Dom Chise i Ichiro

[Hitsukejin Shiga]

Za każdym razem gdy Shiga mówił coś... hmmm... kontrowersyjnego? Czy to dobre słowo? Nie no. Nie do końca. Bo to nie jest kontrowersyjne. Jeśli zaufamy słowniczkowi to kontrowersja «rozbieżność opinii pociągająca za sobą dyskusje i spory». Czy tutaj są spory i dyskusje? No właśnie kurcze nie, to coś... hem, zgoła innego. To jest zgoła kurde antykontrowersyjność, bo Shiga miał przemożne wrażenie, że czego nie powie, to właśnie nie sprowokuje żadnego sporu i żadnej dyskusji. Mnich zaczynał odnosić wrażenie, że tylko jakaś tytanowa rzecz, z ołowiu czy coś, może ruszyć Chise. Na przykład obwieści jej, że idzie zamordować jej rodziców. Może to by wzbudziło ciut więcej emocji? Chociaż przy Chise... Ech, szkoda gadać. Tutaj ci ziomek mówi, że ma osiemdziesiąt lat ponad mimo wyglądania na dwadzieścia, że cholera jasna przeżył większość wydarzeń nowoczesnego świata o których ty słyszysz z opowieści albo czytasz w książkach i jest całkowity brak entuzjazmu. Tragedia.
-Chise wiesz jak gigantyczną ignorancją właśnie od Ciebie zaleciało? Mogę ci osobiście opowiedzieć o Kazuyoshim, zabójcy Lidera. O Hisato, poprzednim waszyn liderze. I o innych. I o Hanie, o wojnie, o zjeździe możnowładców, festiwalu radości... A ciebie tylko obchodzi to, żeby ci osobiście nie przyszli nakopać... - Mnich się załamał. Zasłonił dłoń twarzą, przysiadł aż i odetchnął bardzo głęboko. Balansował na bardzo cienkiej linii między rozszarpaniem Chise, a całkowitą depresją dzięki niej. Spowodowaną przez tą śliczną istotkę, co to Shiga by chciał do niej czuć same pozytywne emocje, a właśnie zastanawiał się nad odgryzieniem jej głowy i wsadzeniem jej na ten wachlarz Uciap na menhirze co to im wykonał z wdzięczności.
-Antykreator nie jest twoim wrogiem. Słyszałaś legendę o piątce, która go pokonała podobno pięćdziesiąt lat temu ponad? Byłem wtedy w okolicy. Jeden z Jashinistów był jednym z piątki. Wiesz co? Zdechli. A on wrócił teraz. Z całym szacunkiem, ale to chyba nie jest odpowiedni osobnik do upatrywania w nim sobie wroga. Na razie na twoim miejscu traktowałbym go jak tornado. Nie lubisz, nie chcesz spotkać, gdybyś mogła to byś powstrzymała, ale wiesz, że w starciu jeden na jeden zaprowadzi całkowite spustoszenie i nie masz zbyt wielkich szans. Z całym szacunkiem do twojej siły, Chise. - Shiga nie chciał urazić Uciapki, ale cóż, ciężko mu odmówić racji. Walka z Hanem, po tym co zaprezentował, szybkość, umiejętności dziwne, jego popieprzeni wysłannicy gdzie na najsłabszego trzeba było całej druzyny koksów...
-Widziałem pola bitew które wywoływał Han. Został zabity, a mimo to powrócił. Takie coś nie udałoby się nawet Jashiniście, więc musiał jakoś zostać przywrócony. Może przez swoich potężnych jeźdzców... - Mnich zastanawiał się na głos nad czyms, co było jak najbardziej możłiwą opcją, którą pewnie rozważało wielu, tylko niewielu mówiło na głos, bojąc się wywołania wilka z lasu. Fakt faktem, Shiga poznał Hana osobiście, Chise nawet bliżej... Oni mogli tak gadać.
Mnich na obie odmowy wzruszył ramionami, tracąc humor jeszcze bardziej.
-Jeszcze miesiąc temu na mnie leciałaś, jak mucha do miodu. Co to się stało, nie jestem tak pociągający gdy nie zagraża nam starsze zło w postaci potwora niszczącego świat, zamkniętego w ludzkiej skórze? I tak, tak, tak. Gościnność. Nie nadużywać. Strasznie gładko przesłaś nad tym, że jestem teraz częścią twojego rodu, do porządku dziennego. Co ja mam zrobić by na tobie jakieś mocne wrażenie wywrzeć? Dołączenie nic, niusy o wieku i liderach nic, ech, kończą się asy w rękawie. I nie wiem, co wypada, a co nie. Jeszcze pół roku temu, rok temu byłem krwiożerczą bestią Jashina nie przypominającego zbyt człowieka. Ogar Jashina z mocnymi ognistymi mocami. A dziś? Tyle starań i jeszcze nie padasz na mój widok, onieśmielona mną? - Wybuchnął śmiechem prosto jej w twarz, zbliżając sie. A jak, a tak, taka słodka mała - potężna, prowokacyjka. Przyszła pora na śniadanie, podczas którego Shiga za wiele nie zjadł. Nie mógł. Był zirytowany. Kiedy przyszła czas na trening, wyleciał do ogrodu niemalże długie susy przed Chise i rozebrał się do spodni, ściągając kimono, przygotowując się do walki.
-Spróbuje na tobie manewru którym prawie, gdyby nie mój własny błąd, pokonałbym tego owczego pastucha co wygrał turniej w Hanamurze... - Shiga zaczął składać pieczęci, a po kilku od razu wystrzelił ogień, mnich jednak nie przestał pieczęci składać, aż z jego rok wyskoczył narastający wielkością ognisty pająk. Taką właśnie pułapkę założył na Seinaru - jeśli nie weźmie pająka na twarz, to wpadnie w ogień, a to wyrok... Nie ma opcji B, jest tylko takie, a nie inne rozstrzygnięcie. Mnich był ciekawy na co stać kobietę, choć był gotów od razu wyłączyć ogień by jej nie skrzywdzić.

[Chise]

Chise obróciła się w stronę Jashinisty zirytowana. Co innego było pomyśleć coś o sobie samym, przyznać się do czegoś w myślach, a czym innym było słuchanie gdy ktoś inny o coś cię oskarża. A przynajmniej różnica w tym była dla dumnej Uchihy. Uniosła brew wysoko, nie przerywając mu kiedy to opowiadał o tym co on nie widział i gdzie to nie był...
- Chise wiesz jak gigantyczną ignorancją właśnie od Ciebie zaleciało? - przedrzeźniała go, mówiąc wysokim, piskliwym głosikiem, po czym przewróciła oczami - Shiga, wiesz jak gigantycznym egocentryzmem właśnie od Ciebie zaleciało? Myślisz, że wiesz więcej niż było spisane, więcej niż jakikolwiek świadek mógł przekazać? Mogę o tym porozmawiać przy herbacie czy czarce sake, ale dziś mamy chyba i dość planów bez lekcji historii - zabrzmiała nieprzyjemnie, bo i nie miała dobrego humoru. Odpowiedziała atakiem na atak, tak gdzie go poczuła. Jeśli sądził, że nie odpowie, to był w błędzie, nawet jeśli zagrywki były dziecinne. Odetchnęła głęboko.
- Mylisz się z Hanem - zaprzeczyła natychmiast jego słowom - Han jest moim wrogiem. Twoim wrogiem. Jest wrogiem nas wszystkich, naprawdę tego nie rozumiesz? To oczywiste, że nie mam siły by go pokonać, bo nikt takiej siły nie ma. Ale to, że wtedy pokonała go piątka shinobich.. Nie znaczy, że był wrogiem tylko tej piątki. Trzeba go ubić w końcu, raz na zawsze, a ja chce dołożyć do tego swoją cegiełkę, nawet jak nie mam sił się z nim mierzyć - odpowiadała z energią i pasją. Zdaje się, że znalazła w tym jakiś cel do dążenia.. Po czym nagle zamarła. Przypomniała sobie jego słowa na placu. Czy.. Czy nie o to mu chodziło? Robi teraz co chciał? Może Shiga miał racje. Może nie powinna się w to angażować.. Może o to mu chodziło, czyż nie? Przygryzła delikatnie wargę. W tym czasie Jashinista gadał, ale jego słowa przemykały gdzieś obok, bez zainteresowania. Dopiero na koniec się obudziła z krótkim "Co?".
Pojedynek był dobrym oderwaniem myśli. Shiga zaczął składać pieczęci, wypuścił jedną technikę katonu, potem drugą.. A Chise nawet się nie poruszyła. Ani o centymetr. Nie miała na sobie maski, więc mógł zobaczyć jej skrzywioną minę.
- To nazywasz walką wręcz? - zapytała kpiącym tonem.

[Hitsukejin Shiga]

I wreszcie są emocje! Wreszcie coś się dzieje! Są kurde, te, wybuchy! To znaczy, jeszcze nie ma, ale jest o kroczek jeden lub dwa od nich. Można powiedzieć kurdebalans, że wreszcie zaczęło się rozkręcać. A to mnicha ucieszyło, choć zdawał sobie sprawę, że wkurzanie Chise to tak, z repertuaru jego pomysłów, jeden z tych mniej doskonałych pomysłów. Bo co jak co, ale Chise jak się weźmie i zdenerwuje to jest całkiem straszna. A teraz jak ma tą straszną pieczątkę... no, to definitywnie może wywołać spustoszenie w ich relacji, jak ją przypadkiem odpali i mu urwie głowę po czym wpełźnie gdzieś do jaskini na kilka tygodni i nie odda głowy. To stosunkowo spore problemy może zrodzić... Zwłaszcza, że nie jest to opcja całkowicie niewykonalna. Już przecież Goro sam powiedział, że skutkiem ubocznym... a może jedną z głównych zalet jest wzrost agresji. To teraz kurde taka wkurzona Chise ze skokiem agresji i mamy akcję rodem z golluma gdzie Shiga byłby pierścieniem murowaną. Niedobrze. Nierozsądne prowokowanie jej do odpalenia znaku od tak, od tak, bez żadnej asekuracji....
-Chise wiesz, że zachowujesz się jak dziesięciolatka? Jak pomyśle pieszczoty na które mnie namówiłaś i do których się łasiłaś w Kaigan to czuje się jak pedofil. - Wyszczerzył swoje stalowe kły i kłapnął nimi lekko, robiąc to w formie pokazówki z przedrzeźnieniem. Wiedział, że musi kłapnąć szczęką, bo Chise nie widzi i nie zobaczy tego, że właśnie mnich grozi jej odgryzieniem conajmniej boczków, ostrząc sobie na dziewczynę kły.
-Han jest moim wrogiem? I han jest twoim wrogiem? Ach. Czyli to jednak była trafna przepowiednia. Cytując... Będziesz go szukać i sama do niego przyjdziesz. Swoją nienawiścią całkowicie wypełnisz wolę antykreatora. Dlatego jego plany, gdy ludzie już je poznają, są już dawno tak bardzo wprawione w ruch, że nie da się ich powstrzymać. Myśl o Hanie jak o powodzi. Goniąc za nią będziesz widzieć tylko zatopione i martwe ruiny. A stojąc grzecznie w miejscu... trafi się okazja by położyć wór z piachem i zatrzymać falę. Ci co gonią Hana będą zawsze za nim. - Ale teraz Shiga wziął i zabłysnął inteligencją, elokwencją i Jashin sam jeden wie czym jeszcze. Zabrzmiał tak dojrzale i MONDRZE, że Jashinie nieświęty do nieba niewzięty... W końcu jest uczonym mnichem, nie, musimy pamiętać, że wielu chłopów pozostaje niepiśmiennych mimo wszystko, na ich tle to Shiga serio był myślicielem.
Dziewczyna się jednak po tej życiowej nauce zawiesiła... A ogień nie. Nieubłagany żar gnał na Chise by ją zniszczyć i zabić bezpowrotnie razem z plugawą czakrą Hana w jej żyłach.
-Uczę się na błędach, ale symuluje też to co już było. - rzekł kiedy Hibashiri otoczyło ogniem bez możłiwośći ucieczki Chise. - Uwaga, zdejmuje spodnie. - Po tych słowach mnich się rozebrał i przerzucił pantalony nad ogniem... po czym wlazł na przełaj przez ogien do kręgu i założył pantalony. - Krąg ognia, ty i ja w środku. Wtedy ogień mnie oślepił i nie widziałem nadchodzącego z ręki samuraja ataku. Dobra. Można trenować. Krańcem naszej areny oczywiście ogień. Czujesz go, prawda? Jest wspaniały, prawda? - Zaśmiał się Shiga naśladując bardzo dobrze głos Antykreatora, który wwiercił mu się w głowę i w niej utknął. Mnich dobył ostrza, zastanawiając się nad tym co uczyni w swojej kolejce Chise, wiedząc, że teraz jej pora na ruch. W końcu to trening, nie mordobicie.

[Chise]

- Ja zachowuje się jak dziesięciolatka, a mam dziewiętnaście. Ty zachowujesz się na dziewięć, a masz osiemdziesiąt. Co to o to tobie świadczy? - dokuczyła mu, odpowiadając na jego prowokacje. Oboje wiedzieli, że mówił.. Pół żartem, pół serio, choć definitywnie była tu różnica zdań. Przewróciła oczami na jego kolejne porównanie. Najpierw tornado, teraz powódź.. Ktoś by pomyślał, że serio Han to jest jak żywiołak, tylko jakiś mieszany, wodno-powietrzny. Tyle, że on nie był żywiołakiem, tylko człowiekiem. No, teraz tak średnio, ale można tak uprościć.
- Jak nie obserwujesz, nie wiesz gdzie ta powódź będzie. I na co ci wtedy te wory z piachem? - wzruszyła ramionami - mojego zmiana i tak nie zmienisz. Nie zamierzam tylko czekać - zakończyła temat, jak dla niej.
Kiedy Shiga powiedział jej o tym, że zdejmuje spodnie, dziewczyna uniosła brew.
- Wiesz, że gdybyś nie powiedział, pewnie bym się nie zorientowała? - powiedziała lekko rozbawiona jego postępowaniem. Na dodatek jeszcze jedna myśl wpadła jej do głowy i wyszczerzyła ząbki.
- A może uczysz się na błędach bo tym razem nie spaliłeś sobie ubrań? - zachichotała lekko złośliwie. Poczekała aż się znów ubierze, choć aż lekko podskakiwała z niecierpliwości. Dawno nie miała już żadnego sparingu, właściwie to od Hanamury bodajże, bo od tamtej pory wszystkie jej walki były na poważnie.
Arena była wyznaczona, pozostało rozpocząć walkę. Shiga chyba jednak postanowił oddać jej inicjatywę, więc dziewczyna ruszyła.
W głowie miała już pomysł na pewien ruch, jednak musiała go przećwiczyć. Teoretycznie składał się z ruchów, które znała, ale musiała je jeszcze ogarnąć, by posługiwać się nimi płynnie, zresztą, już w Hanamurze wykonywała podobną sztuczkę, więc było to nijako tylko usprawnienie jej. Pierwszy miecz trzymała w buzi i uznała, ze lepiej będzie, jak tam zostanie. Próba łapania go w powietrzu lub wyrywania z ziemi mogłaby się skończyć z wybitymi zębami, a tego nie chciała przecież, prawda? Zostało więc sześć ostrzy, którymi musiała rozłożyć. Nie trzeba było długo się zastanawiać, by dojść do wniosku, że najlepiej będzie, gdy miecze umieszczone między udem a biodrem oraz w zgięciu kolana będą umieszczone tam ostatnie, żeby nie ograniczać jej mobilności aż do ostatniego możliwego momentu. Wydawało się to logiczne i najbardziej rozsądne wyjście, pozostawiające jej duże pole do popisu. Pozostało jej cztery miecze do ustalenia i z nimi był największy problem... Albo najmniejszy, zależy jak na to spojrzeć. Miała tu największą dowolność, mogła je złapać praktycznie jak chciała, ale warto było ustalić jakiś odgórny sposób, by się później nie pogubić.
Myśląc szybko, postanowiła je wyrzucać na przemian, raz tak, by się szybko wbiły w ziemię, a pozostałe tak, by je złapać w powietrzu, trzy tak i trzy tak. Jak postanowiła, tak zrobiła. Jak tylko je wrzuciła, nie miała czasu do namysłu, tylko musiała działać. Na szczęście, to nie była jej pierwsza próba, więc była nieco spokojniejsza o wynik. Pierwszy złapała w łokieć, a następnie wyciągnęła z ziemi kolejne ostrze i umieściła między barkiem, a szyją. Dwa złapała w podobny sposób, dzięki czemu zostały tylko dwa, które już miała złapać w bardzo konkretny sposób. Jednocześnie chwyciła je z ziemi i z powietrza, zyskując wszystkie siedem ostrzy, po czym doskoczyła do Shigi, wyprowadzając pierwsze ciosy, celując w pachę i kolano.

trening WT ranga B - Shikata no keikyoku

[Hitsukejin Shiga]

Mnich odchrząknął, szykując się do tego by brzmieć najbardziej poważnie jak tylko jest w stanie.
-Świadczy to o mnie, że jestem młody duchem i utrzymuje dobrą formę psychiczną i fizyczną, ty mochi bez nadzienia. - Ryknął śmiechem w reakcji na własną obelgę wobec Chise, ale miała trochę racji. Shiga zachowywał się dość ignorancko i infantylnie, a czasem irytująco, nie mając za grosz tej dystyngowanej gracji i powagi jakiej możnaby oczekiwać po kimś kto przezył tak wiele i ma te osiemdziesiąt ponad lat już na karku. No, ale Shiga to taka fasolka specjalnego docenienia, zawsze inny, pod prąd i na opak. Cały on, mnich zawadiaka, pasożyt jashina poza kontrolą.
I JAK NIE BŁYŚNIE, na słowa Chise, idea w głowie Shigi. Idea prosta, chciałby się przejść nad zalew tudzież jezioro tudzież morze, by wypocząć. Kiedy ostatni raz mieli okazję wypoczywać? Kurde, teraz znając życie zaraz pewnie pognają na jakąś misję, zadanie albo znowu przyjdzie pięćdziesięcioletni umrzyk się awanturować i wysyłach swoich zeschizowanych wyznawcow... Na szczęście ogień płonie ładnie i zgrabnie, będzie trzeba znowu pozbawić zycia któregoś z jeźdzców. To by była jazda.
-Na co mi te wory z piachem? Na zajebiste piaskowe zamki. Weź, jak ja bym chciał gdzieś wyjechać i poobijać się bambetlem do góry... Tutaj, skoro jestem najemnikiem Katsumi, pewnie wyciągniesz mnie niedługo na jakieś zadanie dla rodu? Teraz to oficjalnie jakby i mój ród więc jestem zobligowany na użyczenie wam ognia, byle tylko Katsumi się nie odwidziało gdy pozna dobrze moje... ciut ogniste i płomienne metody. Z drugiej strony przypomniałem sobie o czymś. W Kaigan istnieje sekta którą będę chciał przejąć by na jej podwalinach stworzyć Hi no Ishi, opowiadałem ci o tym? - Zaczął mężczyzna, przypominając sobie o tym fakcie przez to co sam mówił o zadaniach dla rodu i dla dobra kogoś. Tutaj też w sumie byłoby dla dobra, powstanie Hi no Ishi z krwi i kości byłoby dobrem dla całego świata. Taki recykling śmiecia i rezerwat dla unikatów, w dużym, lecz cudownym uproszczeniu.
-Hej, a jak się z czujesz z tym, że przez walki w Hanamurze, widziało mnie nago multum ludzi w Hanamurze, a ty nie? Nie czujesz się ciut zazdrosna o swojego Shigusia? - Wyszczerzył ząbki do Chise i tak jak zawsze, by to zakomunikować, że się szczerzy jak głupi do sera wziął i tymi stalowymi kłami kłapnął jakby chciał jej odgryźć tyłek przy samym karku. - Ja i nauka na błędach? Zapomnij, Chise. - I salwa śmiechu, ale takiego sympatycznego. Oboje doskonale wiedzieli, że odrobina wrednych żartów, z samych siebie, nikomu nie zaszkodzi. Chyba, że ktoś z zewnątrz zacznie się z nich nabijać. Wtedy grozi im, tym ktosiom, sromotna klęska i zagłada. Tylko Chise może dopierdzielać Shigiemu i vice versat.
A wtedy rozpoczęła się walka. Shiga czekał, stał, mniej więcej wiedział, co chce zrobić.
Czyli to co zwykle w takich sytuacjach, żywioł pełen i improwizacja. Gdy Chise się rzuciła świetnym planem Shigi jest przyjąć Chisowe cięcie w pachę i kolano, po czym... No, zależnie co zrobi Chise.
Jeśli Chise nie wypuści mieczy z rąk, to Shiga przewróci się na glebe, ciągnąc Chise na Siebie i używając elementarnej techniki czakry w stopach spróbuje tyknąć swoimi nogami nogi Chise - impet uderzenia czakry powinien przefikołkować Chise.
Chyba, że wypuści miecze z rąk, wtedy Shiga spróbuje uniknąć ciosów Chise susem przed Siebie, prosto pod jej ręką i wyciągnie miecze z siebie, wyrzucając je za ognistą bariere i zmniejszając arsenał Chise.

[Chise]

- Nie opowiadałeś - odpowiedziała z niechęcią dziewczyna, bo nie lubiła być niedoinformowana.. No i nie podobały się jej te zamierzenia. Jakaś wola ognia, sekta, kto wie co jeszcze. Poczuła się niepewnie i nie mogła powstrzymać się od złośliwości skierowanej w stronę Jashinisty.
- Nie wiedziałam, że wyrwałeś się z sekty Jashina by zakładać własną - kłapnęła zębami, nie kryjąc swojego dość negatywnego podejścia do tego pomysłu. A Shiga wcale jej nie ułatwiał niczego, wspominając o tym jak świecił nagim ciałem w Hanamurze. Skrzywiła się wyraźnie na samo wspomnienie tych.. Okoliczności. Plotki roznosiły się wtedy po mieście szybciej niż błyskawica i gadanie o spalającym się Jashiniście i wszystkim co z tym związane także nie uniknęły tego losu. Nie było to przyjemne dla niej jako osoby która wtedy coś zaczynała do niego czuć. Zmarszczyła brwi.
- To było bardzo zabawne - stwierdziła tonem, który łatwo stwierdzał, że jest wręcz odwrotnie - Czemu miałabym być zła. Przecież ja i tak cię nie zobaczę - wzruszyła ramionami zimno. Ciężko było wywnioskować czy chodziło jej o jej ślepotę.. Czy właśnie stwierdziła, że między nimi nic nie będzie. Ale jeszcze nie skończyła.
- Następnym razem musimy zamienić się rolami, jestem ciekawa twojej reakcji - dodała sucho, tylko dlatego, że wiedziała, że go to zdenerwuje. Nigdy nie była aniołkiem, a dziś chyba osiągała wyżyny.
Jednak pojedynek pomagał się uspokoić. Zaatakowała Shigę, który jak zwykle nie odpowiedział tak, jakby się spodziewała. Ze względu na Jashinizm mógł zrobić rzeczy, na które zwyczajny przeciwnik by się nie odważył, jak przyjęcie ciosu na przysłowiową klatę. Przez to musiała podejmować nieprzewidziane ruchy. Shiga pociągnął ją za sobą, a w głowie Chise błyskawicznie przewijały się scenariusze. Najgorszą opcją było wypuszczenie mieczy z rąk, ich utrata w ograniczonej arenie byłaby prawdopodobnie nieodwracalna. Postanowiła więc dać się pociągnąć na ziemię i przetoczyć nad nim, wskakując na równe nogi po jego drugiej stronie. Zaskakująco, sam jej w tym pomógł, kopiąc ją po nogach, przez co poleciała nawet z większym impetem niż zamierzała, lądując w kuckach. Odwróciła się i z półobrotu kopnęła Jashiniste w głowę, palując go nieco ogłuszyć, po czym zerwała się i odskoczyła.
Miała okazję przećwiczyć kolejny z pomysłów, który zalągł się jej w głowie. Na początku szybko musiała przemyśleć jaki cel miałby mieć to zagranie, by dobrze dopasować do jego wykonania i uznała, że dezorientowanie przeciwnika, by łatwiej było wyprowadzić ostateczny cios. Ze swoją szybkością na pewno byłaby w stanie zrobić coś w tym kierunku. Poprawiła miecze szybkim ruchem i zdecydowała się na atak. Zbliżając się do Jashinisty, przerzuciła jeden z mieczy z łokcia do dłoni, następnie z uda w stronę łokcia i wtedy chciała spod kolana przerzucić na udo, kiedy niechcący uderzyła płaską stronę łokcia o udo i niemal jej wypadł. Musiała wykonać jakiś niezręczny piruet, by utrzymać go w pozycji, a następnie podbić nogą, by tracił tam, gdzie powinien. Przygryzła wargę, nieco zdenerwowana. To wszystko było za wolne i zbyt przewidywalne, te rzuty Shiga mógł dostrzec bez wysiłku, a pokonała połowę drogi do niego. Musiała przyspieszyć. Ruchy były jej znane przecież, wykonywała już takie sztuczki, choć może w mniejszej skali. Teraz musiała to jakoś zgrabnie połączyć w jeden atak. Po zastanowieniu uznała, że nie może się skupiać tylko na rzutach, to musi wynikać naturalnie z poruszania się. Odetchnęła głęboko i ruszyła jeszcze raz, tym razem z tą myślą w głowie. Od razu poczuła różnicę, rzuty wychodziły dużo szybciej i naturalnie. Krótkie ćwiczenie pomogło jej w opanowaniu żonglerki do tego stopnia, że mogła zaatakować Jashinistę. Skoczyła obok niego i zaczęła migać mu mieczami przed oczami, coraz szybciej i szybciej, każdy podrzut sprawiał wrażenie, że to z niego wyjdzie cios. Spychała go do obrony, bo poruszała się cały czas do przodu, a nie zadawała finalnego ciosu, pozwalając sobie się wprawiać jeszcze moment. W końcu jednak skończyła zabawę, i zadała cios.. Który i tak wyszedł niespodziewanie. Wzrokowo były marne szanse na to, by Shiga mógł zobaczyć jak tnie płytko po jego klatce piersiowej, znacząc ją krwawa linią.

trening WT rangi B Jagguru

[Hitsukejin Shiga]

-Meh, opowiadałem, tylko jak zwykle nie słuchałaś. Ja zawsze miałem wrażenie, że jesteś niewidoma, ale gdyby porównać to jak walczysz z tobą na codzień to można raczej powiedzieć, że nie jesteś niewidoma tylko głucha. - Zaśmiał się nieco wrednie Jashinista. Mówił jej o Hi no Ishi, kilka razy conajmniej. A o sekcie opowiadał jej conajmniej pięć razy przez ostatnie miesiące. Jednak dziewczyna miała głowę jak sito, jedną dziurką wlatywało, drugą wylatywało. Mnich zwracał uwagę na wszystko co jej mówi i wszystko co ona mówi, ale zdawało się, że dziewczyna zapomniałaby nawet gdyby sama powiedziała coś arcyciekawego i ktoś by jej w dyskusji przypomniał, że przecież coś tam mówiła. Chise, jak Chise. Informacje które ona sama udzieliła mogłyby być jej opowiedziane za dwa miesiące i byłyby zupełną nowością i wielkim przeżyciem. Urocza dziewczynka z niej. A to podobno Shiga jest dziadeczkiem ze swoją osiemdziesiątką, to on powinien mieć problemy z pamięcią i z innymi rzeczami!
-Sekta sekcie nierówna. Widzisz, Jashiniści zabijają by zabijać. Mało które z nas zabija by utrzymać dar, dziewięćdziesiąt dziewięć procent z nas zabija dla przyjemnośći. O wilku mowa swoją drogą, ostatnio goje się gorzej, znacznie. Moja łaska musiała znów osłabnąć. Nie znasz jakiegoś skurwiego syna któremu będę mógł odebrać żywot? I mówie ci. Hi no Ishi i jashin to nie to samo. Hi no ishi będzie zrzeszał ludzi wyjątkowych, wartych ochrony i razem z nimi walczył o dobro takich jak Ty, ja, oni. Wyjątkowi. Mordercy i osoby marnotrawiące swoje dary będą naszym wrogiem. Yuji Saga, marnuje swój dar na bycie pajacem. Akuryo marnuje swój dar pragnąć śmierci. Tak, takie jednostki będą głównym wrogiem mojej organizacji. A chronić będziemy takich, co mają potencjał wyrosnąć na kogoś wielkiego. Stać cię kimś rzeźbiącym świat, kimś kto odmieni jego kształt.
Mnich rzeczywiście się zirytował na dogryzanie Chise. Dziś była wyjątkowo dużym wredzioszkiem. O ile śmianie się z jego golizny i atakowanie go obojętnością z przytaknięciem było nawet znośne nawet dla niego, to samo napomknięcie o zamianie ról sprawiło, że Shigiemu to się w głowie zagotowało ze złości i pojawiło się dużo niemiłych scenariuszy... na mordowanie kogokolwiek kto by ujrzał Chise nago!
-Teraz jestem mądrzejszy. Zdejmuję dół przed ogniem, przerzucam, wchodzę. Ale gdyby tak jakoś opracować ognioodporne spodnie... Jakąś mazią je nasmarować, żeby się tak łatwo nie zajmowały ogniem... Miałoby to sens, prawda? Powiedz, że tak. I nie skomentuje tego, że niby ty miałabyś przed kimś świecić ciałem... nagim... Nie wolno. Nikt na świecie nie jest godny cię oglądać nago. - Wyjąkał, wydukał niemalże. Gdyby Chise mogła go zobaczyć, zobaczyłaby, że spalił buraka. Jak sto osiemdziesiąt pięć stopni w skali buraczaności. Na sto!
Tak czy siak, Chise zaatakowała, tak jak myślał. I jej miecze cięły go w pachę tak jak myślał, przez co zaabsorbował siłę ciosu i przeciągnął dziewczynę na siebie. Czakra w stopach, uderzenie w nogi... i Chise przeleciała koziołka w stronę ognia, lądując blisko Hibashirowej ściany tak blisko by poczuć ten średnio przyjemny przypiekający gorąc który tylko się czaił, żeby pozbawić ją życia...
Ale ona szybko skontrowała ruch i kopnęła go w głowę. Mnich jęknął zaskoczony i przeskoczył na równe nogi, przyjmując pozycję obronną.
Dziewczę mogło machać mieczykami dalej, on nauczył się już śledzenia jej wzrokiem i spokojnie za nią nadażał, regulując swoją postawę i nastawiając się na sparowanie jej ciosu swoim ciałem lub bronią. Nie mogła go niczym zaskoczyć... A potem dziewczyna przyśpieszyła. Znacząco. Miecze zaczeły tak błyskać w jej dłoniach i przegubach, migać na jej ciele, aż mnich całkowicie przestał nadążać wzrokiem nie wiedząc gdzie spojrzeć tak na dobrą sprawę. Tu błysło, tu prysło, ogólnie kakofonia świstów i maelstrom błysków. Katastrofalnie dużo możliwości ataku. Zasłonił się więc dłońmi, chroniąc głowę... A wtedy dziewczyna cięła go przez klakę piersiową. Mnich prychnął, odskakując. Czuł... ciepło na klatce piersiowej. Rana płytka bo płytka, ale leczyła się bardzo... mało zadowalająco.
-Chise, stop. Moja łaska BARDZO osłabła. Dotknij. - Jeśli Chise dotknie rany zrozumie, że ta goi się znacząco gorzej niż przy cięciu zadanym przez Goro przy pierwszym spotkaniu czy w Hanamurze kiedy Chise odkryła, że jest mnichem. - Niedobrze... Bardzo niedobrze. Co jeśli nie jestem do końca wyleczony i brak łaski teraz spowoduje nawrot dolegliwości? - Mnich brzmiał na... przestraszonego. Po raz pierwszy przy Chise.

[Hikari]

~ Zabawa w detektywa ~
Misja rangi C 1/45+
Chise oraz Shiga

Wydawało się, że to południe nie będzie wyróżniać się niczym specjalnym. Słońce chowało się za chmurami, które powodowały przelotne opady, ileż może być idealna pogoda? Nawet w lato wszystko potrzebuje trochę wody do życia. W związku z tym natura lekko przycichła, ptaki nie śpiewały tak często jak zazwyczaj na zewnątrz, ale tym dwójka w tym momencie się zupełnie nie przejmowała. Miała swoje większe lub też mniejsze problemy, które ich nękały. Jakąś łaską, która osłabła, a człowiek jak zwykle chce wykorzystać i pomacać, nawet zaprasza do tego innych. Nie zmienia to jednak faktu, że ktoś zupełnie niespodziewanie zapukał do drzwi wejściowych. Nie było to jednorazowe, a wręcz można powiedzieć, że delikatnie nachalne. Zero poszanowania do szlachty normalnie. Przy otworzeniu ich pojawiła się tajemnicza postać w masce, która natychmiast się ukłoniła.
- Priorytetowy list do Uchiha Chise oraz Hitsukejin Shigi od liderki.
Czy to otworzył brat bohaterki, a może ona sama czy też gość, do wyboru do koloru. Nie zmieniało to samej treści wypowiedzianej przez nieznajomego, który po przekazaniu koperty ponownie się ukłonił i odszedł w ciszy. Nie była to najbardziej rozmowna osobistość na świecie, ale przecież jego zadanie dotyczyło tylko przekazania pakunku. Naszej dwójki powinna bardziej jednak obchodzić treść, czyżby była ściśle tajna skoro nie była przekazywana ustnie? Możliwe, albo taki po prostu humorek nadawcy.

List

Witaj Chise oraz Shiga.

Mam nadzieję, że odpoczęłaś po wydarzeniach w Kami no Hikage. Sprawa jednak jest dość pilna, tak więc przejdę od razu do rzeczy, ale o tej sprawie nie powinien dowiedzieć się nikt niepożądany. Dotyczy was pełna tajemnica, zarówno teraz jak i później. Ostatnio przez mur przeszedł shinobi, którego ślady urwały się w wiosce zwanej Tsubasa, ale tam się urwał wszelaki ślad. Z tego też względu lider muru był zmuszony do zawrócenia swoich oddziałów poszukiwawczych i zostawić tą sprawę nam. Chciałabym abyście się tam udali we dwójkę i spróbowali czegoś dowiedzieć, a najlepiej wytropili zbiega. Waszym zadaniem jest go zabić, albo obezwładnić i przyprowadzić do mnie. Liczę na was.

[Chise]

Chise naturalnie zatrzymała się, kiedy Shiga krzyknął. To w końcu był tylko przyjacielski sparing, a nie walka na krew i życie, nie było potrzeby atakować bez powodu. Schowała miecze po kolei, po czym podeszła do Jashinisty, nieco zaniepokojona. Specjalnie nie cięła zbyt głęboko, by nie powodować za wiele uszkodzeń, w pamięci mając jego przeciążenie po pigułkach w Kami no Hikage. Jednak nawet i to było już działaniem na krawędzi. Dotknęła rany, czując spływającą krew, po czym roztarła ją między palcami, zamyślona. Przechyliła głowę w bok, w skupieniu rozmyślając i próbując to wszystko przemyśleć na spokojnie.
- Nie sądzę, by to było możliwe - stwierdziła powoli - Twoja łaska się nie cofa, tylko zwolniła. Nadal się regenerujesz, tylko wolniej. A więc skoro objawy ustąpiły, to nie powinny wrócić, na pewno jesteś wyleczony - pokiwała mądrze głowa, chcąc sama być tak pewna na jaką brzmiała. Prawa była taka, że nie miała pojęcia jaka była prawda, a sama nie była medykiem ani specjalistką od Jashinizmu by się wypowiadać, ale wierzyła w to, co mówiła, na tyle na ile miała wiedzę. Mimo wszystko zmarszczka zmartwienia nadal tkwiła na jej czole. Nie zdążyła jednak nic dalej powiedzieć, bo przerwał jej krzyk z domu.
- Chiiiiseeee! - Aiden biegł na złamanie karku, wypadając przed drzwi i musiał gwałtownie zahamować przez ognistą barierę. Przez to wpadł na niego brat dziewczyny i oboje się potknęli, niemal nie padając na ziemię. Wyższy i starszy Uchiha natychmiast wyrwał list z ręki młodszego podopiecznego i odchrząknął.
- List przyszedł do was - powiedział, chcąc brzmieć oficjalnie, ale równocześnie był wyraźnie zainteresowany - Priorytetowy! - zaznaczył dumnie, wypinając pierś. Chise założyła ręce na klatce piersiowej.
- Od kogo? - zapytała nieco ostrożnie, nasłuchując. Jednak nikt z nimi nie szedł, w domu słyszała tylko znane odgłosy.
- Od samej liderki! - niemal wykrzyknął. Aiden wydawał się być zawiedziony, że nie mógł sam przekazać tej informacji i prychnął.
- To daj go Shidze - poleciła. Ten zapewne do tego czasu już wyłączył barierę, więc chłopiec do niego poszedł i podał wiadomość. Odszedł na parę kroków, przypatrując się im, jednak Chise machnęła na niego ręką, by oboje zmykali i dali im spokój. Sama czekała, aż Shiga przekaże jej wieści, choć nie miała pojęcia czego może chcieć od nich liderka tak szybko po wizycie wysłannika. Oczywiste było, że nie tylko ten jeden człowiek się wszystkim zajmował, ale nadal była nieco zdziwiona. Po przeczytaniu treści listu jednak zrozumiała. Przydzielanie zadań odbywało się na zupełnie innej ścieżce niż takie, powiedzmy, prywatne sprawy. Pokiwała głową z uśmiechem.
- Bardzo dobrze - skwitowała szybko - przebiorę się, zabiorę wszystko i możemy ruszać - dodała, po czym tak zrobiła. Przebranie się w wygodne ubrania, zabranie kabury i maski oraz mieczy nie zabrało jej wiele czasu. Już po chwili słowicze panele zaćwierkały pod jej szybkimi krokami.
- Wioska Tsubasa, huh? - zagadnęła - Coś tam kojarzę, ale najlepiej będzie dopytać się o drogę - zakończyła zadowolona z tego, że ma coś do roboty.

[Hitsukejin Shiga]

Dobrze, że Chise zdawała sobie sprawę z istnienia subtelnej granicy między pojedynkiem, takim legitnym na śmierć i życie, a przyjacielskim sparingiem. Chociaż, jeśli to co mówili zarówno Goro jak i Hanzo jest prawdą, że jej Hanowska fanowska pieczątka może powodować agresje i chęć mordu... no wtedy takie radosne pojedynki mogą nie być w żaden sposób bezpieczne i skończy się paskudnym zgonem z ręki przyjaciółki! Czy może kogoś więcej?
Urocze było zmartwienie na twarzy Chise, widać było że naprawdę się o niego martwiła - podeszła, tyknęła ranę, zobaczyła, że coś jest nie tak i zaczęla od razu go pocieszać, rozchmurzać go. Tłumaczyć mu jak działa Jashinizm.
-Jeśłi mam być szczery to wiesz, że spędziłem pare lat na teorii w siedzibie jashina. I wiem doskonale, że łaska może się cofnąć, tak samo jak może zostać odebrana czy nawet samemu można się zrzec. Pare słów, szczera chęć i puf, fizjonomia zwykłego człowieka wkracza. Jakby to dziwnie nie brzmiało, jest to możliwe. Ale obyś miała rację nie chciałbym nagle zacząć zalewać się krwią i dusić własnymi flakami bo wróciły obrażenia z kami no hikage. Ale z drugiej strony to świetna okazja, żeby na mnie powbijać, jak bardzo nieodpowiedzialne, straszne, złe i ryzykowne to było. Już to parę razy mówiłaś, za każdym razem bawi tak samo. Nie było innej opcji. Widziałaś, że Kenshi i Murai mimo swojej sławy i potęgi zrobili przerażająco mało. To ty i ja zabłysneliśmy. Leszcze. - Shiga nie lubił jak autorytety były odzierane z całego animuszu i powodów do podziwiania ich. To było takie... heretyckie i wulgarne. Nie powinno się niszczyc autorytetów, ale one same się cholera niszczyły w tym przypadku.
A potem krzyk.
List, nowe wiadomośći i zdarzenia, coś ciekawego się będzie działo. Dobrze.
Kiedy chłopiec za którym defiladowym krokiem szedł Furu wpadł prawie na ogień, Shiga skinieniem palca wyłączył ogień całkowicie, gasząc żar.
-Nie bój się. Mój ogień cię nie skrzywdzi nigdy. - Zaśmiał się widząc jak chłopiec cofnął się z przestrachem. Dał im po tym wszystkim list, który Shiga jako wybrany przez Chise do tego obowiązku przeczytał i dał się jej zapoznać z treścią.
Kiedy wróciła, Shiga wziął ją na bok.
-Jeśli spotkamy kogoś złego, będę musiał go zabić i poświęcić by odbudować swoją łaskę. Informuje cię, żebyś nie była zdziwiona albo obrzydzona. I tak zabijamy i tak, ale modlitwa jest ciut perwersyjna. Nic nie poradzę. - mruknął smutno Shiga, ale zebrał swoje rzeczy, wszystkie jakie posiadał i był gotowy z Chise do drogi. Oczywiście Furu i Aiden musieli zostać w domu.

2x zt --> http://shinobiwar.pl/viewtopic.php?f=9 ... 375#p95325

[Hitsukejin Shiga]

I can't see where you're comin' from
But I know just what you're runnin' from
And what matters ain't the "who's baddest" but the
Ones who stop you falling from your ladder
When you feel like you're feeling now
And doin' things just to please your crowd
When I love you like the way I love you
And I suffer but I ain't gonna cut you 'cause
This ain't no place for no hero
This ain't no place for no better man
This ain't no place for no hero
To call "home".

W sumie to nie jest dom Shigi, ale przez ostatni czas takowym był. I w sumie był bardziej domem niż jakiekolwiek inne miejsce na całej Ziemi w której Shiga zamykał oczy i zasypiał. Było to miejsce ciepłe, gdzie odnalazł się jako tako, z Aidenem i z Furu i z rodzicami Chise... Tak, zgadliście tą banalnie prostą zagadkę, to miejsce o którym była mowa to dom Chise.
Mnich rozdzielił się z Niewidomą pod siedzibą władzy. Ona miała coś do załatwienia na mieście, on chciał tylko odpocząć. Trzeba będzie wiele rzeczy przemyśleć, zanim plan wykluje się ze swojej skorupki i wzbije w przestworza. Było wiele etapów, a połowa z nich była okolona morzem krwi... Ale co zrobisz, taki los. Niekiedy po prostu nie da się inaczej. Mnich liczył, że Chise nie wróci zbyt szybko. Musiał sam przemyśleć pare spraw....
Poprzednia misja pokazała gigantyczne różnice w ich charakterach. Pokazała także piorunujące zmiany jakie nastąpiły w mnichu odkąd poznał smak cywilizacji.
Ona chciała zabijać. On pokazał litość. Ona była gotowa przelewać krew, on był gotów upuścić sobie własnej dla czyjegoś dobra.
Ona nie chciała darować, on przebaczył niemal od razu. Ona jest Uchihą, on Jashinistą. Wyznawcą krwawego Boga śmierci. Przerażające po stokroć.
Mnich nucąc pod nosem, z zamkniętymi niemal oczami, patrzącymi tylko, czy już pora wysiąść, przejechał cala drogę na wozie z siedziby do domu Chise. Kiedy pojawił się w domu, a przywitała go dwójka chłopców, która nie chciała przywitać się wylewniej niż "Shiga!", zrozumiał, że nadal ma na sobie krew i błoto.
-Wybaczcie, to efekty... ciężkiej pracy. Pamiętacie mój sparing z Chise i list który dostaliśmy od liderki? Nie uwierzylibyście ile po drodze może się razy wykręcić fabuła na tył naprzód... Ale widzieliśmy dzikich, czujecie? Prawdziwych, zza muru. - Shiga dostrzegł w oczu obu chłopców płomienie ekscytacji i zaciekawienia, które przerodziły się w zaciekawienie i zdziwienie, kiedy mnich poinformował, że darował życie wszystkim. Zamiast opowiedzieć im o epickiej batalii i dziesiątkach trupów w trakcie.
-Furu, czy mógłbyś załatwić mi zwój i pióro z atramentem? Powinno być u brata Chise. Aiden, czy jest coś do jedzenia w domu? Wiem, że godzina taka... niewdzięczna, bo między śniadaniem i obiadem, ale przyznaję, że misję na dwa dni to definitywnie nie na mój żołądek. Zjadam sam siebie. A i ten.
Mnich wyciągnął na zakończenie powitania z kimona pięćdziesiąt Ryou z zapłaty i podzielił kwotę na dwadzieścia pięć ryou razy dwa i dał chłopcom.
-Jak będziecie na targu z kimś z rodziny to nie proście się tylko sami sobie kupcie coś fajnego. Tylko żadnej ostrej broni! Tą jak będziecie chcieli dostać razem z treningiem to tylko do mnie musicie przyjść. - Po tych słowach skierował się do domu, słowicza podłoga obwieściła jego obecność wszystkim. Pojawiła się w okolicy matka Chise wraz z bratem. Shiga ukłonił się ładnie i przywitał.
-Chise jest cała i zdrowa. Po misji zahaczyła o sklep. Za niedługo powinna mnie dogonić. W takim razie nie narzucam się i znikam. - Jak powiedział, tak zrobił, znikając w pokoju który służył za jego pokój, parawanami odcięty od innych. Zdjął brudne ubrania, zmienił bieliznę, wszystko co do brudów pakując w kulę i zostawiając w rogu pokoju by potem wynieść i uprać. W samej bieliźnie usiadł w pozycji lotosu na ziemi na macie tatami i zaczął... uwaga uwaga, medytować, rozważając pare rzeczy nad którymi nie mógł się skupić w ciągu ostatnich dwóch dni.
Po długiej chwili ktoś stanął za parawanem, więc Shiga narzucił na siebie luźno kimono bez wiązania go i odsunął parawan. Furu dostał jedzenie które wyprosił u gosposi Aiden i przyniósł je razem ze swojem i tuszem. W nagrodę dostał poczochranie po włosach i ciepły uśmiech. Bez słowa dalej zawracania gitary zniknął gdzieś znów z Aidenem. Mnich, pozostając w swoim kimonie, rozwinął zwój i zaczął coś na nim kreślić.

[Chise]

Wracając do domu poważnie już czuła skutki chodzenia w mokrych ubraniach. Było naprawdę zimno i zanim dotarła w oddalone od centrum okolice domu trzęsła się porządnie. Mieszkanie na uboczu osady miało wiele zalet, ale wracając do niej pieszo w takim stanie ciężko było dostrzec jakiekolwiek z nich. Jak na złość nie jechało nic, co mogłoby ją podrzucić na miejsce, co wprawiło ją w jeszcze gorszy nastrój. W końcu jednak skręciła w odpowiednią drogę i znalazła się przy bramie wejściowej do posiadłości i poczuła ulgę. Szybko przeszła ostatni fragment i poczuła śpiewającą podłogę pod stopami. Ten dźwięk nie był jednak tak pocieszający jak zawsze.. Teraz przywodził na myśl stęchły zapach piwnicy i powtarzaną obojętnym głosem mantrę. Spochmurniała od razu bardziej.
Zostawiła buty od razu przy wejściu, tak samo jak płaszcz, a następnie od razu poszła w kierunku łaźni. Jednak jeszcze w drodze usłyszała dziecięcy głos dochodzący z kuchni.
- Chise? - entuzjastyczny głos Aidena połączył się z energicznymi krokami i zaraz wpadł do holu - O rany! - powiedział z podziwem na jej widok, na co dziewczyna uniosła brwi - Lepiej pewien Nani, by zrobiła ci coś ciepłego do zjedzenia i przyniosła czyste ubrania - poprawił się szybko, uśmiechając się szeroko.
- Dziękuje Ci bardzo - odpowiedziała, próbując zachować resztki godności i pomaszerowała do łaźni. Wyszorowanie się w chłodnej wodzie nawet nie było bardzo nieprzyjemne, bo była sama wychłodzona, ale zanurzenie się w gorącej wodzie było wspaniałe. Niemal godzinę tam siedziała, aż ogień zaczął przygasać, a woda stygnąć. Wtedy wyszła i zaczęła się wycierać dokładnie, rozczesywać włosy i smarować mazidłem jej matki, które akurat stało na półce i pachniało ładnie. Za drzwiami zaś znalazła świeże kimono, które zapewne zawdzięczała Aidenowi i Nani. Po ubraniu się czuła się znacznie lepiej, ale była diabelnie głodna i tutaj ponownie zadziałała gospodyni, bo kiedy przyszła stół był zastawiony. Dziewczyna od razu zaczęła pałaszować, robiąc przerwę jedynie na podziękowania.
- A w sumie to Shiga to wrócił? - wymruczała do kobiety, na co uzyskała pozytywną odpowiedź oraz informację, że jest w swoim pokoju, na co pokiwała głową i zaczęła jeść jeszcze ciepłe placuszki z miodem.

[Hitsukejin Shiga]

Mnich był bardzo zajęty cały czas odkąd wrócił do domu. Nie miał nawet czasu się wykąpać. Nie, miał inne rzeczy na głowie. Osiem osób, cholera, to całkiem sporo. To nie jest jeden osobnik, dwóch, trzech. To jest osiem osób. Ciekawe jakim typem ludzi okażą się jego uczniowie. Czy okazą się dość wartościowi i niezbyt szarzy by otworzyć przed nimi wrota chaosu i bramy ogni piekielnych... Tak, ta szarość dalej pozostawała wrogiem Shigi. Już od Hanamury, już od tamtych chwil gdy znienawidził szarość... Wszystko co szare sprawiało mu teraz psychiczny ból. W kami no hikage to wszystko tylko urosło, wzrosło na sile. No, nic nie było tak szare jak te pieprzone Kami no Hikage i te potworki tam. Cudownie wyróżniający się był Han i inni jego poplecznicy, ale ich... armia? Tak, o ile armią można nazwać te żałosne kukły bez żadnego wyrazu, byli niczym paskudne, obrzydliwe szare kleksy, jakby ktoś nasrał do szarej farby i potem to rozmazał. I to wszystko zgniło... i znów ktoś to upiekł i znów zgniło. Tak.

Shiga definitywnie nie był dobry w metaforach.

Szare plamy w Hanamurze, szare plamy w Kami no hikage. Jashinie miej litość, zakręć trybami losu i spraw, żeby chociaż ci rekruci których zorganizował Goro nie okażą się szarymi ciapkami na szarym płótnie szarym pędzlem rysowani. Bo wtedy Shiga będzie po prostu bezlitosny. Powie krótkie - spierdalasz ty, ty, ty, ty i ty. A ty i ty i ty zostajecie. I koniec, nie będzie płaczu. To jego potęga żaru i nie będzie się nią dzielił z byle kim, prawda? Nikt mu tego nie nakaże, nikt go nie zmusi do nauki. To są bardzo wymagające jutsu i tylko nauczenie się ich od twórcy zapewnia jakieś szanse poznania ich i możliwie umiejętne wykorzystanie na sto procent ich możłiwości.
Na takich właśnie myślach Shigiemu zeszła ponad godzina. Podczas tej godziny instyktownie tylko zauważył, że Chise wróciła. Przyłożył ucho do ściany i nasłuchiwał kroków, tak wyraźnych w deszczu, a potem śpiewu slowiczej podłogi. Dla niego ten cudowny wynalazek nie miał tak negatywnej konotacji, jak dla Chise.
Gdzieś w międzyczasie zniknął posiłek, który chlopaki załatwili. Gdzieś w międzyczasie pojawiło się kilka zwojów, powieszonych na ścianach parawanu. Zwisające rozwinięte, wysychające. Zapisana tam cała wiedza Shigi o technikach które sam stworzył, napisana w skomplikowanej mieszance kanji i katakany z hiraganą. Stara mowa starych ludzi. Uczył się pisać sto lat wstecz, a od tamtej pory język został bardzo uproszczony. Ten pisany...
Na szczęście tylko w chwilach złości zaczynał wykrzykiwać staromową. Tą samą którą od razu rozpoznał Akuryo. Jeżdziec. Zaraza.

Shiga przewiązał kimono pasem luźno i wzzuł gety. Powolnym krokiem, niemal bezszelestnym, zbliżył się do kuchni i stanął w drzwiach. Ponurym, melancholijnym wzrokiem spoglądając na czystą i przebraną Chise. Oparł głowę na futrynie i uśmiechnął się do Nani.
-Przepyszne jedzenie przynieśli chłopcy. Jest Pani niewątpliwie Mistrzem Sześciu ścieżek gotowania. Od tempury do słodyczy, Nani-san. - Shiga zachichotał cichutko, przykładając policzek do chłodnego drewna futryny, delektując się zimnem.
W sercu płonął ogień, który może zbyt szybko się wypalić.
I zbyt wielu ze sobą zabrać.

[Chise]

Kroki dla Shigi mogły być niemal bezszelestne, jednak wcale takie nie były dla Chise. Słyszała je z daleka, a mimo tego nie odwróciła głowy aż do momentu gdy się odezwał, jakby dopiero wtedy go usłyszała i uśmiechnęła się przyjaźnie, kiwając dłonią.
- Shiga-san, jesteś za miły. Może jeszcze się poczęstujesz? - Nani oczywiście promieniała, cała w swoim żywiole, karmiąc ludzi, gotując i piekąc. Zarumienione policzki, swoboda w ruchach, uśmiech na ustach i błysk w oczach, to była Nani kiedy tylko zajmowała się innymi. Chise pokiwała głową na jej propozycję i poklepała krzesło obok, zachęcając go by usiadł.
- Chodź, pogadamy - powiedziała jak tylko przełknęła kęs - Musisz koniecznie spróbować tych placuszków. Nie wiem jak Nani to robi, ale są niesamowite na ciepło, jakbyś jadł piankę, ale z chrupiącą skórką oblaną miodem. Nieprawdopodobne - zachwalała dziewczyna, po czym sama złapała dwa i zaczęła wcinać, aż usta miała pokryte całe miodem i musiała je oblizywać.
- Nie mieliśmy okazji pogadać o tej misji - zaczęła swobodnie - Masz jakieś pomysły? Plany? - zagadnęła, wcinając tym razem kawałek słodkiej bułeczki - Nie podoba mi się myśl o szpiegu w siedzibie władzy. Cały czas mam nadzieję, że to jakieś nieporozumienie, które uda się rozwiązać - dodała, nieco sepleniąc bo jeszcze do końca nie zjadła. Nie wspomniała o tym, co działo się dzisiaj, ale jak sądziła, zapewne i tak do tego dojdzie. To nie było coś, z czym po prostu przechodzi się do dnia codziennego. Nagle się jednak uśmiechnęła, szeroko i radośnie.
- Zauważyłeś dzisiaj? Używałam jutru Katonu! - przypomniała bardzo zadowolona z ciebie, zwracając się całkiem w stronę Jashinisty - To oznacza chyba, że już mogę używać czakry na dobre! Wrócić do treningów, poważnej walki i.. Może już nawet jestem gotowa na uwolnienie pieczęci! Co uważasz? - była lekko podekscytowana, aż niemal podskakiwała na krzesełku. I właśnie otwierała buzię by powiedzieć coś dalej to po domu rozległ się wściekły krzyk. A dokładnie rzecz biorąc, to krzyki. I zdaje się, że dobiegały gdzieś z terenu dojo. Chise natychmiast poderwała się z krzesła, biegnąć na miejsce, w głowie mając mętlik najgorszych myśli.

[Hitsukejin Shiga]

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=9u9ymiSmtXY[/youtube]

No tak, wszystko co Shiga robił cicho, dla Chise robił głośno. Taki przecież urok wyciszonego jedno zmysłu, inne głośniej podają impulsy. Ale to, że Chise nie widziała, nie oznaczało tylko, że miała super słuch. Miała też zapewne o wiele doskonalszy od niego smak jak i dotyk. W sumie musiała być dużo bardziej... wrażliwa? na dotyk, jeśli to jest jakkolwiek dobre słowo i porównanie w tym momencie. Tak, pewnie tak. Ale Shiga w sumie nigdy wcześniej o tym nie myślał. To znaczy o wrażliwości na dotyk i lepszym, bardziej wyostrzonym smaku. A przecież to było całkowicie oczywistą oczywistością. Cholera, takie oczywiste, a takie w sumie... no, nie przychodzi same na myśl.
-Nah. Na razie muszę podziękować. Trzy dni bez jedzenia. Jestem pewien, że gdybym teraz zjadł za dużo, to bym się do wieczora zwijał z bólu. Chociaż, może gryzka... z czystego łakomstwa. Może. Może... - Mnich przyjął ofertę Chise i usiadł obok niej, na miejscu które mu przeznaczyła.

Całkowicie spokojna, niemalże niedzielna posiadówka w kuchni dla strudzonych wędrowców.

Na stwierdzenie, że KONIECZNIE NIEODWOŁALNIE ABSOLUTNIE MUSI SPRÓBOWAĆ TYCH PLACUSZKÓW, z lekkim przerażeniem i ociąganiem złapał jednego i zaczął powoli gryźć, wpatrując się w Chise. Próbując ją zrozumieć. Próbując ją rozgryźć. Ostatnie wydarzenia bardzo zmąciły w ogóle jako-taki światopogląd mnicha, a Chise uczestnicząc w tym wszystkim, serce wydarzeń, wcale niczego nie poprawiała. W sumie to wszystko byłoby moralnie prostsze gdyby jej tam nie było. Ale była i kurwa nic nie jest proste.
Mnich spokojnie przeżuwał placka, słuchając z lekkim zmęczeniem zachwalania dziewczyny jakie to cholera te placki nie są wspaniałe, miękkie na zewnątrz chrupiące w środku. Czy jakoś tak.
-No. Nie mieliśmy. A jest o czym gadać? Mamy jednego bandytę w szpitalu, który wie gdzie mniej więcej jest ich siedziba i dwóch Gazo którzy zdadzą bardzo dokładny raport co do tego, kogo mamy szukać i czego się spodziewać. Zaryzykuje stwierdzenie, że wycisneliśmy z tego zadania sto procent informacji jakie tylko mogliśmy. - Ze znudzeniem w głosie, palcem po stole błądząc, jak gdyby kreśląc dalej wzory na swych zwojach.
-Słyszałaś Goro? Podeślą mi ósemkę shinobich do nauki ognia. W sumie odkąd ostatni raz cię uczyłem żaru, kiedy to poznałaś tylko dwie techniki będące niejako moimi atutowymi... Nauczyłem się kolejnych trzech, równie potężnych co poprzednie. A patrząc na twój wczorajszy występ jestem w stanie powiedzieć...
Położył dłoń na jej dłoni, delikatnie palcami głaszcząc jej wierzch.
-Mogę powiedzieć, że jestem z Ciebie dumny. I że sądze, że to, że użyłaś katonu oznacza dwie rzeczy. Po pierwsze opanowałaś kontrolę nad swoją czakrą na tyle, by kontrolować znak, a po drugie jesteś gotowa na kolejne nauczki. Jeśli jednak się okaże, że nie, to mam przygotowany zwój z którego sama będziesz mogła sie nauczyć kiedy przyjdzie czas. Przecież nie naucze młokosów wszystkich swoich asów z rękawa, prawda? - Zasmiał się unikając tematu misji i Chisuzu jak tylko zdołał...
A potem jak nie pierdolnie rykiem i krzykiem! Mnich kochał analizować. Mnich miał zmapowane głosy wszystkich w tym domu i jakikolwiek intruz miałby ciężkie chwile udawać kogokolwiek z wewnątrz - Shiga kojarzył wszystkich.
Znał też krzyki które dochodziły z dojo. To były krzyki chłopców... I tylko chłopców. Mnich pognał za Chise, zastanawiając się co tam do cholery może ich czekać.
Któryś któregoś zranił w walce treningowej? Pobili się o coś? Ostatnie czego im brakuje po rodzeństwie Gazo to wojny w ich własnej rodzinie...