PORT

[Kuro]

Kuro wyłapywała co drugie słowo kupca. *Skończ gadać.* Nie interesowała jej historia życia kupca, interesowały ją jedynie pieniądze które był skłonny zapłacić za rozprawienie się z jego problemem. Całą wypowiedź rozglądała się po pokoju, nie zważając na to, czy jej zachowanie zostanie źle odebrane. Niestety, mimo całego monologu mężczyzna nie sprecyzował swoich wymagań, przez co dziewczyna musiała przełamać swoją niechęć do odzywania się i zapytać wprost. Wciąż utrzymując neutralny wyraz twarzy po raz pierwszy otworzyła usta:
- Przejdźmy do rzeczy. Chcesz, abym go unieszkodliwiła, czy pozbyła się na stałe?
Jej głos był bezbarwny, można by rzec, że wyprany z jakichkolwiek emocji. Lubiła odzywać się w ten sposób, ułatwiało to uniknięcie wszelkich prób nawiązywania z nią cieplejszych stosunków, za czym kunoichi szczególnie nie przepadała.

[Kyoraku]

Kuro Douhito
"Złodzieje, przestępcy...i sztuka wybuchu!"
Misja Rangi C (17/30)

Kupiec wyczuł zimny ton dziewczyny i zareagował odpowiednio do sytuacji. Wyciszył się, wziął głęboki oddech i równie chłodnym głosem odrzekł.
- Masz go rozbroić i przyprowadzić do mnie. Nie chcę, byś nikogo zabijała, jednak wiem, że wypadki się zdarzają. Zwłaszcza w wirze walki. Najważniejsze, by Garo dotarł do mnie cały i zdrowy. Nie chcę go wyeliminować, a przedstawić mu propozycję ugody i porozmawiać. Jak człowiek z człowiekiem - Oru ponownie odwrócił się w stronę okna. Odezwał się natomiast Dairo:
- Garo i jego banda nękają nas od tygodnia. Przychodzą codziennie, o tej samej porze. Tuż przed końcem pracy ostatniej zmiany - o godzinie 21. Jest ich sześciu, są uzbrojeni w maczety i łańcuchy. Nie wiemy, czy jest wśród nich jakiś ninja. Garo na pewno nim nie jest. Najlepszym planem będzie zaczekanie na niego w naszych dokach. Poślemy pracowników szybciej do domu, by nikt znowu nie ucierpiał - zakończył, wpatrując się w Kuro i oczekując na jej reakcję.

[Kuro]

Tego się obawiała, nie należało do jej mocnej strony łapanie ludzi. W każdym razie nie w jednej części. W dodatku straciła dość sporą ilość chakry, przygotowując się na nieistniejącą pułapkę. Postanowiła postawić sytuację jasno, mimo, że nie była do końca zrównoważona psychicznie, to nie była też masochistką. Westchnęła, rozluźniając sztywną dotąd twarz i spojrzała na pana Oru całkiem łagodnie.
- Powiem szczerze, może się to okazać kłopotliwe. - rzekła nieco zawstydzona swoją nieporadnością.
Przygryzła dolną wargę i zaczęła zastanawiać się nad planem działania. Spojrzała niepewnie na swojego klona, i w tym momencie zapaliła się w jej głowie przysłowiowa lampka. Przecież wytworzone przedtem twory wcale nie muszą pójść na marne. Wyrwała się z zamyślenia i ponownie zwróciła wzrok ku kupcowi. Wpatrywała się przez chwilę w zleceniodawcę i skinęła głową.
- Niech będzie, ale nie obiecuję, że jego towarzyszom nic się nie stanie - po tych słowach zwróciła się do Dairo - Muszę wiedzieć jak wygląda ten cały Garo, wolałabym przez przypadek nie pozostawić go bez którejś z kończyn. Lepiej aby nie wykrwawił się nim tu dotrze. Jak rozumiem byłoby to kłopotliwe.

[Kyoraku]

Kuro Douhito
"Złodzieje, przestępcy...i sztuka wybuchu!"
Misja Rangi C (19/30)

Oru oczekiwał podobnej odpowiedzi. Znał się na ludziach, toteż kiedy zobaczył młodą shinobi, od razu rozpoznał żądzę krwi, kryjącą się w jej oczach. Kupiec sprawiał wrażenie, jakby jeszcze się zastanawiał. Może miał wątpliwości i wcale nie chciał powierzyć tej misji komuś, kto nie zawaha się zabić? Może nie chciał mieć na sumieniu kolejnych ofiar?
Po chwili jednak przemówił i wyglądało na to, że pogodził się z tym, co musi nastąpić.
- Garo jest bardzo wysoki, ma ciemne włosy i podłużną bliznę na twarzy. Na plecach nosi zabandażowany młot. Myślę, że poznasz go od razu - powiedział, głośno przełykając ślinę. Następnie spojrzał na Dairo i skinął mu głową. Ten natychmiast zwrócił się do kunoichi.
- Powinnaś już iść. I pamiętaj, liczymy na Ciebie - pomocnik wskazał gestem drzwi wyjściowe, dając do zrozumienia, że część formalna została zakończona. Czas działać!

[Kuro]

Zadowolona z tego, że nikt nie zauważył gafy w jej wypowiedzi, skinęła głową i ruszyła w stronę drzwi wraz z podążającym za nią niczym cień klonem. Wyszła z budynku i przystanęła na chwilę, zamknęła oczy i odchyliła głowę ku niebu. *Nie powinnam się tak forsować* - zganiła się w myśli - *Ale albo ja, albo oni.* Sięgnęła do torby i wyciągnęła dwie duże porcje gliny, pochłaniając jednocześnie dłońmi obie. Po chwili przeżuwania wyciągnęła ręce przed siebie i zaczęła wypluwać białą masę, z której uformowały się kolejne dwa klony. W tym czasie wysłała wcześniej stworzonego klona do środka, aby dowiedział się jak najwięcej o miejscu w którym powinna się zaczaić. Nie była pewna czy mówiąc "nasze doki" kupiec miał na myśli doki miasta, czy któreś konkretne, opłacane przez niego. Sama z dwójką świeżo uformowanych klonów wyruszyła w kierunku doków, aby zapoznać się z terenem jak najlepiej, i przygotować się na nadejście Garo. Całą drogę starała się nie myśleć zbyt wiele o nadchodzącej walce, to, że do niej dojdzie było pewne. Nikt o zdrowych zmysłach przecież nie pójdzie tak po prostu do człowieka, z którym ma zatargi. *A przecież byłoby to tak proste i wygodne dla obu stron* - pomyślała kręcąc głową do samej siebie. Spojrzała w niebo aby zorientować się ile czasu pozostało jej do przybycia zgrai. *Może warto byłoby zjeść coś po drodze?*

C2: Nendo Bunshin
Chakra: -71% (łącznie)

[Kyoraku]

Kuro Douhito
"Złodzieje, przestępcy...i sztuka wybuchu!"
Misja Rangi C (21/30)

Kuro miała jeszcze sporo czasu. Dochodziła godzina szósta, więc dziewczyna nie musiała się specjalnie spieszyć. Mogła w spokoju obmyślać plan i szykować się na wieczorną konfrontację. Po dłuższym namyśle stwierdziła również, że Oru miał na myśli doki, którymi on sam zarządza. Według jego zeznać bandyci atakowali tylko miejsca bezpośrednio powiązane z kupcem. Samej osadzie oraz pozostałym magazynom w porcie nic nie zagrażało.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Młoda Douhito napełniła żołądek w pobliskiej knajpce. Siedziała tam wraz ze swoimi klonami, przyciągając wzrok innych ludzi. Na szczęście obfity posiłek i spokojna regeneracja sprawiły, że jej chakra utrzymała się na stabilnym poziomie. Kunoichi spędziła w lokalu ponad dwie godziny, toteż powoli zbliżał się koniec zmiany pracowników Oru. Zgodnie ze słowami zleceniodawcy, ludzie powinni zostać ewakuowani nieco szybciej. Najlepszy czas na ewentualne zaplanowanie zasadzki lub innej intrygi jest więc teraz.

[Kuro]

Cały posiłek Kuro starała się ignorować zdziwione spojrzenia ludzi. *Zachowują się jakby nie widzieli nigdy ninja* - komentowała. Ludzie czasami zachowują się naprawdę dziwnie. A może to ona odstaje i jej podświadomość zaczęła wytwarzać jakiś dziwny mechanizm obronny aby ta nie czuła się nazbyt "inna"? Z resztą, co za różnica. Dziewczyna prychnęła krótko śmiejąc się z samej siebie, a dokładniej z rzeczy jakie zajmowały jej myśli przed wykonaniem misji. Kiedy dopiła ostatni łyk zupy skinęła głową kucharzowi w geście naraz uznania i podziękowania po czym ruszyła do doków. Przetarła usta rękawem swojego sweterka i rozejrzała się po okolicy. *Gdzie on się podziewa, powinien już tu być* - miała oczywiście na myśli trzeciego klona, tego, którego wysłała po dokładniejsze informacje odnośnie doków. Jakby nie patrzeć, ani Dairo ani Oru nie wskazali jej doków, które do nich należą, a ta informacja była poniekąd istotna. To, że jej cel, prawdopodobnie i tak będzie wyróżniał się od pospolitego motłochu było sprawą drugorzędną. Przygotowanie to przygotowanie, a skoro nie wymagało zbyt wielkiego zachodu z jej strony postanowiła uzyskać jak najbardziej precyzyjne informacje.

[Kyoraku]

Kuro Douhito
"Złodzieje, przestępcy...i sztuka wybuchu!"
Misja Rangi C (23/30)

Trzeci klon pojawił się dopiero, gdy Kuro zbliżyła się w stronę głównej części portu. Replika stała, opierając się o słup przy jednej z głównych bram, prowadzących do dwóch, ogromnych magazynów. W tej chwili świeciły pustkami - nie było ludzi, czy skrzyń. Wyglądały wręcz na opuszczone. Bunshin od razu przystąpił do zdawania raportu.
- To tutaj. Wszystko wewnątrz tego ogrodzenia należy do Oru. To jest główne, południowe wejście. Są jeszcze trzy pozostałe. Płot od strony zachodniej jest zdemolowany. Prawdopodobnie tamtędy wchodzą opryszki. Dairo ewakuował wszystkich pracowników jakieś trzydzieści minut temu - zakończył, patrząc w Waszym kierunku. Kuro posiadała już chyba wszystkie, niezbędne informacje. Słońce powoli chyliło się ku horyzontowi. Czasu zostało naprawdę niewiele...*
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
- Ghaaahahahaha! To co tym razem? Skórujemy, czy skalpujemy?
Za dziesięć minut dziewiąta. Kuro na moment powędrowała myślami gdzie indziej, jednak zbudziły ją głośne okrzyki, dochodzące od zachodniego wejścia.
- Może tym razem znajdziemy grubego frajera. Dość mam wyżywania się na jego ludziach - warknął wysoki mężczyzna, który zbliżył się do ogrodzenia. Zdjął z pleców ogromny młot i machnął nim, rozwalając kolejny, spory kawałek płotu, mimo że tuż obok była wyrwa, przez którą przedostałby się dorosły niedźwiedź. Tuż za Garo wgramoliło się pięciu, obleśnych facetów. Na widok Kuro zamarli.
- Nikogo nie ma. Tylko jakiś bachor - zaśmiał się jeden z nich, wskazując na kunoichi trzymaną w dłoni maczetą.

[*Jeśli chcesz zaplanować jakąś zasadzkę, nie ma problemu. Jeśli nie, zakładamy, że Kuro po prostu czekała na nadejście bandytów]

[Kuro]

Kunoichi ucieszyła się widząc swojego klona, gdyby ten się nie pojawił, jej myśli zapewne błądziłyby odciągając jej uwagę od zadania. Wysłuchała raportu po czym weszła do środka i rozejrzała się. *Świetnie, zastaw zasadzkę w takim miejscu* Pogłówkowała jeszcze chwilę po czym poddała się. Nie chciała marnować kolejnych ilości chakry na wykonywanie technik, które mogą się nigdy nie przydać, w dodatku, była o wiele bardziej użyteczna w walce niż w zastawianiu pułapek. *Tak sobie tłumacz gamoniu* - zaśmiała się z samej siebie. Postanowiła poczekać przy zniszczonym wejściu, zakładając, że nierozgarnięci bandyci użyją tego samego wejścia. Od niechcenia postawiła naprzeciw wejścia klona, a sama poszła usiąść nieco dalej, oparta o ścianę jednego z magazynów. Pozostałe dwa klony stały po obu jej bokach. W oczekiwaniu skupiła się na czterech wężach siedzących na jej lewym ramieniu. Na jej życzenie wszystkie cztery spełzły na ziemię przed nią i tańczyły swój taniec wijąc się między sobą w przeróżnych kombinacjach, jakie Kuro akurat miała w głowie. Nie wiedziała nawet kiedy minął czas oczekiwania. Usłyszała hałasy co wyrwało ją z zamyślenia, podniosła wzrok i ujrzała zbirów. *Wreszcie, ileż można czekać* Postanowiła odegrać mały teatrzyk, więc zamiast niej, odezwał się jej klon stojący najbliżej.
- Do was nic nie mam - powiedział przetaczając wzrokiem po towarzyszach Garo - Ty natomiast, pójdziesz ze mną. - dokończył zatrzymując wzrok na nim samym.

[Hoshigaki Seiki]

Wreszcie mogłem wrócić do swojego pierwotnego planu jakim był powrót do Kantai. Dziwna przygoda z dzieciakami i bandytami właściwie nie trwała specjalnie długo, ale gdyby nie ona byłbym już w połowie drogi do domu.
W ustach ciągle jeszcze czułem smak pysznej krwi tamtych bandytów, których musiałem się pozbyć dla własnego spokoju ducha. Miałem przynajmniej świadomość, że spróbowałem mięsa spoza Kantai i to jednak tamtejsze jest moim ulubionym. Na tutejsze przysmaki jeszcze przyjdzie pora, tego byłem pewien.
Teraz ponownie pod postacią wąsatego mężczyzny z wielkim mieczem-Tasakiem na plecach, postanowiłem po prostu spokojnie znaleźć statek na wyspy. Nie chciałem już rzucać się w oczy ani brać udziały w żadnych dziwnych wydarzeniach. Dom czekał gdzieś daleko i już nie mogłem doczekać się, aby poczuć znowu ten wspaniały zapach morskiego powietrza, który roznosił się wszędzie w moich rodzinnych stronach. Tylko tam czułem się dobrze, tylko tam mogłem robić to co chciałem bez ciągłego poczucia winy.
Kantai, wraca twoja czarna owca. Przygotuj dla mnie wyżerkę. - pomyślałem siedząc już na pokładzie i wpatrując się w odległy horyzont.

Ryuuzaku no Taki - port Kantai

[Hitsukejin Shiga]

Kuro Douhito
"Złodzieje, przestępcy...i sztuka wybuchu!"
Misja Rangi C (25/30) Po takim, a nie innym dzieńdobry, założyć można, że do walki na pewno dojdzie. Teraz lub zaraz. Koniecznym jest więc przybliżenie przeciwników, jest ich sześciu i żaden z nich nie zdaje się być ninja - żadnego osprzętu o tym świadczącego, raczej polegają na chamskich i topornych metodach jak młoty, kamienie i ostre kawały metalu.
Trochę przykre, bo stereotypowe, ale pasowali z wyglądu. Jak nie łysi, to łysiejący. Dość napakowani albo grubi, tak czy siak duzi gabarytowo. Mordy za które należało się dożywocie. Jeden z nich miał ostrze na łańcuchu i przepaskę, a mężczyźni gdy szeptali najpierw patrzyli na jego reakcję - można założyć śmiało, że to Garo, cel misji. Stoi idealnie w środku grupy.
-Spierdalaj bachorze, nie mieszaj się w nie swoje sprawy, ja pedofilem nie jestem, a dziecka nie skopie. - Mruknął koleś z młotem, odwracając od Kuro wzrok. Drugi mężczyzna zaśmiał się i skwitował "No zero zastosowań". A trzeci dodał, że on to by w sumie chciał zamoczyć w takiej młodziutkiej fajnej ciaśniutkiej.
Jedynie Garo wydawał się zaskoczony obecnością kunoici. Obserwował ją uważnie, jednego z kolegów puknął łokciem i coś mu powiedział. Chwila szeptów i wszyscy skupili uwagę, koniec końców, na Kuro.
-Poważnie. Spierdalaj stąd póki masz okazję. Pewnie placi ci Oru, nieważne ile, uwierz nie warto ryzykować - Odezwał się lider grupy, będący także celem i powodem obecności tej, którą teraz, dla jej wlasnego dobra, jak można wywnioskować, wypędzał.

[Kuro]

Kuro nie przejmowała się słowami przybyłych do momentu, aż wyłapała uwagę dotyczącą jej miejsc intymnych. Podniosła wzrok na mężczyznę, z którego ust padły słowa. Mógłbym przysiąc, że dokładnie w tym momencie oczy dziewczyny stały się matowe, a znudzony wyraz twarzy stał się szary, nijaki, nieporuszony. Tańczące dotąd białe węże wpełzły parami na jej ramiona. Dziewczyna powoli podniosła się na nogi i równym krokiem ze swą obstawą w postaci jej dwóch kopii ruszyła ku Garo i jego bandzie. Gdy była w połowie trzeci klon, który dotąd rozmawiał z opryszkami ruszył w stronę nie lidera grupy, którego łatwo było rozpoznać z powodu dużej blizny na twarzy, a w stronę tego, na którego wzrok kierował oryginał. Kunoichi zatrzymała się w odległości niecałych dziesięciu metrów i czekała na reakcję trupów (Too soon?).

[Hitsukejin Shiga]

Kuro Douhito
"Złodzieje, przestępcy...i sztuka wybuchu!"
Misja Rangi C (27/30)

Gwoli ścisłości i sprostowania, uwaga nie dotyczyła miejsc intymnych Kuro, a do ustawicznego repetytywnego penetrowania tychże, raz po raz, raz po raz spłucz i powtórz. Innymi słowy... Nie nudziłaby się, gdyby postanowiła się jednak zaprzyjaźnić z pracownikami/najemnikami Garo, który był byłym pracownikiem Oru. Wychodziło na to samo, w gruncie rzeczy.
*Swoją drogą, C2 = 10 notek? Ja jebe*. Lider grupy wydawał się mieć więcej do powiedzenia na tą chwilę, niźli Garo, gdyż zasłonił go swoim ciałem, próbując wyprężyć tors i wyglądać groźnie. Żaden z nich nie drgnął gdy Kuro razem z dwoma klonami wkroczyła do akcji, zajmując dawne miejsce pobytu klona... A klon teraz był 10 metrów od całej grupy. Widząc takie stawianie się, rozsuneli się na boki w prawie-szeregu eksponując swoją broń. Garo stał z łańcuchem i ostrzem obok Lidera z zajebistą maczetą, po bokach miał ludzi z rurkami metalowymi z dziwnymi ostrzami i zagięciami, dodatkowo jeden koles z maczugą...
Na przedzie stał Pan od otwierania płotów młotem, w spodniach i skórzanym grubym rzeźnicki fartuchu.
-Powiedzałem ci pierwszy spierdalaj stąd! - I cios zadany przed siebie, nadal ni cholery nawet blisko klona, choć ziemia zatrzęsła się równo po dość ciężkim ciosie. Nie ma wsparcia w grupie, ale zbliża się z młotem w gotowości. Cios nim nie będzie niczym przyjemnym. Pan Lider z łańcuchem rozkręcił przedmiot, a łańcucha było z kilkanaście metrów na jego ręku.

[Kuro]

Dziewczyna uznała, że nie ma co się pieścić z tego typu podludźmi. Klony zerwały się do biegu. Wystawiła ręce delikatnie do przodu, nadal skierowane ku ziemi, a z jej ramion spełzły węże. To z jaką prędkością się poruszały, było nadto dziwne, ponieważ pokonały odległość dzielącą je do celów w ciągu ułamku chwil. Pierwszy wdrapał się i owinął wokół szyi lidera i natychmiast eksplodował, pozostawiając biedaka w stanie nasuwającym na myśl naprawdę chorą fontannę. Albo stworzoną przez kogoś chorego. You get the idea. Pozostałe trzy wdrapały się na trzech jego towarzyszy, owego chojraka z młotem, oraz dwójkę z metalowymi rurkami. Jak można się domyślić z identycznym efektem. Najbliższy klon zerwał się do biegu na pozostałego z dwójki. Jak można się domyślić, nie na Garo, ten miał przeżyć. Klon nie próbował niczego dziwnego, doskoczył do niego tak, by ten zasłonił Garo i uśmiechnął się paskudnie.
- Nigdzie mi nie uciekniesz, nie próbuj nawet - rzucił wciąż szczerząc się okropnie.
Pozostałe dwa klony dobiegły do Garo aby złapać go za ramiona.
- Drgnij choć trochę.. - rzekł jeden z nich - .. a będą Cię zbierać mopem - zakończył zdanie drugi.
Kuro ruszyła powolnym krokiem ku swym klonom trzymającym jej cel.

Szybkość klonów: 46
Szybkość węży: 140

[Hitsukejin Shiga]

Kuro Douhito
"Złodzieje, przestępcy...i sztuka wybuchu!"
Misja Rangi C (29/30)

Dziewczyna uznała, że pora odesłać kolegów Garo włącznie z przywódcą bandy - chyba najbardziej rozgarniętym z najemników/kolegów Garo, do najwspanialszego Boga krwii i wojny, Jashina.
I w sumie, jeśli ktoś włada pełzającymi laskami dynamitu dla niepoznaki wyglądającymi jak węże, to nie jest to w żadnym stopniu trudnym zadaniem. Pstryk palcami i ludzie sami trafiają do Jashina, w stanie ciekłym głównie z małymi twardymi kawałeczkami, pokruszonymi koścmi.
Pierwszy wąż, niczym rzucony kamień, oplątał szyję tego najsprytniejszego i zrobił POP, POP GOES HIS HEAD. Papka rozprysnęła na wszystkich, artystyczny kolaż ciała szarego, krwi i kosteczek, I nim ktokolwiek - ciut sparaliżowani strachem są - zrobił cokolwiek innego niż okrzyk, kolejnych dwóch Panów zrobiło POP, na końcu pan z rurką - śmierdzący kupą, jakby się posrał - też zrobił POP i na polu bitwy został Garo i koleżka z maczugą.
Który bardzo trzeźwo zakrzyknął "a chuj z tym", rzucił broń i zaczął ucieczkę. Klon pogonił za nim, a gdy byli dość blisko by Garo nie ucierpiał...
BOOOOM i nie ma połowy ściany magazynu, zawalił się dach, skrzynie i wszystko lata jak w opowieściach o trzęsieniu ziemi. Wszystko się zatrzęsło, z połowy dobytku Oru zostały gruzy.
Garo się już nie stawia. Spuścił łeb i zawierzył los Kuro, śmiejąc się tylko pod nosem.
-Podoba mi się to. Rozjebałaś więcej niż my kiedykolwiek dalibyśmy radę. - I dalej w śmiech.