Siedziba Kyu

[Kyoushi]

• Cóż mógł rzec białowłosy po tak długim pobycie poza domem? Chyba tylko tyle - w końcu. Nareszcie wrócił do swoich czterech ścian, w których mógł skupić się na dalszym doskonaleniu poprzez lenistwo i odpoczynek. W końcu ileż można się trudzić w samorozwoju. Ostatnie wydarzenia w Hyuo dały mu tyle wrażeń, że chyba mu wystarczą na najbliższe trzy miesiące. A do tego nowa zdobyć - katana nazywana Mugen, która wyglądała iście zajebiście - biedny Isei. Szkoda było chłopa, stąd nie mogła się zmarnować. Zabrał ją jedyny szermierz, który był tam poza nim - Kyu. Jego dusza niech będzie zbawiona. Mimo zmęczenia, młody Akoraito nie wymiękał. Zdecydował się podjąć próbę treningu czegoś zupełnie nowego!
  
    Ukryty tekst

[Kyoushi]

• W końcu po męczarniach docierając do swojego domu, ubrany w nową, piękną zbroję, mógł przekroczyć próg własnego mieszkania. Zdejmując sandały czuł się jakby stąpał po chmurach. Był lekki i szczęśliwy, że w ogóle może się rozebrać bez żadnego problemu. Po kolei zdejmował ubrania, od płaszcza, zbroi, podkolanówek i kimona, aż doszedł do bielizny, którą zdjął dopiero pod prysznicem, który sobie zmontował przed pójściem w łoże. Oczywiście, była to po prostu wypełniona misa ciepłą wodą, którą spuszczał sobie na łeb za pomocą sznurka - przecież nikt nie ma bieżącej wody, co? W każdym razie, tuż po kąpieli, czerwonooki spoglądając jeszcze na swój nowy nabytek odebrany Iseiowi, udał się na spoczynek, który trwał prawie osiemnaście godzin. Tak, tyle spał, nie zdając sobie w ogóle sprawy co działo się na zewnątrz, jednak po chwili mógł sie zorientować, gdy tylko się wybudził.
  
    Ukryty tekst
  Po szybkim treningu chłopak postanowił zrelaksować się w domu przy książce i wodzie, którą sączył siedząc nieubranym aż po pas. Przy takiej lekturce, po długim okresie spania mógł się jeszcze zdrzemnąć, ale czy to był najlepszy pomysł?

[Katsuko]

#1

---

Czas płynie, a wraz z nim życie. W każdej sekundzie dzieją się cudowne rzeczy, ale i te okropne. Można powiedzieć, że wszystko jest względne, niektórzy mają szczęście, a inni nie, jednak co tak naprawdę daje sens żywotu? Trudno powiedzieć. Jest wiele szkół filozofii. Jedne mówią o tym, że przez cierpienie człowiek dostaje możliwość odkupienia, jednak ja nie wierzyłbym w takie pierdoły. Z drugiej strony trudno mi też przyznać rację wszystkim tym, którzy ograniczają się jedynie do korzystania z życia, zaprzestania kultywowania jakichkolwiek wartościowych czynności i skupienia się jedynie na jedzeniu, spaniu, a także reprodukcji. Chociaż akurat te trzy czynności bardzo lubię.
Kyoushi wracając ze sklepu do domu mógł myśleć na różne tematy. Równie dobrze mógł zastanawiać się, dlaczego jego włosy są białe, a nie szmaragdowe, a może czemu nie został tytanem, tylko człowiekiem? Dlaczego nie objawiła mu się fortuna i nie uczyniła go bogaczem? Czemu na wszystko w życiu musi zapieprzać, jak wół pod górę? Trudno powiedzieć w ogóle o czym myślał białowłosy, skoro przez pierwsze pół drogi cieszył się z zakupu zbroi, a przez drugie pół... no nie wiem, chyba nic nie myślał. Wrócił, rozebrał się, umył, spał. Wstał, poszedł trenować. Przestał trenować, czytał, pił. To się nazywa fascynujące życie.
Po co więc ten długaśny wstęp? Zapewne do nabicia objętości, ale także zwrócenia uwagi bohaterowi, który nie miał jasnego sensu swojego życia. Przeżył niemało, jednak wciąż nie na tyle, aby określić, że narodził się w tym i tamtym celu, chce osiągnąć to i owo, a po wykonaniu będzie mógł sczeznąć. No niestety, Kyoushi służył klanowi Uchiha, a poza tym to raczej... nic?

Usłyszał pukanie. Mężczyzna zapewne przeżył już jakieś nocne najście, dlatego nie powinien się denerwować. Niemniej jednak ktoś pukał. Do drzwi, stuku, puku, otwieraj, zdawał się mówić drewniany przedmiot umieszczony we framudze. Czyli drzwi, no. Ale te niestety nie mówią.
- Panie Kyoushi, panie Kyoushi! Poczta klanowa! - mówił jakiś głos. Męski. Wiek raczej młody. Trudno powiedzieć, bo młodość trwa od jakiejś szesnastki do dwudziestki z plusem, dlatego białowłosy musiał wyjść ze swojej strefy komfortu z pomieszczenia i otworzyć drzwi. W końcu listy od lidera, albo jego podwładnych to ważna rzecz.

Dla mnie:

Fabuła:
1) Kyoushi dostanie list z poleceniem infiltracji pewnej placówki.
2) Celem będzie oczywiście wykradnięcie informacji.
3) Jeśli Kyou się zgodzi to spoko i przechodzimy do punktu 5, jeśli nie to przechodzimy do punktu 4.
4) Przychodzą strażnicy Uchiha, aby upewnić się czy Kyoushi wyruszył w podróż. Dostaje on "zachętę", aby jednak zadanie wykonać.
5) Kyoushi udaje się na spotkanie z kimś wyżej, żeby dostać informacje.
6) Kyou dostaje informacje i idzie do miejsca wskazanego przez klan.
7) Infiltracja.
8) Jeśli spieprzy, musi walczyć. Jeśli przeżyje lub ominie walkę, wraca do wioski.
9) Odebranie nagrody.

[Kyoushi]

• Tak też było. Białowłosy miał w planach rozwijać się cały czas, bez ustanku, jednocześnie aktualnie potrzebował przestoju. Wszystkie wydarzenia związane z wojną z klanem Senju i niezliczone litry krwi na jego ostrzu i dłoniach, przelane tylko po to by zyskać szacunek wśród szkarłatnookich. Nie może jednak narzekać - taka jest droga shinobich, którzy mimo braku posiadania Kekkei Genkai planują stać się potężni. W tym wypadku Kyu podjął taką, a nie inną decyzję, która przechyliła szalę na stronę kruczowłosych. Kimże byłby człowiek, który nie opowiedziałby się po żadnej ze stron? No własnie. Czerwonooki stał się jednym z klanu Uchiha, spisując się kolejny raz doskonale na ostatnim zadaniu, którym było infiltracja pieczary Bestii. Nieocenione informacje dotarły do Shirei-kan, przez co stał się jeszcze bardziej szanowany za swoją pracę.
  Mimo wszystko, chłopak nie zatracił siebie. Nie zmienił się w kogoś kim nie był, więc wciąż dość leniwie wykonywał swoje codzienne zadania, chcąc nie chcąc trochę się leniąc i nie robiąc niczego pożytecznego, jednak to dopiero miało się zmienić. Usłyszawszy pukanie do drzwi, przeniósł wzrok z ksiązki na drewniane wrota, które oddzielały go od rzeczywistości. Ki chuj wodę mąci. Pomyślał dość ordynarnie, odkładając książkę i dobywając swojego miecza w dłoń, w celu sprawdzenia. Nigdy nie wiedział co czai się po drugiej strony drewnianego oddzielenia od świata zewnętrznego, stąd wolał nie ryzykować. Otworzył je spokojnie z rozwagą, spoglądając kto jest za nimi. Był to jakiś młody mężczyzna, który był bardziej napalony przekazując pocztę, niż pies latający za sukami podczas ich 'cieczki'.
  - Dobra już dobra, co to za poczta.. - zdecydował się spojrzeć na chłopaka odbierając pocztę. Następnie zamknąć drzwi bez pożegnania - w końcu nie była to jakaś najmilsza wizyta świata. Otworzywszy list, pragnął przeczytać jego zawartość i zareagować na opisane wymagania, które zostały uwzględnione wewnątrz. Po pierwsze jednak, musi przywdziać swoje łaszki. Prawdopodobnie będzie musiał ruszyć swoje tłuste dupsko z kanapy. Stąd ubiera całość swojego strony, poczynając od białego kimona, czarnych podkolanówek, zbroi i płaszcza, uzupełniając wszystko w kabury i miecze, które są niezbędne. A co dalej? To się okaże po przeczytaniu listu..

[Katsuko]

#3

---

Kyoushi poszedł otworzyć drzwi. Był zmęczony po treningu i nie w najlepszym humorze. Młody mężczyzna ślamazarnie dotarł do wejścia do domu. Pociągnął za klamkę, a następnie ujrzał przed sobą faceta w średnim wieku. Był wysoki, szczupły, miał czarne włosy i oczy. Ubrany był jak przeciętny shinobi, w dresowe spodnie i bluzę, oba elementy ubrania w odcieniach fioletu. Prawdopodobnie był Uchiha, Kyoushi mógł więc nawiązać z nim kontakt, ale nie miał zamiaru. W końcu był zirytowany, że ktoś przerwał mu odpoczynek.
- Proszę, oto list dla ciebie, od rady klanu. - oznajmił wesoło listonosz, który wręczył bohaterowi kopertę. Shiroyasha ścisnął papier w dłoni, kiwnął głową, że potwierdza odbiór, po czym zamknął drzwi mężczyźnie przed nosem. Listonosz nie protestował, chociaż Kyou usłyszał jak ten głośno westchnął. Następnie dostarczyciel listu odszedł, a białowłosy mógł zająć się odpieczętowaniem koperty.
Papier był miły w dotyku, a przy otworzeniu należało zerwać pieczęć, której symbolem był oczywiście Gunbai. Młodzieniec pociągnął mocno, rozdzierając kawałek koperty, jednak przesyłce w środku nic się nie stało. Jak należało się spodziewać, w środku były instrukcje od rady klanu.

Szanowny Panie Kyoushi,

zostaliśmy zawiadomieni o Pańskich dokonaniach na rzecz naszego klanu i pragniemy Panu podziękować. W wiadomości oprócz wyrazów uznania zamieszczamy również zadanie, do którego został Pan wybrany przez odpowiednie organy klanu Uchiha. Misja, którą musi Pan wykonać, zostanie Panu wyjaśniona przez przedstawiciela rady klanu, Arashiego Uchiha. Spotkanie odbędzie się dzisiaj w południe w karczmie "Akame" na obrzeżach Kōtei. Pańska obecność jest oczywiście obowiązkowa.

• • • • • • • • • • [list][list][list][list]Załączamy pozdrowienia,
                    Rada klanu Uchiha
                    List napisany przez sekretarza rady, Yotsuo Uchiha

[/list][/list][/list][/list]

Młodzieniec musiał zadecydować co zrobić. Jeśli chciał spotkać się z przedstawicielem rady klanu, miał niewiele czasu. Około dwóch godzin, aby znaleźć knajpę i przygotować się na spotkanie.

[Kyoushi]

• Pora nie była najciekawsza by wstawać. Wolałby zdecydowanie dalej wylęgiwać się jak bezproduktywny robak, który nie wnosi żadnej wartości dodanej do tego świata - jednak musiał wstać i reagować. Otworzyć drzwi i odebrać to.. Ten list. Oceniać faceta po wyglądzie byłby totalnym szajsem, przez co białowłosy nie miał zamiaru tego robić. Ot czarnowłosy Uchiha, jak wszyscy w tej wiosce. Sam był wyjątkiem, jednak nie chciał być traktowany. Mimo braku Kekkei Genkai tegoż legendarnego klanu, wcale nie odstawał umiejętnościami od tych słabszych - pokazał to podczas wojny z Senju, jednak dziś było teraz, a kiedyś było wczoraj. Przyjmując list do rąk, spojrzał jeszcze na mężczyznę i westchnął odpowiadając:
  -Ehh.. No dzięki. - powiedział, wymuszając swój uśmiech i zamykając powoli drzwi. W końcu nie był jakiś mega rozmowny dzisiaj i pragnął to ogarnąć jak najszybciej się dało, by móc wrócić do łoża. Koperta była jaka była - zwyczajna. Po jej wymacaniu, zdecydował się na rozerwanie jej w górnej części i przejście do lektury, która na pewno nie była zbyt wesoła. Szczególnie dla kogoś, kto jest leniwym koalą, a to wyglądało na misję. Rozerwanie pieczęci Uchihów nie trwało długo, w końcu wyciągnął papier, który zaczął zgłębiać na stojąco. Matkou boskou kochano Kaguyo. Powiedział, dowiadując się o treści listu. Podziękowania i uznanie za dokonania dla klanu Uchiha i regionu Sogen. Słyszał to samo z ust samej Shirei-kan, ale rada chyba żyła własnym życiem, stąd nie miał większego wyboru jak wybrać się do tej knajpy i poznać ów radę. Chłopak, ubrany i przygotowany jak na wojnę, pozbierał wszystkie miecze i zdecydował się ruszyć dupsko do przodu, w końcu musiał odnaleźć knajpę. List włożył w kieszeń płaszcza i wyruszył na poszukiwanie baru, dokładnie zamykając swoje mieszkanie, w końcu nie chciał zostać okradziony z.. No właśnie. Z niczego, bo w sumie niczego nie miał. Dwie godziny do spotkania, czas ruszyć tyłek i wypytać jakichś pobliskich miejscowych o "Akame" na obrzeżach. Może ktoś coś będzie wiedział..

[Katsuko]

#5

---

Ninja zrezygnowany, ale jednak jeszcze niepadnięty, postanowił skierować się do karczmy, którą wskazała mu rada klanu. Młodzieniec spakował się, dbając o to, aby zabrać wszystkie swoje miecze i inne gramatele, a kiedy już był gotowy i zamykał mieszkanie, zdał sobie sprawę, że w domu nie pozostawił nic wartościowego. Pieniądze miał ze sobą, rynsztunek również. Poza tym był shinobi. Raczej nikt nie odważyłby się rzucić na Akolitę danego klanu, żeby tylko zabrać trochę żelastwa i pieniędzy. Ryzyko śmierci lub trwałego kalectwa było zbyt wielkie.
Młody ninja opuścił dzielnicę mieszkalną. Skierował się w stronę centrum, bo tam raczej powinien pozyskać informacje, gdzie znajdzie to i owo. Jak nazywała się ta karczma? "Akame". Młodzieniec postanowił więc pytać każdego rozsądnego obywatela po drodze. Na widok wszystkich osób w jego wieku lub starszych białowłosy dawał znak, że chce rozmawiać, albo rozpoczynał rozmowę, albo wręcz zjawiał się znikąd i zadawał pytania, albo błagał o udzielenie mu pozytywnej odpowiedzi. To było dziwne, bo o placówce nie wiedział prawie nikt. Dopiero czternasty zapytany człowiek, młody shinobi, udzielił twierdzącej odpowiedzi na pytanie "Gdzie jest to cholerne >Akame<?" i opisał białowłosemu drogę. Akolita wzruszył ramionami i wyruszył. Zgodnie ze wskazówkami rzecz jasna.
Podróż była krótka i nie zawierała w sobie nic godnego, a przynajmniej wartego opisania. Młodzieniec w czasie drogi zastanawiał się jedynie czy dotarcie do miejsca miało być testem? A może po prostu wszyscy w okolicy zapomnieli o spelunie znajdującej się gdzieś na obrzeżach wioski? Mimo wszystko dość oczywisty wydawał się być wniosek, że skoro rada klanu chciała dyskutować o misji w tak dziwnym, mało znanym i w ogóle tajemniczym miejscu, to misja musiała być poważna lub powinna zostać wykonana dyskretnie.
Kyoushi zmęczony dotarł do miejsca, które wskazała mu rada w liście. Było jakieś pół godziny przed południem. Odetchnął, wyrobił się.

---

• Następny post piszesz w tym temacie.

[Kyoushi]

• Po swojej długiej i wyczerpującej misji, w której zmierzył się wielokrotnie z członkami klanu Senju,
  białowłosy w końcu wrócił do domu, w którym zastał wodę, wannę, a także łóżko, w które wycelował swoje cztery pośladki.
  Tuż po wzięciu ciepłej kąpieli, uspokojeniu swoich mięśni, które napinały się niejednokrotnie podczas potyczek, coś w nim utkwiło. Pierw jednak przespał się ze swoimi myślami, a jego piękny sen, w którym baraszkował z Shirei-kan obudził donośne uderzenie w drzwi, które sygnalizowało czyjeś przybycie. Zdarł się razem z pościelą i w samych gatkach podbiegł do drzwi,
  pod którymi leżał list...
  - Jasna kurwa i stu milicjantów... - pomyślał, odpieczętowując zalany pergamin woskiem od samej Shirei-kan. - Pewnie miłosny.. - łudził się na darmo, a treść była dość prosta. Awantura na murze. Ruszaj natychmiast. Nie jesteś Uchiha. Inwigiluj. Infiltruj. Rób to, co potrafisz najlepiej. Zdobądź informacje poza wszystkimi innymi. Uchiha swoje. Shiroyasha swoje.
  - Nic nowego. - uśmiechnąwszy się delikatnie, ubrał swoje kimono, czarną zbroję i płaszcz, którym nakrył białe włosy. Założył cały ekwipunek i miecze, które towarzyszyły mu już od zawsze, na zawsze... Czas na mur!

z/t

[Kyoushi]

• Po wyjściu z siedziby swojej Shirei-kan, uświadomiony co się stało w ostatniej wyprawie, wciąż był zaskoczony. Zmiany, które zaszły w nim, a także te, które mają nadejść, bardzo mocno na niego wpłynęły. Chyba musiał uważać na siebie bardziej niż kiedykolwiek wcześniej, szczególnie dlatego, że posiada w sobie coś, co wielu chciałoby uwolnić. Nie myśląc jednak o tym, przeszedł dalej, wracając do swojej siedziby. Kątem oka jednak widział, że cały czas obserwuje go i kroczy za nim jeden z shinobi jego władczyni. "A więc nie obijała w bawełnę.. Już mnie śledzi...", mimo, że zdawał sobie sprawę, że to dla dobra wioski i poniekąd jego, nie mógł się przyzwyczaić. W końcu nadal musiał wieść życie samotnika. Jego przyjaciele zginęli dawno temu, a on sam wykonywał co raz trudniejsze misje, jakby sam chciał w końcu skończyć ze swoim żywotem i dołączyć do nich... Błąd!
  
    Ukryty tekst

[Kyoushi]

• Młodzieniec w końcu po wojażach, a także walce z Toshio Senju wrócił do siebie do domu. Mógł spokojnie odpocząć od trudów treningu, a także zastanowić się co dalej z jego losem. Doskonale zdawał sobie również sprawę, że nadchodzi najwyższy już czas ogarnięcia co w nim siedzi. Co się działo po ekspedycji, a także wyjaśnienia paru spraw, które pozostały po Shirei-kan. Nim to jednak miało nastąpić, młodzieniec mile wspominał spędzony czas z młodszym kolegą z klanu Senju, który otworzył się i wyznał szczerze parę swoich spraw, o których białowłosy mógłby nigdy się nie dowiedzieć. Dzięki temu mogli się nawet zaprzyjaźnić, a im więcej przyjaciół w tym okrutnym świecie tym lepiej dla Kyu, który w końcu narażał się co rusz. Teraz wszedł na etap wzmacniania siebie – wychodzenia przed szeregi spróbowania zbudowania swojej legendy. Chcąc to uczcić, wziął szybki prysznic, korzystając z bali wody i sznurka, a tuż po tym położył się spać, by odpocząć i w pełni zregenerować utraconą chakrę z pojedynku z Toshio. W końcu kto go tam wiedział co nastanie kolejnego dnia…

[Ichirou]

Wyprawa rangi C
1/x

---

Zwykło się mawiać, że każdy jest kowalem swego losu, jednak istniało wiele ludzkich przypadków, które rodziły wątpliwości co do tego stwierdzenia. Białowłosy niewątpliwe był jednym z nich. To nie on decydował o tym, kim, a raczej czym się stał. Można było nawet posunąć się do stwierdzenia, że po bitwie na Murze jego władza nad własnym życiem stała się znikoma. Jego dom stał się na swój sposób aresztem, a z funkcji shinobi został przemianowany na więźnia.
Może jednak takie myślenie było błędne i chodziło tak naprawdę o to, by Kyoushi miał zapewnione bezpieczeństwo i dogodne warunki do rozwoju. Młot, jaki mu podarowano, był aktualnie zbyt ciężki i krzesał zbyt wielkie iskry, przez co pozostawienie Shiroyashy samego sobie było obarczone ryzykiem wybuchu ogromnego pożaru.
Być może białowłosy bohater przesiedział już swoje pod kloszem, bo wczesnym rankiem, przed drzwiami jego domostwa pojawił się specjalny gość. Był to odziany w służbowy strój, całkiem wysoki osobnik, z krótko ściętą fryzurą w kolorze nocy, o dość kanciastym kształcie głowy i raczej tęgim spojrzeniu. Zapukał w drewniane wrota trzy razy, bo dwa to jakoś tak nieśmiało, a cztery to już trochę nachalność. Oczekiwał rzecz jasna nadejścia gospodarza, ale jeżeli tak się nie stało, to zapukał raz jeszcze. Też trzy razy.
O ile tylko drzwi się uchyliły, od razu zaczął niskim głosem.
- Shiroma Naoya, pracuję dla rodu Uchiha i straży Kōtei. Jest zadanie dla kogoś z rangą Akolity i wyznaczono akurat ciebie. Z tego co wiem, to nie dostałeś ostatnio niczego poważnego, więc będziesz miał okazję żeby rozruszać kości i nie wypaść z obiegu. Sprawa pilna, zresztą jak prawie każda inna. Mógłbym cię więc od razu wdrożyć w temat - oznajmił spokojnie, uważnie przyglądając się gospodarzowi. Sprawiał wrażenie konkretnego i rzeczowego, co w sumie było całkiem spójne z jego surowym spojrzeniem jak i ogólnym wyrazem całej twarzy.
- ...no chyba, że masz coś teraz ważniejszego do roboty? - wtrącił się trzy sekundki później, choć jego ton głosu nie sugerował Kyoushiemu, że faktycznie ma w tej kwestii jakiś wybór. W końcu chodziło o sprawy dotyczące klanu lub prowincji, a rozkaz to rozkaz.

[Kyoushi]

• Białowłosy jednak nie był zwolennikiem posiadania ochrony. Czuł się zdecydowanie jak w więzieniu, gdy każdego dnia ktoś stał nad nim i doglądał, czy dziś nic się z nim nie wydarzy. Szermierz czuł się przygniatany odpowiedzialnością, której nawet nie znał. Nie myślał nad tym teraz. Był świeżo po wygranej walce z młodym przedstawicielem klanu Senju, dopiero co zregenerował swoje siły po wielogodzinnym śnie, by z samego rana w końcu ktoś go odwiedził. Ile to dni minęło czy miesięcy, od kiedy ktokolwiek zapukał w te drewniane wrota? Jak widać, nieco mniej interesowali się młodym Jinchuuriki, póki ten nie miał jeszcze władzy nad swoją bestią. Jednak, może to się zmieni? Może i w niedługim czasie? Kto to wie…
  Usłyszawszy trzykrotne dobijanie się do drzwi, białowłosy powoli wstał, przecierając oczy. Podszedł do drzwi i nim usłyszał czwarte uderzenie, chwycił za klamkę. Wtem i czwarte uderzenie. „Ależ ktoś jest nachalny…” Pomyślał, wciąż tu przecierając oko, a po chwili czochrając swoje śnieżnobiałe włosy. Czerwonooki, tuż po otworzeniu swojego domu, ujrzał prostego mężczyznę, do bólu przypominającego służbistę. Już wiedział co się święci, a on tylko w slipach. Cóż, życie.
  - Wejdź więc i wdrażaj, a ja coś na siebie przywdzieję. – powiedziawszy ruszył po swój ‘zestaw’. Najpierw ubrał swoje białe, lekkie kimono, na które nałożył ciemną niczym smoła zbroję. Był już prawie gotowy, uzbroiwszy się w swoje miecze, na koniec zarzucając na siebie czarny płaszcz, który zakrywał go całego, oprócz włosów. Teraz mógł odbyć swoją misję, przed tym jednak, chciał dowiedzieć się wszystkich szczegółów od Naoya, które miał mu po krótce przedstawić przed wykonaniem zadania.

[Ichirou]

Wyprawa rangi C
3/x

---

Kiedy drewniane wrota cichutko skrzypnęły, a w progu pojawił się gospodarz, Naoya zmrużył na moment oczy i westchnął cichutko. No tak, białowłosy osobnik był raczej wyrwany z łóżka, o czym świadczyła golizna. Jeżeli ten jeszcze nie był do końca rozbudzony, to i tak zapewne nie dostrzegł żadnej reakcji u przedstawiciela służb porządkowych. Postawa strażnika i tak była całkiem profesjonalna - zupełnie ignorował brak ubioru u Kyoushi i był skoncentrowany na sprawie. Pewnie nie pierwszy raz zakłócił komuś drzemkę.
Czarnowłosy skinął głową i wsunął się za gospodarzem do wnętrza domostwa. Podszedł tam, gdzie został zaprowadzony. Usiadł na miejscu, jeśli takowe było, lub po prostu oparł się o jakąś ścianę. Jeżeli akolita przemieścił się do pomieszczenia obok - w porządku. Naoya nie potrzebował kontaktu wzrokowego, by nakreślić charakter zadania. Otaczające ich cztery ściany zapewniały odpowiednią dyskrecję, wiec w razie potrzeby mógł mówić nieco bardziej podniesionym głosem niż normalnie.
- Wiosce jak i ogólnie całej prowincji w ostatnim czasie zaczął naprzykrzać się pewien nukenin. Nie pierwszy i zapewne nie ostatni, którym trzeba będzie się zasiądź. Ten, w sprawie którego przyszedłem, ponoć nazywa się Hoshino Togai. Nie mamy żadnych informacji o takiej osobie, więc możliwe, że po prostu zmienił imię. Na jego koncie są kradzieże, rozboje. Do tego kilka trupów, a przynajmniej o kilku wiemy. Możliwe, że nie działa w pojedynkę. Został zakwalifikowany jako przestępca rangi C, stąd do zadania został wyznaczony akolita - wyjaśnił, na ten moment robiąc sobie krótką przerwę, by białowłosy przyswoił tę dawkę informacji.
- Udało nam się pojmać człowieka, który z nim współpracował. Szukał kupca na skradzione towary. W Kōtei. Heh, co za bezczelność. Tak czy inaczej, wyciągnęliśmy od niego parę informacji. Mamy miejsce, w którym być może ukrywa się Togai. Jak się domyślasz, twoją misję będzie sprawdzenie tego miejsca i zajęcie się nukeninem, jeżeli tam się znajduje. Schwytaj go żywego, jak dasz radę, ale jeżeli go uśmiercisz, to nikt się nie pogniewa - skończył, uśmiechając się blado. Jego twarzy dość szybko jedna wróciła do domyślnego wyrazu pełnego powagi.
- Jakieś pytania na ten moment? - zapytał oschle, spoglądając na Kyoushiego, o ile ten był w zasięgu wzroku.

[Kyoushi]

• Czarnowłosy przeszedł przez próg i stawił się gdzieś na miejscu, na które zaprosił go Kyu. Mimo wszechobecnego bałaganu, dało się odnaleźć nie tylko niską kanapę, ale także stolik, a którym była woda oraz szklanki. Jeżeli pragnął, mógł się nawonić, chcąc nie chcąc od takiego monologu na pewno mogło mu zaschnąć w gardle. Nim szermierz z Sogen zebrał się cały, odział i dobrał ekwipunku chwilę minęło, jednak po tym czasie był w pełni gotowy, w całym tym chaosie słuchając co ma do powiedzenia służbista. Coś mu umknęło od słowa do słowa, jednak ogólny sens zrozumiał i powtórzył:
  - Żywy lub martwy nukenin Hoshino Togai rangi C. Schwytaliście współpracownika i posiadacie miejsce, ja mam dokończyć czarną robotę na tyle by Uchiha nie plamili sobie tym rąk. Biorę to. – zapowiedział, zakładając na siebie ostatnią część ubioru, jaką był smolisty płaszcz, który już przykrył całą sylwetkę oraz broń, którą nosił. No może oprócz rękojeści katany, która widniała tuż za jego głową równolegle do jego sylwetki. Mając nadzieję zająć się tym zadaniem jak najszybciej zaczął poganiać służbistę:
  - Wykonam zadanie bez zbędnych pytań. Proszę o informację na temat miejsca przebywania, a także szczegółów dotyczących całego Togai. Później ruszam czym prędzej, nie ma co tracić czasu. – powiedziawszy, nie ukrywał swojego podekscytowania i zadowolenia, że w końcu może rozprostować kości na kimś, na kim nie musi się powstrzymywać w odróżnieniu od Senju Toshio, którego nieco poturbował, aczkolwiek pozostawił przy życiu.

[Ichirou]

Wyprawa rangi C
5/x

---

Przedstawiciel służb porządkowych delikatnie uśmiechnął się na słowa białowłosego, który przyjął zadanie bez grymasu. Podobało mu się takie podejście, bo sam prezentował bardzo podobną postawę. Nie było się co oszukiwać, Naoya był służbistą w każdym calu i to rzucało się w oczy już od pierwszej chwili. Jego lekko uniesione kąciki ust wróciły więc dość szybko do domyślnego, poważnego ułożenia. Nim mężczyzna przeszedł dalej, chciał najpierw sprostować pewne nieścisłości.
- Po pierwsze, karanie złoczyńców nie jest typową, brudną robotą, a na pewno nie czymś, co próbowaliśmy ukrywać. Po drugie, Uchiha nie boją się plamić rąk. Zabrzmiałeś trochę, jakbyś chciał się odcinać. Jakbyś nie był jednym z nas - skomentował chłodnym, nieco dosadnym tonem, spoglądając uważniej na rozmówcę. Być może złapał Kyoushiego na nieuwadze, choć równie dobrze mógł po prostu źle zrozumieć jego intencje. W końcu wszyscy tutaj, niezależnie od posiadania wyjątkowych więzów krwi, działali na rzecz rodu. Nie było tutaj podziału na shinobi Kōtei posiadających niezwykłe doujutsu oraz na tych, którzy o tym wspaniałym dziedzictwie mogli co najwyżej pomarzyć.
- Zanim wyruszysz, jest jeszcze jedna rzecz, która może ci się przydać. Mówiłem wcześniej o pracującym dla niego człowieku, którego udało nam się pojmać. Wciąż trzymamy go w więzieniu. Możesz zapoznać się z jego tożsamością i aparycją, co dałoby szansę na wykorzystanie Henge. Zamiast atakować z daleka, mógłbyś wykorzystać ten wizerunek i zbliżyć się do celu, wybadać jego otoczenie i tak dalej. Sposobu działania nie zamierzam ci jednak narzucać, daję jedynie opcje. - Podniósł się z miejsca, sugerując tym samym, by za moment przenieśli się do innego miejsca.
- Jeżeli chodzi o Togaia, to oceniając po kilku pobojowiskach, będących prawdopodobnie jego dziełem, to posługuje się on Dotonem. Rejon, w którym należy go szukać, pokażę ci później. Może chodźmy teraz do tego więźnia - rzucił na koniec, udając się w stronę wyjścia. Jeśli białowłosy potrzebował jeszcze chwili, to poczekał na zewnątrz. Tak czy inaczej, poprowadził później akolitę do właściwej placówki.

• Po tym poście daj [zt].