kratami to pociągnie kapitana że sobą wprost na samo dno.

Nazwa

Kikaichū no Jutsu: Reberu Bi

Poprzednio użytkownik był w stanie kontrolować wszystkie owady. Tym razem zwiększa się ich skuteczność. Siła uderzeń, wyrywania broni, a także szybkość owadów ulega poprawie. Dodatkowo wszelkie zapory wykonane przy ich użyciu stają się trwalsze. Zwiększa się także zasięg.

Zasięg

Brak Skupienia

35 metrów

Pełne Skupienie

140 metrów

Wytrzymałość

Słaba

Szybkość

Przeciętna

Dodatkowe

Wykonywane przy pomocy Kikaichū

Koszt Chakry

E: 8% | D: 6% | C: 4% | B: 3% | A: 2% | S: 1% | S+: niezauważalne

Kontrola chakry: D
Pokłady chakry: 82%
- 6% (za technikę ...)
= 76%

[Uzumaki Hibana]

"Złodziejka"
Dla: Yato
Misja rangi D
17/15 -Jeśli myślisz, że zaatakowałbym członka własnego klanu, to jesteś głupszy, niż ta małpa. Właśnie, małpa. Sho zabierz ją stąd – tyle Yato zdołał usłyszeć, jednak nie były to wszystkie słowa, które kapitan skierował do swego młodego podwładnego. Nachylił się i wyszeptał mu coś do ucha. Młodzieniec pobladł. Spojrzał na kapitana wystraszonym wzrokiem, po czym pokiwał posłusznie głową i skierował swe kroki w okolice drzewa oraz półprzytomnego zwierzątka.
-Ja tylko po małpę – powiedział do Yato obojętnym głosem, nie odwracając wzroku. Wyglądał teraz jak żywy trup. Ostrożnie podniósł zwierzątko i owiną je szczelnie płaszczem, by nie zmarzło. Spojrzał na kapitana, potem na Yato i jeszcze raz na kapitana. Westchną smutno i odszedł w stronę siedziby.
Kapitan został. Stał na wprost Yato z tym nienawistnym wyrazem twarzy.
-Masz ostatnią szanse – powiedział spod zmarszczonych brwi. - Nie chce z tobą walczyć. Jeśli pójdziesz ze mną po dobroci, może uda Ci się uniknąć kary. Dobrze Ci radzę.
Powoli, ostrożnie, zaczął się zbliżać do szalonego shinobi. Posuwał się bokiem, krok za krokiem. Ręce trzymał na rozłożone i na widoku. Widać było jego strach, ale chyba trochę przez niego wytrzeźwiał.
Podchodził do Yato jak przysłowiowy „pies do jeża” i nic dziwnego. Kto by się nie bał. Yato chciał utopić świat we krwi, a zamierzał zacząć od podchmielonego kapitana z własnej wioski.

  Ukryty tekst

[Yato]

Yato po wysłaniu swoich robaczkowy z wiadomościami nie wykonywał żadnego ruchu. Stał z założonymi rękoma w oczekiwaniu na dalszy ciąg tej szopki. Bawił się setnie. Wzbudzał strach i pewna dozr respektu. Słowa kapitana splynely po nim jak po kaczce, nie przejął się nimi wcale. Zrobił to, co poniekąd zamierzał - pokazał siłę i bezwzglednosc godna prawdziwego shinobi z długoletnim stażem. Kiedy ciapa się do niego zbliżył Yato miał szansę wziąć zakladnika i uciec. Szaleństwo i niemal samobójcza akcja? Owszem mógł to zrobić tylko nie było w tym żadnego sensownego celu. Ciapa był blady jak trup a strach czuć było z daleka.
- Zaopidkuj się dobrze moją małpką - mroknal do niego cicho acz złowróżebnie. Dla chłopaka była to już jego własność bez względu na wszystko i każdy kto ją skrzywdzić będzie potraktowany z zimną bezwzględnością. Teraz pozostawała do załatwienia sprawa goryla. Ten próbował przemówić Yato do rozsądku co chłopak skwitowal śmiechem. Widział ten strach kapitana wypisane na twarzy tak wyraźnie jakby uwiecznione w kamieniu. Widział jak wolno próbuje go okrążyć. Nic łatwiejszego do uniknięcia. Yato obraca się wraz z kapitanem by mieć go cały czas przed sobą. Ot taka mała psychologiczna gierka, w którą można było zagrać bez żadnych konsekwencji. Strona przeciwna zaś widziała jasno, że Yato łatwo nie oddaje pola.
- Długo się Pan kapitan tak będzie skradał? - spytał z przekąsem. Nie mamy chyba całego dnia wiev nie marnujmy już czasu. Dość go na Pana straciłem. - westchnął pozornie tylko niezadowolony. Pochlebialo mu to że tak się go boi. Będzie w końcu Pan kapitan wskazać odpowiedni kierunek i poprowadzić?,- nawet nie krył uszczypliwego tonu.

[Uzumaki Hibana]

"Złodziejka"
Dla: Yato
Misja rangi D
19/15 Kapitan nie okrążał Yato. On się wycofywał. Wszystkie jego kroki zmierzały w stronę siedziby. Chodził wolno, ostrożnie, wzrok cały czas bacznie obserwował poczynania Yato. Uważnie go słuchał. Kątem oka spojrzał na znikającego w środku ich siedziby Sho z małpką. Jaki by nie był, to jednak podwładny, a on – kapitan, był odpowiedzialny za jego bezpieczeństwo.
Był już niemal całkiem trzeźwy. Zimny pot spływał mu po czole. Patrzył na Yato, jak na najgorszego demona.
Kiedy tylko znalazł się na linii prostej do wejścia. Wyprostował się i westchną głęboko. Omiótł wzrokiem okolice, aby upewnić się, że niemal wszyscy gapie uciekli, gdy zaczęła się walka. Na placu został już tylko on i Yato.
-Masz szczęście, że mam ważniejsze sprawy na głowie, niż użeranie się z Tobą – powiedział starając się uniknąć konfrontacji i niepotrzebnego zamieszania – większego niż do tej pory. Powoli, początkowo tyłem, zaczął się wycofywać w stronę siedziby. Miał świadomość, że ta sprawa nie może się dobrze skończyć. Zarówno dla niego, jak i dla młodego shinobi przed nim. Gdy zostało mu zaledwie parę kroków do wejścia – staną.
-Chyba najlepiej - dla nas obojga – będzie jeśli zapomnimy o całym tym zajściu. Zgodzisz się ze mną?
Nie czekając na odpowiedź, odwrócił się i znikną we wnętrzu budynku. Nie było sensu za nim gonić. Siedziba była pełna korytarzy i pokoi, które stary strażnik znał z pewnością znacznie lepiej, niż młody Yato. Nie zdołałby go odnaleźć. Jeśli Yato nie powstrzymał strażnika, prawdopodobnie więcej go nie zobaczy. Ani jego, ani Sho, ani małpy.

[Yato]

Kapitan się wycofywał pobity, przerażony a Yato..wykonał kilka kroków w jego stronę by skrócić dystans. Tak łatwo kapitan mu się nie wymknie co to to nie. W końcu z ich dwojga to Yato był drapieznikiem zaś kapitan był zaledwie ofiarą. Chłopak po pierwszym ataku poczuł sapach krwi, nic więc dziwnego że nie chciał odpuścić. Kolejne kroki w stronę kapitana, krofy, okazał po raz kolejny obraził chłopaka. Czyż dziwnym jest ze wyciągnął w stronę kapitana obie ręce a z wszystkich zakątków ubrania Yato po raz kolejny wystartowały wojska powietrzne formujac się w o bloczek i ewidentnie szykują do natarcia. Chłopak zbliżał się z każdą chwilą do kapitana. Zlowieszczy szum owadzich skrzydelel był jedynym akompaniament i te oczy.. Pełne nie tajnego gniewu i nienawiści oraz rzadzy mordu oczy szaleńca patrzące wprost na kapitana jakby swidrujace go spojrzeniem i zastanawiające się nad rodzajem śmierci swojej ofiary. Yato nie pozwolił mu uciec. Jeszcze nie.
- Dobrze ale po procesie małpa jest moja i ty jesteś za to odpowiedzialny. - rzucił do kapitana oschlym tonem. Po całym tym zajsciu nie musiał chyba dodawać jaka kara spotka kapitana jeśli ten nie wywiaze się z powierzonego mu zadania. Odpowiedź kapitan otrzymał nieco wcześniej a Yato nie odpuszczał tak łatwo.

[Uzumaki Hibana]

Misja zakończona.

[Yato]

Skoro kapitan się zwinął niczym dywanik Yato rozejrzał się dookoła. Wszyscy gapue już dawno yciekli, z resztą i tak ie miał narazie ochoty na towarzystwo innych ludzi. Bez słowa obrócił się i analizując sobie w głowie całe to zajście wolniutko zaczął się oddalać od siedziby władzy nie mając w planach zupełnie niczego szczególnego. No być może jakiś spacerek i nic więcej. Do domu nie chciał wracać a ta cala osada Aburame zdawała mu się być niczym zaciskafaca się na szyi pętla. Wiedział że musi odetchnąć. I z tą myślą poszedł sobie.

ZT


POSZEDŁ DO

[Ayatsuri Juranu]

"Rekonesans"
Misja rangi C dla Aburame Takeshi
3/30? Takeshi nie był osobą, która rozwlekała zbytnio swoje działania, tak i nie zamierzał dłużej czekać na polanie, tylko ruszył za swoim przewodnikiem i rodakiem, Shineshim, wprost do siedziby władzy. Chociaż ruszali ze skraju osady, to nie minęło dużo czasu, jak dotarli na miejsce. Wewnątrz oczywiście krzątało się wiele osób, co mogło świadczyć o prężności administracyjnej osady. Niektórzy wyraźnie mieli w zwyczaju komunikować się tutaj za pomocą rodzimych owadów, bo choć na pierwszy rzut oka były ledwo dostrzegalne, to bezpośredni użytkownik Kikaichuu widział takie szczegóły, jak kilka robaczków tu czy tam. Przewodnik wskazał Takeshiemu jeden z korytarzy odbiegający od recepcji, że tam się dalej udali. Oczywiście dwa milczki dobrane ze sobą raczej nie przeprowadziły żadnej konwersacji, która mogłaby zdradzić szczegóły o nadchodzącym zadaniu.

W końcu Shineshi się zatrzymał przed jednym z pomieszczeń, które było opisane jako "Sala konferencyjna 4". Wtedy też się ponownie odezwał to swojego "podopiecznego", którego tu przeprowadził.
- Tu masz odprawę. Powodzenia. - powiedział, zostawiając chłopaka i ruszając korytarzami, pewnie po to, żeby zainkasować swoją nagrodę za wyznaczone zadanie. Teraz Takeshi został sam na sam z drzwiami, za którymi czekać będą jego przełożeni...

[Takeshi Aburame]

Aburame byli tacy podobni, a przynajmniej ta dwójka. Milczący i tajemniczy, skupieni na tym co robią. W końcu... słowa mogły zdradzić pozycję, odwrócić uwagę od zadania, poza tym, były też osoby, które po prostu nie umiały jej nawiązywać. Ale Takeshiemu ta cisza wcale nie przeszkadzała. Szedł posłusznie obok starszego rangą, aż dotarli na miejsce.
Przesunął wzrokiem po znajdujących się tutaj ludziach. Nie lubił zatłoczonych miejsc, szczególnie jeśli tym tłumem były inni Aburame. Z jednej strony nasz bohater stronił od rozmów, z drugiej lubił słuchać gdy nie był na misji. Chociaż zazwyczaj odzywał się jednym czy dwoma słowami. Niestety, niewielu było ludzi, skłonnych do szczerej, przyjacielskiej rozmowy z władającym owady bohaterem. Zero przyjaciół, zero znajomych, a rodzina taka jakby jej nie było. Uroki życia Aburame...
Pożegnał Shineshi'ego skinieniem głowy i przeniósł wzrok na drzwi od sali konferencyjnej. Podszedł do nich powoli i zapukał, po czym czekał na jakąś reakcje. W końcu nie wypada wchodzić bez uprzedniego poinformowania wszystkich o tym. Aburame podstawy dobrych manier znał, nawet jeśli niektóre z nich uważał za głupie - to ich przestrzegał.
Jeśli otrzymał pozwolenie, po prostu otworzył drzwi i wszedł do środka i od razu opuścił głowę. Czekał na rozkazy, na tą odprawę...

[Ayatsuri Juranu]

„Rekonesans”
Misja rangi C dla Aburame Takeshi
5/30?
Jak tylko rozległo się pukanie do drzwi, zza nich rozległo się szybkie „Wejść”, którego oczywiście można się było spodziewać. Wewnątrz można było dostrzec długi stół, na którym była położona mapa prowincji, a oprócz tego było widać wiele zwojów i notatek pozbieranych w niewielkie sterty. Chyba musieli się przenieść tu z innej sali i zgarnąć wszystko co mogłoby być potrzebne przy rozdzielaniu zadań. W każdym razie to była otoczka samego stołu. Poza tym było tu oczywiście bardzo dużo krzeseł i dwa niedokończone posiłki. Tyle ile posiłków było tu też osobników, którzy choć akurat byli cicho, to widać było, że zostali wyrwani z dyskusji. Jeden wyglądał na typowego urzędnika, bez żadnego ekwipunku na sobie, w dość porządnym ubraniu, godnie prezentując swój stan urzędniczy. Drugim osobnikiem był wyraźnie ninja, ale nie było wokół niego żadnej otoczki owadów, jak zazwyczaj. Odziany był w kamizelkę shinobi, na udach miał dwie kabury, a o ścianę leżała oparta katana, wyraźnie należąca do niego, ale nie miała znaczenia tutaj, w biurze.
– Dobrze że jesteś. – odezwał się ten wyszkolony w sztuce zabijania, zapraszając lekko ręką do stołu z mapą – Jak się pewnie domyślasz, mamy dla ciebie misję, ale ta tutaj została tutaj jednak zakwalifikowana jako ranga C. – przedstawił naprędce ogół przybycia, co już było wiadome oprócz rangi zadania. Ton był wysoce obojętny, może zbyt formalny, ale czuć było bardzo lekki niesmak, gdy wypowiadał rangę.
– Nadmienię tylko, że ranga jest spowodowana głównie tym, że istnieje tam niewielkie zagrożenie, ponieważ straciliśmy tam cywili, ale sprawa ta dotyczy sytuacji z jesieni. Dla kogoś wyszkolonego nie powinno stanowić to problemu. – była wiosna, więc sprawa trochę zaległa, ale skoro tak uważają… Głos urzędnika był niezwykle uprzejmy, wręcz miły. Można by powiedzieć, że mimo bagatelizowania zadania wydawał się być taki „ojcowski”, w pozytywnym tego słowa znaczeniu ogólnym, pomijając wszelkie możliwe patologie
– Dobrze. Masz jakieś pytania na teraz? Mam tłumaczyć dalej czy rezygnujesz? Bo lepiej nam znaleźć kogoś innego niż kogoś stracić.[color] – a szczegółów jeszcze nie było, więc warto było poczekać i się dowiedzieć, teraz jednak przyszedł czas na pytania o samą rangę misji, czy o sposób śmierci cywilów…

[Takeshi Aburame]

Cóż, wielkiego zebrania się nie spodziewał, więc ilość osób w środku go nie zdziwiła. Ciekawy był jednak ten mały bałagan. Musieli się więc przenieść z jakiegoś innego miejsca. A to znaczy, że misji jest całkiem sporo i potrzeba więcej sal na odprawy. Z jednej strony dobrze, bo można zarobić i służyć klanowi, z drugiej źle bo cierpią ludzie. Nie słyszał także o Aburame korzystających z katan. Ich moce w końcu czynili ich świetnymi w walce na średni i daleki dystans. W zwarciu owady nie były już tak pomocne. Może i Takeshi powinien podszkolić się z zakresu używania jakieś broni? Tyle możliwości...
Misja rangi C? No cóż, Aburame nie spodziewał się niczego więcej, ale to i tak zadanie ważniejsze niż te które miał do tej pory. Zaciekawiony podszedł do mapy a gdy usłyszał o cywilach, spojrzał na urzędnika. Zapowiadało się ciekawie
-Czemu ja?
Zadał tylko to pytanie. Mieli w końcu innych, bardziej doświadczonych shinobi i to na wyciągnięcie ręki. Zamiast tego szukali po polach Takeshiego z najniższą rangą. Czy to był dla niego jakiś sprawdzian? A może jednak nie mieli tylu osób pod ręką. Gdy usłyszał o rezygnacji pokręcił przecząco głową.
-Śmierć to ryzyko zawodowe
Stwierdził nieco chłodnym ale spokojnym tonem i spojrzał na obu panów. Czekał na szczegóły i nie zamierzał się poddawać. Nie wyjdzie na tchórza.

[Ayatsuri Juranu]

„Rekonesans”
Misja rangi C dla Aburame Takeshi
7/30?

Padło tylko jedno pytanie, ale widocznie się spodziewali tego po chłopaku, bo tylko spojrzeli po sobie. Każdemu shinobi trzeba w końcu przydzielić misję rangi C, pytaniem było tylko, czy są na to gotowi, bo narażenie zdrowia i życia dla niedoświadczonego Doko jest niezbyt satysfakcjonującą wizją. Akoraito misje C mogli traktować już jak chleb powszedni, a tacy osobnicy jak Takeshi? Dla nich to życiowa zmiana. W końcu odezwał się ten z bardziej zmilitaryzowanych jegomościów.

- Jakkolwiek misja zapowiada się spokojnie, więc mogliśmy się zdecydować na wysłanie tam Doko, żeby nabrał doświadczenia w trudniejszym terenie. No i... - zrobił chwilę przerwy, wahając się, czy jednak to powiedzieć - W sprawę może być zamieszany człowiek klanu Aburame. Aburame Yato. Z naszych badań wynika, że jego zniknięcie pokrywa się mniej więcej z tamtymi wydarzeniami, a już tutaj były z nim pewne... Problemy... - czyli co? Ma wytropić uciekiniera? Przecież to absurdalne, wręcz niemożliwe dla kogoś tak mało doświadczonego - Ale nie on jest celem misji, poza tym to tylko Doko, w dodatku młodszy od ciebie, ale bardzo porywczy. Wracając do tematu.

- Jakiś czas temu zgłosili się do nas ludzie na temat pewnej zniszczonej wioski na jednej z bocznych ścieżek. - wciął się urzędas w rozmowę - O tutaj. - wskazał na mapę lokalizację, a potem przeciągnął ręką trasę do wioski - Podobno jest tam pełno pułapek, więc wysyłamy ciebie, abyś zabezpieczył teren, żeby ludzie mogli się tam wprowadzić ponownie. - jego towarzysz patrzył podirytowany, bo ten wciął mu się w słowo, ale zamiast podejmować jakiekolwiek działania mające na celu odzyskanie inicjatywy, to usiadł na jednym z krzeseł.

Zapadła chwila ciszy, gdzie mogłyby paść jakieś kolejne pytania, albo można było zapamiętać dokładne położenie wioski na mapie. Coś jakby zostało niewypowiedziane, tylko co. Niby oczyszczenie wioski wydaje się łatwe i to jest celem, ale nawet nie ma szczegółów. Zapowiada się więcej ostrożności niż faktycznych problemów...