Sierociniec

[Reika]

Czy cała ta sytuacja sprawiła jej satysfakcję? Może lekką, ale Reika nie dała tego po sobie poznać, tylko patrzyła z góry chłodnym wzrokiem na chłopaka, który teraz leżał na śniegu i szamotał się, próbują uwolnić. Próżny trud. Nie miał szans z jej chakrą. Dziewczynie na szczęście nic poważnego się nie stało, ale była czerwona od nacierania śniegiem, no i pewnie było jej zimno. Reika uśmiechnęła się do niej pokrzepiająco. Jeśli chodzi o chłopaka, to gdy napluł jej na buty, miała ochotę kopnąć go prosto w zęby i kilka mu wybić, żeby wstydził się szyderczo uśmiechać, ale powstrzymała się i rzuciła mu tylko groźne spojrzenie, nadal trzymając w skrępowaniu. Słysząc słowa dziewczyny, kunoichi odwróciła się i zobaczyła opiekunkę. Zrobiła krok w bok i odsłoniła winowajcę, którego pewnie spotka teraz kara. Reika więc cofnęła swoje bandaże, które posłusznie znowu oplotły jej przedramiona. Skrzywiła się lekko, czując że są mokre i zimne od śniegu. Nim zdołała coś powiedzieć, opiekunka wcisnęła jej do ręki kopertę i zabrała się za chłopaka, chwytając go za ucho. Była ciekawa, jaką karę mu wymyśli, ale to już nie była jej sprawa. Klepnęła dziewczynę w ramię i oddała jej kopertę ze swoim wynagrodzeniem.
- Przekaż to potem opiekunce i powiedz, żeby wam coś ode mnie kupiła. - Powiedziała z uśmiechem. - Jesteście naprawdę wspaniałą gromadką. I ćwicz ciosy, żeby więcej nie dać się mu.
Opiekunka już prowadziła młodzieńca do sierocińca, więc Reika ruszyła w jej ślady razem z dziewczyną, ale zatrzymała się przy frontowych drzwiach. Machała dzieciom na pożegnanie, tak jak jej klony, która rozpadły się, gdy tylko za ostatnim maluchem zamknęły się drzwi. Chyba od czasu do czasu je odwiedzi, żeby sprawdzić jak im się żyje i jak radzą sobie z tamtym chłopakiem. A póki co, może w końcu dotrze do gospody i trochę odpocznie. Wszystko ją bolało po konnej eskapadzie, więc może pierw gorąca kąpiel. Ruszyła więc odśnieżoną alejką do centrum Ryuzaku.

[zt]

[Ero Sennin]

List wysłany zaraz przed/na początku eventu na Hyuo

Narubi-chan,
Miło odczytać list od Ciebie. Nieważne, jaki czas minął, liczy się pamięć.
Rozumiem Twoją sytuacje i w pełni popieram decyzję, aczkolwiek zdecydowanie wolałabym, byś po Hyuo zajrzała na nieco cieplejsze tereny, chociażby do mnie. Wtedy będziesz mogła opowiedzieć mi wszystko. Mam nadzieję, że odnajdziesz swoją przyjaciółkę i również będę mogła ją poznać. Oby umiała nad Tobą zapanować, byś znowu nie popadała w paskudny nastrój i nabrała więcej wiary w siebie, bo ja na odległość nie mogę Cię pilnować! Liczę jednak na to, że masz w pamięci moje słowa. I nawet nie próbuj myśleć o jakimś śnie wiecznym. Zabraniam i koniec. Jak wrócisz to Cię za to palnę w tej głupiutki łepek! Za to proszenie o uśmiech również. Doskonale powinnaś wiedzieć, Narubi, że list od Ciebie już sprawił mi ogromną radość.
Oj, niemądra no! Nie trzeba było wysyłać żadnych pieniędzy, ale dziękuję bardzo. Zaznaczę jednak, byś nie zamartwiała się jednak tyle o moje zdrowie. Na dniach mam opuścić szpital, będę pod opieką jednej z tutejszych pielęgniarek. Bardzo sympatyczna kobieta. Traktuje mnie niczym swoją córkę, swoich dzieci nie ma. Dla Ciebie też się znajdzie u nas miejsce, jak tylko wrócisz. Więc wracaj szybko! Wtedy razem wyskoczymy do gorących źródeł, tym razem ja stawiam.
Trzymaj się ciepło, bo na Hyuo z tego co kojarzę, to raczej zimno.
Do zobaczenia,
Aya.

List wysłany krótko po wydarzeniach eventowych na Hyuo

Narubi-chan!
Od jakiegoś czasu mieszkam u Hidoi, o której Ci wspominałam w poprzednim liście. Jest super, więc mogłabyś się pośpieszyć i do nas dołączyć. Chętnie przyjmiemy również Iwaru, jeśli udało Ci się ją odnaleźć. Byłam wczoraj w gorących źródłach, było naprawdę miło i odprężająco. Poszłam tam o własnych siłach, chociaż widziałam, że Hidoi za mną idzie i pilnuje, cwana bestia. Dała jednak radę. Codziennie mam rehabilitację, dostałam również jakieś nowe leki, a ciocia (Hidoi), co drugi dzień owija leczniczą chakrą moje kończyny. Dzięki temu mniej mam dni, kiedy słabnę. Nie wiem jednak czy to pozwoli odzyskać sprawnośc już na zawsze, czy zapobiega jedynie na pewien czas. Jestem jednak dobrej myśli! Jak wrócisz, to na pewno pomożesz cioci i razem coś wymyślicie. Także proszę, o mnie się nie martw.
Czekam na odzew od Ciebie, chociaż zdaję sobie sprawę z tego, że możesz być aktualnie zajęta. W sumie to nie wiem czy ten list dotrze...
Czekam,
Aya.

[Yamiyo]

Retrospekcja (wiek postaci: około 16 lat):
Wróciłam więc do sierocińca cała obładowana towarami ze "sklepu stolarskiego". Szybko udałam się gdzieś do jakiejś szopy (zapewne gdzieś była, nie?). Zostawiłam tam cały swój nowy sprzęt i udałam się do głównego budynku. Zamierzałam wrócić tam w nocy i przy zapalonej świecy zabrać się do roboty. Dzień minął mi tak sobie. Ciągle myślałam nad tym co zamierzam zrobić i obmyślałam plany. Doskonale wiedziałam, że kukiełka, którą chcę stworzyć będzie moją bronią i narzędziem, które zadaje śmierć. Zatem musiałam wszystko bardzo dobrze przemyśleć. Nastawiałam się bowiem na udział w walkach, a nie ma nic gorszego podczas starcia niż szwankująca podczas tego wydarzenia - jeśli można to tak nazwać - broń. Około pierwszej w nocy miałam już cały plan przygotowany. Nie było to jakieś nie wiadomo jakie cudo, ale wystarczające, by narobić potencjalnemu przeciwnikowi problemów. Udałam się więc do szopy i tam zapaliłam nie jedną, ale pięć świec, które udało mi się jakoś zdobyć. W tamtych czasach były w powszechnym użytku (i dalej są), więc to nie było trudne zadanie. Przystąpiłam do konstrukcji lalki.

Hosudaku - tworzenie lalki rangi D
Podzieliłam sobie pracę na etapy. Wiedziałam bowiem, że nie uda mi się wszystkiego zrobić jednego dnia. Przygotowanie dobrej kukiełki zajmowało okropnie dużo czasu, zwłaszcza, jeśli się było niezbyt silną dziewczyną, która niejako musi ukrywać to co robi przed światem. W końcu ciągle mieszkałam w sierocińcu i za bardzo nie można było mi robić to co chcę i musiałam się dostosować do tego co każą opiekunowie. Praca nad kukłą nie mogła więc zostać ukończona w jedną noc, bo mogłabym mieć przez to jakieś kłopoty. Dobra, pora zacząć. Noc Pierwsza Tej nocy postanowiłam przygotować odpowiedniej wielkości kawałki drewna, by móc z nich wykonać odpowiednie elementy. Wzięłam więc ten wielki kawał drewna, który zakupiłam - w rzeczywistości było to kilka kawałków. Jeden duży pieniek był idealny na tułów kukiełki. Mniejszy, długi na jakieś 60 centymetrów był niemalże idealny na ręce. Był dość gruby, więc wzięłam piłkę i zaczęłam mozolnie piłować go wzdłuż, dokładnie na pół (a przynajmniej tak dokładnie jak tylko się dało). Lalka bowiem potrzebowała dwóch rąk, a te wcale nie musiały być aż takie grube. Po przepiłowaniu tego znowu zaczęłam piłować to, tym razem w poprzek, na pół. Przepiłowałam tak dwa kawałki. Jeden kawałek jako ramię i drugi jako przedramię. Z obu kawałków przedramienia odcięłam też nieduży fragment, z którego miałam zamiar zrobić coś na wzór nadgarstków. Mój projekt nie zakładał istnienia dłoni, niemniej jednak nadgarstki zawsze się przydadzą, nie? Po tym przeszłam do kolejnej czynności, a wióry leciały. Inny kawałek drewna był niemalże idealny na głowę. Musiałam tylko trochę go przyciąć, a drewno, które z tego uzyskałam były idealne na drzwiczki, za którymi mogłam schować wyrzutnie. Odcięłam takie trzy i tyle potrzebowałam. Kawałek drewna na głowę był już gotowy. Miałam jeszcze jeden kawałek. Tym razem na nogi. Przepiłowałam go wzdłuż, na pół, bo nogi lalka miała dwie. Później na pół, by uzyskać drewno na dwie części nogi, połączone kolanem. A następnie z każdej części przeznaczonej na podudzie odcięłam jeszcze dwa kawałki drewna, z których miałam zamiar zrobić stopy. Całość tej mozolnej pracy zajęła mi parę godzin. Parę godzin pracy niemalże bez wytchnienia. Bez jedzenia i picia. Tak się w to zaangażowałam, że nie zauważyłam, że już prawie świta, a gdy tylko to zobaczyłam ... rzuciłam wszystko i udałam się do łóżka. Przespałam godzinkę czy dwie i strasznie niewyspana powitałam kolejny dzień. Noc Druga Ten dzień jakoś się przemęczyłam. Nie dawałam po sobie poznać to, że tej nocy nie spałam. Na nogach trzymało mnie jedynie to, że za jakiś czas znowu zacznę tworzyć tą lalkę. I tak też się stało. Tym razem jednak udało mi się wyrwać trochę wcześniej. Około 24:00 byłam już w szopie i przy świecach zaczęłam robić tą lalkę. Tym razem musiałam jakoś wydłubać w drewnie odpowiednie elementy. Najpierw zajęłam się tymi najmniejszymi. Nadgarstki. Wzięłam dłuto i młotek i wyobrażając sobie pożądany kształt - czyli niejako staw kulisty połączony z cienką płytką drewna, w której umieszczę ostrza kunai - przyłożyłam dłuto i zaczęłam uderzać w nie młotkiem. Po pewnym czasie stwierdziłam, że całkiem fajnie mi to wyszło. Miałam to niejako w genach, nie? Lekki stres był, ale go zwalczyłam. Następny nadgarstek przygotowałam już szybciej i pewniej. Później zajęłam się stopami. Je także szybko wyrzeźbiłam. No i co? Przyszła pora na ręce i nogi. Dłuto i do roboty! Na końcu zajęłam się oczywiście głową. Eliptyczny kształt nie był wcale trudny do osiągnięcia. Najgorzej było wyrzeźbić szyję, bo musiało to przecież jakoś wyglądać, nie? Estetyka wykonania też była ważna i chociaż szyja była elementem nieruchomym, to i tak postanowiłam ją wykonać. Głównie z tego powodu, że będzie łatwiej przytwierdzić ją do tułowia. Oczywiście zarówno nogi jak i ręce miały wyrzeźbione stawy kuliste w odpowiednich miejscach. Nogi w okolicach kolan, kostek i ud (a dokładnie na wysokości bioder, gdzie łączą się z tułowiem). Ręce natomiast - okolice łokci, barków i właśnie nadgarstków. Pozostała mi jeszcze jedna rzecz. Wzięłam hebel i oheblowałam i wygładziłam te stawy, a następnie połączyłam, tworząc dwie nogi i dwie ręce. Tak minęło kilka godzin. Wróciłam i ... spałam jakieś 4 godziny. Więcej, prawda? Dzień Trzeci Pracowałam nad kukiełką także w ciągu dnia. Ktoś bowiem dał mi taką możliwość, ogłaszając, że dzieci z sierocińca mogą wziąć udział w lekcji szycia. Tego mi było trzeba. Szybko udałam się do szopy i wzięłam potrzebne rzeczy. Jak już wspominałam, estetyka była ważna, a kukła nie powinna być naga. Na zajęciach więc uszyłam całkiem fajny płaszcz i obszyłam go futrem. Prowadzący trochę się zdziwił, że przyniosłam swoje materiały. No i, że tak dobrze mi szło (chociaż po prawdzie ... byłam wyczerpana). Miałam jednak wrodzony talent. Płaszczyk na kukiełkę był już gotowy, ale ludzie trochę - oczywiście tak po przyjacielsku - śmiali się, że to chyba dla mojego dziecka. Na mnie to było za małe oczywiście. Nie pomylili się jednak. W istocie to było dla mojego dziecka. Nie wiedzieli jednak, że dla dziecka zrobionego z drewna. Noc Trzecia Tej nocy, także około 1:00, wzięłam ten płaszcz i udałam się do szopy. Powiesiłam go gdzieś z dala od trocin i zaczęłam dalsze prace. Tym razem oheblowałam i wygładziłam nogi, część nadgarstków, głowę i ręce. Tak, by to jakoś wyglądało. Wszystko było już więc gotowe. No może oprócz jednej rzeczy. Najważniejszej, a mianowicie tułowia. Z tym miałam niesamowity problem. Nie wiedziałam bowiem jak się za to zabrać. Postanowiłam dać sobie z tym spokój i jedyne co zrobiłam to wzięłam farbę i pędzel, które znalazłam w szopie i namalowałam lalce twarz. Pierwszą, która przyszła mi do głowy. Estetyka była ważna, nie? Noc Czwarta Poprzedniej nocy spałam jakieś 7 godzin. Strasznie dużo. Drzemałam też w dzień, bo byłam wykończona. Na szczęście nikt się nie zorientował, że pracuję po nocach. Jednak ta noc ... miała być najcięższa ze wszystkich. Musiałam bowiem zrobić jakoś tak, by umieścić magazynek na bronie wewnątrz kukły. Wymagało to ode mnie wydrążenia czegoś na wzór beczki, nie niszcząc zbytnio zewnętrznej jej części. W końcu to musiało wyglądać jak tułów, tylko, że z wolną przestrzenią w środku. Wymyśliłam więc najprostszy plan. Przecięłam w poprzek kawałek drewna przeznaczony na tułów i tym sposobem miałam dostęp do tego co niejako kryło się w środku. Z pomocą długa udało mi się w dolnej części wyrzeźbić coś na wzór półsfery podzielonej na trzy przegrody (schemat - największa to przegroda na kunai, średnia - shuriken, najmniejsza - senbon). W górnej części (na wysokości pępka) wycięłam też coś na wzór kwadratu i umieściłam tam wyrzutnię kunai. Całość zajęła mi kilka godzin, więc musiałam wracać. Noc Piąta Nikt nie przejmował się tym, że w moim pokoju nie było tego płaszczyka. Nikt nie miał podejrzeń. Mogłam więc śmiało znowu udać się w nocy do szopy (tym razem jeszcze wcześniej) i skończyć lalkę. Wyrzeźbiłam górną połowę tułowia. Górna połowa była po prostu sferą bez żadnych przegródek. Jeśli miałabym określić wymiary obu części tułowia, to mogę powiedzieć, że ta górna wynosiła około 35%, a dolna - 65%. Dolna to bowiem głównie magazynek na broń, a górna to półsfera (bez żadnych przegród), umożliwiająca dostęp do górnych wyrzutni - senbon (prawa pierś), shuriken (lewa pierś). Zamontowałam też te wyrzutnie i dodałam deskę (którą znalazłam w szopie), używając gwoździ i przykryłam nią magazynek na amunicję. Nie chciałam, by bronie się wysypywały i mieszały. Wycięłam w tej desce jednak odpowiednie drzwiczki, które umożliwiają wyciąganie broni z odpowiedniej przegrody, a także ładowanie amunicji. No i noc się skończyła ... Noc Szósta Pracowałam nad tą lalką już od tygodnia i widziałam efekty. Tej ostatniej nocy przyszła kolej na połączenie tułowia. Użyłam do tego moich bliskich metalowych znajomych. Chodzi oczywiście o gwoździe. W ten sposób otrzymałam kawałek drewna, który był już pusty w środku i z przodu miał trzy wyrzutnie. Pozostało mi stworzyć na plecach coś na wzór drzwiczek, którymi dostanę się do środka i będę mogła ładować broń. Znalazłam kawałki drewna, które posłużą mi za zawiasy i zaczęłam rzeźbić. Nie było to specjalnie trudne. Nabierałam wprawy, nie? Połączyłam wycięty kawałek drewna z zawiasami i stworzyłam drzwiczki z odpowiednim zatrzaskiem (dodanym za pomocą oczywiście gwoździ). Mogłam już otwierać to miejsce i dosypywać amunicji do odpowiedniej przegrody. Pozostała mi jeszcze parę rzeczy. Po pierwsze, obrobić kawałek drewna, będący tułowiem, tak by wyglądał jak tułów. Jakoś mi się udało i efekt był oszołamiający. Na wysokości bioder dodałam coś, by móc zamocować nogi (za pomocą stawów). Całość jeszcze oheblowałam i wygładziłam. Ocierając pot z czoła, przeszłam do kolejnej czynności. Połączyłam wszystko razem, uprzednio wycinając dziurę w tułowiu (w jego górnej części), pasującą na szyję (tą przybiłam gwoździami, dla pewności). Następnie jeszcze raz jeszcze wygładziłam wszystko. Pozostało mi umieszczenie dwóch kunai (akurat udało mi się je zdobyć) zamiast dłoni. Uprzednio przygotowałam sobie odpowiednio nadgarstki, więc nie było to specjalnie trudne. Gwoździe i tym razem dały radę. Pozostało mi ubrać jeszcze kukiełkę i dodać takie specjalne uchwyty (coś na g mi w tym pomogło), coby można było przez nie przerzucić jakiś bandaż i móc tą kukiełkę nosić na plecach i ... całość była gotowa. Yay! Moja pierwsza kukiełka. Nadałam jej jeszcze imię, a jakże! A ile mi zajęła nauka sterowania tym tworem? To nawet nie będę wspominać.

Wybudziłam się z tego wspomnienia ...

z/t: http://shinobiwar.pl/viewtopic.php?f=6 ... =15#p52660

[Yujiro]

Rymuje się z aniele
Ranga C
Post 17/30 Dzieciobójca - ciekawe czemu dziewczynie to przeszkadzało, skoro starszy facet już był w porządku jako cel. Czy po przekroczeniu magicznej granicy wieku możliwe było zabójstwo kogokolwiek? Tak mała rzecz, a jednak znaczyła dla niej wiele. Skoro jednak nie miała więcej pytań, to Mama puściła ją wolno i wróciła do swoich rzeczy. Sierociniec nie był jakimś bardzo ukrytym miejscem, miejscowi o nim wiedzieli, nawet czasem pomagali w jego utrzymaniu
-Ooo tak kochanieńka, musisz pójść tą ulicą prosto, a następnie trzecia uliczka w prawo i pierwszy dom po lewej stronie. Ciężko nie zauważyć - pokierowała ją starsza babeczka i poszła dalej swoją drogą. Cóż, była wczesna godzina, może koło 12-tej? Więc na ulicach co jakiś czas pojawiał się przechodzień. Sierociniec był kawałek od miasta, więc tłumów tu nie było. W środku jednak nie było słychać wiele dzieciaków, obecnie była tam cisza poprzeplatana pojedynczymi rozmowami.

[Hisui]

Dlaczego akurat dzieciobójstwo? Cóż, dziecko to istota z natury niewinna, która powinna być chroniona, nawet jak popełni błąd. Za to człowiek dorosły powinien odpowiadać sam za siebie. Kiedy mija magiczna różnica między jednym a drugim? Cóż, tego to i ona sama nie wiedziała. Kiedy zabicie kogoś będzie ok? Jak ma 13 lat? 14, 15, 16? Kiedy jest naprawdę dorosły? A może nigdy nie jest, każde zabójstwo jest złe i panna Komorebi po prostu się pociesza tym, że to przynajmniej nie jest dziecko? Kto wie.
Kierowana dość dokładnymi wskazówkami dość szybko trafiła pod wskazany adres. Zadzierając głowę do góry,szaroniebieskimi przestudiowała budynek. Wyciągnęła kartkę z rysunkiem i notatnik, po czym napisała dwie wiadomości. Jedną włożyła do kieszeni, drugą trzymała razem z listem gończym. Rozejrzała się, wzruszyła ramionami i ruszyła do środka.
Niebieskimi? A i owszem.

---

Hisui zeszła nieco z drogi, chcąc znaleźć w miarę dyskretne miejsce, mało rzucające się w oczy. Jak już do takiego dotarła to zastanowiła się chwilkę i skupiła. Wyjęła z torby portret i spojrzała na młodzieńca, a następnie złożyła kilka pieczęci.
- "No, Hitoshi, poznajmy się. Jestem Asuka Tenuko" - powiedziała do siebie w myślach i zachichotała, po czym ponownie schowała wizerunek i ruszyła w dalszą drogę.

---

Dziewczyna weszła śmiało do środka, szukając kogoś. Nie musiała być to opiekunka, mogło być dziecko, byle umiejące czytać. Potrzebowała kogoś, komu będzie mogła pokazać podobiznę chłopaka oraz swoją wiadomość.
- Szukam swojego brata, czy był tu może?

Nazwa

Henge no Jutsu

Pieczęci

Pies › Świnia › Baran

Zasięg

Na ciało

Koszt

E: 7% | D: 5% | C: 4% | B: 3% | A: 2% | S: 1% | S+: Niezauważalny

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Pomocna technika przy pomocy której użytkownik może przybrać wygląd innej osoby bądź obiektu. Co za tym idzie jeśli zmieniamy się w personę, to wygląd, a także ubranie zostaje zmienione. Również i głos pozostanie zmutowany do pewnego stopnia przypominający ten osoby w którą to się zamieniliśmy. Jednak jest to tylko zmiana aparycji, tak więc nie przejmujemy zdolności fizycznych czy też innych. Możemy zmienić się w każdą osobę, a także w przedmiot. Jednak nie może on być zbyt mały. Więc nie możemy zmienić się w Kunai czy zwykłego Shurikena. Dodatkowo nasza chakra pozostaje bez zmian. Tak więc, jeśli ktoś wykryje naszą niebieską energię, może bez problemu odkryć oszustwo, również i wszystkie Doujutsu bezproblemowo sobie z tym radzą.

[Yujiro]

Rymuje się z aniele
Ranga C
Post 19/30 Henge - proste, acz skuteczne w swojej prostocie. Czasami jednak problematyczne ze względu na brak zmiany głosu użytkownika. Tutaj ten problem jednak sam miał się rozwiązać, gdyż dziewczyna sama nie mogła przecież mówić. Pytanie tylko, czy ktoś nabierze się na tę sztuczkę, czy jednak nie trafi na owego Hitoshiego. W każdym jednak razie weszła do środka jako nowa ona. Zauważyła jedną z pracownic, która właśnie miała podawać dzieciakom jedzenie, lecz zobaczyła nowego gościa.
-Witam serdecznie, w jakiej sprawie? - zapytała, a później zobaczyła kartkę i podobiznę "brata" razem z jego wiekiem i imieniem. Wyglądało to jak list gończy, brakowało tylko nagrody. Może owa pracownica nabrała podejrzeń, lecz nie pokazała tego po sobie i zamyśliła się na chwilę.
-Tak... chyba tak. Wydaje mi się. Niech pani zajrzy na świetlicę. No i jeżeli pani chce, to zapraszamy na obiad, wszyscy się teraz zbieramy, ale pani brat najczęściej tam przesiaduje - skinęła jej głową i poszła dalej z garnkiem zupy. Kierowała się w prawo, gdzie znajdowała się stołówka, po lewej znajdowała się kuchnia, bo stamtąd przychodziła, więc zapewne świetlica była pomieszczeniem na wprost.

W następnym poście odliczona chakra za technikę!

[Hisui]

Tak naprawdę to nawet nie chodziło o to, by ktoś się miał nabrać czy nie. Wystarczyło by ją pokierowali do niego. To czy wypadła wiarygodnie czy nie.. To miało mniejsze znaczenie. Przecież wiadomo, że chłopak od razu się w tym zorientuje. Szanse na to, że trafiła z tym, że ma siostrę, a tym bardziej z wyglądem oscylowały tak blisko zera, że właściwie można było uznać je za zerowe. Zapytana pracownica jednak nie okazała wprost podejrzeń. Pokierowała ją w stronę świetlicy, jakby Hisui wiedziała gdzie się znajduje. Można było jedynie zgadywać, że jest to pomieszczenie naprzeciwko, więc tam ruszyła.
Po wejściu rozejrzała się uważnie szukając odpowiedniej osoby. Chłopak był na tyle charakterystyczny, że powinna nie mieć z tym wiele problemów.. O ile tam był.
Jeśli był, to podeszła do niego i przysiadła się naprzeciwko, wyjmując z kieszeni notatnik i ołówek. Zapisała mu wiadomość, która powinna mu wystarczyć jeśli był odpowiednio rozgarnięty. Po chwili zastanowienie odwróciła kartkę na drugą stronę i tam także coś napisała. Lepiej było nie zakładać, że ktoś łapie w lot. Razem z wiadomością pokazała mu także jego portret.
- Przeczytaj najpierw wszystko uważnie. Chce ci pomóc - było napisane z jednej strony, tą która była na wierzchu kiedy dała Hitoshiemu wiadomość - Witaj, braciszku. Wpadłeś w poważne tarapaty tym razem. Przysłała mnie Mama. Nie chce wiedzieć co dokładnie zaszło, że jej tak zalazłeś za skórę, ale przysłała mnie, żebym zrobiła z tobą porządek, znaczy zabiła. Jednak, skoro tu z tobą siedzę, a ty nie masz noża na gardle ani nie rzuciłam się na ciebie z wrzaskiem, to pewnie już zgadłeś, że nie bardzo chce. Musimy cię jakoś wywieźć ze strefy interesów Mamy, tak by nie wpadła na twój trop. Najlepiej tak by o tym nie wiedziała - tak brzmiała druga wiadomość.

Czakra 104-4=100%

[Yujiro]

Rymuje się z aniele
Ranga C
Post 21/30 Kroki jeden z drugim rozchodziły się w holu, aż w końcu weszła do świetlicy. W jej rogu, na krześle siedział zapatrzony facet spoglądający w okno. Nie obejrzał się słysząc, że ktoś wszedł tylko dalej patrzył się w eter. Hisui przysiadła się tuż obok niego i zaczęła pisać wiadomość. Ciągle była ignorowana przez chłopaka do czasu, aż podała mu kartkę. Zniżył tylko wzrok nie ruszając głowy, ale pierwsze słowa widocznie go zaintrygowały, bo kiwnął głową zgadzając się na warunki dziewczyny. Czytał dalej i ściągnął brwi chyba w tym momencie, gdy przeczytał o Mamie. Zaraz potem uśmiechnął się pod nosem i popatrzył wprost nia Hyugę. Wstał, przeszedł się kawałek i stanął do niej tyłem na środku sali.
-Nie sądzisz, że to zabawne? Przychodzisz do kogoś z listem gończym. Goniła mnie przez pół świata, potem udało się chować przez pół roku - najciemniej pod latarnią jak to mówią. Ile można? Sieć jej wpływów jest duża. Ona nie odpuszcza. Ale ja się nie dam tak łatwo wykiwać. - uniósł rękę do góry, przed siebie, a ta pokryła się niebieską poświatą.
-Masz trzy sekundy - powiedział, po czym zaraz przygotował się do walki.

[Hisui]

Widząc jak on wstaje i ona wstała, czujnie go obserwując. Słuchając go dziewczyna westchnęła głęboko, zawiedziona. Ona tu liczyła na rozmowę, wymyślenie jakiegoś rozwiązania tej sytuacji, chciała mu pomóc.. A on sam rwie się do walki jak głupi. No i co ona miała w tej sytuacji zrobić? Przecież nie zawoła do niego "zaczekaj, głupku!". Dać z siebie zrobić worek treningowy? No niestety dla chłopaka nie. Może o to właśnie Mamie chodziło? Może domyśliła się, że zaszczuty i wymęczony tym ściganiem chłopak nie przyjmie pomocy, a ona nie da się mu sponiewierać. Widziała co zrobiła z facetami którzy porywali i przetrzymywali kobiety. Na ile dokładnie wybrała to sobie i wyobraziła? I na ile uda się jej ograniczyć te plany?
Wstała spokojnie, patrząc na jego plecy. Miała już pewien pomysł. Aktywowała byakugana i czekała na pierwszy ruch chłopaka. Aż ją zaatakuje, tak czy inaczej. Miała nadzieje, że jego pierwszy ruch będzie atakiem bezpośrednim, wtedy wyjdzie to najłatwiej. A co dokładnie zamierzała zrobić?
Jak tylko on zaatakuje postanowiła wykonać obronną kopułę która powinna odbić większość ataków, a i jego odrzucić jak podejdzie. Na początek jednak chciała by kopuła była o promieniu jednego metra, czyli znacznie mniejsza niż zazwyczaj. Liczyła na to, że chłopak podejdzie bliżej i wtedy będzie mogła gwałtownie ją powiększyć i go wtedy złapać. Jednak nie ma co wybiegać daleko w przyszłość. Lepiej się skupić na obecnych ruchach przeciwnika.

Nazwa

Hakkeshō Kaiten

Pieczęci

Brak

Zasięg

Okrąg o promieniu trzech metrów

Koszt

E: 36% | D: 28% | C: 20% | B: 16% | A: 12% | S: 8% | S+: 4% (1/2 podtrzymanie)

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Defensywna technika klanu Hyuuga, która rekompensuje ślepu punkt Byakugana. Użytkownik techniki w trakcie jej trwania wypuszcza ogromne ilości chakry przez punkty na swoim ciele dzięki czemu tworzy silnie obracającą się kopułę z chakry, która odbija wszystko co się do niej zbliży. Użytkownik techniki może dowolnie kierować mocą kopuły oraz jej zasięgiem (dzięki obracaniu się) co pozwala mu na przystosowanie się do wymaganej sytuacji. Wśród członków klanu Hyuuga technika nazywana jest absolutną obroną.

KEKKEI GENKAI: Byakugan
NATURA CHAKRY: Doton
STYLE WALKI: Juken
UMIEJĘTNOŚCI:

Wrodzona -
Nabyta -

PAKT:
ATRYBUTY PODSTAWOWE:

SIŁA 10
WYTRZYMAŁOŚĆ 45
SZYBKOŚĆ 55
PERCEPCJA 25
PSYCHIKA 1
KONSEKWENCJA 18

KONTROLA CHAKRY C
MAKSYMALNE POKŁADY CHAKRY: 104%
MNOŻNIKI: -
POZIOM ROZWOJU DZIEDZIN NINPŌ:

NINJUTSU
GENJUTSU
TAIJUTSU
BUKIJUTSU
KYUJUTSU
KENJUTSU
SHURIKENJUTSU
KUSARIJUTSU
KIJUTSU IRYōJUTSU
FūINJUTSU
ELEMENTARNE
KATON
SUITON
FUUTON
DOTON C
RAITON KLANOWE B

JUTSU:

Ninjutsu E
- Bunshin no Jutsu
- Henge no Jutsu
- Kai
- Kawarimi no Jutsu
- Kinobori no Waza
- Suimen Hokō no Waza
- Nawanuke no Jutsu

Klanowa D
- Rirīsu
- Shōtei
- Mizu Hari

Klanowa C
- Hakke Kūshō
- Hakke Sanjūni Shō
- Jūkenpō Ichigekishin

Klanowa B
- Hakkeshō Kaiten
- Rokujūyon Shō
- Hakke Rokujūyon Shō

Doton D
- Doton no Jutsu
- Doton: Shinjū Zanshu no Jutsu
- Doton: Doryūsō

Doton C
- Doton: Daichi Ganshō
- Doton: Doro Kōgeki
- Doton: Doro ōkami

[Yujiro]

Rymuje się z aniele
Ranga C
Post 23/30 Dziewczyna nie dawała z siebie zrobić worka treningowego. Wyszła naprzeciw mężczyźnie czując, żę ten może coś zrobić wbrew jej planom. Aktywacja byakugana chyba nie była jednak taka prosta, jak mogła jej się wydawać, ale kto to wiedział jak to tak naprawdę jest? W każdym jednak razie facet zaatakował, dał jej chwilę, lecz jej nie wykorzystała. Pozwolił jej uciekać, ale skoro tego nie zrobiła to była pewna, po co tutaj przyszła. Gdy tylko ten zaczął do niej biec, ta zaczęła się kręcić jak na karuzeli. Wykonała małą kopułę, jednak nawet ona nie zdołała powstrzymać jej przeciwnika. Ten bowiem nie zaatakował bezpośrednio jej. Podbiegł do niej i uderzył tuż przed nią, a jego pięść narobiła trochę kłopotu. Siła jego ciosu po prostu zniszczyła podłoże domostwa, robiąc niemały krater, gdyż o promieniu dziesięciu metrów. Nie trzeba więc tłumaczyć, że technika dziewczyny została przerwana - nie miała jak i nie miała na czym się kręcić więc musiała bardzo szybko uciekać. Mężczyzna dał pokaz swojej siły, ciekawe co pokaże dalej...

brak wklejonego byakugana, no i odejmujemy chakrę

[Hisui]

Aktywacja byakugana nie wyszła. Gdzieś w środku, w żołądku, poczuła szarpnięcie z tego powodu. Zdenerwowała się, bo jak to, zaczyna walkę a tu coś zaczyna szwankować? Być może to stres albo naprawdę nie chciała zrobić krzywdy temu chłopakowi który nie zrobił jej (jeszcze) żadnej krzywdy, a przeskrobał jedynie tym, że zadarł z niewłaściwą osobą. Jednak nie miała tyle czasu na myślenie o przyczynach tego. Zaczęła się kręcić na oślep, bo w końcu oczka jej nie pykły, a chronić się było trzeba, jednak to także nie wyszło jej na dobrze. To chyba po prostu nie był jej dzień. Przeciwnik nie zaatakował jej, a ziemię przed nią. Poczuła jak się chybocze, technika znikła, bo nie miała oparcia wystarczającego. Powinna odskoczyć na ścianę lub znaleźć stabilny grunt, ale zawahała się. Przez chwilę, jedną chwilę miała obłąkaną myśl by dać się pogrzebać, a potem użyć techniki dotonu.. To byłoby szalone działanie, nawet jak na nią, wiedziała o tym. Niemal absurdalnie ryzykowne, lubiła ryzyko ale czy aż tak? Musiała przełamać tą złą passę, a jaki był lepszy sposób niż podejmowanie wyzwania rzuconego przez los?
Czas do namysłu minął. Teraz już nie miała wyboru. Dziewczyna skuliła się, nie chcąc oberwać odłamkami wpadając do krateru, po czym tak szybko jak to możliwe stworzyła dziurę w ziemi, do której wskoczyła i od razu ruszyła do przodu, by coś na nią z góry nie spadło. Aktywowała byakugana, jeszcze raz, tym razem przykładając się do tego bardziej. Teraz musiała pomyśleć co zrobić dalej. Chyba po prostu wciągnie go pod ziemię i znokautuje. Tak byłoby najłatwiej. A czy tak powinna zrobić? Na razie nie widziała innego rozwiązania.

Nazwa

Doton no Jutsu

Pieczęci

Brak

Zasięg

Dowolny

Koszt

E: 14% | D: 12% | C: 10% | B: 8% | A: 6% | S: 4% | S+: 2% (1/2 na turę)

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Jedna z prostych technik Dotonu. Polega ona na wytworzeniu dziury w ziemi, do której szybko wskakujemy, a następnie przemieszczamy się pod ziemią. W ten sposób można uniknąć ataku i zarazem zaatakować niespodziewanie przeciwnika. Dzięki temu można zadać ostateczny cios, albo oszałamiający na tyle, że dalsza walka będzie problemem dla ofiary.

Nazwa

Doton: Shinjū Zanshu no Jutsu

Pieczęci

Brak

Zasięg

Musimy stać pod przeciwnikiem, max. metr od niego

Koszt

E: 14% | D: 12% | C: 10% | B: 8% | A: 6% | S: 4% | S+: 2% (1/2 co turę)

Dodatkowe

5% za wciągnięcie

Opis Bardzo proste Jutsu Dotonu. Znajdując się pod ziemią musimy tylko namierzyć przeciwnika, a następnie ściągnąć go pod ziemię tak, aby znalazł się pod nią, z wystającą głową. Pomimo prostoty tej techniki, nieraz kończy ona walkę, ponieważ nie każdy jest użytkownikiem Dotonu, a pojedyncza głowa to bardzo łatwy cel. Wystarczy jedno cięcie i...

Ranga B - Kolejny poziom rozwoju daje użytkownikowi kolejne wzmocnienie jego Byakugana. Kontrola zasięgu wzroku przychodzi mu z łatwością i nie ma on problemu z przełączaniem się między widokiem na odległość i wokół siebie. Shinobi otrzymuje też nową umiejętność - jest on w stanie wyzwalać chakrę ze swoich tenketsu w taki sposób, by jej gęstość była w stanie zatrzymać nadchodzące uderzenia.

Zasięg

W linii prostej 9 kilometrów.
Wokół siebie 90 metrów

Koszt Chakry E: 8% | D: 6% | C: 4% | B: 3% | A: 2% | S: 1% | S+: niezauważalne (1/2 podtrzymanie)

Bonus

+20 percepcji przy aktywowanym Byakuganie

Czakra, poprzednia tura: 100-20=80%
Czakra po tej turze, zakładając, że wszystko się uda: 80-10-10-4=56%

[Yujiro]

Rymuje się z aniele
Ranga C
Post 25/30 Reagowała szybko - wytworzony przez chłopaka krater... w sumie jakby nie patrzeć w środku budynku pozwolił dotrzeć do tych luźniejszych warstw ziemi, w które zaraz zanurkowała. Tym razem udało się aktywowac byakugana, dlatego tez miała widoczność dookoła siebie, to mogła od razu zakopać się w ziemi i mieć widoczność na swojego przeciwnika. Ten jednak napawał się uderzeniem, wiedział, że nic mu nie może przeszkodzić w tej majestatycznej chwili. Zaraz potem, gdy tylko dziewczyna zniknęła mu z oczy wykonał kopnięcie. Prosto pod siebie, czyli mniej więcej, gdzie znajdowała się Hyuga. Poczuła napór ziemi, gdyż była pod nim i ból całego ciała. Musiała się ratować, więc zamiast wciągnąc chłopaka w swoją technikę, to po prostu wyszła na zewnątrz. Inaczej pewnie zostałaby wchłonięta razem z podłogą. Słychać było rumor w budynku, wszyscy się ewakuowali, bo zaraz mogły walnąć ściany. Chłopak jednak musiał chwilę odpocząć, uderzenia były strasznie męczące dlatego też pozostawał w tym podwójnym kraterze. Dziewczyna była chwilę od niego, jednak ściany mogły się za chwilę zawalić nie mając dobrej podstawy.

Chakra na 66%, bo nie było wciągnięcia

[Hisui]

Poruszała się pod ziemią, chcąc złapać chłopaka, ale ten nawet nie wiedząc gdzie jest dokładnie zaatakował. Właściwie to nawet nie był atak, lecz popis własnej siły i tej dziwnej techniki z błękitną otoczką. Byłoby to zapewne marnotrawstwo czakry i siły, gdyby nie to, że przypadkowo trafił w jej pobliże. Ziemia zaczęła się zapadać, korytarze utworzone za pomocą czakry były dość trwałe, ale nie na tyle by przetrwać coś, co tworzy kratery! Zaczęły się zapadać, ziemia zaczęła na nią napierać.. Przeżyła moment przerażającej paniki, że zostanie tutaj pogrzebana żywcem, ale zareagowała instynktownie. Technika pomogła się jej przebić na powierzchnię. Od razu chciwie powietrze, wygrzebując się z dziury.
Chłopak właściwie sam siebie pogrążał, budynek cały chwiał się w posadach. Było kwestią czasu aż upadnie. Pchanie się w centrum tego byłoby głupotą, jednakże miała małą chwilę by coś zrobić. Skumulowała czakrę w organizmie i wypluła w stronę nieświadomego przeciwnika cztery błotne pociski, dwa w nogi, jeden w tułów i jeden w głowę. Skoro narobił bigosu to teraz niech w nim siedzi. Po tym ruchu wycofała się, wciąż mając jednak wyłączony byakugan.
W miarę możliwości chciała pomóc w ewakuacji. Widziała źródła czakry, może gdzieś widziała coś niepokojącego? Albo zwyczajnie przenosząc mniejsze dzieci, te które nie poruszały się zbyt szybko. Ewentualnie wskazując drogę. Wszystko zależy od sytuacji którą napotka. No i oczywiście w momencie gdzie zauważy, że ściany mogą zaraz runąć to się wycofa. Pomoc pomocą, ale własne życie jest też ważne, prawda?

Nazwa

Doton: Doro Kōgeki

Pieczęci

Brak

Zasięg Max.

20 metrów

Koszt

E: 24% | D: 18% | C: 15% | B: 12% | A: 9% | S: 6% | S+: 3% (za 4 pociski)

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Technika polegająca na wytworzeniu kuli błota w ustach. Następnie trzeba ją wystrzelić w kierunku przeciwnika tak, aby oberwał. Obrażenia w tym przypadku będą podwójne, ponieważ poza normalnymi wróg powinien mieć ograniczone ruchy. Błoto bowiem jest sporządzone z chakry i osłabia szybkość. Wszystko zależy jednak od trafienia, logiczne jest, że bieganiu przeszkodzi kula błota wycelowana w nogi, etc.

Czakra: 66%- 15%- 2% - 5%=44%

[Yujiro]

Rymuje się z aniele
Ranga C
Post 27/30 Budynek miał się w coraz gorszym stanie, a chłopakowi to jakoś nie przeszkadzało. Jeszcze był w stanie się z niego wydostać, dlatego zaczął biec w stronę niegdysiejszego okna. Nie trzeba bowiem tłumaczyć, że takie okno z łatwością zostało rozbite i teraz wiało pustką ukazując tylko podwórko. Dziewczyna zdecydowała się jednak zatrzymać go, wykonując dość prostą technikę. Zebrała chakrę, a błotne pociski powędrowały w jego stronę. Ten nie był takim zwykłym bobem, rzucił się do uniku pochylając ciało - minęły go trzy pociski, lecz jeden trafił w nogę. Nie zdążył jej usunąć z miejsca i błotna maź okryła jego kostkę.
-Ty cholero! - krzyknął do Hisui, bo nie było to zbyt przyjemne zagranie. Ta wybiegła z budynku, widziała swoimi oczyma, że ewakuacja przebiega sprawnie, nie było potrzeby pomocy. Widać opiekunki dobrze wiedziały jak się za to zabrać. Chłopak jednak ukląkł na kolano, widocznie jego kostka mogła być złamana. Dookoła niej pojawiła się zielona poświata i w tym momencie budynek zaczął runąć. Hitoshi odepchnął się jeszcze ostatnim tchnieniem od ziemi, lecz gruzy przysypały jego ciało z głośnym łupnięciem. Czy to był jednak koniec? Gdyby nie byakugan, nie mogłaby mieć pewności, lecz widziała gasnące źródełko chakry w miejscu jego kaźni. Szczerze powiedziawszy narrator nie spodziewał się tej techniki i miał sprawiać więcej problemów... no ale.

[Hisui]

Chłopak zapewne sądził, że ona ucieknie i on będzie miał możliwość się wymknąć i zgubić ją, a tym samym Mamę, zyskując nieco czasu. Przeliczył się, bo Hisui znalazła sposób jak go powstrzymać. Pocisk uszkodził jego nogę - złamał, skręcił, zranił, trudno powiedzieć, nie była medykiem - jednak efekt był dość poważny skoro zamiast uciekać postanowił próbować ją leczyć. Rei się zaczęła wycofywać, nikt nie potrzebował jej pomocy, ewakuacja przebiegała sprawnie. Hisui nie wyłączyła byakugana, obserwując gasnące źródło czakry. Czekała, aż całkiem zgaśnie, zniknie, nie będzie po niej śladu. Chciała być pewna. Dopiero po tym ruszyła spod zawalonego budynku, kierując się kawałek dalej, do karczmy. Wykonała zadanie, a teraz oczekiwała na zapłatę. A ta pustka w środku? Zniknie. Jutro znów będzie się śmiać, zapomni o Hitoshim. O jego uśmiechu, błękitnym spojrzeniu, zamyślonej postawie. Wredny głosik w jej głowie i tak się zaśmiał. "Niedawno zabiłaś całą karczmę ludzi.. Czemu obchodzi Cię ta jedna śmierć?". Hisui była skłonna się z tym zgodzić.

Czakra 44-2=42%