[EVENT] - Grupa Szturmowa

[Osamu]

Walka właśnie się zaczynała i wszystko wydawało się, że pójdzie gładko jak poprzednio. Chociaż przeciwnik był liczniejsi i jakby bardziej zoorganizowany. Kjosz oraz Ryju zeskoczyli jako jedni z pierwszych i z niewiarygodną prędkością rozcinali przeciwników, jednego po drugim bez chwili wahania. Uesugi pewnie byłby pod wrażeniem i chętnie na to popatrzył ale jednak musiał koncentrować się na tym co może zrobić żeby jak najbardziej ułatwić walkę tym na ziemii. Błoto oraz wir coraz bardziej zbierały swoje żniwa, a to w zwykłych ludzikach czy zatrzymując lub utrudniając poruszanie demonom.
Demony były bardzo silne ale nagle wszyscy zaczęli ostrzegać przed nadciągającym wrogiem. Po chwili z chmur wyskoczyły ptaki dzikusów, które leciały ze sporą prędkością w ich kierunku. Czyżby przyjęli taktykę grupy szturmowej i "elita" ninja została wciągnięta w zasadzkę? Osamu miał nadzieje, że Taisho da dobry popis umiejętności walki Kaguya, a jednocześnie zostanie w jednym kawałku. Takashi zaczął działać pierwszy sadząc w przeciwnika notkami i tym silnym strumieniem wody. Białowłosy siegnął do torby, pobrał dwa kunaie z notkami wybuchowymi i rzucił w kierunku swoich przeciwników ale nie centralnie w nich tylko jakby obok żeby utrudnić im uniki. Dodał po chwili kilka pieczęci i wypluł przed siebie dwa kamienie, które po chwili znacznie zwiększyły swoje rozmiary. Musiał liczyć, że on i Takashi nie będą jedynymi, którzy zareagowali na nadciagających dzikusów.
-Takashi! Wszystko w porządku? Zareagował kiedy zauważył jego dziwny grymas i jakieś sięganie do torby. Maskował swoje zmęczenie czy może znowu ta dziwna energia zacznie się pojawiać i znowu wydarzą się jakieś nieprzewidziane rzeczy? Osamu musiał być gotowy na wszystko. W razie ataku przeciwnika będzie próbował unikać albo bronić kogoś z dwójki Takaś/Miuro.



Tldr

Podtrzymanie błotka, rzut dwóch kunai z notkami wybuchowymi oraz wyplucie dwóch kamyków, które się powiększą po chwili lotu. Zmartwienie Takasiem i szykowanie się do uniku/bloków.

Przepraszam wszystkich za znaczne spóźnienie i jakość posta.

CHAKRA:

  Ukryty tekst

UŻYTY EKWIPUNEK:

  Ukryty tekst

JUTSU:

  Ukryty tekst

i

  Ukryty tekst

i

  Ukryty tekst

WIEDZA:

  Ukryty tekst

ZDOLNOŚCI:

  Ukryty tekst

EKWIPUNEK:

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):Założona zbroja, Ochraniacz na czoło z symbolem "Zjednoczonych sił Sogen".

  Ukryty tekst

[BeeBee-Hachi]

---

Grupa Szturmowa

---

Gęsty dym przykrył większość pola bitwy, pochłaniając walczących tam shinobi oraz wojowników dzikich. Zdawało się, że Szturmowi wpadli w pułapkę, jednakże tanio skóry nie sprzedadzą. Było tutaj wielu znamienitych szermierzy, co z resztą w tym momencie prezentowali. Ryuujin oraz Kyoushi skupili się głównie na cięciu swoimi mieczami, wchodząc coraz głębiej w mgłę aby dorzynać kolejnych dzikich. Póki co trafiali głównie na płotki, więc nie był dla nim problemem zabijanie ich jednym ciosem, mogli przeć do przodu, co chwilę redukując liczebność wroga. Nie byli oni jedynymi, którzy tak robili. Zarówno reprezentujący kult Jashina wielki kapłan, jak i młoda Chou przewodząca najemnej grupie z klanu Akimichi, także prezentowali się godni, dziesiątkując dzikich. Ich śladem szli też inni walczący w zwarciu szturmowcy. Wydawało się, że nawet mimo dymu są nie do zatrzymania. Kiedy było trzeba, posyłali też dystansowe techniki, chcąc w ten sposób ograniczyć ruchy przeciwnika.

Walka w dymie nie była prosta, mimo wysokich umiejętności i doświadczenia bitewnego, najważniejszy zmysł był odcięty. Taniec, który uprawiał Ryuujin oraz Kyoushi doprowadził ich do miejsca, w którym stuknęli się plecami. Przez chwilę chcieli rzucić się sobie do gardeł, jednakże szybko spostrzegli się, że są sojusznikami. Stali na kawałku pola bitwy, otoczeni przez ciała dzikich, które zabili. Wróg jednakże cały czas się tutaj znajdował, co więcej, wydawało się, że właśnie dotarli do nich jacyś poważniejsi przeciwnicy. Nasza dwójka, która stała do siebie plecami, została otoczona przez troje wojowników, którzy otoczyli ich formując prawie idealny trójkąt równoboczny. Każdy z nich był jakieś 5 metrów od naszych bohaterów. Czyżby we trzech chcieli ich pokonać? Pierwszym z nich był rosły, wysoki mężczyzna o dwóch łysych głowach wystających z ciała odzianego w zbroje. Drugi to wysoki, szczupły mężczyzna o bladej twarzy i wystających z ust wężowych kłach a trzeci był osobą z pełnotwarzową maską, noszącą dosyć luźne szaty. Na jego plecach znajdowała się chmura różowej chakry, która przypominała ogon pawia.

Nan wspierała swoich towarzyszy z atramentowego ptaka, zasypując dzikich swoimi pociskami i bronią miotaną, jednakże dym oraz nadlatujące w ich stronę ptaki z wrogiem trochę utrudniły udzielanie wsparcia. Ilość ptaków, która wyłoniła się z chmur była znaczna, przewyższa dosyć znaczącą ilość szturmowych, przez co nad polem bitwy rozpoczęła się bitwa powietrzna, gdzie kilka ptaków dzikich goniło pojedyncze ptaki Szturmowych. Podobnie było z naszą bohaterką. Ich ptak kierowany przez wytatuowanego artystę cały czas manewrował, Nana musiała porzucić plan wspierania towarzyszy i skupić się na goniących ich ptakach. Kuroichi podjął odważną decyzję, postanowił, że oddalą się od walki, dzięki czemu będą mogli skupić się na goniących ich ptakach.

- Nana, mamy na ogonie dwa atramentowe ptaki. Musimy się ich pozbyć, jeśli chcemy wrócić nad główne pole bitwy! Dasz radę? - zapytał, kiedy wzlecieli nad trochę gęstszy las. Podobny manewr wykonało wielu Gazo z grupy szturmowej, w ten sposób chcą rozposzyć walkę. Ci którzy mogli, współpracowali, aby razem wymanewrowywać wroga, jednakże niektórzy musieli radzić sobie sami. Nana oraz jej towarzysz lecieli nad wysokimi drzewami, a za nimi, z podobną prędkością, leciały dwa atramentowe ptaki. Na każdym z nich siedziały dwie osoby, z czego mogli być pewni, że jednym zn ich jest reprezentant klanu Gazo. Przez to, że Kuroichi musiał trochę manewrować w trakcie lotu, dwa ptaki coraz bardziej zbliżały się do ich atramentowego ptaka. Oczywiście to nie było tak, że Nana stała i nic nie robiła, to jej zadaniem było pozbycie się pościgu, więc to w jej rękach była ich kwestia. Dziwnym było jedynie to, że póki co nie wykonywali oni żadnych ataków, jedynie chcieli skrócić dystans, być może ich techniki nie miały tak dużego zasięgu..

Takashi oraz Osamu zawiśli na swoim ptaku nad polem bitwy. Przyglądali się całości z góry, przy okazji posyłając potężne techniki, które dziesiątkowały szeregi wroga. Niestety, nic nie mogło trwać wiecznie. Dzicy wylecieli z chmur burzowych i rozpoczęła się bitwa powietrzna.Nasi bohaterowie dzielnie walczyli, posyłając swoje najlepsze techniki we wroga, jednakże ptaków było mrowie. Ich liczebność była przytłaczająca. Ich gliniany ptak musiał uciekać, niestety, co się okazało po chwili, nie był on tak szybki jak zwinne i lekkie ptaki z atramentu. Już po kilku chwilach uników i podjęcia próby przemieszczenia się, ich gliniany ptak musiał zawisnąć w jednym miejscu nad polem bitwy, otoczony przez cztery atramentowe ptaki. Cztery identyczne ptaki, dwa z nich posiadające jedynie pilota, dwa posiadające dodatkowego pasażera, także wisiały w powietrzu jakieś siedem metrów od glinianego ptaka. Widać było, że czegoś wyczekują, po prostu nie dając naszym bohaterom uciec. Po chwili zorientowali się o co chodziło, otóż, kiedy cztery ptaki ograniczały ruchy ich glinianego ptaka, dwa dodatkowe ptaki z atramentu pikowały z góry wprost na ptaka na którym siedział Osamu oraz Takashi. Dlaczego tak wielu z nich próbowało pochwycić ten konkretny ptak, czyżby wiedzieli o przypadłości Takashiego?

Uchiha Takeru - Obrazek
Yaseichi - Obrazek
Higashimura
Nishimura
Kaguya Taisho - Obrazek
Akimichi Chou - Obrazek
Kapłan Rintaro - Obrazek
Akimichi Ichouri - Obrazek
Akimichi Choujiro - Obrazek
Yamanaka Inoko
Dohito Miuro
Dohito Miuko
Kuroichi
Lord Sugiyama - Obrazek
Nara Lei - Obrazek
Matatabi

Nana:

  Ukryty tekst

Ryuujin :

  Ukryty tekst

Osamu :

  Ukryty tekst

Takashi :

  Ukryty tekst

Ayumu :

  Ukryty tekst

Wszyscy:

  Ukryty tekst

Czas na odpis Graczy : 14:01 22.09.2023
Czas na odpis Prowadzącego : 02:01 24.09.2023

Gratisowe spóźnienia :

• Każdy dodatkowe DUŻO h
• Ryuujin - darmowe nieprzygotowanie - zużyte
• Ayumi - Zużyte 3h
• Nana - Darmowe Spóźnienie

Dzienniczek Prowadzącego

  Ukryty tekst

[Nana]

Była wdzięczna Kuroichiemu za wszystkie przemyślane i przede wszystkim skuteczne manewry. Ani razu jej nie zawiódł pomimo trudności, jakie co chwile napotykali na swojej drodze. Powoli uczyła się nu ufać. W końcu wysoko w powietrzu nie miała nic do gadania. Mogła jedynie mu pomagać i starać się wspierać innych. Najmniejszy błąd mógł kosztować ich życie, a w pilotowaniu nie mogła mu w żaden sposób pomóc. Trwała jedynie na atramentowym ptaku starając się dostosować do każdej sytuacji jaką zgotował im los. Nie bała się. Chyba już dawno zapomniała czym był strach. Wręcz przeciwnie atakowała w pełnym skupieniu. Sama walka ją cieszyła. Budująca adrenalina, która jedynie napędzała ją do działania. Wynik starcia jednak pozostawał nieznany, a kunoichi nienawidziła przegrywać.

Licząc kolejno pokonanych przeciwników uśmiechnęła się z zadowoleniem. Mini gierka nabierała rozpędu z każdym kolejnym poległym przeciwnikiem. W końcu jednak atramentowy ptak został zmuszony do oddalenia się od reszty. Słysząc słowa Kuroichiego już skanowała przeciwników, którzy siedzieli im na ogonie.

- Hai - rzuciła jedynie zbierając chakrę i lustrując nadlatujących shinobi czerwonymi tęczówkami. Fakt, że się zbliżali był niepokojący. Na ziemi chętnie zawalczyłaby w zwarciu. W powietrzu jednak takie rozwiązanie wydawało jej się okropnie nieodpowiedzialne. W końcu żadne z nich nie potrafiło latać. Prawda?

- Nie odwracaj się - poleciła jeszcze towarzyszowi wiedząc, że patrzył w przód jak powinien pokierować atramentowym ptakiem a nie w tył na przeciwników. Nie chciała, żeby technika oślepiła także jego. Wykonała odpowiednie pieczęci starając się złapać w swoją technikę całą grupę przeciwników jednocześnie.

Jeśli jej się udało zamierzała rzucić senbon w oślepionych shinobi, jeśli nie była gotowa do dalszej walki, prób ich spowolnią lub wyeliminowania w locie i obrony, gdyby zdecydowali się zaatakować.

1. Poinformowanie Kuroichiego - żeby go nie oślepić.
2. Rzucenie genjutsu na przeciwników.
3.a jeśli się udało próba ich wyeliminowania senbonami.
3.b jeśli się nie udało przejście do kolejnego ataku lub obrony

Techniki i Chakra

  Ukryty tekst

Staty:

  Ukryty tekst

Wiedza:

  Ukryty tekst

Eq:

1 kabura przypięta na pasku na prawym udzie, 1 torba pod pasem z kimona na plecach. Pochwa z kataną na plecach.

  Ukryty tekst

[Kyoushi]

Skończył się czas na gadanie i przyszedł czas na obieranie ludzi z dusz, które cięte były na równo z trawą i na równo z liczbą zwłok, które padały pod jego ciosami raz za razem. Cóż, to były jednak tylko płotki, ponieważ zebrało się ich tak wiele, że w pewnym momencie zetknął się plecami z sojusznikiem, który również dawał sobie radę niczemu sobie. W momencie obrotu, miał zadać cios, jednak wstrzymał się, gdy tylko wyczuł, że to właśnie ktoś znajomy z grupy szturmowej, więc powstrzymując cios zauważył, że został otoczony przez trójkę, która dysponowała umiejętnościami, o których został już wcześniej uprzedzony. Wyglądało na to, że miał na własnej skórze sprawdzić jak sobie poradzą z siła one-man-army the Kjuszotto.
W głowie zaś wiedział, jakby czytając z ruchu oczu, wystającego języka i tych kąśliwych i zalotnych spojrzeń dziewczyny, której ratował życie przed NESporczakiem. Wiedział, że ta gra jest na tyle intrygująca, że wszedł w nią bez wahania, po same uszy. Odwzajemniał uśmiech, licząc w głowie kolejne zwłoki, by na koniec tryumfalnie zwycięzcy nad jeszcze nie doświadczoną młódką. Każda minuta to kolejne intrygi i romanse, które współdzielili na polu bitwy, a kto by się tego spodziewał. Na pewno nie Kjudini.
Nie czekał na żadną pomoc, skupił się na najbliższych, którzy byli zaledwie 5 metrów od niego, a więc w zasięgu jego technik elementu błyskawicy. Niemalże od razu wystawił przed siebie dłoń z mieczem, skierowanym ku górze, by samą dłonią nadać kierunek strzału. To był moment czy nawet nie, a na jego celowniku miało być aż dwoje przeciwników (proszę o wylosowanie, których dwóch mogę atakować, bo są na moim widoku, a nie za plecami). Wiązka Raitonu pojawiła się znikąd (a dokładnie z dłoni Shiroyasha) by najpierw zaatakować jednego z nich, a po chwili, ruchem wertykalnym, białowłosy dłoń przeciągnął w kierunku drugiego przeciwnika, tnąc wszystko co stanęło na dystansie tych 5 metrów, pomiędzy tymi dwoma gośćmi, których zamierzał zlikwidować. To nie wszystko, bo gdy tylko zdezaktywował 'laser' przeszedł do dalszego ataku mieczami, na wskroś ofensywnie, wykonując podwójne, raz jednym, raz drugim mieczem wymachy, w celu zaatakowania tejże dwójki i ewentualnej obrony przed jakimkolwiek atakiem, który miał zostać odsunięty przez wymach kataną. Zdecydowanie uśmiech z ust białowłosego nie schodził, a sam czuł się tutaj jak ryba w wodzie. Z drugiej zaś strony, mimo, że jego percepcja pozwalała mu na wychwycenie ataku od tyłu - spodziewał się, że jego sojusznik zajmie się tym ostatnim warchlakiem, który pozostał mu do walki. W razie czego, korzysta także z kolejnej swojej obrony, gdyby ktoś przekroczył odległość 2 metrów od niego - razi go prądem jak powinno się razić stare baby Senju.

Skrót

1. Z uśmiechem na ustach atakuje wiązką Raitonu jednego z przeciwników, by szybkim ruchem ciąc wertykalnie w kierunku drugiego z nich.
2. Atakuje mieczami ofensywno/defensywnie
3. W razie czego chroni się prądem do rażenia, gdy ktoś wskoczy w zasięg 2 metrów
4. Nana już nie powinna się mu oprzeć od ilości zabitych pachołków.

Chakra:

  Ukryty tekst

Techniki:

  Ukryty tekst

Statystyki:

  Ukryty tekst

[Ryuujin Kodai]

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Takashi]

Pole bitwy pochłonął istny chaos, który pojedynczo dotykał nie tylko każdego członka grupy Szturmowej, ale również każdego przybyłego zza muru wojownika. Wszyscy toczyli pojedynki na wielu frontach, a to, co działo się wokół, było totalną rozpierduchą, którą ciężko byłoby ogarnąć jednej osobie. Na szczęście "elyta" Zjednoczonych Sił Sogen odpierała nieprzyjaciela, starając się jak najbardziej ograniczyć jego dostęp do dalszych terytoriów, a wszystko po to, by ułatwić pozostałym grupom obronę nie tylko Kōtei, ale także niewinnych obywateli. Walka trwała już jakiś czas i obie strony doznały ogromnych strat, jednakże w dalszym ciągu atutowe karty nie zostały zagrane. Atutowe - tak przynajmniej uważał młody Nara, który znajdował się pośrodku tego wszystkiego. Nie trzeba tłumaczyć, o czym mowa, przecież każdy zdaje sobie sprawę z potęgi Ogoniastych Bestii, a tak się składało, że Dzicy mieli po swojej stronie jinchūrikiego, który potrafił kontrolować swoje moce. Chyba. Na szczęście Zjednoczeni także mieli swojego jinchūrikiego, ba, nawet dwójkę, jednakże młodszy z nich nie był tak doświadczony i nie potrafił panować nad własnymi zdolnościami. Nie oznaczało to jednak, że nie zamierzał próbować, postanowił sobie, że w chwili kryzysu skorzysta z pomocy Rokubiego. Nie chciał się wstrzymywać. Nie chciał potem żałować. Jasne, istniało prawdopodobieństwo niepowodzenia, ale w jego sercu tlił się płomień nadziei, który motywował go do działania, a jego wewnętrzny głos nakazywał mu, by w razie potrzeby podjąć się działania. Nie darowałby sobie, gdyby któryś z jego towarzyszy zginął, a on sam nie dałby z siebie wszystkiego. Chodziło o zaangażowanie.
Na glinianym ptaku, z którego korzystał młody host sześcioogoniastego, znajdowało się jeszcze dwoje ludzi. Miuro oraz Osamu. Wcześniej towarzyszył im jeszcze Ayumu, ale po nadwerężeniu organizmu podczas poprzednich potyczek musiał udać się do grupy medycznej i odpocząć, także została ich trójka. Członkini rodu Dohito odpowiedzialna była za obsługę środka transportu, co jakiś czas detonowała mniejsze ładunki, pozbywając się pomniejszych przeciwników, jednakże jej główną rolą było pilotowanie. To Takashi oraz Osamu zajmowali się główną ofensywą, ponownie posyłali w stronę nieprzyjaciół wysokopoziomowe zdolności oraz grad broni, które skutecznie pozbywały się oponentów w licznych ilościach. W którymś momencie czarnowłosy przyklęknął pod natłokiem wydarzeń, a także z powodu szybko uciekającej chakry, członek rodu Kaguya zauważył to i chciał wesprzeć swojego towarzysza. Mieszkaniec Midori odmówił mu grzecznie, kiwając głową.
- Nic mi nie jest. Lepiej spójrz tam. - odpowiedział mu, a na jego buźce pojawił się grymas niezadowolenia.
Spostrzegł, że manewry Miuro były skuteczne do czasu, bowiem cztery atramentowe ptaki zdołały jakoś zatrzymać ich gromadkę w jednym miejscu. Wisieli w powietrzu, a wokół nich znajdowały się cztery wrogie "statki", na dwóch z nich po jednej osobie, na pozostałych dwie. Ich cel był jasny - mieli ich zatrzymać i pewnie sprzątnąć. Cały czas klęczący Nara przeskakiwał wzrokiem po kolei po każdym z nich, rozeznając się w sytuacji, od razu sięgnął prawą dłonią do torby na pośladku i wyciągnął z niej dwie kuleczki. Głośny, ale krótki świst zwrócił jego uwagę, gdy spojrzał w górę, zauważył dwa ptaki, które z dużą prędkością pikowały w ich stronę. To oznaczało spore kłopoty, nie tylko byli otoczeni, ale jeszcze przeciwnik miał sporą przewagę liczebną.
- Cholera, przyczaili się. Chyba bardzo im zależy na załatwieniu nas. - myślał, ponownie błądząc wzrokiem w przestrzeni powietrznej wokół nich.
Przerzucił jedną kuleczkę do lewej dłoni, po czym każdą z nich wyrzucił w dwie przeciwne strony, po prostu rozprostowując dłonie i wyrzucając trzymane w nich przedmioty. Były to bombki chilli, które zbliżały się do dwóch różnych ptaków z atramentu. Kiedy już ręce miał wolne, bohater złożył szybko dwie pieczęci, drugą podtrzymał i zacisnął bardzo mocno, wypompowując kolejne pokłady błękitnej energii ze swojego ciała.
- Kage Nui no Jutsu! - powiedział cicho, po czym pięć cienistych igieł rozpełzło się spod jego nóg.
Jedna igła w lewo, druga w prawo - ich zadaniem było przebicie rzuconych bombek, wybuchnięcie ich i spowodowanie, że wrogowie na znajdujących się przy nich ptakach zostaną na dłuższą chwilę rozkojarzeni, wówczas byliby łatwym celem. Trzy pozostałe igły w górę. One miały ważniejsze zadanie - jedna miała przebić atramentowe ptaszyska, a dwie ostatnie miały ugodzić dosiadających ich Dzikusów. Tym sposobem próbował wyeliminować całkiem sporą część zagrożenia, reszta należała do dwójki jego towarzyszy. Więcej nie mógł zrobić, miał związane ręce. Dosłownie - nie rozdzielał pieczęci "Ptaka", by w dalszym ciągu móc korzystać z igieł przy następnej okazji, na razie musiał wyczekać rezultatów swoich działań. W którymś momencie syknął cicho pod nosem, a działo się tak na skutek ponownego użycia zasobów chakry. Źródełko powoli się wyczerpywało, a oni znajdowali się w środku bitwy - czyżby chłopiec był zmuszony do wykorzystania swojej ukrytej, drzemiącej w nim siły?

tldr

Jakieś tam przemyślenia i odnalezienie się w patowej sytuacji. Wyrzucenie dwóch bombek chilli na boki, a następnie użycie igieł cienia - po jednej na bombkę, te miały za zadanie otępić dwa z czterech otaczających ptaków. Trzy pozostałe igły w górę - na ptaki, które pikowały na nich.

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Osamu]

Osamu wraz z brygadą byli rzucani w coraz to większe kłopoty przez dowódców. Nie było się co dziwić skoro zostali specjalnie wybrani właśnie do tego celu. Musieli zdobywać przewagę wszędzie tam gdzie inne kompanie miały duże problemy. Pierwsza ich akcja została rozwiązana wzorowo dzięki czemu dostali kilka chwil na opatrzenie rannych, przegrupowanie i odpoczynek. Teraz już byli w wirze walki. Kjosz i Ryu jechali ostro z kurwami przeciwnikami i zyskiwali coraz większa przewagę tnąc wszystkich na małe kawałeczki. Nana toczyła swój własny pojedynek powietrzny, a Osamu z Takashim mieli swój dużo większy dopiero przed sobą.
Uesugi musiał przejść do działania w momencie kiedy ich gliniany ptak został zamknięty przez dzikich, a po chwili z góry zaczęły pikować na Nich kolejne dwa. Takashi rozpoczął już swój atak więc Kaguya musiał jak najszybciej doprowadzić do sytuacji, w której będą mieli jasną sytuacje. -Miuro, dawaj w dół! Powiedział głośno i stanowczo do swojej pustynnej siostry. Złożył kilka pieczęci i postanowił włożyć w to całkiem sporo chakry. Po chwili zaczął wypluwać z siebie kamienie, ktore celowały w dwa ptaki z góry. Kolejną rzecz jakiej się podjął to wyrzucenie notki wybuchowej starając się trafić między dwa ptaszyska, którymi jeszcze nikt nie zdążył się zająć. Miał nadzieje, że jego pomysł na te sytuacje jak i manewry Miuro zdadzą egzamin i pozbędą się uciążliwych dzikusów. W międzyczasie oczywiście cały czas podtrzymywał błoto, które obejmowało cały teren bitwy.
Osamu doskonale wie o tym, że jego towarzysze są bardzo ważni i będzie próbował bronić przedewszystkim Miuro tak żeby dać jej w spokoju prowadzić tę karuzelę, a jeśli ktoś skoncentruje się na Takashim to będzie go osłaniał nawet własnym ciałem.


Tldr

Podtrzymanie błota na polu bitwy, wyplucie z siebie kamieni w kierunku nacierających ptaków gazo oraz rzucenie notki w dwa ptaki, które jeszcze nie zostały zaatakowane.

CHAKRA:

  Ukryty tekst

UŻYTY EKWIPUNEK:

  Ukryty tekst

JUTSU:

  Ukryty tekst

i

  Ukryty tekst

i

  Ukryty tekst

WIEDZA:

  Ukryty tekst

ZDOLNOŚCI:

  Ukryty tekst

EKWIPUNEK:

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):Założona zbroja, Ochraniacz na czoło z symbolem "Zjednoczonych sił Sogen".

  Ukryty tekst

[BeeBee-Hachi]

---

Grupa Szturmowa

---

Walka nad polem bitwy rozciągała się coraz bardziej. Ptaki szturmowych rozleciały się na wszystkie strony, chcąc uniknąć starcia z przeważającymi siłami wroga. Postawili na manewrowanie i przegrupowanie się. Niestety, to spowodowało, że ci, którzy walczyli na poziomie gruntu, zostali pozostawieni sami sobie. Oni także byli rozproszeni i otoczeni przez wroga. Sytuacja była nieciekawa, no ale przecież, to była elita obrońców, wiec muszą sobie poradzić, co nie?

Nana leciała na swoim ptaku, wraz ze swoim towarzyszem coraz bardziej zbliżając się do gęstego lasu na wschodzie. Oddalali się od pola bitwy, przez co ich pojedynek zaczynał zamieniać się w coś o wiele mniejszego, było to zwyczajne starcie trzech par lotniczych. Kuroichi był całkowicie skupiony na pilotowaniu, dzięki czemu, mimo deszczu i ciemnej nocy, byli w stanie unikać wystających z ponad lasu drzew i gałęzi. Niestety, to pozostawiło ofensywę w rękach młodej Uchihy, która od razu przeszła do działania. Uformowała serię pieczęci i przygotowała magiczną sztuczkę, posyłając swoją chakrę w dwóch mężczyzn pokrytych tatuażami. To musieli być piloci, w końcu wyglądali jak bardzo charakterystyczni członkowie klanu Gazo, w Kotei było kilku takich - dumnych ze swojego pochodzenia. Po tym nagłym ataku, w oczach dzikich pojawiło się ogromny blask, który ich oślepił. To spowodowało, że piloci stracili panowanie nad swoimi ptakami, przez co z kolei obniżyli swój pułap. Najpierw jeden, potem drugi zahaczył o drzewo, prowadząc do bardzo widowiskowej katastrofy. Atramentowe ptaki rozpadły się, a piloci uderzyli o drzewa, bądź też wbili się w ziemię. Niestety, dla młodej Kunoichi, ich dwóch pasażerów kontynuowało walkę. W ostatnim momencie zeskoczyli z ptaków, widząc co się dzieje z ich towarzyszami i kontynuowali pościg. Co prawda, nie byli tak szybcy jak ptak , na którym leciała Nana, jednakże mieli teraz inny problem. Jeden z nich zaczął składać serię pieczęci, a po chwili wydmuchał w ich kierunku ogromną, szeroką falę ognia, która zbliżała się z każdą chwilą do ich pojazdu. Była ogromna, więc uniknięcie jej było trudne, prawie że nie wykonalne, no chyba, że młoda kunoichi jakoś pomoże swojemu towarzyszowi w manewrze. No ale to była jej decyzja, on był skupiony na tym, aby przypadkiem nie wlecieć w drzewo, co jak było widać po ich przeciwnikach, nie było takie proste.

Na lądzie także nie próżnowali. Dwóch szermierzy zostało otoczonych przez troje dzikich, którzy nie wyglądali na słabych. Może nie byli tak potężni jak Bohater Kyoushi, którego imię wielu już słyszało, ale nie były to też byle jakie płotki. Wydawało się, że będą w stanie stawić im opór, a przynajmniej, zabawić ich jakiś czas. Panowie po zetknięciu się plecami nie próżnowali, od razu ruszyli do walki licząc, że ten drugi będzie bronił plecy tego pierwszego.

Walka w dymie nie była przyjemna, nawet mimo tego, że powoli osiadał z powodu deszczu i wiatru, dalej powodowało to pewne problemy, choć dla tak spostrzegawczych wojowników, nie było one wielkie. Ryuujin przygotował szybko jedną z podstawowych technik, tworząc kilka klonów dookoła siebie, a następnie wraz z nimi ruszył w szarży na wężowego wojownika, który to stał naprzeciw niego. Jego podobizny uczyniły to samo, próbując w ten sposób stworzyć zasłonę dymną. Niestety dla naszego wojownika, wężowy dziwak miał coś skrytego w rękawie. Kiedy tylko wojownik Jugo ruszył do szarży, jego przeciwnik bardzo szybko przyłożył ręce do ziemi. Ryuujin dostrzegł, jak jego szerokie rękawy zaczęły się telepać, jakby coś w nich się przemieszczało, a chwilę później dookoła niego, z ziemi, wyskoczyło dwadzieścia długich, białych węży, które zaczęły oplatać i kąsać jego podobizny, oraz jego samego. Dzięki swojej dystrakcji, Ryuujin był w stanie pozbyć się kilku z nich, tnąc je niczym zboże, jednakże ostatecznie kilkanaście z nich oplotło jego ręce i nogi i zaczęło wgryzać się w jego ciało. Były silne, ich ucisk powodował problemy z krążeniem a kły wtłaczały do ciała Ryuujina truciznę, która póki co nie powodowała żadnych efektów. Wyrwanie się nie było niemożliwe, jednakże wymagało przemyślanego manewru od naszego bohatera. Węże, ze wstępnych obserwacji, nie wydawały się tak wytrzymałe jak demony, wystarczyło jedno, nawet niezbyt silne cięcie, aby się ich pozbyć. Tak więc, Nadzieja cały czas była na wyciągniecie ręki. Kiedy tylko węże unieruchomiły wojownika, Wężowy mężczyzna wstał z kolan, a z jego rękawów zaczęły wypełzać kolejne, długie białe węże, które po ziemi pełzły w kierunku Ryuujina.

W tym czasie Kyoushi wziął na siebie dwoje przeciwników. Bohaterskie z jego strony, no ale co się dziwić, w drużynie szturmowej nie było wielu silniejszych od niego, więc musiał świecić przykładem. Wyciągnął on swoją dłoń, z której momentalnie wyskoczyła wiązka elektrycznego promienia, gnając w stronę dwugłowego przeciwnika. Cios był szybki, jednakże nie wyglądał, jakby zaskoczył go, mimo to, dosięgnął jego ciała. Co prawda efekt nie był taki, jakiego mógł się spodziewać Biały Demon, gdyż promień uderzył w ramię dwugłowego, powodując zwęglenie jego skóry i odepchnięcie go ze dwa kroki do tyłu. Nie było jednak czasu na rozważania, trzeba było napierdalać. Kyoushi z szarżą ruszył na drugiego przeciwnika, który miał na swoich plecach dziwną, różową chmurkę. To w niego Kyoushi wyprowadził uderzenie swoim mieczem. Ruszył na niego szybko, licząc, że zabije przeciwnika jednym ciosem. Niestety, po raz kolejny fiasko. Osoba w masce zablokowała jego miecz, chmurką z różowej chakry, która teraz bardziej przypominała coś na wzór ogona. Chakra oblepiła jego miecz, powodując, że Kyoushi miał trudności z uniknięciem, co ogoniasty wykorzystał. Kilka jego ogonów połączyło się w jeden, większy, którzy uderzył go centralnie w klatkę piersiową, zamieniając w wióry zbroję, którą Shiroyasha nosił na sobie. Chwilę później do walki dołączył dwugłowy, który korzystając z zamieszania, wyprowadził silne uderzenie w plecy Kyoushiego. Zbroja już nie broniła jego ciała, więc poczuł on jak jego ramię się wykrzywia, a mięśnie pod naporem uderzenia zaczynają pękać.

Ostatnia grupa bohaterów znajdowała się w równie ciekawej sytuacji. Byli oni osaczeni przez liczną grupę dzikich, co więcej, jeszcze więcej ich zmierzało wprost na nich. Trzeba było działać, i to szybko. Słysząc rozkaz Osamu, Miuro wykonała zwrot ptakiem i zaczęła pikować w stronę gruntu, dając swoim towarzyszom więcej przestrzeni. Wykonywała ona uniki, lecąc w stronę lasu na wschodzie, gdzie przewaga liczebna wroga nie będzie aż tak problematyczna. W tym czasie jej towarzysze robili wszystko, aby tylko unieszkodliwić jak najwięcej wrogów. Bombki, Notki, Cieniste igły czy też ogromne głazy. Chwytali się czego tylko mogli, walcząc o życie. No i trzeba było przyznać jedno, było to kosztowne, ale działało. Wydawało się, że wrogowie nie do końca chcieli uszkodzić ich ptaka, przez nie atakowali z pełną siłą. Co dawało im przewagę. Po kilku eksplozjach i zręcznych manewrach pilotki, nasi bohaterowie wyrwali się ze swojej niekorzystnej sytuacji. Niestety, nie był to koniec ich problemów.

Ptaki Dohito byłī cudowne, jednakże miały jeden problem i to dosyć poważny, otóż nie były tak szybkie, jak te atramentowe. Przez co, już po chwili uciekania, kolejne atramentowe ptaki siedziały na ogonie naszych bohaterów. Miuro dawała z siebie ile tylko mogła, jednakże przewaga liczebna wroga mocno przeszkadzała. Dzicy urządzili na naszych bohaterów polowanie, zaganiając ich do rogu i z każdą chwilą odbierając im coraz więcej przestrzeni i spychając ich glinianego ptaka coraz głębiej w las. W końcu, doszło do tragedii. W trakcie jednego z manewrów, w ich środek transportu uderzyły dwa atramentowe ptaki. Siła uderzenia była tak duża, że gliniany ptak rozpękł się na pół, niestety, pułap lotu był tak niski, że nie było czasu na tworzenie nowego ptaka. Trzeba było reagować szybko, bo inaczej naszych bohaterów czeka bolesne spotkanie z ziemią. Jeżeli poradzili sobie z lądowaniem, to mogli przejść do kolejnych problemów, które czaiły się za rogiem. Byli w lesie na wschód od pola bitwy. Otaczały ich gęste, wysokie drzewa, nad nimi latały patrole wroga, które cały czas ich szukały, a z oddali dochodziłī do nich odgłosy bitwy. Zdawało się, że wróg nie jest świadomy ich dokładnego miejsca lądowania, nic dziwnego, wszystko działo się tak szybko, jednakże, jednego mogli być pewni, to tylko kwestia czasu, aż ktoś ich odnajdzie...

Uchiha Takeru - Obrazek
Yaseichi - Obrazek
Higashimura
Nishimura
Kaguya Taisho - Obrazek
Akimichi Chou - Obrazek
Kapłan Rintaro - Obrazek
Akimichi Ichouri - Obrazek
Akimichi Choujiro - Obrazek
Yamanaka Inoko
Dohito Miuro
Dohito Miuko
Kuroichi
Lord Sugiyama - Obrazek
Nara Lei - Obrazek
Matatabi

Nana:

  Ukryty tekst

Ryuujin :

  Ukryty tekst

Osamu :

  Ukryty tekst

Takashi :

  Ukryty tekst

Ayumu :

  Ukryty tekst

Kyoushi :

  Ukryty tekst

Wszyscy:

  Ukryty tekst

Gratisowe spóźnienia :

• Każdy dodatkowe DUŻO h
• Ryuujin - darmowe nieprzygotowanie - zużyte
• Ayumi - Zużyte 3h
• Nana - Darmowe Spóźnienie

Dzienniczek Prowadzącego

  Ukryty tekst

[Nana]

Warunki atmosferyczne nie sprzyjały. Ciemność, wiatr i padający deszcz wszystko utrudniały. Każdy był jednak wystarczająco przeszkolony, żeby walczyć w każdych warunkach. Czuła jak jej ubranie powoli przemakało i przylgnęło do jej zimnego ciała. W tym momencie jednak wygoda nie miała żadnego znaczenia. Nic jej nie przeszkadzało, kiedy czerwone tęczówki śledziły każdy ruch przeciwników. Szum adrenaliny w uszach, spięte w gotowości mięśnie. Była w swoim żywiole, bo zwyczajnie uwielbiała walczyć. Narażać życie. Nie mogła jednak ginąć. Jeszcze nie. Miała zbyt wiele niedokończonych spraw.

Widząc jak ptaki obniżyly swój lot, nie straciła czujności. Od razu wyciągnęła i przełknęła pigułkę żywnościową wykorzystując do maksimum nadrobiony czas. Nie był to koniec, a walka dopiero się rozkręcała. Jej techniki kosztowały spore ilości chakry. Musiała znaleźć sposób jak najszybciej zakończyć walkę. I to zwycięsko.

— Atakują! - Poinformowała swojego towarzysza, który pewnie był zajęty pilotowaniem, żeby mógł obserwować przebieg starcia. Wykonywała pieczęci, kiedy tylko dostrzegła, że jeden z przeciwników przechodzi do ataku. Wzięła głębszy wdech kumulując chakrę i wydmuchała w stronę nadlatującej techniki katon swoją własną próbując sparować nadchodzący atak i może przypalić przy tym przeciwników. Cały czas stała miękko na nogach gotowa na unik, chociaż spadniecie z ptaka nie było najlepszą opcją.

- Jak tak dalej pójdzie będziemy musieli stąd spadać. Nie zostało mi dużo chakry - dodała cierpko rozważając ich opcje. Najlepsze posunięcia. Nie wiedziała czy lepszym wyjście było wrócenie na pole bitwy, czy wręcz przeciwnie. Przesiadywanie na latającym obiekcie miło sporo plusów, jednak przez to byli również łatwym celem. Łatwo zauważalnym. Schowani w ciemnościach nocy na lądzie mogliby skupić się na atakach z zaskoczenia. Mniej kosztownych, mniej niebezpiecznych.

1. Zażycie pigułki żywnościowej.
2. Spamowanie nadchodzącego ataku techniką katon + próba przypalenia przeciwników.
3. Gotowość do uniku, rozglądanie się Sharem i rozmowa z towarzyszem.

Techniki i Chakra

  Ukryty tekst

Staty:

  Ukryty tekst

Wiedza:

  Ukryty tekst

Eq:

1 kabura przypięta na pasku na prawym udzie, 1 torba pod pasem z kimona na plecach. Pochwa z kataną na plecach.

  Ukryty tekst

[Osamu]

Osamu, Takashi i Miuro dawali z siebie tyle ile byli w stanie dać podczas walk w powietrzu. Jak Takashi przestawał zarzucać przeciwnika swoimi sztuczkami to Uesugi dorzucał kolejne pociski, które miały tylko jeden cel. Zniknąć cholernych dzikich. Wszystko szło dobrze do momentu, w którym w ich ptaka uderzyły dwa inne, które spowodowały awaryjne lądowanie wśród leśnej gęstwiny. Cóż było kilka pozytywów. Osamu mógł teraz korzystać ze wszystkich znanych sobie technik i jeszcze bardziej utrudnić życie jebanym dzikusom. Białowłosy z każdą sekundą trwania walk upodobniał się do swoich pobratymców. Coraz to bardziej podobała mu się wojenna zawierucha, morze trupów i zapach śmierci.
-Wszyscy cali? Rzucił po cichu do swoich towarzyszy chcąc wybadać sytuacje. Jego krew wrzała, a umysł pracował na sto procent swoich możliwości. Adrenalina uskrzydlała jeszcze młodego chłopaka. Złożył pieczęć barana, a już po chwili stały obok Niego dwa ziemne klony, w które tchnął cząstkę swojej boskiej mocy. -Moje klony wylecą z tego lasku na smokach. Dorzućcie może po obojętnie jakim klonie żeby zmylić przeciwnika, a my spróbujemy się przegrupować z Naszymi. Zaproponował swoim towarzyszom i miał nadzieje, że poprą jego pomysł.
Sam Kaguya widział po Takashim, że ten już jest lekko zmęczony przeciągającymi się walkami i teraz to on chciał wziąć odpowiedzialność za całą grupę. Jego klony poczekały na polecenie, a kiedy jego przyjaciele dołożyli swoje klony lub też ich nie dołożyli to Osamu podnosząc ręce dał sygnał do ataku. Klony złożyły pieczęci smoka po czym z ziemii zaczęły wyrastać kurewsko wielkie głowy kamiennych smoków. Ziemne kopie Osamu miały jak najszybciej wskoczyć na swoje twory i stojąc na Nich ruszyć w sam środek pola bitwy. Miały zabrać jak najwięcej przeciwników lub pomóc tym członkom grupy szturmowej, którzy byli w tarapatach. -Teraz możemy spróbować się oddalić. Chciał skorzystać na zamieszaniu jakie na pewno zrobią dwa ogromne smoki i liczył, że jego przyjaciele dołączą do jego pomysłu.
Kaguya w celu defensywnym zamierzał wykorzystać teren do zejścia z oczu patrolujących jednostek lub w razie wyższej konieczności zamierzał bronić się częściami swojej silnej zbroi lub najlepiej unikać ataków ze strony wroga. Jeśli jego ekipa zdecyduje się stąd zmywać to Uesugi dołączy do tego i po prostu będzie się starał kierować w kierunku większej liczby oddziału szturmowego.

Tldr

Sprawdzanie czy wszyscy są cali, zrobienie klonów. Klony robią smoki i auu znany rozkład jazdy. W tym czasie Osamu proponuje przegrupowanie się i dołączenie do większych oddziałów szturmowych.

CHAKRA:

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

UŻYTY EKWIPUNEK:

  Ukryty tekst

JUTSU:

  Ukryty tekst

i

  Ukryty tekst

i

  Ukryty tekst

WIEDZA:

  Ukryty tekst

ZDOLNOŚCI:

  Ukryty tekst

EKWIPUNEK:

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):Założona zbroja, Ochraniacz na czoło z symbolem "Zjednoczonych sił Sogen".

  Ukryty tekst

[Kyoushi]

Białowłosy zaczął atakować i miał się najlepiej jak tylko można. Był w ogniu ataku i tym co potrafił i lubił najbardziej, niszczyć wszystko i wszystkich co było i nie było w zasięgu jego wzroku. Tym razem padło na dwójkę wyjątkowych przeciwników. Coś co przypominało jinchuuriki, jednak jakieś podrabiane oraz bliźniak, który również był całkiem ciekawym przeciwnikiem, jednak teraz było to co trzeba było z nimi zrobić. Zabić. Niestety, jego atak okazał się nijaki, ponieważ nie przebił skóry przeciwnika, jedynie przypalając go w dotkliwy sposób, ale niewiele to dało. Jak widać, chyba i cięcia niczego więcej nie dadzą niż po prostu będą. Białowłosy nie zamierzał zasypywać gruszek w popiele. Niesamowitym była prędkość jego przeciwnika, która okazała się wyższa niż jego samego, co go mogło lekko zdezorientować, ale widocznie to on był tutaj tym słabym. Można się przyzwyczaić, nie pierwszy nie ostatni raz jest słabszy od byle półchłopka. Otrzymał także dwa uderzenia, w klatkę i w plecy od odsuniętego przeciwnika. Pestka, każdy superbohater musi zostać sponiewierany.
Niejako będąc w tak bliskiej odległości od obydwu gości nie zamierzał się powstrzymywać. Przeciwnicy może i świadomi, a pewni i szybsi od niego, byli jednak w zasięgu jego miecza, będąc zbyt blisko samego Shiroyasha, z którego w chwili szybszej niż mrugnięcie okiem wyskoczyły bardzo poważne błyskawice, które miały razić obydwu przeciwników w chwili, gdy on wykonywał maksymalnie szybkie cięcie pokrytym Raitonem mieczem, który miał atakować jednego i drugiego przeciwnika, tnąć ich poziomym uderzeniem, wykorzystując także jedną z technik mistrzów walki mieczem, które ponownie miało mu dodać siły i szybkości w tym ataku, tak by w końcu ich jakoś uszkodzić, najlepiej pozbywając się jednej z kończyn czy też głów. Tuż po tym ataku nie zamierzał wcale się powstrzymywać, utrzymując swoją pseudo-zbroję z błyskawic, która mogła ponownie atakować przeciwników, a on utrzymując swój pasywny miecz z błyskawic atakował punkty krytyczne przeciwników, szukając luk w ich obronie, gdy trzeba, dobierze i drugi miecz, by móc lepiej się osłaniać przed atakami, mimo odczuwania bólu pleców po ataku jednego z nich.

Skrót

1. Próbuje nie wytrącić się z równowagi, atakując błyskawicami naookoło siebie, jednocześnie pokrywając miecz Raitonem, wykonując także horyzontalne cięcie na dwóch przeciwników, którzy byli na wyciągnięcie jego miecza i możliwe, że skonsternowani po przyjęciu błyskawic
2. Nie odpuszcza, szukając luk i rażąc wciąż prądem
3. Dobywa drugiego miecza w celach obronno - kontrujących

Chakra:

  Ukryty tekst

Techniki:

  Ukryty tekst

Statystyki:

  Ukryty tekst

[Takashi]

Nieprzerwanie zmieniające się warunki na polu walki mogły być naprawdę kołujące dla niektórych z uczestników wydarzenia. Szturmowcy raz wygrywali, raz przegrywali, raz byli na górze, raz na dole, raz byli w powietrzu, a innym razem na ziemi, no zmieniało im się jak w istnym kalejdoskopie. Byle kto może i miałby problem z przystosowaniem się, jednak elitarni wojownicy bez problemów dawali sobie radę i adaptowali się do sytuacji, w których aktualnie się znajdowali. Choć nie było to łatwym zadaniem, to starali się przeciwstawić napotkanym przeszkodom i wspólnymi siłami zwalczyć nieprzyjaciela.
Takashi znajdował się w grupie, która właśnie musiała się odnaleźć w zupełnie nowym środowisku. Ich potyczka w powietrzu zakończyła się prawdziwym chaosem, a pościg atramentowych ptaków za glinianym zakończył się zniszczeniem tego drugiego, w skutek czego podróżujący na nim shinobi zaczęli spadać z dużej wysokości. Nara nie miał w swoim arsenale awaryjnej poduszki powietrznej, ale od razu do głowy przyszedł mu pomysł, by się w takową zaopatrzyć, oczywiście w przyszłości. Teraz skazany był na własną głowę i na posiadany przez siebie ekwipunek. Ułożył swoje ciało tak, by głowa skierowana była w dół, mógł tym sposobem cały czas obserwować odległość, jaka dzieliła go od ziemi, a także od lasu, nad którym wcześniej rozgrywała się większość scenariuszy. W trakcie lotu szybko sięgnął lewą ręką do torby na pośladku i wyciągnął z niej kunaia, do którego doczepiona była metalowa żyłka. Dla zwiększenia precyzji rzutu przełożył sprzęt do drugiej dłoni, owinął sprawnie żyłkę wokół prawego nadgarstka w miejscu, w którym rękaw jego kombinezonu był dość gruby. Zrobił to, by ograniczyć pokaleczenie i wdarcie się stalowej nici w jego skórę. Zacisnął mocno splot, po czym na odpowiedniej wysokości, gdy drzewa były już w zasięgu jego wzroku i dojrzał jakąś ładną gałąź, rzucił kunai tak, by oplótł on kilka razy gałąź i zaplątał się z żyłką. Stworzył tym sposobem połączenie między własnym ciałem, a potężnym drzewem, dzięki czemu mógł uniknąć zderzenia z ziemią. Wykorzystał impet upadku i stworzone połączenie do tego, by niczym Spiderman zatoczyć widowiskowy lot po kole, po czym wytracił pęd tuż nad gałęzią drzewa i odbił się od grubego pnia, który znajdował się w jego sąsiedztwie. Opadł na tę samą gałąź, do której przywiązana była nić, rozwiązał ją, odwiązał też część przywiązaną do jego nadgarstka, po czym schował z powrotem amatorski mechanizm. W trakcie manewrów i poruszania się na wysokości korzystał także z chakry w stopach w celu zwiększenia precyzji poruszania się, chciał też uniknąć tym utraty równowagi. Kiedy już znalazł się w swobodnym miejscu, wzrokiem odszukał dwójki swoich towarzyszy, po czym ukrywając się w cieniu drzew, nocy, a także deszczu utrudniającego widoczność, dołączył do nich.
- Cały. Miuro-chan? - spytał się jej, miał wrażenie, że wygląda na nieco zmęczoną.
Kiedy już na nowo byli w komplecie, zdali sobie sprawę z zagrożenia, w jakim się znaleźli, a także z odległości, która dzieliła ich od pozostałych członków Szturmowej. Osamu zaproponował bardzo ciekawy plan, najwidoczniej wylądowanie na ziemi dawało mu zupełnie inne możliwości, ale nie ma się co dziwić, skoro władał żywiołem Dotonu. Nara przytaknął głową w geście akceptacji jego prostego planu, zmyłka była naprawdę dobrą opcją. Niestety, on sam nie mógł dorzucić nic od siebie.
- Wybacz, ale zostało mi już bardzo mało chakry. Jeśli masz jej więcej, może po prostu stwórz więcej klonów i spraw, by użyły Henge? - wiedział, że coś takiego jest możliwe, ale nie wiedział, czy tego typu klony to potrafią.
Bohater zaczął się rozglądać. Widział, że znaleźli się w stosunkowo bezpiecznej przestrzeni. Dzicy patrolowali okolicę w poszukiwaniu ich trójki, jednakże las dawał idealne schronienie pod osłoną nocy i porywistego deszczu. Najlepszym rozwiązaniem byłoby pozostanie w ukryciu, wykorzystanie zamieszania stworzonego przez Osamu i ucieczka do pozostałych. Tak będzie trzeba zrobić.
- Sami jesteśmy skazani na niepowodzenie. Musimy uważać na każdy nasz następny krok. Wykorzystamy pogodę, noc, a także zamieszanie stworzone przez Osamu do ucieczki z tego miejsca. Zostańmy na ziemi, mamy tutaj lepszą możliwość skrycia się, a także ewentualnej ucieczki. Ruszajmy. - rozwinął nieco myśl rzuconą przez Kaguyę, po czym zaczął się oddalać ze swoimi towarzyszami z miejsca ich nieszczęsnego lądowania.

tldr

Wykorzystanie kunaia i linki w celu uniknięcia zderzenia z ziemią. Wykorzystanie zamieszania stworzonego przez Osamu w celu próby powrotu do pozostałych Szturmowców. Pozostanie w ukryciu tak długo, jak to możliwe.

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Ryuujin Kodai]

  Ukryty tekst

[BeeBee-Hachi]

---

Grupa Szturmowa

---

Nana toczyła walkę w powietrzu z przeważającymi siłami wroga. Goniło ich dwoje shinobich, którzy nie dawali za wygraną, nie chcieli odpuścić mimo tego, że stracili swój środek transportu. Ich towarzysze leżeli gdzieś ranni i zapewne walczyli teraz o życie, jednakże ci postanowi zająć się wrogiem, później wracając po rannych. Jeden ze ścigających przygotował dosyć potężną technikę, która wystrzeliła w stronę naszych bohaterów falę ognistych płomieni. Ognień zaczął obejmować okoliczne drzewa, na szczęście cały czas padający deszcze cały czas przygaszał płomienie. To jednakże nie wystarczyło aby powstrzymać wspomagane chakrą uderzenie. Nana zdecydowała się na skontrowanie nadciągającego ataku swoją techniką. Wystrzeliła w jego stronę ognistą technikę, która pognała bezpośrednio w centrum, gdzie był jego wykonawca, niestety, atak wroga był dużo skuteczniejszy, więc jej cios nie przebił się w stronę napastnika. Na szczęście, dał im tę chwilę, która pozwoliła ich ptakowi na wymanewrowanie i ucieczkę sprzed ognistej fali. Teraz mieli chwilę na odpoczynek, w końcu wróg nie widział ich pozycji. Mogli na szybko przygotować plan.

- Nie wiem czy nie powinniśmy się schować gdzieś w lesie i ich zgubić. Co myślisz? - zapytał Nanę jej pilot, wykonując kolejny unik. Była to ryzykowna taktyka, próba powrotu lądem, a nie w powietrzu, jednakże, mogło się to opłacić, w końcu dzicy głównie monitorowali niebo, a między drzewami dałoby się przemknąć. Tylko, czy aby na pewno jest to dobry plan?

Takashi oraz jego grupa byli zmuszeni do awaryjnego lądowania. Ich ptak został zniszczony, przez co zaczęli spadać wprost miedzy drzewa. Takashi, jak na członka klanu Nara przystało, szybko w swojej głowie uformował plan, dzięki któremu był w stanie bezpiecznie wylądować. Za sprawą kilku narzędzi shinobi oraz prostej techniki, po chwili strachu stanął na równych nogach na leśnej ściółce. Lądowanie pozostałej dwójki zostało zamortyzowane przez glinianą, bezkształtną masę, którą uformowała ich towarzyszka w trakcie spadania. Byli trochę podrapani przez gałęzie, ale bezpieczni.

Tutaj, między drzewami, odgłosy bitwy oraz burzy nie były tak donośne. Wręcz zdawało się, że zapanował chwilowy spokój. Na niebie latały atramentowe ptaki, które przeczesywały okolicę, jednakże póki co nie udało im się namierzyć miejsca, w którym spadły ich ofiary. Mimo przemęczenia, dwójka bohaterów była w całkiem dobrym stanie, jedynie kilka otarć i zadrapań spowodowanych przez mijane gałęzie, poza tym, nic szczególnego. Gorzeł było z Miuro, która ewidentnie była przemęczona przez ostatnie minuty walki. Usiała bezwładnie na mokrej od deszczu ściółce i sięgnęła do swojej torby, z której wyciągnęła bukłak. Potrzebowała chwili aby odpocząć i uspokoić swój umysł, który przez ostatnią godzinę jest cały czas na pełnych obrotach. W tym czasie Osamu mógł ruszyć ze swoim planem. Stworzył ziemne klony oraz ogromne smoki, które wzbiły się w niebo u wyleciały w stronę pola bitwy, ściągając na siebie wzrok ptaków. Bohaterowie widzieli, jak manewr zadziałał, część z patroli na niebie ruszyła za smokami, choć część z nich pozostała na niebie, dalej przeszukując okolicę.

W końcu mieli kolejną chwilę na zebranie myśli i odpoczynek. Można było sięgnąć po jakieś przekąski, opatrzyć rany czy po prostu napić się wody, nim będą wracać w stronę pola bitwy. Niestety, przerwa nie trwała zbyt długo. Po około minucie, może dwóch, z pomiędzy drzew wyszła do nich jedna osoba. Początkowa agresja szybko mogła zostać zażegnana po dostrzeżeniu metalowej opaski z symbolem Sił Sogen. Była to młoda dziewczyna, mająca około 20 lat, o długich czarnych włosach i świecących na czerwono oczach z czarnymi kropkami. Ubrana była w czarny golf a na nim miała ciemną kamizelkę shinobi, opaskę miała przewiązaną na czole.

- A więc miałam rację, że ktoś z naszych tutaj wylądował. - powiedziała krótko, chowając do torby na biodrze trzymany kunai. - Jestem Uchiha Hokori, Grupa pomarańczowa z oddziałów Murowych. A wy? - spojrzała na całą trójkę, która miała chwilę odpoczynku, samemu opierając się o drzewo i korzystając z chwili spokoju. Po szybkim przyjrzeniu się dziewczynie widać było, że walczy tutaj od jakiegoś czasu. Miała poobdzierane ubranie, umazaną twarz oraz liście we włosach.

- Jeśli mogę zapytać, co tutaj robicie? Tak daleko od pola bitwy? Od prawie trzydziestu minut ganiam się z dzikusami po tym lesie, ale w ostatnich minutach trochę odpuścili. To wasza sprawka?- Seria kilku pytań pozwoli im dokładniej poznać aktualną sytuację, będzie też dobrą wymówką aby na chwilę odpocząć, czego chyba każdy z tej czwórki potrzebował.

Na środku pola bitwy walka toczyła się dalej. Kyoushi toczył pojedynek z dwoma dziwnymi przybyszami z północy, jeden miał dziwny, różowy ogon, a drugi dwie głowy. Zdawało się, że zepchnęli go do defensywy, jednakże nic bardziej mylnego, w końcu to on był tutaj bohaterem. Wypuścił on wiązkę błyskawic, która uderzyła obu dzikich. Co prawda, dwugłowy niezbyt się tym przejął, jednakże ten z ogonem odczuł cios, przez co zrobił krok do tyłu, co z kolei pozwoliło Kjoszełowi na oswobodzenie swojego miecza. Dobył on także swojej drugiej klingi i zaczął zasypywać dwugłowego gradem ciosów. Niestety, zdawało się, że mimo pokrycia Raitonem, przeciwnik nie przejmował się zbytnio mieczem, który ledwo co rysował jego twardą jak diament skórę. W trakcie tych szybkich wymian ciosów, udało się przeciwnikowi wyprowadził jeden kontratak. Bardzo silne uderzenie pięścią w brzuch, po którym aż Kyoushiemu zabrakło tchu. Co ciekawe, na tym się nie poprzestało, otóż, w trakcie gdy wróg wprowadzał cios, z jego łokcia wyrosła trzecia ręka, która uderzyła lekko słabiej, ale dalej mocno trochę wyżej, w klatkę piersiową naszego bohatera. Po takim podwójnym uderzeniu, został on odepchnięty na metr, może dwa. Dwugłowy jednakże nie poprzestawał, dalej napierał, szykując się do wyprowadzenia kolejnego ciosu. Po jego ciele przechodziłī wyładowania elektryczne od ciosów Kyoushiego, a z drobnych nacięć na skórze leciały drobinki krwi, jednakże na tego potwora chyba potrzeba czegoś więcej… Skryty w płaszczu dziwak z różowym ogonem trzymał się z tyłu, zdawało się, że przekazał pierwsze skrzypce swojemu towarzyszowi, samemu go ubezpieczając z tyłu.

Ryuujin walczył z jednym przeciwnikiem. Wysoki, szczupły, podobny do gada dziki stał przed nim i szczerzył się, posyłając w jego kierunku kolejne swoje węże. Wojownik był unieruchomiony, jednakże nie trwało to długo, wystarczył jeden ruch mieczem i trzymającego białe węże zostały rozcięte, umierając przy tym. Ni było zbytnio czasu na odpoczynek, gdyż nadciągała kolejna fala. Ryuujin wykonał unik, korzystając z jakiegoś leżącego na ziemi martwego ciała, a następnie skrócił dystans to przeciwnika, zasypując go w tym czasie ciosami. Najpierw nożycowe uderzenie mieczami, potem dosyć silny kopniak. Przeciwnik przyjmował te uderzenia na swoje ciało, widać było, że mimo jego wytrzymałości, przynosiło to skutek. Jugo mógł dostrzec, jak z ust wężowego leciała gęsta krew, którą szybko zlizał swoim długim językiem.

W trakcie kolejnego ciosu, Wężowy postanowił zablokować uderzenie ręką. Dosyć mocno łapiąc za miecz. Wtedy też z jego rękawa szybko wypełzły węże, które oplotły rękę Ryujina i zaczęły wgryzać się w jego ramię. Po raz kolejny poczuł on ból a gady wtłoczyły w jego organizm swój jad. Wyrwanie ręki nie było problemem, niestety, wymagało to pozostawienia miecza w dłoni wężowego.

Uchiha Takeru - Obrazek
Yaseichi - Obrazek
Higashimura
Nishimura
Kaguya Taisho - Obrazek
Akimichi Chou - Obrazek
Kapłan Rintaro - Obrazek
Akimichi Ichouri - Obrazek
Akimichi Choujiro - Obrazek
Yamanaka Inoko
Dohito Miuro
Dohito Miuko
Kuroichi
Lord Sugiyama - Obrazek
Nara Lei - Obrazek
Matatabi
Uchiha Hokori - Obrazek

Nana:

  Ukryty tekst

Ryuujin :

  Ukryty tekst

Osamu :

  Ukryty tekst

Takashi :

  Ukryty tekst

Ayumu :

  Ukryty tekst

Kyoushi :

  Ukryty tekst

Wszyscy:

  Ukryty tekst

Gratisowe spóźnienia :

• Każdy dodatkowe DUŻO h
• Ryuujin - darmowe nieprzygotowanie - zużyte
• Ayumi - Zużyte 3h
• Nana - Darmowe Spóźnienie

Dzienniczek Prowadzącego

  Ukryty tekst

[Kyoushi]

To był moment, w którym białowłosy zauważył, że jego ataki błyskawicami zostały odebrane w dwojaki sposób. Ten twardszy nawet się nie zająknął, a podczas ataku zaatakował go podwójnie, wywołując w nim niemałą furię, na którą nie zamierzał nie przystać. To był moment, w którym w jego oczach zniknęły źrenice, by zamienić się w oczy powleczone niebieskiem płomieniem, jednak nim jeszcze do tego doszło - zauważył coś innego.
Ten z różowym ogonem zareagował zgoła inaczej, jego wiązki elektryczności dotknęły mocniej, więc po prostu się wycofał, a białowłosy reagował dalej. Pokrył drugi z mieczy tą samą techniką, by mieć dwa, powleczone błyskawicami, ale to nie był koniec po przyjęciu ciosów, o których mowa była wcześniej.
Jego furia została zauważona dość szybko, ponieważ nim jego przeciwnik do niego dotarł z kolejnym atakiem, jego ciało pokryła chakra, która utworzyła ogon, a jego forma zmieniła się na coś, co bardziej przypominało wojownika z legend - to był Jinchuuriki, który zamierzał uwolnić część mocy. "Nie ma na co czekać kocie, kończymy tę zabawę, rozkręciłem się na dobre!" - rzekłszy we własnej głowie, mrugnął oczkiem do Matatabi, która nie będąc tym razem rozleniwiona zacisnęła mocniej szczęki, wiedząc, że niewiele brakuje do spotkania ze swoim bratem. Uwolniła chakrę, która wypłynęła i uzewnętrzniła się, dzięki czemu białowłosy zyskał bardzo, ale to bardzo na sile.
W tejże chwili, z jego ciała wystartowało pięć dłoni. Trzy zaatakowały najbliższego gościa, który miał brata bliźniaka. Jedna za nogę, druga za jedną szyję, a trzecia za najbliższą rękę. Paliły gościa już od samego dotyku i kontaktu, jednak jego wytrzymałość na pewno dawała o sobie znać, jednak nie o to chodziło. Samo przytrzymanie dało miejsce na wykonanie jednoczesnych ataków dwoma mieczami w okolice szyi i głowy, podwójnie mocno, wykorzystując silne techniki mistrzów miecza.
W tym samym czasie, dwie pozostałe ręce ominęły tego twardego przeciwnika by zaatakować boleśnie szyję i twarz przeciwnika od różowego ogona. Te dłonie z niebywałą szybkością miały go uderzyć i przepalić na dobre. Skoro był mniej odporny, to właśnie one miały go wykończyć, a miecze i ręce palące najbliższego bliźniaka, miały sprostać wyzwaniu w najbliższym zwarciu. Ta walka dopiero się rozkręcała, a uśmiech ze strużką krwi w okolicy ust kreowały jedynie zwyrodnialcze instynkty białowłosego, który cieszył się jak dziecko na to wyzwanie!

Skrót

1. Uwolnienie mocy demona
2. Pokrycie drugiego ostrza Raitonem
3. 3 dłonie atakują twardziela bliźniakowego, a 2 doganiają i atakują różowo-ogoniastego
4. Podwójny atak Omotegiri na bliźniaku, żeby zmiażdżyć skurwysyna

Chakra:

  Ukryty tekst

Techniki:

  Ukryty tekst

Statystyki:

  Ukryty tekst