Rozległa pustynia

[Ayatsuri Juranu]

Choć wzrok miał lekko odwrócony, to gwałtowny ruch nie mógł zostać niewychwycony. Poderwał więc wtedy Juranu głowę, by zobaczyć co się dzieje z jego ofiarą. Niedoszłą ofiarą, jak się okazało. Na szczęście zostawił sobie jeszcze jedną opcję, na wypadek, gdyby coś poszło nie tak. Chociaż nie spodziewał się utraty obu marionetek w tym samym momencie. To, jak działały i jakie były słabości nici chakry to mimo wszystko tajemnica klanowa, więc musiał być solidnie przygotowany do zadania i wiedzieć, jakie zdolności będzie miał ewentualny ochroniarz, którego im przydzielą. Jeśli Jiro pracuje dla kogoś, to ta osoba musiała się przygotować na wszystkie ewentualności, które mogły zajść po drodze.

Znowu przywracając pewną uwagę swojemu przeciwnikowi, a nie tylko spoglądając kątem oka, Ayatsuri wyrzucił z prawej dłoni dwa kunai'e wycelowane w klatkę piersiową oponenta. Po wyrzuceniu obie dłonie miał skierowane w stronę przeciwnika. "Skup na nich uwagę. Skup ją." Przeszło przez myśl białowłosemu. Wiedział, że odbicie ich nie będzie żadnym problemem, ale powinien zrobić to, zanim ruszy w jego kierunku. Podobnie też jeśli miałby zwyczajnie uniknąć - najpierw nastąpi unik, a dopiero potem atak. Ale chwilowe przytrzymanie w miejscu powinno wystarczyć. Dlaczego? Otóż w momencie wyrzucania nożyków i lekkim wysunięciu przed siebie rąk, marionetkarz ponownie stworzył nici chakry do swoich marionetek.
A i nie tylko do nich, bo połączył się także z pociskami. Kukły za przeciwnikiem wznosiły się i szarżowały w oba ramiona, dzięki czemu unik na bok od każdego lecącego kunai skończy się wejściem w lot innych, bardziej śmiercionośnych ostrzy.
Ale i nawet bez uniku jeśli go dogonią, to obezwładnią go pozbawiając broni.

Ale połączenie nawiązane z przedmiotami, które właśnie wyrzucił, też miało swoje znaczenie. Chodziło o to, by wyglądało to początkowo na normalny rzut, ale w miarę zbliżania się ku celowi przyszedł czas na zmianę toru, ponownym ciśnięciem za pomocą nici chakry. Tak, samurai widzący w niego kunai? Co to w ogóle jest... To nie powinno być w ogóle warte jego uwagi, wystarczy zwykłe odchylenie się albo sparowanie. A tu niespodzianka polegała na tym, że jeden nóż poprawił lot lekko w górę, celując w górną partię klatki piersiowej, podczas gdy jego partner skierowany został w dół, w dolne partie brzucha. Masz dwie bronie - możesz wybrać obie na raz, ale będzie to wymagało pewnej precyzji. Precyzji i chwili, która pozwoli wylądować kolejnemu atakowi marionetki. Albo dwóch na raz.

Stworzone 5 nici do marionetek i 2 do kunai - technika Sōshūjin.
Chakra 94% - 7x1,2% = 94% - 8,4% = 85,6%
Chakura no Ito poprzednio wykonywana było 4 tury temu.

Działam w zasadzie z niewielkim opóźnieniem, bo ruch jest bardzo łatwo zauważalny na granicy wzroku. Lepiej niż patrząc wprost, więc szybko mogę odwrócić wzrok i spojrzeć co się dokładnie dzieje. Ale ten ruch zauważony jest pewnie dopiero przy wykonaniu cięcia pierwszego. Zdaję sobie sprawę z tego, że jestem dużo wolniejszy od przeciwnika, ale rzut kunai powinienem zdążyć zrobić zanim ruszy w moją stronę. A reszta, czyli sterowanie nićmi to już wiadomo - percepcja i szybkość lalek jest na wysokim poziomie.

Oczywiście żeby ukryć zdolności nie dopisałem tego w poście, ale atakują obrotowymi ostrzami. W obu marionetkach oba zestawy ostrzy kręcą się w przeciwnych kierunkach (opis marionetki kilka postów wyżej, każda ma 2 pary ostrzy obrotowych i te pary mogą się obracać w przeciwnych kierunkach względem siebie), co nada efekt rozszarpywania przy ewentualnym spotkaniu z ciałem.

Nazwa

Sōshūjin

Pieczęci

Brak

Zasięg Max.

100 metrów

Koszt

Brak

Dodatkowe

Wykonywane przy pomocy nici z techniki Chakura no Ito

Opis Odpowiednik zwykłej żyłki w połączeniu z kontrolą broni podczas walki. Dzięki tej technice jesteśmy w stanie manipulować kilkoma kunaiami czy shurikenami jednocześnie (czy też innymi przedmiotami o podobnej wadze). Podłączenie się do broni za pomocą nici pozwala na uniesienie i ciśnięcie jej w obranym kierunku tak, jakbyśmy rzucili nimi normalnie. Maksymalnie można sterować dziesięcioma przedmiotami na raz. Tor lotu broni może być przez nas nieznacznie korygowany. Należy jednak zaznaczyć, że jutsu to nie pozwala na dowolną kontrolę broni przez nieograniczony czas, a ogranicza się jedynie do podniesienia przedmiotów, a następnie ich ciśnięcia. Trzeba jednak zwracać uwagę na ciężar podnoszonych przedmiotów, np.: fuuma shuriken jest już zdecydowanie za ciężki i jego waga nie pozwala na wykonanie techniki.

Nazwa

Chakura no Ito

Pieczęci

Brak

Zasięg

100 metrów

Koszt

E: 1,4% | D: 1,2% | C: 1% | B: 0,8% | A: 0,6% | S: 0,4% | S+: 0,2% (za jedną nić)

Dodatkowe

Płacimy tylko za wytworzenie nici.

Opis Podstawowa technika kuglarzy. Za jej pomocą wytwarzamy na czubkach palców cienkie nitki chakry, które następnie można podłączyć do marionetki. Dzięki odpowiednim ruchom rąk i palców jesteśmy w stanie wywołać pożądane ruchy u kukły, np.: przemieszczenie się czy też aktywowanie danego mechanizmu. Początkujący kuglarze muszą podłączyć aż dziesięć nici do jednej marionetki aby funkcjonowała poprawnie. Z czasem liczba ta ulega zmianie i możliwe jest sterowanie większą ilością lalek za pomocą mniejszej ilości nitek. Same nici chakry są niesamowicie wytrzymałe, a przeciąć je można jedynie ostrzem pokrytym chakrą, bądź całkowicie z niej stworzonym. Zniszczyć może je także wystarczająco duża siła (od przeciętnej wzwyż). Od rangi klanowej B istnieje możliwość sprawienia, że nici stają się niewidoczne, przez co shinobi bez specjalnych zdolności nie będzie mógł ich dostrzec.

[Uzumaki Hibana]

"Nowe Życie"
Dla: Ayatsuri Juranu
Misja rangi C
31/30 Szybko zorientował się w sytuacji. Miała być rzeźnia, a wyszło... kłopoty!
Przeciwnik ruszył na niego, ale i on nie pozostał bierny. Dwa kunaie i dwie marionetki. Cztery punkty w jedno ciało. Będzie rzeź? Czyja? Krew. Pustynia zazna dzisiaj smaku krwi. Czyjej? Była już krew Chiki. Pierwsza ofiara. Kazuma leżał bez życia – wykończony walką z marionetkami Juranu. Druga? Ayatsuri z samurajem walczyli, na razie bez ran. Trzy, cztery? A może pani Kasumi nie wytrzyma psychicznie i popełni samobójstwo? Pięć?
Niech ktoś jeszcze wykończy muła i będziemy mieli ładny stos trupów w wąwozie. Tragiczny obraz i ciekawą zagadkę. Juranu będzie częścią tej sceny?
Zobaczymy. Na razie jego ataki nie przynosiły rezultatu. Jiro zakręcił się tylko na palcach. Walczył teraz z użyciem lewej ręki, tej, w której trzymał miecz. Kręcił nim szybko. Zbił kunaie. Zbił marionetkę. Jedną. Druga rozcięła mu ramię. Lewe. Miecz wypadł mu z ręki. Polało się trochę krwi. Jego krwi. Zraniony puścił wakizashi i chwycił się za ramie. Bolało. Jak to musiało boleć. Chyba Juranu dostrzegł jak błysnęła kość. Chyba.
Zbita marionetka nie została przecięta. Najwyżej lekko „kopsnięta”. Wyklepie się i będzie dobrze. Nici żadnej z nich nie zostały przecięte. Jedna tylko trochę zgubiła cel, ale druga nadrobiła straty.
Czyżby nareszcie Victoria? Przeciwnik ranny, broń sprawna. Nic, tylko dobić lub aresztować. Odprowadzić do najbliższej wioski. Kasa, sława, wdzięczność pięknej damy. Żyć nie umierać. Żyć... Wystarczy tylko...
Wystarczy tylko wykończyć Jiro. Rannego. Bez broni. Znowu odwrócisz wzrok?
Decyzje i decyzje. Decyduj!

Mapka

Techniki

Nazwa

Mikazukigiri

Pieczęci

Brak

Zasięg

Zależy od długości ostrza

Koszt

Brak

Dodatkowe

Na czas używania techniki otrzymujemy +10 do siły, +10 do szybkości

Opis Technika posiadająca głównie znamiona defensywne. Szermierz znający to jutsu zaczyna szybko kręcić mieczem wokół siebie, blokując ataki nadchodzące z różnych stron. Bardzo skuteczna w walce z wieloma przeciwnikami, a zwłaszcza gdy jest się przez nich otoczonym. Dodatkowo, jeżeli shinobi jest dostatecznie wprawny w posługiwaniu się mieczem, może wykonać te uderzenia w sposób ofensywny, raniąc wszystkich dookoła.

  Ukryty tekst

[Ayatsuri Juranu]

W bitewnym ferworze myśli się inaczej niż przy zaplanowanym ataku czy działaniach. Więc i czasu na wyrzuty sumienia nie było. Przynajmniej nie teraz, bo później różne mogą się przytrafić zdarzenia. Śmierć jednak dotykała już Juranu wcześniej i była mu względnie obojętna. Chyba, że śmierć tej dziewczyny z Sogen, której mógł zapobiec, ale był ślepy na to, co się działo. Nie dostrzegł, widział za mało. Teraz też nie widział wskazówek sugerujących, że Jiro może ich zdradzić. Czemu Ayatsuri miałby oszczędzić kogoś, kto teraz pewnie chce go zabić?

Białowłosy ruszył palcami i nakazał atak. Marionetka, która uderzyła w ramię, kontynuowała atak, przenosząc się w stronę szyi. Rozcięcie szyi i obojczyka powinno dokończyć sprawę. Druga, zbita kukła zaatakowała w udo. Bez miecza już nie mógł być aż tak niebezpieczny jak był dotąd, więc okazja może się przez jakiś czas nie powtórzyć. Juranu musi zaatakować dokładnie w tym momencie, zanim tamten podniesie miecz. I musiał zaatakować skutecznie, bo żeby zabezpieczyć się przed Jiro, musiałby poranić mu wszystkie cztery kończyny, a i wtedy nie jest powiedziane, że by przeżył. Już raz się wyzwolił z jego nici, którymi próbował go obwiązać, więc nie powtórzy się to. Chciał rozwiązać to bez rozlewu krwi, ale skoro się nie dało, to zaistniała możliwość wypełnienia rozkazu Kasumi. Zabić go. Jeśli tylko ostrze marionetki trafi w gardło, walka będzie skończona. Ale nie można się rozpraszać i polegać tylko na jednym ataku. Druga marionetka mająca na celu rozerwać prawe udo. Atak zupełnie z innej strony niż ten biegnący od lewego ramienia do szyi. Już raz nie udało mu się uniknąć wszystkich ataków, a teraz, gdy jest ranny i bezbronny, powinien mieć jeszcze trudniej. A więc, czy to już koniec?

[Uzumaki Hibana]

"Nowe Życie"
Dla: Ayatsuri Juranu
Misja rangi C
33/30 Jiro zawył z bólu gdy pierwsza marionetka zaczęła podążać wzdłuż ramienia w stronę szyi mężczyzny. Jeszcze większy ból mu sprawiło gdy druga wbiła mu się w udo. Szarpał się i krzyczał.
W pewnym momencie puścił wakizashi i gołą ręką usiłował chwycić marionetkę. Tylko bardziej się przy tym pokaleczył.
Przecięciu uległy trzy tętnice – podobojczykowa, szyjna i udowa. Piaski wąwozu zatonęły w szkarłacie. Krew lała się strumieniami. Tryskała na wszystkie strony. Okropny widok. Czerwonej fontannie towarzyszyły agonalne krzyki samuraja i przerażony pisk pani Kasumi. Obraz jak z najgorszego snu, ale to nie sen. to rzeczywistość. Rzeczywistość, którą Juranu sam stworzył. Raniony przeciwnik padł na ziemie – wykrwawiał się. Przy takich obrażeniach chyba nie zostało mu już za wiele czasu. Powoli powieki zasłaniały oczy, a umysł ogarniała błogość. Umierał.

Obojętnie od tego co w tym czasie postanowił Juranu, jeśli obejrzał się w kierunku pustyni mógł dostrzec kilkuosobowy oddział zmierzający w ich kierunku. Dziesięciu, może trochę więcej, zbrojnych mężczyzn i kobiet. Biegli. Zbliżali się i byli coraz bliżej. Juranu mógłby uznać, że to posiłki wroga gdyby nie pewna znajoma sylwetka, która powoli rysowała się na czele grupy.
Hirohito – kapitan straży!
Wbiegli szybko do wąwozu i natychmiast zajęli pozycje. Przy Kasumi, przy Chice, przy obu samurajach, do Juranu podszedł sam kapitan.
-Nic Ci nie jest, synu? - Zapytał z lekką paniką i szczerą troską w głosie. Usłyszawszy odpowiedź dodał – Nie martw się, teraz już my się wszystkim zajmiemy.
Obejrzał się na leżących na ziemi mężczyzn.
-Od schwytanych bandytów dowiedzieliśmy się, że jeden z nich przenikną do świty pani Kanemochi. Który to? - Poczekał aż Juranu wskaże wroga. - Rozumiem. Może ich być więcej. To już nie jest misja dla Doko. Teraz obecny tu oddział zajmie się ochroną pani Kanemochi. Twoja misja oficjalnie dobiegła końca. Przekaż starszym kolegom wszystko co wiesz i wróć ze mną do miasta. Dostaniesz tam swoje wynagrodzenie – to powiedziawszy ruszył wolno w stronę osady. - Gdyby nie Ty pani Kanemochi zapewne byłaby już martwa – dodał opuszczając wąwóz. - Dobra robota synu.

Po wynagrodzenie -> Siedziba władzy

Głosy

Kasumi Kanemochi
Umino Chika
Aoyama Jiro
Mikura Kazuma

[Ayatsuri Juranu]

Na początku Juranu wzdrygnął się na widok tak dużych ilości krwi przeciwnika. Chciał to załatwić czysto, ale pogubiło mu się poprawne myślenie w trakcie walki. Niestety zabrudził swoje marionetki, jak i duży kawał piachu. Odwrócił wzrok, ale później jednak zwrócił się ponownie ku plamie krwi. Lubił czerwień. Ten szkarłat przypomina jego płaszcz. Gdyby go rozłożył na ziemi, to byłby podobny efekt. A jakie kształty powstawały niestworzone. Dobrze, że nie było tu innych przeciwników, gdyż zagapienie Ayatsuri'ego nad cudem śmierci przysporzyłoby mu pewnie nie lada kłopotów. Zaczął podchodzić powoli, zafascynowany swym dziełem. Trząsł się przy tym, bo nigdy wcześniej nie zabił człowieka. Widział już śmierć, to prawda, ale nigdy nie był bezpośrednim jej sprawcą. Ręce, które miał wyciągnięte do sterowania marionetek wprawione były w taki ruch, że szarpnął i wylądował kukłami przed swoimi stopami, żeby nic się z nimi nie stało, po czym odwołał połączenie. Usiadł na piasku, nie wiedząc co robić za bardzo w tej sytuacji. Był niesamowicie zdezorientowany. Czy to już koniec?

Mijały minuty, a chłopak nieruchomiał tak samo, jak zwłoki samuraja na ziemi. Uspokajał się, głęboko oddychając, a nacierając piaskiem marionetki oczyszczał je ze krwi, którą się ubrudziły w tym dziwnym starciu. Przybiegły straże, a on dalej siedział i czyścił swoje marionetki, żeby móc je w nienagannym porządku włożyć z powrotem do torby. Nie było wątpliwości, kto był tym przenikającym do ich grupy, gdyż Juranu nie spuszczał oczu z martwego ciała. Słowa kapitana się odbijały echem w głębi świadomości, nie doczekały się odpowiedzi od chłopaka. Przynajmniej nie sensownej.
- To koniec. - powiedział podnosząc się. Marionetki były już na swoim miejscu w torbie. Poszedł po tym jak gdyby nigdy nic do leżących kunai, które wcześniej wyrzucił w Jiro. Nic się nie zmarnuje. Gdyby mógł wziąłby nawet ciało, żeby mu się dokładniej przyjrzeć w domowym zaciszu.

Stanąwszy na nogi i zebrawszy sprzęt, Juranu obdarzył jeszcze spojrzeniem swoją pierwszą ofiarę. Musiał się oswoić z tym widokiem, gdyż jeśli ma przeżyć, taka sytuacja na pewno się powtórzy. Następnie ze spuszczoną głową stanął przed kapitanem Hirohito. Zgłosił się w ten sposób do drogi powrotnej, ignorując zupełnie pozostałych towarzyszy podróży. Dostali nowych strażników, nowy przydział, nic im po młodocianym, początkującym shinobi. Ten zaś udał się ze swym przełożonym w drogą powrotną do wioski i odebrać nagrodę. Może nawet zasłużoną...

[z/t]

[Shins]

Poprzedni temat: Kawiarnia

Ostatnia misja Shinsa była bardzo bardzo ciekawym doświadczeniem. Chłopak planował spędzić miły dzień na odpoczynku, a tymczasem został świadkiem sabotażu oraz zaangażował się w rozwikłanie tej zagadki. Z satysfakcją stwierdził, że zadanie w pełni się udało mu się wykonać! Choć fakt, że nie on wpadł na pomysł, jak podpuścić sprawczynię, aby się przyznała, lecz bez jego dochodzenia nigdy by jej nie wykryto.

Całe to przedsięwzięcie - choć całkiem satysfakcjonujące - uświadomiło chłopakowi, że od bardzo dawna nie zajmował się swoim ulubionym sposobem na rozładowywanie napięcia i spędzanie wolnego czasu - wysadzeniem zwierząt w powietrze! Czynność ta miała wiele zalet:

1. wysadzało się w powietrze żywe istoty,
2. odbywało się z dala od ludzi,
3. wysadzało się w powietrze żywe istoty,
4. pozwalało oderwać myśli od spraw życia codziennego,
5. pozwalało lepiej panować nad Kibaku Nendo - w końcu stanowiło swego rodzaju formę treningu,
6. i najważniejsze - wysadzało się w powietrze żywe istoty!

Z samego rana chłopak przygotował się na polowanie. Wiedział, że spędzi na nim cały dzień, gdyż ta zabawa nie była w cale taka prosta - najpierw trzeba znaleźć cel dostatecznie mały, by można było go zabić (a niestety figury, którymi się posługiwał mody shinobi nie miały zbyt dużej mocy), a równocześnie wystarczająco duży, by mógł połknąć figurę. Zajmowało więc to sporo czasu. Zdarzało się, że wracał dopiero późno w nocy. Albo i nad ranem dnia następnego. Przygotował więc wodę do bukłaków - bardzo przydatnych na pustyni, całkiem nowych nabytków, kupionych dopiero tutaj, w regionie lalkarzy. Przygotował także jedzenie na cały dzień i pustynny strój, popularny w tym regionie, gdyż stanowił świetną ochronę przed żarem lejącym się z nieba.

Zazwyczaj, gdy jeszcze przebywał w Tsurai, chłopka urządzał polowania niedaleko małych oaz - wiedział, które są niepopularne i gdzie można odpocząć nie narażając się na obecność wścibskich osób. Niestety, tutaj nawet nie wiedział, gdzie tych oaz szukać. Owszem - mógł do ich lokalizacji wykorzystać ptaka i znaleźć je z powietrza, obawiał się jednak, że zajmie mu to zbyt wiele czasu i z polowania nici. Postanowił więc zaryzykować, że znajdzie oazę gdy będzie chciał zrobić sobie przerwę w południe, gdy żar lejący się z nieba uniemożliwia zabawę przynajmniej na kilka godzin...

Dzierżąc wodę i żywność pod całkiem wygodnym strojem pustynnym chłopak wyszedł przez bramę miejską i skierował się w zupełnie przypadkowym kierunku. Szedł tak, a raczej brnął przez piasek, jakieś pół godziny. Były wczesne godziny poranne, więc na pustyni było jeszcze chłodno, choć było odczuwalne, iż temperatura zaczyna się już powoli podnosić. Gdy oddalił się na pewną odległość od miasta wsiadł na ptaka transportowego i odleciał, dalej kierując się w tym samym kierunku co poprzednio, nie do końca wiedząc dokąd leci. Ale pilnując, by miasto cały czas było w zasięgu wzroku. W innym wypadku mógłby się zgubić, a zgubić się na pustyni to nie przelewki.

Chłopak miał opatentowaną metodę polowania - leciał nisko nad ziemią i obserwował okolicę, by znaleźć odpowiednie zwierze. Gdy udało mu się to zrobić zasadzał się niedaleko i tworzył małą figurę przedstawiającą coś, czym się żywiła znaleziona ofiara. Tak było i tym razem - po kilku godzinach poszukiwań Shins znalazł węża, który przyczajony pod kamieniem czekał na ofiarą. Niestety, tego gatunku chłopak nie znał, ale przez dłuższą chwilę przyglądał się gadowi i porównywał go z tymi, które znał ze swoich rodzinnych stron i stworzył figurę przypominającą żyjątko, które wydawało mu się, że powinno zainteresować drapieżnika.

Mała figura, imitując ruchy udawanego zwierzęcia zbliżała się ku gadowi. Niestety, zwierzę nie było zainteresowane. Chłopak miał i na to sposób - nie czekał, aż figura zostanie połknięta, ale kazał jej siłą wleźć do paszczy zwierzęcia. Z tym, że te najpierw musiało podejść bliżej i otworzyć paszczę. A w tym przypadku nic takiego nie miało miejsca. Chłopak spędził na bezskutecznych próbach połowę dnia, aż nie dopadł go pustynny żar i popołudniowe słońce, które to zmusiły go do zrobienia sobie przerwy.

I właśnie w tym momencie dotarło do chłopaka, że nie ma przygotowanego żadnego miejsca, gdzie mógłby przeczekać, dlatego też czym prędzej wskoczył na ptaka transportowego i wzbił się wysoko w powietrze - przyjemny, chłodnawy wietrzyk wysoko na niebie dawał ukojenie, a wysoki lot pozwalał na rozglądnięcie się po sporym obszarze. Niestety, nie udało mu się znaleźć żadnej oazy, ale za to zlokalizował grupę skalną, która miała niewielkie zagłębienie, a więc mogła dać upragniony cień i uchronić przed udarem.

Znaleziona kryjówka nie była najlepsza, jednak musiała wystarczyć. Tak to już jest, gdy człowiek zbagatelizuje tak istotne sprawy. Czas mijał powoli. Minuta ciągnęła się za minutą a godzina za godziną, jednak nie przeszkadzało to Shinsowi. Lubił ten czas, gdy mógł posiedzieć i nie myśleć o niczym. Stan opróżnienia umysły z jakichkolwiek myśli dawał nową energię do działania. Siedział tak nie robiąc nic, aż poczuł głód - wtedy zjadł przygotowany prowiant i, orientując się, że gorąc zelżał, wyleciał na kolejne poszukiwania.

Tym razem szczęście mu dopisało - po godzinie czy dwóch znalazł nową ofiarę. Co prawda znowu postanowił zapolować na zwierzę nieznanego gatunku, jednak tym razem nowo spotkana jaszczurka dała się nabrać na jego sztuczkę i połknęła figurę. Tak naprawdę nie do końca połknęła, gdyż w momencie, gdy wzięła ją do ust natychmiast zorientowała się, że coś jest nie tak, ale było już za późno. Gliniany twór sam pokonał drogę do żołądka zwierzęcia, a Shins z satysfakcją zdetonował bombę patrząc, jak wnętrzności latają w powietrzu. To było udane polowanie!

  Ukryty tekst

[Jun'ichi]

Kwiat pustyni

D - 1/15
Shins Niewielu było śmiałków, którzy uważali spędzanie na pustyni wiele czasu za dobry pomysł. Wszystkim przeszkadzał przeraźliwy gorąc, dokuczliwy piasek włażący w każdy zakamarek ciała, brak jedzenia czy dostępu do świeżej wody. Istnieli też jednak tacy jak Ty - zdeterminowani, niebaczący na niedogodności, można rzec wariaci. Często jednak los lubił krzyżować drogi zupełnie odmiennych osób i tak też stało się tym razem, kiedy to pomiędzy fruwającymi na prawo i lewo wnętrznościami biednego zwierzęcia, dostrzegłeś majaczący w falującym od gorąca powietrzu cień, najwyraźniej ludzki. Czarna smuga zdawała się poruszać w Twoją stronę, jednak po chwili jakby zapadła się pod ziemię i ciężko było dostrzec czy to w ogóle było prawdziwe, czy może to pora na kolejną porcję jedzenia i picia, albo na skrycie głowy w cieniu na jakiś czas.
Obok Ciebie padło właśnie kilka niewielkich organów wewnętrznych, a zabawny odgłos temu towarzyszący, brzęczał Ci teraz w głowie, poprawiając nieco nastrój.
Nie pozostało już wile czasu zanim pustynię spowije mrok, a gorąc bijący z nieba i od piachu, zastąpiony zostanie przez silny mróz. Słońce nadal było jeszcze kawałek nad horyzontem, jednak wiedziałeś że nie pozostało więcej jak godzina, może dwie. Po tym czasie każdy kto pozostanie w tym miejscu bez przygotowania - zginie.

[Shins]

"Huehuehuehue" - mniej więcej tak wyglądał rechot w głowie Shinsa. I mniej więcej tak by brzmiał dla innych, gdyby pozwolił zapanować nad sobą radości jaką odczuwał na widok rozrywanego ciała. Jednak tego nie zrobił, więc na twarzy pojawił się jedynie niewielki, lekko wykrzywiony uśmieszek. I dobrze zrobił, bo jeszcze szczątki nie zdążyły opaść, a zauważył dość interesujące zjawisko - jakiś cień przypominający ludzką postać. Leciał w kierunku chłopaka, by nagle gdzieś zniknąć.

Chłopak chciał wzbić się w powietrze, by lepiej zaobserwować okolicę, jednak jego gliniany ptak, po tak długim czasie nie nadawał się już do niczego, więc musiał stworzyć nowego (C1: Shī Wan).

Z nowym ptakiem wzbił się w powietrze na około 20 metrów i zaczął rozglądać za źródłem anomalii. Musiał się spieszyć, gdyż niewiele czasu już zostało do zmierzchu. A potem może być mało przyjemnie. Musi pamiętać, by następnym razem wziąć ze sobą również coś cieplejszego na noc. Albo trochę sake na rozgrzanie... choć za alkoholem nie przepadał...

Jeśli zaobserwuje, kto wywołał cień to podleci do niego i się przywita. Jeśli nie, to zawoła, by się ujawnił. Weźmie również 200g gliny do prawej ręki w razie jakiś nieprzewidzianych działań.

Nazwa

C1: Shī Wan

Pieczęci

Połowa Barana (detonacja)

Zasięg

Zależny od opanowania dziedziny klanowej (detonacja)

Koszt E: 14% | D: 12% | C: 10% | B: 8% | A: 6% | S: 4% | S+: 2% (za 5 małych / 2 średnie/ 1 duży)

Dodatkowe

20g gliny za małego, 100g za średniego, 200g za dużego.

Opis Najsłabsze wybuchowe twory, którym można nadać rangę C1. Twory charakteryzują się tym, że przypominają wyglądem zwierzęta. Wyróżnić możemy kilka kategorii:

• owady, pająki – lądowe typy bomb. Dostępne jedynie w wersji małej.
• ptaki – powietrzne typy bomb. Dostępne jedynie w wersji małej i średniej.
• ptaki transportowe – bomby charakteryzujące się znikomą siłą, która jest w stanie zaszkodzić jedynie w przypadku bezpośredniego kontaktu. Nie jest to jednak ich przeznaczeniem, a transport jak wskazuje nazwa. Dostępne jedynie w dużej wersji.
• ryby, meduzy – morskie typy bomb, wykorzystywane do atakowania celów podwodnych bądź znajdujących się na powierzchni wody. Bomby mogą być także w tym przypadku wykorzystywane jako miny wodne. Dostępne we wszystkich wersjach.
• węże, stonogi – podziemne typy bomb, które mogą zostać wykorzystane do unieruchomienia przeciwnika. Charakteryzują się one większymi rozmiarami, a przez to i siłą wybuchu. Dostępne jedynie w wersji średniej i dużej.

Twory C1 spełniają najczęściej rolę przeszkadzajki. Ich siłę można porównać bardziej do petard niż bomb. Bez trudu mogą urwać palce, gdy wybuchną komuś w dłoni, a także zostawić paskudne rany na ciele. Groźne dla życia są jednak w większej ilości.

  Ukryty tekst

[Jun'ichi]

Kwiat pustyni

D - 3/15
Shins Nie zwlekałeś długo z podjęciem działań, kiedy tajemnicza sylwetka zniknęła z Twojego pola widzenia. W kilka chwil już wzlatywałeś wysoko ku górze, na swoim glinianym stworku, który powoli ale potężnie machał wielkimi skrzydłami. Z takiej pozycji widziałeś znacznie więcej, a gorące powietrze nie deformowało już tak bardzo wszystkiego co miałeś przed sobą.
Teraz widziałeś całkiem wyraźnie, że tajemniczą sylwetką był mężczyzna ubrany w mdło-zielony płaszcza, zakrywający mu również głowę, zaś przy ciele trzymała go przewieszona przez ramię torba, którą człowiek ciągle przytrzymywał obiema rękami, mimo że albo zemdlał, albo skonał z twarzą w piasku.
Właściwie nie było to żadne specjalne wydarzenie, jednak zauważyłeś że z miejsca w którym przed chwilą stałeś, nagle wyłoniło się kilka małych zwierząt pustynnych. Było tam parę skorpionów, podobna ilość węży które niesamowicie sprawnie pełzły po piasku oraz kilka jaszczurek. Tylko co z tego? Może nic, ale wszystkie te stworzonka zdawały się kierować prosto na mężczyznę leżącego 50 m dalej. Gdy rzuciłeś jeszcze kilka szybkich spojrzeń na okolicę, mogłeś dostrzec że nie tylko z Twojej poprzedniej pozycji zwierzęta ruszyły w jego kierunku, ale działo się tak wszędzie w najbliższej okolicy. Najwyraźniej człowiek którego wypatrzyłeś był istnym magnesem na groźne zwierzęta i pewnie lada moment będziesz świadkiem jego tragicznej śmierci w męczarniach, kiedy to zapewne mnóstwo trucizn zapełni jego żyły.

  Ukryty tekst

[Shins]

Kwiat pustyni

D - 4/15
Shins

Wzlecenie w powietrze było strzałem w dziesiątkę. Nie minęło wiele czasu i Shins zauważył źródło dziwnego zjawiska. Jeszcze dziwniejszym było, że pustynia zaroiła się nagle od wszelkiego rodzaju chodzącego dziadostwa. Bardzo trującego dziadostwa. A mężczyzna, który nieoczekiwanie pojawił się w okolicy leżał dalej na piasku i nie ruszał się. Jeśli Shins nic nie zrobi to może to być koniec mężczyzny, więc nie czekając na to co się wydarzy skierował się czym prędzej w tamtym kierunku.

Celem chłopaka jest dolecenie do mężczyzny i zabranie na ptaka transportowego. Dopiero w powietrzu postara się go ocucić, tak by jadowite zwierzęta więcej mu nie zagrażały. Jeśli mężczyzna będzie spragniony chłopak da mu wody ze swoich bukłaków.

Daj znać, czy widzisz hidy teraz.

Nazwa

C1: Shī Wan

Pieczęci

Połowa Barana (detonacja)

Zasięg

Zależny od opanowania dziedziny klanowej (detonacja)

Koszt E: 14% | D: 12% | C: 10% | B: 8% | A: 6% | S: 4% | S+: 2% (za 5 małych / 2 średnie/ 1 duży)

Dodatkowe

20g gliny za małego, 100g za średniego, 200g za dużego.

Opis Najsłabsze wybuchowe twory, którym można nadać rangę C1. Twory charakteryzują się tym, że przypominają wyglądem zwierzęta. Wyróżnić możemy kilka kategorii:

• owady, pająki – lądowe typy bomb. Dostępne jedynie w wersji małej.
• ptaki – powietrzne typy bomb. Dostępne jedynie w wersji małej i średniej.
• ptaki transportowe – bomby charakteryzujące się znikomą siłą, która jest w stanie zaszkodzić jedynie w przypadku bezpośredniego kontaktu. Nie jest to jednak ich przeznaczeniem, a transport jak wskazuje nazwa. Dostępne jedynie w dużej wersji.
• ryby, meduzy – morskie typy bomb, wykorzystywane do atakowania celów podwodnych bądź znajdujących się na powierzchni wody. Bomby mogą być także w tym przypadku wykorzystywane jako miny wodne. Dostępne we wszystkich wersjach.
• węże, stonogi – podziemne typy bomb, które mogą zostać wykorzystane do unieruchomienia przeciwnika. Charakteryzują się one większymi rozmiarami, a przez to i siłą wybuchu. Dostępne jedynie w wersji średniej i dużej.

Twory C1 spełniają najczęściej rolę przeszkadzajki. Ich siłę można porównać bardziej do petard niż bomb. Bez trudu mogą urwać palce, gdy wybuchną komuś w dłoni, a także zostawić paskudne rany na ciele. Groźne dla życia są jednak w większej ilości.

  Ukryty tekst

[Jun'ichi]

  Ukryty tekst

Kwiat pustyni

D - 5/15
Shins Mimo swojej porywczej natury oraz zapędów typowego mordercy, nie mogłeś patrzeć obojętnie jak dzikie zwierzęta bezwzględnie zabijają nieznajomego. A może to sama sytuacja skłoniła Cię do takiej decyzji? Najważniejsze było jednak to, że w ciągu kilku chwil doleciałes do nieznajomego i jednym zwinnym ruchem zgarnąłeś go z piachu. Dziwnym było to, że wszystkie zwierzęta, które nadchodziły w jego stronę dosłownie z każdej strony, zaczęły się niemal rzucać w waszą stronę, jakby ich życiowym celem było dopaść go i ukatrupić. Niektóre węże strzelały jadem w powietrze, pająki podskakiwały na piachu, jaszczórki biegały w kółko jak szalone, a kiedy zacząłeś odlatywać z tego miejsca, cała chmara ruszyła za wami swoim nieco wolniejszym tempem. Wysoko w górze byliście bezpieczni, jednak widziałeś tą przerażającą, żywą plamę która sunęła za wami z oczywistą chęcią mordu.

Mężczyzna którego uratowałeś był z pewnością starszy od Ciebie o czym świadczyły siwe włosy oraz liczne zmarszczki na twarzy. Po chwili lotu zaczął się wybudzać, aż wreszcie odzyskał przytomność i niczym opażony zerwał się do pozycji siedzącej rozglądając się z przerażeniem.
CO?! Gdzie one?! Gonią mnie! Uciekać! - wrzasnął, jednak widząc że nie ma dokąd uciec pochwycił najbliższą część glinianego ptaka i trzymał się jej kurczowo po czym zwrócił wzrok w Twoją stronę. W jego oczach widziałeś strach, jednak nie byl to strach przed Tobą czy samym lotem na glinianym ptaku. Mężczyzna najwyraźniej obawiał się czegoś znacznie gorszego, prawdziwie przerażającego.

[Shins]

Kwiat pustyni

D - 6/15
Shins

Było to dosyć niepokojące. A zarazem bardzo intrygujące. Zachowanie całego tego pełzającego tałatajstwo naprawdę zaintrygowało chłopaka. Co też było w tym mężczyźnie, że to całe cholerstwo chciało go dopaść. Trzeba się tego dowiedzieć! Zapowiada się ciekawa historia.

"Spokojnie, tutaj nam nic nie zrobią. Jesteśmy za wysoko. Masz, napij się wody" - powiedział podając mężczyźnie bukłak z wodą - "Lecimy do miasta. Za dwie godziny będzie tutaj niebezpiecznie zimno. Możesz mi powiedzieć co się w ogóle stało, że znalazłeś się w tej sytuacji? Czego te paskudztwa od Ciebie chcą? Gdy Cię zabierałem wydawały się bardzo chcieć wskoczyć i zabrać się z nami na przejażdżkę." - zażartował na koniec.

Nazwa

C1: Shī Wan

Pieczęci

Połowa Barana (detonacja)

Zasięg

Zależny od opanowania dziedziny klanowej (detonacja)

Koszt E: 14% | D: 12% | C: 10% | B: 8% | A: 6% | S: 4% | S+: 2% (za 5 małych / 2 średnie/ 1 duży)

Dodatkowe

20g gliny za małego, 100g za średniego, 200g za dużego.

Opis Najsłabsze wybuchowe twory, którym można nadać rangę C1. Twory charakteryzują się tym, że przypominają wyglądem zwierzęta. Wyróżnić możemy kilka kategorii:

• owady, pająki – lądowe typy bomb. Dostępne jedynie w wersji małej.
• ptaki – powietrzne typy bomb. Dostępne jedynie w wersji małej i średniej.
• ptaki transportowe – bomby charakteryzujące się znikomą siłą, która jest w stanie zaszkodzić jedynie w przypadku bezpośredniego kontaktu. Nie jest to jednak ich przeznaczeniem, a transport jak wskazuje nazwa. Dostępne jedynie w dużej wersji.
• ryby, meduzy – morskie typy bomb, wykorzystywane do atakowania celów podwodnych bądź znajdujących się na powierzchni wody. Bomby mogą być także w tym przypadku wykorzystywane jako miny wodne. Dostępne we wszystkich wersjach.
• węże, stonogi – podziemne typy bomb, które mogą zostać wykorzystane do unieruchomienia przeciwnika. Charakteryzują się one większymi rozmiarami, a przez to i siłą wybuchu. Dostępne jedynie w wersji średniej i dużej.

Twory C1 spełniają najczęściej rolę przeszkadzajki. Ich siłę można porównać bardziej do petard niż bomb. Bez trudu mogą urwać palce, gdy wybuchną komuś w dłoni, a także zostawić paskudne rany na ciele. Groźne dla życia są jednak w większej ilości.

  Ukryty tekst

[Jun'ichi]

Kwiat pustyni

D - 7/15
Shins Wystraszony mężczyzna roztrzęsioną dłonią chwycił podaną przez Ciebie wodę i wychylił ją prawie całą, jak gdyby nie miał w ustach niczego od tygodnia. Czując że nie grozi mu nic złego z Twojej strony, uspokoił się nieco i zerknął w dół gdzie nadal goniły was wszystkie groźne zwierzęta pustyni.
One nie gonią mnie bez powodu. Widzisz dobry człowieku, poświęciłem swoje życie by udowodnić istnienie pewnej rośliny, która wszystkim zdawała się być tylko legendą. - starzec położył swoją torbę na grzbiecie ptaka i powoli otworzył, wyciągając niej drewniane pudełko. Następnie uchylił jego wieko i ukazał przecudowny kwiat o czarnych liściach oraz fioletowym wnętrzu, które zdawało się wręcz świecić.
To legendarny Kwiat Pustyni, przez niektórych zwany też Sercem Pustyni. Zgodnie z legendą był to kwiat chroniący pustynię i jej mieszkańców od wszelkiego zła i nieszczęścia. Niegdyś ludzie mieli wykorzystywać jego moc by czynić zło, bogacić się i nasyłać zwierzęta przeciwko innym nacjom. Po wielu latach równowaga została zachwiana i kwiat zaczął sam decydować o dalszym losie tych terenów. Zmusił on zwierzęta by zabiły wszystkich ludzi, którzy byli w to wplątani i ukryły go w miejscu, którego człowiek nigdy nie odszuka. Ale ja to zrobiłem, zajęło mi to 27 lat ale odszukałem Kwiat Pustyni! Teraz zwierzęta traktują mnie jako największego wroga i zabiją każdego kto stanie im na drodze do odzyskania go. Jeśli polecimy do miasta, zginą setki ludzi. Jedynym sposobem na uniknięcie tragedii jest odstawienie go na miejsce, jednak teraz kiedy podąża za mną cała ta chmara nie dam rady się tam dostać żywy. Prędzej zabiją mnie i same go odniosą, a śmierć nie jest aktualnie tym czego poszukuję. Myślałem że po odnalezieniu Kwiatu stanę się znany, ceniony i bogaty, a jedyne co mam w zamian to groźba śmierci. Nie tego oczekiwałem, muszę się go pozbyć za wszelką cenę. - starzec ze smutną miną zamknął pudełko i schował do torby. Następnie spojrzał jeszcze raz na Ciebie i wielkiego, glinianego ptaka.
Może zechciałbyś mi pomóc zwrócić ten skarb? Dzięki Tobie uniknę śmierci, a Ty oczywiście otrzymasz zapłatę.

[Shins]

Kwiat pustyni

D - 8/15
Shins

"Lecenie tam teraz n ie ma za dużego sensu... zbliża się noc, te potworki mogą być teraz mniejszym zagrożeniem, niż zimno, jakie za niedługo się tu pojawi. Musimy polecieć do miasta i poczekać do rana. Innego wyjścia nie widzę. A gdy tylko temperatura zacznie się podnosić, to polecimy od razu na miejsce. Z resztą po ciemku i tak nic nie zrobimy." - powiedział chłopak. Noc się zbliżała, a nie wiadomo jak daleko musieliby lecieć. I jak dużo czasu zajęło by in umieszczenie tego chwastu tam, gdzie było wcześniej. - "Poza tym, chyba jedna noc nie sprowadzi na wioskę katastrofy. W końcu bronią jej shinobi... powinni sobie poradzić!".

Nazwa

C1: Shī Wan

Pieczęci

Połowa Barana (detonacja)

Zasięg

Zależny od opanowania dziedziny klanowej (detonacja)

Koszt E: 14% | D: 12% | C: 10% | B: 8% | A: 6% | S: 4% | S+: 2% (za 5 małych / 2 średnie/ 1 duży)

Dodatkowe

20g gliny za małego, 100g za średniego, 200g za dużego.

Opis Najsłabsze wybuchowe twory, którym można nadać rangę C1. Twory charakteryzują się tym, że przypominają wyglądem zwierzęta. Wyróżnić możemy kilka kategorii:

• owady, pająki – lądowe typy bomb. Dostępne jedynie w wersji małej.
• ptaki – powietrzne typy bomb. Dostępne jedynie w wersji małej i średniej.
• ptaki transportowe – bomby charakteryzujące się znikomą siłą, która jest w stanie zaszkodzić jedynie w przypadku bezpośredniego kontaktu. Nie jest to jednak ich przeznaczeniem, a transport jak wskazuje nazwa. Dostępne jedynie w dużej wersji.
• ryby, meduzy – morskie typy bomb, wykorzystywane do atakowania celów podwodnych bądź znajdujących się na powierzchni wody. Bomby mogą być także w tym przypadku wykorzystywane jako miny wodne. Dostępne we wszystkich wersjach.
• węże, stonogi – podziemne typy bomb, które mogą zostać wykorzystane do unieruchomienia przeciwnika. Charakteryzują się one większymi rozmiarami, a przez to i siłą wybuchu. Dostępne jedynie w wersji średniej i dużej.

Twory C1 spełniają najczęściej rolę przeszkadzajki. Ich siłę można porównać bardziej do petard niż bomb. Bez trudu mogą urwać palce, gdy wybuchną komuś w dłoni, a także zostawić paskudne rany na ciele. Groźne dla życia są jednak w większej ilości.

  Ukryty tekst

[Jun'ichi]

Kwiat pustyni

D - 9/15
Shins Nie doceniasz mocy tego kwiatu, bagatelizujesz możliwości kontrolowanej zwierzyny. To już nie są zwykłe, nierozumne węże, skorpiony i pająki. One wszystkie mają teraz w głowie tylko jeden cel - odszukać Kwiat i zabić każdego, KAŻDEGO kto stanie im na drodze. Nawet jeśli będzie to cała armia shinobi, te zwierzęta nie ustąpią, będą ginąć jedno za drugim ale to samo spotka ludzi, aż wreszcie zwycięży przewaga liczebna. Nawet nie zdajesz sobie sprawy z tego jak wiele życia kryje się w piaskach pustyni. Nawet w samej wiosce pełno jest zagrożeń, które wybudzą się gdy tylko się tam zbliżymy. - mężczyzna którego uratowałeś albo mówił szczerą prawdę i podróż do osady była złym pomysłem, albo przemawiał przez niego ogromny strach, który przyćmiewał zdrowy rozsądek.
Jeśli myślisz, że zdołasz nas ochronić to lećmy do wioski. W końcu Ty jesteś shinobi jak mniemam, to teraz Twoja misja. - dodał mało przekonującym tonem, nerwowo rozglądając się wokół.
W tej chwili słońce było już całkiem blisko horyzontu, jednak nadal mieliście jeszcze około godziny czasu do całkowitego zmroku. Nagle w dole usłyszałeś dziwny, przytłumiony huk który jak się szybko okazało był spowodowany rozwaleniem jednej ze skał, które stały w dole na pustyni. Gdy skupiłeś wzrok, dostrzegłeś że od strony z której przylecieliście, pod piaskiem coś całkiem sporego podążało za wami. Z całą pewnością nie był to wąż ani pająk, a jeśli już to naprawdę ogromny. Szerokość podziemnego tunelu na oko wynosiła 3 metry więc ciężko było stwierdzić co go stworzyło, a raczej co go tworzy bo mogłeś teraz stwierdzić, że tajemnicze stworzenie wyraźnie podąża za wami, dorównując szybkością Twojemu latającemu tworowi z gliny.

  Ukryty tekst