Siedziba władzy

[Ario]

Anzou
Misja wojenna rangi A
Kolejka 3/19

Ekspansja Kaminari - Etap 1

Wszystkie polecenia wydawały Ci się w miare zrozumiałe, jednakże miałeś też swoją teorię na temat podchodzenia w sposób bardziej...wyprofilowany. Z jednej strony dobrze nauczyć się czegoś nowego, z drugiej nie byłeś do końca pewny, czy nadajesz się do działania bardziej infiltracyjnego. Władca Piorunów raczej był znany z temperamentu podobnego do Chino-sama, stąd od razu nawiązaliście nić porozumienia.
- Cóż...znaku jako takiego nie ustalaliśmy, ponieważ wszyscy wysłani tam Shinobi są raczej dość doświadczeni, więc jak teraz pytasz to kurczę troche mi głupio, że przeoczyłam taką rzecz. - dziewczę niewinnie się uśmiechnęło i podrapało po czubku głowy. - Eto...nie powinnam tego mówić, ale chyba mam jedną poszlakę dla Ciebie. Pani Kagada to przyjaciółka z dawnych lat pani Chino, więc napewno będzie wiedziała o niej sporo. Napewno możesz ją zapytać o coś, co tylko my będziemy wiedzieli czyli na przykład...eee...w sumie to nie wiem, przepraszam, jestem bardzo niewyspana. - twarz dziewczyny pobladła, ale wiedziałeś, że Cię nie oszukuje. Ledwo kontaktowała. Zapewne jak wyjdziesz to położy się na biurku i uśnie na kolejne kilka godzin.
- To co musisz wiedzieć, to fakt, że te tereny nie wyglądają tak jak zapamiętałeś. Dużo z naszych ziem ze względu na szkodliwość kamienia zmieniło się w jałowe pustynie. Im bliżej wody, tym wiadomo, że roślinności będzie więcej, ale no...weź ze sobą dużo wody. To może być w miarę ciężka podróż. - powiedziała. - Masz jeszcze tutaj mapę, byś trafił do celu.

Wydawało się, że wszystko co potrzebujesz masz gotowe. Jak chcesz coś dopytać, to pytaj, a jak nie, to ruszaj w drogę.

[Rei Uta]

Misja D
Oya

Poranek
1/7

Dzień powoli budził miasto do życia, w chwili gdy pojawiało się na jego ulicach coraz więcej mieszkańców. Pośród szarego tłumu dało się wyróżnić niektórych ludzi, całkowicie odstających od reszty zgromadzenia. W pewnej chwili wrota do biura władzy otworzyły się z impetem, a do środka wmaszerował mężczyzna ubrany w strój podróżny. Z poirytowaniem w oczach spojrzał na kilku zebranych mężczyzn, po czym przemówił do najbardziej rzeczowego sądząc po spojrzeniu rzucanym przez starca.

– Zróbcie coś z tym przeklętym przejazdem przez rzekę, jeśli cieśla boi się iść bez obstawy to dajcie mu jakiegoś rekruta… Cztery godziny staliśmy, zanim woda opadła na tyle by przedostać się na drugi brzeg – Człowiek który nie podał swojego imienia, ale najwidoczniej był dobrze znany przez zgromadzonych wyszedł z gabinetu… Pozostawiając wszystkich z kamiennymi minami.

– No nic, trzeba będzie się tym zająć w pierwszej kolejności – Przemówił ten, do którego zwracał się mężczyzna.
Wioska dopiero, co budziła się do życia, a wielu z ludzi zamierzało dopiero zdecydować za co właściwie się dzisiaj zabrać. Pośród tłumu kroczyła również Oya, dziewczyna która miała dzisiaj zgłosić się do biura władzy zgodnie z listem, który otrzymała poprzedniego dnia. Możliwe, że zbieg okoliczności zmieni jej życie bardziej, niż mogła się tego spodziewać. Krok za krokiem spokojnie zmierzała główną ulicą, pośród tłumu innych ludzi walczących obecnie z własnymi problemami. Świat stawał się niebezpieczny, a shinobi byli potrzebni bardziej niż wcześniej.

Obcy
Urzędnik

[Oya]

Poranki nie były jej ulubioną porą dnia. Uwielbiała spać i odpoczywać. Poprzedniego dnia za bardzo nadwyrężyła siły na domowe sprawunki, w których pomagała matce. Ale pozwalało jej to uciec od myśli z pierwszej poważnej misji. Pilnowała "zdrajczynię", która została w to wrobiona, zgwałcona i pozostawiona przez klan na pastwę losu. Jej mąż odszedł... Oya złożyła mu kwiaty obiecując, że postara się coś z tym zrobić, ale nie wiedziała, jak jako początkująca Doko mogła coś zrobić... I kiedy była zamyślona i zagubiona we własnych myślach otrzymała list, w którym została powiadomiona o zgłoszeniu się do władz na następny dzień. Kolejne zlecenie?

Nie mogła długo zasnąć. Może będą połączone? Nie, napewno nie. W osadzie dużo się działo. Walki związane z Kujaku zabierały za dużo społecznej przestrzeni. Coraz więcej przerażenia widać było na ludzkich twarzach a Oyi, białowłosej piękności robiło się żal... Chciała, aby jej lud nie musiał przejmować się takimi rzeczami. Chciała po prostu, aby mogli żyć w pokoju. Pierw Uchiha, teraz Dzicy... Ile jeszcze jej naród musiał wycierpieć, aby ktoś był szczęśliwy?

Krocząc po osadzie, kiedy inni dopiero co się budzili uspokoił ją. Jeszcze nie wszystko było stracone... Mogła pomóc, ile tylko mogła i na ile było ją teraz stać. Dlatego przyspieszyła, aby pojawić się w środku budynku, gdzie otrzymać miała swoje zlecenie. Jej kroki były szybkie i pewne. Skierowała się do odpowiedniego pomieszczenia zapukała i poczekała na pozwolenie wejścia. Kiedy je usłyszała wkroczyła do środka kłaniając się nisko przed zebranymi. -Arashi Oya. Zostałam wczoraj wezwana do odebrania zlecenia.- i spojrzała się po mężczyznach (i kobietach, jeżeli takie się tutaj znalazły.

[Rei Uta]

Misja D
Oya

Poranek
2/7

Bohaterka dotarła do siedziby władzy, postępując zgodnie z poleceniem, które otrzymała. W środku panował klasyczny klimat biurowy, który rządził się prostotą i brakiem niepotrzebnego marnowania przestrzeni na dekoracje. Po minięciu strażników i dostaniu się do gabinetu, Oya mogła zauważyć dwie kobiety oraz młodego mężczyznę, który siedział w kącie sali. Rude bliźniaczki spoglądały na papiery rozłożone przed sobą, a ta z prawej co jakiś czas dyktowała coś praktykantowi do zapisania. Gdy bohaterka przedstawiła się oraz, to po co przyszła, ta która do tej pory pozostawała cicho przerzuciła kilka kartek, zanim nie trafiła na właściwą.

– Arashi Oya… Dōkō, tak – Przemówiła spokojnie, po czym przerzuciła swój wzrok na nastolatkę.

– Będziesz towarzyszyć Danzo Hatashiemu do mostu na północnej rzece. Dwa dni temu się zawalił i ktoś musi pomóc chłopom właściwie to poskładać… Danzo ma doświadczenie w takich rzeczach, ale z reguły jest cykorem – Kobieta zaśmiała się pod nosem, po czym kontynuowała przyjemnym głosem.

– Jeśli chcesz możesz zgłosić się do niego od razu, zajmuje pokój w karczmie Kiturai. – Zadanie było przekazane szybko i profesjonalnie, bez zbędnego wdawania się w szczegóły, których przy misji tej rangi nikt chyba nie oczekiwał. Jeśli Oya miała jakieś pytania mogła je oczywiście zadać. W jej interesie leżało teraz, jak szybko podejmie się pozyskanego zadania. Bohaterka nie powinna mieć również problemu ze znalezieniem miejsca, w których zatrzymał się cieśla, zwłaszcza że karczma była ulokowana na głównej drodze do centrum miasta. Obie kobiety wróciły do swych zajęć, a drzwi do gabinetu otworzyły się na kolejnych petentów.

Jeśli brak pytań to kolejny post tutaj -->

Obcy
Urzędnik