Dzielnica rzemieślnicza

[Khusara Hatakame]

Gdy słońce zasłonięte na niebie ciemnymi chmurami nie świeciło już tak jak za lata, a w powietrzu dało poczuć się chłodny akcent nadciągającej zimy, idąc tym razem nałożyłem na siebie grubsze kimono i hakame, spoglądając tak na świat z pod bambusowej sugegasy obserwowałem otoczenie przy okazji ciesząc się z końca wycieńczających upałów, jakie to mają w zwyczaju pojawiać się podczas lata w Shigashi no Kibu. Podczas przemierzania dobrze mi już znanej dzielnicy nie działo się zbyt wiele, ludzie wędrujący w oba kierunki szeroką piaszczystą drogą czy odgłosy prac w pobliskich budynkach. Spokojnie rozmyślałem nad tym czy rozsądnie byłoby coś zjeść, w końcu ostatnia strawa jaką spożyłem miała miejsce dzień wcześniej. Lecz ważniejszym od dobrego posiłku było teraz zarobienie pieniędzy które pozwoliły by mi taki posiłek kupić. Gdy różne myśli na temat zarobku przewijały się przez moją głowę w pewnym momencie usłyszeć można było głośny tupot osoby biegnącej wprost za mną jednak było za późno by się odwrócić, gdyż moja głowa raz z resztą znalazła się w twardym piachu. Winowajcą tego wszystkiego był tajemniczy jegomość któremu tak się śpieszyło, że nie znalazł chwili na przeprosiny. Wstałem otrzepując swoją hakame i zakładając z powrotem stożkową sugegase na głowę. Stojąc tak przez chwile pojawił się wybór, z czego jeden wymagał wysiłku, a drugi z kolej nie wymagał niczego jednakże nie pozwalał mej ciekawości na samo zadowolenie. Wybrałem pierwszy a była nim pogoń za uciekinierem-''w końcu przeprosiny my się należą..na przykład takie w formie brzęczących monet''- Pomyślałem nie ukrywając iż taki zbieg okoliczności pozwoliłby mi dobrze się najeść nie szukając ciężkich prac, a taka okazja zdarza się rzadko. Nie oczekiwałem na problemy z dogonieniem jegomościa gdyż tak się składało że szybkość była jedną z moich mocniejszych stron.

[Rindou Arashi]

3 / ...

---

Tłum w koło nawet nie zwrócił uwagi na to co się dzieje. Każdy jedynie odwracał wzrok, nie chcąc robić sobie problemów. W końcu czy aby na pewno było to wypadek?? Nasz heros nie zastanawiał się nad tym i po prostu postanowił pobiec za napastnikiem w celu uzyskania wyjaśnień oraz rekompensaty. Kiedy podniósł się z ziemi, widział jak pędzący przed siebie, zakapturzony osobnik bardzo sprawnie przemyka między ludźmi w tłumie. Wyglądało, jakby robił to od zawsze. Balansował swoim ciałem, dostosowując się do poruszających się przed nim ludzi, zwalniał, przyśpieszał, czasami po prostu ich omijał, czasami wpadał, nie tracąc przy tym prędkości. Część ludzi chciała zareagować, nim jednak zauważyli kto ich potrącił, ten już niknął dalej wśród ludzi. Naszemu bohaterowi też szło nie najgorzej, jednak brakowało mu do mistrzostwa, jakie reprezentował uciekinier. Być może to przez jego wzrost, a może znajomość okolicy?? Ciężko stwierdzić, jednak ważne jest to, że nie tracił go z oczu, ciągle podążał za nim, utrzymując mniej więcej stałą odległość. W końcu jednak młodzieniec postanowił zejść z głównej ścieżki, wbiegając do jednej z bocznych uliczek pomiędzy warsztatem kowalskim ja krawcem. Jaka będzie decyzja naszego bohatera? Podąży za nim, czy może odpuści, nie chcąc ryzykować zbyt wiele...

Prosiłbym o podanie twojej percepcji oraz szybkości.

[Khusara Hatakame]

Wielu przechodniów przemierzających ulicę w te i we wte wydawało się nie zaprzątać głowy sytuacja która miała przed chwilą miejsce na środku ulicy. Mężczyzna, a przynajmniej tak zakładałem, gdyż głowę osobnika okrywał kaptur nie zdradzających wielu szczegółów, przewrócił mnie i jak gdyby nigdy nic pędził dalej dużą piaszczystą ulicą mknąc w tłumie zwinnie i szybko. Wydawać się mogło że to nie pierwszy raz gdy tego się podejmuje, ponieważ widać było iż radził sobie na prawdę dobrze a ludzie stojący wokół rzadko co zwracali na niego jakąś szczególną uwagę. Osobnik pędził nie ustanie w końcu skręcając w jedną z bocznych uliczek która znajdowała się pomiędzy warsztatem kowalskim a lokalem tutejszego krawca. Zdecydowałem po chwili by wyruszyć za osobnikiem w uliczkę jednakże starając zachować się bardzo czujnie i roztropnie. Moja prawa dłoń w biegu spoczęła na rękojeści tanto a druga balansowała starając się przez to utrzymać równowagę podczas szybkiego biegu. Prawdą jest iż ryzyko w tej decyzji istnieje i to dość duże jednakże bez ryzyka nie ma gry jak to mówią, po za tym nie ukrywając sprawa zaciekawiła mą osobę, gdyż sam fakt, że uciekinier był bardzo szybki dawał wiele powodów do zastanawiania się nad całym zajściem

  Ukryty tekst

[Rindou Arashi]

5 / ...

---

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=d954E-ZQNr0[/youtube][/center]

---

Zapewne gdyby przyszło się zmierzyć naszemu bohaterowi z uciekinierem na bieżni, bez problemu by wygrał, jednak tutaj liczyły się dodatkowe umiejętności. Cichociemni, którzy całe życie wychowują się wśród tłumów doskonale wiedzą jak balansować ciałem i którędy przepychać się w tłumie, aby w pełni wykorzystać swój potencjał. Wymaga to jednak poświęcenia dużej ilości czasu, którą większość shinobi woli poświęcić na nowe techniki, czy też rozwijanie swojej wewnętrznej energii. Jednak Khusara biegł na tyle szybko, aby nie stracić go ze swojego wzroku. W końcu ten zniknął w jednej z bocznych uliczek, a nasz dzielny bohater postanowił nie zwalniać i wpadł za nim w ciemny korytarz. Nie był on jakiś szczególnie szeroki, ledwo mogły by tu stać obok siebie trzy osoby. Przy ścianach porozrzucane były przeróżne śmieci, drewniane skrzynki, resztki jedzenie zjadane przez przesiadujące tu szczury. Na sami końcu uliczki znajdował się wysoki na dwa metry płot wykonany z gęsto zbitych ze sobą desek. Uciekinier nie planował się zatrzymać, wybił się, jednym susem przeskakując nad przeszkodzą i znikając za nią. Młodzieńcowi brakowało jeszcze kilku metrów do blokady, kiedy zobaczył ruszające się za sobą cienie. W uliczkę wbiegło kilka osób.
- Mamy cię złodzieju!! Zatrzymaj się!! - odezwał się jeden z głosów, któremu wturowały odgłosy uderzania stali o stal, zapewne byli to strażnicy w swoich kolczych pancerzach. Jeśli młodzieniec planował się obrócił, jego wzrok to potwierdzi. Bylo ich trzech, oraz zdyszany, wysoki mężczyzna w szatach wskazujący na niego swoim palcem. Jeden ze strażników zatrzymał się, naciągając łuk a dwóch pozostałych, trzymając dłonie na rękojeściach swoich mieczy zaczęło skracać dystans.

[Khusara Hatakame]

Uciekinier wykorzystywał swe dość duże jak było widać doświadczenie po to aby balansować wśród tłumu i omijać ludzi nawijających mu się co chwila na drogę. Nie był ode mnie szybszy, jednakże znacznie lepiej udawało mu się uporać z dużymi grupami ludności maszerujących w dzielnicy, lecz to nie wystarczało by zgubić pościg. Mężczyzna w kapturze po chwili ucieczki skręcił w jedną z bocznych uliczek, ruszyłem za nim bez dłuższego wahania i trzymając dłoń na rękojeści biegłem wprost na jegomościa. Uliczka ta była dość zaniedbana, wszędzie leżały jakieś deski, stare ubrania, resztki po jedzeniu czy nikomu nie potrzebne bibeloty, czasem przeszkadzające na większą swobodę. Gdy uciekinier dotarł na koniec ciemnej uliczki przeskoczył jednym wielkim susem nad drewnianym ogrodzeniem pozostawiając pogoń w tyle. Wziąłem rozbieg, gdyż przeskoczenie tego płotu dla mnie też nie było żadnym problemem, jednakże po chwili zza moich pleców usłyszeć można było dość wyraźny trzask stali i dosyć donośne krzyki. ''Zatrzymać się czy biec dalej ?- W myślach pojawiło się ważne pytanie. Miałem jeszcze kilka sporych kroków do płotu, jednakże po szybkiej ocenie sytuacji wiedziałem już że jeden z strażników trzyma łuk. Byłem dość szybki to prawda, jednakże nie na tyle by przegonić strzałę. Sytuacja ta wydawała się frustrująca, nie dość że podjąłem się trudu dogonienia uciekiniera to jeszcze strażnicy przez pomyłkę przyparli mnie do muru nie pozwalając osiągnąć mego głównego celu.
Zatrzymałem się praktycznie zaraz przy drewnianych ogrodzeniu hamując intensywnie nogami. Podparłem się jedną ręką o płot spoglądając przez chwilę na ślad stopy pozostawiony przez uciekiniera. Odwróciłem się do strażników mówiąc-Przeszkadzacie mi w złapaniu prawdziwego złodzieja- spokojny głos wydobył się z moich ust, po czym spojrzałem na wysokiego mężczyznę-Złodziej przeskoczył przez płot, miał on kaptur na głowie i inne gabaryty niż ja- po czym zdjąłem sugegasę z głowy, dodając-A tak, Khusara Hatakame, tutejszy shinobi, miło mi, a teraz możemy przejść do rzeczy za nim prawdziwy sprawca ucieknie na dobre przez pańską pochopność ?-Obserwowałem zastanawiających się strażników swymi fioletowymi oczami oczekując na przebieg zdarzeń.

[Rindou Arashi]

7 / ...

---

Sytuacja robiła się coraz ciekawsza. Złodziej zniknął za murem, zapewne ciesząc się ze swojej wolności, kiedy to nasz praworządny heros musiał się użerać ze strażnikami. No ale cóż innego mógł zrobić, kiedy został przyparty do muru, może i dałby radę uniknąć strzały i uciec pozostałym, jednak wtedy jednoznacznie wskazałby na siebie, a chyba nie na tym mu aktualnie zależało. Ci pozostali podejrzliwi nie opuszczając dłoni ze swoich mieczy. W końcu sam przyznał się, że jest shinobi, fałszywe nazwisko i zmiana wyglądu to nie jest problem dla któregokolwiek z władających chakrą. Spokojnymi krokami skracali dystans, zatrzymując się jakieś 2 metry od niego, pozostawiając między sobą przerwę, tak aby ich towarzysz łucznik miał czystą linię strzału.
- Zaraz się przekonamy, czy nie kłamiesz. - jeden z szermierzy dobył swojego ostrza i wykonał kolejny krok przed siebie. - Wystaw dłonie przed siebie. - wydał polecenie, po czym wykonał delikatne cięcie po skórze, w celu zdjęcia potencjalnego Henge z shinobiego. - Ma rację, złodziej wyglądał inaczej. - rzucił chowając miecz do swojej pochwy, spoglądając przez bark na znajdującego się w wejściu kupca. Ten jednak nie dawał za wygraną. Podszedł do chłopaka i zmrużył brwi, przyglądając się jego oczom, a po chwili zjeżdżając po ciele w dół. - Aha! Mam cię! - powiedział, sięgając ręką za plecy i wyciągając zza nich zieloną sakiewkę wypełnioną do połowy monetami. W tym momencie sytuacja zrobiła się trochę bardziej napięta, strażnicy znowu położyli dłonie na broni, a kupiec odskoczył kilka metrów do tyłu.
- Sam pan rozumie, że w takiej sytuacji musimy Pana zaaresztować. - powiedział dowódca patrolu z nadzieją w głowie, że nie zakończy się to walką tak jak to przeważnie się zdarza. Dla Khusahary musiała to być bardzo intrygująca sytuacja, nie wiedział jak sakiewka do niego trafiła, jednak jednego mógł być pewien. Na sto procent nie był jej właścicielem.

[Khusara Hatakame]

Strażnicy na początku nie opuścili swych dłoni z rękojeści ostrzy, zbliżając się powoli w moją stronę, gdy w końcu po nie długiej chwili marszu stanieli zaledwie kilka dużych kroków ode mnie, spojrzeli się podejrzliwie mówiąc o sposobie na sprawdzenie wiarygodności mych słów. Jeden z strażników wyciągnął miecz z pochwy i kazał mi dać swą rękę, gdy to uczyniłem poczułem nieprzyjemne uczucie rozcinanej skóry na wystawionej przeze mnie dłoni oraz zapach świeżej krwi. Tym sposobem mieli upewnić się czy nie użyłem techniki Henge próbując zwyczajnie ich wszystkich nabrać, lecz jak się z mej strony okazało tak nie było.''Kto by się tego spodziewał, niebywałe'' ironiczna myśl przemknęła przez moją głowę. Żołnierz schował miecz z powrotem, wracając do kompana i powoli odsuwając się w tył, miał zamiar oddalić się już by porozmawiać z kupcem, jednak stojący za nimi mężczyzna z skwaszoną miną podszedł szybkim krokiem do mnie, przeszukując kimono, inspektor od siedmiu boleści.. Ku zaskoczeniu wszystkich, w tym mnie, wyciągnął on zza mych pleców zieloną sakiewkę wypełnioną do połowy brzęczącymi monetami Ryõ. Gdy zdarzenie to miało miejsce, zdałem sobie sprawę z połączenia wszystkich tych zdarzeń, wiedziałem już że zderzenie nie było przypadkowe, wtedy podłożył mi tą sakiewkę. Wydawało się to logiczne, gdyż chwilę później uciekinier potwierdził że jego umiejętności są na tyle duże że nie zdarza mu się od tak po prostu wpadać na ludzi. Nie było czasu rozmyślać nad tym po co to zrobił i z jakiego powodu. Popatrzyłem się na balkon wysoko nad płotem z niego łatwo można było przeskoczyć na dach, na balkonie tym znajdowała się dość duża 50 centymetrowa waza.
-Miło było panowie, ale czas poszukać prawdziwego sprawcy- Po wypowiedzeniu tych słów uniosłem lekko me dłonie formując pieczęć (Tygrys->Świnia->Wół->Pies->Wąż, Kawarimi no jutsu z Wazą na balkonie) po czym zacząłem agresywnie biec w stronę łuczniku lecz na tyle wolno by zdołał mnie trafić.

[Rindou Arashi]

9 / ...

---

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=6bpBknXGC_s[/youtube]

---

[/center]
Strażnicy bacznie obserwowali chłopaka, kiedy kupiec wyciągał zza jego ubrań sakwę do połowy wypełnioną pieniędzmi. Nie było to najprzyjemniejsza dla nich sytuacja, gdyż wymagała działania, a ci woleli po prostu pilnować porządku, jednak przy tak ewidentnych śladach nie mogli pozostać bierni. Handlarz spodziewając się ataku, wykonał kilka szybkich kroków w stronę głównej ulicy, skąd zamierzał przyglądać się zajściu. W tym czasie dwóch mieczników zaczęło skracać dystans, licząc na spokojne aresztowanie. Jednak i tego nie mogli otrzymać. Jakże ta praca była niewdzięczna. Czemu oni wszyscy zawsze chcą stawiać opór i pokazać jak to nie są silniejsi od nich...
Być może gdyby nasz młodzieniec wybrał sobie trochę szybszą technikę, to nawet by mu się udało. Niestety, łucznik, który cały czas trzymał napięty łuk zluzował cięciwę kiedy tylko dostrzegł formowane przez dłonie shinobiego pieczęcie. Nie zastanawiał się jaka to technika i co planuje dzięki niej uzyskać uciekinier. Teraz zależało mu tylko na ochronie swoich kompanów. Strzała wyleciała, uderzając w bark i przeszywając go, wychodząc do połowy z drugiej strony. Impet uderzenia był na tyle mocny, że powalił zaskoczonego długowłosego. Ten po raz kolejny dzisiaj uderzył o glebę. W tym momencie dwóch pozostałych strażników wyrwało się do przodu, dobywając swoich mieczy. Mieli do pokonania może 2 metry, więc ich ostrza znalazły się przy ciele chłopaka nim ten zdążył się podnieść.
- Żadnych gwałtownych ruchów!! - Odezwał się dowódca patrolu, cały czas czujnie się przyglądając. Wiedział, że skończyły się żarty i w tym momencie ktoś może umrzeć, na czym mu w ogóle nie zależało. - Przekręć się na plecy i powoli wyciągnij ręce do góry! Patrz w stronę płota!! - wydał mu proste polecenie,oczekując aż ten grzecznie da się aresztować. Całość obserwował łucznik, który na swoim łuczywie oparł już kolejną strzałę wymierzoną w korpus wojownika.

[Khusara Hatakame]

Strażnicy uważnie przyglądali się całej sytuacji gdy sytuacja robiła się dość napięta. Wiedziałem dokładnie skąd wzieła się ta zielona sakwa monet jednakże obecni ze mną żołnierze już nie koniecznie. Zrobiło się nie spokojnie, gdyż strażnicy znów z rękami gotowymi do podniesienia miecza powoli skracali dystans. Nie minęła chwila, jak nagle zacząłem formować swą pierwszą pieczęć, strażnicy z mieczami przede mną nie zdążyli odnaleźć się w tej sytuacji jednakże czujne oko łucznika koncentracji którego nie doceniłem dało kres mym zamiarom, gdy przeszywająca strzała zraniła poważnie moją klatkę piersiową jednocześnie powalając na ziemie. Strażnicy z każdą chwilą zbliżali się z wyciągniętymi ostrzami. Gdy stali już nade mną dowódca patrolu którego głos słychać było dość blisko, rozkazał z pełną czujnością i uwagą bym odwrócił się na plecy z rękami wyciągniętymi prosto oraz wzrokiem skierowanym na ogrodzenie. Łucznik w tym momencie naciągał kolejną strzałę wymierzoną w mój korpus. Z jednej strony, gdybym zaatakował to nie mogłoby skończyć się dobrze na pewno dla jednej z stron, a z drugiej jeśli dam się aresztować to cała wina spadnie na mnie no chyba że uda mi się przekonać ich w pewien sposób. Jedno jest pewne, z ostrzami zawieszonymi nad plecami i raną po strzale nie było co dalej walczyć. Wykonałem wszystkie polecenia dowódcy by następnie dać się zaaresztować.

z/t

[Rindou Arashi]

Przechodzimy -> Nowa Super Lokacja

[Rindou Arashi]

25 / ...

---

Po wylądowaniu w jednej z okolicznych uliczek nasz bohater postanowił trochę zamaskować swoją obecność. Ściągnął jeden z elementów swojego ubioru i pociął go, tworząc w ten sposób prowizoryczną maskę. Po obwiązaniu twarzy czarną tkaniną, przystanął na chwilę, aby przemyśleć swoją sytuację, która nie była najlepsza. Musiał w tym dużym mieście odnaleźć jednego człowieka. Nie miał żadnych poszlak, żadnego kontaktu, nic co mogłoby go nakierować na jakikolwiek trop, więc postanowił udać się tam, gdzie wszystko się zaczęło. Przemieszczał się po dachach w kierunku dzielnicy rzemieślniczej, przy okazji chcąc zarejestrować znajdujące się w okolicy patrole. Tych nie było zbyt dużo, jednak jak udało mu się zauważyć, wszyscy poruszali się w grupkach przynajmniej 3 osobowych. Ciężko było ich nie zobaczyć z racji światła rozświetlającego uliczki. Każdy z nich miał swoją lampkę, która rozświetlała teren żółtym światłem świecy.
W końcu niebo zrobiło się czarne, jedynie miejscami przejaśniając się od gwiazd. Nasz heros przystanął na dachu jednego z budynków, spoglądając na śpiącą dzielnicę. Nie było tu zbyt wielu ludzi. Większość przesiadywała w swoich domach, jednak zdarzali się tacy, którzy szukali rozrywek o tej porze, kierując się w stronę okolicznych karczm. To tam zbierali się ci, którzy chcieli się trochę zabawić oraz także ci, którzy chcieli na tym zarobić. Kolejną interesującą rzeczą były poruszające się w wąskich uliczkach cienie. Większość z nich to ulicznice, kuszące pijanych mieszkańców do sypnięcia groszem, jednak zdarzali się także inni. W jednej z nich shinobi dostrzegł stojącą w kole grupkę, która prawdopodobnie o czymś rozmawiała, ewidentnie były to jakieś interesy jednej z tutejszych mafijnych rodzin. Przy głównej drodze prowadzącej przez środek dzielnicy widział on starszego mężczyznę, prawdopodobnie bezdomnego, który przesiadywał przy drzwiach do jakiegoś domu i zawinięty w podarte koce popijał coś ze szklanej butelki. Ostatnim co zwróciło uwagę naszego herosa było głośne szczekanie, kiedy zerknął w miejsce, z którego dochodziło, dostrzegł dwoje mężczyzn prowadzących kilka wielkich psów z kagańcami i kolczatkami. Widać było na nich wiele zagojonych jak i świeżych ran. Domu kupca nie mógł zlokalizować, być może gdyby miał trochę więcej informacji o nim...

[Khusara Hatakame]

Między uliczkami mimo później pory nadal panoszyło się wielu ludzi, a ja bez większych poszlak musiałem poradzić sobie z dość trudnym do odnalezienia człowiekiem, warto było popytać przechodniów, jednak priorytetem była nadal anonimowość. Na ulicach nie opodal widać było nie wielkie grupy strażników złożonych z 3 osób, których światła lamp rozświetlały okolice. Nie które targi, w czym głównie te nie dostępne za dnia były czynne, a klienci choć znacznie mniej liczni z taką samą chęcią przyglądali się różnym towarom. Po pewnym czasie zapadła noc, a okolica stała się jeszcze bardziej otoczona tajemnicą i mrokiem. Większość mieszczan oraz ludzi z obowiązkiem porannej pobudki udało się do swych domów na spoczynek, jednakże na ulicach dalej można było ujrzeć osobników kręcących się, a to z braku laku, a to z poszukiwania dobrej rozgrywki jak czasem się zdarzało również tej nielegalnej, ale także byli tam osobnicy którzy mieli dużo mogliby się przydać ze względu na dużą ilość posiadanej informacji. Nie opodal głównej drogi znajdowała się mała grupka mężczyzn, rozmawiali oni w kole debatując na tematy, które widocznie były dość ważne i interesujące, gdyż co jakiś czas jeden z osobników wydawał z siebie krótki, ale dość głęboki śmiech, W obecnej dzielnicy było można dostrzec również starszego bezdomnego popijającego pewien wywar widocznie z sklepu obok, a z kolei dalej szło dwoje mężczyzn prowadzących masywne psy z ranami i kagańcami.
Uznałem iż dobrze będzie przepytać grupkę rozmówców trwających w zażartej dyskusji w celu uzyskania jakichkolwiek wskazówek odnośnie miejsca zamieszkania mężczyzny, którego szukam, lub chociażby kogoś kto go zna i może mi pomóc. Zeskoczyłem z paru dachów, po czym zszedłem zwinnie po ścianie budynku, przy której stało zgromadzenie by następnie przywitać się
-Witam panów, możliwe iż jesteście w stanie mi w czymś pomóc-po czym obserwując ich dokładnie dodałem -Wiecie może coś o dość natrętnym kupcu który nosi się w zielonych szatach i ma nie opodal targowisko, dzisiaj można go było ujrzeć w towarzystwie strażników?

[Rindou Arashi]

27 / ...

---

Nad miastem zapanowała ciemność i nie mówię wcale o niebie, a o toczących się w jego wnętrzu interesach. To właśnie kiedy zapadał zmrok na ulice wychodziły największe szumowiny, robiąc szemrane biznesy pod oczami śpiących mieszkańców. Do jednej z takich grupek postanowił uderzyć nasz heros. Czyżby postradał zmysły? A może ma jakiś szczególny plan? Niedługo się przekonamy. Przyglądał się im przez chwilę i widział, jak dwoje ludzi stoi w uliczce rozmawiając o czymś, a w koło nich stoi gromada kilku przeróżnych osobników. Niektórzy niscy, zamaskowani inni wysocy i krępi, sama śmietanka nieprzyjemnych karczm. Nie wyglądali jakby jakoś specjalnie chcieli ukrywać się ze swoim interesem, więc tylko co jakiś czas rozglądali się, aby zachować pozory.
Młodzieniec wziął rozbieg i wykonał kilka susów po dachach, po czym zaczął wspinać się po oknach i parapetach, aby zejść na dół. Już wtedy wszystkie oczy znalazły się na nim, a dłonie obstawy na poukrywanej broni, jednak jeden z szefów powstrzymał swoich ludzi swobodnym ruchem ręki. Wykonał krok w stronę chłopaka, rozkładając ręce. Shinobi wylądował przy okręgu, który szybko wchłonął go w siebie, otaczając młodzieńca swoimi sylwetkami. Nie wiedział kiedy znalazł się na środku koła wraz ze stojącym przed nim wysokim mężczyzną o szerokiej szczęce i łysych, zaczesanych do tyłu włosach. Słysząc słowa młodzieńca, staruszek delikatnie uśmiechnął się a w tłumie wybuchły głośne rechoty.
- Powiedz mi chłopcze-pająku, dlaczego ja, członek jednej z tutejszych familii władającą tak na prawdę tym miastem, miałbym zniżyć się do twojego poziomu i opowiadać coś takiemu małemu robakowi. - uśmiechnął się i ze spokojem przyjrzał się stojącemu przed nim chłopakowi. Mimo tego, że on sam był spokojny, to całe otoczenie zdawało się wręcz wrzeszczeć, że był to zły ruch. Spływająca po czole młodzieńca kropla potu tylko potęgowała jego odczucia. Nie wiedział o co chodzi, ale czuł, że coś jest nie tak.

Nie wrzuciłeś techniki ani nie podliczyłeś chakry, więc uznałem, że schodzisz w miarę normalnie.

W trakcie rozmowy, do gracza od tyłu zbliża się dwoje gangsterów, chcąc go obezwładnić.

[/ghide]

[Khusara Hatakame]

Zszedłem skacząc zgrabnie i szybko po kilku dachach i poddaszach by następnie znaleźć się obok grupki rozmawiających mężczyzn, ich wzrok zawiesił się na mnie już jakąś chwile wcześniej, ich ręce powędrował za pazuchy by sięgnąć po uzbrojenie, jednakże wtedy też zostali powstrzymani przez pewną postać stojącą z nimi. Znalazłem się w środku jakiegoś ważniejszego spotkania, co świadczyło o dość szybkim i nerwowym zachowaniu mężczyzn, którzy z uwagą skierowaną na mnie w krótkiej chwili zdążyli wziąć mnie w okrąg jaki przed chwilą współtworzyli ale kilka metrów dalej. Jeden z mężczyzn podszedł do mnie z rozwartymi ramionami, oraz lekko łysiną kończącą się długimi zaczesanymi włosami obecną na jego głowie. Po padnięciu mego pytania cała otaczająca mnie grupa wybuchła głośnym śmiechem, starszy człowiek słysząc je odpowiedział z lekkim pewnym uśmiechem który zarazem dawał do zrozumienia, że gardzi mą osobą.
Z ust starca padły słowa który mnie nie co zaskoczyły, bowiem nie spodziewałem się, że znajdę tu jedną z szych mafijnych, po czym jego słowa choć obraźliwe nie wzruszyły mną w żadnym stopniu. Wiele nauczyłem się od Staruszka Satsumy, na przykład jak posługiwać się językiem interesu co w tym przypadku może się bardzo przydać.
-Och, ale przepraszam za pośpiech, nie mówiłem, że chcę tych informacji za darmo, bez obaw znam się na interesach- Po czym zdjąłem sugegasę i popatrzyłem się na mężczyznę ciemno fioletowymi oczami od których odbijało się światło księżyca i uśmiechnąłem lekko-Na pewno uda nam się dobić targu, czego potrzebujesz za takową informację, usługi shinobi? Starych ale zawsze dobrych pieniędzy? A może swoistej wymiany, informacja za informację?-I Otwarcie czekałem przygotowany fizycznie i psychicznie na ten dobry przebieg zdarzeń jak i na zły gdybym miał stamtąd się wynosić.

  Ukryty tekst

[Rindou Arashi]

29 / ...

---

Któż mógłby się spodziewać, że między ciemnymi uliczkami mafijnego miasta, przytrafi się takie dziwne spotkanie. pewny siebie młodzieniec jakby nigdy nic wszedł w sam środek pewnym mrocznych interesów, dodatkowo jeszcze żyje a przynajmniej stoi na swoich własnych nogach. Była to wręcz sprawa niebywała, jednak wielu z ochroniarzy tego całego zajścia wyglądała tak, jakby marzyli tylko o przerwaniu tej dziwnej sytuacji, usunięciu chłopaka i wróceniu do interesów. Przeciwny temu był mężczyzna szefujący całej grupie, tego zdawała się bawić ta cała sytuacja, a może go intrygowała? Stanął on ze 2, może 3 metry od chłopaka i przeczesał swoje siwe włosy.
- Jakie usługi możesz wykonać dla mnie taki podrzędny młodzieniec jak ty?? A jaką sumę pieniędzy możesz mi dać, aby nie kazał zabić cię od razu?? Wiele musisz się jeszcze nauczyć o interesach... - odezwał się mężczyzna w sile wieku i machnął ręką. W tym momencie nasz bohater poczuł popchnięcie i po chwili klęczał już przed szefem, czując dwie silne dłonie na swoich ramionach, oraz pewien delikatny, zimny punkt z tyłu karku.
-Z kulturą do szefa!- usłyszał, kiedy próbował wykonać chociaż drobny ruch a zimny punkcik naciskał na niego trochę mocniej. Siwy przyglądał się całej tej szopce, delikatnie się uśmiechając, po czym wrócił do swojego monologu.
- Informacja? Zaciekawiłeś mnie chłopcze, co takiego możesz mi powiedzieć, czego jeszcze nie wiem? Masz 3 sekundy, inaczej rozpłatają ci gardło. - powiedział bez emocji, po czym wyciągnął rękę w górę, pokazując na niej trzy palce. Po sekundzie schował jeden z nich a w tłumie zaczął pojawiać się coraz głośniejszy śmiech.