Dom Hanami

[Hanami]

Dom niczym nie wyróżniajacy się na tle innych. Hanami uważa go za najprzytulniejsze miejsce na świecie. Mama, Kami, postarała się, żeby takie było dla swojej jedynej córki i najbliższej osoby. Ogródek z kilkoma drzewkami i trawą, gdzieniegdzie, jakieś małe zbiorowisko kwiatów. Do domu prowadzi kamienna dróżka. Samo wnętrze domu zapewnia dużą przestrzeń dla psów i dwóch kobiet. Składa się z dużego salonu i jadalni, kuchni i jednej łazienki na dole. W dalszej części są dwie sypialnie, jedna mamy, zrobiona w tradycyjnym stylu i druga Hanami w różnych rodzinnych zdjęciach, przypominających jej o ojcu, ale przewagę chyba ma cały bałagan dookoła. Jej ubrania są po prostu wszędzie, jak przystało na nastolatkę.
Na zewnątrz po prawej stronie budynku znajduje się małe jeziorko, przy którym dość często obydwie z mamą spędzają czas.

[Hanami]

-Bi! Nie można!
-Hau! Hau!
Dziewczyna ganiała po całym domu za swoim psiakiem, który zabrał jej stanik i nie chciał go oddać. Suczka zatrzymała się za krzesłem w jadalni i podniosło swoje wargi, a oczy puściły iskrę.
-Byuuuuti! Masz natychmiast oddać mój stanik! Szybki krok do przodu i już prawie miała psiaka w rękach, ale ta była zwinniejsza i uskoczyła biegnąc do wyjścia.
BUM! Zderzenie czołowe futrzastego łba o nogi Kami.
-Dziewczyny. Czy Wy kiedyś przestaniecie się wygłupiać? Proszę Was.... Bi wstawaj i oddaj biustonosz Hanami. Już, już. Koniec zabawy.
Psisko smutne podeszło do swojej właścicielki z odkrytym biustem i oddało obśliniony stanik. Dziewczyna podniosła go sobie do oczu i widziała gołym okiem, jak ocieka ze śliny.
-Wiesz co? Jednak go sobie weź, znajdę jakiś inny... I rzuciła swojemu Ninkenowi z powrotem stanik.
-Gdybyś w końcu tam posprzątała, to nie musiałabyś szukać, moja droga...
-Oh mamo, nie mam na to czasu, muszę zacząć trenować! Właśnie Byu! Twoja ostatnia Tsuga była okropna! Musimy to ogarnąć, bo zrobisz mi tylko wstydu, jak spotkamy, jakiegoś przystojniaka!
-Wooof! Pies rzucił się na stanik i zaczął miotać łbem na prawo i lewo, rozbawiony kwestią swojej treserki. -Hau! Hauuu!
-Że niby moja była gorsza?! Nie żartuj sobie! Mój to ideał w porównaniu z twoim!
-Dziewczyny, już, już. Proszę Cię, Hanami ubierz się w końcu, nie przystoi tak się pokazywać. Zaraz będzie obiad. Obie macie się przygotować, dobrze?
-Hai, Hai, mamo.
-Hau!
Dziewczyna ruszyła do pokoju w poszukiwaniu stanika, zaś Byu nadał bawiła się swoją nową zdobyczą.

[Hyūga Hiroshi]

Podglądacz?!
~Misja rangi D~
Inuzuka Hanami
1/15

---

---

Dziś pogoda na zewnątrz nie była zbyt wyjątkowa. Słońce świeciło już w zenicie, lecz nie było ono zbyt dobrze widocznie ze względu na liczne szare chmury na niebie, z których od czasu do czasu spadały płatki śniegu. W końcu panowała zima, więc i temperatura nie była zbyt wysoka - wychodząc na zewnątrz dobrze jest zaopatrzyć się w ciepłą kurtkę, no chyba że ktoś lubi porządnie zmarznąć. Co jakiś czas zawiewał również przenikliwy wiatr, co dodatkowo ochładzało otoczenie. Krajobraz dookoła również był pokryty paroma centymetrami białej pokrywy, a i gałęzie drzew były oszronione. Na jeziorku nieopodal Twojego domku również pojawiła się cienka warstwa lodu.
Ty zaś latałaś po domu bez stanika świecąc na prawo i lewo swoimi nad wyraz dużymi jak na Twój wiek piersiami. Na całe szczęście nikogo poza Twoją mamą i waszym pieskiem w domu nie było, więc nie było czym się przejmować. Byūti była dziś wyjątkowo skora do wygłupów, co udowadniała porywając Twój stanik i mocno go ośliniając. Kiedy w końcu udało Ci się złapać swojego psiaka, a raczej udało Ci się to za sprawą Kami, która przywołała go do porządku, wywnioskowałaś, że nie nadaje się on do założenia - w końcu był cały wymemłany w psiej ślinie, więc zgodnie z poleceniem swojej mamy ruszyłaś się przygotować do swojego pokoju, by znaleźć coś do ubrania.
W Twoim pokoju jak zwykle panował bałagan, w którym najprawdopodobniej tylko Ty potrafiłaś się odnaleźć. Gdyby tak przyszedł do Ciebie teraz ktoś w odwiedziny to z pewnością mogła byś się najeść wstydu, a gdyby zostało mu jeszcze zlecone znalezienie czegoś w tych czterech ścianach, to była by to dla niego wyjątkowo syzyfowa praca. Ty jednak bez problemu zlokalizowałaś swój stanik i w momencie, kiedy zamierzałaś go założyć coś dziwnego za oknem przykuło Twoją uwagę - dziwny czarny "cień" znajdujący się na drzewie naprzeciwko. Kiedy zwróciłaś nań swój wzrok dostrzegłaś, że ów cień to tak naprawdę sylwetka człowieka, który właśnie siedział, a raczej kucał na jednej z gałęzi. Ubrany był w czarny płaszcz z kapturem, który zakrywał praktycznie całe jego ciało, przez co ciężko było Ci określić dokładnie jego wzrost, lecz z pewnością nie był on zbyt wysoki, ani też nie sprawiał wrażenia kogoś, kto miał by nadwagę. Z pewnością jednak wpatrywał się prosto na Ciebie, choć ciężko było Ci dokładnie dostrzec jego twarz.

[Hanami]

-Tu jesteś! Dziewczyna złapała za swój dopiero co znaleziony, czyściutki, czarny staniczek. -Będę wyglądać w nim świetnie! Kiedy przymierzała się do założenia swojego odzienia zauważyła coś dziwnego za oknem. Zmrużyła oczy i zobaczyła cień. Na sto procent cień człowieka.
-Byūti! Zawołała swojego psiaka, który od razu wleciał z wystawionym jęzorkiem i rozglądającym się wzrokiem za kolejnymi zdobyczami. -Przestań szukać i spójrz za okno. Rozkazała, kładąc jedną dłoń na biodro i wąchając. Na pewno był to człowiek. Nie mogła się pomylić.
-Hau. Hau. Hau.
-Też tak sądzę. Ubieram się i bierzemy się za tego prześladowce.
Założyła swój biustonosz, który był porannym bohaterem opowieści i resztę odzienia, zakładając swoją kurteczkę moro. Otworzyła okno. -Jeżeli chciałeś popatrzeć na moje cycuszki to trzeba było poprosić! Wyskoczyła ze swoim towarzyszem przez okno i od razu ruszyła do drzewa.
Nagle mama podbiegła do okna, żeby sprawdzić, czemu jej córka krzyczy w taką pogodę przez okno. -Hanami! Co się dzieje?!
-Zaraz to załatwię mamo! Spojrzała się w stronę cienia nie zatrzymując się, Byūti trzymała się blisko swojej Pani, nie tracąc swojego celu sprzed oczy. -Woof! Woof! Bi nagle skoczyła w powietrze i obkręciła się trzy razy wokół własnej osi.
-A masz, siczki mojej psinki! Dainamikkumakingu!!! Teraz na pewno nie powinien im zniknąć sprzed nosa. I to dosłownie.

[Hyūga Hiroshi]

Podglądacz?!
~Misja rangi D~
Inuzuka Hanami
3/15

---

---

Kiedy tylko zorientowałaś się, że ktoś Cię obserwuje i popatrzyłaś się na niego, wtedy stało się coś niespodziewanego. Wiatr zwiał kaptur z głowy jak się okazało dość młodego chłopaka, który wyglądał na mocno onieśmielonego, w dodatku jakby oszołomionego tym co zobaczył. Wskazywać mogła na to krew, która wystrzeliła z jego nosa najprawdopodobniej z powodu nagłego podskoczenia ciśnienia. Brązowowłosy chłopak aż stracił równowagę, bezwładnie osunął się w bok i runął w dół. Widocznie Twoje piersi wywołały na nim ogromne wrażenie. Podglądacz nie wyglądał staro, wręcz przeciwnie, jego jeszcze gładka twarz mogła wskazywać, że miał około piętnastu-szesnastu lat, więc to mogły być pierwsze cycki które zobaczył w życiu!
Kiedy tylko zawołałaś swojego pieska, by mu pokazać co się stało chłopak leżał już w śniegu. Zaczął się jednak bardzo szybko podnosić i spanikowany ruszył w stronę głównej drogi dzielnicy mieszkalnej omijając przy tym Twój płot sprawnym skokiem. Zapewne śnieg, w którym wylądował twarzą sprowadził go na ziemię i gdy zorientował się co zrobił jeszcze bardziej onieśmielony zaczął uciekać.
Chłopak mimo, że nie było Ci go dokładnie obejrzeć z bliska i przez dłuższą ilość czasu, był raczej jednym z tych, na których dziewczyny w szkołach tylko czekają, aż je zaprosi na choćby ramen. Choć wiadomo, każdy ma swój gust. Miał około 175-180cm wzrostu i był całkiem szybki, ale może to tylko ta sytuacja zmotywowała go do tak szybkiej ucieczki z miejsca zdarzenia?
Nim jednak ubrałaś swój czarny stanik oraz pozostałą garderobę i otwarłaś okno Brązowowłosego już nie było. Wyjaśniłaś mamie co się dzieje i wyskoczyłaś za okno. Wiedziałaś, w którą stronę udał się chłopak, co dodatkowo potwierdzały ślady, które pozostawił w śniegu. Zauważyłaś jednak, że na drzewie na którym siedział podglądacz było coś dziwnego - na jednej z gałęzi wisiał kawałek materiału z płaszcza chłopaka. Najwidoczniej spadając zaczepił się i potargał swoje ubranie.

[Hanami]

-Byūti, leć dalej, zaraz Ciebie dogonię!
Skoczyła na pobliską gałąź i zerwała zauważony skrawek ubrania. Przyłożyła go sobie do nosa, aby zapamiętać zapach i ruszyła za podglądaczem i psem. W takich chwilach warto było posiadać umiejętności Inuzuka Ichizoku. Uśmiechnęła się pod nosem i już zaraz dogoniła swojego piecha.
-Trzymaj mała, poznaj jego zapach. Teraz ten gnojek nam nie ucieknie, hau!
-Woof! Woof!
-Tak wiem, nie zdążyłaś z Danamiku, ale jeszcze mu odpłacimy. Chciał zobaczyć cycuszka to mógł poprosić, prawda?
-Hau!
-Żałosne? Jesteś okropna, Byūti!
Nie było po co się teraz sprzeczać, dlatego od razu zaprzestały swoich działań i wykorzystując swój węch, rozpoczęły od zlokalizowania celu. Jeżeli go nie znajdą to będą się przemieszczać po osadzie do tej pory, aż złapią zapach zostawiony na ubiorze chłopaka i jak to się stanie... -Od razu skopiemy mu tyłek!

[Hyūga Hiroshi]

Podglądacz?!
~Misja rangi D~
Inuzuka Hanami
5/15

---

---

Twój piesek posłusznie wykonał Twoje polecenie i zaraz po wyskoczeniu z okna pobiegł w stronę, w którą uciekł podglądacz. Ty zaś sprawnie wskoczyłaś na gałąź, na której wisiał skrawek materiału i przyłożyłaś go sobie do nosa, by dzięki swoim klanowym umiejętnościom zapamiętać zapach i móc wytropić owego gagadka. Zaraz po tym zeskoczyłaś i ruszyłaś w ślad za Byūti, którą też w miarę szybko dogoniłaś i również dałaś kawałek płaszcza do powąchania. Teraz obie uzbrojone w nadprzyrodzony węch mogłyście z łatwością wyróżnić zapach śledzonego od innych napotykanych na ulicy. Przeskoczyłyście przez płot na główną drogę mieszkalną. Dookoła chodziło sporo mieszkańców zmierzających to w jedną to w drugą stronę, jednak nie było tak tłoczno jak na głównych drogach wioski bliżej centrum. Ślady w tym momencie zaczęły zlewać się z innymi albo zostały zadeptane przez przechodniów. Wtedy więc wchodził w rolę wasz węch. Pierwsza, która zdołała wyłapać zapach chłopaka była Twoja suczka, jak zresztą na psa przystało. Przystawiła nos do ulicy i z jego pomocą odkryła, że ślady prowadziły najpierw wzdłuż drogi, a następnie skręciły w jedną z nieco cieńszych, a zarazem ciemnych uliczek, które szczyciły się raczej złą sławą - lubiły się tu kręcić typy spod czarnej gwiazdy, paru zresztą mieszkało w pobliżu. Ślady jednak w tym zaułku stały się wyraźniejsze, a na śniegu nawet zauważyłaś kropkę krwi, która zbłąkana musiała wypaść chłopakowi z nosa po niedawnym krwotoku. Ruszyłyście więc w tym kierunku, a zapach stawał się coraz to bardziej wyraźniejszy. W końcu ścieżka stała się węższa, a przed wami był zakręt. Wtedy też dobiegł do waszych uszu krzyk.
- Zostawcie mnie! - był to głos chłopaka. Zaraz po tym usłyszałyście połączony śmiech przynajmniej dwóch mężczyzn - w samej barwie była różnica między pierwszym, a drugim, więc mogłaś wywnioskować, że Ci drudzy są o wiele starsi.
Zakręt sprawiał, że ani Ty nie widziałaś co się kryje w dalszej części uliczki, ale też nikt nie mógł zauważyć Ciebie. Jedno było pewne - zapach był na tyle silny, że mogłaś spokojnie stwierdzić, iż Twój cel znajduje się od Ciebie jakieś piętnaście metrów.

[Hanami]

Ruszyły w dalszą pogoń za podglądaczem. Dzięki swojemu węchowi były w stanie mknąć po ulicach osady bez żadnego problemu, nie gubiąc tropu. Byūti była zadowolona, mimo że chodziło o poważną sprawę, wykorzystywała czas na wybieganie się. Ten pies ma niespożyte zapasy energii i to od samego rana!
Dziewczyna na chwilę się zatrzymała, starała się wywęszyć cel w środowisku, gdzie pojawiło się nagle wiele zapachów, musiała porządnie się skupić...
-HAU! HAU!
Ale po co, skoro jej psina miała lepszy węch od niej?
Pobiegły w stronę wskazaną przez Bi i kiedy wkroczyły na dzielnicę, od której zawsze kazano jej się trzymać z daleka, wyczuła zew przygody. To będzie coś, jak mama się dowie! Nigdy nie była w tej dzielnicy, więc zwolniła do truchtu i wsiąkała widoki brzydki budynków i dróg. Nie traciła tropu swojej ofiary, wręcz przeciwnie, czuła, że się zbliża. Ale...
-Stoi... Dziwne... Przyspieszyła i doszła do uliczki. Usłyszała krzyk, Byūti zamerdała ogonem i strzeliła klapniętymi uszkami. -Mówiła. Przygoda. Pokazała psu, żeby został za ścianą sama pozwoliła sobie wyjść z ukrycia. Cóż za lekkomyślność! Straciła swoją przewagę! Ale przecież Ona się tym nie przejmowała, bo po co...
-Dwóch na jednego... Naprawdę musza z Was być cipki... Pfff... Prychnęła oburzona, lustrując facetów. -Poza tym... On jest mój. Woof! Wyszczerzyła się, wiedząc, że za chwile będzie tutaj jatka, w tej małej uliczce. Czuła, że wygra.

[Hyūga Hiroshi]

Podglądacz?!
~Misja rangi D~
Inuzuka Hanami
7/15

---

---

Po dotarciu do zaułku wpadłaś na dość nietypowy plan. Nie chciałaś wykorzystać elementu zaskoczenia, a za to wyszłaś zza rogu bez jakiegokolwiek przygotowania z hardą miną i chęcią do bitki. Twój piesek zgodnie z Twoim poleceniem pozostał w ukryciu, natomiast Ty rzuciłaś w stronę dwóch osiłków wyzwiska. Wtedy też mogłaś zobaczyć z kim masz do czynienia - było to dwóch rosłych chłopów, z czego jeden, który był łysy, trzymał Twojego uciekiniera za płaszcz w powietrzu, a drugi w brązowych włosach i przepaską na oku przycisnął wiszącemu nóż do szyi. Oboje byli barczyści, ale ubrani raczej w niezbyt eleganckie ubrania - luźne potargane dresy i wcale nie lepsza kurtka z dziurami. Na pewno nie należeli do najbogatszych. Jakieś osiemdziesiąt metrów dalej mogłaś zobaczyć kolejnych dwóch facetów oraz jedną kobietę. Pierwsza dwójka siedziała na schodach przed wejściem do jednego z domów, natomiast babka oparta była o ścianę. Co chwila przyglądali się waszemu zbiorowisku, ale raczej rozmawiali między sobą, więc nie wyglądali na gotowych do interwencji.
- Czyżbyś się zgubiła, dziewczynko? - powiedział spokojnie łysy bandzior, lekko zwracając głowę w Twoją stronę.
- Cipki?! Ha! Ha! No popatrz Fujio, ten chłoptaś ma swoją osobistą ochronę! Och przepraszamy, już Ci go oddajemy, hahaha! - zaśmiał się ten drugi nie ściągając noża z gardła chłopaka.
- Uciekaj stąd! - tym razem zawołał Podglądacz. Przełknął mocno ślinę, kiedy ten z zakrytym okiem przycisnął mu mocniej nóż.
- Wiesz Fujio? Miałem ochotę na deser po obiedzie i jak widać deser sam do nas przyszedł! - powiedział Brązowowłosy do swojego kolegi. - W dodatku mówi o cipkach... Taaak, będzie w sam raz na deser. - dodał obleśnie śliniąc się w Twoją stronę.
- Posłuchaj swojego chłoptasia dziewczynko, póki masz jeszcze szanse, drugiej Ci nie damy. - Fujio był tutaj tym bardziej trzeźwo myślącym.
Oboje jednak nadal Cię obserwowali, choć w ich ustawieniu nic się nie zmieniło. Najwidoczniej nie zrobiłaś na nich zbyt wielkiego wrażenia i trochę jednak Cię zbagatelizowali.

[Hanami]

Dziewczyna wyszczerzyła się do swoich przeciwników.
-Macie rację idealna pora na obiad... Nagle ułożyła się w dziwnej pozycji Wypięła się do tyłu, ręce ułożyła na podłoży, nogi w delikatnym rozkroku ze zgiętymi kolanami. Z jej ciała zaczęła ulatniać się chakra, pojawiły się pazury. -Shikyaku no Jutsu... To który chce być na obiadek? Byu! Dziewczyna zawołała swojego psiaka, który wyskoczył zza ściany i widząc w jakiej pozycji jest jej właścicielka, od razu wskoczyła na jej plecy. Wtedy dziewczyna złożyła pieczęć tygrysa i nagle zamiast psa zobaczyć można było idealną kopię Hanami.
-Dobra. Załatwimy to szybko. I ruszyły do przodu. Już wykonując trzeci krok obydwie skoczyły i zaczęły niewyobrażalnie szybko się kręcić lecąc na obydwu oprawców. Dobrze pamiętały zapach chłopaka, tym razem jeszcze bardziej go wyczuwając, dlatego wiedziały, jak skierować swój lot. Zamiar miały zderzyć się przy największej możliwości z mężczyznami, a przy najgorszej pozwolić, aby upuścili chłopaka, żeby ten miał możliwość ucieczki.

[uhide=Hyūga Hiroshi]

+15 siła, +15 szybkość

Chakra: 74%

Techniki:
Shikyaku no Jutsu
Jujin Bunshin
Gatsuga

[/uhide]

[Hyūga Hiroshi]

Podglądacz?!
~Misja rangi D~
Inuzuka Hanami
9/15

---

---

I stało się. Szybko ułożyłaś się w pozycji sugerującej gotowość do bitki, a jednocześnie trochę dziwnej dla nieobytych w Twoich klanowych umiejętnościach. W momencie aktywacji Twojego jutsu pojawiła się na Tobie otoczka czakry, która już wzbudziła poważniejsze zainteresowanie Twoją osobą przez bandziorów. Wtedy też osobnik trzymający nóż odsunął się od ściany i stanął za plecami swojego kompana zwracając się w Twoją stronę.
- Kotek chce się pobawić, hmm?! No chodź! - zawył brązowowłosy i ścisnął broń w ręce, którą w Ciebie wycelował.
Wtedy też zza rogu wybiegł Twój pies przywołany Twoją komendą. Rozumiałyście się prawie bez słów, dlatego od razu wskoczył na Ciebie, dzięki czemu mogłyście dokonać podmiany. To zaś mocno zaskoczyło Twoich przeciwników, zwłaszcza tego, który najbardziej cwaniakował.
- Uważaj, to jedna z tych pieprzonych shinobi. - powiedział łysy ostrzegając swojego kompana, który zrobił parę kroków w przód i zaparł się na nogach. Nie wiedzieli co planujesz, jednak zachowali już większą ostrożność.
Przyszła kolej na Twój kolejny ruch. Tym razem ruszyłyście do przodu, a użyte przez Ciebie pierwsze jutsu dodatkowo wzmacniało Twoją szybkość, która już i tak mocno górowała nad percepcją. W tym samym momencie chłopak widząc co się święci zaczął wierzgać się i kopać trzymającego go bandytę. Ty zaś określiłaś jedynie cel, w który chciałaś uderzyć za pomocą waszych wirów i wraz z Byuti przemieniłyście się w istne tornada, które teraz mknęły na zbaraniałych przeciwników.
W tej samej chwili w ich marnych duszach zapaliła się chęć przeżycia - teraz już wiedzieli, że nie mają z Tobą szans. Pierwszy - czyli ten znajdujący się bliżej Ciebie typ spod czarnej gwiazdy zaczął uciekać. Niestety Twoja szybkość znacznie nad nim górowała, co poskutkowało tym, że szybko znalazłaś się za jego plecami. Spróbował zrobić unik i tylko on utrzymał go przy życiu. Uderzyłaś z impetem w lewą stronę jego ciała. Najbardziej ucierpiały w tym momencie jego bark, żebra i noga, które z pewnością zostały połamane, w dodatku został odrzucony w stronę ściany znajdującej się po prawej stronie, na której z impetem wylądował i stracił przytomność.
Natomiast tego co zrobił Twój drugi przeciwnik raczej nie mogłaś przewidzieć i w obecnej chwili nawet zobaczyć. Kiedy tylko zorientował się w jakim jest potwornym położeniu, w dodatku prowokowany wierzganiem Podglądacza wyrzucił go w stronę skąd nadlatywałyście. Twój pies, który również obarczony był niską percepcją z powodu przemiany w Ciebie i zyskania tak ogromnej prędkości sunął w wyznaczony wcześniej punkt starając się uderzyć w drugiego przeciwnika, co tak czy inaczej miało by miejsce w tak wąskiej uliczce. Rzucony bezwładnie chłopak wleciał plecami prosto w centralą część nadlatującego wiru. Można było już tylko usłyszeć trzask pękającego kręgosłupa, po którym chłopak został odrzucony parę metrów w przód i dodatkowo poturbowany przez kilkukrotne przewroty po zderzeniu z ziemią. Jedynym, który z tej opresji wyszedł bez większych szkód był właśnie Fujio, który rzucił się na ziemie zaraz po odrzuceniu przez siebie chłopaka. Miał co najwyżej jeszcze bardziej potargane ubrania i podrapane ciało, lecz nie było to poważne zranienie.
W dodatku oba wiry nieznacznie uszkodziły drewniane konstrukcje budynków, zwłaszcza wystających części daszków znajdujących się nad drzwiami, wybiły okna w zasięgu techniki, a także zmiotły stojące obok kubły na śmieci doszczętnie je niszcząc.
Twój przeciwnik teraz leżał bez ruchu, zasłaniając głowę rękami. Ty zaś wraz z psem wylądowałyście jakieś pięć metrów przed nim. Dopiero po chwili wasze zmysły po tak nagłym przyspieszeniu doszły do siebie i mogłyście ogarnąć co właśnie się wydarzyło.
Zniszczona alejka to był najmniejszy z waszych zmartwień. Około dwóch metrów od was leżał nieruchomo brązowowłosy chłopak, który był nienaturalnie wygięty w tył, w dodatku z jego ust i uszu leciała krew. Był nieprzytomny.
Twój przeciwnik zaś leżał niedaleko łysego bandziora, również się nie ruszał jednak nie mogłaś dokładnie ocenić jego obrażeń, choć mogłaś przeczuwać, że przesadziłaś - prawdopodobnie nawet i shinobi na Twoim poziomie nie byli by w stanie przetrwać takiego ataku, a co dopiero zwykli cywile.
Obserwująca z daleka grupka wyraźnie zobaczyła co się stało. Jeden z nich ruszył w Twoją stronę, natomiast pozostała dwójka pobiegła ku wyjściu z uliczki na główną drogę.
Kłopoty dopiero się zbliżały...

[Hanami]

Przesadziła. Zdecydowanie przesadziła. Kiedy się zatrzymała, zobaczyła efekt swojego pochopnego działania. Wyprostowała się rezygnując ze swojej klanowej techniki walki wręcz. Spojrzała się na jednego bandziora i na drugiego. I na nieporuszającego się chłopaka. Wybałuszyła oczy. Zdecydowanie przesadziła. Nie spodziewała się, że bandzior rzuci nim prosto w jej technikę. Nie opanowała jej jeszcze całkowicie. Zadziałała zbyt pewnie siebie. Zdecydowanie.
Łza popłynęła jej po policzku. Podbiegła do nie poruszającego się chłopaka. Starała się go nie ruszać. Poklepała go tylko po twarzy, starając się go ocucić.
-Obudź się, proszę obudź się... Teraz wpadła w histerię. Wiedziała, że przesadziła. Zdecydowanie. Byuti tylko podeszła i obserwowała leżącego mężczyznę. Pozostała dwójka gdzieś pobiegła... Miała przechlapane. Zdecydowanie...
-Proszę... Nie umieraj!
Co czuła w środku? Okropny ból, smutek, żal... Ale przeważał strach. Dotyczący tego co się z nią stanie. Co stanie się z jej ninkenem... Czy chłopak przeżyje... Co miała zrobić? Popełniła ogromny błąd... Mogła się opanować w odpowiednim momencie. A teraz... Teraz trzymała w rękach umierającego chłopaka, tylko i wyłącznie z jej winy.
Łzy zaczęły cieknąć jej strumieniami. Byuti wróciła do swojej psiej formy i równie smutna położyła się obok pani. Mogły tylko domyślać się, co się z nimi stanie... Zostaną wygnane... Albo zabite... Przez jeden głupi błąd... Przez jeden błąd straci życie, matkę, możliwość rozwoju... Co się teraz z nią stanie?

[Hyūga Hiroshi]

Podglądacz?!
~Misja rangi D~
Inuzuka Hanami
11/15

---

---

Kiedy zakończyłaś swoją technikę i rozejrzałaś się dookoła, wreszcie do Ciebie dotarło czym zaskutkował Twój atak i jak poważny jest poziom zniszczeń oraz obrażeń dwóch poszkodowanych. Spojrzałaś się najpierw na jednego z bandziorów, następnie na drugiego - Fujiego, który również się na Ciebie patrzył z przerażeniem w oczach. Już nie myślał logicznie jak wcześniej, teraz w jego spojrzeniu i wyrazie twarzy dominował strach. Zaczął się kurczowo podnosić, wyjął coś zza pazuchy i rzucił w Twoją stronę.
- Masz i zostaw mnie w spokoju bestio! - wykrzyczał histerycznie i rzucił się biegiem w stronę wyjścia z alejki, którym dotarłaś tutaj.
Na ziemi niedaleko wylądował jakiś woreczek, może sakiewka. Byuti stała posępnie przy nieprzytomnym mężczyźnie, zaś Twoją uwagę przyjął teraz jednak nieprzytomny chłopak. Po jego wyglądzie spokojnie mogłaś dostrzec, że jest w opłakanym stanie. Wtedy też pierwsza z łez popłynęła po Twoim jeszcze młodym policzku. Nie chciałaś tego zrobić, to było wiadome. Uklękłaś przy poszkodowanym i poklepałaś po twarzy starając się go ocucić. Pierwsze próby zawiodły, jednak im w większą histerie wpadałaś tym bardziej podnosiłaś głos, co było lepszą metodą sprawdzenia przytomności poszkodowanego - jego ręka nieznacznie drgnęła, co można było uznać za tik nerwowy, jednak zaraz po tym jego powieki również zaczęły się w bardzo niewielkim stopniu poruszać i powoli otwarły się gdzieś do połowy, a następnie chłopak mrużąc oczy spoglądał na Ciebie. Był bardzo oszołomiony, jednak jeszcze nie starał się poruszyć, nie wiedziałaś czy na pewno jest świadomy tego co się wokół niego dzieje. Najważniejsze teraz było zapewnienie mu bezpieczeństwa i wdrożenie pierwszej pomocy, a przede wszystkim unieruchomienie ze względu na niewiadomy stan jego kręgosłupa, w którego w końcu bardzo mocno oberwał.
Sytuacja z opryszkiem z przepaską na głowie była znacznie gorsza, choć nie byłaś w stanie sprawdzić tego Ty, ani Twój pies. Oboje nie znaliście się na medycynie, a tutaj była konieczność interwencji służb medycznych.
Mężczyzna, który biegł w Twoją stronę znalazł się przy Tobie znacznie szybciej, niż można było się tego spodziewać. W dodatku zaraz po tym jego wygląd znacznie się zmienił, a Ty rozpoznałaś rozproszenie standardowej techniki Henge no Jutsu.
- Coś Ty dziewczyno najlepszego zrobiła?! - złapał się za głowę już jako około trzydziestoletnia kobieta.
- Odsuń się, muszę mu pomóc. Przytrzymaj jego głowę, najlepiej pomiędzy udami, żeby nią nie poruszał i Ty też nie rób żadnych gwałtownych ruchów. - powiedziała, po czym wyjęła z torby biodrowej kawałki bandażu oraz kunai i szybkim ruchem odcięła kawałek. Przyłożyła go do nosa i powycierała twarz chłopaka z krwi, a następnie sprawdziła czy ma prawidłowy oddech. Później ułożyła ręce nad jego głową i zobaczyłaś, jak na jego twarz pada jasnozielona łuna.
- Tamci dwaj pobiegli po strażników, pewnie lada chwila tutaj będą... - powiedziała, nadal będąc skupioną nad techniką.
- Pod przykrywką rozpracowywałam szajkę zbirów, która tutaj grasuje. Jednego już mamy z głowy... - kiwnęła głową w stronę nieprzytomnego mężczyzny. - Może nasz lider weźmie to pod uwagę, choć mimo wszystko to cywil... - wyjaśniła Ci dlaczego była pod inną postacią.
Kobieta była miła, widać było po niej, że Ci współczuje.
- Wiesz w ogóle, kim on jest? - zapytała o leżącego chłopaka. Ten jeszcze nie kontaktował, ale z jego uszu oraz nosa krew przestała płynąć i był nad wyraz spokojny, nie starał się wstać, ani nawet się nie poruszał.