Dom Arashiego

[Rindou Arashi]

---

[/center]Dom znajduje się na zachodzie dzielnicy Ayatsuri w części przeznaczonej dla jednej z mniejszych gałęzi klanu - posiadających wiecznie zielone włosy rodzin Rindou. Wykonany jest on z lekko beżowego piaskowca, który mieni się w gorącym słońcu pustyni. Budynek na planie prostokąta otoczony jest wysokim na jakieś 80 cm płotkiem z ciemnego drewna. Do drzwi prowadzi ścieżka wyłożona czarnymi kamieniami, nie raz zdarzało się, że młody Arashi w ramach kary musiał zamiatać sypiący się na dróżkę piasek. Z tyłu domu znajduje się mała sadzawka, w której poziom wody jest sztucznie regulowany przez gospodarza. Obok niej rośnie rozłożysta palma, która przez większość dnia rzuca cień na część działki. Dodatkowo od tej strony budynku przyklejony jest drewniany ganek z zadaszeniem, na którym poza stolikiem i paroma krzesłami rozwieszony jest bardzo wygodny hamak.
W środku znajdują się dwa poziomy plus piwnica. Na parterze jest duża jadalnia połączona z kuchnią, na jej środku znajduje się stół a na przeciw wejścia blaty i inne potrzebne do przyrządzania posiłków narzędzia. Na prawo od wejścia, w rogu, widać klapę prowadzącą do podziemnej spiżarni, w której przechowywany są podatne na temperaturę produkty. Po drugiej stronie korytarza znajduje się łazienka, a na jego końcu schody prowadzące piętro niżej, także pod nimi znajduje się zejście do piwnic. Pod ziemią umieszczona jest pracownia w której marionetkarze mogą oddawać się swojej sztuce tworzenia. Na tamtejszych półkach przebywają przeróżne komponenty, półprodukty i niewykorzystane materiały, które oczekują na nowe projekty zielonowłosych.
Na piętrze stworzono 3 pokoje, dwa z nich to sypialnie, jedna większa dla rodziców chłopaka oraz druga mniejsza, w której żyje Arashi. Pomieszczenie może nie jest wielkie, jednak znajduje się tutaj wszystko co potrzeba, biurko przy oknie, które idealnie nadaje się na szkicowanie projektów, łóżko do odpoczynku po ciężkich treningach, szafa na ubrania oraz kilka regał na przeróżne luźne szpargały, które nie mają swojego stałego miejsca. Nad łóżkiem wisi obraz przedstawiający młodego Arashiego wraz z wujem, jest to jedna z niewielu pamiątek, które mu po nim pozostały.

[Rindou Arashi]

Zielonowłosy wrócił do domu z zakupów i od razu pobiegł do warsztatu, gdzie planował spędzić kolejne kilka godzin. Pora była jeszcze młoda, dlatego też liczył, że do wieczora skończy. Pomieszczenie znajdowało się w piwnicy domu Rindou, więc panowała tam cisza i spokój, potrzebna do pełnego skupienia. Arashi zaczął od rozłożenia na biurku niebieskiego papieru projektowego na którym wcześniej rozrysował sobie cały koncept. Jeszcze raz rzucił okiem na wszystkie kreski i oznaczenia których użył, po czym zabrał się za sortowanie zakupionych części. Zaczął rozkładać je na podłodze, dzieląc na grupy, korpus osobno, kończyny jeszcze gdzie indziej, tak samo jak głowa. Przyjrzał się wszystkim mechanizmom czy aby na pewno działają poprawnie, w końcu nie chciał stworzyć od początku niesprawnej kukiełki.
Wszystko było w jak najlepszym porządku, więc mógł zabierać się za pracę. Pierwsze co musiał zrobić to wyrzeźbić cały twór z drewna, które w spokoju odpoczywało sobie w cieniu magazynu. Dobrał belki odpowiedniej grubości i ułożył je na jednym z wolnych blatów. Tam chwycił najpierw za piłę a potem za hebel i zabrał się za formowanie. Był to bardzo długi i wymagający proces, gdyż musiał przenieść wszystko co miał w głowie i na papierze na leżącą przed nim bryłę. Na szczęście nie musiał się zbytnio wysilać fizycznie, dzięki pewnej sztuczce. Korzystając ze swoich nici chakry manewrował narzędziami, wykonując tylko najbardziej newralgiczne poprawki swoimi dłońmi, to pozwalało na zaoszczędzenie energii. Kiedy już każdy element był gotowy, przyszedł czas na konserwację i malowanie. Pokrył drewno odpowiednimi środkami i dał im chwilę na dobre wchłonięcie się, samemu zyskując czas na jedzenie oraz toaletę.
Po około godzinnej przerwie wrócił on do warsztatu, gdzie zabrał się przygotowanie części do montażu. Naoliwił odpowiednio wszystkie stawy i wyrzutnie, aby przypadkiem nie zacięły się przez otaczający ich piasek i pył, po czym zespolił szkielet. Na nim miała opierać się cała konstrukcja, powoli uzbrajana w kolejne mechanizmy oraz drewniane elementy. W trakcie tego ostatniego etapu chłopakowi pomagały jego ziemne klony, który pomagały stabilizować części przy skręcaniu, czy też przynosiły co potrzebniejsze narzędzia. Walka trwała do późnego wieczora i pochłonęła wiele energii oraz filiżanek herbaty, jednak w końcu nastało ostatnie pociągnięcie pędzla i rodowy symbol na ramieniu kukiełki został odpowiednio zabezpieczony, odbijając światło tlącej się na biurku świeczki. Dumny z siebie Arashi od razu pobiegł do gabinetu swojego ojca, chcąc pokazać mu swój nowy twór. Oboje testowali nowe narzędzie do środka nocy, co zakończyło się bardzo szybkim zaśnięciem, kiedy to zielonowłosy w końcu dotarł do swojego łóżka. Było warto...
z/t

Zakupy: link
Projekt : Usagi Honō

[Rindou Arashi]

Od powrotu do domu minęło kilka dni. Zielonowłosy przekazał wszelkie informacje zleceniodawczyni, po czym zalecił jej szczególną ostrożność, w końcu na nią także polują. Starał się także dowiedzieć co nieco o symbolu z tatuażu, jednak póki co nie natrafił na nic ciekawego. Jednak jednego mógł być pewien, jeśli na niego polują to i tak na niego trafią, nie ważne gdzie będzie, tak więc musi być gotowy na to spotkanie.
Arashi przesiadywał w piwnicy swojego domu, gdzie na jednym z blatów leżał porozkładany na części Usagi. Po ostatniej walce trzeba było go delikatnie odnowić i przesmarować. Osmolenia schodziły po przetarciu, jednak w niektórych miejscach wierzchnia warstwa byłą nadpalona co wymagało zeszlifowania oraz pomalowania na nowo. Na szczęście wszystkie potrzebne rzeczy miał pod ręką, więc jedyne czego potrzebował to czasu. Usunął wszystkie plamy z krwi, otarcia czy też pozostałości jego przeciwników, które przez przypadek mogły znaleźć się na którejś z broni. Później przyszedł czas na pielęgnację. Każdy marionetkarz wiedział, że aby jego zabawka służyła mu długo, to co jakiś czas trzeba rozebrać swoje dzieło, powymieniać zużyte elementy i skropić olejem w co ważniejszych miejscach. Na szczęście chłopak nie miał żadnych większych planów na dzisiejszy dzień, więc mógł w spokoju zająć się swoim drewnianym wojownikiem. Kątek oka zerkał także na znajdującą się na jednej z półek kukiełkę, którą zdobył na jednej ze swoich misji. W jego głowie rodził się pomysł co z nią zrobić, jednak najpierw będzie musiał udać się do sklepu.

[Suzu]

Odprowadziwszy wielbłąda do wypożyczalni zielonowłosa zarzuciła sobie torbę na ramię, co zdecydowanie pokonały jej możliwości do swobodnego udźwigu. Z torbą i gurdą na plecach czuła się trochę jak juczny zwierzak, nie marudziła jednak, człapiąc przed siebie znajomymi już dość dobrze uliczkami. Spieszyła się bardzo, bo chciała jak najszybciej przywitać się z zielonowłosą rodzinką, ale niestety bagaże wyraźnie spowalniały jej tempo. No i tak się wlokła, pociągając co jakiś czas łyka wody z manierki dyndającej przy lewym udzie.
Oczywiście wizyta była niezapowiedziana i kunoichi nie mogła być pewna, czy na pewno zastanie kogoś w domu. Zdarzały jej się już takie przypadki, nocowała wówczas w wynajętym pokoju przez dzień czy dwa i jeśli wciąż nikogo nie zastała, po prostu wracała do Atsui. Nic wielkiego, lubiła przedzierać się przez pustynię bo wiedziała, że nie każdy potrafi podróżować po niej samodzielnie. Widziała w tym realne wyzwanie i każdy kolejny sukces przyjmowała z dużym zadowoleniem.
W końcu dziewczyna zakończyła swoją wędrówkę. Nie tracąc czasu zastukała energicznie w solidne drzwi, a oczekując gospodarzy, ściągnęła wreszcie z siebie i torbę, i gurdę, obie zaś oparła o ścianę z piaskowca. Wesoły uśmieszek błąkał się po jej pyzatej twarzy, podczas gdy sama dziewczyna czekała i czekała, z nadzieją rychłego doczekania się.

[Rindou Arashi]

No i kolejna część wylegiwała się spokojnie na blacie przed twarzą zielonowłosego, który swoim bacznym okiem przyglądał się czy aby na pewno wszystko z nią w porządku. Każda musiała być perfekcyjnie przygotowana, więc po wypędzelkowaniu całego kurzu została odpowiednio zasmarowana i z powrotem umieszczona w swojej drewnianej obudowie. Praca powoli dobiegała końca, co oznaczało, że niedługo będzie mógł zjeść oczekujący go obiad. Niestety, nim zdążył zakończyć swoją robotę usłyszał pukanie do drzwi. Normalnie zostawił by to rodzicom, w końcu on siedzi w warsztacie, jednak tym razem był sam w domu, dlatego też chwycił za ścierkę, w którą wytarł dłonie, po czym skierował się na przedpokój. Zastanawiało go kogo niesie w ich skromne progi. Wszystko wyjaśniło się kiedy tylko otworzył przejście i dostrzegł tam swoją zielonowłosą kuzynkę obładowaną jak wół. Czyżby uciekła z domu? Nie byłby to pierwszy raz kiedy pokłóciła się z matką i w ramach pokazania jaka jest dorosła sama udała się do wujostwa.
- Suzka!!! Co cię do nas sprowadza?? - z uśmiechem rzucił się wręcz w jej ramiona, po czym zaprosił ją do środka, samemu biorąc na ramię jej pakunek. - Rodziców nie ma, mama jak zwykle w pracy a ojciec na misji. - zaprowadził dziewczynę do kuchni, gdzie postawił stalowy czajnik na piecyku. W końcu trzeba było przywitać gościa ciepłą herbatą! Wyciągnął z jednej z szafek zieloną herbatę z ananasem i zaparzył ją w czajniku,, który po chwili wylądował na stole wraz z talerzykiem zapełnionym zielonymi Dango na patyku. Chłopak doskonale wiedział co lubi jego kuzynka, w końcu każdemu smakują te lokalne przysmaki, co nie??

[Suzu]

No pewnie, że smakują! Po tym, jak dziewczyna wyściskała swojego kuzyna na powitanie i dała się zaprowadzić do kuchni, wyzerowała dwa patyczki z zielonej zawartości zanim w ogóle zdecydowała się na jakąś bardziej złożoną wypowiedź. No bo to było takie dobreee, a w domu tak przyjemnie chłodno po pustynnej podróży, a powitanie takie miiiiiiłe...
- Musiałam się trochę ruszyć z domu. Znasz Akari, nie puści mnie dalej niż do Sabishi... - przewróciła oczami, jej rodzicielka zawsze była zdania, że Suzu za mało potrafi by wyruszyć w obce strony i sobie tam poradzić - nie planujesz przypadkiem jakiejś wycieczki na dniach?
Matka nie musiała przecież o wszystkim wiedzieć. Właściwie im mniej wiedziała, tym wszyscy byli szczęśliwsi - włącznie z nią samą.
- Jak ostatnio się zjawiłam to byłeś na misji, co u ciebie słychać? Opowiadaj! Nowe dziewczyny, skarby, wyprawy, blizny? Szmat czasu się nie widzieliśmy, Araś - marudzenie marudzeniem, istniały ciekawsze tematy niż kontrolująca matka - Dalej bawisz się lalkami? - zapytała jeszcze z kpiącym uśmieszkiem, bo nie byłaby sobą gdyby nie wyskoczyła z jakimś przytykiem, nawet takim, który już dawno powinien był się znudzić.

[Rindou Arashi]

Zielonowłosy oparł się plecami o jeden z blatów, popijając gorącą herbatę z filiżanki. Dzięki przybyciu kuzynki mógł zrobić sobie chwilę przerwy od czyszczenia Usagi'ego. Wziął jeden z patyczków i pojedynczo zaczął wyjadań znajdujące się na nim słodycze. Były dobre jak zwykle, na szczęście nie musiał martwić się o ich zapas, w końcu zawsze rodzicielka przynosiła ile tylko trzeba było z restauracyjnych zapasów.
- Niedawno wróciłem z misji, prawie chcieli mnie zabić. A tak to chciałem trochę potrenować. W sumie... to możesz mi się niedługo przydać na moment. - uśmiechnął się do niej szeroko i pociągnął kolejny łyk swojego napoju. - Ja przynajmniej wyrosłem już z piaskownicy. - odgryzł się wystawiając język, po czym zaśmiał się pod nosem. Lubił spędzać czas z kuzynką, z nią nigdy nie można było się nudzić, gdyż nikt nie urozmaica i nie sprowadza na siebie kłopotów tak jak ona.
- W sumie to akurat czyściłem kukiełkę, chcesz zobaczyć? - nie musiał czekać na odpowiedź tylko skierował się w stronę schodów, wiedział jak Suzu zareaguje na ten plan. Otworzył drzwi do piwnicy u wpuścił ją na dół pierwszą do pomieszczenia oświetlonego pochodniami i świecami. Przez kilka okien wpadało dziennie światło, mieszając się z płomieniami dodatkowego oświetlenia. Na środku, na wielkim blacie leżała porozkładana na części marionetka a w koło niej na mniejszych stolikach na kółkach różne części oraz narzędzia. Dodatkowo pod ścianami były regały zapełnione zapasowymi częściami, materiałami i innymi potrzebnymi duperelami.
- To jest Usagi, mój pierwszy pełnoprawny wojownik. - wskazał dłonią na białego olbrzyma, po czym podszedł do jednego ze stolików, na którym znajdowała się jego głowa. - Chcesz mi pomóc?? Chciałbym abyś starła ten czarny osad, walczyłem z użytkownikami ognia i wybuchowych notek. Na szczęście w środku jest nieuszkodzony. - pokazał kuzynce jak mniej więcej ma się tym zająć, po czym sam zabrał się za konserwację kolejnych mechanizmów swojej zabawki.

Nazwa Kukły

Usagi

Ranga

B

Klasa

Średnia

Cena

2 710 Ryo

Materiały

Drewno

Wygląd Wysoka na dwa metry kukiełka o solidnej posturze przypominającej goryla. Utrzymuje ona równowagę korzystając ze swoich tylnych, przeważnie przykurczonych nogach, jednak potrafi je rozprostować kiedy chce się wybić do skoku. Wyżej znajduje się korpus, który przechodzi od szczupłej talii do mocno rozbudowanych barków, z tych z kolei wychodzą długie, potężne łapy na których marionetka może się oprzeć w razie potrzeby. Jej głowa wychodzi równolegle do podłoża, osadzona na grubej, segmentowej szyi. Zwieńczeniem wszystkiego są uszy, które miały w znany tylko twórcy sposób upodobnić ją do Królika. Całość wykonana jest z długo sezonowanego drewna pomalowanego białą farbą oraz pokrytą bezbarwnym środkiem ochronnym, dzięki czemu kolor nie rysuje się i nie obłupuje. Na lewym ramieniu znajduje się symbol rodu Rindou.
Wyróżnić można trzy modele kolorystyczne, różniące się barwą dodatków na ramionach oraz innych poprowadzonych po kukiełce linii(Na obrazku wszystkie ciemniejsze pola), Usagi Ēteru, Usagi Sutikkī i Usagi Honō.

Mechanizmy Wszystkie Stawy w marionetce są śrubowe.
Kukiełka wykonana z dostępnych najwytrzymalszych materiałów.

• GŁOWA
  • Stalowe, zaostrzone kły powodujące ciężkie rany szarpane.
  • Wyrzutnia kunai w oku wraz z magazynkiem o pojemności 50.
  ŁAPA x 2
  • Wysuwane z "opuszków" łap 3 ostrza długości 30 cm.
  • Rozkładany mechanizm tarczy chakry zdolny zasłonić kukiełkę.
  LEWY BARK - miotacz Żywiołu wraz z pojemnikiem na zwoje ( objętość 5)
  • Usagi Ēteru - Futon - Wypuszcza kulę powietrza zdolną do odepchnięcia a nawet przewrócenia przeciwnika - zasięg 15m, użycie 75 ładunków siła techniki (C).
    Usagi Sutikkī - Suiton - Wyrzuca strumień bardzo lepkiej mazi, która spowalnia ruchy a słabszych przeciwników jest w stanie nawet unieruchomić - zasięg 10m użycie 100 ładunków, siła techniki (C).
    Usagi Honō- Katon - Wypluwa z siebie ogromne ilości ognia, który formuje się w kulę - zasięg 15m, użycie 125 ładunków, siła techniki (C).
  PRAWY BARK - miotacz senbonów wraz z pojemnikiem do ich zatruwania( 5 porcji trucizny, 5 objętość magazynka)
  
  KORPUS - 15 m zwiniętej liny wraz z zaostrzoną, rozkładaną kotwiczką oraz wyrzutnią.

Link do tematu postaci

KLIK!

[Suzu]

Prawie chcieli go zabić! Suzu wyobraziła sobie epickie walki, krew bryzgającą dookoła, szelest przesypującego się wściekle piasku i impet wybuchów. Z jej ust wyrwało się tęskne westchnienie, podczas gdy zielonowłosa dziewczyna podparła oba policzki dłońmi i kompletnie się rozmarzyła. Takich przygód pragnęła, tymczasem na swoich misjach karmiła wielbłądy. Jasne, bywało fajnie, ale nadal mogło być f a j n i e j.
- Odważne słowa jak na kogoś, kto ma własną piaskownicę pod oknem - odpowiedziała, szczerząc się w uśmiechu.
Upiła jeszcze trochę herbaty, zielonej jak wszystko w tej rodzinie. Była pyszna, tym bardziej, że podczas całej pustynnej przeprawy Suzka piła jedynie wodę. A propo pustyni, coś jej się przypomniało.
- Właśnie! Mam podarek! - zawołała, wyciągając z torby niewielki pakunek, biały papier ozdobiony został samodzielnie domalowanymi, trzylistnymi koniczynkami.
Już po samym kształcie Arashi mógł się domyślić, że były to słynne, bojowe ciastka Suzu. Niespecjalnie nadawały się do jedzenia, prawdopodobnie jednak w sytuacji zagrożenia można było ich użyć jako broni miotanej.
- Chciałam też złapać takiego słodkiego, zielonkawego skorpiona na wydmach, ale mi kurka zwiał - westchnęła z żalem, położyła ciasteczka na stole i powlokła się za swoim kuzynem na dół.
Bo to przecież jasne jak pustynne słońce, że chciała zobaczyć jego kukiełkę! W ogóle uwielbiała odwiedzać tutejszy warsztat i choć sama w sobie nie przejawiała klanowych zdolności marionetkarzy, dużą przyjemność sprawiało jej oglądanie wszystkich tych mechanizmów. Krew nie woda, tym bardziej taka zielona. Suzu zbiegła na dół po schodach, wlokąc za sobą swoją gurdę. Torbę zostawiła w kuchni, ale źle się czuła bez piasku, zupełnie jakby ten wielki gliniany garb był częścią jej ciała, nawet jeśli nieintegralną.
Już w warsztacie oparła gurdę o ścianę i rozejrzała się z ciekawością. Spodziewała się złożonej kukiełki dlatego wydała z siebie pełne podziwu "ooooo" na widok podzielonej marionetki. Patrząc na prezentację Arashiego uśmiechnęła się szeroko.
- Ale to mnie nie wysadzi ani nie zaatakuje, jeśli nacisnę gdzie nie trzeba? Bo wiesz, mam talent do fatalnych pomyłek, ostatnio omal nie wysadziłam w powietrze sklepu w Atsui... Swoją drogą to chwilowo nie mam tam wstępu, więc chętnie zrobię tutaj zakupy podczas mojego pobytu - świergotała, a gdy kuzyn zwolnił jej miejsce, ochoczo zabrała się do czyszczenia głowy Usagiego z ciemnego osadu.

[Rindou Arashi]

Zielonowłosy spojrzał na otrzymane od dziewczyny ciasto i zacisnął na nim dłoń. Było twarde jak zwykle i bardziej nadawało się do zabawy niż jedzenia. Odłożył je na blat w kuchni, dziękując swojej kuzynce, po czym zaprowadził ją do warsztatu, gdzie przyjdzie spędzić im trochę czasu. Arashi od razu oprowadził ją i opowiedział co będą teraz robić. Kiedy dziewczyna złapała za głowę kukiełki, chłopak podpiął do niej swoje niewidzialne nici i poruszył jej okiem, chcąc ją przestraszyć. Znając Suzu zapewne nie wyjdzie mu ten plan, jednak warto spróbować!! Kiedy już zakończą głupoty, przyjdzie czas na posprzątanie i poskładanie kukiełki do kupy.
- Myślę, że ja też będę musiał wyjść na zakupy, to możemy się przejść razem. - uśmiechnął się, przykręcając kolejne części do swojego wojownika. Odświeżony Usagi powoli był kompletowany w akompaniamencie docinek, żarcików i rozmów Arashiego z Suzu. Nie widzieli się od dłuższego czasu, więc zapewne mieli sobie sporo do powiedzenia. Od błahych spraw po te dużo poważniejsze, w końcu powoli oboje robili się dorośli.
- Ciotka dramatyzuje. Jestem pewien, że doskonale poradziłabyś sobie w świecie. Chociaż... znając twoją tendencję do pchania się w kłopoty... Pewnie potrzebowałabyś towarzysza. - W jego oku pojawił się błysk a on sam delikatnie się uśmiechnął, sięgając przy okazji po jeden z ostatnich elementów. Poszło mu sprawniej niż się spodziewał, dlatego też mógł jeszcze dzisiaj zająć się drugą kukiełką. Po skończeniu porządków chłopak zapakował swoją kukiełkę do zwoju, który zarzucił sobie na plecy. Ten idealnie ułożył mu się wzdłuż łopatek w ogóle nie krępując ruchów. Podszedł do regału i zerknął na leżącą tam poturbowaną kukiełkę, pora ją trochę odnowić!
- Zbieraj się, idziemy do sklepu.- Wziął z biurka wcześniej przygotowaną listę rzeczy oraz notatnik, w którym miał wyrysowany wstępny projekt. Teraz pozostało jedynie dokupić części i mógł brać się po raz kolejny do pracy. Wyszedł wraz z kuzynką powoli kierując się w stronę sklepu i delektując się lekko chłodniejszym wieczorem.

[z/t]

[Suzu]

Przyganiał kocioł garnkowi. Arashi wyśmiewał piaskownicę Suzu, ale sam wcale nie był słabiej przywiązany do pustyni. Ona kpiła z jego lalek, ale warsztat umieszczony w piwnicy marionetkarzy był absolutnie ulubionym pomieszczeniem dziewczyny. Uśmiechała się szeroko i paplała, czyszcząc czerep bojowej lalki. Sama nie miała dość bystrej głowy by je projektować czy nawet kontrolować, ale potrafiła dostrzec tego jasną stronę. No bo ile by musiała dźwigać?
- Patrz, nasze rodziny to typowi tragarze. Jeszcze trochę i po prostu kupię sobie wielbłąda do noszenia tych wszystkich klamotów. I pomaluję mu kopytka na zielono - zdecydowała, po czym nadęła śmiesznie policzki, walcząc z najbardziej uporczywą resztką zabrudzeń.
- A w ogóle to słyszałam ostatnio, że są plaże na których można znaleźć naturalnie kolorowy piasek. Wyobrażasz to sobie? Moje techniki wyglądałyby po prostu e-pic-ko - temat tak ją pochłonął, że zapomniała o czyszczeniu i mówiła dalej, opierając się obiema rękami o stół - Jeszcze bym pewnie dostała przydomek, Tęczowa Katastrofa albo coś w tym guście. Na samą myśl mam ochotę nawiać z domu i choćby na piechotę iść, szukać tego cudeńka.
Arashi w tym czasie nie próżnował i wkrótce Usagi przestał być tylko bezwładną kupką części. Suzka stanęła przed kukiełką, z podziwem otwierając buzię. Jej zdaniem była trochę za mało kolorowa, brakowało jej też jakiejś zdecydowanej miny, ale poza tym wydawała się super. Braki zaś zawsze można uzupełnić...
Tymczasem Arashi, nieświadom zagrożenia w jakim znalazł się jego wojownik, zaproponował dziewczynie rozwiązanie innego problemu. No właśnie, towarzysz! Nie, żeby zielonowłosa nigdy o tym nie pomyślała, ale znając wymagania matki to pewnie musiałaby wyruszyć gdzieś z Ichirkiem żeby kobieta nie stwierdziła, że taka kompania to przyniesie jej więcej problemów niż korzyści. Ale czy nie byli z Arashim dobrym zespołem? Pozostało to udowodnić. Na przykład wybrać się razem na misję gdzieś lokalnie i wykonać ją tak perfekcyjnie, że nawet Akari nie będzie miała się do czego przyczepić.
- Dobra! No to przy okazji zakupów trzeba zaczepić o tablicę ogłoszeń, może się znajdzie jakieś ciekawe zlecenie. Takie wiesz, niebezpieczne. Przecież ja tylko szukam zaginionych fenków i napełniam koryta wielbłądom - zawołała ze sztuczną rozpaczą, chowając twarz w dłoniach - Jeszcze trochę i sama zapomnę, że właściwie to jestem shinobi. W ostateczności założę swoją piekarnię, o. - zdecydowała, rozchmurzając się.
To mówiąc, zebrała się szybko, bo musiała tylko zarzucić gurdę na plecy. Z torby pozostawionej w kuchni zabrała jeszcze sakwę z pieniędzmi, przeczesała palcami swoje zielone, rozczochrane włosy, po czym wyszła wraz z kuzynem na pustynny skwar.
[zt]

[Rindou Arashi]

Widać było, że Suzu paliła się do czegoś szalonego, najchętniej zerwała by jedno ze zleceń z tablicy ogłoszeń i pognała na drugi koniec świata, jednak wszyscy dobrze wiemy. że Arashiemu urwano by głowę na wysokości ramion jeśli by jej na to pozwolił. Sam chętnie też ruszył by gdzieś pozwiedzać, nim jednak najdzie na to czas musi się odpowiednio przygotować, dlatego też szarpiąc kuzynkę za kołnierz, odciągnął jej przyklejoną do kartki twarz i skierował w stronę domu.
- Najpierw pomożesz mi w warsztacie, potem ruszymy na kilkudniowy trening. Jeżeli chcemy razem współpracować, to musimy trochę razem się zgrać. Nie uważasz?? W końcu nie wiemy na co się natkniemy w podróży. - wiedział, że zapowiedź przygody w najbliższym czasie zadziała na dziewczynę niczym płachta na byka i przestanie się upierać, przystając na plan chłopaka. Znał ją dobrze, wiedział, że w głębi siebie twierdzi podobnie, tylko jej porywczość to tłumi. Z uśmiechem zaprowadził ją do kuchni w domu, gdzie przygotowali sobie kolejną porcję herbaty, aby w spokoju móc zejść do piwnicy. Spędzą tam zapewne czas do nocy, jak nie dłużej.
Arashi zabrał jeszcze ze sobą trochę przekąsek, aby nie zgłodnieli w trakcie działania, po czym po raz kolejny w dniu dzisiejszym skierował się w stronę warsztatu. Pierwsze od czego zaczął, to uporządkował wszystkie narzędzia odkładając je na miejsca, po czym zamiótł podłogę, aby nie znajdowały się na niej żadne nieplanowane drobinki, które mogą uszkodzić mechanizmy. Kiedy już wstępne prace zostały zakończone, sięgnął ręką w stronę regału i złapał swoimi nićmi znajdującą się tam wiklinową skrzynkę, w której przechowywał uszkodzone części zdobytej kukiełki. Chłopak zaczął je rozkładać na stole, starając się zachować pewien porządek, tak aby się nie pogubić, po czym porównał wszystko z wcześniej wyrysowanymi planami. Już raz rozbierał całą tą konstrukcję, aby zapoznać się z nią i sprawdzić czy przypadkiem nie ma w niej więcej niespodzianek, na szczęście obyło się bez uszkodzeń.
Na jednym z bocznych stołów odpieczętował zwój, w którym znajdowały się zakupione części i także je posortował. Pracy nie było wiele, trzeba było jedynie wymienić kilka drewnianych elementów oraz zastosować inne, wygodniejsze stawy, gdyż te używane przez poprzedniego właściciela nie pasowały młodemu marionetkarzowi. Wziął kilka potrzebnych zamienników i wrócił do głównego stołu, gdzie rozpoczął pracę. W ruch poszły dłuta, wiertła, młotki i inne narzędzia, nie jednokrotnie uruchamiał sterowaną nićmi chakry piłę tarczową aby przyciąć drewniane elementy. Przypadkowy obserwator mógłby posądzić chłopaka o władanie magnetyzmem, gdyż co chwilę powietrze w pokoju było przecinane przez jakiś pędzący przedmiot. Arashi niczym w transie, całkowicie skupiony na nowym projekcie, mówił do samego siebie, zastanawiając się co zrobić dalej. Zielonowłosa dziewczyna mogła czyś się trochę porzucona, jednak starał się on o niej nie zapominać i co jakiś czas pytał co takiego robi, bądź czy też chciała by mu pomóc z jakimś drobnym elementem. W końcu pamiętał jak wiele radochy przynosiło mu pomaganie ojcu bądź wujowi w trakcie kiedy stawiał pierwsze kroki w tej czasochłonnej sztuce. Suzu, jako członek rodziny, także musiała gdzieś posiadać tą ciekawość i zapał, dlatego też z uśmiechem na twarzy przekazywał jej kolejne polecenia.
Czas mijał a księżyc coraz bardziej wspinał się na niebo, informując mieszkańców pustyni o tym, że nastał noc. Pracująca dwójka mogła usłyszeć trzask drzwi, co oznaczało powrót gospodyni do domu. Ta jednak, widząc światło dochodzące przez otwarte drzwi od warsztatu, postanowiła nie przeszkadzać pracującemu synowi. Dało się jedynie słyszeć, że krząta się w kuchni, czyżby ciągle było jej mniej pracy?? W końcu Arashi skończył swoją pracę i zaprezentował swojej kuzynce kolejne dzieło. Było mniejsze i bardziej zgrabne od Usagi'ego, dodatkowo poza wymalowanym symbolem rodu pod ubraniami, miał tam także znak innego marionetkarza, który był jej poprzednim właścicielem. Chłopak przetarł pot z czoła, pozwalając kuzynce przyjrzeć się dokładniej ich nowemu towarzyszowi, samemu w tym czasie wycierając brudne dłonie w jakąś szmatkę. Chwilę później przyciągnął ją do siebie i zapieczętował we wcześniej zakupionym zwoju. Szybko tylko dorobił szarfę do noszenia na plecach do zwoju, po czym położył nowego wojownika obok Usagi'ego. Jutro czeka ich wielki dzień, po raz pierwszy staną naprzeciw siebie jako przyjaciele a nie wrogowie.
- Suzu, myślę, że Mama przygotowuje nam jakąś kolację, choć się przywitać, dawno cię nie widziała. - poklepał po ramieniu swoją pomocniczkę, po czym zaczął zbierać swoje graty, odkładając wszystko na miejsce i gasząc palące się źródła światła, puszczając w tym czasie dziewczynę przodem, aby miała trochę czasu na samotne rozmowy ze swoją ciocią. W końcu która kobieta nie lubi ploteczek??

Link do Zakupów

Nazwa Kukły

Dokusatsu

Ranga

B

Klasa

Lekka

Cena

1300

Materiały

Drewno

Wygląd Dokusatsu jest kukiełką stworzoną wprost by wtopić się w tłum, dlatego też jej twórca Yurashi zadbał by jego partner był jak najmniej rozpoznawalny w tłumie. Wyglądem przypomina średniego wzrostu człowieka, skrzętnie ukryte ostrza, wyrzutnie, oraz nie rzucający się w oczy wygląd sprawiają, że odróżnienie go od człowieka może sprawić problem. Laleczka może i nie posiada ogromnych zapasów uzbrojenia, to wiele zyskuje dzięki temu, że jest postrzegana jako towarzysz swojego twórcy niżeli zabójcza broń. Czy jest lepszy sposób na zdobycie podwójnej nagrody za prace której samotny marionetkarz się podejmie niż również oczekujący nagrody partner-kukiełka?

Mechanizmy Dokusatsu został wykonany z drewna bardzo dobrej jakości. Jej twarz i dłonie pokryte są skórą przypominającą dłonie. Całość została odpowiednio zabezpieczona aby kolor nie blakł ani nie rysował się.
Wszelkie stawy w kukiełce są stawami śrubowymi pozwalającymi zachować swobodę ruchów.

---

• Wyrzutnia Shuriken - Obie ręce
• Magazynek na bronie - mały - Obie ręce.
• Magazynek na gaz/ciecz - Średni zajmujący dolną część tułowia kukiełki.
• Wysuwane Ostrza skrywane w rękach.
• Dozownik trucizn na ostrza.
• Rozpylacz trucizn w ustach.

Link do tematu postaci

Link!

[Suzu]

Zaangażowana w kolejne zajęcia Suzka nie zastanawiała się zupełnie, co może się kryć za słowami Arashiego. Podczas gdy on próbował jakoś racjonalnie zaplanować wyprawę tak, by po wszystkim obie ich głowy wciąż były na miejscach, względnie nieruszone i zdatne do dalszego użytku, Sabaku marzyła o wielkich przygodach, wielkich skarbach i potężnych przeciwnikach, którzy to padają u ich stóp. Nie myślała praktycznie, nie zadała sobie nawet odrobiny trudu choćby by policzyć, jak duży zapas wody wypadałoby zabrać ze sobą w podróż.
- Dobra, ale nie myśl sobie, że będę ci tylko części nosić. Też sobie coś zbuduję - oznajmiła z szerokim uśmiechem, w warsztacie zawsze było sporo starych i zużytych części, a ona przecież nie potrzebowała wcale czegoś, co będzie faktycznie działać.
Najpierw jednak musiała ogarnąć swoje rzeczy. Podczas gdy kuzyn przygotowywał piwnicę do dalszych działań, ona podeszła do swojej torby z podróżnymi rzeczami i rozłożyła wszystko na podłodze w kuchni. Planowała możliwie jak najwięcej upchnąć w zakupionych chwilę temu zwojach i jakież było jej zaskoczenie gdy zdała sobie sprawę, że cały swój dobytek zdołała upchnąć w jednym, małym zwoju. Z nadętymi policzkami popatrzyła na trzymaną w opalonych dłoniach rolkę papieru, choć logika nakazywała raczej cieszyć się z faktu, że w podróż nie będzie musiała zabierać wielkiego bagażu. Zielone oczy powędrowały ku większemu rulonowi, który leżał tak otwarty i pusty, czekając na dobytek, którego nie posiadała. Na razie zapieczętowała więc w środku swą gurdę, choć miała już dalszy plan. Ale to potem, jak już przejdą do etapu treningu.
- To co budujemy? - zapytała, zbiegając po schodkach do opuszczonego na chwilę kuzyna.
Jak się okazało, była to nowa kukiełka, zupełnie przy tym inna od poprzedniej! Suzka oczywiście nie dała Arashiemu zapomnieć o swoim istnieniu i zagadywała go co chwilę, podpytywała o ten i tamten mechanizm, dlaczego tak, dlaczego siak. Upierała się również, że marionetka powinna mieć zielone włosy, bo przecież ta lalka to prawie jak rodzina! Normalnie jak dziecko Arashiego... Suzu przyjrzała się jeszcze obcemu symbolowi, który złożony został przez pierwszego twórcę.
- Araś, Araś, tylko z kim ty właściwie masz to dziecko...? - zatroskała się Sabaku.
Sama w międzyczasie wykorzystywała stare części i odrzuty, by połączyć je w coś, co od biedy i z dużą dawką wyrozumiałości można było uznać za pająka z czterema odnóżami. Nie każde ramię otrzymało nawet stawy, ale przy skręcaniu wygięła je tak, by wyglądało naturalnie. Z tyłu powtykała jakieś rurki i krytycznie przyjrzała się dziełom jej oraz Arashiego. Oczywiście ten jej twór był zwyczajną, niebojową konstrukcją.
- Zwierzątko dla twojego pajacyka - wyjaśniła z szerokim uśmiechem, zadowolona z siebie - Zobacz, jakby tu zrobić jakiś mechanizm do wypuszczania gazu to by było całkiem fajne! Tylko musiałby ten pajączek być bardzo szybki, by go nie zadeptali... - zafrasowali się, właściwie to taka lalka jest przecież łatwa do zniszczenia.
Łatwiej z piaskiem, najwyżej trzeba zebrać do kupy i tyle.
Pochłonięta tworzeniem, przymierzaniem i skręcaniem kolejnych części nawet nie zauważyła, kiedy zrobił się wieczór. "Cześć ciociuuuuuu![/b] - zawołała tylko, słysząc pojawienie się gospodyni, nie przerywała jednak swojego jakże interesującego zajęcia. Dopiero po ostatecznym zakończeniu i obejrzeniu obu dzieł mogli z czystym sumieniem iść myć ręce i przywitać się z kobietą. Pajączka zostawiła na dole, w końcu to był prezent dla Dokusatsu.
- Dzień dobry ciociu - przywitała się jeszcze raz na wypadek, gdyby kobieta wcześniej jej nie usłyszała.
Dostała cmoka w policzek, co przyjęła z szerokim uśmiechem. Rodzina Arashiego była taka ciepła i serdeczna, uwielbiała tu przyjeżdżać. Do swojej rodzicielki oczywiście też pcha się z uściskami po długim niewidzeniu, ale odpowiedź na to jest zupełnie inna. Ach ta Akari. Na pytania ciotki zapewniła, że obie mają się dobrze, nie przetrenowują się, zaśmiała się też w odpowiedzi na pytanie, czy Suzia ma jakiegoś chłopca. No pewnie, całą bandę, biegają razem i kradną, to znaczy, pożyczają wielbłądy. Mama Arasia tylko pokręciła głową, śmiejąc się, zręcznie też wykręciła się z propozycji zielonowłosej, by ta pomogła w przygotowaniu kolacji. Dzięki temu będą mieli co zjeść tego dnia, a także co zapakować sobie jako prowiant na czas treningów.
- Arashiiii~ jakbyśmy mieli wyruszyć poza pustynię, dokąd chciałbyś się udać? - zapytała Suzka, nim jeszcze rozeszli się do snu.

[Rindou Arashi]

Widząc zajętą pracą kuzynkę, Arashi uśmiechnął się pod nosem. Ciekawiło go co takiego postanowiła skonstruować z używanych już części, dlatego też co jakiś czas zerkał jak jej idzie, dodatkowo starał się odpowiadać na jej pytania, jeśli jakieś miała. Miał podzielną uwagę, więc raczej nie przeszkadzało mu to w wykonywaniu swojej roboty. Po prostu raz na jakiś czas zmniejszał tempo prac aby móc zająć się Suzu. W końcu oba projekty zostały zakończone, a kiedy dziewczyna przyglądała się naprawionej kukiełce, Zielonowłosy zerknął na stworzonego przez nią pająka. Był malutki i delikatnie nieporadny, jednak bardzo uroczy. Chłopak postanowił, że jest dla niego lepsze miejsce niż na półce w piwnicy, doszedł do wniosku, że lepiej będzie wyglądał stojąc na jego biurku w pokoju, gdzie przeważnie wyrysowuje projekty. Będzie mu zawsze przypominał o swojej dzielnej kuzynce.
- Wiesz co, wpadłem na pomysł. Słyszałaś o wielkich skorpionach na pustyni? Podobno gdzieś żyją. Pomyśl sobie, jakby takiego upolować i przerobić na wielką kukiełką. To byłby czad! - zaśmiał się i zawinął małego pajączka w materiał, aby przypadkiem się nie zepsuł. W czasie kiedy sprzątał, Suzu pognała do kuchni, dlatego też chłopak nie miał się co śpieszyć. Wiedział, że te mogłyby rozmawiać z godzinę i nawet nie zauważyłyby, że przyszedł. W tym czasie zaniósł dzieło kuzynki i odłożył je na honorowe miejsce w swoim pokoju, po czym przygotował jej posłanie, tak jak przy każdych odwiedzinach, będzie spać w jego pokoju.
Kiedy zszedł do kuchni, kolacja była już gotowa a miejsca przy stole przyszykowane. Chłopak zajął jedno z nich i włączył się do rodzinnej dyskusji. Kiedy usłyszał kilka z pytań swojej rodzicielki, zaśmiał się pod nosem, na szczęście jego w ten sposób nie przepytywała po każdej misji. Nie musiał także wspominać o jutrzejszym treningu, gdyż jak zauważył, Suzu zdążyła o tym wspomnieć. Tak więc jedynie podziękował za przygotowanie prowiantu na te kilka dni i zabrał się za jedzenie. Po skończeniu posprzątał, po czym pożegnał mamę i zabrał kuzynkę do pokoju, gdzie powoli będą zbierać się do spania.
W końcu mogli spokojnie położyć się w swoich wygodnych łóżeczkach. Mieli za sobą pracowity dzień, więc nic dziwnego, że byli zmęczeni. Spojrzał na niewielkie okno, przez które było widać księżyc, niebo było takie spokojne. Jak to przeważnie bywa, Suzu zebrało się na rozmowy przed snem, zawsze nim zasnęli po cichu dyskutowali, poruszając przeróżne kwestie, tak było też i tym razem. Arashi wsunął pod swoją głowę dłonie i przeciągnął się, zerkając na śpiącą obok kuzynkę.
- Wszędzie. Chciałbym zobaczyć wielkie morza, gęste lasy, skaliste góry. Wszystkie te zapierające dech widoki tak różne od naszej wielkiej piaskownicy. Pomyśl sobie, skoro w takich warunkach jak nasze da się żyć, to co musi dziać się w innych zakątkach świata. Jakie zdolności musieli wykształcić ludzie na drugim końcu kontynentu. Być może umieją tworzyć wielkie drzewa, albo jak skorpiony plują kwasem. Chciałbym poznać przyjaciół, którym będę w stanie w pełni zaufać, wiem, że to ciężkie w naszych klanowych warunkach. Ale czy wszyscy musimy między sobą walczyć? W końcu... nasze umiejętności powinny służyć do obrony bliskich... - przerwał na chwilę, po czym uświadomił sobie, że trochę się rozgadał. Na szczęście było ciemno, więc nie dało się dostrzec jak wygląda teraz jego twarz.
- A ty Suzu, jakie masz plany?? - szybko odbił piłeczkę, chcąc odrzucić od siebie jej uwagę. Ciekawiło go co takiego jest motorem napędowym tej szalonej dziewczyny. Co takiego chciała by osiągnąć. Znali się długo, jednak jeszcze nigdy nie rozmawiali o tym. Co się dziwić, w końcu byli tylko dziećmi, teraz... dalej są, jednak powoli zaczynają dostrzegać inne elementy tego świata.

[Suzu]

Niby Suzka nie wątpiła w to, że dzieło jej własnych rąk może się spodobać, ale i tak przyjęła ten fakt ze szczerym zadowoleniem. Tworzenie było fajne i w ogóle nie dziwiła się tym, że istniał klan, który wykorzystywał konstruktorskie zdolności by zdobywać przewagę w walce. Trochę im nawet zazdrościła, bo choć uwielbiała własny piach, to grzebanie się w nim nie było tak pasjonujące jak tworzenie kolejnych mechanizmów.
- Skorpiony są genialne! Aaaale jak to przerobić na kukiełkę? - zdziwiła się, przechylając na bok głowę - Toż to żywe stworzenie jest, nie żaden mechanizm. No chyba że w pancerzyku chcesz dziury wiercić na śrubki... Ja to bym takiego złapała i trzymała jako zwierzątko domowe. Pomyśl tylko jak by odstraszał obcych gdyby pozostawić go w ogródku! - z przyjemnością wyobraziła sobie ten efekt, ignorując zdrowy rozsądek podpowiadający, że więcej byłoby z tym problemów niż radości.
Zdrowy rozsądek nigdy nie miał u niej za dużo posłuchu.
Rozmowa z mamą Arashiego przebiegała bardzo miło i dziewczyna nie zwracała nawet uwagi na upływ czasu, dopóki nie przyszła pora na odejście od stołu i przygotowanie do snu. Następnego dnia czekało na nich trochę wyzwań i trudów, nawet jeśli kontrolowanych, bo przecież tylko w postaci treningu. Prawda jednak była taka, że nigdy nie wiesz czym zaskoczy cię pustynia. Dlatego też Suzu jeszcze raz sprawdziła zawartość swoich zwojów by upewnić się, że przy całym swoim roztrzepaniu nie zapomniała niczego zabrać z piwnicy. Przetarła kunaie, których błyszczące ostrza nie były jeszcze nigdy użyte do jakiegokolwiek celu, poprawiła zawiniątko z pigułką żywnościową, sprawdziła stan pozostałej broni, z której nawet nie potrafiła za dobrze korzystać. Jak na kogoś, kto marzył o wielkich przygodach i imponujących bojach, przygotowanie miała raczej mizerne. Nie zrażała się jednak, bynajmniej. Wszystkie te czynności wykonywała z naiwnym uśmiechem na ustach, jak dziecko, które odpakowując prezent rozmiaru pudełka na buty wierzy, że ze środka wyskoczy pluszak na połowę pokoju.
- Tak jak mówiłam, chciałabym mieć kolekcję kolorowego piasku - nawiązała do ich poprzedniej rozmowy, świat na pewno był super, ale ona nigdy jakoś specjalnie nie przejmowała się widoczkami.
Uwielbiała pustynię, ale to przede wszystkim dlatego, że widziała w niej swoją siłę. Brak piachu w zasięgu wzroku brzmiał trochę nierealnie.
- Chciałabym znaleźć shinobi, który potrafi tworzyć wodę. Pomyśl tylko. Przywiozłabym takiego do domu jako niewolnika... znaczy, przyjaciela - poprawiła się gdy przypomniała sobie, że Arashi myśli o ludziach z zielonego lądu jako potencjalnych sojusznikach - I ogólnie to się z tobą zgadzam, powinniśmy żyć w zgodzie z innymi klanami. Tak jest fajniej i w ogóle. No, oczywiście poza kościakami, ale co zrobisz, z nimi to się po ludzku nie da po prostu - przewróciła pretensjonalnie oczętami - Ale na zielonych terenach ich nie będzie, więc zapowiada się na super wyprawę.
Sabaku po prostu nie mogli żyć w zgodzie z Kaguya. Nie po tym, jak kościani odebrali im domy i przegonili na kilka lat, zagrabiając sobie ich status. Sprawa była zbyt świeża, w końcu dopiero trzeci rok mijał od czasu, gdy Suzu mogła wrócić do swej rodzinnej osady.
- Podsumowując! Szukamy kolorowego piachu, wielkich skorpionów, przyjaciół, o ile nie obrastają kośćmi, kogoś plującego wodą iiiii to wszystko w zielonej scenerii z górami w tle. Brzmi jak dobry plan! - oznajmiła z zadowoleniem.

[Rindou Arashi]

Ludzie władający kośćmi nie cieszą się zbytnią sympatią na pustyni. Co się dziwić, skoro starali się przegonić jeden z tutejszych klanów i zajęli ich miejsce do życia. Arashi nie był jakoś zbytnio przywiązany do tego typu opinii, starał się cenić ludzi a nie pojedyncze grupy, jak wiadomo wszędzie się rodzą ludzie dobrzy i źli. Jednak nie mógł Suzu odmówić niechęci do nich, w końcu to przez nich straciła miejsce do życia na jakiś czas. Na szczęście udało się je odzyskać i teraz bez problemu można podróżować po okolicy. Jednak niesmak pozostał...
- Jedno jest pewne, razem na pewno nie będzie nam nudno. Kolorowy piasek, hmmmm. Słyszałem, że jest pustynia na której piasek jest koloru białego jak kreda. A skoro jest taki, to pewnie są też inne kolory a jak nie, to będziemy bawić się barwnikami. - uśmiechnął się do leżącej niedaleko dziewczyny, po czym głośno ziewnął. Powoli trzeba było zbierać się do spania. Arashi poprawił swoją poduszkę na której spał, po czym po raz ostatni już dzisiaj zanurkował pod swoim kocem.
- Dobranoc Suzu. - odwrócił się na bok jak zwykł spać i przymknął oczy. Cieszył się, że jego kuzynce nic nie jest i mogli się zobaczyć po raz kolejny. Z zadowoloną miną, spoglądając przez lekko otwarte oczy na piaskową ścianę odpłynął i zasnął.

---

Po niezbyt długim ale jakże potrzebnym śnie przyszedł czas aby wstać. Arashi wstał jako pierwszy, tak więc zebrał swoje rzeczy i tak aby nie obudzić dziewczyny wyszedł z pokoju. Przed wyprawą trzeba było najpierw się trochę przygotować. Zapakował trochę ubrań, przygotowane przez mamę jedzenie na kilka dni oraz inne potrzebne przybory. Potem przyszedł czas na ogarnięcie samego siebie i sporządzenie śniadania dla siebie i Suzu. Wybór padł na gotowany ryż z suszonymi owocami oraz miodem. Słodki, pożywny posiłek akurat na rozpoczęcie aktywnego dnia. Po przyrządzeniu wszystkiego chłopak pozostawił jedzenie na piecyku aby ciepłe poczekało na przybycie Zielonowłosej. Sam usiadł przy stole i wyciągnął swój notes, miał jeszcze kilka projektów do przemyślenia, bądź też dorysowania. Dodatkowo musiał zastanowić się jakie zwoje chciałby wypożyczyć z klanowej biblioteczki. W końcu trzeba by nauczyć się nowych sztuczek. Kiedy Suzia w końcu dotarła do kuchni, Arashi planuje ją przywitać, po czym nałożyć porządną porcję przygotowanego przez siebie przysmaku. Liczył, że jej zasmakuje, w końcu nauka u boku matki oraz częsta praca w kuchni rodzinnej restauracji nie mogła pójść w las.