Oaza w pobliżu wioski

[Shumei]

Łucznik, medyk i ktoś, komu słabo idzie walka wręcz - pomyślał Shumei, drepcząc przed siebie po lewej stronie jadącego wozu. Sprawa nie wyglądała zbyt dobrze - jeśli zostaną otoczeni, żaden z nich nie będzie w stanie wziąć na siebie większej ilości przeciwników, gdyż praktycznie wszyscy skupiali się głównie na rolach wsparcia. Brakowało im tutaj jakiegoś półgłówka - choć może akurat tego materiału mieli pod dostatkiem, jednak było jeszcze za wcześnie by Aburame mógł to ocenić - w grubej zbroi i z wielką maczugą, który nie wahałby się wbiec w chmarę wrogów i wziąć na siebie kilka pierwszych ciosów.
Shumei'owi nie pozostało nic innego niż obniżyć nieco kołnierz by wszyscy go usłyszeli, mruknąć "Znam się na robalach" i wrócić do obserwowania swojej części terenu.

Percepcja - 31

[Yujiro]

Gdzie Diaboł mówi dobranoc
Ranga C
Post 4/15 Cóż, Shi miał chyba coś do powiedzenia odnośnie swojej pozycji w grupie. Miał być obserwatorem, więc to chyba dobrze, że szedł w pierwszej linii, prawda? To miało się okazać. Seinaru poszedł tropem poprzednika i także powiedział coś o sobie. To akurat pozostali mogli się domyślić, bo mało kto podróżował z łukiem. Jeżeli ktoś nie potrafił się nim posługiwać to cóż... po prostu go nie nosił ze sobą. Yusuke zaś nie podobało się sprzątanie gówna... obowiązek jak każdy inny, ktoś musiał to robić. W obecnym towarzystwie pewnie był to Naeki, a nie obrońcy karawany. No chyba, że ktoś złamie zasadę wspomnianą przez handlarza. Ten zaś siedział sobie na wozie i nucił siedząc koło woźnicy z przodu. Mumia - jak to kilka osób już określiło samozwańczego lidera - miał dopytać się go jeszcze o kilka rzeczy, jednak najwyraźniej w świecie nie potrzebował niczego więcej, gdyż szedł jak reszta, w milczeniu. Shumei zaś powiedział swoje, by reszta mogła poznać jego umiejętności chociaż trochę. Handlarzom i woźnicom pewnie nic to nie mówiło. Czysta abstrakcja, zupełnie jakby chłopak po prostu interesował się insektami i tyle.
Poruszali się jednak szlakiem miarowo do przodu co jakiś czas mijając karawany jadące z naprzeciwka. Przed nimi była pusta, bezkresna pustynia otoczona tylko i wyłącznie wydmami. Poza tym, nic cisza jak makiem zasiał. Kilka razy mogli zobaczyć, jak po ich bokach pojawiały się pustynne zwierzęta, trzymające się od szlaku na pewnym dystansie. Wolały nie zbliżać się do wielkich drewnianych konstrukcji i ludzi idących razem z nimi. Poza tym, droga była nudna jak flaki z olejem. Prosta droga, bez żadnych zawijasów, prażące słońce i skraw jak jasny pierun. Nic ciekawego, chociaż handlarz nucił sobie jakąś nutkę pod nosem.
-Hej mała, może jak będziesz pijana, to weźmiesz mi banana - brzmiało to mniej więcej tak, ale robił to na tyle cicho, że można było się pomylić. Im dalej szli, tym więcej mogli zobaczyć drzew. Najpierw pojawiła się trawa, potem krzewy, a później, na horyzoncie pojawił się las i rozwidlenie. Droga prowadziła albo dalej prosto, albo skręcała w prawo. Pierwszy woźnica zaczął już skręcać wozem, konie zmieniły tor próbując skręcić, jednak zaraz Kyoru szybko je skierował na dalszą drogę prosto.
-Pójdziemy tędy, dotrzemy do obozu szybciej! - dodał jeszcze od siebie, a woźnica powrócił konie na trasę. Widać było, że mniej ludzi nią uczęszczało. Może to był skrót, a może gdzieś rozbili obóz? Powoli jednak zachodziło słońce i trzeba było zacząć myśleć o tym jak przenocować na pustyni. Obecnie było jeszcze ciepło, jednak za jakiś czas temperatura bardzo spadnie. No i właśnie... wypadałoby coś zjeść i pić, prawda moi drodzy? Pytanie który z podróżników zabrał coś ze sobą...

Następne posty piszcie tutaj, tak jak wcześniej. Nie dajecie formułki z pierwszej strony tematu.

Jeżeli używasz Tsujitengana, bo obstawiam że będziesz to robić do obserwacji, to pamiętaj, żeby go "aktywować" przez wklejenie techniki i dodatkowo dać ile chakry zużywasz. Inaczej widzisz tak, jak normalne osoby

[Ichirou]

Wykonał swoje zadanie na tyle, na ile mógł je wykonać na obecny moment. Rejestr z uprowadzonymi shinobi przekazał podwładnym lidera, więc musiał uzbroić się w cierpliwość i liczyć, że znający się na papierkach ludzie zdołają wyciągnąć jakieś sensowne informacji z dziesiątek stron zapisków.
On sam postanowił nieco ochłonąć i w pierwszej kolejności udał się na obiad wraz z uroczą Yui, która wyraźnie lgnęła do niego. Nie było zresztą czemu się dziwić. Zdobyta w ostatnich latach reputacja i popularność jedynie ułatwiały mu flirt. Niejednej pannie w Atsui na widok przechadzającego się obok Ichirou miękną nogi w kolanach.
Nie zamierzał jednak spędzić wszystkich najbliższych dni na adorowaniu kobiet, choć w sumie nie miał nic przeciwko takiej wizji. Ogień determinacji, zapalony w nim już długi czas temu, sprawiał, że Asahi mimo już dużej siły nie zapominał o samorozwoju. Stąd też w jednym z wolnych dni, zaraz po śniadaniu, udał się w ustronne miejsce, by popracować nad kilkoma nowymi zagraniami.

  Ukryty tekst

[Ichirou]

Minęło kilka dni, podczas których Asahi zajmował się nieco bardziej przyziemnymi sprawami. Przede wszystkim dopinał na ostatni guzik kwestię swojego nowego lokum, w którym już niebawem miał zamieszkać. Poza tym czas mu mijał dość spokojnie. Ot, zwyczajna proza życia ubarwiona wieczornymi pobytami najbardziej luksusowych lokalach Atsui, najczęściej w towarzystwie pięknych kobiet.
Mimo dość rozrywkowego stylu życia nie zapominał o sprawach istotnych. Wciąż drzemały w nim wielkie ambicje, które miały przełożenie między innymi na chęć rośnięcia w siłę. A do tego potrzebne były treningi. Stąd też prócz codziennych, rutynowych ćwiczeń co jakiś czas organizował sobie większe pole w swym grafiku na pracę nad kolejnymi zagraniami.

  Ukryty tekst

[zt]

[Kuroi Kuma]

Dobrze wrócić na stare śmieci, zwłaszcza jeżeli się bierze pod uwagę czas spędzony poza... domem? Jego klan - jak to dumnie brzmi - zaczął się tutaj osiedlać dopiero niedawno, więc będzie musiał coś tutaj dla siebie znaleźć o ile oczywiście zostanie na dłużej. W przypadku Kuroia było o to trudno, ale w sumie czemu nie? Zawsze coś nowego, zawsze coś ciekawego i może mu się to jeszcze spodoba? Stanął na środku pustyni widząc w oddali zabudowania no i oczywiście szlak. Będzie musiał spróbować na rodzimym gruncie co takiego udało mu się osiągnąć, czy też wędrówkę spełzła na niczym i znowu będzie musiał ruszyć w drogę, w nieznane...

  Ukryty tekst

[Kuroi Kuma]

Zadowolony czy też nie, usiadł przy tafli wody, która była niedaleko, w oazie i zamoczył w niej dłonie. Woda była chłodna, w końcu zima, chociaż na pustyni na pierwszy rzut oka tego widać nie było. Bo kto by tutaj oczekiwał śniegu? Chyba jakiś szaleniec, chociaż Kuroi sam siebie do takich zaliczał. Bo jak nazwać starszego faceta, który nie chce sobie ułożyć życia, tylko wędruje sobie ucieszony przez świat w poszukiwaniu... celu? Tak, najlepiej było to określić po prostu jako cel, bo w sumie to nie wiedział czego szukał ALE! szukał. A co znajdzie? Ponoć nie ważny był cel, ale droga do niego prowadząca... więc obecnie poznawał tę drogę.

  Ukryty tekst

[Kuroi Kuma]

Usiadł sobie na skraju oazy, zdjął nogi i wsunął nogi do chłodnawej wody i poczuł, że to właśnie tego mu brakowało. Odetchnął sobie szczęśliwy, że w końcu mógł się nieco ochłodzić w tej jakby nie patrzeć gorącej zimie. Popatrzył na palmy wznoszące się dumny na skrajach, na ludzi przechodzących na szlaku i położył się na gruncie - jeżeli piasek można było tak w ogóle nazwać. Wziął głęboki wdech i przymknął sobie swoje piękne oczęta czując jak wiatr muska jego twarz tak swobodnie, tak łagodnie, jakby było lato w jakiejś innej prowincji. To chyba najbardziej lubił na wydmach - mimo tego, że wszędzie jest zimno, tutaj zawsze było inaczej. Jakoś tak przyjemniej w tej części roku, gdzie wszędzie po prostu zaczynało być chłodno.

  Ukryty tekst

z/t

[Kuroi Kuma]

Wyszedł z pokoju lidera, by w końcu znowu znaleźć się na zewnątrz, gdzie panował ukrop, ale takie były już uroki pustyni i nie dało się nic z tym zrobić. Taki mieli klimat, więc nie było co się z tym kłócić tylko przyjąć to w takiej formie. Miał skierować się po prostu do tablicy z ogłoszeniami, ale musiał wrócić do tego, co zaczął, czyli... wzmacnianie się. Był na pustyni, więc piachu dookoła siebie miał na tyle dużo, że nie musiał się martwić o jego wydobywanie z podziemi. Tak było po prostu łatwiej. Ruszył więc tam gdzie poprzednio, czyli w okolice oazy, bo zawsze miał wodę pod ręką i mógł sobie na spokojnie uzupełnić płyny.

  Ukryty tekst

z/t

[Shiroe]

Po krótkiej, a jakże wizycie w bibliotece, nadszedł czas na chwilę 'relaksu' jak to mawiają. Oaza, nadawała się do tego wręcz idealnie, czyż nie? Miejsce idealne na odpoczynek, trening, czy chociażby schronienie się przed skwarem. Mimo, iż ukrop był nawet tutaj, w miejscu nie tak odsłoniętym jak inne niemiłosierny, młody Shiroe, lubiał tutaj przychodzić, by chociaż trochę zniżyć temperaturę swojego ciała. Nie można jednak zapominać, że czasami było tutaj tłoczno, więc była to świetna kopalnia wiedzy. Niemniej jednak tym razem Shiro był tutaj sam, a korzystając z tej okazji mógł robić co mu się tylko podoba, od budowania zamków z piasku, kończąc na leżeniu pod jedną z palm i podziwianiu pięknego piasku, rozgrzanego gdzieniegdzie tak bardzo, iż można było zauważyć jak gęste powietrze delikatnie się nad nim unosi. Piękny widok, relaksujący widok...

Suna Bunshin no Jutsu
Niemniej jednak chłopak nie przyszedł tutaj podziwiać piachu. Przybył zrobić coś o wiele bardziej produktywnego.
Miał ze sobą kilka zwojów, które miał zamiar wykorzystać w celu nauki kolejnych technik. Pierwszą była technika klonująca,
Suna Bunshin - bo tak brzmiała nazwa jutsu którego chciał się nauczyć. Niby nie było to coś przydatnego, jednak na słabszych rywali powinno wystarczyć. Tworzenie przedmiotów, czy innego rodzaju figur, brył czy bardziej skomplikowanych rzeczy nie jest niczym skomplikowanym, prawda? Jednak stworzenie ruchomego klona z piasku, jest już nieco wyższą szkołą jazdy. Bycie na pustyni jednak wszystko ułatiwało, połączenie z piaskiem było stałe, więc nie Shiro nie musiał się skupiać na tym aspekcie,
po za tym miał piachu pod dostatkiem, mimo wszystko używał on piachu z gurdy, bowiem było to mniej chakrożerne. Pierw próbował odwzorować swoją postać tworząc proste kształty, przypominające postać człowieka, następnie na podstawie tej bazy dodawał kolejne detale, aż wreszcie udało mu się utworzyć satysfakcjonującego klona. Nie odbiegał on niczym od pierwowzoru, nie licząc siły. Tak zresztą miało być. Po utworzeniu klona chłopak musiał skupić się na opanowaniu kontroli owego tworu, to już wydawało się być nieco cięższym zadaniem, bowiem musiał on kontrolować całego stworka, a nie tylko jedną kończynę, czy jedną figurę. Było to na tyle problematyczne, że Shiro spędził przy tym cały wieczór, by wreszcie zniknąć gdzieś w oddali w kierunku wioski. Prawdopodobnie w kierunku swojego mieszkania, by odpocząć przed następnym dniem ciężkiego treningu.

[Shiroe]

Kolejny dzień, kolejny ciężki dzień. Codzienność w osadzie mogła przytłaczać, do tego ciągłe doskonalenie się również odciskało piętno na chłopaku. Coraz częściej myślał o opuszczeniu osady, o wyruszeniu gdzieś, po prostu, bez celu by sprawdzić się na tle innych rodów. Nie miał co do tego wątpliwości, że owy dzień niebawem nadejdzie, a fakt, że coraz więcej osób z jego oazy wyrusza w kierunku Kantai świadczył o tym, że dzieje się tam coś ciekawego. Zanim jednak uda się w to miejsce, chciał jeszcze raz odwiedzić oazę, mając przy sobie jak zwyklę zresztą kilka zwiniętych w rulon papirusów zapisanych od deski do deski. Usiadł przy palmie gdzie zaczął je studiować. Miał ze sobą również starego, drewnianego manekina, jednak nie wydaje się to zbyt istotne, prawda?

Suna Shigure
Kolejny dzień, kolejne wyzwania jak to mawiają. Tego dnia Shiroe przyszedł w okolice oazy wraz z rekwizytem, mianowicie sporej drewnianym manekinem. Usadowił go gdzieś pośrodku niczego, a następnie wziął się za czytanie zwojów, które ze sobą tutaj przytaszczył. Robił to siedząc pod palmą, dzięki czemu mógł się schować przed słońcem. Kilkanaście minut czytania,
a potem przejście do konkretów. Naukę rozpoczął od przelania chakry do podłoża - właściwie rzecz ujmując do piachu który musiał zmienić w złoty pył. Następnie kiedy już to zrobił, zaczął zbierać pojedyńcze drobinki gdzieś w powietrzu tworząc swego rodzaju obłok na niebie. Obłok był zrobiony z piasku, a co za tym idzie, chłopak mógł w pełni kontrolować to w którą stronę się uda. Tak przynajmniej miało być, chwilę jednak to zajęło, zanim Shiro nauczył się przemieszczać niepostrzeżenie owe zbiorowisko złotego pyłu. Kolejnym etapem techniki był opad piasku nad manekinem. Nie bylo w tym nic trudnego,
dlatego też Shiro nie miał problemu by opanować tę część techniki. Najtrudniejszym jednak było połączenie kontroli chmury,
opadów oraz oplatanie nóg manekinu w jednym. Zajęło to kilka dobrych dni, zanim młody Sabaku opanował do perfekcji połączenie tych trzech rzeczy na raz. Kiedy jednak tak się stało, nie spoczywał on na laurach, ciesząc się poznaniem nowej techniki, a szlifując swoje zdolności w tej jakże przydatnej technice, przez kolejne kilka dni. Kiedy poziom opanowania zdolności sięgnął zenitu, a każde kolejne ćwiczenie nie przynosiło niczego nowego, chłopak po prostu przestał szlifować ową zdolność.
Po zakończonym treningu udał się do wioski by spakować potrzebne rzeczy...

z/t

[Ichirou]

  Ukryty tekst

[Ichirou]

  Ukryty tekst

[Ichirou]

  Ukryty tekst

[Suzu]

  Ukryty tekst

[Ichirou]

  Ukryty tekst