Bar "Szkarłatna speluna"

[Shinji]

~ Misja rangi D - Łut szczęścia część II ~

[1/15] Gra ciągnęła się w najlepsze od ostatniego naszego spotkania. Nieprawdaż? Powróćmy jednak do wydarzeń. Na podbiciu przez jegomościa się nie skończyło. Nasz bohater - Yami podbił stawkę o dodatkowe 5 Ryo skwitowane jedynie kamienną twarzą swojego oponenta. Sekundy zdawały się ciągnąć wieczność, a on nic nie robił. Tylko patrzył to raz w powoli rosnący stosik pieniędzy, a to w karty na stół kończąc na tym co miał w dłoni. Wszystko przeplatane beztroską zabawą własnymi funduszami - Chyba nie potrafisz być miły co? Po co te kąśliwe uwagi. No ale wykażę się nieco większą dozą taktu. Me imię Gentarō. - po wypowiedzeniu słów ponownie powrócił do czynności wprowadzającej monotonny nastój bardzo długo się zastanawiając nad swoim ruchem - Sprawdzam - dołożył 5 Ryo na stół i pojawiła się kolejna karta. Wraz ze sprawdzeniem dołożona została kolejna karta. Była nią po raz już drugi siódemka i razem tworzyły parę. Oponent chyba się wczuł bo po raz już któryś z kolei powrócił do swojej pozy człowieka nieprzeniknionego bawiącego się stosem pieniędzy. Po odczekaniu około 30 sekund w tym stanie rzucił czymś co było całkowicie nieoczekiwane - Wchodzę wszystkim. - złączył w dłonie i przesunął stosik pieniędzy w kierunku puli. Pewne było jedno posiadał całkiem mocny układ bądź blefował by wymusić wycofanie się Yamiego z rozgrywki, który to zlęknie się wysokiej stawki.
~ Obecny stół trójka, siódemka, król, siódemka ~
~ Masz do dyspozycji 58 Ryo na grę. Przeciwnik 0 ~
~ W puli 82 Ryo podbite musisz dołożyć 38 jeśli chcesz sprawdzić, nie możesz przebijać (nie ma to zresztą sensu) ~

[Yami]

Rety. I co ja mam teraz zrobić. Ten Ge... Geni... Geniaro... czy jak mu tam było chyba się czuje się bardzo pewnie. Ciekawe co tam ma. Początkiem były dwie karty startowe. Nie był za bardzo z nich zadowolony więc strzelam, że nie była to para. Raczej dwie pojedyncze karty. Możliwe, że jedną z nich jest 7. Szansa wynosi eee jakoś tak mniej niż 10%... chyba. Teraz na stole są dwie siódemki i prawdopodobnie jedna w jego ręku. Sam mam dwa Asy, co nie wystarczy. Próbowałem go sprowokować tą miłą pogawędką lecz nie dał się nabrać. Zachował trzeźwość umysłu tak więc pewnie jest świadom tego co próbowałem zrobić. Skoro tak mogę założyć, że jest zdolny do blefu. Zostańmy na tym. Podrapałem się po brodzie. Nie, nie swędziła mnie skóra, zwyczajnie zastanawiałem się co zrobić dalej i tak jakoś intuicyjnie to zrobiłem. Podobnie jak wiele postaci w Anime. O czyżbym był głównym bohaterem? Byłoby świetnie. Szkoda, że to rzeczywistość, a nie fikcja.
- Być miłym? Hmm - mruknąłem pod nosem. Jakoś tak nie byłem przekonany z tym co robiłem. Nie wiem czemu ale towarzyszył mi gorzki smak. - Nie tyle co potrafić, co zwyczajnie jest to bardziej męczące. Udawanie kogoś kimś się nie jest. Jak tak głębiej pomyśleć to czyni to chyba ze mnie bardziej wiarygodną osobę. Skoro brak mi ogłady raczej nie zawiodę niczyich oczekiwań. Ciekawe ile z tych "miłych" osób myśli jedynie o korzyściach. Jeśli coś zrobię będę mógł potem "egzekwować" długi. A ty jak myślisz?
Ułaa ale wzięło mnie na smętne, nihilistyczne gadanie. Ogólnie takie podejście nie jest złe, jakby się mogło wydawać. Nie możesz się zawieść skoro nie będziesz niczego oczekiwał. To mniej boli.
Tak zacząłem rozmyślać, a gra trwała dalej. Nie wykonałem w tym momencie ruchu. Poczekałem.

[Shinji]

~ Misja rangi D - Łut szczęścia część II ~

[3/15] Tak jak wcześniej dzielnie swój czas wykorzystywał jegomość tak i teraz przyszła pora na Yamiego, który wdał się w jakieś rozważania nad swoją egzystencją w tym miejscu. Nie pomagało na pewno to, że Gentarō zachowywał kamienną twarz nie pokazująca żadnych uczuć zupełnie jakby walczył sam ze sobą, choć wysunięcie takowego wniosku należało do rzeczy raczej odważnych. Ciężko stwierdzić co tak naprawdę tam mu pod czupryną siedziało no może nie licząc damskich piersi do których wręcz się ślinił. Słabość, której nie było jak w tym momencie wykorzystać w końcu był cholernym facetem. Cycki takowego nie dość, że nie byłyby zachęcające to na dodatek budziłyby obrazę. Zresztą z czym do ludzi... Yami się tu po prostu nudził. Sam do końca nie wiedział czemu i dlaczego znalazł się w tym miejscu grając w pokera. Wzięcie gościa na przeczekanie nie wnosiło jednak niczego... Trzeba było postawić wszystko na jedną kartę (dosłownie) i liczyć, że los się uśmiechnie bądź jegomość blefuje. Stawka była wysoka, więc wycofanie się mogło być bolesne, ale biorąc pod uwagę resztę pozostałych pieniędzy także stanowiło pewną opcje. Wszystko w rękach losu no i rzec jasna Yami'ego jak powiadają...
~ Obecny stół trójka, siódemka, król, siódemka ~
~ Masz do dyspozycji 58 Ryo na grę. Przeciwnik 0 ~
~ W puli 82 Ryo podbite musisz dołożyć 38 jeśli chcesz sprawdzić, nie możesz przebijać (nie ma to zresztą sensu) ~

[Yami]

- Miejmy to za sobą. - tylko tyle powiedziałem.
Reszta pieniędzy poszła na stół. W puli powinno być teraz 120 Ryo. Zostało mi jedynie 20 Ryo, przeciwnikowi nic. Jeśli teraz wygra, wyjście stąd z jakąkolwiek gotówką graniczyłoby z cudem. Czym się w sumie teraz przejmuję. Pieniądze poszły już na stół. Nie mogę nic zrobić, ani nic zmienić. Poddam się teraz losowi. Heh, jakie to proste i mało problemowe. Niech się dzieje wola nieba, z nią się zawsze zgadzać trzeba.
Oparłem się plecami o krzesło. Zaparłem się stopą i zacząłem kołysać się na dwóch nogach mebla. Co więcej mogłem zrobić? Rozwodzić się nie ma po co. I tak Ganiki nie będzie chciał nic powiedzieć, tak jak teraz. Swoją drogą Gunichi chyba zaczął się pocić. Nie to tylko moja wyobraźnia. Hikitani raczej będzie się cieszyć, a ja znowu położę się po grze na polanie.

[Shinji]

~ Misja rangi D - Łut szczęścia część II ~

[5/15] A więc i stało się. Yami postawił wszystko na jedną kartę, która już za moment miała się pojawić na stole formując ostateczne układy, które w skutek zrządzenia losu zmienić się już nie mogły. Rozdający karty widząc to napięcie na twarzach obu zawodników chwilę się wstrzymał podtrzymując emocje, które szybowały do granic możliwości, aż wreszcie... stało się. Ostatnią kartą było nic innego jak As. Dwa miał Yami w dłoni. Tworzyło to układ full gdzie podmieniał trójkę i króla na swoje asy. Przeciwnik w dłoni ku zaskoczeniu wszystkich także miał fula tyle, że słabszego... Ot zrządzenie losu. 3 siódemki po podmianie oraz dwie trójki - Kurwa mać! - zakrzyknął wniebogłosy - Ale ci karta podeszła, a już cię miałem w garści! - uderzył zaciśniętą pięścią w stół podczas gdy Yami miał okazję policzyć pokaźną sumkę, którą udało się mu uzbierać. Czy jednak na tym zakończy czy znajdzie sobie kolejnego zawodnika? Wszystko w jego rękach. Sęk w tym, że rezygnacja po tak spektakularnym nokaucie w już przy pierwszym rozdaniu mogła być całkiem ciężka w rezygnacji. Przy stole jak spod ziemi pojawił się prowadzący turniej - Wiedziałem od razu jak ciebie ujrzałem, że będzie z ciebie jeszcze zawodnik na poziomie światowym. To jak rozumiem, że nie dasz tak dobrej passie teraz ciebie opuścić. Z kim grasz następnym co? Wygląda na to, że brzydal i piękniś skończyli. Może któryś z nich co? - natręt za wszelką cenę nie chciał opuścić wręcz się narzucając. Chyba Yami nie miał wyjścia... Ledwo co zdołał się nacieszyć, a tu czekały go krew, pot i łzy przy mocnym tarciu zębów o siebie.
~ Wygrałeś! Posiadasz 140 Ryo ~

[Yami]

No proszę, kto by się spodziewał? Ostatnia runda i wpada As, zgarniam całą pulę i mogę kontynuować. Jakoś nie mam na to ochoty. Ta gra jest nudna jak cholera. Czym się oni tak ekscytują? Nie mam bladego pojęcia. Zakołysałem się na krześle parę razy.
- Może, karta podeszła. Popatrz inaczej. Mówiłeś, że nie mogę być miły, a jednak, powiedziałem prawdę o tym co mam w kartach. Chyba nie jest ze mną aż tak źle, jak myślałeś.
Kiedy tak spoglądałem, na raczej niezadowolonego Sachiego, dostrzegłem kątem oka jak organizator turnieju podchodzi do naszego stołu. Ahh ckliwa gatka o tym, że mogę być najlepszym graczem na świecie. Jak to pięknie brzmi. Mistrz w pokera! Gdyby mój dziadek to usłyszał, raczej wyrwałby mi nogi z dupy.
- Eee, jakoś mi się to nie widzi. Również mam wrażenie, że nie puścicie mnie teraz jakoś za szybko. Nie chce mi się na ten temat kłócić. Powiedzmy.... że z chęcią zagram z brzydalem. Mam wrażenie, że jest jakoś tak... bardziej prawdziwy.
Przestałem kołysać się na krześle i po położeniu dłoni o stół podniosłem się.
- Prowadź.

[Shinji]

~ Misja rangi D - Łut szczęścia część II ~

[7/15] Jegomość zupełnie zignorował zachowanie Yamiego, które jasno pokazywało jak wielki jest jego zapał do gry. Nie oszukujmy się - najchętniej poszedłby stąd w diabły byle tyle uniknąć kolejnej partii, gry którą doceniała tyle nieliczna "elitarna" śmietanka oraz rzecz jasna margines społeczny, który nie za bardzo miał co robić z pieniędzmi oprócz wydawania ich na piwo. Zgodnie z prośbą chłopa został zaprowadzony do stołu tuż obok przy którym jeszcze siedział piękniś przeglądający się w lustrze na tle pokaźnego stosu pieniędzy - na oko około 300 Ryo. Na przeciwko niego siedział nowy oponent Yamiego. Zgodnie z opowieściami kufla za piękny to on nie był, ale że aż tak? Gdy tak miał okazję przyglądać się jego twarzy to aż dziw brał, że kwiaty w nielicznych ostałych doniczkach w tym przybytku jeszcze nie więdły od samego dzielenia pomieszczenia "z tym czymś". Plus był taki, że nie było żadnej opcji na jakiekolwiek rozpraszanie się podczas gry. Bo co tu podziwiać? Wybryk natury? Co kto lubi.
- Witaj em... brzydalu.
- No witam.
- Przyprowadziłem ci przeciwnika byś mógł się zrewanżować za pięknisia. Chyba zostały ci jeszcze jakieś pieniądze co?
- Tak 140 Ryo.
- Świetnie tak się składa, że nasz zawodnik ma tyle samo. Ale się nam szykuje pojedynek! - zakrzyknął podekscytowany. Warto jeszcze napomknąć nieco o brzydalu. Zarówno jego głos jak i usposobienie zupełnie nie pasowało do wyglądu. Posiadał niezwykle delikatną i przyjemną dla ucha barwę głosową. Zdawał się także charakteryzować łagodnym usposobieniem. Ot potwierdzenie powiedzenia: "Nie oceniaj książki po okładce".
Po wygodnym usadowieniu się Yamiego na miejscu poprzednio zajmowanego przez narcyza przystąpili do gry. Osoba rozdająca karty dokładnie wszystko przetasowała. Trwało to około minuty, a więc całkiem sporo czasu na ewentualne przemyślenia czy może wybranie strategii na ten właśnie mecz. Gracz z którym przyszło mu się mierzyć już od początku zdawał się być niesamowicie opanowany. Zresztą nic w tym dziwnego. Ile to on musiał się nasłuchać obelg przez całe życie? Był uodporniony psychicznie więc jeśli przyszłoby Yamiemu cokolwiek tego pokroju do głowy to mógł sobie odpuścić - miało to praktycznie zerowe szanse na powodzenie. Stało się! Karty poszły w ruch. W pierwszej kolejności tak jak przy poprzednim meczu po dwie do ręki gracza. Yami miał szóstkę i ósemkę. Nic niezwykłego dla czego warto byłoby ryzykować. Jednakże przy fartownym rozdaniu mogły zdać egzamin - To co standardzik? 5 Ryo na stół. - chwycił właśnie taką sumkę i postawił relatywnie na środku stołu. ~ Posiadasz 140 Ryo ~

[Yami]

Muszę chyba podziękować Kuflowi. Wygląda na to, że szczęście sprzyja dziś Pięknisiowi, narcyzowi zapatrzonemu w samego siebie. Gdybym z nim teraz zagrał został bym z pięknym 0 na koncie, a tak mam szansę, małą ale zawsze coś.
Usiadłem na krześle naprzeciw swego przeciwnika, którym był nie kto inny jak słynny agresywny brzydal. Choć z tą agresją to chyba przesadzili, nie wydaje się taki zły jak go opisywali. Gorsi są ci, którzy zanim cokolwiek powiesz plują z śmierdzącej paszczy jak to powinieneś się wynieść, więcej nie wracać, a najlepiej to kopnąć w kalendarz. Nie przepadam za takimi osobami. Możliwe, że to właśnie przez narcystyczne podejście "Jestem silny więc mogę innymi pomiatać", toż to bezsens. Zawsze znajdzie się ktoś silniejszy więc czemu myślą, że są na szczycie łańcucha pokarmowego? To tak jakby modliszka, która zjada owady, myślała, że jest królem wszystkich zwierząt, gdzie chwilę później zostaje pożarta przez nietoperza czy inne stworzenie.
- Mówią mi Yami. Słyszałem, że całkiem długo grasz w karty. Od ilu lat dokładnie? I jeśli mogę się spytać, co poszło nie tak w poprzedniej rozgrywce? - mówiąc to wskazałem kciukiem mizdrzącego się do lutra pięknisia.
Do puli dołożyłem 5 Ryo. Ruchem ręki dałem znać, że nie mam zamiaru podbijać. Była to optymalna kwota aby zacząć cokolwiek. Nie można stracić dostatecznie dużo i przy tym rozpoznać przeciwnika. Ogólnie z tego co wiem, wszystko da się wyczytać z drobnych ruchów, które każdy, niezależnie od spokoju umysłu, wykonuje w konkretnych sytuacjach. Ja nie posiadam tej umiejętności. Nie jestem jakimś cholernym wybrykiem natury, który nauczyłby czytać się takich ruchów w wieku 16 lat. Za kogo byście mnie uważali? Za młodego geniusza z światłą przyszłością? Pomyliliście bohaterów przyjaciele.

[Shinji]

~ Misja rangi D - Łut szczęścia część II ~

[9/15] Aktualny gracz z którym przyszło się zmierzyć Yamiemu zdawał się być bardziej skory do rozmowy - No kilka dobrych lat mogłoby się już uzbierać. Chociaż jakimś mistrzem nie jestem - na chwilę przerwał z racji wyłożenia 3 kart na stół, były to: dziesiątka, ósemka i szóstka. Bardzo dobre rozdanie dające znacznie więcej informacji o swoich szansach. Rzecz jasna przeciwnik mógł mieć także farta, aczkolwiek szansa na to była relatywnie niska. Z drugiej strony się nie wycofał. Zamiast tego rzucił - Dokładam 10 Ryo do naszej stawki ot na rozruszanie się - co by nie mówić Yami nie posiadał umiejętności czytania z wyrazu twarzy zwłaszcza tak spokojnego i opanowanego. Wszystko utrudniała dodatkowo jej krzywość. W ogóle nie było to symetryczne. Ciężko byłoby wyczytać jakiekolwiek zadowolenie czy zaniepokojenie. Uśmiech zapewne wyglądał jakby zamiast miał ci dać w mordę. Kufel wspominał, że jest to nieco "porywczy" zawodnik więc lepiej było nie ryzykować jakiegokolwiek naruszenia tego stanu i grać miłego towarzysza do rozgrywki ze złotym sercem, który dostrzega krzywdę jaką wyrządziło Brzydalowi otrzymanie tego typu facjaty.


Przeciwnik posiada:

siódemka, dziesiątka

~ Układ kart: dziesiątka, ósemka, szóstka ~
~ Posiadasz 135 Ryo, oponent 125 Ryo, w puli 20 Ryo ~

[Yami]

- Czyli zacząłeś grać w momencie gdy byłem jeszcze małym szkrabem. W sumie niektórzy dalej mnie za takiego mają. Mam w końcu 16 lat.
Faceta nie podpuszczę więc chociaż sobie z nim porozmawiam, ta gra jest nudna jak flaki z olejem. Pewnie teraz pomyślicie o dysonansie ludonarracyjnym. Ciągle mówię, jak inne rzeczy są męczące i jak mi się nie chce czegoś robić, a mimo wszystko zastanawiam się nad problematyką życia społecznego czy zaczynam bezsensowną rozmowę z obcym mi mężczyzną. Nic bodaj mylnego. Nie lubię co prawda roboty i z chęcią leżałbym na łące. Właśnie łące i patrzył w chmury, to jest relaksujące! Tutaj nie doświadczę tego luksusu. Pragnę zauważyć że to pieprzony burdel, oczywiście nie w znaczeniu domu uciech tylko panującego bałaganu, więc jak mogę się tutaj odprężyć? W takim przypadku rozmowa stanowi lepszą formę relaksu, gdyż pozwala mi choć trochę zapomnieć o tym smrodzie i bagnie w jaki się wplątałem. Co do myślenia... jest to zmęczenie raczej pozytywne, dzięki temu wiem co jest przyjemne a co nie i mogę ocenić czy chce mi się coś robić, czy nie. Tak jak wzięcie udziału w tym turnieju pozwoliłoby mi na prawdopodobne przyszłe lenistwo, nie zaś nudną, mało przyjemną pracę fizyczną czy pracę umysłową.
- To jak to było z tym narcyzem? Moja poprzednia gra zakończyła się w jednej rundzie. Osoba, z którą grałem do przyjemnych nie należała.
Dołożyłem swoje trzy grosze, a dokładniej 10 Ryo do puli gry. Karty niby sprzyjały...

[Shinji]

~ Misja rangi D - Łut szczęścia część II ~

[11/15] Na stół została wyłożona kolejna karta. Los Yamiemu sprzyjał po raz kolejny. Była to już druga ósemka do dawało mu na ręce kolejnego z kolei fulla - Coś takiego w sumie obstawiałem na ten wiek. Wyglądasz mi na jeszcze młodego. A jak tam z kartami u ciebie? W sumie po co pytam i tak nie powiesz. No dobra podbijam naszą małą stawkę o 40 Ryo.
Zgodnie ze słowami podbił stawkę o taką właśnie wartość. Zaczęły nasuwać się pewne pytania. Czy aby także nie miał ósemki? Dwóch w końcu mieć nie mógł. A może po prostu blefował? Wchodził w grę rzecz jasna także street który mógłby ostro namieszać biorąc pod uwagę rzeczy na stole nie można czegoś takiego było wykluczyć. Jednym słowem wielka niewiadoma. Mimo wszystko Yami dysponował na stole całkiem mocnym układem, który szkoda było marnować. Zwłaszcza gdyby okazało się, że oponent blefuje - W kwestii lalusia. W sumie dobry z niego gracz, ale dzisiaj dochodzi do tego szczęście. Nie mam pojęcia jak to robi, ale mam pewne podejrzenia, że nie gra do końca fair. Tylko nie mam pojęcia w jaki sposób mógłby oszukiwać. Jednak jeśli udałoby ci się tego w jakikolwiek sposób dowieść myślę, że nie tylko ja, ale i cała reszta sypnęłaby jakąś sumką pieniędzy z tego co wygrał.
Lekko się uśmiechnął i zgodnie z poprzednimi założeniami ciężko to było uznać za uśmiech. Być może to dlatego starał się być taki miły. Najwidoczniej chciał żeby to właśnie Yami dowiedział się czy Piękniś oszukuje i jeśli już to w jaki sposób.

siódemka, dziesiątka

~ Układ kart: dziesiątka, ósemka, szóstka, ósemka ~
~ Posiadasz 125 Ryo, oponent 85 Ryo, w puli 70 Ryo ~

[Yami]

Czyżbym miał rację co do niego, w sensie o tym pięknisiu, że kantuje? No to się porobiło. Nie tylko ja go podejrzewam ale i inni. Choć może to być jedynie ukryta złość co do niego ze względu na przegraną. Nie można wykluczyć i tego, że obie te rzeczy mogą być prawdą. Myśleć nad tym co ma w głowie prowadzący, wielki i tajemniczy sprawca losu. To mnie przekracza. Możliwości jest tyle ile źbł.. źdeł... listków trawy na łące.
- Z tego co wiem o hazardzie, to najważniejsze aby nie dać się złapać przy oszukiwaniu. Możesz mieć rację co do niego, szczególnie, że ciągle łazi z tym lusterkiem. Słyszałem, kiedyś historię co by 3 osoby pomagały sobie wzajemnie. Pierwsza widziała karty oponenta będąc zwyczajnie za jego plecami, potem przekazywała informację kolejnej osobie ruchem dłoni, ta z kolei dawała znać graczowi. Oczywiście aby się nic nie wydawało nie mógł on ciągle wygrywać, raz na jakiś czas musiał pozwolić przeciwnikowi wygrać. - Z czego ja to pamiętam? Chyba w telewizji był serial o Trzech Muszkieterach, tak to z pewnością była ta scena. Załóżmy jednak, że powiedział mi o tym ktoś z rodziny aby nie wyszło na jaw, że mam większą wiedzę od postaci którą gram. To byłoby niesprawiedliwe wobec innych, prawda? - Może i on ma kogoś takiego albo sam opracował jakąś inną metodę. Równie dobrze może być dobrym graczem, cholera go wie.
Do puli dołożyłem swoją działkę pieniędzy. Jak tak teraz zauważyłem gram raczej pasywnie, pozwalam swojemu przeciwnikowi prowadzić grę. Chyba rzeczywiście jestem leniwym człowiekiem.

[Shinji]

~ Misja rangi D - Łut szczęścia część II ~

[13/15] Pytanie o karty w dłoni Yamiego zgodnie z oczekiwaniami brzydala zostało zignorowane. Ot jego rozmówka od razu przeszedł do konkretów związanych z jego rzekomym oszukiwaniem podczas gry. Tylko jak to mógł robić? Została wysunięta pewna teoria, ale czy była prawdziwa to kto tam wie. To na dobrą sprawę mógł wiedzieć jedynie podejrzany rzecz jasna jeśli faktycznie oszukiwał. Równie dobrze rzeczywiście mógł mieć dzisiaj dłonie Midasa co do rozdań kart i ogrywać w ten sposób wszystkich, a biorąc pod uwagę, że rzekomo był dobrym graczem pokerowym łączyło się to wszystko w niszczycielską kombinację, która to pozwalała na oskubanie niemal każdego chętnego do gry.
- Myślisz? Nie widziałem tutaj raczej nikogo. Zresztą sam nie wiem, ale polecałbym się przyjrzeć. Jesteś nowy, jeszcze z nim nie grałeś więc może czegoś uda ci się dowiedzieć. Jedynie moje przypuszczenia. Nic osobistego, chociaż chętnie odzyskam nieco swoich pieniędzy.
Pojawiła się piąta ostatnia karta na stole. Tym razem była to dwójka nie wnosząca praktycznie niczego. Odciągała jednak widmo streeta gdyż nie był on przez nią osiągalny.
- Dobra pasuję. - odrzucił karty i wrócili do punktu wyjścia z tym, że Yami wzbogacił się o nieco pieniędzy, a kupka oponenta stopniała. Kolejny raz zostały rozdane karty i do ręki Yamiego trafiły ósemka i piątka. Kolejny już raz nic specjalnego - To może ty zaproponuj teraz stawkę jako że masz przewagę co?

ósemka, czwórka

~ W ręce: ósemka, piątka ~
~ Układ kart: Brak ~
~ Posiadasz 195 Ryo, oponent 85 Ryo, w puli 0 Ryo ~

[Yami]

No proszę, karta znowu dopisała, kto by się tego spodziewał. Dzięki temu znowu coś doszło do mojego stosu. W sumie to już 100 Ryo, dostatecznie dużo aby wymigać się od wszelkiej pracy u ojca. Jednak dręczy mnie ta sprawa z narcyzem. Nie przepadam za oszustami. Znaczy łatwy zarobek rozumiem ale w tym przypadku to trochę nie na miejscu. Jak widzę, Kufel i Mordka cieszą się grą więc jest to ich forma relaksu, którą tak bardzo lubię i szanuję. Jako osoba, która spokój i błogie lenistwo, które jest mi uciechą, miłuję, powinienem pozwolić i im go kosztować. Choć szczerze powiedziawszy to mi się jakoś nie chce. Za dużo roboty.
- Może... niech będzie klasyczna startowa stawka. 5 Ryo.
Położyłem na stole odpowiednią kwotę. Oparłem się o wytarte krzesło, swoją drogą może i jest tu syf ale czasem jakieś czyste krzesło się trafi, i spojrzałem na odrapany, przegniły sufit. Dziw, że jeszcze się nie zawalił. Ciekawe jak ten gnojek to robi. Jakoś ciężko mi wierzyć, że człowiek z niszu umie korzystać z technik iluzji, jest to pewnie jakaś sztuczka, a może?
- Wiesz coś więcej o Pięknisiu? Np. co robi poza gapieniem się w lustro i grą w kości? Albo chociaż to kim był zanim zaczął grać? Mam pewne przypuszczenie i wolałem się co do niego upewnić.

[Shinji]

~ Misja rangi D - Łut szczęścia część II ~

[15/15] Na środek stołu zostało położone przez Yamiego 5 Ryo - Dobra to niech będzie klasyk - gest został odwzajemniony i w ten oto sposób w puli znalazła się stawka 10 Ryo - po pięć od każdego zawodnika - W kwestii Pięknisia... Bo ja wiem? W sumie to nie zwrócił mojej uwagi niczym dziwnym. Ot zachowuje się jak zachowywał. Narcystyczna świnia, który tylko by lampiła się w to lustro i liczyła pieniądze. Bo ja wiem może coś z tym lusterkiem, ale bo ja wiem? Równie dobrze faktycznie może mieć farta chociaż nigdy jakoś nim nie świecił. Jeśli już wygrywał to poprzez jakieś taktyczne ogranie przeciwnika, a nie dlatego, że rozdania za specjalnie mu podchodziły. Wiadomo zdarzało się jak każdemu, ale nie z tak ogromną częstotliwością. Może to kwestia tego, że jakby czytał z wyrazu twarzy kiedy ma się wycofać, a kiedy nie. - w tym samym czasie na stół powędrowały karty z rozdania - siódemka, Walet i dziesiątka. Nic z tego Yami nie miał na ręce. Szczęśliwe oponent postanowił jedynie sprawdzić bez podbijania stawki pukając dwukrotnie palcem wskazującym w blat stołu. Jeśli Yami miał ochotę mógł przebijać jeśli nie w puli nadal pozostałoby 10 Ryo, czyli nikt praktycznie nic nie tracił i nie ryzykował. Wybór należało do niego.

ósemka, czwórka

~ W ręce: ósemka, piątka ~
~ Układ kart: siódemka, walet, dziesiątka
~ Posiadasz 190 Ryo, oponent 80 Ryo, w puli 10 Ryo ~ Misja przeciągnie się do końca partii.