Karczma "Akame"

[Katsuko]

#3

---

Kyoushi odczuwał mieszane emocje. Cieszył się z tego, że chłopiec posiadał cenne dla klanu informacje, a także z darmowego trunku. Smucił go jednak fakt, że zniszczył dzieciakowi życie. W imię czego? Klanu, do którego łask się wkupił i został jego członkiem, ponieważ nie wierzył w to, że znajdzie silniejszy ród na tym świecie.
Arashi również pił trunek, chociaż w jego przypadku było to półwytrawne wino. Najwidoczniej mężczyzna lubił słodki smak alkoholu połączony z cierpkością. Nietypowe połączenie, przynajmniej dla snobów z góry. Chociaż nie, Uchiha nie wyglądał na dumnego czerwonookiego, który w imię klanu potrafi mordować. Bardziej wyglądał na lekkoducha, który posiadał tak przydatne umiejętności, że klan zaopiekował się nim na charakterystyczny dla siebie sposób. Dał mu urząd, zmuszając do lojalności i odwalania dobrej roboty dla rodu, a z drugiej strony umożliwiając działania, na które młodzieniec nie mógłby sobie pozwolić gdyby pracował w systemie misja-za-misją.
- Nie wiem jakie znaki ci dawał, ale wiem ile ryzykowałeś tachając go do Sogen ze sobą. I mogę ci zagwarantować, a w zasadzie to rada, że zostaniesz za to sowicie wynagrodzony. - powiedział mężczyzna, a następnie zamknął sobie usta kieliszkiem z winem. Wziął parę łyków, oblizał usta, po czym odstawił delikatnie szklanicę na stół. - Tak, z tymi informacjami misja będzie o wiele prostsza. Znamy rozmieszczenie budynków, więc musisz do nich tylko wejść i wykraść tyle danych ile zdołasz. Jeśli chodzi o szczegóły misji, pozwolę sobie przejść do nich za chwilę.
Mężczyzna poprawił grzywę, która spadała na jego oczy. Następnie wyciągnął zwój i rozwinął go na stole, tak samo jak poprzednio. Tym razem Kyoushi zauważył nowe kropeczki na papierze, dokładnie określające miejsca posterunków. Były trzy, znajdujące się obok siebie. Prawdopodobnie właśnie tyle budynków miał zbadać Shiroyasha.
- Chłopiec... siedzi w lochu. Władze zastanawiają się nad wyczyszczeniem jego pamięci i odesłaniem go do Shinrin, chociaż wątpię, aby do tego doszło. Albo go zabiją, albo zostanie zamknięty do końca życia. Niestety, ale wie zdecydowanie za dużo. - mruknął nieco mniej radosnym tonem mężczyzna w purporowych szatach.

[Kyoushi]

• Dokładnie. Nie czuł się z tym ani źle, ani dobrze. Po prostu był postawiony w niekomfortowej sytuacji, która mogła wpłynąć na jego psychikę. Niestety też, takie było życie shinobi i zdawał sobie sprawę, że nie zawsze będzie tak bajecznie i kolorowo, a do tego będzie wręcz musiał posuwać się do takich rzeczy jak porwania dzieciaków czy ich mordowanie. W jego głowie była pustka, która idealnie odwzorowywała emocje białowłosego, który doświadczył już wielokrotnie widoku i smaku śmierci.
  Spoglądając na czarnowłosego, który upajał się winem, czuł jednocześnie zaciekawienie, a w jego głowie rodziły się pytania. Co taki wariat robi w radzie? Jak na szkarłatnookiego nie przypomina w żadnym calu członka klanu Uchiha – a ten, nie dość, że wysoko postawiony to jeszcze z nietypowymi umiejętnościami. No cóż, ten świat jeszcze nie raz zadziwi Shiroyasha. Przechodząc dalej, Arashi zaczął dialog z młodzieńcem, który spoglądał tylko od czasu do czasu na purpurowego księcia, a czasem na kieliszek wina, dopijając swój Gin z tonikiem.
  - Dziękuję, jednak nagroda to jedno.. Wolałbym mimo wszystko nie mieć bezpośrednich zatargów z Senju, ale jeśli sytuacja tego wymaga, mam nadzieje, że w odpowiednim czasie klan się za mną wstawi.. – powiedział, spoglądając z niedowierzeniem na czarnowłosego. Słysząc o informacjach takich jak rozmieszczenie budynków i znajdujących się tam stosownych informacjach, oczy młodzieńca zapaliły się jasnym światłem.
  - Skoro tak, to powiedz mi wszystko co może się przydać. Nawet to, gdzie miałbym szukać tych informacji.. – dopowiedział, spoglądając jak szkarłatnooki wyciąga zwój i rozwija na stole przed soba. Na niej, widniały nowe punkty, które ukazywały posterunki, do których miał się udać. Trzy miejsca, w których najważniejsze będzie pozostać anonimowym i wyciągnąć informacje potrzebne Uchiha. Nic prostszego, szkoda tylko, że pewnie drewniaki się tego domyślaja. – Co ze strażnikami? – zapytał, spoglądając na mapę i następnie wysłuchując o chłopcu.
  - Odesłanie do Shinrin to najgłupsza z możliwych dróg. Boje się o tym myśleć, ale chyba tylko śmierć jest dla niego ukojeniem. Żyjąc do końca w klatce, bez dłoni dla shinobi to hańba. Do tego, jeżeli kiedykolwiek się ktoś o nim dowie, to klan dostanie po uszach.. – dopowiedział swoje, jednak cóż jego zdanie znaczyło w tym miejscu? Prawdopodobnie nic, a jednak nie bał się mówić za siebie i przekazywać tego, o czym myślał. Czas chyba było więcej działać, niż gadać..

[Katsuko]

#5

---

Uchiha słuchał uważnie Kyoushiego i chłonął każde jego słowo. Rozmówca białowłosego był wyjątkowo specyficznym typem, jednak miał w sobie coś z gracji, a zarazem charyzmy, która przyciągała do niego ludzi. Kiedy trzeba było, przyjmował złe pozy, obwieszczał najgorsze wiadomości, jednak z drugiej strony potrafił także wspaniale się bawić, rozczulać nad innymi i gratulować im tak szczerze, że czuli się docenieni. Arashi, urodzony dyplomata.
- W tej kwestii nie powinieneś mieć żadnych wątpliwości. Jeśli ktoś podniesie na ciebie rękę, podniesie ją również na klan Uchiha. Jesteś jednym z nas, Kyoushi. - obwieścił mężczyzna spokojnym tonem. Na jego twarzy było widać jedynie ciepło, ale i pewność, że tak się stanie. No chyba, że przeszkodzi w tym polityka, ale to był tak mały i nieistotny wtręt, że nie należało go mówić na głos. Poza tym, dotyczył nie tylko Kyu, ale i każdego członka klanu. - Jeśłi masz jakiekolwiek wątpliwości do rady, albo przeciętnych członków klanu, to mogę ci obiecać jako ja, a nie urzędnik z Sogen, że ruszę ci z pomocą.
Shiroyasha poruszył kwestię konfliktów z Senju. Czarnooki mężczyzna przesunął rękę i zaczął delikatnie drapać się po prawym przedramieniu. Następnie odłożył dłoń na stół i palcami zaczął bębnić po jego powierzchni.
- Jeśli wykonasz zadanie perfekcyjnie to nie będziesz musiał walczyć z nikim. Jednak warto zauważyć, że po twojej ostatniej wizycie Senju podwoili straże i dostanie się do budynków może być trudniejsze... Dlatego nie powinieneś wahać się i zabijać tych strażników, którzy będą na tyle nieostrożni, żeby opuścić swoją wartę, albo nie wiem, chociażby pójść do szaletu. Chociaż sytuacja jest poważna, to miejsca nie bronią tylko ninja z Shinrin, jest tam sporo najemników. A możesz się domyślić jak bardzo przeszkadza im to, że zabito i porwano jakieś dzieciaki. - powiedział spokojnie Arashi. Uchiha poprawił niesforną grzywę, a następnie skinął na kelnera, by i jemu dolano trunku. Prawdopodobnie tego samego co zwykle, ponieważ nie musiał powtarzać nazwy napoju.
Gdy mężczyzna uzupełnił wartość swojego kieliszka, napił się, a następnie podniósł wzrok, obserwując wystrój lokalu. Widocznie się nad czymś zastanawiał, albo coś go męczyło. Po paru minutach Uchiha przeniósł spojrzenie na Kyoushiego, uśmiechnął się szeroko i serdecznie i zaczął mówić.
- Zalecenia misji są następujące: musisz dostać się do każdego z tych budynków. Informacje i inne papiery na pewno będą w każdym, natomiast wątpliwe jest, żeby w jednym miejscu trzymali całe dane o tej okolicy. Co masz wykraść? Przede wszystkim plany budynków. Poza tym przydałyby nam się informacje o rozmieszczeniu wojsk, albo ile armii mogą pomieścić te posterunki. Niestety, będziesz musiał szukać i na posterunkach, i w namiotach architektów, ponieważ nie wiemy gdzie dokładnie Senju trzymają te papiery. - wyznał mężczyzna. Na wzmiankę o chłopcu uśmiech zszedł z jego twarzy. Arashi wydawał się teraz poważny. - Nie wiadomo co jest najlepsze czy najgorsze, Kyoushi-san. Odsyłając smarkacza możemy uniknąć patrolu Senju, przynajmniej jeśli dobrze wyczyścimy mu pamięć. Zabijając go oczyścimy sobie więzienie. Trzymając go w lochu możemy wykorzystać jako zakładnika w czasie następnej wojny. Wszystko ma swoje wady i zalety.

[Kyoushi]

• Wszystko co zostało o nim powiedziane to prawda, jednocześnie nikt nigdy nie potrafił się domyśleć czy to tylko gra, czy też był taki z natury – tak można w łatwy i trafny sposób opisać czarnowłosego Arashiego. W głowie Kyu natomiast rodziły się pytania, na które nie potrafił sobie odpowiedzieć. Zdając sobie sprawę z powagi tematu, nie chciał chyba wiedzieć, kim i co potrafi ów czarnowłosy. Był na pewno świetnym nie tylko dyplomatą, ale i politykiem z krwi i kości. Czerwonooki przy nim czuł się jak przy ojcu, który podczas rozmowy z małym dzieckiem zachowuje pełną powagę, jednocześnie dając poczucie zaufania i siły. Wysłuchując jego kolejne słowa, szermierz przekonywał się o wcześniej zakładanych tezach, że są one nie do odrzucenia. Są prawdziwe.
  - Jesteś bardzo przekonujący. Ciesze się, że rozmawiam z Tobą, a nie z kimś innym – nie ukrywał swej radości, ani też przekonania, że jest jak mów. Wstawiając się za białowłosym, Arashi z miejsca zyskał jeszcze większą sympatię wojownika z Ryuzaku no Taki. – Postaram się, by nigdy do tego nie doszło.– wyjawił z delikatnym uśmieszkiem, mówiąc o tym, by ktokolwiek musiał przez niego podnosić rękę na klan, którego czuł się członkiem w co raz większym stopniu. Tu Katsumi, tu Arashi.. Cóż, nic tylko się cieszyć. Rozmawiając dalej, dziedzic klanu Uchiha wyjawiał szczegóły, które bezpośrednio dotyczyły wyznaczonej mu misji.
  - Jeśli.. Skoro straże są podwojone, to i zagrożenie jest dwukrotnie większe. – zastanawiał się co z tym począć. W końcu nie był przygotowany na walkę samemu z taką ilością ludzi o takim wyszkoleniu. – Najemnicy? To jeszcze gorzej. Nie wiem kim mogą być i czego się po nich spodziewać, nie to co po Senju.. – zastanowił się drugi raz, drapiąc leniwie po głowie, poprawiając przy okazji swoją śnieżnobiałą grzywę, z pod której widać było jedynie krwiste ślepia, które wpatrywały się w zwój. Szybka dolewka wina, a następnie kontynuacja konwersacji na temat misji, którą wykonać musiał, nie mówiąc o tym czy chciał – Shiroyasha. Wysłuchawszy co ma na duszy sam Arashi, białowłosy potakiwał delikatnie głową, słuchając uważnie i z zainteresowaniem.
  - Plany budynków.. Wojska i armie.. – zapamiętywał. Nie było to zbyt szczegółowe, dlatego za bardzo się tym nie przejmował. Wiedział to co było najważniejsze, a w tej chwili, były to plany na temat ‘odrodzenia’ Senju i ich armii. Jednak najciekawszy było dopiero po chwili, gdy słuchał co mówił dyplomata. Rzeczywiście, miał wszędzie rację. Co jednak było najgorsze w tym wszystkim – jak zwykle miał rację.
  - W takim razie się nie mieszam. Masz zupełną racje. Każde z wyjść ma swoje plusy i minusy. To tylko dziecko, jednak jego życie już jest zniszczone. Zdecydujcie co z nim zrobicie. Nie muszę o tym wiedzieć, a nawet rzekłbym.. Nie chcę. – powiedział, robiąc minę jakby ugryzł cytrynę.. Przechodził powoli w nastrój bojowy i gotowy do walki. Powoli szykował się na wojnę psychologiczną, a także prawdopodobnie i fizyczną.

[Katsuko]

#7

---

Kyoushi czuł się lepiej po zapewnieniach rozmówcy. Nie wiedzieć czemu, Arashi trafiał do Shiroyashy prawie jak ojciec. Białowłosy wiedział, że może liczyć na czarnowłosego, co zdecydowanie poprawiało jego morale jako formalnego członka Uchiha. W końcu dołączył do tego klanu jako ktoś z zewnątrz, ale już parę razy dał rodzinie z Sogen pokaz swoich możliwości. Nawet jeśli maluczcy go nie lubili, to miał wsparcie przynajmniej w liderce i radzie, no i Arashim, który jasno obwieścił, że w razie wpadnięcia młodzieńca w tarapaty sam wyruszy mu z pomocą.
- W to, że dasz sobie radę, nie wątpię, natomiast chciałem, żebyś wiedział co o tobie myślę. Nie mógłbym nie udzielić wsparcia jednemu z nas w potrzebie. To sprzeczne z moimi zasadami. - obwieścił nieco zdziwiony mężczyzna. Ciepła reakcja ze strony Kyoushiego na pewno pozwoliła przełamać lody jeszcze bardziej. Teraz dwójka mężczyzn miała się za kumpli, co na pewno mogło zaowocować w przyszłości. Relacja ta mogła też dodawać odwagi Kyu, a przynajmniej pozwoliła mu polubić radę klanu. - Po prostu miej oczy szeroko otwarte i nie daj się zaskoczyć. Senju są jak dzieci, jeśli ich czymś zajmiesz, nawet nie zauważą jak wejdziesz do ich skarbca.
Uchiha zaczął powoli zwijać zwój, który leżał na stole. Kyoushi powinien już zapamiętać gdzie ma się udać, a jego rozmówca wolał pewne rzeczy trzymać w ukryciu. Po paru sekundach papierowy przedmiot został wrzucony do rękawa purpurowego płaszcza, z którego się nie wyłonił. Zadziwiające, albo Arashi miał tam jakiś mechanizm, albo przy pomocy chaky kontrolował zwój, aby nie wypadł. Dziwne to, ale ciekawe.
Słysząc wypowiedzi Kyoushiego, czarnowłosy przybrał minę mędrca. Czekał dobre kilka minut, zanim się odezwał, ponieważ kalkulował w swojej głowie, co jego towarzysz powinien zrobić. W końcu zależało mu na pomyślnym wykonaniu misji. No i na życiu.
- Większa liczba nie zawsze idzie w parze z większą jakością, jednakże uważam, że powinieneś być bardziej ostrożny niż ostatnio. Nie ma potrzeby, żebyś wchodził w interakcję z cywilami. Rób swoje zadanie, a w momencie, w którym uznasz, że musisz jakoś wtopić się w tłum czy zagadać do strażników, to zrób to, ale pamiętaj, że to ostateczność. Polecałbym ci też zmienić postać, w której ostatni raz tam byłeś. No i równie dobrze możesz używać Henge w czasie misji, żeby skołować przeciwnika. - orzekł mężczyzna. - Najemnicy mogą być różni i niestety tutaj masz rację, ale doświadczenie mówi mi, że będą to specjaliści w walce wręcz. Senju zazwyczaj są słabi w zwarciu, więc biorą kogoś, kto potrafi władać dobrze orężem i inne ninpou ma pod to ułożone. Raiton, Katon, coś takiego. Ewentualnie mogli wziąć łuczników, ale ich łatwo wypatrzysz po wyposażeniu i tym, że będą siedzieli na samej górze budynku.
Uchiha złożył ręce na krzyż, rozsiadł się w swoim fotelu, ponieważ przed chwilą był oparty w stronę Kyoushiego. Teraz ewidentnie nad czymś rozmyślał.
- Jeśli chodzi o misję, to znasz założenia. Zabierz tyle dokumentów ile możesz i spierdalaj. Lepiej, żebyś wziął parę papierów mniej i przeżył niż zginął i nie przyniósł niczego. No i szkoda, żebyś wpadł w ręce Senju. Polubiłem Ciebie, Kyoushi. - powiedział powoli Arashi. Następnie wysłuchał tego, co białowłosy myślał o dzieciaku. Zachował powagę na swoim licu i odezwał się ponownie, znów mówiąc wolno. - Niech będzie, to co stanie się z tym Senju zachowamy dla siebie. Przy okazji, masz jakieś pytania? Bo jeśli chcesz to możesz już ruszać.

[Kyoushi]

• Zdecydowanie lepiej. Zapewnienia czarnowłosego podtrzymywały jego i tak już zniszczoną psychikę, a do tego dodawał otuchy jednocześnie stwierdzając jego przynależność do klanu. Młody farbowany list Uchiha miał za sobą radę, liderkę, a także członka rady – Arashiego, który niesamowicie mu przypadł do gustu. Nie wyglądał na silnego, jednak sztuczki, które znał jednoznacznie mogły wskazywać na umiejętności shinobi nie tylko w walce, ale także i w taktyce i strategii.
  - Dzięki za słowa wsparcia. Przydadzą się jak będę uciekał – uśmiechnął się, wysłuchując do końca wypowiedź szkarłatnookiego wieńcząc ten wątek. Traktował go bardziej jak starszego kumpla od którego może się wiele nauczyć. Tak też i było, nie ma co ukrywać. Arashi jako ten doświadczony i inteligentny Uchiha mógł przekazać bardzo wiele w bardzo łatwy i szybki sposób, co mogło znacząco wpłynąć na możliwości Shiroyasha i jego umysł.
  - Tak zrobię. Mam pewien plan co do tego.. – pomyślał, zdając sobie sprawę, że posiada pewne taktyki i techniki stworzone wręcz do dywersji. Nie były to tylko klony, ale i inne sprytne sztuczki, które ma zamiar wykorzystać w najbliższym czasie. W tym samym momencie, Arashi pozwolił sobie zwinąć zwój i schować go znów w równie dziwaczny sposób, pochłaniając go jakby rękawem. Przyglądający się Kyu wyglądał zaiste na zadziwionego, mimo, że widzi tę sztuczkę już drugi raz. Zapamiętując wszystkie punkty, przeszli do ostatniej części rozmowy. Nastała głucha chwila ciszy, którą rozwiał po kilku minutach mędrek w purpurowym wdzianku, mówiący o tym by nie ryzykować nadaremno. To była istotna wskazówka i szczegół, którego nie powinno się bagatelizować. Kyu to wiedział i zdawał sobie sprawę, że Uchiha próbuje mu pomóc, aniżeli zaszkodzić.
  - Henge to podstawa, do tego klony i.. Pare innych pułapek, które postaram się zastawić na nich. Mówisz, że postawią na Taiuserów? Dobra wiadomość. Raiton, Katon.. Jeszcze lepiej – powiedział, w końcu sam był szermierzem, więc stanowił doskonałą kontrę na Taiuserów czy mieczników. Sam walczył elementem błyskawicy, a Katon znał z prostej przyczyny – od dawien dawna zadaje się z Uchiha, którzy są wręcz mistrzami operowania elementem ognia. Łatwiej walczyć z kimś kogo preferencje i umiejętności znasz, więdzac czym może Cię zaskoczyć. Te informacje były cenniejsze od złota.
  - Dziękuje za pomoc jeszcze raz. Informacje są naprawdę cenne. Dzięki temu wiem dokładnie jak się przygotować i mam nadzieję, że zobaczymy się już wkrótce. Nie będę zwlekał, im szybciej wykonam zadanie, tym szybciej znów się napijemy. – rzekł, uśmiechając się od ucha do ucha, gładząc lekko w tył swoje śnieżnobiałe włosy. – Jesteś pierwszym z rady, którego mogłem polubić, a tego się w ogóle nie spodziewałem – dodał, wciąż zadowolony.
  - To chyba wszystko.. – rzucił, wstając powoli od stołu..

[Katsuko]

#9

---

Białowłosy znał już założenia misji, wszystkie istotne szczegóły, a także bonusowe informacje. Dzięki przypuszczalnym wiadomościom o najemnikach, które mężczyźnie przedstawił Uchiha, Shiroyasha mógł obawiać się swoich rywali mniej. W końcu jeśli spotka teraz kogoś z kataną, będzie mógł przypuszczać, że to nie Senju, a wynajęty przez nich gbur, który korzysta z Chanbary. Jak sam to doskonale ujął Kyoushi, nie było się czego obawiać, a wręcz należało się cieszyć. Młodzieniec całkiem dobrze orientował się w żywiołach i dziedzinie Bukijutsu, którą prawdopodobnie posiadali jego przeciwnicy. Cóż, chwała dla niego, wybrał właściwe sztuki wyzwolone.
- Dobrze by było, gdybyś w czasie ucieczki zostawił za sobą jakieś błyskotki, pułapki uwalniające się po drugiej stronie osady czy chociażby rozwaliłbyś domostwa jakąś obszarową techniką. To zawsze dodaje przeciwnikowi strachu i roboty, na której przecież nie ma czasu kiedy ściga zbiega. Wtedy to rodzą się wątpliwości, które wystarczą ci do zwiania do Sogen. - powiedział wesoło mężczyzna, po czym sięgnął po kieliszek. Pociągnął brawurowo, wypijając całą jego zawartość. Najwidoczniej przerwa od picia, którą sobie przed chwilą narzucił, była dla niego nienaturalna. - A za pomoc nie musisz dziękować. Jestem tylko urzędnikiem, który przekazuje ci informacje, bez których nie byłoby ci łatwo wykonać zadania. A przecież rada sprawdziła ciebie ostatnio.
Mężczyzna wpatrywał się w swojego rozmówcę. Milczał, jednak po chwili odpowiedział na słowa Shiroyashy.
- Dobrze mi się z tobą rozmawia, Kyoushi. Może i reszta rady jest starsza i bardziej ponura niż ja, ale jeśli dobrze wykonasz zadanie to nie będą mieli powodów, żeby ciebie nie lubić. - powiedział z namysłem. - Trzymaj się i uważaj na siebie. Będę tu na ciebie czekał. Powodzenia.

---

• Piszesz posta tutaj

[Motoko]

Trzeba przyznać, że cały wczorajszy dzień wyciągnął z niej trochę energii, co też musiała porządnie zweryfikować i przede wszystkim zastanowić się, czy w ogóle jakiekolwiek planowanie wprzód miało sens. Psychicznie była wycieńczona, pomimo tego, że udawanie innych osób wychodziło jej dosyć sprawnie. Nigdy nie sądziła, że będzie w stanie uciekać się do takiego rodzaju załatwiania spraw, co więcej nie potrafiła sprecyzować swoich odczuć do całej tej sytuacji. Z jednej strony była bardzo zadowolona z tak udanego polowania na informacje, zaś z drugiej kompletnie nie potrafiła odnaleźć się pod maskami, które przybierała, oszukując swoje własne odczucia. Oczywiście starała się, aby były mylnie rozpatrywane jako te pozytywne w stronę chłopaka, przed którym w istocie ogarnął ją wstyd własnej słabości zwaną zbyt małymi umiejętnościami, przez które się wsypała. Szczęście w nieszczęściu chciało, że wszystko jakoś się ułożyło, pomimo tego, że palący wstyd umiejętności w walce, a raczej ich braku oraz duma ze swoich zdolności aktorskich, które posiadała chyba każda wkraczająca w odpowiedni wiek młoda dziewczyna, nie dawały jej spokoju.
Zanim jeszcze całe słoneczko pojawiło się na nieboskłonie, czyściutka i zdeterminowana dziewczyna zdecydowała się na wyjście gdzieś w stronę lasu, gdzie mogłaby zarówno pomyśleć, jak i zwyczajnie posiedzieć w odosobnieniu, co po uprzednim dniu było wręcz priorytetową potrzebą, oczywiście zaraz po starcia całego tego menelskiego smrodu. Bez żadnego ociągania się, wstała i po przytwierdzeniu broni oraz rękawic do ciała, ruszyła w stronę lasu, w którym miała nadzieję spotkać choć trochę oczyszczenia umysłowego, a tym bardziej wpaść na jakiś dobry pomysł odnośnie dalszej swojej wędrówki pod tym urokliwym i piekielnie świecącym jasnością nieboskłonem.
Całą swoją drogę trzymała się cienia, z pochyloną głową w dół, tak by nikt zbytnio jej nie zaczepiał. Bardzo dobrze pamiętała upokorzenie, które ją ostatnio spotkało i nie była pewna, czy przypadkiem tym razem nie zrobiłaby czegoś nader niefortunnego, przedziurawiając bezbronnego napaleńca brzuch, pytanie tylko, czy taki napaleniec byłby bezbronny, a tym bardziej bez żadnej winy? Ciężko czasem było myśleć w sposób światły, kiedy wszystko waliło drzwiami i oknami, chcąc wręcz wysadzić głowę ciemnowłosej nastolatki, która nie spodziewała się tak ogromnej odpowiedzialności, która na nią spadła. Musiała troszeczkę odreagować, a poranek oraz cień między uliczkami, dawały jej jakieś poczucie chwilowego bezpieczeństwa, które skończyło się wraz z momentem wyjścia poza bramy Osady, gdzie była bardzo widoczna. Praktycznie od razu skierowała swoje stopy w stronę jakiegoś lasku, chcąc zwyczajnie pomyśleć.

//zt.

[Tensa]

Dwójka członków klanu czerwonookich opuściła sklep, gdzie czarnowłosy uzupełniał swój sprzęt. Słońce wznosiło się na horyzoncie zwiastując, że południe minęło już bezpowrotnie. Ulice wciąż pełne były przechodniów, choć temperatura sprawiała, że pot perlił się na ciele dziewczyny, a może był to efekt poprzedniego treningu? No cóż nie do końca zdążyła jeszcze dojść do siebie. Chłopak przytaknął białowłosej i ruszył wraz z nią na poszukiwanie jedzenia.
-Wiesz znam jedną fajną karczmę. - rzuciła przeciskając się przez tłum. Chwyciła rękę chłopaka, aby nie zgubić go po drodze, w końcu w takim tłumie nie trudno o coś takiego, a wtedy nici z wyżerki. No dobra, nici z rozmowie przy wyżerce.
-Wiek tak naprawdę nie wiele znaczy, fakt w niektórych sprawach ma znaczenie, ale co do dojrzałości to się raczej ze sobą nie łączy, sama mam niby siedemnaście lat, dorosłość już się zbliża, a w wielu normalnych sytuacjach nie wiem co powinnam robić. A o wydawanie się nie martw, założę się, że nie jedyny zostawiasz tam fortunę, taki koszt pracy. - wyjaśniła swoje spojrzenie na sprawę ciągnąc za sobą chłopaka. W końcu dotarli oni przed drzwi niewielkiej karczmy. Mimo, że chłopak znów patrzył na jej piersi postanowiła tego nie komentować, niech ma, jej nic na tym nie ubędzie, a ciągłe upominanie i tak nie przyniesie efektu.
-Właściwie to ostatnio udało mi się poznać pewne taijutsu. Raczej proste, służy do rozbrajania przeciwnika, kopnięcie w nadgarstek wystarczy, żeby przeciwnik nie wiedział co robić. Właściwie skoro masz sharingana wystarczy, że je skopiujesz, dość prosta sprawa. - no cóż, może i powinna trzymać swoje techniki jedynie dla siebie, ale polubiła kuzyna, a ten ruch mógł uratować mu życie, w końcu nic na tym nie straci. Weszła do karczmy puszczając dłoń chłopaka, chyba trzymała ją nieco za długo. Rozejrzała się po sali.
-To ty?!- usłyszała nagle krzyk dość postawnego mężczyzny w stroju strażnika. Bez pardonu zerwał się on na równe nogi i podszedł do dziewczyny obejmując ją ramieniem.
-Karczmarzu daj tu butelkę sake, w końcu przyszła. - rzuciła strażnik prowadząc parę do stolika. Tensa usiadła nieco zbita z tropu, w międzyczasie karczmarz przyniósł butelczynę i 3 szklanki do których mężczyzna nalał napoju.
-Powiedz skąd wiedziałaś gdzie szukać tych bandytów? - zapytał ciągnąć solidny łyk ze szklanki.
-Emm... tak właściwie od jakiegoś czasu miałam z nimi na pieńku. - odpowiedziała nie do końca wiedząc co począć z nalanym jej płynem...

[Uchiha Matsu]

Tensa zaproponowała idealne miejsce na zjedzenie jakiegoś dobrego posiłku. Złapała go za rękę i ruszyła biegiem przez tłum ludzi. Matsu poleciał za nią, dosłownie ciągnięty przed siebie. Powędrowali wspólnie ulicami osady i szybko znaleźli się przed gospodą o dźwięcznej nazwie "Akame". Przed nią Matsu postanowił dopowiedzieć jeszcze trochę do ostatniego zdania:
- Nie wiem co będzie jak sam skończe siedemnaście lat. W sumie w dzisiejszych czasach ludzie żyją krótko.- powiedział

Następnie jego kuzynka wspomniała o technice, którą ostatnio poznała i mocno przykuła ona uwagę młodego przedstawiciela klanu Uchiha:
- Będę zaszczycony, jeśli po posiłku pokażesz mi tę technikę- dodał pewnie Matsu i spojrzał na Tensę życzliwie.
Bardzo chciał poszerzyć swój arsenał jutsu o tak wyjątkowe zagranie. Z pewnością przyda mu się podczas ekspedycji na mur. Chciał również dowiedzieć się więcej o ludach tam mieszkających i o samym Lordzie Protektorze. Ale wszystko w swoim czasie...

Weszli do środka, a dziewczyna puściła jego rękę. Trochę mu się spociła, więc postanowił wytrzeć ją schludnie w ubranie i dołączył do Tensy.
Wnętrze było dość ładnie urządzone i gości również nie brakowało. Gdy Matsu zamierzał zadać kolejne pytanie, nagle ktoś zawołał do nich, a raczej do srebrnowłosej i od razu zabrał ją do siebie.
Młody shinobi stał jak wryty i postanowił podążyć za swoją kuzynką, bo głupio by było tak stać samemu. Zrobił swoją normalną minę i postanowił dowiedzieć się więcej. Jak się okazało jego krew z krwi była również całkiem zaradna, bowiem jak się okazało dała radę jakimś bandytom.

Matsu postanowił w końcu się przedstawić:
- Witam, jestem Matsu, kuzyn Tensy, klan Uchiha.- oznajmił i wyciągnął rękę ku strażnikowi i czekał na jego reakcje.
Czuł się nieco skrępowany i patrzył jak zachowa się jego kuzynka.

[Tensa]

Bieg do karczmy nie trwał długo, a białowłosa ciągnęła za sobą kuzyna którego kolor włosów naprawdę kontrastował z tym dziewczyny. W drodze wywiązała się między nimi dość krótka rozmowa.
-Wielu umiera młodo, ale tak źle nie jest, w końcu żyjemy w czasach względnego pokoju, gdyby trwała wojna raczej w moim wieku już dawno potracilibyśmy kończyny na froncie, a może i nawet życia? - rzuciła, w końcu i ona czasem narzekała, jednak tak źle nie było. Przynajmniej teraz kiedy czas wielkich wojen przeminął i choć shinobi na co dzień ryzykować musieli swoje życie podczas licznych misji. Choć niekoniecznie kierowanych pobudkami politycznymi, zwykle to wszystko kreowała ludzka chciwość czy też zawiść. Może i czasy były lepsze, jednak ludzie stawali się z dnia na dzień coraz gorsi.

Jeszcze przed wejściem Matsu zareagował na wzmiance o technice. Chociaż zrobił to w dość oficjalny lecz życzliwy sposób.
-Jasne, że ci ją pokaże, właściwie to moglibyśmy razem potrenować, w końcu taki był plan pod szpitalem. - odpowiedziała, nie chciało bawić jej się w oficjalne sformułowania.

Gdy byli wewnątrz ich spocone dłonie rozplotły się. Dość szybko białowłosą dostrzegł jeden ze strażników który uratował jej życie podczas infiltracji głównej bazy nie do końca dobrej organizacji. Gdyby nie ich atak w ostatnim momencie młoda Uchiha byłaby teraz pewnie o głowę niższa i nieco mniej gadatliwa. Mężczyzna dość szybko skierował się z nimi do stolika wcześniej dość mocnym uściskiem chwytając dłoń Matsu.
-Yanushuu strażnik Sogen. - przedstawił się strażnik.

-Mówisz na pieńku. Taka młoda, a już walczy z gangami, no nie powiem. - powiedział ciągnąc kolejny łyk ze szklanicy. -Nie pijecie?- zapytał tonem głosu jakby ktoś właśnie obraził jego matkę.
-Heh, właściwie to mój pierwszy raz.- powiedziała Tensa wychylając łyk ze szklanki. Jej wyraz twarzy oddał wszystko, alkohol nie był taki fajny jak wszyscy mówili. Cierpki i smakujący ryżem po prostu "bleh", nie chciała jednak urazić swojego rozmówcy.
-No jak pierwszy raz to wybaczam, brat? - zapytał zerkając na Matsa.

[Uchiha Matsu]

Kiedy doszli już do stolika doszło do wymiany zdań między nimi. Wielki strażnik przywitał się również i z Matsu, który przedstawił się równie kulturalnie, zaraz po młodszym Uchiha. Jak można lepiej się poznać jak nie przy alkoholu. Z drugiej strony nigdy nie próbował go, a raczej był jeszcze za młody. Postanowił liczyć tutaj na swoją kuzynkę. Może ona dałaby radę wtajemniczyć go w świat dorosłych.

Zaczęła się rozmowa pomiędzy nim a jego kuzynką. Straznik spoglądał na nich podejrzliwie, bo czegoś mu w ich zachowaniu brakowało. No tak, żadne z nich nie miało jeszcze nic zamówione. Pewnie dopóki tego nie zrobią, to nie będzie chciał się od nich odczepić. Spojrzał specyficznie na swoją kuzynkę, dając jej znak, że wypada zamówić dwa kufle. Przecież raczej nie spytają Akoraito o dowód osobisty. Do tego są z klanu Uchiha.

Matsu powiedział w końcu:
- Kuzyn, nie brat i zaczniemy od czegoś słabszego.- sprostował shinobi i zwrócił się do Tensy:
- Może zamówimy po jednym, co?- powiedział pytającym tonem. Był na sto procent pewny, że jego kuzynka jest wyluzowana i spokojnie zagra razem z nim. Miał tylko nadzieje, że nie będzie mu robiła później o to wyrzutów. Dodatkowo przydałoby się coś zjeść.
Młody Uchiha próbował zlokalizować kelnerkę i gdy tylko była gdzieś blisko, spróbował zwrócić jej uwagę ręką i poprosić o menu, by wybrać coś do jedzonka z karty.

[Tensa]

Rozmowa trwała w najlepsze, a Tensa zdołała już spróbować tego słynnego sake. Matsu postanowił sprostować jakie łączą ich więzy rodzinne, no i wyjść z ciekawą propozycją.
-Właściwie to jak na pierwszy raz to dobry pomysł, tylko nie przesadźcie.- powiedział strażnik, a biła od niego aura mądrości, jakby alkohol był tą jedną rzeczą na której tak naprawdę się znał, a przynajmniej tą najważniejszą. Białowłosa spojrzała z uśmiechem na twarzy na chłopaka.
-Dobry pomysł w końcu lepiej zacząć powoli... chyba. - odpowiedziała. W tym czasie Matsu zdołał już zlokalizować kelnerkę i poprosić o menu. Po chwili przed nimi leżały trzy karty. Do sali wbiegł oddział strażniki.
-Yanuushuu do roboty pijaku! - krzyknął dowódca, a nasz bohaterski strażnik opłaciwszy rachunek zostawił dwójkę Uchih samemu... no do towarzystwa mieli jeszcze flaszkę.

-No cóż, chyba zostaliśmy sami, pewnie to nie tylko mój pierwszy raz? - zapytała dla pewności, przeglądając kartę. Po chwili zdecydowała już co chce zamówić. Spojrzała na chłopaka, a w jej oczach przez chwilę błysnął sharingan.
-Pytałeś pod szpitalem, ale chyba mogę ci zaufać. - powiedziała uśmiechając się i gestem dłoni przywołała kelnerkę.

[Uchiha Matsu]

Po chwili rozmowy dorwał wreszcie kelenerkę, która wróciła za momencik z trzema kartami. Matsu jak zawsze nie był pewny odnośnie tego, co ma zamówić, jednak jednego był pewny- był głodny co nie miara. Wertował kartki i postanowił zamówić jakąś rybę w panierce z frytkami. Dodatkowo jakaś sałatka i dodatkowy sosik i powinno być ekstra.

Nagle jednak strażnik został przywołany do porządku przez swojego dowódcę, który wparował do karczmy jak taran do miasta i zaczął jechać dobrego człowieka od góry do dołu. Opłacił to co wypił i zostawiając butelkę dla dwójki młodych Uchiha wziął się za swoje obowiązki.

Matsu i Tensa popatrzyli po sobie. Zostali sami a naprzeciw nich została prawie cała butelka sake.
- Nie tylko Twój, ja też wcześniej nigdy nie próbowałem...- powiedział i obserwował dokładnie kuzynkę. Nagle w jej oczach zabłysnął sharingan. Wydała się od razu piękniejsza, gdy czerwień jej oczu, wraz z jedną łęzką na źrenicy komponowała się idealnie ze srebrnym kolorem włosów.

- Jasne, że możesz, jest piękny- powiedział Matsu, aktywował swojego na chwilę by zobaczyć ją nieco innym wzrokiem i załapał ja za rękę bez zastanowienia. Po chwili jednak do jego mózgu dotarło co się przed chwilą stało i zaczął się powolny reset. Postanowił jednak nie zabierać ręki i poczekać na reakcje Tensy, mimo tego, że dziwne dreszcze krążyły wokół jego kręgosłupa.
Matsu przechylił jeden kieliszek od razu, chyba na odwagę i spojrzał się głęboko w oczy Tensy. Nie wiedział na co może liczyć, gdyż nie miał wcześniej wielkiego doświadczenia z kobietami. Jednak chociaż może jego reakcja nie była w cale taka dziwna...

[Tensa]

Sytuacja ze strażnikami pozostała bez komentarza w końcu takie rzeczy się zdarzają... czasem.
Dwójka członków klanu wachlarza siedziała przy stoliku, pierwszy alkohol w ich życiu musiał działać dość szybko, no może nie musiał, ale na biołowłosą wywierał już pewien efekt. Jej mięśnie znacząco się rozluźniły, a w głowie było jej po prostu fajnie. Matsu przyznał jej się, że również pierwszy raz postanowił spożyć alkohol.
-Sądziłam, że pierwszy raz napije się z Sagą. - powiedziała, a jej głos przybrał nieco smutną barwę. Pamiętała o siostrze, ale myśl o tym, że mogła zdradzić ją z jakimś mężczyzną. Nie mogła się z tym pogodzić, nie rozumiała dlaczego jej siostra mogła to zrobić. Jednego dnia wyznawać miłość, a następnego... Spojrzała w oczy Matsu.
-Dziękuję. - odpowiedziała na komplement. Jej myśli były gdzieś indziej. Również czarnowłosy uaktywnił swój klanowy dar, a ich czerwone spojrzenia wzbogacone o czarną łzę przecięły się. Patrzyła w oczy Akolity kiedy nagle jego dłoń znalazła się na jej. Nie była pewna o co chodzi, czemu to zrobił. Mimo to wciąż patrzyła w jego oczu, razem z nim jakby kopiując jego ruch pociągnęła kolejny łyk ze szklanki. Cierpki smak przeszedł przez jej usta i gardło, a przyjemne ciepło rozlało się po żołądku.
-Matsu... - powiedziała cicho. Kelnerka jednak postanowiła przerwać dwójce przynosząc jedzenie. Kiedy odchodziła białowłosa nie mogła powstrzymać się, aby nie spojrzeć za nią.
-Niezły ma tyłek. - powiedziała jakby zahipnotyzowana... alkohol rozwiązywał język... stara znana prawda.