Ulice

[Uchiha Matsu]

7/30

Pogoda dopisywała dzisiaj w Sogen, ale słońce aż tak mocno nie przypiekało. Było po prostu znośnie. Lekki zefirek chłodził skórę w te ciepłe dni. Gdzieniegdzie również chmury przysłaniały słońce dając chwilę ukojenia.
Rodzeństwo gdy tylko usłyszało potwierdzenie na temat pochodzenia Uchihy od razu się ucieszyło i popatrzyli po sobie uradowani.
- Ale czad!- wykrzyczała Mira.
- Słuchaj mamy dla Ciebie propozycje. Zapłacimy ci 300 ryo, żebyś poszła z nami na miejsce wykopalisk i odczytała pewne znaki. Według wskazówek tylko sharingan może je odczytać.- powiedziała i wyjęła kopertę z pieniędzmi, by pokazać, że nie oszukuje młodej Uchihy.
Rzeczywiście dziwne. Dwójka przypadkowych ludzi wpada na Tensę i akurat potrzebuje od niej jej oczu. Ale okazja, żeby zarobić za przeczytanie jakiegoś tekstu? Brzmi jak najszybciej i najłatwiej zarobione pieniądze przez kogokolwiek, kiedykolwiek.

[Tensa]

No cóż wypadki chodzą po ludziach, a Tensa miała do nich wyjątkowe szczęście. Ledwo wyszła ze szpitala po kilku misjach, a już kolejny pukały do jej drzwi. No cóż propozycja wydawała się kusząca. 300 Ryo w zamian za przeczytanie zapisków z jakiejś tablicy? Łatwe pieniądze... za łatwe. Chociaż patrząc na dwójkę rozmówców wiedziała, że to zapaleńcy gotowi dać pewnie o wiele więcej w zamian za dostęp do wiedzy.
-W takim razie ruszajmy, liczę, że uda nam się to w miarę szybko załatwić.- powiedziała z uśmiechem, porzuciła pomysł z targowaniem się. Nie dlatego, że miała wrażenie, że może jej się to nie udać, ale dlatego, że chciała już wrócić do domu. Jedynie wizja zarobku sprawiła, że postanowiła skorzystać z oferty.

[Uchiha Matsu]

9/30

Tensa nie wyglądała na materialistkę, ale jednak jak się okazało skusił ją tak zwany szybki pieniądz. Ruszyła razem z bratem i siostrą ulicą wzdłuż do bramy wioski.
- To na prawdę niedaleko. Na granicy Sogen i Antai, może pięc kilometrów max.- powiedział Jojen, który nadal rumienił się, gdy tylko spoglądał na klatkę piersiową Uchihy.
Był onieśmielony jak każdy facet z wielkich jej walorów, ale nie krył tego w ogóle.
Jego siostra zagadała do kunoichi, by umilic podróż.
- Gdzie zmierzałaś jak na Ciebie wpadliśmy?- zapytała
- My szukamy Uchihy, który by nam pomógł już drugi dzien, hahaha- dodała.
Byli dość wesołą gromadką i na pewno mało niebezpieczną.

[Tensa]

Szybki zarobek jak to miał w zwyczaju kusił wielu, dodać do tego fakt, że w założeniu miał być łatwy... no cóż kto by się nie skusił?
-To rzeczywiście niedaleko. - odpowiedziała rumieniącemu się chłopakowi... kolejnemu z tych których wzrok co chwile błądził w okolicy jej klatki piersiowej. -Może mogłabym je zmniejszyć przy pomocy jakiegoś genjutsu... przynajmniej wizualnie. - myśl pojawiła w jej głowie błyskawicznie i tak samo szybko wypadła.
-Wracałam do domu, rodzina pewnie się martwi, zniknęłam bez słowa na kilka dni... - odpowiedziała krótko, pomijając swoją wizytę w szpitalu. -A tak właściwie gdzie kryje się ten napis? - zapytała uśmiechając się na wspomnienie dwudniowych poszukiwań.

[Uchiha Matsu]

11/30

Mira przeraziła się, gdy usłyszała, że rodzina nie słyszała o niej słowa od kilku dni. Skierowała swoją twarz na brata, ale mówiła do młodej kunoichi z klanu Uchiha:
- Może chcesz, żebyśmy zaszli do Twojego domu, żeby rodzina się nie martwiła?-Zapytała nowa znajoma.
Wyglądała na bardzo troskliwą, szczególnie dla młodszego braciszka. Patrzyła teraz na niego smutną miną jakby chowała jakiś tajemniczy sekret i było jej smutno.
Mimo tego szli dalej i kolejne pytanie padło tym razem z ust Tensy. Chwilę później do konwersacji dziewczyn znów włączył się chłopak, tym razem ogarniając już swoje rumieńce, skupiając się na technicznym elemencie opowieści.
- Jak już mówiłem napisy są na głazie znalezionym dwadzieścia metrów pod ziemią, zaraz przy starym grobowcu. Znaleźliśmy też tam księgę i wielką skrzynie, oraz bardzo dużo komnat z sarkofagami, które służą do przechowywania zmarłych.- Był zapalony na to co mówił i widać było gołym okiem, że go to jarało. Tylko co o tym wszystkim sądzić?

[Tensa]

Tensa zauważyła strach na twarzy Miry kiedy ta usłyszała, iż rodzina nie otrzymała od niej żadnych wieści, zaproponowała nawet, aby po drodze odwiedzić jej dom.
-Niestety to nie po drodze, a z tego co mówicie całe zadanie nie zajmie nam długo, załatwimy to i wrócę. - odpowiedziała. Miała pewność, że wizyta w domu nie trwałaby krótko, zwłaszcza, że musiała wyjaśnić wszystko siostrze, nie pomijając przy tym żadnego szczegółu. Troska Miry była miła, jednak spojrzenie na brata wyrażające smutek okraszone było jakąś niewypowiedzianą tajemnicą. Na jej pytanie odpowiedzieć postanowił chłopak który nie tylko pozbył się rumieńców, ale także widać było że podniecił się swoim odkryciem.
-Brzmi jak jakieś tajemnicze ruiny, księga i skrzynia, brakuje tylko skarbów. - rzuciła wesoło Tensa.

[Uchiha Matsu]

13/30

Jesli chodzi o nowych znajomych trzeba uważać na kogo się trafia. Na szczęście jednak młoda przedstawicielka klanu Uchiha nie mogła powiedzieć złego słowa o rodzeństwie. No może o dziwnym i rubasznym zachowaniu barata. Ale to mniejsza. Ważne, że serce mieli na odpowienim miejscu.
- W takim razie ok, to przyspieszmy trochę. - rzuciła Mira i mogliście już truchnikiem znaleźć się przy bramie. Przebiegliście przez nią nim strażnicy zorientowali się o co chodzi. Nie byli oni orłami prędkości, a i tak opuszczaliście wioskę, więc luz...
pięć kilometrów w stronę północno-zachodnią.
- Wszyscy nadal kopią i wierzą, że odnajdą skarb, do tej pory i tak udało się znaleźć piękne rzeczy- powiedział braciszek Jojen. Wyjął z plecaka złotą figurkę w kształcie kojota i podał młodej kunoichi by obczaiła jego znalezisko.
- Nie popisuj się już i schowaj ten bezcenny artefakt- zganiła go Mira gdy biegliście do celu.

[Tensa]

Mira rzuciła do grupy, aby ci przyspieszyli. No cóż Tensa miała wrażenie, że trafiła na dobrych ludzi, tak po prostu bez żadnych udziwnień czy niepotrzebnych łamań schematu. Cała trójka przyspieszyła swoje tempo do truchtu, i chociaż nie należeli oni do najszybszych w świecie szybko dotarli do bramy, a nawet ją minęli. Strażnicy widocznie zorientowani byli w sytuacji gdyż nie zadawali żadnych zbędnych pytań, ani nawet nie próbowali ich zatrzymać. Cała trójka kierowała się 5 kilometrów na północny zachód. Białowłosa chwyciła statuetkę trzymaną przez Jojena.
-Ładna, ale niezbyt się na tym znam. - odpowiedziała krótko. Jednak zaśmiała się kiedy Mira zganiła brata. Cała trójka była już u celu.

[Uchiha Matsu]

15/30

Cala trójka zbliżała się już do strefy wykopalisk. Można było powiedzieć, że były one niczym innym niż kilkoma wielkimi dziurami w ziemi z kilkoma drabinami i około trzydziestką pracowników non stop wykonujących jakieś dziwne zadania. Niektórzy kopali, inni przenosili, jeszcze kolejni przeszukiwali stare manuskrypty.
Nagle Mira wyszła przed szereg i zagwizdała;
- Dzisiaj odczytamy wskazówkę!- powiedziała i wszyscy zaczęli wznosić okrzyki radości i klaskać.
- Tędy proszę- powiedziała siostra Jojena i wskazała stół, na którym znajdował się wielki kamulec, na którym było coś napisane. Jednak napisy były zamazane i nieczytelne dla gołego oka. Chyba teraz przyda sie aktywować doujutsu i przeczytać informację...

Teraz pisz TU

[Motoko]

Nieprzespany dzień nie był dobrym pomysłem, jednakże Motoko nie dbała o to, czy wszystko będzie szło zgodnie z jej przemyślanym planem, którego zwyczajnie nie miała. Od kiedy tylko wyszła z tawerny, opuściła ją ta cała dawka emocji, która zdawała się być pewnego rodzaju gazem, który zwyczajnie się ulotnił, jakby to co miało tam miejsce, było istotne tylko w tamtym czasie. Nie widząc dalszej krzywdy dziejącej się Sadze, nie była w stanie nawrzucać swojemu sumieniu, że to jej wina, stąd cały pomysł odejścia i zajęcia się swoimi sprawami był, jak najbardziej dobry.
Stawiając krok za krokiem czuła coraz to większe brzemię spoczywające na jej barkach, które próbowało przygnieść jej ramiona i zjednoczyć je z żebrami. Najgorszym z zaistniałej sytuacji było to, że powoli docierało do niej, że była głównym winowajcą cierpienia Sagi, a także jej przyszłym brakiem zaufania do ludzi, bo zwyczajnie zrobiła czerwonowłosej to samo, co jej samej pewien mężczyzna lata temu. Niestety cholerna duma nie pozwalała jej obrócić się na pięcie i wyperswadować Kazuo głupawy pomysł zmuszenia do czegoś Tensy, ale nie była w stanie. Dziadek zawsze powtarzał jej, że duma i jest przewodnictwem Samuraja, choć czy w rzeczywistości mógł powiedzieć coś takiego? Skoro brunetka nawet nie potrafiła sprecyzować, jak on wyglądał, skąd mogła wiedzieć, że to były jego słowa? Wszystko to było tak zagmatwane, że już nie wiedziała co dziadziuś mówił, a czego nie....
Uderzenie kamyczka na ulicy po raz kolejny wyrwało ją z zamyślenia. Wiedziała co należy teraz zrobić, jednak już przez kilka godzin po wyjściu ze sklepu krzątała się po różnych uliczkach Osady, nie dając sobie możliwości podejścia do finałowej lokacji. W końcu wzięła się w garść i ruszyła do domków mieszkalnych. Ze swojego miejsca, z którego już obserwowała dom Tensy i Sagi, po raz kolejny przysiadła na rogu, tym razem już jako oficjalna ona, w tradycyjnym mundurku i niby to zajmując się włosami, a także czekając na kogoś, obserwowała domy, a w szczególności ten jeden.
Jakimś dziwnym trafem wszystko zdawało się być bardzo spokojne, jakby obecność Sagi, a raczej jej brak nie został w ogóle odnotowany, co było dziwaczne. Jednakże wszystko wyjaśniło się po chwili bacznych obserwacji brunetki, dom był opustoszały. Brak obecności żywej duszy w domu sprawił, że Mo nie miała innego wyjścia, jak w końcu wybrać się do karczmy i dać swoim oczom odpocząć. Obróciła się na pięcie i wyruszyła w kierunku swojego sprawdzonego miejsca, które być może jeszcze na nią czekało, tym razem z sakwą pełną delikatnie dźwięczących monet.

//zt.

[Akashi]

Ulice takie cudne i pełno ludzi, za dużo ich tutaj o wiele za dużo, każdy w biegu poświęcony tylko sobie i swoim sprawom ignorując innych i ich problemy, nikt się nie przejmował nikim, nawet potrzebującymi, dlaczego ten dzieciak był sam, kto potrącił kobietę w ciąży, narażając ją na utratę dziecka, a zaraz, zaraz to był Akashi, no tak kto inny mógł to być, każdy poza nim zauważył, że ma brzuch jak bęben, a on od tak obserwował sobie ptaszki i przywalił w nią krawędzią kija, na szczęście nikt nie zauważył, chyba nikt, a zresztą kogo to obchodzi. Przecież można nakopać im do dupy. Naglę stało się coś dziwnego, coś brudnego wbiegło pod nogi chłopaka i przebiegało pod nimi, a ktoś wskazał palcem na chłopaka, a ten niewiele myśląc zdjął kij z pleców i starał się zdzielić nim mężczyzn biegnących na niego z grabiami. -Precz ode mnie duchy nieczyste, nic nie zrobiłem. - wykrzyczał, po czym na chwilę się zatrzymał przed kolejnym uderzeniem kija. Zaraz...zaraz...im nie chodzi o mnie, tylko o to coś co przebiegło mi między nogami? No kurwa, znowu wpakowałem się w kłopoty. Pomyślał robiąc lekko zawiedzioną miną, znowu będzie musiał coś robić dla bezużytecznych chłopów, żeby chociaż dobrze zapłacili tym razem.

[Shijima]

Misja rangi D

I know of lies by the truth I've been told
The biggest one is that we're not growing old

3/15 Ach, doprawdy, jaki bezczelny, niewychowany, potrącać tak kobietę w ciąży..! Takich jak on to na stos, niech płonie dla zasady, tak jak spłonęły wszystkie te czarownice, którym wydawało się, że swoimi wdziękami podbiją świat.
Zginęły niewinne.
Kim mógł być ten młody, niewychowany człowiek? Ależ oczywiście, że musieliśmy mówić o tobie, bo o kim innym? Co się jednak stało z kobietą nie było już twoim utrpieniem, nawet się za nią nie obejrzałeś, może poroniła, może upadła na ziemię - poszedłeś dalej, jeszcze mniej zainteresowany ludźmi niż oni sobą byli zainteresowani - ty, mądry, który pierwszy rzuciłeś kamieniem.
Ściślej ujmując: podniosłeś kij i walnąłeś nim w łeb odważnego, który najpierw wyzwał cię od lisów, potem pokazał palcem, a teraz jeszcze (po zawołaniu kolegów, skubaniec) zaczął na ciebie szarżować. Tacy to ludzie właśnie są odważni! Najpierw kogoś zwyzywają (albo potrącą), a potem chowają się za plecami silniejszych kumpli, żeby nie musieć brać skutków swoich czynów na własne barki. Wygodni, ot co.
- Ał, zgłupiałeś?! - Jego dwójka kolegów, jeśli mogę ich tak nazwać, pobiegła dalej, nie oglądając się nawet za siebie. Koledzy, co..? Z takimi to jak z rodziną - najlepiej wypada się na zdjęciu. - Jego lej, jego! - Pokazał miotłą, którą dzierżył w drugiej ręce, na lisa, za którym biegli jego kumple. Ludzie na ulicy uciekali na boki, nie chcąc zostać staranowanymi przez mężczyzn, którzy poza białym lisem niczego nie widzieli - i chyba ten wielce zwany “tłum” był tego świadom - tłum, z którego poniosły się odgłosy zdziwienia, w którym popłynęło jakieś przekleństwo, kiedy człowiek na człowieka wpadał, a jabłka niesione w koszu przez jakąś kobietę posypały się na ulicę i zostały zgniecione obcym butem. Facet, którego walnąłeś, posłał ci tylko ulotne, oburzone spojrzenie i popchnął cię, jakby zachęcał do biegu.
W sumie czemu nie? I tak chyba nie miałeś aktualnie czegoś lepszego do roboty, może wreszcie ktoś ci zapłaci za twoją robotę.

[Akashi]

Cóż wszystko kiedyś dobiega końca, także i ciąża, mniej lub bardziej w naturalny sposób, ale zawsze się kończy. Cholera wie, która opcja była lepsza dla tej kobiety, może to dziecko pochodziło z gwałtu, a to całkiem możliwe, raczej sporo takich rodzynków, którzy lubią zabawiać w ciemnej alejce na stercie śmieci z nieznajomą. Możliwe, że ona była jedną z nich. Ciekawe czy mają jakieś kółko wzajemnej adoracji...Lecz wracając do historii, młody kultysta spokojnie wędrował sobie ulicami po wiosce, jak tu z dupy ktoś mu wyskakuje przed twarzą wyzywa od lisów i wytyka palcami, a za nim dwóch ludzi z grabiami, reakcja każdego normalnego człowieka byłaby w tym momencie jedna, walimi delikwentów w łeb kijaszkiem, ale lepiej czymś twardszym po czym zadajemy pytania.
-Kto tu zgłupiał? Ja?! Jak Ci pieprzne jeszcze raz tym kijem za twoich kolegów, to zmienisz ton. - powiedział z wyrzutami Akakashi do nieznajomego, przecież stanął w swojej obronie. Co dopiero teraz uświadomił, że coś brudnego przebiegło między jego nogami.
-Co wy kurwa macie do tego lisa?! - wykrzyczał ponownie, ale chyba nie miał co liczyć na jego odpowiedź, ponieważ go popchnął zachęcając do biegania za nimi, a może za lisem, jedno jest pewne fioletowo-włosy woli przyjebać kijem jemu i jego kolegom niż bezbronnemu zwierzakowi, zwłaszcza, że wyglądał dość pięknie, a jakby się go umył i oswoiło, będzie na co wyrywać panienki. Więc Akashi chcąc, nie chcąc ruszył w pogoń za mężczyznami, ale w nieco innym celu niż oni mogli się tego spodziewać, ponieważ zamierzał każdego z nich porządnie złoić kijem, za zakłócenie jego marzeń o władzy i potędze i o cycuszkach co najważniejsze. Ten młodzieniec staje się coraz bardziej zboczony.

[Shijima]

Misja rangi D

I know of lies by the truth I've been told
The biggest one is that we're not growing old

5/15 Gdzie słowne a idź pan w chuj!? No nie ma. Nie było i nie będzie, bo właściwie nie zdążyłeś nawet dokończyć zdania, jak mężczyzna wyrwał do biegu, potykając się prawie o swoje laczki, w końcu kumple mu uciekali, a skoro uciekali, to nie będzie tutaj kozaczył i stawiał czoła komuś, kto prosto po popijawie wdaje się w bitkę, ts! W dodatko, no halo, kumpluje ze szkieletami! Co prawda nasz odważny uciekinier (albo goniący?) o tym nie wiedział, ale mógłby wiedzieć. Zdecydowanie mógłby.
Ciężko dosłownie mówić o popchnięciu cię - bardziej było to pociągnięcie, kiedy jego łapsko wylądowało na twoim ramieniu, którego nie zepchnąłeś chyba tylko ze zdziwienia (i chyba tylko z tego powodu nie pozbawiłeś kolejnego biedaka w kolejnym mieście klejnotów rodowych) - gładko złapałeś równowagę i równie gładko wystartowałeś - o wiele bardziej gładko niż ten, którego zamierzałeś złapać, no i ty przynajmniej nie musiałeś taranować żadnych ludzi - tamci zrobili to już za ciebie, jeśli ktoś nie był na tyle szybki, żeby się odsunąć. W tym szaleństwie było minimum racji - skoro wszyscy umrą, to niby dlaczego w ogóle doprowadzać do ich narodzin..? Minąłeś tą kobietę, którą potrąciłeś kijem, zupełnie nic jej nie było - spoglądała zdumiona na ulicę, stojąc już na uboczu, najwyraźniej nie była gotowa na narażanie swojego nienarodzonego dziecka na kolejne zagrożenia, skoro i bez zamieszania dzisiaj świat się sprzysiągł, żeby spróbować odebrać jej największy dar, jaki człowiek mógł dać człowiekowi. Dla kogoś, kto był martwy za życia raczej ciężko wystawiać daru życia jako ten największy z możliwych, mimo to okrywa mnie przeświadczenie, że ta Śmierć, chociaż była, to raczej gdzieś obok.
Skoro Ty z tego życia możesz korzystać, to czemu inni nie mogą..?
Ach tak, przecież nad tymi innymi trzeba zdobyć władzę.
Mężczyźni dali nura za zakręt i ty dałeś nura za nimi, wpadając na całym rozpędzie w przewrócony wóz ciągnięty przez jakiegoś leżącego na ziemi, wyklinającego kupca - zamieszanie na całą wiochę, niedługo będziesz wszędzie znany, tylko zamiast znany z siania strachu i pogromu, to z zamieszań, które jakoś robiły się same z siebie, chyba je po prostu przyciągałeś. Do diabła zresztą z tym wozem i tym handlarzem, czy kimkolwiek on tam był, tamte łachudry, które najpierw cię zwyzywały, a teraz goniły za lisem!Wystarczy załączyć Benny Hilla i ma się już idealny obrazek w głowie tego, co się tutaj działo.
Tylko, o-o.
Minąłeś wóz i tamci goście zniknęli ci z pola widzenia.
Gdzie poszli, w prawo, w lewo? Przed siebie chyba nie, nie było widać tłumu rozstąpionego niczym Morze Czerwone.

[Akashi]

Wszystko trwało w najlepsze, tylko co to miało być? Jakieś niewiadome dziadostwa najpierw popijawa w karczmie, dość dziwna i nietypowa zakończona po jednej butelce, potem walka z siłą grawitacji, na szczęście jakoś wygrana. A teraz to wszystko, jakiś trzech idiotów goniących za lisem. To jest jakaś komedia, chociaż jeden zdążył dostać kijem i nie odsłonił się na bok, lecz nie zamierzał nawet słuchać Akashiego tylko pociągnął go za sobą, by ten też biegł… W sumie czemu nie, zwłaszcza, że zwierzątko ładne, a tym imbecylom przyda się dobić odrobinę wiedzy, że nie znęca się nad zwierzętami, nad ludźmi już można, ale zwierzęta są święte. Chłopak ruszył za nimi, chcąc złoić każdego porządnie w łęb kijem, ale niezbyt mu to wychodziło, mimo wszystko byli całkiem szybcy, przez co młody kultysta nie mógł ich dopaść, ale chociaż drogę miał czystą bo ludzie rozstąpieni jak morze czerwone. Tworząc ładny korytarz, którym fioletowo-włosy mógł się poruszać bez problemu, brakowało tylko pokłonów słanych z ich strony do młodego bohatera jakim jest Akashi. Niestety jego bieg zakończył się za zakrętem, na obalonym wozie, a dalej nie widział już nic ani śladu.
-Ty...widziałeś gdzie pobiegła ta grupa debili? -zapytał młodzieniec, podając rękę kupcowi by pomóc mu wstać, przecież ten facet niczym nie zawinił, a może posiadać ważne informacje na temat tej grupki. - Chce ich dopaść by wbić im trochę rozumu. - dodał, po chwili by przekonać kupca do pomocy.