Rezydencja Masakiego

[Masaki]

Jak przyszło na potomka wpływowej rodziny z Atsui nie mogłem się osiedlić w jakiejś zwykłej drewnianej chatce. Moja rezydencja znajduje się na obrzeżach miasta. Jakieś dziesięć minut piechotą do centrum. Dom znajduje się na dość dużej działce o wielkości około 50 metrów na 25 metrów. Działkę otacza wysoki na 2 metry drewniany płot. Sam budynek również jest drewniany i jedno piętrowy. Sama rezydencja ma wymiary 25 metrów na 25 metrów. Na samym środku rezydencji jest malutki placyk do którego prowadzi pięć wejść: z sypialni,z kuchni, z pokoju dziennego, ze składzika i piąte czyli główne przejście z przedniego ogrodu. Między tymi pokojami nie ma żadnego przejścia i aby przejść np: z kuchni do sypialni trzeba przejść przez owy placyk. Z pokoju dziennego jest również drugie wyjście na tylny ogród.
W sypialni jest tylko łóżko i moja szafa. Kuchnię przyozdabia kilka stolików i kilkanaście szafek z jedzeniem. Pokój w którym spędzam najwięcej czasu to pokój dzienny. Jest w nim w miarę wygodna kanapa i kilka innych mniej lub bardziej potrzebnych mebli. Ostatnim pokojem jest składzik. Jest w nim oczywiście wszystko co nie znalazło swojego miejsca w innym pomieszczeniu.

[Masaki]

Obudziłem się rano jak zawsze o tej samej godzinie. Wstałem z łóżka i poszedłem zrobić sobie coś do jedzenia. Oczywiście chleb był jak zawsze w tym samym miejscu jak i inne dodatki do niego. Gdy już najadłem się do syta postanowiłem, że potrenuję jakąś technikę. Pierw tylko musiałem się ubrać oczywiście. Otworzyłem swoją szafę w moim pokoju w poszukiwaniu stroju. Niestety nigdzie nie potrafiłem go znaleźć. Przypomniało mi się, że zostawiłem go by się wysuszył koło stawu na moim podwórku. Oczywiście został tam gdzie go wcześniejszego dnia zostawiłem. Gdy już uporałem się ze swoim strojem postanowiłem zabrać się za trening.

Na początku mojego treningu udałem się w poszukiwaniu zwoju z technikami którymi mogłem się nauczyć. Znalazłem go bez problemów w moim składziku. Zdążyłem je zabrać z mojego rodzinnego domu przy wyprowadzce. Nikomu poza mną się przecież nie przydadzą. Poszedłem trzymając zwój w rękach na tylny ogród. Usiadłem na trawie i rozpocząłem czytanie. Po kilku minutach intensywnego myślenia co przydałoby mi się najbardziej zdecydowałem się na dosyć prostą technikę. Polegała ona na tym, że wykorzystując mój piasek z gurdy mogłem utworzyć małą latającą wysepkę. Oczywiście służyła ona głównie w celu transportowym. Według zwoju mógłbym utrzymywać się na wysokości kilkunastu metrów. Na razie wystarczą mi 2 metry nad ziemią. Powiedziałem wesoło pod nosem i zacząłem trening.

Nazwa

Sabaku Fuyū

Pieczęci

Brak

Zasięg

Opanowanego Reberu

Koszt

E: 14% | D: 12% | C: 10% | B: 8% | A: 6% | S: 4% | S+: 2% (1/2 na turę)

Dodatkowe

Wykonywane przy pomocy gurdy lub piasku z otoczenia.

Opis Dość prosta technika, przy pomocy której można ominąć kłopotliwe, bądź niebezpieczne przeszkody na naszej drodze. Polega ona na stworzeniu piaskowej wysepki dzięki zmieszaniu swojego piasku z chakrą. Wysokość graniczna takowej konstrukcji to około 50 metrów. Szybkość natomiast wynosi połowę wartości opanowanego poziomu reberu. Jesteśmy w stanie unieść ze sobą jeszcze dwie osoby, a dla większej ilości konieczne będzie stworzenie kolejnej chmurki.

[Masaki]

Po męczącym treningu postanowiłem coś zjeść. Nie chciało mi się nic przygotowywać więc udałem się w stronę centrum miasta, aby coś zjeść. Oczywiście poszedłem do mojego ulubionego lokalu. Zamówiłem to co zawsze. Gdy już zjadłem udałem się w drogę powrotną do domu. Znałem tą drogę bardzo dobrze bo prawie codziennie nią szedłem. Mieszkałem w Ryzaku No Taki dopiero od kilku miesięcy, ale już przyzwyczaiłem się do tutejszego zgiełku na ulicach. Ludzie szli w tą i w tamtą. Wszyscy gdzieś pędzili. Każdy miał przecież swoje sprawy. Idąc rozglądałem się jaki był piękny dzień. Ptaki latały i śpiewały. Lekki przyjemny wietrzyk wiał w twarz. Niestety za niedługo miało to się skończyć. Szły zimne dni a wtedy to aż nie chce mi się wychodzić z domu.

Gdy już wróciłem do domu uznałem, że czas na popołudniowy trening, ale pierw czas na...drzemkę. Trzeba być pełen energii przy treningu, nie? Poszedłem więc do pokoju dziennego. Nie chciałem spać w sypialni bo jej okna były ustawione w stronę gdzie promienie słoneczne wpadały do środka budynku. Gdy już się wyspałem postanowiłem zabrać się za trening. Chciałem potrenować jak najszybciej bo za kilka godzin zrobiłoby się ciemno. Złapałem więc za zwój i wyszedłem do tylnego ogrodu. Siadłem na trawie i przeleciałem na szybko wzrokiem po zwoju. Była to technika ofensywna. Polegała ona na tym, że tworzę na niebie piaskową chmurę z której po chwili zaczynają spadać kamienie. Ta technika wspaniale współgrałaby z na przykład Suna shuriken. Oponent z niską percepcją nie będzie w stanie uniknąć. Tylko jeszcze został mi jeden problem. Musiałem się tej techniki najpierw nauczyć. Początki bywają trudne. Tak samo było w tym przypadku. Kilka pierwszych razy nie dało innego efektu niż zwykły deszcz piasku z nieba. Po kilkudziesięciu próbach z nieba zaczęły spadać już uformowane kule. Musiałem jeszcze dużo poćwiczyć, żeby ta technika zrobiła jakiekolwiek efekty. Ehhh...zrobiło się ciemno i musiałem przerwać moje ćwiczenia. Nie zauważyłem nawet, że spędziłem cały dzień na treningu. Zmęczony intensywną pracą poszedłem coś zjeść. Wszedłem do kuchni i zrobiłem coś sobie na szybko. Następnie usiadłem sobie koło stawu z kolorowymi rybami. Były takie ładne i różnorodne. Przesiedziałem patrząc na nie może z kilkanaście minut. Idąc do sypialni sięgnąłem po jedzenie dla ryb. Szybko nakarmiłem moje rybki i poszedłem do sypialni. Chociaż Rybkami tego bym nie nazwał bo były to już porządne sztuki. Gdyby były mięso żerne to jakbym tam wpadł, nie było by co zbierać. Tak czy siak udałem się na należyty spoczynek. Byłem tak zmęczony, że w kilka chwil zasnąłem. Następnego dnia obudziłem się dużo później niż normalnie. To pewnie przez to, że straciłem rachubę czasu i zasnąłem. Nie było to w końcu takie ważne bo przecież i tak nie miałem nic ważnego do roboty. Poszedłem do kuchni i zjadłem śniadanie jak codziennie. Oczywiście przyszedł czas na poranny trening. Poćwiczyłem jeszcze tą nowo poznaną technikę. Ucieszyłem się bardzo kiedy po raz pierwszy mi się w pełni udała. Głazy były duże, a co ważniejsze ciężkie. Po treningu udałem się tak jak wcześniejszego dnia do mojego ulubionego lokalu.

Nazwa

Suna Arare

Pieczęci

Brak

Zasięg

[tdial=33,Wytworzenie]Opanowanego Reberu[/tdial][tdial=33,Wysokość]30 metrów[/tdial][tdial=33,Opady]Obszar 15x15 metrów[/tdial]

Koszt

E: 36% | D: 28% | C: 20% | B: 16% | A: 12% | S: 8% | S+: 4%

Dodatkowe Wymaga znajomości Suna Shigure. Wykonywane przy pomocy piasku z otoczenia.

Opis Kolejna odmiana techniki Suna Shigure. Użytkownik tworzy na niebie sporych rozmiarów piaskowy dysk, z którego zaczynają spadać piaskowe głazy uformowane w kształt kuli. Ze względu na pewną wysokość technika nie jest zbyt trudna do uniknięcia, dlatego najlepiej stosować ją przeciwko grupie. Zawsze znajdzie się ten jeden nieszczęśnik, który nieodpowiednio się ustawi i zostanie trafiony. Sam opad trwa 2 tury (25 głazów na turę). W kwestii obrażeń od trafienia czymś takim, "pocisk" jest w stanie bez problemu połamać osobę, która nie posiada odpowiednio wysokiej wytrzymałości - około 160. (190 dla złotego piasku)

[Masaki]

Był pochmurny dzień. Gdy tylko się obudziłem i narzuciłem ubranie, wybiegłem na dwór. Pierwsze płatki śniegu spadały na moją twarz. Ehhh.. Westchnąłem z zawiedzeniem. Trenowanie technik piaskowych w śniegu było dość...kłopotliwe. Od rana byłem w parszywym humorze. Nie przepadam za zimnem, a tym bardziej za śniegiem. Wolałem cieplejsze temperatury. Ahh...pustynie, tak bardzo za nimi tęskniłem. Była to jedna z niewielu rzeczy za którymi tęskniłem po wyjeździe z rodzinnego domu. No może też tęskniłem za osobami z wioski, ale już nie w tak dużym stopniu, aby tam wracać. Kto wie być może odwiedzę jeszcze rodzinne strony. Nie było mi tam w końcu tak źle, nie? Wszyscy byli w miarę mili. Z każdym można było zatrzymać się i pogawędzić chwilę, a tutaj to każdy nie ma czasu dla drugiej osoby.

Tak czy siak musiałem coś porobić bo bym w końcu zwariował z nudy. Siedzenie przy rybach nie było już takie fajne ponieważ tafla stawu była już skuta lodem. Nie był to może gruby lód, ale zawsze taki który utrudniał oglądanie tego co znajduje się pod drugiej jego stronie. Był gładki i czysty. Tak czysty, że można było zobaczyć w nim swoje odbicie. Czyli jednak było coś w nim ekscytującego, ale nie aż tak aby poświęcać czas na przyglądanie się swojemu odbicu. Tak czy siak postanowiłem potrenować. Może i warunki nie sprzyjały temu zabardzo to moje chęci tak. Postanowiłem się nauczyć czegoś nietypowego. Nietypowego, bo nietypowa była pogoda. Udałem się więc na tylny ogród z losowym zwojem jaki znalazłem w składziku. Chciałem się nauczyć defęsywnej techniki futonu. Polegała ona na wytworzeniu podmuchu wiatró który mógłby odrzucić naprzykład lecący w moją stronę kunai. Jak przy każdej technice pierwsze próby były słabe. Po nabraniu trochę wprawy do głowy wpadł mi w miarę ciekawy pomysł. Mianowicie postanowiłem techniką odśnierzyć sobie trawnik. Odśnierzyć to może za dużo powiedziane ale spróbować zawsze można było. Stanąłem więc na samym środku ogrodu i użyłem techniki. Odpychając masy powietrza w około mnie odsunołem również śnieg leżący na ziemi. Dokładnie tak jak zaplanowałem. Po kilku takich próbach znudziło mi się więc wróciłem do domu.

Nazwa

Fūton: Enshō No Kaze

Pieczęci

Połowa pieczęci Barana

Zasięg Max.

25 metrów

Koszt

E: 14% | D: 12% | C: 10% | B: 8% | A: 6% | S: 4% | S+: 2%

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Jutsu defensywno-ofensywne, najbardziej podstawowa technika Uwolnienia Wiatru. Shinobi składa połowę pieczęci Barana, a następnie wyzwala z swojego ciała silny podmuch wiatru, rozchodzący się na wszystkie jego strony. Uderzenie wiatru jest na tyle silne, że jest w stanie zdmuchnąć lżejszych oponentów, a tych którzy stracili równowagę - po prostu obalić. Dodatkowo w pełni chroni przed wszystkimi pociskami (strzały, bełty) i bronią miotaną.

[Hitsukejin Shiga]

D 1/15

Jak nie huknie, jak nie grzmotnie, JAK NIE PIERDOLNIE..! Nie, to nie była eksplozja notki. Ani to nie była eksplozja w ogóle. Bardziej głuchy łoskot, uderzenie, efekt nieporozumienia jednego robotnika z drugim, złe zamontowanie liny na wysięgniku i systemie bloczków i w efekcie bardzo duży ładunek uderzający o ziemię. A może to wcale nie było to? Ziemia zatrzęsła się, a po łoskocie uderzenia dało się słyszeć, niosące się echem, uderzenia drewna o drewno i metalu o metal. Zapadająca sie misterna konstrukcja. Spojrzenie w kierunku z którego dochodził dźwięk, za domem, widać tylko chybotliwe, bujające się dwa potężnej wielkości drewniane wsporniki, złożone, pogięty metal układający się w literę V do góry nogami.
-CHOLERAJASNA! - Okrzyk, gdy ucichły uderzenia, a jedynym dźwiękiem z miejsca zdarzenia były cichutkie echa szarpaniny i puste, gluche uderzenia w drewno. Masaki, jeśli udasz się na miejsce zdarzenia, które to szczęśliwie lub nieszczęśliwie, zależy dla kogo oczywiście, wydarzyło się za twoim domem, dostrzeżesz mężczyzne przygniecionego drewnianą belą, a nad nim bardzo chwiejną konstrukcję przypominającą zniszczoną katapultę...
Mężczyzna nie dostrzega cię, ale konstrukcja chwieje się z groźbą niewypowiedzianą, masz także pewność, że sam sobie nie poradzi i nie wykaraska się z tejże opresji.

[Masaki]

Siedziałem sobie na łóżku w moim domu. Wszystko było fajnie do momentu gdy usłyszałem dziwny trzask. Coś wydało z siebie głuchy łoskot. Nie brzmiało to za dobrze. Złapałem gurdę z piaskiem leżącą przy moim łóżku i natychmiast pobiegłem do miejsca skąd było słychać owy dźwięk. Przebiegłem przez pokój dzienny i tylny ogród. Przeskoczyłem płot i moim oczom ukazał się niepokojący widok. Konstrukcja ze stalowych wsporników była cała powyginana. Pod nią leżał człowiek przygnieciony drewnianą belką. Jedno było pewne trzeba było mu pomóc. Podbiegłem do niego i użyłem mojego piasku z gurdy. Miał on podeprzeć konstrukcję tak, aby się nie zawaliła. Sam mianowicie biegnąc w stronę mężczyzny krzyknąłem w jego stronę, aby się do mnie obrócił i zobaczył, że ktoś ruszył mu z pomocą. Podbiegłem do belki leżącej na nieszczęśniku. Podniosłem ją i postanowiłem przełożyć na bok, jeśli jednak nie udałoby mi się jej przełożyć to chciałem ją podtrzymać tak aby poszkodowany mógł się wyczołgać. Zawsze mogłem pomóc sobie resztą piasku z gurdy.

kontrola czakry D 101%-6%

Nazwa

Suna Kanri: Reberu Di

Pierwszy, a zarazem najważniejszy poziom Suna Kanri. To właśnie wraz z nim pojawia się możliwość kontrolowania piasku. Sabaku potrafi tworzyć proste kształty z piasku pokroju tarcz, zasłon, barier, itp. Jeżeli chodzi o ofensywne możliwości piachu, to jest tutaj trochę gorzej. Bez technik nie jesteśmy zrobić praktycznie nic poza uderzeniem sporą ilością piasku.

Teichi

[tdial=50,Wytrzymałość]Bardzo Słaba[/tdial]
[tdial=50,Szybkość]Słaba[/tdial]

Kogane

[tdial=50,Wytrzymałość]Słaba[/tdial]
[tdial=50,Szybkość]Bardzo Słaba[/tdial]

Zasięg Kontroli

[tdial=50,Brak Skupienia]15 metrów[/tdial]
[tdial=50,Pełne Skupienie]60 metrów[/tdial]

Objętość Max.

[tdial=33,Szerokość]3 metrów[/tdial]
[tdial=33,Wysokość]3 metrów[/tdial]
[tdial=33,Długość]3 metrów[/tdial]

Dodatkowe

Przy braku skupienia objętość wynosi 1/3 pierwotnej wartości

Koszt

E: 7% | D: 6% | C: 5% | B: 4% | A: 3% | S: 2% | S+: 1 (na turę)

[Hitsukejin Shiga]

Misja D 3/15

Kapryśny los powodował, że Masaki musiał się przenosić w czasie i przestrzeni i to bez użycia jakiegokolwiek jutsu czasoprzestrzennego. W jednej chwili był na dworze, gdy usłyszał łoskot, narzekał na zimno... W drugiej chwili usłyszał łoskot będąc blisko swgo łozka. Może posiadłość drobna, a może chłopak po prostu lubi spać na dworze? Nie nam, obiektywnym obserwatorom podziwiającym scieżki jakie obiera los, komentować takie wydarzenia. Ważnym było, że ruszył z pomocą do źródła dźwięku, wiedziąc, że pomoc leży w zasięgu jego możliwości i obowiązków. Jakie są ku temu powody - nie wiadomo, czy chce zarobić czy chce naprawde uratować potencjalnie komuś życie...
Piach sprawił, że chociaż na chwile wsporniki przestały się chybotać. To oznaczało, że masz czas działać i pomóc nieszczęśnikowi w ten czy inny sposób. Rzeczywiście, pomyślałeś, udało ci się, brawo. Piach przytrzymuje konstrukcję w stanie pewnego equilibrium, a z pomocą drugiej porcji piachu i brutalnej sił własnych mięśni ściągasz belkę z biednego, podstarzałego mężczyzny. Jest... wolny i zadowolony, jednak na jego twarzy maluje się determinacja. On ma jakiś problem dalej.
-Dziękuje, dziękuje! Twoja pomoc nieoceniona. Uratowałeś mi życie. Liczę jednak, że pomożesz mi dalej. Dwie ulice dalej upiłą się moja kompania, oni mają też, bo uchlali w domu należącym do największego moczymordy w grupie, narzędzia i materiały w ogrodzie. Zapłacę ci solidnie, jak sprawisz, by wszystko wzieli i tu przyszli! Tu tu tu. A potem tu. I tam. - Nastąpiła bardzo energiczna nawigacja przy użyciu rąk, wyjaśniająca niemalże wszystko. W ten sposób Masaki wiedział, gdzie szukać schlanych specjalistów...

Wybacz za błędy jeśli gdzieś są. Piszę pół przytomnie.

[Masaki]

Dzięki szczegółowo obmyślanemu planowi mogłem uratować nieszczęśnikowi życie. Mogło to by się stać bardzo szybko bo konstrukcja nie wyglądała jak nowa. Z ulgą wyłączyłem moje jutsu i piasek schowałem do gurdy. Tak czy siak gdy tylko uratowałem mężczyznę przed zrobieniem z niego placka, zdziwiłem się bardzo. Oczekiwałem, że mu pomogę i wszystko będzie git, a on wysunął do mnie kolejne prośby, ale cóż postanowiłem być dobrym samarytaninem i je spełnić. Facet powiedział, że tutaj nie daleko zatrzymała się jego kampania robotników i chleją u kolegi. No cóż jakoś nie za bardzo interesowało mnie uspokajanie, agresywnych pijaczyn, no ale już się zgodziłem, nie? Rzuciłem tylko w stronę mężczyzny: Spokojnie zaraz tu będą. Udając ścieżką jaką polecił mi tajemniczy zleceniodawca. Gdy już byłem pod drzwiami owego budynku, po prostu kulturalnie zapukałem.

Czakra D 101%-6

[Hitsukejin Shiga]

Misja D 5/15

Ktoś tu nie zna powiedzenia - daj palec, to ci nogi upierdolą. Czy to nie tak leciało? Coś z palcem, dłonią i resztą ręki? Nieważne, tak było w tym momencie. Masaki myślał, że uratuje człowieka w potrzebie, a ten rzuci się na niego z radością, będzie wdzięczny i w ogóle pewnie mu jeszcze zapisze cały swój dobytek i odda ręke i łono córki. A właśnie, córkę ten jegomość miał akurat bardzo śłiczną, dość majętny budowniczy i architekt, ładna żona... No to podsumujmy. Męzczyzna ma swoje lata, ale jest dość przystojny, mimo, że łysy i okularnik, to rysy ma zachęcające. Jako architekt ma hajsu ciut ciut i trochę, więc i żoneczkę sobie przygruchał ładną, młodszą, fajną. Córeczka ciut młodsza od Masakiego, z dużym jędrnym biustem, zgrabnym tyłkiem, kształtami klepsydry, o wielkich niebieskich oczach...
A ty właśnie uratowałeś jej starego, Masaki. Ding ding, może poruchasz, jak wkręcisz się w łaski tego pana. I jeszcze ci część jego dobytku skapnie, jak mu dalej pomożesz. Dlatego nie marudź, że ma kolejne potrzeby. Ten człowiek wie, ze światem rządzi pieniądz, a on jest skłonny i chętny ci za wszystko zapłacić...

W ten sposób znalazłeś się trzy ulice dalej pod domem pewnego człowieka. Duży ogród, z którego wystają materiały budowlane, widzisz to nawet spod drzwi. Spod drzwi słyszysz też resztki pijackich śpiewów i chrapanie kilku person.
-CHUJ! - Warknął jakiś męski głos na kulturalne zapukanie. Otworzyła ci skrajnie zachlana morda, sino-bordowo od alkoholu.
-CZEGO, CHUJU. - Drugie warknięcie, w ręku zbita butelka, po spodniach ścieka resztka alkoholu kapiąca z tejżej butelki.
Zza niego, w głąb domu, można dostrzec kilkudziesięciu chłopa w różnym stanie alkoholowego upojenia i moralno-społecznego rozkładu. Zarzygani, zachlani, nucący pod nosem i kiwający się jak studenci po sesji....

[Masaki]

Oczywiście nie byłem wniebowzięty gdy usłyszałem, że osoba, którą chwilę wcześniej uratowałem chce coś jeszcze odemnie. Nie wystarczy, że uratowałem mu życie? No, ale mus to mus więc udałem się do domu pijaczyn. Miałem nadzieję, że architekt sypnie groszem za fatygę. Drzwi otworzył mi jakiś schlany typek. Kulturalnie zapytał mnie czego od niego oczekuję. Jak tak stał i się na mnie gapił, spojrzałem mu przez ramię na dom od środka. Oczywiście impreza już trwała od dłuższej chwili. Wszyscy byli pod wpływem. Wiedziałem, że z takim się nie można patyczkować i trzeba twardo. Miałem zamiar ich nastraszyć, aby poszli ze mną na budowę i stali się milsi. Piasek z mojej gurdy powoli zaczął wydostawać się na zewnątrz. Po chwili złapał pijaczynę za szyję. Wiedziałem, że będąc pijanym czas reakcji bardzo się wydłuża. Uścisk z piasku zacisnął się troszkę mocniej a ja powiedziałem: Te chuju to se możesz to kolegi mówić. Bierz narzędzia w łapę i wypierdalaj na budowę bo ci ten kark ukręcę. W tym momencie uścisk zacisnął się jeszcze mocniej, ale nie tak mocno aby przypadkowo nie poddusić naszej pijaczyny. Ej, wy. Was tyczy się to samo. Won na budowę w podskokach bo nogi z dupy powyrywam. Zwróciłem się do reszty grupy.

Nazwa

Suna Kanri: Reberu Shi

Kolejny poziom Suna Kanri, który wreszcie posiada siłę zdolną sprawić pewne trudności oponentowi. Oprócz tego wzrasta szybkość naszego piasku, jak i jego wytrzymałość w zbitej formie. Uzyskiwane kształty nieco dokładniej oddają to, czym miały być, jednocześnie nie stanowiąc już ciemnej masy jedynie przypominającej to, co miało zostać uformowane. Jednym zdaniem, nasze możliwości rosną.

Teichi

[tdial=50,Wytrzymałość]Słaba[/tdial]
[tdial=50,Szybkość]Mierna[/tdial]

Kogane

[tdial=50,Wytrzymałość]Mierna[/tdial]
[tdial=50,Szybkość]Słaba[/tdial]

Zasięg Kontroli

[tdial=50,Brak Skupienia]25 metrów[/tdial]
[tdial=50,Pełne Skupienie]100 metrów[/tdial]

Objętość Max.

[tdial=33,Szerokość]8 metrów[/tdial]
[tdial=33,Wysokość]8 metrów[/tdial]
[tdial=33,Długość]8 metrów[/tdial]

Dodatkowe

Przy braku skupienia objętość wynosi 1/3 pierwotnej wartości

Koszt

E: 16% | D: 12% | C: 10% | B: 8% | A: 6% | S: 4% | S+: 2% (na turę)

Czakra D 101%-9%
Zmiana na 1/2 bo używam tylko piasku z gurdy.

[Hitsukejin Shiga]

Misja D 7/15

Czy pójście na noże z bandą pijanych, ale bardzo dobrze zbudowanych mężczyzn - nie wiesz, czy nawet nie shinobi, to na pewno najlepszy pomysł? W końcu sam nie jesteś tytanem siły i umiejętności ofensywnych. Bo co, bo jak masz piasek to jesteś ktoś? A gówno, oni z takiego piachu jak twoj to robią zaprawę i beton i w ogóle. Na pewno nie oberwałeś w ryj taką utwardzoną kupą, bo byś ząbkami jak pestkami słonecznika pluł. Ale no dobra...
Mazaki postanowił popisać się zajebistymi umiejętnościami oratorskimi i dyplomatycznymi i zaatakować kogoś, kogo miał nakłonić do powrotu na miejsce pracy. Super, w założeniu bardzo srogi pomysł, stary. Można więc bez problemu dojść do wniosku, że pijany chłoporobotnik widząc piach na swojej szyi nie bedzie zachwycony. I tak szybki zamach ręką i pęknięta butelka nacięła oba policzki chłopaka, trysnęła krew.
-CHUJUZOSTAWHANA! - Krzyknął inny mężczyzna i rzucił się w stronę drzwi, które z hukiem zostały ci zamknięte przed nosem. Widzisz jedynie łunę, łunę tej pięknej zapijaczonej mordy, niewiele różniącej się od mordy twojego rozmówcy imieniem Han. I to rozmówcy-oprawcy, nie? Bo ładnie cię zadrapał, ty mój drogi misiaku. Piach został w środku, za drzwiami. Podsumowując... Brawo kolego, masz teraz grupę pijanych chłoporobotników którzy są na ciebie wściekli, a z płytkiej szramy na policzkach biegnącej pod nosem sączy się dość obficie krew. Na szczęscie nie jest to nic groźnego, ale jednak duma urażona na pewno być musi. Co teraz? Co teraz poczniesz? Drzwi zamknięte, pukanie kończy się generowaniem wyzwisk... A jednak jakoś trzeba ich nakłonić na podróż do architektu. Bez tego nie dostaniesz nawet złamanego grosza! A raczej wjechanie z buta do środka, jeśli nie masz większych opcji ofensywnych czy nie planujesz czegoś ciekawego, może skończyć się zebraniem srogiego oklepu..

[Masaki]

Cóż może nie wszystko poszło zgodnie z planem, ale nie było źle. Myślałem, że człowiek będący tak bardzo upity nie będzie mi w stanie wyrządzić większej krzywdy. No, ale cóż każdemu się zdarza podwinąć noga. Teraz to trzeba było udobruchać Hana i jego kolegów. Do głowy nie przychodził mi żaden pomysł. Po policzku spływała mi krew. Rana była dosyć płytka więc raczej nie będzie sprawiała większych problemów. Jak to mówią: Do wesela się zagoi. Wytarłem krew rękawem i spróbowałem coś wymyślić. Nagle do głowy wpadł mi głupi plan, ale mogący zadziałać. Stanąłem pod drzwiami i zapukałem jeszcze mocniej niż ostatnio. Han chodź tu! Mam pieniądze i jestem chętny, aby ci zapłacić. Na wypadek gdyby to by nie zadziałało to miałem jeszcze kilka asów w rękawie. Na razie chciałem tylko poczekać na reakcję mojego nowego przyjaciela.

[Hitsukejin Shiga]

Misja D 9/15

Czyli moment w którym prawdopodobnie łaskawy los zlituje się nad Mazakim i jego pomysłami, bo te, do tej pory, okazują się nieskuteczne. Ale żeby tak w ogóle nie uprzedzać zdarzeń, bo to byłoby nie fair w stosunku do Mazakiego...
Chłopak dzielnym jest mężczyzną, wytarł krew, wiedząc, ze do wesela się zagoi - własnie, z kim i kiedy się hajtasz? Jestem zaproszony, mam nadzieje? - i postanowił dalej działać... Jak się zaraz okaże w sposób wcale niewiele skuteczniejszy od tego obranego chwilę wstecz, no to bdsm z duszeniem i degrading-talkiem. Kocie oczy ze Shreka na mordce Masakiego, walenie w drzwi - nie nauczyłeś się jeszcze, że przemoc nie popłaca?! - i próba... przekupienia robotników. Serio?
Czy Masaki właśnie próbował przekupić pijanego w sztok mężczyzne pieniędzmi? Na tą ofertę reakcja była jedna. I taką usłyszał Masaki, bo aż się dom zatrząsł, gdy śmiechem wybuchli chóralnie niemal wszyscy.
-Po co nam twoje pieniądze chłopaczku, mamy wszystko czego nam trzeba do szczęścia. - I na potwierdzenie i uzmysłowienie Masakiemu, czym było owe uosobienie szczęścia... do jego uszu dotarły butelki, uderzające jedna o drugą, w geście toastu, albo żeby o tak wkurwić Sabaku, dla zasady.
I niczym deus ex machina samego Kamisamy, oczy Sabaku przykuł przepiękny ptak o blękitnych jak klejnoty piórach. Ptaszysko usiadło na materiałach budowlanych w ogrodzie, a skończyło się to tym, że jeden z pijaków rzucił się susem w jego stronę, by nie osrał drogich elementów konstrukcyjnych...
Chyba bardzo im na nich zależy. Jeśli jakiś element by zniknął, na pewno by się rzucili w pogoń... I może to jest jakiś pomysł?

[Masaki]

Gdy Han i jego ekipa mnie wyśmiała usiadłem pod drzwi z niezadowoloną miną. Wszyscy razem tam siedzieli i śmiali się ze mnie. Krew nadal ciekła mi po policzkach, ale już trochę mniej. Nie miałem żadnego pomysłu co by począć z tym faktem. Architekt czekał już pewnie zniecierpliwiony, bo minęło trochę od mojego wyjścia z terenu budowy. Zanim zapukałem do drzwi musiałem jeszcze upewnić się, że trafiłem do dobrego domu. Na szczęście nie zajęło mi to długo, bo mogłem się domyśleć, że materiały budowlane będą niedaleko robotników. Nagle do głowy wpadł mi świetny plan. Jeśli Han zgubi części do konstrukcji to będzie miał mocno przewalone. Był to sposób na zaciągnięcie go na budowę. Bez wahania przeskoczyłem przez płot i znalazłem się w ogrodzie posesji w której robotnicy biesiadowali. Na szybko spojrzałem co na tej stercie było na tyle małe bym mógł wziąć to w ręce i na tyle drogie żeby Han zaczął mnie gonić. Gdy już ujrzałem ową rzecz, chwyciłem ją w rękę i ponownie przeskoczyłem przez płot. Podbiegłem do drzwi i zapukałem najmocniej jak umiałem, po czym odsunąłem się na kilka metrów i krzyknąłem: Ej Han! Twój szef nie będzie zadowolony z powodu, że zgubiłeś materiały budowlane! Jeśli chcesz je odzyskać to musisz mnie złapać!

[Hitsukejin Shiga]

Misja D 11/15

Śmiało można powiedzieć, że Mazaki schował swoje zabawki do tornistra i wziął się za myślenie jak prawdziwy shinobi z krwi kości i shurikenów. Czy tam piachu w jego przypadku indywidualnym akurat. A może pomógł mu maly grożący sraczka ptaszek. Tego się nie dowiemy tego się nie da sprawdzić, Panie, kto to by sprawdzał. Mazaki mądrze uznał, że picie piciem i obsuwa w pracy obsuwą... Ale jak zginie jakaś turbo droga część to żadna butelczyna nie pozwoli zapić tego długu który będzie imponujący. Tylko trzeba wziąć coś fajnego.
Chłopak przeskoczył i złapał sporych rozmiarów zawias z mechanizmem. Nie był on najcięższy, ale wyglądał na drogi i skomplikowany.
Na twarzach zalanych alkoholem wymalowalo się śmiertelne przerażenie. Mazaki nie musiał już pukać w drzwi i wołać Hana. Jego kradzież została dostrzeżona w momencie gdy uciekał z ogrodu.

No i Stary odniosłeś sukces. Mężczyźni gonia cię. Najpierw dogoniły cię wyzwiska i rozbijające się w około miotane szklane pociski czyli butelki po alkoholu.
A za tobą ciągnęło się przewracająca się pogonią klnąc i bełkocząc - że dwudziestu chłopa. Oby cię nie dopadli...
Zostaje jakoś zasłonić się przed losową butelka w głowę i wrócić do Pana Architekta!