Cesarskie Więzienie Fuyuhany

[Arii]

Fabuła Więzienna

394 rok, Fuyuhana

---

Cała interakcja trwała tylko kilka sekund, ale czuł, jakby trwało to wieczność. Nagle wrócił strażnik, który ściągnął mu w końcu kajdany. Rozluźnił trochę nadgarstki i kostki, odetchnął. Mógł się normalnie poruszać. Ale został zasypany taką ilością danych, że nie wiedział, co o tym myśleć. Nie rozumiał połowy z tych rzeczy a tym bardziej, nie wiedział co ma z nimi zrobić. I gdy wyznaczono mu miejsce, gdy już chciał się rozgościć w swoim nowym domu, poczuł palec na klatce piersiowej. Obandażowany mężczyzna nie odpuszczał i osaczał, coraz bardziej Arii'ego, któremu się to nie podobało. Czuł ścisk w mięśniach, jakby miał chęć uderzenia. Zobaczył za mężczyzną postać kostuchy, która swoją kościstą dłonią dotyka ramienia więźnia i szczękami dotyka jego policzka. Ale pomachał głową i delikatnie uniósł kąciki ust. -Jasne. Możesz wybrać sobie między nożem a widelcem. Co bardziej Ci się przyda?- jego uśmiech był szczery, intencje również. Ale dopiero po fakcie zrozumiał, że tutaj ten gest mógł być uznany za bardzo... kontrowersyjny i burzący. A chyba trafił na nieodpowiedniego jegomościa, żeby to powiedzieć. Ale mleko się rozlało i teraz nawet nie chciał stawiać kroku do przodu.

---

[Ario]

---

Fabuła Więzienna

Arii

---

W swoim nowym domu czułeś się jeszcze niezręcznie, tym bardziej, że jeden z nich, ten zabandażowany nie zamierzał Ci tak łatwo odpuścić. Tym bardziej po Twoim żarcie z widelcem i nożem.
- Taki kurwa śmieszny jesteś? - zapytał podnosząc ton, niemalże krzycząc i patrząc w oczy. Wtedy też pierwszy raz odezwał się mężczyzna, który czytał księgę.
- Możesz przestać krzyczeć? Nie mogę sie skupić. Chcesz krzyczeć, to idź na kąt. - powiedział, nie podnosząc wzroku. Ta uwaga zabrzmiała dość poważnie, a sam zabandażowany tylko prychnął, odwrócił się i ruszył w kierunku stołu, gdzie grali w karty.

Ta sytuacja jednak nie zakończyła się tak prosto. Blondyn spojrzał w Twoim kierunku i teraz on zabrał głos.
- Sparing po apelu. Sprawdzimy z jakiej gliny jesteś ulepiony. Jak chcesz się rozgrzać, to przy drzwiach. Walimy się do nokałtu, bez sprzętu. - po tych słowach jakby nigdy nic, wrócił do gry w karty.

W tej chwili tymczasowo stracili Tobą zainteresowanie, a Ty mogłeś rozłożyć swoje graty na łóżku. Było ono piętrowe i pod Tobą miał leżeć ten mężczyzna w okularach. Dopiero teraz dostrzegłeś, że czytał książkę dotyczącą legend. Shinobijskich legend.
---

Oddziałowy Mizan
Ametsu Haranibu - klik
Kuziwa Atsudashi - klik
Doruno Hironoru - klik
Moken Mareboru - klik

[Arii]

Fabuła Więzienna

394 rok, Fuyuhana

---

No i tak jak myślał... Jego wypowiedź nie była mile widziana w tym towarzystwie i wręcz spowodowała sytuację lawinową. Krzyk zabandażowanego nie zrobił na nim żadnego wrażenia, dlatego patrzył mu się prosto w oczy, nie spuszczając ani na sekundę wzroku i nie mrugając. Było to zachowanie, jak u zwierząt. Kto pierwszy odpuści ten ulegnie. Obydwoje nie zamierzali tego robi. Całą szopkę przerwał mężczyzna leżący i czytający. Arii od razu zakodował, że zabandażowany odpuścił, czyli hierarchia musiała działać... I gdy chciał się skierować do swojego koja nagle odezwał się blondyn. Ten, który wydawał mu się od samego początku największym zagrożeniem. Jego ciało wskazywało, że nie lenił się w więzieniu. Czyli musiał być wyćwiczony w takich walkach... Arii nawet nie skomentował. Wiedział, że może przegrać i stanie się pośmiewiskiem na całe więzienie... I tak skończy się jego spokój nawet tutaj.

Podszedł do koja i rozłożył tam swoje rzeczy. Przypadkiem spojrzał na czytaną książkę swojego "sąsiada". -Ciekawe?- zagadał bez niczego. -Książki skądś można wypożyczać?- dodał. Byłoby miło, gdyby mógł coś poczytać. Nie wiedział, jak tutaj będzie wyglądać jego życie... Może przynajmniej to pozwoli mu trochę uciec myślami. Wskoczył na swoją górną część i po prostu się położył, patrząc w sufit. Czekał... Ale nawet nie wiedział na co. Apel... Ciekawe kiedy będzie, prawda? Teraz zostało mu odliczać do swojej porażki przed wszystkimi. Nigdy nie był dobry w walce. Może uda mu się tego jakoś uniknąć?

---

[Ario]

---

Fabuła Więzienna

Arii

---

Postanowiłeś podejść do swojego łóżka i zacząć się rozpakowywać. Trójka przy stole kontynuowała grę w karty, a Ty postanowiłeś zapytać tego leżącego co to za książka i czy istnieje biblioteka. Mężczyzna w okularach spojrzał na Ciebie znad lektury.
- Tak. Studiuję legendy Shinobi. - powiedział dość normalnym tonem. - Książki można wypożyczać na wniosek do wychowawcy. Zapewne niedługo Cię wezwie do siebie i zapyta, czy nie chcesz złożyć zeznan, a wtedy dostaniesz inną celę, może nawet pojedyńczą. Poznasz ją. - wyjaśnił Ci, na co prychnął zabandażowany.
- Rozjebać się po 10 minutach to byłby chyba rekord, nie?
- Nooo...byłby. - odparł najgrubszy i tym samym rzucił jedną kartą i się najwyraźniej ucieszył. - Ha kurwa, i znowu ojebani do zera. Mówiłem Wam, karta mi dziś idzie!

Rozłożyłeś się na łóżku i miałeś czas na przemyślenia. Podczas końcówki dnia, kazali Ci jeszcze posprzątać, a także odbierać posiłki i rozdawać im. Co ciekawe, nie okradli Cię z Twojego przydziału, ale zabronili Ci siadać z nimi przy stole. Musiałeś zjeść na swoim łóżku. Podane było jakieś dziwne mięso z ryżem, w mega rzadkim sosie i trochę warzyw. Dodatkowo była zupa, ale nie wiedziałeś z czego dokładnie była zrobiona. Może nawet lepiej, że nie wiedziałeś.

Większość czasu, Twoi towarzysze albo leżeli, albo grali w karty, albo gadali o jakichś głupotach, albo ćwiczyli. To znaczy ćwiczył tylko blondyn. Dużo też palili, a że mieliście jedno okno, które jak było otwarte, to wpadało trochę powietrza, ale za to było zimno.

Na sam koniec dnia, gdy drzwi do celi otworzyły się, a Ty zobaczyłes oddziałowego, kazali ustawić Ci się w linii i najgrubszy z Was powiedział głośno "pięciu", po czym oddziałowy zamknął celę i zostawił Was samych sobie. W tym samym momencie, wszyscy rozeszli się na boki, a blondyn ściągnął koszulkę, pokazując umięśniony tors.
- Dawaj na parkiet, będziemy tańczyć. - powiedział, wskazując Ci, żebyś stanął przy drzwiach i tym samym przygotował się do walki. - Do odciny lecimy, któregoś wyniosą. - zapowiedział napinając jeszcze bardziej mięśnie. Przybrał nieznaną Ci pozycję do walki, która przypominała trochę taką gardę, a trochę pozycję do jakiegoś kung fu. Nie byłes pewny.
---

Oddziałowy Mizan
Ametsu Haranibu - klik
Kuziwa Atsudashi - klik
Doruno Hironoru - klik
Moken Mareboru - klik

[Arii]

Fabuła Więzienna

394 rok, Fuyuhana

---

Cała wymiana zdań go zainteresowała. Oddziałowy będzie z nim gadać? Czyżby Cesarstwo naprawdę zamierzało go traktować w normalny i ludzki sposób? Nie. To musiał być jakiś haczyk. Uśmiechnął się do okularnika. -Dziękuję.- i wskoczył na koję. reszta miała coś do powiedzenia, ale nie skomentował tego. Postanowił, że najlepiej nie wymieniać się z nimi swoim zdaniem, bo go i tak nie zrozumieją albo przekręcą całkowicie sens tego co miał na myśli. Szczególnie ten zabandażowany. Czas mijał a on wykonywał jakby zwykłe zadania... Posprzątał, podał jedzenie, które im przyniesiono, zjadł. Chociaż prędzej przełknął, bo nie dało się tego inaczej zjeść. Jego kubki smakowe jeszcze nigdy nie przeżyły czegoś takiego. Ale będzie musiał się do tego przyzwyczaić, prawdopodobnie w wojsku też tak jedzono. A do tego nigdy nie należał.

Po posiłku postanowił nie marnować czasu w końcu miała go czekać nieprzyjemność walki z blondynem. Dlatego postanowił się porozciągać i zrobić kilka ćwiczeń. Stanął na rękach i oparł się piętami o ścianę robiąc pompki. Po drugiej stronie celi jego przeciwnik również się rozgrzewał. Jego ciało wyglądało nawet w ciuchach więziennych niezwykle... Arii mimo, że dużo ćwiczył i rozwinął swoje umiejętności to na pewno nie wyglądał jak skała. W trakcie ćwiczeń rozmyślał cały czas o tym, co doprowadziło go do tej drogi, ile błędów popełnił, ale też nad tym, jak stworzył się Rzeźnik. Była to bardzo niespodziewana postać a wypadek w Porcie, który ciągle mu się śnił... Był wstępem do całej rzeszy masakr w późniejszym czasie. Musiał zawieść tym Nishinoyę. Musiał zawieść tym Yoko... A jego rodzina? Był pewien, że jak tylko dostaną informację o jego aresztowaniu to się go do końca wyrzekną. Byli szanowani w całym Hyou a szczególnie mniejszych miejscowościach i wioskach, gdzie od wieków leczyli lud. Tak powoli zaskarbiali sobie zadowolenie każdego z późniejszych Cesarzy, ale to Waneko skupił się na nich najbardziej i dzięki przydziałowi Arii'ego do klanu Yuki zyskali prestiż, którego od zawsze pragnęli. Bogactwo, o którym marzyli było w ich rękach. A jeżeli się nie mylił już na samym początku Waneko nagrodził jego dziadka jakąś nagrodą... Dlaczego teraz o tym myślał? Sam tego nie rozumiał. Może bał się o nich? Mimo znęcania się jego ojca nad nim, kiedy od małego kazał mu ślęczeć w zwojach, księgach i uczyć się medycyny... Pamiętał baty dziadka, kiedy pomylił kolejność narządów albo kości. Pamiętał, jak babcia nakłuwała go igłami do krwi, gdy źle odpowiedział na pytanie związane z leczeniem. Pamiętał, gdy wuj pobił go do nieprzytomności, gdy nie potrafił ożywić ryby leczniczą chakrą. Ale właśnie teraz o nich myślał. Robiąc przysiady, wykorzystując framugę do drzwi jako drążek do unoszenia swojego ciała. Martwił się czy czyny spowodowane jego dolegliwością i psychiką, jego decyzjami na nich nie wpłyną.

Całość rozmyślań przerwał wchodzący oddziałowy na apel, który wyglądał całkowicie inaczej niż myślał. Było to wypowiedzenie jednego słowa przez grubasa. I ten wyszedł. Arii wypuścił powietrze, więc to tylko tyle z apelu. Blondyn już był gotowy ściągając koszulkę pokazując swoje mięśnie. Był świetnie zbudowany a chłopak tylko zastygł. Trochę sekund mu zajęło zrozumienie sytuacji, dlatego sam ściągnął koszulkę pokazując również niezgorsze, wyćwiczone ciało. Tamten ustawił się w swojej pozycji, która niczego nie przypominała medykowi. -Możemy to sobie odpuścić? Raczej wszyscy są świadomi tego, że przegram i jest to marnowanie czasu, którego i tak jest tutaj za dużo.- powiedział to samemu zginając delikatnie nogi. Wszystko, co potrafił to wykorzystać swoją szybkość i reakcję. Bez chakry nie posiadał zbyt wiele siły a z wytrzymałością nie wiedział, jak tutaj wytrwa... Cela nie była zbyt duża będzie mogło to się głównie odbywać po prostej i delikatnie w boki. Dodatkowo reszta musiała stać gdzieś w pobliżu, siedzieć przy stolę lub na kojach i się im przyglądać. Arii analizował i próbował wymyślić odpowiednią strategię, aby ustać jak najdłużej. I nagle zapaliła mu się świeczka nad głową. Do odciny lecimy, któregoś wyniosą. To mogło być właśnie to! Jeżeli go stąd wyniosą może od razu spotka się z oddziałowym, ale będzie mógł też zobaczyć resztę więzienia. Jednak ten plan się komuś nie spodobał. Na suficie wisiała kostucha przyglądająca się im a w głowie buczała mu tylko jedna myśl... Zabij... Zabij... Zabij... Zabij... Daj mi wejść i go zabić... Nie utrudniaj... Rzeźnik chciał wyjść i trochę się zabawić na co czarnowłosy przełknął ślinę i modlił się, aby zapanował nad tym instynktem. Uniósł delikatnie, otwarte dłonie na wysokości klatki piersiowej i przyglądał się blondynowi, który zaatakować mógł w każdym momencie.

---

  Ukryty tekst

[Ario]

---

Fabuła Więzienna

Arii

---

Apel minął, a Ciebie czekała nieuchronna potyczka. Zacząłeś od tego, że dobrze się rozgrzałeś. Wszyscy obserwowali Cię w milczeniu, gdy Ty pokazałeś im pompki z nogami w górze. Najgrubszy się zaciągnął i pokiwał głową.
- No proszę, świeżak coś tam nie coś potrafi. Żeby Ci mordy nie obił, bo wstyd na spacerniaku będzie hehe. - powiedział, a w najgłośniejszy rechot wpadł zabandażowany, który został spiorunowany wzrokiem od blondyna. Wtedy też się momentalnie zamknął.
- Bawi Cię coś? - zapytał w jego kierunku jeszcze na sam koniec, ale tamten tylko odwrócił wzrok. - No dobra, żebyś się nie przegrzał.

Po tych słowach miałeś w głowie mętlik i tym samym zaproponowałeś, że chcesz odpuścić bitkę. Wszyscy na Ciebie spojrzeli krzywo, tak jakbyś to co wypracowałeś sobie pompkami zniweczył tym jednym tekstem.
- A co w gacie narobiłeś? Może Ty żaden rewolucjonista nie jesteś, tylko jakiś wypierdek? Oni chyba potrafią walczyć, co? - powiedział w Twoim kierunku. Nikt jednak nic więcej nie powiedział, a Ty przybrałeś gardę. Uniosłeś ręce, a przeciwnik stanął w dziwnej pozycji.

Powietrze na chwilę stanęło, a Wy czekaliście na pierwszy ruch przeciwnika. Nagle mężczyzna wystartował w Twoim kierunku i zamarkował pierwszy cios. Gość był rzeczywiście szybki ale z łatwością przechwyciłeś atak i jednocześnie wyprowadziłeś kontrę, bo tamten się odsłonił. Wydawać się mogło jednak, że blondyn specjalnie Cię podpuscił, ponieważ widział ten atak i odchylił głowę. Siła Twojego ciosu sprawiła, że jego włosy niemalże pofruneły w tył, a on sam spojrzał na ten atak z ukosa.

Wtedy jednak wszystko zamarło, a blondyn delikatnie złapał Twoją dłoń i odstawił ją w dół.
- Ma jebany parę w łapie, to napewno Shinobi. - powiedział, po czym poklepał Cię po barku. - Uspokój się, chcieliśmy sprawdzić czy nie jesteś tchórz albo jakaś podstawiona menda.

Wszyscy patrzyli na Ciebie z zaciekawieniem, a najbardziej chyba grubasek.
- Od jutra na spacerniaku będę Cię wdrażał w kolejne zasady. Po apelu jest Cesarska, czyli można walić na kącie bez pucy. - poinformował Cię spokojnym tonem, a sam blondyn wrócił założyć koszulkę. Z tym waleniem na kącie bez pucy to chyba chodziło mu o to, że można iść się wypróżnić bez informowania o tym wszystkim. Zaobserwowałeś w ciągu dnia, że jak chodzili do toalety, to mówili "nie zarzucać" i "otwarty" co najwidoczniej oznaczało, ze dochodzi wtedy do załatwiania się. Wtedy też nikt nie mógł jeść i pić, dopóki nie padła informacja "plomba". W związku z tym, w nocy można było chodzić do toalety bez podawania tych haseł.

Im dłużej siedziałeś z nimi, tym bardziej zaczynałeś uczyć się ich zasad. Mimo tego, że byli to dziwni ludzie, to dbali strasznie o porządek na celi (narazie wykorzystując do tego Ciebie), ale też każdy z nich miał na swoim łóżku idealnie czyste i ładnie ułożone pościele. Nawet jak okularnik czytał czy wstawał z łóżka, to odrazu poprawiał tak, by było idealnie wygładzone. Nikt Ci nie jednak tych zasad nie przekazywał, więc chyba patrzyli, czy sam się domyślisz.

W każdym razie, po "teście" jaki Ci urządzili, stałeś pod drzwiami i czułeś, że stajesz się...częścią ich grupy. Nie patrzyli już na Ciebie aż tak spode łba jak wcześniej, a w kolejnych dniach miało się wszystko wyjaśniać.
- Zgaś światło, jak będziesz się kładł. - powiedział do Ciebie na sam koniec.
---

Oddziałowy Mizan
Ametsu Haranibu - klik
Kuziwa Atsudashi - klik
Doruno Hironoru - klik
Moken Mareboru - klik

[Arii]

Fabuła Więzienna

394 rok, Fuyuhana

---

Trochę potrwało zanim został wymierzony pierwszy cios, ale w końcu do niego doszło. Nie wiedział skąd znalazł w sobie tyle motywacji, aby uniknąć i skontrować atak, ale to zrobił. Widział ten ruch i po prostu uderzył. Wszystko rozegrało się w sekundę, ale od razu zdał sobie sprawę, że blondyn zrobił to specjalnie. Podpuścił go, ale dzięki temu nikt nie został ranny. Wszyscy od razu zaczęli zachowywać się całkowicie inaczej. -Rozumiem...- był trochę przytłoczony, ale wszystko nagle zebrało się do kupy. Dlatego postanowił posprzątać po wszystkich i poskładać swoją pościel. Podobne zasady co w szpitalu tylko tam robiły to pielęgniarki. Dlatego nie miał z tym żadnego problemu. Gdy nadeszła odpowiednia pora zgasił światło i ułożył się na swojej koi. Jednak nie mógł zasnąć. Pierwszy raz od dawna... Był w łóżku. Pierwszy raz od dawna nie był samemu... Nie tak chciał do tego wrócić, ale... Przez kilka następnych tygodni tak będzie wyglądać jego żcie. Aż do oszukańczego procesu Cesarza. I tak w końcu zamknął oczy...

Gdy otworzył oczy był w szpitalu. Pustym i całkowicie białym. Jasność jarzyła go w oczy. Przeszedł na piętro do gabinetu Nishinoyi. Wszedł tam i odtworzył swoje porzegnanie. Gdy dotknął fartucha wylądował na śniegu pod Shiroyamą. Samuraj przyciskał go do śniegu a on próbował się wyszarpać. Poprzedni atak był niespodziewany a Rzeźnik wyciszył swoją istotę w nim, znikając. Przez niego znalazł się w takiej pozycji. Gdy żołnierze go zabierali z wulkanu, który był nieaktywny od wieków zaczęła wylewać się lawa a z góry donośny ryk zatrzymał cały zastęp cesarskich. I w tym momencie zlany potem podskoczył na swoim łóżku i dysząc, pełen potu na twarzy patrzył się w ciemną ścianę. Miał nadzieję, że nikogo nie obudził, ale ciężko było mu uspokoić oddech...

---

  Ukryty tekst

[Ario]

---

Fabuła Więzienna

Arii

---

Obudziłeś się dysząc i okazało się, że nie było wcale tak późno. Wręcz przeciwnie, pierwsze promienie słońca wpadały do celu, a Ty siedziałeś i ciężko dyszałeś. Spojrzałeś po celi i widziałeś, że gruby leżał po skosie na dolnej pryczy, mając ręce założone za głową i patrzył w Twoim kierunku.
- Uuu, świeżego mara nocna przydusiła... - powiedział cmokając ustami. Nad nim na pryczy leżał zabandażowany, który spojrzał w Twoim kierunku i zaczął się jedynie śmiać. Pod Tobą był okularnik, ale nie widziałeś jego reakcji, zaś po skosie było jeszcze jedno piętrowe łóżko, gdzie na dole nadal spał blondyn.

Dzień przebiegał spokojnie. Najpierw ponownie odbył się apel, gdzie gruby meldował ile osób jest na celi, a potem było wydawanie jedzenia. Była jakaś ponownie zupa, a także onigiri i herbata. Tym razem było jednak inaczej, ponieważ pozwolili Ci usiąść do stołu. Już nie byłeś wygoniony na łóżku, tylko po wczorajszym pomału zaczynali Cię traktować jak swojego.

Następnie nagle w cele ktoś uderzył pięścią i usłyszałeś krzyk "spacer". Wtedy też wszyscy zaczęli się zbierać, czyli ubierać ciepło.
- Na górze jest zimno, lepiej załóż wszystko co masz. - usłyszałeś od okularnika, który nie wiadomo skąd miał jeszcze szal i nakrycie głowy. Reszta osób z celi też posiadała jakieś dodatkowe odzienie, tylko nie wiadomo czemu Ty miałeś podstawowy zestaw, czyli zielony mundurek.

Wszyscy wyszli z celi, by następnie stanąć przy ścianie i położyć ręce na ścianie. To była podstawowa czynność przy każdorazowym wyjściu z celi. Oddziałowy wtedy przeszukiwał czy nie wynosisz z sobą jakichś rzeczy z celi. Następnie ruszyliście do wyjścia z oddziału i ku Twojemu zdziwieniu...poszliście w górę. Minęliście może 4-5 pięter, by następnie wyjść na dach budynku, na którym był ogrodzony teren.

Sam spacerniak to był duży teren zrobiony mniej więcej z połowy obwodu całej podstawy budynku. Było kilka ławek, a nawet przygotowane boisko do gry w piłkę, lecz nie widziałeś piłki i nikt tam nie grał. Gdy doszliście na górę, strażnik otworzył drzwi i wpuścił Was do środka. Na placu było z 15-20 osób, ale nie był jakoś strasznie zapełniony. Spojrzałeś odruchowo na boki i widziałeś widok niemalże całej osady, spowitej we mgle. No i co najważniejsze - wiało jak diabli.

Odrazu gruby kiwnął do Ciebie głową, byś za nim szedł.
- No to opowiadaj od początku, za co siedzisz. Rewolucjonisci raczej nie mają łatwo. - powiedział, ruszając dość powolnym krokiem.
---

Oddziałowy Mizan
Ametsu Haranibu - klik
Kuziwa Atsudashi - klik
Doruno Hironoru - klik
Moken Mareboru - klik

[Arii]

Fabuła Więzienna

394 rok, Fuyuhana

---

Obudził się idealnie, gdy słońce zaczęło wychodzić. Zlany dalej potami położył głowę na twardej poduszce. Patrzył się w sufit. Nie wiedział co jest pod Shiroyamą, ale przeraziło wszystkich. Ale już nie będzie mu dane się dowiedzieć co kapłani pieczętowali w głębi góry. Teraz był w więzieniu i czas był, aby zacząć nową rutynę. Gdy wszyscy zaczęli się zgarniać on również zeskoczył z koja, ładnie je ułożył, wyglądało jakby nikt na nim nie leżał. Co do czystości swojego stanowiska zawsze utrzymywał porządek, dlatego przez tę jedną chwilę się odstresował. Kolejny apel, kolejna liczba bez zmian i śniadanie. Mógł się do nich dosiąść. Czyli wczorajszy test miał coś na swoim celu. Rozmawiał z nimi, gdy zadawali pytania, ale trochę się wyciszył. Czuł mały ucisk w klatce piersiowej po swoim koszmarze. Czuł, że zna powód, ale nie chciał się na nim zatrzymywać, żeby się nie rozkleić. W końcu był tylko słabym chłopakiem, który wkroczył na dziwną ścieżkę...

I tak nadszedł moment jakiegoś spaceru, co zaskoczyło trochę Arii'ego. Jego współlokatorzy wspominali kilka razy coś o spacerniaku, ale jakby się nad tym zastanowić on sam nigdy nie zastanawiał się, jak coś takiego może wyglądać. Ale posłuchał się rady i wziął swój jedyny ciepły zestaw czyli koc, którym zamierzał się otulić. Nie wiedział skąd mogą posiadać coś innego, ale to nie miało znaczenia. Nie zamierzał narzekać, nie mógł się na to przygotować. Zostali przeszukani przez strażnika i w końcu mogli ruszyć... Do góry. Co go zaskoczyło. Gdy wyszli na dach i zawiał pierwszy wiatr... Wiedział, że jest to niezwykłe zabezpieczenie przed więźniami i ich próbami ucieczek. Otulił się szczelniej kocem i ruszył za swoją grupką.

Dowódca zgrai, czyli chyba gruby, zadał mu pytanie. Na które nie wiedział, jak odpowiedzieć. W końcu nie on popełniał te zbrodnie, ale miał się przyznać, że prawdopodobnie był chory na głowę? Wtedy wróciliby do sytuacji sprzed wczoraj a nie mógł zrobić kroku w tył. -Najprościej mówiąc to ja jestem... Wielorybim Rzeźnikiem.- powiedział to dość krótko i zaczął się rozglądać po tych kilkudziesięciu osobach. Starał się raczej nie spuszczać gardy, bo mogło się to zakończyć bardzo źle. -Ostatecznie, Arii. Nie przedstawiliśmy się sobie jeszcze.- popatrzył się na każdego i wykrzesał z siebie jakiś uśmiech. Nie spodziewał się żadnych aplauzów w swoją stronę. Równie dobrze któryś z nich mógł być rodziną, którejś z ofiar w porcie... Albo pod Shiroyamą... Albo w kasynie... Albo w szpitalu... Za dużo tego było. Dłonią odgonił swoje myśli, przeczesując włosy za ucho. Musiał przestać o tym myśleć.

---

  Ukryty tekst

[Ario]

---

Fabuła Więzienna

Arii

---

Podczas drogi na spacerniak zabrałeś koc. Wyglądałeś trochę dziwnie przy reszcie swojej celi, a sam oddziałowy patrzył na Ciebie spode łba, jakby zastanawiał się czy nie cofnąć Cię z tym kocem. Jednak finalnie pozwolił Ci go zabrać.

Gdy już dotarliście zostałeś zapytany o swoje pochodzenie, a Ty odpowiedziałeś kim jesteś i jak się nazywasz. Zobaczyłeś też, że zostałeś tylko z grubym, bo reszta Twojej ekipy się rozeszła. Zabandażowany miał jakąś swoją grupkę, blondyn wziął się za trening, a okularnik co ciekawe, wyjął notatnik, który nawet nie wiadomo jak i kiedy przemycił, stanął przy jednej z siatek i zaczął coś pisać. Szybko jednak Twoją uwagę odwrócił ponownie rozmówca.
- Wiemy kim jesteś dzieciaku. Chodziło mi o to, czy to co opowiadają to prawda. Widzisz, ja też jestem rewolucjonistą. Zajebałem dwóch oficerów straży cesarskiej, jak próbowaliśmy przechwycić zakładnika, by wyciągnąć chłopaków skazanych na szafot. Chuj z tego wyszedł, bo nas przechwycili i rozrzucili po więzieniach. Nazywam się Ametsu Haranibu - poinformował Cię i wyciągnął dłoń, by móc Ci ją uścisnąć. - Wszyscy wiemy, że Rzeźnik został złapany, ale byliśmy przekonani, że wsadzą nam jakiegoś szpiega, który będzie od nas wyciągał informacje. Dlatego Cię testowaliśmy wczoraj. Ten Blondyn to Moken Mareboru. Były mafioza, który podczas wojny wrócił do kraju by pomóc rodzinie się wydostać. Złapali go kurwy w porcie przy próbie ucieczki, zajebali matke na jego oczach i siostrę z mężem, a w raporcie wpisali, że się rzucali i zaciukali ich w obronie własnej.

Tutaj zrobił przerwę i wyjął przygotowane wcześniej fajki, po czym odpalił i zaciągnał się.
- Ten w bandażach nazywa się Kuziwa. Podobno do narkotyków dodawał trucizny, a potem sprzedawał ją w barach, gdzie skorumpowani strażnicy uprawiali hazard i zamawiali dziewczyny. Nie wiadomo ilu chujów wytruł, nim udało się go złapać. On sam mówi, że nie wie.

Podczas tych opowiastek, chodziliście w kółko, ale widziałeś, że ludzie patrzyli na Ciebie różnie - albo spode łba, albo odwracali wzrok, albo się wręcz gapili, jakby próbowali zgadnąć, czy Ty to Ty.
- Zaś ten w oku...

Gdy tylko zaczął mówić, nagle ziemią targnęło. Wszystko poruszyło się niczym jakaś płyta, aż mogło się wydawać, że nie tylko budynek, ale i cała osada zafalowała. Nie, to nie był jakiś wybuch z notki, czy coś podobnego. Miałeś wrażenie, że całą wyspą zatrząsnęło i to solidnie. Jednakże to targnięcie było jednorazowe. Cokolwiek się stało, było to coś zdecydowanie dziwnego.

Nagle ni z tego ni z owego usłyszałeś krzyk. Okularnik, który stał przy siatce zaczął machać rękami.
- MÓWIŁEM! NIE CHCIELI MNIE SŁUCHAĆ! MÓWIŁEM! BUD..Z.. - i zaczął kasłać. Kaszel nie ustawał, a on sam opadł na kolana. Złapał się za gardło i osunął na ziemię.

Jeden z osadzonych na spacerniaku zaczął wołać
- ODDZIAŁOWY! LEKARZA! UMARŁ CHYBA!

No i zaczął się chaos...ponieważ żadnego strażnika nie było w okolicy. To co widziałeś, to to, że nagle z jego ust zaczęła wychodzić piana. Na pierwszy rzut oka wiedziałeś, że mężczyzna dostał ataku epilepsji. Nikt z osadzonych jednak nie wiedział co ma robić. Jednak to co przykuło Twój wzrok, to...wulkan, który był ledwo widoczny. Mogłeś dostrzec, że nad nim unosiła się jakaś dziwna para. Jednakże jeżeli chciałeś pomóc swojemu towarzyszowi z celi, to nie miałeś czasu na podziwianie.
---

Oddziałowy Mizan
Ametsu Haranibu - klik
Kuziwa Atsudashi - klik
Doruno Hironoru - klik
Moken Mareboru - klik

[Arii]

Fabuła Więzienna

394 rok, Fuyuhana

---

Wszyscy z grupy rozeszli się w innych kierunkach a on z grubszym krążył po dachu. Rozmowa się toczyła w sposób, którego Arii jeszcze nie rozumiał, ale próbował zakodować, jak rozmawiać z tutejszą społecznością. Czy to prawda co opowiadają? Eh... Niestety tak. Ale Arii nie przerywał w końcu mógł się przedstawić i dowiedzieć się czegoś o swoich nowych towarzyszach. Każdy z nich był jakoś powiązany w walkę z Cesarstwem i każdy trafił tutaj lub inaczej ucierpiał. Odetchnął, gdy dostał chwilę na sprostowanie. Mocniej otulił się kocem. -Niestety to ja. Nie raz i nie dwa mierzyłem się z cesarskimi. Pomogłem wielu osobom wydostać się z wyspy. Niestety ostatnia akcja pod Shiroyamą... Zakończyła się moim schwytaniem...- westchnął na samo wspomnienie. Koszmary będą go cały czas nękać i wiedział, że tak to się skończy. Dalsza rozmowa skupiła się na dalszym streszczeniu życiorysu sprzed złapania współlokatorów z celi. Wszyscy mieli tragiczny koniec w tym więzieniu, ale najbardziej ruszyła go historia blondyna, Mokena. Zabicie członków rodziny na jego oczach? Najgorsze, co można było zrobić... Przypomniał sobie małych chłopców, których uratował od znęcających się nad nimi strażników. Cesarscy byli potworami takimi samymi jak ich cesarz, Waneko.

I nagle ziemia się zatrząsnęła, poczuł jak traci równowagę, więc jedną dłonią puścił otulający go koc i chwycił za murek/balustradę, aby się nie wywrócić. Spojrzał się w kierunku wulkanu i zobaczył dziwną parą... która nie była chmurami... Po ostatnich przeżyciach domyślał się, że nagle wulkan stał się aktywny, ale czy tak to powinno wyglądać? Nie dane mu było analizować tej sprawy, ponieważ okularnik z jego celi, który zaczytywał się w legendach shinobich zaczął krzyczeć i nagle... upadł a z ust zaczęła lecieć mu piana. Nie wiedział nawet kiedy, ale ruszył pędem do niego zanim jakiś z osadzonych zaczął krzyczeć po strażnika. Było to silniejsze od niego. W biegu zaczął składać koc tak, aby utworzyć z niego coś na wzór podparcia na głowę i ślizgnął się do umierającego. -NIE UMARŁ! WEZWAĆ STRAŻNIKA I LEKARZA!!!! JUŻ!!!!- palcem wskazał na kolejnego z więźniów, aby poczuł odpowiedzialność jego słów. Nie było czasu na maruderów. Podłożył mu pod głowę koc i ułożył ciało na prawy bok, odchylił mu delikatnie głowę do tyłu, żeby udrożnić drogi oddechowe. -TRZYMAĆ SIĘ Z DALEKA! SZTUCZNY TŁUM NIE POMOŻE!- chłopak zaczął doglądać okularnika czy nic poważniejszego mu się nie wydarzyło. Nie próbował trzymać jego ciała, żeby nie zrobić mu większej krzywdy. Ale może ktoś coś mu zrobił? Spojrzał na jego notatnik i w całym tym harmidrze podsunął go pod koc, aby nikt go stąd nie zabrał. Najwidoczniej on coś wiedział patrząc na jego ekscytację.

---

  Ukryty tekst

[Ario]

---

Fabuła Więzienna

Arii

---

Krótka przechadzka i rozmowa z Ametsu, zakończyła się dymami - i to dosłownie. Wulkan oddalony o tyle, że ledwo było go widać wydobył z siebie parę, a okularnik padł na ziemię. Ty na szczęście byłeś medykiem, którego nikt nie chciał, a każdy w tej sekundzie potrzebował. Co prawda ludzie rozeszli się, dopuszczając Cię do mężczyzny. Co najważniejsze, rzuciłeś odrazu koc, aby tylko przechwycić w dalszym kroku notatnik dla siebie.

Wydałeś proste komendy i sam zaczął oglądać pacjenta. Piana wydostawała się z jego ust, ale wiedziałeś, że jego życie nie jest zagrożone. Tylko...coś Ci w tej sytuacji nie pasowało. Jego oczy nie miały źrenic, były same białka, a też czas, w którym to wszystko zeszło się w czasie, było jakieś takie...no intuicja Ci podpowiadała, że coś jest bardzo nie tak.

Przy Tobie było z 4-5 gapiów, którzy nic nie mówili, a jedynie przyglądali się sytuacji, zaś nagle drzwi na spacerniak otworzyły się i wbiegło około 9-10 strażników, a za nimi napływali kolejni. Tylko nie byli to normalni strażnicy. Ci byli ubrani w zbroje oraz kaski, mieli także pały. Jednak tym razem nie gumowe, a chyba takie sztywne, przypominające bardziej tonfy.

Przygotowałeś okularnika do przybycia lekarzy - podłożyłeś mu pod głowę koc z schowanym wcześniej notatnikiem, a następnie przechyliłeś go na bok. Trochę czekaliście na przybycie straży, a gdy już ona się pojawiła, źrenice okularnika wróciły do normy.

Usłyszałeś za plecami krzyk.
- Rzeźnik! Odsuwaj się od osadzonego! - co mogło Cię lekko zaniepokoić. Odruchowo odwróciłeś się, by zobaczyć, jak dość spory mężczyzna biegnie w Twoim kierunku, wykrzykując różne polecenia. Nagle jednak poczułeś szarpnięcie. To okularnik złapał Cię za rękaw i spojrzał na Ciebie dośc przytomnym już wzrokiem.
- NIE...POZWÓL....ImMMmmM...!! - ostatnie słowo wychrypiał.

I wtedy nagle poczułeś jak strażnik zasadził Ci kopnięcie na twarz. Ciężki bucior wylądował na Twojej brodzie, a Ty sam poleciałeś na 3-4 metry w bok. Krew zalała Ci brodę i coś strzeliło w Twoim nosie, a Ty sam straciłeś przez chwilę orientację w terenie. Upadłeś pod siatką, a na ten widok wszyscy na spacerniaku zamarli.

  Ukryty tekst

Byłeś w takim szoku, że dopiero po chwili doszedłeś do siebie i obraz Ci się wyostrzył. Strażnicy byli na środku placu, zaś osadzeni na obrzeżach. Nikt nie wiedział jak ma się zachować. Przynajmniej zdecydowana większość.
- Zajebał Rzeźnikowi! On pomagał Dorunowi! Chuj w pysk cesarskim! - krzyknął gruby, który chyba nie bardzo pękał całej tej sytuacji.

W tym momencie wydarzyła się kolejna rzecz, która przesądziła o dalszych wydarzeniach. Tak jak Gruby dał hasło, do zasiania niepewności, tak blondyn z Twojej celi, wykonał pierwszy krok. Dwoma susami doskoczył do strażnika, który kopnął Cię w twarz i wypłacił mu takiego podbródka, że hełm, który miał na głowie wyleciał w powietrze i wyfrunął poza spacerniak, lecąc na ulicę z 5 czy 6 piętra, bo tam się teraz znajdowaliście. Oprócz tego, że spadł mu kask, był przerażający dźwięk łamanej kości, a facet prawie by osunął się na ziemię. Prawię, bo blondyn złapał go za fraki, by ten nie poleciał za daleko i poprawił mu z główki w środek czoła. Nos strażnika przekrzywił się o kąt prosty w bok i teraz nie było żadnych złudzeń. Facet albo nie żył, albo miał krytyczne obrażenia, bo padł na ziemię z otwartymi oczami, które były skierowane w Twoim kierunku.

Padł okrzyk i wszyscy rzucili się do regularnej bitwy. Na spacerniak zaczęło wpadać coraz więcej strażników, którzy jak kogoś obezwładnili, to wyprowadzali na zewnątrz. Gdy udało Ci się dźwignąć na nogi, bitka trwała w najlepsze. Najlepiej radzili sobie ludzie z Twojej celi, to zdecydowanie, chociaż były też jednostki, które im dorównywały.

Większość jednak padała na strzała i niedługo bunt miał być powstrzymany. Niektórzy strażnicy przybiegli z dużymi tarczami, którymi starali się dociskać osadzonych do ziemi lub ściany.

Na Ciebie samego szedł oddział 3 strażników - jeden z tarczą i dwóch z pałami.
- Osadzony gleba! Nie pogarszaj swojej sytuacji! - wydał Ci polecenie jeden z nich. Ty zaś byłeś w pozycji klęczącej - mogłeś albo wstawać, bo czucie już Ci wróciło do normy, albo kłaść się na ziemie.

Chyba, że miałeś własny pomysł na to wszystko.
---

Oddziałowy Mizan
Ametsu Haranibu - klik
Kuziwa Atsudashi - klik
Doruno Hironoru - klik
Moken Mareboru - klik

[Arii]

Fabuła Więzienna

394 rok, Fuyuhana

---

Nie rozumiał, dlaczego wydarzyło się to co się wydarzyło. Chciał tylko pomóc komuś, kto nagle padł. Ale czuł, że coś jest nie tak. Zbieg okoliczności był zbyt oczywisty i jak dla niego widoczny. Ale nagle pojawili się cesarscy, ten co chciał powiedzieć. Arii przytrzymał go i sięgnął drugą dłonią po notatnik. Wiedział, że coś złego idzie w jego stronę, dlatego nie zamierzał im zostawić żadnego dowodu. I w tym momencie dostał butem w twarz. Stracił przez chwilę orientację w tym gdzie jest, kim jest i po co tutaj jest. Przeturlał się przez posadzkę dachu i nie widział, jaki chaos się stworzył w kilka sekund po tym. Gdy zaczęły wracać do niego myśli pierwsze co poczuł to notatnik w dłoni, który włożył sobie pomiędzy spodenki a rodzaj gaci, które na sobie miał. Wszystko leżąc. A kiedy wstawał poczuł, jak z nosa cieknie mu krew. Gdy spojrzał się w górę Moken prawdopodobnie zabijał jednego ze strażników i gdy Arii chciał się wycofać, jego ciało zamarło, serce zabiło kilka razy szybciej, oddech przyspieszył, źrenice mu się rozszerzyły, postawa nieco bardziej przypomniała jakiegoś zakapiora.

Gdy podniósł głowę jego wzrok się zmienił. Patrzył na biegnących w jego stronę strażników. Ale to już nie był Arii. Szaleńczy uśmiech zawitał na jego twarzy. -NO, NO CESARSKIE KURWY!!! PRZYWITAJCIE RZEŹNIKA GODNIE SWOJĄ KRWIĄ!!!- i bez niczego ruszył do przodu z całą możliwą prędkością. W jego głowie były tylko intuicja i chęć mordu. Skupił się na mężczyźnie z tarczą i jakoś pół metra od niego poczekał, aż dwójka jego kumpli na niego ruszy ze swoimi pałami. Gdy tylko to się wydarzyło, doskoczył do pierwszego i uderzył w jego splot słoneczny. Gdyby jednak zamachnął się na niego pałą chwyciłby za nią i zbliżył się wykonując dokładnie ten sam ruch. Odskoczył w bok - prawdopodobnie mając pałę. Gdyby jednak nie, zamierzał ruszyć na mężczyznę z tarczą i przeskoczyć nad nim, za jego plecy, doskakując i chwytając za włosy, ciągnąc do tyłu na spotkanie z jego pięścią. Trzykrotnie. Poruszał nim tak, żeby drugi z pałujących był zasłaniany przez tarczę

---

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Ario]

---

Fabuła Więzienna

Arii

---

Kopnięcie i późniejsze sytuacje sprawiły, że obudził się w Tobie Twój mroczny awatar - Wielorybi Rźeznik. W tym momencie Arii poszedł spać, a nad jego ciałem zapanował istny demon, który nie zamierzał poddawać się na żadne krzyki swoich opraców.

W tym momencie wydarłeś się, nazywając Cesarskimi zwykłymi szonami, a sam ruszyłeś na nich, zapominając o ranie. Twoja taktyka nie zadziałała dokładnie tak jak zamierzałeś, bo dwóch zawodników schowało się za tarczowym, a ten zamierzał zepchnąć Cię na siatkę. Instynkt jednak podpowiedział Ci, żeby wyskoczyć na bok i tak też zrobiłeś. Miałes wtedy na otwartej pozycji jednego ze strażników i tym samym gdy on próbował wykonać atak pałką, Ty wykorzystałeś ten moment i wyprowadziłeś atak w splot słoneczny.

Brak chakry jedynie pozbawił Cię destrukcyjnej siły, ale techniki i wyszkolenia nikt nie mógł Ci odjąc. Trafiłeś idealnie w punkt a chłop wydał z siebie niemy krzyk i opadł na ziemię, tym samym psując im zaplanowaną formację. Tarczowy zdążył sie odwrócić, jednak problem miał ten trzeci, bo musiał przeskoczyć nad swoim leżącym kolegą. Poza tym, już nie byłeś przy siatce więc od nowa musieli zacząć Cię spychać. Niestety, nie miałeś jak przechwycic pały, więc pozostało czy czyste taijutsu oraz trochę strategii.

Rzeźnik wykorzystał moment przeskoku, by wykonać kopnięcie i tym samym trafić chłopa w momencie lotu, by zachwiać jego równowagą i powalić na ziemię. Teraz miał chwilę, by zatańczyć z tarczownikiem. Rzeźnik wyskoczył w górę i przeleciał nad tarczą, łapiąc za hełm przeciwnika i zrzucając go na dół. Drugą ręką zdążył złapać go za włosy, nim tamten sparaliżowany też strachem tego co widział, zdążył się w ogóle odwrócic. Arii wyprowadził mu trzy ciosy na nos, a strażnik odrzucił tarczę i również padł na ziemię z twarzą wymazaną we krwi.

Rewolucjonista poczuł krew i tym samym w tej chwili mógł przejąć pałkę od pierwszego (tego co dostał w splot) i gdy drugi straznik, co dostał kopa, podnosił się, Rzeźnik po prostu wypłacił mu listwę w sam czubek głowy, jakby wbijał gwoździa w ziemię. Hełm pękł na pół, a mężczyzna osunął się nieprzytomny na ziemię. Gdyby nie ochrona głowy, raczej byłaby śmierć na miejscu.

Teraz Arii mógł zobaczyć plac boju. W jego kierunku biegło dwóch zwykłych strażników z pałkami. Blondyn był osaczony przez 2 tarczowników i 3 strażników, a Ametsu próbował wyrwać tarczę jednemu z przeciwików, podczas gdy dwóch innych okładało go pałkami.

Pomału ta walka jednak była przeważana przez siły cesarskie, które ciągle napływały na spacerniak. Zostało już tylko pięciu czy sześciu z osadzonych, wliczając Ariiego.
---

Oddziałowy Mizan
Ametsu Haranibu - klik
Kuziwa Atsudashi - klik
Doruno Hironoru - klik
Moken Mareboru - klik

[Arii]

Fabuła Więzienna

394 rok, Fuyuhana

---

Cóż to było za cudowne uczucie. Czuł jak jego krew przyspiesza przepływ w żyłach, jak buzuje mu w głowie. W uszach słyszał tylko piękny dźwięk steków, bólu, łamanych kości, plucia krwią. To była muzyka, która kochał. Wbił trzech strażników w glebę i rozejrzał się dalej, szukając kolejnej ofiary. A było ich kilka. Wyszczerzył się i zaczął krzyczeć. -Buahahshaha. Hahaha!!!- w swoim szaleńczym przebłysku podniósł tarczę i rzucił ją w stronę Ametsu tak, żeby padła mu u stóp. W trakcie lotu tarczy poleciał w stronę otoczonego blondyna. -ŁAP WIELKOLUDZIE!!! JAHAHA!!!!- i każdego zbliżającego się strażnika zwodził, żeby zaatakował, odskakiwał w bok i dzielił go pierw w nadgarstek, łokieć i w podbródek - wszystko za pomocą pałki. A swoim ciężarem w impecie odpychał ich od siebie, nie tracąc impetu. Gdy tylko pojawił się w pobliżu blondyna ślizgnął się pod jednego z tarczowników i uderzył wprost w udo a drugą nogą chwycił drugiego tarczowników i zrobił kosę, aby stracił równowagę. Domyślał się, że jego nowy przyjaciel wykorzysta dobrze taką sytuację. A on jednym uderzeniem pałki zamierzał pozbawić przytomności tarczowników za jednym obrotem i wstać na nogi i przygnieść stopą głowę jednego z cesarskich do posadzki, tak aby usłyszeć chrząst łamanego nosa lub szczęki.

Czuł obrzydzenie do tego co musiał obserwować, ale nie takie, aby próbować się wydostać z tej dziwnej bariery w myślach. Sam pozwolił się tutaj uwięzić. Wiedział, że w takiej sytuacji to bezlitosny Rzeźnik lepiej sobie poradzi. Ale nadal... Jego ciało było oddane leczeniu, ale teraz zadawał poważne obrażenia... Chociaż czy cesarscy nie na to właśnie zasłużyli? Arii nie wiedział... Postanowił wszystko obserwować i może wychwyci coś, czego Rzeźnik w swoim szale nie zdoła... I tak mieli iść na ścięcie, więc trochę krwi musiało się jeszcze ulac... Nawet jeżeli było to obrzydliwe...

-No, dobra rozgrzewka. A teraz się kurwa trochę postarajcie mnie zabawić, bo zaczynacie mnie nużyć! Jahahahahahah!- przeczesał dłonią włosy do tyłu i spojrzał się po zbiorowisku cesarskich i jego pozal się Boże kumplach, którzy odchodzili do lamusa przez tarczowników. Ale miał już w tym doświadczenie, wiedział jak ich zachęcić, wiedział jak rozgrzać ich serca... -A wy na co kurwa czekacie?! Rodziny wam pozabijali, uwięzili jak szczury, bo nie zgodzili się się z reżimem ich pojebanego panicza! Są zwykłymi kundlami Cesarza a pozwalacie sobą tak pomiatać. Lapać za ich kurwa pałki i tarczę!!! Napierdolić wszystkich!!!- podniósł drugą pałkę i przerzucił je sobie w dłoni i mocno je chwycił, uderzając o nie, aby sprawdzić jak twarde są, wytarł krew spod nosa i oblizał ją z wierzchu jego dłoni. Uwielbiał ten żelazny posmak. Kręcił go. Ale bardziej kręcił go ból jego przeciwników. Dlatego przeszedł na są, środek balkonu, powalając każdego strażnika, skacząc, uderzając w krtań, dłonie, kolana, splot słoneczny, w hełmy albo wprost wbijając pałki w czyjąś twarz. Zamierzał spędzić tutaj jak najwięcej czasu, czekając na prawdziwe wyzwanie. Wiedział. Że zostanie w końcu powalony... Ale miał w tym swój cel. Przyglądał się wszystkim strażnikom, zapamiętywał ich uzbrojenie, wygląd, postawy, ustawienia, ruchy, kto rządził w formacjach. Ale również doglądał rzeczy, dla innych niewidocznych. Gdzies musiały być źródła blokowania chakry i albo są widoczne, albo będą gdzieś ukryte. Musiał zapamiętać wszystko, jak najlepiej. Żeby ten drugi mógł analizować i myśleć nad wszystkim innym, czego on nie potrafił. Słabeusz nie wiedział, że mogli koegzystować razem i ciągnąć z tego odpowiednie korzyści a to właśnie zamierzał zrobić Rzeźnik. Arii był geniuszem w swojej dziedzinie i miał łeb nie od parady, widział więcej od innych i potrafił wyjść z różnych sytuacji. Dlatego jeżeli zrozumie ten akt to wyciągnie z całego otoczenia odpowiednie informacje, widząc więcej niż jego alterego.

---

  Ukryty tekst