Karczma "Akame"

[Uchiha Matsu]

Matsu poczuł chwilę niezręczności, kiedy ich ręce zostały znów splecione, lecz tylko przez pewną chwilę, gdyż dalej zainterweniowała kelnerka, która przyjęła zamówienia. Tensa oznajmiła, że ma ładny tyłek, na co Matsu postanowił sprawdzić sam.
- Bardzo ładny- powiedział do swojej kuzynki, nawet głośniej niż mu się wydawało i nalał kolejną kolejkę. Przechylił kieliszek i od razu zaczęło piec go w gardle. Nie lubił specjalnie tego smaku. Drażnił go strasznie i czuł, że dzisiaj wieczorem będzie miał konkretną zgagę.

Ruszył z kolejnym tematem do rozmowy:
- Czy Twoja siostra również ma już sharingana?- zapytał czekając na jedzenie. Był strasznie głodny i musisał jak najszbyciej wrzucić coś na ząb, bo inaczej się tam przewróci. Po wzięciu kolejnego kieliszka w dłonie świat nieco mu zawirował, jednak postanowił być twardym i nie przestawać.
- A co do tego treningu, to może damy sobie tak z pare godzinek na otrzeźwienie.- zaproponował, bo w sumie całkime fajnie i przyjemnie spędzało się w jej towarzystwie czas.

[Tensa]

Tensa była pewna, że ma genialny pomysł. Zjadła nieco zamówionej potrawy, sama właściwie nie była już pewna co zamówiła, ale co tam w końcu to jedzenie. Matsu postanowił również sprawdzić jakość pośladków kobiety która pracowała w roli kelnerki.
-Sądzisz, że zaciągnę ją na piętro? - zapytała pociągając kolejny łyk cierpkiego napoju. Może i nie było smaczne, ale jakie dobre! No cóż jak na pierwszy raz to tylko trochę zaczynało jej się kręcić w głowie, więc chyba nie jest tak źle...
-Saga... ja, Matsu... mogę być z tobą szczera, ale to musi zostać między nami... wolisz nie wiedzieć co się stanie jak to wyjdzie... - mówiła tonem bardziej oznajmiającym niż pytającym. Zerknęła do kubka i dolała nieco z karafki.
-Coś czuje, że spalibyśmy pół osady...- odpowiedziała krótko, a jej myśli krążyły jedynie w okół jednego tematu.
-Jak można zdradzić kogoś kogo kochasz?- zapytała starając się ukryć świeczki pojawiające się w jej oczach.

[Uchiha Matsu]

Matsu poczuł wreszcie atmosfere barową i zaczął inaczej wyglądać dla niego świat. Wszystko stało się wyraźniejsze, jak po użyciu sharingana, ale jego reakcje na ten idealny świat były niejako opóźnione. Nie wiedział dokładnie jak nazwać to uczucie. Na pewno nie był nawalony, ale z pewnością lekko wstrząśnięty dawką spożytego alkoholu.
- Nie wiem, czy dasz radę- nie wiedział co mówi, słowa brzmiały w jego głowie i nie wiedział w jakiej kolejności je wypowiada i słyszy te, które wypowiada Tensa.

- Nigdy wczesniej nie kochałem nikogo, nie znam tego uczucia.- powiedział speszony i troche się zarumienił. Spojrzał na piersi kuzynki i poczuł mrowienie w okolicy krocza. Teraz już czuł do siebie pewne obrzydzenie, bo wszystkie wczesniejsze nauki i zakazy zabraniały tego we wszystkich książkach i przekazach ustnych, jednak mimo tego nie mógł się powstrzymać.
- Co masz na myśli... spalili wioske?- zapytał skonfundowany Matsu i przechylił czwarty kieliszek, gdy na stół wjechały potrawy. Matsu uśmiechnął się szeroko do kelnerki, jakby była zbawieniem świata.

Następnie zabrał się za jedzenie. Szybko jednak jego uwagę przykuła Tensa, która wzięła kolejny łyk ryżowego szaleństwa. Postanowił jednak tym razem się wstrzymać i przed skończeniem posiłku nic nie pić. Patrzył jednak z uwagę na Tensę, a atmosfera gęstniałą z każdym momenetm...

[Tensa]

Alkohol działa coraz lepiej, Tensa czuła się niesamowicie. Smutek który czuła był coraz większy, lecz z każdą chwilą była pewniejsza, że to wszystko się naprawi. Że może wszystko.
-Nie dowiemy się jeśli nie spróbuje. - powiedziała, wstając na chwilę od stolika. Jej krok był już chwiejny jednak dzielnie przemierzała kolejne tereny niemożliwego do przejścia terenu. Z każdym krokiem była dalej, w końcu dotarła do kelnerki. Jej słowa w połączeniu z lubieżnym uśmieszkiem zdziałały cuda... zachwiała się, nie poczuła ciosu który otrzymała w twarz, ale wiedziała, że on nadszedł... chyba nie była w tym najlepsza. Wróciła do stolika siadając naprzeciwko kuzyna.
-Warto było.- powiedziała masując szczękę i wracając do poprzedniego tematu.
-Jeszcze masz trochę czasu, wiesz chyba moja wybranka mnie zdradziła.- powiedziała dość pijanym już tonem. Jej wzrok podążył za tym który należał do jej kuzyna.
-Znowu na nie patrzysz? Pokaże Ci je na górze. - powiedziała nie do końca zdając sobie sprawę z wagi wypowiedzianych słów. Z resztą było jej wszystko jedno.
-Spalili... coś czuję, że próbując katonu zrobilibyśmy piekło. - powiedziała uśmiechając się dość nieskładnie. W końcu jednak kelnerka przyniosła jedzenie... na szczęście, albo nie niebyła to kobieta którą "wyrwać" próbowała białowłosa. Kolejny łyk sake i jedzenie które szybko zniknęło z jej talerza...

[Uchiha Matsu]

Matsu jadł jak szalony. Miał największe gastro życia, a każdy kęs był dla niego boskim darem. Na prawdę starał się docenić każdą chwilę z tym daniem. Zajadał zdrowo i równo, gdy Tensa wstała, by ruszyć do kelnerki. Matsu podczas młucenia kolejnego kęsa obserwował w 3d jak kuzynka dostaje konkretnego lura na pyskacza.
Wróciła do stolika i oznajmiła, że było warto, na co Matsu uśmiechnął się szeroko, z buzią pełną jedzenia. Młócił kolejną porcję ryby i frytek.

Ale gdy usłyszał kolejne wyznanie kuzynki, omal wszystkeigo nie wypluł.
- Po pokażesz?- powtórzył pijany i wziął kolejny shot w gardziel. Był niesamowicie zmieszany i nie wiedział co powiedzieć. Postanowił zatopić się w jedzeniu i poczekać co powie Tensa.
- Na pewno, połączenie dwóch goukakyou byłoby niesamowite- nawiązał do kolejnego zdania Uchihy. Zajadał szybko i patrzył na srebrnowłosą kuzynkę. Miał nadzieję, że niedługo skończą jeść i przyjdzie im dalej poznawać siebie...

[Tensa]

No cóż misja zakończyła się niepowodzeniem. Jednak słowa wypowiedziane do Matsa hmm... wywołały zaskakujący efekt, a mianowicie zdziwienie.
-W sumie co mi szkodzi? Skoro z siostrą... - ugryzła się w język, nie powinna pić... nie, nie powinna mówić, przynajmniej nie tego. Czy właśnie zdradziła swój największy sekret? Nie... to nie mogło się stać.. musiała jakoś zmienić temat coś wymyślić. Jej pijany umysł szukał rozwiązania... napotkał je, jedno...
-Zaczekaj chwilę. - powiedziała i znów odeszła od stołu może nie było to kulturalne, ale wydawało jej się, że wie co robi i że będzie żałowała... ale dopiero rano. Szybko wymieniła kilka zdań z karczmarzem i z sake w jednej dłoni wróciła do stolika.
-Chodź. - powiedziała wyciągając do niego rękę... no i lekko się chwiejąc...

[Uchiha Matsu]

Matsu nadal był mocno pod wpływem ryżowego wina, ale dobrze obiło mu się o uszy. Tensa spała ze swoją siostrą. Teraz to już wszystkie możliwe hamulce puścił mu zupełnie. Zapomniał o honorze, o rodzinie, liczył się teraz tylko ten przyjemny stan, który odczuwał.
Przyłożył palec do buzi, jakby chciał powiedzieć kuzynce, że sekrety zabiera do grobu i powiedział;
- Ciii- oraz uśmiechnął się chwiejąc się lekko na lewą stronę.

Po chwili jednak Tensa zniknęła mu z oczu. Świat zaczął lekko wirować to tu, to tam widział ludzi, którzy również jak i on kiwali się na swoich krzesłach, a przynajmniej tak mu się wydawało. Przez te dziwne okulary, którymi miał teraz zasłonięte źrenice zaczynał widzieć podwójnie, po skosie, a nawet do góry nogami. Helikopter wszedł w jego głowę i opętał go jak szatan.

Z tego całego marazmu wyciągnęła go kuzynka, którą wyprzedały jej piersi. Powiedziała, że zaprasza, ale gdzie, tego nie był pewien. Trzymałą w ręce butelkę, zapewne z większą ilością alkoholu i zdecydowanie zamierzala gdzieś z nią pójść. No i oczywiście z młodym Uchihą.
Ten bez wahania odszedł od stolika i podążył za swoją kuzynką.

[Tensa]

Myśl o tym do czego się przyznała wbiła się w jej umysł, jednak wydawało jej się, że wie co zrobić, aby Matsu o tym nie pamiętał. Chociaż miała świadomość tego jak jej plan jest idiotyczny, mimo to jak ćma do lampy brnęła, aby go zrealizować. Reakcja jej pijanego towarzysza wydawała się potwierdzać, że o niczym nie powie, jednak mogła również być zwykłą próbą uciszenia białowłosej.

Dość szybko jak na miarę swojego stanu wróciła do stolika, aby wziąć ze sobą kuzyna. Z Matsu w jednej dłoni i flaszką w drugiej postanowiła ruszyć na epicką przygodę, a dokładnie na epickie starcie z przeszkodą z którą poradzenie sobie w jej stanie było naprawdę ciężkie, a mianowicie ze wspinaczką... po schodach. No cóż starcie z nimi w dodatku bez możliwości uchwycenia poręczy nie należało do prostych jednak jakoś udało jej się zaciągnąć kuzyna na górę. Cały czas po jej głowie krążyła myśl "co ja robię?" nie miało to mimo wszystko znaczenia, po prostu odsuwała od siebie tą myśl. W końcu kto jej bronił? Może i poczucie winy zaczynało dobijać się do niej, a właściwie walić jak taran jednak odrzucała je od siebie. W końcu nie ona pierwsza zdradziła.

Otworzyła drzwi i niemal wciągnęła Matsu na siłę.
-Coś ci obiecałam.- powiedziała z lubieżnym uśmieszkiem...

[Motoko]

Już zbliża się wieczór.
Drugi z kolei, kiedy to Motoko uparcie szukała dziewczyny, która zdawała się wsiąknąć. Po pobudce w porze obiadowej, nastolatka zorientowała się, że straciła praktycznie pół dnia na spaniu. Po raz kolejny zawitała w okolice domu Tensy i tym razem nie zobaczyła tam żywego ducha jakiejkolwiek dziewczynek. Jednej nieobecność była jej znana, zaś drugiej? Dlaczego zmuszała siostrę do tak długich cierpień, o ile oczywiście były to cierpienia, bo przecież nie była przy nich i nie widziała, co zleceniodawca robi Sadze. Głupiaś, dałaś ją w paszczę lwa. Zaraz wyrzuciła z głowy tę myśl, bo przecież zrobiła dobrze, tak? Wracając po raz kolejny z felernej obserwacji domu Sagi i Tensy, mimochodem przeszła obok miejsca, w którym dzień wcześniej zakupiła nowy sprzęt. O dziwo podnosząc wzrok, zauważyła swojego byłego kompana, Matsu, w towarzystwie nikogo innego, jak właśnie jasnowłosej dziewczyny, którą pomimo wszelakich nieścisłości Mo traktowała z rezerwą. Zmarszczyła brwi i bardziej zakryła się płaszczem od menela, tym razem również zakładając kaptur. Była beznadziejna w takich misjach, ale co poradzić, przecież nie zawsze mogła wojować mieczem, prawda?
Została trochę w tyle, nie chcąc dać się rozpoznać, a tym bardziej zauważyć przez chłopaka, zauważyła, że weszli do karczmy, w której sama kilka dni temu stacjonowała. Co by nie było, lokal był bardzo fortunnym miejscem, które akuratnie zdawało się być idealnym na różnego rodzaju schadzki, stąd nic dziwnego, że ta dwójka się tutaj spotkała, ale przecież... Zaraz, zaraz, czy Saga właśnie nie cierpiała z powodu decyzji jasnowłosej? Z rosnącą irytacją, Motoko zdecydowała się po pewnym czasie, że również wejdzie do karczmy. Usiadła jak najbardziej z brzegu i niepozornie przyglądała się kątem oka parce, która widocznie bardzo dobrze się dogadywała. Zezujący wzrok Matsu na piersi Tensy zdawał się być dosyć jasnym znakiem, co chłopak miał w głowie, a raczej czego nie miał. Typowe. Niemalże parsknęła na głos, dopiero po chwili uświadamiając sobie, że oni również byli rodziną, dalszą, ale nadal rodziną. Z wyraźnym zdziwieniem, jeśli nawet nie skrajnym przerażeniem w oczach zamówiła coś od kelnerki, prosząc ją przy tym o coś do pisania, żeby chwilę później obserwować, jak ta bezczelna jasnowłosa gówniara próbuje coś zagadać do obsługującej klientów dziewczyny. Jedynie szok jaki właśnie przeżywała nastoletnia Mo, był tym, co utrzymało ją na miejscu. Dopiero w momencie, kiedy dwójka gołąbeczków zniknęła na schodach, a Motoko już napisała na kopercie jedno schludne słowo "Tensa", była już gotowa wyjść. Jednakże, jak to zwykle bywa, powstał jeden, ogromny problem. Przypomniała sobie słowa dziadka, o ograniczonym zaufaniu, a raczej własnych słowach i postanowieniu, które miała zamiar dotrzymać, aż po grób. Z miną męczennika zapłaciła za wodę, którą wypiła jednym haustem i ciężkim krokiem zaczęła wchodzić na górę, nawet nie starając się wyłapać, co dwójka Uchiha do siebie mówiła.
Widziała, jak jasnowłosa dziewczyna, którą dosłownie się brzydziła, wciąga Matsu, który w tym momencie zdawał się jej być równie bezpruderyjny, co pies, który wyczuł u suczki cieczkę. "Coś ci obiecałam." słowa Tensy zdawały się dźwięczeć w uszach Motoko, która zaraz po tym, jak nastoletni Uchiha został niemalże wciągnięty siłą, ale czego z pewnością nie miał przeciwko, zrobiła kilka kroków i znalazła się w drzwiach, przy których jeszcze stała dziewczyna, zaś pociągnięty chłopak był odwrócony plecami, kilka kroków za jasnowłosą. Niepostrzeżenie zmniejszyła odległość pomiędzy otwartymi drzwiami, które trzymała jasnowłosa, a schodami, na których znajdowała się sama Samuraj. Dzięki takiemu położeniu Motoko bez problemu miała możliwość strzelić białowłosej dziewczynie solidny policzek, który nie był zwyczajnym liściem, a pięścią ułożoną w stosowny sposób. Ten jeden jedyny raz, Mo pozwoliła sobie na brak opanowania, który był widoczny w tym uderzeniu pięścią, bo przecież mogła od razu zatopić w ciele siostry Sagi swoją nową broń, przecież potrzebowała chrztu. Jednakże w tym jednym, solidnym uderzeniu chciała przekazać całą swoją złość na to, co spotkało Sagę, właśnie przez tą zdzirę, która wolała się zabawiać ze swoim kuzynem. Co by nie było, Mo była jedynie sprawcą wykonawczym, który zrobił wszystko, tak samo, jak zrobiłby to inny brudzący sobie ręce człowiek, stąd cała wina spadała na rozrywkową Tensę. Nie myśląc zbyt wiele nad szczególnym rodzajem przekazania jej listu, rzuciła go na ziemię, na której pewnie również znalazła się pijana i zdezorientowana dziewczyna. Potem wydarzenia potoczyły się równie szybko, choć nie było jej dane tego zobaczyć, ponieważ odwróciła się na pięcie i zwyczajnie odeszła, nawet jeśli goniona przez kogokolwiek, nie dała się złapać, przecież był z niej dosyć wytrenowany porywacz. Jedyne co pijana dwójka mogła zobaczyć były ciemne, jak noc włosy i czerwone, wręcz krwiste oczy, które w tym jednym momencie wyrażały istną nienawiść.
Jedynie noc, która powitała ją z otwartymi ramionami, tak samo, jak mocny podmuch wiatru i tylko oni wiedzieli o jej szklanych oczach, które z bezsilności na ludzką próżność były momentalnie opróżniane i napełniane. Sama nie wiedziała czy była to złość na Tensę, Sagę, Kazuo, wrednego właściciela tawerny, łódkę, alkohol, czy też najbliższą sprawczynię, samą siebie. Jedynie noc i wiatr mogli jej coś szepnąć na uszko i w sposób nader delikatny złagodzić cierpienia, pozwalając ciemnowłosej samotnie i swobodnie biec wzdłuż głównej ulicy Sogen.

//zt.

[Tensa]

Spędzała czas z kuzynem w karczmie, a wszystkie wydarzenia które do tej pory miały miejsce pchnęły ją w tą przedziwną stronę po której pijana zamierzała rozebrać się przed kuzynem w wynajętym pokoju, a co miało stać się dalej? Tego można się już domyślić. Wszystkie te wydarzenia, alkohol którego spróbowała po raz pierwszy, no cóż dzień był ciekawy, chociaż powoli kończył się nie w ten sposób w który przewidywała. Przynajmniej było ciekawie, no i pozwoliło to zapomnieć o problemach z powrotem do domu które wcześniej zaprzątały jej głowę. Jednak jak już podejrzewała, życie uparło się żeby pchać ją od problemu do problemu, może i sama swoimi nieco ryzykownymi czynami prowokowała ten stan, jednak w dość prostych wydarzeniach ciężko było doszukiwać się tak daleko idących konsekwencji. W końcu kto mógł przewidzieć, iż pójście uciszenia piłującego sąsiada o piątej rano skończy się na walce ze znaną na cały kontynent organizacją porywaczy? Nie zastanawiała się nad tym, nie miała ochoty, ani sytuacja nie była odpowiednia na tego typu przemyślenia. Chciała skupić się na czymś innym, czymś przyjemniejszym, chociaż wiedziała, że to złe było jej wszystko jedno. Może to alkohol? A może ona sama? No cóż to jest dobre pytanie jednak w obecnym stanie odpowiedź pewnie nie byłaby zbyt składna. Ktoś jednak postanowił przerwać, a może raczej nie dopuścić do chwili zapomnienia z kuzynem. Długie czarne włosy i iskrzące się od nienawiści czerwone oczy, tyle zdąży zauważyć nim silny cios dosięgnął jej szczęki. Silne uderzenie wytrąciło białowłosą z równowagi i rzuciło na ziemię. Nie odgrażała się, nie winiła, nie czuła, że ma za co. Cios wywołał ukłucie poczucia winy, może i została zdradzona, ale to nie znaczyło, że sama powinna zrobić to samo. Z resztą to mogły być jedynie plotki, może Hibiki czegoś nie dosłyszał? Coraz bardziej żałowała pocałunku. Ten jeden cios, uwolniona adrenalina otrzeźwiły ją, może nie całkiem, ale na tyle, że dokładnie była w stanie zorientować się w aktualnych wydarzeniach. Sięgnęła po kopertę, aby sprawdzić jej zawartość. Oczywiście podniosła się, przynajmniej na tyle, aby usiąść pod ścianą.
-To było dziwne. - skomentowała całą sytuację do towarzysza pijańskiej eskapady.

[Hoshigaki Seiki]

Droga Tenso

Ciągle jeszcze wspominam z utęsknieniem nasze ostatnie spotkanie.
Twoje piękno utkwiło w mej pamięci, a obrazy twojego uśmiechu
nawiedzają mnie w snach, za co jestem niezmiernie wdzięczny.
Niestety poza twym pięknem, w mojej głowie pozostały również
raniące niczym ostrze słowa oraz zachowania, przez które moje
serce krwawi a głowa pęka od natłoku czarnych myśli.
Odrzuciłaś mnie, teraz czas ponieść tego konsekwencje.
Kiedy czytasz ten list, twoja piękna siostra Sagisa jest już ze mną.
Jej piękne ciało, jej śliczne usteczka, kształtne piersi, wszystko
jest teraz do mojej dyspozycji i uwierz, zamierzam z nich skorzystać.
Jeśli nie chcesz stracić zbyt wiele
z tej ślicznej istoty, przyjdź i odbierz mi ją. Czekamy w tawernie
portowej.
Przyjdź sama, jesteś obserwowana. Jeden fałszywy ruch i już nigdy
nie ujrzysz ślicznej buźki Sagisy.

[Tensa]

List, jego treść, każde kolejne słowo skreślone pismem zręcznej dłoni tropiciela. Liczyła, że tak niewiele wystarczy, żeby ciemnowłosy odpuścił sobie Tense.
-Kazuo.- krótkie imię, jedno zdanie wypowiedziane z jadem i nienawiścią jakiej nigdy jeszcze nie doświadczyła. Chęć mordu pojawiła się w jej oczach, a buzująca chakra wręcz przeszywała powietrze. Czuła jak alkohol wyparowywał z jej ciała, a zastępowała go niekończąca się fala gniewu. Tego było za wiele. Nie pozwoli jej skrzywdzić, nie swoją siostrę... swoją ukochaną. Nikt nie miał prawa jej skrzywdzić, powinna wrócić wcześniej pilnować tego, ale nie... wolała włóczyć się od zadania do zadania. Wolała zabijać niż kochać. Groźby... te "piękne ciało" i "śliczne oczy" nie należały się tropicielowi. Podniosła się z ziemi w dłoniach mnąc list.
-Matsu zostań tutaj. - skwitowała krótko. Była obserwowana, skoro on chciał żeby przyszła tam sama to i tak będzie. Osobiście wydusi życie z ciała tego uroczego skurwysyna. Brzmiało to jak najprostsza pułapka? Tak i pewnie nią było, ale nie miało to znaczenie. Nawet jeśli miała spalić świat to dla tej jednej czerwonowłosej mogła to zrobić. Może i Kazuo podczas ich ostatniego spotkania całkowicie ją zdominował, wtedy miała świadomość, że nawet w najmniejszym stopniu nie jest w stanie mu dorównać w żadnym aspekcie nie miała szans z tak uzdolnionym shinobi jakim był. Teraz jednak czuła się silniejsza, wiedziała, że od tamtego spotkania minęło już sporo czasu, a ona nie próżnowała, nie jeden trening, nie jedna walka... cholera wyrżnęła prawie cały oddział mafii, walczyła w bitwie z armią nieumarłych kończąc z zaledwie jednym siniakiem. Tym razem powinno być inaczej. Tym razem to ona będzie na górze, zabije tropiciela, nie dlatego, że tego wymagało ratowanie życia młodszej z sióstr, ale dlatego, że spróbował ją skrzywdzić. Następny który będzie próbował dowie się jak jeden z najzdolniejszych shinobi stał się dymiącym truchłem, spłonie, a ona będzie patrzeć. Wybiegła z pomieszczenia, nie wiedziała jak szybki jest matsu, ale gdyby próbował ruszyć za nią granat dymny poszedłby w ruch, marnowanie chakry w tej sytuacji było głupotą. Kilkoma susami pokonała schody które jeszcze chwilę temu stawiały spory opór, a biały warkocz furgotał za nią. Biegła do karczmy, ratować siostrę, zabić tropiciela, poczucie winy dopadło ją, jednak nie ono było najważniejsze. Najpierw naprawi to do czego przez nią doszło, a dopiero potem zajmie się żałowaniem. Kartka powędrowała do torby. Gdyby jakimś cudem tropicielowi udało się uciec, straż będzie wiedziała co z nim zrobić...

z/t

[Akashi]

Chłopak zwyczajnie dobrze się bawił w towarzystwie dziewczyny, co nie było dziwne, zwłaszcza że ona sprawiała mu olbrzymią przyjemność, czego on nie ukrył, ból sprawiał mu olbrzymią przyjemność, a ten zadany jej rękami był o wiele bardziej przyjemny niż inny, taki uzależniający. Lecz co tutaj zrobić będąc na mokradłach otoczonych bagnami, raczej okolica nie sprzyja zbliżeniem intymnym. Jedyne zbliżenie, na jakie mógł liczyć w tym momencie to zbliżenie z błotem i syfem na drodze, chociaż mógł częściowo rozbawić dziewczynę, co w pewnym sensie go cieszyło, tak samo, jak złamanie ręki, przyjemne poczucie bólu i błogości, która szła z tym w parze.
- Była bardzo piękna, przypominała moją matkę, była jej młodszą kopią. - powiedział, nim w jego brzuchu zaburczało, a sam pozbierał się dość szybko z ziemi, pozbywając się większość błota z ciała, oraz ze swojego kimono. Po czym objął dziewczynę, która stała tyłem do niego, kładąc swoje ręce na jej brzuchu, a potem delikatnie ją pocałował w policzek, co skończyło się małym lotem dla niego i lądowaniem na głowie w błocie, a potem na plecach. jedyne co dało się usłyszeć w tym momencie to trzask karku chłopaka, który niezbyt wytrzymał uderzenie, a on sam padł na chwilę nieruchomo no ziemi, udając częściowo trupa.
- Złamałaś mi kark. - powiedział, siadając na ziemi z dość przerażająco wyglądającym karkiem, w końcu był złamany, ale dość szybko postanowił ustawić kości, tak jak powinny być, a on sam wrócił do normalnego funkcjonowania.
- Dobrze to wygląda? - zapytał, chcąc się upewnić, że wszystkie kręgi są na swoim miejscu, a i może ona trochę się tym przejmie, chociaż kto by się przejmował kimś, kto jest w stanie przeżyć praktycznie wszystko. Kiedyś będzie w stanie przeżyć wszystko, obiecuje Fioletowo-włosy powoli pozbierał się z ziemi, znowu otrzepując się z błota i powoli ruszył za dziewczyną w kierunku karczmy, w której mogli coś zjeść i się napić, chociaż on nie był pewny czy dziewczyna jest głodna, czy nie, ale do towarzystwa raczej się napije, prawda? Droga przez resztki bagna była dość prosta i towarzyszyła jej cisza, chłopak najwidoczniej miał dosyć tego, że jego kości co trochę pękają albo penetruje go ostrze jej miecza, to może nabawić człowieka tiku nerwowego. Chociaż ona równie dobrze mogłaby go naprawić, jakby chociaż na chwilę pozbyła się swojej kamiennej maski.
- Motoko, a ty jak tutaj trafiłaś? I przyznaj, czerpiesz przyjemność z mojego bólu. - powiedział jak dochodzili do bramy sogen, skąd niedawno wyruszył do hotelu, w sumie było to dwa dni temu więc dosyć dawno, ale nauczkę tych trzech chłopa dostało raczej dobrą. Miasto żyło swoim rytmem i nawet ludzie nie zwracali specjalnej uwagi na chłopa uwalonego błotem w towarzystwie młodej dziewczyny, ale co tam, każdy może oberwać, zresztą on tutaj nie miał nic do stracenia ani do zyskania. Ulice miasta były takie same, a na jego obrzeżach znajdowała się niewielka karczma "Akame", która wyglądała jak zwyczajny dom, ale miała swój klimat, czego nie można jej odmówić. Na pewno było tutaj spokojnie, co zapewniało spory relaks i przestrzeń oraz możliwości do rozmowy. Chłopak przed samym wyjściem wyprzedził swą partnerkę i otworzył przed nią drzwi, licząc, że nie zarobi pięścią w splot słoneczny, chociaż przez chwile mógł robić za dżentelmena z bożej łaski. Powoli wszedł za nią do środka i odsunął krzesło przy jednym ze stolików, czekając aż Motoko zajmie to miejsce, a sam usiądzie obok, po czym pomachał ręką, wołając jednego z kelnerów, który dość szybko doszedł do ich stolika.
-Zamawiaj, co chcesz. - powiedział, uśmiechając się do dziewczyny.

[Motoko]

Przemilczała jego stwierdzenie odnośnie złamanego karku, bo przecież nie jej winą było, że chłopak zachowywał się jak jakiś zakochany dzieciak. Definitywnie nie potrzebowała z nikim takich relacji i co najważniejsze uczuć, które za sobą ciągnęły. Przez te kilka miesięcy samotnej tułaczki, starała się sobie wmówić, że wcale nie potrzebuje nikogo prócz dwóch, stalowych broni, które elegancko przyozdabiały jej wizerunek. Jedynie zerknęła do tyłu, chcąc zobaczyć na tą niesamowitą moc, która pozwalała mu funkcjonować dalej i po raz kolejny była niemalże zauroczona. Jednakże tym razem, nie dała stłumić swojego umysłu tym kilku emocjom, dlatego zaraz kontynuowała marsz w stronę osady, by zaraz przejść do centrum osady klanu Uchiha. Z pewnością nie był to najrozsądniejszy wybór, ale przecież nie mogła powiedzieć chłopakowi, że wkopała jakąś dziewczynę w ręce porywacza, bo... Racja, lepsza od niego nie będzie, w końcu on jest ciągle żywy, a to chyba trochę straszniejsze niż jej wczorajszy występek.
- Czerpałabym przyjemność gdybyś umarł. - stwierdziła oschle, dochodząc do bramy, która zbytnio się nie różniła niż wczoraj, kiedy chciała je zostawić daleko za sobą. W sumie cały czas miała ochotę odwrócić się na pięcie i zwyczajnie odejść, zostawiając wszystko za plecami, choć czy to było rozważne myślenie? Przecież potwory zawsze czają się za plecami. - Dalej nie rozumiem, dlaczego żyjesz. - mruknęła pod nosem, na tyle cicho, żeby chłopak nie usłyszał, a może i tak? Wszystko było zależne od tego jak daleko bądź blisko niej szedł. Z zamyślenia wyrwał ją dźwięk otwieranych drzwi, które chłopak przed nią trzymał. Bez żadnych dodatkowych zaczepek przeszła przez nie i usiadła tam, gdzie ten zaproponował, odsuwając dla niej krzesło. Zdawałoby się, że był to zbytek kurtuazji, a błoto, którym był umorusany jednym, wielkim nieporozumieniem w całej sytuacji dwojga, zasiadających do strawy, podróżników. Jej miejsce było skierowane prosto w stronę drzwi karczmy, oczywiście w celu braku ewentualnego zaskoczenia znajomymi twarzami.
- Już się bałam, że dasz mi jakiś limit. - powiedziała sarkastycznie, zaraz również uśmiechając się do niego. Oczywiście tradycyjnie wzięła Sobę i ułożyła dłonie na stoliku, opierając na nich swoją brodę. Jej spojrzenie kierowało się prosto na przeklętego. W myślach starała sobie wszystko ułożyć. - Gdzie ostatni raz widziałeś siostrę i pamiętasz może jak wyglądała? - zaczęła przeprowadzać dochodzenie, chcąc w pewien sposób dać odpocząć przemęczonemu mózgowi. Zarówno wczorajszy dzień, jak i reszta tego tygodnia była w istocie wykańczająca.

[Akashi]

W końcu miasto i koniec już błota i prawdopodobnych kąpieli w nim cóż, chociaż tyle dobrego, a i brak komarów, które mogą pogryźć młodzieńca, po ciele, o które martwi się Motoko, ale co tutaj poradzić, w końcu Akashi wyglądał jak młody Bóg, żadne rany się go nie imały. Czerpałaby przyjemność, gdyby umarł, cóż aż tak dobrze mieć nigdy nie będzie w końcu, prędzej ona umrze niż on. Jedyny facet, który przeżyje kobietę. Lecz co jej się dziwić, wolałaby, żeby umarł, niż żył z inną niż ona. Ach ta miłość dwojga młodzików, taka mocna, że na zabój. Droga w mieście była spokojna, wszystko toczyło się swoim rytmem, według własnego planu unikając spojrzeń innych, oraz ich problemów, inaczej raczej niezbyt miło spoglądaliby na chłopaka, uwalonego w błocie jak zwyczajna świnia, chociaż i tak były osoby, które tak właśnie na niego spoglądały, w większości jakieś stare plotkary, które nie miały co zrobić ze swoim życiem, albo młode kobiety, którym podobało się to, co widzą, chociaż koniec tych żartów, kogo by on interesował. Takich jak on było tutaj na pęczki, jeden lepszy od drugiego, lepiej zbudowany, mądrzejszy, a on co miał do zaoferowania? Zupełnie nic. Zwykły chłopak, który starał się odstawić dobrą grę do złej sceny od co. Droga dalsza do karczmy była spokojna, a nawet jak zgrywał dżentelmena za 5 ryo to nie oberwał, dziewczyna ze spokojem przeszła obok niego i usiadła przy stoliku skierowana twarzą w stronę drzwi, a on w stronę centrum lokalu.
-Jakbym śmiał dawać Ci limit, odpłacisz mi w naturze. - powiedział w dość wyraźnym żarcie, rozsiadając się wygodnie na drewnianym krześle i wołając kelnerka, który dość szybko dotarł do stoliku ze względu na małą liczbę, klientów. - Co mogę podać? - zapytał, dość poważnym tonem, czekając na zamówienie i podając pseudo menu dziewczynie.
-Ja poproszę miskę ramem. Chciałabyś się czegoś napić? - powiedział, jednocześnie pytając się dziewczyny o jej zamówienie i ze spokojem czekając, co ona zamówi, myśląc o tym, czy nie zbankrutuje tutaj o nią, a to było raczej możliwe, biorąc pod uwagę jej charakterek i nastawienie do młodzika.
-Ostatni raz w swoim rodzinnym domu, tamtego wieczora. Niezbyt, minęło zbyt wiele czasu, a i tak zapewne się bardzo zmieniła w końcu to aż 6 lat. -powiedział, ściągając brudny bandaż z głowy, ale oczodół pozostawił zamknięty, by nie obrzydzać swojej towarzyszki, w końcu widok jego braków nie należał do najprzyjemniejszych. Po czym ze spokojem czekał na ruch dziewczyny, która raczej wie co robić i jak robić.