Kaori

[Kaori]

---

DANE PERSONALNE

---

Imię: Kaori
Nazwisko: Miyamoto
Szczep: Kami
Wiek: 17 [367 r.]
Płeć: kobieta
Wzrost: 162 cm
Waga: 53 kg
Ranga: Dōkō

---

WYGLĄD

---

Niedoceniana ślicznotka. A mówili, nie oceniaj książki po okładce, a wy i tak swoje! O nie, nie, nie, moi drodzy. Kaori to kunoichi z krwi i kości, choć niepozorna przez filigranowość i słodką buźkę. Całkiem wygodnie, prawda? Poflirtuje, zauroczy, ale jeśli zechce to wymierzy policzek nim zdążysz mrugnąć. Iście przeurocze. No, może byłoby, gdyby rzeczywiście była z niej taka kokietka, ale cechy charakteru to chyba materiał na inny opis. Jednak ze wcześniejszymi zdaniami nie sposób się nie zgodzić. Już na pierwszy rzut oka widać estetykę i wymieszaną z dojrzałością dziewczęcość. Niestety, im dalej w las, tym więcej drzew.
Choć blada twarzyczka pozostanie ładna niezależnie od długości obserwacji, niepokoić mogą oczy. Zniewalająco błękitne, ale chłodne, skłócone z ciepłem gładkich kości policzkowych i różanych, leniwie zakreślonych przez Matkę Naturę ust. Taka już uroda szczepu Kami, a ciężko się kłócić z genetyką i wychowaniem. Przynajmniej są czasem zasłaniane przez opadające niesfornie kosmyki białych włosów. Artystyczny nieład, tak to się chyba nazywa, bo niedbalstwa na pewno im nie można zarzucić. No ale nie z samych zalet człowiek jest zbudowany, prawda? Kaori nie jest wyjątkiem. Ot, jedno ucho nieco większe od drugiego, część czoła delikatnie zmarszczona przez nabyte od matki unoszenie brwi nawet bez konkretnego powodu, krótkawe rzęsy. Co prawda te drobne doskonałości w żaden sposób nie psują ogólnej estetyki dziewczyny, ale gwoli ścisłości wypada o nich wspomnieć, prawda?
Prawda, ale co dalej? O jej twarzy można by było pisać godzinami, ale chyba nie tylko tego się ode mnie oczekuje. Suńmy zatem niżej, bynajmniej w niecnych celach. Krucha szyja, wąskie ramiona, lekko wystające obojczyki. Wszystko, co mogłoby wskazywać na wątłość, gdyby była zwykłą dziewczyną, a nie kunoichi. Potem drobny biust, ledwie rysujący się pod ubraniami i płaski brzuch, który mógłby być ładny, gdyby nie paskudna blizna biegnąca od lewego żebra aż po przeciwległe biodro. Biodro, które swoją drogą jest osadzone nieco niżej od sąsiada, co tłumaczyłoby nieznaczną skoliozę. Nic specjalnego. Zostały już tylko raczej zwyczajne nogi, stopy, dłonie. Te ostatnie bynajmniej gładkie, drobne, ale zdolne i doświadczone w używaniu wszelkiej broni do walki wręcz.
Na tym można by zakończyć obrazek Kaori. Jak widzisz, drogi czytelniku (lub czytelniczko), nawet tak pozornie idealna kobieta nie jest pozbawiona wad. Co prawda nie są one na tyle znaczące, by przeszkodzić jej w znalezieniu partnera czy wykorzystaniu swoich wdzięków do własnych celów, ale są, istnieją, nie da się ich wyzbyć. Brzmi prawie nihilistycznie, prawda? Bynajmniej celowo, pewnie przez to, że wypadałoby jakoś ładnie zakończyć całe to paplanie, a ciężo dobrać odpowiednie słowa. Pożegnam się zatem morałem, bo tak zrobiłby każdy pseudopisarz. Nie oceniaj książki po okładce.

---

UBIÓR

---

O ile wygląd zewnętrzny zmienia się na przestrzeni lat, o ile nie dekad, to z ubiorem sprawa jest nieco bardziej skomplikowana. No bo która kobieta nie ma szafy wypchanej całą gamą strojów na każdą okazję? Opisywanie każdego z nich w połączeniu z możliwymi kombinacjami byłoby jedynie nikomu niepotrzebną ścianą tekstu, prawda? Dlatego postanowiłem wyróżnić jedynie dwa ulubione zestawy naszej bohaterki, by uniknąć zbędnego paplania. No i zazwyczaj tylko te ma do dyspozycji. Wszak mamy do czynienia z podróżniczką! Kto wie, może kiedyś uda się powiększyć tę kolekcję, ale jak na razie musi się zadowolić poniższymi.
Zacznijmy od wyjściowego, oficjalnego. Od święta Kaori ma zwyczaj ubierać czarną, elegancką yukatę, upiększoną licznymi, srebrzystymi wzorkami i przepasaną jaskrawoczerwonym obi. Wszystko to tworzy dość estetyczny obrazek, szczególnie w połączeniu z czarnym obuwiem geta. Wystarczy tylko dopełnić wysokim kokiem, białym kanzashi wplecionym we włosy i voila, mamy niecodziennie wystrojoną kunoichi.
Znacznie nudniej sprawa ma się w przypadku stroju roboczego. Dziewczyna stawia praktyczność ponad urok osobisty, gdy jest w podróży, trenuje czy pracuje. Na białe, obcisłe, zapewniające aerodynamikę i nieutrudniające ruchu keikogi zakłada przykrótką, czarną hakamę. Dlaczego przykrótką, zapytacie? Ano dlatego, że i tu wypadałoby zachować choć trochę estetyki, a przywiązywanie torby w środkowej części hakamy wyglądałoby wcale dziwnie. Właśnie dlatego znajduje się ona nieco niżej, by białe, wąskie i nieozdobne obi, pomagające ulubionemu przedmiotowi shinobi utrzymać się na pośladkach, wyglądało naturalnie i profesjonalnie.
No, to by było na tyle, ale, jak wspomniałem, Kaori nie ogranicza się do tych dwóch strojów. To znaczy nie ograniczała się, gdy jeszcze mieszkała w Tenshikoku. Wtedy w jej szafie można było znaleźć moc innych części garderoby, których nie wahała się ubierać, gdy miała na to ochotę. Mogła wiele zarzucić rodzicom, ale na pewno nie biedę. Teraz, gdy jest w podróży, najczęściej można ją ujrzeć w opisanych wyżej zestawach i to w nich najlepiej się czuje.

---

CHARAKTER

---

Kobieta zmienną jest. Ach, ależ typowy wstęp, prawda? Szkoda tylko, że w tym wypadku mający mało wspólnego z rzeczywistością. U Kaori na próżno szukać szerokiego wachlarza emocji, przynajmniej okazywanych zewnętrznie. Owszem, zdarzają się jej wybuchy złości czy chwile przejmującego smutku, jak każdemu człowiekowi, ale już za dziecka nauczyła się ograniczać te skrajności do minimum. Wszak shinobi powinien cechować się zimną krwią.
A więc jaka jest ta nasza kobitka? Pozornie spokojna i obojętna, a przynajmniej to można wyczytać z jej twarzy. W środku to istny wulkan uczuć. Traumatyczne przeżycia dają o sobie znać nawet pomimo licznych treningów. Wściekłość, żal, smutek, zagubienie, niepewność, potrzeba bliskości, tęsknota. To wszystko ustępuje jednak determinacji. Bo, moi drodzy, Kaori jest cholernie zdeterminowana. Postanowiła osiągnąć swój cel niezależnie od napotkanych trudności i właśnie to postanowienie trzyma ją przy życiu, pozwala przetrwać te trudniejsze momenty niełatwego życia.
No dobra, dobra, ale przecież nikt nie może być aż tak silny i obojętny, czyż nie? A i owszem, nie może. W białowłosej wciąż zostały resztki dziewczęcości. Niesłychanie łatwo można zyskać jej przychylność choć drobną dawką dobroci. Poza tym uwielbia zwierzęta, w szczególności koty. No i nie byłaby Kami, gdyby nie miała w sobie choć krzty wrażliwości na sztukę. Kartki są nieodzowną częścią życia. Origami to zdecydowanie jej ulubione zajęcie i nieco zbyt często łapie się na tym, że składa papier zamiast robić coś bardziej produktywnego.

---

HISTORIA

---

I. PerłaBycie Perłą, oczkiem w głowie rodziców i jedynaczką nie wystarczyło, by białowłosa uniknęła losu kunoichi. No bo jak to tak? Czystej krwi przedstawicielka szczepu Kami miałaby być zwyczajną kurą domową? Toż to się nie godzi! Niestety, ludzie cierpią na chroniczną przypadłość przejmowania się tym, co powiedzą inni. Gdyby nie to, to może nawet udałoby się jej uniknąć tegoż obrzydliwego przeznaczenia, pełnego zepsucia i przemocy. Zostawmy jednak te rozmyślania na inną okazję, wszak czasu się już nie zmieni, a o czystość tekstu wypadałoby zadbać. Zacznijmy zatem od początku.
Kaori już kilka dni po narodzinach została okrzyknięta Perełką przez kolor swoich włosów. Co ciekawe, nie wykazywała objawów albinizmu, a głowa i tak nie ciemniała. Pozostawała równie blada i jasna co reszta ciała. Wydawałoby się, że to wystarczy, by zapewnić młodej tak samo jasną przyszłość. Po jakimś czasie co drugi Shirei-kan czy inny, równie ważny mężczyzna bez wahania pojąłby ją za żonę, tym bardziej że jest córką osób znanych i szanowanych w szczepie. A to byłoby korzystne i dla celów osobistych, jak i politycznych. No ale, jak to w życiu bywa, tylko by się wydawało. Wspomniane przed chwilą znamienite persony miały wobec niej inne plany. Kaori już w bardzo młodym wieku zaczęła poznawać tajniki bycia shinobi. Szkolona na obojętną, będącą w stanie mordować bez drgnięcia jednostkę z trudem zachowała resztki delikatności. Przyzwyczajone do broni białej dłonie stwardniały, pod skórą zarysowały się delikatne mięśnie, oczy utraciły dawne piękno. Już tylko od święta można było w nich zobaczyć coś innego niż pustkę.
II. OszustwoMożna by pomyśleć, że po skończeniu szesnastu lat Kaori była już gotowa sprostać wyzwaniom prawdziwego świata. Nauczyła się kontrolować drzemiącą w niej energię, opanowała parę technik, znośnie władała bronią białą. Nic tylko wysłać do któregoś z krajów kupieckich i już, problem z głowy. No i tak by się pewnie stało, gdyby przeznaczenie nie postanowiło raz jeszcze zabawić się cudzym kosztem. Zacznijmy jednak od początku, bo znów zaczynam rzucać dygresjami na lewo i prawo.
Błysk ostrza, ciemnopomarańczowa bandana, przenikliwy ból w dolnej części ciała i głuche tąpnięcie dwóch dorosłych ciał to ostatnie co pamiętała, nim obudziła się w szpitalu kilka dni później. Z brzuchem szczelnie owiniętym bandażami dowiedziała się, że oszukała śmierć. Ostrze napastnika cięło o parę centymetrów za płytko, pozostawiając jelita w nienaruszonym stanie. Znalazł ją posłaniec, który najwidoczniej miał przekazać jakąś wiadomość jej rodzicom. No właśnie, rodzice. Co z nimi, dlaczego o nich nie zapytała? Przecież mimo wszystko miała świadomość tego, że ją kochają na swój przewrotny sposób. Mimo to miała im za złe drogę, którą dla niej wybrali. Podczas gdy inne dziewczyny hulały po lasach, przystrajały kwiatami i, po prostu, bawiły się, ona spędzała kolejną godzinę na torturowaniu kukły drewnianym mieczem. To nie tak, że nie chciała wiedzieć co się z nimi stało. Po prostu postanowiła w ten sposób pokazać swój bunt. Bunt, który minął dopiero gdy dowiedziała się, że zostali porwani.
Kaori nagle poczuła przejmującą pustkę. Wszystko przestało mieć jakiekolwiek znaczenie, przez głowę przelatywały setki pytań. Dlaczego zabrali ich, a nie ją? Dlaczego się nie obronili? Wszak oboje byli Sentoki, nie powinni się dać zwykłym opryszkom. No właśnie, czy napastnicy byli zwykłymi opryszkami? Tyle pytań, żadnej odpowiedzi i powracający co noc sen. Błysk ostrza, ciemnopomarańczowa bandana, przenikliwy ból w dolnej części ciała i głuche tąpnięcie dwóch dorosłych ciał. Ten sen wkrótce okazał się jedyną wskazówką. Nikt nic nie widział, nikt nic nie słyszał. Napastnicy nie pozostawili po sobie żadnych śladów, poza śladem w pamięci dziewczyny, która po wyjściu ze szpitala postanowiła sobie zrównać ich z piachem.
III. PodróżChoć umysł Kaori przepełniony był wściekłością i chęcią zemsty, to udało jej się zachować resztki zdrowego rozsądku. Wszak nie mogła tak po prostu wyruszyć bez żadnego planu, nawet pomimo świadomości, że jej rodzice równie dobrze mogli by już nie żyć. Najpierw postanowiła poinformować liderkę o tym, co widziała. Każdy najmniejszy szczegół się liczy, bo, rzecz jasna, już chwilę po jej trafieniu do szpitala zostały wszczęte bezskuteczne poszukiwania. Tak oto głowa szczepu dowiedziała się o ciemnoparańczowej bandanie, tak błahej, a jednocześnie tak istotnej. Nie wspominała o swoich planach opuszczenia osady. Przypuszczając traumę ludzie zaczynali ją niańczyć, oferowali wsparcie licząc na darmowy prestiż. Nie, nie, zamierzała odejść po cichu, zostawiając jedynie wiadomość dla nielicznych najbliższych.
To wszystko to tylko teoria, więc jak wyglądała praktyka? Ano nie mniej sprawnie. Wyposażyła się w podstawowy ekwipunek, udoskonaliła nieco znane już ninpō, napisała krótki liścik i wyruszyła w drogę. Plecak, wypchany ubraniami i burzą emocji, ciążył jej na plecach. Dopiero gdy opuściła osadę, a potem Antai, doceniła swoje wcześniejsze treningi. Całą gamę uczuć była w stanie zdławić obojętnością, strach w jej oczy zaglądał tylko okazyjnie. Pierwszym celem został Shigashi no Kibu. No bo gdzie najlepiej szukać informacji, jak nie w krajach kupieckich?

---

WIEDZA

---

Informacje: ---
Klany, szczepy:

• Kaminari - w większości przypadków charakteryzują się ciemniejszą karnacją, są z natury spokojni, specjalizują się w manipulacji Raitonem, wytwarzając go w innej, znanej sobie wersji, stawiają na ninjutsu
• Akimichi – charakteryzują się nieco większą masą tłuszczową, często spożywają posiłki, jednak potrafią zaskoczyć i są dobrymi wojownikami mimo pozornej nieprzydatności, wyspecjalizowani w taijutsu, manipulują swoim ciałem, zamieszkują tereny Sakai
• Hōzuki – charakterystyczne, ostro zakończone uzębienie, lubią przebywać blisko wody, którą świetnie manipulują i potrafią się w nią zmienić, nie mają określonego typu walki, są w niej mało oczywiści i nieprzewidywalni, zamieszkują tereny Kantai
• Inuzuka - często charakterystyczny tatuaż na policzkach, jakby na kształt kłów, towarzyszą im i walczą u ich boku psy, preferują walkę bezpośrednią, są wyszkoleni w taijutsu, zamieszkują tereny Yusetsu
• Kakuzu – żywi truposze, ich ciało wygląda, jakby było całe pozszywane, a poza tym mówi się o nich, że mogą mieć więcej niż jedno życie, brak źrenic, charakterystyczne, czarne białka oczu, mieszkają na terenach Sakai
• Terumi - żywiołowy, jeden z bardziej rozbudowanych i znanych szczepów, podzielony na dwie części, niezaprzeczalnie skłócone, zamieszkują tereny Yusetsu
• Uchiha – w większości przypadków ciemnowłosy przedstawiciele tego klanu posiadają wyjątkowe oczy, które przy aktywacji stają się czerwone, zazwyczaj posługują się Katonem, specjalizują w genjutsu i ninjutsu, zamieszkują tereny Sogen

Postacie: ---

---

ZDOLNOŚCI

---

Kekkei Genkai: Kokami
Natura chakry: Doton
Style walki:

• Chanbara [D]

Umiejętności: ---
Pakt: ---
Atrybuty podstawowe:

• Siła [20 | 30]
• Wytrzymałość [15]
• Szybkość [30]
• Percepcja [10]
• Psychika [5]
• Konsekwencja [5 | 70]

Suma atrybutów fizycznych: 75
Kontrola chakry: C
Maksymalne pokłady chakry: 101%
Mnożniki:

• Kai - +65 konsekwencji na czas użycia
• Fūma Ninken - +10 siły na czas użycia

Dziedziny ninpō:

• Ninjutsu [D]
• Doton [D]
• Szczepowa [D]
• Style walki [D]:
  • Chanbara

Jutsu:

• Ninjutsu:
  • [E] Bunshin no Jutsu
  • [E] Henge no Jutsu
  • [E] Kai
  • [E] Kawarimi no Jutsu
  • [E] Kinobori no Waza
  • [E] Suimen Hoko no Waza
  • [E] Nawanuke no Jutsu
  • [D] Suienzou no Jutsu
  • [D] Utsusemi no Jutsu
  • [D] Hikari no gijutsu-kyu
• Chanbara:
  • [D] Fūma Ninken
• Fūinjutsu:
  • [E] Fūin no Jutsu
• Doton:
  • [D] Doton: Doro Kawarimi no Jutsu
  • [D] Doton no Jutsu
  • [D] Doton: Shinjū Zanshu no Jutsu
  • [D] Doton: Doryūsō
• Szczepowe:
  • [D] Shikigami no Mai
  • [D] Kami Sakusei

---

EKWIPUNEK

---

Przedmioty widoczne:

• Torba na pośladku, przypięta do pasa
• Plecak

Przedmioty niewidoczne:

• Zawartość torby [40/70]:
  • 5x kunai
  • 5x shuriken
• Zawartość plecaka [20/210]:
  • 2x mały zwój
• Zawartość pierwszego małego zwoju [50/75]:
  • 1x strój wyjściowy opisany w sekcji "Ubiór"
• Zawartość drugiego małego zwoju [50/75]:
  • 1x strój roboczy opisany w sekcji "Ubiór"

---

ROZLICZENIA

---

Pieniądze: ( ͡° ͜ʖ ͡°)
PH: ( ͡° ͜ʖ ͡°)
Misje:

• D - 1, 2

Prezent od administracji: ---

[Papyrus]

Jaka fajna KP. Nic do krzyczenia ani do poprawiania, no cud miód. Akcept, witamy na pokładzie.

  Ukryty tekst