Hisashi Yuki - KP

[Hisashi]

---

IMIĘ: Hisashi
NAZWISKO: Yuki
KLAN: Yuki
WIEK [DATA URODZENIA]: 22 zimy [ur. 363 roku]
PŁEĆ: Mężczyzna
WZROST | WAGA: 187 cm | 84 kg
RANGA: Dōkō

---

---

WYGLĄD: Hisashi jest wysokim, barczystym mężczyzną, o imponująco krzepkiej posturze. Jego muskulatura od zawsze była nadmiernie duża, co w połączeniu z jego rozmiarem niejednokrotnie budzi respekt otoczenia, jednak jest ona też przyczyną jego wagi. Skóra shinobi posiada bladą barwę, a jego ciało jest chłodniejsze od ciała normalnego człowieka, co jednoznacznie wskazuje na jego pochodzenie. Czarne, gęste włosy Yukiego są zazwyczaj dosyć krótko przycięte, by nie przeszkadzały podczas ruchu. Czasami jednak młodzieniec nie ma ochoty ścinać włosów pozwalając im rosnąć, dopóki nie zaczną mu przeszkadzać. Posiada on twarz o wyraźnych rysach, szerokiej żuchwie i zarysowanych kościach policzkowych. Spod czarnych, gęstych brwi zerkają chłodne oczy o piwnej tęczówce. Pod nimi umiejscowiony jest stosunkowo niewielki i lekko zadarty nos, o umiarkowanie wąskiej nasadzie. Hisashi posiada równe usta i znajdujący się pod nimi kanciasty podbródek. Na co dzień jest ogolony, lecz raz na jakiś czas można ujrzeć go z kilkudniowym zarostem. Na jego ciele nie ma żadnych tatuaży. Posiada długą, lecz płytką bliznę przechodzącą przez klatkę piersiową. WIZUALIZACJA UBIORU ZNAKI SZCZEGÓLNE:
- Nadmiernie duże mięśnie i gabaryty,
- Chłód jego ciała,
- Blada skóra.

---

---

CHARAKTER: Hisashi jest typem dominatora, lubi prowadzić ludzi, nierzadko im dzięki temu pomagając. Uznaje tylko silną władzę, gdyż jest też imperialistą. Ma silną wolę i nieustępliwie prze w stronę ustalonego celu, rzadko kiedy się poddając. Charakteryzuje się dużą pewnością siebie, rzadko kiedy się zawstydza i odnajduje się w niemal każdej sytuacji. Nie lubi rzucać słów na wiatr i dotrzymuje złożonych obietnic. Jest również bardzo lojalny względem przyjaciół i godnych przełożonych. Cechuje się dużą dyscypliną, którą nabył podczas treningów i służby wojskowej. Może nie jest pełnoprawnym perfekcjonistą, jednakże lubi porządek, czystość i dobrze wykonuje czynności, których wykonania się podejmuje. Potrafi patrzeć na otaczający go świat z wielu perspektyw, a dzięki swojej empatii, także z perspektywy innych osób. Yuki jest introwertykiem i męczą go dłuższe kontakty z ludźmi, co nie oznacza, że całkowicie się na takowe zamyka. Potrafi znieść duży stres i dosyć łatwo znosi trudne sytuacje, dużo łatwiej niż wcześniej, może wynika to z tego, że stracił już najbliższych i teraz mało co może nim aż tak wstrząsnąć. Nabrał wprawy w odgrywaniu różnych ról i kontrolowaniu swojego ciała, oraz stanu psychicznego, co przydaje się w jego fachu. Odznacza się także dużą tolerancją na ból. Nie czerpie radości z mordowania i delikatnie mówiąc nie przepada za osobnikami, którzy takową przypadłość posiadają. Od zawsze poruszało go przejawiające się w wielu postaciach piękno natury. Lubi spędzać czas będąc na łonie natury, lub trenując, co go odpręża i pozwala mu odpocząć od miejskiego zgiełku. Fascynuje go historia i wszelka wiedza o shinobi, przynajmniej od kiedy jest jednym z nich. NAWYKI:
- Utrzymuje czystość, porządek i higienę.
- Lubi wsłuchiwać się w otoczenie. NINDO:
~ Panując nad swą duszą, nie pozwalasz panować nad nią innym ~ HISTORIA: Wprawdzie nie znam dokładnej daty mych narodzin, jednak datuję ją na rok 363. To właśnie w tym roku, w zimie, podczas śnieżnej zamieci, znaleziono mnie przed drzwiami niewielkiego sierocińca w osadzie Fuyuhana. Porzucone, owinięte w futro niemowlę, które przyszło na świat nie dalej niż kilka tygodni wcześniej. Znalazł mnie starszy mężczyzna, o imieniu Yujiro, był on emerytowanym wojskowym, o randze majora i weteranem dwóch wielkich wojen, to właśnie temu siwemu staruszkowi zawdzięczam całe moje życie. Yujiro przygarnął mnie i wraz z małżonką, miłą staruszką o imieniu Seiko, wychowywał jak własnego syna. Wychowujące mnie małżeństwo miało także swojego prawdziwego syna, a nazywał się on Shirai, był ode mnie prawie dziesięć lat starszy i stał się moim starszym bratem. Moje dzieciństwo przebiegało spokojnie i pełne było małych radości, oraz troski. Miałem szczęście narodzić się we względnie spokojnych czasach, od ostatniej wojny minęło ponad dwadzieścia lat i wszystko zaczynało się stabilizować, cóż przynajmniej na to się zapowiadało. Wracając jednak do mnie, na co dzień bawiłem się z rówieśnikami, innymi dziećmi z osady Yukich, są to jedne z moich najstarszych wspomnień, a jednak pamiętam to jak dziś, beztroskie zabawy pod czujnym okiem dorosłych, które trwały całe dnie. Pamiętam jak wracałem do domu, po całym dniu spędzonym na świeżym powietrzu, niemal zawsze wycięczony i niesamowicie głodny. Zasiadaliśmy wtedy wszyscy razem do stołu i rozmawialiśmy ze sobą jedząc potrawy przygotowane przez Seiko, która potrafiła bardzo dobrze gotować. Seiko nie mogła narzekać na brak mojego apetytu, gdyż od kiedy tylko pamiętam potrafiłem zjeść naprawdę dużo. Niestety Shirai nie zawsze wracał do domu na noc, gdyż chcąc dorównać ojcu, ciężko pracował służąc naszemu klanowi w wojsku. Przed zaśnięciem Yujiro opowiadał mi historie o zamierzchłych czasach, przeżytych wojnach i wielkich bitwach, o potężnych ludziach i legendarnych wojownikach, którzy przemierzali tę ziemię. Zasypiałem szczęśliwy. *** Mijały kolejne miesiące i lata, a ja rosłem cały i zdrów pod pieczą mych przybranych rodziców. W pewnym momencie mego życia ojciec wysłał mnie na naukę do pewnego shinobi, Yūsuke, sentoki naszego klanu. Ojciec stwierdził, iż mogę mieć potencjał na shinobi, w przeciwieństwie do niego, gdyż on sam nie posiadał chakry i miał nadzieję, że ja takową posiadałem. Szczerze mówiąc nie spodobała mi się jego decyzja, gdyż mimo opowieści o potędze jaką posiadają ludzie obdarzeni tą niesamowitą energią, chciałem zostać żołnierzem, podobnie jak mój ojciec i brat. Jednak w wieku trzynastu lat nie miałem zbyt wiele do gadania i choć niechętnie, chodziłem do domu Yūsuke, znajdującego się na obrzeżach miasta. Mój nowy nauczyciel był niskim dwudziestolatkiem, o młodym wyglądzie i krótkich, białych włosach. Miał on niesamowity talent w manipulacji lodem, w którym się specjalizował, znał wiele technik klanowych i z innych dziedzin shinobi. Od początku był do mnie dobrze nastawiony i cierpliwy, czego nie można było powiedzieć o mnie. Byłem w stosunku do niego opryskliwy, czasami nawet za bardzo, jednak słuchałem go i szybko przyswajałem jego nauki, przynajmniej jeżeli chodzi o teorię, gdyż w praktyce nie potrafiłem kontrolować swojej chakry. Prawdę mówiąc nawet nie myślałem wtedy, iż takową posiadam, gdyż nigdy nie udało mi się wykonać żadnego jutsu. Za to jednak wolałem treningi fizyczne, które uwielbiałem, sądząc [słusznie zresztą], że dzięki nim nie będę miał problemów z zaciągnięciem się do wojska. Okazało się, iż poza umiejętnościami walki, posiada on również duszę filozofa i był kapłanem jednej z mniej znanych świątyń, co objawiało się tym, iż przekazywał mi również swoją wiedzę na tematy, o których wcześniej nikt inny mi nie mówił. Po czterech latach nauki u Yūsuke poznałem działanie wielu technik, otrzymałem solidną dawkę wiedzy o klanach, szczepach, życiu i uczestniczyłem w wielu dyskusjach na tematy wyższe, jednak nie udało mi się nauczyć nawet najbardziej podstawowego jutsu, postanowiłem więc zaprzestać nauki u niego. Nawet ojciec się zgodził, będąc przekonanym o braku chakry w moim ciele. W tym czasie jednak zdążyłem się zaprzyjaźnić z mym nauczycielem i decyzja ta, wbrew pozorom, nie była dla mnie wcale taka łatwa. Byłem wdzięczny, za poświęcony mi czas i cierpliwość, nieraz jeszcze przychodziłem do niego, by porozmawiać, jednak już zdecydowanie rzadziej, niż wcześniej. *** Zacząłem pobierać nauki od ojca i trenować moje ciało jeszcze ciężej, niż dotychczas. W te cztery lata zrobiłem duże postępy, moje mięśnie były okazałe i krzepkie, zaczynałem też trenować walkę. Dobrze wychodziła mi walka bronią drzewcową, szczególnie upodobałem sobie jednoręczne topory wojenne i wszelkiego rodzaju kije, choć z resztą też nie odstawałem. Yujiro szkolił mnie w musztrze, taktyce, strategii, i innych, przydatnych dla wojskowego na każdym szczeblu, umiejętności. Przykładałem się do treningów, a całe miesiące mijały w moim odczuciu bardzo szybko. W końcu nadszedł ten długo wyczekiwany przeze mnie moment, zaciągnąłem się do wojska. Rodzice byli ze mnie dumni, gdyż jako jedyny szeregowy wyróżniałem się umiejętnościami i szybko awansowałem na starszego szeregowego. Właśnie wracałem z mianowania, gdy zobaczyłem strażników miejskich biegnących w stronę mojego domu. Bez namysłu rzuciłem się za nimi, czym bliżej byłem miejsca mego zamieszkania, tym więcej widziałem strażników, cholera, gdybym tylko zjawił się tam wcześniej. Okazało się, że jacyś naszprycowani mieszkańcy zrobili rozróbę, kilkunastu rannych, trzech zabitych. Wśród zmarłych znalazł się mieszkający w sąsiedztwie starzec i moi przybrani rodzice. Nie chciano dopuścić mnie do ciał, jednak wyrwałem się i zobaczyłem ich zmasakrowane zwłoki. Upadłem na kolana, zamroczyło mnie, nagle w jednej chwili zalał mnie smutek i wściekłość, mrok. Wpadłem w furię i niemal zamordowałem próbujących uspokoić mnie strażników, nie wiem jak by się to skończyło, gdybym nie oberwał porządnie w głowę, cios był na tyle silny, że obudziłem się dopiero w nocy, ciała już wyniesiono, pozostała tylko zakrwawiona podłoga i kilka rozbitych naczyń. Był to najgorszy dzień w życiu moim i mego przyrodniego brata, który wrócił niedługo po tym, jak mnie ogłuszono. Od tego czasu stałem się bardziej wybuchowy i zacząłem pracować jeszcze ciężej, zdobywając stopień kaprala tuż przed wybuchem wojny z Novum Ordo. Już wcześniej doszły mnie słuchy o agresji naszych północnych sąsiadów, a mimo to nie otrzymaliśmy od góry żadnych rozkazów dopóki Novum Ordo otwarcie nas nie zaatakowało. Nie rozumiem ich pacyfistycznego podejścia do sprawy. W osadzie zapanowała zawierucha, cywili ewakuowano, a my zajeliśmy wyznaczone pozycje. Gdy w końcu zobaczyliśmy wroga, a chaos pochłonął pole bitwy, mieszając sojuszników z wrogami, dałem mu mnie poprowadzić zabijając w furii tylu wrogów, ilu byłem w stanie. Większość osób z mojej jednostki straciło życie, podczas gdy ja nadal dokładałem kolejne trupy do sterty ciał. W końcu jednak i mnie dosięgnęli, oberwałem mieczem przez klatkę piersiową, płytko, jednak ciosy buławy kolejno w kolano, brzuch i głowę powaliły mnie na dobre. Leżałem półprzytomny, powoli się wykrwawiając. Widziałem, jak otoczyli mego brata, próbowałem krzyczeć, jednak jedynie zakrztusiłem się krwią. Wtedy zobaczyłem, jak te skurwysyny się nad nim pastwią, przebijali mu kończyny i śmiali się z tego, jak próbuje się bronić zamiast po prostu go zabić. Moja chęć uratowania go przerodziła się w ten sam mrok, który zapanował nad moim ciałem po śmierci moich przybranych rodziców. Powoli się podniosłem, podpierając się o ścianę jakiegoś budynku i uniosłem dłoń w ich stronę, spojrzeli na mnie. Chwilę później zostali przebici na wylot przez lodowe kolce, a ja upadłem na zakrwawiony bruk. Obudziłem się w szpitalu, minęło kilka tygodni od bitwy, zamęczyłem medyka pytaniami. Dowiedziałem się, że mój brat nie przeżył, lecz jego poświęcenie nie poszło na marne, gdyż wygraliśmy bitwę i wojnę, Novum Ordo upadło i powstało I Cesarstwo Morskich Klifów. Przez kolejne miesiące musiałem się kurować, gdyż miałem złamane kilka żeber, kolano i doznałem wstrząsu mózgu, przez co ledwo co mogłem chodzić, nie mówiąc już o tym, że w czasie bitwy straciłem dużo krwii. Z racji na mój stan zwolniono mnie z wojska. Przed wypisaniem się ze szpitala lekarz nakazał mi, bym nie wysilał się fizycznie. W końcu wróciłem do domu, zupełnie sam. Mój stan fizyczny sięgał dna, ledwo co mogłem chodzić i nadal kuśtykałem na prawą nogę. Psychicznie było u mnie podobnie, dlatego zacząłem zachlewać się w karczmie, o ile do jakiejś doczłapałem. W końcu spotkałem Yūsuke, który ponownie zaczął mnie uczyć i pomógł mi wyjść z tego bagna, to dzięki niemu wróciłem do zdrowia i dziś mogę funkcjonować przynajmniej częściowo tak dobrze, jak wcześniej. Poza tym ponownie wspieram wojsko, tym razem już jako shinobi, co daje mi większe pole do popisu.

---

---

INFORMACJE: -
KLANY, RODZINY SHINOBI, WIĘZY KRWI:

• Wiedza o Aburame - ich ubranie zasłania praktycznie całe ich ciało, a oczy przysłonięte są przez ciemne okulary, potrafią manipulować robactwem, używając go w walce, specjalizują się w ninjutsu, zamieszkują tereny Kaigan.
• Wiedza o Hoshigaki - członkowie tego szczepu posiadają często niebieską skórę oraz oskrzela, świetnie manipulują wodą, mieszkają na wyspie Kantai.
• Wiedza o Hōzuki - charakterystyczne, ostro zakończone uzębienie, lubią przebywać blisko wody, którą świetnie manipulują i potrafią się w nią zmienić, nie mają określonego typu walki, są w niej mało oczywiści i nieprzewidywalni, zamieszkują tereny Kantai.
• Wiedza o Inuzuka - często charakterystyczny tatuaż na policzkach, jakby na kształt kłów, towarzyszą im, jak i walczą z nimi psy, preferują walkę bezpośrednią, wyszkoleni w taijutsu, zamieszkują tereny Yusetsu.
• Wiedza o Jashin – wyjątkowi na swój sposób, mają zdecydowanie dziwny styl walki, ranią siebie, jednocześnie raniąc przeciwnika, sprawiają wrażenie nieśmiertelnych, specjalizują się w walce dużymi ostrzami, niekoniecznie katanami, ich siedzibą jest Ryuzaku no Taki.
• Wiedza o Kami - dosyć chłodni w obyciu, zamknięci w sobie, ale z niezwykłymi umiejętnościami, dzięki którym potrafią panować i manipulować dowolnie papierem, ulokowali się na terenach Antai.
• Wiedza o Kaminari – członkowie tego klanu w większości przypadków charakteryzują się ciemniejszą karnacją, z natury spokojni, specjalizują się w manipulacji raitonem, wytwarzając go w innej, znanej sobie wersji, stawiają na ninjutsu, zamieszkują tereny Antai.
• Wiedza o Nara - przeważnie nie wykazują chęci do walki, nie lubują się w bezpośrednich starciach, potrafią manipulować cieniem, używając go w walce, posiadają niesamowitą inteligencje, z natury są raczej strategami, specjalizują się w ninjutsu, zamieszkują tereny Midori.
• Wiedza o Ranmaru - szczep, który zjednoczył się z klanem Yuki i zamieszkuje wyspę Hyuo, specjalizują się w technikach ocznych, które przy aktywacji przebierają czerwoną, intensywną barwę.
• Wiedza o Senju - młody wygląd i stosunkowo długi żywot, często wyśmienici w konkretnie jeden dziedzinie, manipulują drewnem, specjalizują się w ninjutsu, zamieszkują tereny Shinrin.
• Wiedza o Shabondama – nie mają charakterystycznych cech wyglądu, ale potrafią tworzyć bańki, które potrafią być niebezpieczne, zamieszkują tereny wysp.
• Wiedza o Uchiha – w większości przypadków ciemnowłosy przedstawiciele tego klanu, posiadają wyjątkowe oczy, które przy aktywacji stają się czerwone, zazwyczaj posługują się katonem, specjalizują w genjutsu i ninjutsu, zamieszkują tereny Sogen.
• Wiedza o Yuki - ród samotników, izoluje się od reszty klanów, nie wtrąca w nie swoje sprawy, członek tego klanu to często cichy, ale skuteczny zabójca, potrafią manipulować lodem. Jest członkiem tego klanu, oprócz wiedzy o charakterystycznych cechach przypisanych każdemu Yuki, posiada również informacje o umiejętnościach klanowych.

POSTACIE: -

---

---

KEKKEI GENKAI: Hyōton
NATURA CHAKRY: Suiton
STYLE WALKI: Mokuzai
UMIEJĘTNOŚCI:

• Nabyta ---

PAKT:
ATRYBUTY PODSTAWOWE:

• SIŁA 26
  WYTRZYMAŁOŚĆ 13
  SZYBKOŚĆ 10
  PERCEPCJA 52
  PSYCHIKA 1
  KONSEKWENCJA 15

SUMA ATRYBUTÓW FIZYCZNYCH: 101
KONTROLA CHAKRY C
MAKSYMALNE POKŁADY CHAKRY: 101%
MNOŻNIKI:
POZIOM ROZWOJU DZIEDZIN NINPŌ:

• NINJUTSU E
  GENJUTSU
  STYLE WALKI 0 (dziedzina E)
  • ---
  • ---
  • ---
  IRYōJUTSU
  FūINJUTSU E
  ELEMENTARNE
  • KATON
    SUITON D
    FUUTON D
    DOTON
    RAITON
  KLANOWE C

JUTSU:

• NINJUTSU
  • |E| Bunshin no Jutsu
  • |E| Henge no Jutsu
  • |E| Kai
  • |E| Kawarimi no Jutsu
  • |E| Kinobori no Waza
  • |E| Suimen Hoko no Waza
  • |E| Nawanuke no Jutsu
  FūINJUTSU
  • |E| Fūin no Jutsu
  SUITON
  • |D| Suiton: Kirigakure no Jutsu
  • |D| Suiton: Mizu Kawarimi
  • |D| Suiton: Mizutetsu no Jutsu
  FUUTON
  • |D| Fūton: Enshō No Kaze
  • |D| Fūton: Furai Uchiwa
  • |D| Fūton: Fūsajin
  • |D| Fūton: Gōkūhō
  KLANOWE
  • |D| Hyōton no Jutsu: Reberu Di
  • |D| Hyōton: Tsubame Fubuki
  • |C| Hyōton no Jutsu: Reberu Shi
  • |C| Hyōton: Rōga Nadare no Jutsu

---

---

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):

• Kij Bō - zwykle trzymany w ręce i używany jako kij wędrowny.
• Torba[1] - przypięta do pasa, na prawym udzie.

PRZEDMIOTY SCHOWANE (NIEWIDOCZNE):

• Torba[1] (44,5/140):
  • Kunai x5
  • Shuriken x5
  • Wybuchowa Notka x2
  • Bandaż 5m
  • Bojowa pigułka żywnościowa x1

---

---

PIENIĄDZE: Click
PH: Click
MISJE:

• D -
  C - 1
  B -
  A -
  S -

PREZENT OD ADMINISTRACJI:

• Transfer (+175 PH, +200 Ryo, +5 Technik D)
• Trzecia Rocznica Shinobi War - Yahiko! (+50PH do wydania w statystyki)

[Papyrus]

  Ukryty tekst

[Hisashi]

Och, machnęło mi się, a rzadko kiedy mi się to zdarza, będę częściej zaglądał "to słownika"

Dokupiłem torbę.

[Papyrus]

No i dobrze wszystko, akcept. Miłej gry życzę.

  Ukryty tekst